Mentaal. De cirkel in mijn GGZ-leven is rond

Mentaal Mentaal M A G A Z I N E VA N G G Z N O O R D - E N M I D D E N - L I M B U R G

Jaargang 2 | Nummer 8 | september 2006

‘De cirkel in mijn GGZ-leven is rond’

Wim de Cloe

lid Raad van Bestuur GGZ Noord- en Midden-Limburg zwaait eind oktober af. Verder in dit nummer:

Lang niet gek! Elly Rommen over de musical ‘Te gek...’ Nieuwe zorgcommunicatiesysteem in januari 2007 operationeel. In gesprek met Ted van de Meerendonk.

Mentaal

Kijk op de wijk

Mentaal | jaargang 2 | Nummer 8 | september 2006

INHOUD

Ingezonden foto’s van de nieuwe wijk Servaashof

“Ik wil iets betekenen voor andere cliënten”

6

Nieuwsberichten

4

Cliëntenraad RCG Venlo

6

Van de voorzitter

7

Wim de Cloe zwaait af

8

De ontmoeting

11

Lang niet gek!

12

Kollummerkasie De pluim

Lang niet gek!

De tijd van de vakantiekiekjes is voorbij. Maar leg je

12

camera niet weg. Maak nu de mooiste foto van de

14

Reportage

15

Servaashof

18

PIAA

20

Personeelsvereniging

22

IGG

24

Maar via Mentaal blijven we u natuurlijk vooral informeren over wat er in onze organisatie allemaal gebeurt. En dat is veel, zelfs in een periode die als komkommertijd aangeduid wordt. Voor u ligt dus weer een goed gevulde Mentaal. En om in de termen van ons jaarplan te blijven zijn wij planmatig al weer bezig met de productie van Mentaal voor oktober want de volgende deadline komt er al weer snel aan.

De redactie

den naar [email protected] of worden afgeleverd bij het infocentrum Servaashof. Voor eventuele vra-

Boekbespreking

gen bel met Ton Klinckenberg (0478) 52 72 71.

In memorian

25

Personalia

26

Beeldspraak

27

Max Mentaal

28

“Het is mooi geweest.”

Alle vakantiespullen zijn weer droog opgeborgen, september nadert. Daarmee ook het einde van het jaar en dus ook de tijd van de goede voornemens. Organisatiebreed wordt er hard gewerkt aan doordachte jaarplannen, passend bij het juiste ambitieniveau. Dat gaan we voor Mentaal uiteraard ook doen. We gaan een nieuwe redactie samenstellen om ook de komende jaren Mentaal aan te kunnen blijven passen op alle veranderingen binnen onze organisatie. Daarbij gaan we vooral de cultuurveranderingen in de organisatie volgen, in beeld brengen en weergeven zodat iedereen op de hoogte kan blijven van de veranderingen.

Knipoog

wijk en maak kans op een waardebon van € 25,-. Foto's kunnen voor 11 september worden ingezon-

Het juiste ambitieniveau

20

COLOFON Mentaal is het magazine van GGZ Noord- en Midden-Limburg voor medewerkers en externe relaties en verschijnt elke laatste vrijdag van de maand. Uitgave Bureau Communicatie GGZ NML Hoofdredactie Fun Sijbers Eindredactie Eleän Mulder-Verleg Redactie Guido Callens, Ans Swillens, Maartje Janssen en Maurice Vormgeving MarksMarks Venlo Reproductie Grafisch centrum Facilitair Bedrijf GGZ Fotografie GGZ Noord- en Midden-Limburg. Oplage 2000 exemplaren Redactie-adres: GGZ Noord- en Midden-Limburg, Bureau Communicatie, E. Mulder-Verleg, Postbus 5, 5800 AA Venray, (0478) 52 71 86, [email protected] Deadline kopij oktobernummer: 18 september 2006, foto’s gescheiden van tekst - dus als apart jpg-bestand - aanleveren. Meer info zie www.ggznml.nl of het intranet.

Mentaal | 3

Mentaal

Cliënten- en bezoekersraden van RC GGZWeert en GGZ NML besloten enige tijd geleden binnen hun organisatie een kwaliteitstoetsing vanuit cliëntenperspectief te laten uitvoeren. Het ‘Huis voor de Zorg’ en het Cliëntenadviesbureau Noord- en Midden- Limburg (CAB) voerden dit onderzoek, onder de titel ‘Van de Hoed en de Rand’ en gericht op de thema’s ‘bejegening’ en ‘informatievoorziening’, vervolgens in samenwerking met de betrokken cliëntenraden uit. De cliënten- en bezoekersraden hoopten door middel van de toetsing meer inzicht te krijgen in de door cliënten en bezoekers ervaren kwaliteit van zorg.

Inmiddels is het onderzoek afgerond en kunnen de resultaten gepresenteerd worden. Nieuwsgierig? Op woensdag 13 september a.s. zal de cliëntenraad van GGZ NML het onderzoeksrapport officieel aanbieden aan de Raad van Bestuur.

u zich aanmelden bij Esther Stoffers, die als projectleider onderzoek werkzaam is bij Het Huis voor de Zorg, tel.nr. 046-4208159, e-mail: [email protected].

Iedereen die belangstelling heeft deze bijeenkomst bij te wonen is op genoemde datum van harte uitgenodigd van 14.00 tot 16.00 uur in galerie ‘De Hoeve’ in Venlo. Voor meer informatie en/of aanmelding voor het bijwonen van de bijeenkomst kunt

het communicatievak in praktijk gebracht in diverse instellingen voor gezondheidszorg. Zo ben ik begonnen binnen de zorg voor mensen met een verstandelijke handicap, waarna ik als staffunctionaris Communicatie zeven jaar in een ziekenhuis werkte. Met name in de laatste functie heb ik het communicatievak in praktijk in de volle breedte leren kennen; van het opstellen van communicatieplannen voor allerhande in- en externe projecten, de perswoordvoering en het formuleren en uitdragen van zowel het in- als externe communicatiebeleid tot het schrijven van jaarverslagen, nieuwsbrieven, personeelsbladen en informatiebrochures. Onder andere aan het ontwikkelen en invoeren van het intranet en de ziekenhuiswebsite heb ik met veel plezier gewerkt. Voor de GGZ NML hoop ik mijn kennis en ervaring op het gebied van communicatie dan ook zo breed mogelijk te mogen inzetten. Bovendien hoop ik zoveel mogelijk

Mentaal | 4

Op maandag 14 november 2005 is het Alzheimer Café Venray van start gegaan. Mensen die op enigerlei manier te maken hebben met dementie kunnen elkaar hier treffen en vrijuit met elkaar praten over dementie en desgewenst informatie hierover verkrijgen. Inmiddels hebben de 10 geplande bijeenkomsten plaatsgevonden.

GGZ-collega’s te leren kennen! Buiten mijn professionele leven ben ik het grootste deel van de tijd in de weer als moeder van drie zonen en samen met hen en man, twee kippen en twee meisjescavia’s (om het vrouwelijk evenwicht in huis enigszins te handhaven) woonachtig in Molenhoek bij Nijmegen. De vrije tijd breng ik voornamelijk langs de lijn door, hard juichend voor wie van de drie voetballende zoons dan ook moet spelen (helaas meestal zaterdags rond 8 uur ’s ochtends). In het zeldzame geval dat er daarnaast nog vrije tijd over is, waag ik me regelmatig aan het beoefenen van tai chi of het lezen van literatuur dan wel lectuur, afhankelijk van het op dat moment aanwezige concentratievermogen (dus meestal resulterend in het doorbladeren van de Libelle). Ik hoop in de toekomst nog vaker, onder andere via een bijdrage aan Mentaal, met u te mogen communiceren!

Referaat Op woensdag 20 september 2006 van 16.00 tot 17.30 uur zal in restaurant Le Tambourin, locatie Stationsweg, een referaat plaatsvinden. Mevr. C. Bollen, AIOS, houdt dan een referaat getiteld “Verslaving als chronisch psychiatrische ziekte”.

Treasurystatuut vastgesteld

In een volgende uitgave van Mentaal zal verslag gedaan worden van de resultaten van het onderzoek.

Nieuwe medewerker Communicatie Graag stel ik me als nieuwe GGZ NML-medewerker aan u voor. Mijn naam is Sabine Nicolasen en sinds 1 augustus jl. ben ik drie dagen per week werkzaam binnen het Bureau Communicatie. Na bedrijfscommunicatie gestudeerd te hebben in Nijmegen, heb ik

Seizoensevaluatie Alzheimer Café Venray

Na de eerste acht bijeenkomsten is een evaluatie uitgevoerd aan de hand van een door Alzheimer Nederland ontwikkeld formulier voor een landelijk uniforme evaluatie van Alzheimer Cafés. De resultaten zijn positief. Het Alzheimer Café voorziet in een duidelijke behoefte en ervaart maandelijks een grote belangstelling vanuit Venray en omstreken.

Voor de GGZ NML wordt het steeds belangrijker om efficiënt met onze financiële middelen om te gaan (treasury). Denk aan veranderingen in de bekostigingssystematiek, druk op zorgbudgetten en nieuwbouw. Om dit in goede banen te leiden, is onlangs door de Raad van Bestuur en Raad van Toezicht een treasurystatuut vastgesteld. In het treasurystatuut worden normen en richtlijnen vastgelegd op verschillende terreinen, zoals cash-, financierings-, renterisicomanagement, managementrapportages, administratieve organisatie en interne controle.

Nieuws september 2006

Presentatie resultaten onderzoek ‘Van de Hoed en de Rand’

Nieuws rondom verhuizingen Door de verhuizing van kliniek Venlo open en gesloten naar het RCG Venlo staan de panden van DLV 8 en 9 leeg. Deze zullen op korte termijn worden gesloopt om plaats te maken voor de nieuwbouw. In het verleden werden deze panden aangeduidt met de naam Ark en Eibernest. Vanaf week 34 vinden de sloopwerkzaamheden plaats. Allereerst de asbestverwijdering en het afkoppelen van de nutsvoorzieningen. Vanaf week 35 zal worden gestart met de daadwerkelijke sloop die naar verwachting 20 werkdagen in beslag zal nemen.

Mentaal | 5

Mentaal Van de voorzitter:

Cliëntenraad RCG Venlo

Het is dit jaar een lange hete zomer met veel spektakel. Als ik dit schrijf, zitten we midden in een paar regenachtige dagen, maar de maanden juni en juli hebben warmterecords gebroken die niet meer teniet gedaan kunnen worden door een wat mindere nazomer.

In sportief opzicht kwam in juni de oranjekoorts de gemoederen van veel Nederlanders verhitten en de politiek liet zich ook niet onbetuigd met een echte, maar opmerkelijke kabinetscrisis. Bijna 16 miljoen landgenoten keken vanaf de denkbeeldige tribune naar het schouwspel, hadden kritiek op het in hun ogen falen van de hoofdrolspelers, maar konden als de bekende stuurlui aan wal weinig constructiefs bijdragen.

Staand, van links naar rechts: Jacqueline Baetsen, Hellen Greijn, Piet Linssen en Annet Aarts. Geknield, van links naar rechts: Willem Janssen en Wim Laumen.

De Cliëntenraad van het RCG Venlo is aan de slag gegaan. Wie zijn de Cliëntenraadsleden? En wat is hun drijfveer? Annet Aarts (43)

“Ik wil iets betekenen voor andere cliënten, zeker nu verschillende afdelingen samen op een nieuwe locatie gaan werken. De cliënten hebben een stem nodig, en die wil ik voor hen kunnen zijn. Ik wil voor mezelf én voor de andere cliënten opkomen.”

Hellen Greijn (38)

“Ik maak sinds begin 2004 deel uit van de Cliëntenraad GGZ NML. Dat werk zal ik ook blijven doen. Daarnaast ga ik aan de slag voor de Cliëntenraad van het RCG Venlo. Ik vind het belangrijk dat cliënten een aanspreekpunt hebben. En voor mezelf heeft het een therapeutische werking. Ik ben als mens gegroeid door het cliëntenwerk. Ik voel me meer waard sinds ik dit werk doe.” Willem Janssen (50)

Wim Laumen (49)

“Tijdens de huiskamergroep kwam ter sprake of ik interesse had me aan te sluiten bij de Cliëntenraad. Daar had en heb ik zeker interesse in. Toen ik zelf opgenomen was, wist ik niet van het bestaan van een Cliëntenraad af. Dat ervaar ik nu, achteraf, als een gemis. Daarom wil ik me ervoor inzetten dat de cliënten van het RCG Venlo wel een Cliëntenraad hebben.”

Mentaal | 6

“Cliënten moeten een goede vertegenwoordiging hebben naar het management en daar wil me sterk voor maken. De stem van de cliënt moet worden gehoord. Daarnaast ben ik voorzitter van de bezoekersraad van het DAC.” Piet Linssen (71)

“Ik vind het belangrijk dat er een intermediair is tussen management en organisatie

enerzijds en cliënten anderzijds. Als cliënten klachten, problemen of vragen hebben, dan moeten ze daar ergens mee terecht kunnen. Ik ben lid geweest van de Cliëntenraad van het Riagg, dus ik weet uit ervaring dat cliënten behoefte hebben aan een actieve Cliëntenraad.” Jacqueline Baetsen (37)

“Ik ben vanuit het Cliënten Advies Bureau Noord- en Midden-Limburg (CAB) ondersteuner van de Cliëntenraad van het RCG Venlo. Ik heb voorheen bij het Riagg in Rotterdam gewerkt, dus bij een zorgaanbieder. Nu sta ik de zorgvragers ter zijde. Dat is toch een heel andere manier van werken. Ik ben ook ondersteuner van de Cliëntenraad van de Verslavingszorg van GGZ NML, van de Familieraad van GGZ NML en van de Cliëntenraad van het Riagg Midden-Limburg.”

In juli liep de buitentemperatuur nog hoger op, maar was verder de vakantierust over ons land neergedaald. Het afgelasten van de Nijmeegse Vierdaagse zorgde nog voor spectaculair nieuws. Voor de media was overigens de komkommertijd al aangebroken. En plotseling was daar dan, voor de journalisten als een geschenk uit de hemel, de brief van NU ’91 over de GGZ-patiënt uit Venray die al enkele maanden op een gesloten kamer verblijft en slechts naar buiten kan via een buitenkooi. Radio, TV en schrijvende pers kwamen massaal verhaal halen. Over het algemeen is de berichtgeving in de pers goed verlopen. In die zin dat de situatie van de specifieke patiënt werd gepresenteerd als een noodsituatie die overigens ook niet op zich staat en evenmin uniek is voor Venray. Er zouden in ons land enkele tientallen

Complexiteit vergelijkbare situaties in GGZ-instellingen zijn. Niettemin is het altijd vervelend om met een probleemsituatie in het nieuws te komen. GGZ Noord- en Midden-Limburg is een brede, geïntegreerde instelling voor geestelijke gezondheidszorg waarbij wij met name meervoudige complexe problematiek niet schuwen. Sterker nog, het moet voor ons een uitdaging zijn om oplossingen te kunnen bieden voor patiënten waarmee men elders niet goed raad weet. Dat is immers de implicatie van onze ambitie (zie ons beleidsplan Koersen op Kansen) om een vooraanstaande positie in te nemen tussen de GGZ-instellingen in ons land. Het gevolg is dat je regelmatig alle kennis en deskundigheid die in huis is, moet mobiliseren om complexe patiënten op de juiste wijze op te vangen en te behandelen. Een enkele keer betekent dat helaas ook dat je tegen de grenzen aanloopt van je eigen expertise en naar een noodoplossing moet grijpen. Machteloosheid dus. Even weet je het niet, maar dat wil niet zeggen dat je de moed opgeeft en niet doorgaat met het zoeken naar wel aanvaardbare en passende oplossingen. De brief van NU ’91 heeft publiekelijk een

probleem gesignaleerd dat bij alle belanghebbende instanties, zoals inspectie en ministerie, al geruime tijd bekend is. Niet duidelijk is vanuit welke invalshoek de brief geschreven is. Gaat het om het belang van de eigen leden (het veiligheidsaspect), om het belang van de patiënt(en) (de humane behandeling) of het belang van de eigen discipline (de vepleegkunde die geen oplossing weet)? Ik hoop dat NU ‘91 niet slechts vanaf de tribune heeft geroepen, maar dat men het speelveld betreedt en samen met ons nadenkt over een adequate oplossing voor deze extreem moeilijke patiënten. De komende tijd zal de Raad van Bestuur samen met diverse professionals uit onze organisatie zich verder beraden hoe wij nu en in de toekomst beter in staat kunnen zijn om ook voor extreem moeilijke patiënten een opvang te bieden die de toets van de humaniteit kan doorstaan. Het is echter een illusie te denken dat een organisatie die juist voor de meest complexe problematiek een oplossing wil bieden, niet zo nu en dan (tijdelijk) tegen de grenzen van haar mogelijkheden aanloopt en haar toevlucht moet nemen tot noodmaatregelen. Toine van der Sanden Voorzitter Raad van Bestuur

Mentaal | 7

Mentaal

De GGZ NML delegatie

Gasthuis was klaar en ik betrapte me er op dat ik dacht ‘en wat nu?’ Ik had een nieuwe uitdaging, een nieuwe impuls nodig. Die vond ik in Boxmeer, bij het Maasziekenhuis. Ik werd er eerst hoofd onderzoek en behandeling, en later directeur patiëntenzorg. Dat heb ik vijf jaar gedaan. In 1990 maakte ik de overstap naar de Ziekenhuizen Noord-Limburg, het huidige VieCuri. Ik was er adjunct-directeur P&O en adjunct-directeur patiëntenzorg.”

Wim de Cloe zwaait eind oktober af bij GGZ NML

‘De cirkel in mijn GGZ-leven is rond’ Zijn vader had hem voorbestemd om de modezaak thuis over te nemen. Maar Wim de Cloe wist na de opleiding aan de Hogere Textielschool zeker wat hij niét wilde: de mode in. Via het Franciscus Gasthuis in Rotterdam, het Maasziekenhuis in Boxmeer, de Ziekenhuizen Noord-Limburg en Stichting Zorgcircuits werd Wim de Cloe op 1 juli 2003 lid van de Raad van Bestuur van GGZ NML, na de fusie met Stichting Zorgcircuits. Eind oktober maakt hij gebruik van de regeling om vervroegd met pensioen te gaan. Maar eerst wacht hem een bijzonder moment: de officiële opening van het RCG Venlo. Wim de Cloe tekende al op 1 december 1996 de samenwerkingso vereenkomst voor de vorming van een regionaal centrum voor de geestelijke gezondheidszorg in de regio Venlo. Tien jaar (!) later staat het RCG Venlo er. En Wim de Cloe zal het openingswoord voor zijn rekening nemen. “De cirkel is rond.” De zoon uit een middenstandsgezin met een modewinkel die op zijn 27ste hoofd van de afdeling radiologie wordt van het Franciscus Gasthuis in Rotterdam. Thuis hadden ze dat ongetwijfeld

Mentaal | 8

anders gezien. “Mijn vader had inderdaad verwacht dat ik de modezaak zou overnemen. Ik heb ook een opleiding aan de Hogere Textielschool in Til-

burg gevolgd, maar ik vond het niet leuk. Het boeide me niet. Tijdens mijn militaire dienstplicht heb ik mijn intellectuele honger gestild en heel veel gelezen en gestudeerd. Mijn vader had in de gaten dat ik er niets voor voelde om de modezaak over te nemen en spoorde me aan om een studiereis door Canada en de Verenigde Staten te maken. Wellicht dat ik op andere gedachten zou komen. Maar door het vele lezen, onder meer over psychologie en fysiologie, kreeg ik steeds meer interesse in de zorg. Terug in Nederland heb ik de opleiding tot fysiotherapie gedaan, omdat de anatomie en fysiologie van het menselijk lichaam me intrigeerde. Na de propedeuse kon ik aan de slag op de afdeling radiologie van het Fran-

ciscus Gasthuis in Rotterdam. En na een jaar stage aan de Daniel de Hoedt kliniek werd ik, 27 jaar, hoofd van de afdeling radiologie van het Franciscus Gasthuis.” U bleef twaalf jaar bij het Franciscus Gasthuis, zette de opleiding radiologie op en gaf invulling aan de nieuwbouw van het ziekenhuis. Toch besloot u ook om nog te gaan studeren. “Ik heb in de avonduren de universitaire opleidingen pedagogiek en psychologie afgerond. Waarom? Omdat ik mijn kennis wilde verrijken, maar ook omdat ik wist dat er moment zou komen dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging. Dat moment kwam midden jaren tachtig. De nieuwbouw van het Franciscus

Als voorzitter van de Raad van Bestuur van Stichting Zorgcircuits werkte u aan een concept dat bekend werd onder de naam Mensana. Een ambitieus plan, maar het kwam nooit tot volle wasdom. Een teleurstelling? “Ik kan een boek schrijven over Mensana. Ik vind het gedachtegoed van Mensana nog steeds geweldig. Het VvGI, Riagg Midden-Limburg en de Stichting Zorgcircuits zouden een geïntegreerd zorgnetwerk voor de geestelijke gezondheidszorg in Noord- en Midden-Limburg opzetten. Wat de drie partijen bond, was de Stichting RIBW Noord- en Midden-Limburg. Die Stichting zou gefaseerd moeten overgaan in de Stichting Mensana, waarin alle facetten van de GGZ een plaats zouden krijgen. Een pracht van een plan, met de cliënt als grote winnaar. Maar het kwam niet van de grond, onder meer omdat de interne communicatie binnen het toenmalige VvGI ernstig stagneerde. Dat leidde tot een contraproductieve situatie. Het plan plofte uit elkaar, de Riagg Midden-Limburg trok zich terug, en de voorzitter van de Raad van Bestuur van het VvGI verdween van het podium. Ja, dat was een teleurstelling. Maar ik was eerder verbaasd dan teleurgesteld. Verbaasd, omdat persoonlijke belangen van mensen het wonnen van algemene zaken en van het algemeen belang van de GGZ in Noord- en MiddenLimburg. Dat vond ik beschamend.” Die mening was ook Toine van der Sanden bij zijn aantreden in augustus 2002 toegedaan. “Ja, we waren het snel met elkaar eens dat het te gek voor woorden was dat we in deze regio geen geïntegreerd zorgnetwerk voor de GGZ van de grond kregen. Dat konden

we maatschappelijk niet verantwoorden. In december 2002 hadden we al een intentieverklaring tussen de Stichting Zorgcircuits en het VvGI klaar. Op 1 juli 2003 was de GGZ-Groep Noord- en Midden-Limburg een feit, in december dat jaar kwam ook het CAD erbij. De Riagg Midden-Limburg kregen we helaas niet meer aan boord. Het ploffen van Mensana had te diepe littekens achtergelaten. Maar met het RCG Weert, het GGZ-Centrum in Roermond, het RCG Venlo en RCG Venray hebben we wel vier regionale centra waar de geestelijke gezondheidszorg geïntegreerd wordt aangeboden. Dat is de winst geweest.” Het RCG Venlo wordt op 6 september officieel geopend. U tekende al tien jaar geleden, op 1 december 1996, de samenwerkingsovereenkomst voor het plan daarvoor. “Die samenwerkingsovereenkomst voor het RCG Venlo is één van mijn eerste acties geweest als voorzitter van de Stichting Zorgcircuits. En als alles was gelopen zoals gepland, dan was het RCG Venlo er al ruim voor de millenniumwissel geweest. Had gemakkelijk gekund. Maar ik ben blij dat het er nu wel is, al heeft het tien jaar moeten duren. Het RCG Venlo gaat een geweldig succes worden, ik geloof in de structuur en opzet. En ik vind het mooi dat ik op 6 september het openingswoord mag doen. Daarmee is voor mij de cirkel in mijn ‘GGZ-leven’ rond. Het RCG Venlo was één van mijn eerste grote initiatieven in de geestelijke gezondheidszorg, en de opening van het RCG Venlo zal één van mijn laatste officiële daden zijn voordat ik met vervroegd pensioen ga. Een speciaal moment.” Wat gaat u na uw pensionering doen? “Allereerst een lange reis maken, door Chili en Argentinië naar Vuurland. En dan ga ik me bezinnen. Collega’s die in dezelfde situatie hebben gezeten, raden me aan om de eerste tijd niets te doen. Ik heb alle verzoeken tot dusver dan ook afgewimpeld. Kom volgend jaar maar een keer terug. Natuurlijk, ik weet waar mijn interesses liggen. Ik wil graag betrokken blijven bij bijvoorbeeld de vorming

Mentaal | 9

Mentaal

Praatpaal

Er zijn twee type mensen die met pensioen gaan: zij die er naar hunkeren, en zij die met frisse tegenzin afzwaaien. Tot welke categorie behoort u? “Ik ben daar ambivalent in. Verstandelijk weet ik dat het verstandig is om met pensioen te gaan. De organisatie staat op de rails, en kan met een Raad van Bestuur die bestaat uit twee leden, prima verder. Bovendien: na tien, elf jaar GGZ vind ik het ook wel welletjes. Maar emotioneel ligt het iets anders: GGZ NML is toch ook mijn organisatie geworden. Toine, Geert en ik hebben de voorbije jaren, op overigens een uiterst plezierige en boeiende wijze, werk voor vier verzet. We hebben veel gepresteerd, en daar ben ik trots op. Dat laat je niet één, twee, drie los. En ik wil hoe dan ook iets met mijn kennis en ervaring gaan doen. Ik voel me te jong en te vitaal om thuis op de bank te gaan zitten.” Wat heeft u in al die jaren gezondheidszorg geleerd? “Dat de samenleving in het algemeen en organisaties in het bijzonder niet maakbaar zijn. In de jaren zestig geloofde ik daar nog in, nu zeg ik: dat is een illusie. Ook voor een zorgorganisatie als GGZ NML is het illusie om te denken dat je alles 100% kunt beheersen en regisseren. Er zijn zoveel factoren die ons kunnen beïnvloeden zonder dat we daar grip op hebben, dat we eigenlijk naar een andere vorm van besturen moeten. Welke vorm, dat weet ik niet. Maar niet meer besturen op geleide van productie-informatie en louter resultaten als cijfers en uitkomsten, zoals we

Mentaal | 10

In deze rubriek staat het contact centraal tussen een behandelaar en een cliënt.

Deontmoeting

Blonde Trudy was het prototype van een inwoonster van de als fout bekend staande volksbuurt. Haar witte, in mijn ogen morsdode haren, af en toe met blauwe of rode streng, waren zichtbaar gekweld door de jarenlange watervallen van waterstofperoxide. Lange nagels, de ene keer nog fraaier gestileerd en gepierced dan de andere keer.

van de Stichting Venray Museum, waarin het museum van GGZ NML en het Freulekeshuus opgaan. Het lijkt me ook leuk en zinvol om bijvoorbeeld Ondernemingsraden te begeleiden. Ik heb diep respect hoe leden van Ondernemingsraden met Raden van Bestuur in de slag zijn om op te komen voor de belangen van afdelingen en collega’s. Dat is vaak ondankbaar werk. Bovendien: zij doen dat naast hun eigenlijke job, voor de Raad van Bestuur is het inhoudelijk één van de hoofdtaken.”

Door Huub van Eijck.

Wim de Cloe (Rotterdam, 19 december 1946) is getrouwd met Judy en woont in Boxmeer. Samen hebben ze drie kinderen: Daphne (30, Amsterdam, film- en tv-wetenschappen), Miriam (29, Boxmeer) en Daan (27, Eindhoven, werktuigbouwkundig ingenieur). Miriam heeft een verstandelijke beperking en woont in een huis met 24 uurs begeleiding, van zorgorganisatie Dichterbij. Judy is docente Spaans en voorzitter van de Centrale Cliëntenraad van Dichterbij.

Een deel van haar overdadig aanwezige make up had door tatoeages een semipermanent karakter gekregen. Doch her en der waren door verzakkingen de lijntjes niet meer zo esthetisch verantwoord. Maar goed dat haar vriend haar regelmatig verraste op een laserbehandeling, alwaar een en ander weer gecorrigeerd kon worden en zij voor haar eigen gevoel de eeuwige jeugd bezat. Dit hoewel de jaarringen onder haar ogen nauwelijks nog weg te moffelen waren en toch aangaven dat ze tegen de 50 moest lopen. Soms was ik bijna getuige van dergelijke correcties. Ze placht dan zwaar toegetakeld met blauwe ogen en een bloeddoorlopen huid binnen te komen en mij triomfantelijk aan te kijken met de woorden: ”Lief hé, van Johnnie gekregen”.

Wim de Cloe neemt op 25 oktober (receptie intern) en 26 oktober (openbare receptie) afscheid van GGZ NML.

dat gewend zijn en nu nog steeds doen. Die vorm komt voort uit de hang naar het volledig beheersen van onze activiteiten en onze

omgeving. Maar nogmaals, die beheersbaarheid is een illusie.”

Trudy genoot van haar onregelmatige bezoekjes aan mij. Meestal zat zij als een verstilde stervende zwaan in de wachtruimte, haar hoofd diep gebogen in haar rechterhand, niet op- of omziend. Zij was de vleesgeworden vertwijfeling en wanhoop. Bij

binnenkomst zakt ze neer te in haar fauteuil en een lange van wereldleed doortrokken zucht te slaken en haar rechterhand op het voorhoofd te leggen om na een gepaste stilte van één minuut het woord te nemen en in een laag tempo, duidelijk gearticuleerd te zeggen: ”Je moest eens weten hoe verschrikkelijk ik mij voel”, ...... om daarna weer in stilzwijgen te vervallen en mij een reactie te ontlokken terwijl ze mij bijna triomfantelijk aankijkt. Maar nog voordat ik eindelijk besloten heb deze stilte te doorbreken en het woord wil nemen, is ze me voor om de oorzaak van haar gevoel met haar wedervaren te onderbouwen. “Weet je wat die lieve schat van een dochter tegen mij zei”? Daar ik geen enkel idee heb, schud ik nee in de wetenschap dat ik spoedig zal worden ingewijd in deze huiselijke tragedie. Na weer een gepaste stilte neemt zij het woord vanuit haar tot in het diepst van haar wezen gekrenkte ziel waarbij ze de indruk wekt dat zelfs het daglicht haar ondraaglijk overkomt. ”Ze zei: Ga met die uitgelebberde koeienrimpelkont van

die bank, want daar lig ik. Kun je je dat voorstellen, mijn eigen vlees en bloed. Ik heb alles voor haar gedaan. Hoe vind je dat nou?” Maar nog voor ik haar antwoorden kan, neemt ze weer het woord vanuit haar kwelling en ellende. ”Is dit nu mijn dank? Haar bloedeigen moeder die er altijd voor haar is? Die ondankbaarheid.” Om vervolgens weer terug te keren naar de uitgangshouding van het begin van het gesprek. Ze heeft een arsenaal aan houdingen, een inloopklerenkast aan non-verbale signalen om verdriet, vertwijfeling en Weltschmerz te verwoorden. Trudy heeft een praatpaal nodig. Zo heet dat en toevallig ben ik dat. Als ik een poging of aanzet doe om te reageren op een van haar vragen of opmerkingen weet ze feilloos mij de mond te snoeren met een volgende vraag of gevoelsbeschrijving. “Ik ben zo blij dat ik bij je terecht kan”, eindigt ze meestal het gesprek, “Ik heb er veel aan gehad”... Mij in twijfel achterlatend.

Mentaal | 11

Mentaal

Elly Rommen over de musical ‘Te gek...’

Lang niet gek! Elly Rommen werkt als vrijwilliger en ervaringsdeskundige bij het Cliëntenadviesbureau (CAB) in Venray. Samen met enkele andere bevlogen creatievelingen was ze verantwoordelijk voor de productie van de kindermusical ‘Te gek...’, die in het voorjaar twee avonden in een uitverkochte schouwburg werd opgevoerd. De musical laat zien dat mensen die anders zijn, ook maar gewone mensen zijn, waar je niet met een boog omheen hoeft te lopen.

De musical vertelt het verhaal van twee schoolkinderen die verliefd zijn op elkaar. Dat is allemaal prachtig, tot er een kink in de kabel komt wanneer blijkt dat de vader van het jongetje is opgenomen in een psychiatrische kliniek. Vanaf dat moment vinden de ouders van het meisje de jongen niet meer zo’n goede partij voor hun dochter en ook op school krijgt de jongen het zwaar te verduren. Papa is immers ‘gek’. Gelukkig leren de partijen elkaar uiteindelijk beter kennen en komt het toch nog allemaal goed. Beeldvorming

“De musical is inmiddels genomineerd voor de kindercultuurprijs van ‘De Kinjerkraom L1 tv’”, vertelt Elly niet zonder trots. “Maar laten we bij het begin beginnen. Vorig jaar zomer namen communicatieadviseur Maurice Ambaum en CAB-medewerkster Ernie Hofmans het initiatief tot het schrijven van een musical over de psychiatrie. Een kindermusical, want juist kinderen staan nog aan het begin van hun levenspad en daar moet de beeldvorming op een goede manier beginnen. Hoe ga je met elkaar om als mens, ook als die mens in eerste instantie zo anders lijkt te zijn.” Fanatiek

“Na de zomervakantie begonnen we met de casting en er bleek enorme animo te zijn om mee te doen. Ruim 70 kinderen meldden

Mentaal | 12

zich voor de audities, waarna er uiteindelijk 28 kinderen werden geselecteerd.” Met deze groep kinderen werd vanaf november wekelijks fanatiek gerepeteerd en in de laatste weken voor de opvoering zelfs meerdere keren per week. Elly was in deze periode onmisbaar als coördinator van de productie. Ze regelde de contacten tussen ouders, productiemensen, kinderen, schouwburg, kortom alles en iedereen. Ze schreef de brieven, kopieerde de scripts en zorgde zelfs voor de verkoop van de kaartjes. Desalniettemin vond ze het een heerlijke tijd.“De kinderen waren enorm enthousiast en zaten vol energie. Het was een genot om dat mee te maken! Maar het belangrijkst van alles is dat we op zo’n humoristische manier het onderwerp ‘psychiatrie’ bespreekbaar konden maken!” Boodschap

Dat de strekking van het verhaal ook de kinderen raakte, was voor Elly erg belangrijk. Ze vertelt: “Op een gegeven moment werden de kinderen geïnterviewd door de plaatselijke krant en uit wat ze vertelden klonk zo duidelijk dat ze de verhaallijn goed doorhadden en precies snapten welke boodschap erachter zat. Eén van de hoofdrolspelertjes is wat stevig en klein en hij zei in een discussie met enkele andere spelertjes: ‘...kijk naar mij, als je het hebt over anders zijn.’ Dat vond ik zó mooi. Hieruit bleek dat hij echt begrepen had wat we wilden zeggen met de musical!”

Succes

Toen na maanden van voorbereiding de uitvoering eindelijk de schouwburg in kon voor het grote publiek, resulteerde dat in twee avonden theater voor een uitverkochte zaal. “Een enorm succes!”, vertelt Elly, “de kinderen hebben het er nog steeds over. Als ik ze tegenkom vragen ze meteen wanneer er weer iets georganiseerd gaat worden en of ze weer mee mogen doen. Maar helaas, we gaan ons nu op andere vormen van informatieverstrekking en beeldvorming richten, dus heel snel zal er geen nieuwe kindermusical komen.” Neemt niet weg dat de musical nog een belangrijke rol blijft spelen als het gaat om het informeren van de ‘gewone burger’. De videoband van de musical maakt namelijk

deel uit van een lespakket van ‘Het Huis voor de Zorg’ (een instantie waar iedereen met vragen over welke vorm van zorg dan ook terecht kan) en kan in dit verband bekeken worden door basisscholen in heel Limburg. “Zelf blijf ik als ervaringsdeskundige betrokken om daar waar nodig, uitleg te geven”, besluit Elly. “Een dankbare taak!”

Mentaal | 13

Mentaal

Kollummerkasie

Een

PLUIM voor...

Marian Heldens

werken en me niet op te laten jagen. Maar dat was toen. Nu is hier en nu is anders.

De media stonden bol van de berichten, eind juli. ’t Kluwe, de afdeling voor langdurig verblijf aan Stationsweg 46

Vreemd toch, want als ik enkele weken geleden dat gevoel gehad heb zouden er toch ook anderen moeten zijn die dat ook gehad hebben. Maar zijn zij ook dat gevoel al kwijt geworden? Hebben zij het gevoel met de laatste tentharingen ook al weer opgeborgen tot volgend jaar. Jammer toch dat dat vakantiegevoel zo vergankelijk is. Nieuwsperikelen, oorlogen en aanslagen verdringen het gevoel snel voor de realiteit van alledag. Rest nog wel dat aangename gevoel dat me bekruipt als ik de foto’s weer bekijk. Een herinnering aan een heerlijke zomer dat ik koester. In het vooruitzicht dat het ook volgend jaar weer zomer wordt.

waar een zeer sterk gedragsgestoorde cliënt wordt verpleegd, stond in het middelpunt van de berichtgeving. Wat hierin echter nauwelijks aan bod kwam was wat het verblijf van deze cliënt voor de medewerkers betekent. Daarom belichten Marjos Bardoel, Kim Fokkens, Mathijs van Gaal

column

Ziezo de vakantiefoto’s zijn ingeplakt, de laatste korrels strandzand zijn uit de auto verdwenen en de herfst is begonnen. Het straatbeeld is ook veranderd; de lome zomerstilte wordt vervangen door de drukte van alledag. Mensen haasten zich weer van of naar hun werk, de schooljeugd komt voorbij en het lijkt net of iedereen weer meer haast heeft dan nog maar enkele weken geleden. Het vakantiegevoel slijt snel. Ben je goed en wel onthaast, word je weer onderworpen aan de stress en hektiek van alledag. De agenda dwingt weer tot keuzes en tijdsafbakening. De telefoon rinkelt weer onophoudelijk en de post stroomt met grote stromen binnen. Nou had ik me, toen ik op dat heerlijke terras zat, voorgenomen om het wat rustiger aan te doen. Even net wat meer tijd te nemen om zaken goed af te

Reportage

(verpleegkundigen) en Thies Kleeven (leidinggevende) namens het team hier hun kant van het verhaal.

Mediaberichten van binnenuit toegelicht

Sanne Lindeboom kreeg de pluim van Martien Janssen en geeft hem door aan Marian Heldens. Sanne stuurde ons daarover de volgende tekst: ‘Martien, verrassend deze opsteker. Wel heel leuk. Bedankt! Marian Heldens krijgt van mij de pluim. Zij werkt als receptioniste in het hoofdgebouw. Ik heb haar vooral leren waarderen tijdens mijn bereikbare diensten. Als er op afdelingen personele problemen zijn, komt zij regelmatig met, voor mij onbekende, namen van medewerkers die ik kan bellen. Ook bij spoedzaken biedt ze spontaan haar hulp, die dan ook bruikbaar is. Kortom, het is een prettig idee te weten dat als Marian in dienst is, je iemand treft die mee kan denken en oplossen. Marian, van harte gefeliciteerd.

Mentaal | 14

De casus: een jonge man van Afrikaanse afkomst, al een aantal jaren in Nederland en al vrij snel in de psychiatrie terechtgekomen vanwege zijn gedrag en ziektebeeld. Hij werd opgenomen met psychoses, als iemand die ook met zijn gedrag zijn omgeving imponeert. Inmiddels verblijft de cliënt anderhalf jaar op ‘t Kluwe. Zijn ziekte verliep in eerste instantie niet anders dan bij anderen. Na verloop van tijd veranderde de situatie echter; hij was steeds vaker ongeoorloofd afwezig, zijn ziekteverloop werd grilliger en de man was steeds vaker en in toenemende mate ook gericht agressief tegen medewerkers. “Daarbij was separatie helaas steeds vaker noodzakelijk. Ook langdurig, anders dan wij gewend zijn.”

Veiligheid

Het team was zelf niet tevreden met deze gang van zaken. Maar omdat de man gevaarlijk was tegenover de medewerkers, bleven maatregelen noodzakelijk. Ter ontlasting van het team werd hij een poosje opgenomen in de KIB (kliniek voor intensieve behandeling in Eindhoven), een situatie die verre van ideaal was. “Als team wilden en konden we daarna weer verder, maar de tijd was te kort om opties echt te onderzoeken. Van het KIB in Eindhoven kregen we aanwijzigen hoe we als team verder zouden kunnen. Tips om de cliënt veilig te verplegen en beter te benaderen en van daaruit de goede momenten uit te breiden.” Het werkte niet. Integendeel, het voortschrij-

den van het ziektebeeld en het wederzijds geschonden vertrouwen maakten dat er zelden goede momenten waren. Ook door de toegenomen angst bij het personeel. De cliënt bleef verbaal en fysiek erg agressief. “We hebben toen gezocht naar praktische oplossingen binnen de afdeling. Veiligheid voor de medewerkers was daarbij ons vertrekpunt.” Beveiligen

Het team van de afdeling werd uitgebreid met 1,5 formatieplaats om de cliënt intensiever te kunnen begeleiden. Om het verblijf voor zowel medewerkers, de andere cliënten als de cliënt zelf veilig te maken werd de afdeling aangepast. (lees verder op pag. 16) >

Mentaal | 15

Mentaal

Incidenten

De cliënt kreeg, ruim acht maanden geleden, via een eigen, aangepaste kamer met eigen sanitair en een voorziening in de tuin een specifieke woonomgeving. “En dat is, in tegenstelling tot wat collega’s soms onterecht aannemen, iets heel anders dan separatie.” Direct fysiek contact kan daardoor worden vermeden. “Maar je groeit zo ook steeds verder uit elkaar”, weet het team. “Je bent aan het beveiligen in plaats van behandelen of verplegen. Als je als hulpverlener bewaker moet worden is dat absoluut onbevredigend. Als verpleegkundige wil je mensen helpen zodat ze, al is het maar met kleine stapjes, nog vooruit gaan. In dit geval wordt het echter alleen erger. Het is gebruikelijk dat je bij dergelijke ingewikkelde problemen intern onderzoekt of er nog andere faciliteiten binnen de instelling zijn. Maar die zijn er in dit geval niet. Voor deze cliënt is een ándere plek nodig, met kwalitatief én kwantitatief voldoende bezetting, zodat hij behandeld kan worden, therapie kan volgen, buiten kan lopen. In de tussentijd hebben we zoveel mogelijk veiligheid gecreëerd.” Inspectie en management hebben zich uiteraard ook over het probleem gebogen en gezocht naar oplossingen of alternatieven, er is expertise gevraagd aan externe instanties, er is met alle betrokken behandelaars uitvoerig overleg geweest. Allen komen tot één conclusie: er is voor deze patiënt op dit moment, in

Mentaal | 16

Sinds de cliënt in zijn eigen ruimte verblijft is het op de rest van de afdeling relatief rustig. Wel is er altijd spanning. Want ondanks alle maatregelen is er toch nog een aantal forse incidenten geweest. “Als team ben je je er elke seconde van bewust dat het fout kan gaan en dat je dus steeds heel zorgvuldig te werk moet gaan. Een opmerking over harde muziek kan soms al teveel zijn. En zoiets gebeurt meerdere keren op een dag. Het voelt als mens niet goed om een ander met drie, vier, vijf personen te moeten benaderen. Soms moeten we dan zelfs nog meer assistentie vragen om naar hem toe te kunnen gaan.” Het is ook voorgekomen dat medewerkers verwondingen overhielden aan een escalatie. “Je weet deze situatie, binnen de GGZ Noord- en dat een dergelijk risico voorkomt maar het Midden-Limburg geen betere behandeling went nooit. Natuurlijk zijn deze incidenten dan die hij nu krijgt. gemeld bij arbodienst en management. In enkele gevallen hebben we ook wel aangifte Maatje te groot gedaan van geweldsincidenten. Verbaal ge“Als team kregen we van collega’s ook wel weld, agressie en dreigementen hebben in eens opmerkingen over de gang van zaken deze situatie een steeds grotere impact op rond de cliënt. Maar een andere oplossing de medewerkers. We hebben elkaar als team is er tot op dit moment niet gevonden. Ook dan ook hard nodig. Regelmatig moeten niet door anderen. Dat we ook een beroep doen maakt ons als team wel “Als team ben je je er elke op collega’s van andere eens boos. Makkelijk pra- seconde van bewust dat het afdelingen om de veiligten, als je er verder vanaf fout kan gaan en dat je dus heid te kunnen waarborstaat! Dit is een afdeling steeds heel zorgvuldig te gen. Gelukkig reageren voor langdurige, complexe werk moet gaan.” zij altijd onmiddellijk op zorg. Als team zijn wij echt dergelijke verzoeken. Die wel gewend om met deze groep cliënten met samenwerking is gezien de mogelijkheheel ingewikkelde problemen en gedragingen den optimaal te noemen. Dat steunt ons om te gaan. Maar deze is een maatje te groot. enorm.” Wij willen niets liever dan betere omstandigheden. Voor hem. Voor de andere cliënten. Impact op team En ook voor onszelf, als medewerkers. Voor Het mag duidelijk zijn dat deze situatie veel ons is deze situatie niet bevredigend. Je ziet impact heeft op het team. Hoeveel risico kun geen vooruitgang, noch door medicatie, noch je en wil je lopen? En wat doet het met je als door behandeling. Zelfs geen stabilisatie. verpleegkundige en als mens? Persoonlijke Wij willen graag meer perspectief voor deze waarden en normen komen in de knel. “Wij jongeman. Zijn ziekte verloopt grillig. We zijn er als team van overtuigd dat deze afdekrijgen er geen vat op. Op hem ook niet. We ling voor deze cliënt de beste plek is. Toch is hádden contactmomenten. Nu niet meer. deze oplossing voor psychiatrische begrippen Dat is te gevaarlijk. De toekomst stemt ook in feite onmenselijk. Je wilt toch dat iemand niet vrolijker. Er zit altijd een deur tussen zo gewoon mogelijk kan wonen en aan het ons in. Daar zou je zelf toch ook argwanend dagelijkse leven kan deelnemen. De manco’s van worden?” in de benadering en de omgang hebben we

leren kennen. Elke oplossing die we de afgelopen tijd bedacht hebben, bracht weer nieuwe problemen en veiligheidsrisico’s mee. Daar werden we regelmatig mee geconfronteerd! Uiteindelijk is er op deze manier geen goed perspectief. Dat gaat na al die tijd toch knagen.” De instelling heeft inmiddels veel geld geïnvesteerd om allerlei aanpassingen voor deze cliënt te realiseren en de veiligheid van medewerkers te waarborgen. Verder is er in elk geval tot 1 januari 2007 een tijdelijke extra formatieplaats. “Maar wij vragen ons af hoe het daarna verder gaat. Nu hebben we een goed op elkaar ingespeeld team. Maar deze situatie drukt een nadrukkelijk stempel op de hele afdeling. Positieve bijkomstigheid is dat we zelf ook veel geleerd hebben, scherper, oplettend en nadrukkelijk aanwezig zijn.”

Open communicatie

“Hoewel het lang duurde voordat we als team het gevoel hadden dat onze signalen intern doordrongen, is er inmiddels gelukkig een open communicatie. Onderling binnen het team, maar ook bij het management, de artsen en de Raad van Bestuur. We hebben toch ook niets te verbergen? Het is een reële omstandigheid waar we mee te maken hebben. We proberen zo goed mogelijk te anticiperen op mogelijkheden. En tot er andere oplossingen zijn doen we dat. Maar wij vragen als team wel maximale aan-

dacht en urgentie voor dit probleem, omdat wij voor deze cliënt een plek willen waar hij kan groeien, perspectief heeft en veilig kan verblijven. Die plek kunnen wij hem binnen deze omstandigheden jammer genoeg niet bieden. Bovendien lijkt de omvang van de problematiek niet uniek en zullen we als organisatie wellicht vaker met dit soort problemen te maken krijgen. We moeten er dan ook voor zorgen dat er ook voor deze categorie cliënten adequate zorg voorhanden is, onder verantwoorde omstandigheden voor de medewerkers.”

Zelf oplossen

De media-aandacht van de afgelopen tijd vormde voor het team een opluchting. “Zelfs binnen de organisatie zijn er mensen die niet eens weten dat wij zulke patiënten hebben. Het was onvermijdelijk dat het verhaal een keer naar buiten zou komen. Het probleem bestaat in elk geval intern al lang. Als team hebben we via vakbond Unie ’91 gezocht naar een oplossing. Vanuit een stuk onvrede, omdat je als verpleegkundig niet kunt doen waar je voor bent. Bovendien is er voor ons gevoel sprake van een bovengemiddeld veiligheidsrisico. Als team zitten we in een nog steeds verslechterende situatie die we niet op kunnen lossen. Eigenlijk zou er een plek moeten zijn binnen ggz-instellingen waar deze categorie cliënten op een veilige manier verpleegd kan worden, met extra voorzieningen en personeel. Dat zou dan een plek kunnen zijn binnen het instituut, óf een landelijke afdeling. Helaas is dat er allebei (nog) niet. De Raad van Bestuur zoekt uiteraard ook naar oplossingen. Zodat we het in eerste instantie als organisatie zelf op kunnen lossen. Het liefst zouden wij op instituutsniveau een afdeling voor deze cliënten zien. Voor een kleine groep cliënten die je in de goede omstandigheden ook adequaat op kunt vangen, een combinatie van verpleging met bewaking. Dán kun je ook kijken of er dan op langere termijn wél vooruitgang in zit.”

Mentaal | 17

Mentaal

Week 7

Week 13

Week 17

Door de lens van de bouwkundig opzichter

Week 19

Het enige verschil Gerard van Donzel

Geheel nieuwe FPA kliniek

Gerard vertelt: “Als afdeling bereiden we

Mentaal | 18

ons al geruime tijd voor op de ingebruikname van de nieuwbouw. We zijn als het ware een geheel nieuwe FPA-kliniek aan het neerzetten, inclusief het aannemen van nieuwe medewerkers. We werken straks met twee teams voor de 24 cliënten. Vooruitlopend op de verhuizing werken we eigenlijk nu ook al met de twee teams.” “Elk team bestaat uit verpleegkundigen, begeleiders en therapeuten. Samen zorgen zij voor de behandeling van de cliënten. Ter voorbereiding op de ingebruikname van de nieuwbouw zijn de teams bezig het zorgprogramma opnieuw te beschrijven. Wat is er precies nodig voor de behandeling van de cliënten en welke differentiatie komt er tussen de afdelingen, kijkende naar de behandelfase waarin de cliënt zich bevindt.”

Voorbijgangers

Hij vervolgt: “Onze taak is de psychiatrische behandeling van de cliënten, zodat zij na anderhalf tot twee jaar weer deel kunnen nemen aan de maatschappij of kunnen doorstromen naar een vervolgplek. De clienten van de FPA zijn dan ook als het ware voorbijgangers. Zij zijn geïnformeerd over de nieuwbouwplannen. Voor hen is van groot belang dat zij straks een eenpersoonskamer met eigen sanitaire voorzieningen krijgen. Bij het ontwerp van het gebouw is ervoor gekozen de kamers van de cliënten aan de buitenzijde te situeren met zicht op het park. Het gebouw krijgt ook twee afgesloten tuinen, voor elk team één.” Ons gebouw

“Als afdeling zijn we nauw betrokken bij keuzes voor het nieuwe gebouw. Drie verpleegkundigen en ik vertegenwoordigen als gebrui-

Week 23

In de rubriek 'Samen leven in Servaashof' tref je elke maand foto’s aan

vanaf eenzelfde punt in gebouw A achter de kapel. Het is een selectie

van de bouw van het psychiatrisch centrum. De foto’s zijn door de lens

uit de foto’s die Willem in principe elke week vanaf die plaats maakt.

van Willem Kemper, de bouwkundig opzichter. Over zijn werk op de

Soms ontbreken er weken omdat er weinig gebeurd is of omdat de

bouw heeft hij in het aprilnummer van Mentaal verteld.

weersomstandigheden te slecht waren. Op de voorgrond is de bouw

Voor zijn ‘opzichtersdagboek’ maakt hij veel foto’s. In Mentaal mogen

van de FPA te zien, op de achtergrond die van de LBV.

wij daarvan gebruik maken. Deze maand hebben we zes foto's gekregen die allen gemaakt zijn

Er komt heel veel bij kijken Drie jaar werkt Gerard van Donzel bij GGZ NML en hij is sinds die tijd ook betrokken bij de plannen voor Servaashof in Venray. Als leidinggevende van de Forensisch Psychiatrische Afdeling (FPA) heeft hij een grote rol kunnen spelen bij de nieuwbouwplannen voor die afdeling. Via het Ontwerpteam Servaashof werpt hij tevens een kritische blik vanuit de gebruikers op wat er nog meer in Servaashof gaat gebeuren. “Het is leuk om te doen. Je moet aan veel dingen denken. Twee jaar geleden hebben we al alles doorgesproken. Nu wordt gebouwd wat we bedacht hebben. Wel is het veel extra werk naast het ‘gewone’ werk dat ook door moet gaan. Er komt heel veel bij kijken.”

Week 21

Met dank aan Willem Kemper!

Gebruikersoverleg voor wensen cliënten en medewerkers kersgroep de FPA, waarmee het Bouwbureau en de architect overleg heeft. Keuzes worden voorgelegd over onder meer zonwering, wanden vloerafwerking, kleuren en meubilair. De leden van het gebruikersoverleg zorgen voor de terugkoppeling naar de werkvloer. Op deze wijze wordt het gebouw van ons. We proberen echt alles goed voor te bereiden. Een werkgroepje doet voorstellen voor de ingebruikname van het nieuwe gebouw. Ook moeten de medewerkers het gebouw leren kennen nog voordat de cliënten verhuizen.”

Om ook de inrichting van de nieuwe gebouwen zoveel mogelijk af te stemmen op de wensen van de cliënten en medewerkers starten we met een ‘gebruikersoverleg’ op het moment dat we beginnen met de uitvoering van een gebouw. Aan dit overleg kunnen díe medewerkers en cliënten deelnemen die straks in dat gebouw komen te wonen en werken. Zo kennen we nu een gebruikersoverleg voor de FPA en de LBV. Wie weten immers beter wat zij wensen dan zijzelf!

Als Gerard voor het maken van de foto bij de nieuwbouw staat, spreekt hij zijn hoop uit dat het echt wordt wat ieder er van verwacht. Maar gezien de zorgvuldige voorbereidingen van de afdeling, het Bouwbureau, de architect en ieder die zijn bijdrage levert, kijkt hij met vertrouwen uit naar de ingebruikname begin 2007.

Een gebruikersoverleg is eens per veertien dagen en alle zaken die van belang zijn om straks goed in het gebouw te kunnen wonen en werken komen aan de orde. Samen met de architect worden o.a. keuzes gemaakt voor kleuren vloerbedekking, gordijnen en schilderwerk en de inrichting van

keukens en kasten bepaald. Samen met de adviseurs bespreken we nog eens welke installaties in het gebouw komen en hoe die werken. Binnenkort start ook het gebruikersoverleg voor de afdeling Korsakov Wonen. Wij gaan begin oktober vragen aan de manager welke cliënten (als dat mogelijk is) en medewerkers afgevaardigd worden om namens de toekomstige gebruikers van het gebouw aan dit overleg deel te nemen. Van de deelnemers verwachten wij dat ze samen met hun medecliënten en collega’s overleggen over de zaken die aan de orde zijn of gaan komen in het gebruikersoverleg. Indien u interesse heeft, laat dat dus weten aan uw manager of leidinggevende. Bouwbureau

Mentaal | 19

Mentaal

Introductie Bart Knops Sinds 1 augustus mag Bart Knops zich in opvolging van Jacques Swinkels trajectbegeleider noemen binnen de afdeling Arbeidsrehabilitatie van de GGZ NML. Oorspronkelijk geschoold als leerkracht speciaal onderwijs, maakte hij een jaar na zijn aantreden als leerkracht op een LTS de overstap naar het groepswerk.

Naar aanleiding van het afscheid van Jacques Swinkels, die de laatste jaren als trajectbegeleider 43 jaar werkzaam was voor de GGZ-NML, blikt ex-collega Margaret Derks terug op een warm afscheid.

“Het is mooi geweest!” Emotioneel

Hoewel ze ervan overtuigd is in Bart Knops een waardige en ervaren opvolger van Jacques te hebben gevonden, was het afscheid van Jacques behalve een vrolijke, voor haarzelf toch ook een emotionele aangelegenheid. “Op 29 juni was het afscheid en we hebben geprobeerd het in te vullen zoals Jacques dat graag wilde”, vertelt Margaret. ‘s Ochtends was er koffie met gebak voor de cliënten en dat was werkelijk overweldigend! Er was een enorme belangstelling van mensen die aangaven hoeveel Jacques voor hen had betekend; niet alleen als trajectbegeleider of collega, maar ook vanuit het vrijwilligerswerk dat hij deed. In een half uur waren er wel 80 mensen. Dat te ervaren, heeft Jacques enorm goed gedaan.” Verrassing

Nadat Jacques naar huis was gegaan, werd hij

Mentaal | 20

even later ook daar door zijn collega’s verrast. Met een grote versierde open auto werden hij en zijn vrouw meegenomen naar een volgende festiviteit. “Ik kan niet ontkennen dat hij zich enigszins geneerde om toeterend en getooid met ballonnen door Venray gereden te worden, grinnikt Margaret, maar toch vond hij het volgens mij stiekem ook erg leuk...” Bij Le Tambourin volgde een wederom zeer drukbezochte receptie, waar onder andere manager Karel Buddemeijer en Wim de Cloe, namens de Raad van Bestuur, Jacques lovend toespraken. Hij heeft er echt van genoten, concludeert Margaret voldaan. Alles is naar verwachting gegaan en dat was na 43 jaar ook wel verdiend!” Feestje

“Met een man of veertig zijn we na de receptie naar de Inloop gegaan, waar we van zes tot tien uur ‘s avonds gezellig hebben gegeten en

gevierd. Lekker buiten, want het was mooi weer. Al met al durf ik te stellen dat het een succes was: veel belangstelling, cadeautjes, mooie woorden, kortom: top. Het heeft hem echt goed gedaan. Namens Jacques wordt iedereen die heeft bijgedragen aan de feestvreugde dan ook van harte bedankt!” Opvolging

“Bart Knops als opvolger van Jacques is een goede keuze, vanwege zowel zijn beroepsmatige-, alsook zijn levenservaring. Dat speelt gezien onze cliëntenpopulatie toch een belangrijke rol. Bovendien was er meteen een klik, en dat is zeker belangrijk in een klein team!”

Bij een instelling voor kinderen met sociaal-emotionele problemen begon hij als groepsleider in een groep met negen- tot twaalfjarigen, om dit werk na vierenhalf jaar in te ruilen voor het werken met verstandelijk gehandicapten bij een stichting die nu bekend is onder de naam ‘Dichterbij’. Daar werkte Bart maar liefst 13 jaar; aanvankelijk wederom als groepsleider, echter de laatste zes jaar als trajectbegeleider binnen het bureau ‘Sterk voor werk’. Na een vijfenhalfjarige betrekking bij het commerciële arbeidsreïntegratiebureau Argonaut, waar hij als reïntegratiedeskundige voor een zeer brede doelgroep projecten begeleidde en trainingen verzorgde, kwam Bart als casemanager tijdelijk te werken bij de afdeling sociale zaken van de gemeente Venlo. Nadat een oud-collega Bart tipte dat de GGZ NML een ervaren opvolger zocht voor trajectbegeleider Jacques Swinkels, kon een nieuwe samenwerking snel beklonken worden.

getuige zijn (inmiddels reeds jarenlange) inspanningen als gitarist van de rockformatie ‘The walk tall’. Voor boekingen van

(ont)spannende rockfeesten weet u dus nu bij wie u moet aankloppen!

Binnen de afdeling Arbeidsrehabilitatie zorgt Bart als trajectbegeleider voor een passende, individuele begeleiding van cliënten die, gegeven hun psychische beperkingen, willen werken. Bovendien draagt hij graag zijn steentje bij aan de plannen die de afdeling smeedt voor de toekomst, bijvoorbeeld op het gebied van visieontwikkeling. Wat hij in dit licht persoonlijk erg belangrijk vindt, is het scheppen van duidelijkheid naar de cliënt. Duidelijk zijn in de mogelijkheden, maar ook reëel zijn wat betreft de onmogelijkheden. Op het persoonlijk vlak is Bart naar eigen zeggen gelukkig getrouwd en vader van drie kinderen. Bovendien is hij muzikaal,

Mentaal | 21

Mentaal

Nieuw zorgcommunicatiesysteem te bezichtigen PV Bericht van de Personeelsvereniging

De dienst Informatie- & Communicatie Technologie (ICT) bereidt achter de schermen de installatie van zeer geavanceerde informatie- en communicatietechnologie voor de nieuwbouw en de gerenoveerde historische panden in Servaashof voor. Zowel medewerkers als cliënten zullen daar gebruik maken van nieuwe, geïntegreerde ICT-voorzieningen en IP-technologie, zoals draadloze telecommunicatie, personenzoeksystemen, verpleegoproepsystemen, personenbeveiligingssysteem en brandveiligheidsystemen. Het nieuwe zorgcommunicatiesysteem zal in januari 2007 operationeel zijn. Wie daar nu al interesse in heeft, kan in het infocentrum bij Ton Klinkenberg een testopstelling zien. Daar zijn ook de nieuwe IP-telefoontoestellen te bezichtigen, die in het najaar zullen worden geïntroduceerd.

Een gemiddelde verpleger of verpleegkundige draagt nu nog een reeks apparaten bij zich: een Mobiele Alarm Drukker (MAD) voor de persoonlijke beveiliging, een pieper, een mobiele telefoon en een Maxer als hij of zij tevens BHV’er is. Dat worden er voor alle nieuwe en gerenoveerde gebouwen met ingang van januari volgend jaar nog één of hooguit twee. Medewerkers van de FPA en de LBV krijgen in de nieuwbouw in Servaashof twee apparaten mee, medewerkers in de overige gebouwen zoveel mogelijk nog maar één. Voor medewerkers van de oude gebouwen die nog niet gerenoveerd zijn, verandert niets. “Het verschil heeft met de mate van beveiliging te maken”, verduidelijkt Ted van de Meerendonk, projectleider ICT nieuwbouw. “Het was de bedoeling dat we alle huidige persoonlijke toestellen zouden vervangen door een nieuwe IP-handset, waarmee je kunt bellen, boodschappen kunt

Mentaal | 22

Beste leden, De vakantieperiode nadert zijn einde. Fris en uitgerust weer aan de slag. Maar op z’n tijd toch ook weer wat ontspanning. In de afgelopen maand hebben we een bezoek gebracht aan het concert van André Rieu in Maastricht. Ondanks een wat verlaat vertrek hebben de deelnemers toch van een prachtig uitstapje kunnen genieten. De voorbereidingen voor het programma van het najaar zijn al weer in volle gang. We willen u dan ook graag attent maken op een aantal activiteiten die voor de komende periode staat gepland. In september gaan de bowling- en rikcompetities (o.a. voor senioren) van start; hier kunt u nog steeds voor inschrijven. Op zaterdag 30 september a.s. organiseert de PV een dagtocht naar ’s-Hertogenbosch. We vertrekken die dag met een 50-persoons bus om 09.00 uur vanuit Venray. Eventueel zijn er ook opstapplaatsen in Roermond en Venlo, afhankelijk van het aantal deelnemers per plaats. Het staat de deelnemers vrij om naar keuze de dag in te vullen. Om 18.30 uur keren we dan weer huiswaarts! Er is nog een aantal plaatsen beschikbaar in de bus.

uitlezen en die tevens als persoonlijke beveiliging en pieper zou dienen. Uit testen is echter gebleken dat we de persoonlijke veiligheid met de huidige stand van die techniek onvoldoende kunnen garanderen in situaties waarbij een hoge mate van veiligheid noodzakelijk is. Daarom krijgen medewerkers van de FPA en de LBV in Servaashof het nieuwe IP-toestel én behouden ze hun MAD.” De Maxer voor BHV’ers wordt gehandhaafd. “Die houden we buiten de infrastructuur van het nieuwe systeem.” Nieuwe telefooncentrale

Het nieuwe zorgcommunicatiesysteem zal in de eerste week van januari operationeel zijn. “We zitten nu in de detailfase. Dat houdt in dat we veel testen, de kinderziektes eruit halen en het systeem verder verfijnen en verbeteren. We gaan ook de alarmopvolging in

kaart brengen en samen met de managers bepalen hoeveel nieuwe handsets we nodig hebben. Het is nog niet precies bekend hoeveel werknemers er in de nieuwbouw gaan werken. Dat is voor ons wel van belang in verband met de alarmopvolging.” De nieuwe IP-handsets zijn al te bezichtigen in het Infocentrum. Dat geldt ook voor de nieuwe IP-telefoontoestellen die in het hoofdgebouw en de nieuwbouw gebruikt zullen gaan worden. “We gaan medio september de huidige telefooncentrale vervangen. De nieuwe IP-centrale is dubbel uitgevoerd, zodat we minder kwetsbaar zijn. Als er één uitvalt, neemt de ander het over. Alle medewerkers behouden vooralsnog het type toestel waarmee ze nu bellen, behalve degenen die in het hoofdgebouw werken. Daar gaan we, bij wijze van test, werken met nieuwe IP-toestellen. Dat kan alleen in het hoofdgebouw, omdat daar voldoende

capaciteit is aan data-netwerk. In de andere gebouwen is die capaciteit er nu nog niet, maar die zal er, gefaseerd tijdens de renovatie en nieuwbouw, wel komen. Het is de bedoeling dat in de toekomst iedereen met de IP-toestellen belt.” Het hoofdgebouw zal als pilot dienen om de functionaliteit van de nieuwe IP-toestellen uit te proberen. “We kunnen op dit moment nog niet precies zeggen welke van de vele nieuwe functies, die door de in gebruik name van de nieuwe centrale mogelijk zijn, we gaan implementeren. Dit zal uit de ervaring die we opdoen in het hoofdgebouw nog moeten blijken.” Zeker is dat GGZ NML in de nieuwe situatie met ‘state-of-the-art’ technologie gaat werken. “Dat moet ook wel,” vindt Ted van de Meerendonk, “want we moeten er 5 tot 10 jaar mee vooruit kunnen en de ambities binnen de zorg kunnen blijven ondersteunen!”

Het bezoek aan Night of the Proms in het Sportpaleis van Antwerpen vindt definitief plaats op donderdag 9 november. Ook hiervoor zijn nog enkele kaarten beschikbaar (we hebben zitplaatsen op het middenplein gereserveerd!). Voor actuele informatie, convocaties en inschrijfformulieren voor de diverse activiteiten verwijzen wij u naar het Intranet en de mail van de Personeelsvereniging die tweewekelijks verschijnt op maandag. Oud-medewerkers worden middels convocaties aan huis op de hoogte gehouden. Hebt u suggesties, laat het ons weten ! Tel. secretariaat PV : (52)7112 Emailadres : [email protected] Het Bestuur

Mentaal | 23

Mentaal

IGG

Boekbespreking

In memorian Gerrit Litjens

Alzheimer Café Venray

Vooraankondiging conferentie ”Dwang in Zwang”

Op maandag 11 september 2006 is het Alzheimer Café

Positie psychiatrische patiënten in toenemende mate

Venray weer open voor alle mensen met dementie, hun

onder druk

partners, familieleden en betrokkenen. Hulpverleners

De laatste jaren is de aanpak van en de visie op de zorg

en andere belangstellenden zijn ook van harte welkom.

voor mensen met (ernstige) psychische en/of psychiatrische

Alle gasten leren en profiteren van elkaars kennis en

problemen ingrijpend veranderd. De beweging van vermaat-

tig een van de eerste voorzitters

kunde. Het thema voor deze avond is: De Zorgboerderij.

schappelijking heeft verder doorgezet en met de huidige

van de personeelsvereniging ge-

De gastsprekers, Gerdy Janssen en Annerie Janssen van

stelselwijziging in de zorg worden steeds meer overheids-

durende een periode van 8 jaar.

zorgboerderij “ De Haam” in Veulen zullen vertellen over

taken overgeheveld naar de gemeente en de vrije markt.

Destijds werd nog gesproken van het Perso-

hun mogelijkheden voor mensen met dementie.

Tegelijkertijd is er een toenemend accent op veiligheid en de

Attentie: “Take Care Limburg!” wordt vanaf september

toepassing van dwang komen te liggen. Sinds de invoering

112 pagina's

door L1 uitgezonden. Deze 13-delige serie heeft als cen-

van de Wet Bopz in 1994 hebben diverse wetswijzigingen

ISBN 90 75886 26 8

Voor de geest staan. Zorg voor zingeving als

het “Gezinszorg Personeelsfonds St. Servatius”. Dit

traal thema “de vermaatschappelijking van de zorg”. In

geleid tot meer mogelijkheden om mensen onder dwang op

Uitgever: KSGV, Tilburg 2005

taak van de geestelijke gezondheidzorg

fonds stelde zich ten doel hulp te bieden ‘in gezin-

€ 16,50

Loenen, G. van

nen van gehuwd personeel waarvan de moeder door

een van de afleveringen komt een dementerende man

te nemen en te behandelen en een toename van het aantal

aan het woord die het Alzheimer Café bezoekt. De op-

dwangtoepassingen.

Algemene psychiatrie

Zaterdag 29 juli jl. is Gerrit Litjens, enkele dagen voor zijn 81e verjaardag, overleden.

Tijdschrift voor Psychiatrie 48 (2006) 7, 555-556

Gerrit was in de begin jaren zes-

neelsfonds. Het was met name de verdienste van Gerrit dat in 1967 werd besloten tot oprichting van

ziekte verhinderd is haar werkzaamheden in het ge-

names hiervoor worden gemaakt in het Alzheimer Café

zin te verrichten’. De hulp werd geboden door hier

Venray van 11 september aanstaande. Het Alzheimer

Met deze opeenstapeling van maatregelen komt de positie

In dit boekje zijn zeven teksten verzameld van Guus van Loenen over de zorg voor zingeving

een eigen gezinsverzorgster voor in te schakelen. Hij

Café Venray vindt plaats in De Kemphaan, Kennedy-

van mensen met (ernstige) psychische en/of psychiatrische

in de geestelijke gezondheidszorg. Van Loenen is hoofd van de dienst geestelijke verzorging

was vervolgens jarenlang voorzitter van dit fonds.

plein 1 te Venray. Inloop vanaf 19.00 uur en aanvang

problemen steeds verder onder druk te staan.

van de GGZ Noord- en Midden-Limburg. De auteur begint zijn boekje met de vraag hoe

programma 19.30 uur. De avond wordt uiterlijk 22.00

Stichting Haags Wegloophuis “De Vluchthaven” en Stichting

het komt dat de term ‘geestelijke gezondheidszorg’ nog steeds gehanteerd wordt en niet

Decennia lang is zijn persoon onlosmakelijk verbon-

uur afgesloten. De toegang is gratis.

Pandora maken zich ernstig zorgen over deze ontwikkelin-

reeds lang vervangen is door de term ‘psychische gezondheidszorg’. Waar voor sommigen

den geweest met het (personeels-)verenigingsleven

gen. Daarom organiseren zij op 10 november 2006 de con-

de termen ‘psychisch’ en ‘geestelijk’ synoniemen zijn, maken anderen een onderscheid

binnen het toenmalige St. Servatius. Gerrit was vele

ferentie “Dwang in zwang” om stil te staan bij de effecten

tussen deze begrippen.

jaren lid van toneelvereniging ‘de Kerkdijkers’ en

van deze maatregelen voor de doelgroep en te zoeken naar Openingstijden Informatiecentrum:

mogelijke oplossingen.

zong eveneens jarenlang bij het kerkelijk zangkoor

Geestelijk onderscheidt zich van psychisch niet zozeer door een ander thema, maar eerder

in de St. Servatius-kapel. Hij was midden jaren vijftig

door het innemen van een ander perspectief. Bij het geestelijke gaat het om een zich

medeoprichter van carnavalsvereniging ‘de Pica’s’,

De conferentie is bedoeld voor sleutelfiguren op het gebied

terugbuigen over de eigen ervaring en het expliciet zoeken naar de betekenis en de zin

waarvan hij vervolgens bijna 30 jaar lang voorzitter en

van wetgeving en zorg voor mensen met (ernstige) psychi-

daarvan. Voor Van Loenen is de zorg voor zingeving geen detail in het psychiatrische bedrijf,

vorst zou zijn. Gerrit was gedurende die tijd organi-

sche en/of psychiatrische problemen. Tijdens deze middag

maar een essentiële dimensie. Techniek in de geestelijke gezondheidszorg, gegroeid uit het

sator, regisseur, initiator, stimulator, drijvende kracht,

Informatiecentrum Geestelijke Gezondheid

schetsen diverse sprekers vanuit verschillende invalshoeken

natuurwetenschappelijke denken, streeft naar het beheersen van psychische stoornissen.

stuwende kracht, kortom HET gezicht van de Pica’s.

Stationsweg 46

de betekenis van de huidige ontwikkelingen voor de positie

"Deze technische benadering heeft geleid tot belangrijke successen en heeft veel menselijk

Het was dan ook mede zijn verdienste dat de Car-

5803 AC Venray

van mensen met (ernstige) psychische en/of psychiatrische

leed weggenomen. Techniek in de geestelijke gezondheidszorg dreigt echter te evolueren

navalsavonden voor het personeel in aantal en wat

tel: 0478-52 7066

problemen. Aansluitend gaan politici en beleidsmakers met

tot technocratie. Psychiatrische hulp enkel als techniek opgevat loopt het gevaar de ver-

betreft kwaliteit uitgroeiden tot ware happenings.

e-mail: [email protected]

elkaar in debat in een forumdiscussie. Wilt u meer weten

vreemding die ze juist beoogt op te heffen, nog te vergroten", aldus Van Loenen.

Gerrit nam in 1988 tijdens de viering van het 33-jarig

Maandag t/m vrijdag van 9.00 tot 12.00 uur en van 13.00 tot 16.00 uur.

en/of deelnemen aan de conferentie dan kunt u contact opnemen met:

jubileum formeel afscheid van ‘zijn’ Pica’s. Daarna

Wie denkt dat dit een boekje bestemd is voor pastors of geestelijke verzorgers heeft het

bleef hij het carnaval nog steeds trouw als steevast

mis. Met z’n allen hebben we te waken over de humaniteit van de psychiatrie, waarin niet

bezoeker van de pronkzittingen. Bij gelegenheid van

Stichting Haags Wegloophuis “De Vluchthaven”

alleen het objectiveerbare en het beheersbare in de mens een plaats krijgen, maar ook de

het 50-jarig bestaan van de Personeelsvereniging in

Eva Huineman, voorzitter Stichting Haags Wegloophuis

mens in zijn subjectieve aspecten. Dit boekje, vooral de eerste vijf teksten, heeft mij sterk

2003 blikte Gerrit met een aantal oud-voorzitters nog

“De Vluchthaven”

geraakt door zijn vele scherpe en stimulerende reflecties, die te denken geven over ons doen

eens genoeglijk terug op die mooie tijd.

Telefoon: 070-385 23 43 of

en evenzeer over ons laten bij onze hulpverlening aan de psychiatrische patiënt, die toch een

Stichting Pandora

mens is en niet gereduceerd kan worden tot een stel te behandelen hersenen. Kortom: dit

Nu is Gerrit dood. Hij zal in onze herinnering blijven

Marijke Knuttel, directeur Stichting Pandora

kleine boekje is naar mijn oordeel een groot werk, meer dan waard om aandachtig gelezen

als een groot en gedreven animator binnen het (per-

Telefoon: 020 -685 11 71

te worden. Het is bovendien geschreven in een heldere en sierlijke stijl.

soneels-)verenigingsleven van St. Servatius. Joop Giesberts

M. Eneman

Voorzitter personeelsvereniging GGZ Noord- en Midden-Limburg

Mentaal | 24

Mentaal | 25

: Deze maand

Personalia

Hommage aan afdelingen Ark en Eibernest Jubilea 25juli jaar In dienst 2006

Riet Koch Evelien Vermazeren activiteitenbegeleider Circuit ouderen RCG Venlo Personeelsconsulent, Personeel & Organisatie 1 januari 2006 Albertine Vernooij Mia van Meijel Medewerker huishoudelijke zaken, Restauratieve verpleegkundige Kliniek ouderen RCG Venray Voorzieningen 1 januari 2006 Peter-Paul van Keijsteren J.H. Bastiaans Begeleider, Godsweerdersingel Roermond bewegingsagoog Intern activiteitencentrum Chris Janssen Vincentiushuis Allround Onderhoud en Onroerend goed 1 januari technicus, 2006 Marijke Flinsenberg - Lehnen Peter Wijnen Medewerker service, Keuken bewegingsagoog intern activiteitencentrum Anouk Verberkt Vincentiushuis Verpleegkundige, 1 januari 2006 Korsakov Kliniek Inge Veldpaus Sprengers Bart SPV met crisisdienst Behandeling Venray Mobiliteitsconculent, Personeel & RCG Organisatie 1 januari 2006 Jacques Oomen Guido Callens Psychotherapeut, Angstpoli Roermond maatschappelijk werker Behandeling & begeleiding Willem Verheijen locatie Roermond Begeleider, de Wever 1 januari Petra Smit 2006 Corry Vergeldt-Vullings Stafmedewerker kwaliteit, Stafbureau Raad van gastvrouw Bestuur KGT 7 januari 2006 Marije Saämena Carla Schnellen-van Well Verpleegkundige, Kliniek 1 RCG Venray activiteitenbegeleidier IAC Rinske Reijnders 16 januari 2006 Medewerker service, Keuken Mieke Rubie-Swinkels Thea Daniëls ziekenverzorgende nachtdienst Vincentiushuis Ziekenverzorgende, Heuvel C 1 februari 2006 Loes van Deurzen Mariëlle Achten-Peters Psychologisch assistent, Medisch Specialisten medisch administratief secretaresse medisch Opleiding secretariaat Venray en GAPZ Peter 25Koenjer februari 2006 Agnio, FPA Uit dienst juli 2006 Jubilea 12,5 jaar

Huub Barents-Giantsios Stappers Dasja Medewerker maatschappelijke integratie, HOP Venlo begeleider woonvoorziening Vincentiushuis 16 januari 2006 - Linders Annemiek Koolen Miep Wijnands Activiteitenbegeleider, Kliniek voor Autisme & ADHD verpleegkundige Cecile van de Ven -Lelie Wijnhoven 19 januari 2006 IAC Bewegingsagoog, Lianne Cruysen-van Nina van Bommel der Wijgerde verpleegkundige Kliniek Volwassenen RCG Venray Creatief therapeut, Paschalis 1 februari 2006 Anne-Sophie Hoedemaekers - Beurskens Rachel Arts,Louppen Intern Medisch Centrum verpleegkundige (poli)kliniek AK Mia Tielen - Poels 1 februari 2006 Begeleider, Arcen

Mentaal | 26

José Voermans - Remij Nieuw hoofd Verpleegkundig, Kliniek 2P&O: RCG Venlo Leode van der Rijt heer Rob Giesberts Verpleegkundige, Nachthoofden Heuvel Tiny Willems - Spee Medewerker horecafaciliteiten, Restauratieve Per 9 januari 2006 is de heer drs. Rob Giesberts in dienst Voorzieningen getreden bij de GGZ Noord- en Midden-Limburg. Hij volgt Rachid Ouaday de inMedewerker mei 2005 overleden mevrouw Marjan van de Ven op service, Keuken als hoofd Personeel en Organisatie. Jac Bollen Adm. medewerker patiëntengeldadministratie, StichDhr. Giesberts is 47 jaar oud en woont samen in Tilburg, de ting Beschermingsbewind Venray stad waar hij als economiestudent begon en na het beëinMia van Sinderen - Camps digen van deze studie zijn eerste werkervaringen ontwikAdministratief medewerker, Logistiek en Magazijn kelde in de functie van beleidsmedewerker. Een geboren Limburger die ook van Brabant is gaan houden. Hij blijft er Jubilea 12,5 jaar graag wonen. Zijn hobby’s zijn reizen en de Spaanse taal onderhouden. Angelique van Bree Deeltijd Ouderen Venlo, oktober 2006 Na een diversiteit aanRCG functies in 1het personeelswerk was Nicole Vermeulen - Sprunken hij toe aan een andere uitdaging. Met de bagage aan stafHeuvel B, 1oktober functie-ervaringen wil hij2006 de ambitie gaan waarmaken om Brigitte de zijn eigenKleijnen kennis en- Verhaag kunde in dienst te stellen van de meKliniek Volwassenen RCGP&O Venray, oktober 2006 dewerkers van de afdeling om 1samen met hen die Peter Greefkens ondersteuning te kunnen bieden die gevraagd wordt door De Klocht, 1Op oktober 2006 de organisatie. de vraag hoe hij deze positie zou willen Peter Zandvliet invullen is zijn antwoord: ‘Graag zie ik mezelf als een boegoktober 2006 kan en wil in beeldGeestelijke van P&O. Verzorging, Staan voor 1 wat de afdeling afstemming met de behoeften van de divisies als klanten.’ Hanneke Peeters Dit maakt zijn visie op P&O duidelijk: de “accountwerkwijze” Kliniek Volwassenen RCG Venray 1 oktober 2006 van ondersteunende dienst. Waarmee hij aangeeft dat Roneen Smits hij het belangrijk vindt 2006 om in gesprek met de managers ’t Kluwe, 1 oktober wederzijdse behoeften/verwachtingen te leren kennen en personele resultaten Jubilea 25 jaarzichtbaar te maken ter ondersteuning van de patiënten/cliëntenzorg. Mariet Sijbers - Stappers Een belangrijk aspect voor hem is dat medewerkers plezier Heuvel G, 1 oktober 2006 aan hun werk beleven. Zijn slogan is: ‘Iedere werknemer Madelaine Steiner - van Wijlick voegt iets toe aan het bereiken van de organisatiedoelstelMutsaersoord, 1 oktober 2006 lingen, maak gebruik van die toevoeging. Structureer een organisatie zo dat deze ontwikkelkansen geeft aan iedere Jubilea 40 jaar medewerker. En probeer ervoor te zorgen dat het organisatiebelang en het medewerkersbelang zo goed mogelijk in Gien Arts - de Klein evenwicht worden gebracht.’ Begeleid wonen personeel, 15 september 2006 Mieke Min - Barendse Kliniek Behandeling en Begeleiding Paschalis, 15 september 2006

Ingezonden foto’s van afdelingen of foto’s

B

E

E

L

D

S

P

R

A

A

K

gemaakt door onze huisfotograaf over bepaalde thema’s.

De volgende Mentaal verschijnt in oktober 2006.