88 GELEIDE
TEN
26e jaargang nr. 88 winter 2007
Uitgave van het Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds
Een geleidehondenvakantie met Lichting FlexChalet 2007 De nieuwe aanwas vader- en moederhonden
Geef uw puppy een fantastische start… Eukanuba verrijkt met DHA, maakt uw puppy slimmer, beter trainbaar
GRATIS PUPPY ADVIES
REGISTREER UW PUPPY EN ONTVANG GRATIS HET BOEKJE PUPPY GEDRAG EN TRAINING Hoe? Via het gratis telefoonnummer of via www.eukanuba.nl
Inhoud Voorwoord
3
Zendingsdrang; instructeur Kees Tinga in Canada
4
Op de hoogte
7
Lichting 2007, nieuwe aanwas fokhonden
8
Aan het woord; Irma Metzger
10
Nieuws en wetenswaardigheden
12
Update, autismegeleidehonden
15
Honden op school
16
C
O
L
O
F
O
N
Ten Geleide
Eukanuba Sponsor van KNGF Geleidehonden “Adopteer nu een pup”
is een uitgave van de Stichting Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds (KNGF Geleidehonden) en wordt verspreid onder haar geleidehondgebruikers en relaties. Het blad verschijnt periodiek in zwartdruk en - op aanvraag - in Braille en in gesproken vorm (Daisy cd-rom).
Redactie Irma Metzger, Monique de Jonge
Vormgeving Verkrijgbaar bij gespecialiseerde verkooppunten
Bureau Rik van der Heiden Van Diemenstraat 224, 1013 CP Amsterdam
Druk Drukkerij Aeroprint, Polderweg 22 - 28 1191 JR Ouderkerk a/d Amstel
Coverfoto Jester
Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds (KNGF Geleidehonden) Postbus 544, 1180 AM Amstelveen Tel. 020 – 496 93 33 Fax 020 – 496 57 76 Internet: www.geleidehond.nl E-mail:
[email protected] Postbanknummer: 275400
…met Eukanuba voeding van topkwaliteit
Voorwoord spraak op de uitwisseling van kennis en ervaring wat betreft de opleiding van geleidehonden. Maar ook op het gebied van fokken is de samenwerking tussen deze buitenlandse geleidehonden scholen hecht en onmisbaar. Zo hebben wij in 2007 een aanzienlijk aantal fok honden gekregen van buitenlandse geleidehondenscholen, die net als wij lid zijn van de Federatie. Op onze beurt hebben wij ook een aantal van onze aspirant-fokdieren aan onze collega’s cadeau gedaan. Deze uitwisseling stelt ons in staat om te fokken met de ouder dieren uit de allerbeste generaties geleidehonden van over de hele wereld.
“H et is een mooie gedachte dat we er samen iets van maken”, zegt instructeur Kees Tinga in het artikel ‘Zendingsdrang’ verderop in dit blad. In dit artikel doet hij zijn verhaal over zijn controlebezoek aan de geleidehondenscholen in Canada. Juist deze uitspraak trof me, omdat het de rode draad weergeeft die door onze organisatie loopt. Er samen iets van maken is de kern waar het om draait. Dat was ook het geval tijdens de ambassadeursdag die we in november hielden. Op deze jaar lijks terugkerende dag praten we bij met onze ambassadeurs, geleidehond gebruikers en puppypleeg- en fokgast gezinnen die door het hele land voor lichting verzorgen over de geleidehond. Wat opvalt is dat deze groep ieder jaar groter wordt. De dag werd druk bezocht door ouwe getrouwen én door vele nieuwe ambassadeurs. Dit jaar stond een vragenforum op het programma. Goed zichtbaar wordt dan hoeveel men sen voor ons ‘de boer opgaan’ en ook de grote mate van betrokkenheid. Hoewel wij ruim de tijd hadden uitge trokken om alle onderwerpen aan bod te laten komen, bleek het toch te kort om uitgepraat te raken over dat ene onderwerp dat ons allemaal zo bezig houdt: de geleidehond. Er samen iets van maken heeft zeer zeker ook betrekking op onze samen werking met de Internationale Federatie van Geleidehondenscholen. Vanuit zijn functie als assessor namens deze Federatie doelde Kees met zijn uit
Bij er samen iets van maken denk ik ook aan de medewerkers van onze organi satie. Zoals ieder jaar hebben zij als een hecht team met grote inzet gewerkt aan het fokken, de begeleiding van de fok gast- en pleeggezinnen, de verzorging in de kennels, de opleiding, de commu nicatie en natuurlijk de fondsenwerving om dat alles te kunnen bekostigen. Ik realiseer me heel goed dat zonder de hulp van iedereen die vrijwillig met ons samenwerkt, van ambassadeur tot pleeggezin, van kennelhulp tot fokgast gezin, ons werk niet mogelijk is. Deze laatste Ten Geleide van het jaar is een mooie gelegenheid om hen daarvoor uit de grond van mijn hart te bedanken. Last but not least wil ik een woord van dank én bewondering uitspreken aan het adres van onze geleidehond gebruikers. Door de manier waarop u met uw geleidehond de wereld tege moet treedt, de onafhankelijkheid die u samen met uw hond uitstraalt en de openheid waarmee velen van u uw verhaal doen, bent u het visitekaartje van de organisatie. Ik wens iedereen warme, prettige feestdagen en het aller beste voor het nieuwe jaar. Ik hoop van harte dat u allen ook in 2008 naast ons zult willen staan om er samen weer iets moois van te maken. Met vriendelijke groet,
Ellen Greve, directeur
3
Zendingsdrang ‘Kijken hoe zij het doen en vertellen hoe wij het doen’ is een belangrijke pijler van de Internationale Federatie van Geleidehonden scholen. KNGF-instructeur Kees Tinga werd eind 2006 benoemd tot assessor, inspecteur zeg maar, van de federatie. In juni maakte hij zijn eerste reis in die hoedanigheid voor een assessment van de scholen in Canada. “Zonder sentimenteel te worden, vind ik het een mooie gedachte dat je er sámen iets van maakt.”
A 4
Assessment is typisch zo’n woord waarvoor niet echt een mooie Nederlandse vertaling is. Controlebezoek komt er nog het dichtst bij, maar dat klinkt lang zo aar dig niet. Assessment is het woord dat de Internatio nale Federatie van Geleidehondenscholen gebruikt voor de vijfjaarlijkse controle van haar leden. Tijdens deze controle krijgt de geleidehondenschool bezoek van een inspecteur, de assessor. Drie dagen lang houdt hij of zij alle facetten van de geleidehonden school tegen het licht en legt de bevindingen tegen de meetlat van de Internationale Federatie. Het gebouw, de kennels, de fokactiviteiten, puppy- en pleeg gezinnenzorg, fondsenwerving en de opleiding van de geleidehonden komen aan bod. Het zijn niet de eer sten de besten die deze controles uitvoeren. Om het tot assessor te schoppen, moet je minstens 10 jaar lang je sporen verdiend hebben als hoofd-geleide hondeninstructeur bij één van de aangesloten scholen. Kees Tinga voldoet met ruim 15 jaar ervaring ruim schoots aan de norm. Eind 2006 werd hij benoemd tot assessor. In juni mocht hij op reis. Naar Canada, om de twee geleidehondenscholen daar ‘door de molen’ te halen.
Volgens de letter van de wet
Afwijkend Een assessment gaat dan wel volgens strikte regels, slaaf is de Federatie er niet van. Als een school iets doet wat afwijkend is van de richtlijnen, kan het ook zijn dat het ondanks dat, een verbetering inhoudt waar nog niemand aan gedacht heeft. Kees grijnst: ”Een mooi voorbeeld hiervan zijn de lage hekken in onze eigen kennels. Toen onze school con trole kreeg, was de hoogte van de hekken tot op de centimeter nauwkeurig gespecificeerd in de assess mentvragenlijst. Onze hekken kwamen nog niet tot de helft van wat vereiste was. Dat heeft ons een opmer king in het rapport opgeleverd. Het voldeed niet aan de normen, maar ze vonden het wél een goed idee. Het staat veel vriendelijker en onze honden springen zelden of nooit uit hun kennel. Het gevolg was dat het navolging bij andere scholen heeft gekregen. De ken nels van de geleidehondenschool in Korea lijken als twee druppels water op die van ons.”
Vriendjespolitiek Criticasters van de Federatie mogen graag beweren dat een controlebezoek en het kwaliteitskeurmerk wat aan lidmaatschap van de Federatie vastzit, geen waar de heeft. Immers, de leden beoordelen de leden. Hoe onpartijdig ben je dan? Kees: ”Je beoordeelt collega-geleidehondenscholen, dat valt niet te ontkennen. In veel gevallen ken je elkaar ook nog, omdat je elkaar tegenkomt op congressen van de Federatie, da’s ook waar. Toch is mijn ervaring dat er wel degelijk kritisch gekeken wordt of een lid-
5
school voldoet aan de gestelde eisen. Op één van de scholen in Canada viel het ons op dat een instructeur de beugel van de cliënt overnam om de hond te corri geren. Dat is niet zoals het hoort, dus dat hebben we aan de orde gebracht. Je wisselt daar dan met de directie en de instructeurs over van gedachten. Dat is op zich al heel nuttig. De tendens is dat de rol van het assessementbezoek verandert. Het wordt steeds meer een uitwisseling van zaken, met de bedoeling dat je van elkaar leert. Dat je elkáár beoordeelt, is onvermij delijk. Het zou misschien wel mooier zijn als er een onafhankelijke beoordeling is, maar wie moet die doen? Wie heeft er verstand van geleidehondenzaken? Dat zijn de mensen die bij de geleidehondenscholen werken. Er zijn wel grenzen. Ik mag bijvoorbeeld geen andere Nederlandse scholen beoordelen en ook geen scholen waar ik een band mee heb, bijvoorbeeld omdat ik er gewerkt heb. Ik blijf er bij dat ik de Federatie een nuttige club vind. We durven kritisch op elkaar te zijn, we zetten elkaar aan het denken én er is op grote schaal uitwisseling van kennis. Daar worden we sowieso met z’n allen beter van.”
Zelfstandig Alle geleidehondenscholen in de wereld vinden hun oorsprong in de Amerikaanse en Engelse geleide hondenscholen. Niet zo verwonderlijk dus, dat er vele
overeenkomsten zijn in de honden die gebruikt worden, het fokbeleid, de trainingsmethoden en de instructie aan de cliënten. Toch is er één punt waarop KNGF Geleidehonden volgens Kees duidelijk afwijkt. “Initiatief”, zegt hij resoluut. “Onze honden hebben veel meer initiatief dan de honden in Engeland, Amerika en, wat ik gezien heb, ook in Canada. De honden worden daar veel meer aangestuurd en ondersteund. Ik wil niet zeggen dat dat slecht is. Dat heeft ook weer te maken met cultuur. Bij de Engelsen en Amerikanen zit het verzorgende er veel meer in. Snel even een armpje geven om te helpen. Geleidehondgebruikers daar zijn dat gewend en laten het zich aanleunen. Nederlandse geleidehondgebruikers willen dat niet. Zij zijn gehecht aan hun zelfstandigheid. Die willen veel meer, misschien wel meer dan jij en ik. Autorijden, dat ze dat niet kunnen, dáár balen ze van. Wij zijn ook een van de weinige landen waar ze met een wit stokje lopen. Voor de herkenbaarheid is dat bij het oversteken hier vaak ook wel nodig. Iedere Nederlandse geleide hondgebruiker weet dat je zo van de sokken gereden kan worden op een oversteekplaats. In de Angelsak sische landen stopt iedereen. En de geleidehond gebruikers rekenen daar op. Ik heb daar dingen gezien waarvan ik dacht; ‘als dat maar goed gaat’. Bij een oversteek, alleen even de hond inhouden en hup over steken. Niks stokje omhoog. Auto’s stoppen toch wel!”
▲
De assessor bereidt zich op het assessment voor door de beschikbare informatie over de school goed te bestuderen. Aan welke eisen voldoen ze? Hoe is de instructie geregeld, hoe ziet het fokprogramma eruit? Wat waren de bevindingen van het vorige controlebe zoek, als dat al plaatsgevonden heeft? Om zo objectief mogelijk te werk te gaan, worden de assessors bewa pend met een duimdikke vragenlijst. Tot in het kleinste detail staat hierin beschreven waaraan een school zoal moet voldoen en wat dus beoordeeld moet worden. Een voorbeeld? De werpkist van de moederhonden moeten stangen hebben, zodat de pups niet geplet kunnen worden. Of, de medicijnkast in de dierenart
senkamer moet op slot kunnen. Nog eentje: de honden in opleiding moeten comfortabel en veilig vervoerd worden naar de trainingslocatie. En zo gaat dat nog een tijdje door. Wordt dat nou echt allemaal bekeken? “Ja”, knikt Kees Tinga: ”Dat hebben we echt allemaal gecontroleerd én afgevinkt. In de assessmentrichtlijnen staat expliciet dat het niet gaat om wat Kees Tinga van de school vindt, maar of het overeenkomt met de richt lijnen. Ik vind dat een prima werkwijze. Alleen zo houd je een controle objectief. Wat ik ook goed vind, is dat je de omstandigheden en de cultuur in een land moet laten meewegen. In Canada bijvoorbeeld, zijn de afstanden enorm. Je kunt dan wel afspraken maken over het aantal nazorgbezoeken, maar je moet in ogen schouw nemen dat je door die afstanden en vier ver schillende tijdzones niet zomaar even bij iemand langs gaat. Gevolg is dat ze daar wel nazorgbezoeken doen, maar alleen als het echt niet telefonisch kan.”
Zendingsdrang
Op de hoogte
6
In de rubriek ‘Op de hoogte’ worden steeds de overzichten van alle afleveringen en overlijdensberichten van geleidehonden in het afgelopen kwartaal gepubliceerd.
Afgeleverde c o m b in a tie s cli ë nt / geleide h o nd
I n Mem o riam geleidehonden Is uw hond na zijn pensionering ter adoptie aangeboden, dan zijn wij niet altijd op de hoogte van zijn overlijden. Wilt u toch een vermelding van het overlijden van uw hond? Meldt u de datum van overlijden dan bij het secretariaat. Wij vermelden het over lijden van uw hond dan in de eerstvolgende Ten Geleide.
Eerste hond Mevrouw M. Damsteeg-Slettenhaar uit Eindhoven Met Jewel (labrador) Pleeggezin: Fam. Geurten, Sittard Mevrouw C.C.W. van Puyvelde uit Stein Met Kasper (labrador) Pleeggezin: Fam. Kwant, Wilnis
Honger De functie van assessor is Kees op het lijf geschreven. Zo kan hij naar hartenlust pottenkijken bij buitenlandse collega’s. Een grote honger naar alles wat met ‘het vak’ te maken heeft, typeert hem. Hij leest alles wat los en
De Internationale Federatie van Geleidehondenscholen Geleidehonden zijn al zo oud als de weg naar Rome. In de eerste eeuw na Christus zijn afbeeldingen van honden die mensen leiden al aange troffen op Romeinse muurschilderingen. De moderne geleidehond, zoals wij die kennen, stamt uit de periode na de eerste Wereldoorlog. Nadat duizenden blind geworden waren door gifgas, werd de eerste geleide hondenschool in het Duitse Oldenburg gesticht. Deze school hield enkele jaren daarna op te bestaan. In 1928 werd de eerste Amerikaanse geleidehondenschool ‘The Seeing Eye’ gesticht, samen met de Zwitserse ‘L’oeil qui voit’. In 1934 werden de eerste honden afgeleverd door de Engelse ‘Guide Dogs for the Blind Association’. Een jaar later volgde de eerste Nederlandse geleidehond, afgeleverd door het ‘Nederlandsch Geleidehonden Fonds’ (in 1958 Koninklijk). In 1989 verenigden vijf geleidehondenscholen, waaronder KNGF Geleidehonden, zich in de Internationale Federatie van Geleidehondenscholen. Inmiddels telt de federatie 84 leden. Ellen Greve, directeur van KNGF Geleidehonden is een van de bestuursleden.
De belangrijkste doelstellingen van de Federatie zijn: n Uitwisseling van kennis over het fokken, opleiden en afleveren van
geleidehonden n Het afgeven en handhaven van minimum kwaliteitseisen voor
geleidehondenscholen n Hulp aan startende geleidehondenscholen
vast zit en spaart zelfs boeken over geleidehonden. Tijdens vakanties meldt hij zich steevast aan de poort van collega-geleidehondenscholen om zich haarfijn uit te laten leggen hoe het daar allemaal in z’n werk gaat. Hij is in Engeland geweest om de Engelse trainers te begeleiden die voor KNGF Geleidehonden honden opleiden. In Amerika heeft hij met zijn neus bovenop de aflevering van een paar Amerikaanse geleide honden aan Nederlandse cliënten gestaan. “Hoe meer ik weet, hoe beter het is”, zegt hij daar zelf over.
De grootste kracht Laten we eerlijk zijn. Wie Kees ontmoet heeft, weet; Kees luistert niet alleen. Kees is ook niet te beroerd om alles wat hij weet over ‘hét vak, zíjn vak, te vertellen. “Ik merk dat ik een sterke drang heb om te vertellen wat ik weet en mijn ervaring te delen. Noem het zendingsdrang. Ik vind het geweldig om anderen te vertellen over hoe wij het in Nederland doen. Hoe wij onze honden opleiden voor bovengemiddeld zelfstan dige geleidehondgebruikers. Ik ben daar trots op!” “Ik weet nu al wat ik volgend jaar ga doen…” Glunderend: “Zwitserland! En ik sta op de reservelijst voor Zuid-Afrika en Australië. Ik heb de collega die daarvoor ingeroosterd is al gezegd dat als hij zich niet zo lekker voelt, hij maar niet moet gaan. Dat ik hem dan wel wil vervangen. Ik kan me er ook erg op verheugen dat ik startende scholen mag gaan bezoeken. Dat ik ze samen met andere collega’s kan helpen met de ervaring en kennis die we met z’n alleen in huis hebben. Waarom zouden zij het wiel opnieuw moeten uitvinden. Ik denk dat de allergrootste kracht van de Federatie ligt in de uit wisseling van wat we met z’n allen weten. Zonder sentimenteel te worden vind ik het een heel mooie gedachte dat we er samen wat van maken.”
Mevrouw L.M. Gotink uit Eerbeek Met Kim (labrador) Pleeggezin: Fam. Kortenhorst, Capelle a/d IJssel Mevrouw D. Zuidam uit Eefde Met Kappa (labrador) Pleeggezin: Fam. Schoeberichtsvan Loo, Kerkrade
De heer M. Bakker uit Bedum Met Jazz (labrador) Pleeggezin: Fam. Visser, Huizen Mevrouw A.A.M. van Laanen uit Boekel Met Faja (labrador) Pleeggezin: Fam. Van der Tuin-Hakkert, Rolde Mevrouw M.C. Koot uit Winnsen Met Blixa (Duitse herder) Pleeggezin: Fam. Daaleman, Grootebroek i.s.m. Geleidehondenopleiding Ans L’abee Mevrouw M. Pruis uit Katwijk Met Femme (labrador) Pleeggezin: Fam. Gelissen, Elsloo
Lauran van de heer Bessem, ’s-Gravenhage Geboortedatum: 4 maart 1996 Datum overlijden: 1 september 2007 Mitchel van mevrouw Bouwels, Weert Geboortedatum: 16 mei 1997 Datum overlijden: 14 september 2007 Umber van de heer De Jong, Scheveningen Geboortedatum: 4 januari 1997 Datum overlijden: 19 september 2007 Lois van mevrouw Van Schaik, ’s-Gravenhage Geboortedatum: 3 maart 1996 Datum overlijden: 10 augustus 2007 Kyros van de heer Prijs, Raalte Geboortedatum: 15 april 1994 Datum overlijden: 18 oktober 2007
Vervangende hond De heer R. Boot uit Haarlem Met Odin (labrador) Pleeggezin: Fam. Bouwens, Vught Fam. Eecen, Abcoude De heer P. Vloothuis uit Aalsmeer Met Hugo (Duitse herder/golden) Pleeggezin: Fam. Coenders, Zutphen De heer J.L. Dingemanse uit Goes Met Hidde (Duitse herder/golden) Pleeggezin: Fam. Van Oosten, De Lier De heer F.H. Beck uit Apeldoorn Met Harm (Duitse herder/golden) Pleeggezin: Fam. Sleyffers, Nieuwegein Fam. Dankert, Wommels
De heer R.G.J. van Dijk uit Den Haag Met Ivar (lab./golden) Pleeggezin: Fam. Van der Kraats, Zoetermeer Fam. De Feij, Berkel en Rodenrijs Mevrouw D.M. Vrijaldenhoven uit Oisterwijk Met Iréa (lab./golden) Pleeggezin: Fam. Ferwerda-van Wijk, Leiderdorp De heer E.G.R. Alers uit Nieuw Schoonebeek Met Jeffrey (labrador) Pleeggezin: Fam. Uding-Liem, Heemstede Fam. Van Staalduinen, ‘s-Gravenzande
De heer J.L.C.A. Schoppink uit Oldenzaal Met Kenja (labrador) De heer C.R.W. Gross uit Lieshout Pleeggezin: Fam. De Jong, Mildam Met Hindi (Duitse herder/golden) Pleeggezin: Fam. Eijs, Nieuwkoop Fam. Combee, Leiderdorp Mevrouw B. Stokkingreef uit Almelo i.s.m. Geleidehondenopleiding Met Ecu (labrador) Pleeggezin: Fam. De Ruiter, Rotterdam Ans L’abee
Twizzle (Tess) van de heer Groskamp, Vijfhuizen Adoptiegezin: Fam. Holland, Nederasselt Geboortedatum: 18 juli 1998 Datum overlijden: 23 oktober 2007 Pitou van mevrouw Paalman, Leek Geboortedatum: 10 november 1993 Datum overlijden: 29 oktober 2007 Wilson van de heer Ingendahl, Landgraaf Adoptiegezin: Fam. Van Aken, Schiedam Geboortedatum: 26 juni 1994 Datum overlijden 22 november 2007
De heer W.B.P. van Rhee uit Amsterdam Met Lucky (lab./golden) Pleeggezin: Fam. Timmer, Anna Paulowna Mevrouw C.W. Gramser uit Driebergen Met Loulou (lab./golden) Pleeggezin: Fam. Van den Berg, ‘s-Gravenzande
7
DE NIEUWE VADER- EN MOEDERHONDEN Het aankopen van een pup met het vaste voornemen ermee te fokken, is een voorbarige daad.
Lichting
De reuen
2007
Lee Golden retriever Fokgastgezin: Fam. Delmee Geboren: 6 november 2005
Is de hond wel goed gezond? Is hij geen drager van erfelijke aandoeningen? Heeft hij wel het juiste karakter? Het zijn
vragen die de aspirant-fokker totdat de hond volwassen is, in het ongewisse houdt of de ‘puppenwens’ vervuld zal worden. De KNGF-ouderdieren die in 2007 zijn uitverkoren, zijn alle in 2005 geboren. Gewogen en ‘zwaar’ genoeg bevonden, zijn dit de honden die voor onze toekomstige generaties geleidehonden zullen gaan zorgen.
De teven Zippa Golden retriever Fokgastgezin: Fam. Versteeg Geboren: 8 december 2005
8
Zippa is naar Nederland gekomen toen zij tien weken oud was. Ze is gefokt door de Amerikaanse geleidehonden school Guiding Eyes, maar heeft wel Nederlands bloed. Zij is namelijk de dochter van Hesther die wij aan deze school geschonken hebben met de bedoe ling dat zij ermee gingen fokken. Zippa’s nestgenoten in Amerika zijn geleidehond en doen het prima. Zippa is geplaatst bij de ouders van Puppy- en Pleeggezinnenzorgmedewerkster Eva Versteeg. Ze komt dan ook heel regelmatig op de geleidehondenschool op bezoek.
Flicka Labrador retriever Fokgastgezin: Fam. Molenaar Geboren: 19 september 2005 Het liefst houden we van iedere moederhond een dochter aan om haar op te volgen. Dat lukt niet altijd. Soms valt de kwaliteit van de pups tegen of is de gezondheid niet perfect. Het gaat dan vooral om erfelijke afwijkingen als heup- en elle boogdysplasie of erfelijke oog aandoeningen. Flicka is een dochter van Angel. Angels pups waren zo veelbelovend dat wij Flicka met een gerust hart hebben gepromoveerd tot moeder hond om haar moeder op te volgen.
Goya Labrador retriever Fokgastgezin: Fam. Hillebrink Geboren: 16 januari 2005 Goya is een hond die wij gekregen hebben van de Amerikaanse geleidehondenschool Guide dogs for the blind. Samen met Hanne en drie andere pups kwam zij op een leeftijd van tien weken naar Nederland. De drie pups zijn in opleiding tot gelei dehond genomen. Goya heeft een lange stamboom van geleidehonden. Voor ons betekent zij ‘vers bloed’ in ons fokdierenbestand.
Quincy Labrador retriever Fokgastgezin: Fam. Smulders Geboren: 14 augustus 2006 Een van onze trouwe pleeggezinnen ging vanwege uit zending tijdelijk in Engeland wonen. De familie moest daarom stoppen met het opvoeden van pleegpups, wat ze enorm aan het hart ging. Dé oplossing werd gevonden! De Engelse geleidehondenschool schonk ons een labrador pup. Zo kon de familie van den Brink toch nog een pleegpup opvoeden en socialiseren onder begeleiding van de Engelse geleidehonden school en KNGF Geleidehonden. Op de leeftijd van een jaar werd ook nog eens besloten dat Quincy vol deed aan alle eisen die aan een moederhond gesteld worden. Ze woont inmiddels bij haar fokgastgezin in Nederland. Eind 2008 hopen we het eerste nest met haar te fokken.
Hanne Labrador retriever Fokgastgezin: Fam. Lammers Geboren: 16 januari 2005 Hanne is op dezelfde dag geboren en naar Nederland gekomen als Goya en komt ook van geleidehondenschool Guide dogs for the blind. Guide dogs for the blind is een heel grote geleide hondenschool in Californië. Zij fokken 800 tot 900 pups per jaar. Daarbij vergeleken zijn wij met 160 pups per jaar een kleintje. Hanne is een heel slimme, zelfstandige en stabiele gele labrador. Hoewel in de verte wel familie van Goya, heeft zij toch weer een heel andere persoonlijkheid.
Lee is een golden retriever die we hebben gekregen van de Ierse geleide hondenschool. Hij komt uit Ierse en Engelse voorouders. Zijn hele stam boom bestaat uit honden van de Ierse of Engelse geleidehondenscholen. We hebben hem geruild voor een golden uit ons eigen fokprogramma. Deze reu, Gibson, is nu dekreu in Ierland. Op deze manier hebben we beide een nieuwe bloedlijn, maar wel met een geleidehondenachtergrond. Lee heeft inmiddels een aantal teven gedekt.
Yelle Labrador retriever Fokgastgezin: Fam. Bakker Geboren: 12 november 2005 Yelle is als pup overgekomen van de Amerikaanse geleidehondenschool Guiding Eyes. Geplaatst als tien weken oude pup bij de familie Bakker, bleek hij een mooie aanvulling op ons fokdierenbestand te zijn. Daarom is besloten hem geen geleidehond te laten worden, maar hem als dekreu aan te houden. Hij is bij de familie Bakker gebleven. Yelle is lief, aanhan kelijk en hij heeft een stabiel karakter. Hij is inmiddels vader van de nesten van Odessa (8 pups), Punk (7 pups) en Joya (11 pups).
Sifra
Winnie Labrador retriever Fokgastgezin: Fam. Kolkmeijer Geboren: 4 september 2006 Winnie is een nakomeling van Joya en Bruce. Joya was een geschenk van de geleidehondenschool in Enge land en vader Bruce hebben wij een poosje als dekreu in bruikleen gehad van de geleidehondenschool in San Rafael in Amerika. Winnie is een zwarte teef met de stabiliteit van haar vader en zachte, werkwillige karakter van haar moeder. Ze is geplaatst bij een van onze zeer ervaren fokgastgezinnen, die al eerder drie andere moederhonden van ons in huis hadden.
Labrador retriever Fokgastgezin: Fam. Van de Ven Geboren: 27 augustus 2006 Sifra is een geschenk van een Franse fokker. Vanwege haar volkomen ‘vreemd bloed’ heeft ze een voor ons interessan te stamboom. Sifra is een vrolijke, gemakkelijke en werklustige hond waar van we graag nakomelingen willen. Ze is geplaatst bij de dochter van een van onze trouwste fokgast- en pleeggezin nen. Vanaf haar zevende jaar is Laura van de Ven opgegroeid met de pups van KNGF Geleidehonden. Kennelijk met plezier, want nu gaat ze zelf actief aan de slag voor ons als fokgastgezin.
9
Aan het woord... 12,5 jaar geleden kwam Irma Metzger binnen als medewerkster communicatie. Inmiddels schrijft ze vier keer per jaar Ten Geleide vol en is ze verantwoordelijk voor alle teksten in het Jaarbericht, de handleidingen, de brochures, de nieuwsbrief aan donateurs en wat er zoal verder nog geschreven wordt. Maar dat is niet het enige wat ze voor KNGF Geleidehonden doet. Waarom ze één van onze zeer gewaardeerde werknemers is, lees je in dit interview. Want voor één keer mag ze niet vragen, maar moet ze antwoorden.
Irma Metzger 12,5 jaar bij KNGF Geleidehonden
“Ik ben nog lang niet uitgeschreven” ■ O oit was je marketingmanager in de automatisering. Waarom koos je 12,5 jaar geleden voor KNGF Geleidehonden?
10
“Zoals heel veel mensen was ook ik gefascineerd door het werk van geleidehonden. En dat terwijl ik nog nooit een visueel gehandicapte van dichtbij had gezien. Maar na al die jaren in de automatiseringswereld, waarin alles draait om geld en presteren, vond ik het leuk om eens iets heel anders te doen. KNGF Geleidehonden is een geweldige organisatie en wat mij betreft dient het een mooi doel.”
■ I s schrijven altijd je grote droom geweest? “Nee. Dat is dan ook niet de reden dat ik deze baan zo graag wilde. Het bedrijf waar ik werkte ging fuseren er kon niet parttime gewerkt worden. Fulltime werken wilde ik niet vanwege het feit dat ik toen moeder was van een baby. Dus toen moest ik kiezen. Ik was inmid dels zwanger van mijn tweede, dus ik besloot daar te stoppen. Dat viel precies samen met mijn zwanger schapsverlof en in de tijd dat ik thuis zat, zag ik de vacature voor deze baan. Ik dacht: ik ga ze bellen om te zeggen dat ik het doe. Pas later realiseerde ik me dat ik eerst nog moest solliciteren.”
■ D us dat was niet meer dan een formaliteit? “Niets bleek minder waar. Ze hadden me op de stapel ‘nee’ gelegd omdat ze dachten dat ik niet akkoord zou gaan met het salaris, omdat de lonen in de automatisering veel hoger liggen. Nu ben ik helemaal geen brutaal mens, maar toen heb ik ze gezegd dat ze een grote vergissing zouden maken als ze met iemand anders in zee zouden gaan. ‘Ik ben de beste voor
deze functie’, zei ik. Ik schrok er zelf van, want zo ben ik helemaal niet. Maar ja, ik had toch niets te verliezen. Ik wilde die baan zo graag! Die middag kon ik langs komen en werd ik aangenomen.”
■ He b je zelf een hond? “Nora, een zwarte labrador van ruim negen. We heb ben bewust gewacht met het nemen van een hond tot mijn jongste dochter vier was en naar school ging. Het eerste levensjaar van een hond is zo belangrijk in de opvoeding, dat je daar wel tijd voor moet hebben. Toen het eenmaal zover was, hadden we nog één probleem: mijn man bleek allergisch voor de cocker spaniëls van mijn ouders. Om te testen voor welk ras hij niet aller gisch was, ben ik hier honden voor een weekendje gaan ‘lenen’. Een golden retriever bleek geen succes, maar een labrador wel. Toen is Nora gekomen. Later heb ik onder begeleiding van Puppy- en Pleeg gezinnenzorg twee nesten gefokt met de bedoeling de pups aan KNGF Geleidehonden te schenken. Ik ben er wel een beetje trots op dat Nora moeder is van 10 geleidehonden.”
■ Je doet dus veel meer voor KNGF Geleidehonden dan alleen schrijven. Je hebt ook al meerdere geleide honden opgevangen. “We hebben een dochter van Nora een tijdje in huis gehad. Zij was erg bang voor treinen en bij het puppy pleeggezin kregen ze dat er niet uit getraind. Helaas is deze hond uiteindelijk toch geen geleidehond gewor den. En dan heb ik nog een jaar een geleidehond in huis gehad die al helemaal klaar was met zijn oplei ding, maar op het moment van aflevering heel ziek bleek te zijn. Toen ik dat hoorde, bood ik aan hem te verzorgen. Als hij beter zou worden, kon hij namelijk
nog gewoon geleidehond worden. Hij is een jaar bij ons geweest en dat was wel zwaar. Hij slikte elke dag prednison en iedere maand moest ik hem een chemo kuur toedienen. Toen hij daardoor kaal werd, heb ik mijn collega’s gebeld met de boodschap dat ze me niet mochten uitlachen, maar dat Ami een jasje nodig had. Niemand heeft gelachen en Ami kreeg zijn jasje. Wonder boven wonder werd hij beter en is daarna afgeleverd als geleidehond. Mooi toch?”
■ Hel pen zit dus wel in je. “Dat, maar het heeft denk ik ook te maken heeft met het feit dat ik de dingen graag mee wil maken. Ik wil weten hoe het is om een nest te verzorgen of om een pleegpup in huis te hebben. En om weer afscheid te moeten nemen. Ik schrijf er wel over, maar dat is gemakkelijk vergeleken bij wat voor werk onze vrijwilli gers verzetten bij het verzorgen van de honden. Het maakt denk ik ook dat ik de mensen die ik interview beter kan begrijpen.”
■ H oe kom je aan de onderwerpen waar je over schrijft? “Ik zoek geen onderwerpen, de onderwerpen zoeken mij. Die komen via cliënten, collega’s, vrijwilligers en zelfs volstrekt vreemden bij mij terecht. En even voor de duidelijkheid: er is ook overleg. Ten Geleide is geen soloactie van Irma, hoor.”
■ W at is het meest bijzondere verhaal dat je hebt geschreven? “Dat zijn er twee. Eentje is een interview met Gerrit van der Meij, een bejaarde meneer die volledig blind en volledig doof was. Hij is inmiddels overleden. Ik was nerveus voor het interview. Want hoé ging hem inter viewen? Ik ben hiervoor onder meer te raden gegaan bij een aantal ergotherapeuten. Zij wezen mij op de mogelijkheid van het spellen in de hand. Maar zo kun je niet interviewen. Eigenlijk is het de heer van der Meij zelf geweest die mij wegwijs heeft gemaakt. Hij had een vooroorlogs typemachientje. Wat ik daar op tikte, kwam er boven in braillepuntjes uit. Zo voelde hij wat ik zei. Verder spraken we een soort codetaal af als ik wilde dat hij een pauze inlaste, of om te laten merken dat ik begreep. Toen ik binnenkwam, zat Gerrit stil en voorovergebogen aan de tafel. Toen hij eenmaal begon te praten, leek het alsof alle deuren en ramen opge gooid werden. Wat kon die man enorm goed commu niceren. Soms zijn er mensen die iets in je leven veran deren. Hij was er één van. Nog altijd denk ik regelma tig aan hem. Hij vertelde me dat hij van de regen hield. Hij zei: ‘Als het regent, is het net alsof ik allemaal zoen tjes op mijn gezicht krijg.’ Nog altijd keer ik mijn gezicht naar de lucht als het regent. Dan denk ik aan Gerrit en aan de bijzondere man die hij geweest moet zijn.”
oorlog. In 1943 plaatste, naar ik meen, zijn moeder in Het Vrije Volk een advertentie: ‘Wie kan er blinden geleidehond opleiden voor een jonge blinde man. KNGF Geleidehonden, toen nog NGF, kon dat natuurlijk en zo heeft hij zijn eerste geleidehond gekregen. Ook aan hem denk ik nog regelmatig terug. Zijn kracht, zijn moed en zijn levenslange verdriet omdat hij de dingen waar hij zo van hield niet meer kon doen, maakte grote indruk. Maar de meeste indruk maakte misschien nog wel zijn blijheid om wat hij nog wel kon. Lopen met zijn hond bijvoorbeeld. Iedere dag minstens 15 kilometer. Hij hield erg van gesproken boeken. Hij was zo dank baar dat er mensen waren die dat voor blinden wilden inspreken. Terwijl hij dat vertelde, zakte een traan van onder zijn grote zwarte zonnebril vandaan. Ik had hem van te voren gezegd dat het gesprek een uurtje zou duren. Vier uur later ging ik weg. Ik verontschuldigde me daarover. Toen pakte hij mijn gezicht tussen zijn handen en zei: ‘kind, al bleef je de hele dag’ Prachtige mensen; Kees en Gerrit. Maar ach, eigenlijk heb ik heel veel prachtige mensen ontmoet in al die jaren. Maar dan wordt dit interview veel te lang.”
■ O p naar de volgende 12,5 jaar dus?
■ E n het andere bijzondere verhaal?
“Wie weet. Ik kan me nu niet voorstellen dat ik niet meer verbonden zou zijn aan deze organisatie. Maar ik wil graag weten, dus ik sluit niet uit dat ik ooit ook andere dingen wil weten, andere mensen wil spreken. Voorlopig ben ik nog niet uitgeschreven over KNGF Geleidehonden.”
“Dat was mijn gesprek met Kees van der Kuij. Hij werd blind door een granaatscherf in de Tweede Wereld
Tekst: Rinke Lukassen
11
Nieuws en Wetenswaardigheden D
O
O
R
U
Aan de redactie van Ten Geleide, Wat een leuk artikel “Het mooiste is de Liefde” over geleidehonden voor doofblinden! Ik wil echter één kant tekening plaatsten. In het artikel zegt Ans L’abee, dat een geleidehond voor iemand die helemaal doof en volledig blind is, niet gaat. Dat is niet waar, weet ik uit eigen ervaring. Mijn vader was helemaal doofblind en heeft meer dan 50 jaar geleidehonden gehad. Af en toe was dat wel eens lastig, maar dankzij de geweldige inzet van KNGF Geleidehonden is dat toch maar mooi gelukt!
Ziezo-Beurs
12
Met vriendelijke groet, Machteld van der Meij
Tijdens de Ziezo-Beurs van 17 tot en met 19 januari 2008 pakken we flink uit. Op de stand staan onze instructeurs paraat voor het beant woorden van de vele vragen, om even bij te kletsen met oude bekenden en kennis te maken met aspirant-geleidehondgebruikers. Voor (nog) niet-geleidehondgebruikers is het natuurlijk mogelijk om te ervaren wat het is om met een geleidehond te lopen. Onder begeleiding van de instructeurs kunnen zij een rit maken met de geleidehondensimulator DogSim. Ter ontlasting van vermoeide ‘beursvoeten’ bent u, als KNGF-geleidehondgebruiker, ook van harte welkom op het KNGF Geleidehondenplein voor een hapje, een drankje, een behandeling van de masseuse (voor mens en hond) of een bezoek aan de honden trimster. Bij de loterij kunt u vele leuke prijzen winnen en maakt u iedere dag kans op een Wayfinder Access navigatiesysteem. Kom een gokje wagen en neem uw (visueel gehandicapte) familie of vrienden gerust mee. Wellicht ontdekken zij, net als u, de vele voordelen die een geleidehond te bieden heeft. Wij zullen ze graag ontvangen. De stand is een samenwerkingsproject met Geleidehondenopleiding Ans L’abee. Dus, nooit eerder was er zoveel geleidehondenexpertise per cm2 op de Ziezo-Beurs aanwezig. Graag tot ziens op de Ziezo-Beurs!
Reactie van de redactie: Gerrit van der Meij, de vader van de schrijfster van bovenstaande brief was inderdaad doofblind en heeft desondanks steeds met een geleide hond gelopen. Hij was de enige ‘in zijn soort’ en daarmee de befaamde uitzondering die de regel bevestigt. Daarbij moet worden opgemerkt, dat Gerrit van der Meij al een ervaren geleidehondgebruiker was toen hij, ten gevolge van een ziekte, doof werd.
Op vakantie met uw geleidehond Ook in 2008 kan het weer! FlexChalet organiseert twee vakantieweken, speciaal voor u en uw geleidehond in Crans Montana, Zwitserland. Natuurlijk is ook uw partner of reisgenoot van harte welkom. U verblijft met hun hond op een ruime kamer en u geniet van de complete verzorging van de Nederlandse staf. Ontbijt, diner, koffie en thee en de schoonmaak zijn inbegrepen. De Zwitserse Alpen, waar het chalet Vermala ligt, is een rijk wandelgebied. Hond én baas kunnen hier genieten van de rust en de gezonde berglucht.
Met de onderstaande coupon kunt u zich inschrijven. Stuur deze naar FlexChalet, Postbus 95373, 2509 CJ in Den Haag. Schrijft u zich snel in want het aantal plaatsten is beperkt. We zien u graag in ons chalet Vermala!
FlexChalet
13
Tel: 070-347 23 23 E-mail:
[email protected] U kunt per e-mail een informatiepakket aanvragen
JA
✂
Ja, ik maak graag gebruik van deze speciale aanbieding om met mijn geleidehond naar Zwitserland te gaan! 5-12 juli 2008/ 13-20 september 2008 (doorstrepen wat niet van toepassing is)
De vakantieweken zullen georganiseerd worden van: 5 tot en met 12 juli 2008 en 13 tot en met 20 september 2008
Petplan zorgverzekering mogelijk ook voor bestaande cliënten interessant Nieuwe cliënten die hun geleidehond verzekerd hebben bij andere dieren zorgverzekeraars dan Petplan, zijn vanaf eind 2006 geconfronteerd met een royale prijsverhoging. Bestaande geleidehondgebruikers die al een polis hadden, zullen met ingang van 1 januari as. mogelijk ook te maken krijgen met deze grote prijsstijging. ‘Huisverzekeraar’ Petplan biedt KNGFgeleidehondgebruikers 20% korting op een Pluspakket of Totaalpakket inclusief € 50,- aan preventieve zorg en is behandeling van heup- en elleboog
In de rubriek ‘door u’ publiceren wij brieven van lezers. De redactie verwelkomt ingezonden brieven, maar houdt zich het recht voor (te) lange brieven in te korten. Bij voorkeur zijn inzendingen niet langer dan ½ A4 (getypt) en liever niet door uw hond ‘geschreven’.
aandoeningen standaard meeverzekerd. Door de prijsstijging van andere verze keraars kan Petplan wellicht ook oudere geleidehonden tegen een interessant tarief verzekeren. Voorwaarde is wel dat de hond op het moment van verzekeren gezond moet zijn. Petplan adviseert eerst contact met hen op te nemen om uw premie te laten berekenen. Mocht een overstap voor u interessant blijken, dan zal Petplan deze volledig voor u verzorgen. Voor meer informatie: Petplan 0299 451011
Voor cliënten van KNGF Geleidehonden is er een speciale korting. U betaalt € 349,- en uw begeleider betaalt slechts € 99,-. Dit komt neer op een korting van € 250,- De geleidehond mag geheel gratis mee. Mocht u meer dan één hond willen meenemen dan betaalt u een toeslag van € 49,- per hond. U kunt zelfstandig naar Zwitserland reizen door middel van de ICE trein (hoge snelheidtrein). Blindengeleidehonden mogen gratis mee. U kunt natuurlijk ook per auto reizen. Bij voldoende inschrijvin gen regelt Flexchalet een comfortabele touringcar om naar Zwitserland te reizen. De kosten van het reizen per touringcar zijn afhankelijk van het aantal deel nemers, maar zal niet hoger zijn dan € 300,- per persoon.
Naam:
Aantal personen (1 of 2):
Geboortedatum:
Aantal honden:
Geboorteplaats:
Aantal gewenste kamers:
Geboorteplaats: Adres: Postcode en plaats: E-mail:
Telefoonnummer:
Eventuele bijzonderheden (vegetariër, dieet, allergie):
Nieuws en Wetenswaardigheden
14
Robinson is de geleidehond van Hans van het Hof. Als geleide hond maakt hij regelmatig bijzondere, grappige, verdrietige of ontroerende gebeurtenissen mee waarvan hij ieder kwartaal verslag doet in Ten Geleide.
Proefproject autismegeleidehonden
UPDATE
Interview dr. Marie José Enders
“Ik vind het een prachtig project” Psychologe en onderzoeker naar mens-dierrelaties Dr. Marie José Enders is verbonden aan de Capaciteitsgroep Klinische en Gezondheidspsychologie van de Universiteit Utrecht. Voor KNGF Geleidehonden doet zij onderzoek naar het effect van de autismegeleidehonden en
Hoge nood! Planning PPZ De afdeling Puppy- en Pleeggezinnenzorg bezoekt op regelmatige basis zo’n 170 pups in verschillen de pleeggezinnen, verspreid over Nederland. Om al deze bezoeken te kunnen afleggen is een uit gekiende planning noodzakelijk. De consulenten merken dat het lastiger wordt de planning rond te krijgen. Dit komt omdat er steeds vaker pleeg gezinnen zijn die op een voorgesteld tijdstip niet kunnen. Natuurlijk zijn er altijd dringende redenen waarom een door ons voorgesteld bezoek niet schikt. In dat geval zullen wij hier rekening mee houden. Anderzijds zou u ons enorm helpen als u alleen zeer dringende redenen zou laten gelden als belemmering voor een bezoek. Uw adres ligt namelijk altijd op een route van meerdere pleeggezinnen. Als u niet kunt, betekent dat dat wij een hele dag moeten omplannen of dat de consulente alleen voor uw pup de reis nogmaals moet afleggen. Wij zouden het daarom fijn vinden als u zo flexibel mogelijk bent. Vast bedankt!
Postzegels op antwoordnummerenvelop geen voordeel voor óns Om het onze pleeggezinnen gemakkelijk te maken, kunnen zij hun rapportages insturen met een antwoordenvelop. Voordeel hiervan is dat zij geen postzegel hoeven te plakken. In het vakje waar normaliter de postzegel komt, staat nu nog de tekst; ‘postzegel plakken hoeft niet, maar mag wel’. De bedoeling hiervan is om de verzender de beslissing te laten de porti voor eigen rekening te nemen of dit aan ons over te laten. We moeten als fondsenwerver immers op de kleintjes letten. Vanaf 1 juli jl. is er iets veranderd. Of u nu wel of geen postzegel plakt, de ontvanger, wij dus, moeten altijd de portokosten afrekenen. Plakt u toch een postzegel, dan komt dit ten goede aan TNT Post. Stuurt u de envelop dus voortaan maar gewoon zónder postzegel.
Deze keer was niet ik, maar het baasje degene die hoognodig een plasje moest doen. In een groot warenhuis gingen we op zoek naar de toiletten. Na het een paar keer gevraagd te heb ben en de goede stuurmanskunst van mij, vonden we de uit laatplaats voor het baasje. Net toen we naar binnen wilden gaan, hoorden we een stren ge stem achter ons. “Die hond mag hier niet binnen.” Normaal legt het baasje rustig en netjes uit dat ik een blindengeleide hond ben. Maar als je hoognodig moet, heb je geen tijd voor beleefdheden! “Oké”, zei hij en vroeg de dame om hem dan even het heren toilet te wijzen. “Dat mag ik niet, en die hond moet weg”, was het snibbige antwoord. Het baasje gaf me het commando om te gaan liggen en natuurlijk gehoorzaamde ik hem. Met zijn stok baande hij zich een weg en ging de eerste de beste deur in. De inmiddels vuurrood aangelopen dame riep: “daar mag u niet in, die is alleen voor dames!” Ik hoorde mijn baasje met zijn stok een ‘jongensuitlaatplek’ zoeken. Uiteindelijk ging hij een deur in. Even later kwam hij zichtbaar opgelucht naar bui ten en riep mij. Vrolijk huppelde ik naar hem toe en negeerde de boze blikken van de toiletjuffrouw. Hij pakte mijn beugel en ontspannen leidde ik hem naar buiten. “U moet nog betalen!” hoorden we haar roepen. “U mag mij toch niet wijzen waar ik moet betalen!”, riep mijn baasje en we vertrokken. Net voordat we naar buiten gingen vroeg het baasje aan iemand waar de infobalie was. Een vriendelijke dame liep met ons mee. We melden ons en een medewerkster stond ons te woord. Onschuldig vroeg het baasje of hij met mij naar binnen mocht. “Natuurlijk meneer, uw hond is hier van harte welkom”, was haar verbaasde antwoord.Het baasje vertelde haar over onze ervaring van zojuist. De medewerkster legde uit dat ze op dit moment veel vakantiekrachten in dienst hadden, maar dat zij wel het een en ander zou rechtzetten bij de toiletjuf. Tevreden en na een vriendelijk afscheid verlieten we de winkel. Inmiddels ‘moest’ ik ook wel nodig na al dat oponthoud. Gelukkig hoefde ik niet zo lang te zoeken naar een jongens- of meisjestoilet. Een goot is genoeg. En nog gratis ook!
Groetjes, Robinson
evalueert zij het proefproject. Enders: “Voor zover ik het nu kan overzien, is het een project wat zeker al wat vruchten afwerpt.”
Welke vruchten zijn dat? “Wat ik zie is dat de kinderen en hun ouders op een heel relaxte en veilige manier op straat lopen. Dit in tegenstelling tot vóór de komst van de hond, waarbij de kinderen zich heel gemakkelijk losrukten en de straat op renden. Het voegt bovendien toe aan de kwaliteit van leven van de ouders. Zij zijn veel vrijer geworden in hun contacten met de buitenwereld. Ze ondernemen meer en zij voelen zich daar plezierig bij. Verder lijkt het of de kinderen zich steeds verder ont wikkelen en gedragsvorderingen maken. U zegt ‘lijkt’. Is het niet zeker? “Ik doe het onderzoek aan de hand van een dagboek studie. De ouders houden over het gedrag van hun kinderen een dagboek bij. Verder bezoek ik de kinde ren regelmatig. Ik observeer ze in de thuissituatie en tijdens het lopen met de hond. Op basis van wat ikzelf observeer en op wat de ouders mij vertellen, zien we dat er heel positieve ontwikkelingen zijn. We hebben echter geen controlegroep (een vergelijkbare groep
kinderen zonder autismegeleidehond. Red.), vandaar dat ik zeg ‘lijkt’.” Welke gedragsvorderingen neemt u waar? “Ik hoor van de ouders dat de kinderen rustiger wor den. De ouders durven nu dingen te ondernemen waar ze vroeger enorm tegen opzagen. Uit een eerdere studie met autistische kinderen die ik deed, bleek dat kinderen geconcentreerder zijn in aanwezig heid van een hond en dat de hond als motivator werkt. Het zet kinderen aan tot betere prestaties. Deze effecten zijn ook zichtbaar bij de kinderen die een autismegeleidehond hebben.” Autistische kinderen bloeien dus op door de hond? “Ik denk het zeker. Het kind heeft een zekere controle over de hond, hij krijgt een goed zelfgevoel en hij heeft iets waar hij voor kan zorgen. De ondubbelzinnige communicatie van honden is erg prettig voor autisti sche kinderen. Een hond is zoals hij is. Bij mensen is dat wel eens anders.” Een kenmerk van autisten is dat zij zich moeilijk kunnen inleven in de gevoelens van anderen. Is het welzijn van de hond bij deze kinderen gewaarborgd? “Ik vind dat een heel goede vraag. Ik denk dat het zoals KNGF Geleidehonden het doet, met jonge kinderen en sámen met de ouders, goed gaat. Je kunt kinderen leren dat zij voorzichtig moeten zijn, maar de ouders moeten er toch altijd bij zijn. De hond moet altijd beschermd zijn.” Wat is uw indruk van het project zover? “Ik vind het prachtig! Ik zei meteen ja, toen ik gevraagd werd het te evalueren. Het heeft afgezien van de veiligheid en mobiliteit die de honden brengen, heel veel positieve bijeffecten voor het kind en de ouders. Deze autismegeleidehonden brengen zoveel plezier en ontspanning, daar kunnen beide partijen heel veel profijt van hebben.”
15
Laika
Oeska
Perro
Radja
Ravello
Roos
Roxanne
Seven
Shira
Silla
Sophie
Spike
OP
Honden SCHOOL Spotty
Tessa
Theuntje
Thomas
Tika
Turan
Udin
Udo
Uno
Uriël
Uska
Xander
