Lotte Van der Straeten 6AO onder begeleiding van Ginette Aerens
Scriptie:Tracey emin
Secundair kunstinstituut gent 20132014
3
Inhoudstafel Inhoudstafel...........................................................................p.5 Motivatie en inleiding.............................................................p.7 Onderzoek Analyse werken...................................................................p.9 My Bed...............................................................................p.11 Going To Crack...................................................................p.13 In My Family When Someone Dies.....................................p.15 Fantastic To Feel Beautiful Again.......................................p.17 Samenwerking, vergelijkingen en invloeden.......................p.18 Sarah Lucas.......................................................................p.19 Louise Bourgeoisp.............................................................p.23 Cultuur en kunst historisch deel..........................................p.26 Young British Art.................................................................p.27 Conceptual art....................................................................p.30 Besluit...................................................................................p.32 Bijlagen Biografie...............................................................................p.34 Oeuvre..................................................................................p.35 Bronnenlijst............................................................................p.37
5
Motivatie en inleiding Omdat ik al eerder het begin van het 6de jaar heb meegemaakt, en dat fout gelopen is omdat ik niet echt in de juiste richting voor mij zat, ben ik al een lange tijd bezig met het zoeken van een idee voor mijn GIP. Voor een lange tijd zat ik te veel vast bij wat ik wou creëren in plaats van na te denken over het werk proces er achter of welke kunstenaar ik nu juist zou kiezen. De infoavond heeft me wel wat geholpen en ik ben verder beginnen denken dan wat ik wou dat het eindresultaat ging worden. Ik ben dan ook beginnen denken naar een kunstenaar of kunstenares die mij echt interesseerde en wiens werken ik van dacht wel een onderzoek rond te kunnen maken. Mijn gedachten schoten terug naar de lessen kunstinitiatie in het 5de, waar ik voor het eerst echt bijleerde over moderne kunst en er mee in aanraking kwam. Van alle lessen was er een kunstenares die mij het meest wist te interesseren en wiens werken ik toen al zeer interessant vond, namelijk Tracey Emin. Tracey Emin is een Engelse kunstenares geboren te Londen in 1963 die haar eigen levenservaringen gebruikt als inspiratie voor haar werk. Hiervoor gebruikt ze erg verschillende takken van de kunst zoals o.a. schilderen, tekenen, beelden, fotografie,... Ze legt haarzelf vaak bloot aan haar publiek, met erg persoonlijke, schockerende of seksueel getinte onderwerpen. Haar werken zelf vertellen een eigen persoonlijk verhaal maar doen je toch bij jezelf doen stilstaan. Tracey Emin bindt haarzelf niet aan een enkel medium in de kunst en dit is wat ik in mijn GIP ook niet wil doen omdat ik juist door het proces van mijn werk wil ondervinden wat nu juist mijn sterkste kant is. Voor haar openheid heb ik ook een grote bewondering omdat ik zelf ook wil leren hoe ik mezelf beter kan openstellen naar anderen en zo ook interessanter werk kan maken. De onderwerpen van haar werk raken vaak met dingen die ik in mijn persoonlijk leven ook weet te herkennen en hier hoop ik dan moed in te vinden om mijn eigen verhalen naar voren te brengen. In dit onderzoek ga ik op zoek naar de persoon achter de kunstenares en de gebeurtenissen die haar leven veranderden en zich weerspiegelen in haar werk. Door te kijken wat haar dreef naar het maken van kunst, verschillende werken te analyseren en haar kunst te vergelijken met andere kunstenaars die ook een invloed in haar leven hebben gehad zoek ik het antwoord op de vraag; Hoe visualiseert Tracey Emin de betekenis van haar werk?
7
Onderzoek: Hoe visualiseert Tracey Emin de betekenis van haar werk?
8
Analyse werken Door het analyseren van verscheidene werken met variërende onderwerpen zoek ik naar welke beeldtaal of verwoording Tracey Emin gebruikt om uit te drukken waarover haar werk gaat.
9
My Bed
My Bed is een van de vele zelf geïnspireerde en provocerende installaties van Tracey Emin en werd voor het eerst ten toon gesteld in de Tate Gallery in 1999 als een van de genomineerde werken voor de Turner Prize. My Bed Van Tracey Emin toont ons het bed van de kunstenares, rauw zoals het is. Het werk bestaat uit een houten basis met matras waarop slordig verfrommelde lakens bevuild met sperma vlekken en menstruatie bloed, kussens, panty’s en een handdoek liggen. Naast het bed bevinden recht zich een tapijt en nachttafeltje die overrompeld zijn met een assortiment van spullen zoals een fles wodka, pantoffels, ondergoed, condooms, sigaretten pakjes, polaroid zelfportretten en wat nog meer. Links staat een gepakte reiskoffer. Het werk is een installatie die, wanneer het vertoond word in een tentoonstelling, in verband staat met andere werken en is dus atektonisch. In de ogen van verscheidene kunstcritici staat My Bed voor de vulgaire persoonlijkheid van Tracey Emin en is het een bekentenis tegenover haar publiek en ook zichzelf. Anderen beweren dan weer dat het onderwerp van dit werk gezien kan worden als het bekritiseren van een seksueel gerichte politiek. Zelf denk ik dat het werk echt de schaamteloosheid van Tracey Emin vertegenwoordigd. De rommel en de vuiligheid lijken bijna te zeggen; dit ben ik, ik ben niet perfect en ik schaam me er niet voor. Elk aspect of voorwerp van deze installatie is volgens mij doordacht, alsof elk gebrek van Emin echt in het werk zit. Niemand kan met zekerheid een betekenis aan dit werk geven omdat Tracey Emin er zelf geen duidelijke betekenis aan heeft gegeven. Ze laat veel aan de verbeelding over en daagt zo de toeschouwer uit zelf verder te kijken dan wat er zich voor zijn neus bevind.
11
Going To Crack Emin’s monoprints bestaan meestal uit vluchtige schetsen, tekst, of een combinatie van beiden. Ze bevatten vaak gebeurtenissen of gevoelde emoties uit het verleden. Dit werk, Going To Crack werd het eerst te toon gesteld in de White Cube gallerij in 1998. De monoprint(*) Going To Crack bevat enkel tekst. Het brengt een duidelijke dreiging naar voren: ‘I’ll kill you but I’m not going to crack. But if you have lied to me I will destroy you/ not now - not next year - but when you least expect it - maybe when your asleep when your not watching/ maybe in the next world -’. Meer dan deze slordig uitgespelde uitdrukking is er niet te zien aan het werk. “For me, aggression, sex and beauty go together. Much of my work has been about memory, for example, but memories of violence and pain. Nowadays if I make a drawing I’m trying to draw love, but love isn’t always gentle … Being an artist isn’t just about making nice things, or people patting you on the back; it’s some kind of communication, a message.” (Tracey Emin, Frieze magazine:Contemporary Art and Culture, Volumes 32-34) Het werk is vrij simpel en dit versterkt volgens mij enkel de gevoelens die er achter zitten. De tekst zou gericht zijn naar een geliefde, of ex-geliefde, iemand waarop Emin sterk vertrouwde en zou een uitdrukking zijn van gevoelens en driften die we als volwassenen zouden moeten onderdrukken. Emoties zoals woede en gekweldheid die vanuit haarzelf en een negatieve persoonlijke ervaring worden uitgedrukt en getoond aan de toeschouwer. Zelf ben ik een groot fan van Emin’s monoprints omdat ik er van hou wanneer de grenzen tussen beeldende kunst en poëzie vervaagd worden. De boodschap die ze in dit werk steekt spreekt me ook aan omdat ik me kan herkennen in de emoties die het toont.
13
In My Family When Someone Dies
In my Family When Someone Dies they are Cremated and their Ashes are Thrown Across the Sea is een installatie voor het eerst tentoon gesteld in de Tate collectie in 2004. Het werk bestaat uit elf witte plaasteren meeuwen die aan het plafond van de gallerij hangen alsof ze de richting van de kijker uitgevlogen komen door middel van visdraad. De Meeuwen zijn allemaal gelijk en dragen de woorden ‘I could really have loved you’ in drukletters over hun rug en vleugels. Zoals dit werk, is veel van Emin’s werk gebasseerd op haar familie en haar afkomst. De inspiratie voor deze installatie het aan de kust gelegen dorpje Margate waar Emin haar jeugd beleefde. Het werk is ook duidelijk met de dood gerelateerd. My family has always been psychic, especially Uncle Colin who died. He was decapitated in a car crash. It only took a moment. He was holding a Benson and Hedges packed just before he died. It looked like real gold. In my family when we die we are cremated and our ashes are thrown into the sea amongst the seagulls. I love seagulls. I’d like to be one. (Tracey Emin, Morgan, p.58.) Vogels komen wel vaker terug in de werken van Tracey Emin. Meeuwen zijn niet poëtische vogels maar ze geven het landschap van Emin’s jeugd wel goed weer. Vogels in kunst hebben vaak ook een symbolische waarde; in dit werk staan ze voor een harde maar toch mooie kijk op de dood. Ook staan ze als een symbool voor haar familie, herenigd en samen vliegend na de dood. Ik heb dit werk gekozen om te bespreken omdat ik het een mooie weergave vind van Emin’s zachtere kant.
15
Fantastic To Feel Beautiful Again Fantastic To Feel Beautiful Again is een roze neon werk in Emin’s eigen handschrift uit 1997 dat behoord tot een privé collectie. In 2012 was het te bezichtigen in het Dr. Guislain Museum bij de tentoonstelling Nerveuze Vrouwen. Omdat het werk in het eigen handschrift van de kunstenares is komt het echt over als een persoonlijke boodschap. Het roze neon geeft een soort broosheid aan het werk, alsof de woorden je in vertrouwen gegeven worden. Eigenlijk kan ik van dit werk niet veel meer analyseren maar ik vond het toch belangrijk het in mijn scriptie te verwerken omdat het het eerste en enige werk van Tracey Emin is dat ik zelf ook echt heb gezien. Het werk sprak me eerst niet erg aan, het was wel mooi voor het oog maar ik zag er niet echt meer betekenis achter. Nu dat ik meer onderzoek naar Emin heb gedaan weet ik dat het werk een weerspiegeling is van het gevoel dat ze had toen ze zich voor het eerst weer geliefd voelde nadat ze verkracht geweest was. Met deze kennis kan ik het werk meer appreciëren omdat ik me kan herkennen in deze gevoelens. Dit toont toch maar aan hoe de betekenis van kunst toch een grote invloed heeft op de mening van de toeschouwer.
17
Samenwerking, vergelijkingen en invloeden In dit deel bekijk ik de nauwe samenwerkingen die Tracey Emin had met Sarah Lucas en Louise Bourgeois om ze te zien hoe ze niet enkel een invloed in haar leven maar ook in haar kunst hebben gehad.
18
Sarah Lucas
Sarah Lucas, geboren in 1962, is een Engelse kunstenares die deel uit maakt van de Young British Artists. Ze studeerde kunst aan het Working Men’s College (1982-’83), Londen College of Printing (1983-’84) en Goldsmith’s College (1984-’87) waar ze afstudeerde met een diploma in Fine Arts in 1987. In 1988 maakte ze deel uit van Freeze en haar eerste solo tentoonstellingen in 1992 waren getiteld The Whole Joke en Penis Nailed to a Board. Lucas’ werk, bestaand uit fotografie, collage en gevonden voorwerpen, bevat vaak visuele en seksistische humor. In 1990 begon ze met het gebruiken van meubels en andere voorwerpen als vervanging voor het menselijke lichaam. Een voorbeeld hiervan is haar werk Au Naturelle. Het werk bestaat uit een matras, een emmer, een paar meloenen, appelsienen en een komkommer, die het mannelijke en vrouwelijke lichaam moeten voorstellen. Sarah Lucas staat ook bekend voor haar zelfportretten. Doorheen haar carrière heeft ze steeds beeldend gewerkt door alledaagse voorwerpen te gebruiken om zo werken te maken die op een humoristische manier en vaak met een seksuele metafoor onderwerpen zoals seks, de maatschappij, de dood, de Engelse cultuur en het geslacht aanhalen. Samen met Tracey Emin opende ze in 1993 The Shop, waar ze samen hun kunstwerken verkochten. Zes maanden lang huurden ze hiervoor een voormalige dokterspraktijk in Bethnal Green Road in Londen. De twee verkochten niet enkel solo maar ook coöperatieve werken. Hiervoor moesten ze nauw samenwerken en dit schepte een band, niet enkel op professioneel maar ook emotioneel vlak. Op Emin’s dertigste verjaardag sloot The Shop. Dit gebeurde onder een groot feest met de titel ‘Fuckin’ Fantastic at 30 and Just About Old Enough to do Whatever She Wants’. Na het sluiten van The Shop verbrandde ze alle overgebleven werken, als een soort rituele crematie, en plaatste ze de resten in een doosje om een nieuw werk te maken genaamd The Shop 14 January to 3 July 1993.
19
The Last Night Of The Shop Het werk The Shop Van Tracey Emin en Sarah Lucas is een werk op stof en werd gemaakt toen The Shop dichtging op Emin’s dertigste verjaardag. Het werk zelf bestaat uit een kaki groen katoenen doek waarop met grote gele naden honderd hand gemaakte papieren badges, zoals die die in The Shop gemaakt en verkocht werden, gestikt zijn. Deze waren gemaakt met foto’s uit magazines en kranten die film en pop sterren, kunstenaars, politiekers, cartoons, titels van artikels, fish and ships en de titel van het werk in Emin’s handschrift weergaven. De thema’s van de badges variëren van humoristisch tot gewelddadig en tonen ook de thema’s waarover beide kunstenaressen kunst creëerden in die tijd.Het gebruik van elementen uit de pop cultuur, typisch Brits eten en bespottelijke tabloid titels zijn herkenbare kenmerken van Sarah Lucas. Tijdens de periode dat het werk gemaakt werd was Tracey Emin aan het herstellen van een zware depressie en ‘emotionele zelfmoord’ waarin ze al haar kunstwerken vernietigde en haar studio verliet. Hierdoor is volgens mij haar invloed minder aanwezig dan die van Lucas. Het werk is eerder een positieve terugblik op hun tijd in The Shop dan een droevig afscheid er van.
21
Louise Bourgeois Louise Bourgeois, geboren in Parijs, 25 december1911 en Overleden in New York,31 mei 2010, was een Frans Amerikaanse kunstenares en beeldhouwster. Op haar vijftiende begon ze aan een studie wiskunde aan de Universiteit van Parijs, de Sorbonne aan. Vooral haar studie geometrie droeg bij aan haar vroege kubistische tekeningen. In 1938 verhuisde ze met haar Amerikaanse echtgenoot Robert Goldwater, een kunsthistoricus, naar New York City waar ze haar studie voortzette aan de gerenommeerde Art Students League of New York. Louise Bourgeois ging exposeren vanaf 1947 met sculpturen en houten figuren. Een van de meer bekende werken uit die vroege periode is The Winged Figure (1948). Ondanks haar vroege succes (een van haar werken werd aangekocht door het Museum of Modern Art), werd Bourgeois gedurende de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw door de kunstmarkt min of meer genegeerd. Pas in de zeventiger jaren, na de dood van zowel haar echtgenoot als haar vader, werd ze een succesvolle kunstenaar. Naast haar werk als beeldhouwer was Bourgeois ook actief als sieraadontwerper. De kunstenares leefde en werkte in New York City tot aan haar dood in mei 2010. Critici hebben al vaak de gelijkenis tussen de thema’s van de werken van Louise Bourgeois en Tracey Emin, seksualiteit, vrouwelijkheid, moederschap en het gebruik van stof en stiksel, maar het was pas op het einde van Bourgeois’ leven dat de twee samen kwamen voor een artistieke collaboratie. Emin heeft altijd al opgekeken naar Bourgeois. “I looked into her eyes and imagined her obsessed, drawing spiral after spiral, the collective mental patterns of our minds.” (Tracey Emin over haar eerste ontmoeting met Louise Bourgeois)
23
Do Not Abandon Me Do Not Abandon Me is een reeks van 16 coöperatieve werken tussen Louise Bourgeois en Tracey Emin van 2009-2010. De werken bestaan uit schilderijen, door Bourgeois, van mannelijke en vrouwelijke torso’s, zwangerschapsbuiken en erecte mannelijke geslachtsdelen en Emin’s toegevoegde teksten en bijgetekende afbeeldingen van foetussen en kleine vrouwelijke figuurtjes. De uiteindelijke werken zijn gedrukt met kleur op doek en zijn allemaal dezelfde grootte (24 x 30’’) De werken hebben duidelijk een diepe persoonlijke toon en onderwerp, wat typisch is voor beide artiesten. Ook het onderwerp zelf, emotioneel afhankelijk zijn en de angst om verlaten te worden, is voor beide op persoonlijk vlak toepasselijk. Als ik zelf naar de werken kijk zie ik vooral de thema’s seksualiteit, identiteit, geslacht en de nood om bij een ander te zijn. Ik vind de werken niet enkel intrigerend maar ook gewoon mooi om naar te kijken.
25
Cultuur en kunst historisch deel In dit deel van mijn onderzoek zoek ik naar waarom en hoe Tracey Emin haar verhalen omzet in kunst, dit door te kijken naar de kunststroming waarin zij als kunstenares is ontstaan en welke kunstvorm ze toepast op haar werken.
26
Young British Art Nu er in onze tijd een grote bewondering bestaat voor de nieuwe Britse kunst is het moeilijk voor te stellen dat bij het ontstaan van hedendaagse kunst ,of contemporary art, in 1960 ‘70 Groot Brittannië bezien werd als culturele achterloper. In 1980 kwam er ook nog het probleem van de grote besnoeiing in de overheidsfinanciering voor de kunsten en ook individuele kunstenaars en daar bovenop was er ook nog de klap die de kunst markt te verduren kreeg door de economische recessie in 1989. Maar gelukkig waren deze tegenslagen niet het einde van de Britse kunst, in tegendeel. De zorgwekkende economische situatie van het land en de onverschilligheid tegenover de hedendaagse kunst bleken de ideale situatie voor het ontstaan en de groei van de Young British Art. De Young British Art Movement vond zijn ontstaan in 1980. In 1988 besloten een groep studenten van het Goldsmith college in Londen dat het tijd was om te provoceren met hun werken en mensen zo uit te lokken. Omdat het in deze periode van recessie het geen zin had om te zitten wachten om ontdekt te worden door grote verkopers besloten ze zelf het initiatief te nemen en creëerde ze zelf hun eigen tentoonstellingen. De meest bekende en succesvolle van deze tentoonstellingen was Freeze, waarvan Damien Hirst(*) de curator en promotor was, en de deelnemers hiervan worden nu dan ook gezien als de eerste Young British Artists. Het Goldsmith college onderscheidde zich van andere kunstscholen door niet langer een grens te leggen tussen de verschillende vrije kunsten. Door deze vrijheid leerden de studenten, onder de leiding van hun directeur Jon Thompson, te reflecteren op hun sociale positie als kunstenaars en hun eigen weg voor zichzelf uit te leggen. Deze sfeer en vrije kijk vormde dus de jonge zelfzekere kunstenaars die het initiatief van de Young British Artists begonnen. Door de grote verscheidenheid in stijl en uitoefening in hun kunst was het moeilijk om de Young British artists als een formele groep te zien maar de studenten van het Goldsmith college werden wel gezien als de kern, met uitzondering op enkelen zoals o.a. Rachel whiteread en Tracey Emin die een opleiding op een andere school volgden. Charles Saatchi(*2) speelde een belangrijke rol in de verdere groei en het succes van de Young British Artists. Hij was aanwezig op de tentoonstelling Freeze en alhoewel hij toen niks aankocht was hij wel zeer onder de indruk van de werken die hij zag en veranderde hierna ook de invulling van zijn kunst collectie, gericht op Young British Art. De eerste werken die Saatchi aankocht waren werken van Hirst waaronder A thousand years dat bestond uit het in een glazen kist geplaatste tegoed doen van vliegen en maden aan het karkas van een koe. Zijn fascinatie door de Young British Artists groeide, hij richtte zich meer en meer op het verzamelen van hun werken en bezocht hen ook op hun tentoonstellingen en scholen. En zo groeide ook zijn collectie van werken, tot zo ver zelfs dat wanneer een werk gelabeld werd met ‘Saatchi Collectie’ de interesse van andere kunst kenners en ook de waarde van het werk vergrootte. De groei van Young British Art kende zijn hoogtepunt door de tentoonstelling Sensation in 1997 op de Royal Academy of Art in Londen. Sensation stelde voornamelijk werken uit Saatchi’s collectie tentoon, die in tussen al werken van 42 verschillende kunstenaars bevatte.
27
De tentoonstelling lokte een record aantal bezoekers en wekte een sociale en politieke controverse maar toen de tentoonstelling twee jaar later ook in de Verenigde Staten in première ging lokte de de controversiële onderwerpen van de werken een nog grotere negatieve publiciteit op die dan weer een nog groter aantal bezoekers naar de tentoonstelling bracht dan die in Londen. Wat altijd van groot belang is geweest in het ontstaan en de groei van de Young British Artists was de persoonlijkheid van de kunstenaars zelf. Hun vrijheid in kijk tegenover kunst, hun kritische blik tegenover de maatschappij, de samenhang van hun levensstijl en hun kunst en hun wil om te provoceren is wat deze beweging echt succesvol maakte.
28
Conceptual Art is een kunstvorm waarbij het idee ofwel het concept belangrijker is dan esthetische of materiaal-technische afwegingen. Bij conceptuele kunst gaat het om het streven kunst te bevrijden uit haar traditionele bindingen, zodat kunst en leven een eenheid gaan vormen en de barrières tussen de verschillende disciplines opgedoekt worden. In 1960 en 1970 maakten conceptuele artiesten werken die tegen alle standaard richtlijnen en ideeën, die er toen over kunst bestonden, in gingen. Hun reden hierachter was dat volgens hun idee expressie, vaardigheid en verkoopbaarheid irrelevante standaarden waren bij het bekritiseren van kunst. Hun werken, die vaak erg simpel waren, werden hierdoor door velen niet beschouwd als kunst omdat ze zo erg contrasteerde met wat er toen als kunst gezien werd. De Fransman Marcel Duchamp(*) wordt gezien als het eerste grote voorbeeld van een conceptueel kunstenaar doordat hij gewone alledaagse voorwerpen aan het publiek presenteerde als kunst. Een voorbeeld hiervan is zijn werk Fountain , een gewoon urinoir gesigneerd met R.Mutt. Het werk werd in der tijd niet serieus genomen en zelfs geweigerd in een expositie, waarvan hij zelf directielid was, nadat hij het anoniem ingezonden had. Nu wordt het gezien als een van de meest invloedrijke werken van de 20ste eeuw. Conceptualisten verlegden dus de grenzen van kunst te doordat het in twijfel laten trekken van wat kunst is kan gezien worden als een kunst op zich. Wat conceptuele kunstenaars belangrijkst vinden bij het creëren van hun werk is de uitdaging van het intellect, hun werk hoeft dus niet als mooi beschouwd te worden maar moet aanzetten tot denken. Er word vaak gebruik gemaakt van een minimum aan materiaal en vaak ook tekst. Het werk is zelf bewust en zelf gerelateerd en is soms kunst die gaat over kunst. Er wordt vaak vertrokken vanuit een concept in plaats van een vorm, van daar ook de naam.
30
Besluit Door het maken van dit onderzoek en me dus te verdiepen in wie Tracey Emin is en wat ze doet ben ik vooral te weten gekomen dat bij haar kunst het concept belangrijker is dan de uitwerking en dus de betekenis zelf belangrijker is dan hoe ze deze visualiseert. Hierdoor is het zeer moeilijk een besluit te vormen voor mijn onderzoeksvraag, ook omdat Tracey Emin een zeer Variërende kunstenares is in zowel de onderwerpen van haar werken als de medium waarin ze gemaakt zijn. Ze gebruikt duidelijk vaak teksten die dan een verwoording zijn van de gevoelens die ze wil overbrengen of van het verleden. Beeldtaal en symboliek zijn ook van groot belang, meestal zijn deze meestal minder direct en laten ze meer aan de verbeelding van de kijker over. Ik denk dus dat wat echt telt bij de visualisering van de betekenis van Tracey Emin’s werken de uiting van emoties is en het uitdagen van de kijker om zijn blik te verruimen en dit in een even variërende vorm als de variatie in de werken van Tracey Emin kan gevisualiseerd worden.
33
Bijlagen: Over Tracey Emin
34
Biografie
Vroege leven Tracey Emin werd geboren op 3 juli, 1963 in Croydon, Londen. Haar ouders waren van Britse en Turks Cypriotische afkomst. Tracey Emin groeide op in Margate samen met haar tweelingbroer Paul. Haar vader was eigenaar van het Hotel International in Margate, maar verloor het wanneer het failliet ging. De familie leidde financieel hierna. Tracey Emin had problemen tijdens haar puberteit zoals een verkrachting op haar 13de, een gebeurtenis die haar later werk erg beïnvloedde. Toen ze 18 was raakte ze zwanger en onderging ze een abortus.
Artistieke carrière Na een moeilijke jeugd besloot Emin in 1980 mode te gaan studeren aan het Medway College of Design. Na enkele jaren als administrator voor Hangman Books te hebben gewerkt besloot ze te beginnen aan een carrière in kunst. Ze studeerde af aan Maidstone College of Art in 1986 en verhuisde naar Londen, waar ze haar master in schilderkunst haalde aan de Royal College of Art in 1989. Ze studeerde ook kort filosofie aan de Birkbeck universiteit in Londen. In 1993 opende Tracey Emin samen met Sarah Lucas The Shop in Bethnal Green waar ze haar kunstwerken verkocht en zocht naar investeerders en snel ook haar toekomstige kunst verkoper Jay Jopling ontmoette. In 1994 had ze haar eerste solo tentoonstelling My Major Retrospective in de White Cube kunstgalerij in Londen. De autobiografische tentoonstelling bestond uit foto’s, vroegere schilderwerken en persoonlijke objecten zoals het pakje sigaretten dat haar nonkel vast had toen hij in een auto ongeluk omkwam. Deze publieke vertoning van Tracey Emin’s persoonlijke leven werd al snel het kenmerk van haar werk. Tracey Emin raakte bekend in 1995 met haar werk Everyone I have Ever Slept With 1963-1995, een blauwe tent waarin verschillende namen van exen langs de binnenkant in naaldwerk op bevestigd zijn. Het werk werd in 1997 getoond op de tentoonstelling Sensation in de Royal Academy in Londen. Twee jaar later werd ze genomineerd voor de Turner Prize en rond dezelfde tijd maakte ze het werk My Bed. In 2011 had ze haar grootste solo tentoonstelling getiteld Love Is What You Want. De tentoonstelling vond plaats in de Hayward Gallery in Londen en bestond uit de schilderijen, tekeningen, textielwerken, sculpturen en video’s die Emin door haar carrière heen gemaakt had.
35
Oeuvre Monographs, solo exhibition catalogues and artist books Emin, Tracey, My Photo Album (Fuel, London 2013) Emin, Tracey, She Lay Down Deep Beneath the Sea, (Turner Contemporary, Kent 2012); texts by Tracey Emin, William Feaver, Victoria Pomery, Jeanette Winterson Larratt-Smith, Philip, Tracey Emin: How it Feels, (Museo de Arte Latinoamericano de Buenos Aires (Malba - Fundación Costantini), Buenos Aires 2012); texts by Philip Larratt-Smith and Fernanda Laguna Paneque, Guillermo (ed.), Entre chien et loup: Works from the Meana Larrucea Collection (Iberdrola, Madrid 2011); texts by Guillermo Paneque, Javier Montes, Gerard Wajcman and Xavier Saenz de Gorbea Emin, Tracey, My Life in A Column (Rizzoli International Publications, New York 2011) More Love: Abortion - How It Feels (Tracey Emin Edition, 2010) Tracey Emin: Praying to a Different God (LOVEART, Sydney 2010); texts by Tracey Emin and Amanda Love Louise Bourgeois, Tracey Emin: Do Not Abandon Me (Hauser & Wirth, London; Carolina Nitsch, New York, 2010) Tracey Emin: Only God Knows I am Good (Lehmann Maupin, New York 2009) Tracey Emin: One Thousands Drawings (Rizzoli International Publications Inc., New York 2009) Tracey Emin: Monoprint Diary(White Cube and Emin International, London 2009) Magazin. Tracey Emin: 20 years (Kunstmuseum Bern, 2009); texts by Tracey Emin, Julian Schnabel, Patrick Elliot, Kathleen Bhler and Harald Szeeman Klanten, Robert and Lukas Feireiss (eds.), Spacecraft 2 (Gestalten, Berlin 2009) Tracey Emin: Those Who Suffer Love (White Cube, London 2009) Aucouturier, Marie, Longchamp (Éditions de la Martiniére, Paris 2008) Graham-Dixon, Andrew (ed.), Art: The Definitive Visual Guide (Dorling Kindersly, London 2008) Jones, Tricia (ed.), I-D Soul (Taschen, 2008) Pimentel, Taiyana, Las Implicaciones De La Imagen (Universidad Nacional Autonoma de Mexico, Ciudad de Mexico 2008) Grosenick, Uta, ART NOW (Taschen, 2008) Elliot, Patrick and Julian Schnabel, 20 Years (National Galleries of Scotland, Edinburgh 2008) Tracey Emin: You Left Me Breathing (Gagosian Gallery, 2008); texts by Jennifer Doyle and Tracey Emin Tracey Emin: 20 years (National Gallery of Scotland, Edinburgh 2008); texts by Tracey Emin, Patrick Elliot and Julian Schnabel The Stain (British Council, London 2007) Fuchs, Rudi, Andrea Rose and Toby Forward, Borrowed Light (British Council, London 2007) Tracey Emin: Works 1963-2006 (Rizzoli International Publications, New York
36
37
2006); texts by Carl Freedman, Rudi Fuchs and Jeanette Winterson Brown, Neal, Tracey Emin (Tate Publishing, London 2006) Tracey Emin: Works 1963-2006 (Rizzoli International Publications Inc., New York 2006); texts by Carl Freedman, Rudi Fuchs and Jeanette Winterson Fuchs, Rudi, Tracey Emin: When I Think About Sex... (Jay Jopling/White Cube, London 2005) Emin, Tracey, Strangeland (Hodder and Stoughton, London 2005) Buck, Louisa and Stefan van Raay, The Wonderful Fund Collection (2005) I Can Feel Your Smile (Lehmann Maupin, New York 2005) Exploration of the Soul (Tracey Emin Edition, 1995; repr. Counter Editions, London 2003) Details of Depression (Counter Editions, London 2003) Merck, Mandy, and Chris Townsend (eds.), The Art of Tracey Emin (Thames & Hudson, London 2002); texts by Rosemary Betterton, Peter Osborne, Ulrich Lehmann, Chris Townsend, Jennifer Doyle, Deborah Cherry, Lorna Healy, Renée Vara and Jean Wainwraight Tracey Emin (Modern Art Oxford, 2002); interview with the artist by Andrew Nairne Fuchs, Rudi, Ten Years: Tracey Emin (Stedelijk Museum, Amsterdam 2002) Merck, Mandy and Chris Townsend, The Art of Tracey Emin (Thames & Hudson, London 2002) Tracey Emin (Modern Art Oxford, 2002); interview with the artist by Andrew Nairne Tracey Emin (Jay Jopling/White Cube, London 1998); texts by Neal Brown, Sarah Kent and Matthew Collings Tracey Emin: This Is Another Place (Modern Art Oxford, Oxford 2002); interview by Andrew Nairne Fantasy Island (Tracey Emin, London 2000) Holiday Inn (Gesellschaft für Aktuelle Kunst, Bremen, Germany 1998) Brehm, Magrit, All I Wanted Was Your Spunk Dry on My Face (Staatliche Kunsthalle/Urbane Legenden, Baden-Baden 1997) Always Glad to See You (Tracey Emin edition, 1997) Kiss Me-Kiss Me Cover My Body in Love, Always Glad to See You (Tracey Emin edition 1996) Exploration of the Soul (Tracey Emin edition, 1995) Six Turkish Tales (Hangman Press, Chatham, UK 1987) Torrid Tales form Mensin (Tracey Emin edition, 1982)
38
Bronnenlijst Bird J. and Lewman M., Rewriting Conceptual Art, 1999, Reaktion Books Ltd. Brown N., Tate Modern Artists: Tracey Emin, 2006, Harry N. Abrams. Cork R., Kent S. en Price D., Young British Art: The Saatchi Decade, 1999, Booth-Clibborn Editions. Doyle J., Sex Objects: Art and the Dialectics of Desire, 2006, U of Minisota Press. Emin T., Strangeland, 2005, Hachette UK Company. Frieze, Contemporary Art and Culture, Volumes 32-34.
http://artsy.net http://www.biography.com http://www.carolinanitsch.com http://www.damienhirst.com http://www.egs.edu https://www.frieze.com http://www.hauserwirth.com http://www.heritagemuseum.gov http://www.invaluable.com http://www.saatchigallery.com http://www.tate.org.uk http://www.theartstory.org http://www.theguardian.com http://www.traceyeminstudio.com http://www.wikipedia.org
39
