Eind juni kregen we een mailtje van één van de reisadviseuses dat we de door haar bewaarde ANWB gids, waar foto’s van ons instonden, konden komen ophalen. Maandag de 1ste juli, zonder plannen, richting reisbureau om de gids op te halen. Na wat gezellig gekletst te hebben kon het natuurlijk niet uitblijven en dat resulteerde in een boeking voor een georganiseerde busreis naar……
Natuurlijk hebben we een paar dagen voor vertrek wat platte grondjes bekeken, of er op loopafstand van het hotel bezienswaardigheden waren. Ook gekeken naar de weersverwachting en dat belooft wat, want de temperatuur in Londen ligt boven de 30°. En zou het niet leuk zijn om de “drukte” mee te maken als de troonopvolg(st)er geboren wordt. Maandag 15 juli 2013 Schoolreisje? Nee maar we zijn wel vroeg wakker en na het ontbijt gaan we richting opstapplaats Den Haag CS, waar we afwachtend op de bus nog van een croissantje (ham/kaas) en een bakkie koffie / cappuccino genieten. Tegen negenen vertrekken we met een dubbledeksbus richting Breda om daar nog 40 mensen op te pikken en dan de stop bij Hazeldonk. Dit is het vertrekpunt van meerdere bussen, o.a. één naar Parijs en twee voor Londen (een vier- en vijfdaagse). Na een sanitaire stop, nog een bakkie koffie en het overpakken van onze rolkoffertjes naar de “vijfdaagse Londen bus (nummer 20)”. We rijden via Antwerpen, Gent en Knokke richting Calais. Onze medereizigers, een gemêleerd gezelschap, kijkt net zoals wij zo’n eerste dag de kat uit de boom en ach er is onderweg genoeg te zien. Michiel, de gids, vertelt ons wat het programma allemaal inhoudt en waar we zoal aan mee kunnen doen. Wij besluiten om het hele programma over ons heen te laten komen. Door de vertraging, file door wegwerkzaamheden en druk bij de Engelse douane, missen we de geplande boot van 15.20 uur.
Page 1 of 7
De volgende boot gaat in principe een halfuurtje later, maar die komt ook iets te laat binnen. Het missen van de geplande boot levert ons het voordeel op dat we wel vooraan staan. De anderhalf uur durende overtocht bezorgt ons door de spiegelgladde zee nauwelijks zeebenen en dan komen de “White Cliffs of Dover” in zicht. Door de opgelopen vertragingen (who cares?) checken we niet eerst in bij het hotel, maar beginnen gelijk aan het avond programma. Eerst het diner in Café Rouge en dan de rondrit door het centrum laat ons veel zien, maar fotograferen is er niet (meer) bij. Daarna inchecken in het hotel, de sleutel en dan niet naar de bar, maar gelijk naar de kamer (423). We hebben de dag wel “doorgezeten”. Dinsdag 16 juli 2013 Na zo’n eerste lange dag zou het goed slapen moeten zijn, maar niet voor ons. Het bed van Elly maakte bij elke beweging/draai die zij maakte een geluid alsof het “London Philharmonic orchestra” een optreden verzorgde. Gelijk ’s morgens maar een andere kamer gevraagd en die zou ’s avonds voor ons klaar zijn. De sleutel zouden we bij terugkomst van de dagtoer kunnen ophalen en onze koffertjes kunnen we in lockers kwijt. Het ontbijt in dit hotel wordt voor reisgezelschappen blijkbaar geserveerd op de 1ste etage. Plastic bestek, waar nauwelijks brood mee te snijden is. Nou ja er is geroosterd brood, croissants, de bekende cornflakes, crispies en sappies. De koffie en cappuccino zijn heel goed te drinken. Ondanks de wat mindere nachtrust gaan we vol goede moed op weg naar de St. Paul’s Cathedral. Het is zeker een bezoek waard en Michiel vertelt ons alle wetenswaardigheden. Hier liggen alle helden begraven en die vele crypten, mooi maar “a little too much” voor ons vanwege de ons vele nietszeggende namen.
Voordat we afgezet werden voor de rondvaart over de Thames hebben we nog even de gelegenheid gehad om bij de St. Paul’s wat rond te wandelen en wat bij te komen, want stil staan levert toch nog steeds wat probleempjes op.
Het boottochtje geeft toch een andere kijk op de gebouwen die langs de Thames staan en dan is ook goed te zien dat het een getijden rivier is met een hoogte verschil tussen de zeven tot tien meter tussen eb en vloed. Het op- en afstappen kan op drie plaatsen en verloopt een beetje chaotisch. Onze op- en afstapplaats was vlakbij de Tower Bridge die schijnbaar regelmatig, door het staatshoofd (in dit geval dus koningin Elizabeth II) te kiezen kleur, wordt voorzien. Dit keer is het blauw. Daarna is het tijd om naar de London Dungeons om de huiveringwekkende gebeurtenissen te zien, die in het verleden begaan zijn. Hier is het ontzettend druk en tot voor kort hadden reisgezelschappen van van Nood hier een “VIP-rij behandeling”, maar dat is schijnbaar als gevolg van een management wisseling van tafel. Om nu een goede twee uur in de brandende zon bij meer dan 30° te staan was onverantwoordelijk en werd besloten om morgen het nog eens te proberen en nu in plaats van morgen naar het London Eye te gaan.
Page 2 of 7
Hier begint het voor Elly wat te kriebelen, want met een beetje hoogtevrees en dan 135 meter omhoog in iets wat op een uit de kluiten gewassen fietswiel lijkt is niet niets. Ook hier is het druk en staan we toch een klein half uurtje in de rij. Het kriebelen verandert zachtjes in “zal ik wel zal ik niet”. Dapper hoor om mee omhoog te gaan en achteraf viel het reuze mee. Het uitzicht, natuurlijk boften we met dit mooie weer, was geweldig. Daarna verzamelen bij de bus voor een rondritje door het zakencentrum, waar de mensen zich na werktijd een uurtje buiten vermaken, voordat men huiswaarts gaat, met praten, roken en niet te vergeten drinken (een paar pinten voor de mannen en witte wijn voor de vrouwen). Grappig is te zien dat dan de colberts en stropdassen van veel van de mannen uit en af gaan en de hoge hakjes van het in mantepakjes gestoken vrouwvolk zijn / worden verwisseld voor makkelijk schoeisel. Wat volgt is het klapstuk van de dag. Volgens plan zouden we dineren bij een ander Café Rouge dan gisteren, echter er was geen plaats meer dus op naar die van gisteravond. Hier was het ook druk, want er was een groep schoolkinderen onaangekondigd neergestreken. De menu keuze, voor ons gezelschap was net zoals gisteren door Michiel doorgebeld zodat men er in de keuken rekening mee kon houden. Het voorafje ging bij een enkeling al fout. Men kreeg het laat of zelfs helemaal niet. Na wat gekrakeel kwam dat wel in orde. Voor mensen die de moot zalm besteld hadden kwam het in de vorm van plakjes zalmfilet. Voor onze buurman die net als gisteren biefstuk had besteld kwam inderdaad een biefstuk op tafel, maar was niet “dezelfde kwaliteit” zoals hij die gisteravond op zijn bordje kreeg. De kip die wij besteld hadden kwam uiteindelijk ook en ja hoor zacht rose van binnen. De biefstuk en de kip gingen retour. Na enige tijd komt er een nieuwe biefstuk op tafel die wel goed is en wij krijgen de kip. Niet te geloven het is hetzelfde stuk wat wij retourneerden, alleen is het even in de magnetron geweest. Michiel ons aanspreekpunt gaat verhaal halen bij de manager en die biedt hem als goeddoenertje een vrij drankje aan. De beste man schijnt pas twee dagen bij dit bedrijf te werken en weet blijkbaar niet dat gidsen en chauffeurs toch al niet betalen. Wij hebben al helemaal geen trek meer en besluiten om het eten maar het eten te laten zijn. Na heel veel gekrakeel hoeven wij onze genuttigde drankjes niet te betalen en natuurlijk krijgen wij het bedrag wat wij vooraf aan Michiel betaald hebben terug. Bij het hotel terug wordt onze “key card” gelijk omgezet naar kamer 320. Michiel biedt ons een drankje in de bar aan omdat hij zich verantwoordelijk voelt voor de “eet ellende”. Dit krijgt een vervelend staartje voor hem omdat hij bij de bestelling blijkbaar ongemerkt de serveerster aanraakt, die haar beklag gaat doen bij de manager. Deze brave borst roept Michiel apart en vertelt hem dat mocht het nog een keer gebeuren hij het hotel wordt uitgezet. Natuurlijk moet de manager voor zijn personeel staan, maar wij vinden de klacht van de serveerster redelijk overtrokken is en laten dat aan de manager weten. Wat een besluit van de dag zeg. We laten de laatste uurtjes van deze dag maar voor wat het is en gaan naar onze nieuwe kamer. Dit keer met iets betere bedden. Woensdag 17 juli 2013 Na een goede nachtrust gaan onze luikjes tegen zevenen open. Daarna gaan we op naar het ontbijt op de begane grond (met normaal bestek), waar men ons naar de 1ste etage wil “verbannen”. Voor Maarten is dit “no way” met de opmerking gisteren wilde men ons naar beneden sturen en nu weer naar boven. Dit beetje bluf helpt en wij kunnen aan tafel. De drie Surinaamse dames wilde men wel naar boven sturen maar daar staken wij op dezelfde wijze een stokje voor. Het heeft blijkbaar geholpen want de volgende dagen konden we hier zonder probleem ontbijten.
Page 3 of 7
Even na negenen de bus in die ons richting Buckingham palace brengt. Hier wat mooie foto’s kunnen maken en dan de wandeling door St. James’s Park richting de wisseling van de paardenwacht bij de Horse Guards Arch. In het park kun je eekhoorntjes voeden die de pinda’s uit de hand komen snoepen.
Het wisselen van deze wacht (er valt niets te bewaken) is puur symbolisch en leuk om mee te maken. Dan wordt het tijd om voor menigeen de credit cards tevoorschijn te halen, want we gaan richting Harrod’s. Wij doen het rustig aan en kopen een busje “Earl Grey Tea”.
Niet voor de thee, maar natuurlijk voor het tasje
om er mee te
pronken.
Prachtig zijn de in Egyptische stijl versierde wanden bij de roltrappen en natuurlijk mocht een bezoekje in het “basement” niet ontbreken om daar dit te zien.
Na in deze omgeving nog even gewandeld en een broodje genuttigd te hebben werd het tijd voor de London Dungeon. Hier ging het weer fout. Ook de vierdaagse Londen reis zou op hetzelfde afgesproken tijdstip (kwart voor vijf) naar binnen kunnen. Niet dus. Beide gidsen gingen hierop aardig in de klins met de mensen van de Dungeon. Uiteindelijk na een goede drie kwartier mochten we dan naar binnen. Als je nog niet weet wat een gruwelijkheden de Engelsen in het verleden uithaalden dan krijg je hier in dit “spook”-, gruwelhuis” daar een aardig beeld van. Maar of het het entreegeld waard was? Ach dat is tenslotte iets wat een ieder voor zich moet uitmaken. Dan is het weer verzamelen geblazen om naar het middeleeuws spektakel te gaan. Er hebben zich deze reis al een paar vertragingen voor gedaan en dat gebeurde dit keer onderweg ook weer, maar deze hadden we dan ook voor geen goud willen missen. Vlak voordat we de Tower Bridge overgaan gaan de sluitbomen dicht, omdat er een cruise schip door moet. We mochten even de bus uit en kregen, Page 4 of 7
net als vele anderen op de brug,
KIPPENVEL toen men aan boord luidkeels het bekende lied van Vera Lynn “Land Of Hope And Glory” meezong.
Hiervan een beetje bekomen is het op naar
En dat is een belevenis op zich en hadden we beslist niet willen missen. Er wordt tijdens het diner een show gegeven zoals dat in de tijd van “Henry VIII” werd gegeven en alles wordt in die stijl dan ook gepresenteerd. Er loopt een “Henry VIII” in kledij rond en de serveersters dragen ook kledij uit die tijd. Lange eettafels staan in nissen en het bier (ale) wordt geserveerd in grote stenen kannen. Wanneer zo’n kan leeg is roep je niet, maar houd je hem boven het hoofd. Applaus is verboden en in plaats daarvan wordt je geacht met je vuisten op tafel te roffelen. Mocht er eventueel iets zijn wat je niet bevalt moet je hard “boe” roepen. Het eten bestaat uit als eerste soep. Dit eet je niet met een lepel, maar je wordt geacht dit al luid slurpend te drinken. Dan volgt een salade met paté, waarna het hoofdgerecht volgt. Dit zijn kippenpoten, die voor meerdere personen in een ketel op tafel gezet worden. Hierbij wat aardappelen gekookt in de schil met wat groente. Als toetje een stuk “apple pie” met room (zonder slag). Er zijn heel wat foto’s hiervan te vinden op het internet. Maar zo’n happening is iets wat wij beslist niet verwacht hadden. Na het eten is het voor iedereen nog een half uurtje dansen geblazen. Er was ons al verteld dat Michiel als een houten Klaas danstte. Geen probleem voor hem om zich in te houden en hij ging dan ook als Pinokkio uit zijn dak. Na een uur of elf is het over en na zo’n zeer vermoeiende, maar onvergetelijke dag is het douchen en “pitten”. Donderdag 18 juli 2013 Als een blok, hoe kan het ook anders, geslapen. Even met een frisse douche een beetje wakker worden en op naar het ontbijt. Dit keer geen croissantjes, maar wel staan er bordjes met de mededeling dat wanneer je een warm croissantje wil je het kunt vragen. Dat wilde Maarten wel met als resultaat op zijn vraag dat de bordjes weggehaald werden. Dan maar weer een paar geroosterde boterhammen (die zijn ongeveer half zo dik als wij gewend zijn). Dan maar een paar meer toch. We vertrekken vandaag iets later met de bus, omdat Edgar onze chauffeur gisteravond nog in de file gestaan heeft en de bus negen uur stil moet staan. Ach een half uurtje later dan gepland gaan we op weg naar Windsor Castle ten oosten van Londen. Het castle is te bezichtigen, maar dat hoeft voor ons niet. Wij bezichtigen de buitenkant en de omgeving wel. We zijn op tijd om de wisseling van de wacht hier te zien en dat gaat natuurlijk ook weer op een traditionele wijze
Page 5 of 7
Windsor castle is een imposant complex en de omgeving kan daar natuurlijk niet bij achterblijven en hoe kan het ook anders dit geheel is een toeristische trekpleister. Voor Maarten, heel vervelend ligt dit, onder de baan van Heathrow en zo kon hij bij deze oostelijke wind toch nog twee uurtjes een paar vliegtuigen scoren. De majesteit zal beslist geen hinder van het geluid ondervinden met die dikke muren en haar verblijven zullen onherroepelijk wel voorzien zijn van dubbel (beveiligd) glas. Na een half dagje “op sleeptouw” te zijn genomen worden we ’s middags los gelaten bij het Piccadilly Circus, waar we voor degenen die dat willen ’s avonds om negen uur ook weer opgehaald worden. We zwerven wat rond door de omgeving. Snavelen doen we in China Town en nuttigen een drankje ergens op een terrasje en al die tijd vermaken we ons her en der prima met “mensen kijken”. Voordat we de bus instappen nog buiten bij “Tea” een lekker bakkie koffie en cappuccino gedronken. Het kan niet anders dan na weer zo’n warme dag we tegen een uur of elf afgeknoedelt in het hotel aankomen. Een drankje aan de bar zit er niet meer in. Vrijdag 19 juli 2013 Om negen uur gaan de koffers in de bus en vertrekken we voor een rit door het financiële centrum en het havengebied “the Docklands” richting Dover. We zijn daar op tijd en hoeven gelukkig niet de poespas van persoons- en bagage controle te ondergaan. We gaan al vlot de boot op en staan weer bijna vooraan. Wij gaan richting restaurant en nemen nu dan toch
maar eens de vette
“fish and chips”.
De overtocht verloopt voorspoedig al is er een ietsje deining en is het begin van zeebenen er. Van Calais richting Antwerpen, waar het op de ring, zoals zo vaak, een drama is. Ondanks de file zijn we toch op de geplande schematijd bij Hazeldonk. Even een sanitaire stop een bakkie koffie en cappuccino en dan de buswissel. Wij gaan dit keer met de bus Den Haag CS, die als eindbestemming Amsterdan Sloterdijk heeft. Bij Den Haag CS zien we net bus 90 weggaan, dan maar met de trein en bus. Tot slot Wat moesten we van deze reis verwachten? In ieder geval dat we naar de bezienswaardigheden gebracht zouden worden en het moet gezegd dat is, ook naar de mening van de overige reizigers, tot alle tevredenheid gebeurd. Voor de rest hadden we zoiets van “we laten het over ons heenkomen”. Het hotel, nou ja het is een plaats om te slapen, maar daar is eigenlijk ook wel alles mee gezegd. Op het “mislukte diner” in Café Rouge na kunnen wij niets anders zeggen dan dat wij deze week veel gezien en lol gehad hebben. Page 6 of 7
De busreis op zich: Edgar een fantastische chauffeur; zijn vrouw, die tijdens de ritten ons van de gevraagde drankjes, die in ruime mate aanwezig waren, voorzag; Michiel, die op zijn wijze de reis geweldig aan elkaar wist te praten en ons zowel tijdens de ritten als tijdens de bezochte plekken veel details vertelde. Zij hebben er toch maar aan bij gedragen dat het voor ons een fantastische week is geworden en niet te vergeten de groep waar geen wanklank te horen is geweest. Het weer, zo ongewoon, iedereen in Engeland sprak erover. Veel slachtoffers en veel bosbrandjes in de omgeving van Londen. Natuurlijk de waarschuwingen van “beschermen tegen en om veel te drinken”. Maarten is redelijk vaak in Engeland geweest, maar nog nooit eerder in Londen centrum en kan nu (voor zover dat mogelijk is) een vergelijk maken tussen Londen en Parijs. Natuurlijk is het appels en peren met elkaar vergelijken, maar onze voorkeur gaat gevoelsmatig toch uit naar Parijs.
Page 7 of 7
