08/02/2015
Kinderen schminken en dansen op carnavalsfuif
Nr. 11
Hondenstrontjes horen hier niet thuis! > Pag. 2
Interview van de week: Joris Pinseel > Pag. 4
F.C. Horendonk: Pulderbos > Pag. 5
Gedicht van de week Paddenstoelen
> Pag. 3
Een paddenstoel heeft stippen Daar rond is het rood En dat is de kleur van je lippen Een paddenstoel kan klein zij maar ook groot! Wat als een paddenstoel allemaal verschillende kleuren had? Dan lijkt het op een discobol En vieren we een feestje! Dat is pas echte lol!
Inne Suykerbuyk
Nieuws Column
2
Hondenstrontjes
Guy Van Den Broek Ski Het begin er steeds meer op te lijken dat we nog eens een echte winter meemaken, koud, guur en sneeuw die weken blijft liggen. De temperaturen zakken weliswaar nog niet onder de – 10° C en een elfsteden-tocht in Friesland zit er zeker niet in. Maar zonder een dikke jas, handschoenen, een muts diep over de oren getrokken, durven we ons toch niet meer buiten wagen. Fietsen is ook een beetje riskant geworden. Bij de minste vriestemperatuur worden de fietspaden, voor zover die er al zijn, spekglad. Wat we hier in het noorden van het land vergeten is dat de sneeuw bij onze Waalse broeders en zeker in de Hoge Venen al enkele weken is blijven liggen. Skiën kan nu plaatselijk, zeker langlaufen. We zijn er meer dan welkom, want ze kunnen ons niet elk jaar skiplezier aanbieden. Toch trekken de meeste jonge ski-liefhebbers van Horendonk en dat zijn er veel, nog altijd naar Frankrijk, Oostenrijk of zelfs Tsjechië, dat laatste wegens aanzienlijk goedkoper voor het verblijf. Soms gaan ze maar voor enkele dagen, short-ski, noemen ze dat, hoor ik van mijn fietsvrienden. En ik die dacht dat het ging om skiën met veel kortere ski's. Een weekje skiën is nu voor veel jongeren een vaste jaarlijkse weerkerende gewoonte soms met vrienden, soms met de familie. Het is een gezonde sport, waarbij de verhouding tussen het aantal uren dat je op de latten staat en het aantal uren daarna in een café (après-ski) zeer gunstig uitvalt in vergelijking met fietsen, volleybal of tennis. Gunstig uiteraard in het voordeel van de sport. Toch gaat het meestal om een dure aangelegenheid, zeker voor gezinnen. Vroeger (daar gaan ze weer, zullen de jongeren denken) kon een gemiddeld gezin het zich niet veroorloven, wegens veel te duur. Maar gelukkig zijn de tijden veranderd en ook verbeterd. Jongeren hebben nu ook geld, niemand moet zijn 'pree' nog afgeven als hij thuis woont. Toch blijft het gek dat zo weinig mensen voor een dagtrip naar onze eigen ski-gebieden in de Hoge Venen trekken. Te goedkoop of te weinig après-ski?
Wij houden wel van jullie hond, maar niet van jullie stront! Dit bordje hangt ergens in de Kraaienberg. Dagelijks een tochtje doen met uw hond is een zaligheid hier op Den Uil, er zijn hier zovele mooie paadjes om van te genieten. De gemeente zorgt dat er een team klaarstaat om alles netjes te houden, en ledigen alle vuilnis- en hondenzak bakken! Maanden geleden vertelden enkele werkmannen dat de hondenstrontjes een probleem zijn. Het gaat tussen hun machines zitten en je kan je wel voorstellen dat dit geen lekkere geur geeft, en telkens weer moeten opletten dat je niet in een strontje trapt is toch ook niet leuk denk ik. Enkele weken geleden gingen wij wandelen om nog enkele foto’s van onze mooie natuur te nemen, we gingen langs de vaart, en we telden vanaf het eerste bruggetje tot enkele meters voor het hondenvuilbakje 25 strontjes, sorry maar ik heb bijna van alles een foto genomen. Het is toch zo simpel om alles op te ruimen met een zakje en dan in de voorziene bak te doen! Eigenlijk vertel ik dit verhaal voor de mensen die alles steeds weer zo proper houden voor ons allen. Denk dus volgende keer eens aan hen, zodat zij de volgende keer geen bordjes meer moeten plaatsen om ons erop te wijzen om alles netjes te houden! Zo zou het nog een tip kunnen zijn aan de gemeente om bijv. in de bocht van de Kraaienberg bij het kapelleke, bij de in of uitgang van het speenkruidpad een vuilnisbak te plaatsen, jullie hebben misschien ook nog een tip om ergens een bak te plaatsen. Als iedereen een kleine inspanning doet dan kan iedereen weer over een proper padje lopen!
José Schrauwen
Nieuws
3
FEMMA-KAV HORENDONK presenteert: Pol Anrys
‘MARTHA en MATHILDA’ Vrijdag 27 februari 2015 om 20u Zaterdag 28 februari 2015 om 20u Zondag 1 maart 2015 om 14u Vrijdag 6 maart 2015 om 20u Zaterdag 7 maart 2015 om 20u Parochiezaal Horendonk Dreveneind 2
De voorbereidingen Sinds eind oktober zijn 13 leden van onze lokale Femma bezig met de repetities voor hun jaarlijkse toneelopvoeringen. Eerst wordt er 1 keer per week samengekomen en worden de tekst gelezen, gelezen, … en ‘naar de eigen mond’ gezet. Na Nieuwjaar komen we 2 x per week samen ‘in de living’ van één van de speelsters. Hier proberen we een beetje het podium na te maken, zodat we stilaan een idee krijgen langs welke deur we op en af moeten gaan. Het volledige reilen en zeilen, zoals alle handelingen kunnen we pas echt oefenen wanneer het podium er staat en is aangekleed. Ook dit doen de dames allemaal zelf, met hulp van ‘de mannen’ en enkele plaatselijke sympathisanten. De aankleding en kostuums worden allemaal door de dames zelf bij elkaar gezocht. Ook de regie van het stuk is in handen van de 13 dames zelf… Om de avonden vlot te laten verlopen komen andere leden van onze Femma op de proppen, zonder hen kan er geen toneelopvoering zijn. Zij staan in voor het vlot verlopen van de activiteit voor het podium. Kortom deze toneelavonden zijn een product van eigen bodem en daarop nodigen we jullie allen graag uit.
Greet Andriessen
Inkomkaarten aan €8 (1 consumptie inbegrepen) enkel te verkrijgen via reservatie bij: Rit Vandekeybus, 0496.85.48.25 of 03/667.55.49 Chris De Ridder, 0499.29.59.08
Carnavalsfuif op vrijdag 6 februari Na al de lessen op school mochten de leerlingen van het 1e, 2e en 3e leerjaar naar de carnavalsfuif in het zaaltje en enkele uren later mochten die van het 4e, 5e en 6e leerjaar gaan. Ze kregen van de ouders wat euro’s mee en daar konden ze iets lekkers van drinken of een broodje eten. Rond 18u ben ik even gaan kijken, en de ambiance zat er goed in. De deejay draaide zeer goed en er werd veel gedanst , zelfs limbodansen konden ze goed! De meisjes konden hun nageltjes laten lakken, en iedereen kon zich laten schminken dus daarvoor konden ze tussendoor rustig in de rij aanschuiven. Ze waren ook allemaal héél mooi verkleed! Dit zou natuurlijk niet kunnen zonder de ouders die vrijwillig alles goed deden verlopen zodat alle kinderen een superleuke avond hadden! José Schrauwen
Interview
4
Joris Pinseel: De groene luis in de pels van de gemeente Essen deel 1 Op Schanker woont Joris Pinseel, intussen 55 jaar oud, leraar en getrouwd met Agnes Peeters. Joris is nu al 36 jaar leraar lager onderwijs, momenteel in WIGO op Wildert, waar hij staat voor het 5e studiejaar. Joris en Agnes hebben twee studerende dochters, Eveline en Sarah. Eveline is master in de biologie en treedt zo in de voetsporen van haar vader. Sarah is taalkundige en master in de Franse en Nederlandse taal. Een gelukkig, bescheiden gezinnetje, maar met een grote uitstraling op de gemeenten Essen en Kalmthout door de enorme gedrevenheid voor alles wat met milieu en natuur te maken heeft in de Noorderkempen van vader Joris Pinseel. Die niet aflatende ijver heeft zijn invloed op het milieubeleid in Essen en ook in Kalmthout niet gemist. Nieuwsplatform Den Uil ging op zoek naar wie die man is en wat hem drijft. Joris is sinds 2002 of nu toch al 13 jaar lang voorzitter van Natuurpunt Essen en Kalmthout. Hij volgde Herman Lieckens van Kalmthout op, die op zijn beurt in de voetsporen was getreden van Flor Van Meel, de in Essen goed gekende leraar aan de Broederschool. Natuurpunt is in heel Vlaanderen in 2001 ontstaan als een fusie tussen de ornithologische vereniging 'De Wielewaal' en Natuurreservaten vzw. De vogelspotters en de reservaatbeheerders brachten hun kennis en organisaties samen om zo één sterke milieuvereniging te creëren. Noorderkempen is één van de meer dan 70 afdelingen, verspreid over het Vlaamse land. Daarvan werd Joris de eerste voorzitter uit Essen en hij is dat nog altijd. Intussen is het ledenaantal van Natuurpunt Noorderkempen van 200 bij de fusie al gegroeid tot 655 nu of meer dan verdrievoudigd. Hoe is die interesse voor de natuur bij u ontstaan ? Ik ben geboren op Wildert en zat daar in de lagere school. In die tijd verzamelden de mensen Artis-punten, waarmee
je mooie boeken kon winnen over vogels en over de natuur. Omdat ik niet zo goed kon schrijven in het tweede studiejaar, moest ik van meester Marcel Antonissen veel oefenen. Ik heb dan ook enkele Artis-boeken over vogels voor bijna 90 procent overgeschreven en zo werd mijn basiskennis en mijn interesse gelegd. Andere leraars op het middelbaar onderwijs herinneren het zich nog zeer goed dat wanneer je aan Joris vroeg een verhandeling te maken of een lezing te geven, hij dan altijd vogels als onderwerp uitkoos, soms tot grote hilariteit van zijn medestudenten. Maar dat liet hij niet aan zijn hart komen. Hij was in het middelbaar onderwijs dan ook meer geïnteresseerd in de biologielessen van Jef De Herdt dan in de lessen Nederlands van Cis Gommeren. In die jaren (jaren '70) begon ik ook al met een herbarium aan te leggen. Daarin zette ik toen planten, die nu, een 40-tal jaren later, niet meer terug te vinden zijn. Ook in die periode begonnen we al te inventariseren of op te schrijven welke soorten vogels hier leefden. In de jaren '80 heb ik die interesse uitgebreid naar planten, amfibieën, zoogdieren, libellen, dag- en nachtvlinders, korstmossen en paddenstoelen.
Hoe is die kennis over de natuur bij u gegroeid ? Waren de Artis-boeken een eerste basis, dan heb ik wel het meeste geleerd van de uitstappen samen met de andere en oudere leden van de Wielewaal, zoals Flor Van Meel, Herman Lieckens en René Nelen, die nu op zijn 86ste nog altijd actief bezig is met vogels spotten. Zij hebben me geleerd tijdens de vele wandelingen en zoektochten om “goed te kijken”. 'Leren zien' is niet zo evident als op het eerste zicht lijkt. De samenhang in de natuur ligt niet zomaar voor de hand, daar moet je oog voor hebben. Dat probeer ik ook mijn leerlingen in het lager onderwijs systematisch bij te brengen. 'Kijken en onthouden', het is voor kinderen niet zo spontaan en eenvoudig, je moet het leren.
Lees volgende week het 2de deel over dit interview. Guy Van den Broek
Sport
5
FC Horendonk: Pulderbos De wedstrijd die er toe doet... Zondagmiddag spelen de Uilen tegen Pulderbos met de laatste plaats als inzet! Het is ooit wel eens anders geweest, zelfs in een nog niet zo'n ver verleden. Vorig seizoen keken we rond deze tijd reeds geruststellend achterom. Het behoud was toen al zo goed als zeker. Dit seizoen wil het maar niet lukken. Nochtans zeggen kenners dat we beter gewapend zijn dan vorige competitie. Wat loopt er dan fout? De vraag stellen is ze allerminst beantwoorden. Zijn het de langdurige blessures waarmee sommige kernspelers kampten en kampen? Is het de onervarenheid van de groep als geheel, nadat enkele anciens zijn gestopt? Speelt het vormpeil parten? Of heerst er een chronisch gebrek aan vertrouwen? Aan de supporters ligt het alvast niet. Door weer en wind, 'ver' van huis, zelfs het WK van onze Tom alleen maar op de radio... Steeds paraat! Hopelijk ook zondag om 15 uur op de Uylenberg! Tot dan en daar.
Programma voor het weekend van 14 en 15 februari
Stan Elst
Zaterdag 14 februari: 10.30 uur Dames - K. Boechoutse VV 11.00 uur U11 - KFC Wuustwezel A 12.30 uur U15 - K. Brecht SK 15.00 uur U21 - K. Mariaburg VK 15.00 uur U9 - Zandvliet Sport A 15.00 uur
K. Kalmthout SK - Eerste elftal
Woensdag 11 februari: U17 - K. Kalmthout SK A
Tom na een sterke en zware cross 6de op het WK in Tábor! Onmiddellijk na de cross wordt duidelijk dat de UCI Tom gisterenavond, ze lagen al zo goed als in bed, nog aan een controle heeft onderworpen. Enkel Tom en Laurens Sweeck. Drinken om te kunnen plassen, alle rust weg, kwaad. Geen goed gevoel zo vlak voor de wedstrijd... Was de UCI gefrusteerd door het verdict van het BAS? Maar toch heeft Tom er alles uitgehaald wat mogelijk was! Proficiat Tom, voor je vechtlust en weerbaarheid! Proficiat team Tom, voor jullie harde werk om van dit WK een mooie belevenis te maken voor iedereen! Bedankt vele supporters die aanwezig waren! tmeeusen.be
1. Mathieu van der Poel, in 1u09'12" 2. Wout Van Aert, op 15" 3. Lars van der Haar, op 17" 4. Kevin Pauwels, op 1'06" 5. Klaas Vantornout, op 1'12" 6. Tom Meeusen, op 1'17" 7. Gianni Vermeersch, op 2'26" 8. Marcel Meisen, op 2'37" 9. Philipp Walsleben, op 2'43" 10. Marco Aurelio Fontana, op 2'54" Tom na de wedstrijd: “Ik heb mijn best gedaan, meer zat er niet in. Ik was niet goed genoeg.
De tramalant van de laatste weken kostte me te veel conditie, terwijl je hier absoluut top moest zijn. Ik hoorde constant zeggen dat het een technisch WK zou zijn. Neen hoor. Vooral bergop was het loodzwaar. Daar maakte van der Poel het verschil."
De tijd van toen
6
Cis Gommeren bezorgde ons een kleine bloemlezing van fragmenten uit zijn autobiografie (Ex libris Cis Gommeren). Ze handelen allemaal over den Uil in zijn kinderjaren (jaren 50 en begin 60)... en vooral: gezien door de ogen van het kind dat hij toen was. Cis is de jongste telg (°1949) van het kroostrijk gezin van Sooi Gommeren en Irma Broos, hij is de neef van Willy Gommeren en woonde tot zijn 23 j. op den Uil (Over d’Aa 191). Was leraar Nederlands-Engels-Duits bij de broeders in Essen en geniet nu in Wildert van zijn pensioen.
Deel 5: DE KLEINE KONGO Mijn vader was 46 jaar oud bij mijn geboorte, dus was hij reeds een vijftiger toen ik opgroeide. Maar dat was hem niet aan te zien: hij gedroeg zich meestal als een jong dier, zeker in huis… daarom werd hij misschien door mijn moeder aangemoedigd om zich zoveel mogelijk buitenshuis te bewegen. Hij was inderdaad zelden of nooit in rusttoestand – behalve als hij bad, zijn krant las of sliep. En er zijn zeker een paar Gommerens aan wie hij deze rusteloosheid doorgegeven heeft, zoals aan ons Ludwina, ons Marina en mezelf. Stilzitten is voor mij de grootste straf die er bestaat. Als mijn vader thuis was, kwam elke steen van het huis dat te weten. Hij zong of neuriede Gregoriaans en buiten- en binnenmuren antwoordden zoals dat voorgeschreven was in het Gregoriaans. De kippen stonden hem heel de dag op te wachten met hun kopjes scheef, want hij praatte met hen, zoals hij dat geleerd had van zijn patroonheilige, Franciscus van Assisi: zuster kip en zuster gans, broeder haan, zuster groen en “muur” (onkruid waar de kippen hun eieren en desnoods hun leven voor zouden geven); maar vooral: zuster en broeder metaal! Mijn vader leed aan een verzamelwoede alsof er elk moment een nieuwe zond-vloed over de planeet kon rollen, en hij daarom door zijn God persoonlijk was aangesteld om voldoende getuigenissen uit de 20 ste –eeuwse wegwerpmaatschappij te bewaren voor het nageslacht. Alles wat ook maar enigszins de naam metaal waardig was, blonk als goud in zijn ogen. Als ik vooraan op zijn fiets zat (op “de buis”), vroeg hij me altijd aandachtig voor me uit te kijken… naar de grond, om tijdig het “goud” te detecteren dat zomaar langs de weg te rapen viel. Hij had er zelfs een toverwoord voor gemaakt. Als ik iets vond met mijn ogen, moest ik “knip!” zeggen. Met hem meefietsen werd dus gewoon: “Kom, Franske, gaat ge mee knippen?” En we kwamen overal, liefst via zandwegen en zandpaadjes, daar was altijd “buit” te vinden. Fietsen met mijn vader, dat was in mijn vroege kinderjaren een strooptocht over zanderige en slijkerige paden, met putten en bulten, naast karrensporen en kasseistroken (waar je stem zo lekker van bibberde, als je praatte terwijl je erover reed), over aswegen (daar was natuurlijk het meeste metaal te vinden!), langs heggen en bosjes met zwerfvuil, langs weiden en boerderijen, naar de Heiblok (een buitenwijk van het dorp met licht anarchistische bewoners, ontsnapt aan het strenge oog van de pastoor)… maar vooral naar het getto aan de zuidkant van het dorp, “de kleine Kongo”, een verboden terrein voor ons kinderen, omdat dit het land was van de marginalen, eigenlijk niet meer dan twee familieclans, de “Vorten” (afgeleid van de officiële naam van de straat, “Vaartkant”) en de “Potten”. Ze gingen niet naar de kerk, vloekten zelfs in het bijzijn van de pastoor, lieten hun kinderen nauwelijks dopen (misschien omdat ze een afkeer hadden van water en zich wassen), leefden van afval en schroot , stroopten, marchandeerden, produceerden nog meer restafval en luizen, ongedierte en kinderen, dronken, maar gunden elkaar wel het levenslicht, want alles was familie van elkaar, net als hun honden en katten. En hier was mijn vader een graag geziene gast, een soort schakel met de christelijke beschaving. “Franske,” zei mijn vader, “als ge ze hoort vloeken, moet ge elke keer stilletjes Geloofd zij Jezus Christus zeggen. Het zijn geen slechte mensen. En als wij veel bidden, komen ze misschien ook wel in den hemel.” Gis Gommeren
Martha Schrauwen schreef enkele korte verhaaltjes over feiten die tijdens haar jeugdjaren gebeurden. Wij hebben er al veel van genoten. Jullie hopelijk ook. Ze zullen voor velen ook erg herkenbaar zijn.
Ik was nog zeer klein en we waren met de bal op straat aan ‘t spelen, ik ons Liza en vriendinnekens. Hoe het kwam dat weet ik niet, maar ineens vloog dat balletje in de goot. Die goot was toen onder de ramen. Om de bal te gaan halen liep Ik naar binnen en deed het venster open. Maar dat balletje was heel ver weggerold tot boven de stal. Wat nu? Ik kroop door de goot op mijn kniekens en pakte het balletje. Toen zat ik daar met dat balletje in mijn handen maar bang als een wezel omdat ik me niet kon omdraaien. Dan maar op de kniekens voorzichtig achteruit tot aan het venster. Gelukkig liep het goed af.
Varia
7
Kinderen: De apenbroodboom… democratie of orde of …??? Baas aap is hoofd van de apenfamilie SNURK. Hij is op bezoek bij de buren familie DEMOCRAAT. Die buren hebben hele andere regels en dat is lastig, denkt hij. Als die revolutionair bij mij op tak nr. 36 hier van hoort, dan zijn de poppen aan het dansen. Baas aap maakt zich zorgen, stel je voor dat er nog meer apen bij hem in de boom goedenavond of zo gaan zeggen in de ochtend. Dat wordt een chaos. Hier moet worden ingegrepen en wel snel. Hij bedankt vrouw DEMOCRAAT het hoofd van de familie DEMOCRAAT voor het gesprek en haast zich terug naar zijn eigen apenbroodboom. Onderweg komt hij WIJSNEUS tegen, de naam zegt het al. Die weet alles, of: hij weet alles beter. WIJSNEUS zegt vriendelijk HALLO tegen baas aap. Baas aap zegt boos GOEDEMORGEN terug. Hij denkt: normaal vind ik het fijn om iemand tegen te komen en vriendelijk te groeten maar nu erger ik me. Iets wat leuk was, wordt vervelend. Hoe komt dat? We moeten iets doen aan al die snuiters, buren enz die geen goedemorgen zeggen, denkt hij. Tijd voor een vergadering van de Apenwijzen. De Apenwijzen is een groep slimme apen die helpen om problemen op te lossen. Bij de mensen zouden we zeggen een adviesorgaan of zoiets. Baas aap klimt snel naar de top van de apenbroodboom waarin de familie SNURK woont en roept de Apenwijzen bijeen. Hij legt het probleem uit en er valt een doodse stilte. Apenwijzen denken altijd veel en dit is zo een moment. Je hoort het knarsen, in de apenbreinen wel te verstaan. De boom wiegt zachtjes op en neer in de wind. Verder hoor je niets. Want iedereen in de boom zit gespannen te wachten op wat er gebeuren zal.
Na een tijdje vraagt een Apenwijze het woord. Zij zegt: ik stel voor om niet meer met de buren te praten en een bezoekverbod in te stellen. Dan kunnen er ook geen slechte invloeden op onze familie overgedragen worden. Iedereen schrikt, want niet meer kleppen met de buren en ook niet meer op bezoek gaan. Dat zou heel erg zijn. Baas aap vraagt: zijn er nog meer ideeen. Ja zegt een andere Apenwijze: we moeten gewoon blijven doen wat we goed vinden en ons niet laten storen door andere families ofzo. Bij tijgers bijvoorbeeld zeggen ze helemaal niets tegen elkaar in de ochtend. Want die zijn doodmoe van het achter andere dieren aan rennen in de nacht. Tijgers jagen vooral in de nacht want ze hebben superogen. Die kijken overdag al dwars door je heen. Brr..de apen in de boom rillen van angst, een tijger kom je liever niet tegen als ie honger heeft! Zelfs al zou ie je eerst netjes goedemorgen zeggen. De Apenwijze gaat verder: Stel dat we de familie DEMOCRAAT zouden dwingen om goedemorgen te zeggen in de ochtend. Die zouden zich heel ongelukkig voelen. Maar zei baas aap: wat doen we dan met die jongeling op tak nr. 36. Hij poetst wel netjes zijn tanden maar verder ..de ene keer is het GOEDENDAG dan weer GOEDENAVOND?? De Apenwijze antwoordt: we kunnen hem eens uitnodigen voor een gesprek en uitleggen dat je in de ochtend GOEDEMORGEN zegt. Om te beginnen…
Foto van de week
Natuur op Den Uil
Wordt vervolgd…
Tjeerd Ossewaarde
Frank Rossen
Obama zingt Uptown Funk!
