MamboViewPoint Weblog 26 maart 2010, Mambo Bruist! Herman Erdtsieck en Marion Neidt We rijden door Mambo en zien overal activiteiten. We zijn hier nu ruim een jaar. Toen we kwamen was Mambo ingeslapen dorpje waar vooral veel gepraat maar weinig gedaan werd, behalve dat mensen moesten werken aan hun dagelijkse beslommeringen. De heldere lichten van het dorp waren vertrokken naar elders en de dorpsraad dacht vooral aan hun eigen portemonnee. Waarschijnlijk door het vroegere communistische systeem dat Tanzania kende en door de absolute gehoorzaamheid aan autoriteit, werd er verder vooral afgewacht. Maar de overheid deed niets dus er gebeurde niets. Bijvoorbeeld de toegangsweg. Het district had een aannemer ingehuurd die de weg inclusief die naar het buurdorp Tema zou repareren. Die kwam, die zag die aaide hier en daar over de weg en stak de rest in zijn eigen zak. Na een week was het minstens net zo erg als ervoor en niemand (behalve wij) die klaagde. Een paar jaar eerder was er geld ingezameld voor de watervoorziening. De overheid zou dat voor elkaar maken maar het dorp moest daaraan bijdragen. De overheid deed vervolgens niets en het geld dat op een speciale rekening van de NMB bank was gezet was verdampt doordat de NMB veel kosten en rente rekent ipv service verleent en rente geeft. Uiteindelijk was er geen water en ook geen geld meer en waren de inwoners ook wantrouwig naar ons toe om nog een keer wat bij te dragen, nu in de vorm van werkzaamheden. We zijn op weg naar de wegwerkzaamheden die sinister genoeg naast het huis zijn van de net overleden meneer Madambo, een van de oude raadsleden die zich wel inspande voor het dorp maar vooral voor de "allowences" die hij daarmee verdiende. Het laatste wat hij tegen ons zei was dat hij er trots op was dat het nieuwe "Mambo" bord in Nederlandse steil en dat staat voor de vooruitgang die nu plaatsvindt, naast zijn huis mocht staan. Het bord staat net als het huis van Madambo aan de ingangsweg van Mambo. Zelfs Madambo was op weg te veranderen, maar hij mag het niet meer meemaken. Voor Mambo draait zijn begrafenis uit op een publiciteitsvoordeel omdat het druk is en ook de familie en "vrienden" van elders zien dat er in Mambo niet meer wordt afgewacht. Een van de bezoekers van de begrafenis was het parlementslid van onze streek, meneer Ngwilizi. Hij was nog nooit in Mambo geweest maar dook vorige week op bij onze lodge omdat er ook elders veel over ons en Mambo gepraat wordt hij wel eens wilde weten waar MamboViewPoint voor stond. Nu is hij inmiddels al voor de tweede keer binnen een week langs geweest. Van de nieuwe dorpsvoorzitter hoorden we dat hij zich meteen ook in zou gaan zetten om de negatieve opstelling van de Disctricts Comissioner (zeg maar de commissaris van de Koningin van de Usambara's) richting MamboViewPoint en Mambo te veranderen. In de kielzog van Ngwillizi is er vandaag iemand anders op bezoek die zich ook voor parlementslid www.MamboViewPoint.org weblog 2008 Voor meer verhalen van onze weblog zie www.MamboViewPoint/MamboViewPointMain/Dutch/Weblog.htm
verkiesbaar heeft gesteld en niet achter wilde blijven. Om populair te worden betaalt hij de reparatie aan een andere weg die uiteindelijk ook in Mambo uitkomt. Het is dus verkiezingstijd voor het parlement. Dat merken we niet alleen aan het parlementslid en zijn concurrent maar ook binnen het dorp. Alhoewel er meer partijen zijn wordt het land sterk gedomineerd door de "ruling party" die zelfs ambtenaren inschakelt om er voor te zorgen dat er vooral op hun gestemd wordt en mensen als onze dorpsvoorzitter en de DC er op aanspreekt als dat niet het geval blijkt te zijn. Eind vorig jaar was in Mambo een groot deel van de stemmen voor de gemeenteraad echter wel naar de oppositie gegaan omdat men ontevreden was over de DC die de toegang naar de door Ndege gevonden footprints heeft geblokkeerd en daarmee de mogelijkheden voor en bron van inkomsten voor de streek. Die oppositie zit nu de nieuwe gemeenteraad (die toch al actief was) op de hielen of ze het wel goed doen. Zelfs de oude raad is ter verantwoording geroepen om uit te leggen wat er met het belastinggeld dat wij over de aankoop van het land hebben betaald is gebeurt. Het was niet uit te leggen en de oude raad rest het slechts om het terug te betalen. Hoewel iets terugbetalen is zowel bij individuen als winkels, bedrijven en de overheid een vrijwel onbekend verschijnsel en ook in dit geval zal het wel verzanden, maar toch. In het begin hebben we vertrouwen moeten winnen. We zeiden wel dat we het goed voor hadden met het dorp, maar met name toen bleek dat we niet allerlei opgehouden handjes vulden moest men het eerst nog maar eens zien. Nu dat vertrouwen er is krijgt men ook vertrouwen in zichzelf en gebeurt er van alles ook zonder dat wij dat nu initiëren. Zo blijkt ineens beneden aan onze berg een nieuw guesthouse voor chauffeurs van de groentetrucks gebouwd te worden. De eigenaar is een oud-Mambo inwoner die ergens in Tanga of Arusha woonde en terugverlangt naar zijn dorp en nu kansen ziet en terug gaat komen. Ook de "shopkeeper" die een van de rijkste mannen van het dorp is, is in beweging gekomen. Hij bouwt een "laboratorium" bij de dokterspost. Welk een toeval dat we net een doktersechtpaar op bezoek hadden die nog een oude microscoop op zolder hadden liggen en deze op gaat sturen. Zo'n microscoop is belangrijk omdat je daarmee kunt zien of iemand malaria heeft. Nu is er alleen in het verderop gelegen Sunga een dokter van een privé "kliniek" die dat kan (maar dat niet erg hygiënisch doet en het kost geld, iets waar de mensen hier nog niet echt veel van hebben). Na nieuwe kleren bleek de mobiele telefoon een van de toppers op de verlanglijstjes. Inmiddels zijn er met onze hulp, omdat wij de enigen zijn in de verre omtrek met een kopieermachine, meer dan 500 geregistreerd en zie je iedereen bellen. De groep die aan de weg werkt is een hechte groep en heeft de smaak te pakken. Als een van de 6 gebeld wordt met een zo'n fancy mogelijke ringtone raakt men in extase en voert de gebelde trots zijn gesprek dat achteraf uitgebreid wordt nabesproken. Alhoewel de telefoonmaatschappijen met hun dure tarieven en megawinsten nu niet bepaald de armsten ondersteunen is die communicatie toch van wezenlijk belang, al was het maar dat mensen beter geïnformeerd zijn of niet kilometers moeten lopen om een bericht door te geven. Dat komt direct ten goede aan de bedrijvigheid in het dorp. Het zal niet aan ons liggen misschien maar inmiddels staan er 5 GSM masten om ons heen waar er vorig jaar nog maar eentje zonder dekking in het dorp was. De nieuwe gemeenteraad heeft er geen gras over laten groeien. Na de regentijd is vrijwel direct de toegangsweg naar het dorp weer hersteld van de schade. Elke zaterdag is het vrijwilligersdag en wordt iedereen geacht een uur of 2 een bijdrage te leveren aan bijvoorbeeld het opknappen van de weg. De "stadsomroeper" blaast al de avond tevoren op zijn hoorn dat www.MamboViewPoint.org weblog 2008 Voor meer verhalen van onze weblog zie www.MamboViewPoint/MamboViewPointMain/Dutch/Weblog.htm
iedereen moet komen. Zo is ook de waterleiding ingegraven en konden we in 4 zaterdagen 4 kilometer leiding ingraven en nu is er ook in het dorp stromend water, al zijn de 10 kranen nog maar een begin. Iedereen die niet komt krijgt een boete, meestal een "Jogo" dat Kisambara (de lokale taal hier) staat voor een haan. In het "gemeentehuis" moet je dan ook niet raar opkijken als je uit de enige aanwezige kast het geluid van een kraaiende haan hooit komen. De DC had ons verboden om iets met de dispensary (dokterspost) te doen. Waarschijnlijk uit angst dat we hier ons eigen "koninkrijkje" zouden beginnen en door de dingen te doen die zij (ja de DC is een zij) heeft laten liggen en dat haar te schande zou kunnen maken. Maar ja, als de watertanks die bij de dispensary staan en nu het regenwater opvangen, lek zijn gekaakt en er wordt om hulp gevraagd wat doe je dan. Gelukkig bleek de leverancier van onze waterleidingen en tanks bereid om een technicus te sturen om ze te repareren. Dat bleek ook weer niet zo moeilijk dus hebben we de kunst afgekeken en kunnen we het een volgende keer zelf. Ook het buurdorp Tema (waar de familie van onze manager Ndege woont) is ontwaakt en voert een soort competitie met Mambo in de vooruitgang. De dispensary bijvoorbeeld daar die al 4 jaar in aanbouw was, wordt nu eindelijk afgemaakt. Wij hebben het glas voor de ramen voor ze meegebracht uit Dar es Salaam. Veel werkers en ook enkele vrouwen die potten voor ons maken komen uit Tema en door Ndege is er ook met hen een sterke band. De oudere vrouwen uit het dorp die van hun familie nu kennelijk ook niet alles kunnen verwachten, hebben een groepje gevormd. Ze kwamen een keer heel erg officieel langs en wilden door ons, MamboViewPoint als de groep “Bibi’s van Mambo”, erkend worden. Ze verbouwen nu de wortels die ze aan ons verkopen. Dan komen we Musa tegen. Hij was de grondeigenaar die voor een piepklein stukje grond 30.000 dollar vroeg omdat hij een auto wilde kopen. Mede onder druk van het dorp bond hij in. Hij kocht van de opbrengst een maismolen. Daar heeft hij nu zoveel mee verdiend dat hij op een splinternieuwe motor rond rijd. Van Chinese makelij, dat wel. Ik geef toe, nog niet alles is gelukt. zo hebben we zes gidsen opgeleid om toeristen rond te leiden. Het streven was om hen samen met een groep gidsen uit Mtae een soort vereniging op te laten richten die dan op afroep een gids konden leveren. Maar samenwerken is niet de sterkste kant van de mensen hier. Misschien doordat ze beu zijn van de communistische tijd waarin coöperaties verplicht waren gecombineerd met een soort korte termijn winstbejag is het veel ieder voor zich en God, Allah of de overheid voor ons allen. Maar voor de gidsen gaan de kosten voor de baten uit, zeker zolang wij nog niet veel gasten hebben. Ook de families werden ongeduldig dat hun kroost steeds maar zonder inkomen bij MamboViewPoint rond hing en zo zijn ze een voor een als in de mist opgelost. Vrij zeker dat als het later druk wordt ze wel weer terugkeren. Vooralsnog zijn we nu aangewezen op een aantal oudere gidsen die door de wol gewassen zijn. De eigenaar van een locaal pensionnetje in het buurdorp Sunga, meneer Mbondeï is een rasechte opportunist. Hij is tevens de voorzitter van Sunga, zeg maar de gemeente waarin Mambo met 7 andere dorpen is verenigd. Aanvankelijk werkte hij mee als was het maar omdat wij daar sliepen omdat we zelf nog geen onderkomen hadden. Maar we waren nog niet op onze eigen stek toen hij ons aanbod voor samenwerking kennelijk niet begreep, de concurrentie vreesde en ons begon tegen te werken. Maar hij verkeert in crisis, hij is impopulair, dreigt niet meer herverkozen te worden, zijn copyshop werkt niet omdat de generator van Chinese kwaliteit het begeven heeft, zijn Landrover heeft vooral technische problemen en uiteindelijk solliciteerde zijn dochter bij ons, loopt zijn pension ook niet erg goed en heeft hij een maagzweer van alle zorgen. Ook bij hem zijn er weer tekenen van toenadering en verwachten we dat hij uiteindelijk weer ten goede zal keren. Hij is iemand met een typisch Tanzaniaans www.MamboViewPoint.org weblog 2008 Voor meer verhalen van onze weblog zie www.MamboViewPoint/MamboViewPointMain/Dutch/Weblog.htm
ondernemerschap. Hij ziet iets dat goed is of lijkt, kopieert dat echter zonder er echt verstand van te hebben, waarna het halverwege mislukt door gebrek aan geld of kennis, en hij weer iets nieuws bedenkt, dat weer wel. Langs de weg van het dorp naar MamboViewPoint is het een en al bouw-activiteiten. Voorheen was het een doodlopende weg, maar nu dat verandert zie je ineens mensen bezig met een plaats te maken voor een huis of een winkeltje. We krijgen veel aanloop van mensen die een idee hebben en iets proberen. Soms een beetje bizar zoals de landrovereigenaar die de auto aan ons wilde verhuren en van ver met zijn auto vol met "vrienden" hierheen kwam en geen geld meer had voor de benzine voor de terugweg omdat hij er op rekende dat we de auto per direct zouden huren. Soms ook leuk zoals mensen met zelfgemaakte beeldjes, hoeden, pottery of oude munten of zoals gisteren een jongen die kwam vertellen dat hij goed kon acteren. Morgen komt hij een stukje van 15 minuten vertonen. We zijn benieuwd. Onze gasten zijn helemaal enthousiast van onze live-gitarist die zo vals speelt dat het weer mooi is. Ook hij heeft nu regelmatig wat inkomsten en zal wellicht anderen inspireren, wat meer muziek kunnen we gebruiken. De acteur blijkt inmiddels zichzelf voorbijgelopen en probeert nu te gaan voor een keyboard die we dan wel moeten kopen voor hem. Misschien dat hij nog een beter idee krijgt. Maar we hebben nu ook een heuse artist, hij is een kei in houtsnijwerk. Hij kwam een keer aanlopen met wat beeldjes die hij gesneden had met een bot schilmesje en scheermesje. Je kon zo zien dat hij talent heeft. Hij werkt nu hier met grote regelmaat bij ons, kan ons betere snij-gereedschap gebruiken en verder slepen we hem overal mee heen zodat hij ideeën op kan doen en met collega kunstenaars kan praten over technieken enz. Wat wij hem echter op het hart drukken is dat hij zijn eigen stijl moet behouden en verder ontwikkelen. Gelukkig heeft hij geen enkele neiging to copy-cat activiteiten. Hij heeft al een aantal prachtige stukken gemaakt die hier in de lodge staan te pronken. Ook komen we vreemde projecten tegen zoals dat van de zusters van Rangwi die 30.000 boompjes hebben gekweekt maar geen idee hebben hoe ze te verkopen en ook niet de handelsgeest hebben om ze bv goedkoper van de hand te doen in plaats van ze groot te laten groeien tot ze niets meer waard zijn. Voor hen hebben we een fraaie oplossing bedacht, maar of het wat gaat worden is de vraag. Erg voortvarend zijn ze niet en hun budget is gelimiteerd. De vrouwen die de richtingsborden hebben gemaakt hebben inmiddels hun eigen handeltje. Ze maken beeldjes die we aan gasten verkopen en met hulp van de heuse artist uit Mtae begint dat aardig te lukken. Vooral omdat het origineel is en niet hetzelfde dat je elders in Afrika bij bosjes kunt kopen. Om het in goede banen te leiden hebben we samen met vrienden uit Nederland inmiddels een Nederlandse stichting MamoSteunPunt opgericht. (www.MamboSteunPunt.org) De eventuele donaties gaan samen met de bijdragen van onze gasten in een pot waaruit de projecten gefinancierd worden. Hoewel de gemeenteraad het in principe vrij kan besteden krijgen ze het geld niet. Ze kunnen aangeven wat ze willen en wij regelen dan de spullen en eventueel het werkloon dat we rechtstreeks aan de werkers betalen. Op die manier kan er niet veel verdwijnen. Dat was wel even wennen want men had sterk de nijging om het geld op te potten en dan extra geld aan ons te vragen voor de projecten. Klapper was wel het district die de www.MamboViewPoint.org weblog 2008 Voor meer verhalen van onze weblog zie www.MamboViewPoint/MamboViewPointMain/Dutch/Weblog.htm
gemeente de opdracht geeft om een bepaald bedrag in te zamelen waaruit de scholing voor arme kinderen wordt gefinancierd. Elk dorp mag dan 3 kinderen voordragen die een studiebeurs krijgen. En natuurlijk kwamen ze met de pet hier, want wie kan er anders een substantieel bedrag bijdragen. Een erg lange weg waarvan de organisatiekosten wel eens erg hoog zouden kunnen zijn. Dan zouden we toch liever direct aan de school of aan studiebeurzen bijdragen.
Ook is het fonds aangeboord voor een reis naar de DC in Lushoto. Van haar chauffeur hoorden we dat zij behalve tussen haar kantoor en haar woonhuis in Dar-Es-Salaam verder nergens komt in haar district en dus ook niet in Mambo. Aldus heeft de nieuwe gemeenteraad een afspraak gemaakt om te bespreken waarom ze toch zo tegenwerkt als het om de footprints gaat. Maar ze is niet makkelijk, ze bleek op de dag van de afspraak er doodleuk niet te zijn en verordonneerde dat ze de volgende dag maar terug moesten komen. Er niet bijnadenkende dat de voorzitter en de secretaris de hele dag onderweg zijn, voor hen doen veel kosten maken, geen inkomsten hebben die dagen omdat ze voor de gemeente bezig zijn en nu dus ook nog een overnachting moeten betalen en een dag extra kwijt zijn. Eerder hoorden we van twee dokters-vrijwilligers in het ziekenhuis in Lushoto die hun bevindingen met haar kwamen bespreken dat ze hen een halve dag op de gang had laten wachten totdat ze uiteindelijk maar onverrichte zake vertrokken en niet met de DC gesproken hebben. Zo verging het ook onze dorpsvoorzitter. Op dag 2 bleek ze ineens naar Tanga te zijn vertrokken en liet ze weten dat ze maar een andere keer terug moesten komen... Ze riskeert haar baan, als er te veel mensen door haar impopulariteit op de oppositiepartij gaan stemmen is het gedaan. bekijk hier de tot nu toe gerealiseerde projecten bij de plaatjes: 1: Het toegangsbord van Mambo 2: Het parlementslid Ngwilizi op bezoek. 3: De "roadgroup" poseert bij de werkzaamheden aan de toegangsweg. 4: Een kunstwerk van onze nieuwe artist
www.MamboViewPoint.org weblog 2008 Voor meer verhalen van onze weblog zie www.MamboViewPoint/MamboViewPointMain/Dutch/Weblog.htm
