Lei of Emeralds Spring Time Show van 5 mei 2009 Een sfeer impressie door Cees Bakker
5 mei 2009-bevrijdingsdag, maar ook de datum waarop de Lei of Emeralds Springtime Show plaatsvond.
René, Nora , schoondochter Renee Ranti en hun toegewijde vrijwilligers Cissy
Winterkamp en Boy en Anita Swart zorgden weer voor een vlekkeloze organisatie en presentatie. De door René Ranti gekozen formule heeft zich inmiddels ruimschoots bewezen: een goede en ruime locatie, Wijkcentrum Stervoorde in Rijswijk, met uiterst lage consumptie prijzen en een assortiment
Indische snacks wederom verzorgd door Toko Isaku iki. Ook voor de rokers/rooksters was een
aparte zithoek gecreëerd en dat waren er nog heel wat. In de foyer was werk te zien en te koop van schilderes Hetty Ansing. Hiervoor was volkomen terecht veel belangstelling.
Het enige commentaar wat ik hoorde, dat men iedere 2 uur de parkeerschijf moest verzetten. Ook muzikaal is er een vast patroon: de middag is verdeeld in twee sessies, waarbij in elke sessie afgetrapt wordt door het huisorkest Everlite For Hawaiians, gevolgd door een optreden van gereputeerde
buitenlandse musici. Deze keer werd het geheel niet ‘verstoord’ door de televisieploeg van ‘Man bijt hond’, maar intussen loop ik dankzij René en Nora Ranti wel vol trots rond in een origineel Shaheen shirt, die zij dit uit Hawaii hadden geïmporteerd.
De Lei of Emeralds Shows hebben inmiddels een heel goede reputatie opgebouwd, hetgeen bewezen werd door bijna 200 bezoekers, waaronder een opvallend groot aantal muzikanten, veelal uit de Hawaiian sfeer. Om wat namen te noemen: George Dankmeyer, Henk Braaksma, Jan en Paula
van der Donck, Wim Koningsveld, Francine Rumahlewang, Anis Pattiasina, Wim van Lien, Cees van Loon, Rob de Kiewit, Hans van der Velden, Ger en Ron Hanson, Inge de Water, Roeffie Heinen,
Dolf Haring, Henk Smitskamp, Gerrit en Lolita Venema, maar ook Erik Westra en Jitske van den Oever van BluesInn en Jan enTrudy Visser van Promota Music Sales. Hun aller aanwezigheid
was zeker te verklaren door de exceptionele musici, die René Ranti had weten contracteren: Basil en Pat Henriques uit Engeland en de Fransman Bernard Glorian.
Het geluid werd geregeld door Walter Kuivenhoven, Sacha Gorter en Hans de
Ruiter, die net zoals René Ranti recentelijk het diploma Pro Audio&Recording Engineer behaald hebben.
De matinee werd om 13.00 uur muzikaal geopend door de groep Everlite For
Hawaiians, ingeleid door de charmante presentatrice Reneé Ranti. Deze band bestaat nog steeds uit René Ranti- leider/slaggitaar/zang, Jan van Elk-steelgitaar, Erick Winterkamp-sologitaar/zang,
bassist Dolf Lindeboom en Nora Ranti-zang. De groep zag er kleurrijk uit dankzij de door Nora Ranti ontworpen en vervaardigde blouses.
De hoogwaardige back- en frontline apparatuur heb ik in mijn vorige recensie beschreven, maar nieuw
was de fraaie Fender Custom Precission basgitaar van Dolf en DeVis steelgitaar van Jan. Het
blijft een klein wereldje, want bouwer van de DeVis, Jan Visser, was aanwezig, terwijl de eveneens aanwezige Jan van der Donck het element hiervan gemodificeerd heeft.
Ook de apparatuur van de buitenlandse gasten mocht gezien worden. Pat en Basil Henriques bespeelden beiden een prachtige Höfner Jazzica Custom met een gestoken sparrenblad en veel ebbenhout. Beide gitaren lijken aan de voorzijde identiek, maar hebben een mahonie achterzijde met
een verschillende tekening. Basil speelde daarnaast op een Fender C1000 pedal steel gitaar uit de
zestiger jaren met twee achtsnarige nekken, 8 voetpedalen en 3 knie hevels, welke hij beiden overigens heel sporadisch toepaste.
Basil gebruikte als versterking een digitale Yamaha Pro Mix 01 met ingebouwde effecten en Pat een AER combo. Bernard Glorian liet zich evenmin onbetuigd: een Duitse WBS Ultimate pedal steel gitaar met twee 10-snarige nekken, 8 voetpedalen en 3 knie hevels. Op mijn vraag waarom hij geen
Amerikaanse pedal steel gitaar gebruikte, antwoordde Bernard dat de kwaliteit van de WBS erg goed was, maar vooral omdat het qua service eenvoudiger was om met een Duitse leverancier te doen te hebben. Als effecten gebruikte Bernhard een Maxon 7 band grafische equalizer, een Behringer
Ultra Wah, een Bad Monkey Overdrive/Distortion, een Boss DD3 Delay en tot slot een Boss Reverb RV5, waarna het eindsignaal versterkt wordt door een Fender Steelking combo. Voor de
begeleidingmuziek gebruikt hij een Tascam GT1 gitaartrainer, welke apart versterkt wordt door een Wharfedale actieve monitor.
Omdat Remco Houtman verhinderd was, werd de ukelele in deze eerste set vakbekwaam gehanteerd
door Basil Henriques. De volgende nummers werden door de Everlites for Hawaiians ten gehore
gebracht: Bundle of Blues, Perfumes of Paradise, The One Rose, The Hukilau, I’ll weave a Lei of Stars, Kamalani O Keaukaha, Uluhua Wale Au, I’ll remember you en Fascinating Rhythm.
Ik kan mij persoonlijk wel vinden in deze repertoire keuze, want deze wijkt nogal af van het
gebruikelijke Hawaiian repertoire wat in Nederland wordt gespeeld. De Everlites blijven zich positief
ontwikkelen en dit geldt met name voor Jan van Elk en Nora Ranti. En dat dit ook door anderen onderkend wordt, blijkt dat Everlites for Hawaiians uitgenodigd zijn voor optreden tijdens de Pasar
Malam in Dordrecht. De muziek van Everlites for Hawaiians werd gevisualiseerd door de jonge danseres Ilona, die helaas door een blessure niet haar normale niveau bereikte.
Daarna was het de beurt aan het sympathieke Engelse duo Basil en Pat Henriques, die zowel fysiek
als communicatief een enorme tegenstelling vormen. De bescheiden Pat zingt en speelt alleen begeleidingsgitaar, terwijl de forse Basil alle solo partijen speelt en het geheel als een volleerde spreekstalmeester aan elkaar breidt, doorspekt met zijn typische Engelse humor. Basil gebruikt zijn Fender vooral als lapsteel gitaar en laat op gepaste wijze een drum- en bascomputer meelopen. Basil
en Pat vertolkten in eerste sessie de volgende nummers: Sweet Lelani, How do you do, Little Brown Gal, Carefree, The Sea and me, Waltzing at Dawn en tot slot Hula Blues.
De eerste sessie werd afgesloten door de Franse pedal steel guitarist Bernard Glorian. Bernard
speelt zeer geconcentreerd en doet nauwelijks iets aan publiekspresentatie. Maar zijn techniek is grandioos en zijn geluid door een subtiel effectgebruik uiterst gevarieerd en boeiend. Ook Bernard
laat een begeleidingsautmaat meelopen, maar in tegenstelling tot Basil met zijn complete orkestraties van de begeleiding. Maar wat het meeste boeide, waren schitterende arrangementen van nummers welke normaliter nooit op pedal steelgitaar uitgevoerd worden.
Om een paar voorbeelenden te noemen: One upon a time in the West van Enrico Morione, Cricket
Bat Boogie van The Shadows, City of New Orleans, dat wij in Nederland beter kennen als Het is weer voorbij die mooie zomer van Gerard Cox , All my loving van The Beatles en Still got the Blues van Gary Moore. Verder speelde Bernard: In the Garden, Wills Point, Choo Choo Boogie.
In de pauze verzorgde presentatrice Reneé Ranti volgens goed Indisch gebruik een tombola met leuke prijzen. In de tweede sessie werd de spits afgebeten door Basil en Pat Henriques. Basil ging een tandje hoger en veel muzikanten stonden bewonderend te kijken en luisteren naar zijn fenomenale spel. De volgende nummers passeerden de revue: South Sea Island Magic, Sand, To make you
love me Ku Ipo, Body and Soul, Lahina Luna, White Ginger, The Girl from Ipanima en Remember Hawaii.Heeft u dit optreden van Basil en Pat Henriques niet kunnen bijwonen, dan kunt u hen op 25
mei 2009 om 20.00 uur in het Bintang Theater tijdens het Tong Tong Festival of op 26 mei 2009 op het Tong Tong Podium om 11.15 uur aan het werk zien.
Daarna beroerde Bernard Glorian op zijn eigen sublieme wijze de snaren van zijn pedal steel gitaar
met wederom een aantal muzikale verrassingen zoals Tequila Sunirse van The Eagles, Tracy’s Waltz, Desafinado van Carlos Jobim, Have you ever seen the rain van Creedance Clearwater
Revival, een medley van Killing me softly/Dream a little Dream/Wonderful World en als indrukkwekkende uitsmijter het big band nummer Take the 8 Train, gecomponeerd door Billy Strayhorn in een arrangement van Buddy Emmons.
De Lei of Emeralds Spring Time Show werd afgesloten door het tweede optreden van Everlite for Hawaiians, ditmaal ondersteund door dansen van Avae, de leermeesteres van Ilona.
Begonnen werd met een instrumentale medley: Kilauea’s Nightfall/My Isle on Hilo Bay/Hawaiian Hospitality, gevolgd door een aantal vocale nummers. Hawaiian Wedding Song en Hanalei Moon werden gezongen door Nora Ranti. In Royal Hawaiian Hula, Ladju Ladju en Lovely Hula Girl werden de Everlites versterkt door good old Anis Pattiasina. Het is toch geweldig,dat hij met zijn 80 jaren zo goed zingt en ook op de dansvloer staat hij nog steeds zijn mannetje.
Ter gelegenheid van bevrijdingsdag had Everlite for Hawaiians het bevrijdingslied bij uitstek, We will meet again, toentertijd gezongen door Vera Lynn, ingestudeerd en zij werden instrumentaal en vocaal
ondersteund door Basil Henriques. De matinee werd afgesloten met Remember Hawaii/Aloha Oe, waarbij Basil en Pat Henriques eveneens meespeelden.
Om 17.00 uur werd de middag officieel afgesloten, maar vooral de diverse muzikanten bleven nog geruime tijd napraten.
Ik kan gerust stellen, dat deze derde Lei of Emeralds Show een nog groter succes was als de vorige twee. René en Nora Ranti en hun team kunnen trots zijn op het bereikte resultaat.
Wilt u meer weten over Basil en Pat Henriques, kijk dan op hun website: www.waikiki-islanders.com
en als u op Youtube de naam Bernard Glorian intikt, kunt u hem een aantal van zijn songs horen en zien spelen.
Dat René Ranti een multifunctioneel man is, was al bekend, maar nu ontpopt hij zich ook als uitgever. Tijdens deze show werd het eerste nummer van het Lei of Emeralds News Magazine ten doop gehouden. In dit rijk geillustreerde boekje met 16 pagina’s op A4 formaat wordt uitgebreid ingegaan
op de diverse aspecten van de Polynesische cultuur, zoals muziek, dans, kunst, mode en muziekinstrumenten. Deze uitgave kost € 6,00 en u kunt deze desgewenst bestellen bij Nora Ranti, E-mail:
[email protected] .
Lei of Emeralds News Magazine eerste jaargang, editie nr 1 april 2009
Foto’s: Wil Bakker-Paauw&George Dankmeyer
