Lugubrum Amen Ra Tropicalia

gratis maandelijkse krant rond nieuwe (pop)muziek juni 2005 - 10

een uitgave van ( K-RAA-K ) 3 vzw scheldestraat 169 B-9040 Gent www.kraak.net

ruis

Lugubrum Amen Ra Tropicalia

ÉÉN

BELGISCHE METALGENTSE BLACKMETALFORMATIE LUGU-

VAN DE MEEST ONDERSCHATTE

GROEPEN BLIJFT DE

BRUM. AL DERTIEN JAAR LANG LEVERT DE GROEP PLATEN AF DIE NIET MISSTAAN NAAST DIE VAN

BATHORY

BURZUM, MAYHEM

EN

EN AFSTEKEN TEGEN DE NIEUWE LICHTING GE-

SCHMINKTE HUILEBALKEN.

MET DE ACHTSTE EN JONGSTE “HEILIGE D WAZEN” IN DE REKKEN EN EEN OPTREDEN MET SUNN O))) IN DE AMSTERDAMSE PARADISO OP STAPEL, BESLOOT RUIS KOMAF TE MAKEN MET HET DOODZWIJGEN VAN DIT TALENT. MIDGAARS (GITAAR) EN BARDITUS (VOCALEN), DE DRIJVENDE KRACHTEN ACHTER DE BAND, KWAMEN LANGS VOOR EEN GESPREKJE. LUSTIG BOEREND EN MET HET NODIGE NIHILISME VERNAMEN WE WAAR LUGUBRUM VOOR STAAT: ECLECTISCHE BLACK VOOR MISANTROPEN MET SCHETENHUMOR. CD

ruis Juni 2005 - nr 10

verschijnt maandelijks, behalve in juli en augustus. is een gratis uitgave van (K-RAA-K)3 vzw (K-RAA-K)3 vzw Scheldestraat 169 9040 Gent Belgium T/F : +32 92199143 www.kraak.net [email protected] Een abonnement kost 8 euro, een steunabonnement is 25 euro. hiermee word je ook lid van (K-RAA-K)3 en krijg je korting op door ons georganiseerde concerten. Dit kan verkregen worden door het bedrag over te schrijven op rekening nummer 979-9945604-05 met mededeling “ruis abo” samen met je adres en het gewenste startnummer. Hoofdredactie : Dave Driesmans Eindredactie : Steve Marreyt, Sara Geens Foto’s Amen Ra: Lieselotte Van Lancker, Martin Redactie : Bert Dhondt, Bart Gielis, Gerald Van Waes, Seraphin, Glen Steenkiste Verantwoordelijke uitgever: Dave Driesmans

blijft wel dé boersk plaat bij uitstek. In feite grijpt ‘Helige Dwazen’ terug naar alles wat we al gedaan hebben. ‘De Totem’ klonk iets vuiler omdat we toen gewoon geen opnametechniek hadden. Het ging allemaal veel sneller en de cd is oorspronkelijk nooit gemasterd. Dat gebeurde pas voor de re-release. Op ‘De Totem’ stonden ook gewoon niet zoveel elementen als nu, dus het deed geen afbraak aan het geheel.”

Eigenheid

De zoektocht naar vernieuwing is een vast onderdeel van het takenpalet van de groep. Ook proberen ze de muziek boeiend te houden voor zichzelf. Dat is één van de redenen waarom er op de nieuwe plaat geen Nederlandstalige nummers te bespeuren zijn. Volgens tekstdichter Midgaars schrijft iedereen tegenwoordig slaapverwekkende Nederlandstalige teksten en is er bijgevolg geen uitdaging meer aan. De albumtitels blijven wel nog altijd in het Nederlands. Die drang om vooruit te geraken staat haaks op de cultuurconservatieve werkwijzen van hun collegae uit het genre. Ze hebben het dan ook niet hoog op met het gros van de nieuwe stroming black metalgroepen. Midgaars: “De meeste black metalgroepen van nu proberen hetgeen wat begin jaren ’90 in Scandinavië gebeurde, te herscheppen. Dat heeft volgens mij weinig zin. Je kan er beter iets eigens aan toevoegen. De beste black metal blijft toch uit de beginperiode komen.” Barditus: “Darkthrone en Burzum zijn de eerste groepen waarmee we in aanraking kwamen. Nu spreken de meer experimentele

We hebben hier wel “fans, maar ze schamen zich ervoor ”

Tot voor een paar jaar bestempelde Lugubrum zijn muziek als ‘boersk blek metle’, een verwoording die hun zowel een cultstatus als een stigma opleverde. Op het Lovendegemse platteland zorgden de heren, in wisselende bezettingen doorheen de jaren, elke zondag voor luide en luizige “koeienblek”. Midgaars: “ In onze bakermat Lovendegem repeteerden we met de ramen open en de strontlucht kwam er rechtstreeks binnen. Ook onze opnametechniek was heel lomp. “Heilige Dwazen” is de eerste plaat die we in Gent hebben opgenomen. Het is dus niet echt meer gepast om het boersk blek metle te noemen.” Met het jongste album doet de groep een stap weg van de rauwe en ongepolijste sound die zo typerend was voor de old school uit Scandinavië. Ook sijpelden de andere invloeden lustig door. Zo is er meer ruimte gelaten voor saxofoon (van de hand Bhodidharma, die ook bij de Gentse jazzgroep Moker speelt) en van experiment in het algemeen, waardoor de plaat bij momenten zelfs doet denken aan een metalversie van the Residents. Midgaars: “Het geluid van de nieuwe plaat heeft veel te danken aan de nieuwe tweede gitarist, die ook geluidstechniek doet. Hij nam de productie zowat op zich. We nemen wel nog altijd zelf op. Daar hebben we al veel kritiek, maar ook veel lof voor gekregen. De balans van dit album zit heel goed, zowel qua structuren als productie. Het is nog steeds vuil van geluid, de boersk blek metle zit er nog steeds wat in. ‘De Totem’

De geur van varkenskoppen als inspiratie HET GENTSE LUGUBRUM OVER HUN BLEK METLE

varianten van de black metal ons aan. Mensen die er ook iets boeiends mee proberen doen, zoals Ved Buens Ende. Ook Furze is heel goed. Dat is een Noorse black metalgroep van de nieuwe lichting. Zij spelen traditionele black met surrealistische elementen.” Midgaars: Dodheimsgard is een band die met hun album ‘666 international’ de experimentele toer opgingen, met invloeden van klassiek tot techno. Dat is wel al een iets oudere groep, van dezelfde stroming als Aura Noir en Fleurety. Allemaal uit Noorwegen. Zeg maar een tweede golf na Darkthrone, Burzum, Emperor,... Ook Ulver heeft een soortgelijke ontwikkeling doorgemaakt.

Geluidsbehang

Op 28 juni speelt Lugubrum in het voorprogramma van Southern Lord-lievelingen Sunn O))). Toch zijn de heren niet laaiend enthousiast over de groep. Barditus: “Het enige goede aan Sunn O))) is hun gitaargeluid. Het concept, de opbouw van nummers en de vocalen zeggen mij weinig. Voor mij is dat totale bullshit.” Midgaars: Het beste van Sunn O)) zijn hun demo’s. Ik ken bitterweinig van die Southern Lord dingen. Stephen ‘O Malley mailde mij om een LP te bestellen en ik had toen toevallig net een cd van hem besteld. Ik heb hem dan daarna in Brussel ontmoet. Ik vind hun muziek wel geestig. Het is wel geluidsbehang. Ze pakken het goed aan, maar dat meditatieve spreekt mij ook niet echt aan.” Dat O’ Malley hen vraagt als support zegt meer over Lugubrum dan over O’ Malley. Midgaars: “Ik heb de indruk dat we in het buitenland precies meer geapprecieerd worden dan in België. Momenteel loopt er in Gent zelfs een Amerikaanse kunststudent rond die een beurs gehad heeft. In zijn aanvraag heeft hij laten uitschijnen dat

hij mijn leerling wou zijn. Hij loopt hier nu al drie maanden rond en volgt ons een beetje. Dat kwam door ‘De Totem’, dat was zijn favoriete cd, en door de hoezen. Het is voor ons uiteindelijk ook allemaal via de Verenigde Staten gegaan. Het klassieke verhaal zeker voor Belgische groepen? We hebben wel fans hier, maar het lijkt soms alsof mensen zich schamen om Lugubrum-fan te zijn. Ze durven het niet toe te geven dat ze ons goed vinden.” Barditus: “Ik ben ook beschaamd hoor dat ik in die groep zit.”

Chaos

Optredens van Lugubrum behoren eerder tot de zeldzaamheid. Geen wonder dat ze legendarisch zijn. De foto’s op hun website (www. lugubrum.com) spreken boekdelen: varkenskoppen, skeletten, optreden in Breendonk, ... Midgaars: “Breendonk was ons eerste optreden in vier jaar. We hebben twee uur zeer strak gespeeld en ik denk dat iedereen daar heel erg van onder de indruk was. Mensen maken veel heisa rond de varkenskoppen. Ik weet ook niet waarom. Dat is uiteindelijk al veel gedaan. We wilden eigenlijk paarden. De varkenskoppen hadden een tijdje in de zon gelegen en gaven dus een sterke geur af, die ons spel zeker beinvloed heeft. Mensen vragen me wel eens waarom ik als vegetariër met dierenkoppen optreed. Ik vraag dan waarom zij als vleeseters hierdoor geschokt zijn.” Barditus: Wij doen dat niet om te choqueren. Dat gebeurt gewoon hé. Er heeft er eens iemand zo’n varkenskop tegen zijn hoofd gehad, maar hij vond het wel plezant. We treden weinig op omdat het te lastig is. Al die rotzooi in die bestelwagen krijgen en zo. Als we optreden moet het dan wel altijd iets unieks hebben. Bij ieder optreden spelen we “Voos” als laatste nummer. In Breendonk had-

den we als slotact een stuntkotser. We zoeken ook nog steeds een dwerg. In het verleden hebben we wel eens een affiche uitgehangen, maar dat is niet zo goed ontvangen. Er is een dwerg heel kwaad om geworden.” Midgaars: “De drummer die ziet optredens nog het minst van allemaal zitten. Je moet jezelf daar echt voor motiveren. Ik zou een paar optredens per jaar wel zien zitten. In maart hebben we in Londen opgetreden in the Underworld met Scaldic Curse, een hele goeie groep uit het Londense. Beetje à la Ved Buens Ende. Buiten hun landsgrenzen zijn ze nog

“ Het heeft weinig zin om de Scandinavische black van vroeger te herscheppen ” nauwelijks bekend. We willen ze graag naar hier halen. De meeste groepen treden ook gewoon teveel op. Als live groep moet je een routine opbouwen, en aangezien het bij ons toch meestal chaos blijft... Zo geraakten we Barditus kwijt na het optreden in Londen. We stapten in groep terug naar ons hostel, maar nadat iedereen een bocht had genomen, bleef Barditus rechtdoor strompelen. Hij heeft de hele nacht door Camden gezworven, verkeerde bussen genomen, last gehad met hordes bebaarde zwervers,... Toen wij ’s middags wakker werden, mochten we hem gaan ophalen in het politiekantoor. Hij had er wel een schoon ontbijt gekregen. Enfin, dat bedoel ik dus met waarom we weinig optreden...” -SM “Heilige Dwazen” is uit op Blood Fire Death 28 juni speelt Lugubrum samen met Sunn O))) in de Paradiso in Amsterdam

RUIS Juni 2005

“ We bezingen het leven en

de dood ” AMEN RA

EXPERIMENTELE METAL ZIT OOK IN BELGIË IN DE LIFT. HET VIJFKOPPIGE AMEN RA IS OORSPRONKELIJK AFKOMSTIG UIT DE WEST-VLAAMSE HARDCORE SCENE, MAAR GOOIT DE LAATSTE TIJD STEEDS HOGERE OGEN BIJ ANDERE ADEPTEN VAN DUISTERE MUZIEK. HUN SOUND DRAAGT ONTEGENSPREKELIJK DE SPOREN VAN ANDERE SLUDGEMASTODONTEN EN

NEUROSIS

ISIS

EN IS ER OOK OP GERICHT

OM MET TRAGE EN REPETITIEVE RIFFS EEN

GRIMMIGE ATMOSFEER OVER TE BRENGEN.

AMEN RA IS DAAROM BOVENAL EEN GROEP

DIE HET HEEFT VAN ZIJN LIVE OPTREDENS WAARBIJ ZE HET PUBLIEK HUN PIJN AAN DE MAN WETEN TE BRENGEN. OOK WEL

“RA” GENOEMD

KORTWEG

DOOR BAND EN

PUBLIEK, HEEFT DE GROEP ZICH DE LAAT-

RUIS Juni 2005

STE TIJD WETEN TE VESTIGEN ALS ÉÉN VAN

VLAANDERENS MEEST OVERDONDERENDE LIVE ACTS. SAMEN MET BASSIST KRISTOF MONDY GAAN WE DAAROM EENS IN OP HET HEDEN EN VERLEDEN VAN AMEN RA. De eerste keer dat ik Amen Ra live aan het werk zag, was een jaar of 5 geleden in één of ander Nazareths jeugdhuis op één van jullie allereerste optredens. Jullie hadden toen nog geen platen uit en waren nog met 2 bassisten. Kan je eens in vogelvlucht de belangrijkste ontwikkelingen van de groep vanaf dat moment schetsen? Mondy: “Intussen is er veel gebeurd. Jan stopte als tweede bassist waarna we met vier een nieuwe set maakten en opnamen. De release van die “Mass I” heeft zo’n 6 maanden op

zich laten wachten. Ondertussen is Vincent er bij gekomen op tweede gitaar en dat was ongeveer de start van het helse jaar 2003. In dat jaar traden we op met o.a. The Locust, The Death of Anna Karina, Knut en nog een resem andere uitstekende groepen. We namen eind dat jaar nieuwe nummers op die in 2004 resulteerden in een split 7” met Vuur (het nummer ‘Offerande’), de one sided silk screened 12” (nummers ‘From Birth to Grave’ en ‘Ritual’) en een split cd met drie andere groepen (nummers ‘Offerande’ en ‘a Promise to Make’). 2004 bracht dus 3 releases, een massa shows met o.a. Switchblade en Anodyne, een 3-daagse toer met Pelican en onze geslaagde show in het bos op het Ieper Fest. 2004 was ook een behoorlijk druk jaar met nog meer shows en een strak schema op het gebied van nieuwe

nummers schrijven. 2005 begon met de release van “Sermons“ (de nummers van de vinyl releases op cd gezet samen met enkele live opnames) en een optreden met Cursed. Nu, vier maand later, is de nieuwe cd opgenomen en hebben we enkele uitstekende optredens gespeeld met The Dillinger Escape Plan en Red Sparrowes. Binnenkort komt van die cd dan een eerste voorlopige versie uit.” Na die kleine releases komt dus het eerste volledige album uit. Wat kan je er over kwijt? Mondy: “We zijn er enorm tevreden over. We voelen dat dit onze eerste solide release is. Zowel qua opname als productie en songs, is dit RA zoals we het willen. Misschien nog niet zoals je het live ervaart maar er is toch duidelijk vooruitgang te merken. Lange uitgesponnen nummers, slepende riffs en snijdende woorden zijn nog steeds ons voornaamste kenmerken, maar meer zoals we echt graag wilden dat het klinkt.” Waarom denk je dat het zo moeilijk is de sfeer die Amen Ra live uitstraalt op plaat vast te leggen? Is het louter een gebrek aan middelen? Mondy: “RA is niet enkel muziek, RA is evenveel sfeer. De bescheiden belichting, de dreunende en hypnotiserende gitaarriffs, slepende drums en getormenteerde zanglijnen vormen samen één geheel. We proberen telkens een muur van geluid neer te zetten en Ra moet je dan ook gewoon live zien! De productie van de nieuwe plaat zit nu wel strakker ineen zodat de sfeer er wel enigszins inzit. We zijn in ieder geval op de goede weg. Misschien moeten we wel eens een set-up regelen met live opnames om er een duistere videoclip mee te maken? Dat komt er ooit ook wel eens aan, denk ik.” Jullie muziek lijkt stilaan ook aan te slaan buiten de hardcore scene. Enig idee hoe dit komt? Mondy: “Sowieso spelen we niet echt een onbekende stijl, in die mate dat Neurosis en Isis dit al langer brengen. Voor België en de buurlanden zijn we wel redelijk alleen in deze stijl. In Zweden is er nog Switchblade en Cult of Luna, maar dichter bij huis is het redelijk rustig op gebied van “heavy sludge” bands. Isis heeft met hun stijgende populariteit de weg ondertussen geplaveid voor dit soort muziek en wij delen daar nu zeker ook in mee. Frankrijk was

al enorm voor ons te vinden. Ik denk zelfs dat we al evenveel shows speelden in Rijsel als in onze thuisbasis Kortrijk. Ook in Nederland begint het te lukken. In Utrecht en Tilburg hebben we beiden coole shows neergezet en vooral de laatste in de 013 met Red Sparowes was heel geslaagd. We hopen natuurlijk allemaal dat er meer van deze optredens mogen volgen.” Wat doet Amen Ra om zich te onderscheiden van de andere, gelijkaardige bands die je net

opnoemde? Wat is het basiskenmerk van Amen Ra als je het in één zin moet zeggen? Mondy: “We halen onze mosterd misschien wel bij Neurosis, maar geven er wél onze eigen twist aan, denk ik. We houden de nummers eenvoudig en laten onze hardcore achtergrond ook af en toe eens gelden bij het schrijven van nummers.” Ook het visuele en mystieke aspect rond de band lijkt belangrijk te zijn. Vanwaar dat gedweep met Christelijke symbolen? Kruisen op jullie t-shirts, nummers die als “gebeden” voorgesteld worden en albums die “missen” zijn. Ik kan me moeilijk voorstellen dat jullie vijf katholieke jongens zijn. Kan je dit concept eens uitleggen?

Mondy: “Katholiek zijn we al zeker niet, maar je slaat daar wel de nagel op de kop door te verwijzen naar ons gebruik van Christelijke symbolen. Zie het vooral als een symbolische weergave van onze eigen visie. RA is ons project, onze wereld, ons gebed. Onze nummers ontstaan in een samensmelten van onze personen. Repetities zijn een zoeken naar ons gezamenlijke muzikaal punt. Voor ons persoonlijk is dit alles misschien wel te zien als een mis en een gebed. Vooral de symboliek van het kruis spreekt ons aan. Zoek het daarom eerder in de iconografie, de betekenis van het kruis, de lijdensweg en de pijn. Het kruis is hier eerder een symbool dat het ‘eindpunt’ wil aanduiden. De Cirkel is dan weer een icoon die “geboren worden” vertegenwoordigt. Alles in RA moet je symbolisch zien, want dat is het ook echt voor ons. Alles draait rond de levenscirkel en alles wat daar tussenin komt. We bezingen het leven, we bezingen de dood en dat laat niemand koud, want iedereen is met deze zaken onlosmakelijk verbonden.” Deze aanpak lijkt zich ook verder te zetten op optredens: het sfeeraspect lijkt live heel belangrijk te zijn. De lichten worden meestal gedoofd en allerlei attributen staan op het podium om een zekere sfeer te creëren. Is een set van Amen Ra maar compleet als aan al deze voorwaarden voldaan is? Mondy: “Wat we vooral doen is zuinig omgaan met licht. Met enkele looplampen en een eventuele lichtbak zorgen we voor een donkere en duistere sfeer, omdat dat de perfecte setting is voor ons muzikale epos. We streven er inderdaad altijd naar die sobere belichting goed uit te voeren. De live performance komt zeker ook beter over bij die voorwaarden, maar we hebben ook al in andere omstandigheden gespeeld en evenzeer een gelijkaardige indruk nagelaten.” Hoe gaan jullie het aanpakken wanneer jullie op het aankomende Dour Festival ergens midden in de namiddag in open lucht jullie ding moeten doen? Mondy: “Ja, daar gaan we inderdaad nog eens zwaar over moeten brainstormen. Ik denk dat we toch iets zullen proberen met de looplampen en verder misschien de versterkers iets luider of zoiets. Het wordt in ieder geval wel zeer spannend om daar eens te spelen!” - Bert DHondt RUIS Juni 2005

Agenda

zijn wij om hem tegen te spreken. Vegas mag met hun hysterische postpunk de boel warm draaien. -GS

Een eigenwijze selectie uit het concertaanbod van deze maand

Erase Errata 9 juni, De Pits, Kortrijk Afgelast!

Dälek, Oddatee 11 juni, De Kreun, Bissegem Eindelijk nog eens hiphop zoals hiphop moet zijn. Weg met de ganster attitude, gouden kettingen en MTV glitter en glamour. Dälek is een driekoppige bende die niet bang is om uit verschillende vaatjes te tappen. Ze namen een album op met krautrocklegendes Faust, koppelen slimme rhymes aan shoegazer fuzzgitaren en tourden reeds met groepen zoals Isis, Melvins en Tomahawk, wiens frontman Mike Patton hen onderdak bood op zijn gerenomeerd Ipecac label. Oddatee kleurt net als zijn maatjes van Dälek liever buiten dan binnen de lijntjes. Wie wil weten waarom we steeds wegzappen als er weer eens een bro from the hood met zijn pimpcar en zijn bitches op de buis komt weet waar naar toe. -GS

Cephalic Carnage, Leng Tch’E

Scheld’apen Festival 24 en 25 juni, Scheld’apen, Antwerpen Scheld’apen één van onze favoriete kraakpanden noemen is een understatement. Schrik sloeg ons dan ook aan het hart toen we vorig jaar hoorden dat het pand met sluiting bedreigd werd, maar onze vreugde was des te groter toen Scheld’apen in maart van dit jaar opnieuw zijn deuren opende. Het pand kent immers een lange traditie als vrijplaats voor creatievelingen van alle slag. Tijdens het laatste weekend van juni wordt dat nog maar eens duidelijk gemaakt door middel van een heus festival. Verspreid over twee dagen kan iedereen uit zijn dak gaan op de guerrilla funk van The Chinese Stars (foto), de emo-uitspattingen van White Circle Crime Club en de teringherrie van Creature With The Atombrain. Het programma is nog niet helemaal rond maar het belooft in elk geval een feest te worden. -GS

Event#02 4 juni, KC Netwerk, Aalst Het cultureel seizoen loopt op zijn einde en daarom besloten de mensen van KC Netwerk om er nog een laatste keer een serieuze lap op te geven. En dat doen ze door middel van Event#02, een project waarbij een grote diversiteit aan actuele audiovisuele media gebundeld wordt. Voor de gelegenheid wordt het hele gebouw ingepalmd en valt er in elk hoekje wel iets te beleven. Zo is er in de Gallerij de tentoonstelling Sugar Free te zien met werk van o.a. Donato Wharton (D), die ook platen uitbrengt op het Berlijnse City Centre Office. In het café zijn er doorlopend audiovisuele installaties en performances. De Grote Zaal wordt de hele dag voorbehouden voor de klassieke presentatie op groot doek. Eén van de werken die er zal getoond worden is Songbooks, waarin pianiste Heleen Van Haegenborgh en fotografe Katrien Vermeire aan RUIS Juni 2005

de slag gaan met het werk van de legendarische componist John Cage. Tenslotte kunnen we in de Kleine Zaal kennis maken met videowerk van o.a Douglass Ros, enkele KASK films en foto’s van Anita Leib. Wie alles wil zien komt best op tijd want het feest begint al om 14 uur. -GS

Oxes, Vegas 4 juni, Magasin 4, Brussel Oxes is een trio uit Baltimore dat deel uitmaakt van het Baltimore Rowdy Collective, een collectief dat er een sport van maakt om op elke openbare plek keet te schoppen en chaos te scheppen. Even onnavolgbaar als hun hobby is hun muziek en podiumact. Opererend van op grote zwarte dozen spuien ze op metal geinspireerde mathrock met duizelingwekkende tempowisselingen en hakkende gitaarriffs, die doen terug denken aan de gloriedagen van Don Caballero en Shellac. Wijlen John Peel was reeds enthousiast over dit basloos trio en wie

11 juni, Lintfabriek, Kontich Het Amerikaanse Relapse Records heeft in de afgelopen 15 jaar een ware cultreputatie opgebouwd met groepen als Dillinger Escape Plan, Neurosis, Unsane, Pig Destroyer en vele anderen. Allemaal groepen die niet bang zijn om van het geijkte metalpad af te wijken, zo ook Cephalic Carnage en Leng Tch’E. De eerste groep vermengd jazz, grindcore en death metal tot wat ze zelf als ‘hydro grind’ omschrijven. De tweede is een Belgische band met o.a. een ex-lid van Aborted in de rangen. Ze mengen grindcore met stoner, rock- en hardcore-invloeden om zo bij hun eigen unieke ‘razorgrind’ uit te komen. Perfect voer voor wie zijn metal net iets anders lust. -GS (K-RAA-K)3

Marissa Nadler, Ariel Pink, Lawrence Wasser 18 juni, Bunker, Brussel Met slechts een gitaar, ukulele, 5-snarige banjo en gehuld in een zwarte jurk neemt de uit New York afkomstige Marissa Nadler ons mee in haar eigen onderwereld. Net als geestesgenoten Joshine Foster en Joana Newsom grossiert Nadler in treurige, ballad-achtige folk-pop. Haar gitzwarte liedjes vertellen over dood en veroordeelde liefde en zijn ongewoon mooi, niet in het minst door haar bezwerende sopraan stem. Ariel Pinks vorige passage werd op het laatste moment geannuleerd omdat enkele onverlaten het nodig vonden om Mister Pink zijn wagen leeg te roven. Maar deze straatjongen uit LA liet het niet aan zijn hart komen en onderneemt een tweede poging in juni. Ariel Pink voert de

D.I.Y ethiek hoog in het vaandel en klinkt als een lo-fi versie van de jonge Bowie die te lang in de zon heeft gelegen. Ariel Pink’s Haunted Graffiti, zoals de volledige naam luidt, was de eerste, niet aan Animal Collective gelieerde artiest die een release kreeg op het fantatische Paw Tracks label. Om de variatie compleet te maken mag Brussels nieuwste No Wave sensatie Lawrence Wasser de avond op hang trekken. Pokkeherrie die doet denken aan 6 Fingers Satellite, Ex-Models, vroege Sonic Youth. -GS

Wolf Eyes, Sunn0))) 25 juni, KC Belgie, Hasselt In korte tijd promoveerden zowel Wolf Eyes als SunnO))) naar de hoogste klasse van de ‘alternatieve’ muziek. Beide groepen werden door de één bestempeld als geniaal en grensverleggend, door de andere afgedaan als de zoveelste hype. Eén ding staat in elk geval vast: niemand blijft onberoerd van zoveel noise, feedback en drones. Exclusief voor ons landje wist KC Belgie deze twee cult-groepen te strikken voor een unieke double bill. En dit is nog niet alles, beide groepen brengen voor de gelegenheid extra volk mee. Wolf Eyes brengt Michael Connelly mee van het New Yorkse noise-combo Hair Police, die in de plaats treedt van Aaron Dilloway. SunnO))) zal worden bijgestaan door de doodsreutel van Attila Csihar (o.a. Mayhem) en de elektronica-spinsels van Oren Ambarchi en Tos Niewenhuize. Perfect voer om het begin van de zomer te vieren. -GS

Recyclart Holidays 2005 1 juli t/m 26 augustus, Recyclart, Brussel Wie dacht dat er in juli en augustus niets anders te doen is dan uitgeregende festivals met allemaal dezelfde groepen, dronken stadsfeesten of overvolle stranden heeft buiten Recyclart gerekend. Tijdens de zomermaanden brengen ze negen vrijdagen lang een mix van actuele muziek, absurde visuele performances en installaties, expo’s van revolutionaire street art, live action painting en workshops. Neem jullie agenda er maar al bij want dit staat alvast op het programma: de geschifte Amerikaanse swamp organ tech van Mr Quintron & Miss Pussycat (1 juli), een avond rond Micromusic (8juli), de Kortrijkse hiphop-posse Caveman Speak en hun Shadowboxing party (15juli), Barbara Morgenstern & Robert Lippock (5 augustus) en nog veel, veel meer. -GS

De

geluidsgreep

BARDO POND – Cypher Documents I (Three Lobed) Rond de afgelopen eeuwwisseling kon je er prat op gaan maandelijks een nieuwbakken mp3 te treffen op de webstek van Bardo Pond. Telkens ging het om opnames die ze daags voordien in hun eigen studio in Philadelphia ingeblikt hadden. Elk nummer bleef slechts één maand online, waardoor alle nummers – het zouden er uiteindelijk tien worden – al gauw tot de vergeetachtige uithoeken van obscure file sharing netwerken veroordeeld waren. De band besliste recent om deze verloren nummers alsnog van de complete obscuriteit te redden door een selectie van zeven werkstukjes op een eerste uit een op stapel staande reeks verzamelCD’s te compileren. Met recht en rede, zo blijkt, want wat we op ‘Cypher Documents I’ geserveerd krijgen is werkelijk om duimen en vingers bij af te likken. Van het niets ontziende, psychedelische inferno waarin gangmaker ‘Living Testament’ zich stort, over het tergend melancholische ‘Quiet Tristin’ tot en met de laatste noten van de zinderende afsluiter ‘From The Sky’ weet Bardo Pond te imponeren. Dit is Hardrock met een grote H! –BG

SMEGMA – Rumblings

(Hanson)

Al sinds jaar en dag maakt Smegma muziek die mensen wel eens durft verwarren. Sinds ze mee aan de wieg stonden van de Los Angeles Free Music Society begin jaren ’70 hebben ze samengewerkt met zowat iedereen in het internationale free noise wereldje, gaande van Wildman Fisher over Merzbow tot recent nog Wolf Eyes, om maar een paar namen te noemen. Op dit eerste nieuwe album in tien jaar tijd hebben de grijzende jongens en meisjes punk beatnik Richard Meltzer aangetrokken om het één en ander te mompelen, te declameren, dan weer te tieren over hun hortende stoten anti-muziek. Of hoe sommige mensen koppig radicaal weten te blijven en niet aflatend volharden in tegendraadsheid. Petje af! –BG

HIVE MIND Tone (Hanson)

–

Death

Een dof kloppend hart dat steeds stiller slaat. Een synchroon tintelend belletje, dat zich al snel ontpopt tot een uitgerekte, overstuurde synthesizertoon. Een rateling is er van bij het begin, maar toont zich gaandeweg steeds meer en meer op de voorgrond, kleurt alles zwart in dikke verstikkende vegen.

De machine wordt luider, het organische sterft af, geeft zich over aan de eindeloze onderbewuste coma. De schrille boventonen doen je schedel barsten, of toch net niet. Lucht wordt olie, licht wordt vuur en je tast verdwijnt als laatste baken van zekerheid, als laatste manier om enige greep te houden op de wegebbende realiteit. Het gevecht woedt nu alleen nog in het hoofd, in het hart, in het diepst van je ziel. Drie kwartier later is je lichaam moe, uitgeput, je geest gedoofd, ontzield. En al wat rest is de dodentoon. -BG

COB – Moyshe McStiff And The Tartan Lancers Of The Sacred Heart (Radio Active ) FOREST – Forest (Radio Active ) Nadat hij the Incredible String Band oprichtte en enkele omzwervingen langs India en Afghanistan had gemaakt, belandde Clive Palmer in de zomer van 1967 met zijn banjo in het gehucht Cornwall, waar hij John Bidwell en Mick Bennet ontmoette. Na enkele vruchtbare jamsessies vergaarde COB al gauw naam en faam in de toenmalige experimentele folkscene. In de begindagen speelde het trio onophoudelijk de klok rond. Bidwell kwam op één van die lange dagen op het lumineuze idee om de kam van een hakkebord (‘dulcimer’ in het Engels) te verbreden en de ‘dulcitar’ was geboren. Het nieuwe instrument zou een cruciale rol spelen in de ontwikkeling van COB’s geluidstextuur. Het was echter pas na enkele jaren, nadat major label CBS hen bedankte voor bewezen diensten, dat de band de nodige artistieke vrijheid vond om tot volledige ontplooiing te komen in een studiosetting. Begin augustus 1972 nam COB een album op dat tegelijkertijd zalvend, sinister, bezielend en melancholisch uit de hoek wist te komen, dikwijls in één en hetzelfde nummer. Bijbelse thema’s werden overlapt met scenes uit het alledaagse leven, de liefde en een buitenaards soort mysticisme. In dezelfde periode wist ook Forest opgang te maken in de Angelsaksische psychedelische folkscene. Evenzeer beinvloed door the Incredible String Band als COB, ontwikkelden zij, onder de wijde vleugels van John Peel, een meer speelse interpretatie van de toenmalige folkstandaard. Hun debuutalbum namen ze voor Harvest op in Abbey Road, terwijl de Beatles in de aanpalende ruimte hun ‘Abbey Road’ album afmixten en Pink Floyd wat verderop ‘Ummagumma’ inblikte. Vooral de kabbelende melodieën, wars van de overheersende noties van stijl en structuur, maakten van ‘Forest’ een opmerkelijk werkstuk. Net als bij COB haalde Forest’s debuut niet het commerciële succes waar de majors, in navolging van het top-vijf succes van de String Band, zo op gehoopt hadden en viel de band al snel uit de gratie. In retrospect is niettemin duidelijk dat beide bands een immense invloed gehad hebben op latere generaties ondergrondse folkartiesten en dat deze heruitgaves, compleet met origineel artwork en verhelderende liner

notes, veel te lang op zich hebben laten wachten. Absolute aanraders. -BG

ET SANS “Par nousses tous les trous de vos crânes” (Alien8) Het Canadese collectief Et Sans , bestaande uit Roger Tellier-Craig (Fly Pan Am, ex-Godspeed! You Black Emperor) en Alexander St-Onge (Shalabi Effect), maakte in 2002 zijn intrede met een album voor Locust. Samen met Hangedup vormde deze release een tegengewicht voor de zich ingravende bombastische postrock uit de Constellation hoek. Sinds 2002 hebben enkele nieuwe groepsleden zich bij Et Sans gevoegd en het duurde een tijd eer de groep met een nieuwe release op de proppen kon komen. Op “Par nousses tous les trous de vos crânes” worden een boel stijlen vermengd. Een pulserende drum(beat) staat centraal, daarrond worden krautrockachtige weefsels gebouwd die doen denken aan een experimentele Oneida. Verschillende keren wijkt de groep ook af van die puls en ruimt het plaats voor klanklandschappen, herrie of vocalen. Juist omdat Et Sans experiment toelaat en randen durft te naderen, of te overschrijden, biedt hen een plaatsje in de eredivisie. -DD

GUM – Vinyl Anthology 19871990 (23five) Gum is een Australisch duo dat eind jaren negentig met een punkattitude aan de slag ging met oude platendraaiers en locked grooves. Dit album verzamelt op een erg verzorgde manier hun twee, in eigen beheer uitgebrachte albums en singels en laat een erg spontane manier van muziek maken, horen. Op hetzelfde moment dat Philip Jeck volop bezig was met de pop en rock-kant van locked grooves te ontdekken, was Gum zich aan het toeleggen op de industrial zijde van haperende vinyl. Deze dubbel cd mag dan al niet altijd even boeiend zijn, het is zeker een waardig document voor de gespecialiseerde community. -DD

ANDREAS MELAND / LASSE MARHAUG – Brakhage (Melektronikk) Sterven blijft een goede carrièrezet. De in 2003 overleden filmmaker Stan Brakhage wordt op dit moment op handen gedragen, ook buiten de experimentele filmwereld. Zo was het Amerikaanse Text of Light onlangs in de Benelux met improvisaties op de beelden van Brakhage. Ook de nieuwe cd van Meland en Marhaug (Jazzkammer) neemt als basis liveimprovisatie bij zijn projecties. ‘Dog Star Man’ en “The Act Of Seeing With One’s Own Eyes” werden in 2003 live begeleid, de sound werd opgenomen en nadien weer bewerkt door zowel Meland als Marhaug. De twee noren maken ambientesque soundscapes die soms kantelen naar het meer noisy spectrum. Elk nemen ze een half uur voor hun rekening en het is pas op het einde van de cd, bij de soundtrack van Marhaug, dat de muziek erg direct wordt. Een geslaagd werk. -DD

RUIS Juni 2005

NICK CASTRO & THE POISON TREE – Further from Grace (Strange Attractors)

CHARLIE SCHMIDT – Xanthe Terra (Strange Attractors)

Vorige maand nog maar van ons stoel geblazen door Harris Newmans jongste en Strange Attractors gooit alweer twee schitterende albums binnen. Spreek de woorden “acid” of “psych” uit en wij krijgen tegenwoordig spontaan een erectie, met zoveel goede releases. Wie zoet is, krijgt lekkers. Nick Castro maakte een plaat met The Poison Tree (met leden van Espers) en nodigde voor het openingsnummer ook folkmadam Josephine Foster uit. We denken even aan Nick Drake als we Castro verlegen horen zingen. De orkestratie is echter veel gevulder en gaat in de richting van de –misschien te snel vernoemde- Incredible Stringband en andere folkiconen uit het tijdperk. Zowel Oosters geïnspireerde instrumentalen, poppy raga’s, gesuikerde folkballades en flugelhornfolkmuzak vullen dit album. Dromen, huilen, ontwaken en vergeten... euhm... sorry. – SM Reeds begin jaren 80 ontmoette de jonge gitaarspeler Charlie Schmidt de steel string gitaar meester John Fahey en ontstond een mooie vriendschap. Deze plaat is opgedragen aan zijn vriend én aan Xanthe Terra, een regio op planeet Mars. Schmidt ziet zijn plaat als een begeleidende compositie op een ingebeelde mars-wandeling. Hij lijkt ons iemand die het wel zou kunnen vinden met die andere gitaarspeler, Steffan Basho-Junghans. Schmidt liet lang op zich wachten met zijn debuutalbum. De nummers zijn melancholisch en melodisch en gaan breder dan Fahey. Popmelodieën, klassieke gitaar en folk worden vermengd tot een akoestisch gitaarweefsel, die hier en daar wat in elkaar durft te zakken, maar toch overtuigend is. -DD

MOUNTAINS – s/t

(Apestaartje)

Mountains was oorspronkelijk een live project van de oprichters van het Amerikaanse Apestaartje, Brendon Anderegg en Koen Holtkamp. Na talloze optredens vonden ze het tijd om hun samenwerking te documenteren. Hun debuut cd bevat vier lange nummers die bestaan uit fieldrecordings, elektronica en gitaargetokkel. Apestaartje is altijd al een elektronicalabel geweest die ook de brug met gitaarmuziek durfde te maken, maar deze cd gaat hier merkwaardig ver in. Je zou dit evengoed kunnen plaatsen binnen de rangen van bijvoorbeeld een Strange Attractors cataloog. Live-sampling en korrelige klanken vermengen zich met een nadrukkelijk aanwezige Americana-gitaar tot uiterst genietbare klanklandschappen. -DD

BIDIBOP

–

Snapshot

cd

(Carte Postale)

Bidibop -met zo’n naam wordt het natuurlijk erg moeilijk je Franse afkomst te verstoppen- levert hier een reeks zachte

RUIS Juni 2005

harmonieën en eenvoudige melodieën af, geschoeid op elektronische basis met toevoeging van een aantal andere instrumenten. De combinatie van analoge en digitale klanken die doorheen het ganse schijfje klinkt, is best onderhoudend en de gepreciseerde toevoeging van gitaar en synthesizer tilt “Snapshot” boven de middelmaat uit. Bidibop klinkt wel iets organischer dan veel ander hedendaagse elektronica werk en dit is ook meteen de sterkte van dit schijfje. Soms rijst de indruk zelfs hier dat we te maken hebben met een volwaardig muzikaal collectief. Opnieuw een interessante release van Carte Postale. BD

XIU XIU – Life & Live cd (Xeng) Net voor de release van het nieuwe Xiu Xiu album “La Forêt”, verschijnt deze verzamelaar van tot nogtoe onuitgebracht materiaal. Life & Live omvat een aantal akoestische versies en minimale live interpretaties van eerder verschenen nummers. Wie Xiu Xiu’s vroegere akoestisch werk op “Fag Patrol” al hoorde, weet min of meer wat te verwachten: Jamie Stewart legt hier meer dan ooit zijn ziel tot op het merg bloot. Het is intimiteit op een dergelijke manier naar boven gebracht dat ze soms beschamend en/ of confronterend kan werken. De stem van Stewart eist zoals steeds volledig de hoofdrol op in de muziek en dat de rest van de arrangementen dit maal nog verder naar het achterplan verschoven is, helpt om deze herwerkte nummers verteerbaarder te maken dan veel van hun originele versies. Live & Life is Xiu Xiu ontleed tot er niets meer over blijft dan de naakte akkoorden. Een must voor de fans die gefascineerd zijn door het tragische of lyrische aspect van Xiu Xiu of voor zij die een iets toegankelijker opstapje zoeken tot de sound van de groep. In ieder geval blijft het skelet van de muziek even donker en beklijvend als tevoren en moet dit in niets onder doen voor de rest van de bands materiaal. BD

GROWING / MARK EVAN BURDEN split cd (Xeng) Na twee sterke albums als “Sky’s Run Into The Sea” en “The Soul of the Rainbow and the Harmony of Light” komt het duo Growing opzetten met deze split. “Firmament” dateert nog uit 2002 en leunt stilistisch dan ook dichter aan bij “Sky’s Run Into The Sea”. Wegebbende en terugvloeiende gitaardrones en gepreciseerde elektronische klanken culmineren hier harmonieus tot een zelden gedemonstreerde massiviteit. Growing overweldigt, maar de ervaring is eerder een relaxerende overlevering dan dat ze bedreigend zou over komen. Mark Evan Burden is ex-lid van zowel Get Hustle als Glass Candy, maar begeeft zich in zijn solomateriaal ver weg van het glam punk pad. In “10 24 02” staan, in tegenstelling tot bij Growing, nervositeit en virtuositeit centraal. Burden wordt hier bij momenten zo vingervlug dat de muziek soms een erg surrealistische dimensie krijgt. In het tweede deel van het stuk lijkt Burden wat rust gevonden te hebben en zijn ook doelbewust momenten van stilte ingebouwd. Een aardig stukje piano-experimentalisme. Mooie

Emperor Machine is er opnieuw een die mag gehoord worden. BD

split. BD

THE LOVE SONG cd (Posi Machine)

–

s/t

The Love Song is het eenmansproject van de 26 jarige Ben Tse uit Hong Kong. Nummers over gebroken harten, regenbogen en romantiek tonen aan dat enige intellectuele zwaarwichtigheid hier uit den boze is. Muzikaal tapt Ben Tse uit een uitgebreid aantal vaatjes en aan de hand van new wave, postpunk, indierock en pure emopop tovert hij 10 aangename nummers uit zijn hoed. Bombast wordt bij momenten niet geschuwd en de vele tempowisselingen maken de nummers gevarieerd en onvoorspelbaar. Hoge meezingfactor, maar god zij dank weet Tse wel de meligheidsval te vermijden. Met eenvoudige arrangementen worden hier degelijke nummers geschreven. Het moet niet altijd te moeilijk zijn en met een naam als “The Lovesong” mag dat duidelijk zijn. Bestellen kan via the_ [email protected]. BD

MOUTHUS

–

Loam

lp

(Ecstatic Peace)

Mouthus is de volgende in het rijtje van noise grootheden uit het noordwesten van de US als Sightings, Lightning Bolt, Magic Markers, etc. Ook zij opereren enkel met gitaar en drums om er repetitieve en ritmische noise mee voort te brengen. “Fog rock” zoals ze het zelf noemen: free jazz drumritmes en intens gitaargescheur met mompelende, klagende vocalen onder een doffe en overstuurde productie. Het geheel ademt een bevreemdende, machinale sfeer uit. Al van bij het eerste nummer creeert “Yota” een industriële spanning die doorheen het ganse album niet gelost wordt. Mouthus kan inderdaad nog het best beschreven worden als de hedendaagse noisepunk interpretatie van laat jaren ’80 industrial klassiekers. Mouthus is met dit tweede album goed op weg om zich een eigen grimmig plaatsje in de annalen van de muziekgeschiedenis uit te houwen. BD

THE EMPEROR MACHINE – Vertical Tones & Horizontal Noise Part 1 + 2 (DC Recordings) 12” Deze 4 tracks, gespreid over een dubbele 12” zijn Emperor Machine’s ofte Andy Meecham’s tweede release.. Eerste track “Yes, No Egg” is een hoogst genietbare floorfiller met live percussie en funky baslijnen. Meteen is de toon gezet, want kant B is een dub discojam herinterpretatie van een ouder Emperor Machine nummer dat ook uitstekend voer voor op de dansvloer vormt. “Tropical Waste” is een afdaling naar het meer klassieke territorium van Emperor Machine waar opzwepende synth ritmes, analoge klanken en harde drums de hoofdrol opeisen. “Roller Daddy” waagt zich in de jungle van de kraut-rock en komt er weer uit tevoorschijn met een zeer eigenzinnig spinsel waar sounds van toekomst en verleden feilloos in elkaar overvloeien. Andy Meecham bewijst hier opnieuw van meer dan een markt thuis te zijn en zijn tweede plaat met The

ALLUN

–

On.it.sed

cd

(Bar La Muerta)

Na enkele ogenblikken in de waan te zijn dat we hier te maken te hebben met de promotiefolder voor een of ander Italiaans kledingmerk, was de opwinding des te groter te zien dat we niets minder dan het nieuwste werk van het all girl no wave duo Allun in de handen hadden. De cd is namelijk vergezeld van een uitgebreid volkleuren tijdschriftje waar iedere track vergezeld is van een aantal kunstige foto’s en artistieke collages. Het boekje toont eveneens enkele van de indrukwekkende kostuums die Allun voor hun live shows zelf in elkaar staken. De muziek dan: de dames hijgen en stotteren als nooit tevoren, schieten met speelgoedpistolen, bewerken allerlei objecten als percussie en gooien tussenin nog eens met samples en gitaarmanipulaties. Opnieuw moeten we bij On.it.sed eerder spreken van aaneengeplakte geluidscollages dan van echte nummers. Allun heeft er echter nooit een doel van gemaakt heel nauwgezet uitgebalanceerde nummers te schrijven, maar moet het hebben van haar vrije gekunsteldheid in een totaalspektakel. Om deze belevenis compleet te maken is hier op de cd nog een videoclip voorzien voor het nummer “Due Bambini Nel Bosco”. Op naar de volgende. BD

ACID MOTHERS TEMPLE – Born to Be Wild in the USA cd (Wabana) In 2000 scheepten deze Japanse psychedelische rockmeesters in voor een lange reis die hen langs de verre en vreemde plaatsen van deze planeet bracht. Op hun queeste door de wildernis van de Amerikaanse zalen, werden ze vastgelegd op tape. De tape kwam een jaar later bovendrijven en werd de wereld ingestuurd onder de vorm van de “Born To Be Wild In The USA” lp. Ook van deze lp was al snel geen enkel spoor meer terug te vinden, maar werd daarna opnieuw gemasterd voor de eenmalige uitgave van deze cd. 5 originele live nummers, verpakt in een paars digipack met een eenzame schedel op de achterkant, is het resultaat. Op de voorkant prijkt een sticker met de originele lp hoes op. Wie wil, kan hier terecht voor een staaltje van de rauwe energie die AMT on the road uitstraalt. Geen onaardig document, maar gezien over hun indrukwekkende oeuvre, is dit misschien net iets te onopvallend om een blijvende indruk na te laten. BD

HALF-HANDED CLOUD – Thy is a Word & Feet Need Lamps (Asthmatickitty)

Half-Handed Cloud is de groep rond singer-songwriter John Ringhafer, met onder andere Sufjan Stevens achter de drums. Op het eerste gehoor klinkt de derde plaat van deze groep als een stel oude lo-fi-ers die hun 4-track hebben ingeruild voor professionele apparatuur en hun nummers ook echt hebben uitgewerkt. Na meerdere beluisteringen, ontdek je dat Ringhofer gewoon een briljant songschrijver is. Vergelijkingen met Brian Wilson dringen zich vanaf het eer-

ste moment op: uitgekiende melodieën, zonnige samenzang en een serieus arsenaal aan instrumenten. De ingenieuze composities, die nu eens megalomaan klinken, dan weer herinneren aan de gloriedagen van de indieliedjes, maken deze plaat meer dan de moeite waard. Jaren ’60-geïnspireerde zomerpop. Spek voor (SM)’s bek.

SUNBURNED HAND OF THE MAN – s/t (Wabana) Sunburned Hand of the Man hoeft geen introductie meer. Deze derde heruitgave in de Wabana-reeks geeft ons de kans om te genieten van dezelfde muziek als de 900 gelukzakken die de LP hebben. Mimimale free-funk, naakte free jazz, free folk, free willy,... enfin een grenzeloze, driekwartier durende trip doorheen al je jeugdtrauma’s. –SM

TOM CARTER & VANESSA ARN / THE MOGLASS – Snake-Tongued, Swallow-Tailed. (Nexsound)

Tom Carter (Charalambides) en Vanessa Arn (Primordial Undermind) waren een tijdje buren van elkaar en besloten daarom ook maar om samen muziek te maken. De twee eerste nummers op deze split zijn van hun hand. De titels “Mojave” en “Atmananda” zeggen genoeg: rustige, esoterische drones, dicht bij de stilte. De combinatie van Carter zijn lap steel en Arns triwave tone generator (een op bestelling ontworpen synthesizer) zorgt voor een sfeer van yoga, bergkristal en Ayurvedische olie. The Moglass heeft zijn roots in de postrock en dat is er nog aan te horen. Hun – ook droney- nummers klinken iets voller en meer gearrangeerd. Toch zijn ook hun drie tracks de moeite waard. Vooral het sluitstuk “Kakerlakische kakerlak” kon ons heel erg bekoren. – SM

KEITH FULLERTON WHITMAN – Multiples (Kranky) Keith Fullerton Whitman is een muziekfreak tot op het bot. Hij heeft een gigantische platencollectie, runt de webwinkel Mimaroglu en heeft als muzikant zowat alle elektronische vijvers doorzwommen. Voor Kranky maakte hij reeds ambient, drones en tribalpsych en onder het alter-ego Harvatski bestookt hij Planet Mu al een tijdje met wilde breakcore. Multiples werd opgenomen in de Harvard University Studios, waar een hoop vintage synthesizers en drumcomputers beschikbaar gemaakt werden toen hij er les kwam geven. Deze plaat is opnieuw heel anders en kan het best beschreven worden als Pansonic die hun oud

Pink Floyd en Cluster vynil hebben bovengehaald. Aanrader. -DD

VARIOUS ARTISTS – (We’re for the) Unknown, Unbought & Unbossed (Glasvocht/Nosordo) (We’re for the) Unknown, Unbought & Unbossed is een samenwerking tussen het Belgische Glasvocht en het Zweedse Nosordo label. De compilatie is een verzameling van 16 exclusieve tracks die laveren tussen experimentele elektronica, lo-fi pop, drones en elektro akoestische muziek. Uitschieters zijn de ambient drones van Douglas Ferguson, de poppy elektronica van Dijf Sanders en de recyclage herrie van Massaccesi. Eervolle vermeldingen gaan naar de knip en plak elektronica van Osso Bucco die binnenkort een nieuwe plaat op Kranky uitbrengt, de minimale techno van Mapstation en de dronken harsh ragga beats van Ideal labelbaas The Idealist. Misschien over de hele lijn niet altijd even goed, maar de compilatie geeft wel mooi weer waar beide labels voor staan. -GS

THE BIES

FRANCISCAN HOB– Walls Are Stuck

(The Music Fellowship)

Glenn Donaldson is te vertrouwen. Het Jewelled Antler collectief ligt ons na aan het hart. Zijn projecten the Blithe Sons, the Skygreen Leopards, The Ivytree,... zijn stuk voor stuk meer dan de moeite waard. Samen met Loren Chasse, Rob Reger en een legertje bevriende hippies, brouwen ze als The Hobbies bijna spirituele folknoise. “Further From Grace” klinkt zowel urbaan als aards en zuigt je mee in hun lieflijke instant-junk-folk-wereld. Akoestische gitaartjes en banjootjes, belletjes en stemmetjes. Weelderige bijna-liedjes. Absoluut kopen, dit schijfje... je wordt er heel vredelievend van –SM

V.O. – Pictures (Matamore) V.O. is het soloproject van Boris Gronemberger, die we kennen van groepen zoals Grinberg, The Grandpiano en Raymondo. Net als bij zijn andere projecten is ook deze keer zijn voorliefde voor Chicago postrock goed te horen. Verwacht je echter niet aan de zoveelste instrumentale plaat want als V.O. gooit Gronemberger zijn talent als singer-songwriter in de schaal. Dat resulteert in mooi uitgebalanceerde songs die ons doen denken aan The Sea And The Cake en de popplaten van Jim O’Rourke. Soms missen de songs echter wat persoonlijkheid en lijken sommige nummers wat inwisselbaar. Tien nummers in plaats van 14 hadden het geheel misschien wat verteerbaarder gemaakt. Maar desalniettemin een leuk plaatje dat perfect dienst kan doen als soundtrack bij een zwoele zomeravond. -GS

CAMPING 7” (Aim Jukebox) ANDREW PEKLER 7” (Aim Jukebox) Het Belgische Aim gaat nu al een paar jaren mee zonder spoor van vinyl vermoeidheid. Hun fascinatie voor het 7” formaat vind je terug in deze serie. Steeds van boeiende kwaliteit maar ook met de nodige muzikale variatie, inclusief retro jaren ‘70 hoes. Camping klinkt als een Duitse varieté artiest die aan de oevers van de Elbe gezellig schnaps zit tedrinken met Thomas Mohr. Een redelijk luchtig plaatje die de liefhebbers van zachte indietronica toch moet kunnen bekoren. Andrew Pelker is donkerder. Kompleet instrumentaal waarbij de keyboards wel eens durven tegenpruttelen tegen de melodielijn in. Heel boeiend plaatje dat net zo goed uit een porno soundtrack van 1974 kon komen. Voor liefhebbers van Gainsbourg (in zijn goeie jaren), Tomlab en Eggs. -SER

PER & OYSTEIN – Evil Noise CHAINSAW GUTSFUCK – s/t SILVESTER ANFANG – s/t tapes (Funeral Folk) De vraag is natuurlijk of de wereld wel zit te wachten op een nieuw free-folk-noise-impro label. Het antwoord is natuurlijk “ja”. Dit Belgisch collectief legt zijn schouders liefdevol tegen Imvated of La La Lal en braakt met Per & Oystein en Silvester Anfang twee tapes uit met allerlei opnames waarbij gretig gebruik gemaakt wordt van percussie, feedback, cut-up dictafoon stemmetjes (in het Nederlands nog wel), belletjes etc. Het klinkt allemaal zwaar lo-fi maar dat zal ook wel de bedoeling zijn. Leuk voer voor wie tijdens de file Wim Oosterlink een trap voor zijn kont wil geven. Van een ander kaliber is Chainsaw Gutsfuck. De opnames zijn kraakhelder en de “muziek” grijpt je van het eerste moment naar de keel. Het klinkt als één lange gerekte Sonic Youth intro/outro met wat zware metal invloeden, lekker ruig en vunzig. Zeker in de gaten te houden dit. -SER

SUPER REVERB Jack Potatoe 7” (Earsugar Jukebox) Het zoveelste projekt waarin Jürgen De Blonde (Köhn, Portables etc...) een hoofdrol speelt. Ditmaal in samenwerking met Kpt. Michigan (zie SchneiderTm) als Super Reverb. Het moet gezegd, ze hebben hun naam niet gestolen. Reverb is er genoeg, in een overtreffende trap zelfs. De titeltrack start als een “gimmie Indie Rock” voor de 21 ste eeuw maar ontaardt al vlug in een noisefestijn annex punkrocker pur sang. Alle knoppen naar rechts zorgen voor een kompleet overstuurd geluid die oorverdovend is en verslavend werkt. De B-kant herbergt een ietwat zachtere track waarbij het totaal der sommen een soort eresaluut is aan Spacemen 3/Suicide/Stereolab. -SER

nAanraders Touch

Mike Harding

Wire - Pink Flag [Harvest, 1977] Toen mijn buurman dit voor de eerste keer oplegde en ‘Pink Flag’ doorheen de gangen van onze studentenhome weerklonk, sprintte ik de gang door om te weten te komen wat het was. Genoeg gezegd, denk ik dan.

Black Sabbath - Sabbath Bloody Sabbath [Sanctuary, 1973]

Het hoogtepunt van vele jaren luchtgitarend freaken met mijn maat John, was dit meesterwerk. Let zeker op Tony Iommi’s gitaarspel op ‘A National Acrobat’.

Chris Watson - Kielder Forest,

Northumberland, England - various recordings [1995] Hoewel enkele opnames hiervan verschenen zijn op “Stepping into the Dark” [Touch, 1996], zond Chris ons al een tijdje opnames op. Chris is de belangrijkste geluidsartiest van onze generatie, zijn werk is uitermate belangrijk. Hij sleurt je mee en daagt je uit.

The Who - Who’s Next [Polydor, 1971] Dit was de eerste keer dat ik besefte dat smaak geassocieerd kan worden met geluid. Op school mochten we slechts op bepaalde momenten platen draaien. ‘Who’s Next’ werd gespeeld tijdens een maaltijd. Elke keer als ik toast met confituur eet, denk ik aan deze plaat.

Disinformation - Ghost Shells [Ash International, 1999] Vanaf mijn negende luisterde ik naar Radio Ham traffic op een VHF-ontvanger en was ik gefascineerd door het gebrom van interstellaire geluidsgolven. Toen Disinformation me benaderde met zijn atmosferische opnames, die hij ‘natuurlijke muziek’ noemde, werd ik wederom helemaal overdonderd door de kinderlijke verwondering die me vroeger ‘s nachts zo vaak wakker hield.

RUIS Juni 2005

Tropicalia

BRAZILIË VAN BEGIN JAREN ‘60 TOT EIND JAREN ‘80

Brazilië rijmt met samba en bossanova, dat weet iedereen. Vanaf 1965 kwam er in het land echter een muzikale beweging op gang die zeker niet moest onderdoen voor de traditionele sambamuziek, integendeel. Parallel met de militaire dictatuur die in Brazilië heerste tot het einde van de jaren tachtig groeide er een frisse muzikale stroming: de Tropicalia-beweging.

De stijl van deze beweging kan omschreven worden als een mengelmoes van Westerse rock, jazz, psychedelische muziek en Braziliaanse traditionele invloeden. Deels was Tropicalia een reactie tegen de stijve bossa nova stijl, die sinds ongeveer 1950 de dominante muziekstijl was in Brazilië. Braziliaanse muziek heeft overduidelijk een warmere klankkleur dan de Europese en dat geldt ook voor de muziek uit de Tropicalia-beweging, zelfs voor de meest experimentele songs uit het genre. Uiteraard was bossa nova zelf nog een reactionaire muziekstijl geweest, maar vanaf de jaren 1960 nam de Tropicalia-beweging deze rol over. De veranderingen in de muziekwereld zorgden op hun beurt voor belangrijke nieuwe impulsen voor de kunst-, theater- en RUIS Juni 2005

filmwereld in het land. Als spilfiguur van de Tropicalia-beweging wordt vaak Gal Costa genoemd. Zij dook meer dan eens de studio in met onder andere Caetano Veloso en Gilberto Gil (huidig Minister van Cultuur in Brazilië), tevens zeer grote namen uit deze beweging. Zo zijn ‘Alegria Alegria’ van Caetano Veloso en ‘Domingo no Parque’ van Gilberto Gil onmiskenbaar mijlpalen. De albums ‘Tropicalia’ en ‘Panis et Circensis’ van Veloso en Gil zorgden meteen voor een breuklijn in de Braziliaanse cultuur. Het waren namelijk de eerste platen die de bossa nova traditie min of meer overboord gooiden en volop experimenteerden met verschillende invloeden en studio-effecten. Caetano Veloso was zondermeer de meest

grensverleggende muzikant van de hele Tropicalia-beweging. Op ‘Caetano Veloso’ (1969) en ‘Transa’ (1972) hoor je een kwetsbare, introverte stem die experimenteert met het zwaardere geluid van de Angelsaksische psychedelische muziek. ‘Op Muito’ (1978), Estrangeiro (1989) en ‘Livro’ (1998) diepte Veloso zijn experimentele stijl verder uit. Dé grote ‘poëet’ van de Tropicalia-beweging was dan weer Milton Nascimento, gekend omwille van zijn hybride stijl en mengelingen van pop, samba en jazz in combinatie met progressive-rock arrangementen. Duidelijke voorbeelden van zijn abstracte geluidsschilderingen zijn ‘Clube Da Esquina’ (1972) en ‘Milagre Dos Peixes’ (1973). Egberto Gismonti op zijn beurt, maakte een

mengeling van Europese klassieke muziek, jazz en Braziliaanse choro. Zijn belangrijkste albums zijn Sonho 70 (1970), Academia De Dancas (1974) en Dance Das Cabecas (1977).

OS MUTANTES Hoewel men in het buitenland gedurende hun carrière weinig of niets voelde voor Os Mutantes, gelden zij vandaag de dag als de meest dynamische en getalenteerde band uit de Braziliaanse psychedelische periode. Os Mutantes bestond uit een plezierig geschift trio dat niets liever deed dan experimenteren met distortion, musique concrète en allerhande studio-truukjes. Met al die elementen zorgden ze voor een erg amusante en psychedelische versie van de tot dan toe eerder traditionele

le extravaganza-act met tijdens hun live-optredens films, acteurs, dansers en een deel van het publiek op het podium. In 1970 verscheen de LP ‘A Devina Comédia’ en in 1971 ‘O Jardim Elétrico’. Op beide platen was duidelijk te horen dat de groep haar muzikale grenzen aan het verruimen was, vooral door de bluesy elementen en hardrockinvloeden die erop weerklonken. In 1972 zei Rita Lee de groep vaarwel en begon ze aan een solocarrière. Voor haar eerste LP ‘Build Up’ zaten de gebroeders Baptista nog met haar in de studio als producers. Intussen evolueerden Os Mutantes in de richting prog rock. Ze namen nog enkele LP’s op met wisselende bezetting. In 1993 vroeg wijlen Kurt Cobain of Os Mutantes een reünie-optreden wilden geven, maar daar gingen ze niet op in.

Braziliaanse popmuziek. De kern van Os Mutantes werd in 1964 gevormd door de broertjes Baptista. Aan de bezetting en de naam van de band werd meermaals gesleuteld, maar uiteindelijk kozen de broers ervoor om in zee te gaan met Rita Lee, waarmee ze al samenspeelden in The Six (Sided) Rockers. Om elektronische elementen in het groepsgeluid te integreren, kwam nog een derde Baptista-broer de band vervoegen. Inspiratie voor een gepaste naam haalden ze uit het science-fiction boek O Planeta dos Mutantes, Os Mutantes waren geboren! Bij het begin van hun carrière maakte de band muziek voor een televisie-show, waar ze al snel werden opgemerkt door Gilberto Gil, die op dat ogenblik al enige bekendheid verworven had dankzij de bruisende Tropicaliabeweging. De muziek van Os Mutantes was voor het eerst te horen op Panis et Circensis, een plaat die ze opnamen met diezelfde Gilberto Gil. Het werd een compilatie-album met composities van Gil zelf, maar ook van Caetano Veloso, Gal Costa, Tom Zé en Nara Leão. Eind 1968 bracht Os Mutantes hun eerste (titelloze) full-album uit, een voltreffer van formaat, die ook wel de ‘Sgt. Pepper’ van de Braziliaanse muziek wordt genoemd. De nummers zijn telkens erg verschillend met een wirwar aan omgevingsgeluiden, tape-effecten en bizarre overstuurde gitaren. Daarnaast hielp de band Caetano Veloso bij de opname van zijn nieuwe plaat. Het eindresultaat werd een knotsgekke psych-popplaat. Al snel werden Os Mutantes een multimedia-

TOM ZÉ Tom Zé begon zijn carrière samen met Caetano Veloso, Gilberto Gil, Gal Costa en Maria Bethânia. Als componist beïnvloedde hij Veloso en vele anderen door zijn constante zoektocht naar nieuwe elementen en onbewandelde muziekpaden. Het resultaat was opvallend expressieve muziek, doorspekt met moderne, experimentele elementen. Jammer genoeg werd hij lang genegeerd in de muziekwereld, tot David Byrne hem ontdekte. Tom Zé werd geboren in Bahia en de muziekinvloeden vanuit deze streek – Forro, de lokale muziekstijl en ook Samba - zijn sterk aanwezig in zijn geluid. In 1963 werd hij in Salvador voorgesteld aan Gilberto Gil en Caetano Veloso. Ze werkten een tijdje samen en konden dankzij hun succes enkele singles opnemen voor RCA. In datzelfde jaar nam Tom Zé zijn eerste LP op: ‘Rozemblit’. Tot 1984 bleef hij opnemen en optreden, maar zonder veel succes. Blijkbaar hadden veel mensen het moeilijk met de ironie in zijn muziek en met het gebruik van zelfgemaakte instrumenten. Zé raakte in een depressie en besliste om terug te keren naar zijn geboortedorp om daar in een benzinestation te gaan werken. Eind jaren ‘80 herontdekte David Byrne de plaat ‘Estudando o Samba’ en bracht hij de muziek van Zé uit, als eerste plaat op zijn nieuw platenlabel. Hierdoor kreeg Tom Zé dan toch nog een verdiende erkenning aan het einde van zijn carrière. Tommy De Nys & Kirsten Lemaire

AANRADERS

GAL COSTA - GAL Deze plaat kwam uit in 1969. Het is het voorbeeld bij uitstek als we het hebben over experiment in de Braziliaanse muziek en het geschifte karakter daarvan. Het is ook het toonvoorbeeld om de geluidskunst en compositie-kracht van Gal Costa te illustreren. De plaat is terzelfdertijd toegankelijk maar ook ondoorgrondbaar. Geschifte tapeloops, reverbs, delays, vocale uitspattingen en andere studio-experimenten kleuren de songs op deze topplaat. Een absolute aanrader voor psychedelica-fans.

OS MUTANTES Als je één plaat zou moeten kiezen van Os Mutantes, dan is het zeker hun debuutalbum. Het is een originele trip met een mix van orchestrale pop, psychedelica en musique concrète. Een absolute internationale psychedelica-klassieker.

CAETANO VELOSO Klassiek album van Caetano Veloso. Belangrijk en bepalend voor de hele Tropicalia-beweging in Brazilië. Kan beschouwd worden als de eerste Tropicalia- plaat. Muzikale fusie van Braziliaanse muziek, psychedelica, pop en klassiek. RUIS Juni 2005

(K-RAA-K)3 presenteert

www.kraak.net

Vr 27- Za 28 Mei - Scheld’apen, Antwerpen | 21u 6EUR experimental, avant-pop, breaks Buzzes of Heat festival

CERBERUS SHOAL [usa] MONOPOLKA [rus] BUFFLE [b] SMITTEKILDE EXPO + BAND [v] PORKCHOCO AND YOKO BRIENO [b] BUTTERKNIFEKRUSH [ger] SICKBOY [b] folk, avant-pop

Za 18 Juni - Bunker, Brussel | 21u

MARISSA NADLER [usa] ARIEL PINK [usa] LAWRENCE WASSER [b] raga gitaar

Donderdag 21 Juli, K3 office, Gent - 19u30 | 6EUR

SIR RICHARD BISHOP [usa] met steun van de vlaamse gemeenschap

es ix Prelud AGUE, S E emporary T nt N co e A or Y R n or e the m Henrikse alongsid

e y ore closel artists such as Arv cal and Sitting m si ague ge of clas logue with ECM cata s, this is a marria periment. Ryan Te le ex und Marsen Ju ther than a mere to an exciting so ra in electronic deep excavation na has begu

list entimenta

TRO, S SANSO-X

ck outfit n avant ro Australia of ith er w m um t leaves us oved as the dr Melissa w roll. Sentimentalis exists slightly rem ts of lly it fragmen ed Sindog Je uly timeless and ct le se tr efully eating a something ld we live in. Car gether cr wor woven to from the e lovingly ar y or st musical hi bum. magical al

www.lowlands.be www.typerecords.com

RUIS Juni 2005