JOURNAAL HERFST-EDITIE 2008, NUMMER 51

SCHALKWIJKS

JOURNAAL

HERFST-EDITIE 2008, NUMMER 51

Colofon Het Schalkwijks Journaal is een uitgave van de Belangengroep Schalkwijk voor de bewoners van Schalkwijk.

Verschijning: Het Schalkwijks Journaal verschijnt viermaal per jaar.

Met speciale dank aan de donateurs: Gemeente Houten Rabobank

Redactie: Co Baas José Baas Wim Schuimer Ben van der Werf (eindredactie)

Tijdelijk secretariaat: P/a Ben van der Werf Biesterlaan 8 3998 KK Schalkwijk telefoon: 030-6011719

Vormgeving: FEL, schalkwijk; Frans Hollander

Ingeschreven bij de Kamer van Koophandel Utrecht S187002 Bankrekeningnummer Rabobank: 357503996 Postbank: 329794

Met medewerking van: Co Baas José Baas Piet Heijmink Liesert Sylvia van der Linden Frank Magdeleyns Wim Schuimer Ben van der Werf

Bezoek ook onze webpagina via: http://www.humhum.nl/

Vragen en/of opmerkingen kunt u kwijt via: [email protected]

>2<

Van de voorzitter Zit op de zondagmiddag met een biertje voor mijn neus mijn ‘stukkie’ te schrijven. ‘Geniet’ van het mooie weer: het regent. De zomer is duidelijk voorbij. Ik heb zojuist de uitnodiging voor de eerste bijeenkomst van de begeleidingscommissie van het leefbaarheidsplan ‘de mail uit gedaan’. We gaan weer beginnen, na een zalige adempauze tijdens de zomervakantie. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen, dat het enige moeite kost de ‘leefbaarheiddraad’ weer op te pakken. De zomer zit nog in mijn kop. De commissie zal in samenspraak met de gemeente het vervolgtraject gaan bepalen. De details van dit traject zal ik u besparen. Wel wil ik melden dat één van de te nemen stappen is het ondertekenen van het convenant. Daarin staat helder beschreven wat de leefbaarheidpartners van elkaar mogen verwachten en hoe het uitvoeringstraject handen en voeten gegeven gaat worden. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar uiteindelijk zijn we er samen uitgekomen. Hulde. Drieka De eerste leefbaarheidsuccessen zijn al geboekt. Met ingang van 1 september 2008 beschikken de kleine kernen over ‘Drieka’, de drie kernen bus, die bij Conrad Smit staat geparkeerd. De eerste ritten zijn al gereden. Zeven organisaties hebben de bus geadopteerd en maken er al dankbaar gebruik van. De bus moet nog met de nodige tamtam worden ge-

SCHALKWIJS

SCHALKWIJS

SCHALKWIJS

JOURNAAL JOURNAAL JOURNAAL

LENTE-EDITIE 2006, NUMMER LENTE 40 -EDITIE 2006, NUMMER LENTE 40 -EDITIE 2006, NUMMER 40

>3<

ïntroduceerd, maar hij stáát er al wel! ‘Drieka’ biedt de bewoners van de kleine kernen ‘begeleid groepsvervoer op maat’. Geen doffe ellende meer met het huidige vervoersaanbod, dat niet altijd even betrouwbaar is te noemen. Met ‘Drieka’ hoeft u niet meer onnodig lang te wachten, bent u ook in de weekenden verzekerd van vervoer, en wordt u gehaald en gebracht waar u maar bent of wilt zijn. Mooi toch? Natuurlijk zal de kat nog wel even uit de boom worden gekeken, maar ik ben ervan overtuigd dat bewoners van de kleine kernen de geboden kans zullen benutten. Doen we dat niet, dan moeten we niet meer klagen dat het vervoer in de kleine kernen belabberd is. Dat hebben

we dan aan onszelf te danken! Elders in dit journaal een oproep u aan te melden als ‘Drieka-vrijwilliger’. De bus rijdt namelijk niet vanzelf. De kracht van de kleine kernen bus zit hem in de inzet van vrijwilligers, die er samen voor zullen zorgen dat het vervoersaanbod in de kleine kernen weer op een aanvaardbaar niveau wordt gebracht. Kleine kernen bewoners nemen hun verantwoordelijkheid en zorgen zó voor een stukje leefbaarheid en sociale cohesie. Hulde! Zorgspectrum Nog een leefbaarheidsucces gelezen in ‘De Haltna Krant’ van oktober: Het bestuur van de Kloostergaarde, een appartementencomplex in Schalkwijk’, heeft contact gezocht met Zorgspectrum. Zij hebben ons gevraagd om vanuit het complex zorg- en dienstverlening te gaan leveren in de omgeving. Medio november 2008 betrekt Zorgspectrum daarom een appartement in het complex en wordt een dagbehandeling gestart. Tevens wil het bestuur van Kloostergaarde een aantal vrijkomende woningen geschikt gaan maken voor (oudere) mensen met een zorgvraag. In deze woningen kan dan 24-uurs zorg geleverd worden. Ook in de omgeving van het complex zal Zorgspectrum thuiszorg gaan leveren. Voor de zorgverlening hebben wij een samenwerking opgestart met verpleegkundigen uit Schalkwijk, zij hebben aangegeven

SCHALKWIJS

JOURNAAL

enthousiast te zijn over dit project. Bewoners van de kleine kernen (Schalkwijk, -EDITIE NUMMERop 40deze Tull enL’tENTE Waal en ’t 2006, Goy) krijgen manier de mogelijkheid om langer thuis te blijven wonen en zorg te krijgen in de eigen, vertrouwde omgeving. De uitbreiding van zorg- en dienstverlening in de kleine kernen past in de doelstellingen van Zorgspectrum, wij zijn daarom zeer blij dat ons deze kans geboden wordt’. Hulde! Twee voorbeelden van zelfwerkzaamheid van kleine kernen-bewoners die niet afwachten wat overkoepelende organisaties voor hen bedenken, maar zélf het initiatief nemen om problemen op te lossen. Kleine kernen-bewoners die pro-actief handelen waardoor de leefbaarheid in de kleine kernen toeneemt. Hulde! Ik neem nog een slokje van mijn bier, kijk naar de druilerige regen en voel het zonnetje in mij schijnen.

>4<

Ben van der Werf

‘DrieKa’-vrijwilligers gevraagd Vanaf 1 september staat-ie er al: ‘Het busje komt zo!’ is bij Conrad Smit achter de heg geparkeerd. Besloten is een pakkende naam te zoeken voor het busje. ‘Busje komt zo’ roept toch bepaalde ongewenste associaties op. Gekozen is voor de naam ‘DrieKa’. ‘DrieKa’ staat voor de 3 Kernen: Schalkwijk, ’t Goy en Tull en ’t Waal. ‘DrieKa’ doet ook aan het agrarische karakter van ons buitengebied denken. We rijden dus niet meer met ‘Busje komt zo’, maar gaan met ‘DrieKa’ op pad! Komende maand zal ‘DrieKa’ met veel ‘toeters en bellen’ in de publiciteit worden gebracht. Daar hoort of leest u later meer over. Maar tot die tijd laten we ‘DrieKa’ natuurlijk niet stil staan. Sterker nog: met ‘Drieka’ worden al regelmatig ritten verreden. ‘DrieKa’ kan evenwel nog beter benut worden. Niet alleen door de abonnementhouders die de bus hebben ‘geadopteerd’, maar ook door ‘Jan en alleman’. Maar dan moet ‘Jan’ wel weten hoe hij van de diensten van ‘Drieka’ gebruik kan maken! Dat gaat u lezen in een folder die komende maand huis-aan-huis wordt verspreid.

Mijn dochter geeft een kinderfeestje. Kan ik met ‘Drieka’ naar de kinderboerderij? De abonnementhouders zijn: de basisscholen in Schalkwijk, ’t Goy en Tull en ’t Waal, Zonnebloem Schalkwijk en de SWOH met afdelingen in de drie kernen. Deze organisaties zullen ‘DrieKa’ veelal voor eigen gebruik hanteren: voor een schoolreisje, voor het halen en brengen van 65-plussers van en naar een activiteit, voor het afleggen van bezoekjes enz.

SCHALKWIJS

>5<

SCHALKWIJS

JOURNAAL JOURNAAL JOURNAAL

SCHALKWIJS

Spelregels In principe werkt het zo: óf u belt een algemeen nummer en vraagt de bus mét vrijwillige chauffeur voor een bepaalde periode te reserveren; óf u ként een van de chauffeurs die met de bus rijden en vraagt hem of haar de bus te reserveren en voor u te rijden; of u neemt contact

op met één van de abonnementhouders waar u lid van bent en reserveert via hen de bus met chauffeur.

LENTE-EDITIE 2006, NUMMER LENTE 40 -EDITIE 2006, NUMMER LENTE 40 -EDITIE 2006, NUMMER 40

Daar kunt u voor uw individuele reisverzoeken meestal niet terecht. De (zich later aangemelde) zevende organisatie ‘LOS’ valt ook onder de categorie ‘gebruik voor eigen doeleinden’, in dit geval het vervoeren van kinderen naar de naschoolse opvang. U zult het met uw individuele reiswensen dus vooral moeten doen met de Belangengroep Schalkwijk. Maar dat kan! Zijn we immers niet allen lid van deze club?

rad en zijn na het invullen van de ritstaat klaar. Zij hoeven alleen nog het afgerekende bedrag af te dragen aan de Belangengroep. Chauffeurs rijden alleen op die tijden/dagen dat het hen uitkomt. Je bent dus niet verplicht op ongewenste tijden met de bus te rijden!

Vrijwilligers Welnu: de Belangengroep Schalkwijk is op zoek naar vrijwilligers die het straks mogelijk maken, dat u met de bus van huis naar iedere gewenste locatie wordt vervoerd en zonodig ook weer wordt opgehaald. Belangengroep Schalkwijk zoekt chauffeurs, telefonisten en (een) beheerder(s). Mijn zwager is jarig en niemand wil de BOB zijn. Kan ‘DrieKa’ ons halen en brengen?

De telefonisten zijn bereid de mobiele telefoon voor een bepaalde periode te hanteren. Zij zijn onder kantooruren beschikbaar om de telefoon op te nemen, de reservering via internet te maken en er (zonodig) een chauffeur bij te zoeken. Telefonisten helpen de passagiers letterlijk op weg! Sommige chauffeurs reserveren de bus zelf. Er zijn echter chauffeurs die wél willen rijden, maar niets van doen willen hebben met het reserveren van de bus. Met een telefonist achter de hand kan het reserveren van de bus aan hem/ haar worden uitbesteed.

De chauffeurs zijn bereid op voor hen geschikte tijden passagiers te vervoeren. Zij halen de bus bij Conrad op, rijden naar het adres waar de passagier(s) opgehaald wil(len) worden, helpen hem/haar/ hen met instappen, brengen hem/haar/ hen naar de gewenste locatie, rekenen af, brengen de bus weer terug naar Con-

De beheerder controleert de bus op schade, houdt de bus schoon en/of laat de bus eens in de zoveel tijd wassen, tankt de bus bij in het geval de chauffeur dat heeft nagelaten, controleert het oliepeil, vult de vloeistof voor de ruitensproeier bij, brengt de bus voor een onderhoudsbeurt naar de garage. Ook geeft hij/zij één keer in

Ik wil met mijn gezin een lang weekend naar een huisje. Kan ik ‘DrieKa’ meenemen?

>6<

de maand de verreden ritten door aan de organisatie ‘Wheels4all’ (eigenaar van de bus), die weer met de abonnementhouders afrekent. Een beheerder waakt dus over de bus in eigen tijd en tempo.

moment staat ‘Drieka’ voor de deur, de chauffeur helpt u instappen en brengt u naar de markt. Als u dat wilt, wacht hij/ zij tot u bent ‘uitgemarkt’ om u vervolgens moe maar voldaan weer naar huis te brengen. Thuis aangekomen rekent de chauffeur met u af. Dat komt neer op € 2,per gebruikt uur en ongeveer € 0,45 per verreden kilometer. U bent bijvoorbeeld drie uur onderweg geweest en hebt 40 kilometer verreden, dan betaalt u 3 x € 2,plus € 1,- starttarief plus 40 x € 0,45 = € 6,- + € 1,- + € 18,- = € 25,-. Met meerderen hoeft u dat bedrag niet alléén op te hoesten, maar kunt u het bedrag delen door het aantal passagiers (max. 8). Samen rijden loont dus! De bus rijdt op elk gewenst tijdstip, óók in de weekenden, naar elke gewenste locatie, mits een chauffeur bereid is met de bus te rijden. We zeiden het al: ‘DrieKa’ staat of valt met de beschikbaarheid van vrijwilligers. Gaan we er een succes van maken? Grijpen we de geboden kans met beide handen aan? U kunt voor meer informatie contact opnemen met de leden van de initiatiefgroep:

We gaan iedere week naar het zwembad. Kan ‘DrieKa’ ons vervoeren? ‘DrieKa’ staat of valt met de inzet van vrijwilligers. Hoe méér vrijwilligers, des te geringer de belasting. Stel dat er tien mensen bereid gevonden worden de telefoon onder kantooruren te beantwoorden. Dan kom je één keer in de zoveel tijd aan de beurt. Dan valt de belasting eigenlijk nog wel mee. Een ander is er echter wél mee geholpen. Twintig chauffeurs? Wordt het nog vechten om een ritje! Lijkt ons stug, dat er dan niemand gevonden kan worden om meneer A van B naar C te brengen! Vier beheerders? Heb je éénmaal in de vier maanden de zorg voor de bus. Kosten Ziet u de mogelijkheden voor u? U zou graag e‚en keer naar de markt in Houten willen? De buren zijn daar ook wel voor te porren. U heeft echter geen vervoer. U belt het algemeen nummer en krijgt de telefonist aan de lijn. Deze reserveert voor u de bus en informeert of u een chauffeur hebt geregeld. Zo niet, dan regelt de telefonist een chauffeur. Op het gewenste

Chris Baas tel: +31 (0)30 6012396 Jan Vulto tel: +31 (0)30 6012467 Ben van der Werf tel: +31 (0)30 6011719

>7<

‘DrieKa’ voor het oplossen van al uw vervoersproblemen! Mits we voldoende vrijwilligers hebben. Kom op: geef jezelf op! Wie wil er nou niet met ‘DrieKa’ op stap!

Museum bestaat 20 jaar, volgen er nog 20? DE STICHTING ARCHEOLOGIE EN HISTORIE VAN SCHALKWIJK bestaat in het volgende jaar 2009 al twintig jaar. Het is bijna niet te geloven, maar onderzoek in de archieven wees uit: het is inderdaad twintig jaar. Het lustrum is reden voor feest maar ook een reden om ons te beraden over het voortbestaan van de stichting met daaraan gekoppeld het museum.

vlak in onze dorpen is om de stichting de komende 20 jaar te dragen. Vindt u het leuk om de andere bewoners van uw woonplaats in kennis te stellen van bijzondere gebeurtenissen uit de geschiedenis van de eigen omgeving?

Op dit moment zijn we met zeven medewerkers, dat is wel een geluksgetal maar voor een cultureel object een beetje mager. Er zijn maar twee Schalkwijkers actief, de andere medewerkers komen uit de regio. .

Heeft u zelf iets in het leven meegemaakt en vindt u het belangrijk genoeg om het aan andere bewoners kenbaar te maken? Schroom niet, vertel ons wat u belangrijk vindt.

We willen de Schalkwijkers en Tull en ’t Walers daarom vragen, om ons bij de volgende tentoonstelling te komen ondersteunen.

Een nieuwe tentoonstelling is veel werk, maar het is ook leuk werk en de klus is soms sneller geklaard dan verwacht.

We zoeken TWINTIG INWONERS VAN SCHALKWIJK EN TULL ’T WAAL om met ons mee te denken en te werken aan het volgende plan: We willen een canon van de geschiedenis over Schalkwijk en Tull ’t Waal maken. Dit lijkt ons een goed uitgangspunt voor de nieuwe tentoonstelling in 2009. Een jaar de tijd om dit uit te werken en tegelijkertijd te ervaren of er voldoende draag-

We hebben op donderdagavond 13 november 2008 een zaaltje besproken in de Triangel, Kloostergaarde Schalkwijk en er is koffie en thee met wat lekkers. U bent welkom vanaf 19.30 uur om samen met ons deze uitdaging aan te gaan. Syvia van der Linden, voorzitter >8<

Interview met Ad en Sonja van Wijk Vanavond ga ik bijzondere mensen ontmoeten. Tenminste, als ik vertrouw op wat Co mij vertelt als we naar het huis van Ad en Sonja van Wijk lopen. Ik zet mijn kraag van mijn jas nog iets hoger. Het is koud. Zo’n herfstkou die heel venijnig zijn weg naar binnen vindt. Ik ken dit huis. Niet van binnen maar wel van buiten. Jaren ben ik er langs gefietst voordat ik mijn tweewieler in de rekken voor de tennisbaan zette om daarna de bal met venijn over het net te slaan. Met minimaal succes overigens maar ‘deelnemen is belangrijker dan winnen’, heb ik altijd begrepen van de Tour de Schalkwijk.

neur of the Year 2007’. Ernst & Young noemt het de ‘meest prestigieuze ondernemerstitel ter wereld’ en de titel gaat in 2007 naar de oprichter en bestuursvoorzitter van het duurzame energiebedrijf Econcern. Zijn bedrijf staat hoog op de lijst van 500 snelst groeiende bedrijven in Europa. Naar verwachting zal Econcern op die lijst blijven stijgen. Het bedrijf behaalt inmiddels 80% van de omzet buiten Nederland. De missie van Econcern luidt: ‘een duurzame energievoorziening voor iedereen’. Dr. Ad van Wijk (51) is natuurkundige en gepromoveerd op duurzame energie.

Voordeur Tegenover Co en mij zitten Sonja en Ad van Wijk. Vandaag dus een kijkje achter de voordeur wat iets meer dan ‘zomaar een kijkje’ blijkt te worden. Twee bijzondere mensen vertellen hun verhaal. Ondernemer van het Jaar In 2007 wordt Ad uitgeroepen tot ‘ondernemer van het jaar’. Je verwacht dan toch stiekem een beetje dat je tegenover een voornaam uitziende man komt te zitten. Zeker als je voorafgaand aan het gesprek zijn naam via google hebt opgezocht. En dit kwam ik tegen. Ad van Wijk, bestuursvoorzitter van Econcern, is uitgeroepen tot ‘Master Entrepre-

>9<

De jury over de Master Entrepreneur of the Year 2007: “Ad van Wijk wist in een bijzonder zwaar deelnemersveld de jury te overtuigen door zijn visie om bijzondere innovaties op een zeer succesvolle wijze te gelde te maken. De wijze waarop hij risico heeft genomen in een tijd dat nog niet duidelijk was of de gekozen weg richting duurzame energie

een hype was, maakt hem een echte entrepreneur. De jury heeft geen twijfel dat Ad van Wijk met zijn leiderschap en excellente knowhow de onderneming verder zal laten groeien en uitbouwen tot één van de meest toonaangevende bedrijven in de wereld op het gebied van duurzame energie. Ad van Wijk demonstreert dat de combinatie wetenschapper/ondernemer een uitstekende kan zijn en is met recht de Master Entrepreneur of the Year 2007 geworden.” Econcern In 1984 start Ad samen met een studiegenoot het bedrijf ‘Econcern’. Anno 2008 telt het bedrijf 1200 medewerkers verspreid over 20 verschillende landen. Een zeer knappe prestatie die hem mede de titel van ‘Ondernemer van het jaar 2007’ heeft opgeleverd. Toch zit ik tegenover een man die volgens mij het woord ‘kapsones’ niet kent maar wel na jaren nog steeds gedreven is door zijn passie: “Duurzame energie is waar Econcern zich mee bezighoudt waarbij de kernactiviteiten liggen in de ontwikkeling en bouw van wind- en zonneparken. Afgelopen zomer bijvoorbeeld heeft ons bedrijf zestig windmolens op zee bij IJmuiden geplaatst die 125.000 huishoudens voorzien van stroom. Op dit moment zijn we bezig met een project in Spanje waar we het grootste energiepark –maar liefst 30 hectaren– in de wereld neerzetten. Buitenlandse opdrachtgevers

kiezen voor Econcern omdat het beschikt over de juiste kennis en de juiste techniek voor duurzame energie. En het bedrijf is innovatief. Econcern was in 1984 een van de eerste bedrijven die van duurzaamheid haar core business maakte. Daarmee hebben we een significante voorsprong opgebouwd en die hebben we nog steeds.” Missie Het was eind jaren zeventig toen Ad natuurkunde studeerde. Het was ook de tijd van ‘de club van Rome’ (een rapport waarin beschreven werd dat de energievoorraden snel aan het opraken waren) en waar olie schaars dreigde te worden wat resulteerde in autovrije zondagen. Begin jaren startte de discussie over het energiebeleid wat onder premier Lubbers resulteerde in 60 kerncentrales in Nederland. Voor Ad gaf dat aanleiding om na te denken over de vraag hoe je energie duurzaam kunt maken. De bezorgdheid die toen Nederland in zijn greep hield, vond hij niet gegrond. “Nederland heeft voldoende zon en wind. Voldoende basis

> 10 <

dus om op een schonere en veiligere manier energie te produceren.” Ad heeft een missie “een duurzame energievoorziening voor iedereen” en het bedrijf Econcern is daar een gevolg van.

versitair geschoold en bijna iedereen die bij mij werkt, is bevlogen van het product. We kennen dan ook weinig verloop en dat is belangrijk voor een bedrijf als Econcern waar kennis cruciaal is.”

Nederland heeft

Honderd meter Op dit moment is Econcern ondergebracht in zeven verschillende kantoorpanden in Utrecht maar afgelopen augustus heeft het bedrijf toestemming gekregen om twee kantoortorens te bouwen van ieder 100 meter hoog. “In verband met de kredietcrises is de uitvoering even stopgezet maar in 2010 wil ik met het bedrijf de torens betrekken. Behalve dat het de functie heeft van ‘werkomgeving’ moeten het ook ‘voorbeeld kantoorpanden’ zijn waarin wij onze eigen duurzame techniek 100% toepassen.”

voldoende zon en wind. Voldoende basis dus om op een schonere en veiligere manier energie te produceren Bevlogen Inmiddels bestaat Econcern ruim 24 jaar en nog steeds ligt het bedrijf voor op menig concurrent. Ad: “In de wereld behoren we bij de beste drie. We hebben dus een belangrijke voorsprong op de concurrent en we beschikken over een uitstekend ‘track record’.” Nog steeds bedenkt Ad ook zelf nieuwe technologieën ten behoeve van duurzame energie maar is daarnaast ook ondernemer en leider en weet zijn medewerkers te inspireren. “60 tot 70 procent van ons personeel is uni-

> 11 <

Kraamkamer We komen nog even terug op de windmolens. Ad vertelt dat het een bewuste keuze is om steeds vaker windmolens op zee te plaatsen. “Samen met het Wereld Natuurfonds zoeken wij naar de juiste plekken. Inmiddels hebben we kunnen constateren dat daar op zee de windmolens staan, de natuur er haar kraamkamers heeft. Op deze plekken wordt namelijk niet gevist noch gevaren wat ervoor zorgt dat de natuur zich kan herstellen en ontwikkelen. Nog niet veel mensen zijn zich hiervan bewust.”

Petra Ad’s mobiele telefoon gaat weer af. Hij verontschuldigt zich en loopt naar buiten. Sonja schenkt nog een kopje koffie in en begint te vertellen. “Dit is niet ons huis. Het is van Petra, Ad’s jongste zus die vorig jaar maart is overleden. Omwille van haar kinderen, Jimmy (8) en Lizzy (3), wonen we nu hier. Maar eerlijkheid gebied te zeggen dat ik het moeilijk vind. Alles wat in dit huis staat is van haar. Op het dressoir na, die ik heb ik zelf gekocht. In Utrecht bezitten we zelf een prachtig ruim herenhuis. Onze kinderen zijn er opgegroeid. De oudste twee, Iris en Jos, zijn inmiddels ‘uitgevlogen’. Aster, onze jongste dochter die licht autistisch is, woont nog bij ons. We wonen nu met zes personen in dit huis, inclusief de au pair. Dat is best een beetje krap.” Expliciet Petra is 8 maanden zwanger van Lizzy als ze in haar borst een knobbeltje ontdekt. In eerste instantie lijkt ze goed te reageren op de voorgeschreven behandelingen maar korte tijd daarna zijn er uitzaaiingen. Petra moet gaan nadenken over wat ze wil dat met haar kinderen gebeurt wanneer ze er straks niet meer is. Ze is daar heel expliciet over: ze moeten bij elkaar blijven en het liefst opgroeien in Schalkwijk. Sonja: “Ik ben onderwijzeres en remedial teacher en heb uit oogpunt van mijn beroep veel gezien hoe het mis

kan gaan met kinderen. Er was in eerste instantie sprake dat een goede vriendin van Petra de kinderen in huis zou nemen maar uiteindelijk heeft Petra besloten dat Ad en ik na het overlijden van Petra de kinderen zouden opnemen in ons eigen gezin. Laten we wel wezen, ze hebben hun moeder verloren en dat heeft op kinderen, hoe jong ook, een enorme impact. Doordat we hebben besloten om in te trekken in het huis van Petra, kunnen Jimmy en Lizzy blijven wonen in hun eigen leefomgeving, lopen naar hun eigen school en spelen met hun eigen vriendjes. Voor Aster was het wel even wennen maar gelukkig gaat dat steeds beter; mede door de hulp van mensen in Schalkwijk, zoals Mieke van Paassen.” Hulp Sonja en Ad realiseren zich dat zij op leeftijd zullen zijn als Lizzy begin twintig is. “We zijn nu allebei begin vijftig. Eigenlijk ga je er dan vanuit dat je op die leeftijd niet meer in de jonge kinderen zit. Nu zitten we daar weer middenin. Dat is soms pittig. Maar gelukkig hebben we aan beide kanten familieleden en vrienden die regelmatig hun hulp aanbieden. Ik zeg dan wel eens: ‘dank je, op dit moment niet, maar de eerste twintig jaar duren nog even, dus er komt vast een tijd dat we graag van jullie hulp gebruikmaken.”

> 12 <

Toeristische route Ad schuift weer aan. “We respecteren de wens van mijn zus en blijven met de kinderen in Schalkwijk. Daarnaast is dit dorp ook prettig om te wonen. Maar dit huis is voor ons tijdelijk. Sonja en ik hebben rondgekeken naar een ander huis maar niet gevonden wat we zochten. Via via hoorden we dat 2,5 hectare land te koop kwam waar vroeger Matton heeft gezeten. Inmiddels hebben we het land gekocht en hebben nu de wens om daar 1 tot 12 huizen op te zetten die van duurzame energie gebruik maken, zogenaamde ‘nul energie huizen’. Deze huizen wekken eigen energie op die schoon en veilig is, onder andere door gebruik te maken van zonnepanelen en windmolentjes. Dat is goed voor het milieu, maar ook goed voor Schalkwijk die er bij dorpsbewoners en geïnteresseerden van buitenaf goede sier mee kan maken. Een van deze huizen wordt in ieder geval ons huis waar we met Aster, Jimmy en Lizzy zullen wonen. Straks willen we ook een elektrische auto voor de deur waarmee we in het dorp op een schone manier kleine afstanden kunnen afleggen.” Maar Ads plannen gaan verder. “Ik heb je verteld dat we in 2010 met Econcern in willen trekken in twee torens van ieder 100 meter. Deze twee torens komen in Nieuwegein te staan. Langs de A27 bij Utrecht zijn we bezig met windturbines. Je zou er dus een toeristische route van kunnen maken waarmee je op

speciale fietsen langs de verschillende duurzame projecten kunt rijden waaronder de ‘nul-energie huizen’ in Schalkwijk. Persoonlijk geloof ik niet dat Schalkwijk over 20 jaar nog een boerendorp is. Door Schalkwijk onderdeel te maken van een ‘duurzaam energie project’ is de kans groter dat je het landschappelijk karakter kunt behouden. Met de gemeente ben ik hierover al in gesprek. Daarnaast kan recreatie voor dit dorp ook een belangrijke rol vervullen.” Oma en Opa “Misschien worden het geen twaalf ‘nul energie woningen’ maar ons huis komt er in ieder geval. In het afgelopen jaar hebben we gemerkt dat het hier voor de kinderen beter is. Ook voor oma en opa, de ouders van Petra, is het goed want eerlijk gezegd hebben we ons wel even zorgen gemaakt. Een ouder verliezen is erg maar een kind verliezen net zo zeer. We hebben wel eens gedacht: ‘overleven ze dit wel?’”. Inmiddels hebben opa en oma Van Wijk hun eigen plek gekregen in de opvang van de kinderen. Oma, 86 jaar, maakt iedere week soep voor ze en opa, 83 jaar, rijdt twee keer per week naar Houten om Aster op te halen. Ook eet Jimmy twee keer week zijn boterham bij opa en oma. “Waren we in Utrecht blijven wonen, dan

> 13 <

hadden we dit niet zo makkelijk kunnen organiseren”, aldus Sonja. Opgenomen Sonja noemt een ander belangrijk voordeel van wonen in Schalkwijk. “In het begin voelde ik mij erg ontheemd maar Lizzy heeft mij daar onbewust enorm bij geholpen. Veel mensen kennen haar, bij de school, bij de Spar. Kwam ik daar met Lizzy dan was er al snel een gesprek en de meeste mensen schroomden gelukkig niet te vragen hoe het met ons ging. Daarnaast staan de Schalkwijkse vriendinnen, met name Helma en Trees (met mannen en kinderen) mij met raad en daad bij. Zo leerde ik snel mensen kennen en heb mij snel opgenomen gevoeld in de gemeenschap.” Knus “We willen dat Jimmy en Lizzy, net als onze eigen kinderen, gelukkig opgroeien en dat het ‘gezonde mensen’ worden. Of wij het goed doen? Ach, dat weten we pas over een jaar of twintig. Dan zullen ze ons wel vertellen wat ze ervan gevonden hebben. Tot die tijd doen we wat wij denken dat goed voor ze is. En nogmaals, we zijn gezegend met veel fijne familieleden en goede vrienden. Regelmatig wordt er voor ons gekookt zodat wij heel knus met de kinderen op de bank kunnen zitten en televisie kijken. We mogen dus in onze handen knijpen al is het soms ook

moeilijk. Maar het nieuwe huis waar we over een paar jaar hopen te wonen, is een prettig vooruitzicht”, zegt Sonja. “En ondertussen gaan we gewoon door”, vult Ad aan. Blij Ik zet de kraag weer omhoog. De kou voelt nog kouder aan dan begin deze avond. Toch raakt het mij minder na een bezoek aan twee heel bijzondere mensen die hun eigen leven opzij hebben gezet om te zorgen voor de twee kinderen van Petra. Hoe geweldig is dat! De een gelooft het, de ander niet maar als Petra kan meekijken vanaf een ster hoog aan de hemel, dan moet ze wel razend blij zijn met wat Ad en Sonja voor haar kinderen doen! Jose Baas en Co Baas

> 14 <

Een teken van leven Het is weer enige tijd stil geworden rondom de ontwikkeling van De Groes II en het Dorpshuis in Schalkwijk sinds de gemeenteraad in juli van dit jaar de proefverkaveling voor de plannen heeft vastgesteld. Stilte betekent niet dat er niets wordt gedaan. We hebben in de periode vanaf juni 2008 veel en intensief overleg gehad met de beoogde gebruikers, vooral over het ontwerp en de exploitatie van het dorpshuis. Dit overleg was zowel met de gebruikers afzonderlijk als gezamenlijk. Dit heeft geleid tot een aantal aanpassingen in het voorliggende ontwerp. Het voorlopig ontwerp wordt nu afgerond. Daarnaast is de gemeente naar aanleiding van dit overleg tot andere inzichten gekomen over het beheer en de exploitatie van het dorpshuis. Hierbij hebben de toekomstige gebruikers aangegeven nog een aantal wensen te hebben. Door de gemeente wordt onderzocht of, en hoe deze wensen ingepast kunnen worden. Om na de zomer van 2009 te kunnen starten met de bouw van het dorpshuis, moet nog veel gebeuren. Ten eerste moet het ontwerp van het gebouw worden afgerond. Dit is vervolgens de basis voor de aanvraag van een bouwvergunning. Daarnaast moet de gemeente een bestemmingsplan opstellen voor de ontwikkeling van De Groes II. In deze planning hebben wij geen rekening gehouden met

bezwaar en beroepsprocedures met betrekking tot het bestemmingsplan en de aanvraag voor een bouwvergunning voor het dorpshuis. De gemeente heeft met Schalkwijk BV constructief overleg om te komen tot een overeenkomst voor de bouw van het dorpshuis en de woningen in De Groes II. Als gevolg van de gewijzigde exploitatievorm, moet waarschijnlijk een voorstel naar de gemeenteraad. De verwachting is dat dit voorstel in januari aan de gemeenteraad wordt aangeboden. Voordat het voorstel wordt behandeld in de raad, willen wij de bewoners van Schalkwijk informeren over het ontwerp van het dorpshuis en de voortgang van de woningbouw in De Groes II. Dat willen wij doen door middel van een informatieavond in december 2008 of januari 2009. In de wintereditie van het Schalkwijks Journaal zullen wij u uitgebreid informeren over het ontwerp van het dorpshuis. Bart Herremans Projectleider De Groes II

> 15 <

Storing

  Wat gebeurt er bij een storing in Schalkwijk? Wordt die zonder problemen opgelost of zit (weer) een deel van Schalkwijk zonder stroom? Ons redactielid Wim Schuimer schreef zijn eigen ervaringen op. Onze verbinding met internet, en dus met e-mail, heeft problemen. Eerst besteden wij er weinig aandacht aan; een slechte verbinding kan voorkomen. Maar als de problemen aanhouden, geven we de schuld aan de fusie van Casema met anderen tot Ziggo. De krant staat immers bol van de internet-problemen door deze fusie. Gortig Maar uiteindelijk wordt het Leontine, mijn vrouw, te gortig en zij begint te bellen met Ziggo. Na een wachttijd van ongeveer een half uur is er uiteindelijk een technicus aan de lijn. Die kijkt onze verbinding na, op een afstand, en concludeert dat alles ruim 60 keer was uitgevallen. Met de telefoon aan één oor start Leontine een herstel-operatie. Het modem gaat aan en uit en alles in de herstart. Dan lijkt alles in orde. Roest Maar de problemen houden aan en uiteindelijk komt er een technicus. Bij de meting in de Biesterlaan ziet hij meerdere storingen in de leiding. In de Casemakast op de straathoek zit veel roest op de

verbinding en die wordt vervangen. Daarnaast blijkt de kabel in de Biesterlaan op twee plekken beschadigd, vrijwel zeker bij de vervanging van alle gas-aansluitingen. Na vervanging van de roest-aansluiting blijkt alles bij ons te werken en wij gaan over tot de orde van de dag. Maar later komt er een telefoontje dat er toch ‘nader wordt gekeken’ naar onze verbinding en dat daarom wederom een Casema/Ziggo ploeg langs komt. Graver Maandagochtend sta ik gereed om de technicus te ontvangen. Tot mijn verbijstering komt er een bus aanrijden met een werkploeg en een grote graver in de aanhangwagen. Ik denk onmiddellijk aan de laatste keer bij graafwerk bij een ander huis aan de Biesterlaan. Een flink deel van Schalkwijk stond toen uren zonder stroom. Meteen ga ik het huis uit om met de werkploeg te praten. Zij zijn inderdaad gekomen om te graven naar de kabel voor reparaties. Mijn mededeling dat alles in orde is en dat graven in Schalkwijk niet altijd populair is, wordt met opluchting ontvangen. Zij hebben nog een lange lijst met werkzaamheden die dag, maar

> 16 <

eerst moet de Ziggo-monteur komen (en die staat in de file). Koffie? Ja, graag! Koffie voor de werkploeg en wachten op de technicus, die ook van koffie blijkt te houden. Het onderlinge gesprek, bij de koffie, gaat er vooral over wat er misloopt bij Ziggo en verkeerde verbindingen. Na de koffie wordt de kabel doorgemeten en alles lijkt in orde. Ook bij de kast buiten blijkt

alles in orde. Wij komen gezamenlijk tot de conclusie dat de gasploeg indertijd de beschadigingen aan de kabel goed heeft hersteld. Iedereen vertrekt weer en laat ons opgelucht achter. En dan doet alles het even niet... Maar dat blijkt weer een kwestie van het opnieuw opstarten van de verbinding en sedert doet alles van internet het perfect. Zonder graafwerk!

Oranjevereniging zoekt mensen voor een frisse doorstart Koninginnedag 2008 ligt al weer enige maanden achter ons. Vele jaren heeft het bestuur van de Oranjevereniging met plezier de organisatie voor Koninginnedag op zich genomen. Maar zoals bekend was Koninginnedag 2008 de laatste die georganiseerd zou worden door het huidige bestuur. Zij heeft destijds aangekondigd dat het tijd werd voor een nieuwe groep mensen die met verfrissende ideeën Koninginnedag 2009 gaat organiseren. Oproep Bij deze doet het aftredende bestuur een oproep om plaats te nemen in een nieuw oranje bestuur. Jongeren: zin in een tentfeest? Meld je aan! Ouders: leuke Koninginne-ochtend of – middag voor de kleintjes? Grijp je kans! Verantwoordelijkheid Wil Schalkwijk in 2009 nog Koninginnedag vieren, blijf dan niet aan de kant staan maar pak je verantwoordelijkheid.

Voor de kinderen zou het een grote teleurstelling zijn als er in 2009 geen Koninginnedag wordt gevierd. Aanmelden Voor vragen of aanmeldingen kan men zich richten tot: Johan van der Zwaag telefoon: (030) 6011647 of Loek de Graaf telefoon: (030) 6012170 Het Oranjevereniging bestuur Johan van der Zwaag, Loek de Graaf, Toon Uyttewaal en Marian Schuurman

> 17 <

Angstbeeld of werkelijkheid (2) Herinnert u zich nog het verhaal over onze Michaël-kerk in het afgelopen zomernummer van het Schalkwijks Journaal? In dat verhaal werd gesuggereerd dat in de kerk15 luxe appartementen gebouwd gaan worden. Als auteur van dat stukje ben ik daarover door enkele verontruste Schalkwijkers aangesproken. Bezorgdheid Ik kan u geruststellen, het artikel is een verzinsel. Maar het verhaal is wel ontstaan uit een stuk persoonlijke bezorgdheid. Namelijk dat één van de meest ken­merkende, gezichtsbepalende en histo­rische plekken van ons dorp zijn ‘geest’ kwijtraakt: de kerk, de grafkapel, het kerkhof en de oude pastorie (voormalig wit-gele-kruisgebouw) inclusief de monumentale bomen. Bent u ook van mening dat dit stukje Schalkwijk behouden moet blijven? Ja? Dan heb ik goed en slecht nieuws voor u.

Goede nieuws Het goede nieuws is dat er op dit moment bij de provincie een subsidieaanvraag ligt om de grafkapel verder te restaureren. Deze restauratie houdt in het herstel van de gebrandschilderde ramen en het treffen van maatregelen zodat het vocht uit de grond niet meer kan binnendringen. Nu staat de kelder namelijk regelmatig vol met water en dat is niet goed. Leuk detail overigens is dat de glazenier van de gebrandschilderde ramen ook de ramen van de Grote kerk van Brussel heeft gemaakt. De kans dat de subsidie wordt verstrekt voor de restaureerwerkzaamheden van de grafkapel is groter dan 50%. Slechte nieuws Het minder goede nieuws is dat de subsidie voor de restauratie van de Michaël kerk –drie miljoen euro– dit jaar is afgewezen. Volgend jaar een nieuwe kans? Laten we het van harte hopen! Co Baas

> 18 <

Een tuin uit de tijd van jonkheer Ram Na vele eeuwen ligt ‘ie er weer. Dankzij de hulp van een stelletje vasthoudende vrijwilligers, diverse milde subsidiegevers en de voortdurende medewerking van wethouder Koudijs, is de tuin inmiddels een feit. Voor de naamgeving van de tuin is teruggegrepen naar die opstandige Schalkwijkse edelman. Waarschijnlijk wordt deze eigenzinnigheid overgedragen via het Weteringwater: Het je niet neerleggen bij wispelturige dwang en alleen achting hebben voor reëel en onbaatzuchtig gezag. Het tarten van het hogere gezag ging jaren goed. Uiteindelijk kwam het Adriaen en zijn vrouw echter op een verbanning naar Vianen te staan. Dat is nu allemaal vergeten en vergeven. ‘Jonkheer Ram’ kan weer veilig rondstappen in zijn tuin. Als u geluk hebt, kunt u hem tegenkomen op het Schalkwijkse Rondeel. Zijn personeel is tot op heden nog niet gesignaleerd. Onderhoud en instandhouding moeten we als Schalkwijkers zelf doen. Vele handen maken licht werk. Helpt u een handje? Bel Stephan van der Steen (030) 601 1607. Jan Baas > 19 <

Wonderen Als ik over de Spoorlaan loop kijk ik altijd even naar de Blokhut. Met enige trots. Het is alweer een paar maanden geleden dat onze jongelui net voor de Tour de Schalkwijk de blokhut gereed hadden. Er is in die laatste maanden verschrikkelijk hard gewerkt door talloze vrijwilligers. Alsnog mijn petje af. Een wonder. Onderstaand artikel las ik in een huis aan huis blad van een naburige plaats. Het gaat naast de bouw van de blokhut over dat andere bijzondere evenement, de Tour de Schalkwijk. Samen vormen ze belangrijke schakels van ons dorpsgevoel.

Wonderen De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Sinds enige tijd geloof ik weer in mirakels. Dat komt mede door een bijzondere actie die door de jeugd in mijn dorp op touw is gezet. In anderhalf jaar tijd is een droom gerealiseerd door de jongeren van Schalkwijk Na een opmerkelijke campagne onder de plaatselijke bevolking is bijna twee ton bij elkaar gebracht om een nieuw clubhome te kunnen bouwen. Afgelopen zaterdag heb ik met eigen ogen het resultaat kunnen aanschouwen: het is een prachtige accommodatie geworden. Opgeluisterd door de plaatselijke muziekvereniging Sint Caecilia werd het een feestelijke opening. Wat is er in anderhalf jaar allemaal gebeurd? Men is begonnen om bouwstenen te verkopen aan de plaatselijke bewoners en aan alle mensen die zich nog steeds met het dorp verbonden weten. Ook de

rennertjes van de Tour de Schalkwijk die hier jaarlijks wordt verreden, zijn op pad gegaan om zich te laten sponsoren voor iedere verreden kilometer. Daarna was er een festivalweekeinde waarop financieel ook een mooie klapper werd gemaakt. En zo ging het maar door, actie na actie. Met het welslagen van het moedige project als gevolg. Dat het allemaal in korte tijd gelukt is, heeft ook te maken met het feit dat vanuit het dorp tientallen vrijwilligers aan de slag zijn gegaan om het nieuwe bouwwerk zo goedkoop mogelijk van de grond te laten verrijzen. Ook eigenlijk moet ik zeggen: te laten herrijzen want op de bouwplek stond voorheen een blokhut die in geen enkel opzicht meer aan de eisen des tijds voldeed. Volgende week kunnen de rennertjes van de Tour de Schalkwijk, bijna honderd in getal, weer gebruik maken van de Soos Casafina, want zo welluidend is

> 20 <

de naam van het nieuwe (en oude) jeugdhome. Tja, en dan die jeugdronde, ook al een wonder op zich. Georganiseerd door renners die ooit zelf hebben meegedaan. Er komt dus bijna geen volwassene aan te pas. Het begint komende zaterdag overigens met een misviering waarbij onze pastoor zowel de rennertjes als de fietsen zegent zodat zich geen ongelukken zullen voordoen gedurende de Tourweek. Het is altijd een imponerend gezicht, al die fietsen op het altaar. En daarachter in de voorste kerkbanken de deelnemertjes, van acht tot twaalf jaar. Katholiek of niet, iedereen is aanwezig om deze rituelen mee te maken. En daarna begint het spektakel, zeven dagen lang. Het hele dorp staat iedere morgen van start tot finish langs de kant, nummer laatst krijgt evenveel applaus als de drager van het geel.

is de laatste maanden helemaal weggespoeld, wanneer je al die jonge zwoegers bezig ziet met al die activiteiten. Wat in Schalkwijk tot stand is gebracht (een dorp van ongeveer 2000 inwoners) moet ook in andere plaatsen kunnen lukken, zo is mijn vaste overtuiging. Misschien is het in grootschalige gemeenschappen moeilijker om alle neuzen van de jeugd is dezelfde richting te krijgen als hier. Maar niets is onmogelijk wanneer je in wonderen durft te geloven... Hans van Echteld

Wist u dat… er ook in Schalkwijk heel stoere jongens lopen, die met een verfspuit bushokje, glasbakken, kledingdepot en infobord bekladden. Op de glasbak en op het bushokje staan lachebekjes, op het infobord de letters HOUTEN met daaronder een hakenkruis. Heeft u afgelopen weken deze ‘stoere’ joingens bezig gezien, meld het dan even.

Waarom dit verhaaltje? Omdat het goed is in een tijdperk waarin vooral het accent ligt op de ‘asociale kanten’ van een deel van de huidige jeugd, ook eens het licht te laten schijnen over positieve zaken als dit ‘Wonder van Schalkwijk’. Goed voor het mensbeeld, zou ik bijna zeggen. En natuurlijk gebeuren ook in dit dorp soms vervelende dingen als vernielingen en geluidsoverlast, maar het gebeurt allemaal op beperkte schaal. En die vieze smaak> 21 <

Column

Het is maandagavond. Ik zit in de trein van Utrecht naar Houten. Halverwege de reis ontdek ik een beroemde Schalkwijkse in de coupe. Ze lacht gematigd hard, precies zoals ik haar ken. Warempel denk ik. Schalkwijkers die met de trein reizen. Zo zie je nog eens wat. Bij aankomst in Houten staat ze voor me. Ze herkent me niet, ondanks dat ik een paar jaar geleden een halve middag met haar heb opgetrokken. Ze is in gesprek en ik wil haar niet storen. Maar ergens vind ik het wel fijn dat niet iedereen me kent. Een Houtenaar staat naast me. Hem ken ik ook en hij mij kennelijk niet meer. Dat is begrijpelijk, want ik kwam hem alleen maar tegen op feestjes, waarbij we allebei laveloos waren. Sommige mensen wil je gewoon niet nuchter kennen. De Schalkwijkse stapt uit op ons beroemde noodperron en ik hoor haar zeggen dat ze de auto achter de apotheek heeft gezet. De fiets zag ze niet zitten met al die opgebroken wegen in Houten. Ik geef haar geen ongelijk. Houten en vooral Houten-Zuid is al jaren een drama om fietsend te doorkruisen. Ook al denkt de gemeente daar compleet anders over. Ik zelf ben wel op de fiets en vraag me

af wat er aan mij knaagt. Ach natuurlijk, Schalkwijk, Schalkwijk, Schalkwijk. Elk moment kan die bulderende stem vanaf de Jhr. Ramweg komen. “Waar blijft de column toch in hemelsnaam?” Help de tijd vliegt. Echt. Zo tik je een verhaal, krijg je reacties van enkele Schalkwijkers en zo buldert die stem weer door de telefoon. “Waar blijft je verhaal”. Gelukkig nam de laatste keer mijn vrouw op, maar in hemelsnaam waar moet deze 7e column over gaan? Ik zwerf door heel westelijk Nederland en dankzij de vakanties (wat fijn dat iedereen is opgehoepeld naar Frankrijk, Thailand of Cadzand) rijd ik zelfs met 160 kilometer per uur over de snelwegen. Ik race over de A27, A12, A4, A2, A9, A22 en de N11. Maar niet meer door Schalkwijk. Ik lees snel iets in het AD over dat de Tour de Schalkwijk is gewonnen met één seconde verschil. Ik hoor mijn Schalkwijkse neefjes praten en ze vinden het er saai, maar de mensen zijn wel aardig zeggen ze. Maar uiteindelijk constateer ik: “als je 3 kilometer van Schalkwijk afwoont, kun je leven alsof Schalkwijk helemaal niet bestaat.”

> 22 <

Oplossing puzzel

Ja, dat is schokkerend voor iemand die na een lange staat van dienst zich ‘echte Schalkwijker’ kan noemen. Maar helaas het is niet anders. Want wat blijkt. Waar ik ook kom, Utrecht, Den Haag, Amsterdam of in kleinere plaatsen zoals Alkmaar, Beverwijk, Alphen aan de Rijn. Niemand kent Schalkwijk in Utrecht. Misschien is het een idee als de Schalk­ wijkse belangengroep het dorp op de nationale kaart gaat zetten. Dat we hier aan de andere kant van het kanaal horen wat er zo mooi is aan Schalkwijk. Niet meer zeggen wat verkeerd is en absoluut niet kan. Maar het creëren van een positief geluid. Misschien komt er dan een lichte stroom toerisme op gang, waardoor de lokale werkgelegenheid stijgt. Dat moet toch kunnen. Gewoon een VVV beginnen. Ik weet zeker dat Schalkwijk meer heeft te bieden dan een suf toeristisch dorp zoals Baarle-Nassau/Hertog.

De puzzel in het zomernummer heeft opnieuw een kleine 25 inzenders opgeleverd. Als maker van de puzzel is het leuk te zien dat zoveel mensen, jong en oud, plezier hebben bij het oplossen. We moesten opnieuw loten. De winnaar is: Hester Hoonhoud De Groes 59 Van harte gefeliciteerd! De oploszin uit het zomernummer luidde: Een krans om de maan dat kan nog gaan, maar een krans om de zon daar schreien vrouwen en kinderen om.

Frank Magdeleyns

SCHALKWIJS

JOURNAAL

> 23 <

Puzzel Sommige gezegdes verliezen niets aan kracht. Hoogstens zijn de gedrukte woorden wat ‘belegen’. Dit keer een spreuk die zegt dat de inhoud belangrijker is dan de buitenkant. 1. Beantwoord onderstaande vragen. De cijfers geven aan waar straks de afzonderlijke letters thuishoren in de oploszin. 2. Zet de letter onder het corresponderende cijfer in de oploszin. 3. Stuur uw oplossing naar één van de volgende adressen:



Ben van der Werf / Biesterlaan 8 / 3998 KK Schalkwijk Co Baas / Jhr. Ramweg 34 / 3998 JR Schalkwijk Jan Baas / Brink 4 / 3998 JL Schalkwijk André van de Water / Provincialeweg 50 / 3998 JH Schalkwijk

Vragen

1 De havenstad aan de monding van het Noordzeekanaal 8

38

26

2

27

30

6

2 Is iemand die met zichzelf is ingenomen 22

27

3

31

3 Ontsteking aan ‘n vingertop 9

50

15

4. Hoe heet in de volksmond het gedeelte van Schalkwijk dat zich uitstrekt vanaf de Pothuizerweg tot aan de brug bij loonwerkersbedrijf ‘De Bruin’ 27

4

·

24

47

26

49

45

36

27

42

25

16

27

1

40

13

29

33

49

5. Ander woord voor ‘tijdgebrek’

6 Ander woord voor ‘kletser’

> 24 <

7 Plaats in Midden-Limburg 7

4

5

11

34

19

23

37

44

42

21

39

51

48

47

41

46

12

17

14

16

26

35

18

39

49

51

43

41

39

42

32

47

10

8 Ander woord voor ‘egaal’

9 Iemand die kleinhartig is

10 Iemand die vervelend is 47

28

11 Naam van een mannetjes vis

12 Roofvogel met gevorkte staart

13. Voor ‘de helft’ noemt men ook wel

14 Hoe wordt ’n dwingeland ook wel genoemd? 20

15 Lidwoord

De oploszin luidt: 1

2

3

4

5

6

7

8

9

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

35

36

37

38

39

40

42

43

44

41

10

> 25 <

11

12

13

14

28

29

30

31

45

46

47

48

15

16

17

32

33

34

49

50

51

Wist u dat….. In het lentenummer heeft u kunnen lezen dat het publicatiebord bij de brandweerkazerne vervangen was door een infobord. Het was jammer dat er een plattegrond van Houten achter het glas zat. De gemeente Houten beloofde echter om op korte termijn een plattegrond van het ‘eiland van Schalkwijk’ in te hangen. Tot mijn genoegen en die van niet TomTom bezitters, hangt er op dit moment een prachtige kaart inclusief de bezienswaardigheden. Gemeente Houten prima Uitslag plaats publicatiebord In het vorige nummer heeft de redactie gevraagd waar u vond dat het publicatie bord zou moeten komen te hangen.

De meeste mensen vinden een plaats bij de Spar de beste en mooiste plek. De gedachte is om plaats en uitvoering van een publicatiebord door de leefbaarheidsvertegenwoordigers verder te laten uitwerken.

Het nieuwe inforbord met daarin een plattegrond Het ‘oude’ infoboerd met daarin de pattegrond van

van het ‘Eiland van Schalkwijk’ en deelplattegron-

de gemeente Houten.

den van Tull en ’t Waal, Schalkwijk en ’t Goy.

> 26 <

Agenda Woensdag 5 november 2008 Stichting Vrienden van het Bätz-orgel: Jongenskoor uit de Oekraïne Donderdag 13 november 2008 Staichting Archeologie en Historie: bespreking Canon van Schalkwijk in de Triangel Zaterdag 15 november 2008 Intocht van Sinterklaas Zaterdag 22 november 2008 Vrijwilligersavond TV SET Zondag 23 november 2008 Museum Dijkmagazijn de Heul geopend

Woensdag 26 november 2008 Bingo voor ouderen in De Triangel Zaterdag 29 en zondag 30 november 2008 Lustrumviering Carnavalsvereniging De Platneuzen Zaterdag 13 december 2008 Ophalen oud-papier Schalkwijk zondag 21 december 2008 Kerstsamenzang in de H.Michaëlkerk Zondag 28 december 2008 Museum Dijkmagazijn de Heul niet geopend; inrichting nieuwe tentoonstelling

Financiële bijdrage Uw financiële bijdrage stellen wij zeer op prijs. Ieder kwartaal betaalt de Belangengroep Schalkwijk een flink bedrag voor het kopiëren van het Schalkwijks Journaal. Wij zouden u zeer erkentelijk zijn als u ons financieel wilt steunen. Bankrekening nummer Rabo 35.75.03.996 Postbank 329794 t.n.v. Belangengroep Schalkwijk

> 27 <

AANRUOJ

SJIWKLAHCS