L P B Aw a r d 20 0 9 Anders kijken, anders
oplossen
we dit jaar naar op zoek. Een bijzonder, onorthodox of creatief project om de leefbaarheid in de wijk te verbeteren. De organisatie van de lpb Award ontving 19 inzendingen, die laten zien dat bewoners en medewerkers van gemeenten op eigen kracht veel voor elkaar krijgen. Simpelweg door anders tegen de dingen aan te kijken, het anders te organiseren en slimme oplossingen te verzinnen. Tegelijkertijd blijkt de meerwaarde van verschillende partners, bedrijven en organisaties op het moment dat een idee een levend project moet worden. Anders oplossen blijft bovenal: samen oplossen. Drie projecten sprongen er volgens de jury uit. Het zijn de Daklozenmarathon in Zwolle, het Kampioenschap Graffiti in Hoogeveen en de Olievlek in de wijk k in Kerkrade. Zij zijn genomineerd voor de
lpb Award, die op 26 november wordt uitgereikt tijdens het lpb-congres. U bepaalt wie de Award krijgt! Op het congres presenteren de drie gemeenten hun project en proberen ze uw stem te winnen. In deze brochure leest u alvast hun verhalen.
Nominatie LPB Award
Zw wolle – Daklozenmarathon Je h heb ebtt da eb aklozen en n daklozen. d Jan ten Bloeme end ndal is van n he et type dat niet de hele tijd in i de st stad ro ondhangt. Jan wil graag graa aag aa g goede go oed ede e dingen doen d voor zijn stad. Die stad, dat is Zwolle. Daar zag Jan de droom in vervulling gaan waarmee hij al drie jaar in zijn hoofd liep: de eerste officiële daklozenmarathon van Nederland. Georganiseerd voor en door de daklozen van Zwolle. “Het is een geweldig evenement geworden, dat een andere kant van daklozen aan de stad heeft laten zien,” zegt Rogier van Lindenberg, projectmedewerker bijzondere doelgroepen van de gemeente Zwolle. Met het geld dat via sponsoring binnenkwam, kon Jan bovendien na afloop een mooi feestje geven voor daklozen en mensen met een laag inkomen uit Zwolle. “Het was een eenmalige happening, maar we verwachten dat het onderdeel wordt van de vaste evenementen,” aldus Rogier. Zeven pittige kilometers Denk nu niet dat de hele binnenstad van Zwolle werd afgezet voor een 42 kilometer lange monstertocht. Hoewel daklozen
hun dagen vaak wandelend doorbrengen, is sportief lopen toch niet helemaal hun pakkie-an. Zeven kilometer was dan ook ruim voldoende, vond de organisatie. De route liep langs locaties waar daklozen vaak zijn. Het Leger des Heils, verslavingszorg, de locatie voor dagactiviteiten en het uitzendbureau dat ook daklozen werk biedt, bijvoorbeeld. Iedereen mocht meelopen, dakloos of niet. Dat deden uiteindelijk ongeveer honderd mensen, waarvan de helft dakloos. Daklozen in beweging Het vooroordeel dat daklozen de hele dag niets doen, dat wordt met deze hardloopwedstrijd maar weer eens ontkracht. Bewegen is goed voor iedereen, dus waarom zouden daklozen niet meer bewegen? Het is een nuttige en gezonde dagbesteding. Niet voor niets doet Zwolle mee aan de voetbalcompetitie voor daklozen, waar het een fanatieke partij is. Jan heeft aan daklozen laten zien dat ze trots kunnen zijn op zichzelf. En dat je ook als dakloze je dromen niet moet vergeten, maar moet proberen om ze voor elkaar te krijgen.
soring. Het mooie was dat het project echt van Jan bleef. We zeiden: Jan, hoe zie je dit, hoe wil je dat? En vervolgens ging iedereen weer aan de slag. Hij dacht echt aan alles, zelfs een kinderopvang wilde hij regelen.”
Steeds meer energie In februari werden de eerste contacten gelegd om de marathon te organiseren. De ideeën en het enthousiasme kwamen van Jan, bijgestaan door zijn begeleider en door Tactus verslavingszorg. Dit kwam bij de gemeente en Rogier terecht en deze klopte aan bij de ideeënmakelaar van Zwolle, Annemiek de Wolf: “Ik probeer dit soort dingen te stroomlijnen, zaken vanuit de gemeente te regelen en partijen bij elkaar te brengen.” Na een bescheiden aanloop kwam de boel goed op gang toen de Stichting Present en cbmc aansloten: “cbmc is een ondernemersclub in Zwolle. De Stichting Present is een maatschappelijke organisatie de verbindingen legt tussen groepen die graag hulp aanbieden en die hulp zoeken. De directeur van de stichting zit ook bij cbmc, en zo is de bal gaan rollen.” Eindsprint Na de zomer in augustus is het echt actief opgepakt. “Het was duidelijk te merken dat we met ondernemers aan de tafel zaten. Die willen zich graag inzetten, maar ze hebben niet zoveel tijd en ze zitten ook niet te wachten op lange doorlooptijden,” zegt Annemiek. “Dus vanaf augustus zaten we iedere vrijdagochtend bij Tactus rond de tafel en sloegen we spijkers met koppen. Voetbalcoach Louis van Gaal gaf zijn zegen en daarmee extra bekendheid aan het evenement. Iedereen boorde zijn netwerk aan en regelde spon-
Jan regelde de publiciteit Inmiddels is Jan een beroemde dakloze. Hij regelde zelf interviews in de krant en belde het tv-programma Man bijt hond, dat hem volgde in de voorbereidingen en op de dag zelf. Op www.manbijthond.nl kun je de reportage terugzien (zoek op Daklozenmarathon). Sponsoring in geld en natura De ondernemersclub kreeg veel bedrijven en sponsors op de been, zegt Annemiek: “Er werd veel in natura gesponsord.” Eén bedrijf zorgde voor de T-shirts. Een ander regelde de catering en het eten na afloop van het feest. “En wat heel bijzonder was: twee plaatselijke schoenenwinkels gaven gratis loopschoenen aan de daklozen. Die mochten ze houden. Dat was natuurlijk geweldig.” Uiteindelijk speelde de organisatie ruim quite. Dankzij een bijdrage van
de gemeente, maar vooral door sponsoring en giften. Er bleef zelfs geld over, dat wordt nu besteed aan een diner voor bijstandsmoeders. Ook dat is de keuze van Jan ten Bloemendal. De daklozenmarathon heeft in feite niets gekost. Over anders denken, anders oplossen gesproken!
Eten na afloop Na de forse inspanning was er eten en (alcoholvrij) drinken voor de deelnemers. En voor andere Zwollenaren die een steun in de rug konden gebruiken. “Dat was ook een doel van Jan: een feestje geven voor de mensen die wel een opkikker kunnen gebruiken. Of zoals hij het zelf zegt “voor de mensen die het nog veel slechter hebben als wij.” De organisatie had ruim ingekocht en gezorgd voor doggybags. Er bleef niets over en iedereen kreeg voldoende eten mee naar huis. En
Ho ooge eveen e – Kampioenschap graffiti natuurlijk werd Jan uitgebreid in het zonnetje gezet. Van Zwolle naar Amsterdam? Een bijzondere sponsor was een fruitboer uit Amsterdam. Amsterdam? Jazeker. Twee meiden uit Amsterdam hoorden van het initiatief en liepen mee. Ze zorgden voor de gezonde hap en regelden fruit bij hun fruitboer. Bovendien zijn ze vastbesloten om de marathon ook in de hoofdstad te organiseren. “Het draaiboek uit Zwolle ligt er,” lacht Annemiek, “dat mogen ze zo gebruiken.”
Partners en hun rol in het project • Daklozen zelf (organisatie) • Tactus verslavingszorg (begeleiding en mede-organisatie) • CBMC (organisatie en sponsoring) • Stichting Present (organisatie) • Gemeente Zwolle (organisatie) • PriceWaterhouseCoopers (sponsoring) • Netzodruk (sponsoring) • Blikhelder (sponsoring en promotie) • Since 69 (sponsoring) • Wieten schoencomfort en Run2Day (schoenen) • En vele anderen! Looptijd van het project • Februari-september, zwaartepunt augustusseptember Kosten (materiaal) • Het evenement plus feest achteraf kostte € 10.000,–. In totaal is € 12.000,– via sponsoring en een bijdrage van de gemeente binnengebracht. De kosten waren dan ook nihil, buiten inzet van personeel.
E n kl Ee k as a siieke winw win-situatie, n zo mogen we het kampioens nssch hap graffiti in Hoogeveen gerust no oemen n. Door graffitioverlast anders ande ders de rs te rs te benaderen be en de veroorzakers van het probleem positief tegemoet te treden, is het probleem veranderd in een oplossing. Vandalisme wordt kunst. Vandalen worden kunstenaars. Gebiedsregisseur Martin Peelen somt de voordelen voor ons op: “De jongeren hebben echt een positiever imago gekregen. Bedrijven en particulieren benaderen hen nu zelfs voor opdrachten. Verschillende hanggroepen hebben elkaar beter leren kennen. De stad blijft schoner. En bewoners herkennen en waarderen graffiti als kunstvorm.” Het probleem was er De wijkteams in Hoogeveen krijgen al jaren meldingen van overlast door graffiti. Het maakt verwaarloosde plekken in de stad alleen maar lelijker. Vaak gaat het van kwaad tot erger. Plaatsen met illegale graffiti zijn rommelig en zien er voor bewoners onveilig en bedreigend uit. De
veroorzakers van het probleem – jongeren – krijgen een steeds negatiever imago. En het schoonmaken van illegale graffiti kost veel tijd en geld; er valt eigenlijk niet tegenop te poetsen. Hoe kun je daar iets aan doen? Eenvoudig idee De oplossing was – zoals zo vaak met geslaagde buurtprojecten – eenvoudig en doeltreffend. “Wij wilden een positieve benadering,” legt gebiedsregisseur Martin Peelen uit. Jongerenwerker Bart Pijper van Stichting Welzijnswerk Hoogeveen en enkele jongeren uit Hoogeveen bedachten daarom een kampioenschap graffiti: “Jongeren worden vanuit die gedachte niet langer gezien als vervuilers van de stad, maar ze maken de stad juist mooier. Terwijl ze in feite hetzelfde doen, namelijk graffitiwerken maken.” Doordachte aanpak Achter die schijnbaar eenvoudige oplossing ging een doordachte aanpak schuil. Het ging natuurlijk om een schonere en
Nominatie LPB Award
En toen was daar de dag Annemiek herinnert zich de 19e september nog goed: “De marathon heeft er echt voor gezorgd dat we daklozen even anders zagen dan anders. De sfeer was geweldig. Om 18.00 uur gingen we van start, na het startschot van wethouder Dannenberg. Iedereen had hetzelfde T-shirt aan, het was een warme dag en iedereen zweette flink. Dan zie je plots geen verschil meer tussen mensen met en zonder dak boven hun hoofd. Iedereen was gelijk, heel bijzonder vond ik dat. Nou ja, er was één verschil: zodra iemand begon te lachen wist je dat het een dakloze was. De meeste hebben geen tanden, haha. Ruim honderd lopers deden mee en de helft daarvan was dakloos. Je moet het altijd maar afwachten hè, of er mensen op afkomen. Nou, die waren er hoor! Het was bijzonder om eens een middag op te trekken met daklozen, dat gebeurt je niet snel.”
Opgeven voor het kampioenschap Het eerste moment waarop de graffititalenten zich konden laten zien, was een Start Eventt in de Hoofdstraat van Hoogeveen. Jongeren kregen hier de kans om hun kunsten live aan het publiek te laten zien. Een persbericht en posters zorgden voor de nodige promotie. Jongeren konden zich vanaf dat moment opgeven voor het echte kampioenschap, en dat gebeurde ook: twaalf deelnemers wierpen zich op als potentiële graffitikampioen.
veilige stad. Maar het ging verder, de gemeente wilde het imago van jongeren verbeteren. Ze wilde dat graffitispuiters uit de anonimiteit werden gehaald en dat er betere contacten zouden komen tussen jongeren en volwassenen. Dat de verschillende groepen hangjongeren elkaar zouden ontmoeten en leren kennen. Deze jongeren moesten de kans krijgen om onder begeleiding hun talent te ontwikkelen, zodat hun graffiti écht kunst kon worden: graffiti als een legale manier om de openbare ruimte te verfraaien! Bedrijven en eigenaren van panden moesten hier ook positief tegenover staan. Tegelijkertijd wilde de gemeente duidelijke regels en kaders stellen, want illegaal spuiten is en blijft verboden. Ook dat moest onderdeel worden van de aanpak. Samenwerkende partijen In april 2009 startte een werkgroep, bestaande uit de jongerenwerker, de afdeling veiligheid van de gemeente, een vertegenwoordiger van de ondernemersvereniging en een graffitiartiest. Natuurlijk ontbraken de jongeren uit verschillende (hang)groepen niet. De werkgroep startte met de werving van jongeren én eigenaren van panden. De pers werkte hier zeer goed aan mee, zij gaf het project al meteen vanaf het begin veel positieve aandacht.
Bedrijven werden enthousiast Wanneer kreeg Martin Peelen voor het eerst het gevoel dat het een succes ging worden? “Er was vanaf het begin al een goede ploeg bij elkaar. Wij wilden het wel, met zijn allen. Maar vooral het moment waarop bedrijven enthousiast werden, was voor mij belangrijk. Toen zij serieuze interesse toonden in kunstgraffiti, werd het tastbaar.” Er kwamen steeds meer panden en muren beschikbaar waar de graffititalenten hun kunsten konden vertonen.
prikkel. Ze kregen begeleiding van een graffitiartiest, die hen de kneepjes van het vak bijbracht. “Bovendien, en dat moet je ook niet onderschatten, genoot deze coach het respect van de jongeren,” licht Martin toe. “Veel meer dan wij als professionals ooit zullen krijgen. Als hij zegt dat je geen illegale graffiti mag spuiten, komt dat tien keer beter over dan als wij dat zeggen. Je hebt een ongeschreven wet onder graffitimakers, dat je nooit over elkaars werk heen spuit. Dus als er eenmaal kunst op een muur zit, zal die daar ook lange tijd blijven.” De kampioensdag De deelnemers gingen op de kampioensdag aan de slag, op twee verschillende plekken in het centrumgebied. “Dat was een mooie dag. Veel mensen bleven kijken, wat natuurlijk weer goed was voor het beeld dat zij hebben van de jongeren in de stad.” De kunstwerken hebben een mooie plek op openbare locaties en bij bedrijven in de stad gekregen. Uiteindelijk leverde de finale twee winnaars op. Zij hebben samen een kunstwerk gemaakt en dit aangeboden aan burgemeester Koetje van Hoogeveen.
Coach onder de jongeren Een nettere en mooiere stad, dat was wat Hoogeveners er aan de buitenkant van zagen. Intussen gebeurden er op de achtergrond ook veel goede dingen. Voor de jongeren zelf was dit project een positieve
Voor een prikkie Zoals gezegd, een winwin-situatie. “De kosten van dit project waren bovendien bijzonder laag,” rekent Martin Peelen ons voor. “Als je ziet hoeveel schadeposten je
hiermee voorkomt, is dat de investering meer dan waard. Eén keer graffiti schoonmaken kost meer dan het hele kampioenschap.” Vervolgklussen De wedstrijd heeft ervoor gezorgd dat graffititalent de ruimte kreeg. “Sommige jongeren hebben nu al vervolgopdrachten gekregen bij bedrijven. Dat is toch een prachtig resultaat.” Ook voor de gemeente staat er een vervolgklus op stapel. Want dit kampioenschap moet zeker een vervolg krijgen. De gemeente is nu al hard op zoek naar plaatsen waar nog meer graffitikunst kan komen.
Partners en hun rol in het project • Jongeren (deelnemers en organisatie) • Gemeente (financiering en facilitering) • Stichting Welzijnswerk Hoogeveen (projectleiding en ondersteuning) • Bedrijven (facilitering) • Ervaren graffitiartiesten (coaching en organisatie) • Pers (positieve aandacht) Looptijd • 10 maanden (van januari tot oktober 2009) Kosten • € 2.500,– plus 50 uur regulier jongerenwerk
Nominatie LPB Award
Ke erkraade-West e – Olievlek in de wijk “Kle “K lein b le lein beg ginnen, da at is de belangrijkste tip. Hett had ook kle l in n kunnen blijven en dat was prima a gewee est. Alle kleine beetjes helpen, help lp pen en alle alle bewonersinitiatieven bewoner tellen mee,” vertelt opbouwwerker Wendy Logister. Alleen, het bleef deze keer niet klein. Het werd groter en groter. De energie van buurtvereniging D’r Auwe Sjpoorplai werkte aanstekelijk, het succes maakte mensen enthousiast en breidde zich als een olievlek uit in de hele wijk. Een buurt waar mensen elkaar nauwelijks groetten, veranderde in een gebied waar burenhulp normaal is geworden en waar de sociale veiligheid enorm is gestegen. “Dit is het droomverhaal voor iedere opbouwwerker.” Oud zeer Opbouwwerker Wendy Logister kreeg in 2007 een signaal van het bewonersplatform in Kerkrade-West. Het was niet gezellig in het gebied waar twee nieuwe flats waren verrezen, de flats aan de Spoorzoeker. De nieuwe flats zijn haaks geplaatst op een bestaande flat aan het Plein, waardoor een soort hoefijzervorming plein ontstond. De in totaal 63 appartementen zijn om door een ringetje te halen, maar echt leuk wonen was het er niet. De bewoners van de bestaande flat waren namelijk niet blij met de bouw van de nieuwe flats. De flats verpestten in hun ogen het woongenot, belemmerden het uitzicht op een groengebied en hielden de zon weg. Kortom, er vielen verwijten over en weer en de verhoudingen waren flink verziekt. Het begon met kerst “Iedereen kan zich wel een beeld vormen hoe zoiets gaat,” legt Wendy Logister uit. “Niemand kent elkaar nog in zo’n nieuw complex. Als er een barrière is om elkaar
op te zoeken en kennis te maken, dan wordt sociale cohesie een moeilijk verhaal. Na verloop van tijd is de drempel om kennis met elkaar te maken te hoog.” Achteraf gezien was er wel duidelijk een behoefte om met elkaar in contact te komen: “Dat bleek door de organisatie van een kerstborrel in 2007. Midden op het binnenterrein lieten we een kerstboom plaatsen. Alle 120 bewoners van de drie complexen werden uitgenodigd. We hebben gezorgd voor glühwein, chocomel, wafels en een optreden van de fanfare uit de buurt. Heel eenvoudig en kleinschalig allemaal. Maar er kwamen 100 man op af en dat is heel veel.” De juiste mannen op de juiste plek Na kerstborrel hield opbouwwerk een enquête onder de bewoners. Maar liefst 89% van de enquêtes kwam terug. Wie wel eens een onderzoek heeft laten uitvoeren weet dat dit een geweldige respons is. Bewoners vonden de kerstborrel gezellig en wilden meer activiteiten. Twee enthousiaste bewoners namen het voortouw en bleken vervolgens ook nog eens ijzersterke kartrekkers te zijn. “Het werkte meteen vanaf het begin. Toine Hensgens en Jo Strüfer zijn twee mannen met heel veel creatieve ideeën. Dat is ook een grote
kracht gebleken: hun ideeën slaan altijd goed aan. Het buurtcomité dat ze hebben opgericht, heeft in korte tijd heel veel voor elkaar gekregen. Ze zijn klein begonnen, hebben meteen de handen uit de mouwen gestoken en ze zijn niet te beroerd om hulp te vragen van anderen. Bovendien zijn ze gewoon heel oprecht in hun bedoelingen en blijven ze altijd zichzelf.” Bijzonder actief Een greep uit de activiteiten: kerstbijeenkomsten, samen voetbal kijken tijdens het ek, gezamenlijke lunches, een feestavond op de Burendag, koffieconcerten en optredens van bands tijdens het Wereld Muziek Concours (wmc). Het wmc was volgens Wendy Logister een mooi voorbeeld hoe het comité de hele buurt erbij betrekt: “Het comité regelde een bijdrage uit het leefbaarheidbudget van Kerkrade om de balkons van de flats te versieren. In plaats van kant-en-klare versieringen, kocht men materialen om zelf versieringen te maken. Bewoners maakten er zelf houten vlaggen en houten 3d-muziekinstrumenten van. Uitein-
delijk zijn alle 63 balkons na veel schets-, zaag- en verfwerk op een bijzondere manier versierd. Als tegenprestatie – en dat was echt een hoogtepunt – kwam een Thaise showband op het plein optreden. Daar is dan weer flink voor gelobbyd bij de organisatie van het wmc.” Burenhulp Uit de actieve buurtvereniging is binnen anderhalf jaar een zeer hecht sociaal netwerk ontstaan. “Als men een lunch organiseert, zitten er zo 100 bewoners aan tafel. En als er iemand niet komt, dan weten ze ook nog eens precies waarom niet. Het is veel gemakkelijker geworden om elkaar even om hulp te vragen, want iedereen kent zijn eigen buren weer.” Van klein naar groter In het begin waren de activiteiten bedoeld voor de bewoners van de drie flats. Al snel breidde het initiatief zich als een olievlek uit en ontving de hele buurt uitnodigingen via huis-aan-huis-flyers. De activiteiten worden sindsdien bezocht door 100 tot wel 500 buurtbewoners. Een actieve pr heeft hier erg bij geholpen.
De bewoners schreven berichten voor de plaatselijke weekblaadjes, de lokale dagbladen werden geïnformeerd en de gemeentelijke Buurt-tv maakte opnames. Dit werd weer opgepikt door regionale tv-zenders. De club begon daarnaast zijn eigen inkomsten te genereren, door sponsorwerving en drankverkoop bij evenementen. Hierdoor bedruipt de buurtvereniging zich nu grotendeels zelf en hoeft deze slechts beperkt een beroep te doen op het gemeentelijke leefbaarheidsbudget.
De olievlek aan het werk Door de uitbreiding van de doelgroep en de positieve pr zagen bewoners uit andere buurten dat de aanpak van D’r Auwe Sjpoorplai heel goed werkt. Zij klopten aan bij de bewoners van de Spoorzoeker: hoe kunnen we dit in onze buurt aanpakken? Het buurtcomité is graag bereid om anderen te adviseren over de aanpak. “Ze benadrukken dat in het begin de ambities niet te hoog moeten zijn, dat je het beste klein kunt beginnen,” legt Wendy Logister uit. “En dat kan uitgroeien tot iets groots. We zien ook dat bewoners in andere buurten, in navolging van de D’r Auwe Sjpoorplai, zich rechtstreeks tot de gemeente wenden om zich te verenigen en activiteiten op te starten.” Het succes spreekt in de hele wijk tot de verbeelding en zet mensen aan tot actie in hun eigen buurt. “En daarom noemen we dit onze olievlek in de wijk.”
Partners en hun rol in het project • Bewoners (organisatie en promotie) • Wijkontwikkeling/opbouwwerk (eerste initiatief en ondersteuning) • Diverse sponsoren Doorlooptijd • Vanaf eind 2007, geen einddatum Kosten (materiaal en personeel) • Ongeveer € 2.000,– uit het leefbaarheidsbudget, vervolgens uit eigen middelen en sponsoring • Een aantal uren regulier opbouwwerk
De lpb Award is een initiatief van het lpb, platform voor wijkgericht werken. De award wordt sinds 2005 jaarlijks tijdens het lpb-congres uitgereikt voor het meest aansprekende participatieproject. Aan de prijs is een bedrag van s 500,– verbonden. Dit bedrag wordt gesponsord door asn bank. lpb is een landelijk platform van gemeenten waarbinnen kennis van en ervaring met wijkgericht werken wordt uitgewisseld. Ruim 100 gemeenten zijn lid.
Actieve deelnemers aan het platform zijn de wijkambtenaren van deze gemeenten: de wijkmanagers, wijkcoördinatoren maar ook beleidsmedewerkers die zich bezig houden met de wijkaanpak. lpb nodigt gemeenten uit om lid te worden. Hoe meer gemeenten, hoe beter de wijkaanpak en de wijkambtenaar zich kunnen ontwikkelen. Voor meer informatie en aanmelding kijk op onze website.
www.lpb.nl
De lpb Award is vormgegeven door Martijn ten Bhömer, student Industrial Design aan de tu Eindhoven. Hij won de prijsvraag die de gemeente Eindhoven in 2007 in het kader van de lpb-congres uitschreef.
Zijn ontwerp staat voor de balans en betrokkenheid die een samenleving nodig heeft. De ontwerper verbeeldt dit door een houten cirkel met verlichting. De cirkel is rond, maar heeft een uitsparing. Als de cirkel in tact is en een mooi geheel vormt, kan het licht branden. Haal je de uitsparing er uit dan dooft het licht; een metafoor voor een samenleving die alleen functioneert als er voldoende samenwerking is. Met dit ontwerp wil
Martijn ten Bhömer de waardering voor het bewonersinitiatief tot uiting brengen. Kijk voor meer informatie over zijn ontwerpen op www.martijntenbhomer.nl De organisatie van de lpb Award is in handen van Jos Tak, gemeente Leusden, en Marianne Schreuders, gemeente Weert. Zij vormen samen met het bestuur van het lpb de jury.
Redactie Bas van Pul, Tekstlijn - Grafisch ontwerp www.nancykoot.nl - Drukwerk De Appelbloesem Pers, Amsterdam
