Jaargang 3 Editie april 2015 Nummer 7. Pag 6 Pag 14 Pag 16

ZO!

Informatiekrant voor medewerkers en vrijwilligers Jaargang 3

Editie april 2015

Nummer 7

De beste ideeën binnen Zozijn Pag 4

Keukentafelgesprek: ‘De gemeente kende ‘t Kempske niet eens’

Medezeggenschap in de praktijk

Pag 6

Pag 14

Wat vind jij van de ZO? Geef je mening! Pag 16

‘We kunnen zoveel van cliënten leren’ Stef Lindner rijdt cliënten van en naar De Helmhorst, is betrokken bij disco avonden en helpt mee tijdens een tocht waarbij cliënten in een motor met zijspan door de Achterhoek toeren. Allemaal omdat mensen met een beperking het hart van deze vrijwilliger hebben gestolen.

Vrijwilligers

Dat hij gek is met de cliënten van Zozijn merk je direct als Stef rondloopt in het Winterswijkse dagbestedingscentrum. Een praatje hier, een schouderklopje daar. ,,Ik geniet ervan om hier te zijn. Hoeveel je ook geeft, je krijgt altijd het dubbele terug. En als ik niet lekker in mijn vel zit, merken ze dat meteen. Dan krijg ik een dikke knuffel van ze. Dat doet me echt goed.” Sinds Stef met pensioen is, steekt hij nog meer tijd in vrijwilligerswerk. ,,Toen ik hoorde over de bezuinigingen op vervoer heb ik me

aangemeld om met het busje te rijden. Het zou toch verschrikkelijk zijn als cliënten hier niet meer kunnen komen? Ik merk dat Zozijn dit erg waardeert en ook betrokken is bij mij. Als ik ziek ben, sturen ze bijvoorbeeld een kaartje of een bloemetje.” Elke dinsdag- en donderdagmorgen stapt hij om 7.45 uur in de bus. Op weg naar de vijf cliënten uit Eibergen, Ratum en Winterswijk die hij naar De Helmhorst brengt. Nederlandstalige muziek aan en allemaal meezingen maar. Ook buiten Zozijn is Stef als vrijwilliger actief. Al jarenlang helpt hij mee bij een disco avond voor mensen met een beperking in Lichtenvoorde. ,,Het mooie is dat je er niet wordt veroordeeld als je bijvoorbeeld raar danst. In dat opzicht zijn ‘gewone’ mensen soms erg bekrompen en kunnen we veel leren van mensen met een beperking.”

in deze editie 1+1=3

Wat doet een zorgkantoor en hoe werken ze samen met Zozijn?

ACTUEEL

02

04

Alle inzendingen van de Vindingrijkheidsprijs op een rij.

ACTUEEL

06

07

08

Jan-Willem Otten verruilt De Lathmer voor de townships in Zuid-Afrika. NIEUWS EN WEETJES

Cliëntentip: veilig daten via internet dankzij Uniek Dating.

ACTUEEL

zijn ze nu de oorzaak van al die regeltjes of werken

Wat doet een zorgkantoor?

Peter Vriesema vindt het pijnlijk om zo fors te moeten bezuinigen.

NIEUWS EN WEETJES

van naam. Maar wat doen ze precies? En

ze juist met Zozijn aan de kwaliteit van de zorg?

De eerste ervaringen met de keukentafelgesprekken.

COLUMN

Z

orgkantoren. Iedere medewerker kent ze

09

Zorgkantoren voeren de Wet langdurige zorg (Wlz) uit. Dat betekent dat ze zorg inkopen voor mensen die dagelijks intensieve zorg of toezicht nodig hebben. Het gaat daarbij om zorg door ondersteuners en behandelaren, maar bijvoorbeeld ook eten en drinken, de schoonmaak van de woning en vervoerskosten van en naar een dagbestedingslocatie. Voor de huisvesting zelf is een aparte geldstroom vanuit het zorgkantoor naar Zozijn.

Zorgkantoor Achmea: Wij zijn niet de vijand Zorgkantoren en zorginstellingen staan best wel eens lijnrecht tegenover elkaar. Maar uiteindelijk hebben ze hetzelfde doel, zegt zorginkoper Angelique Telgenhof Oude Koehorst van Zorgkantoor Achmea.

beide partijen in essentie niet tegenover elkaar. ,,We zijn niet de vijand. Uiteindelijk hebben we één gezamenlijk belang: ervoor zorgen dat cliënten goede zorg krijgen.”

,,Daarom zijn we het hele jaar door in gesprek met Zozijn. In het voorjaar en het najaar zijn er twee formele gesprekken. Tussendoor ga ik regelmatig langs bij locaties van Zozijn, zodat ik weet wat jullie doen en met welke cliënten jullie werken. Ook spreken we met de centrale cliëntenraad. De ervaringen van cliënten nemen we mee in ons overleg met Zozijn.” Voor het zorgkantoor zijn drie punten belangrijk, zeg Angelique. ,,De zorg die Zozijn levert moet toegankelijk zijn, van goede kwaliteit en Zozijn moet doelmatig omgaan met het geld dat ze krijgt. ,,Zozijn moet in de aanbestedingen laten zien dat dat het geval is. Verder doen we af en toe audits om de kwaliteit van de zorg te controleren.” Natuurlijk verschillen het zorgkantoor en Zozijn best wel eens van mening over bijvoorbeeld de tarieven, de hoeveelheid zorg die geleverd mag worden en de manier waarop dat moet gebeuren. Maar volgens Angelique staan

Dat zorgkantoren alleen maar zorgen voor bureaucratie, is dan ook geen terecht beeld volgens Angelique. ,,Natuurlijk vragen we om dingen vast te leggen. We verdelen namelijk belastinggeld en we willen weten of dat goed besteed wordt. Maar we proberen papierwerk écht tot een minimum te beperken.” Net als bij Zozijn, zijn het ook voor zorgkantoren roerige tijden. Door de overheveling van zorgtaken naar gemeentes moesten de kantoren reorganiseren. ,,Het stof is nu een beetje neergedaald. Maar ook de manier waarop we werken verandert. We gaan cliënten meer begeleiden bij het inkopen van de zorg. Bovendien maken zzp’s plaats voor zorgprofielen. In een zzp was strak afgebakend welke zorg voor welk tarief geleverd mocht worden. De bedoeling is dat cliënten en zorginstellingen straks zelf binnen de kaders van het zorgprofiel afspraken maken over welke zorg geleverd gaat worden. Meer vrijheid dus.”

10

Met welke zorgkantoren

Marlies Bosch over de voortgang van het bezuinigingsproces bij Zozijn. COLUMN

heeft Zozijn te maken? 11

René Hindriks over hoe het is om herplaatsingskandidaat te zijn.

HOE DOE JIJ DAT?

12

Kan jij al wennen aan ZozijnNet? Collega’s delen hun ervaringen.

HART OP DE TONG

13

Renske Reindsen: ‘Zorgen dat ze zich toch prettig voelen’

ACHTERGROND

Vergaderen in Raalte met de cliëntmedezeggenschapraad.

2

1+1=3

ZO!

Zozijn en de Zorgkantoren

14

Werken aan kwaliteit

én letten op de kosten

Hans Silvis, regiodirecteur Achterhoek/De Liemers en sectordirecteur Kind & Jeugd, zit meerdere keren per jaar namens Zozijn om tafel met Zorgkantoor Menzis. Kwaliteit van de zorg is tijdens die gesprekken een belangrijk aandachtspunt.

van zorgplannen dat door Zorgbelang is uitgevoerd in het werkgebied van Menzis.”

,,Zozijn probeert elk jaar zoveel mogelijk ‘zorgbudget’ te realiseren. Daarvoor moeten we voldoen aan de kwaliteitseisen die het zorgkantoor stelt in de aanbestedingen. Als we daar niet aan voldoen, krijgen we bijvoorbeeld een lager tarief voor de zorg die we leveren”, vertelt Hans. ,,Het zorgkantoor meet onze kwaliteit regelmatig. Een voorbeeld is het onderzoek naar de kwaliteit

Om te voldoen aan de kwaliteitseisen, moet Zozijn soms extra projecten uitvoeren. Zo wordt dit jaar een project rond Ouderenzorg gestart. ,,We kijken hoe we gevolgen van ouderdomsziektes kunnen terugdringen bij mensen met een beperking. Voor het zorgkantoor maken we dan een plan: wat is onze visie en beleid op dit gebied, hoe kunnen we de kwaliteit van zorg voor oudere cliënten verbeteren en zorgen dat ze zo lang mogelijk bij ons kunnen blijven wonen?” Voor zorgkantoren is ook budgetbeheersing erg belangrijk. Zij moeten zorgen dat de langdurige zorg ook in de

Er zijn 32 zorgkantoren in Nederland. Een zorgkantoor wordt ‘gerund’ door de grootste zorgverzekeraar in een bepaald gebied. Zozijn heeft te maken met 4 zorgkantoren: Arnhem (Menzis), Apeldoorn/Zutphen (Achmea), Midden-IJsel (Eno) en Nijmegen (VGZ). Een zorgkantoor krijgt van de overheid elk jaar een budget voor alle mensen in haar regio die langdurige zorg nodig hebben. Aan het zorgkantoor de taak om dat geld via aanbestedingen te verdelen over verschillende zorginstellingen.

toekomst betaalbaar blijft. Meer budget krijgen bij een zorgkantoor is daarom volgens Hans tegenwoordig niet meer zo makkelijk als vroeger. ,,Vorig jaar wilden we bijvoorbeeld graag 16 extra plekken voor cliënten realiseren. Dat werd niet gehonoreerd omdat er voldoende capaciteit bij andere zorginstellingen in de regio is. Een cliënt die belangstelling heeft voor Zozijn, moet dan wachten op een open plek.”

3

Slim bedacht! M

ACTUEEL

De vindingrijkste initiatieven binnen Zozijn

edewerkers van Zozijn zitten vol goede ideeën, blijkt elk jaar weer uit de inzendingen voor de Vindingrijkheidsprijs. Ter inspiratie vind je hier niet alleen de winnaars, maar

ook de inzendingen die nét niet het podium haalden.

Nieuw multidisciplinair eet- en slikteam bij Zozijn Project met cliënten, ouderen en vluchtelingen Iedereen kan, ongeacht zijn beperking, een maatschappelijke bijdrage leveren. In Doetinchem laten ze dat heel mooi zien in een bijzonder participatieproject. ,,Twee dagen in de week komen drie groepen bij elkaar op het terrein van voetbalclub DZC’68 voor dagbesteding: cliënten, ouderen en vluchtelingen”, vertelt Lies Venhorst, coördinerend ondersteuner en assistentmanager bij De Cirkel en De Loopplank. ,,Samen met vrijwilligers en professionals maken de cliënten schoon op het terrein en sporten met basisschoolkinderen. De vluchtelingen koken ‘s middags voor iedereen en leren bijvoorbeeld oud-Hollandse spelletjes van de senioren van wooncentrum De Huet. Alle deelnemers werken samen en leren van elkaar.”

Boodschappen doen en koken met receptkaarten De kookmap bestaat uit losse receptkaartjes waarmee cliënten en medewerkers een lekker en gezond weekmenu kunnen samenstellen. Op ieder kaartje staat een foto, een boodschappenlijstje en de bereidingswijze. Alle recepten zijn omgerekend naar het aantal bewoners in de groep, waardoor boodschappen doen gemakkelijker wordt en er geen eten weggegooid hoeft te worden. De map - een idee van Marianne van Leeuwen - wordt al dagelijks gebruikt op de Charles Rochussenstraat in Deventer en de bewoners en medewerkers zijn erg enthousiast. Het is makkelijker kiezen, de recepten zijn makkelijk en duidelijk en het belangrijkste: de maaltijden smaken erg goed!

4

Tuinieren met cliënten in een eigen moestuin ,,Iedere woning een moestuintje. Dat is de droom van Marnix Cleine én het idee dat hij instuurde voor de Vindingrijkheidsprijs. ,,Een moestuin is een leuke hobby voor de cliënten, een nuttige bezigheid en het levert ook nog heerlijke groenten op”, vertelt Marnix enthousiast. ,,Alle cliënten kunnen op hun manier bijdragen, of ze nou actief helpen tuinieren of liever naar de tuin komen kijken. Je kan zelfs het overschot uitdelen in de buurt om zo binding te krijgen met de buurtbewoners. Op Rondweg 9 in Wilp hebben ze al jaren een moestuin en daar eten ze lekker van. Dus waarom niet bij andere woningen?”

Verslikken is een veelvoorkomend probleem bij mensen met een verstandelijke beperking. Daarom is er een multidisciplinair eet-/slikteam opgericht dat de primaire zorg faciliteert en behandelaren helpt bij het eerder signaleren en het vervolgens effectiever behandelen van slikproblemen. Ook ontwikkelt het team richtlijnen en ondersteunende producten. Zo hebben ze bekendheid gegeven aan de signaleringslijst verslikken, een praktisch hulpmiddel om slikproblemen te signaleren, en stelden ze de bestelwijzer eet- en drinkmaterialen op. Het team bestaat uit Maaike Kruitbosch (diëtist), Anita Bruining (logopedie volwassenen, later dit jaar vervangen door Ellen Wubbema), Evelyn Brunsveld (logopedie kind en jeugd), Anneke van Beurden (AVG). Je kunt het team bereiken via: e.brunsveld@ zozijn.nl en [email protected]

Genieten van rolstoeldansen Voor cliënten in een rolstoel heeft beweging meestal een doel. Van hier naar daar komen. De activiteit rolstoeldansen combineert die functionele beweging met muziek, plezier en persoonlijk contact. Door het rolstoeldansen wordt bewegen een manier om samen met anderen plezier te hebben, vertelt bedenker Gerda Weigand (medewerker muziek bij dagbesteding Aquamarijn, Wilp). ,,Het is leuk voor degene in de stoel en de persoon die daarbij helpt, maar er is ook voor het publiek veel te beleven. Er zijn meerdere dansen met ieder een extra visuele prikkel. Bij de tulpendans wordt bijvoorbeeld een tulp gebruikt. Je ziet dat de cliënten van het dansen genieten.”

Cliënten maken zelf kerstpakketten Ondersteuners in de RVE Doetinchem geven als blijk van waardering hun cliënten elk jaar een kerstpakket. De pakketten werden dit jaar samengesteld met door de cliënten zelfgemaakte of bewerkte producten zoals sieraden, appelmoes, tekenspullen en bonnen voor bijvoorbeeld een gepersonaliseerde verjaardagskalender of taart en een broodje bij De Regenboog. ,,Normaal werden de kerstpakketten extern besteld”, vertelt Lies Venhorst, coördinerend ondersteuner en assistent manager De Cirkel en De Loopplank, die achter het idee zit. ,,Door dat geld juist binnen de eigen RVE te besteden, konden we de cliënten een heel mooi kerstpakket aanbieden en toch meewerken aan de noodzakelijke bezuinigingen.”

5

Actueel Ben (4) mag van de gemeente tot het eind van het jaar blijven bij ‘t Kempske in Terborg.

Slecht gevoel, goede afloop

V

eel cliënten van Zozijn hebben een keukentafelgesprek gehad of krijgen dat

binnenkort. Hoe zijn de eerste ervaringen?

Ben (4) is een vrolijk en enthousiast jochie. Zo op het eerste oog zie je niet dat er iets met hem aan de hand is. Toch stuurde de peuterspeelzaal hem vorig jaar naar huis omdat

hij ‘een negatieve invloed’ op de groep had. Concentreren of in een kring zitten vindt Ben moeilijk. En hij kan wel alle cijfers en letters in het Engels opnoemen. Maar als je vraagt wie hem deze morgen naar orthopedagogisch centrum ‘t Kempske in Terborg heeft gebracht, blijft hij het antwoord schuldig. ,,Zelf hadden we al langere tijd zorgen over zijn ontwikkeling, maar de kinderarts in Duitsland deed daar weinig mee. Toen we vorig jaar naar Nederland verhuisden en bij

Training voor het keukentafelgesprek De Zozijn School organiseert workshops en trainingen voor clienten die een keukentafelgesprek moeten voeren. Zij krijgen uitleg over veranderingen in de zorg en welke vragen de gemeente stelt. Ook oefenen ze het gesprek. Wim Nijman uit Doetinchem volgde de training. ,,Dat vond ik heel erg handig. Ik wist daardoor wat ik kon verwachten. Ze hadden ook goede tips. Bijvoorbeeld om tijdens het gesprek af en toe oogcontact met je begeleider te houden.” In december kwamen een buurtcoach en zorgbemiddelaar van de gemeente langs bij Wim. ,,Ze vroegen wat ik kon,

66

wat ik nog wilde leren, waar ik hulp bij nodig heb en welke familie en kennissen ik heb die me misschien kunnen helpen. Ik vond het niet heel spannend. Als ik iets niet wist kon ik het ook nog aan het eind van het gesprek aanvullen.” Wim heeft ondersteuning van Zozijn (administratieve begeleiding), Markenheem (huishoudelijke hulp) en VGNet (psychiatrische begeleiding). Vrij snel na het keukentafelgesprek kwam er een brief van de gemeente. ,,Mijn begeleider Wilma had me verteld dat ik die het best met haar kon doorlezen en dan pas moest tekenen. Alles blijft gelukkig zoals het is. Daar ben ik blij mee, want veranderingen vind ik lastig. Voor hoe lang het nu zo blijft weet ik niet. Dat zie ik wel.”

het consultatiebureau kwamen, werden we wel meteen doorverwezen”, vertelt moeder Barbara de Vogt. Onderzoek In orthopedagogisch centrum ‘t Kempske in Terborg onderzoekt een team, bestaande uit onder meer een orthopedagoog, fysiotherapeut, ergotherapeut en logopedist, wat er met Ben aan de hand is. En misschien nog wel belangrijker: wat hij nodig heeft om zich verder te kunnen ontwikkelen en welke school die ondersteuning kan bieden. ,,Toen Ben hier in december kwam, had hij een indicatie voor drie maanden”, vertelt Ellen Beumer van ‘t Kempske. ,,Al vrij snel wisten we: dat is te kort om onderzoek te doen. We vermoedden dat Ben autisme heeft, maar dat stel je niet zo even vast uit een boekje. Je moet meerdere testen doen en indrukken over een langere periode hebben om dat goed in kaart te brengen. Samen met Barbara hebben we daarom besloten om een verlenging aan te vragen bij de gemeente Montferland, waar Ben woont.” Niet veel moed Dat eerste telefoongesprek met de gemeente herinnert Barbara zich nog als de dag van gisteren. ,,Ik schetste kort de situatie van Ben. Vroeg de dame aan de andere kant van de lijn: ‘t Kempske? Is dat een zorgboerderij? Dat gaf me niet veel moed. Het is geen fijn gevoel dat iemand die over de directe toekomst van je zoon gaat beslissen, niet eens de zorginstelling kent waar hij naartoe gaat.” Tijdens het keukentafelgesprek kwam het gelukkig goed, geeft Barbara aan. ,,Het was een heel informeel gesprek. Ze wilde veel weten over Ben en ‘t Kempske. Ook hebben we het uitgebreid gehad over onze gezinssituatie, hoe ons dagelijks leven eruit ziet en of er aanpassingen in huis nodig zijn voor Ben. Wat hielp is dat ik Ben had thuisgehouden voor het gesprek. Ze kon daardoor zelf zien dat hij nog niet klaar is voor het regulier onderwijs.” Na afloop kreeg Barbara een uitgebreide vragenlijst die ze moest invullen. Daarin moest ze onder meer haar beroep en salaris invullen en werd ook gevraagd naar verwaarlozing en mishandeling. ,,Je vraagt je dan wel af: wat heeft dat te maken met de ontwikkelingsachterstand van mijn kind? Ik vond dat misplaatst.” Zorgelijk Vrij snel na het gesprek kreeg Barbara een brief: de indicatie voor Ben werd verlengd tot eind 2015. ,,Ik ben ontzettend blij dat het nu goed is afgelopen. Maar ik vind het wel zorgelijk hoe dit gegaan is. Je wordt toch min of meer in het diepe geworpen. Ik ben bang dat er kinderen door gebrek aan kennis en kunde bij de gemeente straks tussen wal en schip terechtkomen.” Ellen Beumer deelt die zorgen. ,,In dit geval konden we een gesprek krijgen. Maar ik heb ook anders meegemaakt. Er werd me bijvoorbeeld een keer gevraagd om de verslaglegging op te sturen. Je moet dan maar hopen dat iemand met verstand van zaken die stukken doorleest en de juiste beslissing neemt.”

Makkelijk praten Familieleden van mij hebben te maken met bezuinigingsoperaties op het werk. Ik zie de onzekerheid die aan ze knaagt wanneer hun baan op het spel staat. Het verdriet als ze hun werk verliezen. En de druk die ze voelen om te solliciteren en brood op de plank te krijgen. Dat gun ik niemand. En toch had ik geen andere keus dan samen met het managementteam moeilijke beslissingen te nemen voor Zozijn. Beslissingen waardoor collega’s herplaatsingskandidaat zijn geworden. De gevolgen zijn ingrijpend. Dat hoor ik van herplaatsingskandidaten zelf en via directeuren en managers. Iedere privésituatie is anders. Maar voor iedereen geldt: je hebt bewust gekozen voor dit vak, voor Zozijn. Het werk is deel van je leven, je hebt erin geïnvesteerd en legt er dagelijks je hart en ziel in. En toch moeten we dan tegen je zeggen: sorry, je staat bovenaan de ranglijst. Dit heb ik zelf als bestuurder ook nog nooit meegemaakt. Ik heb altijd een organisatie helpen opbouwen en groeien. Niet eerder heb ik zo fors moeten bezuinigen dat het medewerkers hun baan kost. Dat voelt heftig. Ik hoop in ieder geval dat je als herplaatsingskandidaat weet dat het niet aan jou ligt. Dat het te maken heeft met berekeningen volgens de regels van het UWV. Maar dat verandert niks aan je situatie. En ik heb makkelijk praten, want ik sta niet in jouw schoenen. René Hindriks helaas wel. Hij is gedragswetenschapper en herplaatsingskandidaat. Wat dat met hem doet lees je in zijn openhartige column op pagina 11. Iedereen die zich nu moet heroriënteren op zijn of haar toekomst, gun ik van harte een nieuwe baan. Eén die je veel voldoening schenkt. En ik hoop dat het je lukt mogelijkheden te zien, ook als die niet voor de hand liggen.

Peter Vriesema, bestuurder Zozijn

7

Muziek, motorsport, theater en stunts: dat zijn de ingredienten van de Zwarte Cross. Je kunt op 25 juli met de PV naar dit inmiddels legendarische festival in Lichtenvoorde.

Fietsen met een barbecue als toetje

nieuws en weetjes

Uit je dak tijdens de Zwarte Cross

Fietsliefhebbers en wielrenners opgelet. Op 30 mei vindt namelijk de eerste PV-fietstocht plaats. Voor de fanatiekelingen is een route van 100 kilometer uitgezet. Doe je het liever wat rustiger aan of heb je minder zitvlees? Dan is er ook een rondje van 40 kilometer. Startpunt is brasserie Kriebelz in Terwolde. Onderweg is er een lunch en rond 16.30 uur sluiten we samen af met een barbecue.

Van De Lathmer naar de townships

J

e baan in Nederland opgeven om twee jaar lang vrijwilligerswerk te gaan doen in Zuid-

Afrika. Ondersteuner Jan Willem Otten doet het. Over een klein half jaar stapt hij met zijn vrouw Elselies en dochters Eleonora (3) en Katootje (1) in het vliegtuig. Het gezin uit Deventer gaat via de christelijke hulporganisatie ‘Operatie Mobilisatie’ aan de slag in Mamelodi. In de sloppenwijk aan de rand van hoofdstad Pretoria wonen naar schatting 1,2 miljoen mensen. Armoede, criminaliteit, drugsgebruik en aids zijn er een groot probleem. Niet direct de eerste plek dus waar je aan denkt om met een jong gezin naar toe te gaan. ,,Ben je gek, waarom zou je je vastigheid opgeven voor mensen die je niet kent? Die reacties hebben we zeker voorbij horen komen. Maar wij vinden het belangrijk om op te komen voor de allerarmsten en zwakkeren in deze wereld”, zegt Jan Willem. ,,Ons geloof speelt daarin een Op pagina 16 lees je hoe je belangrijke rol. We dat kunt doen! voelen ons door

Wat vind jij van de ZO? Geef je mening! 88

God geroepen om naar Zuid-Afrika te gaan. Twee jaar lang kwam op verschillende manieren vrijwilligerswerk in ZuidAfrika op ons pad. Na een grondige voorbereiding en een veldbezoek hebben we uiteindelijk de knoop doorgehakt om onze banen op te zeggen.” Elselies is in Nederland actief in het buurtwerk. Jan Willem werkt sinds acht jaar bij Zozijn. Hij combineert nachtdiensten met de ondersteuning van cliënten met een intensieve ondersteuningsvraag. ,,Ik ga de cliënten zeker missen. Zelf krijgen ze er weinig van mee. Of ik nu een dag of twee jaar weg ben, ze denken in beide gevallen dat ik op vakantie ben.” In Mamelodi gaat het stel ontwikkelings- en zendingswerk combineren. Het gaat onder meer om het opzetten van activiteiten voor kinderen en jongeren en het geven van voorlichting. Verder hoopt Jan Willem dat hij iets kan betekenen voor kinderen en jongeren met een beperking. ,,Met een lichte beperking ga je daar naar een gewone school, kinderen met een meervoudige beperking worden verstopt of gedumpt op de vuilnisbelt, waar ze sterven. Verschrikkelijk.” Er is nog wel een ‘kleine uitdaging’ voor het gezin: 70.000 euro bij elkaar sparen voor het eind van de zomer. ,,Dat is het bedrag dat we nodig hebben om daar te leven, belasting te betalen en projecten te bekostigen. Het is spannend om je zekerheden hier achter te laten. Maar we vertrouwen erop dat er mensen zijn die ons willen steunen.” Om aan geld te komen verkopen ze stroopwafels en kaarten. Verder komt er een ‘sponsorwandel’ en hopen de Ottens op donateurs die hun missie willen steunen. Collega’s die willen bijdragen kunnen een bedrag overmaken op NL13Rabo0114232938 van OM Nederland onder vermelding van Fam. Otten – Zuid Afrika. Meer informatie kan je vinden op www.ottentribe.com.

Dagtripje naar Amsterdam Lekker shoppen, wandelen langs de grachten, een terrasje pakken met je collega’s; het kan op 18 september. De PV heeft dan een dagtripje gepland naar Amsterdam. Het dagprogramma is nog niet helemaal bekend, maar je leest er binnenkort meer over op ZozijnNet.

Cliëntentip: veilig daten via internet Via gewone datingsites is het voor cliënten van Zozijn vaak lastig om een leuke vriend of vriendin te vinden. Bovendien gebeurt het nog wel eens dat er (financieel of seksueel) misbruik wordt gemaakt van clienten via zulke sites. Gelukkig zijn er ook speciale datingsites voor mensen met een lichte beperking of stoornis in het autistisch spectrum. Natasja van Haren uit Gaanderen zoekt via Uniek Dating naar een leuke man! ,,Een consulent van Uniek Dating kwam bij mij langs voor een gesprek. Ze vroegen bijvoorbeeld wat mijn hobby’s zijn en of ik seks wil of niet. Dat staat in mijn profiel. Als ik iemand leuk vind of iemand anders mij leuk vindt, kijken ze eerst of we bij elkaar passen. Pas was iemand bijvoorbeeld allergisch voor poezen, terwijl ik een poes heb. Dat is niet handig, zeggen ze dan”, vertelt Natasja. Uniek Dating heeft een overzichtelijke website met niet teveel informatie, grote letters en grote foto’s. De profielen op de website zijn alleen zichtbaar als cliënten zijn ingelogd. Willen ze vriendschap met iemand, dan klikken ze op de groene knop. Wil een cliënt een relatie, dan klikt hij of zij op de rode knop. Het contact tussen mensen die staan ingeschreven, verloopt in eerste instantie via Uniek Dating. De consulenten van de datingsite zijn er ook voor het beantwoorden van vragen. Er staan zo’n 450 mensen ingeschreven bij Uniek Dating. Je kunt per provincie zoeken naar profielen. ,,Ik kijk best vaak”, vertelt Natasja. Binnenkort heeft ze voor de tweede keer een date. Daar is een coach van Uniek Dating bij. Die zit op een

afstandje, maar kan als het nodig is helpen bij het gesprek.’’ Om een profiel te krijgen bij Uniek Dating, nemen cliënten een abonnement (vanaf €12,95 per maand). Voor de datebegeleiding betaal je €15 per keer. Meer informatie: www.uniekdating.nl

99

D

oor de stelselwijzigingen en bezuinigingen moeten er noodgedwongen mensen

vertrekken bij Zozijn. Marlies Bosch, directeur PO&O, legt uit hoe zo’n bezuinigingsproces in zijn werk gaat en waar Zozijn staat in het proces.

De inkomsten van Zozijn dalen in vier jaar tijd met zo’n 16 miljoen euro. Dat is ongeveer 13 procent van het budget. Om te voorkomen dat Zozijn in de rode cijfers belandt, verdwijnen er ongeveer 200 tot 300 fulltime banen. De focus ligt nu op Kind & Jeugdhulp, Op Pad en ZAB. Waarom? Daar zijn de gevolgen van de stelselwijzigingen en bezuinigingen op dit moment het grootst. Maar er komt later dit jaar ook een plan voor de overhead, waaronder alle stafdiensten vallen en we gaan nog kijken naar de regio Achterhoek/De Liemers. Voor de regio Oost-Veluwe en Salland/De Graafschap is waarschijnlijk geen samenhangend plan nodig. Daar is genoeg natuurlijk verloop om de kleinere krimp op te vangen. Wat is een samenhangend plan precies? In een samenhangend plan kijk je naar welke zorg we straks leveren, hoeveel geld we daarvoor krijgen, welke medewerkers we hebben en in hoeverre dat nog op elkaar

10

aansluit. Ook leggen we uit waarom we minder medewerkers voor een bepaalde functie nodig hebben. Zo hebben we minder werk voor de zorgbemiddelaars van Kind & Jeugdhulp, omdat gemeenten nu grotendeels de zorgintakes doen.

Als je weet dat je herplaatsingskandidaat bent, verandert er veel voor je. Om je op weg te helpen naar ander werk, bij Zozijn of daarbuiten, heeft de afdeling PO&O het Mobiliteitscentrum opgezet. Hier werken twee adviseurs: Petra Boerboom en Trudie Pol. Zij helpen je bij het vinden van een nieuwe baan. In een eerste gesprek verkennen ze samen met jou de mogelijkheden Daarna maak je afspraken over de ondersteuning die je nodig hebt. Dat kan bijvoorbeeld een traject zijn bij een loopbaanbureau, financiering van een opleiding of advies bij het solliciteren via social media. Samen met een adviseur en in overleg met je manager maak je dan een werkplan met afspraken over je huidige werk en je loopbaanactiviteiten. Bij de uitvoer van dit werkplan staan de adviseurs je bij met raad en daad. Het Mobiliteitscentrum is er ook voor collega’s die door ziekte of arbeidsongeschiktheid (tijdelijk) hun werk niet meer kunnen doen.

kon een deel van de medewerkers gebruik maken van een vrijwillige vertrekregeling. De belangstelling daarvoor was groter dan we hadden ingeschat (ruim 60 van de 100 medewerkers). Daardoor raken minder mensen nu gedwongen hun werk kwijt. Op dit moment voeren we gesprekken met 50 medewerkers die herplaatsingskandidaat zijn bij Kind & Jeugdhulp, Op Pad en Zorgadvies & Behandeling. Wat zou je willen zeggen tegen medewerkers die hun baan kwijt raken? Betrek het niet op jezelf.

Wat is de rol van de OR in het proces? De samenhangende plannen zijn met hen besproken. De OR heeft adviesrecht en gaf aan dat ze het erg belangrijk vindt dat we goede zorg leveren, dat de veiligheid van cliënten en medewerkers gewaarborgd blijft en de werkdruk niet te groot wordt. Voor het management zijn dit ook kernonderwerpen. We gaan de komende tijd met elkaar in gesprek hoe we dit blijven bewaken. Ook stelt de OR kritische vragen als ze van medewerkers signalen krijgen dat het reorganisatieproces in de praktijk anders gaat dan afgesproken. Dit zoeken we dan uit.

Dat klinkt makkelijk... Dat bedoel ik absoluut niet zo. Je baan verliezen is al erg genoeg. Ik zou het verschrikkelijk vinden als je ook nog rondloopt met het gevoel dat Zozijn van jou af wil om de een of andere reden. Dat jij je vaste baan verliest, is de uitkomst van een door het UWV en het Sociaal Plan verplichte rekensom, het zogenaamde afspiegelingsbeginsel. De uitkomst wordt bepaald door jouw leeftijd en de lengte van je dienstverband bij Zozijn, vergeleken met die van collega’s met dezelfde functie. Het zegt dus niets over de waardering voor jou of je werk.

Over de werkdruk zijn wel zorgen. Begrijp je dat? Ja, natuurlijk. Het lastige is ook dat we op dit moment nog niet merken dat het werk minder wordt. Dat vraagt een extra inspanning van iedereen. Je zult met je team en met cliënten en verwanten moeten overleggen hoe je daar mee omgaat: wat ga je anders of minder doen?

Welke consequenties hebben al deze ontwikkelingen voor de instroom van toekomstige zorgmedewerkers? Voor BBL-studenten hebben we de komende jaren weinig mogelijkheden. Dat is zuur voor hen, maar daardoor kunnen we mensen met een vast contract werk blijven bieden. Voor stagiairs zijn er wel mogelijkheden, want zij vallen buiten de formatie. We blijven investeren in de jeugd.

Wat is voor jou belangrijk in dit bezuinigingsproces? Duidelijkheid scheppen en onze besluiten kunnen verantwoorden aan medewerkers. Waar staat Zozijn nu? De eerste fase van het proces hebben we gehad. Daarin

Column

ACTUEEL

‘Baanverlies moeten we kunnen verantwoorden’

Zozijn Mobiliteitscentrum

Investeren jullie ook nog in de medewerkers die hun baan verliezen? Ja zeker, op verschillende manieren. De belangrijkste is dat we medewerkers van werk naar werk begeleiden met het Mobiliteitscentrum.

Struisvogel Stop een blokje onder een doek en een klein kind zal denken dat het weg is. Als volwassenen weten wij beter, denk je dan. Of toch niet? In de afgelopen maanden betrapte ik mezelf erop dat ik op dezelfde manier omging met het nieuws dat ik mogelijk mijn werk als gedragswetenschapper bij Zozijn kwijtraak. Als een volleerd struisvogel stak ik mijn hoofd in het zand en probeerde ik vooral niet stil te staan bij wat er voor me lag. De onderliggende gedachte is kinderlijk simpel. Als je een probleem niet ziet, bestaat het ook niet. Of hoef je er in ieder geval even niet over hoeven na te denken. Natuurlijk helpt dat niets op de lange termijn. Ik kreeg toch uiteindelijk écht die boodschap: je bent herplaatsingskandidaat. Het proces dat je dan doorloopt, is enigszins te vergelijken met de bekende fases van rouwverwerking. In eerste instantie is er de ontkenning. Whaa.. help? Het zal toch niet? Nee, vast niet. Misschien valt het mee. Het loopt wel los. Zo tolden in die eerste periode de gedachten door mijn hoofd. Daarna volgde een periode van protest. Waarom ik, vroeg ik me af. Ik doe mijn toch mijn best? Die fase ging bij mij over in een periode van depressie, waarin het slechte nieuws begon te landen. Ik kan er niets aan doen, het ligt niet aan mijn functioneren, dacht ik in die weken. Dat was aan de ene kant een geruststelling, maar zorgde tegelijkertijd voor een gevoel van machteloosheid. Kón ik er maar iets aan doen! Uiteindelijk kwam ik in de fase van aanvaarding. Ik zag in dat mijn struisvogelpolitiek me niet verder ging helpen. Dat besef zorgde voor nieuwe energie. Ik heb mijn CV bijgewerkt, ben aan het zoeken naar vacatures en kan nu daadwerkelijk vol overgave solliciteren. Nu ik zelf dit proces van verwerking doorloop, moest ik denken aan grote veranderingen die cliënten van Zozijn voor hun kiezen krijgen. Doorlopen zij ook dezelfde fasen? En besteden we hier voldoende aandacht aan? Neem bijvoorbeeld een verhuizing. Vaak krijgen cliënten een dag van tevoren of zelfs op de dag zelf te horen dat ze verhuizen. Dan kunnen ze zich er niet te druk over maken, is het idee. Maar ontnemen we ze daarmee niet het rouwproces dat we zelf ook doorgaan bij ingrijpende veranderingen? Vragen waarvan ik hoop dat jullie er net als ik ook over na willen denken. Want ze zijn te belangrijk om in ons hoofd onder een doekje te schuiven.

11

D

e nieuwe digitale werkomgeving ZozijnNet heeft een grote impact op het dagelijks werk van alle medewerkers. Hoe gaan collega’s hiermee om? Kunnen zij al een beetje

wennen? En hebben zij nog tips?

Rudolf Venema, teamleider technisch beheer ICT (De Lathmer, Wilp)

‘We moeten met de tijd mee’ ,,Er is voor collega’s veel veranderd door de nieuwe computeromgeving. Die veranderingen zijn niet altijd leuk, maar we kunnen niet anders. Zozijn moet ook op ICT-gebied met de tijd mee. Windows 2003 wordt bijvoorbeeld niet meer ondersteund, waardoor de beveiliging verslechtert. We willen niet dat cliëntgegevens straks op straat liggen. En met Office 365 zijn we voorbereid op de toekomst. Met dit pakket wordt het mogelijk straks vanaf bijvoorbeeld een tablet computerwerk te doen.” ,,Er was best wat koudwatervrees bij medewerkers. Ook voor de ICT-afdeling was het een complexe omslag. Er komt zo veel bij kijken en je weet dat er altijd kinderziektes zijn. Daarom hebben we veel informatie verspreid en bijvoorbeeld de helpdesk-uren flink uitgebreid. De affiniteit met computers onder collega’s is soms laag. Logisch, zij hebben gekozen voor de zorg, niet voor een kantoorbaan.

12

Het is absoluut even wennen, maar over een jaar is het vast allemaal bekend terrein.” ,,We snappen dat collega’s ondertussen misschien ‘meldmoe’ zijn. Dat ze denken: laat ik maar niet weer bellen, dat kost me te veel tijd en ze weten het vast al. Of: er gebeurt toch niets mee. Maar alles wordt gehoord. We kunnen niet alles aanpassen, maar dan kunnen we uitleggen waarom niet. Verder gaan we ook zelf actief navraag doen bij collega’s: Waar lopen jullie tegenaan? Wat kunnen we verbeteren? Zo krijgen we in korte tijd een goed beeld van de problemen die er nog zijn en is niet iedere medewerker veel tijd kwijt.”

‘Achterstallig werk door ICT-problemen’ ,,De nieuwe computeromgeving werkt nog niet naar behoren. We hebben er last van dat het systeem vastloopt, dat programma’s niet of niet goed werken of dat je juist ineens uit het systeem gegooid wordt. Ook is het lastig dat we lang moeten wachten tot de computers opgestart zijn. Aan het einde van een dienst hebben we dan achterstallig werk, dat weer op een ander moment moet worden ingehaald. En dat kost nog meer tijd.” ,,Het elektronisch cliëntendossier werkt vaak niet naar behoren. Het programma loopt vast of er kunnen geen documenten worden toegevoegd. In Word heeft niet iedereen dezelfde functies. Daardoor kunnen bestanden niet bewerkt of geopend worden door collega’s.” ,,Wat wij willen meegeven aan ICT is: plan geen systeemonderhoud meer onder werktijd. En geef op het systeem iedereen dezelfde bevoegdheden en functies. Dat zou een hoop tijd en moeite schelen.”

Jolanda Mombarg, coördinerend ondersteuner in Lochem en zorgconsulent palliatieve zorg

‘Geweldig dat je kennis kunt delen’ ,,Met het oude systeem kon ik me altijd goed redden. En dan moet je ineens weer opnieuw beginnen. Bij mij zat er helaas wat tijd tussen de training en het moment waarop ik daadwerkelijk op het ZozijnNet kon. Daardoor was het wat weggezakt. Ik heb me best wel eens ongelukkig gevoeld. Hing ik alwéér aan de telefoon met een vraag over de nieuwe werkomgeving. Maar ik werd altijd vriendelijk te woord gestaan. Een groot compliment aan ICT. Inmiddels begin ik de nieuwe werkomgeving een verbetering te vinden. Als je doorzet, heb je het snel onder de knie. Stel vooral ook vragen aan je naaste collega’s. Vaak kun je elkaar snel weer op weg helpen. Wat ik helemaal geweldig vind, is het Samenwerkingsplein op ZozijnNet. Daar kunnen medewerkers straks kennis delen. Zelf ga ik een thema vullen over palliatieve zorg, zodat collega’s alle informatie over dat onderwerp op één plek kunnen vinden. Ook kunnen ze vragen stellen en over de thema’s praten. We hebben het thema ‘Laatste levensfase’ al deels gevuld. Ga daar zeker eens kijken. Die kennisdeling heb ik gemist op het oude netwerk. Er komt nog een soort agenda waarin je activiteiten in de regio kunt delen. Dan heeft ZozijnNet helemaal meerwaarde.”

‘Na 2 dagen stage wist ik: dit wil ik!’

hart op de tong

Hoe doe jij dat?

Kun jij al wennen aan ZozijnNet?

Team Op Pad - Trainingshuis Lookwartier in Doetinchem

Renske Reindsen (30) is coördinerend ondersteuner bij De Lunette in Zutphen, waar elf mensen wonen met een matige tot ernstige verstandelijke beperking en die intensieve zorg nodig hebben. Op welke leeftijd wist je dat je in de zorg wilde gaan werken en waarom? Vanuit mijn studie SPW ging ik als 20-jarige stage lopen binnen de verstandelijk gehandicaptensector. De eerste dag was het wennen, maar op de tweede dag wist ik dat dit was wat ik wilde. Ik begon hun geluiden te herkennen en begrijpen en het gaf veel voldoening en energie om het leven voor hen zo prettig mogelijk te maken. Welke dag uit je werk staat je het meest bij? Dat was in 2008, toen ik als woonbegeleider een cliënt met een zeer ernstige verstandelijke beperking moest terug verhuizen vanuit Zutphen naar zijn oude woning in Wilp, waar hij tien jaar geleden had gewoond. Een heftige verandering voor hem, dachten wij als begeleiders. Hij kwam de woning binnen, keek achter elk gordijn en door elk raam en maakte opgetogen en blije geluiden. Vervolgens ging hij in zijn stoel zitten en keek me aan alsof hij wilde zeggen: ‘Dat was een lánge vakantie in Zutphen!’ Waar loop je tegenaan in je werk? Dat er bezuinigingen nodig zijn die tot gevolg hebben dat we niet meer met de cliënten kunnen doen wat we vroeger deden: een half uurtje wandelen, het wekelijkse zwemuurtje, even naar de markt een visje halen. Maar het is niet alleen kommer en kwel. Deze belemmeringen maken je creatief om andere oplossingen te vinden, bijvoorbeeld door vrijwilligers en familie op een actieve manier te betrekken bij onze cliënten. Wat is het meest waardevolle aspect van jouw werk? Het mooie is dat we de zorg hier echt met het hele team geven. We werken nauw samen met diverse disciplines. Denk aan logopedisten, artsen en gedragswetenschappers. Zowel van Zozijn als Sutfene, de organisatie waar onze locatie inpandig zit. We werken met mensen die vaak een achteruitgang in functioneren doormaken. Dat is soms beangstigend en onbegrijpelijk voor ze. Het is heel mooi om ze met elkaar op zo’n manier te begeleiden dat ze zich toch prettig voelen.

13

ACHTERGROND Wim laat zien hoe je gekleurde kaartjes kunt gebruiken om advies te geven: groen is ‘ja’, rood is ‘nee’ en oranje ‘ik begrijp het niet’.

‘Ho! Ik ben voorzitter. Dat moet ík vragen.’

C

liënten van Zozijn mogen over veel dingen meepraten, meedenken en meebeslissen.

Een kijkje achter de schermen bij de Cliëntenraad in Raalte en de Centrale Cliëntenraad in Wilp.

In de groepsruimte van Ivoor in Raalte zitten Ellen, Gerard,

Ans, Wim, Edwin en Bas om tafel. In het midden staat een waaier met pictogrammen. Zo kunnen de cliënten zien welk deel van de vergadering aan de gang is. Manager Jacquelien van Brink vertelt hen over de nieuwbouw. Als ze aankondigt dat elke woning op de Kemphaan in Raalte straks een tablet krijgt, steekt Ellen haar armen in de lucht. ,,Joepie!” Voor haar op tafel ligt een hamer, want vandaag is ze voorzitter. Dat betekent dat Ellen aan het eind een klap op tafel geeft en zegt dat de vergadering ‘op slot zit’. Haar taak neemt ze heel serieus. Als cliëntencoach Jolanda iemand het

Hoe kun jij medezeggenschap stimuleren bij cliënten? Cliënten hebben soms een beetje hulp nodig om lid te kunnen zijn van een cliëntenraad. • Denk samen na welke onderwerpen uit het huiskameroverleg of werkoverleg geschikt zijn voor de cliëntenraad. • Soms helpt het als je foto’s maakt of iets op papier meegeeft over wat een cliënt wil bespreken. • Je kunt helpen bij het plannen van het vervoer naar een cliëntenraadvergadering. • Stimuleer cliënten dagelijks om hun mening te vormen en te uiten. • Wil je cliënten vertellen over medezeggenschap? Dan kun je het boekje ‘Zo werkt het’ gebruiken. Het boekje bevat begrijpelijke teksten en pictogrammen. Je vindt het boekje op het ZozijnNet bij het Bestuursbureau.

14

woord wil geven voor de rondvraag, grijpt ze in. ,,Ho, dat moet ík vragen. Gerard, wil jij wat zeggen?” Kort daarvoor heeft Jacquelien verteld over hoe ver de nieuwbouw is. ,,Je kan nu al zien dat het huizen worden. Kijk maar eens op Facebook. Daar staan nieuwe foto’s. De volgende keer neem ik een poppenhuis (maquette, red.) mee. Dan zie je hoe het gebouw eruit komt te zien en of bijvoorbeeld je bed goed in je nieuwe kamer past.” De manager legt uit dat straks niet alle medewerkers van Zozijn op dezelfde woning kunnen werken. Het kan dus zijn dat cliënten andere ondersteuners krijgen. Ook legt ze uit dat de nachtdienst straks de was niet meer kan doen. ,,We denken na over hoe we dat gaan doen. Misschien maken we er wel een dagbestedingsproject van.” De ogen van Bas lichten op als hij hoort over de was en hij draait zijn stoel recht. Wij doen de was altijd in de wasmachine, roept hij. Voor Bas is vergaderen moeilijk. Hij ziet zóveel gebeuren. Daar loopt Silvia. En wat een grote auto rijdt daar van de parkeerplaats! Sowieso gaat het nooit lang over hetzelfde onderwerp. Ans vertelt dat ze al zeven keer verhuisd is. Even later blikken de cliënten terug op carnaval. En dat allemaal in korte zinnen en uitroepen die ook voor Jacquelien en Jolanda lastig te ontcijferen zijn. Maar gezellig is het zeker. En dat is heel erg belangrijk, vertelt Jacquelien achteraf. ,,Als we alleen zouden vergaderen kan ik de cliëntenraad wel opheffen. Bijna al deze cliënten hebben cognitief niet het niveau om abstract te kunnen denken. Het is dus best zoeken naar een goede invulling van cliëntmedezeggenschap. Daarom is er onlangs ook een kennismaking met de verwantenraad geweest.” Signalen oppikken Zoals het in de boekjes staat, gaat het niet in Raalte. Daar is Jacquelien eerlijk in. ,,Deze cliënten komen niet uit zichzelf met ideeën. En als ik bijvoorbeeld advies vraag, moet ik een duidelijke keuze voorleggen. Maar dat formele gedeelte is in mijn ogen niet het belangrijkste aan medezeggenschap. Ik neem ze mee in het proces, luister vooral naar wat hen bezighoudt en probeer signalen op te pikken.” Die komen vaak onverwacht en gaan niet altijd over het onderwerp dat op de agenda staat. Zo vertelt Gerard dat hij een nieuwe eerste ondersteuner heeft en dat hij het niet leuk vond dat hij die niet zelf mocht kiezen. ,,Dat neem ik mee in een discussie met de teams. Zulke momenten maken cliëntmedezeggenschap voor mij waardevol”, zegt Jacquelien. Voor Ellen, Gerard, Ans, Wim, Edwin en Bas is de vergadering een echt hoogtepunt. Ze kijken er naar uit en vinden het unaniem ‘leuk’. Al geeft Ellen eerlijk toe: ,,Meebeslissen en meepraten is best moeilijk.” Overleg op hoog niveau De vergadering op RVE-niveau in Raalte is heel anders dan die van de centrale cliëntenraad in Zutphen. Daar gaat het over onderwerpen die alle cliënten van Zozijn aangaan, zoals het inkoopbeleid, grote nieuwbouwprojecten en de begrotingen. Overleg op hoog niveau dus en dat vraagt best wat van de leden in de raad. ,,Je moet begrijpend kunnen lezen, je mening kunnen geven en overweg kunnen met geheimhouding”, vertelt voorzitter Hennie Bannink, die werkt bij textielatelier De Kassei in Lochem.

Zo is medezeggenschap geregeld bij Zozijn •

• • • •

Er zijn 3 soorten cliënten- en verwantenraden: • de RVE-raden bespreken onderwerpen met de managers; • de regioraden bespreken onderwerpen met de directeuren; • de Centrale Cliëntenraad en de Centrale Verwantenraad bespreken onderwerpen met de bestuurder. Elke cliëntenraad heeft een coach die helpt voorbereiden en die ondersteunt tijdens de vergadering. Soms zijn er presentaties of cliëntenversies om moeilijke onderwerpen behapbaar te maken. Zozijn vindt medezeggenschap belangrijk: het hoort bij regie op je eigen leven. Medezeggenschap is een wettelijk recht. Cliënten moeten: • kunnen meepraten over wonen/werken; • geïnformeerd worden; • kunnen adviseren en bij sommige onderwerpen geldt een verzwaard adviesrecht, zoals bij voeding, veiligheid, gezondheid en vrije tijd.

Voor de Centrale Cliëntenraad staat het belang van de cliënt op één, vertelt ze. ,,We hameren er bijvoorbeeld op dat de bezuinigingen niet ten koste mogen gaan van de kwaliteit van de zorg en de veiligheid van cliënten en medewerkers.” De Centrale Cliëntenraad overlegt met de Centrale Verwantenraad en bezoekt ook de regioraden om te horen wat daar speelt. Vijf keer per jaar is er overleg met de bestuurder van Zozijn. ,,Peter Vriesema luistert altijd goed naar ons. We kunnen ook altijd mailen en als het nodig is, is hij bereid om extra langs te komen bij onze vergaderingen.” Wat de cliëntenraad bereikt voor cliënten? Na even denken komt Hennie met het voorbeeld van het boekje ‘Wie betaalt wat?’. De centrale cliëntenraad las het concept en adviseerde: maak een nieuwe versie in begrijpelijke taal. En meer overstijgend: de cliëntenraad wordt nu meer dan vroeger gehoord en cliënten durven voor hun belangen op te komen. Na ruim 1 jaar als voorzitter ziet Hennie dan ook dat medezeggenschap binnen Zozijn steeds beter uit de verf komt. ,,Soms kan het nog beter. Dan horen we dat een manager een beslissing heeft genomen waarvoor eigenlijk een adviesaanvraag gedaan had moeten worden bij een RVE-raad. Daar zeggen we wat van. Maar we zijn op de goede weg.”

15

ACTUEEL

Redactie Thea Tiemessen, Zorgbemiddelaar Dagbesteding & werken De Liemers [email protected]

Voor één avond een lady dankzij Verwenzorg Cliënten die een hele dag als ster worden behandeld. Of die zich tijdens een Ladies Avond laten verwennen door een kapper, visagist of pedicure. Onder de naam Verwenzorg Zozijn worden sinds vorig jaar activiteiten georganiseerd die gericht zijn op het ontspannen laten genieten van een groep cliënten. Drijvende kracht achter Verwenzorg is Hakima Bouazza, die werkt op De Lathmer. Ze maakte bij haar vorige werkgever kennis met het concept en was meteen enthousiast. ,,Het is bekend dat persoonlijke aandacht en gezelligheid zieke en kwetsbare mensen goed doet. Door de verzakelijking binnen de gezondheidszorg is de aandacht hiervoor naar de achtergrond geschoven. Verwenzorg compenseert dit gemis door leuke activiteiten voor cliënten te organiseren.’’ Als woonondersteuner zag ze ook binnen Zozijn voldoende mogelijkheden voor Verwenzorg. Na het schrijven van een plan van aanpak kreeg ze toestemming om vier keer per jaar een activiteit te organiseren. Gestart werd met een Ladies Avond, waarbij familie en vrijwilligers werden ingeschakeld en lokale bedrijven werden benaderd om de avond te sponsoren met schoonheidsproducten en lekkere hapjes. Ook werden kappers, pedicures en schoonheidsspecialisten gevraagd om kosteloos mee te werken. Vervolgens werden zo’n vijftien meiden via hun begeleiders persoonlijk uitgenodigd. Benieuwd naar de reacties en ideeën van Anouk en Tessa? Lees verder op ZozijnNet!

René Hindriks, Gedragswetenschapper in Regio Oost-Veluwe [email protected] Karen Breukers, Communicatieadviseur met aandachtsgebied stelselwijzigingen [email protected] Jochem Kleerebezem, Projectleider Financiën & Control [email protected] Petra Boerboom, Unitleider P&O Salland, De Graafschap, Op Pad en inzendbureau [email protected] Diane Onnink, Secretaris Raad van Bestuur en Manager Bestuursbureau [email protected] Jolanda Stortelder, Communicatieadviseur [email protected] Majorie Rengerink, Communicatieadviseur (hoofdredacteur) [email protected]

Teksten en productie Hiemstra Publiciteit Barneveld www.hiemstrapubliciteit.nl

100% gerecycled papier

Anouk en Tessa vonden het erg leuk om een modeshow te lopen.

Tiny van Kessel, Coördinerend ondersteuner in Raalte [email protected]

ZO! Dat vind ik ervan • Welk cijfer geef jij de ZO!? • En wat moeten we doen om dat 1 punt hoger te maken? Dat is wat we als redactie graag van je willen weten nu nummer 7 voor je ligt. Elke redactievergadering voeren we discussies over onder andere de inhoud, toon en vormgeving. Daarin mag jouw mening niet ontbreken. Geef je antwoord voor 1 mei. Dat kan zo:

• Op het Forum van het ZozijnNet, bij: ZO! Dat vind ik ervan. (Dat is nu nog alleen beschikbaar voor medewerkers.) • Stuur een mail naar [email protected]. • Of reageer met de antwoordkaart die je vindt bij deze ZO! Als dank verloten we onder de inzenders 3 presentjes van Zozijn-ateliers.

16

16