Les 1 Doe ze een aanbod dat ze niet kunnen afslaan: Een onfeilbare manier om te worden aangenomen
Hoe komt iemand bij de maffia terecht? Om te beginnen moet je het willen, zoals iedere potentiële werknemer die een baan zoekt. In New York helpt het als een van je naaste verwanten lid is van een van de vijf misdaadfamilies – je vader of een oom bijvoorbeeld. In dat geval is de kans groot dat je bij die bepaalde familie terechtkomt. Als je naaste familie geen maffiabanden heeft, en de mijne had die niet, dan ben je een cowboy, een straatman of vrij man. De maffia heeft overal headhunters, net als het bedrijfsleven. Als je een straatman met een goede naam bent, zal een maffioso van een van de vijf families je weten te vinden. Als hij je gevonden heeft, zal de maffioso een ‘claim’ op je leggen. Maar die claim is voor beide partijen profijtelijk. De maffioso heeft een nieuwe bron van inkomsten en de straatman wordt bekleed met de collectieve macht van de familie, wat hem de mogelijkheid geeft meer te verdienen dan hij op eigen houtje ooit heeft verdiend. Anders dan in het bedrijfsleven krijg je, eenmaal geclaimd, dat wil zeggen aangenomen, geen weekloon, ziektekostenverzekering, betaalde vakantie of ziekteverlof. Je krijgt maar een schijntje, een deel van wat je verdient. Welke baas zou geen werknemer aannemen die slechts een percentage verwacht van wat hij of zij verdient? Zeg tegen een willekeurige potentiële werkgever dat je geen loon hoeft, noppes, alleen een deel van wat je verdient, en je zult niet veel sollicitatiegesprekken hoeven voeren. Natuurlijk, misschien dat sommige topondernemingen je aanbod van de hand wijzen, als ze te kieskeurig zijn, maar een onderneming die gretig is zal dat niet doen. Als je denkt dat deze maffiamethode niet geldt voor het bedrijfsleven, heb je het mis.
Ik heb eens een rijke Wall Street-knaap vertegenwoordigd bij een conflict. Nadat ik het geregeld had, liet hij ons in zijn limousine ophalen en naar Atlantic City brengen. Onderweg vroeg ik hem hoe bij in Wall Street was begonnen. Hij zei dat hij was begonnen bij een makelaarskantoor op Long Island. ‘Ik liep er naar binnen en vroeg de manager te spreken,’ vertelde hij. ‘Ik wilde alleen maar een kans om mezelf te bewijzen. Geen vast salaris, alleen maar één maand met een bureau en een telefoon.’ De manager was gecharmeerd van zijn lef en zei dat hij kon beginnen als telemarketeer, aangezien hij het examen voor effectenmakelaar nog niet had afgelegd. Die eerste maand brachten zijn gesprekken meer dan tienduizend dollar aan makelaarscourtage op. Voordat zijn eerste jaar erop zat, slaagde hij voor het makelaarsexamen en bracht hij het meeste geld in het laatje. Hij straalde zelfvertrouwen uit en de manager die hem had aangenomen, zag dat zelfvertrouwen zich vertaalde in winst. [Chris] Rosenberg was een kleine drugsdealer, maar zijn stijl beviel DeMeo wel. Chris was vasthoudend, eigenwijs en vastbesloten een deal te sluiten. – Mobsters: Roy DeMeo
Ik lachte en zei tegen hem: ‘Bij de maffia beginnen we ook zo, strikt op commissiebasis.’ Ik heb eens gelezen dat Warren Buffet, een van de rijkste mannen ter wereld, precies zo is begonnen als wij, door zijn diensten aan te bieden in ruil voor een klein deel van wat hij voor het bedrijf verdiende. Kun je je voorstellen dat je Warren Buffet voor nop aanneemt? Zelfvertrouwen is een waardevolle eigenschap, iets wat niet blijkt uit een cv. Leg contact met mensen. Toon je ambities. Laat ze merken dat je een doorzetter bent. Iedereen is op zoek naar een goede investering; die investering moet jíj zijn.
Les 2 Het gaat om het principe!: Wanneer moet je er een punt van maken?
Alex had een restaurant in Manhattan. Hij wedde op footballwedstrijden en kreeg het aan de stok met een bookmaker die ik kende. Alex’ restaurant was elke avond bomvol, alleen op reservering, maar hij bleef volhouden dat hij mijn vriend niet kon betalen. Dus stuurde de bookmaker drie kleerkasten om zijn tent te verbouwen. ‘Het kan me niet schelen of hij jullie ter plekke geld aanbiedt,’ zei de bookmaker tegen de kleerkasten voordat ze naar het restaurant gingen. ‘Het is te laat; het is nu een kwestie van principe.’ En jawel hoor, zodra de drie kleerkasten vlak voor sluitingstijd binnenkwamen, probeerde Alex het met hen op een akkoordje te gooien. De krachtpatsers deden wat mijn vriend hun had opgedragen, weigerden Alex zijn geld en verbouwden de tent. Alex betaalde uiteindelijk zijn schuld. Ik vroeg mijn vriend waarom hij het geld dat Alex hem die avond had aangeboden niet had geaccepteerd. Met honderden debiteuren, legde hij me uit, kun je maar beter de reputatie hebben dat je op je principes staat. ‘Als een bank nooit beslag legt op een auto,’ zei hij, ‘wie zou zijn auto dan nog afbetalen?’ De meesten van ons opereren vanuit een ‘pakken en wegwezen’mentaliteit. Hoeveel mensen zijn bereid principieel te zijn en verlies op korte termijn te accepteren om er op de lange duur de vruchten van te plukken? We kunnen niet toestaan dat die verrekte klootzakken ons voor de gek houden. Als dat wordt rondverteld, kunnen we inpakken. – Maffioso Carmine Genovese
Don Salvatore Maranzano was een van de eerste Amerikaanse maffia
bazen. Hij bestudeerde het Romeinse Rijk en organiseerde zijn misdaadfamilie naar het voorbeeld van de oude Romeinse legioenen, met capo’s ofwel kapiteins die de rol van legatus speelden, mannen die de leiding hebben over een legioen soldaten. Hij deed zelfs Julius Caesar na en bombardeerde zichzelf tot keizer over zijn kapiteins. De ironie van het lot wilde, dat Maranzano door zijn eigen mensen werd vermoord, net als zijn rolmodel Julius Caesar. Maar zolang hij aan de macht was, hield Maranzano vast aan zijn principes, eveneens net als Caesar. Julius Caesar greep de macht in Rome na een bloedige burgeroorlog tegen zijn aartsrivaal Pompeius. Nadat hij de oorlog had verloren, zocht Pompeius zijn toevlucht in Egypte. Toen hij daar aankwam, werd hij wreed vermoord. De moordenaars gaven zijn hoofd ten geschenke aan Caesar. Je zou denken dat Caesar zich gevleid zou voelen omdat buitenlanders zoveel moeite hadden gedaan om hem een lol te doen en hem het hoofd van zijn vijand te brengen. Maar nee, Caesar liet de moordenaars van Pompeius onmiddellijk ter dood brengen. Het was voor hem een kwestie van principe. Hoewel Pompeius zijn gezworen vijand was, was en bleef hij een Romeins burger en niemand had het recht een Romeins burger van het leven te beroven, behalve de Romeinse regering, dat wil zeggen Caesar. Als Caesar de moord op een Romeins burger zou goedkeuren, zou het einde zoek zijn. Net als Caesar wreekt de maffia de ongeautoriseerde dood van een van haar leden, zelfs als dat lid gehaat was en het verdiend had. Daardoor komt het dat er maar heel weinig leden zijn vermoord zonder toestemming van een baas. De maffia zal op haar principes staan (als het zo uitkomt) ter wille van profijt op lange termijn en simpel voortbestaan.
Les Hoe komt het dat de maffiosi in de kranten zo oud zijn?: Doe wat je leuk vindt en je hoeft geen dag in je leven te werken
Negen-tot-vijfgangsters bestaan niet. Al die maffiosi op de krantenfoto’s hadden al jaren voordat die gênante politiefoto’s werden genomen met pensioen kunnen gaan, maar ze hielden van hun werk en konden er niet mee stoppen. Carlos Marcello, de baas in Louisiana, en Anthony Accardo, de baas in Chicago, hadden elk miljoenen opzijgezet, genoeg om honderd levens in weelde te leven, maar allebei waren ze dik in de tachtig en nog steeds waren ze hecht verankerd in het Leven. Bonanno-baas Joe Massino was multimiljonair. Ondergedoken in Pennsylvania liep hij bij een drogist binnen en drukte een buisje aspirine achterover. Die kleine stommiteit leidde tot zijn arrestatie, die hem meer koppijn bezorgde dan die waarvoor hij aspirine nodig had. Waarom zou een man die miljoenen waard was en bij wie elke dag zakken vol geld worden afgeleverd, een miezerig buisje aspirine jatten? Omdat dat nou eenmaal Joe zijn werk was. En hij vond het leuk. Wat je van Jimmy [Burke] moet begrijpen, is dat hij van stelen hield. Het was eten en drinken voor hem. Ik denk dat, als je Jimmy ooit een miljard dollar zou aanbieden om niet te stelen, hij het zou afslaan en vervolgens zou proberen te bedenken hoe hij het van je zou kunnen stelen. Het was het enige waar hij van genoot. Het hield hem in leven. – Henry Hill, geciteerd in Wiseguy door Nicholas Pileggi
Sammy ‘The Bull’ Gravano was meer dan tien miljoen waard. Hoewel hij meer mensen had vermoord dan ik voor een bruiloft kan uitnodigen, liet de gouverneur hem lopen en hij mocht het grootste deel van zijn vuile geld houden in ruil voor informatie over zijn zakenre
laties. Gravano werd als een Amerikaanse held geprezen door rechters, aanklagers en politieagenten, die allemaal promotie maakten nadat hij hen had geholpen om andere maffiosi veroordeeld te krijgen. Nadat hem een tweede kans op vrijheid was geboden, begon Gravano een internationaal drugssyndicaat en bracht iedereen die hem een held had genoemd in verlegenheid. Gravano had al zijn oude vrienden verraden; het is nauwelijks te geloven dat zijn nieuwe overheidsvrienden niet hetzelfde verwachtten. Ook hij hield van zijn werk – de misdaad – en hij pakte het weer op zodra hij de kans kreeg. Onderbaas Anthony ‘Gaspipe’ Casso veroorzaakte een breuk in de Lucchese-familie, die bijna uitliep op een burgeroorlog. Tijdens de onenigheid werd een gangster die ik ‘Jake’ zal noemen bij Gaspipe geroepen. Jake was er tamelijk zeker van dat Gaspipe hem wilde vermoorden en zei dat tegen me. ‘Waarom zou je gaan als je denkt dat hij je zal vermoorden?’ vroeg ik. Jake keek me ongelovig aan. ‘Ik hou van dit leven,’ zei hij. ‘Genoeg om ervoor te sterven’. Ik ga naar een vergadering en ik weet niet of ik terugkom. – Capo Dominick ‘Sonny Black’ Napolitano tegen een vriend voordat hij werd vermoord
Kun je je voorstellen dat je zoveel van je werk houdt? Veel mensen van elke rang of stand doen dat. Don Vincent ‘The Chin’ Gigante hield zoveel van zijn werk, dat zijn capo’s het grootste deel van de familieopbrengst mochten houden. Hij ergerde zich aan andere bazen als er een vergadering op hoog niveau werd belegd om over geld te praten. Gigante vond dat familiebazen moesten vergaderen om de vrede te bewaren, het beleid uit te stippelen of regels af te dwingen, niet om centen te tellen. Ikzelf vond het geweldig een maffioso te zijn. Het was de drijfveer achter heel mijn wezen. Tegenwoordig vind ik het nog geweldiger
schrijver te zijn, een baan waarbij ik elk uur dat ik wakker ben kan lezen en schrijven. Dwing me om iets te doen wat ik niet leuk vind en ik ben een luie klootzak. Als je merkt dat je vrijwillig overwerk doet zonder dat je ervoor betaald wordt, heb je iets gevonden wat je graag doet. Tot die tijd: blijf zoeken. Niet iedereen kan houden van wat hij doet. Het barst van de saaie baantjes, maar degenen die er tevreden mee zijn, lezen dit boek niet. Niet veel mensen hebben het geluk dat ze datgene waarvan ze houden kunnen combineren met wat ze doen. Zorg dat je niet vastroest en je zult een van hen zijn. Als je ooit iets hebt gelezen over Carthago en zijn beroemdste veldheer, Hannibal, weet je waarschijnlijk dat hij zijn leger leidde als een maffiabaas: onvoorwaardelijke gehoorzaamheid, de dood voor verklikkers en jatten waar je maar komt. Carthago voerde oorlog met Rome. Toen hij via Spanje op weg was naar Rome, stuitte Hannibal in de Alpen op problemen. Het was hondenweer en hij ontmoette felle tegenstand; alpiene stammen vormden overvalcommando’s en maaiden zijn soldaten links en rechts neer. Hannibal kreeg er genoeg van: die alpiene moordenaars waren verdomd goed. Tot een spion Hannibal op een dag een tip gaf. Hij vertelde Hannibal dat de krijgers die zijn mannen overdag aanvielen, elke avond naar huis gingen, aten als bootwerkers, hun vrouw neukten en ladderzat in slaap vielen. Toen Hannibal eenmaal besefte dat de overvalcommando’s uit negen-tot-vijf-figuren bestonden, wist hij dat hij hen te grazen had. Ze waren geen partij voor Hannibal, die van zijn werk hield; daarom zat hij te klappertanden in de Alpen. De daaropvolgende avond, nadat de overvalcomman
do’s hadden uitgeklokt en zich huiswaarts repten, trok Hannibal met zijn troepen de berg op. De volgende ochtend vroeg meldden die veertig-uurper-week-krijgers zich op het werk en werden in de pan gehakt. Hannibal trok de bergpas over en was klaar om Rome te veroveren. Nu werkten ook de Romeinen zich uit de naad en ook zij hielden van hun werk, dus Hannibal moest aan de bak. Maar Hannibal en Rome veranderden de wereld en maakten geschiedenis, terwijl de luie alpiene stammen in de vergetelheid zijn geraakt. Wie zou je liever zijn?
Les Verstop je wapen en help die oude man oversteken: Familiewaarden
Het was een zonnige middag. Vier mannen, onder wie ikzelf, zaten met automatische wapens in een auto. We hielden een vervoersbedrijf aan de overkant van de straat in de gaten en wachtten tot er een truck uit de loods kwam, om hem een paar straten verderop te kunnen overvallen. Opeens stapte er een oude man van het trottoir aan de overkant en stak de straat over in onze richting. Hij was niet bepaald kwiek ter been en algauw kwam het verkeer uit beide richtingen op hem af. Hij moet duizelig zijn geworden; hij begon te wankelen en viel toen. We lieten alle vier onze wapens vallen en sprongen uit de auto, renden naar hem toe en hielden intussen het naderende verkeer tegen. We droegen de oude man naar het trottoir, waar hij zich herstelde. Na een paar minuten hielpen we hem overeind en stuurden hem weg. Tegen die tijd had zich een oploopje om ons heen verzameld. Nu we allemaal gezien waren door potentiële getuigen, werd de overval afgeblazen. We stapten weer in onze auto en gingen een hapje eten. We vervloekten de timing van de oude man, maar niemand had spijt dat we hem hadden geholpen. Er kwamen vast andere trucks die we konden jatten, maar die arme oude man had maar één leven. Ik beweer niet dat we engelen waren – gevallen engelen misschien – we stonden immers op het punt iemand een wapen tegen zijn hoofd te zetten. Maar hoe slecht we ook waren, thuis, en in de maffia, was ons respect voor ouderen bijgebracht. Daarom waren we het er alle vier over eens en waren we bereid een miljoenenbuit te laten schieten om een oude man te helpen. Alle gangsters aan wie we het vertelden, moesten erom lachen, maar ze waren het eens met wat we gedaan hadden.
1
Maar zeg eens, Charlie, waarom heb je die verschrikkelijke fout begaan om je met Giuseppe in te laten? Hij is jouw soort niet. Hij heeft geen besef van waarden. – Salvatore Maranzano tegen Charles ‘Lucky’ Luciano
Ondanks al haar grove geweld heeft de maffia besef van waarden. Sterker nog: nu ik erop terugkijk, moet ik de maffia de eer geven voor enkele van mijn betere eigenschappen. De lijst van wat ik er heb geleerd is lang: wees oprecht, geef je woord niet tenzij je het gestand kunt doen, schulden betalen is even belangrijk als ze innen, respecteer iemands huis, koester geen wrok... In de maffia zijn degenen die de waarden van de organisatie naleven degenen die later het meest zullen verdienen. Elke onderneming zou haar eigen waarden moeten hebben en elke werknemer zou die waarden moeten delen. Deze gemeenschappelijke basis zal worden weerspiegeld in haar imago en haar manier van zakendoen. Als toewijding aan een geheel van waarden, hoe verwrongen ook, tot succes leidt in een criminele samenleving zoals de maffia, hoeveel verder zullen oprechte waarden jou en je bedrijf je wel niet brengen in de eerlijke wereld? Soldaat: ‘Mijn werk is kopen en verkopen.’ Capo: ‘Ik wil niet dat je die rotzooi verkoopt.’ Soldaat: ‘Maar er is veel geld mee te verdienen. Zo gaat het nou eenmaal. We kunnen niet concurrerend blijven als we er niet in handelen.’ Capo: ‘Kap ermee of je bent er geweest.’ – Gambino-capo eist dat een ondergeschikte die betrokken is bij de porno-industrie zich verre houdt van porno met kinderen en dieren, of hij zal er met zijn leven voor boeten
2
