Lang geleden leefde een kolonie pinguins op een ijsberg in de Zuidelijke ijszee
Hun ijsberg was er al vele jaren. Hij was omgeven door een zee waardoor hij rijk was aan voedsel. Hoge muren van sneeuw omringden de pinguins en boden bescherming tegen sneeuwstormen. Het was er zeer veilig.
Een van de pinguins was Fred. Hij was zeer leergierig & opmerkzaam
Fred had een koffer met observaties, ideeën en conclusies. Fred kwam tot de constatatie dat hun ijsberg aan het smelten was en zou kunnen breken. Dat zou een ramp zijn voor alle pinguins. Echter ooit had een andere pinguin, Harold, verteld dat hun ijsberg zwakker werd en vanaf dan hadden de pinguins Harold gemeden
De kolonie had een leiderschapsraad, de groep van 10. De voorzitter Louis was de hoofdpinguin. Alice was een van de leiders. Zij was toegankelijk en zou zijn verhaal niet direct wegwuiven. Ze verwierp het inderdaad niet maar vroeg om haar naar de plek te brengen waar de problemen het duidelijkst waren
Onder water wees Fred op scheuren en andere tekenen van smeltschade. Via een groot gat kwamen ze in een ruime grot die vol water stond. Via de scheuren & kloven kon het water normaal weg. Echter, in een koude winter kunnen de kloven bevriezen, waardoor het water in de grot niet meer weg kan & ook kan bevriezen, waardoor het drastisch in volume toeneemt ….
Na veel scepticisme & aandringen, krijgt Alice het gedaan dat Fred naar de leiderschapsraad mag komen. Gezien argumentatie niet veel zou uithalen en de leiderschapsraad niet naar de grot wou zwemmen, besloot Fred een model te maken …
De avond voor de bijeenkomst brachten Fred en zijn vrienden het model naar het hoogste punt, waar de meeting plaatsvond
De volgende ochtend deed Fred zijn verhaal. Een aantal stonden open voor zijn verhaal, anderen leken neutraal & enkele waren sceptisch. Fred vertelde aan de hand van zijn model waar de gevaren zaten. De meeste pinguins kwamen rond zijn model staan, op 1 pinguin na : NeeNee. Hij vond dat de onzinbewering van een smeltende ijsberg te ver ging.
Toen NeeNee zag dat enkele pinguins het met hem eens waren, wees hij naar Fred : ‘Kan deze onervaren vogel garanderen dat zijn gegevens en bevindingen 100% juist zijn ? Fred zei dat hij dat niet kon, maar dat, als het zou gebeuren, de gevolgen dramatisch zouden zijn voor de kolonie.
Alice duwde door: ‘denk eens aan ouders die hun kinderen verliezen in zo een ramp. Ze zouden naar ons toekomen en vragen of we het niet hebben zien aankomen & waarom we niets hebben ondernomen’.
Louis, de hoofdpinguin zei : ‘Als Fred gelijk heeft, dan hebben we geen tijd te verliezen. Laat ons een raad samenroepen’ Alice zei : ‘we moeten onmiddellijk een algemene vergadering bijeenroepen en zo veel mogelijk pinguins ervan overtuigen dat we een groot probleem hebben.
Alle pinguins praatten nu door elkaar
Fred had een idee. Hij ging de berg af en kwam terug met een fles. ‘Laten we er water in doen. Als ze morgenochtend niet gebarsten is, dan is het misschien niet nodig om een kolonieraad samen te roepen’. Louis keek naar NeeNee & zei : ‘we proberen het’
Bobby, een pinguin die iedereen vertrouwde kreeg de fles mee. Natuurlijk was de fles de volgende ochtend open gevroren. ‘Ik ben overtuigd’, zei Bobby. Op 2 vogels na zei iedereen dat ze aktie moesten ondernemen. Een van hen was NeeNee natuurlijk. Louis, de hoofdpinguin riep een algemene vergadering voor alle pinguins uit.
Alice sprak de kolonie toe en vertelde het ganse verhaal. Fred liet het model van de ijsberg zien en legde uit waarom hij dacht dat ze in gevaar waren. Bobby vertelde het verhaal van de glazen fles. Louis deed het slotwoord en zei dat ze iets moesten doen en dat ze zeker een oplossing zouden vinden, echter hij wist nog niet precies hoe.
Louis riep Alice, Fred, Bobby & Jan-Willem bij zich. Jan-Willem stond bekend als ‘de professor’, gezien hij het meest intellectuele lid van de Leiderschapsraad was. Hij sprak : ‘De kolonie heeft een groep nodig die haar door deze moeilijke periode kan leiden. Ik denk dat wij samen daar een geschikt team voor vormen’.
Eerst moesten ze een team worden. Ze gingen dan ook samen vissen op inktvis. Alleen was je immers kansloos tegen de zwarte inkt van die lekkere beesten.
Daarna stelde Alice voor om met de andere pinguins te gaan praten om ideeën te verzamelen. Er waren er heel wat, de gekste eerst. Toen stelde een ouder lid van de kolonie voor om iets nieuws te proberen : ‘misschien moeten we gewoon rond lopen met open ogen en open geest’. Louis vond het een goed idee
Na een uur wees Fred naar de lucht.
Fred keek naar een zeemeeuw.
Fred zei : een vogel kan niet gans de tijd vliegen. Hij moet een huis op de grond hebben, maar het is zo koud hier. Hij zou natuurlijk verdwaald kunnen zijn, maar hij is niet bang. Misschien trekt hij al heel zijn hele leven van plek naar plek. Misschien is het wel een nomade. Als we nu ook eens ……
Eerst moeten we meer te weten komen over de vliegende vogel. Ze zochten en vonden de zeemeeuw. ‘Waar kom je vandaan’, vroeg Bobby ? ‘Ik ben een verkenner, ik vlieg voor de groep uit en zoek een nieuwe plek om te wonen’, antwoordde de meeuw. De pinguins vonden het een prachtige oplossing voor hun probleem. Ze moesten dit nu communiceren …
Louis trapte de vergadering af. In plaats van een zware Powerpoint, die de professor had voorbereid, vertelde hij wie ze werkelijk waren : pinguins met respect voor elkaar, discipline, liefde & verantwoordelijkheidsgevoel. ‘Zijn onze opvattingen en gemeenschappelijke waarden verbonden aan een groot stuk ijs ?’, vroeg hij. ‘Neen’, antwoorden de pinguins
Toen vertelde Bobby op pakkende wijze het verhaal van de meeuw. Louis rondde af en zei dat ze niet vast zaten aan deze ijsberg en dat ze hun gezinnen niet hoefden bloot te stellen aan de gevaren ervan. ‘We kunnen het achter ons laten’, besloot hij. NeeNee’s bloeddruk schoot omhoog tot 240 over 160. Louis beëindigde de vergadering.
Als je de aanwezigen had kunnen observeren, dan zag je dat : • 30% van de kolonie een nieuwe leefwijze voor zich zag, opgelucht was & het een goed idee vond • 30% aan het verwerken was wat ze net hadden gehoord en gezien • 20% behoorlijk in de war was • 10% sceptisch was maar niet tegen • 10% dit, net als NeeNee, een absurd idee vond
Alice zei dat de vogels er aan moesten blijven herinnerd worden via ijsposters die overal geplaatst werden
Goed nieuws, slecht nieuws • Het enthousiasme binnen de kerngroep bleef groeien • Een aantal pinguins gaven zich op als verkenner • NeeNee en zijn vrienden liepen de ganse dag stormen en gevaarlijke stromingen te voorspellen. Enkelen sprongen op de kar. • Jonge pinguins kregen nachtmerries (omdat de kinderjuf hen griezelverhalen vertelde) • Verkenners zouden onvoldoende tijd over hebben om te vissen. Het was geen gewoonte dat volwassenen voor elkaar gingen vissen. • Er was een discussie over wie baas zou worden over de verkenners
De sabotagepogingen van NeeNee, de bange kinderen, het voedselprobleem bij de verkenners, de verborgen machtsstrijd in de Leiderschapsraad begon hun tol te eisen. Het enthousiasme temperde. Er kwamen steeds minder pinguins naar de planningsbijeenkomsten
Bobby, Fred, Alice, de prof en Bobby besloten in de tegenaanval te gaan. • Louis pakte degenen aan die aan het lobbyen waren voor het presidentschap van de verkenners • NeeNee werd separaat aangepakt door de professor die hem overal, waar hij naartoe ging, volgde en op hem inpraatte. • Bobby ging met de kinderjuf praten. Het kwam er uit dat ze dacht dat er in de toekomst misschien geen plaats meer was voor een kinderjuf. ‘Integendeel’, zei Bobby, ‘in de veranderende toekomstige wereld zullen de kinderen meer moeten leren’. Hij onderstreepte haar rol hierin. De kinderjuf vertelde vanaf nu verhalen over helden die anderen helpen in moeilijke en veranderende omstandigheden. Ze legde uit dat de kolonie helden nodig had om nieuwe problemen op te lossen en dat iedereen kon helpen. De kinderen vonden het prachtig.
Fred stelde een kleine, selecte groep van sportieve en zeer gemotiveerde verkenners samen. Het was belangrijk dat ze allen veilig en snel terugkeerden. Anders zou NeeNee zijn slag thuishalen.
Er werd een feestdag van de helden georganiseerd op de dag dat de verkenners zouden terugkeren. Er werd een verloting, optredens & een vlooienmarkt georganiseerd. Toegangsprijs was 2 vissen per volwassene. Zo werd een oplossing gevonden voor de oude traditie dat pinguins hun voedsel alleen met hun kinderen delen.
Het feest was een groot succes. Iedereen genoot met volle teugen van de diverse aktiviteiten. Het hoogtepunt van de dag was de terugkomst van de verkenners. NeeNee bazuinde rond dat de verkenners zouden verdwalen. Alle verkenners keerden echter veilig terug. Ze vielen aan op de vis. Zij en de kinderen kregen een ijsmedaille.
De gesprekken gingen tot diep in de nacht door. Veel van de kolonieleden bleven zich verbazen over wat de verkenners te vertellen hadden. Ze hadden enkele interessante ijsbergen gezien. Een groot deel van het scepticisme verdween. NeeNee was nergens meer te speuren.
Een 2e groep verkenners vond een ijsberg die geschikt leek • Geen tekenen van smeltend ijs of grotten vol water • Een hoge sneeuwmuur • Goede viswateren in de buurt • Op weg er naartoe lagen voldoende kleinere ijsbergen of plateaus om uit te rusten.
De pinguins begonnen de reis naar een nieuwe ijsberg. Louis nam de groep op sleeptouw, Bobby stelde bange pinguins gerust en Fred loste de problemen onderweg op. Het was zwaar maar de problemen op hun nieuwe ijsberg waren minder groot dan verwacht. Het volgend seizoen verhuisden ze naar een nieuwe en rijkere ijsberg die de verkenners hadden gevonden …
Tradities verdwijnen niet zomaar … • Op een gegeven moment zeiden enkele vogels dat ze nu toch wel de perfecte ijsberg gevonden hadden • Alice haalde Louis over tot een radicale reoganisatie van de Leiderschapsraad. • Er werd een strenge selectieprocedure opgesteld voor de verkenners en ze kregen ook meer vis • ‘Verkennen’ werd verplicht vak in het lespakket • De Professor werd hoofd ‘weersvoorspelling’ • Fred werd hoofd van de verkenners en kwam in de Leiderschapsraad • De kolonie leidt nu een nomadenbestaan. De meesten hebben het geaccepteerd. Sommigen vinden het geweldig. Anderen zullen er nooit aan wennen. • De kolonie bleef groeien. Ze werden steeds beter in het oplossen van nieuwe bedreigingen. • Grootvader Louis werd de belangrijkste onderwijzer in de kolonie.
