KronoMeter. nummer 7 september speciale echte bikkels flopsen ook in de modder -editie

KronoMeter nummer 7 september 2002

speciale “echte bikkels flopsen ook in de modder”-editie

Inhoudsopgave De voorzitter piept Redactioneel Secretaria Van de penningmeester Interview Supervrouwen Polman Housen en Gabberen Zeilweek Henk Kroket Dubbele mijl Wat doet de WS? Adressen

5 7 8 9 13 17 18 20 23 30 31 32 41

De KronoMeter Verenigingsblad der Drienerlose Atletiekvereniging KRONOS Jaargang 33, nummer 7, september 2002 (verschijnt maandelijks)

Colofon Postadres:

D.A.V. KRONOS Postbus 217 7500 AE Enschede

Postgiro: 2395004 ABN-AMRO Bank: 59.31.39.038

Homepage: E-mail: Redactie: Contributie:

http://run.to/kronos [email protected] [email protected] Wedstrijdleden € 38,- (zonder ondertekening incasso € 5,extra) Recreantleden € 26,50 (zonder ondertekening incasso € 5,extra) Donateurs (minimaal) € 18,Opzeggingen: Wijzigingen en opzeggingen schriftelijk melden bij de secretaris. Wedstrijdleden moeten opzeggingen melden voor 1 december, recreantleden voor 1 augustus.

Bestuur Nelleke van der Ploeg

Voorzitter

Wedstrijdsecret aris

0534895107 Monique Hoogers 0534895044 Rene Willemink 0534895081 Patricia van der 06Beek 47278434

Interim Wedstrijdsecretaris

Jeroen Ros

Secretaris Penningmeester

053-4895026

Commissies Redactie Carrie Schriemer Emiel Dijkstra Agnes Kallenberg

Hoofdredacte ur Digitalia Druk, druk, druk

0534347974 0534342840 0534895146

Technische commissie Patricia van der Beek Voorzitter Jeroen Ros

Maacco/Sprin ttechnicie

Donald Res

Sprinttechnicie

0647278434 0534895026 0534283027

Jelmer van S’ven

Lay-outer

Pim Doppen

Chef-RSI

Sjoerd Pater

Hoofd distributie

Feestcommissie Daniël Hofman Klaas Koop Monique Hoogers Patricia van der Beek

Chef koud buffet Hoofd d'equipe Flapuit Feestzaken

0534895019 0534317990 0653104176

0534336716 0534343623 0534895044 0647278434

Nienke Ruepert

Sprinttechnicie

Pieter van Langen Arjen Eggink

MiLaTraCi e MiLaTraCi e Ard Vlooswijk MiLaTraCi e Barteam Coördinatoren Jelmer van Schoonhoven Daniël Krant

Jury Coördinator Vacant

Trainingen Maandag

16:3018:00

Krachthonk

Krachttraining

Dinsdag

17:3018:00 18:0019:30

Inlopen langeafstanders Sintelbaan

Baantraining

Sportcentrum

Herstelduurlo op

Woensdag

12:1513:20 Donderdag

17:3018:00 18:0019:30

Inlopen, van sportcentrum naar FBK FBK-stadion

Baantraining

Parkeerplaats Wesselerweg

Heuveltrainin g

Zaterdag

10:00 uur

0619914547 0534895019 0534351361 0647274220 0534895019 0534895088

Agenda September en Oktober 2002 1 September 2 September 3 September 4 September 5 September 6 September 7 September 8 September 9 September 10 September 11 September 12 September

13 September 14 September 15 September 16 September 17 September 18 September

1 Oktober Introtraining

Kronolympics Singelloop Introtraining

Ijsseldelta nationaal atletiekfeest Competitiefinale dames Introtraining

2 Oktober 3 Oktober 4 Oktober 5 Oktober 6 Oktober 7 Oktober 8 Oktober 9 Oktober 10 Oktober 11 Oktober 12 Oktober

13 Oktober 14 Oktober 15 Oktober 16 Oktober 17 Oktober 18 Oktober

19 September

19 Oktober

20 September

20 Oktober

21 September 22 September 23 September 24 September 25 September 26 September 27 September 28 September 29 September 30 September

NSK-teams

Introtraining Baaninstuif LAAC

21 Oktober 22 Oktober 23 Oktober 24 Oktober 25 Oktober 26 Oktober 27 Oktober 28 Oktober 29 Oktober 30 Oktober 31 Oktober

Introtraining

Baansluitingswedstrijd AC TION

Bardienst & Pikant feest bij TION (VVVVH) 4 mijl van Groningen

ZEUS besturenweekend ZEUS besturenweekend ZEUS besturenweekend

15e Diepe Hel Holterbergloop Herfstmarathon

De voorzitter piept De vakantie is weer voorbij, dus het echte dagelijkse leven is weer begonnen! Dus alle luie vakanties (die onder de noemer trainingsstages of cultureel verantwoorde bezigheden nog wel enigszins te verantwoorden waren, net als mijn eigen vakantie, die ik nog een tijdje g ezien heb als de ultieme test voor mijn schenen) zijn weer voorbij en de colleges zijn voor de meesten onder ons weer begonnen. En natuurlijk is de intro weer voorbij en we kunnen nu gaan kijken of die voor Kronos nog vruchten heeft afgeworpen. De eerste nieuwe leden zijn inmiddels al ingelijfd en hebben het aanmeldingsformulier ingevuld. Nieuwe leden: allemaal hartelijk welkom bij Kronos en maak er wat leuks van! Ik denk dat dat wel zal lukken, de “oude” Kronauten vermaken zich ook al een tijd(je) hier, d us ik heb er alle vertrouwen in dat jullie je plekje wel zullen vinden. In de vakantie is er op atletiek-gebied en bij Kronos niet zo verschrikkelijk veel belangwekkends gebeurd, heb ik de indruk, dus zal ik op deze plaats niet te veel daarover uitweiden. Naar mijn persoonlijke vakantiebelevenissen moeten jullie me zelf maar komen vragen, als het iemand interesseert. Ik zal er één ding over zeggen: ik heb me prima vermaakt in Tjechie, Oostenrijk en op Lowlands en ik hoop dat voor jullie hetzelfde geldt. Ook hoop ik dat jullie nog wel een beetje geld over hadden na je vakantie. Maar goed, laten we gaan kijken of er in de toekomst net zoveel leuks te gebeuren staat op atletiekgebied. Het eerste wat in het oog springt zijn natuurlijk de Kronolympics op 7 septem ber. Ik vermoed dat die op het moment van lezen van deze Kronometer alweer voorbij zullen zijn. Laat ik daarom maar zeggen dat het een leuke dag was en dat de barbecue lekker smaakte en dat het bovendien allemmaal erg gezelllig was. Een welverdiend applaus voor de kampioen van de Kronolympics! En natuurlijk een welgemeend “dankjewel” richting de commissie die de oude clubkampioenschappen in een geheel nieuw jasje heeft gestoken, waardoor het weer eens heel anders aanvoelde. Ik heb het gevoel dat ik dit nieu we jasje wel mooier ga vinden dan het oude. Maar op dit moment is dat nog even een toekomstvoorspelling en daar zal ik me voor de rest niet te veel mee bezighouden. Waar ik wel iets zinnigs over kan zeggen is de Robin Bijsterveld Memorial van afgelopen maa nd. Hiermee is het atletisch leventje voor mijn gevoel weer echt begonnen. Met enige opstartproblemen is het uiteindelijk toch nog een geslaagde wedstrijd geworden. Wie verwacht nu ook dat zo’n moderne printer gewoonweg weigert om een uitwerpsel van een D OS-programma te printen? Ik snapte er in ieder geval niets van, maar gelukkig kwam er uiteindelijk wel iets uit de printer rollen. Nu vond ik dat het wel een extra dimensie gaf aan de wedstrijd om voor het verspringen de namen van de deelnemers op een blan co velletje te schrijven en vervolgens de resultaten erachter te vermelden. Handig is anders, maar het werkte! En dan ligt het NSK-teams alweer in het vooruitzicht. Kronos zal zijn best gaan doen om zich te verdedigen tijdens dit festijn en natuurlijk lat en we ons weer zien op het feestje achteraf! Voor de dames is ’t de tweede wedstrijd in een week, de zondag ervoor vindt namelijk de competitiefinale voor de dames plaats. Ik wil hier alvast iedereen succes wensen en ik zal aan jullie denken. Helaas kan ik er zelf niet bij zijn, omdat ik met m’n familie in een of andere boerderij tussen Zwolle en Enschede (de exacte locatie weet ik ook niet, het is ’n heel klein dorpje) familieweekend loop te vieren. Lopen? Nou ja, dat zal voornamelijk zitten worden, maar het is niet eens zo’n slecht idee om mijn schoenen mee te nemen om af en toe eens de familie te ontvluchten. Ik verwacht niet dat dat nodig zal zijn hoor, maar zoals jullie allemaal weten is hardlopen af en toe (of vaak) een aangenaam tijdverdrijf. Kronaute n zitten immers niet voor niets bij Kronos. Ofzo. Dit lijkt me niet de plaats en de tijd om al te uitgebreid te gaan filosoferen over het hoe en waarom van hardlopen, laten we het erop houden dat het gewoon leuk is en dat het lid zijn van Kronos de plezier waarde van het hardlopen nog meer vergroot. Voordat ik verval in meer geblaat, lijkt het me tijd om jullie allemaal hartelijk te groeten en te zeggen: tot gauw op training! Want ik hoop dat ik weer veelvuldig (voor het grootste deel) aan de trainingen mee ga doen en dat mijn schenen me niet weer in de steek laten. Tot snel allemaal en natuurlijk weer het bekende (voor de nieuwe leden nog onbekende) piepje van de voorzitter! Nelleke

Nood aan de Redactie*-man Lieve leden, wat zijn we blij dat we weer a an de slag zijn. Nu moeten we wel zeggen dat we denken dat de redactie, met afstand, de commissie is met de hoogste werkdruk. We willen ons niet op de borst slaan, maar we zijn wel trots. In de vakantie heeft de redactie nogal veel plezier gehad. Hele del en zijn op vakantie geweest, andere (nog grotere delen) zijn hun muzikale neus achterna gehobbeld op Lowlands, maar het grootste deel is toch wel mee geweest op de Kronos Zeilweek, editie 2002. Eerst genoemde deel heeft zelfs alle drie de activiteiten mogen meemaken. Om te beginnen kunnen we melden dat er een aantal redactieleden niet aan gaat blijven na de Herfst ALV. Agnes K., Emiel, Carrie en Jelmer geven er allemaal de brui aan. Dat lijkt heel erg, maar met 2 vervangers zijn we eigenlijk al tevreden. D at neemt niet weg dat we hier even een wervend oproepje plaatsen voor een paar fanatieke vervangers. Sjoerd is ook bijna aan het eind van zijn studententijd en weet nog niet zoveel over wat de toekomst hem gaat bieden, maar zolang als het gaat, blijft hij wel aan als lid van de redactie. Het is tenslotte de leukste commissie van de vereniging. DUS: HEB JIJ ZIN OM DE KOMENDE TIJD HET VERENIGINGSBLAD VAN DE OUDSTE EN GAAFSTE STUDENTEN ATLETIEK VERENIGING TE MAKEN, MELD JE DAN NU BIJ EEN VAN DE HUIDIGE REDACTIELEDEN EN/ OF HET BESTUUR. En om er nu maar helemaal een Pathmamanoharan -stukje van te maken: WEES ER SNEL BIJ !!! En dan gaan we nu maar melden wat er allemaal in deze KronoMeter is te vinden. Welbeschouwd valt het ons wat tegen. Er is een verslag van het zeilen (uiteraard),wedstrijdverslagen van enkele wedstrijden en een interview met twee niet-Kronauten. En dan natuurlijk nog de standaard spullen van het bestuur. We hopen dat we jullie genoeg kunnen boeien. Zo niet, ga ons dan alsjeblieft niet de schu ld geven. Ons motto is en blijft:

Verbeter de KronoMeter en begin bij jezelf!! Rest ons niets dan de kopijsluitingsdatum van de komende maand te melden:

7 oktober Jullie lieftallige redactie: Sjoerd, Carrie, Pim, Agnes K., Emiel, Jelmer *Commissie di e zich elke maand weer in het zweet werkt om een razend interessant verenigingsperiodiek in elkaar te zetten, maar die keer op keer de halve vereniging moet afbellen omdat kopij of niet of te laat of op de verkeerde plek is ingeleverd en die er ondanks al die tegenslagen in slaat zichzelf telkenmale te overtreffen.

onder de loep Ben Japink en Henk Appels tekst door Pim Doppen en Sjoerd Pater foto’s door studio Willemink

In de reeks interviews hebben we dit keer twee wel heel bijzondere mensen bereid gevonden mee te werken. Rink wilde in de vorige editie graag wat meer te weten komen over de heren Henk Appels en Ben Japink. Nu gaat er niet bij elke Kronaut een belletje rinkelen bij die namen, maar als je zo af en toe (of vaker) meedoet aan een wedstrijd van Kronos (maar ook bij anderen), dan kan het eigenlijk niet missen of je hebt een van beiden wel eens gezien. Ben en Henk zijn twee topjuryleden, ontsproten aan Atletiek Club Tion. En hoewel ze dus geen lid zijn van Kronos, zijn ze van grote waarde voor de vereniging. Op donderdag 29 augustus troffen wij elkaar op het dakterras van het Sportcentrum van de UT.

Henk Appels

Ben Japink

een inleiding Voor beide was het eerste contact met de atletiek bij Tion. Ben, als vaders van twee dochters en Henk van een, die aan atletiek gingen doen, kwamen ze regelmatig op de baan en op wedstrijden. Henk is in 1986 bij Tion gekomen. Al snel daarna heeft hij zijn eerste jurycursus gevolgd. Hij weet nog goed dat Ben zijn vrouw hem vroeg om meer bij de club te gaan do en. En op aandringen van Gerard de Leeuw is hij doorgegaan in het jureren. Eerst met jury tijd, en later dus ook al scheidsrechter en wedstrijdleider. Toen was dat nog een gecombineerde cursus. Zijn eerste wedstrijd als wedstrijdleider op nationaal niveau was in Nijmegen bij een competitiewedstrijd. Uiteraard is hij op regionaal niveau begonnen, maar na enige tijd begon het toch te kriebelen ook op hoger niveau mee te draaien. En omdat hij er bij veel wedstrijden altijd bij was, kon hij al snel doorgroeien tot nationaal niveau. Henk is het liefst scheidsrechter. En als hij het echt voor het zeggen heeft, dan doet hij het liefst werpen.

Al eerder, in 1978 was het Ben die zich bij de vereniging had gevoegd. Hij volgde meteen de cursus jury algemeen. Ook hij is doorgegroeid in de jurywereld. In 80-81 werd hij scheidsrechter/ wedstrijdleider. Het zijn van wedstrijdleider ligt hem wel. In die tijd heeft hij ook veel gedaan voor het clubblad van Tion. Bij het zien van het rapen van het clubblad van een Campusveren iging, vertelt Ben ook dat het bij hun thuis vroeger net zo was. Rondjes lopen om de keukentafel. Aan het eind van de tijd dat hij dat deed, wel 600 rondjes. Dat was een hoop werk. Natuurlijk moesten de dochters hierbij ook meewerken, maar dat ging niet al tijd zonder slag of stoot.

Henk luistert naar Ben Nu kunnen de mannen het goed met elkaar hebben. Maar in die begintijd waren ze het nog wel eens flink oneens met elkaar. “Ja”, zeggen beide, “we hadden allebei onze eigen mening en die botste nog wel eens. Nu hebben we nog wel eens een verschil van mening, maar dan praten we er gewoon over.” Tegenwoordig wordt er voor Tion door beide niet meer zoveel gedaan. Er worden nog wel hand en span diensten verricht. Er is wel veel gedaan voor de vereniging. Ben he eft wel weken gehad dat hij 50-60 uur voor de baas werkte en dan ook nog eens zoveel uren voor de club maakte. Maar na trammelant bij de vereniging is hij minder gaan doen. Nu is het vooral bondswerk dat ze bezig houdt.

atletiek en hun werk daarin Henk doet districtswerk voor de bond. Nadat Ben hem had gevraagd is hij dat gaan doen. Uit onvrede is hij ooit vertrokken, maar na enige tijd is hij toch weer taakcoordinator van de juryopleidingen geworden.

Ben heeft eigenlijk 2 functies. Hij is nu taakcoordinator jurybeheer en tevens coordinator van de CD-competitie in het voormalige district Oost.

Kronos Met Kronos kwamen beide eigenlijk al snel in aanraking nadat ze met de jurycursussen waren begonnen. Geen enkele vereniging in de omgeving kan zelf zonder h ulp van anderen een wedstrijd organiseren. Daarom werd er al snel ook bij Kronos geholpen. De Sintelbaan was regelmatig toneel van wedstrijden en zo kwamen ze vaak op, toen nog, de THT. En eigenlijk zijn ze altijd gewoon een beetje bij Kronos blijven hange n. Kronos heeft bijna geen eigen topjury en moet dus altijd topjury van ‘buiten’ halen. Met Ben en Henk klikt het eigenlijk gewoon goed. Van beide kanten. “Maar, Kronos heeft ook draaiboeken, en daarin staat simpelweg dat wij vorig jaar hebben geholpen en dus dit jaar ook weer benaderd kunnen worden. En met Kronos kun je goede afspraken maken. Hoewel ze beide op nationaal niveau jureren, maken ze voor Kronos graag een uitzondering. Eigenlijk zijn de wedstrijden van Kronos de enige wedstrijden die ze nog op regionaal niveau doen. Maar het is niet allemaal rozengeur en manenschijn met Kronos. Ook daar wordt nog wel eens een foutje gemaakt. Dat heeft gewoon te maken met de grote doorstroming van de leden. En hoewel het voor Kronos misschien onderhand heel vanze lfsprekend is dat zij de topjury vormen tijdens de wedstrijden, zien ze dat zelf nog wel anders. Henk: ”Ik zou wel teleurgesteld zijn, als ik niet meer zou worden gevraagd”. De grotere studiedruk heeft er nu ook toe geleid dat er minder langdurige contacten zijn met de leden van het bestuur van Kronos. Dat wordt wel jammer gevonden. In het verleden zaten mensen nog wel een langere tijd in het bestuur. Nu is dat minder. Rink heeft het nog wel 2 jaar gedaan, maar dat was een uitzondering. Maar uiteindelijk h eeft Kronos wel een speciaal plekje in de harten. Er wordt bij Kronos gewoon goed geluisterd naar wat je zegt en het is nu eenmaal prettig samenwerken.

niet alleen sport Naast een vreselijk mooie sport is atletiek ook nog eens een goed tijdverdrijf. Henk is namelijk sinds 2 jaar weduwnaar en alleen maar thuis zitten is niks. Hij wil wel het een en ander te doen hebben.

Ben is sinds 8 jaar weduwnaar en heeft dat nog sterker. Bij hem komen de muren helemaal snel op hem af. En hij wil zijn kinderen ook niet tot last zijn. Daarom gaat er veel tijd in de atletiek zitten.

Maar niet alleen de atletiek heeft hun aandacht. Ze zijn samen met grote regelmaat te vinden in het Sportcentrum. Daar volgen ze de basketballers van Arriba en de volleyballers van Harambee bijna op de voet. “Dat heeft er dus ook gewoon mee te maken dat we niet graag thuis zitten.” Henk kan dat nog wel, maar gaat mee voor de gezelligheid. “We kunnen ook naar de Diekmanhallen gaan, die zijn nog dichterbij ook, maar hier is nu eenmaal meer spor t bij elkaar. Vier hallen, met veel sport”. En sport is hartstikke mooi om te zien. Voetbal en dat betmeppen krijgen wat minder aandacht, maar als de basketbal en de volleybal niks is, dan gaan ze daar zitten. Het is bij Harambee en Arriba ook niet onopgem erkt voorbij gegaan dat ze daar met grote regelmaat zitten. Dit wordt dan ook zeker gewaardeerd.

werk Henk werkt al jaren niet meer. Hij is afgekeurd. Hij heeft veel in de bouw gewerkt. Oorspronkelijk is hij timmerman, maar heeft een tijd gewerkt bij een fabrikant van tuimelramen. Daar was hij servicemonteur en hij ging het hele land door. “Dan was je dus wel hele weken van huis en dat vond met name mijn vrouw toch niet zo leuk”. Daarom is hij later steeds van huis uit vertrokken. Maar op die manier, als de monteurs zo duur worden, is het bedrijf uiteindelijk failliet gegaan. Toen heeft Henk zijn oude beroep van timmerman weer opgepakt, totdat zijn rug versleten was. Dat kun je niet zomaar zien, maar na een weekend met 3 wedstrijden heeft hij wel een hele pijnlijke maandag.

Ben werkt nog wel. Wat oorspronkelijk begon als een vakantiebaantje van 14 dagen is een beetje uit de hand gelopen. Ben werkt al 43 jaar bij de Roberine. Daarmee is hij de langstdienende bij het bedrijf. Roberine is een bedrijf dat gazonmaaiers produceren en aan de man probeert te brengen. Maar de baas sponsort de atletiek nog wel hoor. Van de week nog. Het was weer even nodig om veel tijd te steken om dingen van de gemeente gedaan te krijgen. “Atletiek gaat nu eenmaal voor het werk”, zegt Ben, “en dat weten ze daar wel hoor”.

Na dit te hebben gelezen kunnen we denk ik concluderen dat we hier duidelijk te maken hebben met twee mensen met hart voor de sport. Wij vonden het een leuk gesprek en we hopen dat dat wederzijds is. Natuurlijk s preken we de hoop dat uit dat we ze nog regelmatig tegen zullen komen bij Kronos - en andere wedstrijden. We willen de heren nogmaals hartelijk danken voor hun medewerking. Voor een volgende keer hebben we wel weer een Kronaut op de interviewlijst staan. N amelijk Johan Knaap, een van onze ere - en topjuryleden. Er worden geen speciale dingen aan Johan gevraagd. We hopen dat hij tijd heeft.

Henk geeft uitleg

Henk Kroket Potverdorie dacht Henk toen hij hoorde dat het hopseflopsen op Lowlands niet doorging. Eindelijk, eindelijk, zou de grootste (open-) studentenatletiekorgie plaatsvinden en nog wel onder het toeziend oog van de televisiecamera’s van de NPS, zodat Henk er niets van hoefde te missen. Maar het ging dus niet door! Weg mooie droom van Henk. Weg mooie droom van Ellen van Uros die haar promotie -activiteiten bij de Lowlands-directie volgens Henk ook alleen maar deed om een Kronaut aan de haak te flopsen. Maar goed het leven gaat door. Potverdorie dacht Henk nog een keer. Henk wilde zijn Hotmail openen om alle tips van mede clubgenoten op te vragen. Wat denk je? Henk heeft te lang vakantie gehad, [email protected] kon niet meer geopend. Godzijdank waren er nog wel enige roddels per postduif binnen g ekomen! Potverdorie dacht Henk ook toen hij van een aantal Kronauten hoorde over de wilde danspraktijken tijdens de Kronos-zeilweek. Henk heeft waarschijnlijk gewoon zijn zomer niet, hij mist alle mooie activiteiten. Maar goed, op deze zeilvakantie zijn e en aantal Kronauten geslaagd voor het examen Fries dansen. Volgens de overlevering is dat een vrij wild soort dansen, bepaald niet te vergelijken met de quick step. Het schijnt het midden te houden tussen de samba, de lambada, striptease en de kama sutra. Onder andere Jelmer, Pim, Fredo en Sjoerd schijnen hier heel bedreven in te zijn. Is er dan helemaal geen goed nieuws na al die potverdorie’s? Nou, dat is er wel, want sinds kort wonen 3 rennende Kronauten samen in een huis. Daar deze 3 jongemannen, Matthi eu, Pieter en Marijn, alle 3 in de bloei van hun leven zijn heeft Henk grote verwachtingen. Waarschijnlijk volgende Kronometer meer. Verder heeft Agnes M. ook van zich doen spreken op het liefdesvlak. Zij heeft Henk laten weten weer beschikbaar te zijn voo r Kronos-mannen. Henk is zeer benieuwd hoe hierop gereageerd gaat worden. Het zal wel druk worden met het aanmoedigen tijdens de dames competitie -finale. Ook zijn verscheidene Kronauten met elkaar op vakantie gegaan. Martien zat met Ruben uit de vorige Kronometer in het altijd romantische Schotland. Ze hebben zich daar behoorlijk ingespannen. En Carrie had Fredo, Sjoerd en Els (van Uros) meegesleept naar Toscane, waar de harten van ieder snel gaan kloppen. Of er hier nog een beetje stoom uit de tenten kwam, zal Henk jullie de volgende keer vertellen. De volgende keer zal ik te bereiken zijn op een nieuw Hotmail -adres:

[email protected]

Volgende keer een speciale internationale Henk-editie met: Bouquet-reeks: Hollandse Ard in Zweden. Rink gaat niet naar Rusland, wat nu?

kronos 2002 zeilweek Dit verslag is geschreven door Arco, Jelmer en Sjoerd. Arco heeft heet weekend vor zijn rekening genomen, Jelmer, woensdag, donderdag en vrijdag en Sjoerd de eerste dagen. Veel plezier ermee. Om maar eens niet met een traditie te breken is er besloten ook in 2002 een Kronos Zeilweek te organiseren. Regelneef Nanne had samen met rechter (en bijde-)hand Dani het een en ander vooropgezet. Even voor de volledigheid. Dit jaar hadden we vier boten tot onze beschikking. De bemanning varieerde enigszins door de week heen. Op zondag werd aangevangen met (in alfabetische volgorde): Agnes K., Ardje, Carrie, Dani, Els (Uronaut), Fredo, Heleen (Haas), Jelmer, Klaartje (Vitalist), Klaas, Nanne, Pim, Pimmie (Haas), Ruben S. Sander (Parcivaller en Kronosdonateur) en Sjoerd. Donderdag heeft Dani ons verlaten en vrijdag deed Pimmie hetzelfde. Arco en Rianne (Hermes en zus van ..) hebben ze op vrijdag vervangen. Van deze mensen werden Nanne, Pim, Sander en Ard zeilvaardig genoeg geacht om zich schipper te mogen noemen. zondag GROU Zo kwam het dat we bijna allemaal zondag 14 juli in Grou terecht kwamen bij botenverhuurbedrijf Anja. Anja weet onderhand wie we zijn, maar wist niet zeker of we nu betaald hadden. Dan maar een paar oude boten mee met die atleten moet ze gedacht hebben. Grou is te bereiken per trein. Echter, die moet je niet missen. Als treinen gemist worden, dan kom je nergens. Ard kwam dus later. Nanne was ook een beetje vertraagd aangezien die rechtstreeks uit La Douce France kwam en nog wel even langs zijn vrienden in Leeuwarden wilde. In tegenstelling tot andere jaren werd er niet gekookt in Grou, maar werd er pizza gegeten bij de lokale pizzaboer. Best te eten. Natuurlijk koffie drinken bij de Treemter, waar Antsje heel jammerlijk vrij bleek te hebben. Dat was dus een grote tegenvaller voor Dani. Na nog een paar borrels bij diezelfde Treemter werd er vroeg geslapen. Morgen namelijk, was de eerste zeildag. En op de eerste zeildag moet er worden gezeild met een grote Z. maandag GROU - EERNEWOUDE Met een fijn zonnetje was het de eerste dag meteen al aangenaam. Na een fijn ontbijt uitgevaren. Door het aangename weer zaten we al snel allemaal in zwemkleding aan boord. En als je in zwemkleding aan boord zit, dan ga je andere boten opzoeken om ze zo nat als maar kan te krijgen. Hoosblikken, peddels en weet ik wat niet meer voor mogelijke attributen werden aangegrepen om andere boten maar een beetje water te bezorgen. Bij een tweede poging verloor Pimmie zijn evenwicht en heeft maar weer eens bewezen dat je vrij gemakkelijk weg kan zakken in Friese sloten. Tot aan de middel stond ie erin. De lunch was in Eernewoude. En om de Kameleon zo goed mogelijk te evenaren werden er, exclusief de boterhammen met zoet beleg, 12 boterhammen gegeten. Het is een redelijk arbitrair getal, maar volgens Pim wel waar. Agnes kwam niet aan de 12. Dat was jammer, want we vonden allemaal dat ze een beetje op moest loeven. Naja, toen was dat grappig. (je moet namelijk weten dat oploeven een zeilterm is en het tegenovergestelde van afvallen). Juist. Omdat de lunch al laat was, zijn we maar niet nog naar een ander dorp verkast. De eerste plannen van de dag waren voor Veenhoop, omdat Bløf daar ging optreden. Bij nader inzien was het toch niet zo populair als men dacht. Daarom in de buurt nog maar even wat zeilen. En omdat de wind goed was en de temperatuur het toeliet konden we nog lekker even met een lijntje achter de boot hangen en ons door het niet al te schone water laten trekken. ’s Avonds, na het eten, een optreden van de ongekroonde koningin van de Friese smartlap bezocht. Anneke Douma zorgde voor feest. Op de melodien van Bonke Vaart zijn we gaan slapen. dinsdag EERNEWOUDE - LYTSE GRIENE De volgende dag begon al goed. Pim had slecht geslapen en ging dus meteen koffie zetten. Maar aangezien het opbergsysteem niet helemaal feilloos werkte, duurde het koffiezetten langer dan gepland. Echt niemand had het filter. Doel van de dag zou worden, de Lytse Griene. Dat is een eiland op het Sneker Meer. Wildkamperen dus. Het weer was minder dan de dag ervoor, maar dat kon ook bijna niet anders. Geen punt, op weg naar Akkrum.

In Akkrum werd de lunch verorberd. Flauwgevallen mensen werden weer overeind geholpen en een enkeling heeft zelfs nog even gedouched. Het was immers de laatste douchmogelijkheid voor lange tijd. Op eilanden als de Lietse Griene is zulk een luxe niet aanwezig. Dat maakt het dan wel weer goedkoop om daar te liggen. Nul euro’s ongeveer. De gehele middag nog fijn gezeild. Sommigen vonden het niet fijn genoeg en gingen, nadat de spullen van boot waren gelost, nog even beuken. Een lichte boot, een debiel in de stag aan de leizijde (de lage kant van de boot) en een halve gare die met strak zeil halve wind gaat varen zorgden al snel voor een gekantelde boot. Nanne, Ard, Sander en Klaartje waren er terect trots op. Maar ze vonden wel dat ie sneller ging dan verwacht. Het rechtop zetten van de boot was bijkans nog gemakkelijker. Door even op de kiel te klimmen lag de boot snel weer in de oude vertrouwde stabiele ligging (niet te verwarren met de stabiele zijligging van de EHBO-cursus, dat is namelijk heel wat anders). Eten koken op een eiland is nog iets lastiger dan op het vaste land. De ondergrond is niet erg gelijk en ook windstille plekjes zijn minder dik gezaaid dan redelijkerwijs verwacht mag worden. Desalniettemin leverden de koks (zij het onder invloed van felle discussies) een goede prestatie. Na het eten werd Dani nog even kwijt gemaakt door hem onder een halve kuub stro te gooien, maar dat is niet erg, want dan trapt hij je gewoon heel hard tegen je kont. De tijd die nog over was gebleven tot de duisternis intrad werd nog even nuttig gebruikt om te klaverjassen en Machiavelli te spelen. Rondgaande geruchten vertelden mij al langere tijd dat het een geweldig spel was. Misschien dus dat mijn verwachtingen te hoog waren, misschien dat ik het niet heb getroffen, maar de sensatie was mijns inziens ver te zoeken. Wederom gaan slapen op de klanken van Bonke Vaart. Echter nu kon Pimmie zich de melodie niet meer te herinneren, zodat we eindigden op de melodie van “Een potje met vet”. woensdag LYTSE GRIENE - SNEEK Voor mij (Jelmer) was dit mijn eerste zeilweek met Kronos. Het was überhaupt de eerste keer zeilen. Ik was dus wat je zou kunnen noemen: een ontzettende leek. Ik heb dan ook erg veel opgestoken in deze 7 dagen. Termen als gijpen, stormrondje, oploeven en piekenval klinken me nu dus niet meer helemaal onbekend in de oren. Ook heb ik even moeten wennen aan de tradities waar de zeilweek mee aan elkaar hangt: shoarma in Lemmer, koffie drinken in Woudsend, Chinezen in Grou etc. Maar tegen het einde was ik van deze gewoontes ook redelijk op de hoogte. Iedereen had het eerste nachtje wildkamperen goed overleefd. Dus na een goed ontbijtje op woensdagochtend konden de boten weer samengesteld worden. Ik zat deze dag met skipper Nanne en Heleen en Els op de boot. Helaas was er deze dag niet al te veel wind. Hard ging het dus niet, maar leuk was het uiteraard wel. De bestemming voor de lunch was het Sneekermeer, want daar ging die middag iets gebeuren wat wij als die-hard zeilers niet mochten missen: het skûtsjesilen. Tussen een groot aantal andere boten lieten we ons vastlopen. We waren maar met drie boten, want schipper Pim en zijn bemanning waren de hele dag al nergens te bekennen. Later bleek dat veel belangrijker zaken hen bezighield: koffie drinken. Eerst moest het afval geloosd worden bij de camping in de buurt. De vriendelijke eigenaar en zijn al net zo behulpzame eega vonden het niet kunnen dat wij ons afval in een container wilden gooien. Hierdoor waren wij enigszins verbaasd, maar uiteindelijk hebben we toch nog een mooie afvalbak gevonden. Nu was het echt tijd om deze oeroude Friese traditie te gaan aanschouwen. Na een half uurtje had ik het wel gezien. Het spectaculairste, een aanvaring tussen twee skûtsjes, was aan het begin al gebeurd. Uiteindelijk zou de boot van Sneek winnen. Na wat gegeten te hebben op onze eigen bootjes vertrokken we weer. Tegen de tijd dat we in de buurt van de eindbestemming voor deze dag kwamen, hadden we al een poos geen andere Anja bootjes meer gezien. Maar, was het idee, dan zal de rest wel verkeerd zitten… Helaas, dit was niet het geval. We moesten ons er toch bij neerleggen dat wij degenen waren die fout zaten. Dit kwam dus neer op een kwartiertje motoren. Uiteindelijk zaten we weer op de goede weg richting Sneek, maar in de beschutting hadden we er zeilend waarschijnlijk nog 2 uur langer over gedaan. Na een tijdje geprobeerd te hebben lieten we toch de motor weer zakken. Aangekomen bij de passantenhaven zagen van verre al de verschillende vlaggen en de Kronos-sok (deze had Klaartje speciaal voor de zeilweek in elkaar geknutseld) tussen de masten door. Alleen daar aangekomen was het grootste deel van de groep er niet. Die bleken te zijn gaan zwemmen (heb je de hele dag al op het water gezeten… .). Enfin, laten wij dan ook maar die kant op gaan. Na een aantal keer de weg te vragen en een lift af te slaan van een nogal wild rijdende patat bezorger kwamen we dan toch bij het zwembad aan. Helaas: te laat. Het zwembad was nog niet gesloten, maar we mochten er niet meer in… Toen iedereen eenmaal terug was bij de boten bleek Agnes over fantastische kwaliteiten te bezitten; kwaliteiten die niemand ooit achter haar had gezocht. Het bleek namelijk erg vermakelijk te zijn om met Agnes te voetballen met aan de ene kant water en boten en aan de andere kant flats, waarvan de balkondeuren open stonden… De lokale bewoners zelf zagen de humor hier gelukkig ook wel van in.

Alleen bleek niet iedereen in Sneek even vriendelijk. Er moest afgewassen worden en dat gaat toch het beste met heet water. Het vervelende was dat de beheerder van de toiletgebouwen de sluitingstijden hiervan nogal strikt naleefde. Hij bleek zelfs bereid te zijn om Els om deze reden op te sluiten. ’s Avonds was het weer tijd om even het feestgedruis op te zoeken. Sneek had tenslotte eerder het skûtsjesilen gewonnen. Het bleek uiteindelijk dat wij degenen waren die ze dit moesten vertellen. Geen wilde party dus, maar wel een relaxte Irish Pub waar ze ook verzoekjes draaide: uiteraard ons aller Anneke Douma! Daarna nog wat gedronken en gepoold in een soort ‘wannabe discotheek’. Na vertrek richting bed/boot werd onze aandacht nog even richting een karaoke-bar getrokken, maar dit ging zelfs voor ons net iets te ver. donderdag SNEEK – DE KRUSPOLLEN Op de eerste dag van de zeilweek werd er netjes op tijd ontbeten, om daarna ook vroeg te vertrekken. Ik denk dat dit elke dag gemiddeld een half uurtje later werd. Geen probleem verder, want het avondeten verschoof elke avond ook een half uur! Het opstaan op deze donderdag was dus ook weer iets later. Toen ik ontwaakte had een aantal mensen zich alweer ontfermd over het belangrijkste van het ontbijt: de koffie. Dani was ’s ochtends vroeg naar huis vertrokken om daarna meteen richting Denemarken te gaan. Wonder boven wonder heeft bijna niemand hier iets van gemerkt. Tijdens het eten werd nog even de waterkaart bestudeerd en er bleek dat er wat lastige hindernissen die genomen moesten wilden we de route nemen die gepland was. Maar we hielden wel van een uitdaging, dus Nanne, Fredo, Sjoerd en ik vertrokken als eerste richting de diverse bruggen. De eerste waren goed te doen, maar 75 cm of iets daaromtrent bleek wel erg laag te zijn. Maar met 1 persoon op zijn rug op het voordek, zich afzettend tegen de onderkant van de brug bleek het toch goed mogelijk. De andere boten hadden het anders opgelost en hadden bemanning uitgewisseld. Alleen Sander zijn boot had opvallend weinig moeite met de hoogte: voor hem weer een duidelijk bewijs dat hij de meeste bagage aan boord had. Na de laatste brug in Sneek werden bij ons direct de zeilen gehesen (het was tenslotte een zeilweek), maar na een tijdje werden we voorbij geraasd door drie andere bootjes die de motor in het water hadden hangen (minder sportief doch effectiever). Er bleek een flink windje te staan op het Sneekermeer. Dit was dus een goede dag om een beetje te spelevaren. Termen als ‘voor de wind’, ‘aan de wind’en ‘halve wind’waren mij ook niet meer onbekend na 3 dagen zeilen en werden dus in praktijk gebracht. Vooral de laatste, ‘halve wind’, was populair bij velen. Je gaat niet harder, maar het is wel veel leuker. Aan het einde van de middag kwamen we aan bij de Kruspollen waar we weer zouden gaan wildkamperen. Hier hadden we toch nog even zin om van de wind te genieten, dus hebben we de boot leeggehaald, een rif gelegd en het ruime sop gekozen! Regenkleding bleek noodzakelijk, vooral met Nanne aan het roer. Ook moest een skûtsje het nog afleggen tegen ons in een 1 tegen 1 race (voor ons was dit een race, of dat ook voor de skûtsje gold was niet helemaal duidelijk). Na een tijdje flink nat te zijn geworden kwamen we weer aan bij de Kruspollen waar iedereen inmiddels rustig aan een biertje zat. Ook waren er traditiegetrouw twee potjes klaverjassen bezig. Fredo en ik waren de enigen die zin hadden om een potje te gaan voetballen op een knollenveld met een lekke bal. Na een half uurtje actief bezig te zijn geweest waren ook wij weer goed opgewarmd en was een lekker biertje op zijn plaats. Tijdens het bereiden van de stamppot die avond bleek het mes van Klaas niet geheel ongevaarlijk. Binnen een uur had hij al drie mensen geveld. Maar we waren met 15 man, dus het eten is uiteindelijk wel op de spreekwoordelijke tafel gekomen. Afwassen kon de volgende dag wel met schoon water; er moest nu hout gesprokkeld worden voor het kampvuur. Dood, droog hout was er niet zoveel, maar wel veel dood gras (en veel poep). Pimmie en Ard bleken onze padvinders te zijn en hebben de hele avond de verantwoordelijkheid gehad over het vuur. Intussen gingen verschillende groepen het bos in om de houtvoorraad op peil te houden. Het ontwortelen van een boom door onder andere Pim en Sander bleek toch iets te veel van het goede, maar uiteindelijk hebben we wel de hele avond genoten van een mooi vuurtje. Voor sommige mensen was er nog sprake van enige angst op dit eiland, wat ook wel het ‘Ratteneiland’ genoemd werd. Er deden wilde verhalen de ronde over ratten die ’s nachts over de landvast de boot op zouden klimmen en dan alle mensen op de boot zouden opeten. Onder andere Agnes en Els begonnen bij elk geluidje dingen te denken en durfde daarom niet alleen te gaan plassen. Superheld Carrie moest de dames hierbij begeleiden om ze gerust te stellen. De volgende dag lag iedereen nog veilig in de boot, dus de ratten waren ons deze keer goed gezind. vrijdag de KRUSPOLLEN - LEMMER De vrijdag zou een leerzaam dagje worden. Maar eerst moest er kort na vertrek koffie met appelgebak en slagroom op een terrasje in Woudsend genuttigd worden, want dit was één van de tradities. Dit kwam voor velen ook erg handig uit om na een nacht zonder enige luxe gebruik te maken van een echt toilet. Na het terrasje gingen we weer de boten op (wat voor iemand die 2 boten van ons had ingeklemd had nogal waterig uitpakte). Weer op het water begon de les van Sander. Hij legde Els, Agnes en mij

onder andere de fijne kneepjes van de man-overboord-manoeuvreuit. Na de theorie achter de situatie geleerd te hebben, kon alles in de praktijk gebracht worden. Geen probleem, ware het niet dat er een aantal mensen was die het leuk vonden om er met onze man vandoor te gaan. Door deze actie viel de oefening een beetje in het water. Maar gelukkig konden we hier dan weer de oefening-overboordmanoeuvre op uitproberen… Toen wij hiermee bezig waren bleek Klaartje een nieuwe hobby te hebben gevonden: mastklimmen. Tot twee keer toe heeft ze een tijdje in de top van de valk gezeten met nogal wat bekijks van langsvarende mensen. Eruit komen was niet zo’n probleem als het lijkt. Gewoon schuin gaan varen en dan loslaten! De lunch was in Sloten: enn klein, gezellig plaatsje Hier ging Pimmie ons verlaten om de laatste dag van de zomerfeesten nog mee te pikken en daarna naar Polen te vertrekken. De bestemming voor deze avond was Lemmer. Voor mij toen alleen bekend door Rintje, maar nu inmiddels ook door de shoarma en andere lokale bewoners. Hier waren nog net genoeg plekjes voor onze vier valkjes. Hier voegde ook Rianne zich bij het gezelschap. Na een bevredigende maaltijd te hebben genuttigd bij de lokale shoarmaboer was ook Arco in Lemmer aangekomen om nog twee dagen te komen zeilen. Na het eten en een ijsje waren er eigenlijk geen plannen. Daarom zijn we maar een willekeurig café binnengestapt. Gezellig een potje biljarten tussen de Lemmerse locals die het altijd beter schijnen te weten. Hierna splitste de groep zich: een aantal gingen al onder zeil, terwijl er een groepje van tien man overbleef om nog even een foute disco te bezoeken. Het bandje dat er speelde was helaas net toe aan het laatste nummer. Maar toch maar op de dansvloer blijven staan toen de gewone muziek begon, want hier was genoeg te beleven. Onder andere kennisgemaakt met de lokale slet van Lemmer die schijnbaar toch een speciaal plekje in het hart van Pim heeft veroverd, want ook de volgende dag kon hij niet ophouden over haar te praten. Ook onze dames kregen genoeg aandacht van de plaatselijke ‘heren’. Maar helaas, aan al het leuke komt een einde. Het laatste stukje teruglopen was toch iets lastiger met een paar biertjes op. Maar ik geloof dat iedereen de overkant van de sloot droog heeft gehaald. Voor het slapen gaan nog even een paar slokjes Berenburg en daarna naar bed. Vrijdagavond 19 juli LEMMER Voor mij begint het zeilen pas op vrijdagavond. Na nog even een Vitesse wedstrijd bezocht te hebben in Utrecht, te zijn bekogeld met vliegen bij Lelystad en drie keer de passantenhaven van Lemmer op en neer te hebben gelopen kan ik mijn spullen in de homo-boot gooien. Daarna moet ik Lemmer centrum maar gaan opzoeken, want dat was handig,… … volgens Nanne. Een leuke wandeling richting wat volgens mij het centrum zou moeten gaan worden eindigt in een telefoongesprek dat ongeveer zo verloopt: Nanne: “He Arco, ben je er al?” Arco: “Volgens mij wel zo ongeveer, ik loop nu naast een pizzeria” Nanne: “Ben jij dan die vent met een telefoon aan z’n hoofd die nu aan de overkant van het water bij de pizzeria loopt?” Arco: “… ..?… .” Goed, de groep bevindt zich bij de lokale ijsboer en is net het toetje na een zware shoarma-maaltijd aan het wegwerken. Gelukkig verkoopt de ijsboer ook patat en kan ik nog snel wat eten voordat de zaak gesloten werd. De lokale kroeg is snel gevonden en de Pot doet zijn werk weer goed. Het lezen van alle wandtegels en andere teksten in voornamelijk Fries is een vermakelijke bezigheid. Nanne vertaalt en wij lachen, of eigenlijk, ik lach, want ik ben de enige die om de grappen van Nanne lacht. Volgens Nanne dan, want ik lach altijd overal om… .toch? Pim, Els en Klaartje houden zich bezig met het edele biljartspel. Hun kunsten oogsten de bewonderende blikken van de stamgasten. De stoottechniek van Pim wordt minutieus gevolgd door een schalkse blonde jongedame. Nu was dit niet de enige dame aan wie Pim deze avond zijn stoottechniek zou laten zien. De groep splitst zich op in twee delen. Zij die willen gaan slapen en zij die nog niet willen gaan slapen. Ikzelf behoor tot de eerste groep en heb het volgende verhaal dan ook van horen zeggen: De discotheek in Lemmer is gezellig druk en de al aanwezige jeugd danst er lustig op los. Een dame echter in het bijzonder trekt de aandacht van het aanwezige manvolk. Zij probeert steeds zo dicht mogelijk tegen een willekeurig manspersoon aan te dansen. Pim is nu niet meer te houden en bedenkt zich geen twee keer. Hoe dit is afgelopen kan ik me helaas niet echt goed meer herinneren… . De andere groep loopt ondertussen alvast naar de boten toe. Agnes en Carrie informeren naar het type matras dat ik heb meegebracht. Mocht ik het idee hebben dat ik met een luchtbed ter grootte van dat van Dani in de afgelopen week bij hen in de boot zou kunnen slapen dan heb ik het mis.

Zaterdag 20 jul LEMMER - JOUREi Carrie doet het dekzeil open en het blijkt heerlijk weer te zijn. Na het ontbijt snel de boten in, blijkbaar is de indeling gisteravond al gemaakt en ik ben bij Ard, Carrie en Jelmer geplaatst. Het is een heerlijk zonnige dag, maar veel wind is er niet. Er wordt dus wat rondgedobberd, geenterd, met water gegooid en achter boten aan gezwommen. Echt goed zeilen komt er niet van. Het reisdoel van vandaag is Langweer. Daar willen we met alle lullo’s gezellig gaan stappen. Sommigen zijn echter heel blij dat de haven van Langweer vol blijkt te liggen. Er is een Sail-in-movie van Yorin en daardoor wat minder plaats. We besluiten om dan maar naar Joure door te motoren en daar in de haven aan te meren. Dat blijkt niet eens zo’n gekke keus. De haven van Joure ligt namelijk in het centrum van datzelfde stadje en in het centrum van Joure is een muziektent, de ideale kook-en-eetlocatie. Ook biedt deze locatie de mogelijkheid tot integratie in de gemeenschap van Joure. We zijn allemaal uitgenodigd om een biertje te komen drinken in het stamcafé van een ietwat luidruchtige voorbijganger. Na het eten wordt het tijd voor een spelletje. Op de brug bij de haven blijven de lantaarns het langst branden en er is ook een prachtig bankje beschikbaar. Een mooie plek om te assholen dus. Na bijna 7 jaar Kronos is het dan eindelijk zover. Ik ga assholen. En ik moet zeggen, het valt me mee, het is helemaal niet zo moeilijk. Rianne en Ard hebben familie in Joure wonen. Hun stamcafé wordt ook het onze. De stapavond begint een beetje lafjes, maar als Sjoerd, Ard, Rianne, Nanne, Agnes en Jelmer eenmaal op gang zijn gekomen, volgt een eindeloze serie vage, maffe, achterlijke dansjes en sprongetjes. Net als je denkt, nu kan het niet lomper, nou ja, vul maar in… ..het was erg leuk. Vroeg in de ochtend begint het harder te regenen. In de verte klinkt wat onweer, maar het komt dichterbij. Ik ben wakker, maar de rest van de boot, Fredo, Carrie en Agnes, slaapt vredig. Fredo en Carrie voorin, Agnes en ik achterin, gescheiden door de mik. Opeens een flits, direct gevolgd door een hele harde rollende donder. In een fractie van een seconde weet Agnes zich vanuit gestrekte ligging om de mik te krullen. Dit vond ik erg grappig, maar ja, je had er bij moeten zijn. En ach, ik lach ook overal om. Zondag 21 juli JOURE - GROU Het is regenachtig en winderig als we opstaan. Het belooft een leuke zeildag te worden en we beginnen rustig aan het ontbijt. Er is nog geen gewonde gevallen dit zeilweekend. Klaartje besluit daar verandering in te brengen door kokend heet water, bestemd voor thee, over haar been te gooien met als gevolg een behoorlijke rode brandplek. Vandaag ga ik een poging tot zeilbootcontrole doen. Daartoe wordt ik aan twee ervaren schippers toevertrouwd, Pim en Sander, geholpen door ruwe zeebonk Jelmer. Direct na het uitvaren van de haven besluiten de schippers dat we een andere route gaan varen. Uiteraard is deze route veel sneller, waardoor we ruim van tevoren aankomen in lunchplaats Terhorne. Daar vermaken we ons met een tot driver gepromoveerde peddel en een tot golfbal gepromoveerde flesdop. Als de peddel na een aantal slagen overlijdt, degradeert hij tot honkbalknuppel en het handvat dient als honkbal. Ondertussen zijn Nanne, Ruben, Agnes en Klaas ook gearriveerd. De rest is echter in geen meren of vaargeulen te bekennen, dus besluiten we om door te varen. Met wat geluk kunnen we net de haven van Grou bereiken voor 5 uur. Dan moeten de boten schoon ingeleverd worden. Als we het Prinses Margrietkanaal binnenvaren besluiten onze schippers dat het handiger is om op de moter verder te varen. Nanne denkt daar anders over. Hij moet en zal zeilend in Grou komen. Ook een iets te lage brug houdt hem niet tegen. Je kunt natuurlijk de gaffel wat laten zakken en dan past het prima, maar je kunt ook aan de stag gaan hangen en zo de boot schuin trekken. Dat past ook, tenminste, als daarnaast aan de voorwaarde voldaan wordt dat de zeilen wind vangen, zodat je als je eenmaal onder de brug zit, er ook weer onder vandaan kunt komen. Onnodig op te merken dat dit tafereel er op afstand erg grappig uitzag. En ja, ik heb erom gelachen… .. De zeilweek wordt traditioneel afgesloten door een bezoek aan de Chinees in Grou. Na de prima maaltijd en de bedankjes rchting Nanne en Dani, keert iedereen huiswaarts. Volgend jaar ga ik echt een hele week mee! Nanne en Dani bedankt! Liefs, Arco

Dubbele Mijl Hoi, hoi, ik ga een wedstrijdje lopen. Heb er zin in. Doel: sneller dan in Londen. Richttijd onder de 17 minuten, liefst 16.45. Inlopen ging lekker. Nauwelijks zere benen, rest van het lijf voelt ook goed. Nog geen Kronaut te bekennen. Ik zal toch niet de enige zijn? Ja dus. Nou ja, dan moet ik de Kronos -eer maar hoog houden. De heren Appels en Japink zijn wel weer van de partij. Het is lekker weer. Niet te warm, niet zonnig, beetje wind. Kans op een beetje spetters. Goed voor mij dus. Wat een hoop mensen aan de start. Maar een beetje achteraan gestart, anders loop ik iedereen in de weg. Eerste 500 meter veel last van kids die niet rechtdoor kunnen lopen (ben ik even blij dat we niet op de fiets zitten). Maar goed. Lekker tempo te pakken. 1 kilometer erop zitten. Net onder de 5 minuten, dat gaat goed. Ik loop goed, het gaat lekker... Hmm... begin nu toch wel moe te worden. Ik word ingehaald door een ouwe dikke vent. Even aanpikken maar, zoveel harder gaat ie niet. Ik moet al snel heel langz aam lossen. Heel de tijd al tussen groepjes in gelopen. Pff. Ik begin nu toch wel erg moe te worden. Hoe ver zal het nog zijn? Al een hele tijd geen bordjes gezien. Ik zal er wel eentje gemist hebben. Ik zal toch zeker wel op 2,5 kilometer zitten. Niet het besef om even op mijn horloge te kijken. Weer een bochtje.. Damn! Hier is pas de 2 kilometer. Ineens zit ik er helemaal doorheen. Het is nog veel te ver. Ik ben al veel te moe. Plotseling voel ik me ook helemaal niet lekker. Ben duizelig. Ah, een jeep waa r je achterop kunt zitten. Heerlijk stoppen met lopen. Oeh, ik ben nu toch wel erg draaierig. Toeschouwende mevrouw kijkt bezorgd mijn kant op. Drinken, gebaar ik. Water? Ja, knik ik. Heerlijk glaasje water gedronken. Na 5 minuten voelt het hoofd weer een beetje goed. Of ik een lift naar het stadion wil. Ja, dat wil ik eigenlijk wel. Aardige meneer met dure auto rijdt onbekend zwetend meisje naar de start terug. Kleren aan en toch maar op de fiets naar de finish. Misschien zijn ze me wel kwijt. Warm, koud, dit voelt een beetje raar nog steeds. Oh, Remi is derde geworden. Wat kijkt iedereen me raar aan. Ja, ik zie eruit alsof ik gelopen heb en ik heb mijn kleren al aan. Kan toch? Misschien heb ik wel een lief vriendje die mijn kleren mee heeft genomen! Ok, li ef vriendje heb ik wel, maar die was helaas ver weg. Goh, een tafel met startnummers en met dozen met medailles... Zal ik mijn nummer inleveren? Is wel een beetje raar. Ik baal, twijfel, ben verdrietig. Nee, ik verdien geen medaille. Loopje is wel duur gew eest zo. 4 euro voor 10 minuten hard lopen en een rotgevoel na afloop. Ik wil ook een medaille ?. Nee, je hebt hem niet uitgelopen, dus is het stom als je er een gaat halen! Allemaal kids om me heen met een medaille opgespeld... Hard naar huis gefietst. Gevoel alsof mijn keel werd dichtgeknepen. Tranen in de ogen. 2 kilometer -kuchje. Toch wel diep gegaan. Wat is dit een rotgevoel zeg. Zelfs bij lappen kun je falen. Blijkbaar kan ik toch niet diep gaan. Lappen was toch leuk? Soms niet helemaal dus. Dit voel t tien keer erger dan meters onder je P.R. gooien. Dit is zo ontzettend zichtbaar. Waarom ben ik in hemelsnaam uitgestapt? Huisgenoot komt bezorgd vragen of het wel gaat. Het gaat dus niet, ik ben niet blij. Ruben komt met het voorstel om te gaan poolen, maar daar staat mijn hoofd al helemaal niet naar. Dan maar lekker een warme douche en mijn bed in duiken... Half 6 in de ochtend en ik ben klaarwakker. Geen spoor van spierpijn of anderszins zere benen (later ook niet gehad). Draaien helpt niet, dan mijn be d maar uit. Ik ben ineens ontzettend geïnteresseerd in de psyche van de loper. Hoe komt het dat het ineens niet meer gaat? Ik gok dat het een soort zelfbescherming is van je lichaam. Mijn lichaam dacht gisteren: ja, maar je bent er nog lang niet en in dit tempo ga je dat ook helemaal niet halen, dus ik maak je duizelig, dan stop je wel. Of zal het zijn omdat ik wist dat ik na de finish nog 3 kilometer terug moest lopen naar de start, omdat daar niks voor was geregeld? Om het voorbeeld van Marijn na de wedstri jd in Almelo ook maar te noemen: waarom kun je een gaatje niet dichtlopen? Wie het weet mag het zeggen. Misschien heeft Jan hier wel een heel mooi artikel over voor de volgende keer.