VERBEELDING JOZEFVERHAAL Tijdens Airplanes komen de spelers binnen: Jozef (in een of ander mooi kleed), Jacob en de broers en zus (in, liefst smoezelige, overall). Als allen voorin staan de muziek wegfaden en we horen de: Verteller: Lang geleden werd in Israel het verhaal verteld van de wijze Jozef. Ja, wijs, maar dat was hij pas nadat hij veel had meegemaakt. Hoogten en diepten. River deep mountain high! Maar ook in onze tijd zijn er Jozefs. Mag ik u voorstellen: Jozef (neemt hoge positie in), zijn vader Jacob, Ruben, Juda, Simeon, en de andere broers, en natuurlijk nog zijn zus Dina. (nemen positie in op de vloer, half liggend) Jozef: Dag broertjes, dag zusje, dag paatje. Zal ik eens vertellen wat voor meesterlijke droom ik nu weer heb gehad? Juda: Nou, nee, laat maar, die dromen van jou, daar ben ik wel klaar mee… Ruben: Alsjeblieft niet, nee! Simeon: Houd je dromen maar lekker voor je, meesterdromer! Dina: Zal wel weer zo’n machodroom zijn. Nooit is er in deze familie eens iets voor vrouwen! Jozef: Nee, toe nou! Luister nou… (allen zuchten) Allen: JOZEF, WE WILLEN HET NIET HOREN!!!! Jozef: Nee, maar luister toch maar… Ik droomde van onze computers. De mijne was de mooiste en de grootste. En al jullie laptopjes hadden beentjes en liepen naar mijn computer en… ze bogen voor die van mij… Allen: NEE HÈ….
Jozef: Nog eentje… Ik droomde dat wij samen een bedrijf hadden, nou ja, wij samen… IK had een bedrijf en jullie werkten je uit de naad voor mij… Ook jij, pa, en ma ook… Jullie stonden op mijn loonlijst en al jullie autosleutels waren in mijn bezit. En jij, pa, jij kwam smeken of je je eigen auto mocht gebruiken! Jacob: Maar jongen toch, hoe kun je dat nou zeggen … Hoe kun je je ouders zo’n verdriet doen… Jozef: Ik kan het toch niet helpen. Het was een droom en die overkomt je. Het zal vast betekenen dat ik nu eenmaal een bijzondere positie heb en dat God mij boven jullie heeft gesteld… Jacob: Hoe kom je toch op zulke gedachten? Dat hebben wij je toch niet geleerd… Ruben: Het komt anders wel door jouw verwennerij, pa! Juda: Ja, je hebt dat jong altijd voorgetrokken. Simeon: En of! Kijk eens naar dat directeursjasje van ‘m! Dina: En ik krijg nooit eens mooie laarzen of een nieuwe broek… Allen: JA PA, HET IS JE EIGEN SCHULD! MAAR WIJ ZULLEN DIE JOZEF WEL KRIJGEN!!! Jacob: Nee, nee, alsjeblieft. Doe Jozef niets aan! Hij is mijn lieveling… Jozef: Ach, laat maar pa. En onthoud het maar. Eens zullen jullie allemaal voor mij buigen…. Allen: AAARRGGGHHH!!! Stilte Donker, muziek nummer 4 cd.
Jozef en de broers en zus wisselen van positie (Jacob af) (Jozefs kleed weg, stropdas verfomfaaid, Jozef ligt op de grond, broers en zus torenen hoog daarboven) Licht. Verteller: En zo namen de broers wraak. Ze nodigden hem uit voor een feestje en namen hem mee naar een diepe bouwput. Daar gooiden ze hem in met de bedoeling hem als Pool te verkopen aan een aspergeteler. Jozef zat in de put en de broers en Dina lachten hem uit! Allen lachen hem uit (naar beneden roepend): ZO, HEB JE NU NOG PRAATJES???!! MENEER DE DIRECTEUR! MENEER DE MEESTERDROMER…?? Jozef: Alsjeblieft, laat me gaan! Ik heb jullie toch niks misdaan…?? Ruben: Niks misdaan? Je hebt ons altijd vernederd… Juda: Je zat altijd bij pa te slijmen… Simeon: Je had veel te veel praatjes… Dina: Je hield nooit rekening met ons vrouwen! Allen: JE BENT EEN VERWEND NEST! EN VERWENDE NESTEN HOREN IN DE PUT! Jozef: Maar ik heb het toch nooit kwaad bedoeld… Het was maar een spelletje… Alsjeblieft!! Laat me gaan! Laat me gaan! (snikt) Ruben: Als ik je laat gaan is het voor pa… Juda: Niks laten gaan jij, slappeling! Simeon: Houd hem nog maar lekker even in die put. Is goed voor directeurtjes. Wie hoog stijgt kan diep vallen…
Dina (tot Jozef): Nou voel je ook eens hoe vrouwen ALTIJD behandeld worden! Allen honend: BOE JOZEF!!! BOE… Stilte. Orgelmuziek (kort) Broers en Dina gaan uit het zicht op de grond zitten (voor de banken). Jozef gaat zitten op de rand van het podium, hoofd gebogen… Verteller: Jozef werd doorverkocht, niet als aspergesteker, maar als hulp in de huishouding bij een soort Onassis, die Potifar heette. Daar deed hij zijn best maar het zat niet mee. Door toedoen van de verliefde vrouw van Potifar kwam hij in de gevangenis. Toen zat hij nog dieper in de put. Luister maar… Donker. Muziek nummer 8 cd Aan het eind van dit lied:Jozef en de broers/Dina wisselen weer van positie (Jozef weer het heertje bovenaan) Licht. Verteller: Maar omdat Jozef diep in zijn hart een goed mens was, werd hij opgemerkt door de president van Egypte, die ze farao noemen. Hij werd zelfs echt een heel belangrijke meneer! Vicepremier. Een soort Maxime Verhagen zeg maar… En terwijl Jozef belangrijk zat te wezen leed zijn familie thuis armoede. Crisis! Ze kwamen naar Egypte om geld te lenen en moesten bij Jozef komen, maar ze wisten niet dat het Jozef was. Jozef (heel hoog): Zo zo, en wie zijn jullie dan wel. Kijk, het is wel mooi geweest met geld lenen. Eerst Griekenland, toen Ierland, toen Portugal en nu jullie weer. Het geld groeit me niet op de rug. Ruben: Alstublieft heer, wij smeken u: help ons. Wij zullen zorgen dat de staatskas weer op orde komt, maar geef ons nu alstublieft geld of eten… Juda: Ja, heer, straf ons niet voor alles wat wij verkeerd gedaan hebben…
Simeon: Ja heer, vergeef ons wat wij met onze broer gedaan hebben… Dina: Ja heer, behandel ons niet zoals vrouwen altijd behandeld worden… Allen: ALSTUBLIEFT HEER, VERGEEF ONS EN HELP ONS…. Jozef: Jullie vragen maar steeds om vergeving. Dan moet je wel iets ergs op je kerfstok hebben. Vertel eens, wat heb je uitgevreten met die broer waar je ’t over had… Ruben: Heer, straf mij maar in plaats van de anderen, want we hebben onze broer Jozef vermoord en het is mijn schuld want ik ben de oudste … Juda: Nee, het is mijn schuld! Ik heb het opgestookt. Straf mij maar in hun plaats… Simeon: Nee, nee! Ik was de ergste. Ik verzon het van dat doorverkopen… Neem mij maar… Dina: Ach heer, straf mij maar, want ik was de enige vrouw die erbij was en dus de enige verstandige en toch heb ik het laten gebeuren… Allen: ALSTUBLIEFT HEER, VERGEEF ONS EN HELP ONS… Jozef (loopt naar “publiek”, verbergt hoofd in handen en zeg tegen publiek): Ach, ze weten niet dat ik het zelf ben. En kijk eens hoe ze veranderd zijn. Ik lijk wel een spijkerharde Egyptenaar, maar dit ontroert me nou… Ik kan het niet langer voor me houden. (gaat terug naar hoge positie. Zodra hij daar weer is…): Allen (smekend): ALSTUBLIEFT HEER, VERGEEF ONS EN HELP ONS… Jozef (gaat tussen hen in staan en richt hen op): Ach, lieve broers en zus. Kijk dan: IK BEN HET, JOZEF! Ja, ja, ik ben het zelf!
Allen: JOZEF??? JOZEF!!!! Dina (snikt): Het is zo mooi. Het lijkt wel Spoorloos… Jozef: Ik was spoorloos, ja, maar nu hebben we elkaar weer gevonden. Wat mooi dat jullie zo veranderd zijn. Maar ik, ik ben ook veranderd. Ik heb heel, heel veel meegemaakt. Hoogten en diepten. River deep mountain high. Maar daardoor heb ik mijn arrogantie afgeleerd. Ik ben zo blij jullie te zien. Dat moet Gods wil zijn geweest! KOM HIER, ALLEMAAL. ÉÉN GROTE OMARMING… (allen omarmen elkaar zoals bij Spoorloos)… Laten we feestvieren en dansen!!! Muziek klinkt, nummer 22 cd. Allen op ritme muziek achter elkaar dansend door de kerkzaal, en af. Muziek wegfaden. Orgel en dwarsfluit, intro “Jozef zoekt zijn grote broers”
