Limburg GREEN ON. Viermaandelijks tijdschrift VZW Para Commando Vriendenkring

Verantwoordelijke uitgever : Noël Dalemans, Loobeekstraat 35, 3630 Maasmechelen Editie juli 2013 NR° 81, verschijnt in - maart - juli - november

GREEN ON Viermaandelijks tijdschrift VZW Para Commando Vriendenkring

g r u b m i L

www.paracommandolimburg.be

Dagelijks Bestuur Vriendenkring Para-Commando Limburg Voorzitter

Ondervoorzitter

Secretaris

Penningmeester

Dalemans Noël Loobeekstraat 35 3630 Maasmechelen 0476/425944 [email protected]

Goyens Etienne Dennenstraat 23 3680 Neeroeteren 089/868103 – 0497/530897 [email protected]

Mommen Kurt Akkerstraat 1 3582 Beringen-Koersel 0479/339779 [email protected]

Szewczykowski Ronny Nijverheidsstraat 2 3740 Bilzen 0476/949738 [email protected]

Bestuursleden Vriendenkring Para-Commando Limburg Website & Green On

Sport & Activiteiten

Materiaalmeester

Commissaris

Gajewski Dennis 089/305891 0489/420447 [email protected]

Gajewski Dennis

Marc Surinx 0485/828603 [email protected]

Ramaekers Jean 0473/794016

Overige functies Vriendenkring Para-Commando Limburg Clublokaal

Boetiek

Vaandeldrager

Public Relations

Vjestica Marco 0472/288443

Rendace Giovanni 089/774785

Janssen Rik 089/716143 Maes Hubert

Luwanski Pierre 0496/731757

Meterschap

Peterschap

Mevr Machiels Augusta & weduwe Schepers A.

Dhr. Daemen Jaak

Bijdrage lidgeld

Het lidgeld omvat

Para-commando anciens & actieven 17 € Cadetten van 16 tot 23 jaar 7,5 € Sympathisanten Nationaal 30 € Leden in het buitenland 20 € 1 jaar Gratis voor pas afgezwaaide Para-Cdo’s

Bijdrage parachutesprongen Schaffen

Bijdrage aan de Regionale Limburg Bijdrage aan het Nationaal Bestuur Verzekering Burgerlijke Aansprakelijkheid Abonnement Reg.blad “Green On”, 3 uitgave Abonnement Nat.blad “Para-Commando”, 3 uitgave 15 € voor verzekering

Overschrijvingen Te volgen procedure 1. Alle betalingen overschrijven op bankrekeningnummer BE15068215204530 van Para-Commando Limburg. 2. U vermeld in de mededeling op het overschrijvingsformulier: U eigen naam + adres en de aard van betaling. Verder verloop Na ontvangst van u lidgeld, krijgt U een lidkaart. Deze kan u persoonlijk afhalen in ons lokaal of wordt gepost.

De schrijvers zijn persoonlijk verantwoordelijk voor de inhoud van hun artikelen. Hebt U artikels, foto’s of informatie wat de leden aanbelangt ... Wij publiceren het graag ! We danken de sponsors voor het mede mogelijk maken van deze GREEN ON

website:

Publiciteit voor 3 edities Volledig bladzijde 50 € 1/2 bladzijde 30 € 1/4 bladzijde 20 € 1/8 bladzijde 10 €

http://www.paracommandolimburg.be/

d r o o w r o o V Beste leden, Op zaterdag 14 september 2013 zal voor de 3de maal de oefening RAID CALIBAN plaatsvinden. Het concept van de Raid zal niet gewijzigd worden, iedereen is welkom om deel te nemen. De voorbereidingen zijn al begonnen en de grote lijnen zijn ondertussen uitgewerkt. Om dit allemaal ten uitvoer te brengen hebben we hulp nodig van de leden. Er zal een coördinatievergadering gepland worden in ons clubhuis , op woensdag 4 september om 19h30. De jaarlijkse BBQ wordt georganiseerd op 24 augustus om 17h00. Dit is een ideaal moment om samen te komen. Gelieve met zoveel mogelijk aanwezig te zijn. Onze herdenkingsplechtigheid op 01 juni ter ere van de overleden Limburgse Para–Commando’s, SAS, Oud-strijders en Korea-Strijders was een enorm succes. Dit is een bewijs dat dit nog steeds leeft in de Vriendenkring Limburg. Tot slot wens ik jullie allen een zeer deugddoende en ontspannende vakantie toe.

Who Dares Wins – Never Surrender

Voorzitter, Noël

01 -12 juli za 06 juli 08 juli -12 juli 13 juli 16 -19 juli zo 21 juli 9 juli - 02 aug vr 09 aug 11-12 aug 17-18 aug 21 - 24 aug za 24 aug 23 -25 aug za 31 aug wo 4 sept 06 - 08 sept za 07 sept za 07 sept za 07 sept za 07 sept do 12 sept vr 13 sept vr 13 sept za 14 sept Zo 15 sept do 19 sept vr 20 sept vr 20 sept za 21 sept za 21 sept vr 11 okt za 12 okt zo 13 okt vr 18 okt zo 20 okt ma 11 nov vr 15 nov za 23 nov zo 24 nov

TrgC Para ANPCV Menen TrgC Commando ANPCV Verviers Mars/wandeling Nat. Feestdag TrgC Commando Mars/wandeling Ursel Schaffen-Diest Mars/wandeling ANPCV Limburg ANPCV KTSA ANPCV Limburg ANPCV Oostende ANPCV Haute-Fagnes Mars/wandeling ANPCV Oosterbeek/Arnhem ANPCV Limburg TrgC/CE Para Schaffen ANPCV Limburg ANPCV Limburg ANPCV Limburg 2 Cdo TrgC/CE Commando Arnhem Arnhem Melsbroek TrgC/Para ANPCV Verviers ANPCV Ath ANPCV ANPCV ANPCV ANPCV ANPCV Gent ANPCV Leuven

Para Junior Stage Schaffen leeftijd 16-20 150 € Challenge Phyfferoen 2013 - Opendeur Junior Stage Info Marche-Les-Dames leeftijd 16-20 Barbecue (zie website) 4-Daagse van Nijmegen prestatiewandeltocht +- 200 km Defilé Brussel, troonopvolging Prins Philip (3 para) Junior Stage leeftijd 16-20 [email protected] Dodentocht te Bornem 100 km Wings and Wheels, 09h00 tot 17h00 vliegveld Ursel 29° Internationale Oldtimer Fly/Drive-in 41ste wandeltocht 'Vierdaagse van de IJzer' 130 km Jaarlijkse barbecue clublokaal Eisden 17h00 Leopoldsburg Bokkenrijders Express 1 PARA Remember Day Helpersvergadering Raid Caliban 19h30 Opposed Landing Raid des crètes Malmedy Airborne wandeling Slag om Arnhem te Oosterbeek Herdenking SAS Sgt. Melsens en Lt. Limbosch Meeuwen-Peer Airborne wandeling Slag om Arnhem Helpers Caliban — installeren hindernissen Sprongdag Helpers Caliban — voorbereidingen Raid RAID C.A.L.I.B.A.N Helpers Caliban — ontruimen terrein Golden Spike 2013 te Flawinne Marche-Les-Dames 2de klimdag 69ste Herdenking Slag om Arnhem—Oosterbeek 10h00 Luchtlanding te Ede, 15h00 Herdenking Driel, Poolse para's Opendeur 15 Air Transport Wing Schaffen alternatieve sprongdag Mars Remember Bergbang te Solwaster Mars Atnacarry 7h00-16h00 lokaal Meslin-L'Eveque NUC/RvB Brussel Mars BergBang 35 km Herdenking Wapenstilstand Feest van de koning Plechtigheid Lucien Welvaert begraafplaats Evergem 14h30 Red & Black dragon mars

Prijs: 15 euro p/p Kinderen: 8 euro Aanvang BBQ: 17u00

Inschrijving BBQ voor 17 augustus Naam: …………………………………………………………… Volwassen menu 4 stukken vlees aantal ……… x 15 € = ……… Kinder menu 2 stukken vlees aantal ……… x 8 € = ……… Bedrag storten op RekNr BE15068215204530 van Vriend. Para-Cdo Limburg Vermelding: Naam + aantal deelnemers Contant betalen in clubhuis of bij de bestuursleden is ook mogelijk.

INFO RAID CALIBAN

Onze raid zal plaatsvinden in de omgeving rond ons clublokaal te Eisden– Maasmechelen. “We laten de deelnemers ... de Limburgse kwaliteiten van de omgeving zien”. Spectaculaire panorama’s op het ‘nieuwe’ domein Connecterra, worden afgewisseld met bossen en waterwegen … doorspekt met een 10-tal para-commando oefeningen, en dit allemaal in de directe omgeving van ons lokaal. De omloop wordt beperkt tot slechts 17 km, mits juist kaartlezen (coördinaten vastleggen & oriëntatie) is dit een mix van sportief en aangenaam afzien. Dit maakt de Raid toegankelijk voor iedere leeftijdscategorie. Alle deelnemers krijgen een aandenken en de top 3 ontvangt een trofee. De winnende ploeg zal de wisselbeker “Gouden Bottine” ontvangen. Deze mag men houden, indien men 2 jaar op rij wint. Op ons lokaal terrein, zal een muur-tent opgesteld worden voor de mensen die blijven overnachten. Persoonlijke tenten kunnen hier ook veilig opgesteld worden. De douches van het plaatselijk voetbalveld mogen gebruikt worden. Eten kan aan democratische prijzen. Zowel tijdens de oefening als op ons bivak behouden wij de militaire sfeer, rekeninghoudend met de gedrag- en kledingcodes van het ANPCV. De verwachtingen dit jaar zijn groot … om organisatorische redenen worden max. 20 ploegen toegelaten.

VRIJWILLIGERS GEZOCHT Alle regionalen van het ANPCV zijn uitgenodigd voor deelname aan onze Raid ! Eveneens andere organisaties zoals KTSA, UEP, UNP, brandweer en scouts. Het is dan ook belangrijk dat wij, Regionale Limburg ons beste beentje voorzetten om deze oefening te laten slagen.Wij zijn afhankelijk v/d ‘GOODWILL’ van vrijwilligers. Zonder jullie is deze Raid niet mogelijk ! En er zijn veel helpende handen nodig om onze Raid te realiseren. Vorig jaar waren 50 personen betrokken, die zich 1 of meerdere dagen hadden ingezet om deze Raid te laten slagen. Deze aantallen hebben wij dit jaar terug nodig! Al de helpers worden op een latere datum uitgenodigd voor een FREE DRINK en bijhorende hapjes ! Deze Raid is ons visitekaartje …daarom deze passende oproep aan ALL ONZE LEDEN… “STROOP JE MOUWEN OP EN KOM EEN HANDJE TOESTEKEN” Al de hulp is welkom … zo kan ik mij inbeelden dat de vrouwen liever in de keuken staan en de mannen liever een punt bemannen. Om alles te coördineren, is het gemakkelijker als jullie onderstaand schema gebruiken. Geef zo snel mogelijk je schema door, dan kunnen wij rekening houden met je voorkeur ! Wacht niet tot september !

IK KOM HELPEN E-mail

Helpers schema Raid Caliban 2013 ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………..

O donderdag 12 sept Van …. tot …. O instal hindernissen O opbouw bivak O keuken O kantine O chauffeur

O vrijdag 13 sept Van …. tot …. O instal hindernissen O opbouw bivak O keuken O kantine O chauffeur

Tel

………………………………………………………………………………………

O zaterdag 14 sept Van …. tot …. O bemannen punt O keuken O kantine O chauffeur O duiker O EHBO

O zondag 15 sept Van …. tot …. O afbouw bivak O keuken O kantine O chauffeur

Helpers vergadering woensdag 4 sept 2013 om 19h30 Wij hopen op een massale opkomst en rekenen op ieders STEUN om deze RAID tot een goed einde te brengen. Bij afwezigheid om welke reden ook … laat tijdig u voorkeur weten ! De afwezige zullen in dat geval op een later tijdstip gebrieft worden.

coördinator Caliban Dennis

Ter nagedachtenis van operatie CALIBAN S.A.S. WO-II 1944 nodigt Reg ParaCdo Limburg U uit voor

3de RAID C.A.L.I.B.A.N 14 SEP 2013 Oefening

Locatie RAID

Infiltratie in moeilijk terrein. +/- 17 km met allerlei ParaCdo hindernissen. Raid in militaire sfeer.

Clublokaal: Wipstraat, 3630 Eisden-Maasmechelen. Coördinaten 89.97 – 52.51 Plan lokaal zie website www.paracommandolimburg.be

Uitrusting

Klassement

Bottinnes of sterk schoeisel, lang broek, trui met lang Ploegen van 4 personen. Aandenking voor alle deelnemers. Top 3 ontvangt mouwen (oude Mil kledij met beret mag). kompas, kleine beker. Wisselbeker de “Gouden Bottine” voor de 1ste ploeg. U houdt de rugzak, reservekledij (evt.). wisselbeker na het winnen van twee opeenvolgende jaren. Accommodatie

Prijzen RAID & ontbijt

Militair tentenkamp voorzien. Mogelijkheid tot opzetten van eigen tent (slaapzak meebrengen). Sanitair en douches zijn voorzien.

Raid met lunchpakket 15 € € Zat morgen 0615-0700 u: Spek&Eieren+koffie 5 Na raid doorlopend snacks te verkrijgen, ter plaatse betalen.

Timings Vrij 13 Sep 13

Betaling

Vanaf 1700 u is de locatie toegankelijk voor de deelnemers die willen overnachten. Hot-dog en snacks zullen verkrijgbaar zijn.

Bedrag storten op RekNr BE15-068-2152045-30 van Vriend. Para-Cdo Limburg. Vermelding: Naam verantwoordelijke + organisatie. Na betaling zal U een bevestigingsmail ontvangen.

Timings Zat 14 Sep 13

Inschrijven voor 04 sept 2013

Alle deelnemers aanwezig om 0700 uur voor briefing. Start Raid om 0730 u. Einde Raid voorzien om 1700 u. Prijsuitreiking om 1900 u.

Via [email protected] of briefwisselling naar: Goyens Etienne, Dennenstraat 23, 3680 Neeroeteren. Individuele inschrijvingen zullen we groeperen tot een ploeg.(max. 20 ploegen) Vermelding: Naam & Voornaam; Organisatie(ANPCV, Reg ParaCdo, UNP, Scouts, ...), Ploegnaam, Raid-Ontbijt-(Ja/Nee)

Inschrijvingsformulier Raid C.A.L.I.B.A.N. 2013 Naam, Emailadres en Tel Nr verantwoordelijke :…………………………………………………………………………………………………… Naam & Voornaam 1 2 3 4

Organisatie

Ploegnaam

RAID

Ontbijt

HERDENKINGSPLECHTIGHEID Meeuwen-Gruitrode

Peer

De Belgische SAS de Nationale Vriendenkring Paracommando, Regionales Limburg en Leopoldsburg de stad Peer en de gemeente Meeuwen-Gruitrode hebben het genoegen U uit te nodigen op de herdenkingsplechtigheid van Luitenant Freddy Limbosch en Sergeant Jean Melsens. In overeenstemming met de stad Peer en de gemeente Meeuwen – Gruitrode zal de plechtigheid plaats vinden op zaterdag 07 sept 2013 09.00 10.00 10.30 11.15 11.45 12.15

u u u u u u

Ontvangst in het "Poorthuis" te Peer. Kerkhof te Peer. Calibansteen. Vertrek naar Meeuwen-Gruitrode. Gedenksteen Sgt Melsens in het Melsenspark. Receptie in de "Schepenzaal" te Meeuwen-Gruitrode.

Bij Wim Van’t Klooster St. Pietersstraat 53 3600 Leut~Maasmechelen GSM 0494.681605 BTW nr. 0710.954372

Open: Di.Wo.Do. 11u00 tot 00u30. Vr.Za.Zo. 09u30 tot ?????? Ma. Gesloten

Clublokaal iedere woensdag open vanaf 19h00 Clublokaal Clublokaal huren ?

Vaste barman Marco Vjestica krijgt voortaan hulp van Mario Voorjans. Zet de pinten maar koud Mario !

Voor een feestje, receptie of andere gelegenheden. Alle info te verkrijgen in t’ clublokaal.

Clublokaal werken? Dank aan Frank Vandooren voor check-up sanitaire installatie club en het gratis plaatsen elec. thermostaat. Frank sponseerde in’t verleden de wisselbeker Raid Eben-Emael”.

De gyproc op zolder is geplaatst en stroomvoorzieningen werden uitgevoerd. Er werd een afvalcontainer geleverd, de regeling voor ophalen is een kwestie van tijd! De propeller op het terrein, krijgt een nieuwe memoriam plaat met de namen van alle Limburgse SAS en commando’s tot aan de samensmelting tot para-commando (1952). De WC deuren in’t lokaal krijgen aut. deursluiters ! (wie installeren?) WIJ DANKEN ALLEN VOOR HET GELEVERD WERK !!! Beste Vrienden, Wij zoeken iemand voor onderhoudswerken rond ‘t lokaal zoals tuin, grasperk enzovoorts. De omgeving van het lokaal geeft een eerste indruk die belangrijk is. Hopend op een vrijwilliger blijf ik ter beschikking. Etienne

Beste familie en vrienden, Op 29 maart werd ik door de spoeddienst overgebracht naat het hospitaal te Genk. Velen onder jullie heb ik hier niet van kunnen verwittigen. Mijn verontschuldigingen hiervoor. Op 17 april werd ik ontslagen, maar mijn toestand is verre van goed. Ik stuur jullie daarom deze Mail om te vragen niet te veel mails te sturen, daar ik ze niet allemaal kan lezen. Dan voor uw begrip. Kraewinkels Mathieu

25-28juni: 27 juni: 25 juni: 22 juni: 21 juni: 14 juni: 01 juni: 25 mei: 24 mei: 21 mei: 18 mei: 16 mei: 17 mei: 17 mei: 12 mei: 10 mei: 09 mei: 02 mei: 26 apr: 20 apr: 12 apr: 03 apr: 24 maart: 21 maart: 12 maart: 01 maart:

Mesa mars: Roger, Jan Herdenking Rekem:Janssen Henri ,Geurts Julien, Goyens Etienne Schaffen Detmold: Etienne; Rik, Willy, Lafosse J. Hermans G. wolfs A. anderen? Herdenking Visé : Rik, Willy en Julien. Vergadering voor Meeuwen-Peer , Etienne , Daemen Jaak. Sprong Schaffen: Serge, Dennis, Ronny, Jan Herdenking Limburgse para-cdo’s .. Succes teveel om op te noemen ! Diest KTSA Hertdenking Blondeel: Etienne klimdag Marche-Les-Dames: Jan Herdenking 100 jaar Ieper : Jaak Dirkx Oostende Kolwezi : noël, dennis, benny, etienne, lauricella, Brans, Reekmans, Goossens, (+vrouwen) Van Woerdenmars: Roger & Jan Wiemessmeer Herdenking , Etienne , Rik , Willy, Julien, Broeders Schaffen grondtraining: Serge, Dennis, Ronny & Jan Maasmechelen Herdenking , Etienne, Maes H. Meeswijk Herdenking: Etienne, Dirx M, Meldert Herdenking: Etienne Neeroeteren vergadering Groep 7 Maasland: Etienne Neeroeteren , Herdenking en maaltijd Groep 7 Maasland en Maaseik : Etienne lokaal werkdag: Dennis, Marc, Roger, Noël & Etienne Raid de logne: Jan, Roger, Ronny & Dennis Verviers Herdenking : Etienne en Jan. Airborne wandeling ‘Dead Man’s Ridge’: Jan, Roger Neeroeteren, begrafenis Smeets Pierre: Etienne en vlag Hubert Maes Maaseik, begrafenis: Voorpijls Everard, Etienne en met vlag Hubert Maes Tielen AV (N) Etienne , Kurt, Noël, Merken H, anderen?

Zonder andere prestaties te vermelden..oa voorbereiding CALIBAN, RvB, de barman, enz…

PROFICIAT AAN DE DEELNEMERS OM ONZE REG. TE VERTEGENWOORDIGEN !

HERDENKINGSPLECHTIGHEDEN IN DE LOOP VAN HET JAAR Verschillende leden van de regionale Vriendenkring Para – Commando houden zich bezig met het bijwonen van Herdenkingsplechtigheden.In de eerste plaats gaat het over het bijwonen van het herdenken en gedenken van de verschillende Wereldoorlogen en andere oorlogen zoals bijvoorbeeld de min of meer vergeten oorlog , Korea. De humanitaire en gewapende opdrachten overal ter wereld waar onze mannen en vrouwen ons land genaamd België moeten vertegenwoordigen. De laatste 25 jaren is het aantal buitenlandse opdrachten drastisch gestegen en onze militairen zijn meer als voldoende dagen weg van thuis. Sinds de Koude Oorlog voorbij is zijn de toestanden in de wereld niet verbetert. De vijand kan iedereen zijn zonder een uiterlijk kenteken ( uitrusting). Dit even terzijde geschreven om het nog eens in de belangstelling te brengen. Onze mannen die ( altijd) deelnemen aan allerlei Herdenkingen mogen vernoemd worden en moeten een vermelding krijgen in hun persoonlijke gegevenskaart die wordt bijgehouden in het archief van onze regionale. Vaandeldragers Janssen Henri, Maes Hubert, Heyens Willy, Geurts Julien. Etienne als fotograaf staat er meestal niet bij. Niet te vergeten zijn de deelnemers die deelnemen als het kan. Wij mogen dan ook heel tevreden zijn dat deze mensen de regionale kleuren vertegenwoordigen.

EEN MOEILIJKE VRAAG MAAR TOCH NODIG? Misschien ongebruikelijk? Misschien zijn er toch leden die er over nadenken. Het kan een probleem worden als men niet weet hoe men de wens van een gestorven lid kan uitvoeren als men deze niet kent. Er wordt nogal snel aangenomen dat het wel zo moet zijn zoals wij het willen doen, maar is dat ook zo? Het lijkt misschien niet nodig om er over te schrijven omdat het nogal moeilijk ligt en dat is ook te begrijpen. Wie spreekt graag over zulke zaken die met na de dood te maken hebben? Toch is het belangrijk te weten als regionale wat er te doen staat. Hoe kan men de wil van de overledene vervullen als het gebeurt. Komen zal het zeker, wanneer en hoe is meestal niet op voorhand te zeggen. Wordt men ziek en men wordt getroffen door een ernstige ziekte, ja dan weet men al meer over het hoe en kan men min of meer inschatten wanneer. Maar het kan ook plotseling gebeuren zoals wij allen weten. Het kan daarom voor de één of andere mens belangrijk zijn om te laten weten hoe hij er over denkt en hoe hij het wil hebben. Vindt hij het belangrijk dat ons vaandel aanwezig zal zijn met andere vertegenwoordigers van de regionale? Wil hij gedragen worden door leden van de regionale? Andere mogelijkheden zoals het blazen van het Ten Velde en The Last Post onder bepaalde voorwaarden , een erehaag ? Andere regionalen? Een reeks van vragen waar men even bij kan blijven stilstaan en er over nadenken, ja ,neen , misschien, liever niet, is het nodig enzovoorts. Ook denken wij aan onze memoriam plaquette, aan de muur van ons lokaal waarop wij onze ontvallen leden willen vermelden ter herinnering. Soms krijgen wij commentaar dat er personen op ontbreken, dit wordt zeker niet bewust gedaan. Meestal gaat het over personen die ontvallen zijn, jaren voor deze plaquette er hing. Ook zijn er de laatste 10 jaar diverse bestuur wijzingen geweest, waardoor er informatie kan verloren zijn gegaan waarvan het huidig bestuur niet op de hoogte is. Dit is ook dezelfde reden, waarom op onze website nog informatie ontbreekt van onze ontvallen leden.

Verslag

Raid De Logne

Para Commando Raid van Logne 12-13 april 2013

De regionale Luik was gastheer voor de Para Commando vrienden die uit alle windstreken arriveerde voor deze sportieve deelname. Dat de vriendenkring Limburg een groep is van actieve mensen werd nogmaals bewezen, Jan Goossens, Dennis Gajewski, Ronny Szewczkowski, Roger Maes gingen deze uitdaging aan. Jan en ik waren vrijdag al vertrokken naar het trefpunt Rue du Vicinal bij het station Comblain-la-Tour na een omweggetje in de gigantische stad Luik. De opkomst was redelijk met 8 ploegen waaronder 5 Waalse en 3 Vlaamse … Limburg, Oostende en Menen. De vooravond getuigde van klasse met een geslaagd avondmaal gevolgd door een nachtwandeling van +/10 km… waar Jan en ik een 13 -tal coördinaten op de kaart moesten zetten en alzo doken we de bossen in op glibberige modderpaden, aarde donker met serieuze hoogte verschillen waar geen mens je zou komen zoeken, na goed weg 6 km kwamen we terug in de bewoonde wereld waar we toch even een goede verfrissing konden gebruiken in de bar van het vakantiecentrum Relax-Xhoris en waar we onze topografische kaart voor een exacte positie bepaling nog eens konden raadplegen. Nadien konden we onze tocht verder zetten naar het aankomstpunt in de steengroeve De Outsider. Het was vooral een gemoedelijke, gezellige en rustgevende mars, op het sluitstuk van deze nacht konden we na enige biertjes rond 2.30 u. onze tent opzoeken en enkele uurtjes rust best gebruiken. Het decor van de nieuwe dag begon al om 6.45 u. toen we op militaire wijze werden gewekt "maakt dat ge uit u tent zijt - eruit !! “ werd er geroepen. Er is geen betere

manier om snel wakker te worden en zodoende was iedereen snel op de been. Stipt om 8.00 u. kwamen Dennis en Ronny toe aan de steengroeve om Jan en mij te versterken, want er moesten krachten gebundeld worden, eerst met z’n allen samen nog een hapje en een drankje nuttigen, en dan hadden we het ware genoegen om met onze Waalse vrienden in confrontatie te gaan, onze ogen blikten zelfverzekerd de wereld in om elke uitdaging te aanvaarden. Na een kleine briefing, uitdeling van beveiligings-materialen en de kaart van het parcours met de aangeduide punten en hindernissen op +/- 15 km af te leggen. Deze raid was helemaal niet competitie gericht maar belangrijker was het feit van deelname. Het zou een warme en zweterige dag worden, maar de sfeer in ons team was opperbest, de kaart die we hadden meegekregen was gemaakt op aprilse grillen, je kon nergens niet op 300 m. de te zoeken punten inschatten, maar wij als Para Commando zijn wel nooit over één nacht ijs gegaan en dat is onze sterkte, we komen altijd aan waar we moeten zijn ! Acht oefeningen op acht punten moesten worden afgewerkt waaronder: schieten, apenbrug, speleologie ladder beklimmen, rappel, halverwege een weldoende verfrissing nuttigen, eventjes uitrusten en daarna fris weer verder voor de artif, de indianenbrug, de finse-tafel + over klauterwand van 2 m hoogte springen, springen naar de papegaai en als laatste de via-ferrata, dit kun je vergelijken met de alom bekende rotsen-piste in M.L.D. Moe maar voldaan kwamen we terug aan, waar we verwelkomd werden door de mensen v/d organiserende regionale Luik, die ons feliciteerde voor de geleverde inspanningen. In deze prachtige omstandigheden worden steeds weer de ware vriendschapsbanden iets dichter aangehaald. Deze dag stond dan ook bol van Para commando acties, ons team draaide super waar we een prima conditie konden zien, de geleverde inspanningen waren dan ook fantastisch op alle gebied met een enorme inzet en een perfecte samenwerking. Het was op deze dag zeker nog niet onze laatste stuiptrekking, want een koud pilsje kan ons best goed smaken en dit konden we niet beter afsluiten in de fraaie cafetaria van Relax-Xhoris waar er nog een bijzondere aangename sfeer was, na deze gezellige verbroedering kon de terugreis aangevat worden. Ook deze gebeurtenis zal nog lang in het geheugen blijven hangen en is altijd voor herhaling vatbaar .. Met Para Commando trouwe groeten !

Roger

Raid De Logne

S 'morgens om 4.30 u. bij het ontwaken trok ik de gordijnen opzij en het was meteen duidelijk dat het bar slecht winterweer was, om 5.30 u.vertrok ik met de motor naar Jan Goossens in Geel een goede 25 km normaal rij ik deze afstand in 25 min maar nu over een vers sneeuw tapijt van 3 cm dik deed ik er een dik uur over. Om 6.45 u was ik bij Jan afgesproken en zodoende konden wij nog op een mooi uur vertrekken richting Bastogne, ook onderweg kregen we af te rekenen met flinke sneeuwbuien en dicht gesneeuwde autosnelwegen, soms moesten we achter 5 sneeuwruimers tegen 30 km per uur blijven rijden die de volledige breedte van de autosnelweg sneeuwvrij aan het maken waren. Vol goede moed kwamen we rond 9.45 u. op +/- 5 km van Bastogne in het dorpje Champs aan waar deze 'Dead Man's Ridge Walk' zou starten voor een winters parcours van een goede 16 km. Niet minder dan een kleine 100 volharde wandelaars hadden de wandelschoenen aangetrokken om te genieten van al het mooie dat de Ardennen te bieden heeft, de omloop verliep in 2 delen, het eerste gedeelte van 8 km.vertrok in Champs vervolgens naar Rouette om zo terug te komen in Champs waar we onze middagpauze even konden houden, na deze verkwikkende eetpauze konden we de volgende 8 km van deze prachtige tocht aanvatten, het parcour was in zijn geheel licht glooiend, kronkelend over rustige veldwegen met prachtige landelijke plekjes en onvermoed natuurschoon. Een historische dag met een waardige herdenking van de overleden soldaten in de slag om de Ardennen, we konden kennismaken met een veteraan uit de 17 th Airborne Division uit de E Company 193 RD/ 194 th GIR namelijk "Melvin M.Lagoon" deze 98 jarige veteraan met grote onderscheiding werd dan ook verdienstelijk in de watten gelegd, en iedereen had de gelegenheid om met deze persoonlijkheid samen op de foto te staan, om deze kwieke oorlogsveteraan te ontmoeten daar heb je ontzettend veel respect voor !! Om dit te kunnen mee maken was voor ons geen moeite te veel om het slechte winterweer en de lange afstand te trotseren. Deze 17 th Airborne Walk werd door de regionale Limburg vertegenwoordigd door Jan Goossens en Roger Maes met nog 2 oudparacommando's van de regionale Antwerpen nl. Freddy Cools en Paul Naveau. De sfeer zat er voor onze ploeg goed in en we konden terugblikken op een geslaagde, mooie en vooral gezellige wandel dag, bij marsen zoals deze Airborne Walk bestaat er geen spanning, er moet geen eerste zijn, en er is geen laatste, en er is geen gefaalde. De laatste die binnenkomt is hier in dezelfde tevreden gemoedstemming als de eerste die terugkeert, onderweg is het genieten van een mooi vergezicht, een prachtig gebouw waar men langs loopt of de schilderachtige natuur, in deze omgeving konden we onze longen nog eens vol zuivere lucht pompen. Na afloop van deze prachtige tocht werd een aandenken geschonken aan al de deelnemers. Morgen maandag was het voor vele weer werkdag, maar toch werd er eerst in de gezellige kantine nog nagekaart over deze 17 th Airborne Walk die alle deelnemers had bekoord en aan vele de reactie ontlokte om zeker nog terug te komen, hopend nog voor vele jaren !!

Roger

16de Van Woerdenmars 16 mei 2013 Ook al regende het de ganse dag pijpenstelen aan belangstelling ontbrak het niet. In deze Hollandse sfeer van gemoedelijkheid zagen we de verenigde mankracht van oud gediende "Korpscommandotroepen" tot ontplooiing komen. Op deze 40 km lange mars van een hoge waarde stonden 90 uitgelaten deelnemers aan de start waaronder ook 4 oud-paracommando's, twee van regionale Limburg Jan en Roger en twee van regionale Antwerpen Swa en Walter, Etienne zou ook mee gestapt hebben maar spijtig wegens omstandigheden kon hij er niet bij zijn. Eendracht maakt macht, mag ook van deze flinke mars gezegd worden, alle deelnemers hadden een goede conditie en hebben de volledige 40 km tegen een gemiddelde van 6 km/uur uit gemarcheerd, wat een prestatie mag genoemd worden. Deze mars in Roosendaal ging langs de zo bekende Rucphensche Heide, een militair oefenterrein waar op dat moment een militaire compagnie van de Limburgse Jagers aan het bivakkeren waren in de rustige loof- en dennebossen.

Ons eerste rustpunt was op camping de Posthoorn waar we een worstenbrood en een verfrissing konden gebruiken, s'middags konden we lunchen op de Engelbrecht van Nassau Kazerne, na de middag hadden we nog een rustpunt in het outdoorcentre Steketee uitgebaat door een oud-Korpscommando. Op de laatste inspanning kwamen we moe maar voldaan terug aan op ons vertrekpunt 'Huis ten Halve'. Deze gezellige dag werd afgesloten met een drankje en een heerlijke rijsttafel en konden we nog wat gezellig napraten. We hoorden en zagen een fantastische samenhorigheid tussen oud-korpscommando's en oudparacommando's, zo ook krijgen we in het buitenland de erkenning en de waardering waar we toch fier op mogen zijn. Bij deze 16 de Van Woerdenmars laten ze niemand gaan zonder een mooi aandenken, daarvoor ook onze dank en een dikke proficiat aan de organisatie voor deze geslaagde mars. Roger

Terrein verkenningen voor Raid CALIBAN in mei & juni door Ronny, Marc & Dennis. Lid Marc Biesmans trainde aan ‘ons punt’ interventies met de brandweer!

Een Herdenkingsmars en een plechtigheid voor deze korte maar hevige operatie uitgevoerd in 1978 staat op het programma v/d regionale Vriendenkring Oostende. Verschillende mensen uit onze eigen regionale … Joseph, Benny en Gaetano , (misschien zijn er nog), hebben aan deze Operatie deelgenomen. Zij zijn dan ook aanwezig ... evenals Jan, Etienne, Noël en Dennis. Met de vrouwen erbij is Limburg met 10 personen vertegenwoordigt… Zoals altijd zijn er inschrijvingen die op tijd moeten uitgevoerd worden. Ook zoals altijd zijn er afzeggingen op het laatste moment en zijn er anderen die zich op het laatste moment of op de dag zelf inschrijven. Ikzelf weet ook op bijna het laatste moment dat ik kan deelnemen. Afspraken met Jan en mails naar de regionale Oostende komen nog op de limiet aan. De vrijdagavond vertrek naar Geel en verder naar Oostende … de Zinnialaan 1. Wij komen daar omstreeks 22h40 aan. Wij worden goed opgevangen en geholpen met raad voor een goed hotelletje. Na een half uur over het één en ander gesproken te hebben besluiten wij te vertrekken naar een slaapgelegenheid. Omstreeks 0h30 is het dan toch bedtijd. Slecht geslapen … niet zo goed als je een lange dag voor de boeg hebt waar toch een inspanning voor moet geleverd worden. Een ferm ontbijt kan al een deel goed maken. Wij komen om 09h00 aan waar het vertrekpunt voor de wandeling is vastgelegd. Na het bekomen van een ctrl kaart waar de gekozen afstand op staat, vertrekken wij. Zoals ik gebouwd ben kan ik de betere wandelaars niet volgen, dus besluit ik maar alleen te wandelen. Bij iemand blijven die een langzamer tempo heeft gaat ook moeilijk. Een km of 16 alleen wandelen is niet ideaal maar ja ik heb geen keuze. Die 16 km lijken nogal lang en ik begin te denken hoe ik dat vroeger allemaal heb gedaan. Ik zie geen deelnemers voor mij en niemand achter mij, dit voor het meeste deel v/d afstand. Enkele ctrl punten en een bevoorradingsstand met soep kom ik tegen. Maar weer verder stappen denk ik ,op een bepaald moment word ik overgezet door een boot naar de andere kant. Toch nog op de zee gezeten denk ik, allee in de haven. Even later kom ik op het eindpunt aan. Ondertussen is het 12h55 geworden. Tel maar uit hoeveel km, van 09h15 tot 12h55 , met een 15-tal min. oponthoud. Ofwel heel langzaam gewandeld ofwel meer km’s. Maar ja niet teveel nadenken , de opdracht is uitgevoerd. Geen limieten werden opgelegd en er zijn geen bekers te winnen. De weersomstandigheden zeer goed in vergelijking met de vorige dagen. Een herinneringsbadge en een deelnameattest wordt afgeleverd. Films worden afgespeeld en kunnen bezichtigd worden op een groot scherm, uiteraard over het Para-Commando gebeuren.

Een tijd later komt de Voorzitter ,Webmaster en Benny aan. Per vergissing de grote omloop gedaan, een wegwijzer gemist? Een geluk dat deze mannen nog een goede conditie hebben en niet teveel afzien v/d wandeling. Na enkele verfrissingen moet er gewacht worden voor de optocht naar het herdenkingsmonument. Zo rond 16h00 wordt het vertreksignaal gegeven, muziek en Vaandels leiden de stoet. De drill- bevelen worden nogal twijfelachtig gegeven en het reglement G 157 wordt nogal met de voeten getreden. Veel lawaai door verkeer maakt het moeilijk. Maar ja voor de kenners is dat snel opgemerkt, voor de meelopers moet het niet zo juist zijn en zij doen de bewegingen v/d betere maar na. Tijdens de beweging naar het monument valt het allemaal nog mee. Aan het monument worden de gebruikelijke bloemen neergelegd en korte toespraken worden gegeven. Enkele belangrijke mensen uit het Para-Commando leven zijn aanwezig zoals de Bn Comd van 3 Para en de Burgemeester van Oostende vertegenwoordigd de burgerlijke instanties. Vertrek in drill naar het Stadhuis. Hier en daar gaat er nog een drill-bevel de mist in. Ja, wie maakt geen fouten? Het is geen dagelijkse kost meer. In de trouwzaal worden nog enkele toespraken gebracht in het Nederlands, een Franstalige deelnemer is er niet tevreden mee en geeft een opmerking. Ook hier wordt gevraagd vergevingsgezind over te komen en te leren uit de fouten. Een beter moment komt er als de Burgemeester iedereen uitnodigt voor de receptie. Hier en daar wordt er geduwd en getrokken, veel mensen in een te kleine ruimte kan gevaarlijk worden zeker als de ouderen denken dat ze voorrang hebben. Een geluk dat niemand brand roept om zo toch als eerste aan de toog te komen. Vandaar uit … iedereen op eigen initiatief naar de plek waar zich alles afspeelt namelijk ’t Bosjoenk. Even later begint de BBQ … de bediening gaat vlot en iedereen is daarover tevreden. De BBQ maaltijd is uitstekend en dat geeft later een Etienne, broer van...? voldaan gevoel in de buikstreek. Na nog wat rondgehangen te hebben en hier en daar een gesprek aangeknoopt te hebben… begint langzaam het vertrek naar huis in de hoofden te spelen. Wij zijn dan ook omstreeks 20h00 vertrokken naar het garnizoen en de kazerne. ( ?) Het Gross v/d deelnemers trekt zich ook vrij snel terug naar bekende oorden. Aan alle goede dingen komt een eind … deze tijd is geen verloren tijd dit door fijne momenten te mogen beleven en weer tussen mensen te zijn die een speciale band hebben. Als besluit kan ik nog melden dat het voor mij een geslaagde activiteit was en ik wil de regionale danken voor hun inzet. Op te merken valt dat een stand van KTSA aanwezig was die mooie verkoopitems te koop had aan redelijke prijzen.

Etienne

“OPSTAAN EN IN GEVECHTSKLEDIJ” Het was middernacht voorbij en ik draai me nog eens lekker om, de deur zwaait open, die deur met die kleine vierkante raampjes waarvan je reeds langer denkt wanneer vallen ze er nu uit. “OPSTAAN” hoor ik weer en ik denk aan die ene kl..zak wat weer iets heeft uitgespookt zodat het hele peloton weer eens gestraft word, OPSTAAN ZEG IK !!! Roept er iemand en voor ik het besef sta ik in geef acht. Klinkt normaal, maar niet als je nog in bed ligt. Het hele bed stond dus rechtop en ik rol er uit. Ik ben wel wakker nu, en vloek nog steeds op die ene kl...zak. "GEVECHTSKLEDIJ 5 min" in die tijd moest het allemaal snel gaan maar dat kennen jullie. "WAPENS AFHALEN" was volgende bevel, en gehoorzaam als we zijn gaan we naar de wapenkamer, groot was m'n verbazing dat we onze FAL meekregen, oefeningen werden meestal gedaan met oude Lee-Enfields ??? Dat waren mijn eerste vraagtekens, want wat was er aan de hand? Hier klopt iets niet. "ALLEMAAL NAAR DE KEUKEN" waarom dat nu weer denk ik, en zeg ik ook ! Koffie halen was het antwoord, waarom heb ik koffie nodig? De ene na de andere vraag stelt zich, en nog weet je niet wat zich speelt. "BRIEFING OVER 5 MIN." eindelijk denk je dan, eindelijk wat uitleg. De briefing was ook vrij kort, het kwam er op neer dat er een rebellenleger was binnengevallen in de provincie SHABA, specifiek in het mijnstadje “KOLWEZI” en dat buitenlanders waaronder vele Belgen bedreigd werden. De bedoeling is om deze mensen te repatriëren naar België, en hiervoor is een gewapende interventie nodig. Hoe laat is het nu? Het moet ongeveer 04.00u geweest zijn… nu wordt het spannend, ik zie heel wat zenuwpieten die pen en papier zoeken, om nog gauw een brief te schrijven naar thuis, of lief alsof hun laatste uur geslagen is en niet meer terug komen, want we gingen immers naar de “oorlog” en ikke? Ik heb geen lief dedjuu, niemand die op me wacht dedjuu. Misschien is het beter om niemand te hebben, zo kan ik me concentreren, je verliest misschien een deel van je capaciteiten als je aan thuis denkt, en dat kan ik nu wel even missen. Een gedachtegang die me toch goed geholpen heeft, en zeker nadat ik te horen kreeg dat ik tot verkenner verkozen werd, waarom dat nu weer? Waarom ik? Het waarom, was waarschijnlijk dat de sergeanten hun mannen tot die tijd goed beoordeeld hadden, want later bleek dat de zogenaamde peloton helden, zich braaf stil hielden eens op Afrikaanse grond. Iets wat me pas opviel, toen we naar huis mochten, want dan hoor je ze weer. Het kan ook zijn dat ze me konden missen , maar ja dat vertellen ze u niet hé. Dus terug naar einde briefing, en nu wachten…! en nog wachten….! en nog meer wachten…..! Tegen de morgen, het begon reeds op te klaren, verzameling aan de bussen en op weg naar Melsbroek . Hier krijgen we nog snel een tetanusprik, en moeten we wachten….! We hebben lang gewacht , het waarom van dat wachten was politiek getint. Frankrijk en België waren aan het onderhandelen, over de vliegroute, eigenlijk mochten we niet als eerste aankomen in Shaba. Want zelf zouden ze legionairs sturen wat ik en meerdere zeker niet erg vonden, laat ze maar eerste zijn, doe maar, geen probleem. De Boeings stonden te wachten, en nu moesten we eerst nog een hoop parachutes laden, deze moesten in de bagageruimte, en de rest in het gangpad, en tussen de stoelen, ik herinner me goed dat we 21 of 22u. gevlogen hebben met de knieën opgetrokken, vermits onder ons voetenwerk een 3-tal parachutes gestapeld waren, dit was misschien niet in alle vliegtuigen zo, maar de onze dus wel dedjuu. Onze vlucht verliep over Libreville, met nog een tussenstop ergens op een eiland, want Frankrijk had geen toestemming gegeven om over Frans grondgebied te vliegen. dedjuu m’n knieën. Uiteindelijk landen we in Kamina, waar we eerst onze munitie kregen, en m’n eerste 2 granaten, waar wij bleukes nog nooit mee gegooid hadden, wel oefengranaten maar nooit met the real stuff. Zelf kreeg ik nog een Hafla in mijn handen gestopt. Een soort van minivlammenwerper eenmalig te gebruiken. Een kogelriem voor de MAG. Een batterij voor de radio, en enkele rantsoenen, andere kregen dan weer een LAW. Al bij al mijn tapzakje zat goed vol, zeker toen ze me een 2de kogelriem erbij gaven, waar zou ik die nog moeten steken, de enige plek die nog vrij was, was m’n lichaam en zo komt het dat meerdere

onder ons, hebben rondgelopen meer lijkend op Mexicaanse bandido’s, dan op para -commando’s, trouwens zeer vervelend want telkens je down gaat, steken die kogelpunten je in de nek, en tijd voor die hele riem om te draaien heb je niet. “BRIEFING“ laatste stand van zaken, gaan we springen of maken we een stormlanding? Geen idee ten vroegste morgen weten we meer, dus wachten …

Negertjes met groene mutsen ... D-Day. Laatste briefing, bevriende troepen zouden de landingsbaan in handen hebben, hoe zijn de rebellen te herkennen? ”Niet” deze gaan op in de bevolking. Het wordt een stormlanding, drie c-130 gelijktijdig landen, keren en vertrekken zonder te stoppen. Onze opdracht de spoorlijn bereiken, en volgen tot in het stadje, zodra we uit het vliegtuig zijn moeten we naar rechts voor de verzameling. Ik was als 2 de moeten instappen, dat wil zeggen dat je er ook als laatste uit moet, bijkomend hangt je neus praktisch boven die pispot, en die word ook nog meer dan eens gebruikt, ziet ge het voor u? Helemaal niet leuk. De spanning is te snijden, iedereen is in eigen gedachten verzonken, ware het niet dat de Hercules zo veel lawaai maakte, zou je een speld horen vallen. “10 MINUTES” klak klak--klak klak, het geluid komt gelijk het vormen van een wave als maar luider naar je toe, je schiet wakker en beseft dat je … je wapen opspant. Het is zover … we gaan ervoor, niet wetend wat je gaat tegen komen maar je hoort bij een ploeg, je gaat samen, je stelt je geen vragen. Het is zo vanzelfsprekend, het is raar heel raar. “5 MINUTES” je voelt het vliegtuig dalen , eerst een bocht , en dan naar mijn mening vrij steil naar beneden, de deuren gaan open, en je voelt de tocht die verfrissend aanvoelt in je aangezicht, “grondcontact” het vliegtuig dendert over de landingsbaan, en remt fors af tot bijna stilstand. Waarna hij 380 graden keert “GO” dit is het moment dat iedereen eruit rent behalve …ikke en de persoon langs me die zijn tapzak onder zijn zitje probeerde los te trekken. Ik pak mijn muts van m’n hoofd en ik begin hem ermee te slaan, roepend dat ie eruit moet, ik voel het vliegtuig gas geven en ik ren over de zitjes langs hem door en spring uit het vliegtuig, zoals gezegd kwart naar rechts, ik voel de propellerwind, en mijn muts, ja die ook, want weg was ie ! De eerste reactie is nog je wilt hem grijpen maar je denkt ook wat kan mij die muts schelen. Ik moet naar mijn peloton. En dat was de laatste keer dat ik mijn mooie groene zuur verdiende muts gezien heb, hoewel ik regelmatig achteraf op tv nog beelden gezien heb van negertjes met groene mutsen, misschien de mijne? En nu? weer wachten ? Waar is een onze leiding? wat doen we hier? Moeten we niet van de landingszone weg? Later bleek dat we in een later vliegtuig moesten zitten i.p.v. de 1e golf .Kanonnen vlees? Vermits men zeker niet wist of de landingsbaan bezet was door Mobutu getrouwen. De 2E golf land en ik zie hoe de vliegtuigen in formatie vrij kort achter elkaar landen, keren Paracommando’s uitspuwen en snel terug vertrekken. Ik zie ook mannen die hun muts achterna rennen, ben dus niet de enige, is ook logisch, ik zie op tv vele negertjes met groene mutsen, het verschil met mezelf was wel dat ze bleven rennen en graaien, en ik maar denken “kiekens ga van die baan af”. Het feit dat ik de landingszone heb kunnen overzien tijdens de macht ontplooiing gaf me een gevoel van trots want ik besefte, we waren met vele en toch één. Het systeem van droppen, beveiligen en vorderen, eigenlijk de tactiek wat we in kleine groep meermaals geoefend hadden, al onze soms vermoeiende inspanningen, deze werken ook als we op bataljon sterkte zijn, het systeem als ik dit woord mag gebruiken “die werkt” ! Voor al onze aspirant para-commando’s wil ik zeggen heb vertrouwen in dit systeem. En helemaal niet onbelangrijk onze broederschap, fraternité, voor mezelf een fantastisch woord. We zijn broeders, en zelf ben ik ervan overtuigd dat we moest het ooit nodig zijn dit ook zouden bewijzen want we zijn één. Dit verhaal is misschien egoïstisch want je leest het in een “ik” vorm, maar het is een verhaal van mezelf, mijn ervaring en mijn gevoelens, het is minder dan één percent van het hele verhaal… het is maar een fractie van alles. Maar het blijft een verhaal van mezelf. Het is niet mogelijk om gevoelens van makkers en andere te beschrijven, en mocht iedereen ooit minder dan één percent van zijn eigen verhaal schrijven, dan pas komen we aan 100 %.

broederlijke groeten Lauri

Limburgse Para-cdo’s, SAS, Oud-strijders & Korea-strijders

01 juni 2013 de bijna belangrijkste datum van onze regionale. Een dag die voor veel mensen een bijzondere beduiding hebben, zeker voor weduwen en vaders of moeders en andere familieleden. Wij doen er dan ook alles aan om deze dag te laten slagen met de middelen waarover wij beschikken. Gemakkelijk is het niet om aan alles te denken en niets te vergeten. Is het mogelijk alles buiten te doen onder een blauwe hemel , niet te warm of niet te koud. Hoeveel mensen gaan komen, zijn er belangrijke mensen bij, uiteraard is iedereen belangrijk maar een Burgemeester is toch iets hoger op de sociale ladder. Hoeveel leden gaan komen? Komen er geen onvoorziene problemen om de hoek kijken. Allemaal van die dingen die het laten slagen of mislukken. Een goed voorbereid man is er twee waard hoor ik altijd zeggen. De Pastoor van Eisden Tuinwijk Braeken Jan komt tijdig aan en wordt kort gebrieft. Het lokaal loopt goed vol, er zijn zelfs stoelen te kort. Dit jaar hebben wij eens voor een andere opstelling gekozen om uit deze opstelling weer te leren en een conclusie te trekken voor volgend jaar. De mis wordt goed geleid en is niet te lang of te kort. Voor de mis wordt onze Voorzitter de belangrijkste man om iedereen welkom te heten en een paar woorden te brengen over toekomst en tegenwoordige tijd. Tijdens het hoogtepunt van de mis wordt het Ten Velde geblazen door onze Klaroenblazer, onze mogen wij wel schrijven, hij of beter geschreven Vital is steeds op post om ons de gevraagde signalen te brengen. Het geeft toch een speciaal gevoel om deze tonen te mogen horen, zeker als men deze in verband brengt met oorlog en slachtoffers. Aangezien er te weinig plaats is om naar het (altaar ) te komen mag de beker met de hosties doorgegeven worden. De Pastoor lost dit goed op. Vandaag worden onze overleden leden herdacht en andere mensen die gestorven zijn voor het Vaderland. De één sterft in actie en de ander in bed door ziekte of oorlogsverwondingen. Het resultaat is voor iedereen hetzelfde. De één krijgt meer eer als de andere dit komt door de verschillende omstandigheden. Na dit alles is het tijd geworden om naar buiten te gaan voor het verdere verloop van de plechtigheid. Twee voertuigen Jeep Willy’s staan aan het monument mooi opgesteld. Onze Voorzitter leidt het verdere verloop in goede orde. Bloemneerlegging door onze regionale, het plaatsen van het naamplaatje van Kempeneers Jean-Pierre ( overleden in 2012). De weduwe van JeanPierre plaatst het naamplaatje op de aangeduide plaats, een bijzonder ontroerend moment voor haar en haar dochter. Een toespraak door kolonel SBH ( bd) Wolfs wordt zoals steeds met de passende woorden gebracht en die zoals altijd een indruk nalaten. Dan is het tijd geworden voor de eer te bewijzen aan twee van onze leden die er een hele reeks van dienstjaren A.N.P.C.V. hebben op zitten. Broeders Alberic en Janssen Henri . Onze Voorzitter Noël is dan ook trots dit te mogen doen in de vorm van een medaille op te spelden. Aan de klaroenblazer wordt gevraagd The Last Post en de nationale Hymne te spelen. Iedereen mag nog eens de borst vooruit brengen en een fiere houding aan te nemen bij het horen van deze belangrijke noten. Na dit alles krijgt de leider van de Vaandeldragers het bevel zich te trekken met de aanwezige Vaandels. Om te groeten is het volgend bevel. Als laatste rest de Voorzitter nog aan de deelnemers van de Herdenkingsplechtigheid een groot woord van dank uit te spreken . De deelnemers worden uitgenodigd voor de receptie. Na enkele uren komt er een eind aan deze belangrijke dag, wij beschouwen de uitslag positief.

Etienne

SCHAFFEN—25 juni 2013 In Schaffen werd de vliegtuigramp boven Detmold herdacht. Een van de 9 militairen die de crash overleefden was daarbij aanwezig. Vijftig jaar geleden, op 26/06/1963 schoten Engelse troepen tijdens een NATOoefening een Belgische C-119 uit de lucht boven het Duitse stadje Detmold. De volledige bemanning van het toestel en 33 para's lieten daarbij het leven. Eigenlijk was het een stom ongeluk. De legeroefening was afgelopen, maar de Britten hadden nog munitie over en wilden die nog gauw afschieten. Ze raakten per ongeluk het Belgische vliegtuig. 9 paracommando's overleefden de ramp doordat zij nog net uit het vliegtuig konden springen.

Monument te Sennelager (Paderborn) Detmold

Korporaal Marc Crabs was een van hen. Hij woonde dinsdagmiddag de herdenking van de ramp bij. ‘Onmiddellijk na de impact stond het vliegtuig aan de linkerzijde in lichterlaaie’, zegt Crabs. ‘Het was meteen duidelijk dat er iets bijzonder ernstigs aan de hand was. De instructeurs in het vliegtuig hebben nog geprobeerd om een deur te openen. Toen dat uiteindelijk lukte, begon chef Chabot iedereen in te haken om te springen.’ Crabs zou uiteindelijk als achtste het vliegtuig verlaten. Na hem kon nog een militair zich redden. Daarna brak de staart van het toestel af en viel het als een steen naar beneden. ‘De volgende dag was ik al terug in mijn eenheid’, vertelt hij. ‘Ik was de enige overlevende van mijn peloton en toen ik 's avond ging slapen was ik alleen in de slaapzaal.’ Twee dagen later moest Crabs opnieuw de lucht in voor een dropping. Angst had hij niet. ‘Mijn parachute had mijn leven gered’, zegt hij. Marc Crabs heeft zijn volledige legerdienst als milicien verder afgewerkt en ook vandaag nog voelt hij mee met de militaire eenheid. Hij heeft ook een advies voor de jonge militairen die momenteel aan hun carrière beginnen. ‘Blijf springen maar wees attent bij iedere sprong die je doet’, besluit hij. Tijdens de plechtigheid werden herdenkingskransen neergelegd door militaire eenheden, de vriendenkringen van het regiment paracommando en de nabestaanden. Ook burgemeester Laurys van Diest en kolonel D‘Hoest, de vertegenwoordiger van minister van Defensie De Crem, brachten een bloemenhulde. Vertegenwoordigde Regionale Limburg: Etienne; Rik, Willy, Lafosse J. Hermans G. wolfs A.

26 juni 1963, een zwarte dag in de geschiedenis van het regiment ParaCommando Zeer vroeg in de ochtend v/d 26ste juni, een kolonne vrachtwagens staat op het punt de citadel van Diest te verlaten. Zij voerden Para-Commando's v/d 13de compagnie van 1ste Para naar het vliegveld van Melsbroek. Deze jongens moesten die middag deelnemen aan de oefening «Lance one» in Duitsland en een sprong uitvoeren op twee droppingszones ten zuiden van Geseke. Na het opstijgen te melsbroek hebben de Para's nog een hele vlucht voor de boeg voordat ze Duitsland bereiken. Eenmaal dichter bij de droppingzones van Geseke krijgen de manschappen echter te horen dat de dropping niet zal doorgaan vanwege de slechte weersomstandigheden.

De vliegtuigen zetten koers naar het R.A.F. vliegveld van Gutersloh om daar te landen. Zodra de mannen dit vernomen hadden ontspanden ze zich, sommigen hadden hun helm al reeds afgezet. Even later gaf despatcher Fauconnier het bevel de veiligheidsgordels vast te maken voor de landing. Op dat ogenblik was het vliegtuig, in opvolging v/d instructies die vanuit de basis van Gutersloh gegeven waren, gedaald van 7000 tot 3000 voet. Dat was nauwelijks gebeurd of ze werden bij het overvliegen van het schietveld van Sennelager heftig dooreen geschud. Het was 5 over 12 ... Engelse eenheden oefenden op de verkeerde plaats en het verkeerde moment met drieduims-mortieren. Een neervallende mortiergranaat raakte om 12u05 de rechtervleugel van een v/d C119's, en dit ter hoogte v/d brandstoftank. Een geweldige ontploffing volgde en onmiddellijk ontstond een hevige brand aan boord. Op enkele sec. stond heel de star board zijde (rechts) witgloeiend in vuur en vlam. Over heel de lengte van het vliegtuig was het metaal werkelijk aan het branden, de rechterzijde was één grote vuurlijn. Vlammen kwamen binnen langs enkele patrijspoorten, en staken de rugvalschermen in brand van degenen die tegen de wand zaten. Despatcher Chabot trachtte de rechterdeur te openen. Toen hij daar niet in slaagde liep hij naar de linkerdeur, die wel openging. Toen riep hij : « ledereen buiten!! ». Hij greep de eerste de beste soldaat in zijn nabijheid vast en wierp hem naar buiten. Ondertussen verkoolde Sgt. Para-cdo Jean Bernet in de wc, hij was namelijk de 39e man en die moest de tocht op het wc doorbrengen vanwege de krappe ruimte in de C119. Naargelang de mannen hun « safety belt » loskregen, greep Chabot hen vast en deed hen springen, zonder zich de tijd te gunnen zelf te springen, hij stond nochtans het dichtst bij de deur.... Dankzij het koelbloedig en heldhaftig optreden v/d despatchers en van kolonel Kreps, de piloot v/d getroffen C119 die erin slaagde het toestel nog enkele sec. stabiel te houden, slaagden 9 Para-cdo’s erin het brandende vliegtuig te verlaten. Daarna helde de C119 over de vleugel en stortte te pletter, 4 km buiten het schietveld in een gehucht van Detmold. Op datzelfde ogenblik landden de 3 andere vliegtuigen veilig en wel in Gutersloh. Een dikke zwarte rook steeg omhoog, wat voor de overlevenden betekende: « de patron » is niet meer. Ze hergroepeerden zich: Lacassagne zag Tchenko onzacht landen. Hij liep op hem toe om hem recht te helpen en zijn valscherm mee op te plooien. Tegelijkertijd stopte een Engelse full-track naast hen. Beide mannen waren erg van streek en beseften de draagwijdte van de ramp nog niet. De full-track bracht hen naar de plaats v/d crash. Adjudant Doneux, levend en wel, was reeds ter plaatse, evenals milicien Collard, door een aluminiumscherf aan het gezicht gewond. Een hondertal meter vandaar brandde het wrak v/d C119 verder uit. Van tijd tot tijd ontplofte een patroon of een thunderflash temidden v/d wrakstukken. Toen begrepen de overlevenden dat hun kameraden zeker gestorven waren. De overlevenden werden per vrachtwagen overgebracht naar de kazerne van Gutersloh waar zij onderworpen werden aan een eerste medisch onderzoek in het hospitaal v/d kazerne. Om 15 uur landde een Belgische gerechtsploeg te Gutersloh. Daarna bezochten de minister van Landsverdediging, P. w. Seghers en Regimentscommandant kolonel Laurent de overlevenden in het hospitaal v/d kazerne. De dag daarop, 27 juni, werden zij onderzocht door een ploeg chirurgen uit Belgie, die besloten hen over te brengen naar het militair hospitaal te Brussel. Eind jaren '70 verklaart sergeant Cienszkowski: « Toen wij in het militair hospitaal in Brussel aankwamen, waren wij nog steeds in gevechtskledij. Na twee dagen medisch onderzoek wisten wij nog steeds niet dat wij de enige overlevenden waren van het ongeval. Toen besloot men ons terug te brengen naar ons bataljon. We gingen via Melsbroek, waar we even halt hielden op het vliegveld. Daar vernamen wij de waarheid, toen wij de dodenwacht zagen ... Een uiterst triest moment, want wij beseften dat wij al onze makkers verloren hadden. Nadat wij de doden gegroet hadden gingen wij verder naar Diest. Ik bracht onze kerels naar de kamer: ze was leeg....Men had snel een inventaris gemaakt v/d eigendommen v/d slachtoffers en alles was weggehaald. Het was griezelig. Een deel v/d slachtoffers werd begraven op het centrum voor valschermspringers te Schaffen en het regiment liet een groot kruis in beton oprichten, ter nagedachtenis v/d mannen die in dienst gevallen waren. Een opmerkelijk detail : "12u05" Het hele regiment Para-Commando was in rouw gedompeld, als gevolg van een tragische samenloop van omstandigheden: Op het ogenblik dat de piloot kolonel Kreps met « Hannover Control » in verbinding kwam, begon hij de instructies te volgen v/d controletoren v/d basis van Gutersloh en hij kwam in het bereik van de GCA-radars v/d basis. Welnu, de Engelse soldaten die met drieduims-mortieren in Sennelager oefenden, hadden het bevel kregen om 12 uur het schieten te staken. Maar een v/d secties merkte toen dat zij nog een drietal granaten over hadden en men besloot ze af te vuren. Net op dat moment komt een nietsvermoedende kolonel Kreps met onze jongens in de buik v/d C119 overgevlogen.... een op z'n minst gezegd domme beslissing die 32 ParaCommando's, 5 bemanningsleden en 1 Kongolees kandidaat-despatcher het leven kostte ...

SCHAFFEN Trainingscentrum voor Parachutisten 17 mei grondopleiding

Sinds ik lid werd van de Paracommando Vriendenkring Regionale Limburg begin van dit jaar, keek ik uit naar de dag dat ik opnieuw mijn eerste sprong kon gaan doen. Al was het gevoel wat dubbel. Nostalgie naar iets wat we vroeger zo vaak gedaan hebben, samen met toch wel wat onzekerheid over hoe het nu, 17 jaar later, zou meevallen. Naarmate 17 mei naderde leek de onzekerheid toe te nemen en bleek de drang om nog eens de adrenaline van toen te voelen plots toch niet meer zo groot. Reden te meer om er voor te gaan, we zijn nog lang niet zo oud dat we uitdagingen uit de weg gaan, toch? De week aanlopend naar de sprongdag leverde niks dan triestig, druilerig weer met veel wind. Wat helaas ook zo was op de bewuste vrijdag. Dus hoewel ik al wel wist dat de vooruitzichten niet goed waren ging ik, toch behoorlijk zenuwachtig, om 7u op pad richting Schaffen. Daar aangekomen kregen we voor het appel van 8u al meteen de boodschap dat springen er niet in zou zitten. Met een ganse ploeg van 16 volgden we dan maar die dag de grondopleiding. Slechts enkelen onder ons moesten dit doen, maar door het slechte weer bleven de meeste anderen ook, wat de sfeer in de groep zeker ten goede kwam. Wat meteen opviel was de vriendschappelijke en gemoedelijke sfeer binnen de groep. In deze tijd toch iets wat niet zo gemakkelijk meer te vinden is, een groep van gelijkgestemden, waarbij het niet uitmaakt hoe lang je elkaar al kent, hoe oud je bent of hoe recent je paraverleden nog is. Heel aangenaam, zeker als je, zoals mezelf, tijdens de grondopleiding nog even zenuwachtig blijft, terwijl de sprong pas een maand later zou plaatsvinden... De opleiding behandelde eerst de theorie over de parachute, gevolgd door fitting en roloefeningen. Enkele foutjes binnen de groep werden meteen zoals dat hoort afgestraft door een pompoefening. Over nostalgie gesproken ! Na het afronden van de grondopleiding ging ieder terug zijn eigen weg, de volgende sprongdag zou plaatsvinden op vrijdag 14 juni. Gelukkig waren de weergoden ons op vrijdag 14 juni een stuk beter gezind. Na nog maar eens een weekje met bedenkelijk weer was het die ochtend behoorlijk goed. En hoewel je zou denken dat die maand genoeg voorbereiding was die eerste sprong vertrok ik die ochtend zo mogelijk nog nerveuzer dan de vorige keer.

14 juni 2 ballonsprongen In Schaffen aangekomen vormden om het appel op 8u en de sprongparade om 9u30 de inleiding van de dag. Hierna mocht iedereen zijn fysieke conditie nog even testen. Beide parachutes moesten opgehaald worden aan het depot en gedragen worden tot aan de hangar, een behoorlijke afstand met een gewicht wat velen onder ons toch voelden doorwegen. De ballon was ondertussen klaar en na het fitten van de parachutes mocht iedereen de DZ op. De sprongvolgorde was snel bepaald en in groepjes van 3 begonnen we eraan.

Twee zaken herinnerde ik me plots weer van vroeger : ik hield niet van een bak die niet overdekt was en ik sprong niet graag als laatste van de groep. Wandelend naar het vertrek liet de open bak me meteen verstaan dat ik me ook nu nog steeds maar best over die zaken heen zette. De tocht naar boven duurde net zolang als ik me kon herinneren, maar op dat moment nam concentratie en herinnering het over. Als tweede van ons groepje mocht ik me aan de poort klaar houden. En net zoals ik vroeger al deed, sprong ik nu ook zonder twijfel en met misschien iets te veel overtuiging naar beneden. De dispatcher en Jan (die als 3de van onze groep zou springen) vertelden me nadien lachend dat de bak een behoorlijke zwaai nam toen ik me afzette. Alles ging vlot, de landing verliep perfect en voor mijn tweede sprong was ik meteen al veel meer op mijn gemak. Geen zenuwen meer, alleen nog maar veel energie en zin om terug naar boven te gaan. De sfeer in de bak was de tweede keer dan ook een stuk meer ontspannen. Jan, die een behoorlijke smak had gemaakt bij zijn eerste landing, moest natuurlijk heel wat gelach aanhoren v/d anderen, waaronder mezelf. Hij sprong deze keer als tweede en ik als laatste. Met dezelfde overtuiging en een pak meer zelfvertrouwen als de eerste keer ging ik naar beneden. En maakte dezelfde harde smak als Jan die keer... Met als gevolg dat ik nu, twee weken na datum nog steeds fijntjes door mijn staartbeen herinnerd wordt aan deze leuke dag. Maar het was zeker de moeite waard. Volgende keer zijn we absoluut weer van de partij !! Who dares wins,

Serge

Deelnemers Regionale Limburg ... Dennis, Jan, Ronny en Serge

De 47 ste M E S A mars

Deze Europese Mars van de Herdenking en de Vriendschap verliep van 25 tot 28 juni 2013. Verzameling werd dit jaar geblazen door het initiatie nemende MESA-team in Marche (31,5 km), Saint-Ode (29,5km), Houffalize (31 km), Vielsalm(30 km). Van ver over de grenzen waren er deelnemers aanwezig en de gebeurtenis ging ook in de pers niet onopgemerkt voorbij. Deze beroemde etappe-wandeltocht verliep langs goed bewegwijzerende paden die voerden de wandelaars onberispelijk via de mooie Arense landschappen dat zich nu op het moment van zijn beste kant laat zien, want alles staat in volle bloei. De wat glibberige kleipaden zorgde soms wel voor grappige taferelen, maar af en toe de zon, de sfeer en het vlotte verloop droegen bij tot een euforische stemming. De paracommando vriendenkring Limburg had zijn zonen uitgezonden namelijk Jan en Roger, ons tweemanschap in deze MESA kreeg nog een mooie uitstraling door de kwikzilveren aanwezigheid van Mevr. Kerstens Henriëtte, deze lieftallige dame heeft deze volle vierdaagse tezamen met ons afgelegd, en gedurende onze mars trachtte we met ons drie onze inspanningen zoveel mogelijk te verzachten met de glimlach, een leuke anekdote of een kwinkslag, zo hielden we het moreel hoog tezamen met de vele duizenden dapperen wandelaars waaronder vele bekenden en nog andere oud para commando's, met de goede moed in de schoenen werden heel wat bossen en steden doorkruist. Moe, maar heel gelukkig zo'n mooi doel te bereiken werden we door eenieder gefeliciteerd. Bij deze speciale manifestatie werd voor de nodige sfeer en de inwendige mens gezorgd, in de vroege morgen een goed ontbijt en een lunchpakket voor onderweg, tijdens de tocht stonden er standjes met drank en fruit, en elke avond werd er een lekker eetmaal klaargemaakt, nadien kon men nog gezellig verbroederen met de nodige drank in de tent of in het lokaal. Het was voor iedereen een groot feest ! Na de verdiende bekroning van hard zwoegen konden we de fraaie medaille van de MESA in ontvangst nemen. Als besluit kunnen we maar een wens uiten, zulke verbroederende, gemoedelijke en gezellige manifestaties moesten er meer zijn. En volgend jaar gaan we er weer tegenaan, een aanrader voor iedereen !

Roger

Taverne De Maasvallei

Agentschap LUC PEETERS Bank & Verzekeringen Heirstraat 517, 3630 Maasmechelen Tel: 089/73.05.40

Fax 089/73.05.41

E-mail: [email protected] [email protected]

Openingsuren ma-di-do: 09:00-12:30 & 13:30-17:30

wo: 09:00-12:30

vr :09:00-12:30 & 13:30-18:00

za: 10:00-12:00