Jaaroverzicht 2014 Alliance Française de Walcheren
30 december 2014
Geachte leden en cursisten van de Alliance Française de Walcheren, Het zal u niet zijn ontgaan dat de laatste uren van dit jaar voorbij tikken. Nog even en we sluiten het boek 2014 en kijken we aan tegen een nieuw jaar met 365 lege bladzijden. Nooit is het gevoel van tabula rasa zo groot als bij het openen van de champagne. Een heel nieuw jaar om dromen te verwezenlijken, een vol jaar om nieuwe dingen te leren, een vol jaar om dingen te doen die we graag willen doen. Uw Alliance Française de Walcheren heeft ook voor 2015 een aantal plannen klaarliggen, sommige zijn concreet, andere liggen nog op de tekentafel. Uiteraard blijven we cursussen aanbieden zodat u nieuwe dingen kunt leren en u uw Frans nog verder kunt verbeteren onder leiding van uitstekende docenten. Ook is er ergens in het prille voorjaar weer een slotavond waarop de cursuscertificaten uitgedeeld worden en we het glas kunnen heffen op het voorjaar en de zomer, al dan niet doorspekt met Franse ingrediënten. Uiteraard prijken ook het café français en de avond van de Franse film weer maandelijks op de agenda van 2015. U ziet, wij vullen al die lege bladzijden van het nieuwe jaar al een beetje in. De nieuwsbrief verschijnt ook weer iedere maand. We steken hem voor het nieuwe jaar zelfs in een geheel nieuw jasje. Nieuwsgierig? Nog even geduld, over een paar weken ligt hij in uw al dan niet elektronische brievenbus. In de nieuwsbrief vindt u het komende jaar, ondanks de uiterlijke vernieuwing, toch vooral vertrouwde ingrediënten. Eén daarvan wil ik er graag uitlichten: de altijd weer kostelijke en zeer lezenswaardige column van Rob Kouwenhoven. Sla die niet over! Op 11 februari staat er ook weer een algemene ledenvergadering op de rol. Het bestuur zal op drie plekken wijzigen: vice-voorzitter Marie-France Boonstoppel-Lemonsu heeft haar bestuurswerk neergelegd en voorzitter Hans Lander is om gezondheidsredenen aftredend en niet herkiesbaar. Ook Bieke de Mazière verlaat het bestuur om gezondheidsredenen. Er hebben zich twee kandidaten gemeld om verkozen te worden in het bestuur: Louis Calon en Hans Noot. In de nieuwsbrief van januari zullen zij zich aan u voorstellen. Gelukkig blijven de twee vaste waarden, secretaris en responsable des cours Rob Kouwenhoven en penningmeester Hans Huijsen, ook in 2015 deel uitmaken van het bestuur. Zij kunnen de nieuwelingen als geen ander wegwijs maken in de vereniging en in het bestuurswerk. Zoals al eerder gezegd, nooit is het gevoel van tabula rasa zo groot als bij het openen van de champagne, maar ook terugkijken hoort bij deze tijd van het jaar. Vandaar deze extra nieuwsbrief; we zetten even op een rijtje wat we het afgelopen jaar beleefd hebben met de Alliance Française de Walcheren. Rest ons nog u een prachtig en warm 2015 toe te wensen, bonne année ! Mede namens het bestuur, Hans Noot Samensteller nieuwsbrief
Stefan de Vries bracht een stukje Parijs naar Middelburg In het weekeinde van 22 en 23 maart presenteerde de Alliance Française de Walcheren twee evenementen in één weekeinde. De Kloveniersdoelen, een voor Franstaligen schier onuitspreekbare naam, was voor één weekeinde een beetje Frans. Het was RTL-televisiecorrespondent Stefan de Vries qui essuyait les plâtres, oftewel het spits afbeet. Geboren en getogen in Middelburg trok hij naar Parijs, waar hij, geïnfecteerd als hij op de middelbare school was met het Frankrijk-virus, bij zijn eerste bezoek al meteen wist dat hij ooit Parijzenaar wilde zijn. Sinds 1999 is hij dat ook. In de prachtige, volle benedenzaal van de Kloveniersdoelen riep Stefan de Vries een onmiskenbaar Frans sfeertje op met zijn enthousiasme voor Parijs en de foto’s die hij liet zien. Een flink deel van zijn presentatie was behoorlijk actueel: smog in Parijs waardoor in een deel van de week voorafgaand aan de lezing de helft van de Parijzenaars hun auto moest laten staan. Tevens ging hij in op de Franse gemeenteraadsverkiezingen en de burgemeestersverkiezing in Parijs, waar voor het eerst in de geschiedenis een vrouw het hoogste burgemeestersambt bekleedt. De strijd tussen Anne Hidalgo (PS) en Nathalie Kosciusko-Morizet (UMP), beter bekend onder haar afkorting NKM, werd in de tweede ronde beslecht in het voordeel van Anne Hidalgo. Zij werd op 5 april geïnstalleerd. Stefan de Vries praat in een volle benedenzaal van de Kloveniersdoelen over Parijs en zijn werk in deze stad waaraan hij al op de middelbare school zijn hart verpandde.
‘s Zondags stond de Dag van de Franse film op het programma om te vieren dat de Avond van de Franse film in Middelburg tien jaar bestaat. Twee films rolden er over het doek: Polisse en Trois Mondes. Beide films leverden een flink gevulde zaal op en na afloop was er meer dan voldoende aanleiding tot napraten. De lunch voorafgaand aan beide films werd ook druk bezocht en de smetten die daarop kwamen te liggen zijn door de Kloveniersdoelen vlot en professioneel weggepoetst.
Geslaagde soirée de clôture in Desafinado Alsof Zuid-Frankrijk afgelopen 3 april speciaal voor de soirée de clôture van de Alliance Française de Walcheren verhuisd was naar het Koorkerkplein in Middelburg. Door de voor de tijd van het jaar hoge temperaturen was het terras goed gevuld, overal klonk Frans en in Desafinado deed zanger Edouard zijn uiterste best om met zijn Franstalige chansons het geroezemoes van pratende Alliance-leden en -cursisten te overstemmen. Tachtig mensen kwamen af op de slotavond: om hun cursuscertificaat af te halen, hun professeur te bedanken voor de inspirerende lessen, een praatje te maken met medecursisten of zich te laven aan Franse wijn, Belgisch bier en zich tegoed te doen aan Franse kaas van een prachtig kaasplateau.
Op een mooie dag in Noord-Frankrijk... De AF de Walcheren vertoefde 17 mei een dagje in Noord-Frankrijk, een mooie dag, maar ook een dag met contrasten. ‘s Ochtends stond een respectvol bezoek aan Vimy op het programma, het Canadese oorlogsmonument ter herdenking van de Canadese gevallenen in de Eerste Wereldoorlog. ‘s Middags arriveerde de bus in een vol, vrolijk en zonnig Lille. De deelnemers aan de excursie konden met eigen ogen zien met hoeveel respect en dankbaarheid de Canadezen hun op dit slagveld omgekomen strijders herdenken. Frankrijk schonk als bewijs van haar dank de grond aan Canada. Het memorial bestaat nu uit een parkachtig, zorgvuldig onderhouden terrein en een groot, indrukwekkend en tot in de verre omgeving zichtbaar monument. De nu vredig ogende heuvels waren tijdens de Eerste Wereldoorlog het toneel van een heftige strijd waarbij duizenden Canadezen het leven lieten of gewond raakten. Canadezen, waaronder ook een aantal vrijwilligers, hebben de zorg voor deze plaats van herdenking op zich genomen. De vriendelijk ogende, door bomen beschaduwde, met gras begroeide heuvels waren in die oorlog de plaats waar tienduizenden sneuvelden. Enkele bescheiden bordjes hier en daar op het terrein en de geconser-veerde resten van de loop-graven herin-nerden ons daaraan. Opdat wij niet vergeten...
Het Canadese oologsmonument in Vimy ter nagedachtenis aan de Canadese gevallenen tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Juist in een Van Vimy naar Lille met tijd dat breed rechtsboven herdacht Place Charles de Gaulle, beter wordt dat 100 bekend als jaar geleden Grand Place, linksonder la deze oorlog ancienne uitbrak, is het bourse met rechtsonder het goed daar binnenplein van de beurs, waar nog eens bij boeken, stil te staan. kaarten, tekeningen en De deelnog veel meer nemers aan verkocht worden en waar de excursie altijd wel een waren zeer potje geschaakt wordt. onder de indruk en vol respect. Na een uitgebreid bezoek aan het memorial ging de reis naar Lille. Daar kwamen we zo rond één uur in de middag aan. De parkeerplaats waar de bus stond, was slechts een klein stukje lopen van het oude Lille en de drukke winkelstraten waren verwijderd. Op weg daarheen kon je ook afslaan naar een "nog echter" stukje oud Lille met bochtige straatjes en oude, nog bewoonde huizen en huisjes. Wat vervallen, maar blijkbaar vaak al onderwerp van herstel. We kwamen ook voorbij de oude, beroemde chocolaterie van Meerten. Daar lonkten vele lekkernijen, maar ook een prachtige theetuin. Van daar was het niet ver lopen naar de Place Charles de Gaulle, oftewel volgens veel Lillois, Grand Place. Een plein dat ons eraan herinnerde dat deze beroemde generaal en staatsman in Lille geboren is. Maar meer dan de belangstelling voor dat stuk geschiedenis lonkten de uitgebreide, zonovergoten terrassen. Daar kon je in de schaduw van een parasol genieten van een koele drank en een heerlijke maaltijd. Ondertussen aandachtig kijkend naar de vele activiteiten op het plein. Een paar rugbyteams vierden er een toernooi, twee demonstraties vroegen om aandacht voor hun standpunt en hun rechten. Vanaf de zijlijn hielden enkele politieagenten de boel wat in de gaten. Ingrijpen was niet nodig. Fransen kunnen, als ze willen, keurig demonstreren. Vanuit een hoek van het plein klonk luide muziek. Ook dat paste bij deze zonnige zomerse dag in Lille. Voor de liefhebbers waren er natuurlijk ook de bekende boekwinkels, la FNAC en le Furet du Nord. Toch even binnen wandelen... en vertrekken met een stapeltje boeken, waaronder de Encyclopédie de la Grande Guerre 1914-1918, Edition du centenaire. Een mooie afsluiting van dit bezoek aan Lille.
Straatbeelden in Lille: Een onmogelijk hoekpandje met daarin een café, heerlijk eten in de aangename voorjaarszon en rechts een demonstratie. Op de achtergrond de toren van la Chambre du Commerce in Lille.
Parijs toonde zich in al zijn mooie gedaanten De Alliance Française de Walcheren was in oktober op bezoek in Parijs. Het ongeveer 35 leden tellende reisgezelschap vertrok vrijdagmorgen 10 oktober rond acht uur voor drie dagen vanuit Middelburg naar Parijs. Er stonden niet al te veel gezamenlijke uitstapjes op de rol waardoor iedereen zijn eigen Parijs-reis heeft beleefd. Alleen de rondvaart over de Seine met één van de beroemde bateaux mouches op zaterdagavond en de wandeling met RTL-correspondent Stefan de Vries door het XIII arrondissement op zondagmorgen trok een groot deel van het gezelschap naar één en dezelfde plek in Parijs. De andere momenten verspreidden de Walcherse reizigers zich over heel Parijs binnen de Périphérique. Een verslag van de reis is dus a priori een persoonlijk verslag. Het was voor mij al weer een tijdje geleden dat ik het zelfverklaarde kloppende hart van Frankrijk had bezocht. In bijna dertig jaar zag ik heel Frankrijk, maar Parijs liet ik sinds 1990 links liggen. Toen zat ik een week lang in een klein Frans hotelletje aan de Rue Gay Lussac. Als ik destijds op mijn balkonnetje stond en ik leunde voorzichtig voorover, zag ik één van de ingangen van het Jardin du Luxembourg. Deze groene long van Parijs wilde ik in ieder geval weer bezoeken, want daar had ik mijn hart wel een beetje verloren. Het hotelletje bestaat niet meer, maar de tuinen waren op deze zaterdagmiddag die zich koesterde in een warme oktoberzon, geliefder dan ooit bij Parijzenaars en toeristen. We waren de zaterdag begonnen met een bezoek aan het Musée d’Orsay, majestueus Le Musée d’Orsay, het voormalige station dat zo prachtig werd verbouwd tot museum waarin je de vroegere functie als station nog zo mooi kunt terug herkennen; een juweeltje.
Le Jardin du Luxembourg is de groene long van het Quartier Latin waar gesport, gekletst, geluncht en gehangen wordt door studenten, kantoorklerken en gezinnen met kinderen.
gelegen aan de Seine zoals het een Parijs’ museum betaamt. In de nacht van vrijdag op zaterdag had het geregend en toen ik´s ochtends de gordijnen van het hotel open schoof was de hemel als lood zo grijs. Mince! Maar zie, toen we na een metroritje de Parijse ingewanden verlieten en weer op straatniveau stonden, was het droog en begon de zon aan een voorzichtige comeback. Ze zou ons die hele dag gezelschap blijven houden. Na D’Orsay besloten we het Parijse systeem van huurfietsen te benutten om ons bovengronds in de zon snel te kunnen verplaatsen. Ik had in Lille en Lyon al ervaring opgedaan met deze vorm van transport en mijn enthousiasme is alleen maar groter geworden. Je neemt aan de zuil van één van de vele Vélib-stations (vélo libre) een abonnement voor 24 uur en verder betaal je na een gratis half uur per tijd dat je de fiets in bezit hebt. Je kiest een pincode waarmee je de hele dag een fiets uit het rek kunt trekken. De truc is om de fiets te parkeren als je hem niet nodig hebt, want als je er lang op fietst, nemen de kosten onevenredig toe, tot bijna honderd euro voor een dag. Maar geen zorgen, na een hele middag fietsen (en parkeren als het kon), tikte mijn Visa-card 6,70 euro af… Enige probleem van zo’n fiets: je moet wel weten waar je die dingen kunt parkeren als je ergens op een bepaalde tijd moet zijn… In de Rue de Lille huurden we de eerste fiets en koersten richting Boulevard Raspail. Inmiddels weet ik dat op nummer 119 van Rue de Lille oud-president Jacques Chirac op kosten van de staat kantoor houdt. Ik ben er in oktober voorbij gefietst zonder te kijken… Via Raspail en de Boulevard de Port-Royal fietsten we naar de Boulevard Saint-Michel. Daar drong het tot me door dat de claim van Parijs dat het inmiddels zoveel kilometer fietspad heeft, ook zijn beperkingen kent. Fietspaden in Parijs lopen vrijwel allemaal rechtuit, een strook rood asfalt aan de rechterkant van de weg. Wie van de Boulevard de Port-Royal linksaf de
Een van de driehonderd fietsstations in Parijs waar je vrij simpel een fiets kunt huren. Parkeer hem als je hem even niet nodig hebt, dat scheelt kosten. Ik was 6,70 euro kwijt voor een middag.
Het Canal Saint-Martin met aan de bovenloop een zwaaikom waar veel gerecreëerd wordt.
Boulevard Saint-Michel in wil gaan is aan de gemotoriseerde Parijzenaars overgeleverd. Waar is dat rode asfalt nu? Oh, op kruisingen zijn geen fietspaden… Na een wandeling door het Jardin du Luxembourg zetten we koers naar het Canal SaintMartin. Wat mij betreft een plek waar ik bij een volgend bezoek aan Parijs zeker zal terugkeren. Een charmant stukje Parijs waar toeristen in de minderheid lijken te zijn en waar de Parijzenaar bij mooi weer op buiten sport, luiert, vist of gewoon van het water geniet. De ontspanning van de omgeving kreeg een beetje te veel vat op ons, want we moesten toch echt op tijd bij de bus zijn voor de rondvaart over de Seine. En dan komen de voordelen van een fiets in Parijs, maar ook de gevaren duidelijk aan het licht. In een Tour de France-waardig tempo dalen we af richting de Seine, slalommend tussen de auto’s, racen we over de Rue de Rivoli, over de busbaan, negeren we stoplichten als dat beter uitkomt en flitsen we de Place de la Concorde op, als waren we wielrenners in de laatste ronde van de slotetappe naar Parijs. Keurig op tijd! Alleen hoeven die wielrenners geen stalling te zoeken voor hun fietsen en wij wel… En dan is zo’n ding in geen velden of wegen te bekennen! Het kwam goed, we vonden een stalling en hadden zelfs nog drie minuten en veertig seconden over om een broodje te eten voor we in de bus stapten die ons naar de bateaux mouches zou brengen voor de rondvaart over de Seine. Zicht op de Seinekade vanaf een bâteau mouche. Groepen jongeren en verliefde stelletjes vinden allemaal een plekje aan het water.
Maître Caroline Vigneaux quitte la robe. Drie leden van ons reisgezelschap bezochten haar voorstelling met Nederlands tintje…
Even terug naar de vrijdagavond. Als ik een aantal dagen in een Franse stad verblijf, bezoek ik graag een theater waar een cabaretier optreedt om mijn beheersing van de Franse taal te toetsen. In Parijs viel de keus op Caroline Vigneaux, een voormalige advocate die inmiddels andere talenten bij zichzelf heeft ontdekt en haar ambtsgewaad verruilde voor het podium, het podium van het Palais des Glaces in dit geval. Gelukkig maar, want ze heeft met haar conference de drie bezoekers van ons gezelschap een kostelijke avond bezorgd. Klaarblijkelijk had ze rekening gehouden met ons Nederlanders, want er was in haar voorstelling, Caroline Vigneaux quitte la robe geheten, ook een rol weggelegd voor een blikje Heineken en ‘le basilic hollandais’, oftewel nederwiet. De zondagmorgen stond in het teken van een
Stefan de Vries geeft uitleg in China Town in Parijs. De pagodeachtige winkeltjes op de achtergrond waren al zo voordat de wijk het China Town (of eigenlijk Asia Town) van Parijs werd.
wandeling door het XIII arrondissement aan de hand van Stefan de Vries, de correspondent van RTL4 en de Belgische televisie in Parijs. Hij voerde ons al vertellend langs de Seine, la bibliothèque nationale en door het China Town van Parijs. Na de lunch, ,,kies in China Town altijd een restaurant waar al veel Aziaten zitten, dan is het altijd goed’’, was het tijd om naar de bus te gaan om de terugreis te aanvaarden. Bij de bus aangekomen, begon het zachtjes te regenen. Goed gepland!
Het café français: on se parle en français ! Het café français is één van de vaste punten op de agenda van de Alliance Française de Walcheren. In december organiseerden we een speciaal cursistencafé om deze maandelijkse bijeenkomst wat meer bekendheid te geven. Het café français is zeker geen borrelmoment voor intimi, maar een verzamelplaats van iedereen die Frankrijk en de Franse taal een warm hart toedraagt. Ook is het een mooie gelegenheid om buiten de cursussen om de Franse taal te bezigen, hoewel het vaak verleidelijk is om op het Nederlands terug te vallen ,,want dan kun je je veel beter uitdrukken.’’ Het kan natuurlijk ook een uitdaging zijn om het juist dan toch in het Frans te proberen… Het speciale cursistencafé in december werd door ongeveer vijftien mensen bezocht en dat leverde een geanimeerd gezelschap op in het altijd weer gastvrije café-restaurant Hildernisse, waar het café français sinds ruim een jaar gevestigd is. Gastheer Paul Sanderse reserveert altijd een apart hoekje voor ons gezelschap zodat andere mensen geen ‘last’ hebben van dat Franse gezelschap. Ik hoop dat we de bezoekersaantallen van december door kunnen trekken in het nieuwe jaar en dat mensen die in december voor het eerst geweest zijn, terugkeren met in hun kielzog medecursisten die ook eens kennis willen maken met ons café! Geanimeerde gesprekken tijdens het café français van december bij Hildernisse in Middelburg. Gastheer Paul Sanderse voorziet ons van drankjes en een plankje met kaas, worst en olijven. Het volgende café français is op 21 januari van 16.00 tot 18.00 uur bij Hildernisse aan het Plein 1940 in Middelburg. Venez nombreux !
Avond van de Franse film bestaat tien jaar In maart vierden we als Alliance Française het feit dat de avond van de Franse film tien jaar bestaat. Twee films stonden er zondag 23 maart op het programma in Cinema Middelburg in de Kloveniersdoelen: Polisse en Trois Mondes. De twee films werden zeer goed bezocht. In 2014 werden er in Cinema Middelburg tien Franse films vertoond tijdens de avond van de Franse film. Ook in 2015 staat er op iedere derde woensdag na de eerste donderdag van de maand een avond van de Franse film op het programma. Woensdag 21 januari staat 3 coeurs met Benoît Poelvoorde, Chiara Mastroianni en Charlotte Gainsbourg op de rol. In de nieuwsbrief van januari volgt meer informatie over deze film.
