MENSENVLEES Een bloedstollende exotische thriller van De Paepe & Depuydt
PERSDOSSIER
DETAILS Mensenvlees door Herbert De Paepe & Els Depuydt Uitgeverij Houtekiet Paperback 412 bladzijden 14 x 22 cm Omslag Wil Immink Foto omslag Colin Anderson, Getty Images ISBN 978 90 8924 137 5 NUR 330 Verschijning: 23 september 2010
SYNOPSIS MENSENVLEES Een bloedstollende exotische thriller van De Paepe & Depuydt Een internationaal groepje toeristen reist naar Botswana, voor een tiendaagse safari op een houseboat in de Okavango Delta. De vakantiesfeer wordt in de kiem gesmoord wanneer hun reisbegeleidster, een medereizigster en ook de bemanning spoorloos verdwijnen. Het gezelschap probeert op eigen kracht te ontsnappen uit de groene hel en ontdekt dat zich in de Okavango meer schuilhoudt dan alleen wilde dieren... Zuid-Afrika, decennia eerder. In het brein van de jonge Andries Swartwater ontkiemt het kwaad. Hij groeit op tot een monster, trekt op een moordende tocht door het zwarte continent en vlucht naar Europa. Als daar zijn plannen voor een rustige oude dag worden gedwarsboomd, keert hij terug naar Afrika. In de Okavango Delta gebruikt hij de reizigers als pionnen in zijn schaakspel van wraak. Een leesfragment vindt u op www.depaepe-depuydt.be
BIO
Herbert De Paepe (1969) en Els Depuydt (1971) wonen in Gent. Zij vormen al bijna twintig jaar een stel. Els is communicatie-ambtenaar bij de stad Gent, Herbert is hoofdredacteur van Guido Magazine, een tijdschrift voor studenten. In hun vrije tijd reizen ze de wereld rond. Het was van hen allebei een kinderdroom om boeken te schrijven, maar het was er nooit van gekomen, bij Els door een gebrek aan zelfvertrouwen, bij Herbert door een gebrek aan zelfdiscipline. Op een zomerse avond in de tuin, bij een goed glas wijn, zagen ze het licht: waarom er niet samen aan beginnen? Het bleek wonderwel te werken: samen vormen ze een complete schrijver. Vijf jaar later was ‘Mensenvlees’ er, een zinderende thriller waarin veel van hun reiservaringen zijn verwerkt.
INTERVIEW Volgend interview is vrij van auteursrechten en mag door redacteurs geheel of gedeeltelijk gratis worden overgenomen in publicaties, websites, blogs of andere media in het kader van berichtgeving over de roman 'Mensenvlees', uitgegeven bij Houtekiet. Rechtenvrij beeldmateriaal kunt u downloaden op www.depaepe-depuydt.be
Wie zijn De Paepe & Depuydt? Els Depuydt: We hebben elkaar in 1992 ontmoet aan de Gentse universiteit, waar we allebei Germaanse talen studeerden. Nog tijdens onze studies zijn we gaan samenwonen, en vandaag wonen we nog altijd in Gent. Al brengen we ook veel tijd door in Brussel, wat we een fascinerende en onderschatte wereldstad vinden. Herbert De Paepe: De reden dat we na al die jaren nog altijd samen zijn en het zo goed met elkaar kunnen vinden, is dat we vaak kibbelen over onbelangrijke dingen, maar het altijd eens zijn over de zaken die er echt toe doen. Is schrijven jullie hoofdberoep? Depuydt: Nee. Dat kan ook eigenlijk niet, want 'Mensenvlees' is ons debuut. Ik ben lang eindredactrice bij de krant De Standaard geweest en tegenwoordig ben ik communicatie-ambtenaar bij de stad Gent. De Paepe: Ik schrijf artikels en doe de eindredactie voor Guido Magazine, een gratis tijdschrift voor studenten. Dus strikt genomen is schrijven wél ons beroep, maar tijdens de werkuren zijn we niet met onze boeken bezig. Hoe komt het dat jullie nu pas debuteren als schrijver, rond de leeftijd van veertig? De Paepe: Luiheid zeker? Depuydt: (lacht) In jouw geval wel, ja. Nee, de reden waarom het zolang heeft geduurd, is dat we er niet eerder waren opgekomen om samen aan een boek te werken. We hebben allebei half afgewerkte manuscripten in onze lade liggen, maar daar is nooit iets ernstigs uit voortgekomen. Bij mij was dat vooral door gebrek aan zelfvertrouwen, en bij Herbert door gebrek aan zelfdiscipline. De Paepe: Luiheid dus. (lacht) Els heeft gelijk hoor. Pas door onze krachten te bundelen zijn we samen één schrijver geworden. We hebben mekaar gewoon nodig. In het dagelijks leven ook, maar dat wisten we al lang, en blijkbaar eveneens om een boek te schrijven. Wij zijn twee heel verschillende mensen, maar we vullen mekaar perfect aan. Met twee mensen een boek schrijven, hoe gaat dat technisch in zijn werk? De Paepe: Ik vind het vreemd dat dat moeilijk wordt begrepen, zelfs vanuit de uitgeverswereld, terwijl bijvoorbeeld film- en tv-scenario's toch vaak door meerdere scenaristen samen worden geschreven. Samen schrijven is gewoon makkelijker. Het hoeft niet allemaal uit
jezelf te komen, je kan elkaar aanvullen, je kan er met elkaar over praten... Het geheel wordt dan bijna vanzelf meer dan de som van de delen. Depuydt: Aangezien we allebei fulltime werken, houden we elk weekend een vergadering. Dat klinkt misschien saai, maar in de praktijk komt dat meestal neer op een zaterdagavonddiner met een goeie fles wijn, waarbij na het dessert de notitieboekjes op tafel worden gelegd. We bespreken de plot en de evolutie van de personages, we brainstormen rond nieuwe ideeën en we evalueren de nieuwe pagina's die we de afgelopen week hebben geschreven. De Paepe: Na die vergadering is het mijn beurt. Op een avond in de week schrijf ik een paar pagina's, voortgaand op wat we in het weekend hebben besproken. Niet meer dan drie pagina's, want anders wordt het stressen, en het moet leuk blijven. Die pagina's schrijf ik in m'n eentje, in één ruk, heel snel, en ik herlees ze niet eens. Het is een soort ruwbouw. Ik ben de metselaar van ons twee, zeg maar. Depuydt: En dan kom ik weer op de proppen. Ik neem Herberts 'ruwbouw' onder handen en begin die te polijsten: zinnetjes dialoog toevoegen, overdreven uitweidingen schrappen of herformuleren, fouten of herhalingen eruit vissen... De Paepe: Wat jij ook doet is het overzicht over het geheel bewaren. Ik zit gefocust te knutselen aan het tekstje van de week, terwijl ik eigenlijk al ben vergeten wat we in het weekend hadden beslist over de plot. Gelukkig maak jij daar mooie spreadsheets van, met het verhaal in kernwoorden, gedetailleerde tijdlijnen en fiches met de personages. Dat zit allemaal in een map die achter mijn bureau ligt, zodat ik die gegevens onmiddellijk kan raadplegen. Dat is goud waard, want anders zou ik me binnen de kortste keren vastschrijven. Depuydt: Als het boek helemaal is geschreven, zetten we allebei onze pet van eindredacteur op, en we sleutelen verder tot we tevreden zijn. Het manuscript dat naar de uitgever is vertrokken, was al de zevende versie. De Paepe: Klaar. Het klinkt eenvoudig, maar dit hele schrijfproces heeft dus wel bijna vijf jaar in beslag genomen hé. Waarom hebben jullie 'Mensenvlees' geschreven, een exotische thriller die zich grotendeels afspeelt in Afrika? De Paepe: 't Is allemaal begonnen met een gammele boot en een roekeloze stuurman in Botswana... Depuydt: (lacht) Wacht, laten we eerst zeggen dat wij veel reizen. Bijna al onze vakantiedagen gebruiken we om verre reizen te maken naar alle continenten. Dat doen we al bijna vijftien jaar, dus we hebben ondertussen wel een aantal landen gezien. In 2005 waren we op reis door Zuidelijk Afrika. We logeerden op een houseboat in de Okavango Delta, een groot moeras in Botswana, stampvol wilde dieren. Echt supermooi. Toen we na drie dagen safari over de rivier terug naar het haventje vaarden waar onze bus stond geparkeerd, hadden we een bootongeluk.
De Paepe: We waren met twee boten over de rivier aan het varen, en de stuurmannen hadden er lol in om tegen mekaar te beginnen racen. Onze boot zat achteraan, stoof met volle vaart over het kielzog van de voorste boot en hop: de neus ging de lucht in. We gingen net niet over de kop, maar Els werd wel uit de boot gekatapulteerd, de rivier in, tussen de nijlpaarden en de krokodillen. Depuydt: Dat ging zo snel! Plots lag ik onder water in een rivier, met al mijn kleren aan, ergens in het wilde hart van Afrika. Toen ik bovenkwam, zag ik dat de boot weer recht lag. Herbert zat er nog in. Ik ben toen naar de boot gezwommen en ze hebben me terug aan boord getrokken. De Paepe: Uiteindelijk hadden we niet meer dan wat schrammen en blauwe plekken, maar we waren wel flink geschrokken. Dat heeft toch een klein traumaatje opgeleverd. Depuydt: Sindsdien zit ik nooit meer gerust in een bootje. De Paepe: Toen we later dat jaar beslisten om samen een thriller te schrijven, was de keuze van de locatie snel gemaakt. We hadden nog een eitje te pellen met de Okavango Delta! Is het niet extra moeilijk om een verhaal op zo'n exotische locatie te situeren? De Paepe: Nee, helemaal niet. Juist gemakkelijker. Kijk, het was van in het begin duidelijk dat we geen typische Vlaamse politiethriller wilden schrijven, over pakweg een moord in Gent en een speurder die de zaak moet oplossen. No way. We wilden een groots, uitwaaierend verhaal met veel personages in wijde, exotische decors. Depuydt: Een boek waar je echt in kan onderduiken, dat je meeneemt naar verre oorden zonder dat je uit je luie stoel hoeft te komen. Een dik boek ook. Kortom, waar voor je geld. Een thriller, maar wel anders van opzet dan wat we in Vlaanderen gewoon zijn. De Paepe: Zo'n locatie is heel dankbaar voor een schrijver. Als ik de ontmoeting met een kudde buffels beschrijf tussen de papyrusplanten in de Okavango Delta, dan voel ik de Afrikaanse zon op mijn huid branden, dan ruik ik het groen van het moeras, ook al is het vijf jaar geleden dat ik daar ben geweest. Ik hoop dat we die sfeer ook op de lezers kunnen overbrengen. Het is wel een wreed boek geworden. Depuydt: 't Is een misdaadroman. Een thriller. Dus daar gebeuren vreselijke dingen in, ja. De Paepe: Ik geef toe dat we af en toe dicht tegen het horrorgenre aanleunen. Dat heeft enerzijds te maken met mijn persoonlijke filmische voorkeuren, maar anderzijds vroeg het verhaal daar ook wel om. Depuydt: Als je een seriemoordenaar door Zuidelijk Afrika laat reizen, dan gaat die onderweg geen bloemetjes plukken, begrijp je? De Paepe: Precies. Als je een slechterik opvoert, dan moet die ook écht slecht zijn. Zonder al te veel prijs te willen geven: de slechterik in 'Mensenvlees' is het wansmakelijkste varken sinds Hannibal Lecter. Minstens!
CONTACT Herbert De Paepe & Els Depuydt
[email protected] [email protected] www.depaepe-depuydt.be Persdienst Uitgeverij Houtekiet Sophie Verbist & Joris Godefroit 0032 (0) 3 210 30 50
[email protected] www.houtekiet.com
