Aue reckten voorbehonden-
N!ög QNEMA^TfiEATER fÏ5^ ONS CABARETLIEDJE LXIX. Qgi^er^^^
f&^isr=^ß
HET STEENEN HART VRIJ NAAR EEN OUDE BRETONSCHE SAGE WOORDEN VAN ^. PAOUI
mlÊm
PIANO-ARR. JOH. DAVIDS OP 422
VOORDRACMTSRECHT UITSLUITEND JEAN
m r^r sm iê
f
^
V 35
i
V
LOUIS PISU1SSE.
it^—^ ^
^
m
T^tm
w
ZQHAJK.
^^
T
p-tf
f
J3)>€U>Ul/
^^
%
mmmÈmm \'0fiW.'iM/.4ii,lanè'OaM Sbvcbutou.:. iSxaiJw<««i4<»^UM*M«^e
rwrr j p.,. :r
é m rif-
J J^ lp J J tF:
^S
^
f*
mm k
jHtbc^&.ajfuaöW
^
^J|3i J'LUf r
^=^
^
t
smi/^e. t*a/.iLi4a' 4^ jSiie
^
ff
w
paeßawb. ^giMuyd, fay 'WMiw^.ypneaï&yi/jZtZit
Die schoone, zij had er aanbidders, zoovéél, Zoovéél als een vrouw kan begeeren I Van iederen rang en van iederen stand Zoo armen, als aad'lijke beeren Zij allen, zij maakten, om strijd, haar het hof. En ieder bezong op zijn wijze haar lof! Doch gunsten van haar, die bekwam er niet één! Zij speelde met hen, want haar hart was van steen I
Ze lachte, en zeide: „als gij me bemint Öan moogt ge mij dat ook bewijzen Voldoet g'aan mijn wensch, wel dan moogt ge u zelf Als „de ' uitverkorene prijzen! Gij wilt het? Komaan! Hoor watik van U vraag! Dan ben ik de Uwe! vanaf reeds vandaag! Breng heden mij nog, op een schotel, uw hand! Dan krijgt gals belooning, de schoonste van 't land.
Neen ! Toch was er één, die een uitzond'ring scheen. Die een vriendelijk knikje kon krijgen En toen weer het toeval hem bracht op haar weg. Toen kon hij 't niet langer verzwijgen! Hij zei de, wat omging, hier; in zijn gemoed Zijn woorden verrieden den vurigen gloed! Zoo hij sprak, zoo spreekt ware liefde alleen! Hij wist niet, de dwaas, dat haar hs^t was van steen!
't Vooruitzicht had hem schier waanEinnig gemaakt En 's avonds zag zij hem weer komen I En waarlijk de dwaas toonde smeekend de hand! Ze heeft het geschenk aangenomen. Maar lachende zei ze: „het spijt me, mijn vriend. Gij hebt Uw belooning belaas niet verdiend Gij geeft mij de linker? Ge zijt .niet galant 't Is jammer! ik bedoelde.... uw andere hand!
MANMELEä MENELSVAART V| O 'S
70
Op pagina 16 een alleraardigst Ca ba ret liedje Tekst van SAL STAAL Muziek van SIEGFRIED COURANT Redactie Pier Westerbaan
Administratie Gaisewater 22, Leiden
CINEMA EN THEATER CINEMA EN THEATER DE KUNSTENAAR URBAN GAD
HANNELES HEMELVAART
Johanna Heiber begrijpt, dat haar vader de dief is.
De naam Urban Gad werd vroeger meer gehoord dan tegenwoordig. Als men thans van hem spreekt, dan is 't altijd in verband met iets bijzonders. Gad heeft een.practijk van vele jaren bij de film, heeft daarbij alle phasen doorgemaakt en kent de compositie van een filmwerk als weinig anderen. Hij is een kunstenaar van het eerste plan en weinigen zullen er zooals hij zich zoo met hart en ziel hebben gegeven aan de filmindustrie, toen deze nog geheel in opkomst was. Gad is iemand van goeden huize, zoon van een Deensch admiraal. Maar zijn zin voor de kunst heeft hij bovenal van zijn moeder geërfd die een in de Scandinavische landen bekend schrijfster was. Urban Gad wijdde zich na een academische opleiding aan de schilderkunsten en niet alleen aan deze kunstrichting, want hij schreef ook en vervaardigde met zijn moeder samen een tooneelspel.'dat te Kopenhagen is opgevoerd. Het tooneel had zeer z'n aandacht en hij was al spoedig een der voornaamste Deensche regisseurs. Tot hij zich aangetrokken gevoelde tot de cinematografie en daarvoor menig scenario schreef. Daarbij heeft hij altijd het betere genre geleverd en zelf ook de regie gevoerd. De eerste films, die direct Asta Nielsen beroemd maakten waren door Gad — die toen met haar getrouwd was— ontworpen. En daarbij trok de fijn-psychologische uitwerking der verschillende karakters de aandacht. Men bemerkte dat hier
HAUPTMANN VERFILMD 't Is geen gemakkelijke taak om een werk van den prooten dichter Gerard Hauptmann zóó op de film te brengen, dat men daarmee den genialen, gevoeligen kunstenaar geen oneer aandoet. Om. dat integendeel zoo te doen, dat er allerwege een sterke bewondering is voor den dichter, wiens arbeid wordt.benut door talentvolle voorgangers van een nieuwe kunstrichting. Er worden nieuwe banen bewandeld in de cinematografie. Steeds is er een zoeken en tasten naar mogelijkheden, die er zijn. Want elkeen is zich bewust, dat men nog lang niet op die hoogte is, die bereikt kan worden, 't Is een zoeken en tasten om dat te brengen, wat de cinematografie uit de sfeer van de laatste jaren rukt, namelijk een verfilming van allerlei realistische gegevens. Voor een niet gering gedeelte de realistische tooneelwerken. Hoe meer de werkelijke kunstenaars zich interesseeren voor de film, hoe minder deze zich te hoog, te goed, te voornaam achten, des te eerder zijn nieuwen wegen gevonden. Daarom is 't een geluk, dat een werkelijk kunstenaar als Urban Gad zich heeft gewijd aan de verfilming van Hauptmann's droomdicht „Hannele's Himmelfahrt".
Johanna smeekt den hoofdambtenaar ter secretarie. Berger, om haar vader te redden.
Hannele treedt den hemel binnen.
CINEMA EN THEATER een all-round artist aan het werk was geweest, men kon zien dat Gad in zich had het onmiskenbare talent.van een knap schilder, een uitstekend schrijver, een scherpziend psycholoog en een kundig regisseur. Al deze eigenschappert hebben te zamen Gad zijn groote beteekenis voor de cinematografie verschaft en daarom ook is hij niet de man, die in 't groot films aflevert voor de markt, omdat daarom gevraagd wordt. Hij brengt iets, wanneer hijzelf in zich gevoelt den drang om een bepaald werk voor 't witte doek te brengen, of wanneer hij iets te vertellen heeft. Dat heeft hij gedaan in filmvorm, zooals hij 't vroeger deed met het penseel of met het geschreven woord. Om Gad's talenten te doen zien, zou men nu nog eensz'nfilm „Afgronden" — ook Asta Nielsen's eerste werk — moeten aanschouwen, dat hem direct bekend maakte. Hij is een ster geweest en gebleven aan hetScandinavischefilmfirmament. Hij heeft Scandinavië, dat misschien de grootste verdienste voor de filmindustrie heeft, alle eer aangedaan.
CINEMA EN THEATER OP HET
VGOR+4ET
WITTE DOEK
VOET= LICMT
Hannele's Hemelvaart ver deze hoogstmerkwaardige en belangrijke film is in dit nummer nog al een en ander gezegd. We willen hier nog iets vertellen van den inhoud van deze door de H.A.P. en BenS Film Comp. te Den Haag gebrachte film. Johanna is de dochter van den aannemer Heiber. Ze is een aardig meisje en gelukkig met de liefde van den secretarie-ambtenaar Berger. Maar één ding maakt haar bezorgd, namelijk de droefheid van haar vader. Met speculeeren heeft hij groote verliezen geleden en voor 't werkvolk is er geen geld.
„"Men kan toch niet ieder bedelkind in huis nemen". „Ik vind toch niet dat je goed gehandeld hebt".
De vlucM van HeibïT, geholpen door Mallem, den metselaar.
..Maar ik zal dien fijnen meneer wel eens opzoeken en . hem vertellen "
Bij Mattern had Johanna een ondragelijk leven. DE ONTVANGST VAN DEZE FILM
De onderwijzer Gottwald vertelt Hannele dat haar moeder erg ziek is.
De eerste vertooningen zijn in de Staatsopera te Berlijn gegeven met bijzonder succes. Het werk maakte een diepen indruk en de H.A.P. en BenS Film Comp. te 's Graven hage heeft er direct beslag op weten te leggen. Ze heeft daarmee andermaal den dank verdiend van kunstminnend Nederland. Bij de vertooning in de Staatsopera werkte het orkest van honderd musici onder leiding van prof. Max von Schillings mee. Tallooze bekende kunstenaars waren tegenwoordig, de kunstcritici van de groote dagbladpers en behalve eenige ministers ook president Ebert. We hebben hier „Hannele's Hemelvaart" nog niet gezien, maar tegelijk met het oordeel van een paar Berlijnsche bladen geven we dan ook een idee van de ontvangst, die deze film is te beurt gevallen. Want de verfilming van dit gegeven was" een waagstuk. Hoe zou men 't opnemen dat iemand dat had durven ondernemen? Unaniem was 't oordeel gunstig en de Zie vtrvoïg op pa?. 10.
De metselaar Mattern wil hulp bieden, mits hij Johanna tot vrouw krijgt. Heiber redt zichzelf, doch op een minder goede wijze, hij pleegt een inbraak in het raadhuis. Als Johanna dit bemerkt, zoekt ze overal hulp. En ze vindt deze bij Berger en bij Mattern. De laatste helpt haar vader ontvluchten. M^kr daardoor is ze meteen in Mattern's macht gekomen en er is geen andere uitweg dan hem te trouwen. Doch eerst laat ze hem belooven, dat hij een goed vader zal zijn voor het kind, dat ze verwacht, een kind van Berger. Vijftien jaar later! Mattern is een liederlijke dronkaard geworden, de schrik van z'n vrouw en de kleine Hannele, die in voortdurende vrees leeft voor vader. Ze moet voor hem bedelen en is daardoor de spot van de kinderen uit het kleine stadje. De eenige lichtpunten in haar leven zijn de liefde van haar moeder en de troostrijke woorden van meester Gottwald,de eenige, die medelijden met het meisje heeft.
In het stfdje komt een nieuwe burgemeester, de vroegere secretarie-ambtenaar Berger. Daarvan zal Mattern voordeel trekken I Hij zendt Hannele met een briefje naar haar „echten" papa. Die fijne meneer zal hem uit de ellende helpen! Kerstfeest nadert. Hannele moet als steeds langs den weg bedelen. Ook bij den burgemeester is ze geweest, maar diens vrouw oordeelt, dat ze niet elk bedelkind in huis kan halen tot groote droevenis van Berger, die vindt, dat ze niet goed gehandeld heeft. Al die ellende was voor Hannele's moeder te veel en ze sterft. Dan is voor 't kind de toestand veel verergerd. Steeds zendt Mattern haar de straat op om te bedelen. Daarbij tracht hij door chantage z'n inkomsten te vermeerderen. Burgemeester Berger ondervindt veel last van hem en zoover gaat Mattern, dat hij een aanklacht wil indienen voor de hulp, die deze vroeger aan Heiber heeft verleend, aan ,,den vader van zijn liefje", zooals de dronkenlap zich liefst pleegt uit te drukken. Hannelle ondergaat herhaaldelijk mishandelingen van haar vader. In haar angst springt ze in een vijver, om zoo een eind te maken aan haar lijden. Mattem is dit noodlottig, want hem treft de schuld. Berger onderhoudt hem daarover, doch de burgemeester moet dan zelf het verwijt hooren, dat hij zich om z'n kind niet bekommerd heeft. Hannele is in het tehuis voor dakloozen gebracht en op het bed in. die sombere inrichting brengt ze haar laatste uur in koortsphantasieën door. Alle kwellingen van haar leven moet ze in het droombeeld nog eens doormaken, totdat de verschrikkelijke schaduwen wijken en boden uit een betere wereld verschijnen om haar daarheen te geleiden. De bevrijder nadert, hij heeft het gezicht van
Dit is het beroemde merk van de
Heropvoerlns van „Mr. Wu" in Engeland
.HIS MASTER'S VOICE"
Een paar jaar geleden is hier evenals in Engeland opgevoerd „Mr. Wu". Dit tooneelwerk maakte hier te lande geen geweldigen opgang in tegenstelling met onze overburen van de Noordzee. Men heeft 't daar weer opnieuw gemonteerd en op schitterende wijze, zooals Engelschen immer een tooneelaankleeding verzorgen. Onze foto hier geeft een kijkje in den lotus-tuin bij Mr. Wu's huis.
Gramophones en platen! Verkrijgbaar bij:
Willem Sprenger Ageat der Gramopbone Cooip. Lid.
Passage 46, Den Haag - Tel. H 3778 Verzending naar alle plaatsen
den onderwijzer Gottwald, van den eenigen mensch, die zich ooit over het arme kind ontfermd heeft. Aan zijn hand onderneemt Hannele haar hemelvaart.
Een Moeder die niet sterven wil. Deze door Fathé gebrachte film loopt in het W. B. Theater. Deze ware geschiedenis— want zij speelt zich in menig huisgezin af — put haar dramatische kracht in de waarheid van haar toestanden en van haar bijzonderheden. Een jong meisje, Viviane de Fougères, is uit liefde getrouwd met Jean de Varleu^e. Maanden' en jaren van geluk zijn omge-
'
Het gezin De Varleuze, dat zoo 'n zwaren slag wacht.
vlogen en het huwelijk werd met een kindje gezegend. Plotseling wordt Viviane ernstig ziek. Zij lijdt aan tering. Op zekeren dag 'kijkt Viviane door het raam en ziet onder de schitterende zonnestralen haar man, die een vriendin,Lucienne de Vouvre, uitgeleide doet. Zij zijn beiden jong en gezond en Viviane herinnert zich, dat zij eertijds, voor.haar huwelijk, de liefde van Lucienne jegens Jean geraden had. Thans behoort de toekomst hun toe. Terwijl de vreeselijke kwaal vorderingen maakt, heeft de kleine Collette, het dochtertje, hooren zeggen, dat haar moeder zou heen.gaan, als de bladeren vallen. En in den herfstwind tracht zij ze alle op te rapen, maar er vallen er steeds meer, tot wanhoop van het kind. Alvorens te sterven, h.^eft Viviane gelaten de hand van Jean in die van Lucienne gelegd, en een jaar later had Jean een tweede huisgezin gesticht. Maar in het hartje van Collette leefde steeds dezelfde moeder voort, en was de andere, de tweede, slechts een „mevrouw" gebleven.
CARUSO Gramophone records f3.75 en f4.95. Verfariiabnr bij:
WILLEM SPRENGER, Passage 46 — Den Haag
T CINEMA EN THEATER CINEMA EN THEATER
Evenals Lola Cornero is ook Margie Morris geen Hollandsche. Ze is een rasechte Engeische. Maar ook haar beschouwen we zoo'n beetje als behoorende tot de Nederlandsche kunstenaars. Wel is ze niet zoo vlot in haar Hollandsche taal, maar voor onze klein-kunst heeft ze zooveel gedaan, dat we ook haar maar geannexeerd hebben, zooals 't Lola is gegaan. Waardeering heeft ze hier verbazend veel ondervonden en dat kan geen kunstenaar, nog veel minder een kunstenares ongevoelig laten. Ze is zeer artistiek aangelegd en heeft vooral met 't componeeren van liederen haar sporen verdiend. We zullen hier over haar arbeid ten bate van onze nationale kunst niet verder uitwijden, bij gebrek aan plaats, maar misschien doet zich die gelegenheid nog wel eens voor. Foto Merkelbach, Amsterdam Foto Uerkelbach. Amsterdam
^^^"
r CINEMA EN THEATER
CINEMA EN THEATER
\^- -5^"
lr -
i'
i
^^Mavüi^é^
/
1
'»wöni»
.s.
Lieve Heer, het is zoo droef en somber om me heen i
Hannele*s opstanding.
CINEMA EN THEATER
CINEMA EN THEATER
„Geld kan Ik altijd krijgen .... ik ken een fijne meneer die naar mijn pijpen danst".
„Vooruit de straat op; ben jij soms te voornaam om te bedelen". Gottwald vindt Hanneles moeder.
Hannele. de bedelprinses, beschimpt en bespot door de jeugd.
af of het goed is dit spinragfijne droomspel voor de film te bewerken. Wat in Haupttnann's drama even aangeduid wordt, krijgt in de film vorm en werkelijkheid. In tegenstelling met het tooneel schijnt juist de film hier beter toe in staat; zoo ondervond ik het gisteren" oordeelt de criticus. En hij vervolgt: „Het moet en kan gezegd worden, dat deze nieuwe Terra-film een betooverend zuivere, en binnen de filmgrenzen werkelijk kunstzinnige opvatting heeft. De regisseur Urban Gad heeft geen reclame-trom geroerd, integendeel heeft hij in stil overleg een gezelschap saamgesteld van bijzonder goede krachten, die een ernstige zaak ook ernstig willen opvatten. Zoo heeft hij bereikt wat anderen voorbij streefden. Uit het martelaarschap van 'n arm mishandeld kind ontstond 'n hoogstaand werk, wat in dezen tijd duizendmaal noodiger is als opvoering van andere dingen". Met deze meeningen van anderen hebben we ons tevreden moeten stellen. Maar hieruit blijkt wel, dat de film iets beters wil, iets mooiers is, dan velen baar zoo gaarne willen toedichten.
l'ei volg »an pag, 4,
geest van alle bladen was dezelfde. Zoo schreef de „Vossische Zeitung" 't volgende: „Filmvertooning in de Staatsopera! Een boven verwachting gelukt waagstuk naar Engelsch voorbeeld! Toch kon men zich daarmede verzoenen, omdat het hier betreft een hoogst kunstzinnige gedachte, een volmaakt technisch kunnen van inländische filmkunst. Hauptmanns wonderlijk droomgedicht „Hanneles Himmelfahrt" te filmen, was een gewaagd experiment. De regie van Urban Gad en de bewerking van Willy Rath hebben deze opdracht met kennersblik, kunstgevoel en met eerbied vervuld. Desondanks de drie acten lange voorgeschiedenis, bijna geheel gefantaseerd, waar Hauptmannes werk slechts even aanduidt, weet deze toch reeds de aandacht te boeien. Het kleine bergstadje met zijn eenvoudige inwoners is prachtig in stijl gehouden. Vanaf de vierde acte, die zich meer aan het droomgedicht houdt, beHannele bij de stervenssponde van haar moeder met wie voor wondert men de fotographie van Karl haar alle zonneschijn uit haar jonge leven verdween. Hasselmann. De -droonjgezichten van de zwaar-zieke Hannele, de engelenschare, wolken, hemelsche klokken en de gang dagblad. Nog een paar enkele zinnen slechts naar de eeuwigheid, kortom de grootste uit andere bladen. Zoo vinden we in „De moeilijkheden heeft de operateur over- Filmkurier" o.m. de volgende uitlatingen: wonnen door zich geheel met het gegeven „Deze film bereikt technisch zoo ver de vertrouwd te maken. grenzen van het mogelijke, dat in deze Het stemmingsvolle hoogtepunt dezer stijl, als men 't zoo noemen wil, iets nieuws beeldenrij is wel als Hannele door Christus nauwelijks meer te brengen zal zijn, inontvangen door de poort der zaligheid tegendeel het bereikte meer toegepast het Hemelrijk betreedt. moet worden. Een buitengewoon geslaagde, sobere uitKarl Hasselmann is de operateur, die beelding draagt er toe bij de aangrijpende samen met Urban Gad een bijzondere indruk te versterken. Margarete Schlegel schoonheid heeft weten te scheppen, de geeft een Hannele, beeldschoon, geheel het lichtverhoudingen van 't werkelijk gebeuren arme geloovige werkmanskind, verlangend en de stille gedachte uitgebeeld op donkere verlost te worden van de ellende dezer achtergrond, zijn meesterlijk van uitvoering. wereld. Trots alle ingetogenheid in uitIn de vertolking staat Mar gare tha drukking en beweging een bijzonder kunst- Schlegel als „Hannele" aan de spits: hier zinnige vertolking. Theodor Loos is de is het roerend kinderlijke behouden, een medelijdende, hulpvaardige menschenvriend natuurlijke vroomheid van geest, een heerGottwald, zooals door den dichter bedoeld. lijke uitdrukking van gevoelens, die zelfs Hermann Vallentin geeft de ontaarde in de sterkste scenes standvastig wordt metselaar Mattern, in andere rollen Ernst doorgevoerd. Dernburg, die zichzelf overtreft, verder Dat is Hannele, zooals de schrijver Margarethe Schön, Hugo Döblin en Emil Hauptmann < ze gaf, dat is de slaap van Heyse, alle goede krachten." Doornroosje uit het volksgeloof, die overEen berg persuitingen ligt hier voor gaat in het eeuwige verlangen naar een ons, doch we zullen weinig behoeven toe ongekend heilige sfeer". Cottwald, de onderwijzer, de te voegen aan deze critiek van dit bekende eenige die Hannele begreep en De „Berliner Volkszeitung" vraagt zich
haar leed doorvoelde.
I
,,Er riep een stem ... vanuit het water'
„Voor dat kind is hier geen plaats".
1
De verfilming van dit sprook ies-achtig gedicht is een mijlpaal voor de cinematografische kunst en met de verschijning van een dergelijk kunstwerk verheugen we ons. D^smet, die de schoone filmkunst wordt aangewreven, is dat ze slechts beoogd, alles wat laag bij de grondsch is, naar voren te brengen. Om speculeerend op den slechten smaak van de massa en op de ondeugden daarvan de bij de cinematografie betrokkenen rijkdommen te bezorgen. Niets is minder waar. Zeker er zijn er, die deze nieuwe kunst hebben misbruikt, maar vindt men dat ook niet op ander terrein? Doch de verkeerde handelingen van enkelingen kan men niet op rekening stellen van een geheel bedrijf. „Hannele's Hemelvaart" is niet het eenige kunstwerk om de ongunstige meeningen te weerleggen, maar 'tis toch weer een pleidooi te meer voor de cinematografie, een bewijs, dat deze iets kan voortbrengen wat de schoonheidsgevoelens streelt en wat in den mensch het betere opwekt. Wanneer zij, die altijd critiseeren meer blijk gaven van hun waardeering voor iets goeds, zouden we al veel verder zijn.
1
Wk
hSL 1
LB'^^^^
BHB^JHT £3
1
_-j«
^1
^■H
£&
i'ï V »»..
.. Hij komt ... vader.
[^■K!
1
IBIyE
WM iPWi >*
Ach lieve aartsengel, moet ik dan in mijn lompenkleed "
CINEMA EN THEATER
12
C.^X
grens zag blijven, hier slechts kort zijn, worden ze geduld, maar hun, die hier langer blijven, geldt de klacht. ' Een drietal van deze laatsten hebben we ter illustratie van dit artikeltje uitgekozem. ■ Daar is in de eerste plaats de goochelaar Larette, iemand die het meest mteressante geeft, wat er in de goochelkunst is. Hij weet het publiek te boeien en daarom engageert elke theater- of cabaretdirectie hem gaarne meerdere malen. U^CLUUW-UC
MONOLOGEN HET BOEK
iJw^rT ^ reedVweemaal in het Cabaret La Gaité te Amsterdam. Nu weer ,s h.j voor de tweede maal in Cabaret Americain te Dordrecht en hij werkte o.a. ook nog in de bekende zaal Frigge te Groningen en m het Centraal Theater te Amsterdam. Bij Pisuissfin Utrecht wL hij ook reeds eemge malen. Men ziet dus dat hij kieschkeurige directies had
BEWERKT NAAR EEN DU1TSCH GEGEVEN
SAM TRIP
Het lag bij een boekhandelaar voor 't raam, Gebonden in licht-blauw linnen; De titel sprak van levenslust „ Van schoonheid, jeugd en beminnen. Het scheen een schuchter maagdelijn, • Onschuldig en rein van zeden. Tot een bediende op zekeren dag Het boek heeft opengesneden. Hij las het heerlijke boekje door, Het schonk hem de schoonste droomen, Toen lei hij 't ruw weer op de plaats Vanwaar hij 't had weggenomen.
nnc"6/ ^M61"80116 DThofer Ensemble is ook reeds geruimen tijd in ons land. Maar ensembles als dit bestaan in Holland niet, het is op ieder programma een zeer aardig nummer, wat in zeer froede cabarets
3ennlnss en Xavler. Een elegant Belgisch danspaar, cjiic en mondain.
de knapsle goochelaar van den (egehwoordigen lijd
Jw'vrdmidtimm Het Damhofer-Ensembre. een alfrecfie voor elk cabaref-programinè.
H°!rJMWe ^ be00gen 0nS in striJdvragen, die zich in de kunstwereld voordoen, te verdiepen, willen we ditmaal toch een uitzondering maken op onze stelregel flin^ HWiIlen 'Uie[St d00r eenige onderhoudende lectuur en een flmke dosis mooie foto's ons blad voor ieder aantrekkeliik maken "ïe f ,ZUHen ^ Uitz0nder^ — "" een ander v^e tappen' De aanleiding daartoe is een te Amsterdam gehouden vergade nng en de verslagen daarvan in de dagbladpers' Die Vergadering w^ er eene van artisten. van Nederlandsche artisten. die meenden dat ze in hun brood worden benadeeld door de valuta * n Daar is ,n deze klacht een grond van waarheid, maar meer niet dan da. Onze vaderlandsche beoefenaars der kleinkunst in al hun verschillende vormen hebben zich wel wat te veel laten tdZ door hun pessimistische stemmingen. Dat in sommige gevallen Nederlanders zijn gedupeerd, willen we aanrfemen. maar laat men vooral niet uit het %ogP verliezen d^t ÏJL i T ^ We Z0Uden Willen 0Pmei-ken de cabaretkunst in de TZ N^rf* H "~ n1/nte",ationaal is. 't Is hier niet Nederland voor de Nederlanders. Wie belet Nederlandsche artisten om de grenzen van ons landje te overschrijden? Er zijn er trouwens reedjaië dit kleine plekje een te eng arbeidsveld vinden Maar zijn er misschien niet wat al te veel, die zichzelf artist
Jennings en Xavler, die zooals#onze beide foto's doen zien een zeer gratieusen dans te zien geven.
h Soor rr heel Weinig artiStieken 2in beschikken; die daardoor voor hun eigen landgenooten een last zijn, omdat ze te weinig in zich hebben om daarvoor ook niet-Nederlanders te be-
Sen Pn0l^ T, "V" ^^^S™ ^If menigmaal hooren klagen en dat verklaart, meenen we, ook wel, waarom de besten onder onze kunstenaars aan dergelijke klachten niet meedoen i, nw ^ t f f' genomen' hier uit het buitenland is gekomen, IrtSnTebt ^T hoedanigheid- N^t onze Nederiandsché artisten hebben we in ons blad vele dier buitenlandsche kunsteUit de daarbij l%Zlet *■ ^kUnnen ™**™>™ gegeven bijzonder2ien dat Ze met eere genoemd
De Ü Ir
'
berden.
hlu u , ~ WaarVan We de eIlende niet onderschatten ^ ~l kunstenaars gebracht, die hier anders nooit zouden zjn gekomen, omdat onze cabarets niet over de enorme ontvangsten der buitenlandsche beschikken omvang Wanneer de artisten, die men liever aan de andere zijde der
Erry A Merry hel algemeen gewaardeerde en bewonderde danspaar.
Edith en Qalllard Deze Iwee vormen wat men gewoonlijk noemt een excentriek dari^paar, dat ook in ons land met veel succes opgetreden is.
Een deftig heer zag 't kort daarna En wilde het boekje koopen. Hij is er, nadat hij 't had betaald, Verheugd mee naar huis geloopen. Maar spoedig bracht hij 't boek weer terug, Hij scheen volstrekt niet tevreden; Voor 'n nieuw boek had de man betaald, Maai dit was al opengesneden. En sinds dien dag kon 't kleine boek Geen enk'len klant meer bekoren, Want het had nu voor iedereen Den gloed der nieuwheid verloren.
C. H. Larette
c-O
DOOR
l Deze monoloog is het uitsluitend eigendom van den beer Lucien
nw ^ ^arette ***** 00k de gageS voor de Hollandsche artisten ] V 0r een SaiariS Werkt waar men twee l*L f we vernamen. ' Hollanders voor Krijgen T kan. zooals
Loworißi
CINEMA EN THEATER
werken kan. Ze waren o.a. in „NeUf" en het bioscoopTheater van Nöggerath te Amsterdam. Erry en Merry behooren tot de beste Duitsche dansparen. Ze waren reeds tweemaal in Cabaret La Gaité. werkten in het groote Tuschinski-Theater, waren bijPisuisse inUtrecht en in de Vieux Doelen in Den Haag. Ze vertrekken in het najaar met Pisuisse naar Denemarken. Van gage bederven is ook bij dit danspaar geen sprake, want ook zij zijn, naiar men ons mededeelde, precies tweemaal zoo duuf als het beste Hollandsche danspaar.
Het boekje ging van hand tot hand, Elk dacht de eerete te wezen. Maar merkte al heel spoedig, dat Een ander het reeds had gelezen. Het boek verloor zijn frissche kleur, Want 't bandje had veel geleden, Nadat het door een ruwe hand Te vroeg was opengesneden. Ten slotte heeft een ' bibliotheek 't Met vele andere genomen, En wie nu 'n kleinigheid betaalt, Kan 't daar in huur bekomen.
Danseuses Les Lyrlques Deze zes Belgische dames vormen een ballet, dal bij onze naburen wordt gewaardeerd.
Mary en Alfred Ree, Een uitnemend danspaar, dat in haar dans veel zorgt voor komische momenten.
Deze paar voorbeelden zijn met vele te vermeerderen. Een beetje meer ondernemingsgeest bij vele Hollanders zou de klachten over de buitenlandsche collega's heel wat doen verminderen. De waardelooze zien we graag verdwijnen, maar laat men met het badwater niet het kind wegwerpen. Het kwaad herstelt zichzelf wel en 't doet zulks vrij spoedig, want wie minder is, dan een gewoon Hollandsch „nummer" zal niet veel kans hebben op een verlenging van engagement en evenmin op goede aanbevelingen.
15
CINEMA EN THEATER
JAN nuscH
CORRESPONDENTIE. Aan allen, die naar een filmschool willen gaan. We hebben in de laatste paar weken eenige maien verzoeken ontvangen, om mee te deelen, waar men zich kan bekwamen voor het filmspel en waar goede filmscholen zijn gevestigd. We willen al die vragers hier openlijk tegelijk beantwoorden en ... waarschuwen. Dit laatste hebben we trouwens 't vorig jaar ook reeds gedaan. Goede filmscholen zijn er hier niet, omdat iemand, die weet, wat er vast zit aan 't filmen, en die hiermede geheel op de hoogte is, er niet aan denkt om filmles te geven. Dit moet altijd op een ontgoocheling uitlooppn, omdat geen der leerlingen er van verzekerd zou zijn z'n kost te kunnen verdienen. De pracktijk in ons land heeft dan ook reeds voldoende getoond, dat geen filmschool verrezen is ten behoeve van hen, die aanleg of roeping gevoelen voor filmartist, maar alleen voor de portemonnaie van de directies en „leeraren" dier scholen. Vandaar dan ook vrijwel zonder uitzon, dering de valsche voorspiegelingen van de engagementen, die zeker zullen volgen, en van de connecties van de school met fabrieken. Als de onwaarheid van het laatste wordt aangetoond, komen de mededeelingen van de fabricage van films door de directie der school. Wat even erg gelogen is. De „leeraren" zijn dan ook steeds personen, die wel eens gefilmd hebben, maar niets af weten van de moderne filmfa-
bricage. In 't belang van allen, die niet bedrogen willen uitkomen, schrijven we hier deze regelen. Men zij gewaarschuwd I
INSTITUTE ROMANE Manicure, Pedicure, Luxe en Physieke Mossage door ervaren Buitenlandsche Masseuse.van 10-12 en 2-9 uur.
DeRiemerstraate Tti.uszn Den Haas
Cen zeldzaam talent 1 Een van die kun-*-' stenaars, zooals er te weinig worden aangetroffen. Welk een fijn typeur is Jan Musch, hoe weet hij, als slechts zser enkelen, uit elke rol zooveel te halen dat z'n creaties zijn als openbaringen. En dat vindt men bij Musch niet in een enkel genre, zoo is 't bij hem in alles. Zijn uiterst fijne typeering bekoort telkens weer en dit is 't gevolg van een zich absoluut inleven in de uit te beelden persoon en in diens omgeving. De meest gecompliceerde, de moeilijkst te doorgronden figuren zijn, als Musch ze geeft, zoo gemakkelijk te begrijpen, dat er voor niemand meer raadselen zijn. Hij verstaat de groote kunst om alles, wat er in hem leeft, anderen deelachtig te doen worden. Van Musch zijn er zoo vele creaties, die men nooit zal vergeten. Over de laatste jaren zullen we niet spreken, wat hij bij „Het Schouwtooneel" gegeven heeft, kan elk oogenblik weer op het repertoire komen. Doch laten we nog eens even in herinnering terug roepen de oude Nederlandsche Tooneelvereeniging, den tijd van z'n optreden bij Royaards en daarna bij Heyermans' Tooneelvereeniging. Dan denken we aan z'n koster Langebier uit „Allerzielen", aan z'n Mark Violier in „De Violiers", aan Hille Habbe in „De Heks van Haarlem," aan Salomon in „De vijf Frankforters", aan de bode uit „Gijsbreght van Aemstel", aan Samuel Silley uit „Mijlpalen", aan Puck uit „Een Midzomernacht-droom", aan Chapeloup in „Zenuwachtige Vrouwen", aan Van Vliet in „Tropenadel" en vooral aan Jasper, den naturaliënhandelaar in „Eva Bonheur". Dit zijn er een tiental creaties, maar wie Jan Musch dikwijls heeft zien optreden, kan er heel gemakkelijk nog tweemaal zooveel aan toe voegen. Jan Musch is een artist van groote gaven, die we hopen heel lang te mogen behouden. Wat meer krachten als hij en 't zou er voor ons tooneel minder slecht uitzien.
CINEMA „DE MUNT" IC AL VERSTRA AT 226 - AMSTERDAM TELEFOON NOORD 8869
STEEDS DE EERSTE IN HET BRENGEN
MASSAGE Done by certificated Nursns. Hours from 11-9 - 285 Weimarstraat The Hague Teif. M. 4767
VAN HET LAATSTE Orkest »Mier leidieg raa JOHN BELDEN
GRAND THEATRE lederen avond 81/4 uur
WAAR GAAN WIJ HEEN : AMSTERDAM:
CENTRAAL THEATER Amstelstraat Amsterdam Directie MAX VAM GELDER
Het intieme, sezeiiige theater van Amsterdam's uitgaande wereld.
1
SHIMMY -~>
Onderricht dagelijks
C HUNKERT
T
1
DAMSLEERAAR *. OMeabaraeveldMr.'tS Ad« Tel. C. 131G
— ik zes ie ze heeft.... Fransche klucht.
Regie Louis de Bree
KRASNAPOUSKY Dagelijks Diner-Concert Witte Zaal en Avond-Concert Wintertuin. 3 SOLISTEN.
: ROTTERDAM:
natuurlijk naar het W.B.-Theater omdat deze week wordt gegeven
Een Moeder die niet sterven wil Levenstragedie Het Gebroken Scherm naar den roman van Henry Bordeaux. twee films die wij fen zeerste aanbevelen.
CINEMA EN THEATER
Van Bakkerij tot Bioscoop: Het Haagsche City-Theater •
'4
1
■ fv3
i| 1 '
**■' '■IP**:'" In Den Haag verrijst een nieuw bioscooptheater. Elke Hagenaar weet dit Achter de lunchroom van den bekenden Lensvelt Nicola komt deze nieu we kunsttempel, op de plaats waar eens al de lekkernijen werden vervaardigd, waardoor Lensvelt naam maakte. En over eenige maanden zal men er in gemakkelijke fauteuils gezeten kunnen genieten van wat de cinematografie voor schoons biedt. Nog zal er veel moeten gebeuren voor het publiek kan worden ontvangen, doch er zit schot in, zooals we dat gewoonlijk plegen te zeggen en de directeur, de heer J.
de Koning, is lang niet onlovreden. We zijn in de gelegenheid hier een drietal foto's te geven van dezen bouw. Die links-boven is een historische reeds, zoo was 't eens, dat was de bakkerij-ruimte, ontdaan van de vele machinerieën, daarnaast de bouw in den winter, de muren opgetrokken op de fundamenten der bakkerij, waar menziet, hoe de sneeuw 't werk belemmerd heeft. En op d? derde is ,,de Meiboom in de kap". Daar -beneden ligt de groote ruimte van de theaterzaal, waar straks bijna twaalfhonierd personen plaats zullen kunnen vinden.
Alle rechten voorbehouden.
Het is verboden vóór beroepsartisten deze coupleften in bet publiek te xingen
NÜQl UNEMA^THEATtR \m ONS CABARETLIEDJE LXX.
TEKST VAN SAL. STAAL
(4ëzrtar=^a
HET MOEDIGE MEISJE s^ZX^ (WAT ZE KRIJGEN KON, EN WAT ZE NAM). -yX—r
.^By -Uetf,
ttlltM
•-L4
"
cm/
'
y
l2üuactyu.i»!mad*iaMliMtM.itnf.
' * * i
-
i|
'»iji'^'i"
%*Maw:y>e.t^jg,4M>'^
* é
' y y
ZW^tuji^W ^n-Jt« ^i^t/w
Toen ze thuis kwam van kantoor, Moe van 't tikken en het schrijven, Ging ze naar haar kamertje. Haar gedachten te verdrijven, 't Arme kind haar hoofd liep om. 't Was ook heelemaal geen wonder; Twee aanzoeken, op één dag. Voel je je niet lekker onder:
(Wat ze krijgen kon). Als ze trouwen zou met hem Met de candidaat-notaris, Waren ze van zorgen vrij Want hij had een goed salaris I Dan was teerste kwaliteit Wat ze ook zou willen dragen, Alles kon ze koopen dan: Niets behoefde ze te vragen:
(Wat ze nam.) En ze trouwde toen met hem. Mét het heel gewone klerkje; Deed haar eigen huishouding. Was niet vies van zoo'n werkje. En des avonds kwam het uur Dat ze samen konden praten, Als ze in het schemeruur Rustig voor de ramen zaten:
Refrein De één was een heel gewoon klerkje, Deed dienst bij een cargadoor De ander keek neer op zoo'n werkje. Was op een notaris kantoor. Hij was candidaat-notaris, De opvolger van zijn patroon. Hij sprak altijd van zijn „salaris," Het kïerkje dat sprak van z'n „loon".
Refrein Hij was chiquer gekleed dan het klerkje, Dat dienst deed bij een cargadoor Hij keek dan ook neer op zoo'n werkje. Hij I van het notaris-kantoor I Maar ondanks zijn zeer goed salaris. En ondanks zijn vleiende stem, Heeft zij hem dien dag afgewezen; Het meisje'dat hield niet van hem...
Refrein En daar op de derde verdieping. Daar was het hun hoog paradijs; Daar leefden ze samen gelukkig. Ver boven /t rumoer en gekrijsch.Daar zongen ze beide van vreugde. Daar luisterde zij naar zijn stem. Daar zoenden z'èlkaar óp de wangen. Ze hield ook zoo dol-veel van hem.
Redactie Pier Westerbaan
OP PAGINA 18 EEN CABARETLIEDJE
Woorden van G. MOUSSAULT Muziek van WILLY CORSARI
Administratie Galaewater 22,
lelden
