KAPPEN MET DRUGS
KAPPEN MET DRUGS Failliet beleid Het drugsbeleid van Nederland is failliet. De gevolgen van het gedoogbeleid op de volksgezondheid, de veiligheid en het sociale leven zijn ontwrichtend. De kosten die gepaard gaan met de inzet van politie, hulpverlening en gezondheidszorg zijn onaanvaardbaar hoog om over sociale kosten maar te zwijgen. Het gedoogbeleid is een plaag voor onze grensregio’s. Het heeft gevaarlijke drugs acceptabel gemaakt in de jongerencultuur en het heeft zware drugscriminaliteit uitgelokt die ook delen van de bovenwereld in de greep krijgt. De uitwassen van wietproductie zijn bedreiging, intimidatie, diefstal van stroom en water. De huidige hennepteelt wordt gedomineerd door criminele organisaties die geweld, uitbuiting, bedreiging en afpersing (ripdeals) niet schuwen. Ten onrechte is door het toestaan van verkoop in coffeeshops het beeld opgeroepen dat softdrugs geen probleem vormen en een ‘normaal’ onderdeel vormen van de samenleving. Het reguleren van de drugshandel via coffeeshops, het bestrijden van ongewenst gebruik en het tegengaan van overlast is en blijft dweilen met de kraan open als het probleem niet in de kern wordt aangepakt. Het drugsbeleid is een van de grote oorzaken van schooluitval en criminaliteit. Onze internationale reputatie staat op het spel vanwege de rol die Nederland speelt bij de illegale productie van cannabis, de in- en doorvoer van drugs en de halsstarrige weigering het failliete gedoogbeleid - uniek in Europa - te beëindigen. Voortmodderen is geen optie. Laten we de enig juiste conclusies trekken die hier getrokken moet worden: helemaal kappen met drugs. De ChristenUnie wil dat en presenteert daarvoor dit plan.
Enkele feiten • Nederland is een hoofdrolspeler in de illegale productie en handel van cannabis, de belangrijkste drug in Europa. Tachtig procent van de in Nederland geproduceerde cannabis is voor de export. Dus geen eigen gebruik, maar georganiseerde criminaliteit. • Verreweg de meeste drugs die buiten Europa wordt geproduceerd komt via Nederland en Spanje/Portugal Europa binnen. Nederland is een centrale schakel in grootschalige productie en handel van drugs op het continent. • De beschikbaarheid van cannabis heeft geleid tot het hoogste aantal cannabisverslaafden in Europa. Zo’n 70.000 personen zijn in soms ernstige mate afhankelijk van cannabis en dit aantal stijgt. • Jaarlijks melden zich ca. 10.000 cocaïneverslaafden bij verslavingsklinieken. • Ondanks de leeftijdsgrens van 18 jaar gebruikt 10% van de jongens en 6% van de meisjes onder 18 jaar cannabis. Op bepaalde scholen en (jeugd)instellingen zijn de percentages hoger. Jongeren kopen via derden of in het illegale circuit.
• Nederland is een land met een specifieke (tolerante) drugscultuur en een ontwikkelde drugsinfrastructuur met parallelle markten. Dit alles maakt Nederland tot een bijzonder drugsland met aanzuigende werking op gebruikers en criminelen. • In publicaties wordt steeds indringender gewaarschuwd voor de gezondheidsrisico’s van het gebruik van softdrugs. Artsen en hulpverleners waarschuwen voor schizofrenie, psychosen, depressies en hersenbeschadiging bij gebruik van softdrugs op jonge leeftijd. • Het aantal ziekenhuisopnamen van mensen met cannabis als nevendiagnose (naast bijvoorbeeld psychosen) stijgt. • Het aantal drugsgerelateerde delicten neemt toe, niet alleen in Nederland, maar ook in Europa. • De georganiseerde drugscriminaliteit en de verwevenheid van ondergrondse en bovengrondse activiteiten leidt tot ‘integriteitsproblemen’ bij notarissen en bestuurders. Burgemeesters worden bedreigd wanneer deze op treden tegen illegale drugshandel. • In Nederland is jaarlijks 160 miljoen Euro gemoeid met de aanpak van drugscriminaliteit.
Van ontmoediging naar verbod Het vorige kabinet kwam met een scherper ontmoedigingsbeleid dat door dit kabinet niet daadkrachtig wordt voortgezet. Dit kabinet kiest niet voor een verbod van de gedoogde verkoop en kiest zelfs niet voor handhaving van de eisen die aan verkoop in ons land worden gesteld. Gehoopt wordt dat de introductie van een ‘wietpas’ het aantal gebruikers reduceert en de coffeeshop weer vooral een lokale functie geeft. Maar hiermee wordt nog altijd geen heldere norm gesteld. Het beleid blijft gebaseerd op het ‘decriminaliseren’ van softdrugsgebruik. Intussen gaat de illegale handel gewoon door en zullen ook zij die geen ‘wietpas’ bezitten hun adresjes wel vinden. Het is nodig een heel duidelijke streep te trekken. Dat begint met de erkenning dat het gedoogbeleid, waar Nederland ooit trots op was, niet werkt. Een liberaal drugsbeleid is geen teken van beschaving, het maakt de samenleving kapot. De risico’s voor de veiligheid en volksgezondheid vereisen een volgende stap: het verbod op de gedoogde verkoop en het gebruik van drugs. Er moet een scherp besef komen dat we het niet kunnen maken verdovende middelen op deze manier in omloop te brengen. Er moet een nieuwe norm ontstaan en die moet rusten op een algeheel verbod op de productie, handel en verkoop van alle vormen van drugs. Een overheid die beseft welke risico’s verbonden zijn met het gebruik van drugs is moreel verplicht de eigen bevolking te beschermen tegen deze middelen. Een algeheel verbod helpt ook hulpverleners, scholen, lokale bestuurders en politie bij het hanteren van duidelijke richtlijnen. Ons voorstel is gericht op het sluiten van alle coffeeshops in Nederland.
‘Sluit alle coffeeshops in Nederland’
KAPPEN MET DRUGS Een ander drugsbeleid Het drugsbeleid dat de ChristenUnie voorstaat, ziet er als volgt uit: • Sluiting van coffeeshops op zo kort mogelijke termijn. Ultimo in 2013 moeten alle ca. 650 coffeeshops in Nederland gesloten zijn. • Direct sluiten van alle coffeeshops die meer dan de 500 gram toegestane handelsvoorraad hebben of de AHOJ-G-criteria overtreden.. • Totdat de coffeeshops daadwerkelijk gesloten zijn worden de gedoogcriteria per direct aangescherpt. Door het terugbrengen van het maximaal toegestane verkoopgewicht van 5 naar 2 gram wordt de toestroom van coffeeshoptoeristen per direct ingeperkt. • Gemeenten worden aangemoedigd in een aanpak om coffeeshops te sluiten en worden daarbij ondersteund. • Het wettelijk verbod op productie, handel en gebruik van drugs wordt aangescherpt en aangevuld. • De straffen op de productie en handel van drugs worden verzwaard. Plegers van drugsdelicten komen niet met lichte straffen weg. • Het onderscheid tussen de lijsten (soft- en harddrugs) vervalt. De wet geeft een mogelijkheid van medicinaal gebruik van middelen die op deze lijsten staan. • Er komt een nieuwe voorlichtingsaanpak waarin duidelijk wordt gemaakt dat drugsgebruik grote gezondheidsrisico’s met zich mee brengt en de samenleving opzadelt met hoge kosten. • Hulpverlening is gericht op afkicken. De zorg om de verslaafde medeburger, zal ertoe moeten leiden dat we hem helpen om van zijn verslaving af te komen. Niet om deze verslaving in stand te houden met andere middelen. De methadonprogramma’s zijn alleen toelaatbaar als zij zijn gericht op het afkicken van de verslaafde. Het gratis verstrekken van heroïne op medisch advies is niet aanvaard¬baar. • Straffen waar het pijn doet. Een duidelijk drugsbeleid is ook helder in het toepassen van straffen bij overtredingen. Zo zullen drugsrunners en drugs¬toeristen worden vervolgd. Wietplantages en drugslaboratoria zullen streng worden aangepakt. De inbeslagname van geld en waardevolle goederen moet worden aangevuld met het in beslag nemen van het onroerend goed waar deze activiteiten plaatsvinden
‘Geen onderscheid meer tussen soft- en harddrugs’
Casus Roosendaal en Bergen op Zoom Om een definitief einde te maken aan het drugstoerisme en de drugsoverlast in Roosendaal en Bergen op Zoom voeren beide gemeenten sinds 2009 een kordaat beleid. Alle coffeeshops zijn gesloten. Er worden intensieve en onverwachte politieacties gehouden met strenge straffen voor het bezit van softdurgs. Het illegale circuit wordt door de gemeente en politie hard aangepakt. Er wordt een ‘One strike you’re out’ beleid gevoerd waarmee de gemeenten een pand voor vijf jaar sluiten indien de opiumwet wordt overtreden. De samenwerking tussen de gespecialiseerde politieteams is geïntensiveerd en de aanpak van de drugsproblematiek heeft hoge prioriteit bij de afdeling Toezicht en Handhaving van de gemeenten. Het softdrugstoerisme was de motor achter de criminaliteit en overlast die een grote weerslag had op de lokale samenleving. De eerste resultaten van deze aanpak zijn positief. Er is een enorme afname van het aantal buitenlandse drugstoeristen. Waar in 2009 nog sprake was van 25.000 drugstoeristen per week in beiden steden gezamenlijk is dit afgenomen naar enkele honderden toeristen met een verdachte bestemming per week. De veelgeuite vrees dat de illegale handel zou toenemen is niet gegrond gebleken. Hierin wordt zelfs een afname geconstateerd. Ook zijn er geen signalen die duiden op een toename van harddrugs onder jongeren in deze gemeenten. Een deel van de overlast heeft zich verplaatst naar Breda, maar dit effect is kleiner dan eerst werd verwacht. Roosendaal en Bergen op Zoom geven het voorbeeld van een ‘good practice’ dat ook elders kan worden gevolgd.
Naar een veiliger Nederland Het kernprobleem van het gedoogbeleid moet worden weggenomen. Waar een vraagmarkt wordt gedoogd zal het aanbod er ook zijn. Dat moet worden doorbroken. De aanpak wordt eenduidiger met een helder verbod. Preventie en voorlichting krijgen werkelijk ruggengraat met een helder verbod. Hulpverleners, leraren, artsen en politiemensen hebben alleen maar baat bij de helderheid van een verbod. Het belangrijkste is dat we een heldere norm vaststellen en handhaven.
Nederland zal er veiliger en beter van worden!
www.christenunie.nl
