magazine Maria Helena over háár stad Rob Phielix trouwt zijn Wilma Op weg naar klantvriendelijke branche Opmerkelijke gastcolumn Gerard Cox

Jaargang 6 • n um m er 3 • a ug ustus 20 0 8

www.rtcnv.nl Rij méé. Bel de RTC!

010 - 462 60 60

e n i z a g ma

To order a taxi please dial (0031) (0)10 462 60 60 See also page 18.

Maria Helena over háár stad Rob Phielix trouwt zijn Wilma Op weg naar klantvriendelijke branche Opmerkelijke gastcolumn Gerard Cox Uitgave van de Ro tterdamse Taxi Centrale RTC N.V.

magazine 6e Jaargang - Nummer 3 - Augustus 2008

In dit nummer

column Waardering Onverwacht goed zijn de eerste uitkomsten van de telefonische enquête over het rtc magazine. Wij wilden weten hoe u over ons blad denkt en of u het überhaupt wel inkijkt. Criticasters meldden ons voor het begin van het onderzoek, dat het waarschijnlijk vaak ongelezen bij het vuil terecht komt. Dat blijkt gelukkig slechts zelden waar te zijn. Er bestaat zelfs veel waardering voor dit relatiemagazine. Men vindt het mooi, leest het en zegt er door op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen in de taxiwereld. Op de vraag of wij het mogen blijven toesturen of dat het achterwege gelaten kan worden, antwoordde vrijwel elke geënquêteerde dat men het niet wilde missen. Binnenkort krijgt iedere klantenkaarthouder, die ons één keer per kwartaal verschijnende magazine ontvangt, ook schriftelijk de gelegenheid bewust te kiezen of toch maar te bedanken voor het blad. De enquête was immers slechts een telefonische steekproef. Echter, de voorlopige uitkomst ervan is een enorme opsteker voor de makers van rtc magazine. Wij zijn er blij mee, want iedereen stelt immers prijs op een goede waardering. Wij zijn ook benieuwd naar de waardering van de gebruikers van de RTC taxi’s. Om die reden is een enquêteformulier meegestuurd en wij vragen u om dit formulier ingevuld en wel voor 1 oktober aanstaande aan ons te retourneren. Met de uitkomsten ervan willen wij lering trekken. Aan de hand van uw op schrift gezette ervaringen indien nodig onze service verbeteren. De ongetwijfeld vele klantenkaarthouders, die het ingevulde enquêteformulier terug gaan sturen, verrassen wij nadien nog met een presentje. Waardering is er ook voor de inzet van de vele RTC chauffeurs die dagelijks hun best doen om onze klanten optimaal te bedienen. Dat gaat hen niet altijd gemakkelijk af in het drukke verkeer en met die moordende concurrentie. Toch zijn zij blij u te mogen helpen. Het zijn gewone mensen van vlees en bloed met (opvallende) verhalen van alle tijden. Ook in deze uitgave staat weer een aantal opmerkelijke stories. Taxichauffeur Rob Phielix bijvoorbeeld is een bijzonder zorgzame man, die na jarenlang vooral Vervoer op Maat klanten te hebben vervoerd, nu zelf zeer hulpbehoevend is geworden. Hij vroeg zijn partner, met wie hij twee prachtige dochters heeft, in zijn mogelijk laatste levensfase alsnog ten huwelijk. In het verhaal over een van onze klanten, die op een jaloersmakende locatie boven de rivier woont, staat onder andere hoe zij een stad als Rotterdam is gaan waarderen. Als uitgaanstip voor met name senioren klantenkaarthouders verwijzen wij naar het bijgesloten programmaboekje van het UITbureau voor ouderen van dienstverlener Laurens. In het vorige magazine stond al wat deze zorginstelling op dit vlak zoal doet. Daar zijn toen behoorlijk wat reacties op gekomen en dat waarderen wij nu met een los bijvoegde aanbieding op maat. Raad van Bestuur, Sjaak de Winter.

MARIA HELENA LEERDE DE HAARVATEN VAN DE STAD KENNEN 4 MET Z’N VIEREN EXOTISCHE DRIEWIELERS EXPLOITEREN

8

GOEDE RAAD ONTDEKT COÖPERATIEVE KRACHT

9

RENÉ MUDDE HEEFT EEN HEEL APARTE REMEDIE

10

ONGENEESLIJK ZIEKE ROB TROUWT ZIJN WILMA

12

SCHONERE LUCHT BOVEN DE MAASSTAD

14

ZAKENFLITS! DOMINA HOTEL

16

COLUMN PETER VAN DER HEIJDEN

17

DE VERLANGENS VAN COBI

19

OP WEG NAAR KLANTVRIENDELIJKE BRANCHE

20

GASTCOLUMN GERARD COX

22

10

12

22

Foto voorpagina: Huib Nederhof.

SERVICE Op pagina 18 vindt u al onze telefoonnummers. Onze adverteerders maakten het mede mogelijk om dit nummer uit te brengen. Dank daar voor. Wilt u ook adverteren? Bel Willem de Bol Jong, 06 54345290

COLOFON Uitgever

Redactie E-mail Vaste gastschrijver Fotografie

Productie Raad van Bestuur Oplage

: Rotterdamse Taxi Centrale RTC N.V. Keenstraat 46, 3044 CD Rotterdam Telefoon: 010-4626333, Website: www.rtcnv.nl : Willem de Bol Jong, telefoon: 06 54345290 : [email protected] : Jaap Deijbel : Cees van Meerten FotoExpressie Huib Nederhof, Jan Fähmel en Willem de Bol Jong : Drukkerij Broekzitter BV : Sjaak de Winter : 11.500 op controlled circulated basis

Niets uit deze uitgave mag zonder toestemming van de uitgever worden gebruikt, gekopieerd of gepubliceerd. Aan de gepubliceerde artikelen kunnen geen rechten worden ontleend. rtc magazine verschijnt 4x per jaar.

r tc magazine • a ugustu s 20 0 8 • 3

Maria Helena leerde de stad tot in al zijn haarvaten kennen Een dynamische, universitair geschoolde, veel taxi rijdende, goed uitziende businesscoach van middelbare leeftijd strijkt deze zomer vier jaar geleden bewust neer in een opstandige, roerige stad als Rotterdam. Leiden is toch een veel betere, rustiger en schonere plek om te wonen, Maria Helena de Vries? Ze beaamt dat, maar is ook idealist en verbeteraar in den top. Vanuit haar appartement op de zevende etage van woontoren Montevideo kijkt ze als het ware de luchtvervuiling tegemoet. Toch kozen Maria en haar man voor deze alleen al panoramisch onverslaanbare stek aan de oevers van een wereldhaven. “Als ik hier burgemeester word, rijdt iedereen straks op waterstof en draait de naburige industrie op kernenergie. Schoner kan niet.” Boem, die zit. “Ook zal ik meteen alle brommers van de fietspaden halen. Op mijn fietstochten door de stad heb ik veel last van deze dikwijls levensgevaarlijke capriolen uithalende mede weggebruikers. In andere steden mogen zij wel op de rijweg, alleen in Rotterdam niet. Fietsers zijn niet tegen hen opgewassen. Voor auto’s tonen ze wel respect. Laat die brommer toch staan, neem een fiets. Goed voor het milieu!”

r tc magaz in e • a ug u s tus 2008 • 4

Hebben we hier een kandidaat opvolger van Opstelten aan het woord? Het lijkt er wel op. Maar zo mogelijk nog interessanter is de wijze waarop ze door het leven bruist. “Mijn man Herman, gepromoveerd psycholoog, en ik kozen voor de Maasstad vanwege het dynamische karakter. Wegdommelen in Leiden of veel eerder nog op de geboortegrond van het Groningse platteland, wilden wij absoluut niet.”

Allereerste Voordat ze als allereerste kopers (!) in de voorlopig nog hoogste woontoren van

Nederland terecht komen, maakt het echtpaar samen in 2004 een tussenstop in de Hoge Heren. Ook al zo’n dynamisch, opvallende en om jaloers op te worden Rotterdamse woonlocatie. Maria Helena raadt meteen de gedachte. “Ons Leidse huis was snel verkocht en de oplevering van het huidige onderkomen nam nog de nodige tijd in beslag. Vandaar eerst huren in de Hoge Heren.” Eenmaal daar wonend verkennen beide nieuwkomers ruim een jaar lang intensief en ook deels uit eigen belang vanwege hun zaak, ieder weekeinde al fietsend elk onderdeel van de Maasstad.

Katholiek in gereformeerd dorp Drs. Maria Helena de Vries, 51 jaar jong, is in het Groningse Zuidhorn geboren als jongste van negen kinderen. Het grote katholieke gezin leeft in een gereformeerd dorp. Studeert eerst aan de Universiteit Groningen en later aan de Rijksuniversiteit Leiden (RUL) klinische en sociale psychologie. Op 28-jarige leeftijd haalt ze aan de RUL eindelijk haar bul op. Wel wat laat, vindt ze, maar inmiddels was al wel zoon Vasco geboren. Haar trots is nu 22 en 4e jaars student economie en rechten aan de Erasmus Universiteit. Na haar studie begint Maria Helena meteen een eigen bedrijf in business coachen op individueel, team en organisatie niveau. Haar man werkt dan nog bij TNO als innovatie adviseur. Na zijn promoveren op het proefschrift ‘Inspirerend leiderschap’ maken ze samen in 1999 een doorstart en noemen hun beider zaak voortaan Panta Rheyn. Het betekent alles stroomt. “Je kunt niet doen alsof er

niets verandert. We worden ook ouder, water stroomt door, kinderen worden groot en Feyenoord kampioen”, zegt ze veelbetekenend.

Maria Helena: “We fileerden het Oude Noorden, Delfshaven, de Tarwewijk, Pendrecht, noem maar op. Het is dus niet zo dat wij, mondaine tweeverdieners, uitsluitend de betere locaties bezochten. Soms werd je wel minder vrolijk van het hetgeen je onderweg tegenkwam. Maar je leert je stad, zeker vanaf de fiets, wel tot in al zijn haarvaten kennen. Goeden morgen, wat een verschil met al die andere grote steden.

wereld is een jungle met wetten der natuur. De stad is eveneens een oerwoud, bovenal gevuld met mensen die allen een geweten hebben. Voor het in goede harmonie naast elkaar leven in deze van oudsher scharlaken stad, is alleen dat al een heel belangrijk gegeven.”

“Helemaal fout is elkaar ontzien, want dat betekent elkaar niet willen zien” Rotterdam is echt heel multicultureel. It takes indeed all sorts to make a dynamic world. In die Haagsche Kaasstolp durven ze dat niet te onderkennen. Neem zo’n wijk als Delfshaven. Gelet op de bevolkingssamenstelling is het een prachtig voorbeeld. Daar moet je elkaar serieus nemen, elkaar durven aanspreken want dat kweekt saamhorigheid. Helemaal fout is elkaar ontzien, want dat betekent elkaar niet willen zien.” Maria Helena’s metafoor is, niet helemaal onbegrijpelijk, de tijger. “Ik hoor hier thuis. Als je een beetje ambities hebt, kom je naar de Randstad. Zeker in mijn vak. Eén van mijn producten heet ‘Rechtvaardigheid in de Jungle’. De

Montevideo Over het wonen in Montevideo: “Het was een soort van idealisme om in deze stad te gaan wonen. Menigeen verklaarde ons voor gek. Maar het is toch fantastisch als dat kan in de 7e hemel op aarde. Wij wonen namelijk op de 7e verdieping van ons in Montevideo gekochte appartement. Ik heb een heel druk leven en het is zalig om dan alles onder één dak te hebben bij thuiskomst. In Montevideo tref je zowel avontuurlijke, ondernemende als sterk teruggetrokken levende mensen aan. Over het algemeen hebben de bewoners meer ballen dan anderen. Er is hier ook alle ruimte voor privacy of omgekeerd, als je dat wilt, het aangaan van talrijke contacten.”

Bravilor De in Leiden afgestudeerde psychologe is twee jaar geleden lid geworden van de Bravilor Groep. Een bij toeval gekozen, wel toepasselijke naam gebonden aan een koffieautomaten merk. Bravilor komt iedere maand op steeds wisselende locaties bijeen en bestaat uit 30 academisch geschoolde en in het Rotterdamse werkende vrouwen. “We behandelen thema’s als migratie in relatie met het wegvluchten uit deze stad van waardevolle bewoners. Een rechter, advocate, hoofdredactrice en directrice van een woningbouwcoöperatie maken deel uit van de groep. Bravilor staat voor vrouwen met power. Zij hebben er ondermeer voor gezorgd, dat ik mijn woonstad op cultureel en historisch gebied nog beter leerde kennen. Ik kijk als betrekkelijke nieuwkomer met verse ogen naar de aangesneden problematiek. Andere groepsleden vaak al lang niet meer. Het is ook een politiek gemêleerd gezelschap met vrouwen van oude en nieuwe waarden. Dat maakt het zo boeiend. Het helpt mij ook bij de verdere geestelijke

ontginning van dit boeiende handelsbolwerk aan de oevers van de Maas.”

Veel gebruik “Mijn man en ik maken veel gebruik van de taxi en het openbaar vervoer. Wij hebben overigens maar één auto. Ik vind dat je de stad niet nog eens extra moet belasten. De taxi is hier, op een enkele uitzondering na, een luxe vervoermiddel. In veel andere Hollandse steden is dat niet zo. Ik stap, als ik met de trein ga, overal in den lande uit en in een taxi. Maar in negen van de tien gevallen kennen ze hun stad helemaal niet. Ze zijn zonder navigatiesysteem reddeloos verloren. Ook de omgangsvormen zijn elders in vergelijking met hier minder correct. Zeker de RTC onderscheidt zich op dat gebied. Jullie chauffeurs zien er verzorgd uit en gaan meestal correct met je om. Echt, dat meen ik hoor. Je hoeft niet zo quasi verbaasd te kijken. ” Na deze mooi klinkende lofzang, bieden we Maria Helena en haar man spontaan een klantenkaart aan. Dan kunnen ze voortaan tegen het goedkopere tarief 2 taxirijden. Tekst: Willem de Bol Jong Foto’s: Huib Nederhof

r tc magazine • a ugustus 20 0 8 • 5

Waar u ook bent en belt, de RTC Klantenkaart telt!

MOBILITY CENTRE DE JONG www.mobilitycentre.nl

MOBILITY CENTRE ROTTERDAM Hoofdweg 137 • Rotterdam • 010 850 45 50

MOBILITY CENTRE BARENDRECHT Klantenkaarthoudster Rachel en haar vrienden rijden zo meteen tegen een gunstig daltarief met een RTC Taxi naar huis. Neem ook die voordelige,

Lübeck 11 • Barendrecht • 010 850 45 00

MOBILITY CENTRE WILHELMINA VLAARDINGEN Nettenboetsterstraat 7 • Vlaardingen • 010 850 44 50

gratis RTC Klantenkaart. Bel 010 - 208 58 58. De RTC is dag en nacht voor u op weg!

MOBILITY CENTRE GOUDRIAAN Nijverheidsstraat 60 • Capelle a/d IJssel • 010 850 46 50

VERVOER OP MAAT Aanpassingsbedrijf Bierman: uw partner bij vervoer op maat. Specialiteit: rolstoelvervoer.

Sinds 2005 zijn wij gevestigd in Nieuw-Vennep. Pesetaweg 16 • 2153 PJ Nieuw-Vennep Postbus 99 • 2150 AB Nieuw Vennep Tel. 0252 - 21 0611 [email protected] • www.biermanab.nl

(Advertorial)

Nelleke: ideale onvermoeibare stoel

Voor aantrekkelijke compleet plaatje een Volvo S80 leasen In de taxiwereld speelt de auto een absolute hoofdrol. Het is je werkplek en bondgenoot in het zo vlekkeloos mogelijk voltooien van de aangenomen ritten. Op de prijs, bewezen kwaliteit en uitrustingsniveau wordt door taxiondernemers dan ook scherp gelet. Als bovendien, door gezamenlijk inkoop van wagens en de daaraan gerelateerde diensten, tegen een aantrekkelijke prijs voor een representatieve ‘bedrijfskoets’ kan worden gekozen…. Ja, dan is de cirkel helemaal rond. Uit het juiste hout gesneden ondernemers koesteren de aangeschafte taxi en zijn er trots op. Zo ook Nelleke Sjoerdsma, die sinds kort als zelfstandig onderneemster een gloednieuwe luxueuze Volvo S80 D5 als taxi least. “Het is een donkerblauwe met roomkleurig interieur geworden. Goede Raad Invest BV, waarbij ik een wagennummer van de RTC franchise, heeft bij Volvo Nederland voor mijn ‘voorname’ auto een aantrekkelijke leaseprijs kunnen bedingen. Ook konden wij tegen een lage maandelijkse vergoeding een onderhoudscontract van drie jaar voor de zelfde looptijd als de lease afsluiten. Het plaatje werd aantrekkelijk compleet ge-

maakt door een gegarandeerde inruilwaarde te geven aan het einde van ons voor drie jaar afgesloten leasecontract”.

35 in totaal De gezamenlijke inkoop via GRI heeft er toe geleid dat inmiddels tien Volvo’s S80 uitgeleverd zijn. In totaal zijn door GRI bij Mobily Center Volvo Barendrecht zo’n 35 S80’s in de kleur zwart besteld. Auto’s van hetzelfde type en dezelfde kleur kunnen uniform ingezet worden voor bijvoorbeeld het RTC/RMC taxiproduct Business Vervoer. Een onderneming die (bij voorkeur) vijf taxi’s van hetzelfde automerk wil bestellen, krijgt dan alle wagens ook nog eens in dezelfde kleurschakering. De S80 wordt standaard geleverd met taxivriendelijke opties: leren bekleding, climate controll en niet te vergeten het zeer goed afleesbare makkelijk te bedienen en uitgebreid verkeersinformatie verstrekkende navigatiesysteem. Daar komt nog een uitgebreid elektrisch te bedienen pakket aan standaardopties bij.

Alle segmenten De S80 kan door zijn uitstraling, degelijkheid, betrouwbaarheid en

(standaard) comfort dan ook ingezet worden in alle segmenten van het zakelijk vervoer. De auto heeft bovendien energielabel A, hetgeen onder meer betekent dat de schakelversie 1 op 15 rijdt in de stad en op de snelweg 1 op 20 kan halen. Ons Koninklijk Huis rijdt al jaren met Volvo’s S80. De gemeente Rotterdam heeft voor diverse diensten al een S80 aangeschaft en de burgemeester is vorig jaar ook naar dit type Volvo overgestapt.

Uitrustingsniveau Nelleke Sjoerdsma heeft het uitrustingniveau van haar Volvo wat opgekrikt. “We hebben een automaat, metallic lak en een elektrisch verstelbare stoel als extra’s genomen. Hierdoor kwam het leasebedrag iets hoger uit. Vergeet echter niet, dat onze taxionderneming niet alleen voor deze auto én voor de door de fabriek meegeleverde extra opties de BTW en BPM terugkrijgt. Daardoor vallen ook die extra’s een stuk voordeliger uit.” Nelleke rijdt nu meer dan twee maanden met de S80 en de wagen bevalt haar. Het meest ideale vindt ze haar ‘onvermoeibare’ stoel. “Je woont bijna in je auto en de zit is erg belangrijk. Want een door een verkeerde of onprettige

zithouding snel vermoeide chauffeur kan immers een verkeersrisicofactor worden.”

Gewoon lekker “Mijn D5 rijdt gewoon lekker. Ik keek vroeger nooit naar een Volvo. Ik vond het een ouwe l..llen auto. Die mening heb ik bij moeten stellen. Het verbruik is ook niet slecht. Ik rijd er gemiddeld 1 op 11 tot op 1 op 12 mee. Hangt van het soort ritten af. Op de snelweg bij rond de 100 tot 120 km per uur daalt het verbruik op de cruisecontrol zelfs naar 1 op 18. Ondanks de automaat, want die beïnvloed de dieselconsumptie wel enigszins. Het is zonde, en dat is het enige wat ik echt vervelend vind, dat om milieuredenen alle autolakken tegenwoordig op waterbasis worden aangemaakt. De lak is daardoor zwakker geworden. Er kunnen nu veel sneller krassen op de auto komen. Het is dus heel belangrijk om een goede wasstraat te kiezen. Met deze representatieve Zweed kom ik in taxiland en zeker in het zakelijk vervoer segment goed voor de dag,” zegt ze tot slot, “maar veel van dit soort werk heb ik nog niet gekregen. Zal wel door de zomervakantie komen.”

r tc magazine • a ugustu s 20 0 8 • 7

Met z’n vieren ieder voor zich zo’n exotische driewieler exploiteren Drie Rotterdamse HBO studenten en een politieman in spé, die ook met elkaar bevriend zijn, exploiteren ieder als zzp-er een tuktuk van de RTC. Ze staan onder hun eigen bedrijfsnaam ingeschreven bij de KvK. Want dat is verplicht. De ene dag verdienen ze aardig, de andere keer is er bitter weinig opbrengst. Maar, gemiddeld houden ze er toch een aardige zakcent aan over. Er is ook een site: TukTukRotterdam.hyves.nl Geert Kloppenburg en Sjaak de Winter sloten een exclusieve overeenkomst.

Van links naar rechts: Mark, Thom, Scott en Brian

uit concurrentie oogpunt bezien, geen last van onze RTC of andere collegae chauffeurs. Maar wel van de fietstaxi’s, want die zetten ze voor onze neus aan de voorkant van het Centraal Station op de stoep neer. Precies daar waar wij niet mogen staan.”

Thom Bokelaar (21), Brian Bakker (21), zijn broer Scott Bakker (19) en Mark Kempen (19) rijden uitsluitend overdag en meestal op vrijdag, zaterdag en zondag. Begin augustus komen we wat meer te weten over de drijfveren van deze mannen om tuktuk te gaan rijden.

Thom, die management, economie en rechten studeert aan de HES opent de rij. “Via Brian, een vriend van mij, ben ik er ingerold. We krijgen theorielessen met onder meer video instructie over hoe om te gaan met de tuktuk. Daarna wordt samen met een instructeur het praktische gedeelte afgewerkt. Het enige wat wij bij moeten houden zijn rittenstaten en een checklist om af te turven of de tuktuk op alle belangrijke punten in orde is. Het bevalt mij goed, verdient aardig en je krijgt hele leuke reacties. Iedereen die naar je kijkt, glimlacht en de klanten ervaren het als heel positief.”

r tc magaz in e • a ug u s tus 2008 • 8

Scott: “Ben een happy man op de tuktuk. Ik geniet van het zonnetje, mijn favoriete muziek en de soms prachtige meisjes die mij uitdagend aan- of nakijken. Ik weet alleen niet of ze mee willen rijden of iets anders bedoelen. Ik blijf rijden tot ik eind dit jaar mijn opleiding in ga. Ik zit er sinds 24 mei op. In het begin was het wat kouder, maar met de zeilen dicht is het ook dan prima te doen.”

Brian: “Als we zeggen, dat we zuinig en op gas rijden dan wordt er heel instemmend op gereageerd. We hebben,

Mark: “Als we een langere rit krijgen, nemen we contact op met de RTC. We mogen namelijk niet naar of in de buitengebieden rijden. We moeten onze activiteiten bepreken tot het centrum en de direct daaraan grenzende wijken. Gemiddeld stappen op een goede werkdag tussen 9.00 en 18.00 uur zo’n 15 tot 20 passagiers in. Het zijn best snelle wagentjes en de klanten vinden de achterbank wel comfortabel zitten. Als we aftanken is het lachen. Want ik gooi gemiddeld voor € 7,50 gas in de tank.” Tekst en foto’s: WdBJ

Gezamenlijke inkoop van zestig wagens

Goede Raad ontdekt coöperatieve kracht

René partner van Nelleke (grote foto).

In rtc magazine verscheen begin vorig jaar een verhaal met de titel ‘Is er nog wel toekomst voor loonchauffeurs?’. Daarin lanceerde John Rijff, die de belangen behartigt van de kleine(re) bij de RTC aangesloten ondernemers, van de coöperatieve Goede Raad UA via haar werkmaatschappij de Goede Raad Invest BV (GRI) een opmerkelijk idee: het zonder ondernemersdiploma als zelfstandige zonder personeel ofwel zzp-er een bij de RTC aangesloten taxi exploiteren. Kan dat? Ja, dat kan door in een VOF met de GRI als aandeelhouder te stappen. Het idee werd door de Goede Raad in nog geen jaar tijd voortvarend uitgewerkt. Nu rijden er al 60 chauffeurs voor dochter GRI en zijn tegen aantrekkelijke leaseprijzen - coöperatieve inkoop - een dito aantal wagens aangeschaft. Alle bijhorende diensten zoals bijvoorbeeld autoverzekering, brandstof en onderhoud werden eveneens collectief ingekocht. Onder de deelnemers in de qua opzet volledig door de Rijks Verkeer Inspectie (RVI) getolereerde nieuwe constructie voor pas intredende niet gediplomeerde taxiondernemers, ook Nelleke Sjoerdsma. Ze begon 12 jaar geleden met taxirijden en spinsde al enige tijd op een taxiondernemerschap. Wilde samen met haar ook twee hooguit drie dagen per week rijdende partner René onder de vlag van de RTC een eigen taxi uitbaten.

Voorwaarden Nelleke: “ik had begin dit jaar gehoord, dat je bij de GRI in een Vennootschap Onder Firma een franchise overeenkomst kon aangaan. De voorwaarden leken mij aantrekkelijk, mede omdat het kostenplaatje er goed uitzag. Bijkomend voordeel is, dat je flexibel kunt

werken en op drukke tijden de straat op kunt. In mijn VOF zitten nog negen andere ondernemers, die worden aangestuurd door een volledig gediplomeerde procuratiehouder. Iedere week lever ik mijn administratie van wagen 481 in bij de Goede Raad en hun boekhouder zorgt er voor, dat het ook belasting technisch gezien keurig verwerkt wordt.”

Bezige bij Nelleke Sjoerdsma (46) woont samen met haar partner en RTC taxichauffeur René van Katwijk in de Rotterdamse wijk Oosterflank. Is in Schiedam opgegroeid, ging op haar 25-ste een jaar als au-pair naar Miami. Werkte bijna 12 jaar in diverse horecazaken in en rondom Rotterdam. Ze begon eind 1996 bij de Capelse Taxi Centrale (CTC). Reed er ook zorgvervoer en bemande de centrale van CTC. Een bewijs van goed gedrag en een simpele medische keuring waren toentertijd voldoende om taxi te mogen rijden. “Stratenboek erbij en gaan met die banaan”, zegt ze. “Bij CTC heb ik ruim 4½ jaar gezeten. Daarna een poos bijna niks gedaan. Alleen af toe in cafés bijgesprongen.” Een bezige bij op de taxi, onze Nelleke Sjoerdsma. Voor de

ASVZ doet ze iedere werkdag een woonwerkverkeer rit. Het hele jaar door, om klokslag 08.15 uur dient deze vaste rit zich aan. Ze brengt dan aangepast werkenden naar hun dagverblijf, instelling of bedrijf. “’s Middags ben ik actief in het Vervoer op Maat, in totaal voor zo’n 20 uur per week. Rijd ook regelmatig Nachtnet. De coördinator van Nachtnet, RMC Tours, kan bijna altijd op mij of René terugvallen. Wij doen dit soort werk namelijk al veel langer.”

Nachtnet De BOB of borrelbus van de RET, een acht persoons RTC taxi en/of een RMC Tours bus, pikt ’s nachts door de weeks van 00.00 tot 06.00 uur (zaterdag op zondag tot 08.00 uur) in het Maasstedelijk uitgaanscentrum zijn passagiers op. Voor een vast tarief van € 2,50 worden ze naar allerlei bestemmingen in stad en regio gebracht. Nelleke: “Voor dat bedrag krijgen de passagiers keurig netjes een buskaartje. In deze tijd van vergaande automatisering een opmerkelijk gegeven. Abonnementen kent Nachtnet niet”. Tekst: WdBJ Foto: Huib Nederhof

r tc magazine • a ugustu s 20 0 8 • 9

René Mudde heeft heel aparte remedie voor lastige klanten “Ik ben ooit begonnen bij de taxionderneming van toen Mercedes Benz en Honda dealer John van Dijk. Daarna heb ik nog voor een groot aantal kleinere RTC ondernemers gereden. Uiteindelijk kwam ik bij de bij RTC aangesloten zorgvervoerder Silo terecht. Daar heb ik veel geleerd, onder meer van de toenmalige bedrijfsleider Soudijn. Zo’n 15 jaar heb ik bijna aaneengesloten voor deze, ook straattaxi uitvoerende, onderneming gewerkt. Goed naar mijn zin gehad, altijd prima kunnen opschieten met de collega’s. Ik heb echter nooit op een ambulance van de Silo gezeten en

nimmer taxiziekenvervoer gedaan. Dat vond ik allemaal te veel stress. In het gewone taxirijden heb ik mij echter helemaal kunnen uitleven.”

Vrije wil Met zijn acht persoons taxi deed Mudde veel groepsvervoer met verstandelijk gehandicapten. Zo ontstond privé ook een band met zijn passagiers en verzorgers. “Uiteindelijk ben ik, omdat het altijd moeilijk was om het juiste vervoer en de juiste chauffeur te vinden, uit eigen vrije wil voor hen gaan rijden. Bij de Silo werkte ik op provisiebasis, dus dat was

geen probleem. Iedere extra rit was welkom. Vaak werden deze mensen, waaraan nu eenmaal veel aandacht besteed moet worden, door mij naar bijvoorbeeld Schiphol gebracht. Ook nu nog ga ik vaak als vrijwilliger mee. Als ze bijvoorbeeld moeten zwemmen, dan ben ik een soort van reserve badmeester.” Drie jaar lang heeft René voor de Silo meervoudig visueel gehandicapte kinderen tot een leeftijd van 17 op doordeweekse dagen naar hun school in Breda gebracht. “Met een van de kinderen, die inmiddels 18 is, heb ik nog steeds contact. Zij zit in een meiden popgroep,

Met enige regelmaat gaat een taxichauffeur of taxichauffeuse over naar de aan de RTC gelieerde onderneming RMC Tours. Behalve tourbussen in allerlei formaten heeft Tours ook een uitzendorganisatie voor buschauffeurs. Deze uitzendkrachten bemannen voor de ook in de RMC participerende RET door heel Rotterdam cirkelende buslijndiensten. René Mudde (49) ging drie jaar geleden, na een twee decennia durende lange nauwelijks onderbroken carrière als taxichauffeur, over naar RMC Tours.

r tc magaz in e • a ug u s tus 2008 • 10

heeft een aardige zangstem en onlangs hebben ze een cd gemaakt. Joke, zo heet zij, heeft mij beloofd dat ze die na haar vakantie zal opsturen.”

Groot rijbewijs In het maandelijks verschijnende en intern verspreide nieuwsbulletin van de RTC stond ooit, dat RMC Tours buschauffeurs zocht. Mudde: “Dat heb ik onthouden. Ik had geen groot rijbewijs, maar na al die jaren op de taxi leek mij dit wel wat. Buschauffeur worden, was ooit een jongensdroom van mij. Het feit, dat ik eenmaal geslaagd en aangenomen, zou worden uitgezonden naar de RET kreeg een haast magische klank. Want mijn vader heeft namelijk voor de RET op tram en metro gereden. Pa was ooit één van de eerste metrobestuurders. Ik was van kinds af aan altijd al bezig met alles wat er gebeurde rondom de Rotterdamsche Electrische Tram. Mijn vaders collega’s waren mijn vrienden.” De RMC gaf René Mudde zo’n drie jaar geleden alle kans om in de voetsporen van zijn toen al overleden vader te treden. René: “niet op metro of tram, maar op de bus. Want, zoals gezegd, dat heb ik altijd dolgraag gewild.”

Niet van leien dak De cursus ging de in het Zuid-Hollandse Rozenburg geboren aspirant-buschauffeur niet gemakkelijk af. Een aantal herexamens zijn noodzakelijk. “Ik heb echter alle steun gekregen van mijn vrouw Carin. Zij was mijn onmisbare extra studiedocente. Ook de support van de RMC, die nog meer studiedagen beschikbaar stelde, was belangrijk. Niet zozeer de praktijk, maar de schriftelijk afgenomen vakken als techniek en verkeerstheorie lagen mij zwaar op de studiemaag. Ik gooide het op mijn leeftijd. Heel lange tijd niet met mijn neus in een studieboek gezeten. Uiteindelijk ben ik dan toch geslaagd voor het groot-rijbewijs.” Met zijn RET mentor

Jan van Noord, die nu ook René’s dochter autorijles geeft, zijn vervolgens alle RET buslijnen op Rotterdam-Zuid ingereden. Over de laatste oefen busreis met mentor Jan aan zijn zijde praat de nu op Rotterdam-Zuid wonende Mudde met enige schroom.

Mentor “Aan het einde van het praktische gedeelte rij ik samen met mentor en passagiers op RET buslijn 46. Draai de Verboomstraat in, kijk niet goed uit, en ram met mijn achterdeur finaal een paal uit de grond. Het is een te korte wending geweest. Kan mijzelf wel voor den kop slaan. Slecht van geslapen, maar RET autobus nummer 915 had onomkeerbare ‘kleine’ schade opgelopen. Maanden later is er nog een incident. Mijn bus schoot op onverklaarbare wijze door zijn halterem heen op een stilstaande voorganger.” Samen met RMC planner Andrew en vrijwilliger en wandelende RET buslijn encyclopedie Jeroen verkent René nu de buslijnen aan de Noordkant van de Maasoever. In zijn bussen zitten vervelende en plezierig klanten. Mudde daarover: “de laatste categorie begint altijd met goeden morgen chauffeur. Dan verloopt de rit prettig en is een praatje pot gauw genoeg gedaan.”

Bovendrijven Voor andere, vaak lastige klanten heeft hij tegenwoordig een bijzonder aparte remedie in petto. De muziekliefhebber in hem komt dan bovendrijven. “In de nieuwe Citaro bussen en de oude Volvo’s

zit een prima radio aangesloten op speakers achterin de bus. “Als ik de radio aanzet wordt het opeens een stuk rustiger in de bus. Overdag heb ik meestal Radio 538 op FM 102.7 aanstaan en ’s avonds City FM op 97.6 FM, die dan hele relaxte muziek uitzendt. Vooral ’s ochtends heeft diskjockey Edwin Evers een goede invloed op mijn beslist niet allemaal lastige jeugdige passagiers.” Voetballen is een grote passie van René. Hij is al 43 jaar supporter van Sparta. Sinds 1998 bezit hij ook een seizoenskaart. Bezoekt hoofdzakelijk de thuiswedstrijden en vertelt op jeugdige leeftijd bewust voor Sparta te hebben gekozen.

Meeloper De trotse vader van een 20-jarige verzekeringen studerende zoon en een zorgstudie volgende dochterlief van 18, wilde geen meeloper worden in de grote supportschare van die volksclub op Zuid. “Het leukste is, dat mijn dochter Cathy fanatiek Sparta supporter is. Zoon Adrie en vrouw Carin zijn hartstochtelijk voor Feyenoord. Levert wel eens hele heftige discussies op. Afgelopen Pasen, toen Sparta eindelijk weer eens won van Feyenoord, was het huis te klein. Mijn dochter en ik kregen niet meer te eten thuis”, lacht hij. Een andere hobby, tot slot, is zijn computer. “Samen met mijn zoon zijn we met ons netwerk aangesloten op een betaalde download site. Daar halen we ontzettend veel films en muziek vanaf. Ondanks dat ik bijna 50 ben, ben ik nog steeds groot liefhebber van een hardrock groep als Deep Purple. Uiteraard zat ik in de Kuip voor het concert van Pink Floyd. Dan gaat deze hartstochtelijke Spartaan bij hoge uitzondering wel met plezier naar die voetbaltempel op Zuid.” Tekst: WdBJ Foto’s: FotoExpressie/ Cees van Meerten

“Uiteraard zat ik in de Kuip voor het concert van Pink Floyd.”

r tc magazine • a ugustus 20 0 8 • 1 1

Kroon op onvermijdelijk afscheid

Ongeneeslijk zieke Robert Phielix trouwt zijn Wilma Collega Piet Boerman haalde het gezin in de nieuwste S-klasse op.

De trouwzaal van de deelgemeente Alexander op een zonovergoten vrijdagmiddag 9 mei jongstleden rond de klok van tweeën: “Robert Phielix neem jij aan tot jouw wettige echtgenote Wilma van Ravensteijn?” Niemand van de in grote getale aanwezigen twijfelt aan het antwoord. Iedereen denkt aan de moed om dit jawoord te geven. Rob (42) lijdt namelijk, in gevorderd stadium, aan de ongeneeslijke niet behandelbare spierziekte ALS. Het huwelijk met zijn Wilma (48) in aanwezigheid van hun jonge dochters is de kroon op een onvermijdelijk afscheid na 21 jaren van geluk.

Het moment suprème.

Rob en Wilma hebben elkaar op 30 januari 1987 op de werkvloer van toenmalige biljartcentrum Groot Weena leren kennen. Voor Wilma is de baan een tussenstop. Ze heeft al een aantal jaren in Zwitserland in de zorgsector

r tc magaz in e • a ug u s tus 2008 • 12

gewerkt. Biljartfanaat Robert, die regionaal en landelijk prijzen wint, voelt zich helemaal thuis in Groot Weena. Op een ijskoude januaridag vraagt hij of Wilma zijn supporter wil zijn op een ’s avonds te verspelen toernooi in Breda. Ze gaat mee en zegt over dat allereerste contact: “het was geen liefde op het eerste gezicht. Wel gingen we nadien met elkaar naar kermissen en verjaardagen. De maanden daarna sprongen er wel liefdesvonken over. Ze waren op een gegeven moment zo heftig, dat we besloten om te gaan samenwonen in mijn onderkomen aan de Voermanweg.” Ondanks protesten van Rob gaat Wilma wel op de al veel eerder geplande vakantie met haar vriendin Brigitte. Het schaadt hun innige relatie niet.

Favoriete In 1989 gaat Rob Phielix taxirijden en zijn Wilma krijgt een baan in de verzorging. Robert moet twee jaar later noodgedwongen, vanwege een interne

RTC personeel overstapregeling, drie maanden iets anders gaan doen. “Ik heb in die periode in een bejaardencentrum gewerkt en dat beviel prima. Daarnaast kon ik ook nog parttime Vervoer op Maat rijden.” Na tien jaar samenzijn wordt in februari 1997 hun dochter Demi geboren en in juli 1999 ziet zus Domino het levenslicht. Wilma: “We verhuisden naar ons huidig onderkomen aan de Driedistel. Ik runde het huishouden en Rob stond geregeld achter het fornuis in de keuken. Onze vakanties bestonden uit kamperen en met de later gekochte caravan hebben we menig keer op onze favoriete camping in Luxemburg gestaan.” Wintersporten in Zwitserland, Disney Parijs en vliegreizen naar Griekenland appelleren aan een heerlijk vakantiegevoel. Robert herinnert zich nog dat ze ooit door een Griekse collega taxichauffeur op een totaal verkeerde plek op een vliegveld zijn afgezet. “We stonden er in de rij voor een binnenlandse vlucht

terwijl wij toch echt Nederland als eindbestemming hadden.”

Iets voor anderen kunnen betekenen, vergroot de zin van het bestaan enorm. Wilma, sterrenbeeld Kreeft en weegschaal Robert vullen elkaar ook qua karakters goed aan. Rob is zowel introvert als expressief, zijn vrouw zorgzaam en terughoudend zachtaardig. “Mijn man lacht graag en heeft altijd wel een grap voorhanden. Ik reageer daar niet altijd even alert op”. Rob vult aan: “Wilma heeft kennelijk meer binnenpret. In een bioscoopzaal met dubbel van het lachen liggende mensen, kan zij nog verbaasd om zich heen zitten kijken waar al dat lawaai vandaan komt.” Twee zorgzame mensen die hun leven lang al in de weer zijn voor anderen. De bewoners van de Vijf Havens in Zevenkamp, waar Rob 17 jaar parttime als verpleegbroeder heeft gewerkt, weten daar alles van. “Wij komen misschien wat minder aan onszelf toe, maar dat is niet erg. Onze filosofie is, als we wat voor anderen hebben kunnen betekenen, vergroot dat de zin van het bestaan.”

Gedicht Tijdens de huwelijksvoltrekking repte de dienstdoende buitengewoon ambtenaar Bea-Marie Oortgijs met geen woord over de alles slopende ziekte, die Robert Phielix heeft getroffen. Alleen met het slotgedicht refereert zij aan de huidige situatie: ‘als je me niet meer kunt vinden, kijk naar de sterren. Want het licht van mijn liefde zal je altijd vergezellen.’ Tekst: WdBJ Foto’s: FotoExpressie/ Cees van Meerten

Rob wordt thuis door zijn vrouw en dochters met alle zorg omgeven.

Held in data en getallen, gepassioneerd biljarter Onderstaand interview wordt op een warme zaterdagochtend 2 augustus jongstleden opgetekend. Tegenover ons zit in een stoel naast zijn bed in de geaircode woonkamer een stoer kijkende man. Scherp van geest en uiterst alert op hetgeen om hem heen gebeurt. Zijn helblauwe ogen staan helder en flonkeren zo nu en dan van woede. Waarom ik? Rob: “Het onbehandelbare ALS hebben ze op 24 mei 2007 geconstateerd. Je hebt wel 600 soorten spierziekten, maar uitgerekend ik heb deze ongeneeslijke vorm. We volgen het ziektebeeld op internet wereldwijd. Ze doen intensief onderzoek, maar de oorzaak of een medicijn er tegen vinden, dat is vooralsnog niet gelukt.”

Taxirijden In maart 1992 begint Rob, na een periode bij Louwrens Deurloo te hebben gereden, voor zichzelf. Op RTC taxi 187 rijdt hij samen met Nico van Tol. “Het jaar daarop in maart het halfje aan Van Tol verkocht. Kreeg een eigen wagennummer, de 267, en dat heb ik nog steeds. Het nummer loopt in franchise bij de Goede Raad. Tot maart 1999 alleen straattaxi gereden en toen een witte Passaat gekocht om Vervoer op Maat te gaan doen. Dan was je tenminste de hele dag met klanten bezig. Op 21 september 2007 (Wilma: “hij is een held in data en getallen”) heb ik mijn laatste dienst gedraaid. De wagen had een automaat, waardoor ik het nog lang heb kunnen volgehouden. Maar toen ik de achterklep niet meer dicht kreeg, moest ik echt stoppen.”

Nederlands kampioen

De dochters als bijzondere getuigen zetten hun handtekening in het trouwboekje van hun ouders. Ook een uniek moment.

De gepassioneerde driebander Robert Phielix kan terugkijken op een rijke biljartcarrière. Zijn gemiddelde lag rond de 0,5/0,6. Het biljart stamcafé was Imperator op de Goudsesingel. Rob speelde daar landelijk competitie in de 2e klasse en was zelf al eens districtkampioen van Rotterdam geworden. In 2005 wordt hij met zijn team zelfs kampioen driebanden van Nederland. “Het was een zeer warme eind juni dag. De hal in Nieuwegein stond op het kookpunt bij een buitentemperatuur van maar liefst 37 graden Celsius. Ik had er geen last van en won al mijn partijen. De einduitslag was 7-1 tegen favoriet Hoensbroek. Ook mijn drie teamgenoten waren dus aardig op stoot.”

r tc magazine • a ugustu s 20 0 8 • 13

RTC doet daar als eerste taxicentrale ook daadwerkelijk aan mee

Schonere lucht boven ons aller Maasstad Zo ernstig vervuild als in Peking is de lucht boven de Maasstad gelukkig niet. Toch zijn er vergaande vooral op de nabije toekomst gerichte plannen om tot een bijna kraak heldere atmosfeer te komen. De gemeente Rotterdam heeft een uiterst ambitieus programma opgezet om de CO2 uitstoot van het wagenpark, dat de stad dagelijks bezoekt, in 2025 met 50% te verminderen. Is dat een haalbare kaart? En doet de RTC ook een duit in de ecozak? Zuinig elektrisch of bio rijden, het is een Mandy van Dijk bij de bio B. Haar VDT bestelt vijf bio taxi’s.

Om met de eerste vraag te beginnen, het zal mooi zijn als in 2025 de uitstoot daadwerkelijk met de helft is verminderd. Voor dit percentage moeten er nu al heel draconische maatregelen worden genomen. Maar dat het hard kan gaan als ook de landelijke overheid mee wil denken, bewijst een land als Zweden. Daar werd, ondersteunt door een aantal milieuvriendelijke belastingtechnische maatregelen, het autorijden al een stuk ‘groener’. Het woord groen heeft in dit Scandinavische land, net als hier, inmiddels een magische klank gekregen. De twee jaar geleden ingezette bio tankgolf, heeft er toe geleid dat daar anno 2008 één op de vier auto’s op biobrandstof rijdt. Ruim 1200 tankstations hebben een bio brandstofpomp. Een ongekend succes en als het zo door gaat dan verwacht de van regeringswege coördinerende Zweedse econoom

r tc magaz in e • a ug u s tus 2008 • 14

onomkeerbare wereldtrend geworden.

Michael Jalmby, dat in 2020 geen aardolie meer hoeft te worden geïmporteerd om het wagenpark in zijn land rijdende te houden.

848 Kilometer op het waterstofequivalent van één liter Euro Signalen Het zijn dit soort signalen, die de olie exporterende landen op hun productiehoede doet zijn en oliehandelaren achter hun oren doet krabben. De brandstofprijzen stagneren op dit moment en dalen zelfs iets, terwijl toch algemeen verwacht werd dat ze skyhigh zouden stijgen. Menigeen roept dat de groene

golf, die de wereld sinds de documentaire van All Gore overspoelt, er geen vat op heeft. Onzin, want wie denkt dat de grote spelers op de benzinemarkt stil zitten, heeft het mis. Neem consument nummer 1, de Verenigde Staten. Daar werd al in 2002 door de industriële gassenproducent Air Products in een stadje in de staat Arizona een particulier waterstof tankstation geopend. Het bedrijf produceert nu wereldwijd op diverse plants (fabrieken) 250 ton van deze zeer schone alternatieve motorbrandstof. Op de genoemde ¼ miljoen ton kunnen 400.000(!) auto’s rijden. In mei dit jaar reed een door Air Products gesponsorde Hydro Cruiser op het Zuidfranse Paul Armagnac circuit in Nogaro tijdens de Shell Eco Marathon 848 kilometer op het waterstofequivalent van één liter Euro.

Het kan dus wel, alleen er zijn nauwelijks aftappunten voor die schone alternatieve motorbrandstoffen. Onze infrastructuur is er (nog) niet op ingericht. Rotterdam Climate Initiative (RCI) is begin dit jaar opgericht om de in 1990 gemeten CO2 uitstoot in de havenstad met de helft naar beneden te brengen. RCI is behalve door de gemeente in het leven geroepen door Deltalinqs, DCMR Milieudienst Rijnmond en Havenbedrijf Rotterdam. Laatst genoemde speelt een dubbele rol in het geheel. Door het teloor gaan van fossiele brandstoffen (binnen 40 jaar?) wordt in Botlek en Europoort al veelvuldig overgestapt op (ook) bio massa’s producerende raffinaderijen.

Lof en kritiek Hoe meer het accent in de automobielbranche

biodiesel tot tekorten en hoge voedselprijzen?

op biobrandstoffen komt te liggen, hoe min-

Negen procent van het Europese landbouw-

der door de bomen het (groene) bos wordt

areaal voor biobrandstof gebruiken, levert

gezien. Dat komt door het grote aanbod van

uiteindelijk een bijdrage van 10% aan de to-

al die alternatieven om de uitstoot van het

tale behoefte op. Waar moet je op inzetten,

broeikasgas CO2 terug te dringen. LPG, LNG,

welke brandstof kies ik voor mijn automobiel?

aardgas, ethanol, biogas, waterstof, elektrici-

Deze vragen zijn nog lang niet beantwoord.

teit en biodiesel kunnen alle hun bijdrage aan

Wachten kan echter niet meer, doen moet het

een schonere voortstuwing van de motor le-

(industriële) credo zijn. En dat gebeurt in een

veren. Over het winnen en produceren er van

kleurrijk pallet nu opeens heftiger dan voor-

wordt lof en kritiek uitgestort.

heen. Het is in om hybride te rijden. In het eerste half jaar van 2008 is de verkoop van dit

Koeienstront

soort auto’s in ons land met 40% toegenomen

Hoe produceren we milieuvriendelijk meer

omdat de regering eindelijk voordelig ingreep.

elektriciteit? Met koeienstront of kippenmest

“Hoe zuinig rijd ie?” is nu de meest gehoorde

kun je prima biogas maken, maar zijn deze

uitspraak bij de aanschaf van een nieuwe of

dieren in grote aantallen een aanwinst voor

gebruikte auto. We gaan de goede kant op.

het milieu? Leiden de koolzaadvelden voor

En dat is niet alleen goed voor het milieu, maar het kan er ook voor zorgen dat de grootste haven van Europa een wereldspeler van formaat blijft. RCI probeert ondernemingen die in welke vorm dan ook actief zijn op de lokale automarkt klimaatvriendelijke initiatieven te ontlokken. Behalve uiteraard de eigen gemeentelijke diensten zouden bijvoorbeeld leasemaatschappijen en autoverhuurbedrijven hun wagenparken meer en meer op biobrandstoffen kunnen laten rijden. Autoverkopers wordt aangeraden zich te specialiseren in het aan de man of vrouw brengen van bio-automobielen. Voor 2010 moeten er mimimaal tien tot 12 bio tankstations in de stad zijn.

Ingesprongen Ook aan de Maasstedelijke taxicentrales heeft RCI gevraagd om milieuvrien-

delijk mee te denken. De RTC is daar vrijwel meteen op ingesprongen. Met hulp van de aangesloten ondernemers en dochterbedrijf RMC zullen over een aantal jaren 390 van de ruim 650 taxi’s vervangen zijn door vooral op aardgas rijdende voertuigen. In deze groene cyclus gaat het om zo’n 230 Volkswagens en 160 Mercedessen, die gemiddeld na een jaar of drie ingeruild of verkocht worden. De RTC doet dit in vervolg op een onderzoek van het Rotterdamse Actieprogramma Lucht (RAL) naar verschoning van het taxiwagenpark in Rotterdam. Met gelden uit het taxiconvenant G4 draagt de gemeente Rotterdam bij aan de meerprijs in de aanschafkosten van de eerste vijf biotaxi’s. De eerste vijf zijn besteld en worden door Van Dijk en Dochters BV geleverd aan dochteronderneming Van Dijk Taxi BV. Nog een voorbeeld: ook Profile Tirecenter

WdBJ

Rotterdam heeft toegezegd over te stappen op bio-auto’s. De 50 bedrijfswagens worden, als ze er uit gaan, vervangen door bio-varianten. Het gaat om dertig personenwagens en twintig bestel- en vrachtwagens. De eerste bio(auto)schapen zijn onomkeerbaar over de dam. Wie volgt? Tekst: Sjaak de Winter en WdBJ, Foto’s: FotoExpressie/Cees van Meerten en Vakfotografie Jan Fähmel.

r tc magazine • a ugustu s 20 0 8 • 15

Zaken Flits!

Domina hotel: Italiaanse warmte met uitzicht op ijsberen Blijdorp Het landschap van de Italiaanse provincie Toscane valt altijd als een imponerende warme lappendeken over de bezoekers heen. Het interieur van het nieuwe hotel Domina Blijdorp wekt dezelfde gevoelens op. De rondom aanwezige natuurlijke kleuren van roodbruine aarde en groene bomen en planten is naar binnen gehaald.

Domina Blijdorp: fraai rood vormgegeven in een overwegend groen landschap.

Voeg daar het in rood baksteen opgetrokken exterieur van dit opmerkelijk vormgegeven viersterren hotel aan toe en de sculptuur is compleet. Domina Blijdorp grenst aan het Roel Langerakpark en ligt pal naast de diergaarde. Dat laatste levert opmerkelijke beelden op. Naar buiten kijkend in de fraai vormgegeven lobby kan er zomaar een ijsbeer door het beeld schuiven. Delen van de achter- en zijwanden zijn van glas. En dat zorgt op iedere verdieping voor prachtig panorama’s, zoals de skyline van Rotterdam of de monumentale fabriek van Van Nelle. Het spreek vanzelf dat ook de op oost en zuid liggende kamers een zelfde spectaculair uitzicht hebben. Alle badkamers zijn voorzien

van een bidet(!). Domina is het eerste hotel in Nederland dat digitale televisie op een flatscreen, die tevens dienst doet als internetbeeldscherm, aanbiedt.

Stevige concurrent Met prijzen rond de € 130 per overnachting (weekendarrangement € 89) is Domina een stevige concurrent voor de andere Maasstedelijke hotelaccommodaties. Er zijn in totaal 189 kamers, waaronder een aantal zeer fraaie suites. Airconditioning en directe telefoonaansluitingen zijn standaard. In de forse kamerkluis past een laptop. Er zijn zes vergaderruimten, waarvan de grootste geschikt is voor 300 personen. Het restaurant is, gelet op de omgeving, heel

De prachtige aarderood en bruine kleuren worden in de lobby gecombineerd met natuurlijk groen.

r tc magaz in e • a ug u s tus 2008 • 16

Sales manager Mirjam van Reek.

toepasselijk Il Girasoli (De Zonnebloemen) gedoopt. Italiaanse gerechten zullen er uiteraard de boventoon voeren. “De chef komt uit Toscane en de souschef komt van onze vestiging in Milaan. De mannen hadden al een behoorlijke reputatie,” vertelt de over het Rotterdamse onderkomen zeer enthousiaste sales manager Mirjam van Reek. “Veel andere personeelsleden, waaronder de managing director, hebben eveneens de Italiaanse nationaliteit. De Domina Hotel Group bezit wereldwijd 17 hotels. De keten expandeert enorm. Komende twee jaar zullen er maar liefst 11 nieuwe vestigingen worden geopend. Met 25 andere steden op deze planeet worden onderhandelingen gevoerd.” Foto’s: Foto Expressie.

column

Uit logeren

De anesthesist was een kleine, glimlachende man uit het Oostblok met handen als kolenschoppen. Eigenlijk wilde ik zeggen, dat die lui van achter het IJzeren Gordijn de westerling er altijd onderkrijgen. Bijtijds bedacht ik mij, dat hij wel de dosering van de narcose bepaalde. En dat ik, ook niet onbelangrijk, nog twee keer terug moest komen voor mijn linkeroog. Na een uur of vier narcose en een uur of zes van bijkomen plat op de rug, met de ogen naar het plafond gericht in een soort rubberen kom om je hoofd in positie te houden, lag ik daar op zaal met een lange nacht voor de boeg. Mijn rug schreeuwde om een andere houding, maar ik moest zo blijven liggen. Ik kreeg visioenen gevuld met

overheerlijke sigaretten en geurende koffie. Op mijn zaal lagen mannen en vrouwen. Geen probleem, want je zag toch niets en bovendien was de gemiddelde leeftijd zo’n 82 jaar. De conversatie bleef dan ook beperkt tot de kwaliteit van rollators en de te lage snelheid van de scootmobiel. Met mijn linker oog zag ik niks en de rechter was dichtgeplakt. Dus had ik geen televisie aan mijn bed. Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan en constant naar de radio geluisterd. De kanjers van de verplegende brigade brachten mij tot diep in de nacht koffie.

Om 06.15 uur moest iedereen wakker worden, ook degene die nog niet wakker was. Ik mocht douchen en strompelde met gebroken rug naar de waterval. Mijn hoofd moest droog blijven en toen ik eindelijk weer terug was, was er ontbijt. Na een laatste controle mocht ik zo rond 09.30 uur weer richting huis. Ik kon ze allemaal wel zoenen van geluk, toen ik het Oogziekenhuis verliet. Zo goed als blind huppelde ik intens blij weer naar buiten. Ik wilde als kind ook al nooit uit logeren. Later dit jaar nog twee maal het linker oog en ik ga jullie straks allemaal weer zien. Peter van der Heijden.

(ADVERTENTIE)

SPECIALISTEN: ARBEIDS- EN ONTSLAGZAKEN CONTRACTEN ECHTSCHEIDINGEN FAILLISSEMENTSRECHT INCASSO’S LETSELSCHADE ONDERNEMINGSRECHT STRAFZAKEN

Een jong en dynamisch (inter)nationaal advocatenkantoor, dat dienstverlening op hoog niveau biedt met visie! Kenmerkend voor onze manier van werken is dat uw belang altijd voorop staat. Op basis van een kostenbaten analyse wordt voor u naar de beste oplossing gezocht. Creativiteit, snelheid, deskundigheid en een praktische aanpak, zijn hierbij onontbeerlijk en vanzelfsprekend. Onze kracht ligt in de waarde die we hechten aan de relatie met onze cliënten. Bezoek onze website voor meer informatie. Bel ons nu voor een kosteloos kennismakingsgesprek.

Westblaak 5-F • Rotterdam Postbus 21130 • 3001 AC Rotterdam Tel: 010 - 414 86 14 • Fax: 010 - 414 94 15 E-mail: [email protected] Internet: www.advocaten.org

WWW.ADVOCATEN.ORG

Oogziekenhuis Rotterdam aan het begin van de nacht…… maar nee, laat ik beginnen bij vanmorgen vroeg. Om 06.45 uur moest ik er zijn om voor de tweede maal aan mijn rechteroog te worden geopereerd. Met dank aan Leo waren we ruim op tijd en na een bemoedigend telefoontje van Sjaak liep ik ongeveer op de tast het oude, niet zo lang geleden gerenoveerde gebouw aan de Schiedamsevest binnen. Een pratende lift deed mij denken aan de gelijknamige film van Dick Maas. “Deuren openen”, ik stapte voorzichtig in en hoopte niet in de liftkoker te verdwijnen. “Deuren sluiten”, zei de lift en ik zoefde naar de vierde etage. “Deuren openen”, hoorde ik en werd opgevangen door één van de vele kanjers van verpleegsters. Jammer, dat je ze niet goed kunt zien. Maar, ze zijn zo ook heel lief. Nadat ze mij in een operatiejurk hadden gehesen, ging ik met bed en al naar de voorbereidingsruimte.

r tc magazine • a ugustu s 20 0 8 • 17

De

dag en nacht tot uw dienst

Taxireserveringen (24 uur per dag): 010 - 462 60 60 / Fax: 010 - 462 61 20 Internet: www.rtcnv.nl + www.rtctaxigarant.nl Airportservice: 010 - 462 64 64 / Fax: 010 - 415 22 24 / Email: [email protected] Business Desk: 010 - 262 11 73 / Fax: 010 - 462 62 32 Afdeling onderwijs: 010 - 462 63 60 / Fax: 010 - 479 61 23 Administratie: 010 - 238 30 53 / Fax: 010 - 238 30 78 Commerciële zaken: 010 - 238 30 48 / Fax: 010 - 208 58 95 Hoofdkantoor: 010 - 462 63 33 / Fax: 010 - 208 58 30 Klanten service: 010 - 208 58 58

De verlangens van Cobi:

‘Mijn hartenwens is gelukkig zijn, gelukkig worden is ook zoiets’ Cobi (midden): “Je bent jong en je wilt er wat van maken”.

Ze woont al 16 jaar in Hoogvliet en gaat in de zomer met vriendinnen en hun kinderen regelmatig naar het strand. Houdt van uitgaan en schuwt een feestje niet. Gezelligheid staat voorop, chagrijnig is ze maar zelden. Cobi van den Berge (53) stamt ook niet af van de tak met die achternaam van adel, alhoewel ze er wel regelmatig op aangesproken wordt. Geboren en getogen in Rotterdam Charlois, verhuisde Cobi zeven jaar later naar Lombardijen. Trouwde op haar 17e en woonde enige tijd heel braaf in Dordrecht. “En toen begon het leven pas goed”, kijkt ze glimlachend terug. “Tien jaar hebben mijn inmiddels exman en ik in de tropen gewoond. Op Barbados, want dat vonden we na onze huwelijksreis zo’n leuk eiland. Eenmaal terug besloten we alle schepen achter ons te verbranden. Bij Bridgetown hebben we een watersportbedrijf gerund. Ik gaf op het strand onder meer les in het droogzeilen met catamarans en surfplanken. Ben geen waterrat, houd mijn haar graag droog.”

Schoonmaakbedrijf De ex-man van Cobi runde voor hun vertrek naar Barbados een eigen schoonmaakbedrijf en autorijschool. “Wij konden helemaal niet zeilen of surfen en dus gingen we het stiekem ’s nachts leren. Niemand die het in de gaten had. Geweldige tijd gehad, tien jaar gefeest en keihard gewerkt. Maar je bent jong en je wilt er wat van maken”. Twee blonde Nederlanders, “mijn ex leek wel wat op mij”, bouwden in den vreemde op dat paradijselijk eiland in de Caribean een prima lopend bedrijf op. Toen werd de vader van Cobi plotseling ernstig ziek. “Ik ben teruggegaan. Hij had asbest in zijn longen en is nog geen drie maanden later overleden. Het is nu 24 jaar geleden. Mijn pa Jan is op 58-jarige leeftijd te jong gestorven. Ik had destijds zoiets van, het is niet oud en niet jong. Nu denk ik daar wel heel

anders over. Mijn moeder Gerda was heel erg van streek en dat is logisch als je in zo’n korte tijd je geliefde verliest. Ben om haar te ondersteunen in Nederland gebleven.”

Montana Een paar jaar later na het overlijden van vader wordt haar trots Montana geboren. “Ik was inmiddels 33. Montana is nu 20 en woont met haar vriend in haar nieuwe appartement in de Witte de Withstraat. Ze zit op het Scheepvaartcollege en studeert maritieme logistiek. Op dit moment loopt ze stage bij een scheepvaartbedrijf.” Het is inmiddels 14 jaar geleden dat Cobi is gescheiden. Bovenal heeft ze in de achter haar liggende periode voor haar dochter gezorgd. “Tot ze het huis uit ging. Pas toen, en dat was begin dit jaar, ben ik gaan werken. Mijn huidige werkgever, RTC ondernemer Schenke, kende ik al 17 jaar. Zijn kinderen en ons kind waren net drie jaar. Hij heeft heel vaak gevraagd of ik op de taxi wilde, maar ik prefereerde het bestaan als huisvrouw en moeder. Uiteindelijk, omdat Montana het huis uit was gegaan, heb ik toch nog eens geïnformeerd of het mogelijk zou zijn om taxi te gaan rijden.”

Overrompeld Enigszins overrompeld zat Cobi niet veel later al in de klas van de RMC bedrijfsschool. “Verschrikkelijk gezellig was dat. Heel veel geleerd van Jorie Duizendstra en heel veel gelachen. Ik heb alleen de Vervoer op Maat cursus gevolgd. In april ben ik gaan rijden. Vond

het eerst best eng. Je hebt een grote verantwoording in zo’n volle Caddy met drie passagiers of omgekeerd één klant en één rolstoel of scootmobiel. Inmiddels is dat helemaal weggeëbd. Het bevalt me prima en ik doe het werk met veel plezier twee dagen per week. Gelukkig heb ik echt zelden iemand in de wagen, die chagrijnig is. Als je voor het eerst een scootmobiel moet meenemen, wat wel op de cursus ter sprake komt maar niet in de praktijk wordt geleerd, dan begint het werkfeest pas echt.”

Scootmobiel “Heb zo gelachen met de vrouw die in de scootmobiel zat. Zij moest er bij het inladen vanaf vanwege het risico van omvallen. De chauffeuse dient dit voor velen onmisbare vervoermiddel naar binnen te rijden. Het is net een botswagen en als je het nog nooit hebt gedaan, is een goede aanloop heel belangrijk. Ik rij eerst met een brede bocht rondom een boom. ‘Vertrouwde’ de aanloop niet en draai nogmaals een ronde om de meest gunstige laadpositie in te kunnen nemen. Uiteindelijk heb ik de scootmobiel keurig netjes op de laadvloer van de Caddy neergezet. Als ik wat ouder word, kan ik in ieder geval al scootmobiel rijden. En ik weet nu ook heel goed hoe je een rollator moet inklappen. Ook nooit weg voor het geval dat ik in Hoogvliet in de Kulk terecht zou komen”, lacht ze relativerend. “Mijn hartenwens is nu gelukkig zijn, want gelukkig worden is ook zoiets,” besluit ze filosofisch. WdBJ. Foto: Jan Fähmel

r tc magazine • a ugustus 20 0 8 • 19

Op weg naar op maat werkende klantvriendelijke taxibranche Tekst: Sjaak de Winter en Willem de Bol Jong Foto: Huib Nederhof ➜

Op een van die werkzaterdagen vroeg een regelmatig de taxi gebruikende jongeman: “Chauffeur, wanneer kunnen wij op een standplaats nu eindelijk eens ongehinderd in de taxi van onze keuze stappen? En wanneer nemen ze daar, zonder allerlei rotsmoezen, ook nu eens de korte(re) ritten aan?” De drie andere inzittenden, allen op weg naar Dance Valley in Spaarnwoude, knikten en mompelden instemmend. Ook het publiek, dat zo langzamerhand ongeduldig begint te worden, kent maar al te goed de al lang geleden ingevoerde wettelijk vastgelegde regel van ‘first in, first out’. Ze weten ook, dat een korte rit weigeren eigenlijk niet kan. Voordat ze aan de achterzijde van Rotterdam CS uitstappen, hebben ze - met onderstaande tekst als leidraad – een voorlopig bevredigend antwoord op deze vragen gekregen. Want met de komst van de nieuwe regering en staatssecretaris Tineke Huizinga is na een uiterst stroef begin, dit jaar eindelijk een frisse wind door taxiland gaan waaien. En dat heeft allemaal te maken met het benoemen van een departementale werkgroep met louter specialisten. Eindelijk konden wij zelf ons woord gaan doen. Nu nog de daad er bijvoegen en de weg naar een gezonde(re) taxibranche is ingezet.

Definitief Het idee om een Taskforce Toekomstvisie Taxi op te richten, kreeg definitief gestalte tijdens de hoorzitting in de De staatssecretaris kan glimlachen: het rapport was er snel. KNV-voorzitter Jan Zaaijer en prof. Hugo Roos (links) assisteren bij het aansnijden. r tc magaz in e • a ug u s tus 2008 • 20

Dit betekent het einde van de anonieme standplaatstaxi.

Gelden straks op standplaatsen, zoals hier voor de Bijenkorf, strakkere regels?

Tweede Kamer over de nieuwe taxitarieven. Op die gedenkwaardige 15 november 2007 kwamen alle hoofdrolspelers in dit drama op verzoek van de Kamer voor het voetlicht. Alleen de staatssecretaris ontbrak. Maar portefeuille voerende Kamerleden, taxameter producenten en branchevertegenwoordigers van Consumentenbond en reisorganisatie Roover waren er wel. Tijdens die nu al legendarische hoorzitting brak de ondervraagde KNV Taxi voorzitter Jan Zaaijer nogmaals een lans voor het instellen van een Task Force Toekomstvisie Taxi (TTT). Zijn roep werd eindelijk gehoord. Ook de staatssecretaris begreep het signaal. Ze kon, na al dat geblunder met de drie keer uitgestelde invoering van de nieuwe taxitarieven, best een positieve wending van deze uiterst lastige portefeuille gebruiken. Vijf maanden geleden kwam de TTT onder leiding van de Leidse professor dr. Hugo Roos, de man die ooit de problemen in Amsterdam voortvarend beetpakte, voor het eerst bijeen. De RTC werd vertegenwoordigd door Sjaak de Winter.

Mening Vakbonden, rijksoverheden, zorgverzekeraars en gemeenten werden in Task Force werkgroepen naar hun mening gevraagd over het functioneren van het taxivervoer om een goed doortimmerd compleet beeld te kunnen schetsen van de problematiek. Op 25 juni sneden Jan Zaaijer, Hugo Roos en staatssecretaris Tineke Huizinga op haar departement van Verkeer en Waterstaat een feesttaart aan. Het rapport Toekomst voor de Taxi lag er naast op tafel. De bewindsvrouwe was verheugd en verbaasd over de voortvarendheid waarmee te werk was gegaan. Blij dat nu onomwonden was vastgelegd waarom de taxibranche

zo ziek is geworden na de liberalisering in 2001. Ze gaf ook volmondig toe, dat het vrijmaken van die markt faliekant mislukt was. Zand daarover, want daar hebben wij in dit magazine al steeds uit den treuren aandacht aan besteed. Belangrijker is, dat de RTC het op hoofdzaken eens is met de bevindingen van de Taskforce in het nu gepubliceerde rapport. En de RTC is niet de enige tevreden taxicentrale. Ook in den lande is er door collegae heel positief op gereageerd.

Goede leiddraad De aanbevelingen uit het rapport zijn praktisch van aard en bieden een goede leidraad voor de nodige kwaliteitsverbetering van de taxi. Zowel consumenten als ondernemers zijn hierbij gebaat. De RTC verwacht veel van het voorstel tot verplichte groepsvorming van chauffeurs op taxistandplaatsen. Zij moeten voor de consument als groep herkenbaar zijn, waardoor de reiziger een beeld krijgt van de kwaliteit van de taxi. De collega’s binnen een groep zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor de reputatie van hun groep en zullen elkaar daarin stimuleren, zodat de consument een voorkeur voor hen kan ontwikkelen. Dit betekent het einde van de anonieme standplaatstaxi, die geen gevolgen ondervindt bij het leveren van slechte kwaliteit zoals het weigeren van korte ritten of het niet willen toestaan dat de uitgekozen wagen in plaats van de eerste gaat rijden. Er komt ook een duidelijk onderscheid tussen de straattaximarkt en het contractvervoer voor bijvoorbeeld leerlingen en gehandicapten. Het rapport zet duidelijk in op maatwerk. De regeldruk wordt verminderd op de plekken waar dat kan. Zo pleit het rapport voor af-

schaffing van de ondernemersvergunning en voor een onderzoek naar nut en noodzaak van de rij- en rusttijdenregelgeving. Daardoor kan een taxi veel flexibelere opereren en rijden wanneer het daadwerkelijk druk is. Het aantal loze uren, vooral door de week overdag, zal anders worden beoordeeld. Klachtenmeldingen worden voor de consument makkelijker en toezicht en handhaving voor de taxisector duidelijker.

Modelcontracten KNV Taxi doet aanbevelingen om de positie van de reiziger in het zorgvervoer te versterken en het vervoer te verbeteren door het opstellen van modelcontracten. In de herfst van dit jaar evalueert het ministerie van Verkeer en Waterstaat het nieuwe tariefstelsel dat op 1 februari 2008 verplicht is voorgeschreven. In de Taskforce is besproken, dat de mogelijkheden om het tariefstelsel aan te passen aan de wensen van de taxiondernemers en de consument dan nader kunnen worden onderzocht. Samen met de al eerder gememoreerde voorstellen zijn het interessante handvaten om te komen tot een gezonde(re) taximarkt. Dat de tarieven dit najaar onder de loep gaan, is een zegen. Het taxigebruik in heel dit land heeft zichtbaar geleden onder dat in veler passagiersogen waanzinnig instaptarief van € 7,50. Vooral oudere, minder kapitaalkrachtige reizigers haakten massaal af. Hun bezoek aan het nabijgelegen ziekenhuis was met de heen en weer prijs van € 15,00 te kostbaar voor woorden geworden. De RTC speelde daar met haar klantenkaart en het daaraan gekoppelde instaptarief van € 5,00 goed op in. Maar het kwaad van ‘een te dure taxi’ was al geschied.

r tc magazine • a ugustus 20 0 8 • 21

Aan een aantal bekende Rotterdamse Nederlanders hebben we gevraagd om hun mening te geven over taxirijden.

Gastcolumn

Taxi: Redder in de nood Er is de laatste jaren in de taxiwereld wel het één en ander veranderd. Volgens mij is er een onschatbare brok aan ervaring verloren gegaan. Want de dienstverlening van de nieuwkomers, zoals jullie ze altijd zo prachtig neutraal benoemen, laat al jaren te wensen over. Dat is een snoeihard gegeven, dat onlangs nog door Den Haag werd erkend. Het zijn de zegeningen van Paars geweest, het open gooien van de taximarkt. Er voltrok zich een ware ramp, recht voor onze passagiersogen. En ik kan het weten. Want al zo lang ik naar Feyenoord ga, zo lang gebruik ik taxi’s. Breek me de b…. niet open. Laat me er niet over beginnen. Het is af en toe stuitend geweest wat ik heb meegemaakt. Het is en blijft echter, voor iemand die wel van een borrel houdt, een perfect vervoermiddel. Daarom moest ik mijn vervoer zelf gaan organiseren. En dat was doodzonde voor al die op een buitenrit, zo noemen jullie dat toch, wachtende wagens bij het Maasgebouw. Met name in 020, sorry ik ben een echte Feyenoorder, tref je chauffeurs aan die absoluut de weg niet weten. Die je niet verstaan of in gebroken Nederlands zeggen: “taxi andere kant straat.” Maar aan de overkant staat helemaal geen taxi. Hij vindt het niet ver genoeg, waar ik heen moet. In vergelijking valt in Rotterdam het aantal wegzoekers en ritweigeraars reuze mede. Op Schiphol is het soms lastig om de juiste taxi te vinden. Laatst nog moest ik vanwege enorme drukte de eerste de beste nemen. Zijn Nederlands was slecht, zijn gemoed opgeruimd, zijn rijgedrag correct en zijn wagen schoon. Hoe die naar Mijnsheerenland moest rijden, wist hij voor geen

De lege kostbare stoel naast mij in het meter. Kijk zo iemand help ik. We zijn mooiste stadion van het land is bestemd samen prima thuis aan gekomen. In de voor een vriend, vriendin of mijn broer. Hoeksche Waard maak ik sinds een aanSjoerd Pleijsier, mijn televisiemakker, tal jaren gebruik van een ‘eigen’ regiozal er nooit op plaats nemen. Sjoerd is naal gelieerd taxibedrijf. een enorme Ajacied. Daarom nodig ik Taxi Van Dienst heeft een stuk of derhem niet uit in de Kuip en mij vind je tig taxi’s lopen. Eén daarvan heeft mij niet in de AArEEnAA. Gelukkig heeft laatst ook opgehaald. Ik moest naar Den hij alle begrip voor deze niet door hem Haag, naar de première van Liefdesbriebetreurde ingrijpende emotioneel gelaven. Het toneelstuk waarin Anne Wil den beslissing Blankers en Paul van Vliet grandioze hoofdrollen speelden. Gerard Cox. Van Dienst brengt mij voor 70 Euro heen en weer van Mijns(ADVERTENTIE) heerenland naar de Kuip. Soms moet ik wel een RTC taxi bestellen als ik een paar voor een blaastest te veel versnaperingen heb ingenomen in mijn stamcafé Ari op de hoek van de Nieuwe Binnenweg en de Mathenesserlaan. Het gebeurt echter maar zelden, eigenlijk alleen als Van Dienst niet kan of het te lang gaat duren. Deze van vrouwenliefde genietende vrijgezel heeft dan geen zin om te wachten. Of Feyenoord kampioen Uw dealer wordt? Wie weet. Ferme nieuwe trainer en een paar leuke aankopen. Ik voorspel liever niets, we hebben al zo dikwijls op ons neus gekeken. Ik bezoek overigens alKlokweg 25, 3034 KK Rotterdam leen maar de thuiswedTel. 010-4334436, E-mail [email protected] strijden. Ik heb twee business seats in de Kuip.

Digitax F1

Adv. WIRA NIEUW.indd 1

r tc magaz in e • a ug u s tus 2008 • 22

16-03-2007 12:02:35

RTC Taxi Garant

! ! ! t n a ar G i x a T Onbezorgd avondje uit met RTC

RTC Taxi Garant • RTC PRIJS GARANT De prijs is vooraf bekend en ligt vast

• RTC TIJD GARANT * De garantie dat de taxi op een vooraf afgesproken tijdstip aanwezig is en de prijs staat vooraf vast

Voor Taxi Garant bel (010) 462 60 60 *) Dit product kent reserveringskosten: € 2,50 buiten de spits en € 5,00 in de spits Zie voorwaarden op: www.rtctaxigarant.nl

Verkoop, financiering, lease, reparatie en schadeherstel op één adres.

Hét adres voor u als taxiondernemer.

Schuttevaerweg 116, 3044 BB Rotterdam Tel: +31 10 44 60 446, www.vandijkrotterdam.nl