SCHALKWIJKS
JOURNAAL
HERFST-EDITIE 2007, NUMMER 47
Colofon Het Schalkwijks Journaal is een uitgave van de Belangengroep Schalkwijk voor de bewoners van Schalkwijk.
Verschijning: Het Schalkwijks Journaal verschijnt viermaal per jaar.
Met speciale dank aan de donateurs: Gemeente Houten Rabobank
Redactie: Co Baas José Baas Ben van der Werf (eindredactie)
Tijdelijk secretariaat: P/a Ben van der Werf Biesterlaan 8 3998 KK Schalkwijk telefoon: 030-6011719
Vormgeving: FEL, schalkwijk; Frans Hollander
Ingeschreven bij de Kamer van Koophandel Utrecht S187002 Bankrekeningnummer Rabobank: 357503996 Postbank: 329794
Met medewerking van: Co Baas Henk Baas José Baas Michel van den Broek Piet Heijmink Liesert Frank Magdelyns Wim Schuimer Ben van der Werf
Bezoek ook onze webpagina via: http://www.humhum.nl/
Vragen en/of opmerkingen kunt u kwijt via:
[email protected]
>2<
Inhoud Colofon Van de voorzitter Van de begeleidingscommissie De Schalkwijkse leefbaarheidsmeter (4) Verdraagzaamheid Een eurootje ‘parkeer’ Wat deed Schalkwijk 40 jaar geleden? De Spar van Schalkwijk Wapen van Schalkwijk, een droom? Commentaar: het volbouwen van de Groes Een duivels dilemma of je gezonde verstand Wafels erg in trek op ESTA-rommelmarkt Gesprek met Piet [en Jo] Heijmink Liesert Veranderingen in kantorennet van de Rabobank en de gevolgen voor Schalkwijk Casa Fina en de grote laatste lootjes-show Oplossing puzzel Zomereditie Puzzel Vragen De oploszin luidt: De column van Frank Magdelyns Agenda Financiële bijdrage
2 4 5 6 8 10 11 12 13 14 15 15 16 20 21 21 24 24 25 26 27 27
LENTE-EDITIE 2006, NUMMER LENTE 40 -EDITIE 2006, NUMMER LENTE 40 -EDITIE 2006, NUMMER 40
SCHALKWIJS
>3<
SCHALKWIJS
SCHALKWIJS
SCHALKWIJS
SCHALKWIJS
SCHALKWIJS
JOURNAAL JOURNAAL JOURNAAL JOURNAAL JOURNAAL JOURNAAL
LENTE-EDITIE 2006, NUMMER LENTE 40 -EDITIE 2006, NUMMER LENTE 40 -EDITIE 2006, NUMMER 40
Van de voorzitter Ongelofelijk trots ben ik op de jongeren van de jeugdsociëteit ‘Casa fina’. Ze hebben het toch maar mooi voor elkaar gekregen, het astronomische bedrag van € 175.000,- bij elkaar te sprokkelen om het voortbestaan van ‘Casa fina’ te garanderen. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik soms wel eens dacht: ‘Wordt het niet eens tijd om iets te ondernemen?’ Het bleef namelijk ogenschijnlijk stil aan de SooS-kant, maar ik heb me achteraf onnodig zorgen gemaakt en uiteraard had ik dat ook kunnen weten. Achter de schermen is bijzonder hard gewerkt om de benodigde subsidies bij elkaar te krijgen en met een geoliede PR-campagne werd op het juiste moment een beroep gedaan op de Schalkwijkse vrijgevigheid en creativiteit. Met een reuzengezellige ‘Wipneus en Pim vrijdagavond’ voor Schalkwijks jong en oud, een spetterende zaterdag discoavond voor de regionale jeugd en een wederom gezellige ‘Grootste Laatste Lootjes Show’ voor het hele gezin op de zondagmiddag kon het SooS-weekend niet meer kapot. Zonder één smetje werd het één groot feest met als klap op de vuurpijl de bekendmaking van het fantastische resultaat. Ik mocht er bij zijn en de rillingen liepen over mijn rug. Het zijn van die momenten die je meegemaakt moet hebben. Het jubileumconcert van onze 100-jarige fanfare in de sporthal te Schalkwijk was er ook zo een. Er komt dan zo’n enorm gevoel van saamhorigheid boven borrelen, dat wil je niet weten. Ik sprak met één van de SooS-pioniers van het allereerste uur. Hij vertelde me met een brok in de keel naar de bekendmaking te hebben gekeken. Het besef
dat het voortbestaan van de SooS was veiliggesteld, droeg daar in belangrijke mate aan bij. Samen spraken we over hoe trots we op onze jeugd zijn en niet alleen nu, maar al vele jaren! Schalkwijk bruist van de activiteiten en de bron is onmiskenbaar de SooS. Kijk maar eens hoe velen aldaar hebben geleerd verantwoordelijkheid te dragen voor een creatieve organisatie van activiteiten voor en door het dorp. Veel huidige bestuursleden van vele verenigingen hebben ‘het vak’ in de SooS geleerd. Natuurlijk is er leven zonder SooS en hebben onze voorvaderen het ook zónder SooS gered, maar het gegeven dat er een plek is waar onze jeugd zich thuis voelt en blijk geeft tot grootse daden in staat te zijn, maakt dat we een bruisend dorp zijn en voorlopig ook zullen blijven. Super, super, super, SUPER SOOS: proficiat! Wij zijn trots op U! Ben van der Werf >4<
Van de begeleidingscommissie Het proces om te komen tot de ontwikkeling van een leefbaarheidsplan is in volle gang. In het vorig Schalkwijks Journaal kon worden gemeld, dat de gemeente Houten aan zet was om de door bewoners geformuleerde wensen en gemaakte vragen en opmerkingen van commentaar te voorzien. Dat is inmiddels gebeurd, waarbij de begeleidingscommissie van het leefbaarheidsplan tot de gezamenlijke conclusie is gekomen, dat niet iedere door bewoners gemaakte opmerking op de juiste waarde was ingeschat en dat sommige door de ambtenaren van de gemeente Houten geplaatste commentaren nadere nuancering behoefden. Er is toen besloten tot een tot nu toe unieke stap in het leefbaarheidstraject: een ontmoeting tussen vragenstellende werkgroepen en antwoord gevende ambtenaren. Ook deze ontmoeting heeft inmiddels plaats gevonden, waarmee u op de hoogte bent van de huidige stand van zaken. Kijk ook eens op www.eilandvanschalkwijk.nl In de aanhef wordt gesproken over ‘de begeleidingscommissie van het leefbaarheidsplan’. Wie of wat is deze begeleidingscommissie en wat is haar taakstelling? Eerst maar eens even voorstellen. In de begeleidingscommissie zitten, naast de externe projectleider Henk van Paassen en de gemeentelijke projectleider Henni Bunnik, zes bewoners uit Schalkwijk. Het zijn Elly Hollander-Kool, Margreet van Haasteren, Jan Baas, Janco van Dijk, Martijn Schaeffer en Ben van der Werf. Jan en Ben zitten er namens de Belangengroep Schalkwijk en alle hierboven genoemde Schalkwijkers zijn gekozen vanuit de verschillende werkgroepen die aan het leefbaarheidsplan tot nu toe hebben bijgedragen. Henk van
Paassen heeft namens Amer-adviseurs als externe projectleider de opdracht aanvaard om via een interactief proces van burgerparticipatie een leefbaarheidsplan voor Schalkwijk op te stellen. Henni Bunnik heeft de taak om er voor te zorgen dat de verschillende afdelingen die de gemeente kent over de grenzen van hun eigen discipline heen kijken om zo te kunnen komen tot een integraal leefbaarheidsplan. Samen met de zes Schalkwijkers zorgen zij voor het bewaken van het leefbaarheidsproces. Met enige regelmaat komt de begeleidingscommissie bijeen, waarbij de externe projectleider verslag doet van de voortgang. In gezamenlijk overleg wordt >5<
afgestemd of het proces goed verloopt of dat er bijgestuurd moet worden. Het besluit om een extra avond te organiseren, waarbij ambtenaren met bewoners in gesprek zijn gegaan, is daarvan een voorbeeld.
getracht om tot consensus te komen en daar waar dat niet kan, neemt het bewonersdeel van de begeleidingscommissie haar eigen verantwoordelijkheid. Zo besloten de zes Schalkwijkers tot het beleggen van een avond in ‘Het Gebouw’ met als thema ‘het duivels dilemma’. Met de uitkomsten van deze avond gaat het bewonersdeel van de begeleidingscommissie aan de slag. Dat betekent voor hen, dat zij naast het traject als lid van de begeleidingscommissie ook nog een eigen koers lopen. U zult daarover te zijner tijd nader worden geïnformeerd.
De leden van de begeleidingscommissie zijn het niet altijd met elkaar eens. Zo is de gemeente Houten en namens deze dus ook Henni Bunnik er geen voorstander van, dat er een poging wordt gewaagd om te komen tot een fasering en een andere woningverdeling in het tweede plan ‘De Groes’. In goed overleg wordt
De Schalkwijkse leefbaarheidsmeter (4) Hoe is het gesteld met de Schalkwijkse leefbaarheid? Wordt het iedere Schalkwijker gegund in rust en vrede in Schalkwijk te leven? Zoals beloofd staan we stil bij de vraag in hoeverre het ‘onrust stoken’ een alles bepalende rol speelt in het leven van sommige dorpsgenoten. ‘Het is stil aan de overkant…’. Mij bereiken geen berichten meer van overlast. Wel een telefoontje van een verontruste buurtbewoner die aangaf al langere tijd last te hebben van een buurtgenoot. ‘Wat of daar tegen te doen was?’ was de vraag. Mijn eerste reactie was: ‘Praten!’ Praten met die buurtbewoner en aangeven waar je dan last van hebt. ‘Dat heeft geen nut’, werd mij verteld, ‘er valt niet mee te praten. De overlast wordt ontkend
of gebagatelliseerd en als je geluk hebt, kun je nog een grote bek krijgen ook!’ Met de wijkagent en de woningstichting had hij ook al gesproken, maar hij had niet het gevoel gehad dat de klachten serieus genomen werden. Overige buurtbewoners deden er het zwijgen toe en de beller kreeg haast het idee dat híj de veroorzaker van de problemen was. Met de burgemeester had hij nog niét gesproken. Omdat deze verantwoordelijk is voor de >6<
openbare orde en veiligheid, kon een gesprek geen kwaad. Hij zou er eens over nadenken. Ik had niet echt het gevoel hem verder te hebben geholpen. Het is dan ook een niet eenvoudig op te lossen probleem. Wat de één als hinderlijk ervaart, hoort voor de ander bij ‘het leven’. Nemen en geven is daarbij essentieel, maar wat als je het gevoel hebt, dat je alleen maar mag géven en er niets voor terugkrijgt? Wanneer praten niet helpt, rest je dan niets anders, dan de strijd aan te gaan? Medestanders zoeken, die er net zo over denken als jij, waarmee je vervolgens aan dossiervorming gaat doen. De overlast registreren en melden bij gemeente, woningstichting en/of wijkagent. Hier net zolang mee doorgaan, totdat er maatregelen worden genomen. In het uiterste geval leidt dit tot het uit de woning zetten van de onruststoker. Het is een mogelijkheid, maar wel een van de lange adem. Het kan wel jaren duren, voordat er actie wordt ondernomen en het is de vraag of je dat wel kunt opbrengen. Je loopt het
risico je een keer te ‘vergissen’ en volledig uit je dak te gaan. Kom je zélf in het beklaagdenbankje te staan! Misschien moet je het roer eens totaal om gooien. Geen energie meer steken in die negatieve spiraal waarin je dreigt te verstrikken, maar de strijd eens positief aangaan. Bij iedere neutrale ontmoeting jezelf opleggen iets aardigs te doen of te zeggen. De keerzijde van jouw medaille te laten zien. Een praatje, een ‘dag buurman, wat een lekker weertje hè’, een charmeoffensief waar de honden wél brood van lusten. Een positieve investering onder het motto ‘wie vriendelijkheid zaait, zal glimlach oogsten!’ Misschien weet je het ijs zo te breken en kun je in een positieve sfeer aandacht vragen voor je problemen. Ik ben ervan overtuigd dat je zó veel meer kunt bereiken dan je op het eerste gezicht zou denken. Probeer het eens uit. Baat het niet, schaadt het niet. Of ben ik nu wel héél naïef?
LAANRUOJ
LAANRUOJ
SJIWKLA
>7<
SJIWKLAHCS
Ben van der Werf
Verdraagzaamheid Mijn zoon van veertien jaar en zijn vriendje kunnen het goed met elkaar vinden. Ze hebben voor veel zaken dezelfde belangstelling en ze gaan uiterst respectvol met elkaar om. Als ouder kun je alleen maar blij zijn met zo’n gezonde vriendschap. Fijn dat die jongens het zo goed met elkaar hebben. Er is echter één probleempje dat die vriendschap ineens een stuk minder leuk maakt. Ik zal u uitleggen wat er aan de hand is.
weer wel goed is. Ze hebben dan veel te bepraten en daardoor letten ze allebei niet altijd even goed op in het verkeer. Als ze eens plotseling zonder te kijken linksaf slaan bij het Hoekje zodat een achteropkomende dorpsgenoot iets harder moet remmen dan hij had gedacht, krijgt mijn zoon te horen dat hij de volgende keer een beetje beter moet opletten. Het vriendje echter wordt van zijn fiets geduwd en krijgt onder toevoeging van de benodigde beledigingen te horen dat hij eerst maar eens in een land hier ver vandaan moet leren fietsen.
Samen met het vriendje voetbalde mijn zoon bij VV Schalkwijk. Het vriendje was weliswaar geen groot talent, maar hij vond het aanvankelijk wel erg leuk en gezellig. Vorig jaar is het vriendje plotseling gestopt met voetballen. Waarom ? Omdat hij voortdurend door clubgenoten werd uitgescholden en beledigd. Als hij niet eens zo veel verkeerd deed, werd hem de huid vol gescholden. Als hij eens wat goed deed, hoorde hij niemand. Daar kon hij niet meer tegen.
Mijn zoon snapt er niets van dat zijn vriendje zo’n voorkeursbehandeling krijgt en hij vindt dat niet leuk. Voor het vriendje is het echter allemaal nog veel minder leuk.
Het is niet leuk voor mijn zoon, dat zijn vriendje niet meer samen met hem bij VV Schalkwijk voetbalt. Voor het vriendje is het echter allemaal nog veel minder leuk.
Nu zijn mijn zoon en zijn vriendje best pientere jongens die de nodige aandacht aan hun school besteden. Om al dat leren aan te vullen, vinden ze het verstandig om ook wat met hun handen te kunnen. En daarom hebben ze allebei een mini-
Gelukkig hebben mijn zoon en zijn vriendje meer gemeenschappelijke hobby’s. Ze computeren samen als het wat minder mooi weer is en ze fietsen samen als het >8<
motor gekocht, waaraan ze naar hartelust sleutelen om de fijne kneepjes van het monteursvak te leren kennen. Hoewel ze zo heel af en toe de verleiding niet kunnen weerstaan, weten ze dondersgoed dat ze met die mini-motoren niet op de openbare weg mogen rijden. Ze zijn daarom bezig om bij de gemeente te vragen naar een afgesloten terrein, waarop ze zonder het verkeer te storen en zonder anderen overlast te bezorgen hun gang kunnen gaan.
huizen verderop zeer regelmatig zonder enige aanwijsbare aanleiding allerlei beledigingen en verwensingen jegens hem en zijn familie uit. Mijn zoon is hierdoor behoorlijk in zijn rechtvaardigheidsgevoel aangetast en dat vindt hij niet leuk. Voor het vriendje en zijn familie is het echter allemaal nog veel minder leuk. Niet leuk dus, wat mijn zoon en zijn vriendje zoal meemaken. Om met Geert Wilders te spreken: het moet toch echt niet gekker worden.
Afgelopen week waren beide jongens in de achtertuin van het vriendje aan diens motor aan het sleutelen. Zo af en toe startten zij de motor om te kijken of ze het een en ander goed hadden afgesteld. Plots riep de bewoner van enkele huizen verderop dat ze hun geknutsel maar op straat moesten voortzetten omdat hij er in zijn tuin last van had. Onmiddellijk hebben de jongens hun bezigheid verplaatst naar de voortuin van het vriendje. Wie schetst hun verbazing toen daar plots twee politieagenten voorreden, die het vriendje vermanend toespraken dat als hij maar één wiel van de mini-motor buiten zijn voortuin stak het voertuig in beslag zou worden genomen.
Maar toch ben ik zeer content met hun vriendschap en ik ben trots op deze twee jongens. Want hoeveel Schalkwijkers er ook zijn die door hun onverdraagzaamheid hun eigen kutmarokkaan creëren, er is ten minste één reden voor het vriendje van mijn zoon om dat niet te worden. Tussen twee haakjes, de ouders van het vriendje komen uit Marokko.
JOURNAAL
Mijn zoon is slim genoeg om te twijfelen aan de toevalligheid van deze situatie. Navraag bij zijn vriendje leerde hem dan ook dat de betreffende bewoner van enkele >9<
SCHALKWIJS
Michel van den Broek
LENTE-EDITIE 2006, NUMMER 40
Een eurootje ‘parkeer’ Het college van burgemeester en wethouders wil aan de gemeenteraad voorstellen om in het hele centrum betaald parkeren op straat in te voeren tegen een uurtarief van € 1,-. Dit is noodzakelijk om de bereikbaarheid en leefbaarheid van het centrum van Houten op termijn te garanderen. Het voorstel voor betaald parkeren ligt van 11 oktober tot en met 7 november ter inzage in de Gemeente InGang, Onderdoor 25. Op maandag 29 oktober wordt om 20.00 uur een formele inspraakavond in de aula van College De Heemlanden, De Slinger 48, georganiseerd. Zo op het eerste gezicht lijkt het een prima voorstel. Het aantal bezoekers en centrumbewoners zal door de nieuwe voorzieningen fors toenemen. De bereikbaarheid van het centrum voor zowel auto, fiets als openbaar vervoer moet worden gewaarborgd. Vanwege de toenemende parkeerdruk en om het centrum ook voor de auto bereikbaar te houden, is het noodzakelijk vanaf medio 2008 het parkeren in het hele centrum te gaan reguleren.
van de kleine kernen. Je zal maar in Schalkwijk wonen, naar je werk met de trein willen reizen en met de auto naar het centrum moeten rijden om aldaar je voertuig tegen het tarief van € 1,- per uur te ‘mogen’ parkeren. Natuurlijk kun je de fiets pakken, maar niet voor een ieder is deze optie weggelegd. Openbaar vervoer? Laat ons niet lachen! Je hebt dus een aardig financieel probleem, wanneer je dit dag in dag uit, week in week uit mag overkomen.
Centrumbezoekers moeten zoveel mogelijk in de garages gaan parkeren, zodat de ruimte op straat vooral beschikbaar is voor bewoners, bedrijven en winkeliers. Voor hen bestaat de mogelijkheid tegen betaling een ontheffing aan te vragen. Ook wordt voorzien in een bezoekersregeling voor bewoners.
Een typisch voorbeeld van een beleidsmaatregel die vanuit de kern Houten is bedacht.
Aan alles lijkt gedacht, toch is men nog één klein ‘dingetje’ vergeten: bewoners
Aan de andere kant van de geluidswal wonen óók mensen! Het lijkt ons zinnig uw stem te laten horen. Dat kan op bovengenoemde inspraakavond, maar ook door vóór 7 november per post of per mail te reageren. Uw schriftelijke reactie mag naar: College van B&W, t.a.v. de heer
> 10 <
H.P. Tiemens, Postbus 30 3990 DA in Houten of via: herbert.tiemens@houten. nl . Doet u een kopietje in de bus van Ben van der Werf, Biesterlaan 8, 3998 KK te Schalkwijk? Een cc-tje naar bvdwerf8@ wanadoo.nl mag ook.
kernen, die noodgedwongen met de auto naar het centrum moeten, net als de bewoners, bedrijven en winkeliers een ontheffing kunnen aanvragen. Dat kost u € 12,- per jaar, maar scheelt u een hoop ergernis en euro’s.
Een oplossing voor ons probleem zou kunnen zijn, dat bewoners van kleine
Wat deed Schalkwijk 40 jaar geleden? Het is vast geen nieuws als ik vertel dat de sporthal al weer 40 jaar bestaat. In juni is het vierde lustrum in gepaste bescheidenheid gevierd. Het is bijzonder dat één van de initiatiefnemers, Piet van Paassen, nog steeds in het stichtingsbestuur zit. De sporthal, een initiatief vanuit de Schalkwijkers, is mede mogelijk gemaakt doordat de RK Kerk voor weinig geld de grond overdeed. In de daarop volgende drie jaar volgden veel acties elkaar op om geld in te kunnen zamelen. De carnavalsvereniging en de oud papieractie (OPA) ontstonden en leveren vandaag de dag nog steeds hun bijdrage aan de leefbaarheid van ons dorp.
‘40 Jaar sporthal, een Schalkwijks initiatief’. Dit leuke boekje is voor € 4,00 te verkrijgen bij Nico van den Heuvel. En niet vergeten: Op is op! Co Baas
40 jaar sporthal
Een terugblik op drie turbulente jaren, de eigen geschiedenis van OPA en een aantal leuke foto’s van de huidige gebruikers van de sporthal is allemaal te lezen en te zien in het boekje
een Schalkwijks initiatief 1967 – 2007 > 11 <
INGEZONDEN BRIEF
De Spar van Schalkwijk “Mam, of we een stukje kunnen schrijven voor het Schalkwijks Journaal”. Tristan, onze oudste zoon en tevens bedrijfsleider van onze nieuwe winkel in Schalkwijk, komt binnen met deze woorden. Pfff… dan eerst maar eens het laatste nummer van het Schalkwijks Journaal doorlezen. Komen ook wij ‘vreemdelingen’ wat te weten over dit mooie dorp tussen de Lek en het Amsterdam-Rijnkanaal! Fijn om te lezen dat het voortbestaan van de Spar in het Schalkwijks Journaal diverse keren aan de orde komt, het draagvlak om de winkel te behouden lijkt hoog. We zullen ons eerst even voorstellen. Vincent en Karin Bluijs, woonachtig in Leersum alwaar wij een supermarkt op een groot vakantiepark hebben. Ons gezin bestaat uit Tristan, onze oudste zoon van 23 jaar, Ismay, onze dochter van 21 jaar en de benjamin van 15, Cerdic. Daarnaast hebben wij nog 2 honden, drie katten, 2 ratten en wat vissen. Zoals aan het begin al vermeld, zal Tristan deze winkel gaan ‘draaien’. Met een ondanks zijn jonge leeftijd al aardige ervaring op het gebied van supermarkten, de hulp van het team in Schalkwijk (met veel geheime informatie) en pa en ma op de achtergrond, zijn we ervan overtuigd dat dit gaat lukken. Voordat we de winkel in Leersum overnamen, hebben we 4 jaar in Brabant
in een klein dorp een Plus supermarkt gehad dus het dorpse leven is ons niet onbekend! We zijn ons ervan bewust dat het voor een dorp als Schalkwijk van levensbelang is om de voorzieningen in het dorp te houden. Zeker voor de ouderen die niet meer goed ter been zijn of geen vormen van vervoer hebben is dit onontbeerlijk, en ja, we worden allemaal ouder. Dus nu boodschappen doen in het dorp, geeft ook voor latere jaren gemak als het niet meer zo makkelijk gaat. Omdat natuurlijk elk dorp weer anders is horen we graag van onze klanten of er vragen of suggesties zijn met betrekking tot de winkel. Wij zijn een groot voorstander van meedenken en hopen dat met u aller medewerking Spar Bluijs een lang leven is beschoren in Schalkwijk. Tot ziens in onze winkel! Vincent,Karin en Tristan Bluijs
> 12 <
CHALKWIJS
Wapen van Schalkwijk, een droom? Schalkwijk heeft een nieuw centrum. Het Wapen van Schalkwijk ziet er na de restauratie fraai uit. Met nieuwe bestrating is een mooie verbinding gekomen met de Brink. Het Wapen van Schalkwijk is weer in bedrijf gekomen en daar is veel mogelijk. Het nieuwe centrum van Schalkwijk trekt veel dorpsbewoners die genieten van de rust en de mogelijkheden. De restauratie van het Wapen van Schalkwijk was moeilijk en langdurig. Lange tijd leek het onmogelijk en sloeg de verwaarlozing toe. Nu zorgt een nieuwe rondweg rond Schalkwijk voor een opleving. De Provincialeweg is opeens veilig en het maakte de verbinding mogelijk tussen het Wapen van Schalkwijk en de Brink. Door de oude mooie bestrating tussen het Wapen van Schalkwijk en de omgeving heeft Schalkwijk een nieuw centrum gekregen.
Tegelijkertijd is het Wapen van Schalkwijk de trekpleister van de nieuwe economie. Er zijn streekproducten te koop en veel toeristische informatie beschikbaar. Zo gaat de nieuwe kanoroute van Schalkwijk hier langs en zijn er nieuwe fietsroutes en fietspaden, allemaal met de Brink als centrale plaats. Het vernieuwde gebouw heeft ook vergaderzalen, tap, biljart, bed & breakfast en een terras voor koffie, thee en ijs. Groepen komen hier bijeen voor trainingen, cursussen en soms een feest. Veel boerderijen in de omgeving doen iets erbij als extra inkomen (jam, bijen, zorg, minicamping, kaas, klompen) en verkopen deze streekproducten in het Wapen van Schalkwijk. Hier is ook het nieuwe VVV-kantoor voor de Kromme Rijnstreek gekomen. Van streekproduct via fietstocht tot zorgboerderij; hier is of de verkoop of de informatie beschikbaar. Ook de Brink doet mee in de opleving van het gehele gebied. De Jeu de Boules baan is vrijwel continu in gebruik, met een Schalkwijkse competitie.
JOURNAAL
De Redactie > 13 <
Commentaar: het volbouwen van de Groes Heeft de Schalkwijker (m/v) een kortzichtige blik? Relatief kleine onderwerpen en roddels trekken de aandacht. Of het nu een scheiding is of een burenruzie, boven de warme aardappels volgt het nieuws uit de omgeving. Nu trekt de woningbouw van De Groes alle aandacht. Allereerst een carnavalswagen van de tegenstanders, enkele buurtbewoners. Bij de woningen van De Groes zijn op de begane grond alle tuinen dichtgebouwd als windgat, maar het vrije uitzicht moet blijven.... En nu is het opeens het aantal huizen, de uitbreiding van de Groes. De gemeente wil 70 huizen, waaronder 40 dure koophuizen, vooral omdat iedereen al jaren weet van de plannen en de grond veel eerder door een slim gompie is opgekocht. In ruil krijgen wij hiervoor een chic en groot dorpshuis, met veel functies en nog in stijl ook. Wat wil je nog meer? Maar onze leefbaarheidsclub ziet het anders. Dit is de test of wij Schalkwijkers wel serieus genomen worden. Hoe groot wordt het dorpshuis dan? Dat is de grote vraag. Enkele maanden geleden was er een informatie-avond in Het Gebouw over al
deze plannen. Er was informatie over het aantal, ligging en soort van de huizen. Een beetje achteloos hing er bij de vele informatie een kaart van het gehele gebied, tussen de huidige Groes en de Korte Uitweg. Het totale gebied was vol met rode en groene vlekken, met de wettelijke afstand tot de spoorlijn. In vaktaal is rood woningbouw en het groen de struiken, bomen en paden. Dus de gemeente is van plan uiteindelijk dit gehele gebied vol te bouwen. Op een vraag hierover lacht de ambtenaar schaapachtig en zegt “dan kan iedereen vast wennen” en “er moet nog een besluit komen”. Deze uitbreiding lijkt logisch en juist om Schalkwijk ook in de toekomst leefbaar te houden, maar een slim gompie weet nu wat te kopen. Hoezo? Dure koophuizen in de uitbreiding van de Groes?
Wim Schuimer
> 14 <
INGEZONDEN BRIEF
Een duivels dilemma of je gezonde verstand Schalkwijk krijgt van de Gemeente Houten de keuze: 70 woningen en een groot Dorpshuis of 30 woningen –zoals de Belangengroep dat wil– en eventueel een klein(er) Dorpshuis. Deze keuze vind ik niet fair (zeg maar gerust: gemeen!). In Schalkwijk heeft de laatste 50 jaar, met behulp van de Kerk, ‘Het Gebouw’ als gemeenschapshuis gefunctioneerd. Met andere woorden, dit kostte de gemeente weinig tot niets. Het zou nu een erezaak moeten zijn voor de Gemeente Houten om nu zelf zijn steentje te gaan bijdragen ! Schalkwijk zorgde in het verleden zelf voor een voetbalkantine, sporthal, tennisbanen, kantine en SooS Casafina, enz.
De Gemeente is al ongeveer zes jaar bezig om te wikken en te wegen en ze zijn nog niet verder dan deze (slechte) keus. Hoe kan het verkeren! Politici van de gemeente Houten gebruik je gezonde verstand. P.S.: Dit had ik op de laatste vergadering willen zeggen, maar mijn gezondheid (ik ben tenslotte 90 jaar) liet dat niet toe. Vandaar hier mijn hartenkreet. Henk Baas
Wafels erg in trek op ESTA-rommelmarkt Zondag 14 oktober 2007 was de jaarlijkse rommelmarkt van de ESTA. Dit keer met prachtig weer en een hoge opkomst. De eerste bezoeker was er al om half tien en dat terwijl de markt pas om half twaalf zou beginnen. Niet alleen het weer stemde tot tevredenheid. De ESTA was ook heel tevreden over de opbrengst. De verkoop van de rommelmarkt-spullen leverde een bedrag op van ongeveer € 1400.
De verkoop van de wafels leverde een bedrag op van € 600. En dat was vergeleken bij de afgelopen jaren een enorm bedrag. De wafels vielen duidelijk in de smaak.
> 15 <
Gesprek met Piet [en Jo] Heijmink Liesert Piet Heijmink Liesert staat mij al op de brug voor zijn huis op te wachten. De Schalkwijker die al meer dan 11,5 jaar de puzzel maakt voor het Schalkwijks Journaal. Maar hij doet dat niet alleen. Co Baas helpt hem daarbij, maar die is vandaag niet bij het gesprek aanwezig. “Piet verdient alle lof want hij is het ‘brein’ achter al die Schalkwijkse kennis, dus ook achter de puzzel.” En zo gaat voor de derde keer in haar carrière als ‘reporter’ van het Schalkwijkse Journaal, ondertekende, alleen op pad met schrijfblok en pen. In eerste instantie vind ik dat jammer maar het heeft, zo blijkt, zijn voordelen: een extra stroopwafel bijvoorbeeld! Het is de kennis van Piet die ervoor heeft gezorgd dat hij meer dan een decennia geleden door het Schalkwijks Journaal is gevraagd om te helpen bij het samenstellen van de puzzel. Naar gelang de avond vordert, kom ik er achter dat Jo, Piet’s eega, bescheiden op de achtergrond een belangrijke rol vervult. Geschiedenis Door de jaren heen is Jo, net als Piet, bevlogen geraakt om zoveel mogelijk kennis te vergaren over de geschiedenis van Schalkwijk en omstreken. Piet: “Ik ben geboren en getogen in Schalkwijk en heb altijd interesse gehad voor haar historie. Het zit in mijn genen. Mijn oom was net zo. Daar kon ik ook altijd terecht met al mijn vragen en hij leerde mij hoe en waar ik de juiste antwoorden kon vinden, met als gevolg dat ik steeds vaker in de archieven moest duiken. Daar kwam ik in aanraking met de oude geschriften.
Ik ben paleografie gaan studeren om de oude geschriften te kunnen ontcijferen.” In de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw was Piet in het Rijksarchief in Utrecht te vinden. Vijftien jaar lang op de fiets van en naar de stad waar hij niet alleen informatie vergaart over de Schalkwijkse geschiedenis, maar ook de historie van zijn familie achterhaalt. Gearmd Jo en Piet komen beiden uit Schalkwijk. Piet: “Onze ouders waren vrienden en de wederzijdse vaders zaten in dezelfde kaartclub. We zijn voor het eerst met elkaar in contact gekomen toen mijn vader vroeg of ik met Jo, de dochter van zijn vriend, wilde gaan ‘zwieren’ over het ijs. Ze had nieuwe schaatsen gekregen, maar zocht nog een partner die haar het ‘zwieren’ kon leren. Ons ‘ijsfeest’ mondde uit in een driejarige verkering met daarop
> 16 <
volgend een huwelijk dat al 46 jaar duurt. Op de vraag of ze elkaar niet zat worden, antwoordt Jo gevat en met een olijke twinkeling in haar ogen: “Natuurlijk wel, maar voor de buitenwereld houden we de schijn op. Daarom lopen we op straat altijd gearmd.” Dubbele naam De dubbele naam behoort de familie al vele eeuwen toe, maar is na de komst van twee voorvaderen naar Nederland hier verloren gegaan. Piet: “Onze familienaam komt uit Duitsland. Toen zo’n tweehonderd jaar geleden twee broers uit onze familie naar Schalkwijk kwamen om als kleermaker-barbier aan het werk te gaan, is de naam Liesert om onverklaarbare reden komen te vervallen. Samen
met Jo ben ik menig keer naar Duitsland afgereisd om meer te weten te komen over mijn achtergrond en de achternaam. Heel graag wilde ik de volledige naam voor onze familie in ere herstellen en dat is gelukt. Een aardig gegeven is nu dat ik als Piet Heijmink geboren ben en getrouwd als Piet Heijmink Liesert. We hebben zelfs een familiewapen.” Belangrijk Naar gelang de avond vordert, wordt het voor mij steeds duidelijker dat Jo een belangrijke factor is in het leven van Piet en dat zij de interesse voor geschiedenis inmiddels deelt. Jo: “Ik ben niet geboren met een natuurlijke interesse voor geschiedenis, maar in de loop der jaren is dat wel zo gegroeid. Het is alweer jaren geleden dat ik voor Piet een dik geschiedenisboek helemaal heb overgeschreven omdat het in de boekhandel niet meer te verkrijgen was en de kopieermachine moest nog worden uitgevonden. Door zelf nu met mijn neus in de boeken te zitten, had ik ook steeds meer vragen aan Piet te stellen. Iedere keer weer werd mijn interesse steeds een beetje meer opgerekt. Nu lees ik alles wat met geschiedenis te maken heeft, al is het boek nog zo taai.” Jo vervolgt: “Als echtgenote moet je eigenlijk ook wel een beetje mee. Piet wil ook zijn verhaal kwijt en dan is een geïnteresseerd ‘oor’ belangrijk. Anders blust een relatie snel uit.”
> 17 <
Slapen Naast zijn bijbaantje als tijdelijk hulpbesteller bij de toenmalige PTT begint Piet als gemeente-ambtenaar in Schalkwijk en Tull en ’t Waal. Voorwaar geen sinecure, want na het bezorgen van de post, gaat hij snel naar huis om zich om te kleden voor zijn baan bij de gemeente. Daar werkt hij vaak tot acht, negen uur ’s avonds om de verloren tijd als postbezorger te kunnen inhalen. Hij verhuist vanwege de gemeentelijke herindeling met ingang van 1962 als ambtenaar naar Houten. In 1964 wordt Piet als het ware gesmeekt om tot de herindeling van de waterschappen in het Kromme-Rijngebied op 1 januari 1970 waarnemend-secretaris van het Waterschap Schalkwijk te worden. Ook nu geldt: de tijd die hij in diensttijd hieraan besteedt, moet in de avonduren worden ingehaald op het gemeentehuis. Na veertig trouwe dienstjaren neemt Piet afscheid als gemeente-ambtenaar en kan zich nu volledig richten op zijn grote hobby: geschiedenis. Dat neemt niet weg dat Piet tijdens zijn drukke werkende leven toch tijd heeft weten vrij te maken om maar liefst acht boeken te schrijven en menig artikel. Je zou denken dat zijn werk en zijn hobby al zijn tijd heeft gevuld. Niets is minder waar. Piet geeft mij een opsomming van al zijn activiteiten en lidmaatschappen. Ik begin mij serieus af te vragen of hij in al die jaren tijd heeft
gehad om te slapen: 60 jaar lid van de fanfare, 20 jaar feestgidsen gemaakt voor bruiloften en partijen, 45 jaar diverse functies verricht voor de Schalkwijkse parochie (waaronder 7 jaar voorzitter van het parochiebestuur en 15 jaar archivaris van de parochie), 10 jaar secretaris/ penningmeester van de organisatie van de avondvierdaagse, 6 jaar in het bestuur van de historische kring en 23 jaar lid van het dagelijks bestuur van de Landelijke vereniging voor kleine kernen.. Ook Jo heeft niet stilgezeten en zit nog steeds niet stil. “We hebben geen kinderen, waardoor je nog meer tijd hebt om je dienstbaar te maken. Na eerst mijn ouders te hebben geholpen in de sigarenwinkel en verder het huishouden heb gedaan bij de wederzijdse ouders, ben ik ook vijfentwintig jaar gastvrouw geweest bij de bejaardensoos. En naast de interesse die ik met Piet deel waar het de geschiedenis betreft, tuinier ik graag en weck groenten en fruit. Aap uit de mouw... Piet maakt nog steeds deel uit van de restauratiecommissie van de kerk én maakt al meer dan 11,5 jaar samen met Co viermaal per jaar de puzzel voor het Schalkwijks Journaal. “Ik doe het nog steeds met veel plezier.” Maar dan komt de aap uit de mouw wanneer Jo aanvult: “Altijd als Co komt krijgt hij een lekker
> 18 <
kopje koffie met een stroopwafel erbij en wat later op de avond een glaasje wijn. Bij het tweede glaasje serveer ik er ook een blokje kaas bij. Dat heeft hij wel verdiend, want samen met Piet werkt hij hard en geconcentreerd. De prisma en het witte boekje worden er altijd bijgepakt. Samen hebben ze gaandeweg een heel systeem ontwikkeld om de puzzel te maken.” Iets in mijn oor blijft nagalmen: stroopwafel, glaasje wijn, blokje kaas. Ik snap nu waarom Co zo graag bij de familie Heijmink Liesert langsgaat! En als ik er bij Jo nog even op terugkom, zegt ze: “En als ze klaar zijn en het is buiten koud, dan kruipt Co met zijn glaasje wijn heerlijk voor de kachel.” Schalkwijker als je een Schalkwijker wilt zijn “Ik lees het Schalkwijks Journaal altijd met buitengewone interesse. Ik vind het ook typisch iets voor dit dorp om zo’n orgaan te hebben. Waar kom je dat nog meer tegen?”. Piet vervolgt: “Ja, wanneer ben je een echte Schalkwijker? Moet je daarvoor in de wetering hebben gelegen? Moet je telefoonnummer met 601 beginnen? Ik denk het niet. Mijns inziens ben je Schalkwijker als je een Schalkwijker wilt zijn! En dat houdt voor mij in dat je hier woont, dat je bereid bent vrijwilligerswerk te doen voor het dorp en wanneer je gebruik maakt van de plaatselijke voorzieningen. Ben je hier geboren en geto-
gen maar is geen enkel van voornoemde punten op jou van toepassing, dan ben je voor mij geen echte Schalkwijker.” Jo: “Ik ben het deels met je eens maar vergeet niet dat mensen vrij moeten zijn in hun eigen keuzes. Uiteraard is het prachtig als je je op de een of andere manier inzet voor het dorp maar je kunt en mag het niemand opleggen!” ‘De uren dat ik slaap’ Voordat ik mijn spullen oppak, loop ik het gesprek nog even snel in mijn hoofd na en blijf toch hangen bij de vele activiteiten die Piet heeft uitgevoerd en nog uitvoert. Ik heb dan ook nog één vraag voor hem: Wanneer doe je gewoon helemaal niets? Piet: “de uren dat ik slaap.” José Baas
> 19 <
Veranderingen in kantorennet van de Rabobank en de gevolgen voor Schalkwijk De klant wil snelheid en gemak, vooral bij het opnemen van geld. En bij zaken als hypotheken, beleggingen, verzekeringen of financiële toekomstplanning verwacht hij of zij juist deskundigheid, tijd en aandacht. Directeur Rob van der Leij, Rabobank Kromme Rijnstreek: “De laatste jaren kunnen onze klanten dankzij onze nieuwe vormen van dienstverlening zoals telefoon, internet en geldautomaat, bankieren waar en wanneer zij willen. Het succes van deze nieuwe vormen van dienstverlening betekent dat er een behoorlijke afname is in het aantal bezoeken aan de kantoren. Daarom heeft de Rabobank haar dienstverlening en haar kantorennet onder de loep genomen. Ook de toegenomen veiligheidsmaatregelen, de benodigde investering en de daarmee gepaard gaande kosten zijn een belangrijke overweging geweest. Enkele leden uit Schalkwijk zijn via een klankbordgroep betrokken geweest bij de bepaling van de visie, hoe de Rabobank in Schalkwijk haar dienstverlening voor de toekomst kan invullen” De kosten voor veiligheidsmaatregelen en het kleine aantal bezoekers per dag (negen) hebben ertoe geleid dat het besluit is genomen om het kantoor aan de Provincialeweg in Schalkwijk per 1 januari 2008 te sluiten. Echter, op het huidige adres blijven de geldautomaat en de sealbag-automaat gehandhaafd. De bank is met de gemeente in gesprek om voor de toekomst een ruimte voor een geldautomaat en afstortmogelijkheid te huren in het nieuwe dorpshuis in Schalkwijk.”
“We zijn ons ervan bewust dat voor een aantal van onze klanten de nieuwe situatie een verandering betekent. Maar gezien de uitleg hopen wij dat onze klanten begrip hebben voor onze beslissing en dat zij de nieuwe situatie vooral als een verandering ten goede ervaren.” De Rabobank wil haar klanten dan ook helpen te wennen aan die verandering. Door de klanten bijvoorbeeld te wijzen op alternatieven en ze daarbij op weg te helpen. “Mensen die moeilijk ter been zijn, kunnen bijvoorbeeld iemand machtigen om geld voor hen op te nemen. Ook kunnen
> 20 <
zij gebruik maken van de RABO GELD EXPRES waarbij het geld aan huis wordt gebracht. Ook zijn grotere geldopnames mogelijk door grotere coupures in de geldautomaat aan te bieden of door eventueel telefonisch eenmalig uw limiet te verhogen. Voor advies kan ook altijd een afspraak thuis bij de klant worden gemaakt. Kortom, wij blijven het belang van onze klanten centraal stellen,” aldus Van der Leij. Voor de werkgelegenheid heeft de sluiting geen gevolgen. De medewerkers van kantoor Schalkwijk worden ingezet op één van de andere kantoren. Mocht u op dit artikel willen reageren dan kunt u een mail sturen naar
[email protected] of bellen met Rabobank Kromme Rijnstreek, afdeling Communicatie, telefoon (030) 6356961.
Oplossing puzzel Zomereditie Bij het overhandigen van het cadeautje aan de winnares van de zomereditie werd ze door haar vader aan de deur geroepen. Of ze maar even bij meneer Baas wilde komen. Ik zag de schrik op haar gezicht. Niet wetend wat ze misdaan kon hebben. Ik stelde haar snel gerust en feliciteerde haar met de goede inzending. En wie is de winnares dit keer? Marije ten Böhmer Lagedijk 11 Van harte gefeliciteerd! De oploszin uit de zomereditie luidde: Bloemen zijn op elke weg te vinden, maar niet iedereen kan er een krans van winden
Casa Fina en de grote laatste lootjes-show Ik vroeg me in het zomernummer van het Schalkwijks Journaal af of de SooS voldoende geld zou kunnen ophalen om de nieuwbouw te realiseren. Na het grandioze weekeind van 22 en 23 september weten we het zeker WE HEBBEN HET GEHAALD. DE NIEUWE SOOS KOMT ER!! Ik zeg met opzet ‘we’. Als er namelijk niet zoveel mensen –jong, oud, particulieren en bedrijven– achter hadden gestaan, was
het nooit gelukt om voldoend geld binnen te halen. Een onvoorstelbare prestatie is geleverd. We, de Schalkwijkers, kunnen
> 21 <
Weergaloos Toen het bedrag werd genoemd, voelde ik mij weergaloos trots en heb echt even een traantje moeten wegpinken. Want na veertig jaar is er opnieuw een groep jongeren die ergens voor staat. Het zijn de nieuwe Anton Buschgensen, Bert Smitten, Elly Kools, Betty van der Vens, Tom van Bemmels, Jan Bazen, Wim Vulto’s, enz. Maar nu op een wijze die hoort bij deze tijd en met haar eigen namen: De stichting Soos Casa Fina, het bestuur van de soos, de Bickels, de Snickels, Foppe Zwart, enz. Anekdote Een leuke anekdote gaat over wethouder Nicole Teeuwen. Nicole Teeuwen kwam tijdens het weekend ook even in de feesttent langs om een cheque te overhandigen van maar liefst € 20.000! Nicole loopt vervolgens naar de tap voor een versnapering en zij gaat er –terecht– van uit dat ze die gratis krijgt. Nicole komt echter bedrogen uit want haar wordt gevraagd af te rekenen. Niet zo attent natuurlijk. maar als ik eerlijk ben: ‘hoe zouden de jongelui uit Schalkwijk haar ook moeten kennen? Wekelijks kunnen Houtense jongeren chatten met wethouder Nicole. De jonge-
lui uit Schalkwijk hebben geen tijd om met haar te chatten. Ze zijn namelijk bezig om hun eigen boontjes te doppen en dan heb je daar geen tijd voor.’ Het verschil Je zou denken dat er in 40 jaar tijd niets is veranderd in Schalkwijk. Toch wel. Op de vrijdagavond en de zondagmiddag viel mij op dat jong en oud samen feestvierden. Veertig jaar geleden was dat wel even anders. De toenmalige ouders van de huidige 40-, en 50-jarigen keken toen met argusogen naar alles wat met de soos te maken had. Het werd gedoogd maar zeker niet gestimuleerd. Ik liep om 18.00 uur met een gelukzalig gevoel (kwam het toch van de drank) naar huis en ik dacht: “DE NIEUWE BLOKHUT KOMT ER OMDAT SCHALKWIJK DAT WIL”
JOURNAAL
SCHALKWIJS
daar trots op zijn. Je moet je voorstellen: in amper één half jaar € 175.000,= ophalen. Wie doet ons dat na?
Co Baas
> 22 <
> 23 <
Puzzel In de leefbaarheiddiscussie heeft het onderwerp 69 huizen in één keer óf in twee fases vele tongen en pennen in beweging gebracht. De onderstaande puzzel geeft de voorstanders van gefaseerd bouwen een extra argument. Voor de puzzelaars die de werkwijze nog niet kennen: 1. Beantwoord onderstaande vragen. De cijfers geven aan waar straks de afzonderlijke letters thuishoren in de oploszin. 2. Zet de letter onder het corresponderende cijfer in de oploszin. 3. Stuur uw oplossing vóór 7 september 2007 naar één van de volgende adressen: Ben van der Werf / Biesterlaan 8 / 3998 KK Schalkwijk Of Co Baas / Jhr. Ramweg 34 / 3998 JR Schalkwijk Of Jan Baas / Brink 4 / 3998 JL Schalkwijk Of André van de Water / Provincialeweg 50 / 3998 JH Schalkwijk
Vragen 1 Naam boerderij Lagedijk 26 51
20
50
8
42
13
1
37
56
33
11
10
28
21
3
27
52
48
2 Vul in: zo droog als....:
3 Schalkwijks voor ‘dikwijls’
4 Hoe wordt een bakkerstor ook wel genoemd? 19
41
15
14
7
35
9
41
48
22
29
10
44
17
5. Welk muziekinstrument vindt u in een kerk?
> 24 <
6 Hoe heet in Schalkwijk de dinsdag vóór Aswoensdag? 15
21
61
52
30
49
50
38
40
53
62
54
27
41
10
59
4
43
31
5
45
52
55
57
18
54
12
13
19
24
47
16
39
36
6
37
10
34
50
23
25
46
54
55
32
21
60
58
30
30
46
26
7 Wat is een leuningbijter?
8 Wat betekent ‘iets op de mouw spelden’
9 Ander woord voor ‘stommeling’: . 2
10 Ander woord voor ‘onderwijzer’:
11 Ander woord voor ‘even aan de mond zetten’
De oploszin luidt:
1
2
3
10
11
12
13
27
28
29
30
43
44
45
57
58
59
60
4
5
14
15
16
31
32
46
47
48
61
62
6
7
8
9
17
18
19
20
21
33
34
35
36
51
52
49
50
> 25 <
22
23
24
25
26
37
38
39
40
41
42
53
54
55
56
De column van Frank Magdelyns De stelling van Houten
dige heeft in elk geval ruimte voor de menselijke
Op zomeravonden maak ik regelmatig met mijn
fantasie over gelaten. Vanaf het andere bastion in
schoonzus een wandeling door het prachtige
de wijk De Grassen is er mooi uitzicht over de om-
Houten-Zuid. De natuur in deze nieuwbouw komt
geving. Een gebouw met ronde torens vlakbij aan
volledig tot ontwikkeling en vooral de Vijfwal die
de Fluweelmos toont een ijzeren vlag. Ook deze
als een pentagram door de nieuwbouw loopt,
architect moet oorlogzuchtig zijn gebrieft, want het
wordt steeds groener.
doet sterk aan een kasteel denken.
Wandelend zie je hoeveel mensen een nieuw
Maar vanwaar deze militaire inspiratie bij de
gelukkig bestaan hebben opgebouwd. Hoe
ontwerpers? Gaat er een dreiging uit vanuit het
kinderen veilig op straat spelen, hoe de pizza- en
zuiden? Niet dat ik weet. De sfeer is in het dorp
drugsbezorgers af en aan rijden en wat een rust
aan de Wetering gemoedelijk. Goed, er is wel
er heerst. Ik zie de vogels, de hazen en katten
eens iemand boos dat hij geen klompenhok in zijn
lopen. De bomen die groeien en de planten die
minivoortuin aan de Jhr. Ramweg mag bouwen en
volop bloeien. Een gemeenschap waar je voor
een ander loopt soms met zijn broek achterstevo-
zou willen vechten.
ren door het dorp. Maar aanwijzingen dat straks weer een konvooi tractoren oprukt naar Houten
Maar dan komen we aan bij de zuidkant van de
zoals in de jaren negentig… Die zijn er niet.
Vijfwal. De natuur wordt minder en er is verhoging in de Vijfwal, hetgeen volgens de stedenbouw-
Zelf zou ik eerder een dergelijk verdedigingswerk
kundige een bastion is. Een bastion? Ja, een
verwachten aan de andere kant van de Rondweg.
serieus uitspringend verdedigingswerk! We lopen
Met Bunnik leven we nog wel eens in onmin en
verder en zien dat een hoge muur is opgetrokken,
daarover doen politici soms harde uitspraken.
waarbij je met een beetje inbeelding de Rondweg
Denk maar aan D’66 die een paar jaar geleden tol
als slotgracht kunt zien. Het enige dat nog mist
wilde heffen richting Bunnik of de VVD die delen
zijn kanonnen. Bij mijn schoonzus komt de vraag
van Bunnik wilde annexeren.
omhoog of we met die kanonnen de Schalkwijkse brug kunnen raken.
Soms zou ik wel eens willen weten wat architecten en stedenbouwkundigen ’s avonds drinken of
Iets verderop passeren we een fietstunnel. Ik
wat voor een soort pillen ze slikken.
suggereer dat dit een toegangspoort lijkt, waarbij het valhek nog ontbreekt. De stedenbouwkun-
Frank Magdeleyns
> 26 <
Agenda Zondag 28 oktober 2007 High tea Fanfare St. Caecilia
Woensdag 21 november 2007 Start zaalvoetbal jeugd
Zondag 28 oktober 2007 Museum Dijkmagazijn de Heul geopend
Zondag 25 november 2007 Museum Dijkmagazijn de Heul geopend
Zondag 28 oktober 2007 en 4, 11, 18 en 25 november 2007 Wintercompetitie Tennisvereniging SET
Zaterdag 24 november 2007 Medewerkersavond VV Schalkwijk
Zaterdag 3 november 2007 Oud papier ophalen Zaterdag 10 november 2007 Elfde van de elfde carnaval
Zaterdag 8 december 2007 Oud papier ophalen Zaterdag 29 december 2007 Oliebolletoernooi VV. Schalkwijk
Zaterdag 17 november 2007 Inhalen Sinterklaas
Financiële bijdrage Uw financiële bijdrage stellen wij zeer op prijs. Ieder kwartaal betaalt de Belangengroep Schalkwijk een flink bedrag voor het kopiëren van het Schalkwijks Journaal. Wij zouden u zeer erkentelijk zijn als u ons financieel wilt steunen. Bankrekening nummer Rabo 35.75.03.996 Postbank 329794 t.n.v. Belangengroep Schalkwijk > 27 <
AANRUOJ
SJIWKLAHCS
