Massa-Massar: een ontdekkingsreis

Rondzendbrief

de rondzendbrief verschijnt 3 tot 4 maal per jaar

nummer 64 - juni 2010

Neve Shalom

Wahat al-Salam

Massa-Massar: een ontdekkingsreis Weer zo’n indrukwekkend initiatief van NSWAS!! Een groep jonge mensen (24 personen van 14 tot 17 jaar, 10 Joods en 14 Arabisch van Joods-Israëlische en Palestijnse oorsprong) is letterlijk op reis gegaan naar diverse plekken in Israël om na te denken over de eigen identiteit en hun binding met het land vanuit verschillende visies over historische informatiebronnen. De reis ging naar Ramle, Lod, NSWaS, Kufr Kassem, Jaffa, Abu Ghosh, Jeruzalem, Kibbutz Gezer, Sitriya en Kfar Harif.

Elkaar leren kennen

Leer van je eigen ervaringen en van die van je medestudenten. Dat is vaker het devies bij programma’s van het Pluralistic Center, maar dit was zeker het geval op deze ontdekkingsreis, onder de titel Massa Massar die mogelijk gemaakt was door financiële ondersteuning van de Britse Vrienden van Neve ShalomWahat al Salam. Het waren diepe en schokkende ervaringen die hen hun levenlang zullen bijblijven, zeiden de deelnemers bij de eindevaluatie. De jongelui kregen tijdens de reis gescheiden en gezamenlijke workshops aangeboden. Er was tijd voor persoonlijke en gezamenlijke reflecties over het leerproces. Iedere dag begon met een rustig moment van bezinning en de dag eindigde met een gesprek waarbij persoonlijke gedachten en gevoelens werden gedeeld. Het hele programma was tweetalig en werd geleid in Arabisch en Hebreeuws. De eerste dag begon in het dorp om aan elkaar te wennen. Sommigen kwamen met vrienden,

maar anderen kenden niemand. Verlegen en nieuwsgierig. Noam, een 21 jarige Joodse inwoner van het dorp, vertelde over haar leven in NS/WaS en hoe zij de gelijkwaardigheid van taal en cultuur had ervaren. Voor velen in het verdeelde Israel was dat een wonderbaarlijke ervaring. De jongeren lieten ’s avonds rondom het kampvuur schoorvoetend iets horen van hun verwachtingen: “We hopen dat we plezier hebben met elkaar en dat we deze reis nooit meer zullen vergeten”. De tweede dag ging de reis, na een meditatie (wel vreemd: zo lang stil zitten en geconcentreerd blijven) naar Jeruzalem waar ze zuster Carmela Farrugia van de orde van de zusters van Zion ontmoetten. Zuster Carmela woonde 40 jaar daarvoor samen met Pater Bruno Hussar in het Klooster van Ecce Homo. Zij verDe sfeer ervaren in de Doumia

1 - nummer 64 - juni 2010

telde dat hij altijd sprak over zijn wens van gelijkheid tussen Arabieren en Joden. Midden in de stad op de trap van de heilige Grafkerk vertelde de zuster over het leven van ene Jezus van Nazareth. Sommige Arabische christenen wisten eigenlijk niet dat Jezus een Jood was en dat zijn Hebreeuwse naam Yeshua was. Ze zagen bij het graf van Jezus emoties bij vele bezoekers. “Ik ben nog nooit in een kerk geweest”, zei iemand. “Ik leer vandaag veel over het christendom en daar heb ik nooit de kans voor gehad”, zei een Joodse jongen. Later op de dag ontmoette de groep Rabbi Arik Asherman, directeur van de Rabbis for Human Rights. Deze niet-politieke organisatie, opgericht in 1988, telt 100 rabbi’s: orthodoxe, Hervormde, conservatieve, Reconstructionisten en van Joodse hervormingsgezinde bewegingen. Hij sprak onder andere over de rechten van Palestijnen. Een Arabisch meisje vertelde dat ze voor het eerst van haar leven hoorde dat een Jood daar over sprak . Terwijl ze daar stonden, hoorden zij bij de Klaagmuur een groep soldaten de eed afleggen. De rabbi legde uit hoe bij de Joden een nauw verband bestaat tussen religie, nationaliteit en leger. De jongelui werden uitgenodigd de Klaagmuur aan te raken en een gebed te zeggen. “Ik voelde me rot toen we bij de Klaagmuur waren. Iedereen keek naar mij alsof ik de muur wilde opblazen” zei een Arabische jongen. De groep ging ook naar een Palestijns dorpje waarvan de inwoners op een geweldloze manier scherp protesteerden tegen het feit dat (lees verder op pagina 2)

over en weer waren die binnen de veiligheid van de eigen groep konden worden uitgesproken. De vierde dag ging de groep naar Jaffa, de stad die gekozen was omdat het zo’n gemengde plaats is. Eerst beleefden de jongelui een spectaculaire bootreis voor de kust van Jaffa, ook wel de bruid van de zee, genoemd. Bij het eten was er Arabische muziek. De Arabische jongeren waren uitgelaten en zongen honderduit mee. De Joodse jongeren waren rustig en leken een beetje triest. ”Het was heerlijk op de boot, maar jammer dat de muziek niet ook in het Hebreeuws was, zodat we konden meezingen”, zei een Joods meisje later. De overnachting was in een jeugdhotel middenin een Arabische wijk.

De Klaagmuur, symbool van hetJodendom

Colofon De rondzendbrief is een uitgave van de stichting vrienden van Neve Shalom/Wahat al-Salam. Hij wordt 4 maal per jaar gratis toegezonden aan alle begunstigers van de stichting en aan alle belangstellenden voor het werk van het dorp Neve Shalom/Wahat al Salam in Israel. Stichtingsbestuur Thijs Kolster, interim voorzitter Maaike Lok-Funcke, secretaris/penningmeester Frans Schreuder, erevoorzitter Annette Rookmaaker-Swaab, lid Jan Peters, lid Ed Dumrese, lid Comite van aanbeveling Prof. Dr. Simon Schoon, Gouda Rabbijn Awraham Soetendorp, Den Haag Prof. Dr. Anton Wessels, Amsterdam

zij moesten verdwijnen voor een nieuwe Joodse nederzetting. “Ineens wist ik hoe hard de situatie is in Oost-Jeruzalem moet zijn; hoe mensen moeten knokken voor hun huizen”, zei een Joodse jongen. “Stel je voor dat ik in Lod mijn huis uit zou moeten”. (een Arabisch meisje). De derde dag ontmoette zij Sheikh Ghassan Maasra, een moslim geestelijke in Jeruzalem. Hij bracht hen naar de Al Aqsa-moskee. De gidsen waren duidelijk in verwarring toen ze de gemengde groep zagen. De niet-moslims uit de groep waren er voor het eerst van hun leven. De gids vertelde over de historie en de waarden van de Islam en iedereen was geboeid. “Het was moeilijk voor mij om deze workshop helemaal uit te zitten” zei een Joodse jongen. Later werden gescheiden sessies gehouden met Joodse en Arabische jongeren. Dat was nodig omdat er veel gevoelens

Op de vijfde en zesde dag bezochten de jongelui in het noorden van Israël het Yad LeYeled Childeren ’s Museum waarin het verhaal van de Holocaust vanuit het standpunt van de kinderen wordt verteld. Direct daarna waren de jongeren bijeen om te kijken hoe zulke gebeurtenissen inwerken op het collectieve geheugen van een volk. Wat doet het met individuen maar vooral wat doet het met het volk? Heeft ieder volk zulke historische gebeurtenissen waaruit je kunt leren voor de toekomst? Nemen wij dan ook de verantwoordelijkheid op ons om racisme nooit meer te laten bestaan? ’s Avonds praatten de deelnemers over hun gevoelens. “Het was moeilijk voor mij om de ruines van Al Bassa te zien” (een Arabische jongen). “Ik vind het rot dat Daoud zo gescheiden moet leven van zijn familie in Jordanië”. Toen kwam de eindevaluatie. Eén van de leiders van de groep zei: “Zoals jullie samen waren op deze reis, zo zou eigenlijk de wereld moeten zijn”. Eén van de jongeren zei: “Door de conflicten heen die er zijn tussen groepen zal alles voorbij gaan, maar de liefde tussen mensen zal altijd blijven bestaan”.

Frans Zantkuijl

Adressen Secretariaat Maaike Lok-Funcke Kruisweg 1103, 2131 CV Hoofddorp Tel.: 023-5615104 E-mail: [email protected] Rekeningnummers van de Stichting Giro: 14 32 655 Redactieadres rondzendbrief Maaike Lok-Funcke Kruisweg 1103, 2131 CV Hoofddorp E-mail: [email protected] Internetsites Neve Shalom/Wahat al-Salam www.nswas.nl www.nswas.com

De Al Aqsa-moskee, symbool van de Islam

2 - nummer 64 - juni 2010

Het ging even fout! Het was de bedoeling dat Thijs Kolster (als delegatieleider) en Jan Peters (als nieuw bestuurslid) samen de AGM in het dorp zouden bijwonen. Beiden hadden zich terdege ingelezen in de vele stukken die in de loop van maart en april waren binnengekomen. Ze waren er helemaal klaar voor! Toen gooide, letterlijk en figuurlijk, de vulkaan op IJsland roet in het eten, oftewel in het vliegtuig. Met andere woorden: Thijs en Jan konden Israël niet bereiken. Een grote teleurstelling! Het was de bedoeling dat er in deze rondzendbrief een eerste reactie van de besprekingen zou worden opgenomen maar dat lukt dus niet. We volstaan met een indruk van de voorbereiding op de AGM. Vanwege de interesse van de Nederlandse donateurs verwoorden we de vragen die zijn gesteld aan Anwar Daoud (directeur van de Primary School). Als de verslagen binnen zijn van de AGM, zult u verder bijgepraat worden.

Anwar Daoud:

Vraag: Hoeveel subsidie heeft de school ontvangen van het ministerie? Het ministerie van Onderwijs heeft hetzelfde bedrag per leerling uitgekeerd als vorig jaar. Dat lijkt gunstig maar de kosten voor leerlingenvervoer worden niet meer vergoed. Hetzelfde geldt voor de kosten voor culturele activiteiten. Ook de kosten voor de kleuterschool worden niet meer volledig betaald.

Vraag: Hoe verhoudt zich de vergoeding van het ministerie aan de school in NS/WaS ten opzichte van andere scholen in Israël Het ministerie gaat in haar berekening van de subsidie uit van 24 uur les per week per leerling, terwijl de school, vanwege zijn bijzondere karakter, 38 uur per leerling lesgeeft. Daarbij in aanmerking nemend dat er tweetalig onderwijs gegeven (Hebreeuws en Arabisch) wordt, betekent dit dat slechts 20 % van de kosten van het onderwijs door de overheid worden vergoed.

Vraag: wat dragen ouders zelf bij aan het onderwijs aan hun kinderen Ouders betalen al 20% meer dan vorig jaar (nu: € 950,-) aan schoolgeld. Daar komt de bijdrage voor het vervoer nog bovenop. Het vermoeden bestaat dat de ouders die hun kinderen aan het begin van het jaar van school hebben gehaald dit gedaan hebben omdat ze het schoolgeld niet kunnen betalen.

Vraag: Zijn er wijzigingen opgetreden in de organisatie van de school? Halverwege het schooljaar moest, als gevolg

van de slechte financiële situatie, besloten worden tot een vermindering van het salaris van de leerkrachten. Ook kunnen van tijd tot tijd hun sociale lasten niet worden betaald. Dat veroorzaakt uiteraard spanningen onder de leraren.

Vraag: Hoe is het gesteld met het leerlingenvervoer ? De bussen voor het leerlingenvervoer kunnen gezamenlijk 180 leerlingen vervoeren terwijl er 220 kinderen van buitenaf komen. Dat betekent een extra kostenpost voor de school van 300.000 shekel (ongeveer € 63.500,00). Voor het volgend jaar kan de gemeenschap dit niet meer opbrengen; bovendien is één van de bussen zo oud dat er eigenlijk een nieuwe moet komen. Daarvoor zullen fondsen gevonden moeten worden.

Vraag: wat is op dit moment de grootste uitdading voor de school? Dat is op dit moment het draaiende houden van de school. We zijn bezig om een aantal ouders en inwoners van het dorp te mobiliseren om fondsen te werven want zonder dat redden we het niet.

Vraag: Wat zijn de grootste successen van de school? Ondanks de problematische situatie van dit moment is de school nog steeds populair onder leerlingen en ouders. Voor het komende schooljaar hebben zich nu al 30 Joodse en 14 Palestijnse leerlingen gemeld. Er is echter geen geld om twee klassen te maken dus we zullen leerlingen teleur moe-

ten stellen. Als tweede succes noemt Daoud het feit dat de kennis van het Arabisch en het Hebreeuws in de eerste twee leerjaren is toegenomen als gevolg van een andere onderwijsmethode.

Vraag: Wat is de grootste frustratie van dit moment? Dat vanwege de financiële situatie culturele programma’s (zoals archeologie) zijn stopgezet. Hetzelfde geldt voor de programma’s rond sport.

Vraag: wat zijn de doelen voor de komende vijf jaar? Alhoewel voor 2010-2011 om financiële redenen besloten is met slechts één eerstejaars groep te starten, hopen we dat daarna weer met twee klassen per leerjaar te kunnen doen. Voor de lange termijn is dat beter voor de school. Ook willen we (nogmaals) proberen de school uit te breiden met een junior class en het realiseren van een nieuw gebouw voor de kindergarten.

Nava Sonnenschein ontvangt Award. De Senior Beleidsmedewerker Global Women's zaken van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Diane Kelly, heeft namens haar ministerie aan de adjunct-directeur van de School for Peace, Nava Sonnenschein, het "Women of Courage"- certificaat aangeboden. Dat gebeurde tijdens een ontroerende ceremonie in de pas geopende bibliotheek in Neve Shalom/Wahat al-Salam. Het certificaat is een erkenning van de moed en onvermoei3 - nummer 64 - juni 2010

bare inzet van Nava Sonnenschein waar het gaat om het pleiten voor sociale verandering en een vreedzame samenleving. Mevrouw Kelly memoreerde de wijze waarop Hillary Clinton, de minister van Buitenlandse Zaken, zich inzet voor de emancipatie van vrouwen. Zij heeft grote waardering voor de manier waarop vrouwen fysieke en psychologische barrières hebben overwonnen om de status van vrouwen te verbeteren over de hele wereld.

Louie en Fadi In de vorige rondzendbrief is melding gemaakt van de uitgave van de Amerikaanse vrienden: Graduate Anthology (Samen opgroeien e.v.). Er is toen beloofd dat er een vertaling van een interview zou worden opgenomen in de volgende rondzendbrief. Deze belofte wordt nu ingelost in met het verhaal van Louie en Fadi dat door Bob Mark is geschreven

Louie Jaber is er trots op de eerste leerling te zijn geweest die van buiten het dorp zijn intrede deed in de Primary school van Neve Shalom/Wahat al-Salam. Louie is nu 24 jaar. Hij heeft psychologie gestudeerd en heeft een baan als beroepskeuzeadviseur. Zijn broer Fadi is 22 en studeert voor accountant. Aan Louie en Fadi wordt gevraagd of zij verschillen kunnen constateren tussen de kinderen die in NS/WaS naar school zijn geweest en die dat in Abu Gosh (de woonplaats van Louie en Fadi) hebben gedaan. Louie: “Je merkt het verschil in onze houding en de manier waarop we onze mening geven. Alleen al het feit,dat we onze mening durven te geven , is bijzonder! Ik herinner me nog dat we op school kwamen

toen Rabin was vermoord. We moesten tekenen om onze gevoelens te uiten. Kinderen uit Abu Gosh hebben nog nooit zo’n opdracht gehad. Als er dingen in het nieuws waren, praatten wij er op school over. Een kind uit Abu Gosh zou een steen

Het bijzondere van de school is dat we leerden onze houding te bepalen in het conflict en erover praatten

die in Abu Gosh op school hebben gezeten. Op de vraag of er een aanwijsbare relatie bestaat tussen wat Louie en Fadi op dit moment bereikt hebben en hun tijd in NS/WaS, antwoordt Louie dat er zeker een verband is. Veel van zijn vrienden die in Abu Gosh naar school zijn geweest, hebben hun opleiding niet afgemaakt en zijn werkeloos. Ook al hebben zijn leeftijdsgenoten uit Abu Gosh verder gestudeerd, dan nog durft Louie te zeggen dat door de schooltijd in NS/WaS zijn persoonlijkheid, of liever zijn identiteit meer dan bij zijn vrienden gevormd is. Fadi geeft aan dat hij succesvol is in zijn baan, niet alleen omdat hij zowel Hebreeuws als Arabisch verstaat, maar meer vanwege het feit dat hij geleerd heeft te communiceren met andersdenkenden en als Palestijn geleerd heeft zich in te leven in de Joodse manier van denken en leven. In tegenstelling tot leeftijdsgenoten uit Abu Gosh hebben Louie en Fadi geleerd om hun gevoelens te reguleren en ermee om te gaan zonder stenen te gooien. En dat beschouwen ze zelf als grote winst!

pakken en die gooien. Fadi vertelt: “Wat we geleerd hebben in NS/WaS is dat we niet bang moeten zijn om onze mening te geven. Ik herinner me dat er veel bezoekers kwamen vanuit de hele wereld. We werden daardoor steeds geconfronteerd met andere opvattingen en verschillende manieren van leven. We zijn nu politiek actief. Ik neem mensen van Abu Gosh mee naar bijeenkomsten van Peace Now. Anas, een vriend van Louie en Fadi die even is aangeschoven,vertelt over zijn schooltijd in Jeruzalem en Abu Gosh: “Bij ons op school ging het anders dan bij Louie en Fadi. Ouders in NS/WaS namen hun kinderen mee naar bijeenkomsten waar gepraat werd over vrede, politiek, samenleven van Joden en Arabieren, ze zongen Engelse liedjes, ze hadden feestjes aan het einde van het schooljaar. Die dingen hoorden echt niet bij ons schoolleven; muziek was er niet”.

Een kind uit Abu Gosh zou een steen pakken en die gooien. Op de vraag van Bob hoe in Abu Gosh gesproken werd over de kinderen die naar de school in NS/WaS gingen, antwoordde Anas: “Sommigen zeiden dat ze te Israëlisch en te Joods waren. Fadi reageert daarop door te stellen dat dat niet klopt. De Arabische kinderen die in NS/WaS naar school zijn geweest hebben meer besef van hun Palestijnse identiteit dan de kinderen Louie

Fadi

4 - nummer 64 - juni 2010

Water- en energieprojecten In november 2009 nam ik deel aan een conferentie in Cairo over strategieën om waterbeheer in het Mediterrane gebied aan te passen aan de klimaatveranderingen. De droogte slaat nu al toe in landen als Syrië en Irak waar honderdduizenden mensen niet genoeg grondwater meer hebben en daarom hun huizen verlaten hebben. Oplossingen zullen gezocht moeten worden in opslag en transport van water, ander watergebruik en betere integratie van water- en energiegebruik.

wereld en die in Israëlische wereld blijven intrigeren. De pijn die ik voel als ik Ramallah en Oost-Jeruzalem in of uit ga door de muur, herinnert me aan de ervaringen uit de tachtiger jaren toen ik de Mozambicaanse regering hielp met het opbouwen van instituties voor waterbeheer en het land gedestabiliseerd werd door het apartheidsysteem. Bij bezoeken aan Zuid-Afrika ervoeren we als halve Mozambicanen het mensonterende van apartheid nog lang niet zo erg als de zwar-

In Egypte ben ik betrokken bij optimalisatie van het traditionele waterbeheer en innovatieve projecten rond water- en energiebeheer. Via Amman reisde ik naar Ramallah voor besprekingen met de Palestinian Water Authority. Opnieuw was daar het werkthema verbeterd waterbeheer, innovatie en natuurlijk de machtsverhoudingen als het gaat om toegang tot water. Als mediator probeer ik de onderhandelingsruimte te vergroten onder andere door water- en energievraagstukken te koppelen.

te Afrikanen maar wel erger dan de gemiddelde Europeaan. Apartheid moest historisch natuurlijk verdwijnen, net als de muur in Europa moest verdwijnen. Nu staat er tussen Israel en Palestina opnieuw een muur, als anachronisme en aanklacht tegen de geschiedenis?

In Jeruzalem sprak ik over hightech innovatie van water- en energiebeheer. De tegenstellingen tussen het ontwikkelingstempo in de Egyptische en Palestijnse

Het was goed om in opdracht van Collusie aan het einde van die reis twee dagen in Neve Shalom/Wahat al-Salam verder te werken aan een mogelijk water- en energieproject. Er zijn voldoende concrete mogelijkheden en ideeën. En de gemeenschap verdient steun omdat het tegen de heersende tendens laat zien dat samenwerking kan. De gemeenschap van Neve 5 - nummer 64 - juni 2010

Shalom/Wahat al-Salam blijkt in zijn kleinheid ook kwetsbaar. De technische man, Eitan Kremer, moet alles door ziekte wat rustiger aan doen. Ook zijn de inkomsten van de gemeenschap in 2009 sterk verminderd. Daardoor is de realisatie van een nieuwe afvalwaterzuivering en de invoering van energiebesparingen vertraagd. Vanuit Waternet en Collusie zoeken we naar mogelijkheden om via drinkwaterbedrijven hulp te geven aan Neve Shalom – Wahat al-Salam. In februari 2010 ben ik er weer even langs geweest. De financiële crisis is nog lang niet voorbij, de staf van de School for

Peace voelt het aan de lijve. Met Ahmad Hijazi en Dorit Shippin kwamen we tot de conclusie dat het fijn zou zijn als de Nederlandse vrienden wellicht met behulp van de overheid of andere instellingen een kleine, nieuwe zuiveringsinstallatie voor de nieuwe bibliotheek zouden kunnen financieren en wanneer een paar jongeren uit NS/WaS in Nederland een werkstage zouden kunnen volgen. Als dat op het gebied van water en energie kan, komen er wellicht nog vervolgprojecten uit voort. Persoonlijk contact is in dit soort trajecten altijd cruciaal. Wij houden u van de verdere ontwikkelingen op de hoogte.

Ebel Smidt, water expert en mediator

Fred Segal Friendship Library Vrede kan niet worden afgedwongen; het kan alleen bereikt worden door wederzijds begrip (Albert Einstein)

Voorgevel

Verzoek van de penningmeester Er zijn steeds meer donateurs die via girotel of internet een gift doen. De Postbank vermeldt geen adressen op het rekeningafschrift en mag deze om privacyredenen ook niet doorgeven. Als er geen betalingskenmerk of een adres wordt vermeld, is een donatie niet te traceren. Dit geldt met name voor gulle gevers die zich op deze wijze aanmelden als donateur. U wordt dan ook vriendelijk verzocht –als u nog geen donateur bent- deze gegevens bij uw overschrijving te vermelden. Als donateur ontvangt u altijd de rondzendbrief. Bij voorbaat dank.

De acceptgirokaart De acceptgirokaart heeft bij het versturen van onze rondzendbrief drie functies: Adresdrager voor de verzending

Op 22 april 2010 is een unieke bibliotheek geopend in Neve Shalom/Wahat al-Salam. Het is de eerste bibliotheek in Israël die gespecialiseerd is in vredesvraagstukken en conflicthantering. De collectie bevat Arabische en Hebreeuwse literatuur van

To reach peace, teach peace (Paus Johannes Paulus II)

hoog niveau. De bibliotheek zal fungeren als ontmoetingsplaats en educatief centrum voor plaatselijke bewoners en (inter)nationale academici. Hij is bestemd voor zowel mensen die persoonlijk of via

werk/studie geïnteresseerd zijn in vredesvraagstukken en daarnaar onderzoek willen doen. De collectie is beschikbaar in veel talen en de bronnen zijn afkomstig uit de sociologie, politiek psychologie, geschiedenis en eraan gerelateerde disciplines. Op de begane grond is een leeszaal ingericht die gebruikt kan worden voor studie maar ook voor conferenties, workshops en ontvangst van gasten De bibliotheek, die een capaciteit heeft van 250 personen per dag, is vernoemd naar Fred Segal die zowel financieel als inhoudelijk de drijvende kracht is geweest bij de totstandkoming. Dat wil echter niet zeggen dat de financiering helemaal rond is. Het dorp zoekt nog naar mogelijkheden om de € 50.000,-- die nodig is om de begroting sluitend te krijgen, bijeen te vergaren.

Overmaken van uw donatie Vriendelijk verzoeken wij u uw donatie door middel van de acceptgirokaart voor het jaar 2010 over te maken. Indien u uw donatie reeds heeft overgemaakt, dan hoeft u zich dus niet “aangemaand” te voelen. Doordat onze rondzendbrief viermaal per jaar verschijnt, kunt u uw donatie eventueel gespreid over het jaar betalen. Overmaken van extra giften Wilt u naast uw donatie nog een extra gift overmaken, dan stellen wij dat uiteraard zeer op prijs! Op de acceptgirokaart treft u aan voor welke acties wij u namens ons dorp een bijdrage vragen. De penningmeester

Uw website linken aan de onze? Mocht u (bestuurs)lid zijn van een organisatie en onze website willen linken aan de uwe? Dat kan. Ons webadres is www.nswas.nl. Laat ons vooral weten dat u onze site op uw site hebt vermeld en geef ons uw adres door, via contact op onze website, dan kunnen wij ook uw site aan die van ons linken. Het bestuur

Lezingen/spreekbeurten De vrienden van Neve Shalom/Wahat al-Salam kunnen op verzoek lezingen met dia’s verzorgen. Graag komen wij bij u voor verenigingen, scholen, gemeenteavonden of andere bijeenkomsten. Voor nadere informatie kunt u contact opnemen met de secretaris. Conferentiezaal / annex leeszaal

6 - nummer 64 - juni 2010