LEV Lieve mensen,
LEVLEV-3 Beste mensen, Het is me een plezier opnieuw een LEVLEV-krant aan u voor te stellen. Zes actieve gemeenteleden doen hun verhaal, vertellen over hun geloof en spreken wensen uit voor de toekomst. Zo kunnen we hen alvast beter leren kennen als voorloper voorloper op de samenvoeging van de beide wijkgemeenten. Dit maal is er als thema gekozen voor actualiteit. De betrokkenen hebben op dit moment allemaal een duidelijk herkenbare functie in de kerkelijke circuits. Vanaf deze plek bedank ik hen voor hun bijdragen bijdragen en als lezer wens ik u en jullie veel leesplezier. Marinus Zwijnenburg, Redacteur LEVLEV-kranten
Als moderamen (dagelijks bestuur) van een wijkgemeente deel je nog wel eens je zorg dat het zo lastig is om ambtsdragers te krijgen. Maar als je dan eens de lijst van vrijwilligers, die een taak hebben binnen de gemeente bekijkt, dan moet je bekennen dat er wel degelijk veel gebeurt op allerlei gebied. Dan ben je toch weer dankbaar dat we dit met elkaar mogen doen. Des te meer ben je trots op dat er nu weer een nieuwe uitgave van LEV voor je ligt, dank zij de bijdragen van gemeenteleden. Een uitgave waarin weer een aantal gemeenteleden van zowel De Gaarde als De Morgenster aan het woord komen. Prachtig om ook op deze wijze elkaar te ontmoeten. Toch blijft er enige zorg bestaan over het gebrek aan ambtdragers. Momenteel komt er feitelijk teveel werk op de schouders van enkelen te liggen. Denk daarbij aan het werk van kerkrentmeesters en ook diakenen en ouderlingen zijn erg nodig. Graag willen we u/jou oproepen om u/jou voor een periode beschikbaar te stellen. Wat LEV-3 betreft willen we Marinus Zwijnenburg hartelijk bedanken voor zijn inspanningen om deze uitgave weer te verzorgen. We hopen dat deze uitgave opnieuw een bouwsteentje mag zijn in het samenwerkingsproces tussen onze beide wijkgemeentes. Marijke de Vries voorzitter De Morgenster Henk Dekker, voorzitter De Gaarde
Hoe kijk jij eigenlijk aan tegen Geloven? Geloven?
1
LEV Adri Reijm, lid van de beroepingscommissie Een echte globalist kan je me niet noemen. In 1954 geboren in Capelle en als een van de eerste dopelingen van de kerk aan de Fresiastraat in de wijk Schenkel gereformeerd geraakt. Niet altijd in Capelle gewoond, maar zeker het grootste deel van mijn leven in deze moerassige contreien vertoeft. Het DNA van de familie Reijm overerft, hetgeen aan de oostelijke kant van Rotterdam rijkelijk verspreid schijnt te zijn. Mocht je nog een verlopen telefoonboek tegenkomen dan zijn pagina’s daarin bezaaid met deze geslachtsnaam. De agrarische achtergrond van het voormalige lintdorp Capelle verloochent zich niet. Diverse nog bestaande oorspronkelijke boerderijen zijn ooit geëxploiteerd geweest door opa’s en oudooms uit de familie. De gereformeerden bezochten trouw de van origine gereformeerde Prins Alexander lagere school op de hoek van wat de Capellenaar kent als het kruispunt. Er moet er ooit maar een zijn geweest. Het is mij zo goed bevallen dat ik het onderwijs nooit meer verlaten heb en nog steeds dagelijks op school te vinden ben. Onderwijs werkt voor mij verslavend. Tal van scholen in binnen- en buitenland om diverse redenen bezocht; niet door barse verwijdering door de hand van de schoolleider, maar uit pure belangstelling wat er daar te leren viel. Tenslotte was de Cito-toets met schooladvies nog geen gegeven richtingwijzer in de warme en herkenbare wereld van de 50-er jaren. Toen werd je eigenhandig geselecteerd op basis van de loopbaan van je vader en de wijsheid van de meester. De enige onderbreking die dreigde mij van de honger naar kennis af te snijden leek de dienstplicht te worden. Het lot behoedde mij daarvoor, want onder krijgstucht gesteld, kon ik alsnog naar de schoolbanken van de School van de Militaire Inlichtingendienst. Een efficiënte leerschool om de Russische taal onder de knie te krijgen. Daar heb ik later veel plezier aan beleefd en gebruik van kunnen maken bij het wereldkampioenschap schermen, tal van bezoeken achter het ijzeren gordijn en vele projecten met Russische scholen. Gesetteld in Capelle met echtgenoot en drie kinderen inmiddels het ouderlijk huis ontgroeid- is ook mijn echtgenote overtuigd pedagoge in het Rotterdamse voor aanstormend talent. Zelf houd ik me sinds vele
2
jaren bezig met een leidinggevende rol. Eerder als directeur bij Albeda sinds enkele jaren bij een andere onderwijsorganisatie als directeur van een VMBO en MBO-school. In Schollevaar zijn we als gezin beland in een wijkcentrum aan het Maria Danneelserf. Dat was lange tijd de kerk van Capelle onder de bezielende handen van ds. Kees Buist. De doe-het-zelf-allergie heb ik aan de kant gezet bij de bouw van de Morgenster en flink de handen uit de mouwen gestoken om de bouwkosten van de Morgenster niet te laten ontsporen. Tot op de dag van vandaag is er nog geen ontdekking gedaan van financiële misstanden door projectmanagers en financiële goochelaars bij dit bouwproject. Onder gereformeerden lijken die niet te bestaan? De persoonlijke geloofsbeleving wordt versterkt door de mensen die je in de kerk ontmoet, als die kerkelijke gemeente qua cultuur past bij jezelf. Geïnspireerd raken en verdieping in je geloof ervaren vraagt niet om consumentengedrag maar om een actieve opstelling. En uiteraard als je de kerk als zinvol voor jezelf ervaart is het niet vreemd tijd in de gemeente te steken. Je wordt er vorstelijk voor betaald. Leiding kindernevendienst, ouderling, voorzitter van de facilitaire dienst en in de huidige rol van schenker van koffie hebben tal van uren op prettige wijze weten te vullen. Nu door de bijeenkomsten met leden van de wijkgemeente Oostgaarde in de beroepingscommissie merk ik dat de verschillen tussen de wijkgemeenten marginaal zijn te noemen. Mijn verwachting is dat het samengaan en samenwerken in Gods wijngaard zinvol, productief en gezegend wordt. Adri Reijm
LEV
Kleurplaat
3
LEV Ben Krabbendam, jeugdouderling Mijn naam is Ben Krabbendam, ik ben achtentwintig jaar en woon nu vier en een half jaar in Capelle aan den IJssel. Van beroep ben ik landmeetkundige en ik ben momenteel werkzaam bij de Veiligheidsregio Utrecht waar ik een geografisch informatiesysteem realiseer voor de brandweer. Ik ben opgegroeid in Woerden en kom uit een gezin van drie kinderen. Ik heb een broer en een tweelingzus. Regelmatig kom ik nog in Woerden om mijn ouders te bezoeken of om met (oude) vrienden af te spreken. Ik heb warme herinneringen aan mijn jeugd, waarin ik op een onbezorgde manier van het leven genoot. Deze gevoelens zijn ook sterk verbonden met de kerk waarin ik me altijd als een vis in het water heb gevoeld. Ik genoot van de wijze woorden, de mooie klanken van de muziek en van de stilte. In 2005 op Paasmorgen heb ik dan ook openbare belijdenis afgelegd van mijn geloof wat voor mij een enorm belangrijk moment is geweest in mijn relatie met God. Die zomer heb ik ook Israël mogen bezoeken wat een enorme extra dimensie gaf aan mijn geloofsleven.
Twee Twee, een simpel cijfer, een getal zo klein, Maar wat zou de wereld zonder tweeën zijn? Alles in het leven heeft twee zijden Zo is er donker maar ook licht Zo zijn er goede maar ook slechte tijden Twee wordt geassocieerd met evenwicht Twee kan veel meer dan de som der delen Zonder twee, zou er geen “paar” bestaan Geen één-tweetje en geen dubbelspelen Geen stel, geen dialoog, geen duo-baan. Een vogel kan niet vliegen met één vleugel Een mens niet lopen met één been Geen paard te mennen met één teugel Twee is meer dan één plus één Samenwerken met een ander In welke vorm men dat ook giet Met z’n twee, een klankbord voor elkander Waarbij men van gezamenlijk succes geniet Twee wijken hebben nu elkaar gevonden Twee zullen samen werken gaan Twee wijken in Geloof verbonden Om er met z’n tweeën voor te gaan Met z’n tweeën in de wereld van het heden Samen levend rondom Zijn gebod, Waarin geloof, hoop en liefde wordt beleden, als het ultieme dienen van Hem, onze God Ook als de geloofsbeleving eens verschilt blijft dan elkaar beschouwen met respect. Alleen dan wordt all’ onenigheid verstild en wordt Zijn woord tot leven weer gewekt. Heer, laat die twee meer zijn dan de som der delen Ga met uw Geest hier aan het werk Dan zullen we uiteindelijk met heel velen Krachtig bouwen aan uw kerk.
De gemeente van De Gaarde heb ik leren kennen als een gastvrije, warme en open gemeenschap. Mijn eerste jaren in Capelle aan den IJssel waren erg intensief omdat ik mijn weg wilde vinden in een voor mij geheel
Rianne van Oostgaarde-Schollevaar
Lees verder op volgende pagina
4
LEV nieuwe omgeving en omdat ik fysiek werd belemmerd door cardiale problemen. Deze periode heeft tegelijkertijd voor mij ook heel vormend gewerkt. Ik heb geleerd dat je niet vanzelfsprekend gezond bent en dat het belangrijk is om datgene in het leven te doen waar je hart naar uitgaat en om keuzes te maken die je daar brengen. Voor mij kwam daarin mijn diepe passie voor de kerk en voor muziek naar boven. Ik heb de propedeuse van de opleiding Godsdienst Pastoraal Werk gevolgd, heb twee jaar gezongen in koren en ben nu sinds een jaar enthousiast bezig met het volgen van muzieklessen voor cello. De keuze om me in te zetten als jeugdouderling is ook verbonden met het bovenstaande. De vreugde die ik mag ervaren in het jeugdwerk is enorm!De samenwerking tussen De Morgenster en de Gaarde is me veel waard. In de eerste plaats omdat ik geloof dat er meer is wat ons verbindt dan wat ons scheidt. In de tweede plaats omdat ik geloof dat we samen sterker staan en dat is ook nodig in deze tijd waarin de kerk in Nederland het moeilijk heeft. Wat betreft het jeugdwerk ben ik opzoek naar de verbinding. Bovenal hoop ik met het jeugdwerk bij te kunnen dragen aan een verbinding tussen de jeugd met God en Christus omdat het hier uiteindelijk allemaal om draait. Maar ook aan een verbinding tussen mij en de jeugd en aan een verbinding tussen de jeugdonderling. Ook al is dit soms een enorme uitdaging!
Peter Kroon, lid van de beroepingscommissie Peter Kroon is een 48 jarige PKN’er van Oostgaarde. Hij vertelt het volgende: Ik ben Ned.Hervormd opgevoed en ik ging met mijn ouders naar de Pelgrimskerk in Rotterdam - IJsselmonde. Mijn ouders waren kerkelijk actief en als kind ging ik naar de zondagsschool en later de jeugdkerk. Toen wij als gezin, met onze twee kinderen, elf jaar geleden in Middelwatering kwam wonen, hebben we diverse kerken bezocht en hebben we gekozen voor de Gaarde. De Gaarde viel op door de enorm gastvrije uitstraling, de actieve jeugd en de leuke jonge dominee (Ruud Stiemer). Ik werd betrokken bij vorming en toerusting. We organiseerden groot huisbezoek en trainingen voor de leden van de wijkteams. Na een paar jaar werd ik gevraagd om in de kerkenraad te komen, hetgeen ik met veel plezier heb gedaan. Ik werd eerst ouderling en toen Aat Ouwehand na vele jaren als voorzitter wegging, heb ik hem gedurende enkele maanden vervangen. In dezelfde periode zwaaide Tanja Brouwer af en werd ik tijdelijk scriba voor drie jaar. Met een kleine, maar actieve kerkenraad hebben we ons door een moeilijke periode heen geslagen.
Als het op de reis van het geloof soms moeilijk is dan kan ik terugvallen op mijn belijdenistekst en daar wil ik graag mee afsluiten. Paulus schrijft in Filippenzen 4
vers 13: Ik ben tegen alles bestand door Hem die mij kracht geeft. Ben Krabbendam
5
LEV Vanwege drukke werkzaamheden wilde ik wel wat minder kerkelijke verplichtingen. Na zes jaar kon ik mijn werkzaamheden als scriba overdragen en werd ik gevraagd om zitting te nemen in de beroepingscommissie. Een beroepingscommissie die in een bijzondere situatie zit omdat we een voorganger zoeken die voor twee samenwerkende gemeenten wil werken. Ik ben mij ervan bewust dat we een veelzijdig persoon zoeken. Een persoon die kan inspireren (zowel in de dienst als daarbuiten) als kan organiseren. Als beroepingscommissie zijn we optimistisch en geloven er in dat we een aantrekkelijke vacature hebben die we in de komende periode trachten in te vullen.
fijne kerk in Capelle wist en hij raadde ons De Morgenster aan. Vanaf de eerste keer dat wij hier kerken hebben wij ons thuis gevoeld in De Morgenster. De betrokkenheid die heel open en gastvrij is, spreekt ons erg aan. Niets wordt opgelegd of automatisch van je verwacht. Om mijn steentje bij te kunnen dragen en de gemeente nog beter te leren kennen, ben ik al vrij snel mee gaan draaien met de kindernevendienst en met LiCoS (Liturgie Commissie Schollevaar, deze bestaat al een aantal jaren niet meer). In 2000 is ons eerste kind, Steven, geboren en al snel bleek dat er meerdere gemeenteleden waren die rond dat jaar een kind hadden gekregen. Dat zorgde voor een bijzondere band. Niet alleen in de kerk maar later ook met bijvoorbeeld baby zwemmen, zagen we elkaar. In 2002 is onze tweeling Lisa en Chris geboren. De doopdienst met ds. Marijn Gilhuis (hij had ook al Steven gedoopt) zullen we nooit meer vergeten. In ieder geval is een doopdienst altijd erg mooi en bijzonder, vind ik, maar als je dan twee kinderen tegelijkertijd mag dopen dan voel je je zo rijk en gezegend. In 2005 is ons vierde kind Rob geboren, we zijn zeer dankbaar dat onze wens vervuld mocht worden. We genieten erg van onze kinderen en we vinden het fijn dat zij zich ook zo thuis voelen in de kerk.
Over die samenwerking ben ik zelf altijd erg enthousiast geweest. Zeker als het gaat om het bieden van interessante activiteiten voor de jeugd kunnen we beter samenwerken. Dat blijkt ook wel uit datgene wat er nu al samen is georganiseerd (zoals de “I believe” jeugddienst van begin maart). De kinderen (inmiddels 12 en 16) zijn eveneens enthousiast over de samenwerking met de Morgenster. Het blijkt nu weer mogelijk om met een aantal leeftijdsgenoten Libra nieuw leven in te blazen. Ik ben voorzichtig positief over de toekomst van de Gaarde. De samenwerking met de Morgenster geeft weer nieuw elan en kan mij niet ver genoeg gaan. Peter Kroon
Caroline Roerade, jeugdouderling Hallo, ik ben Caroline Roerade. Sinds oktober 1994 zijn Mark en ik getrouwd en zijn wij in Capelle Schollevaar komen wonen. Bij ds. Jacob Korf, destijds dominee in de Open Hof in Rotterdam Ommoord, hebben wij belijdenis catechisatie gedaan, wat wij als zeer prettig hebben ervaren. Daarom heeft ds. Korf ons ook getrouwd. Tijdens onze voorbereiding op ons huwelijk vroegen wij aan hem of hij een
Toen Siska de Lange vorig jaar aan mij vroeg of ik jeugdouderling wilde worden, vond ik dat in eerste instantie best heel erg spannend. Maar al snel voelde ik dat ik deze stap wilde zetten. Het is voor mij erg fijn om te ervaren dat je er niet alleen voorstaat, dat God altijd met je meegaat. God is voor mij zo liefdevol en zo groots, niet te bevatten gewoon. In een lied, een preek of door een ontmoeting kan ik soms zo door God geraakt worden, dat ik daar emotioneel van wordt. Ik had dat laatst
6
LEV Met veel van onze ouderen heb ik teruggekeken op hun leven, op de mooie en de moeilijke dingen daarin. Met natuurlijk ook de vraag wat het geloof in hun leven voor hen heeft betekend, vooral ook in de verschillende fases daarin. Ik heb geprobeerd, samen met de ander, dat vaak boeiende levensverhaal te verbinden met het verhaal van God. Vaak zie je dat het Godsbeeld voor mensen in hun lange leven is veranderd, waardoor soms ook onze ouderen kunnen worstelen met vragen. Het is voor mensen belangrijk in een gesprek de gelegenheid te krijgen deze vragen te kunnen stellen en er over te kunnen praten.
bijvoorbeeld nog toen ik de bloemen bij mevrouw Truus de Jonge mocht brengen. Een demente vrouw die zo blij was met het bloemetje en met mijn komst (terwijl zij mij helemaal niet kent). Dan voel ik alleen maar dankbaarheid dat ik dit mag doen. Daarnaast is het ook zo fijn om te ervaren dat als je iets moet organiseren met elkaar, we elkaar ook zo vaak goed aanvullen. De één kan mooie flyers/ uitnodigingen maken, de ander heeft weer erg in de kleine dingetjes die we niet moeten vergeten, weer een ander kan weer mooie dingen maken etc. Als jeugdouderling ben ik ook erg blij met Ben Krabbendam. Samen zijn we vorig jaar in dit werk gestapt. Hij voor de Gaarde en ik voor de Morgenster en het is erg prettig om met elkaar samen te werken en onze talenten te bundelen. Ook al kan ik me voorstellen dat het samengaan in de toekomst voor sommige mensen best spannend is, zelf heb ik er tot nu toe alleen maar fijne ervaringen aan overgehouden. Ook tijdens de startweek van het afgelopen jaar heb ik dat gemerkt. Ik wens iedereen veel liefde van God toe en ik hoop dat een ieder dat ook in zijn dagelijks leven mag ervaren.
Een ander belangrijk onderwerp van gesprek is vaak ‘het ouder worden’. Veel ouderen voelen zich dankbaar voor wat het leven hen heeft gebracht en kijken met vertrouwen naar de toekomst. Maar het ouder worden kan voor mensen soms ook een moeilijke levensfase zijn. Een levensfase waarin er veel beperkingen van gezondheid kunnen ontstaan en waarin men steeds meer dingen moet leren loslaten. Voor veel ouderen vallen er steeds meer dierbare mensen om hen heen weg, zodat men veel verliezen moet leren aanvaarden en verwerken. De moeilijkste taak waar de oudere mens voor komt te staan is toe te moeten leven naar het levenseinde en uiteindelijk het leven, in vertrouwen op God, los te moeten laten. Ik vond het soms ontroerend mooi sommige van onze ouderen tot aan de dood te hebben mogen begeleiden. In die begeleiding mocht ik, samen met de ander, troost putten uit ons geloof in God. Want al gaat ons aardse leven enerzijds naar de dood toe, we mogen anderzijds leven vanuit de verwachting van een Nieuw Leven bij God. We mogen leven vanuit het Licht van Pasen en van de overwonnen dood. Dat geeft het ouder worden een geweldig perspectief. Dan wordt ons leven hier op aarde een pelgrimsreis naar een Leven bij God. Ik vind het een voorrecht een stukje van die pelgrimsweg met onze oudere
Caroline Roerade
Heleen Lanser, ouderenpastor Ontmoetingen van mens tot mens Er is mij gevraagd in deze LEV-krant iets over mijn werk te vertellen en dat wil ik natuurlijk graag doen. Ruim vijf jaar ben ik nu voor De Gaarde werkzaam in de functie van ouderenpastor. In deze functie bezoek ik onze gemeenteleden die wonen in verzorgingshuis ‘De Roo’, in de seniorenwoningen aan de Baronie, in de serviceflat ‘IJsselzicht’ en in woonzorgcentrum ‘De Meridiaan’. Ook bezoek ik deze mensen bij een opname in het ziekenhuis of verpleeghuis en leid ik bij overlijden hun uitvaart. Ik vind het mooi in het ouderenpastoraat werkzaam te mogen zijn.
7
LEV gemeenteleden te mogen meelopen. Mensen hebben mij tijdens dat ‘meelopen’ veel toevertrouwd. Zich in alle kwetsbaarheid laten zien. En juist doordat mensen zich kwetsbaar durven opstellen kunnen er mooie ontmoetingen ontstaan. Ontmoetingen waarvan ik intens hoop dat God daarin nabij kan komen. Heleen Lanser
In die tijd heb ik Tine(mijn vrouw) leren kennen met wie ik in 1984 getrouwd ben. Na een aantal jaren in Schiedam gewoond te hebben zijn we in 1987 in Schollevaar komen wonen. We zijn gezegend met drie kinderen, waarvan de oudste inmiddels uit huis is. Alle drie volgen momenteel een opleiding in het (hoger) beroepsonderwijs in uiteenlopende richtingen. Nadat we in het begin enige jaren in de Immanuelkerk gekerkt hebben zijn we uiteindelijk in de Morgenster terecht gekomen. Hier vonden we een warme gemeenschap waar we ons nog steeds thuis voelen. Het geloof ervaar ik veelal in de contacten tussen mensen onderling, in de natuur en de muziek. In mijn vrije tijd luister ik graag naar klassieke muziek en lees ik veel.
Fred Noordman, lid van de beroepingscommissie Ik ben Fred Noordman, geboren op 24 mei 1956 in Den Haag. Tot mijn vierentwintigste ben ik daar ook woonachtig geweest. Ik heb een katholieke opvoeding genoten in een tijd dat er in het lager onderwijs nog aparte jongens- en meisjesscholen waren. In die periode zong ik in een jongenskoor dat door een van de broeders werd geleid. Samen met een mannenkoor verzorgden we op hoogtijdagen de muzikale invulling van de mis.
Mede via de contacten op de basisschool van de kinderen werd ik gevraagd om jeugdouderling te worden. Dat was het begin van een lange 'carrière' in het kerkenwerk; zoals kerkrentmeester, ouderling, lid van de liturgiecommissie, beheerscommissie en nu nog steeds als koster in de Morgenster. In die lange periode heb ik twee keer in een beroepingscommissie mogen deelnemen. Die ervaring was voor de kerkenraad aanleiding mij te vragen voor de huidige gezamenlijke beroepingscommissie van de Gaarde en de Morgenster. Ondanks het vele werk (als secretaris) is het een dankbare taak om op zoek te gaan naar een nieuwe voorganger. Ik zie uit naar de contacten die dat oplevert en het spannende moment van de 'witte rook'.
Mijn werkzame leven ben ik begonnen bij de gemeente Schiedam waar ik als verkeerskundige onder andere betrokken ben geweest bij de voorbereiding van tram- en metroprojecten.
Fred Noordman
We zoeken vrijwilligers voor het organiseren van het startweekend na de zomervakantie. Wie wil zich inzetten bij het voorbereiden. Kom op jongeren, laat zien wat jullie zouden willen.
Rebus 8
