Fons Burger, misschien kent u die naam wel, misschien ook niet, zoals ik op google iets beroemder ben dan ik echt ben -dit ook gerekend in het licht van de vriendenkring (kreunnn) (tik dát es in)- zo zou de man van de Dif en van de modern-day althans latter day Jan Cremer in feite bekender moeten zijn dan ie is. Had ik niet, retorisch geaard, elders, in mijn onsterfelijke werk, al gemompeld (van achter de pijp, naast de encyclopie, in de salon): de vraag is niet zozeer, waarom het nu zo slecht gaat met de boekenbranche; de vraag is veeleer, waarom ging het toen zo goed? Ook toen stond er niet dagelijks spontaan een begaafde schrijver op. Ook toen lag het niet voor de hand, dat je naar een uitgeverij stapte als Dennis P. op zaterdagavond "Uitgeven?" "Uitgeven?" "Ja hoor, dat is goed." waarna het uitgeven een aanvang neemt "Sla maar." (om alvast een beetje in de sfeer te komen, want we doen vandaag eens pornografisch, je moet es wat nieuws proberen om je website c.q. je bestaan wat op te kalefateren). Jan Cremer is toch geen hoogstandje, hoort u nog wel eens iets van Renate Rubinstein? en al die elftallen hoofd- en redacteuren van verdwenen kranten, laaft men zich aan de bron van actualiteitenkennis? Of staan ze gewoon hun tuintje te schoffelen, achter de geraniums? Was het allemaal roem, gebaseerd op verdienste-, dan klopt er nu iets niet. Wat niet betekent, dat het een slecht plan was! Een muur met boeken is een veelzijdiger marketingding dan een poster, het effect is even groot maar met name klein, en daarna kun je het te koop aanbieden. Als moeders even aan hun waarderingsmomentsoep willen werken kunnen ze een luizendienst overnemen van een warrakande vrâh of een middagje helpen in de kerk; met een Boekkk hebben ze er nog wat aan, voor later. Robert Long, kent u die naam nog? De jaren 70 waren zeer heel heul gossiepietje allemachtig88 ontieglijk anti-kerks. Ook denk ik dusdoende dat de Jan Cremers en Heeres Heeresma wel degelijk wegbereiders waren voor het nu zo roemloos voortmodderende Playboy, waar -so much for license agreements- natuurlijk iemand eens poolshoogte zou moeten gaan nemen, op straffe van slot erop. Hoe tragisch - toch geen blad voor voortsudderen als een lendelap, maar juist voor nokken als het klaar en op is. Immers, dat is best bijzonder: zo'n kutland met zo'n taaltje dat niemand snapt, en dan een eigen uitgave. Next, on Heraldo: the search for explanations of Jan C. To the point Vrouwen getiteld, verblijdt hij de wereld van de ingediktere Bouquetreeks-en-danvoor-mannen met een alibi. Het boek met de lotgevallen van Donald, op goede dagen Don, tracteert ons behalve op een lessenreeks voor een zwaar geval van ejaculatio praecox op een theorie: de vijf soorten vrouwen. Dat is nieuw. Voorts een stevig geval van bindingsangst c.q. vrouwenangst, ze nemen mijn leven over, wat an sich kan gebeuren, maar wat dan nog? Het ontbreekt in Burger's boek aan taboe en gevaar. Een compliment van Suzanne Rethans. Dat zegt het al. Je moet aan de schandpaal genageld worden, door de katholieke vereniging van Tynaarlooze huisvrouwen - wat heb je nu aan een compliment -sowieso- en dan van zo-iemand? Dat ga ik zo regelen. Stay tuned.
MOED
Personage Danielle was na Clair de partner. Een naam geïnspireerd op de Clair van Duun en Dees, want 't is een parelkettingpruiler, en niet van Desperate Housewives, want dan was het Danielle,. Clair's familie vond Don te volks. Danielle's zus deed het voor, wat, uh, nou, dat, dus dat is wél volks. Maar Donald's lijf mocht dan steigeren, zijn gevoel dat weigerde. Dat komt meer voor, dan moet je, jazeker moet dat, elkaar leren kennen. Maar niet alleen van onderen. Zo blijkt het uitstellen van seks dan toch weer een goed idee, van de uitvoering, daar bakken ze in Nederland helemaal niks van, maar de ideeën van het geloof zijn goed genoeg. Deze casus is zodoende herkenbaar, en invoelbaar. Want je voelt al lang en breed aankomen, het wordt alleen maar minder. Later. Zeker als nymfomane Sonja ingewisseld wordt voor modelmateriaal Odette - dan zit je in de Bram van Leeuwenfase: te rijk en te vreemd geworden om nog normale vrouwen met een iq aan te trekken, hopeloze kwestie, tijd voor retraite in klooster of kibboets.
In de volkomen onvolprezen film die Welle, is de man die in het complot zit, Marco, wegens apotheose, betovering verbroken als ik zeg schiet schiet je dan? met een meisje met zulk rood haar. Deze nu, hangt de kapitalistische beginselen aan waar niks kerks aan is, maar gewoon ik mot d'r wel wat an hebbâh, voor verder lezend Esther Vilar of Erasmus, als u hecht aan aanschouwelijk-.. Het mollige meisje dat nooit zoveel durfde te zeggen, ontpopt zich opeens als trophee, zulks mede onder invloed van de veranderde omstandigheden. Bij mijn hersenpan, zie ook Marisa Tomei in What women want was dat sowieso al het geval, want mijn sensoren reageren niet op het Aura van Succes van de visitekaart van de baas van de vooruitgeschoven post van de Neeliefrons van de Brigitte die heeft een grote nek ja dat is leuk, in een boek van Jan Kuitenbrouwer. Immers een carrierevrouw is nimmer iemand die ook écht ertoe doet, want dat is de Westerse Baas toch werkelijk een stap te gortig. Nou, ik weet dat dus, ik heb gewerkt in bedrijven; anderen kennelijk niet, moet ik concluderen. Of zaten te pitten, toen ze daar werkten, zou ook niet de eerste keer zijn. Die wilde ik dan eens inzetten bij het stukje Burger, ook met die naam enzo, dat leek me nu wel eens leuk. Sociaal verkeren in de klas, populariteit en de vluchtigheid daarvan; dat zit natuurlijk ook in de film. Kan zomaar ineens omkeren. Gesuggereerd wordt, dat voor het effectief verkopen van geloofwaardigheid een toegankelijk jong blond ding nodig is, en iemand met een licht autoritaire uitstraling, die wel kan lachen, alleen het niet altijd wil. Verderop voorbeelden van de bardienstman van de Lawntennisclub. De ondertitels zijn -bescheidener dan normaal- in het Nederlands en Frans. Daar denk ik eens over na, en ik kom er ooit es op terug. Zijn wij de binnenvettende niet onder ogenzieners? Zou kunnen. U snapt best dat ik van het geschreven woordPR ben - en zeker ook met die licensiemannen, dus tevens bewijzen we dan dat stills mét verhaallijn, versus bewegend beeld zonder verhaallijn een echte nek-aan-nek race is, eens even een fijne metafoor geëpileerd. Of niet, in elk geval proberen we het eens. Het was maar een week. Die Marco wist wel -lijkt me- dat hij in de slotscene gewenst was, als ik dat vraag, schiet jij dan ook- maar niet, dat hij gekoppeld werd aan een andere vrouw. Als ik later in dit stuk overigens The adjustment bureau zeg, bedoel ik dat metaforiek voor dat wat de wereld met je van plan is. Niet meer, niet minder. Ik vind het een omkering. Troostimpuls aanreikend .. de Iron Man is always on the lookout for opportunities -omdat het anders zo woest klinkt mijd ik het Whiskaswoord- en net als in American Beauty is het moment supreme er niet per sé eentje van ethiek, gave voorzetten op de rechterwreef en presenteerblaadjes; maar gewoon nu of nooit 'k heb er lang genoeg voor gewerkt en
de eventuele imagoschade had ik toch al ruimschoots, dan moet ik door. Wat doet zij van De Rationele Keuze op dit key-moment: bij daddy and mummy hangen. Slachten die kip!
Het Christiane F moment, ken uw geschiedenis, moet u maar eens opzoeken wat voor typje de hij daarin was, zohee, da's nog drie graadjes erger, qua sukkel. Praten we dan trophee of wat? Plus dat het wel degelijk een Adjustment Bureau goedkeuring heeft; sowieso, er is altijd wel een ander plaatje dat ook past. Da's logisch, de basis van ons succes is de aanval. Met die broer met die knar, als de ander dan de ultra-variant in huis heeft, dan lijkt het nog wat. Eersten die de laatsten zijn. Dappere film, is en blijft het, dit is nu het broeinest van Verzet, ziet u de rook er vanafslaan? Precies, daar zijn de Joden echt een hoop wijzer van geworden, en in Nederland al helemaal. Tenzij het over Nederland gaat, die Moskowitch maar dan met al die Z'en erin zegt wel vaker zoiets. Getuige de Zweedse bouw hier, willen we dat verhaal ook vertellen, maar de hoop dat die zich schuldig voelen is zo futiel; anders was het wel ondertiteld, nietwaar? SKG leverde de """kogellagers""" remember, niets is er over het land bekend, Volvo is nu Taiwanees, Victoria en d'r man schuwen ook elke, uh, alles. Een bomaanslag op de Joodse Raad of die lulhannes daarvan, kijk, dat had nou wel handig geweest. Moeten ze toch weer een nieuwe reservebeul opsnorren, da's toch weer tijd. Even een stukje van de bekende Panoramajournalist L. De Jong, in de Readers Digestuitgave. Nadat al een pagina lang de opsokkelingen een aard hebben, twee ervaren verzetsmensen ach heb je daarin ook CV's,de gebroeders Dinges deden het transport en de financiering van de hyperthreaded dubbelredundante ATformat certified Intel64 bitsPers was de overval op het bonnenkantoor Joure. Want in de oorlog kon je je drukpersen natuurlijk moeiteloos als exportproduct verkopen, dus dat kwam niet aangewaaid, zo'n ding. Drrrukwerk genooooot de voorkeuâh boven stencils, het was beter verzorgd. Lekker boeiend. Bovendien uit de getoonde voorbeelden bepaald geen evidente conclusie. Alleeen geschooooollde krachten konden ermee omgaan -nou, is dat printqueue en
Orakel en trusted domainsgezanik tenminste niet alleen van deze tijd- en jaja mensen, nou komt het, de machines namen veel plaats in, maakten lawaai en stonden in principe alleen in drukkerijen. Doekjeeee. Als we hem niet hadden, waren we onwetend. Zoek tevergeefs naar wie en wat er nou echt achterzat (Krupps, IG Farben, SKG, hongerend oostblok moet je toch ook wat mee) of dat Joden inderdaad uit Duitsland weggingen, want dat was nou niet sinds een week dat hem van Hitler daar liep te blèren, in Nederland zich veilig waanden en met de pullariahandel op de zwarte markt een soort-van bestaan hadden, en vervolgens als ratten in de val zaten, in dat land waar ze zo met booooten bezig zijn, hier een boot daar een boot, stap een willekeurig bejaardenhuis binnen nu nog, en het gepraat over schuiten en schepen neemt een aanvang. Shell toen minstens 300, dus dan kun je niet even een Jodenbuurt in snelvlugstijl evacueren naar een eiland in Indonesië. Tenminste niet, als het geld kost, wat de Shell niet heeft. Of de Kroon. Of de regering. Ach, de brandstof was op. Je zal maar het land van de Koninklijke zijn, en zonder peut zitten, dan lieg je toch werkelijk een Vickersstukje harder dan de Jeugdstorm, dat je zoon de bus mist, ik bedoel wat heb je dan helemaal gezegd en hoe hoog is de onwaarheid in die zegswijze? Wij hadden dus geen Anschluß, maar ik denk niet dat veel Joden het verschil gemerkt hebben, zal ik maar zeggen. Vanwege de nuance. Je zag het aankomen, goed is dat. Action man, Gremdaat, Tyn's flirtcursus, dat gaat uiteraard ook om sociale vaardigheid: wa's daar leuk aan hèhèhèhè, dat moet je niet de hele tijd doen; maar dus ook het tegenovergestelde: wat valt híer nou wéér mooooy te staan, in tweevoud nog wel? (bij het afvoeren van Rainer) (Politie, niet iets ergs). Een huilbui lag in de rede, of Männlich und Kräftig het zuiglam soldaat maken, maar daar is je hoofd geeneens, omdat je Leydigcellen niet goed aangesloten zijn (latency, switch dat netwerk) (een routermetafoor, waarom niet).
Nederland-hints; dat die mokkels het liefst alles uitstellen tot je niet eens meer wil -zulks niet te verwarren met elkaar leren kennen op spiritueel niveau of gewoon voorspel dus vaardigheid- dat zou maar van levenswil getuigen, in plaats van zakenvrouwschap, dat heeft juist ook nu nog zeker wel iets herkenbaars. Zijn broer bewandelt de Cougarroute, peek a boo, als broer in dat huis kwam de testosteron gasvormig uit zijn oren. Retro trouwens, die mevrouw.
Met het meisje met het rode haar vordert het voor geen millimeter, en pas dan is hij rijp voor Jeugdstorm. Ja waar doet je dat dan aan denken duhûh boe hoe. Denk na: scholieren, binnen een week om, het was allemaal maar een experiment, na freewheelend rondhangen eindelijk iets bindends, beroerde lamstralen van ouders (ook weer toenemend actueel) waar een decenniummetje later 27 000 (zeuven en twintig duizend) kinderen o.h.m. Bleekneusje voor naar de heide gingen -per jaar- , om een beetje manieren geleerd te krijgen, en dat 'ik lus geen scherp' toontje af te leren. Eens te praten, met anderen. Ook als je 10 bent, kan dat. Had u dat gemist (1950 daaromtrent)?
Tuurlijk gaat dit over ons, alleen we zijn hier te stomkoppig om het ons überhaupt aan te trekken, The German Film award, nou da's dan toch mooi het verkeerde land, Alles is Liefde the prequel zal zal in 2008 wel de lucht in geblazen moeten zijn geworden geweest helaas van het Kalf, zoals volgens Veronica nu Chantal Jansen, als de badpakvernoemde echo van Doris D. niet jong en wild is, wat dan wel hmm. Alles tendeert hier altijd naar het totale sukkelschap he, terwijl zo'n doos helemaal niet zoveel feitelijke fans heeft, de Nederlander legt altijd vrijwillig zijn hoofd in de strik, wat is dat toch voor een latente suïcidebehoefte? Met een tablet cadeau. Ook zoiets. Een Koblenkokalender, een Motorblad, een Rubik's kubus, ja toch, ech wel, Rubik is het intellectueelste, plus wat mankeren die computerbouwers tegenwoordig, waar is je zelfrespect! Veronica is letterlijk alles wat een computernerd precies niet is (dus niet: wél is). Dus, lieve leerlingen, wat zegt dat: snel te corrumperen, vijand hoeft maar een halve steekpenning neer te ploffen of je publiceert dat, wat je imago schaadt. Want: geen ruggengraat. Is? Het koningshuis heeft een ceremoniële functie en draagt geen verantwoordelijkheid; en anders de Nederlander wel. Leefangst, allesangst, misschien is dat de portee van dat vage gedoe met die softdrugs die niemand lust: rustig word je er wel van. Als je beeft van angst. Discriminatie is niet: vallen op blondines met krullen. Dat niet willen toegeven is zelfs .. zo angstig in 't leven staand, dat het freaky is. Als half Berbers Nederland werkloos is, dat feit negeren - als regering bijvoorbeeld; welnu, dat neigt daar dus wél toe. Vooral als je het met gratuite kout over Geluk in de wijk combineert, u aangeboden door vrijwillig werkende richkidmokkels, en met zeer concrete oprotbonusgewijze verplichte VVE's met hetzerige voorzitters uit het voorgeborchte.
Bijvoorbeeld. Niet dat de krant ooit over VVE's schrijft, vindt de heer S-I dat wel goed? Ja je zal es iets schrijven waar mensen wakker van liggen, dat zou wel érg gek zijn. Omstreden, oeioei, en de adverteerder van de badkamers wil liever wat leuks .. Dictatuurloze dictatuur, zo noem ik Nederland
vaak, wel het gedrag, de angst voor weetikwatalniet, maar dat dan zonder dwang, van wie dan ook. En met een strafklimaat dat eerder een lachertje is, dan dat je om de klipklap een week wordt vastgezet als journalist, politicus of Gazprombaas (en dat laatste mag best wat vaker volgens mij) (Nuon, is dat nu al failliet?). Dat ge- sukkel leidt dus ook tot slecht onderhandelen. 1.1 miljoen ZZP'ers, dat moet toch tenminste voor een deel wortelen in niet weten wat je waard bent? Op dagloon! Of goedgelovigheid? Ik had recht op een kantonrechtersformule, dus een maand per dienstjaar en dat maal 1,2 of wat het was, en wat heb je nu? Een accountant? Heeft die vriend benefits ofzo? Ben je van de handjeklap begonia? Either you're good people, bad people, or guess it doesn't matter people. Wij neigen tot het laatste, ons rücksichtlose Pacifisme. met een leger van gemiddeld 49 jaar met een BSI van 36, slechts gecamoufleerd door eeuwig gelul over nogal modale straaljagers, man, alsof dat het probleem is .. dat is ermee in harmonie. En in pure harmonie zegt de EU straks 'joh, betaal jij maar in natura,' en hopla, daar gaat onze gasbel. Om Portugal te redden, of weetikwie. Goed, de tijd zal leren waar we uitkomen. Ook poseert de commercie bij ons als niet-bestaand, nagenoeg planeconomie; maar die kunnen soms verdomd gemeen uit de hoek komen. Nou ja, in elk ander stukje van deze maand ageer ik al tegen het ge-bouw dat eens klaar moet zijn, dan blijf je aan de gang.
Deze telefoon op dit moment stond vast niet in het script, en dit is in de film geen personage, maar een figurant. Duss.
Emotionele achtbaan dit stukje, hmm? Voor minder doen we het niet. Nu dan de Porno van Burger op illustratie van Lisa. Omdat we streven naar de totale verbroedering tussen volken (enzo), had ik zo gedacht, dat de zusterrr van Danielle van de firma uit Uitgeest komt, de tweede in bekendheid, die in de nabije toekomst niks anders hoeft te doen behalve gewoon te blijven bestaan, en wél winst te maken; dan mag de Playboy zich wentelen in hun Merkwaarde, welke, anders dan met tennissokken of tattoo-cliché's (verrekte lastig dat te licentiëren, of je beeldmerk-recht op zo'n hankypanky te verhalen) (hoewel je bij menig tattoo denkt: kon dat maar) (namens de Mereltjes en de Zwaluwen oefen ik het beeldrecht uit, waarop u inbreuk maakt, de feiten spreken boekdelen (productie I: Jennifer). Mijn college-confrère treedt op namens Dragons-worldwide inc, echter die vliegt even in en uit, want zijn werklast is weinig anders dan onmenselijk op dit moment). We kunnen niet helemaal uitsluiten, dat naast de blondine met de wangetjes knijpklaar aangeboden, af en toe wat autoritatief blikkende manmensen in beeld zijn, zo van hockeysmoel of Bonnetrieverkoper. Dat c.q die lijkt me juist weer géén toeval, en meneer geloofwaardige dictie is wél een personage. Don, die is hoofdpersoon, voor te stellen als de jeugdversie van de enemy kept close van Ilian Ivanidiridwitsj, nou jou zo'n zielige Rus die doodgaat nadat alles misging in 't leven. Zoals in elk mannenleven, zijn er eerst wat preludes, in dit geval met ene Astrid, maar meer nog met Clair. Dikke verliefdheid, middagje op pad, maar heur moeder -in Mercedes- vond Don te plebs. Nu moet gezegd worden, mede juist gelet op de rest van het verhaal - je krijgt het er toch bij nietwaar - het lastig is, niet minstens een beetje aan de kant van de moeder van Clair te staan. Nou ja. Bij de Coleta's was er tenminste nog een stuk drama in het leven, krijsende leipgeworden mams, en wat huisuitzettingsproblematiek (andere klassieker in dit genre, hoort u ei gen lijk wel te kennen) .. Welnu, Clair is net met de muziek mee, en de hoofdpersoon besluit dat het roeien is met het vlees dat je in de kuip hebt. Ω In het kader van een onderzoek naar de klantbeleving, willen wij u na afloop van deze sessie nog enkele vragen stellen. Blijft u daarvoor aan de lijn? Dit betreft het medium Internet cq .pdf en de ervaring t.a.v. privacy en vrijheid van handelen vergeleken met het printmedium. Graag tot zo, bedankt. Hij had het besloten terwijl hij aan het wandelen was op het strand. Of eigenlijk wandelde hij niet, hij stond in de zee te turen. Met ambitie, listen verzinnen, een plan maken en dat zorgvuldig uitvoeren kon hij de gebroken liefde met Clair niet terugwinnen. Clair had uiteindelijk gesproken. Op de fiets, op weg naar huis. 'Mijn moeder vindt dat je een slechte invloed hebt op me.' 'Ze vindt me te jong voor dat soort dingen, strandwandelen, zoenen, slijpen enzo.' 'Uit? Het is uit omdat mijn vader slger is. Omdat mijn ouders niet zoveel poen hebben als de mijne.' Ze twijfelde lang over wat ze terug zou zeggen. Ze twijfelde honderden meters. Ze twijfelde minstens 30 tot 40 keer trappen. Tot ze veel te zachtjes zei 'dat is niet waar.' Goed, de herinnering maakt het een of het ander bijzonder, maar dat de een stopt met trappen en de ander een tandje bijzet .. het was dus over.
Hij was Danielle tegengekomen toen zijn moeder hem op pad had gestuurd om zijn broer Fred een boodschap over te brengen. Danielle zat in de tuin achter het huis en speelde met een paar kleine poesjes (volkse mensen, andere gebruiken). 'Gaat het goed met je,' vroeg ze. Hij realiseerde zich dat hij er vreemd uit meost zien. Hij had weinig geslapen, zag bleek en kamde al weken zijn haar niet meer. Dan haalde hij zijn schouders op, mompelde een beetje. 'Heb je soms luddevudde?' Ze ramde meteen de spijker op de kop. Danielle was iets groter dan hij, twee jaar ouder ook. 'Zie ik zo bleek dan?' vroeg hij stoer, want hij was helemaal niet van plan met Danielle te gaan praten over zijn liefdesverdriet. Hij had hele andere plannen met haar. 'Zijn ze weer bezig, je had me toch beloofd dat ik een keer mocht kijken?' (ja, zo gaat dat met volkse vrouwen, in Jan Cremerland). But where did they hang out, why had nobody ever told me about them before? Enfin, dat gaan ze dus doen, dus doe dat dan ook, en zeur niet over planken die buigen of heftig knikken, in tegenstelling tot gedoseerd. Dat je je schoenen uitdoet, en dus op kousenvoeten loopt, waarop
anders he, nogal wiedes, zoals de OudRotterdammer dat uitdrukt (tenzij het je de koekoek haalt) (op zon- en hoogtijdagen). Nu we dan toch het rolroer en de stick zelf bedienen, de flaps uit hebben gezet en de reverser, kortom de rem erop, wilde ik voorstellen de boodschap die u aangeboden wordt namens de Stichting Verantwoord condoomgebruik (met het neerstortende bijtje) (terwijl de Korf nu van een of andere Ierse Canadees is, en toen gewoon, dat snap je toch niet, draai dat om) even over te slaan, dat weet u toch allemaal wel. Een kleine contemporaine invloed, zo gepast bij de diverse puberinvloeden echter, wilde ik juist wél toevoegen. Op zolder, door een kier in de planken, hoe klassiek, dus liggen zij neder naast elkander gevlijd.In gedachten even een kwartslag draaien, en de rivale uit de film wegdenken.
Don keek naar de vormen van Danielle, die plat op haaar buik naaast hem lag. De billen in het dunne zomerjurkje, haar stevige dijen, de brede schouders en haar platgedrukte borsten.Ze gebaarde hem dat hij ook mocht kijken en hij maakte van e gelegenheid gebruik naast haar te gaan liggen, dicht tegen haar aan. Ondanks dat er ruimte genoeg was om uit te wijken, bleef ze liggen huhuh huhuhuhuhuhuh huhhuhuhuh nakedness huhuhuh they're like gonna do it. Ook haar hoofd bleef dicht bij de plek waar ze door het spleetje gekeken had. hij voelde haar adem in zijn nek (dus daarrr was het je allemaal om te doen, schrijfmans) en keek naar beneden. Nou, als eerste ervaring met nabijheid en met 'life' kan dat een stuk rotter. En als eerste date me tiemand heb ik ook wel eens wat saaiers gedaan, sterker nog: altijd wat saaiers gedaan. En deze dame wordt gedumpt voor die Sonja de onverzadigbare, Odette de snelheidsmaniak, Irene's/Silvana's sandwich, Maria's andere orde, gedrogeerde Charly, en de rest. .. is dit leuk? Wat een boel werk trouwens. Onthou dit: veel blondines, op tijdschriftcovers: géén impact. Schelden doet geen pijn. Het is wel erger als je bij Hans Sleeuwenhoek zit. Maar. VVE-010 bijvoorbeeld, dat kon zo'n maatregel zijn in de sfeer van zwembad dicht J-ij, je weet je bent: in dat prutportiekje, en dan toch zo nodig moeten kopen. Ontoevallig. 't Vergt Max van der Stoelachtige vaardigheden om als één man een vergadering dwars te bomen: je kunt niks doen!
Een sprongetje timewarp .. daarna ging Fred weer naast haar liggen en masseerde de binnenkant van haar dijen. Donnie had nu uitzicht op het harige driehoekje, de plek waar Tilly's benen bij elkaar kwamen en waar Fred's hand steeds dichterbij kwam. Zijn lid lag op haar onderbuik. Don vond het er niet uitzien (a battle between the Donnie en the Don). Danielle wilde weer en terwijl zij aandachtig in het spleetje lag te turen, legde Don zijn hand op haar rug. In het holle gedeelte van haar rug, en omdat ze er niets tegen deed, schoof hij na enige tijd wat naar beneden waardoor hij op haar enorme billen kwam. Ze keek even op en grijnsde (maar dat 'enorm' dat dacht hij, hij zei het niet, zulks ter terugkoppeling en om misverstanden te voorkomen).
Donald zag de ogen van Tilly boven Freds schouders, het ene moment rolden ze in de wijd open kassen(?) en het andere waren ze stijf dicht. Ze kreunden allebei gedempt en sisten alsof hun monden waren afgeplakt met pleisters. Welnu, u begrijpt mijn moeilijke parket. Waarin ik in het pak genaaid ben (parketpak, 4,99 de meter, waarom kan dat niet). Mollig om niet te zeggen zwaar moet Tilly zijn. Dat reduceert het beschikbare materiaal nogal; als lichte neuslift middelzware neklift het criterium was, of obsessief ontharen, dan was de keuze reuze. Volks, dat lukt dan meestal nog wel .. maar met elkaar in de weer alsof het pleisters betrof .. wat moet ik nu met zulke beschrijvingen? Kleur haar, klein of groot gekleed of bloot, een geprononceerde duidelijke mening! De gekozen oplossing, lieve lezer, betreft zodoende een selectieproces met een streven naar goed genoeg; van optimaal is geen sprake. Al met al mag u niet klagen, en anders doet u dat toch gewoon, daar zal ik wakker van liggen. De groentezaak waar het allemaal losgebarsten is, wordt een boekwinkel. Nou ja, zoveel scheelt dat niet. Deze Fred lijkt op Wim de Jong uit de Volkskrant, maar mevrouw is gelukkig heel wat toeschietelijker. Waarom die acteurs altijd van die mongolige tato's hebben, waarom het wapen niet wat meer buiten beeld kan, is je publiek wel echt man of hoe zit dat eigenlijk, wat voor nachtapotheek of anderszins je gebruikt, dat je dat zo lang volhoudt dat het zelfs voor haar vermoeiend wordt en je d'r gedachten gewoon af ziet dwalen (ja, waar denkt zo iemand in die branche aan, dat zit ik me dan weer af te vragen); had ik al iets gezegd over de zegeningen van print, als medium (blijft u aan de lijn?). En van wie zijn die rozen dan? Al met al vind ik het al heel wat eigenlijk, dat ik een lichtelijk ouderwetsig, vijftig tot zeventiger jaren-achtig plaatje met wat voyeurvibe en een molligerd heb gevonden, en wat doet die man er eigenlijk ook toe. Dus als een boekwinkelier zwart geld heeft .. zo zit dat dus. Leermoment.
Is dit het dan, dacht hij. Neuken. Is dit dan waar het allemaal om draait. Het ziet er werkelijk niet uit. Hij voelde zijn stijve wegebben. Het lijkt verdomme wel heilgymnastiek, wilde hij hardop roepen. Hij rolde op zijn zij en keek Danielle recht in haar gezicht. Ze lagen erg dicht bij elkaar met hun monden. Danielle grijnsde veelbetekenend. Hij gebaarde dat hij het erg grappig vond, wat er beneden gebeurde. Waarschijnlijk zag ze zijn verkrampte teleurstelling (zeg maar: het omgekeerde van onafhankelijke trots). Ze haalde haar schouders op en legde een vinger op haar mond. Hij boog zich voorover om iets in haar oor te fluisteren, maar zij veerde op en plotseling kusten ze elkaar. De tongen schoten alle mondhoeken door. Danielle sloeg haar arm om hem heen en drukte zich tegen hem aan. Zover zo goed, kon rotter, alleen hoe je 'da's grappig daar' teleurgesteld verkrampt gebaart, is mij niet helemaal helder, maar ik ben dan ook meer van de verbale communicatie. Er is goed nieuws en slecht nieuws, houd hij de spanning er even in. Er is sprake van kussend beeld met Lisa met de bruine Hindeogen (met Wiskestrikje) (Volks-Cultuur!) (geintje), die ook voor het overige een vrij fors puppiegehalte heeft. Mwa, het is ook best een aantrekkelijk plaatje. U moet alleen een autowrak van een Kalina of een Vectra -een van de twee- voor lief nemen daarbij. Eerder had u een paardrijlaarzenverkoper en een hoogbegaafde adspirant highpotentiele jonge ambtenaar van het jaar die even weggedacht moesten worden; lukt zoiets, hoe moeilijk denkt men de Vectra weg? Moet je dat Opel eens vragen, je leeft auto's, jij? Zeg mannetje, dat leef je helemaal niet! Eef en Huub leeft sowieso niet meer, laat staan dat ze auto's leven, da's nog wel effe wat anders jaaaaa. (denk ik). Zo'n slogan van de planeet Hubbierubbie, van zo'n buitenaardse in Rüsselssheim, en dat moet dan hier landen .. als dan toch niemand meer iets heeft aan het merk, laat Hans Sibbel er een conference van maken. (nou, daar mag iemand zich best eens een keer boos over maken, ik dacht dat dat ondernemen hier
zo belangrijk was voor de toekomst)
Hij hoorde haar gniffelen en voelde haar hand tussen hen in verdwijnen. Het bloed steeg naar zijn hoofd toen zij geroutineerd zijn piemel in de plooien van zijn broek betastte. Daarna volde ze zijn billen, en drukte de zwelling tegen zijn buik. Hij vroeg zich af wat ze aan het doen was. Keurde ze de vleeswaren? Tja, het meeleven met zo'n protagonist is ook niet altijd alles, want waarom zou het geroutineerd zijn, als je allebei zo groen als het Groene Hart bent? Als je net een mooie kus hebt gehad, die je, gelet op die mondhoektekst, eerst maar eens volledig onder de knie moet gaan zien te krijgen, wees daarmee blij. In plaats van dit gepieker over iemand die inderdaad even wil weten hoe dat nou allemaal, uh, voelt. Als een Logitechmuis die 5 jaar niet gebruikt is, maar als u een betere metafoor heeft houd ik me absoluut aanbevolen want zo'n goede is het niet, hoogstens goed genoeg.. Daags nadien (ik zet tussentijds 'n Nicoline-CD'tje op, hm? ♫voor mij, naast mij, om mij heen) 'Ik vind je een stuk leuker dan je broer, zei ze, hij is zo'n ..' 'Hij is een suflul,' zei Donald en vroeg zich onmiddelijk af, of het verstandig was dat woord te gebruiken. Misschien wilde ze iets anders zeggen en bedacht ze nu dat hij qua suflulligheid niet veel verschilde (misschien ook niet, zanik niet zo). 'Hij heeft wel een grote lul,'en ze schoot keihard in de lach. Donald werd rood. Hij sloeg een arm om haar heen en trok haar naar zich toe, zodat ze het niet kon zien. 'Ik vind jou ook leuk,' zei hij en zoende haar op haar mond. De lippen weken onmiddellijk en daar was die tong waaraan hij de hele nacht had gedacht. Har tong was warm en zacht en hij smaakte ook een beetje. Hij smaakte naar meisje. Hij smaakte heel lekker. Ze zoenden er heftig op los. Zo naast haar in het zand liggend, dat was toch heel anders dan staand. Ze duwde haar bovenlichaam tegen hem aan. Ze had grote borsten. Die duwden voortdurend tegen zijn ribbenkast. Heerlijk vond hij dat. Terwijl hij nog zorgvuldig bezig was om in de juiste positie te komen, pakte zij ineens zijn hand en legde hem op haar borst. Hij volde de stof van haar BH en kwam een soort ijzeren beugel tegen. Danielle ging een beetje verliggen, zodat hij het geval niet nader kon onderzoeken. Ze begon nu zwaarder te ademen, en dat ging al snel over in een licht gekreun.
Het duizelde hem een beetje. Ze rekte haar hals uit. Vrijwel automatisch kwam Donald met zijn mond in haar nek uit. Er ging een rilling door haar heen. Zijn hand bleef stokstijf op nog geen 10 centimeter van het doel liggen (schrijven is schrappen). Hij ademde zwaar. Alle spieren in zijn lijf waren gespannen. Zijn piemel schokte in zijn onderbroek, die hij geheel volgens de wetten schoon had aangetrokken. nu zijn hand zo dicht bij haar halfzichtbare slipje lag, piekerde hij ineens over een ander probleem: wat moest hij doen als hij ineens klaar zou komen! (intussen denken wij aan iets leukers)
Hij merkte dat het hielp als hij aan vervelende dingen dacht: pokdalige hoofden, etterende zweren, de leraar wiskunde, de moeder van Clair en wat kan die Mercedes daar nou aan doen. Danielle genoot van de kussen in haar nek een schoof heur lijfje plotseling 10 centimeter naar beneden. Toen lag zijn vrije hand opeens in haar kruis. Hij hield zijn adem in, en probeerde te bedenken wat hij zou doen (hij bedoelt natuurlijk: hoe ver hij zou kunnen gaan). Heel voorzichtig drukte hij zijn hand naar beneden en voelde door de nylon stof het zachte heuveltje tussen haar benen. (tot nu toe zijn we niet adequaat bijgepraat over de staat van ontkleding, maar laten we ook zelf nadenken) ja toch, komp ut gelegen, hij is fijn (dit is een test, of uw bloeddruk standvastig is)
Veel heb ik niet aan de tekst veranderd, alleen als een woord echt overbodig was. Die medische aandoening waar de pro nu juist zo ontieglijk géén last van heeft (medicijnen); dat ziet u wel aankomen, anders denkt je personage er ook niet over na. Welnu, hij zoende haar in haar nek, zei zij niet doen -om dermatologisch-cosmetische redenen namelijk- en dat was dat. Zou het nu niet leuk zijn, dit zo te doen, dat het ook met het volgende plaatje klopt. Vergeeft die Fons me vast wel. Donald was nooit erg warmgelopen voor lingerie. In heel Duckstad was zelfs geen boetiek, voor zulke luxe waren moest men al naar het magische Kingdom. Maar ..c.h.a.n.g.e.d. (poppie) het was dus een zeegroen setje, haar weel de ri ge boezem stulp te hoorn des o ver vloe dig over het kant. Traag waren de bewegingen van het jonge meisje, dat haar man eens helemaal ging verleiden -opgeilen voor volksen- zwoel haar blik, rond, mollig, zeer warm, pizza Calzone-achtig haar rondingen (niet? mascarpone dan? sorry) .. Zonder haar positie veel te veranderen, konden haar borsten veel uitdagender worden - met andere lichaamsdelen is dat lastiger, dacht Donald -wel erg Quest'ig- opeens. Drie kwart, en profile of frontaal, of juist ten prooi vallend aan de zwaartekracht (je had erbij moeten zijn). Haar rechter hand -met mooie parelmoerlak op de nagels- greep plots klauwend in haar slipje, dat ze een centimer of 5 naar beneden trok - zodat Don haar voor het allereerst te zien kreeg, trok haar buik in, en tegelijk deed Heather iets met haar ogen, dat Hoogliedhaar, de puppieblik, iets van een siddering trok door d'r hele lijf, en gut-o-gut die Jopen van de planeet AlleDagenFeest .. .. heel vééél meeer, ineens tira mi su, lispelde ze
'Zo hee, nou al,' zei ze.
't Is als met brandwonden: puur het aantal aangetaste vierkante decimeters is bepalend voor de krolse jongeling. Zo'n chador, daar zit dus best wat in.
(Jaja, tiramisu, da's een aanelkaargeschrevenzinnetjezoalsdit. Zoekt u dat maar eens op, dan)
Neem jij het grootste stuk? K-tsjing, daar is ie weer, het nu al onsterfelijke stuk geloofsijver, het themanummer van de Aan de Hand.
