Met dank aan onze adverteerders die ons clubblad mogelijk maken. Met dank aan de leden voor de ingezonden reisverslagen en bijdragen

commissies:

communicatie: Willem van Riel, Will van Ginneken, Els Kuijpers, Wim Janzen [email protected] clubhuis: Ed van der Elsen, Cobie Woudstra, Cor van Gils, Marie- Anne Horrevoets, Corrie van Suylecom Tineke van Dongen, Esther Voermans Zeilen: Voorlopig: Kees Horrevoets Wim Jansen, Jac de Been, Wim van der Made Haven: Bert de Groote, Danny de Bock, François Voermans Woning: Bert de Groote

AG D EN

Voorzitter: Willem van Riel [email protected] Penningmeester: Martien van Veen [email protected] Secretaris: Vacant [email protected] Havencommissaris: Bert de Groote [email protected] Zeilen: Wim van der Made [email protected] Activiteiten: Ed van den Elsen [email protected]

GE

Bestuur:

N

DA

A 2008

27 SEPTEMBER AFZEILEN CURSISTEN 18 OKTOBER: VISWEDSTRIJD 25 OKTOBER: MOSSELAVOND 26 OKTOBER HANS HORREVOETS MEMORIAL RACE 1 NOVEMBER SCHOONMAAKDAG 29 NOVEMBER: DE GOEDHEILIGMAN 14 DEcEMBER: DE KERSTMAN 28 DEcEMBER: HET JAAR UITZEILEN

Activiteiten: Vanessa en Jos Leenaerts, Ed van den Elsen Marie-Anne-en Kees Horrevoets, Cobie Woudstra Adriën Avontuur Bar: Esther Voermans, Danny de Bock, Tineke van Dongen Sponsers: Martien van Veen Diverse zaken: Wim van der Made Webmaster: François Voermans [email protected] Havenkantoor: Havenmeester: Dick van Velden Marinaweg 31 4924 AD Drimmelen Telefoon 0162 683309 [email protected] www.wsv-drimmelen.nl Ereleden: J.C.Methorst, J.Smolders, J.Vermeer, Mw.R.Peters, J.v/d Mee Lid van verdienste: Th.Bonis

Met dank aan onze adverteerders die ons clubblad mogelijk maken Met dank aan de leden voor de ingezonden reisverslagen en bijdragen

Financiële zaken ING bank Breda Rek: 65.67.64.368 Ibannr: NL19 INGB 0656.764.368 Biccode: INGB NL 2A

De volgende editie van de Brulboei zal rond 15 dec. uitkomen. Uw reacties, aankondigingen, verslagen en belevenissen zijn van harte welkom. Graag voor 1 dec. sturen naar [email protected] of inleveren bij de havenmeester. De redactie behoudt zich het recht voor de ingezonden stukken te bewerken en/of in te korten.

Van de voorzitter Beste watersportvrienden, Het is alweer de eerste september en ik realiseer me dat er al weer een groot deel van het seizoen voorbij is. Inmiddels zijn de meesten van ons weer aan het werk en kunnen terug kijken op hopelijk een geslaagde watersportvakantie. Wij zelf zijn 3 weken weggeweest en hebben Nederland van noord tot zuid doorkruist: van de Wadden tot aan Zeeland. Het was wisselend weer. We hebben op het strand van Terschelling gelegen, maar zijn ook bij storm de haven van Makkum ingevlucht. Van alles wat dus, maar we kijken terug op een geslaagde vakantie. En we hebben het voordeel van een bootvakantie weer ervaren: als het regent dan is dat vervelend, maar direct daarna droogt alles weer op en heb je nergens meer last van. In tegenstelling tot een camping waar je dan nog dagen kunt soppen en blubberen. Heerlijk zo’n boot! Daar komt nog bij dat een camping veel duurder is, de kosten van brandstof hoger, enz. Kortom: we zijn blij dat we een boot hebben. Hoera!!! En meteen na onze vakantie waren er weer volop activiteiten bij onze vereniging. Denk eens aan de geslaagde jeugddag met maar liefst 18 jonge deelnemers, die heel erg hebben genoten onder de bezielende leiding van Kees en al zijn medeorganisatoren. En de week erna: weer een geslaagd evenement: de Theo Broeders Race, een zeilrace voor alle gezindten waar uw voorzitter met gemengde gevoelens aan heeft meegedaan. Maar we zullen maar zo denken: de laatsten zullen de eersten zijn. In ieder geval heeft ook iedereen hiervan genoten en vanuit de achterhoede mocht ik zien hoe spannend de nummers een, twee en drie voor de zege hebben gestreden. Ad: gefeliciteerd met de overwinning! En natuurlijk, het kon niet op, een week later (dus gisteren en eergisteren terwijl ik dit schrijf) een heel geslaagde barbecue, waaraan bijna 90 leden hebben deelgenomen onder een zonovergoten en later een zwoele, haast ouderwets vooroorlogse avond. (gezien mijn leeftijd moet ik toegeven dat ik dit ook maar heb van horen zeggen ;-) ) Het kon in ieder geval niet stuk. Na al deze euforie kom ik tot de conclusie dat watersport hartstikke leuk is en dat als je ook nog eens lid ben van watersportvereniging Drimmelen dat een extra dimensie geeft aan die sport. Gelukkig is dit jaar de rust weergekeerd in onze

Brulboei jaargang 34 no. 3

club en kan iedereen weer genieten van dat waarvoor hij is lid is geworden. De stemming zit er weer in en we zijn weer optimistisch over de toekomst. Maar die toekomst is ook nog best spannend. Het blijft altijd weer zaak alert te zijn met onze “huisbaas” en het bestuur zit dan ook zo veel mogelijk op het vinkentouw om ons’ aller belangen te verdedigen, zowel bij de EMD, als bij de gemeente, als bij andere partijen waarmee we zaken doen. Bijna zou ik het vergeten: natuurlijk hebben we Dick de afgelopen maanden moeten missen. Onze sympathieke havenmeester zat het niet mee. Een vervelende ziekte heeft hem te pakken gehad en een operatieve ingreep was helaas noodzakelijk. Gelukkig is hij aan de beterende hand en hij staat eigenlijk weer te popelen om te beginnen. Natuurlijk moet dit op een verantwoorde wijze worden aangepakt en dus zullen jullie hem de komende tijd weer voorzichtig aan bij de haven kunnen signaleren, hopelijk langzaam maar zeker weer herstellend om uiteindelijk zijn taken weer met het nodige enthousiasme te gaan hervatten. Ik wens hem vanuit mijn “luie” stoel van harte beterschap toe en hoop hem weer snel te mogen verwelkomen. Dat brengt me op het laatste onderwerp: de mensen die ervoor hebben gezorgd dat bij de afwezigheid van Dick de zaken gewoon doordraaiden. Allemaal vrijwilligerswerk, waarvoor een vet “bedankt” zeker op zijn plaats is. Vooral wil ik vanaf hier Bert de Groote, Danny de Bock, Martien van Veen en niet te vergeten François Voermans heel erg hartelijk danken voor hun inzet. Zonder jullie was het niet gelukt! Misschien heb ik nog niet alles genoemd, maar ik ga dit epistel toch maar eindigen. De rest van de Brulboei is zeker een stuk interessanter. Daarvoor staat het redactieteam borg! Ik wens jullie allen een heel goed naseizoen en hoop jullie nog te treffen in de haven en bij de activiteiten die tot en met oktober nog zullen worden georganiseerd. Tot ziens allemaal!

Willem van Riel.

1

Van de bestuurstafel Geacht Lid, Sinds onze vereniging verhuisd is naar onze huidige locatie, is er een structureel tekort op de rekening-courant bij onze bank van gemiddeld circa € 40.000. De daarbij behorende rentelasten bedragen meer dan € 3500. Feit is dat banken aan particulieren gunstiger renten berekenen dan aan ondernemingen. Ook onze vereniging wordt daartoe gerekend. Zo betalen wij een hogere rente voor rood staan ondanks onze hypothecaire garanties en krijgen een lagere rente op een positief saldo. Het rentepercentage is dit jaar verder opgelopen hetgeen voor het bestuur aanleiding is om na te gaan hoe de kosten terug te dringen zijn. Uiteraard is het mogelijkheid om de tarieven te verhogen waardoor binnen een aantal jaren het tekort is weg te werken. Het bestuur zoekt de oplossing daarom in een andere richting. Wij willen een persoonlijk beroep op u te doen om de rentelasten van de vereniging te verlichten. Wij stellen u voor dit te doen in de vorm van een laag renderende lening die u de vereniging verstrekt voor minimaal 5 jaren. De rente is 3% en wordt jaarlijks aan u op 1 januari betaald. De coupures zijn € 1000 of een veelvoud daarvan. Desgevraagd kunt u de lening op 31 december 2013 teruggestort krijgen of evenzoveel later als u dat wenst. Dit is mogelijk omdat de kredietovereenkomst die we met de bank hebben afgesloten niet wordt opgezegd. Het totaal van leningbedragen die de leden storten, zal niet meer dan € 40.000 zijn en het zal uitsluitend worden aangewend voor het verminderen van het tekort op de rekening-courant bij de ING-bank NV. Het rentevoordeel dat de vereniging op deze wijze verkrijgt, is naar beste schatting meer dan 5% en zal bij oplopende rente nog toe kunnen nemen hetgeen de exploitatierekening van de vereniging ten goede komt. Laat ons weten of u geïnteresseerd bent, want dan sturen wij u een inschrijfformulier toe. De inschrijving sluit in beginsel op 1 november 2008 en zoveel eerder als het aantal inschrijvingen de € 40.000 passeert. Mocht u vragen hebben dan kunt u zich wenden tot onze penningmeester Martien van Veen, telefoon 076-5421168 of een e-mail bericht sturen via [email protected].

2

Aan de aanhef van het verhuurreglement wordt de volgende zin toegevoegd: Op 20 augustus 2008 heeft het bestuur de tekst van het artikel nr.6 vervangen door een geheel nieuwe. De wijziging is met ingang van 1 september 2008 van kracht. Artikel 6 Bijzondere bepalingen 6.1 Wanneer in dit reglement met bijlagen wordt gesproken over “huur” wordt daarmee bedoeld zowel de ligplaatshuur als het aan die ligplaats gekoppelde vastrecht voor water, de verontreinigingrechten en de vaste walaansluiting. Bij restitutie van een deel van de zomerfactuur wordt de korting niet alleen over de kale huur maar ook over het vastrecht gerekend. 6.2 Aan passanten die langer dan 7 aaneengesloten dagen een ligplaats huren, kan een korting worden gegeven van 10 % . 6.3 Van dit reglement afwijkende tarifiering kan slechts met instemming van de havencommissaris geschieden. Brulboei jaargang 34 no. 3

Het bestuur in de schijnwerpers Ik wacht op een nieuw bestuurslid

Staat er niemand naast jou?

Het bestuur zoekt leden die ons enthousiaste team willen komen versterken. Er zijn diverse vacatures. U kunt zich aanmelden bij het secretariaat

Willem van Riel Voorzitter

Ed van der Elsen Bestuurs lid

Martien van Veen Penningmeester

Bert de Groote Bestuurslid

Wim van der Made Bestuurslid

Wij zijn 7 dagen in de week geopend!

Graag tot ziens!

1

Voor uw heerlijke lunch of diner in een gezellige ambiance! Nautica is gelegen in de mooie jachthaven van Drimmelen aan de rand van de Biesbosch.

Nieuwe Jachthaven 60 • Drimmelen 0162-671335 • www.nauticadrimmelen.nl

Vanaf 7 oktober

elke zondag UITGEBREIDE BRUNCH � 21,50 p.p. Reserveren gewenst.

Dagelijks SPECIALE MENU’S met internationale gerechten.

Brulboei jaargang 34 no. 3

5NTP

Tevens zijn wij geschikt voor uw: • ZAKENLUNCH • RECEPTIE • VERJAARDAG • FEEST • BARBEQUE etc.

3

Reparatie en service door heel Nederland en België 7 dagen per week

Muldersweg 72 4871 KH Etten-Leur tel: 076 - 888 41 30 gsm: 06 50 55 22 77

Scheepsonderhoud Reparatie & Storingen Casco-bouw Technisch vaarklaar casco Compleet casco R.V.S. verwerking Ook voor inbouw van Boeg-en hekschroeven Motoren Schroefas Pompen Toiletten Kachels

Leo Postelmans

p/a Zijlweg 1 - 4944 AV Raamsdonk Tel: 0615331332 - Fax: 003214433743 E-mail: [email protected]

GRIEKS TUINRESTAURANT & PARTY ADRES

ELKE DAG GEOPEND

www.irodion.nl

Restauant & Party OOSTERHOUT n.b.

In het centrum van gezellig Oosterhout Leijsenhoek 6a-4901 ET - tel. na 12.00 uur 0162 436115 Zie; www.irodion.nl

4

Brulboei jaargang 34 no. 3

Midzomertocht

De vereniging op z’n best.

Het was een leuke dag. Varen, eten en plezier!

. . . . . . . .

Mobiele service Nieuwe, gereviseerde en gebruikte dieselmotoren Ombouwsets om autodiesels te mariniseren Alle onderdelen Eigen fabricage schroeven en assen Keerkoppellingen Warmwaterwisselaars

Teve n

Boegschroeven

MERCEDES DAF MITSUBISHI PEUGEOT

s inb

ouw

Kraan van 40 ton aan het water

Wij ruilen alles in !!!

Baanhoek 152 - Postbus 265 - 3360 AG - Sliedrecht Telefoon +31(0)184-412332 - Fax +31(0)184-499925 Email: [email protected] - Homepage: www.drinkwaard.com

Brulboei jaargang 34 no. 3

5

Een bewogen zomerseizoen De wisseling van de seizoenen in onze jachthaven zou net gaan plaatsvinden en alles voor het nieuwe zomerseizoen was zo goed als voorbereid. Ik had in die periode al enige tijd last van een slecht gehoor, zoals je wel eens kunt hebben na een zware verkoudheid. Maar dit bleef aanhouden. Ik besloot ergens in maart maar eens naar de huisarts te gaan om mijn oren eens te laten nazien op eventuele verstoppingen. Het bleek toch wel nodig te zijn want nadien hoorde ik weer als nieuw. Eenmaal bij de huisarts, dit was niet omdat ik mij verder niet goed voelde of zo, besloot ik tevens een afspraak te maken voor een algehele gezondheidscontrole. Een week later werd deze uitgevoerd. Alles leek in orde op één punt na, waar de arts niet helemaal zeker van was en hij verwees mij dan ook voor alle zekerheid door naar een specialist in het ziekenhuis. Daar bleek dat ene punt toch wat serieuzer aangepakt te moeten worden en de specialist maakte direct een nieuwe afspraak om de zaak verder te onderzoeken. Ik zal u de details van al die verdere onderzoeken besparen maar ik moest in elk geval worden opgenomen in het ziekenhuis voor een serieuze operatie. Eind juni was het zover en vond de operatie plaats. Deze bleek te zijn geslaagd. Binnen een week was ik weer thuis en dan begin je aan het herstel wat inmiddels al weer ruim twee maanden duurt. Maar nu ziet het er naar uit dat ik binnenkort weer voorzichtig aan mijn werkzaamheden kan beginnen. Twee maanden thuis is een hele tijd en alleen maar TV kijken met wat computeren is voor mij zeer ongewoon, maar ja, je kunt niet anders.

6

Ik heb in die periode het havenwerk enorm gemist en zal blij zijn als er een artsenfiat wordt gegeven om weer aan de slag te mogen. Ik wil iedereen bedanken die mijn werkzaamheden tijdens mijn afwezigheid heeft waargenomen zodat ik ongestoord aan een volledig herstel heb kunnen werken. Tevens wil ik alle leden en passanten bedanken voor hun medeleven tijdens mijn ziekte; jullie hebben mij overstelpt met beterschapwensen; dit was voor mij een geweldige steun. Ik hoop jullie op korte termijn weer van harte met woord en daad terzijde te staan. Tot dan ! De havenmeester.

O v edern r beter wo kijken V T en

Brulboei jaargang 34 no. 3

Vanuit het havenkantoor gezien Het havenkantoor is dusdanig gesitueerd, dat van daaruit de ingang  van ons (parkeer) terrein, onze verenigingshaven en de in- en uitgang daarvan kunnen worden overzien; om iets te beheren, moet dat ook. Afgelopen jaren is deze taak door onze eigen havenmeester Dick vervuld, maar als gevolg van zijn ziekte is dit werk, met alles wat zich daarin voordoet, vanaf begin juli waargenomen door vervangers, die zich met de nodige inspanning zo goed mogelijk van deze taak hebben gekweten. Er is overzien, bezien en soms afgezien ! (en ook wel gelachen, toch ! ) Een kleine impressie van het een en ander:   Booteigenaren (sommigen noemen zich ook wel schipper) houden er soms vreemde ideeën op na, zeker gezien de toch vaak kostbare schepen die al dan niet zorgvuldig aan de steiger zijn vastgeknoopt. Een cursus deskundig vastleggen van een boot, gekoppeld aan het kunnen maken van lussen aan de meerlijnen zou eigenlijk aan een ieder moeten worden opgelegd en worden beoordeeld door daartoe bekwaaaame lieden ! (of zou het allemaal toch niet zo moeilijk zijn en met praktisch denken grotendeels op te lossen ? ) Ons vielen vooral zaken op zoals: -het met veel te dunne of versleten meerlijnen vastleggen van boten -geen spring beleggen met als gevolg schuren en schaven langs de steiger -het gevaarlijk over de steiger heen steken, vooral  met ankers voor op het schip -het niet op de goede hoogte hangen van stootwillen, te kleine of te weinig stootwillen,etc. Kijk s.v.p. alles zorgvuldig na vooral met het oog op de komende herfst- en winterperiode, alhoewel het deze zomer ook diverse malen behoorlijk gewaaid heeft!

Vlagvertoon is een goede zaak; menige schipper zorgt ervoor dat het er allemaal verzorgd uitziet, dat de driekleur en de Geus ‘s avonds worden binnengehaald en dat het clubvaantje aan bakboordzijde wappert. Een clubvaantje heeft, net als veel zaken, niet het eeuwige leven. Kosten van een nieuw vaantje: 5 euro (dat is 2 Kriek, een tosti en een ijsje in onze kantine), dus daar hoef je geen tod voor in de mast  te laten hangen! Over honden op de steiger kunnen we kort zijn: deze verlevendigen het beeld en geven vaak aanleiding tot interessante gesprekken tussen eigenaren en overigen, enigszins afhankelijk van uitlaten door een hem of haar. Mocht zich onverhoopt door de hond ongerechtigheid (lees: stront) op de steiger worden gedeponeerd: eigenaar, schroom niet en ruim dat onmiddellijk op! Het irritante gedoe  met een vork of i.d. om de smurrie uit het profiel van je bootschoen te peuteren is not amused ! Zo, wij zijn onze  punten kwijt, net zo goed als de eigenaren van twee speedboten, die gelegen waren bij de EMD. De waterpolitie heeft ons gevraagd om alert te zijn, samen met de leden op alle niet bekende vaarbewegingen in onze haven, dit ter voorkoming van........Waarvan akte. Voorts waren er nog wat zinkende schepen, gered door onze bijstandspomp, volstaande afdekzeilen die dreigden te scheuren, klapperende vallen van zeilschepen die aandacht vroegen en nog wat meer zaken, dus U begrijpt dat het waarnemen van het werk van een havenmeester best inventief is. Wij deden het overigens met plezier, maar nog leuker is het om het samen met U te doen. Een goed verstaander............ juist   De havencommissie

Even voorstellen

Mijn naam is Wim Janzen. Mijn leeftijd is 73 jaar en ik ben sinds 1959 gehuwd met Gineke ter Beek. Wij hebben 3 kinderen: 2 meisjes (nu inmiddels dames) en een jongen (nu inmiddels man) ,3 kleinkinderen en een motorboot. Die ligt op steiger B23. De motorboot is uniek. Bouwjaar 1975. Het was vroeger een boot met een bovenbouw. De bovenbouw is er in 1999 afgehaald en er bleef een sloep over. Of zoals hij in de advertentie omschreven was: “Fraai luxe motorlaunch, lengte 7.60 meter”. De boot bezit ik niet alleen. Hij is zowel van mijn zoon Hugo als van mij. Hiervoor heb ik nooit een eigen boot gehad. We huurden zeilboten. Veel zeilinstructie gegeven Brulboei jaargang 34 no. 3

vanuit de jeugdvereniging waar ik vroeger lid van was. Vorig seizoen was ons eerste vaarseizoen met onze eigen boot, maar door het slechte weer zijn we weinig weggeweest. Daarbij komt nog dat we echte mooiweer-vaarders zijn. Soms denk ik: “Zat die bovenbouw er nog maar op!”. Ik heb een technische opleiding genoten , ben werkzaam geweest als ontwikkelaar van medische instrumenten en stond aan de wieg van het automatiseren van de verpakkingsindustrie voor levensmiddelen.. Na mijn 50ste heb ik nog een studie afgerond als Reichiaans therapeut. Daar heb ik nog een kleine praktijk van aan huis. Sinds januari maak ik de “BRULBOEI” op, in het programma InDesign. De teksten worden aangeleverd en ik hoef ze alleen netjes op de bladzijde neer te zetten. Wat foto’s erbij om een en ander wat te verlevendigen. Het spannendste is het afdrukken, maar zoals u ziet, is dit gelukt. Tot ziens in de haven of op het water.

7

In en om de haven Zoals in eerdere uitgaven van de Brulboei hebben wij weer wat informatie uit de media voor u opgeschreven. Wij hopen u daar een plezier mee te doen. De Haven Na dertig jaar grootaandeelhouderschap trekt de gemeente Drimmelen haar handen af van de jachthaven. De raad nam donderdag 26 juni 2008 een historisch besluit door unaniem in te stemmen met de verkoop van haar aandelen (90 procent) in beheersmaatschappij Biesbosch Marina Drimmelen (BMD). “De exploitatie van een jachthaven is geen publieke taak”, was de mening van de meeste fracties. Het besluit van de raad komt na een verzoek van BMD om twee miljoen euro krediet. Die komt bovenop de 10,8 miljoen euro waarvoor aandeelhouder gemeente Drimmelen zich in het verleden garant heeft gesteld. Om tot een goed besluit te kunnen komen heeft de raad drie vertrouwelijke rapporten kunnen inzien over de financiële positie van de BMD. Twee waren beschikbaar gesteld door het college, het derde rapport hebben CAB en PvdA laten opstellen door een onafhankelijk bureau. De VVD heeft de rapporten nooit willen inzien. Die fractie vindt het principieel onjuist om vertrouwelijke stukken te gebruiken in een openbare vergadering waarin je je moet verantwoorden. Of het goed gaat met de BMD werd dus niet duidelijk. Daarbij komt bij dat BMD heeft aangegeven liever met commerciële partijen zaken te doen die risicodragend willen investeren en exploiteren. Biesbosch Waterfront De voorverkoop van 64 recreatiewoningen – appartementen en studio’s - en veertien commerciële ruimten in het jachthavengebied van Drimmelen is gisteren officieel van start gegaan. Het gaat om de eerste fase van het plan Biesbosch Waterfront. Aan de Nieuwe Jachthaven 6 in Drimmelen, in het voormalige Stuurwiel, is een informatiecentrum ingericht waar belangstellenden informatie over het bouwproject kunnen vinden. Naast maquettes en tekeningen, kunnen mensen ook voorbeelden zien van een keuken of badkamer. Biesbosch Waterfront is een samenwerkingsproject van WSG projectontwikkeling BV en BVG (BNG Vastgoedontwikkeling) BV. Verwacht wordt dat de bouw van de eerste fase in oktober kan beginnen.De verkoop van de eerste fase van Biesbosch Waterfront in Drimmelen loopt ‘boven verwachting’. Dat zegt een medewerker van Delta Makelaardij uit Zierikzee. Volgens de makelaar is op dit moment (zaterdag 19 juli) al ruim tien procent aan de man gebracht. ”Veel mensen zijn erg enthousiast over de bouw. Deze huizen zijn ook iets heel anders dan zomaar een recreatiehutje.”, aldus de makelaar. De huizen kosten tussen de drie en zes ton.( Studio’s vanaf 99.000 Euro ) Wel krijgen de nieuwe bewoners een parkeerplaats in de ondergrondse parkeergarage die er komt. Bovendien zijn in de haven honderd

8

aanlegplaatsen gereserveerd voor de nieuwe bewoners. In september of oktober begint waarschijnlijk de bouw. De bewoners van het dorp Drimmelen zijn huiverig voor nog meer parkeeroverlast, verkeersbeweging en geluidsoverlast in de beschermde korpskern. De werkgroep Belangenbehartiging Drimmelen heeft haar zorgen geuit in een brief aan de brief gemeenteraad. De Amer 21 juli 2008: De waterpolitie heeft tijdens een alcoholcontrole op de Amer en in de Brabantse Biesbosch zeven bonnen uitgeschreven. Slechts een van de in totaal 102 gecontroleerde schippers bleek te veel te hebben gedronken. Hij had twee keer de toegestane hoeveelheid alcohol tot zich genomen. De man kreeg een procesverbaal en een vaarverbod van vier uur. De overige bonnen werden uitgedeeld voor mankementen die werden aangetroffen aan de gecontroleerde snelle boten. Het ging met name om het ontbreken van een dodemansknop en brandblussers. Ook werden bekeuringen uitgedeeld wegens te snel varen. Volgens de politie werd er positief gereageerd op de controles. “Ook hebben we het idee dat mensen bewust niet drinken als ze nog moeten varen”, aldus een woordvoerder. Dit seizoen houdt de waterpolitie vaker alcoholcontroles. Dit seizoen is wel ver voorbij, maar wees gewaarschuwd voor het komende jaar! Dromen in De Biesbosch in een griendwerkershut Mannen die hun vrouw of vriendin (of man of vriend) een keer willen verrassen, hoeven voortaan niet meer naar Rome of Parijs. Ze hoeven zelfs niks te boeken. Kan het nog mooier? Jawel. Ze hoeven ook niks te betalen. In de Biesbosch bij Hank staat namelijk een griendwerkershut waarin iedereen gratis kan overnachten. Het droombeeld van de Biesbosch, met water, bootjes en groen en zo, ligt niet ver van de waarheid. Wie naar de hut toe wandelt, een kwartiertje vanaf de Killeweg, dwars door de natuur, voelt druppeltjes op zijn gezicht vallen. “Dat is het vocht van zweetinsecten”, zegt Thomas van der Es, boswachter in De Biesbosch. “Die komen veel voor in wilgenbossen.” En die staan er genoeg rondom de hut. Er stroomt ook een watertje, een zijtak van de Bakkerskil. Handig, want zo is de hut ook per kano te bereiken.

Brulboei jaargang 34 no. 3

De natuur is bij de hut dus precies als in de dromen van menig Nederlander. Krakende takken, fluitende vogels. De wind ruist langs de bladeren en het water van de Bakkerskil klotst tegen de oever. En het mooie van de hut is, dat nu je niet alleen over, maar ook ín de Biesbosch kunt dromen. Binnen staat een aantal bedden klaar. “Vol is vol”, zegt mede-initiatiefnemer Frank Dirven uit Zevenbergschen Hoek. “In het buitenland is het geen onbekend fenomeen. Verschillende groepjes wandelaars slapen dan gewoon in dezelfde ruimte.” Natuurliefhebbers uit de omgeving - of van ver daarbuiten - denken voortaan wel twee keer na voor ze het reisbureau binnengaan. In 2009 moet de tweede griendwerkershut in de Biesbosch verrijzen, in de buurt van de Kop van ‘t Land, aan de kant van Werkendam. “We kunnen al beginnen”, zegt Frank Dirven, samen met broer Bart een van de drijvende krachten achter het project. “We hebben een bouwvergunning. Maar de gemeente is een beetje huiverig.” De plek waar de hut moet komen ligt namelijk in de Noordwaard, een natuurontwikkelingsgebied De gebroeders Dirven hopen dat volgend jaar het Biesboschpad af komt. “Dan worden de hutten helemaal aantrekkelijk. Het is een reële optie om in twee dagen het hele pad te lopen. En dan moet je toch ergens slapen!

De gevonden molensteen

De start van project Biesbosch Waterfront

Brulboei jaargang 34 no. 3

De Zuiderklip Tijdens graafwerkzaamheden voor het project Zuiderklip in de Brabantse Biesbosch zijn onlangs diverse molenstenen gevonden. In De Turfzakken werd, net als in polder De Lepelaar, een gaaf exemplaar aangetroffen. Bij het graven van een kreek naar de Moordplaat kwam eveneens een intacte molensteen boven water en kort daarop een fragment. De Zuiderklip maakt deel uit van het Nationaal Park De Biesbosch en ligt op het grondgebied van de gemeente Drimmelen. Het plangebied bestaat uit de polders Turfzakken, Kwestieus, Lepelaar, De Plomp en de Moordplaat. De polders hadden in het verleden een agrarische functie en zijn zowel voor veeteelt als akkerbouw gebruikt. De polders waren lange tijd gereserveerd voor de bouw van het vierde drinkwaterspaarbekken. Maar die capaciteit bleek op termijn overbodig. In 2001 is gestart met het opstellen van een inrichtingsplan en hiermee is een begin gemaakt met het beschikbaar stellen van de Zuiderklip. Het gegraven geulenstelsel moet ten eerste de toekomstige hoge rivierafvoeren van de Maas snel afvoeren naar zee en ten tweede geeft het project een enorme impuls voor de uitbreiding van zoetwatergetijdennatuur. De reeds gegraven geulen en ondiepten trekken vogels aan zoals grote zilverreigers en lepelaars. Op de flauw oplopende oevers scharrelen oeverlopers en groenpootruiters. Met de vondst van diverse molenstenen komt het verleden van deze poldergebieden nadrukkelijk boven water. Willem van Oranje gaf in 1560 opdracht om elf molenstenen te laten zinken in het midden van de verdwenen rivier de (Oude) Maas tussen Brabant en Dordrecht. Met de molenstenen werden bolbakens verankerd die in het midden van de rivier werden gezet om de grens tussen het territorium van Willem van Oranje en de graven van Holland af te bakenen. Het eerste bolbaken werd geplaatst bij de monding van de Donge in de Maas en de elfde bij de voormalige buitenplaats Amstelwijck in Dordrecht. Op basis van oude kaarten heeft men in maart 2008 getracht het bolbaken bij Amstelwijck op te graven, maar er werd helaas niets aangetroffen bron: BN/De Stem

9

10

Wintercursussen

De tijd voor de wintercursussen komt er al weer aan. Als eerste lijkt het mij zinvol in dit najaar te starten met de cursus Vaarbewijs 1. (8 avonden vanaf 19.30 uur) Dit zal weer een gezamenlijke cursus worden met wsv Drimmelen, wsv Biesbosch en wv de Amer. Het moment waarop de cursus kan aanvangen zal afhangen van de aanmeldingen, we kunnen pas starten bij een minimum van 15 echte actieve deelnemers. De cursusplaats is in principe ’t Foksel van wsv Biesbosch; hier kunnen we uiteraard van afwijken indien er meer deelnemers zijn van wsv Drimmelen of van wv de Amer. De dag die hier het meest geschikt voor is, zal dinsdag zijn. Een logisch gevolg is dan in het voorjaar van 2009 te starten met de cursus Vaarbewijs 2. (8 avonden vanaf 19.30 uur) Wellicht is februari een geschikte maand om deze cursus te starten. Uiteraard zullen hier ook eerst voldoende aanmeldingen voor binnen moeten zijn. Ook hier kunnen we nader bekijken waar we de cursus zullen houden, afhankelijk van waar het grootste aantal deelnemers vandaan komt. Wat ook zeker niet mag ontbreken deze winter is de cursus Marifonie. Voor deze cursus, die 4 avonden duurt, zal bij voldoende aanmeldingen, minimaal 15, de donderdag het meest geschikt zijn.

Brulboei jaargang 34 no. 3

Onze ervaring uit de afgelopen jaren is dat het best gezellig is om bij een naburige watersportvereniging een cursus te volgen. Af en toe bereiken mij nog wel eens verzoeken voor de cursus Theoretische kustnavigatie. Dit is een pittige cursus, die gehouden zal kunnen worden op 12 zaterdagochtenden. Hiervoor hebben we minimaal 22 deelnemers nodig; hier is wel enige voorzichtigheid geboden, omdat er altijd meer aanmeldingen zijn dan er uiteindelijk deelnemers op de cursus verschijnen. Wij moeten echter voor deze instructeur een vast bedrag vóóraf betalen, dus opgeven is een serieuze zaak. Gezien het grote succes en de vraag om herhaling van de vorige cursus weerkunde wil ik mij hier weer voor inzetten om dit mogelijk te maken. De vorige keer hadden we een vol clubhuis, een volle zaterdag, een gezellige lunch en een borreluurtje na afloop. Voor meer informatie of de stand van zaken betreffende het aantal opgegeven deelnemers kunt u zich wenden tot de websites of uw opleidingscoördinator. U kunt zich opgeven bij: uw eigen coördinator opleidingen of Theo den Engelsen [email protected]

11

Zeereis met de Fast Too naar Helgoland Vorig jaar vroeg Kees Horrevoets me begin juni of ik zin had om met de mannenboot mee naar Engeland te zeilen. Na een slechte zeeervaring (heel veel wind en nog hogere golven) en het ongeluk van Hans, wat heel veel indruk op me gemaakt heeft, heb ik vriendelijk bedankt. Achteraf had ik hier geen spijt van gezien de weersomstandig­heden van die week, windkracht 6 en meer Dit jaar tijdens de kooklessen van de vereniging in januari, vroeg Kees wederom of ik zin had om mee te zeilen naar Helgoland. Dit klonk als “Legoland” wat best leuk is en ik had nog even de tijd om me mentaal voor te bereiden. Volmondig heb ik ja gezegd om vervolgens de gevolgen onder ogen te zien. De voorbereidingen: Natuurlijk is er door Kees zorgvuldig een bemanning geselecteerd: Marc Molenaar (coschipper), Frans van Oorschot (technische man en naar later bleek navigator), Hans Buurman (ervaren zeiler in de Spanker klasse) en ondergetekende (vijfde wiel). Vijf man op de Fast-too, past dit wel? Kees is hier heel helder in:” Ik slaap in de achterhut en jullie zoeken maar een plaatsje elders op de boot.” Om in de stemming te komen worden een maand voor de reis de eerste mailtjes rondgestuurd met foto’s van zeilende, vissende en slapende mannen. Deze foto’s blijken van de zeiltocht van vorig jaar. Tevens schrijft Kees dan dat hij nog een verrassing in petto heeft als de weersomstandigheden gunstig zijn. Tijdens de eerste bespreking op de Fast Too deelt Kees de route uit, keurig in kleur geprint en een dagelijks schema toegevoegd. We gaan niet alleen naar Helgoland maar ook nog naar Sylt in Duitsland tegen de grens van Denemarken aan. Er blijkt heel veel reken- en denkwerk in het programma te zitten want er moet rekening gehouden worden met het tij, omdat vertrek- en aankomsttijden heel belangrijk zijn. We willen namelijk de stroom mee hebben en genoeg water onder de kiel. De route is als volgt: Den Helder – Norderneij, Norderneij – Sylt Sylt – Helgoland Helgoland - Borkum Borkum – Vlieland Vlieland – Makkum Met een aantal rustdagen ingebouwd is dit een pittig schema waarbij alles mee moet gaan zitten. Een week voor vertrek zijn de eerste boodschappen gedaan, de goederen die niet aan bederving onderhevig zijn. Ook hier blijkt dat Kees veel ervaring heeft met het verzorgen van de inwendige mens tijdens de tocht. Een kar met allerhande etenswaren en een kar met bier zijn het resultaat. (Ik moet eerlijk zeggen dat bij het berekenen van de hoeveelheid drank/ personen ik me zorgen maakte

12

of ik dit wel tot een goed einde zou brengen). De spullen zijn aan boord gebracht en tevens is de boot klaargemaakt voor zee, de radarreflector is opgehangen, de zeilen zijn verwisseld en de veiligheidsbanden om áán te lijnen zijn bevestigd. De laatste boodschappen zijn op de woensdag van vertrek gedaan en ‘s avonds vertrekt Kees met de bemanning die de boot van Drimmelen naar Den Helder gaan varen. Rob Broekmans, Jac de Been en Wim Verhoeve. Ze starten met een behoorlijk windje en naar later blijkt is het moeilijkste stuk de Amer, waar met de motor bij en gereefde zeilen niet op te kruisen was. De railing volledig in het water en trekjes in het gezicht van Kees waarmee duidelijk wordt dat er sprake is van extreme omstandigheden. De mannen hebben de boot met een behoorlijke wind in twee dagen, met een tussenstop in Scheveningen, naar Den Helder gebracht. Voor Rob en Wim hun eerste zee-ervaring die ze niet meer zullen vergeten. Vanwege een “belangrijke” receptie van Frans, zijn we om 21.00 uur uit Oosterhout vertrokken. Uitgezwaaid door de vrouwen en kinderen op weg naar Den Helder met de auto. Het was toegestaan om één tas met bagage mee te nemen. Kees was alleen vergeten om de omvang van de tas te vermelden. Gevolg was dat de bagage al bijna niet in de auto (stationcar) paste. We zijn op vrijdagavond hartelijk verwelkomd door de eerste ploeg en na nog even gezellig nagepraat te hebben over hun tocht zijn zij richting Brabant gegaan en wij richting bed. Dag 1. Den Helder - Nordeney Schema: 8.00 uur vertrek, aankomst zondagochtend 4.00 uur Erg prettig, een dikke 20 uur varen waarbij ik nog geen idee had of ik zeeziek zou worden en geen idee had hoe het er op zee aan toe zou gaan. Na het ontbijt boot klaar gemaakt en om 8.30 uur werden de zeilen gehesen. Tot mijn grote schrik bleken de omstandigheden te zijn zoals ik in mijn dromen gezien had. Zodra we de haven uitzeilden lag de boot op een oor en met veel moeite startten we áán de wind om het eiland Texel te ronden. Is dit het nu, een knie in de kuip en een knie op de bank, aan de lage kant kijkend naar aan de ene kant een kolkende zee en aan de andere kant vier man op een rijtje? Al snel werd het eerste rif in het grootzeil gelegd gevolgd door een tweede. Het comfort werd er iets beter op en de áándewindse koers werd voorbij Texel bijgesteld naar halve wind. Het rif er weer uit en in volle vaart richting Nordeney. Fantastisch, dat geluid van die zee achter de boot en de snelheid waarmee we gingen. We hebben constant een krachtige westenwind gehad en daarmee ging de reis voorspoedig en lagen we zelfs voor op schema. Na een aantal uren buiten gebivakeerd te hebben (zonder ziek te worden) heb ik ‘s middags de stap gewaagd om ook maar eens binnen te kijken. Je moet toch ook eens naar het toilet, hè. Er was wel een buitentoilet aanwezig, de zgn pispaal, maar met je volledige Brulboei jaargang 34 no. 3

bepakking: zeilbroek, jas, zwemvest, lifeline, etc. is het gebruik hiervan onmogelijk door het ontbreken van een rits in m’n zeilbroek. Frans, onze navigator, heeft tijdens de hele reis de route prima gecontroleerd en voldoende afstand gehouden van de shippinglane, de zgn. snelweg van de beroepsvaart. Als de weersomstandigheden het maar enigszins toelieten werd de spinnaker bijgezet om de snelheid te waarborgen en op schema te blijven. Toch nog een heel gedoe met al die lijnen. Ik begrijp nu een beetje waarom mijn vrouw al voor het tweede seizoen op spinnakerles zit bij de vereniging. Tegen middernacht is uiteindelijk de motor gestart om uiteindelijk om ca. 3.00 uur de haven van Nordeney binnen te lopen. Dag 2: de zondag op Norderneij Na een goede nachtrust hebben we ‘s morgens het ontbijtje buiten genoten om vervolgens het eiland te gaan bekijken. Een leuk toeristisch eiland met een uitgestrekte boulevard en een gezellige stadskern. ‘s Avonds hebben we de finale van de WK voetbal gekeken in de kantine in de haven: Duitsland – Spanje. De Duitsers werden steeds stiller in de kantine en Frans kreeg geen bier meer van de barjuffrouw nadat hij bij elke bestelling vroeg:“Una cerveza por favor señora.” Zoals bekend werd die avond Spanje wereldkampioen. Ondanks de goede voorbereiding miste Kees nog een detailkaart van Sylt, noodzakelijk voor het veilig binnenlopen van het eiland. Na een aantal mensen aangesproken te hebben, had hij een ‘goede’ Duitser te pakken die niet alleen de detailkaart van Sylt had maar de kaarten van heel de wereld op een memorystick. “Toevallig” had Kees zijn laptop aan boord en ‘s nachts is het navigatieprogramma nog geïnstalleerd door de Whizzkids Kees en Frans. De overige bemanning lag allang op één oor. Dag 3: maandag, Nordeney – Sylt De weersvooruitzichten zijn goed, zon en wind in de juiste richting, west – zuidwest. Na de dieseltank en watertank gevuld te hebben en de boot te hebben gecheckt zijn we uitgevaren. Zodra we tussen de betonning uitwaren, werd “Angelique” uit bed getrommeld. Ze bleek al enige dagen bij Kees in bed te liggen. “Angelique” is onze gennaker, die direct de naam van mijn vrouw aangemeten kreeg. ‘Angelique” mocht mee en gebruikt worden maar we hadden afgesproken dat Kees d’r niet ‘nat’ mocht maken. “Angelique” heeft het goed gedaan en iedereen was enthousiast over haar prestaties. Bij de voordewindse koers bleek ze iets te slank waardoor ze als spinnaker wat aan prestaties inleverde. Na een aantal uren parallel aan de shippinglane gevaren te hebben kwam het moment om deze over te steken. Er is internationale onduidelijkheid hoe en waar de shippinglane over te steken. De Nederlandse kustwacht heeft niet gereageerd op vragen van Kees. De Duitse autoriteiten wel maar wisten het ook niet. Er is dus geen betrouwbaar protocol. We hebben het zekere voor het onzekere Brulboei jaargang 34 no. 3

genomen en pas voorbij de shippinglane de oversteek gedaan richting Helgoland. Hier vaar je dan wel in een gebied waar alle vrachtboten kriskras door elkaar varen en er in tegenstelling tot de lane niet is in te schatten wat de vaarrichting is. Over begrijpbare regels gesproken. Met nog steeds een fantastische snelheid (en goede weersomstandigheden) kwam eind van de middag “lange Anna” in zicht, de rots op het uiterste puntje van Helgoland. Langzaam werden de contouren van het eiland zichtbaar en de kleuren en rotsopbouw deden me een beetje aan de Grand Canyon denken. Helgoland bestaat uit twee eilandjes waar we tussendoor zijn gevaren. Tussen de eilandjes lagen een aantal veerboten waar de passagiers aan land werden geholpen met grote sloepen. Doordat er tax-free ingekocht kan worden is het eiland erg in trek bij de Duitsers.

Erg leuk om tussen de eilandjes door te varen en dan vervolgens koers te zetten naar Sylt. Halve wind, kracht 4, met het zonnetje aan de hemel. Roze wolken in het water. Dit blijken enorme scholen kwallen te zijn. Als je aan het roer zit, voel je ze onder de boot doorgaan. Ontspannen naderen we het eiland Sylt en moeten door een smalle vaargeul naar het eiland. We worden verwelkomd door een 20-tal zeehonden die op een drooggevallen plaat op ons liggen te wachten. Bij aankomst is er weer een verrukkelijke maaltijd door Kees bereid en onder het genot van een potje bier verwennen we de inwendige mens. Dag 4: dinsdag Sylt – Helgoland Als we ‘s morgen opstaan, is het windstil en staat de zon aan de helder blauwe hemel. Even broodjes halen bij de plaatselijke bakker en in de kuip een ontbijtje. (Heerlijk die pot chocoladepasta, dat mag thuis niet van Sonja). Na het eten maken we een wandeling over het eiland. Prachtige stranden, duinen met luxe huizen en rieten daken en slechts twee maal staande gehouden voor het betalen van toeristenbelasting. Aan de noordzijde aangekomen weer een mooi strand waar veel

13

mensen naakt recreëerden. Dat naakt en erotiek niet altijd samen gaan, werd hier bewezen. Dames die de houdbaarheidsdatum allang overschreden hadden, liepen parmantig langs de waterlijn te paraderen. Marc heeft (onopvallend) nog wel een hele mooie foto geschoten van een trotse oma die de zee aanschouwt. Sylt is een prachtig eiland, een aanrader voor een ontspannen strandvakantie.

en hebben tax free inkopen kunnen doen, het eiland bekeken (Hééélemaal rondgelopen!) en een terrasje gepikt bij de Sansibar. Traditie is om te gaan eten bij restaurant “der Bunte Kuh” We werden verwelkomd door Sonja, de Duitse uitbaatster die jarenlang in Rotterdam heeft gewoond. Een schnaps als welkomstdrankje, en nog één, en nog…….. Kortom het werd een heel gezellige avond en we hebben ook heerlijk gegeten. Dag 6: donderdag, Helgoland – Borkum

‘s Middags hebben we weer koers gezet naar Helgoland. Dit keer konden we heel dicht langs de zeehonden varen en zwommen de bruinvissen naast onze boot. Wegens gebrek aan wind hebben we een aantal uren op de motor gevaren. Dat motoren niet altijd vervelend hoeft te zijn ervaarden we toen we (met de boot op de stuurautomaat) met z’n vijven op het voordek zaten, genietend van tapas, meloencocktail en een glaasje rode wijn. Life sucks…

Alsof we het verdiend hadden, werd de blower weer aangezet en koersten we voor de wind, met de spinnaker op en de stuurautomaat op de helmstok richting Helgoland. Voor mij was dit een van de mooiste momenten van de week. In het gangboord zittend, mp3 speler in het oor een boek lezend terwijl iedereen ontspannen zijn ding deed aan boord. Waarom maken we ons toch allemaal zo druk aan de wal? ‘s Avonds zijn we aangekomen in Helgoland. Tot mijn verbazing zijn ze daar vergeten om steigers aan te leggen. Net zoals in Zierikzee werden de boten gestapeld tot wel 10 boten op een rij. En net als in Zeeland wil de binnenste (Duitse boot) natuurlijk als eerste vertrekken, waardoor iedereen weer los moet gooien om vervolgens na veel gedoe weer zij aan zij te liggen. De volgende dag hadden we weer heerlijk weer

14

Volgens schema zijn we om 6 uur ‘s morgens uit Helgoland vertrokken. Ik werd wakker van het motorgeluid en heb me aangekleed en bovendeks getracht de vorige avond te evalueren. Helaas kan ik dit deel van de reis niet beschrijven omdat ik het simpelweg niet meer weet. (Marc, sorry voor de rommel). Door het ontbreken van de wind hebben we een aantal uren op de motor gevaren waardoor iedereen zijn roes kon uitslapen. Om ons heen een aantal onweersbuien met lichtflitsen maar gelukkig bleef het droog. We hadden wel een record visvangst van maar liefst twee makrelen, die na een tik op de kop, van kop en ingewanden werden ontdaan. (dit voor de dierenliefhebbers onder ons) Ook nu kwam de wind weer opzetten en zijn we zeilend en met spinnaker Borkum aangelopen. Hier was het gelukkig nog vroeg in de avond waardoor eenvoudig een veilige haven werd gevonden. Deze avond hadden we regen waardoor de kuiptent even uit de bakskist getoverd moest worden. Na het avondmaal genuttigd te hebben, werden de kooien vroeg opgezocht. Frans en Kees hadden echter nog veel te bespreken en Marc klokte 4.00 uur toen ze nog buiten zaten te “praten”. Dag 7, vrijdag Borkum – Vlieland Het was een sombere ochtend. Het eiland nodigde niet uit om dit eens te gaan bezichtigen en eigenlijk wilden we ook op tijd weer uitvaren. Na gedoucht en gegeten te hebben, zijn we vertrokken richting Nederland. In dit deel van de reis was ruimte gelaten om een eiland uit te kiezen. Terschelling was moeilijk aan te lopen waardoor voor Vlieland werd gekozen. We hadden een stevige bries tegen waardoor we aan de wind, met de motor bij, door de golven beukten. Niet echt comfortabel, maar zeker goed te doen. Ik vond het heel mooi om langs al de eilanden te varen. Zo kijk je eens heel anders aan tegen de waddeneilanden. De afstand had ik verkeerd ingeschat want de reis duurde nog behoorlijk lang en pas laat in de avond kwam Vlieland in zicht. Brulboei jaargang 34 no. 3

Tegen elf uur liepen we Vlieland aan en de eerste boei werd gefotografeerd om de markering af te lezen. Omdat het ‘s nachts altijd moeilijk is om te navigeren was iedereen bovendeks of achter de kaartentafel bezig om de juiste route te bepalen. Het was windstil en de verlichte betonning werd netjes gevolgd. Even een discussie welk flashlight we moesten aanhouden en toen gebeurde het onfortuinlijke. De Fast Too schokte twee keer en vervolgens liepen we vast op een zandbank. Vanaf dat moment ging het allemaal razendsnel. Direct koers wijzigen en de diepte op zoeken. We kwamen niet los. Om de boot te laten hellen werden grootzeil en genua bijgezet. Ook zonder resultaat. Met z’n allen aan een zijde hangen waardoor de boot toch flink schuin ging; niets hielp. Kees gaf Frans opdracht om via de marifoon te informeren wanneer het hoog water was. Dit bleek om 11.00 uur te zijn en inmiddels was het tegen half twaalf, dus vallend water. Op dat moment kun je maar een ding doen en dat is direct om hulp vragen. De Brandaris werd aangeroepen met de mededeling dat we waren vastgelopen en de hulp van de NMR wilde ontvangen. De GPS coördinatoren werden doorgegeven en binnen no time zagen we de reddingsboot aankomen. Ze werden d.m.v. marifoon en flitslicht naar onze boot gedirigeerd en in een zeer korte tijd hadden ze een lijn om de kikker gebracht om ons vlot te trekken. Tot mijn verbazing stond ook op het eiland binnen de kortste keren een landrover met een reddingsboot klaar en lag links naast ons nog een grote reddingsboot van de KNMR uit Vlieland. In alle commotie bleken we dus te worden geholpen door een commerciële reddingsdienst die gewoon op post liggen om zo snel mogelijk vast te kunnen maken. Met nog een meter water onder de boot (we steken 2 m diep) werden we van de zandplaat getrokken en gelukkig zonder schade kwamen we weer rechtop in dieper water. Met de schrik in de benen voeren we onder begeleiding naar de haven. Ondertussen was een bemanningslid van de reddingsboot aan boord gekomen om met Kees de benodigde papieren voor de verzekering in te vullen. Om ca. 1.00 uur ‘s nachts konden we de boot vastleggen in de haven van Vlieland. We baalden allemaal enorm en konden eigenlijk niet goed begrijpen waar we de navigatiefout hadden gemaakt. Door de reddingsdienst en door passanten in de haven werd wel verteld dat we niet de eersten waren die dit overkwam en dat er meermalen op aangedrongen is om met meer verlichte bakens te aanlooproute te markeren. Er liggen onverlichte boeien op een uitstekende landtong!! Na een biertje voor de schrik en enigszins aangeslagen hebben we de kooien opgezocht en zijn toch maar gaan slapen.

van Makkum gaan liggen. Daar was het tijd om de boot eens grondig te reinigen van binnen en van buiten en goed te luchten. Vijf kerels een week lang op de boot laat toch zijn sporen na. Dit wilden we Marie-Anne natuurlijk niet aandoen en we hebben met z’n allen ons best gedaan om de Fast Too weer spic en span te maken voor de vakantie van de familie Horrevoets de komende drie weken. Tegen de middag is Marie-Anne met de auto vanuit Made gekomen voor een welverdiende vakantie en was het voor ons tijd om, na het nuttigen van friet en kibbeling, de terugreis met de auto te aanvaarden. Ik denk dat ik namens ons allen spreek als ik zeg dat het een onvergete­lijke week is geweest waar we de perfecte weersomstandigheden hadden om de maximale afstand te overbruggen. Ik heb maximaal genoten en kan eenieder aanraden om ook eens zo’n tocht mee te maken.

Tot zover mijn reisverslag en er rest mij slechts nog één ding; Kees, hartstikke bedankt voor de goede zorgen en de geweldige ervaring. Ik had het niet willen missen. Nico Karper

Dag 8: zaterdag Vlieland - Makkum Na ons nachtelijk avontuur zijn we de volgende dag weer vol goede moed opgestaan en hebben we na het ontbijt koers gezet richting Harlingen. Extra alert natuurlijk zijn we zonder enig probleem door de vaargeul richting Harlingen gevaren. Ook zaterdag was weer een heerlijk zonnige dag en veel pleziervaart en de bruine vloot kwam ons tegemoet koersend richting de Waddeneilanden. Via Harlingen zijn we door de sluis in de Afsluitdijk het IJsselmeer opgevaren. Makkum was nog slechts een klein stukje varen en we zijn in de binnenhaven Brulboei jaargang 34 no. 3

15

0ntwerp - en adviesburo voor de bouw

C.J. Prinse Boerenhoekstraat 27 4921 KA Made telefoon 0162 - 686166 fax0162 -685234

ACCUHANDEL UTRECHT

WWW.ACCUS.NL | DRAAIWEG 52 UTRECHT 3515 EM | 030 2734157

Accu’s

vanaf

€ 1,

per ampere incl. btw

prijs is na inruil van de oude gelijkwaardige accu geldig op Turbo Marina Heavy accu’s 120 Ah tot 230 Ah. Alleen voor clubleden > niet achteraf inwisselbaar prijswijziging onder voorbehoud > zie webside

16

De activiteitencommissie laat weten Wat voor weer we gehad hebben met de vakantie is zeer wisselend, hing ook een beetje af van wanneer je waar was. Maar onze Drimmelse activiteiten kregen 3 keer achter een de hoofdprijs: zon en wind. Zon tijdens de jeugddag, zon en wind tijdens de Theo Broeders zeilwedstrijd en heerlijk warm tijdens de BBQ. Op de jeugddag hadden we 18 kinderen onder onze hoede. Het is een heerlijke speldag geworden in de Aakvlaai. Als afsluiting hadden de achtergebleven moeders voor heerlijke frites gezorgd. Het leuke van zo’n dag is dat direct de dag erna de kinderen elkaar weer opzoeken en samen pret maken.

Wat gaat er nog komen:

Ook de Wedstrijd kende een hoge opkomst. 17 deelnemers. Het is lang geleden dat we zo een grote opkomst hebben gehad. Het was een inhaalwedstrijd waarbij de langzaamste boten het eerst vertrekken en de snelste dus laatst.. Deze manier van wedstrijd varen heeft twee voordelen ten opzichte van een gewone wedstrijd. De start is met hooguit 2 à 3 boten tegelijk, dus geen gedrang aan de start, wat vooral voor beginners een veilig gevoel geeft. Het tweede voordeel is dat het voor het publiek veel leuker is. Wie voorop vaart, vaart op de eerste plek. Dit lijkt natuurlijk maar heel gewoon, maar normaal worden de plaatsen pas bekend na het nodige rekenwerk. Er waren nogal wat motorboten op het water om de zeilers aan te moedigen.

26 oktober Die dag wordt de Hans Horrevoets Memorial Race gevaren. Dit is een open wedstrijd welke dus ook toegankelijk is voor zeilers van buitenaf.

Ten slotte de BBQ. 81 deelnemers, 2 tenten, een elektrische BBQ en eentje op houtskool, lekkere salades, goede barbediening en muziek waren de ingrediënten voor deze geslaagde avond. Voor de mensen achter de bar en van de muziek was het wel erg stil in het clubhuis. Het feest speelde zich voornamelijk buiten af.

Brulboei jaargang 34 no. 3

27 sept Afzeilen voor de cursisten. Het programma moet nog worden opgesteld, maar houdt er maar rekening mee dat het ’s avonds weer gezellig is aan de bar. 18 oktober Viswedstrijd. Danny gaat dit weer op touw zetten.Geef tijdig aan dat je mee wil doen. 25 oktober Mosselavond. Nadere gegevens volgen nog, maar 100 man is de limiet dus houdt dat in de gaten.

1 november Schoonmaakdag, zodat we proper de winter ingaan 29 november Komt Sinterkees eh klaas weer op bezoek. 14 december Komt de Kerstman 28 december En ten slotte wordt het jaar weer uitgezeild. Details van bovenstaande evenementen worden weer op affiches gezet en op de website. Hou het dus in de gaten wat er te doen staat. We klagen zeker niet over deelname aan de activiteiten,maar we horen toch vaak:

oh als we dat geweten hadden…… Namens de accom Kees H.

17

Over de Biesbosch De naamgeving van verscheidene Biesboschpolders Het is soms vermakelijk om te horen hoe de Biesboschpolders aan hun naam komen. Er zijn er een aantal voor jullie opgezocht. De Brabantse Biesbosch is grotendeels verdeeld in twee helften: de Noordwaard en de Zuidwaard. De Noordwaard bestaat voornamelijk uit landbouwgrond en de Zuidwaard is wat ruiger met grienden en rietvelden. De Noordwaard heeft zijn langste tijd als agrarisch gebied ook wel gehad, met de werken “Ruimte voor de rivier” zal ook dit gebied wetland worden. Tegelijkertijd wordt het een wateropvanggebied, dat er voor zorgt dat bij Drimmelen het water in de Amer bij hoogwater 5 cm lager komt te staan. Deze werken omvatten het graven van een kanaal van de Doktershoek naar het midden van de Lepelaar en vandaar een splitsing omhoog naar het Steurgat en rechts omlaag naar de Palingsloot. In de Biesbosch zijn 3 spaarbekkens aangelegd: de Gijster, de Honderd en Dertig en de Petrus Plaat. De Kwestieus. De Kwestieus is een deel van de Polder Turfzakken in De Zuidwaard. De naam kan komen van een zogenaamde kwets wat een soort peur is. Dat is een bosje pieren die aan een draad zijn geregen en waar dan een bol van wordt gemaakt. Deze bol wordt aan een koord in het water gelaten, waarna hopelijk palingen in de pieren happen. Regelmatig werden de pieren opgehaald met soms een paling eraan vastgebeten. Die werd dan in een mand eraf geschud. Een ander verhaal gaat over grondaanwas. Een polder kan op twee manieren groeien, namelijk door opwas en door aanwas Het heet opwas als de groei vanaf land gebeurd, en aanwas als het vanaf het water gebeurt dus door aanslibben. De opwas werd nogal eens door de boer bevorderd door stiekeme stortingen van grond. De kwestie is namelijk dat bij opwas de boer eigenaar werd en bij aanwas werd het Staatseigendom. Dat was dus altijd touwtrekken. ( Kwesties ) De Boerenverdrietpolder. Evenals De Kwestieus had ook deze polder te maken met gestribbel over opwas en aanwas. Verderop kun je het verhaal lezen van de twee vechtende broers, waardoor je begrijpt waar deze naam vandaan zou kunnen komen. Beiden woonden namelijk in deze polder.

uitweg dan het konijntje de vrijheid te geven. Janus werd zo kwaad dat hij Pieter op ging zoeken, doch deze was met een roeiboot gevlucht naar wat nu de Moordplaat heet. Janus ging er gewapend met een hooivork achteraan en stak zijn broer met de hooivork. Levensgevaarlijk gewond kon Pieter nog net De Dood halen en is daar gestorven. Het lijkt wel een, niet zo leuk, sprookje. Nog een andere verklaring voor de naam Moordplaat komt door Napoleon. Op oude kaarten werd deze polder ook wel Noordplaat genoemd, en Napoleon , die een beetje doof was, verstond in plaats van Noordplaat Moordplaat. Deze uitspraak bleef hij gebruiken en dus durfde niemand meer het oude Noordplaat te gebruiken. Napoleon sprak een beetje Nederlands. De Moordplaat is eigendom van De Dienst Landelijk Gebied, ook wel DLG genoemd. De Dood. De Dood grenst ten westen aan de Moordplaat en een van de mogelijke naamgevingen vind je dus bij de Moordplaat. Ook hier is dat niet de enige verklaring, want er is ook eens een door de bliksem gedode koe gevonden. Weer een andere versie gaat over een familienaam die ,Dood, Dodde of Dode was. Deze familie huurde het gebied voor lange tijd. De vierde verklaring gaat over een eendenkooi die daar geweest is. Het einde van de vangpijp bij een eendenkooi wordt ook wel de dood genoemd, hier komt ook het spreekwoord De pijp uitgaan vandaan. Deze eendenkooi was de grootste van de Biesbosch. De Doktershoek. De Doktershoek is een deel van het Grienden complex De Dood. Aan de rand daarvan stond tot 2007 een huis dat eigendom was van de familie Tienhoven, samen met een flink gebied er om heen. Doordat enkele kinderen van deze familie in het doktersvak zaten, noemden ze hun eigendom De Doktershoek. Later werd dit gebied eigendomvan Staatsbosbeheer. Andries Visser is van 1850 tot 1904 als opzichter in dienst van de Tienhovens geweest. De familie van Gussenhoven werd later huurder van dit huis en hoe kan het anders, wederom een doktersfamilie.

De Moordplaat. Eens woonde er op de polder Boerenverdriet een boer die twee zonen had. Helaas konden deze twee niet goed met elkaar overweg en dat deed de boer veel verdriet. Op een dag wilde een van de broers, zeg maar Janus, een konijntje slachten. Dit konijntje was echter het lievelingsdier van de andere zoon, zeg maar Pieter, die zag geen andere

18

Brulboei jaargang 34 no. 3

Polder de Lepelaar. Samen met de Moordplaat en de Plomp vormt de Lepelaar het landbouwgebied van boer van Bergeyk. Deze heeft zijn boerderij aan het meest noordelijke puntje van De Moordplaat. Rechts daarvan is een militair ogend gebied met een stormbaan, tenten en barakken. Dit is het terrein dat geëxploiteerd wordt door de firma Stam Outdoor en die organiseert er survival kampen. Soms trekken ze er midden in de nacht op uit en gaan de Dood in, waar ze tot hun knieën door het water en de blubber ploeteren. Hier wordt ook aan teambuilding gedaan. Boer Ad van Bergeyk en zijn vrouw Mary hebben bij hun boerderij een eigen haven, die door iedereen tegen een kleine vergoeding gebruikt mag worden. Ook is er de mogelijkheid om een barbecue te organiseren. Als de boer niet aanwezig is als je vertrekt, dan kun je het geld ergens wegleggen. In deze polders zie je bijna altijd wel reeën, en als je vroeg of juist laat rondkijkt ook wel eens een vos. Boer van Bergeyk moet zijn land inleveren, doch krijgt nieuwe grond toegewezen aan de Werkendamse kant van de Biesbosch. Hij blijft er wel wonen.

St Jansplaat, Benedenste Jannezand, Middelste Jannezand, De Plomp, Noordplaat, Kwestieus, Turfzakken, Moordplaat, De Dood, Cornelia, Heenplaat, Ganzennest, Middelveld, Doktershoek, Lange Jan, Lange Plaat, Catharinaplaatjes, Visplaat, Kruidvlaai, Doolhof, Keizersdijk, Noorderplaat, Ganzewei, Groene Plaat, Biezengors, Boerenplaat, Zuider Jonge Deen, Rietplaat, Kruitvlaai en de Paardenkop.

De Paardenkop. De Paardenkop is een klein plaatje op de kop van het Gat van den Kleinen Hil, vlakbij De Deenen plaat. Het verhaal gaat dat hier soms een paardenkop ( hoofd ) in het water werd gegooid om vissen in de netten te lokken. Of de vangst hierdoor verbeterde, vertelt het verhaal niet. De Prikpolder. De zeeprik is een vis die normaal gesproken paait op de midden- en bovenlopen van de grote rivieren. Voor 1945 was hij vrij zeldzaam en in de loop van de jaren zeventig bereikten de vangsten een dieptepunt. Door de sluiting van het Haringvliet, het verdwijnen van de grindbodems en de slechte kwaliteit van het water heeft de zeeprik het moeilijk. Vanaf de jaren tachtig is er een licht herstel. Misschien dat het gewijzigde spuibeleid van de Haringvlietsluizen hier nog verbetering in kan brengen. De naam van deze polder komt dan ook uit een tijd dat de zeeprik er nog wel was. De navolgende polders liggen in het Brabantsche deel van de Biesbosch. Polder Toontjesplaat, Kindem, Hofmansplaat, Brulboei jaargang 34 no. 3

Dit zijn enkele verhalen die opgezocht zijn op internet en in nieuwe en oude boeken over de Biesbosch. Wim van der Made

19

Veilig gas gebruik

GASVEILIG Een veilg idee

Ondanks alle voorlichting van de laatste jaren, gebeuren er nog elk jaar ‘gas­ongelukken’ aan boord, soms in een volle haven. Onnodig, want een veilig gebruik, een veilige installatie en periodieke controle van uw gasinstallatie aan boord kunnen dit soort problemen voorkomen. Het is verstandig om uw gasinstallatie elke drie jaar te laten inspecteren. Veilig gebruik van gas aan boord Gebruik nooit LPG (‘autogas’). Gebruik bij voorkeur propaan of eventueel butaan (pro­paan heeft namelijk een hogere werkdruk). Bij lagere temperaturen dan 5°C zakt de werk­druk van butaan tot nul (0). Gebruik beslist geen wegwerptankjes. Het verwisselen ervan is niet zonder risico. Sluit het gas af als u van boord gaat. Slaapt u aan boord? Sluit dan de gasfles ‘s nachts af, als u tenminste geen gasapparatuur (koelkast, kachel) gebruikt. Zorg voor voldoende ventilatie, voorkom con­ dens of erger nog: koolmonoxide. De meeste kans op lekkage van gas bestaat bij het verwisselen van gasflessen. Omdat gas zwaarder is dan lucht, zal het gas naar het laagste punt zakken en zich daar verzamelen. Als u bedenkt dat een kleine concentratie gas (2 procent in de lucht!) al explosief is, zal het duidelijk zijn dat weg lek­kend gas nooit in de boot mag komen. Plaats gasflessen nooit in de zon! De kast of bun (waar u de gasflessen in plaatst) moet bij voorkeur van metaal zijn vervaardigd en in ieder geval gasdicht zijn ten opzichte van het inwendi­ge van ‘t schip. Een gasbun moet aan de onderzijde een schuin aflopende lekgasaf­voer naar buitenboord hebben (minimaal inwendige diameter 19 mm), die voldoende boven de waterlijn ligt. Plaats een gasfles in ieder geval nooit beneden­deks, in de kuip of in de motorruimte. Bevestig de gasfles(sen) zeevast. Zoek lekkage nooit op met een vlam! Gebruik een kwastje met een zeepoplossing. Of nog beter: lekzoekspray. Verschijnen er belletjes, dan wijst dat op een lekkage. De vaste gasleiding Voor vaste gasleidingen mogen uitsluitend naadloze koperen of roestvaststalen pijpen worden gebruikt. Zachtsoldeerverbindingen zijn verboden! Slangen: Als regel wordt aangehouden dat de slangen maximaal drie jaar oud mogen zijn. De bevestigingsbeugels Voor het vastzetten van leidingen moeten bij voorkeur koperen (in ieder geval metalen) beugels met een rubberen inleg worden gebruikt. De buigzame leiding (slang) In een installatie, gebouwd na maart 2001, mag alleen een slang worden gebruikt bij het cardanisch opgehangen kooktoestel. Enige uitzondering hierop is als er slechts één toestel rechtstreeks wordt aangesloten op de gasfles. In een installatie gebouwd voor maart 2001, mogen alle toestellen zijn aangesloten met een gasslang.Er mogen uitsluitend van een fabricagedatum voorziene, goedgekeurde oranje propaan­slangen worden gebruikt en dan alleen bij aansluitingen voor apparaten waarop geen vaste leiding aangesloten kan worden.

20

Een slang mag niet langer zijn dan één meter (tenzij voorzien van een aangeperste koppeling, en bij voorkeur niet ouder dan drie jaar. Voorkom knik en torsie, zorg voor een juiste afmeting van de gasslang. Slangen zonder koppelin­gen moeten altijd worden aangesloten op slangtules, nooit rechtstreeks op de gladde pijpeinden. Slangverbindingen met propaanslang op slangtules moeten altijd worden vastgezet met goede slangklemmen: twee RvS klemmen per zijde. Sinds kort is er ook een slang met rvs­mantel en aangeperste koppelingen op de markt gebracht met een levensduur van 25 jaar. Let op het CE keurmerk. Voor de verbinding van fles en aansluitkraan op de verzamelleiding (hoge druk) zijn er spe­ciale slangen met koppelingen met linkse draad. In een van deze koppelingen is de fabricage­datum ingeslagen. Drukregelaars De maximum werkdruk van de regelaar mag nooit hoger zijn dan 50 mbar. Er moet altijd een vast gemonteerde regelaar worden ge­plaatst met afblaasveiligheid. De maximale leeftijd van zo’n regelaar is tien jaar. Daarna moet hij vervangen worden. Het jaartal staat aan de onderzijde ingeperst. Het gasleidingsysteem Bij een installatie met één gasfles kan de regelaar rechtstreeks op de gasfles worden gemonteerd. Bij een installatie met twee gasflessen moeten op de verzamelleiding twee aansluitkranen worden gemonteerd. Hierna komt dan de regelaar, een afblaas­ventiel en dan de hoofdkraan. Dit hele systeem moet zich in de flessenber­ging bevinden. Een manometer voor de rege­laar kan dienen als gaslektester: open na het sluiten van alle toestelkranen de flesafsluiter om deze vervolgens weer te sluiten en lees de druk af. Deze mag gedurende minimaal 15 minuten niet dalen. De aangesloten (gas) toestellen Alle aangesloten toestellen in vaartuigen moeten thermo-elektrisch zijn beveiligd en voorzien van een afsluiter voor het betref­fende toestel. De sluittijd van de thermo-­elementen moet maximaal tussen 6 en 60 seconden liggen. Of de klep daadwerkelijk sluit, is hoorbaar na het sluiten van de toestelkraan. Een eenvoudige, maar noodzakelijke controlel Geisers en kachels moeten altijd worden aangesloten met vaste leidingen. In nieuwe installaties geldt dit ook voor koelkasten. Geef bij geisers en kachels de voorkeur aan gesloten toestellen. In nieuwe installaties is dit verplicht, ook voor koelkasten. Deze gesloten toestellen voeren de benodigde verbrandingslucht aan van buiten en voeren het verbrandings­gas ook weer af naar buiten. De open toe­stellen moeten in ieder geval zijn voorzien van een afvoer naar buiten die aan een aan­tal voorwaarden moet voldoen: informeer bij de vakman. Denk hierbij ook aan vol­doende ventilatie, voorkom condens of erger: koolmonoxide. Voor verbranding van een kubieke meter propaan is 24 kubieke meter lucht nodig.Bedenk dat een koelbox ook een vlam heeft, maar vaak geen aansluiting voor afvoer van verbrandingsgassen (oudere types). Ook open toestellen moeten zijn voorzien van een thermische vlam beveiliging. Bron: www.gasveilig.nl

Brulboei jaargang 34 no. 3

JEUGDDAG

Een geweldige dag

Nieuws van de Boswachter

Het hoogseizoen loopt langzaam af. Het hele lekkere langdurige stabiele zomerweer heeft lang op zich laten wachten..Ik denk dat we er nog steeds een beetje op hopen en dat kan natuurlijk helemaal geen kwaad met de hele maand september nog voor de boeg. Doordeweeks wordt het weer wat rustiger omdat de scholen weer beginnen en de vakanties weer aflopen. Maar in de weekenden trekt iedereen met mooi weer er toch nog even lekker op uit om te genieten in onze Biesbosch!

Op plekken waar je lekker op het strand aan het zonnen bent, (Rietplaat, Aakvlaai, Noordergat vd Visschen) zit in een dode wilg de visarend uit te rusten. Hij kijkt wat naar de recreanten maar maakt zich niet druk. De visarend zit uit te buiken en trekt zich er weinig van aan. Een visarend eet op een dag ongeveer 5 grote witvissen. Te denken valt dan bijvoorbeeld aan de brasem. Als hij een vis gevangen heeft, slaat hij deze tussen zijn scherpe nagels die aan zijn poten zitten en vliegt naar een openlijke uitkijkpost om zijn kostje op te eten. Vaak is die plek een dode boom (wilg) of een elektriciteitsmast. Hij is dan echt even aan het uitbuiken.

Een waar natuurweetje is het forse bestand aan visarenden wat de komende periode waar te nemen is in de Biesbosch. Staatsbosbeheer is in september druk met de tellingen van de aantallen en het lokaliseren van de verspreiding van de soort.

Een visarend heeft hele goede ogen. Vanaf een hoogte van tot 10-15 meter ziet hij de vis zwemmen. Hij maakt dan een fraaie plonsduik en grijpt met zijn klauwen naar de vis. Hij klemt deze goed vast en vliegt naar een rustig tafeltje (uitkijkpost) in het grote (vis) restaurant dat Biesbosch heet.

Het is nazomer: het is visarendentijd! Als boswachter ben je toch wel regelmatig in de Biesbosch te vinden. Wie er veel vaker in augustus en september in de Biesbosch te vinden is, is de visarend. Deze kenmerkende arend die biddend zijn vis zoekt boven de brede kreken van de Biesbosch is goed vertegenwoordigd binnen het Nationaal park. Dit jaar 2008 zijn er 6-8 visarenden aanwezig.

In de Biesbosch komen elk jaar visarenden voor. Meestal arriveren enkele vogels begin april en blijven dan hangen tot in mei. Vervolgens blijven er (net als dit jaar) een of enkele vogels overzomeren. In de nazomer worden deze vogels aangevuld met jonge vogels uit (voornamelijk) Oost-Europa. Het is nog wachten op de visarend als broedvogel in Nederland. De grootste kanshebber hiervoor is hoogstwaarschijnlijk en hopelijk de Biesbosch. Het gebied wordt alsmaar groter en er zijn redelijk wat geschikte broedlocaties voor de soort. Ook zijn er binnen de Biesbosch kunstnesten geplaatst. Wie weet dat we de komende jaren kunnen melden dat de Biesbosch de gelukkige winnaar is. Krantenkoppen die dan luiden: ‘Eerste broedgeval Visarend in Nederland in Nationaal Park de Biesbosch..’ Thomas van der Es Boswachter voorlichting , public relations en Recreatie Nationaal park de Biesbosch

Brulboei jaargang 34 no. 3

21

Een lesje “beverologie”voor De bankjes op de halfopen boot zijn al goed gevuld als we in Drimmelen aan boord stappen voor de B. Bevertocht van Staatsbosbeheer. Het is woensdagavond, iets voor zeven uur. Om kans te maken bevers tegen te komen in het Nationaal Park, moet je óf vroeg in de ochtend óf tegen de schemering de Biesbosch in. Zo’n vijftig deelnemers, voornamelijk ouders met kinderen, hebben een plekje aan boord gevonden, als Louis van Suijlekom iedereen welkom heet. “Ik ga jullie een heleboel vertellen over de bever. En na afloop doen we een quiz om te kijken wie er goed hebben opgelet”, vertelt de gids van Staatsbosbeheer. “Zie het als een cursus ‘beverologie’!” Als schipper Jan rustig de Amer opvaart richting Hank, komen de eerste verrekijkers al tevoorschijn. Het is nog wat vroeg om bevers te spotten, maar het natuurgebied heeft nog veel meer moois te bieden. Zodra we via de Spijkerboor de Sloot van St. Jan indraaien, begint Van Suijlekom te vertellen. “De bevers zijn hier vanaf 1988 uitgezet om onder meer de verjonging van het hout in de Biesbosch te bevorderen. Tot de jaren zeventig werden de wilgen gekapt door mensen, maar daar is men mee gestopt. Nu helpen de bevers een handje. Omgeknaagde wilgen schieten vanzelf weer uit, waardoor nieuw hout ontstaat.” De eerste bevers in de Biesbosch waren volgens Van Suijlekom eigenlijk een miskoop. “Men wilde natuurlijk dat er jonkies kwamen, maar er gebeurde niets. Later bleek dat de twee uitgezette bevers, afkomstig uit het Oost-Duitse Middel-Elbe-gebied, allebei al hoogbejaard waren. Die waren seksueel niet erg actief meer, dus kleine bevertjes hoefde men daar niet van te verwachten.” Daarom haalde Staatsbosbeheer in 1989 en 1990 nog eens twee complete beverfamilies uit datzelfde Oost-Duitse gebied naar de Biesbosch. “Veertig bevers in totaal, volwassen dieren met hun kinderen. Maar ook toen wilde het in eerste instantie niet lukken met de voortplanting. Deze bevers waren zo nieuwsgierig naar hun nieuwe leefgebied, dat ze iedere avond op stap gingen. De ene keer naar Waalwijk, dan weer naar Heusden. Kilometerslange tochten legden ze af per nacht en dat kostte de bevers veel energie. Zoveel energie, dat ze helemaal geen zin meer hadden in seks. Pas toen ze na een hele tijd eindelijk wat dichter bij huis bleven, werden de eerste jonge bevers in de Biesbosch geboren.” Staatsbosbeheer heeft vooral in de beginjaren de bevers in het natuurgebied nauwkeurig gevolgd via zenders die bij de dieren waren ingeplant. Inmiddels leven er in het natuurgebied ruim tweehonderd bevers, verdeeld over zo’n 26 territoria. In Nederland is dat aantal nog hoger, want verschillende beverfamilies zijn uit eigen beweging verhuisd naar andere gebieden. De burchten waarin de bevers leven, zijn in de zomer meestal niet te zien. “Alleen de grootste burcht van de

22

Biesbosch, in recreatiegebied de Aakvlaai, is nog te zien”, vertelt Van Suijlekom, “die steekt een stukje boven het waterpeil uit. De rest is alleen in de winter en het vroege voorjaar goed te zien langs de oevers. De ingangen van een burcht zitten onder water, om bevers tegen hun natuurlijke vijanden te beschermen. Die hebben de bevers hier trouwens niet. “ De verstopte burchten maakt de zoektocht naar de bevers niet makkelijk, maar Van Suijlekom houdt vol dat er ongeveer vijftig procent kans is, dat een bever zich deze avond laat zien. “We merken wel dat de dieren de laatste jaren wat schuwer zijn geworden. De oorzaak daarvan is niet bekend. Wel speelt in deze tijd een rol dat de bevers met hun jonkies naar buiten komen. Dat doen ze het liefst in alle rust, dus wachten ze tot het donker is. “ De gids haalt tijdens zijn verhaal tal van attributen tevoorschijn, die hij vervolgens doorgeeft. Zo kan iedereen aan boord de spullen bekijken, voelen en ruiken. De schedel van een bever met grote oranje snijtanden komt langs: “Die kleur komt van een supersterk glazuur in de tanden.” En brilletjes met jampotglazen mogen opgezet worden om te ervaren hoe weinig een bever ziet: “Dat geeft niets, planten en bomen lopen toch niet weg.” En terwijl de menukaart van de bever rondgaat, deelt Van Suijlekom stukjes zoethout, wortel en appel uit aan iedereen die wil proeven. “Weet iemand wat de bever eet als toetje?” Een vinger gaat de lucht in. “Zijn keutels?” “Heel goed”, reageert de gids. “Een bever eet zijn eigen keutels op, net als zoveel knaagdieren doen. Dat doen ze, omdat het eten de eerste keer niet voldoende wordt verteerd in de maag. Veel vitaminen verdwijnen uit het lichaam met de keutels. Door die weer op te eten, krijgt de bever alsnog een hoop voedingstoffen binnen.” Tot het menu van de bever hoort ook veel wilgenbast. Daarom kunnen vrouwtjesbevers volgens Van Suijlekom nooit bij hun man (bevers zijn monogaam, red.) aankomen met het excuus dat ze hoofdpijn hebben. “Wilgenbast bevat namelijk een stof waarvan aspirines worden gemaakt...” Na ruim een uur draait de boot de Amer weer op. Dit keer richting Lage Zwaluwe. Als we bij de kreek ‘t Gaatje van den Dikke arriveren, houdt Van Suijlekom een bordje omhoog met ‘SSSST!’. Hier begint de beverjacht pas echt. “Langs de kreek waar we nu invaren woont een beverfamilie. Hoe stiller we zijn, hoe groter de kans dat een van de bevers zich laat zien.” Plots is iedereen aan boord muisstil. De verrekijkers komen weer tevoorschijn. Heel rustig, met de motor extra zachtjes, vaart schipper Jan door het water. De overhangende takken en de weerspiegelingen in het water maken het speurwerk langs de oevers niet eenvoudig. Soms lijkt het alsof... Maar nee, geen bever te bekennen. Als we het einde van de doodlopende kreek bereiken, spreekt de gids iedereen wat moed in. Brulboei jaargang 34 no. 3

het hele gezin in de Biesbosch “We geven het nog niet op hoor, we zijn misschien net iets te vroeg. Terwijl we wachten, lees ik voor de kinderen een verhaaltje voor.” Er volgt een grappig relaas over bever Freddie, die door zijn luiheid ervoor gezorgd heeft dat alle bevers nu een platte staart hebben. Iedereen kan er hard om lachen. Dan keert de boot om en varen we heel rustig richting de uitgang van de kreek. Dit keer is niet iedereen stil, maar plots is daar toch een bever. Een meter of zeven voor de boot zwemt ‘ie over van de rechter- naar linkeroever. Iedereen wil een glimp opvangen van het dier, maar voordat dat lukt, duikt ‘ie snel weer onder water. “Ik denk niet dat we hem nu nog een keer zien. Een bever kan wel twintig minuten onder water blijven. Die wacht nu rustig tot wij verdwenen zijn, of verschuilt zich achter die overhangende takken”, zegt Van Suijlekom. De gids is blij dat een meerderheid van de opvarenden de bever wel heeft gezien. “ Dat betekent geen geld retour vanavond”, grapt hij.

WEETJES OVER DE BEVER

Als verrassing mogen de kinderen nog op de foto met een ‘echte’ bever, vermomd in pak. Dat zorgt ervoor dat iedereen weer met een vrolijk gezicht aan wal stapt. Info: www.staatsbosbeheer.nl

Een bever kan maximaal zo’n drie kilometer per uur zwemmen.

Een volwassen bever is ongeveer een meter lang, exclusief zijn staart van dertig centimeter. Hij weegt dan zo’n 25 tot 30 kilo. Een bever kan ongeveer twintig jaar oud worden. Tot de drie jaar blijven jonge bevers in de burcht van hun ouders, daarna zoeken ze een eigen plek. De staart van een bever is niet harig zoals de rest van zijn lijf, maar heeft schubben. Hij gebruikt zijn staart om mee te slaan, maar bijvoorbeeld ook als stoeltje om op te zitten en als sleep om jonkies op te dragen. De bever heeft grote achterpoten, met zwemvliezen, zodat hij zich makkelijk in het water kan bewegen. De veel kleinere voorpoten, zonder zwemvliezen, gebruikt de bever vooral om eten mee vast te houden.

De bever is een echte planteneter. Hij knaagt aan bomen en is dol op wortels en kruiden, sappige takjes en blaadjes.

Boekenkast De nieuwe leeshoek in het clubhuis. Toen ik mijn pas gekochte pup uitliet en voor het clubgebouw langs liep, zag ik dat er een wand vol leesboeken staat. Toen ik aan de dames vroeg wat daar eigenlijk de bedoeling van was, heb ik verteld dat in veel havens die wij onderweg aandeden het vanzelfsprekend was dat je daar je eventuele boeken die je gelezen hebt, hier achter kunt laten en je er ook ’n boek van mee kunt nemen. Op deze manier rouleren de boeken. Dus als jullie thuis nog boeken hebben staan die je toch niet meer leest: breng ze mee en laat ze achter in het clubgebouw. Uiteraard zal hier controle zijn of ze in de boekenwand geplaatst kunnen worden. Ik hoop dat deze manier hier in de haven gaat werken; ik ga in ieder geval thuis mijn boekenkast controleren en breng zeker wat boeken mee.   Marianne Beks-Brouwers.  Brulboei jaargang 34 no. 3

23

Toch naar de overkant met de Kia Kaha, maar vraag niet hoe. Al is het verleden jaar gebeurd, misschien is dit een reisverslag “ tot lehring ende vermaeck “.. De hele zomer van 2007 was de wind van dien aard, dat het “bijna niet meer leuk” was om over te steken naar Engeland. Zondag de 16e september toch vertrokken, want mijn buurman, Herbert die als maatje meeging, wilde per se Stonehenge bezoeken en ik vond het idee om toch in Londen te zijn geweest best aantrekkelijk.Vanuit Drimmelen, via Willemstad naar de Roompot; althans dat was het plan, maar met zuidwest 6 is een overtocht vanuit de Roompot niet de prettigste manier om in Engeland te geraken. Even uitstel om dan maar via Vlissingen te gaan. Het bleef zuidwest 6. Nog een dag Vlissingen.. Maar ’s avonds gunstige afnemende wind, krimpend naar zuid. Dat was de kans. In allerijl de laatste voorbereidingen, zoals water en brandstof en vort met de geit. Het ging tekeer op de Westerschelde. Mijn Belgische reiscapsules waren zo dicht bij België waarschijnlijk minder werkzaam en toen ik halverwege de Westerschelde eindeloos over de rand moest, was Breskens mijn redding. Na eerst de veerhaven verkend te hebben, “hé, die haven zag er heel anders uit dan ik dacht”, toch de reguliere jachthaven gevonden. Heerlijk geslapen en de volgende dag toen de wind zuidelijk bleef en de voorspelling gunstig, wederom de sprong gewaagd. Na 3 uren goed op koers gelegen te hebben, wakkerde de wind toch weer aan en ruimde naar het westen. Zo kwamen we natuurlijk nooit in Ramsgate of eigenlijk Southend on sea. Harwich was nu bezeilbaar, even later werd dat Felixtowe en de Deben. Overstag en naar de Belgische kust. Maar net haalden we Blankenberge, met op het laatste stuk de stroom en de golven flink tegen en moesten we de motor bijzetten. Ook Herbert moest er aan geloven en ging over de railing.

efkes rechts langs ? Mooi niet. De grond. Terug. Les een: groene bakens moet je aan stuurboord houden bij het naderen van de kust. Waar was die ingang nu toch? Geen lichten, geen boeien, geen moorings. Heeft dat ergens gestaan? Les twee: voordat je vertrekt: alle kaarten bijwerken met de laatste gegevens. Tegen drieën zaten we volgens de dieptemeter midden in de geul en lieten het anker zakken. Niet al te veel ruimte gegeven, want de geul is daar niet al te breed. Toen we na een korte slaap zondagmorgen onze hoofden buiten de kajuit staken, was de steile oever nog geen drie meter van ons vandaan. Dat was in ieder geval goed berekend, maar het was nog te donker om bij eb de geul te kunnen bevaren. Een uur later dan gepland, konden we uitzeilen en zaten zo op de Thames. Enorme schepen liepen ons achterop en hielden zich lang niet altijd aan de stuurboordwal. Zo nu en dan was het een soort kat-en –muisspelletje. Erg ver buiten de vaargeul kun je bij laag water toch niet komen. We konden Londen nooit met de stroom mee halen. Bij de Millennium Dome was de pret voorbij en moesten we de motor extra bijzetten om nog net Limehouse te kunnen bereiken. St.Katherines Dock sloot eerder vanwege een tekort aan water. De ingang van Limehouse Harbour is echt een zoekplaatje. Je moet er voorbij varen en wanneer je dan achterom kijkt dan zie je hem. Een super gentleman was onze dockmaster. Mijn zoon uit Barcelona was dat weekend toevallig ook in Londen.. Wat is de wereld toch klein.

Op de thames

Volkeraksluis

Wijze lessen Drie dagen verwaaid gelegen, maar eindelijk ZZW 4. Heel vroeg ‘s morgens vertrokken en werkelijk een schitterende overtocht, zeker toen de zon onderging en we onder de kust van Kent naar Southend zeilden. Tegen enen ‘s nachts zocht ik de ingang van het nauwe kanaaltje even voorbij de pier waar de moorings waren. Wat is het toch”verrekkes” moeilijk in het pikkedonker lichten te herkennen met een stad als achtergrond. Maar ik kon met mijn ondiepe bootje er toch wel

24

Dinsdag vertrokken we weer uit London, want uiterlijk maandag moest Herbert weer aan het werk. Tussen dreigende luchten door konden we met halve wind ineens doorzeilen naar Ramsgate, nou ineens...Wanneer je een koers hebt uitgezet en op de GPS hebt ingegeven, moet je ook op de kaart kijken of je onderweg geen obstakels tegenkomt. Voor Margate heb je pijpleidingen diep in zee liggen die je overdag eigenlijk niet opmerkt: je vaart heel rustig over die leidingen. Maar ’s nachts staat alles op rood te flikkeren en schrik je en je verlegt je koers . Les drie: controleer je GPS koers en vermijd alle onzekerheden.Al met al zaten we vrij dicht onder de kust en rondden Foreland Point ten noorden van de Longnose.Tij tegen wind en twee stromingen die elkaar ontmoetten. Alle ingrediënten voor een onrustige zee. Wat heet onrustig : we stonden op onze kop. “ Oh sir, you were in the Brulboei jaargang 34 no. 3

washingmachine? And was it nice?” Vriendelijke mensen die Engelsen. Het ergste was eigenlijk dat ik niet voorzien had dat we om de hoek ineens achter de hoge wal vandaan kwamen en dus een andere zee tegen zouden komen. Ik vertrouwde op mijn boot, maar Herbert deelde dat vertrouwen beslist niet. Hij vond het bijna niet meer leuk. Les vier: ’s nachts altijd aangelijnd zitten, ook onder de kust. Ik had wat dat betreft geen voorzorgen genomen. En dat heet schipper! De havenlichten van Ramsgate waren al van verre te zien. Dit keer zou ik goed binnen varen.Vlak voor Ramsgate zag ik nog andere groene en rode lichten flikkeren. Oh daar waren de havenlichten en die andere waren de laatste geleidetonnen. Dan kon ik tussen de boeien doorvaren en zo de havenmond ingaan. Chips, de vermeende havenlichten waren rode en groene knipperlichten op de wal en de havenhoofden stonden geheel onder water. Ik kon mijn koers nog verleggen, maar was pissig op mezelf omdat ik weer dezelfde fout had gemaakt. Les vijf: Overtuig je dat de lichten die je ziet ook de werkelijke lichten zijn en niet de lichten die je wilt zien. Rampspoed Ramsgate was zoals altijd erg gastvrij. Plek zat. Canterbury bezocht en een auto gehuurd om naar Stonehenge te gaan en Castle Combe, het mooiste plaatsje van Engeland. (vind ik) Ik nam na Stonehenge het stuur over en toen ik in Pewsey even moest wachten op het tegemoet komende verkeer, schampte ik stapvoets een auto die geparkeerd stond. Onmogelijk, maar toch echt waar: mijn stuurstang brak. Einde reis en de AA bracht ons roemloos terug. Vrijdag, de volgende dag was het weer te slecht om uit te varen en kon ik mijn leed koesteren en de boot prepareren voor het vertrek dat zaterdag zou doorgaan. De wind was NW 4/5 en we konden dan ineens naar de Roompot. De tanks en alle cans waren stampvol diesel, 40 liter, genoeg voor minstens 30 uur varen. Een uur buitengaats vond ik dat mijn achterstag wel erg los stond. Hier klopte iets niet. Dat was ook zo: de bevestiging van mijn voorstag was gebroken. Gelukkig was de lijn van de strijkinrichting geborgd zodat de mast toch bleef staan en kon ik met wat lijnen de zaak weer repareren. 15 Mijl buitengaats, vlak ten noorden van de Midfalls was het roer wel erg aan het zwabberen. “Herbert, we hebben nu een echt probleem. Een roerbeugel is gebroken!”

en dat kon met een lijntje niet worden vastgezet. Wat te doen? Alleen op de zeilen terug ? Dat duurde dan nog minstens 5 uur, want we hadden het tij tegen en de shippinglane vormde een redelijk gevaar.“Dover Coastguard, Dover Coastguard, Dover Coastguard, here the Kia Kaha, Kia Kaha, Kia Kaha”“Here is Dover Coastguard, Sir, what is the problem?” Ik berichtte hen van onze misère en gaf de benodigde gegevens zoals positie, bemanning, MMSI-nummer en radioroepnaam. Ze zouden de scheepvaart waarschuwen voor een stuurloos vaartuig, nadat zij onze positie hadden gehoord en de reddingsdienst van Ramsgate waarschuwen. “Luister uit op kanaal 65”. Na enige tijd de mededeling dat men over ongeveer anderhalf uur bij ons zou zijn. “Sir, do feel you comfortable.” Na een uur moest ik nogmaals onze positie doorgeven. We dreven aardig in de richting van de zandbanken. Daar kwamen ze aan, met zeven man op de reddingsboot. Zeven man waaronder een vrouw die vroeg uit hun bed waren getrommeld om zo’n klein bootje binnen te brengen. Dat voelt niet lekker. Het sleepanker aangebracht, de dubbele lijn op de steven en we gingen richting Ramsgate. Nog net op tijd “Ramsgate Rescue, please stop..I loose my rudder.” Ze voeren veel te hard en mijn roerblad werd letterlijk losgerukt van de stuurstang. Nog net konden wij het hele zaakje aan boord hijsen en borgen. Met verminderde vaart, maar toch nog snel voor mijn gevoel waren we in anderhalf uur binnen de havenmond en werden we zeer deskundig afgemeerd tegen te buitenste steiger.

Ramsgate, plek zat

Meer dan het opgeven van onze naam en de schade, hoefden we niet. De douane moest meer weten. Voor het eerst werd ik gecontroleerd. Bij de Volvodealer in de haven was Andy en hij bood me aan nieuwe beugels te maken voor mijn roer; wel van gewoon ijzer. Zondagmorgen om 12 uur was het werk klaar en kwam hij het afleveren. Het was niet goedkoop, maar we waren gered. Het paste ook nog. Om 13.00 uur vertrokken. Schitterend weer, maar zwakke oostenwind en de stroom tegen. Stuurautomaat aan en in een rechte lijn voeren we naar Stellendam, want dan waren we eerder in Drimmelen. Een perfecte motorbotentocht. Een keer het oliefilter verschoond toen de motor haperde, maar daarna liep hij weer. We maakten wel erg weinig snelheid, zo’n 4 knopen. Zeker erg veel tegenstroom? ’s Nachts wekte Herbert mij uit een korte slaap met de

Ramsgate Rescue

Brulboei jaargang 34 no. 3

Ram

25

mededeling dat we nog maar 2 knopen liepen. De motor liep wel gestaag, maar kon niet echt op toeren komen. Niet wetende wat het kon zijn, doorgevaren tot voor het Slijkgat. In het holst van de nacht overboord gaan is niet een van mijn meest favoriete bezigheden. En ..alsjeblieft niet, geen diesel meer. Alle tanks volkomen leeg. Ik had toch genoeg voor 30 uur rustig varen? We waren 23 uur onderweg. Tegen het tij en de zwakke wind is het Slijkgat zeilend onbereikbaar. Ook de Roompot is dan geen optie. Record “Brugwachter Stellendam, is er iemand die ons een sleepje kan geven tot de sluis?” Niet veel later kwam de reddingsboot Prinses Margriet en vroeg naar ons probleem. “Zullen we U slepen?” Wanneer ik maar een beetje diesel zou hebben, was de nood gelenigd. Ik voelde me uiterst opgelaten. Ik kreeg 20 liter, gratis. Zo had ik er mijn contributie meteen uit. Les zes: Neem zoveel diesel mee dat je heen en weer zou kunnen varen. (Alleen, waar stouw je die op een kleine boot?) Herbert stapte hier van boord en ik motorde alleen verder naar Willemstad. Vlak voor de haven ging mijn motor onregelmatig lopen, van heel langzaam tot normaal. Dat moest het oliefilter zijn. Al pruttelend schoof ik naar binnen en toen hij tenslotte helemaal afsloeg, gleed ik op de laatste snelheid zonder de meerpalen aan te raken geruisloos in een box. Een lijntje om de paal en ik lag stil. Van de kant klonk applaus. Mensen uit Ramsgate (toeval) hadden dit geluksmoment gezien, niet wetende van al mijn ellende. Ach dat deed me wel goed en ‘s nachts heb ik echt heerlijk geslapen. Dat mocht ook wel na meer dan 30 uur onafgebroken in de weer te zijn geweest. De volgende ochtend de zaak doorgeblazen, geschoond, ontlucht en ik was binnen 4 uur in mijn thuishaven op mijn vertrouwde plekje.Toen de boot later bij Snoek uit het water werd getild, zag ik de oorzaak van mijn lage snelheid: plastic, versmolten met de schroef en de schroefstang. Waarschijnlijk heeft alle plastic van de Noordzee aan mijn staart gehangen. Wanneer de verstaging is vernieuwd, de roerbeugels vervangen en nog meer van dat werk, hoop ik volgend jaar gewoon lekker te kunnen zeilen. Waarschijnlijk heb ik nu het Guinessbook of records gehaald: binnen twee dagen twee maal hulp van de kustwacht te moeten inroepen. Joep Vermeulen van de Kia Kaha

Havenmeester Limehouse Basin

26

Brulboei jaargang 34 no. 3

27

Theo Broeders “Inhaalwedstrijd”op 24 augustus j.l. Om 11.00 uur was het Palaver. Er werd uitgelegd dat we op handicap zouden starten, de meest langzame boot vooraan en de snelste achteraan. Aan de hand van de rating werd bepaald op welk tijdstip de boten mochten vertrekken. Op deze manier had iedereen even veel kans om te winnen. Er werd op de Amer gestart om 11:20:30 uur voor het clubhuis WSV de Amer.

Het was een spannende wedstrijd. De uitslag was als volgt: R 1 2 3 4 5 6

Startvolgorde   11 18 8 9 14 12

7 8 9 10 11

17 7 15 13 3

12 13 14 15 16 17

16 4 10 2 1 6

Naam   Ad van Kees Wim Jack de Marcel Roelof

Achternaam   Dinteren Horrevoets Janssen Been Hofland Kleppe

Jacht   Granny Fast Too Tjoep Strüzer Splash Gudrun

  Wim Joost v/d Rob Marjan Jürgen van Hemmo Joep Olivier Jan Willem v

Vloemans Verhoeve Bosch Broekmans Warmerdam

Pancho Passion Arduin Prosperity Symbiose

Type   Beneteau 325 Sun Fast 32 Feeling 226 Friendship 22 Dehler 34 Winner 9.50 Sun Odyssee 39i Kelt 620 Dehler 35CWS Hunter 33.5 Hurley 700

Schijndel Luijerink Vermeulen Chouffour Roks Riel

Aquila Witchcraft Kia Kaha Vlugge Jaap Nog Niet Onyx

First Class 8 Flying Arrow Feeling 720 Leisure 17 Zalmschouw Leisure 23

De bemanning van de “Nog Niet” kreeg een troostprijs omdat ze erg hun best hadden gedaan maar helaas niet konden winnen. Merijn Luijerink kreeg de prijs voor jongste deelnemer. Hij zeilde de wedstrijd samen met zijn vader. Joep Vermeulen kreeg de prijs voor oudste deelnemer. Voor mij was eigenlijk pas net voor de wedstrijd duidelijk dat ik mee kon doen. Ik zat al te hopen dat er ergens nog een plekje vrij was, want ik had nog geen week van te voren te horen gekregen van deze wedstrijd. Zaterdagavond waren wij al in de haven i.v.m. mijn zeilles. (Ik wil trouwens zeggen dat dit héél erg leuk is !!) Toen ik dus zondagochtend in het clubhuis ging kijken of er nog ergens plaats was om mee te varen, kreeg ik te horen dat ik met Kees Horrevoets mee mocht varen. Samen met Vanessa Leenaerts, Walter van Tilburg en Kees Horrevoets zelf natuurlijk. Tijdens de wedstrijd lagen we opeens met zo’n 4 boten bij elkaar een paar minuten stil. Maar dan ook echt stil. We konden dus even wat praten maar iedereen lette toch goed op wanneer de wind weer kwam om zo snel mogelijk weer verder te gaan. Uiteindelijk zeilden wij naar een 2e plaats toe. Ik heb het echt fantastisch gevonden en ik zou graag nog eens mee doen met een zeilwedstrijd ! Kees, bedankt dat ik mee mocht varen. Groetjes, Melissa Voermans

28

Brulboei jaargang 34 no. 3