Zó wil ik leven.
45
informatieblad Radar januari 2014
“Als ik geen werk heb, dan zoek ik werk”
Meedoen in de wijk, voor Jos de gewoonste zaak in de wereld Tijdelijke begeleiding in peuterspeelzaal prima oplossing / Twee wethouders aan het woord over de Wmo / Angelique heeft haar leven nu goed op de rit
45
2
45
Beste lezer, In 2015 worden de gemeenten geconfronteerd met drie grote decentralisaties: de jeugdzorg, de Partici-
Inhoudsopgave 3 6 8
Tijdelijke begeleiding in peuterspeelzaal Wethouder Mieke Damsma over de Wmo Wethouder Leo Jongen over de Wmo
10 Toneelclub Amby
“Veel talent aanwezig”
12
Kort nieuws & agenda
14 Cliënt vertelt…
Angelique van der Linden
17 18
Brunssum Ont-Moet Buurman - Buurvrouw
20 Samenwerking ketenpartners 22 Column Frans Wilms 23 Werk in Uitvoering
patiewet en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo). Deze decentralisaties hebben grote gevolgen voor de manier van werken in de zorg. Het is niet meer ‘ik heb recht op zorg’, maar ‘wat kan ik zelf nog doen, en waar heb ik hulp bij nodig’. Radar bereidt zich grondig voor op deze ontwikkelingen. Samen met collega-zorginstellingen en schouder
Tijdelijke begeleiding in peuterspeelzaal
“Prima oplossing voor kind, ouders en begeleiders”
aan schouder met de gemeenten in Zuid-Limburg. Frans Wilms en collega-bestuurder Paul Schefman van de LEVANTO groep, vertellen hoe ze hierin te werk gaan. Ook gaan we op bezoek bij de gemeente Kerkrade en de gemeente Maastricht om te horen hoe zij de veranderingen voorbereiden. Sommige cliënten hebben hun rol in de maatschappij als vanzelfsprekend gevonden. Een van hen is Jos Rijvers, woonachtig in woonvorm Terwinselen. Hij steekt graag zijn handen uit de mouwen en helpt zo zijn buurtgenoten. Ook Angelique van der Linden, zij woont in woonvorm Walravenstraat in Valkenburg, weet haar eigen boontjes uitstekend te doppen. Zij vertelt in deze Echo haar levensverhaal. Daarnaast een bezoek aan peuterspeelzaal De Eerste Stap waar Leo Balkota tijdelijk begeleid werd vanuit Kinderdagcentrum (KDC) het Knoevelhöfke. Medewerkers van de peuterspeelzaal, het KDC en de moeder van Leo vertellen hoe ze dit hebben ervaren. Tot slot een avondje meekijken bij de kersverse toneelgroep Amby waar acht cliënten hun talenten op het gebied van toneel ontdekken en verder ontwikkelen. Wij wensen u veel leesplezier! De redactie
In afwachting van een plaats bij Kinderdagcentrum (KDC) ’t Knoevelhöfke, werd de vierjarige Leo tijdelijk opgevangen in peuterspeelzaal De Eerste Stap in Voerendaal. Hij is hier begeleid door Judith Vandeberg, begeleidster van het KDC. Voor alle betrokkenen een prima oplossing. Prettig voor Leo en zijn ouders en een leerzame ervaring voor zowel Judith als Mitrèse Peters en Wilma Smeets, de begeleidsters in peuterspeelzaal De Eerste Stap.
3
45
4
5
Joanna Balkota, Leo’s moeder: “Leo is een super lieve jongen, rustig en in zichzelf gekeerd. We merkten vooral het afgelopen jaar dat hij heel erg gevoelig is voor prikkels en extreem emotioneel kan reageren. Dat werd ook door de begeleidsters van de Eerste Stap opgemerkt.” Wilma: “Leo had een taalachterstand, maar we hadden het gevoel dat er wellicht meer aan de hand was. Er is contact gezocht met MEE Limburg waarna hij is onderzocht.” “Leo is onder meer uitgebreid geobserveerd in zijn eigen omgeving, zowel in de peuterspeelzaal als thuis. Conclusie van het onderzoek was dat hij voorlopig beter op zijn plek zou zijn in een kinderdagcentrum van Radar, dan in het reguliere basisonderwijs,” aldus Joanna. Begeleiding in de peuterspeelzaal Omdat Leo vier jaar werd, is hij uitgeschreven bij de peuterspeelzaal en aangemeld bij het KDC. “Helaas was er bij het KDC op dat moment geen plek,” aldus Judith. “Het was dus zoeken naar een mogelijkheid om hem op een andere manier alvast de gewenste begeleiding te geven. En soms moet je geluk hebben, want op de peuterspeelzaal kwam onverwacht een plekje vrij.” “We hebben een wachtlijst,” aldus Mitrèse, dus er was eigenlijk geen plaats voor Leo, hij was tenslotte ook al uitgeschreven. Maar dit was zo’n bijzondere situatie dat toen een kindje onverwacht werd afgemeld, we Leo tijdelijk opnieuw hebben ingeschreven. Leo had inmiddels al een indicatie en dat bood het KDC de mogelijkheid hem twee keer per week in de peuterspeelzaal te begeleiden.” “Voor mij een kans om eens ergens anders te kijken, heel leerzaam ook,” vindt Judith. “Sommige dingen die ik hier gezien heb, kan ik zelfs weer gebruiken in het KDC. De Eerste Stap is een VVE-peuterspeelzaal (Vroegtijdig Voorschoolse Educatie) en de omgeving, de structuur en methode sluiten heel mooi aan bij wat Radar biedt. Leo heeft twee keer per week twee uur ondersteuning gekregen. Die tijd is vooral benut om tijdens één-op-één momenten te werken aan het stimuleren van zijn actieve taal, aandacht en concentratie, en waar nodig hem in de groep te ondersteunen bij activiteiten.” Ervaring opdoen Gezien de ontwikkelingen in de toekomst (in het kader van de decentralisaties Jeugdzorg en passend onderwijs) zullen kinderen met een ontwikkelingsachterstand minder snel in aanmerking komen voor ondersteuning binnen een kinderdagcentrum en gaat waarschijnlijk veel meer ambulante begeleiding plaatsvinden binnen reguliere voorzieningen. Daarom was dit een mooie gelegenheid om te ervaren hoe dit werkt. “Voor Leo was dit een ideale oplossing,” vindt zijn moeder.
v.l.n.r. zittend Wilma Smeets, Leo, Joanna Balkota, Mitrèse Peters, staand Judith Vandeberg
“De kennismaking met Judith vond plaats in een bekende omgeving, de overgang naar ‘t Knoevelhöfke is zo veel gemakkelijker geworden. Ik was er ook blij mee, want het alternatief was geweest om Leo acht weken thuis te houden en daarmee zou zijn achterstand alleen maar groter zijn geworden.”
"Leo had een taalachterstand, maar we hadden het gevoel dat er wellicht meer aan de hand was. Er is contact gezocht met MEE Limburg waarna hij is onderzocht."
Wilma en Mitrèse kijken eveneens terug op een positieve ervaring. Wilma: “Het draaide hier om Leo en iedereen heeft zijn uiterste best gedaan om binnen de mogelijkheden die er lagen, een zo optimaal mogelijke oplossing te bieden. Het leuke voor ons is, dat wij ook weer van Judith geleerd hebben. Zij heeft ons een aantal nuttige tips gegeven over hoe je de tijd moet nemen en gericht bezig kunt zijn met een kind dat veel aandacht vraagt.” Mitrèse: “Ik vond vooral de manier waarop dit
in gezamenlijkheid is opgepakt heel positief. Dat begon al met de kindvriendelijke manier waarop Leo is geobserveerd door MEE. Radar heeft vervolgens veel flexibiliteit getoond door de begeleiding hier te bieden. Alles is in goed overleg met Radar en de ouders van Leo georganiseerd. En de kruisbestuiving die heeft plaatsgevonden tussen Radar en onze peuterspeelzaal was mooi meegenomen.”
"Ik vond vooral de manier waarop dit in gezamenlijkheid is opgepakt heel positief."
6
45
7
Wethouder Mieke Damsma gemeente Maastricht:
het vaststellen van de integrale beleidskader, de inrichting van een zodanige infrastructuur die ons de mogelijkheid
“Kijken naar mogelijkheden in plaats van beperkingen”
biedt te versnellen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan sociale
Mieke Damsma
teams in wijken, buurten en dorpen. De derde fase tenslotte betreft het verrichten. Deze fase start in januari 2015, als de nieuwe wetgeving van kracht wordt. In alle drie de fasen werken we samen met partners in het werkveld.” Over de grenzen heen kijken "Een van die partners is Radar. Positief is dat Radar de verandering zelf al enkele jaren geleden heeft ingezet. De ontwikkelingen sluiten eigenlijk naadloos aan bij de missie van Radar ‘de cliënt in zijn kracht zetten’. Radar heeft al diverse voorbeelden waarin de missie met succes
“We staan voor een enorme omslag in het zorg-denken. De verzorgingsstaat is op zijn retour, er is gewoonweg minder geld te besteden. Taken worden overgeheveld naar de gemeenten, tegelijkertijd is er nog veel onduidelijkheid over de precieze invulling van nieuwe wetgeving. Het is al met al een spannende tijd die grote zorgvuldigheid vereist.” Aan het woord is Mieke Damsma, wethouder in Maastricht met onder meer de Wmo in haar portefeuille, en Anita Bastiaans, kwartiermaker in Maastricht/Heuvelland.
Mieke Damsma vervolgt: “Ons vertrekpunt is de eigen
ten uitvoer wordt gebracht." Anita Bastiaans, kwartierma-
kracht van burgers. Wat kunnen ze wel en wat kunnen ze
ker bij Radar zegt bevestigend: “Vanuit de grote traditi-
niet? Beschikken ze over een netwerk dat hen kan onder-
onele voorzieningen voor dagbesteding, is binnen Radar
steunen? Wat hebben ze echt nodig om mee te kunnen
een beweging gaande naar meer maatwerk voor cliënten.
doen in de samenleving? In individuele keukentafel-
De traditionele dagbesteding verdwijnt, want onze cliën-
gesprekken met burgers zullen we deze vragen moeten
ten willen graag echt werken en dat kan vaak ook, als aan
beantwoorden. Familieleden of mantelzorgers mogen aan-
bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Ik geloof er in dat
schuiven, zodat in goed overleg de precieze zorgbehoefte
we door samen te werken heel veel kunnen bereiken. We
kan worden bepaald. We proberen dus echt maatwerk te
moeten leren om meer out-of-the-box te denken, over de
leveren en alleen die ondersteuning te bieden, die nodig is.
grenzen van je eigen instelling heen te kijken. Meer gebruik
Deze nieuwe werkwijze houdt het zorgstelsel betaalbaar
maken elkaars mogelijkheden.” Mieke Damsma bevestigt:
en zo blijft zorg beschikbaar voor mensen die het echt
“Ik voorzie een ontschotting binnen het hele sociale domein.
nodig hebben.”
Het begrip ‘doelgroep’ zal vervagen, cliëntgroepen zullen worden gecombineerd. We zullen steeds meer gaan werken
‘Welzijn nieuwe stijl’
in multidisciplinaire teams, zoals we nu al zien in de proef-
“Ik zie dit niet als kille sanering, maar veel meer als
tuin Caberg-Malpertuis. Hier werken we als gemeente met
‘welzijn nieuwe stijl’. Er is immers veel voor te zeggen
een tiental zorginstellingen samen
om burgers meer verantwoordelijkheid te geven over hun
vanuit de inhoud aan vergro-
eigen leven. Dit biedt hen ook kansen om een stuk regie
ting van de zelfredzaam-
terug te pakken. We kijken meer naar mogelijkheden dan
heid van de burger. De
naar beperkingen, de bedoeling is de zelfredzaamheid van
uitdagingen zijn groot,
mensen een stuk groter te maken. In feite doe je daarmee
maar er liggen ook
veel meer recht aan de persoon. Vanzelfsprekend vraagt
kansen die we samen
dit om grote zorgvuldigheid van alle betrokkenen.”
met het werkveld en de burgers moeten
In de ontwikkeling van het Wmo-beleid trekt Maastricht
verkennen.”
samen op met de Heuvelland-gemeenten. “We vinden het belangrijk om kennis en kunde te delen. Dat beperkt zich overigens niet tot de gemeenten, maar strekt zich uit over het hele werkveld. Dus ook de zorginstellingen in de regio zijn nauw betrokken bij het vormgeven van de verandering.” Drie fasen Die verandering voltrekt zich in een aantal fasen. “Op de eerste plaats beleidsmatig richten. Daar zitten we nu midden in. In deze fase leren we bijvoorbeeld de (nieuwe) doelgroepen beter kennen, wat zijn hun behoeften, waar moeten we op letten etc. De tweede fase, die start in v.l.n.r. Mieke Damsma, Anita Bastiaans
februari 2014, noemen we inrichten. Hierin draait het om
Anita Bastiaans
45
8
Leo Jongen, wethouder Wmo Kerkrade
“Geen dikke notities maar mouwen opstropen en aan de slag!” Geen woorden maar daden. Geen dikke beleidsnotities maar uitgangspunten die op een bierviltje passen. Geen beleid van achter het bureau, maar in gesprek met burgers en partners om te zien en ervaren wat er echt speelt. Dat is de manier waarop in Kerkrade uitvoering wordt gegeven aan de Wmo. In gesprek met wethouder Leo Jongen, verantwoordelijk voor onder meer de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, en Frank Ramakers, kwartiermaker in Kerkrade. “We hebben natuurlijk al eerder ervaring opgedaan met de Wmo,” zo steekt Leo Jongen van wal. “Op 1 januari 2007 ging bijvoorbeeld de huishoudelijke
Heilust
net verhuisd uit Maastricht, heeft hier geen baan, kent
Kern van het model is het denken vanuit de klant. Leo
niemand, heeft geen aansluiting. Als je kijkt naar het hele
Jongen: “Niet het productaanbod staat centraal, of de
gezin, dan zou de vader juist wel meegenomen moeten
zorginstanties, maar de cliënt, de burger. Dat denken
worden in de begeleiding. Dan kijk je of hij misschien
moeten ook de partners omarmen. Bij de overgang van de
vrijwilligerswerk kan doen, wat tot een baan zou kunnen
huishoudelijke hulp naar de Wmo is dat uitstekend gelukt
leiden, dan zorg je dat de vader ook beter in zijn vel komt.
en datzelfde zien we nu ook weer. Het is daarbij essentieel
Daarvan profiteert uiteindelijk het hele gezin inclusief de
dat zorginstellingen over hun grenzen heen kijken en niet
moeder. En de vader kan zijn rol en verantwoordelijkheid
alles zelf willen doen, maar juist uitgaan van de behoefte
in het gezin beter nemen.”
van de cliënt en die behoefte in laten vullen door de cliënt zelf, het netwerk of de zorgaanbieder die dat het beste
De vraag achter de vraag
kan. Radar bewijst elke dag hiertoe in staat te zijn. Dat
Regelmatig vindt in Kerkrade de ‘Kaffeeklatsch’ plaats
geldt overigens ook voor zorginstellingen als Meander
waar burgers elkaar ontmoeten. De wethouder is hier ook
of Impuls. Frank: “Een mooi voorbeeld waarin het Wmo-
van de partij. “Laatst ontmoette ik hier een vrouw, 70 jaar
model in de praktijk wordt ge-
oud, in een rolstoel en zes dagdelen
schrijven en dan pas te starten, maar
bracht is de wijk Heilust waar deze
dagbesteding. Maar deze mevrouw
wij hebben daar niet voor gekozen.
drie instellingen nauw gaan samen-
wilde meer. Ze had het etiket niet veel
Wat we wel hebben gedaan is, dat
werken. Met de ‘auw noëedkirk’ als
meer te kunnen, maar na een huis-
we tijdig in gesprek zijn gegaan met
centrale ontmoetingsplaats, gaan
bezoek viel op dat ze zo veel boeken
mogelijke partners. Hoe werken ze?
buurtbewoners, waaronder cliënten
had en zo graag leest. Het kwartje
Waar is behoefte aan? Hoe kun je
van Radar, elkaar helpen, hand-
viel snel. Ze leest nu een aantal keren
elkaar als potentiële partners en
en spandiensten verrichten voor
per week de krant voor aan bewoners
gemeenten vinden, met natuurlijk de
ouderen in de wijk. Mensen die
van de Hamboskliniek. In plaats van
cliënt als centraal uitgangspunt. Deze
samen de regie nemen voor hun
zes dagdelen dagbesteding heeft ze
aanpak heeft geresulteerd in wat wij
wijk en zijn bewoners. Met een
nog maar twee dagdelen nodig, en
noemen het Kerkraadse Wmo-model.”
beetje hulp van buitenaf. Daar
ze is veel gelukkiger want levert een
gaat het om!”
zinvolle bijdrage aan de maatschappij. Wat ik hiermee wil zeggen, het gaat
hulp van de AWBZ naar de Wmo. Hoe begin je dan? Je kunt er natuurlijk voor kiezen om eerst uitgebreid onderzoek te doen, dikke beleidsnotities te
9
Ontschotting
erom de vraag achter de vraag te stel-
Volgens Leo Jongen is ontschot-
len. Vragen wat mensen echt nodig
ting het toverwoord: tussen afde-
hebben, vanuit een intrinsieke belang-
lingen van de gemeenten, tussen
stelling. Dat is wat we hier proberen te
partners in het veld, en uiteindelijk
doen. Belangrijk aspect daarbij is dat
ook tussen de verschillende wetten
we goed opgeleide mensen hiervoor
en regelgeving uit Den Haag. “Het
in huis hebben, die de juiste vragen
laatste kunnen we niet beïnvloeden,
kunnen stellen en die verantwoordelijk
de rest wel,” geeft hij aan. “Dat is dan ook wat we in
zijn voor het hele traject van een burger. De verantwoorde-
Kerkrade doen. Wij varen onze eigen koers, waarbij we
lijkheid stopt niet bij het loket. Dat zorgt voor betrokken-
vooral kijken naar de mogelijkheden van onze burgers
heid en eigenaarschap.”
in plaats van hun beperkingen. Waarbij we maximaal gebruikmaken van elkaars kennis en expertise.” De wet-
Landelijke waardering
houder ziet het liefst met eigen ogen hoe de vork in de
Het Kerkraadse model oogst waardering, zowel bij de
steel steekt. “Ik ga veelvuldig op werkbezoek, spreek met
Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) als in Den Haag.
burgers en met ketenpartners. Dat is ontzettend leerzaam.
Wethouder Jongen is inmiddels een veelgevraagd spreker
Wat mij tijdens de vele bezoeken is opgevallen, is dat de
op landelijke congressen en voor gemeenteraden over de
zorg vaak eenzijdig gericht is op de persoon met een indi-
Kerkraadse Wmo-aanpak.
catie. Ik neem als voorbeeld een jonge moeder die verblijft in het Ouder & Kind trainingshuis van Radar in Bleijerheide. Alle aandacht gaat uit naar de moeder, zij wordt begeleid in het opvoeden. Er was echter ook een vader, die geen aandacht kreeg en dat was jammer. Want deze jonge man, v.l.n.r. Leo Jongen en Frank Ramakers
45
10
Participatie vrije tijd in de wijk
Toneelclub Amby “Veel talent aanwezig”
11
Spontaan
Achter de schermen
“Het is nog allemaal nieuw voor iedereen,” zegt Riny.
Vrijwilligster Lenie geniet van de avondjes toneel. “Mijn rol
“Dat geldt overigens ook voor mij. Ik heb tot nu toe
is vooral die van motiveren en bemoedigen. De cliënten
geen ervaring met mensen met een verstandelijke
zijn soms onzeker, maar dat hoeft helemaal niet! Af en
beperking, wel werk ik al dertig jaar als regisseur bij het
toe influisteren hoe goed ze het doen, doet wonderen.
amateurtoneel. Ik vind het een mooie uitdaging om dit
Straks kan ik zeker helpen bij bijvoorbeeld het maken
op te pakken. De eerste avond zijn we gestart met een
van kostuums en dergelijke. Ik ben het beste achter de
voorstelrondje waarbij iedereen iets over zichzelf heeft
schermen! Vooralsnog is het gewoon leuk om hier bij te
verteld. Daarna hebben we aan de hand van plaatjes
zijn en samen met de cliënten plezier te maken.” Riny: “De
gewerkt met emoties; hoe kijkt iemand, hoe kun je dat
cliënten beseffen soms niet dat ze bijzondere mensen zijn.
benoemen, hoe zou je dat zelf kunnen spelen. Dat ging
Het is heel wat om op een toneel te gaan staan en te laten
verrassend goed. De mensen zijn erg spontaan, hebben
zien wat je kunt. Daarvan probeer ik ze bewust te maken.”
er veel zin in, dat is natuurlijk erg motiverend. Niet alleen voor mij, maar ook voor de groep als geheel. Ze willen
Toekomstmuziek
echt iets bereiken, iets moois neerzetten straks. Het is
De toneelclub van Radar repeteert bij de reguliere toneel-
hun eigen bewuste keuze om bij deze groep te gaan.”
club Amby. “Vooralsnog zijn we een apart clubje, maar het zou zomaar kunnen dat we op termijn samen met de
Proefperiode
toneelclub een optreden gaan verzorgen. Hoe we dat gaan
Angelique en Monique speelden vroeger toneel op de
doen, dat is allemaal nog toekomstmuziek. Voorlopig genie-
dagbesteding, maar dat is jammer genoeg afgeschaft.
ten we samen met de cliënten van gezellige avonden waar
“Daarom kom ik nu hier. Wij hebben al vaker opgetreden
vooral veel gelachen wordt. En daar gaat het om.”
en zouden het leuk vinden als we ook met deze groep een voorstelling kunnen maken.” “Medio december is besloten dat we in het nieuwe jaar doorgaan met deze groep,” vertelt Riny. “Samen met Monique Hollanders van Club- en Buurthuiswerk werk ik een plan uit. Dan gaan we het professioneel aanpakken en een stuk instuderen. Dat zal ik grotendeels zelf bedenken, met voldoende ruimte om ieders talenten aan bod te laten komen. We moeten dan ook een vaste ruimte hebben waarin we goed kunnen repeteren, de huidige locatie in het gemeenschapshuis
Van dagbesteding naar vrijetijdsbesteding
van Amby is te klein.”
Monique Hollanders , consulent club- en buurhuiswerk: “Voorheen werd toneel aangeboden als dagbestedingsactiviteit. Door veranderingen in de AWBZ
v.l.n.r. Mariette Penders, Lilian Kostons, Angelique Sijen, Riny Jalhay [regisseuse] Lenie Hendrikx [vrijwilligster] Monique Signet. Op de foto ontbreken Linda Dassen, Fred Lemaire, Diana Verhoeven en Frank van de Waarsenburg.
De kersverse leden van de toneelclub in Amby in Maastricht voelen zich nog wat onzeker, maar daar is echt geen reden toe, verzekert regisseur Riny Jalhay. “We hebben een paar talenten in huis, dat weet ik zeker.” Aan tafel zitten Mariette Benners, Lilian Kostons, Angelique Sijen en Monique Signet, samen met vrijwilligster Lenie Hendrickx.
“De toneelgroep in oprichting is vanavond voor de vierde keer bij elkaar,” legt Riny uit. “We zijn vanavond in een kleiner comité, de groep bestaat normaal gesproken uit acht personen. Het is nog een testfase, een beetje uitproberen, de mensen wegwijs maken in wat van hen verwacht wordt. Sommigen hebben al ervaring met toneel, zoals Angelique en Monique, voor de anderen is het nog helemaal nieuw. Maar ik heb wel al in de gaten dat ik met praktisch volleerde acteurs te maken heb!” De gezichten aan tafel glunderen bij die complimenten. Lilian: “Ik wilde dit graag, maar durfde eigenlijk niet. Ik ben vanavond voor de tweede keer hier, en kan nu al zeggen dat ik er graag mee door ga. Ik vind het erg leuk om te doen.”
diende er een nieuwe opzet bedacht te worden voor deze activiteit. Aan de afdeling club- en buurthuiswerk
"Mijn rol is vooral die van motiveren en bemoedigen. De cliënten zijn soms onzeker, maar dat hoeft helemaal niet!"
werd gevraagd om dit op te pakken. Toneel spelen is immers ook een vorm van vrije tijd. Het benaderen van een reguliere toneelclub met deze vraag was de eerste stap. De oplossing vond ik vrij snel bij ‘de buren om de hoek’. Aangezien ik in Amby woon, heb ik gebruikgemaakt van mijn eigen netwerk en ben een informatief gesprek aangegaan met het bestuur van Toneelvereniging de Vriendenkring uit Amby. Vervolgens lag er snel een plan op tafel en zijn we overeengekomen om een project te starten voor de duur van drie maanden. Daarna bekijken we hoe we dit in 2014 verder gaan vormgeven. Ik heb er in ieder geval het volste vertrouwen in.”
12
Kort nieuws & agenda
Kort Nieuws
45
13
Volg Radar nu ook op facebook en twitter: facebook.com/StichtingRadar twitter.com/stichting_radar
Cliënten schitteren op catwalk Makro
Equipe Mont Ventoux
Radar op social media
Agenda
Polfermolenfeest
Verschenen
Opbrengst Benefietlunch: € 6.000 voor
Equipe Mont Ventoux 2014
Stichting Steunfonds Radar
In februari 2014 start alweer het derde
Op vrijdag 8 november vond in Chateau
jaar van Equipe Mont Ventoux. Het afge-
Club- en buurthuiswerk
Op zondagmiddag 1 juni is in de
Jarige Job!
St. Gerlach in Houthem een benefiet-
lopen jaar hebben ook tien cliënten van
Hiemeldisco 2014
Polfermolen een “Radar got Talent!”
door Annemarie Haverkamp
lunch plaats voor Stichting Steunfonds
Radar samen met jongeren van Koraal
Op zondagmiddag van 14.00 – 17.00 uur
in de Polfermolen.
Schrijfster Annemarie Haverkamp
Radar. De honderdtwintig gasten
Groep Gastenhof de Mont Ventoux in
Entree: € 2,-
brachten samen een bedrag van bijna
Frankrijk beklommen.
› 26 januari
Sportaanbod Heuvelland 2014
zoon, geboren met een zeldzame
› 23 februari (carnaval)
De samenwerking met Maastricht
chromosoomafwijking, nu al tien jaar in
€ 6.000,- bijeen, waarmee dit jaar weer
1 juni: Radar got Talent
(1975) volgt de ontwikkeling van haar
diverse leuke activiteiten en uitstapjes
Dit jaar heeft het fietsproject haar
› 23 maart
Sport wordt in 2014 gecontinueerd.
veelgelezen columns. Jarige Job is een
voor cliënten mogelijk gemaakt worden.
grenzen verlegd door samen te fietsen
Adres: D’n Hiemel, St. Bernardusstraat
2 x per maand is er een Sport instuif in
jubileumboek over een broos jongetje
Alle voorzieningen kunnen weer een
met negen verschillende organisaties
24 A, 6211 EL Maastricht
Malberg, wekelijks dansen in een sport-
dat toch maar mooi tien jaar werd.
verzoek indienen voor een bijdrage van
(Daelzicht, Pergamijn, Pluryn, Prisma,
school in Amby en wekelijks zwemmen
Annemarie Haverkamp schrijft sinds
Jubileum Radar bij Rolduc
het Steunfonds ten behoeve van een
Koraal Groep met St. Anna, Gastenhof
Juphuis discoavonden 2014
in ’t Geusseltbad. Al deze sportactivitei-
2003 over het leven met haar verstan-
Op 5 november werd bij Abdij Rolduc
activiteit of uitstapje naar keuze.
en De la Salle, Rimo en Radar). Ook dit
Op vrijdagavond van 19.30 – 22.00 uur
ten zijn laagdrempelig en betaalbaar.
delijk en lichamelijk gehandicapte zoon.
in Kerkrade de eenjarige samenwerking
jaar zullen enkele jongere cliënten van
Entree: € 2,-
gevierd met Radar. Precies een jaar
Radar weer meedoen.
› 31 januari
Nieuwe locatie Dansclub Parkstad
ze door de jaren heen gedocumen-
Elk hoogtepunt en elk dieptepunt heeft
geleden startten daar drie cliënten met
Cliënten schitteren op catwalk Makro
› 28 februari (carnaval)
Er is voor de Dansclub Parkstad, die
teerd. Dat maakt de serie Job tot een
werkzaamheden in de catering en het
Begin oktober schitterden vier cliënten
In totaal telt Equipe Mont Ventoux in
› 28 maart
voorheen op woensdagavond in AC
uniek en ontroerend document. Lezers
hotel. Inmiddels is het aantal cliënten
op de catwalk tijdens een modeshow
2014 meer dan vierhonderd deelnemers
Adres: ’t Juphuis, Schandelerstraat 81,
‘t Veldje in Voerendaal plaatsvond, een
prijzen Annemarie vaak omdat ze zo
enorm gegroeid en zijn de werkzaam-
bij de Makro in Nuth. Jeroen vd Walle,
afkomstig uit drie verschillende provin-
6412 XM Heerlen
nieuwe locatie gevonden. Vanaf 1 januari
openhartig en eerlijk schrijft over voor
heden uitgebreid. Cliënten, medewer-
Jo Simons, Liza van Hulst en Debbie
cies. John en Cliff van de Koraal Groep
2014 kunnen cliënten iedere woensdag-
velen zeer herkenbare situaties.
kers en vrijwilligers werden op deze
Hamers zetten hun beste beentje voor
blijven ploegleiders maar krijgen de hulp
Dagtochten en Polfermolenfeesten
avond dansen in discotheek Sun in
Prijs: 12,50 euro. Aantal pagina’s: 192.
feestelijke dag verrast met een grote
in mode van de Makro. Als professionele
van negentien aandachtsfunctionarissen.
In 2014 worden verschillende dag-
Landgraaf. Midden in de samenleving!
Te bestellen bij www.annemarie-
taart, waarop de goede samenwerking
modellen liepen ze op de catwalk, met
De deelnemers verblijven dit jaar in
tochten georganiseerd. Zoals Funpop,
Nieuwe clubleden zijn welkom, er is
haverkamp.nl/bestel-jarige-job/
tussen Radar en Rolduc was afgebeeld.
als resultaat… een daverend applaus
moderne stacaravans in camping
Bokrijk, Scheveningen en Düsseldorf.
dansruimte genoeg!
Begeleidster Désiré: “Wij zijn heel blij dat
aan het einde van de show! Voor de
Le Val de Durance in Cadenet, die de
we bij Abdij Rolduc zo’n goede en fijne
modeshow van volgend jaar staan deze
gehele Equipe onderdak kan bieden.
werkplek hebben gevonden. Het werk
kersverse mannequins al geboekt.
Kijk voor alle activiteiten geregeld op www.radar.org/client/
bevalt iedereen prima en de medewer-
Begin februari starten de trainingen
kers van de abdij zijn enthousiast over
weer. Dit jaar biedt het project drie ver-
Vragen? Neem contact op met
al het werk dat het team van Radar hen
schillende trainingsvormen: mountain-
Monique Hollanders of Walter Loozen
uit handen neemt.”
bike, racefiets en cyclecross!
via
[email protected] of 088 - 350 50 81
Kijk voor actueel nieuws op www.radar.org
14
45
15
Cliënt vertelt…
Angelique van der Linden “De marktkraam van mijn vader is mijn mooiste jeugdherinnering” Angelique van der Linden heeft een bewogen leven achter de rug. Vaak gepest, te veel druk van buitenaf en onbegrepen. Sinds maart 2013 woont ze in WV Walravenstraat in Valkenburg. Ze heeft haar leven nu goed op de rit, heeft een baan die ze fijn vindt, een lieve vriend en een prettige woonomgeving. “Ik weet nu eindelijk wat er met me aan de hand is en kan mijn leven nu zo inrichten dat het echt bij me past.” Een gesprek met een talentvolle en kranige dame.
Naar het klooster Na de LAS volgde de Tuinbouwvakschool in Vught en Angelique kreeg na het halen van haar diploma een baan in Bloemenhuis Steeghs in Deurne, waar zij ook haar middenstandsdiploma haalde. “Hier heb ik acht jaar met veel plezier gewerkt. Maar toen de zoon van de eigenaar het overnam, werkte het niet meer, de druk was voor mij te groot geworden.” Daarna werkte Angelique op verschillende plaatsen; als productiemedewerkster in een fabriek, als receptioniste, zorg- en thuishulp. In 2009 dacht ze haar roeping gevonden te hebben. “Ik ben katholiek opgevoed en wilde vroeger al het klooster in. Via een familielid kwam ik terecht bij de Norbertinessen van St. Catherinadal in Breda. In 2010 ben ik novice geworden. Ik hield van het kloosterleven, ik wilde dicht bij Jezus leven en ook in een
Angelique groeide op in het Noord-Limburgse Merselo, in
groep. Het klooster bood dat allemaal.”
een gezin met een broer die zes jaar ouder is. Haar vader verkocht planten op de markt. Hoewel het een fijn gezin was, denkt Angelique niet met plezier terug aan haar jeugdjaren. “Ik ben vaak gepest,” zegt ze. “Mensen begrepen mij denk ik niet goed. Dat begon al op de kleuterschool. Van de juffrouw moest ik altijd alleen spelen, en dat maakte dat ik een aparte positie in de klas in nam. Ik had geen vriendinnetjes. In de eerste klas van de basisschool ging het wel beter, maar dat veranderde toen ik bleef zitten. Weer geen aansluiting. Na de vijfde klas ben ik van school gegaan en naar de LHNO, de huishoudschool, gegaan. Ook heb ik op het LAS (Lagere Agrarische School) gezeten. Vooral dat laatste vond ik erg fijn, hier kon ik goed mee en heb ik veel geleerd. Planten en bloemen interesseren mij, dat heb ik van huis uit meegekregen. Toen ik acht jaar was, hielp ik mijn vader al in de marktkraam. Dat zijn eigenlijk mijn beste herinneringen.”
"De druk werd mij te groot, ik kreeg paniekaanvallen en de moeder-overste Maria Magdalena heeft mij naar een dokter gestuurd."
16
16
Drukke en lange dagen
moesten ze het hardst werken om ook voor de ouderen
Maar het kloosterleven was ook zwaar. “Om 7.00 uur ’s
te zorgen. De druk werd mij te groot, ik kreeg paniekaan-
ochtends de eerste dienst, om 9.00 uur de tweede. Dan
vallen en de moeder-overste Maria Magdalena heeft mij
naar boven rennen, habijt uit en werkkleren aan. Werken
naar een dokter gestuurd. Aan haar heb ik eigenlijk te
in de keuken om de warme middagmaaltijd te verzorgen.
danken dat het nu zo goed met me gaat. Ik kwam bij een
Daarna – bij toerbeurt – opruimen en afwassen. Habijt
psychiater terecht die mij twee maanden ter observatie
weer aan voor de dienst van 14.00 uur. ’s Middags weer
in het ziekenhuis heeft opgenomen. Hier kwam ik er einde-
werken in de keuken, koken en soms bakken. Om 19.00 uur
lijk achter wat er met mij aan de hand is. Ik heb een licht
was de laatste dienst en daarna verplicht recreatie. Dan
verstandelijke beperking, ben autistisch en heb angst- en
keken we samen televisie, deden een spelletje of handwer-
paniekaanvallen. Ik kreeg eindelijk de juiste medicatie.
ken. Er woonden 20 nonnen in het klooster, in de leeftijd
Op advies van de psychiater ben ik niet terug gegaan naar
van 35 tot 92. Omdat de jongeren in de minderheid waren,
het klooster, omdat ik de druk van het harde werken niet goed aankan. Dat vond ik heel erg, want het klooster was mijn droom.”
"Op advies van de psychiater ben ik niet teruggegaan naar het klooster, omdat ik de druk van het harde werken niet goed aankan. Dat vond ik heel erg, want het klooster was mijn droom."
Werk en vrije tijd “Sinds maart 2013 woon ik in Valkenburg en werk ik in Kindervallei. Ik ben heel tevreden met hoe het nu gaat. Ik heb werk en een omgeving die bij me past. Ik heb zelfs een vriend! Ik ben van plan om mijn oude hobby van schilderen weer op te pakken. (redactie: Angelique schildert prachtige landschappen en moderne kunstwerken). In het verleden heb ik veel gedanst, met een partner die me overal mee naar toe nam. Er ging destijds een wereld voor me open, maar op een gegeven moment klikte het niet meer. Dat was ook zo bij het Salsa-dansen, dan weten mensen op
45
Brunssum Ont-Moet:
De zorg in 2014 anders organiseren Maatwerk, cliënt, samenwerken, loslaten, expertise, luisteren, mogelijkheden en verandering. Deze woorden vormen de kern van de wijze waarop in 2014 door Radar zorg geleverd wordt in Brunssum. Ze zijn boven komen drijven tijdens het Brunssum Ont-Moet visiecafé dat op 12 november werd gehouden in D’r Brikke Oave in Brunssum. Ruim tachtig medewerkers, ouders en verwanten van cliënten en ketenpartners waren op deze bijzondere bijeenkomst afgekomen.
een gegeven moment niet meer hoe ze met me moeten omgaan. Ik heb veel hardgelopen, zelfs wedstrijden. Ik was er erg goed in, maar vanwege mijn knie ben ik daarmee gestopt. Ik ga nu regelmatig zwemmen in de Polfermolen. Ook al ben ik niet meer in het klooster, ik ben nog wel actief in de kerk. Nu als misdienaar, maar ik hoop over een tijdje lectrice te kunnen worden, dan mag ik de Eerste Lezing voorlezen. Ik heb veel toekomstplannen, maar voor nu is het even goed zo.”
17
De bijeenkomst begon met een videoboodschap van Frans Wilms, waarin hij de deelnemers veel succes wenste. Hij gaf aan wat de uitdaging voor Radar het komend jaar is: de organisatie ondergeschikt maken aan de ondersteuningsvraag van de cliënt. En dat betekent maatwerk bieden, het netwerk van cliënten in stelling brengen en ons richten op mogelijkheden in plaats van beperkingen. Maar ook onze organisatie en werkwijze aanpassen aan de gemeentelijke werkelijkheid. Ontschotten Onder de naam Brunssum Ont-Moet gaat Radar in Brunssum als eerste met deze uitdaging aan de slag. Concreet betekent dit dat er vanaf 1 januari voor een proefperiode van één jaar samen vanuit integrale teams ondersteuning geboden wordt aan alle cliënten die in Brunssum wonen en werken. Door intern te ontschotten krijgen medewerkers meer verantwoordelijkheid en ruimte om invulling te geven aan de ondersteuning die ze bieden aan de cliënt. De naam Brunssum Ont-Moet weerspiegelt deze beweging: vanuit de behoefte om daadwerkelijk meer te luisteren naar de vraag van cliënten, open staan voor de ontmoeting met anderen en minder beperking door regels; minder moeten.
Samenspraak Hoe de zorg in Brunssum er straks uit gaat zien is nog niet bekend. De invulling ervan gebeurt in samenspraak met alle betrokken partijen. Het visiecafé is één van de middelen die daarvoor wordt ingezet. In deze bijeenkomst draaide het om meedenken en meedoen. De aanwezigen kregen in roulerende groepen drie vragen voorgelegd: 'Wat betekent dat de ondersteuningsvraag leidend is?', 'Wat is er voor nodig om dat goed te doen?' en 'Hoe ziet mijn bijdrage er dan uit?'. De uitkomst hiervan werd gebundeld in een schematische en kleurrijke weergave van een aantal kernwoorden. Hierdoor werd duidelijk zichtbaar welke thema’s de komende tijd verder uitgewerkt dienen te worden om de zorg in Brunssum op een andere manier te kunnen organiseren. Het zijn de woorden die in de eerste zin van dit artikel staan. Stappenplan 2014 Vervolgens werden er acht werkgroepen gevormd, die ieder één thema adopteerden. De bedoeling is dat elke werkgroep nu zijn eigen thema uitwerkt tot een concreet plan. Samen vormen ze dan het stappenplan voor Radar in Brunssum in 2014. In de volgende Echo meer over het stappenplan van Brunssum Ont-Moet.
45
18
BuurmanBuurvrouw
Konijnen en cavia’s “Ik verveel me nooit,” zegt Jos. “Als er ’s winters weinig meer in de tuinen te doen is, ga ik bladeren bij elkaar vegen of sneeuw schuiven.” Jolanda: “Elke maandag zet Jos bij mij de container aan de straat, hetzelfde doet hij met oud papier en plastic afval. Hij zorgt bovendien heel goed voor onze konijnen en cavia’s. Hij voert ze en
In deze reeks vertellen ouders/vertegenwoordigers,
verschoont de hokken. Als het voer op is, meldt hij dat en
familieleden, kennissen of buren over hun familielid of
haalt hij nieuwe spullen. Het bonnetje doet hij in een potje,
buurtgenoot en relatie met Radar. Dit keer draaien we
zodat ik weet wat ik terug moet betalen. Jos kan het ook
het eens om. We geven het woord aan Jos Rijvers (WV
prima met mijn ouders vinden, samen met mijn vader doet
Terwinselen) die zijn buurvrouw Jolanda Geerlings helpt
hij allerlei klusjes in en rond het huis.” “Een tijdje terug lag
bij de tuin en andere klusjes in en rond het huis.
een cavia dood in zijn kooitje,” vertelt Jos. “Het leek me niet goed dat de kinderen dat zagen, dus heb ik de cavia snel begraven.”
Meedoen in de samenleving. De helpende hand uitsteken waar dat mogelijk is. Het is voor cliënt Jos Rijvers de gewoonste zaak van de wereld. In zijn wijk is hij een bekend en graag gezien gezicht. Buurvrouw Jolanda Geerlings is maar wat blij met Jos, want al een paar jaar verzorgt hij haar tuin, de konijnen en cavia’s.
Sweety Jos is een grote dierenvriend. Een poes die aan de deur zat, heeft bij Jos een naam en een warm thuis gekregen. “Hij mag niet binnen,” zegt Jos. “want ik heb een vogeltje. Maar ik heb voor buiten een warm hokje met dekentje gekocht. Daar slaapt ze in. De poes heet Sweety, ze zit ’s morgens altijd voor mijn deur en krijgt bij mij goed te eten. Ze is flink aangekomen sinds ze bij mij is. De begeleiders noemen haar ‘bolle’. Als ik eens weg ben in het weekend, zorgt de begeleiding ervoor dat ze te eten krijgt.”
Jolanda lacht bij de herinnering: “Een jaar of twee, drie
Genoeg te doen
geleden, was ik rozen aan het snoeien in de voortuin.
“Als ik geen werk heb, dan zoek ik werk,” zegt een
Plotseling hoor ik de stem van Jos, die zegt: ‘Jij kunt
vastberaden Jos. “Ik maak snel contact dus dat is mooi
er niet veel van, dat kun je beter door mij laten doen’.
meegenomen. Als je om je heen kijkt is er genoeg te
En zo gebeurde het ook. Sindsdien houdt Jos mijn tuin
doen. Zo verzamel ik bijvoorbeeld karton van de Appetito
bij, naar volle tevredenheid. Ik vind het heel fijn dat mij
magnetronmaaltijden en breng dat op gezette tijden naar
werk uit handen wordt genomen door iemand die ik kan
de basisschool hier in de buurt, daar kunnen ze mooi
vertrouwen en die bovendien verstand van zaken heeft.”
mee knutselen. Ik maak elk jaar het kruis schoon als het processietijd is, ik laat wel eens een hondje uit. Ik vind het
Groene vingers Want Jos heeft groene vingers. “Dat heb ik van huis uit meegekregen,” legt Jos uit. “We hadden vroeger een groot gezin en een grote tuin en ik heb van jongs af aan meegeholpen met schoffelen, maaien en snoeien. Dat vind ik leuk om te doen en als je er iemand mee kunt helpen is het helemaal mooi meegenomen. Ik doe dat trouwens niet alleen voor Jolanda, maar ook voor een zieke vrouw hier in de buurt. Haar zoon woont in Nijmegen en woont te ver weg om dat te doen. Ik heb er tijd voor en vind het leuk, dus waarom niet? Af en toe krijg ik een paar pakjes shag en ook wel eens geld. Begin augustus heb ik van dat geld een bladblazer gekocht.”
gewoon leuk om lekker bezig te zijn.”
19
20
Samenwerking ketenpartners
Partnerschap in het sociale domein “Samen vormgeven aan de veranderingen in de zorg” In het sociale domein staan grote veranderingen op stapel. Uitgangspunt is een grotere zelfredzaamheid en meer regie van de burger. De veranderingen vragen om een andere manier van werken. Frans Wilms en Paul Schefman, bestuurders van respectievelijk Radar en LEVANTO groep, geven aan hoe zij hieraan, samen met andere partners in het sociale domein, vorm willen geven.
45
21
"Onze insteek is om als partners met de gemeenten in ZuidLimburg, die elk op hun eigen manier invulling geven aan de decentralisaties, samen te werken."
Frans Wilms licht de achtergrond toe. “Vanaf 1 januari 2015 wordt een aantal taken op het gebied van zorg, werk en jeugd overgeheveld naar de gemeenten. Dit worden ‘decentralisaties’ genoemd en het gaat om de Jeugdzorg, Participatiewet en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo). De drie decentralisaties hebben grote gevolgen voor alle betrokkenen. De kern is dat er een omslag plaatsvindt. Je hebt als cliënt niet een vanzelfsprekend recht op ondersteuning, maar de eerste vraag is wat jezelf en je omgeving kan doen. De ondersteuning is daar aanvullend op. Dat betekent dat de invulling van deze ondersteuning voor iedereen anders kan zijn. ” Kwaliteit van leven Paul Schefman vult aan: “De nieuwe situatie vereist een
Gemeenschappelijke inzet
compleet andere manier van werken van de zorginstellin-
Frans Wilms: “Onze insteek is om als partners met de
gen. Het huidige systeem waarbij organisaties ieder voor
gemeenten in Zuid-Limburg, die elk op hun eigen manier
zich werken op basis van indicaties en budgetten werkt
invulling geven aan de decentralisaties, samen te werken.
niet meer, ook al omdat de budgetten gewoonweg bedui-
Ieder heeft zijn kwaliteiten, de gemeenten, de zorgaan-
dend minder worden. Niet veranderen betekent dus per
bieders maar ook het netwerk van de cliënten. Het gaat er
definitie een verschraling van de zorg en dat wil niemand.
om dat we die kwaliteiten gemeenschappelijk aanbieden
Uitgangspunt is dat de kwaliteit van leven van de cliënt
aan de cliënt. Dat we goed kijken naar wat echt nodig is.
er niet op achteruit gaat. Het komt er dus op aan heel
In een complexe situatie, zal er straks één plan liggen waar-
goed te kijken naar wat de cliënt echt nodig heeft en daar
bij een van de aanbieders als regisseur optreedt.”
de zorg op aanpassen. Het gaat hierbij meer dan ooit om maatwerk. Om dat te kunnen leveren, moet je als zorg-
Afspraken
instelling over je eigen grenzen heen kijken en samen-
“Bij de start van het partnerschap zijn een aantal afspraken
werken met andere zorgverleners in de wijk, buurt of dorp.”
gemaakt,” aldus Paul Schefman. “Uitgangspunt van de samenwerking zijn de drie decentralisaties; we accepteren
Partnerschap
de door het Rijk aan de gemeenten en daarmee aan ons
De kanteling in de zorg is voor bestuurders van tweeën-
opgelegde bezuinigingen en we werken in co-creatie aan
dertig Zuid-Limburgse zorginstellingen aanleiding om
de kanteling in de wijk. De basis van alles is uiteraard de
de hoofden bij elkaar te steken en in een partnerschap
cliënt en zijn ondersteuningsbehoefte. Het begrip doelgroep
diensten aan te bieden aan de gemeenten. “We zijn de
vervaagt, we kijken naar de mens achter de cliënt, wat hij
gesprekken gestart in 2012, met vier zorginstellingen:
nodig heeft en wie daarvoor het beste kan zorgen. Dat
Radar, LEVANTO groep, Relim en Mondriaan. De gesprek-
klinkt misschien eenvoudig, maar dat is het absoluut niet.
ken waren vooral een verkenning van waar zitten de over-
Het vraagt op alle niveaus – van bestuurder tot medewerker
eenkomsten, waar zitten de verschillen en wat kunnen we
– om het loslaten van de bekende manier van werken. Dat is
van elkaar leren en wat kunnen we voor elkaar betekenen
een proces dat tijd nodig heeft.”
in de wijk. Gaandeweg hebben zich nog achtentwintig instellingen aangesloten. Dat onderstreept dat het belang
Ups en downs
van samenwerking wordt onderkend, maar neemt niet
“Het belangrijkste is dat we samen de nieuwe manier van
weg, dat er nog vele hobbels genomen dienen te worden.
werken uitvinden,” vindt Frans Wilms. “Het is een lastig
We weten bijvoorbeeld nog altijd niet hoe de nieuwe wet-
proces dat zijn ups en downs kent. Er is niet één oplossing,
ten er precies gaan uitzien en wat de gevolgen ervan zijn.”
de doelgroepen zijn zeer gedifferentieerd, de drie regio’s en de gemeenten daarbinnen hebben elk hun eigen aanpak. Wij proberen – met respect voor de verschillen – vanuit onze idealen te komen tot een zo goed mogelijke zorg voor onze cliënten. Met een zo groot mogelijke zelfredzaamheid, dat is het wenkende perspectief. We zijn er nog lang niet, maar de wil om er samen uit te komen, die is aanwezig en dat legt alvast een prima basis voor de toekomst.”
v.l.n.r. Frans Wilms en Paul Schefman
45
22
Column
Verhalen verbinden
Ook de tweede serie van Rakonti voor-
moeten we die gedachte beperken
stellingen was een groot succes. Het
tot het theater? Dat zou natuurlijk
was weer spannend om mijn persoon-
zonde zijn.
lijke verhaal over mijn kleinzoon Arje te
23
Werk in Uitvoering Oplevering woonvorm ‘t Anker
vertellen. Maar veel meer dan de eerste
Hoe mooi zou de wereld niet zijn,
keer werd ik me bewust van een bij-
wanneer we ons buiten het theater
zonder gevoel. Het gevoel hoe prachtig
hetzelfde voelen als op het podium
het is, wanneer je samen werkt aan een
van Rakonti? Ik zie het voor me. Waar
De bouw van het Anker in Broekhem
voorstelling, waarbij ieders inzet ertoe
we ook zijn, we zien de ander als mens
Valkenburg vordert gestaag! In januari
toe doet. Medewerker, cliënt, vrijwilliger,
met zijn eigen persoonlijke verhaal. We
2014 zal de bouw door de BAM aan
gastzanger of bestuurder: iedereen is
geven ruimte aan zijn verhaal en zijn
Radar worden opgeleverd. De maan-
waardevol en belangrijk. De elf verhalen-
van dienst om dat tot ontwikkeling te
den februari en maart zullen worden
vertellers, de muzikanten en acteurs die
brengen. We brengen ons ook zelf als
gebruikt om het gebouw verder in
begeleiden, de toneelondersteuners, de
persoon in. We gaan op zoek naar een
te richten en alle technische voor-
regisseurs, de medewerkers van het ge-
verbinding. Een verbinding waarbij we
zieningen aan te brengen. Na tien jaar
luid en de organisatie. Als één iemand
elkaars kracht over en weer versterken.
plannen maken is het dan eindelijk zover. De verhuizing van de bewoners
zijn prestatie niet zou leveren, dan zou
is gepland in april 2014.
dat voor het publiek direct duidelijk
Zo’n nieuwe wereld brengt ons heel ver.
zijn. In de aanloop naar de voorstel-
Meer dan ooit hebben we dat nu nodig.
lingen realiseer ik me dat steeds meer.
De veranderingen in de wetgeving van
Ik voel die mooie sfeer van gemeen-
de zorg zijn fors. In 2014 ondernemen
schappelijkheid tussen al diegene die
we tal van acties om ons daar goed op
betrokken zijn. We peppen elkaar op,
voor te bereiden. Zo verdiepen we met
Ook de bouw van woonvorm Heugem in Maastricht begint serieuze vormen
bemoedigen, geven aanwijzingen…
elke cliënt en samen met z’n netwerk
aan te nemen. Op basis van de huidige planning zal het gebouw in april 2014
Zo geraken we met elkaar in perfecte
zijn ondersteuningsvraag. We kijken
klaar zijn. Wellicht dat een strenge winter nog wat vertraging kan opleveren.
staat van voorbereiding om er een
ook of onze inzet echt tot een verbe-
Als alles volgens plan verloopt zullen de nieuwe bewoners nog voor de zomer
geweldige theateravond van te maken.
tering van zijn kwaliteit van leven heeft
hun intrek kunnen nemen.
Wanneer dat lukt, staat niets meer
geleid. Meer dan anders werken we
Wilt u reageren op de column,
in de weg voor de slotact
stuur dan een e-mail naar:
van de avond. Vanuit de
[email protected]
bühne gooien we wol
komen, die we misschien
de zaal in. Samen met
op dit moment nog niet
het publiek maken we
Woonvorm Heugem
daarbij intern en extern samen.
Woonvorm Willem II laan
Portfolioanalyse
kennen. De gedachte van
Radar heeft een samenwerkings-
een zogenaamde portfolioanalyse
er een spin van draden
Rakonti kan ons daarbij
overeenkomst gesloten met Wonen
Dit is een analyse per gebouw op de
van. Rij voor rij brengt
helpen. Een bespre-
Limburg voor de ontwikkeling van
volgende gebieden:
33 wooneenheden aan de Willem II
› Cliëntvisie
laan in Landgraaf. De planontwikke-
› Zorgvisie
Om zo tot resultaten te
het publiek die draden weer naar het podium. We
king van een persoonlijk ondersteuningsplan? Een
Momenteel wordt hard gewerkt aan
ling loopt momenteel serieuze ver-
› Financieel
ieders persoonlijk verhaal op de bühne.
Een teamvergadering? Een bijeenkomst
traging op, omdat de buurtbewoners
› Kwaliteit
Dan mag ik laten zien dat je één draad
met de buurt of partners? Een ontmoe-
het niet eens zijn met de wijziging /
› Juridisch / vastgoed
wol gemakkelijk kapot kunt trekken,
ting zo maar in de gang?
invulling van het bestemmingsplan ter
brengen daarmee als het ware
bijeenkomst van een deelraad?
plekke. De bouw is nog niet gestart.
maar dat een set van draden niet stuk
Aan de hand van deze analyses zullen
te krijgen is. ‘Iedereen is waardevol,
Laten we in 2014 gewoon doen of we
besluiten worden genomen over de
maar juist samen zijn we sterk’, spreek
op het podium staan bij Rakonti. Dan
toekomst van de Radar gebouwen.
ik vervolgens als motto uit.
is er ruimte voor vertellen en luisteren. Dan zijn we als vanzelf verhalen aan het
Het is een boodschap die ik aan den
verbinden…
lijve gevoeld heb bij Rakonti. Op het podium is het zo duidelijk. Rang of
Bekijk ook de filmpjes van Rakonti op
stand doet er niet toe. Iedereen is be-
www.radar.org/rakonti
Meer (nieuw)bouwnieuws
langrijk en juist door samen te werken
Meer nieuws over de (nieuw)bouwprojecten van Radar vindt u op onze website:
raken we tot een grote hoogte. Maar
www.radar.org/werk_in_uitvoering.
Servicepagina Vertrouwenspersoon voor cliënten en ouders/(wettelijk) vertegenwoordigers Mirjam Bouwens T 06-506 442 09
Cliëntloket Het cliëntloket van Radar is geopend van maandag tot en met vrijdag van 9.00 uur tot 17.00 uur
Klachtencommissie Mevr. drs. Eugenie Duynstee, ambtelijk secretaris Randwycksingel 35 6229 EG Maastricht T 06-461 542 33
U kunt uw vragen ook altijd via e-mail stellen:
[email protected] Het cliëntloket is gevestigd aan Randwycksingel 35 in Maastricht. T 088-350 50 00
Colofon Echo is het informatieblad van Radar, dienstverlening aan mensen met een beperking. Dit blad verschijnt 4 maal per jaar en is geschreven voor ouders/vertegenwoordigers en externe relaties van Radar. Redactie Maria Wetzels (projectmanager Heuvelland en Parkstad) Deborah Heuts (stafmedewerker marketing en communicatie) Wies Janssen (senior beleidsmedewerker) Monique Cuypers (medewerker Radar Academie)
Ontwikkeling en productie Mach3-Communicatie, Gronsveld Ontwerpbureau B2B, Maastricht Andi Druk bv, Maastricht-Airport Fotografie René Houben, Oirsbeek Archief communicatie (pag. 12, 13, 17 en 23) Redactieadres Radar, afdeling communicatie Randwycksingel 35 6229 EG Maastricht T 088-350 50 00 E
[email protected]
© Radar Alle rechten zijn voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd of openbaar gemaakt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever. De redactieraad houdt zich het recht voor ter publicatie aangeboden stukken te weigeren of aan te passen. Alle namen en gegevens van mensen die een bijdrage leveren zijn bekend bij de redactie. ISSN:1571-9324
Radar Cliëntloket Randwycksingel 35 | 6229 EG Maastricht 088 - 350 50 00 |
[email protected] /StichtingRadar |
www.radar.org
/stichting_radar
Zó wil ik leven.
