Jaargang 17, nummer 2 november 2015

Jaargang 17, nummer 2 november 2015 Deze nieuwsbrief is een uitgave van KinderRijk. NieuwsRijk doet verslag van ontwikkelingen en alledaagse gebeurtenissen bij KinderRijk.

Adresgegevens hoofdkantoor Bovenkerkerweg 4 Postadres: Postbus 2027 1180 EA Amstelveen Tel.: 020 426 08 88 Fax: 020 426 08 89 E-mail: [email protected] Internet: www.kinderrijk.nl

Inhoud Redactioneel 2 Waar staat papa? 3 Ga zelf maar eens op de commode liggen! 6 Martijn van der Kroef: ambitie en plezier 8 Spotlight 10 Ouder bij 11 Op het potje 12 In ’t kort 14 Column 16

Vertrouwen in de toekomst Eindelijk aandacht voor het jonge gezin We hebben er lang op moeten wachten. Maar eindelijk is er weer eens positief nieuws te melden over de kosten van kinderopvang. Vanaf volgend jaar zijn ouders minder geld kwijt aan kinder­ opvang dan nu het geval is. Het kabinet presenteerde dit fiscale plan met Prinsjesdag. Voor een gezin met twee kinderen en drie dagen opvang kan dit bijvoorbeeld wel honderd euro per maand gaan schelen! Deze tegemoetkoming aan jonge gezinnen gaat de schatkist zo’n 290 miljoen euro per jaar kosten, liet het kabinet weten. Het lijkt een aardig bedrag en dat is het ook. Het is echter goed te bedenken dat met deze maatregel een achteruit­ gang teruggedraaid wordt, die ditzelfde kabinet eerder heeft ingevoerd. Duurzame regeling betaalt zich terug Maar ik wil hier niet alleen cynisch over doen, want er zijn ook positieve ontwikkelingen. In de media namelijk lees en hoor je steeds vaker over de meer­ waarde van kinderopvang voor het jonge kind. Kinderopvang wordt niet meer sec gezien als een instrument om vrouwen naar de arbeidsmarkt te krijgen of als een gemakkelijke voorziening voor ouders. Het belang voor kinderen krijgt meer nadruk. Men ziet hoe zinvol het is dat kinderen de mogelijkheid krijgen om sociale vaardigheden te oefenen. In de kleine gezinnen van tegenwoordig zijn die veel moeilijker op te pikken. Ook de talige omgeving die kinderopvang al aan heel jonge kinderen biedt, is goed voor hun ontwikkeling en bevordert de integratie. Kortom, het besef dat kinderopvang zich op termijn volop terugbetaalt wordt meer en meer gemeengoed. En juist dit algemeen belang van de kinderopvang voor de ontwikkeling van ieder kind rechtvaardigt mijns inziens

een regeling in Nederland die duur­zamer is dan die we de afgelopen jaren zagen. Afscheid van KinderRijk Graag laat ik u persoonlijk weten dat ik besloten heb om na twintig boeiende jaren bij KinderRijk, begin 2016 afscheid te nemen van deze prachtige organisatie. Ik heb mij in die twintig jaar nog geen dag verveeld en steeds weer genoten van de contacten met u, de kinderen en onze geweldige mensen (zie ook het interview op pagina 8).

De Raad van Toezicht heeft, in goed overleg met het managementteam en de ondernemingsraad, in Bart Elenga een goede opvolger gevonden, die zijn sporen reeds verdiend heeft in bestuurs- en managementfuncties in de kinderopvang en daarbuiten. In de wetenschap dat KinderRijk financieel gezond is en dat de economie en de kinderopvang weer enigszins in de lift zitten, geef ik vol vertrouwen het stokje aan hem over. Martijn van der Kroef Bestuurder KinderRijk

3 Waar staat papa? Heeft een grotere betrokkenheid van vaders een positieve invloed op kinderen? Zijn vaders met kinderen gelukkiger dan kinderloze mannen? Welke ruimte moeten moeders geven aan vaders? Renske Keizer, bijzonder hoogleraar vaderschap aan de Universiteit van Amsterdam, vertelde aan ouders van KinderRijk over de unieke rol die vaders vervullen in onze samenleving en de invloed die vaders uitoefenen op de ontwikkeling van hun kinderen. Door: Nicole Jansen Hendriks ‘Vaders zijn gelukkiger dan kinderloze mannen. En ze leven langer en gezonder.’ Renske Keizer, bijzonder hoogleraar vaderschap durft die uitspraak wel aan. Het is namelijk wetenschappelijk bewezen. Maar dat op zich was niet de reden voor KinderRijk om Renske Keizer uit te nodigen voor een lezing tijdens de Week van de Opvoeding. ‘Vaders staan volop in de schijnwerpers, van maatschappij én wetenschap,’ vertelt Tine Oudshoorn, directeur kindcentra bij KinderRijk. ‘Steeds meer vaders zijn actief betrokken bij de opvoeding. Dat zien we ook bij KinderRijk. Als je het vergelijkt met tien jaar geleden, zien we dat ze nu steeds vaker de kinderen brengen en ophalen en avonden bezoeken over pedagogische onder­werpen. Ik zie een duidelijke verandering wat dat betreft. Bij KinderRijk vragen wij ons dan af: Wat kunnen wij vaders bieden? Wat is over vaderschap bekend in de weten­schap? Deze vragen én een tip van de voorzitter van de ouderraad, Marc Thomas, brachten ons bij hoogleraar Renske Keizer. Marc Thomas had een lezing van haar gehoord en was daar als vader zeer door geïnspireerd. Dat wilden we de ouders van KinderRijk ook laten meemaken.’ Stoeien en grenzen verleggen ‘Uit onderzoek weten we dat de betrokken­ heid van vaders bij de opvoeding belangrijk is’, vertelt Renske Keizer. ‘Het is goed voor het welbevinden van het kinderen. Ze voelen zich gelukkiger, hebben minder problemen

op school, vertonen socialer gedrag en spijbelen minder. Jongens leren beter omgaan met agressie en meisjes worden ambitieuzer. Dat komt bijvoorbeeld doordat vaders meer stoeien met kinderen en meer risico’s nemen in het spel. Ze leren hun kinderen hun grenzen te verleggen en hun agressie te reguleren. Recent onderzoek suggereert ook dat betrokken vaders leiden tot een betere taalontwikkeling van het

kind. Vaders gebruiken meer abstracte woorden en actieve werkwoordsvormen, en slaan een volwassener toon aan tegen hun kind.’ Natuurlijk zijn dit maar enkele aspecten van het vaderschap. Er valt nog veel te onderzoeken. Renske Keizer onderzoekt bijvoorbeeld de invloed van de betrokken­ heid van vaders op de schoolprestaties en het aangaan van relaties met  >>>

> > > leeftijds­genootjes. Omdat veel onderzoek uit Amerika, Engeland en Australië afkomstig is, kijkt zij ook speciaal naar de Nederlandse situatie. Mannen doen het er een beetje bij ‘Nederlandse mannen bemoeien zich van oudsher weinig met de opvoeding van de kinderen’, vertelt Renske Keizer. ‘In Europa bungelt Nederland nogal onderaan. Het heeft te maken met onze cultuur en geschiedenis. Wij zien hier de moeder als belangrijkste opvoeder; de mannen doen het er een beetje bij. Bij ons heerst nog steeds een sterke moederschapideologie: als vrouw moet je borstvoeding geven en je bent een slechte moeder als je je kind meer dan drie dagen per week naar de opvang brengt. Veel moeders werken dan ook parttime

- of helemaal niet. In het buitenland zijn werkende moeders veel vaker vijf dagen van huis. Bovendien was het Nederlandse stelsel zo ingericht dat de man kostwinner was en zijn inkomen in principe voldoende was om een heel gezin te onderhouden. Nog steeds is de gemiddelde man in Nederland minder betrokken bij zijn kinderen. Wel hebben steeds meer mannen de laatste jaren een papadag, een dag die zij vaak zien als het moment waarop ze hun opvoedtaken uitvoeren. ‘Die term klinkt erg ouderwets, wat wel aantoont dat het voor Nederlandse mannen blijkbaar uitzonderlijk is om voor de kinderen te zorgen.’ Geven en nemen Renske Keizer benadrukt dat het echt niet alleen aan de vaders ligt. We komen nu

Vader & zoon Door: Adrie van Gerve Vader Burak Öktem (39) en zoon Koray Öktem (7) ‘Mijn vader houdt van autorijden en praat de hele dag met mensen over hun carrière’, typeert Koray zijn vader. ‘Maar hij speelt ook graag spelletjes met mij en in het weekend wil hij graag met z’n allen ergens heen gaan of chillen op de bank.’ Dat laatste komt goed uit, want Burak vertelt dat Koray houdt van spelen met de iPad op de bank. ‘Maar ook van tekenen en knutselen en van buiten spelen met de buurmeisjes.’ Beiden houden ze van huisdieren. ‘Mijn vader houdt van honden en van vissen’, vertelt Koray. Er zijn een paar woorden die je vaak hoort in huize Öktem, want volgens Koray zegt zijn vader heel vaak: kom op! Eigenlijk overal voor. Volgens Burak zegt Koray vaak: boeien! Burak is blij met de BSO want Koray heeft het daar fijn en heeft veel vriendjes op de BSO. Koray met zijn vader Burak

eenmaal uit die cultuur waarin mannen werken en vrouwen voor de kinderen zorgen. ‘Doordat zoveel moeders parttime werken en relatief veel tijd thuis met hun kinderen doorbrengen is er minder ruimte voor vaders. Mannen willen vaak graag meer tijd met hun kinderen doorbrengen, maar veel vrouwen zijn huiverig om ruimte af te staan. Er zijn vrouwen die zeggen: je komt op mijn terrein, je moet het op mijn manier doen. Terwijl er ook andere manieren zijn. Ik vind het belangrijk dat vrouwen meer ruimte geven wat dat betreft, maar ook dat de mannen meer ruimte gaan nemen.’ Beleid in Nederland In het buitenland stapelt het onderzoek zich op, waaruit blijkt dat betrokkenheid van vaders positief uitpakt voor de

5 kinderen, het gezin, de vader zelf en op de langere termijn ook voor de overheid. Toch is Nederland zeer karig met het treffen van voorzieningen. ‘Twee dagen betaald kraamverlof voor Nederlandse vaders is veel te weinig’, meent Renske Keizer. ‘Dan heb je één dag om bij de bevalling te zijn en één dag om je kind aan te geven bij de burgerlijke stand. De aanwezigheid van een vader is essentieel voor kinderen in hun eerste levensjaren, vaders ontwikkelen zo een betere band met hun kinderen. De Europese Commissie adviseerde anderhalf jaar geleden om twee weken vaderschapsverlof te geven. Nederland ging niet verder dan het verlof uit te breiden met drie dagen, maar ook dat zet geen zoden aan de dijk en is bovendien onbetaald. Welke boodschap geef je

daarmee?’ (Het kabinet wil het betaald partnerverlof uitbreiden van 2 naar 5 dagen. Dit staat in de begroting 2016 van het ministerie van SZW [red.]) Een studie wijst uit dat dertig procent van de Nederlandse vaders eigenlijk meer betrokken wil zijn bij hun kinderen, maar ze kunnen het zich niet veroorloven minder te gaan werken. Mannen die dat wel financieel aankunnen, zijn vaak huiverig om hun werkgever om een papadag te vragen. Ze krijgen dan meteen een stigma, komen minder carrièregericht over. We zouden een cultuur moeten creëren waarin je heus niet ontrouw bent aan je werkgever als je voor je kind wilt zorgen.’ Gelukkige kinderen Toch blijkt uit ander onderzoek dat Nederlandse kinderen gelukkiger zijn

dan kinderen in andere Europese landen. Dat maakt dat Renske Keizer voorzichtig is met het geven van adviezen. ‘Op basis van buitenlandse literatuur lijkt het erop dat we in Nederland nog behoorlijk aan de slag moeten om vaders meer te betrekken bij de opvoeding. Maar omdat Nederland zo anders is dan andere landen moet er eerst ook hier onderzoek worden gedaan. Misschien moeten we daarna wel accepteren dat de status quo in Nederland voldoende is. Op basis van eerder onder­zoek zeg ik: laat de overheid de juiste voorwaarden scheppen. En zorgen dat gezinnen waarin vaders actief betrokken willen zijn bij de opvoeding, er niet financieel op achteruitgaan. Dan kunnen ouders onderling overleggen hoe ze dat invullen.’

Vader Sean Senecal, (41) en zoon Sidney Senecal (8) ‘Sidney houdt van voetbal, iPad spelletjes, luisteren naar top-40 nummers en is graag met zijn vrienden buiten’, vertelt Sean over zijn zoon. Die iPad en het voetbal hebben ze gemeen, hoewel Sidney vertelt dat zijn vader er niet goed tegen kan als hij met de iPad speelt. Daarnaast houdt vader Sean ook van uitgaan met zijn vrienden, weet Sidney te vertellen: ‘En hij zou heel graag Beyoncé een keer willen ontmoeten, dat vindt ie de mooiste vrouw ter wereld.’ Vader Sean denkt dat Sidney zijn grote voetbalheld Lionel Messi een keer zou willen ontmoeten. ‘Er hangt al een grote poster van hem in zijn kamer. Wie weet, misschien voetballen ze ooit samen.’ Vader heeft trouwens een hekel aan honden. En hoewel hij volgens Sidney eigenlijk helemaal niet van huisdieren houdt, hebben zijn kinderen wel een cavia gehad. Sean: ‘Hij heeft een tijd geleden de cavia (Tumtum) van zijn grote zus op zijn kamer gekregen en vond het erg leuk voor hem te zorgen.’ We zijn benieuwd hoe vaak Sidney op tijd op bed ligt. ‘Want,’ weet Sean, ‘daar houdt hij niet van!’ Sidney met zijn vader Sean

Ga zelf maar eens op de commode liggen! Je ligt met een spannend boek heerlijk in het zonnetje op je badhanddoek. Plotseling word je uit het niets opgetild door een reus die je zachtjes, maar geheel onverwacht, in het zwembad dompelt. Je schrikt je een ongeluk en de volgende keer kijk je wel mooi uit, daar op die handdoek bij het zwembad. Door: Heidi Schaefer Het verhaal in het intro lijkt bizar. Toch komt het overeen met wat een baby kan ervaren als hij plotseling zonder aankondiging wordt opgetild. Hoe ervaart een baby nou eigenlijk de wereld om zich heen? Wat gebeurt er allemaal in dat hoofdje? Vragen over opvoeding Bij KinderRijk merken we dat ouders veel vragen hebben over opvoeding. Bijvoorbeeld: wat moet mijn baby kunnen als hij zes maanden is en hoe is dat dan bij acht maanden? Of: mijn baby schrikt zo snel, moet ik me zorgen maken? En dan zijn er nog duizend andere vragen. Veel van die vragen komen aan de orde in de interactieve babycursus ‘Opvoeden begint bij jezelf. Ga maar eens op de commode liggen’ gegeven door Marjo Severijn, locatiemanager en baby-expert, en Marrit Rienstra, assistent-locatie­ manager. Het algemene thema is: hoe help je je kind om zich zo vrij en blij mogelijk te ontwikkelen? Marjo: ‘Met deze cursus hebben we de mogelijkheid om aanstaande en kersverse ouders te informeren over de visie van KinderRijk op baby’s. KinderRijk heeft zich laten inspireren door het gedachtengoed van pedagoog Emmi Pikler en van hieruit een eigen methodiek ontwikkeld. In alle babygroepen zie je dit terug. Het leidt tot zelfstandige en tevreden baby’s. Ze krijgen veel aan­ dacht tijdens verzorgings- en voedings­ momenten, afgewisseld met veel vrije

Hazel met haar moeder Sandra bewegingsmogelijkheden en passende en uitdagende materialen om mee te spelen. Doordat we veel met de kinderen praten en onze handelingen benoemen, weten kinderen waar ze aan toe zijn. Dit geeft rust en zelfvertrouwen. Onze methodiek past eigenlijk bij alle leeftijden omdat we uitgaan van de mogelijkheden en competenties van het kind.’ De wereld van het kind Sandra Vermeulen, moeder van Hazel (tien maanden) volgde de babycursus en heeft haar opgedane kennis meteen toegepast: ‘Pikler was helemaal nieuw

voor me, maar het sprak me meteen aan. Eigenlijk is het allemaal heel vanzelf­ sprekend. De kern is: pas als je kind het zelf kan, doe jij het ook. Hazel kan nog niet zitten, dus ik zet haar nu ook niet zelf neer. Ik kijk naar wat ze wel kan en hoe ze dingen oplost. Ze kan al wel staan. Tijdens de cursus namen ze de fases in de ontwikkeling van het jonge kind met ons door. Ze bespraken bijvoorbeeld waarom de mogelijkheid om te kunnen rollen voor kinderen zo belangrijk is. Als Hazel op een kleed ligt, krijgt ze de ruimte en de vrijheid om te bewegen en te ontdekken. Ze wordt niet belemmerd in haar bewegingen,

7

zoals bij een wipstoel. Ook weet ik nu dat sommige kinderen een fase overslaan, zodat ik me niet druk maak over dat zitten. Dat geeft heel veel rust: zij krijgt de tijd en ik neem de tijd. Ik heb ook geleerd me te verplaatsen in de wereld van mijn kind. Dat vond ik een echte eyeopener. Dan begrijp je het belang van het benoemen van je handelingen. Het werkt gewoon om tegen je kind te zeggen dat je even naar de keuken gaat en zo weer terugkomt. Ik merk het aan Hazel. Ze weet waar ze aan toe is en dat ik weer terugkom, dat geeft haar zelfvertrouwen. Ik probeer in het contact met haar ook alles met aandacht te doen. Ik zoek oogcontact, kijk haar echt aan. Dat wil je zelf toch ook als je met iemand praat? En ik vraag me bij afspraken die ik maak nu ook vaker af of het wel leuk is voor Hazel? Als het alleen leuk voor mij is, dan doen we het niet. Voor je een kind krijgt, heb je vaak wel al een idee hoe je het wilt aanpakken, maar je krijgt geen handleiding, je probeert het vooral zo goed mogelijk te doen. Door Marjo en Marrit weet ik nu waarom iets werkt. Deze kennis, die ik

inmiddels ook breder kan toepassen, is voor mij een belangrijk handvat geworden.’ Kennis delen met ouders Marjo Severijn vertelt graag waarom KinderRijk deze interactieve cursus aan ouders aanbiedt: ‘De eerste levensjaren van een kind zijn enorm belangrijk voor zijn ontwikkeling. Het zijn de meest intense jaren, er gebeurt zoveel. Indrukken en ervaringen zijn nieuw en onvoorspelbaar. Kleuren, geluid, licht, pijn, plezier, alles komt met volle kracht binnen op onver­ wachte momenten. Dat vraagt veel van ouders. Daarom vinden wij het een goede zaak om ouders die dat willen, hierbij te ondersteunen en onze kennis en kunde te delen. We merken ook dat ‘onze’ ouders opener zijn in de problemen die ze onder­ vinden met de opvoeding en dat ze open staan voor adviezen.’ Genieten Marjo weet als geen ander dat het soms tijd en geduld kost om bepaalde gewoontes los te laten. ‘Wie trekt er zich nou niets aan van opmerkingen die een

ander over je kind maakt? Of van de goede raad van je eigen moeder die zelf vier kinderen heeft grootgebracht die allemaal goed terecht zijn gekomen en altijd heel tevreden waren in het wipstoeltje? Dat vraagt zelfvertrouwen om het anders, op je eigen manier te doen. Eigenlijk tellen de uit grootmoeders’ tijd stammende regels rust, reinheid en regelmaat nog steeds. Deze vullen wij aan met ruimte en responsiviteit. Vooral dat laatste is echt heel belangrijk, benoemen wat je doet en ook wat je je kind ziet doen. Ik wil ouders graag meegeven dat kijken naar kinderen leuker is dan welke TV serie ook. Het kan een paar tellen duren voordat kinderen reageren, maar ze reageren altijd. Door vertrouwen in je kind te hebben – en het vooral niet te vergelijken met andere kinderen – kun je veel meer genieten van het ouderschap. Een kind hoeft in het eerste jaar nog niet te zitten, kruipen, lopen. Als ze de tijd krijgen om zich in eigen tempo te mogen ontwikkelen komt het allemaal vanzelf.’ Nieuwe babycursus op 12 november De eerstvolgende babycursus staat gepland op 12 november op KDV MacGillavrylaan in Amsterdam. De cursus is gratis en voor iedereen toegankelijk. Reserveer een plek via www.kinderrijk.nl.

Baby-expert Marjo (rechts) en Marrit

Bij het vertrek van Martijn van der Kroef

Ambitie en plezier

Na twintig jaar verlaat Martijn van der Kroef, directeur/bestuurder van KinderRijk, de organisatie. Trots en tevreden kijkt ze terug. In die twintig jaar is er veel gebeurd. De organisatie werd onder haar leiding drie keer zo groot, professionaliseerde, werd bekend met de KinderRijk-pedagogiek en werkt intensief samen met alle scholen in Amstelveen. ‘Ik heb veel kunnen realiseren van de doelen die ik mij twintig jaar geleden stelde, mede dankzij betrokken ouders en medewerkers.’ Door: Lida Schepers Twintig jaar geleden begon Martijn van der Kroef als directeur van KinderRijk. Voor haar was deze functie een logische stap in haar carrière. In de twee functies die zij daarvoor had, – coördinator van de stichting Tegen haar Wil en vervolgens beleidsmedewerker bij Arachne, een vrouwenadviesbureau voor de overheid – was zij al sterk betrokken bij de kinder­ opvang en de positie van werkende vrouwen. Met een opleiding in pedagogiek en management had ze een ideale achtergrond. ‘Ik kon dat werk alleen maar doen omdat mijn eigen kinderen toen op de crèche zaten’, vertelt Martijn. ‘Mijn man en ik hadden beiden een drukke baan en kozen bewust voor een plek op de gesubsidieerde opvang, zoals dat toen nog heette. Daar konden wij onze kinderen veilig achterlaten en in het weekend genoten we drie dagen van het samenzijn als gezin.’ Keuze voor gezamenlijkheid KinderRijk is oorspronkelijk opgericht door Amstelveense ouders als Stichting Kinderdagverblijven Amstelveen. Toen Martijn twintig jaar geleden begon was het een andere organisatie dan nu: ‘De betrokkenheid van ouders is er nog steeds, zij het minder dan in het begin. De organisatie was in de eerste twintig jaar van haar bestaan al sterk gegroeid, de omvang was bij mijn aantreden met

zo’n tweehonderd medewerkers, ongeveer een derde van wat hij nu is. De vestigingen waren onderling erg verschillend en een eenduidige visie ontbrak. Er werkten wel veel goede en gemotiveerde mede­werkers. We hebben onszelf toen de vraag gesteld of we verder wilden als één organisatie die in alle vestigingen vanuit dezelfde visie zou werken of als een soort franchise­ organisatie. Unaniem is toen gekozen voor de eerste optie, meer gezamenlijkheid, meer leiding en daarmee een duidelijke koers voor het personeel.

We zijn toen gestart met een visie op kinderen en ons pedagogisch beleid en tegelijkertijd met het organisatiebeleid. Er lag dus een forse uitdaging waaraan ik met veel plezier en ambitie heb gewerkt.’ De lat ligt hoog Betrokkenheid van ouders is iets wat Martijn sterk aan het hart ligt. ‘In die twintig jaar is er wel een beweging geweest waarin ouders een aantal jaren wat meer op afstand waren. Dat had te maken met de professionaliseringsslag die we door­

Twaalf jaar geleden, Dag van de leidster op BSO Laan Rozenburg

9

2014, opening KDV Nicolaas Tulplaan maakten. We vulden de ouderparticipatie meer functioneel in. We luisterden wel goed naar ouders, maar dachten: we regelen het voor jullie. De laatste jaren hebben we de banden weer sterker aangehaald en ik ben heel blij dat ouders weer dichterbij staan op het moment: we doen het voor hen en voor hun kinderen. Ouders leggen de lat hoog, net als wij. Dat bepaalt mede de kwaliteit van KinderRijk. De laatste jaren verschuift de ouder­ inspraak weer meer naar de vestigingen. De ouder­betrokkenheid speelt zich daar af. Wat organisatiebreed gelijk blijft is onze stevige visie op kinderen, hoe een kind zich ontwikkelt en wat daarvoor nodig is. De pedagogisch medewerkers hebben overal dezelfde peda­gogische kennis. Ze hebben allen dezelfde scholing gevolgd, dezelfde communicatietraining gehad en dezelfde kennis opgedaan over de ont­ wikkeling van kinderen. Maar per vestiging kan het er toch wat anders uitzien en

dat is prima. Ik vind het mooi dat ouders per vestiging hun eigen inspraak hebben en betrokken zijn op hoe het team het daar doet. Ik vind het goed te ervaren dat ouders meer en meer een beroep doen op de pedago­ gische deskundig­heid van onze mede­ werkers. In deze tijd van kleinere gezinnen, minder familiaire banden, drukke banen en individualisering is het logisch dat ouders soms wat meer behoefte hebben om even te sparren met iemand die hun kind goed kent en deskundig is. Samen met onderwijs De laatste tien jaar heeft KinderRijk zich ten doel gesteld zo intensief mogelijk de samenwerking met onderwijs te zoeken. Martijn: ‘We hebben daar al heel lang een visie op. Als je van kinderen houdt en je bekijkt de wereld vanuit hun perspectief, dan is het logisch om de dagen rondom dat kind te organiseren. Dan kan het niet

zo blijven dat we eerst vóór school een stukje opvang doen en dan weer tussen de middag en dan weer ná school. Toen de motie Van Aartsen/Bos in 2007 de scholen verplichtte tussen 7.30 uur en 18.30 uur buitenschoolse opvang te organiseren konden wij daar dan ook goed op inspelen. Wij waren al in gesprek met de scholen in Amstelveen. De laatste twee jaar is met name de BSO gegroeid, ondanks de crisis. Dat heeft er veel mee te maken dat ouders het prettig vinden dat we in de school zitten en daar heel mooie eigen ruimtes hebben. Op sommige plaatsen werken we intensief samen, bijvoorbeeld op de Zuidas en in Kindercampus King, waar we samen met de school medewerkers in dienst hebben. Naast de tussenschoolse en naschoolse opvang doen ze aanvullende activiteiten in de klas. Een win-win situatie voor iedereen. Voor de kinderen die door de dag heen dezelfde gezichten zien, voor de peda­ gogisch medewerkers die hiermee een interessantere baan hebben en voor de ouders die hun kinderen naar één plek kunnen brengen en te maken hebben met een vast team. Een stap verder Martijn kan uren enthousiast vertellen over alle ontwikkelingen van de afgelopen jaren. Over management, pedagogiek, ouders, medewerkers. Tevreden en in de weten­ schap dat ze de organisatie goed achter laat draagt zij KinderRijk vol vertrouwen over aan haar opvolger Bart Elenga. ‘Hij is een jonge directeur die de sector kent en goed past bij onze ouders. Hij heeft veel aandacht voor pedagogiek, is financieel en inhoudelijk sterk en heeft veel vernieuwende ideeën over de kinderopvang. Met zijn enthousiasme en inzet zal hij KinderRijk weer een stap verder brengen. Ik kijk terug op een mooie periode in mijn leven en wil graag alle ouders en mede­werkers bedanken voor hun inzet. Zij maakten het mede mogelijk mijn ambities vorm te geven en KinderRijk te maken tot wat het nu is.’

Spotlight

Bij KinderRijk werken pedagogisch medewerkers met een bijzondere achtergrond. In deze rubriek stellen wij ze aan u voor. Deze keer Suzanne Otter, pedagogisch medewerker op Kindercampus Zuidas.

Kindercampus meer dan brede school Door: Yvette de Mes-Schouten Toen Suzanne Otter de advertentie ‘pedagogisch medewerker integraal kindcentrum gezocht’ zag, wist ze het direct: dit is dé baan voor mij! Het sprak haar aan dat in het kindcentrum aan de Zuidas, ook wel kindercampus genoemd, alle vormen van opvang en onderwijs samen zijn onder­ gebracht en dat beiden één missie en visie op leren en ontwikkelen hebben. ‘De pedagogisch medewerkers zijn multi-

inzetbaar, zowel bij KinderRijk als in het onderwijs’, vertelt Suzanne. ‘Dat gaat dus veel verder dan een brede school, waar weliswaar meerdere partijen in één gebouw zitten, maar daar houdt het vaak mee op.’ Ook in de klas ‘In het gebouw zitten een kinderdagverblijf, peuteropvang en voor-, tussen- en buiten­ schoolse opvang. Ik ben breed inzetbaar en werk samen met mijn collega Wilma op de peuteropvang en de tussen- en buiten­ schoolse opvang. Daarnaast sta ik een uur per dag in de klas. Daar ondersteun ik de leerkracht met werkjes of houd de kinderen aan het werk als de leerkracht remedial teaching (hulp aan kinderen met leer­ problemen [red.]) aan een leerling geeft.’ De multi-inzetbaarheid is fijn voor de medewerkers, daardoor kennen ze de kinderen goed. Voor de kinderen en ouders brengt het geborgenheid en een gevoel van veiligheid met zich mee. ‘Er is overleg tussen leerkrachten en pedagogisch medewerkers over de samenwerking. En ook over kinderen waar extra zorg voor is, ouders worden hier altijd bij betrokken.’ Belangrijk voor peuters Naast de tussen- en buitenschoolse opvang werkt Suzanne dus ook met de peuters van twee tot vier jaar. Op de peuteropvang

wordt VVE aangeboden, een programma voor voor- en vroegschoolse educatie. Suzanne: ‘Dit is belangrijk voor peuters en zeker voor kinderen die thuis anderstalig worden opgevoed. Sommige van deze kinderen komen op indicatie naar deze halve dagopvang. Maar uiteraard is de opvang er voor iedereen en is VVE, waarbij veel nadruk ligt op taal, goed voor elk kind. Ook voor Nederlands sprekende kinderen. De peuteropvang is groeiende, door de internationalisering van de regio waarin we wonen, komen er steeds meer anderstalige kindjes bij.’ Ontwikkeling stimuleren Suzanne vindt het echt geweldig om aan de basis van dit kindcentrum te staan en te helpen met de opbouw ervan. ‘Er komen nog BSO-groepen bij en we hopen ook de voorschoolse opvang uit te breiden. Ook hebben we nog veel ideeën om de ontwikkeling van de kinderen te stimuleren. De leerkrachten zijn er vooral voor het lesprogramma en hebben pedagogiek als vak tijdens de lerarenopleiding gehad. De medewerkers bij KinderRijk zijn opgeleid tot pedagogisch medewerker of pedagoog. We kunnen elkaar dus geweldig aanvullen en van elkaar leren. Ik heb veel zin om al die uitdagingen op te pakken en mee te werken aan de ontwikkeling van Kinder­ campus Zuidas’, aldus een enthousiaste Suzanne!

11 Ouder bij…

In deze rubriek laten wij u kennismaken met ouders van KinderRijk. Waarom brengen ze hun kind bij KinderRijk? Wat doen ze in het dagelijks leven en wat vinden ze van bijvoorbeeld kinderopvang, KinderRijk of andere zaken die ze tegenkomen in de opvang.

Een bijzondere situatie Door: Yvette de Mes-Schouten ‘Ik ben me zeer bewust van het feit dat Mikhail door mij alleen wordt opgevoed en denk vaak na over hoe ik de rol van zowel papa als mama het beste kan invullen.’ Aan het woord is Dasten Smit, vader van Mikhail. Zijn zoon heeft het eerste deel van zijn leven bij zijn moeder in Suriname gewoond. Anderhalf jaar geleden kwam hij naar Nederland en kreeg Dasten de volledige zorg over zijn zoontje. ‘Het is een bijzondere situatie, maar ik zou het niet anders willen.’ Dasten werkt als cardioloog in opleiding in het VU ziekenhuis. KinderRijk vestiging KDV Boechorststraat ligt daar heel dichtbij, dus dat maakt het combineren van werk en zorg iets gemakkelijker. ‘Toen Mikhail net geboren was zat hij op een crèche in Amstelveen, terwijl ik toen in het Sint Lucas Andreas ziekenhuis in Amsterdam West werkte. Nadat Mikhail terugkeerde uit Suriname heb ik hem daar in overleg met zijn moeder nog een tijdje naar toegebracht. Dat was wel even heel pittig, verre van ideaal. Ik moest altijd op tijd weg om Mikhail daar te gaan halen. Toen ik overgeplaatst werd naar de VU heb ik mijn zoon dan ook ingeschreven bij KinderRijk.’ Werk en privé Het combineren van werk en privé is voor de meeste ouders best lastig, laat staan als je het helemaal alleen moet doen. ‘Ik werk parttime, wat betekent dat ik niet alle uren beschikbaar ben die men ‘normaal’ van een arts verwacht. Overigens wordt een werkweek van veertig uur al niet eens als fulltime gezien in het ziekenhuis. In goed

overleg hebben we het kunnen regelen. Overigens blijft het wel moeilijk om op tijd weg te gaan om mijn zoon te halen, want ja een patiënt kun je niet laten wachten.’ Toch zou Dasten de zorg voor zijn zoontje voor geen goud willen missen en staat hij volledig achter de beslissing het zo te doen. Mikhail ziet zijn moeder zo vaak als mogelijk. Het is uitdagend voor de kleine man, want zijn ouders merken wel dat hij redelijk uit zijn doen is als hij weer een tijdje in Suriname is geweest. Luisterend oor ‘Wat ik prettig vind aan KinderRijk en de vestiging is de duidelijke en eerlijke communicatie, bijvoorbeeld als je iets doet wat peda­ gogisch misschien niet zo handig is. De kinderen van KDV Boechorststraat komen weleens spelen in Kinderstad van het VUmc. Toen ik wist dat Mikhail daar zou zijn, ben ik even om het hoekje gaan gluren. Dat ging goed totdat hij me in de gaten kreeg. Ik werd plotseling opge­ roepen en was snel weer weg. Later hoorde ik dat Mikhail daarvan de rest van de dag behoor­lijk van slag is geweest. Geen handige actie dus en eigenlijk wist ik dat zelf ook wel. Maar ja, als je kind zo dicht bij is wil je hem toch even zien. Op een zeer correcte manier legde de

pedagogisch medewerker uit waarom ik dat voortaan beter niet kon doen.’ Over het algemeen vindt Dasten het prettig om een luisterend oor te hebben of advies in te winnen, zeker omdat hij thuis niet direct een klankbord heeft. Hij volgde zelf een cursus om zich zo goed mogelijk voor te bereiden op het opvoeden. ‘Het is heel prettig als ik af en toe even kan sparren met iemand. Dit lukt gelukkig heel goed met de pedagogisch medewerkers van KinderRijk!’

Op het potje Als moeder en psycholoog heeft Debby Mendelsohn veel ervaring met alle facetten van de ontwikkeling van kinderen. Eén onderwerp, zindelijkheid, had al een tijd haar speciale interesse. Onlangs vertelde ze aan een grote groep KinderRijk-ouders in Amsterdam hoe je heel praktisch de stap van luier naar potje eenvoudiger maakt. Door: Jacqueline Kock Toen Debby Mendelsohn’s oudste kind één jaar werd wees haar tachtigjarige buurvrouw naar de jarige en vroeg: ‘Is dat kind nu nog niet uit de luiers?’. In eerste instantie dacht Debby dat de buurvrouw niet begreep hoe oud de jarige precies was geworden. Maar al pratend bleek dat de oudere dame heel andere ervaringen had met de overgang naar zindelijkheid dan Debby zelf. Vanaf dat moment ging ze op zoek naar boeken en informatie over dit onderwerp. In een medisch handboek uit de jaren vijftig vond ze de opmerking dat er mogelijk een medische oorzaak is als je kind niet uit de luiers is rond anderhalf jaar. Bovendien is bijna tachtig procent van de wereldbevolking rond een jaar uit de luiers. Dat zette haar aan het denken. En ze merkte dat je je kind wel degelijk zindelijk kunt maken op jonge leeftijd. Kinderspel Stapje voor stapje is Debby gaan onder­ zoeken hoe ze dit kon oefenen met haar eigen kinderen, door het lezen van literatuur en door te spreken met andere ouders. Ze heeft zes kinderen en in alle gevallen is het gelukt om de kinderen voordat ze anderhalf waren hun behoeften op het potje te laten doen. Steeds meer vriendinnen die haar methode zagen vroegen haar om raad. ‘Iedereen kan het,’ vertelt Debby. ‘Het is echt niet zo dat ik iets heel bijzonders deed. Er is gewoon niet genoeg kennis over dit onderwerp bij ouders. Er zijn zoveel twee-, drie- en vierjarigen die nog luiers dragen dat ouders denken dat dit de

norm is en op het consultatiebureau wordt vaak gezegd dat het vanzelf wel komt. Het is echter gewoon heel leuk om je kind te helpen met zindelijkheid, ik heb het altijd met veel plezier en liefde gedaan.’ Jong beginnen Debby’s visie op zindelijkheid is verrassend nuchter. ‘Je leert je kind ook zelf te eten of zichzelf aan te kleden. Kinderen vinden het helemaal niet fijn om een vieze luier aan te hebben, een droge onderbroek is veel prettiger. Ik vind het dan ook heel normaal

dat je je kind vroeg leert om te plassen en poepen op een potje of op de wc. Daarnaast is het natuurlijk enorm fijn voor het milieu en je eigen portemonnee. En praktisch! Je kunt zo op stap zonder luiertas.’ Haar advies aan ouders is om voor de eerste verjaardag al te beginnen met de zindelijkheidstraining. ‘Dan zien kinderen alles nog als vanzelfsprekend. Ze accep­ teren nog heel gemakkelijk wat jij ze voor­ stelt. Na twee jaar kan het ook nog, maar dan moet je wel vaak wat extra creativiteit

13 gebruiken omdat een kindje vaker nee gaat zeggen. Voor de ouders ligt er dan ook meer druk op, omdat een kind al bijna naar school moet. Het stappenplan Debby schreef een boek ‘Zindelijk worden is kinderspel’ over haar ervaringen, praktische tips en een stappenplan. Bij stap één leert het kind om op het potje te zitten: ‘Het kind moet dat met plezier doen, dus niet even zitten en meteen weer opstaan. Ik zeg dan bijvoorbeeld: we gaan een verhaaltje lezen of een toren bouwen. Daarbij zet ik het kindje op het potje. Ik zeg dus niet: kom, we gaan op het potje. De nadruk ligt erop dat we samen iets leuks doen. Het potje is gewoon de plek waar we dat doen.’ Tijdens stap twee wordt het eerste succesje geboekt, het moment dat er per toeval wordt geplast of gepoept. Debby: ‘Het is belangrijk dat je er niet een hele toestand van maakt. Uiteraard waardeer je wel dat er iets in het potje ligt. Ik zeg wel: goed gedaan, een plasje in het potje! Zo leert het kind wat de bedoeling is.’ Stap drie is de stap waarbij het potje onderdeel wordt van de dagelijkse routine. ‘In het begin zette ik mijn kinderen na het eten en na het slapen altijd op het potje. Dat zijn namelijk de momenten waarbij je de meeste kans hebt op succes. Bovendien is je kind dan nog niet aan het spelen en hoef je het spel niet te onder­breken. Zo wordt het potje onderdeel van het ritme van de dag, net als eten en slapen.’ Bij de vierde stap gaan kinderen zelf aan­ geven, dat er een plasje aan komt of dat ze op het potje willen zitten. ‘De een wat sneller dan de ander,’ vertelt Debby. ‘De overgang naar deze stap is soms wat lastiger, het is echt bij elk kind anders. Dat heeft niets met intelligentie te maken, sommige kinderen zijn gewoon heel intens met hun spel bezig en vragen er niet snel zelf om. Soms moet je gewoon wat langer zeggen dat ze even plassen voordat ze gaan spelen of lang in de auto moeten zitten.

De laatste stap is ook de laatste fase. Het kind is zindelijk, vaak eerst overdag en meestal pas later ook ’s nachts. Sommige ouders denken dat een kind pas zindelijk is als ze het totaal zelf aangeven. Maar het doel is dat je droog bent.’ Verleiden en geduld hebben Regelmatig krijgt Debby de vraag wat je moet doen als je kind echt niet op het potje wil zitten. ‘Ouders vragen soms ontzettend veel aan hun kinderen. Ik vraag niet aan mijn kind of het wil slapen, eten of tanden poetsen. Dwingen vind ik ook niet goed, je kunt een kind liever een beetje verleiden. Zeg gewoon: kom, we gaan een verhaaltje lezen. Natuurlijk moet je geduld hebben, maar ja, dat hoort bij opvoeden!’ Soms zie je nog wel eens dat er wordt gewerkt met beloningen. Kinderen mogen dan bijvoorbeeld een sticker plakken op de plaskalender, of krijgen een klein cadeautje van de ouders als ze op het potje hebben geplast. Debby werkt niet met beloningen. ‘Waarom zou ik dat doen? Ik ga er van uit dat mijn kind blij is als ik zeg: goed gedaan! Ik hoop dat de grootste beloning blijft dat hun vader of moeder trots op ze is. Het is wel belangrijk dat ouders het stappenplan opbouwen zoals zij het zelf fijn vinden. Je kunt het langzaam doen of juist wat sneller, passend bij jou en jouw gezins­ situatie. Pushen is niet nodig, het is geen wedstijd! Zowel mijn kinderen als ik hebben van die fase genoten.’ Het kinderdagverblijf Ook in de kinderopvang is men later en later gaan oefenen met potjes. Vaak laten pedagogisch medewerkers het ook een

beetje afhangen van de ouders. Als die er thuis mee beginnen, dan start het dagverblijf er ook mee. Terwijl juist bij uitstek de rituelen op het KDV van met z’n allen na het eten naar de badkamer gaan voor gezelligheid en succes zorgen. ‘Vaak zijn ze zo handig om kinderen te verleiden samen om op het potje te zitten. Ik maak mee dat ze bijna hele groepen achter elkaar zindelijk maken. Na het eten gaat een heel groepje samen op het potje en dan lezen ze een boekje voor. En als je dat steeds doet, wordt het normaal voor een kind en onderdeel van de dagelijkse routine. Zo help je ouders ook deze stap te zetten.’

Debby Mendelsohn stelt drie exemplaren van haar boek ‘Zindelijk worden is kinderspel’ beschikbaar voor ouders van KinderRijk. Kans maken op dit boek? Stuur dan vóór 30 november een e-mail (ovv boek Zindelijk worden is kinderspel) naar [email protected], met de vermelding van je naam, telefoonnummer én een (korte) motivatie waarom je dit boek graag wilt. Prijswinnaars worden per e-mail en/of telefonisch geïnformeerd.

In ’t kort Babycursus in november Wat is er mis met wippertjes? En, waarom is alles benoemen wat je doet zo belang­ rijk? Deze leuke en soms ook lastige vragen over baby’s en opvoeden worden beantwoord tijdens de babycursus ‘Opvoeden begint bij jezelf. Ga maar eens op de commode liggen’. De interactieve workshop is voor aanstaande en kers­ verse vaders en moeders en wordt gegeven op donderdag 12 november op KinderRijk vestiging KDV MacGillavrylaan in Amsterdam. De cursus is gratis en voor iedereen toegankelijk. Dus ook als je geen klant bent bij KinderRijk, ben je van harte welkom! Aanmelden kan via de website www.kinderrijk.nl. Kinderboekenweek feest voor iedereen Van 7 tot en met 18 oktober was de jaarlijkse Kinderboekenweek. Simon van

der Geest schreef hiervoor speciaal het boek Per Ongelukt. Een spannend boek dat gaat over Ro en zijn twee vrienden. Zijn moeder zit onschuldig in de gevangenis op een streng bewaakt eilandje in de Waddenzee. Samen bedenken ze een onwaarschijnlijk bevrijdingsplan. Voor de jongere kinderen verscheen het prachtige prentenboek Speeltuin. Schrijfster Mies van Hout neemt kinderen mee op een tocht door de wonderlijkste werelden. Er is veel te zien en te beleven en op iedere pagina sluit een nieuw vrolijk dier zich aan bij de stoet. Lezen en voorlezen is enorm belangrijk voor kinderen en daarom doen wij dit bij KinderRijk zo vaak mogelijk. Het prikkelt de fantasie, het is goed voor de taalont­ wikke­ling en het helpt kinderen de wereld te ontdekken. Maar bovenal is het gewoon erg leuk!

Nieuwe locaties en verhuizingen bij KinderRijk, een update BSO Laan Rozenburg RV Wat een feest was het de eerste school­ dag na de zomervakantie bij de opening van de nieuwe brede school Roelof Venema! In alle vroegte stonden honderden kinderen en ouders klaar op het school­ plein om de opening te vieren. Na de openings­handeling door burgemeester Mirjam van ’t  Veld en de onthulling van het prachtige cadeau, mozaïekbanken, haastte iedereen zich naar binnen om de school en de BSO te bewonderen.

De BSO heeft vijf groeps­ruimtes, waarvan ze één ruimte delen met de school. Er zijn drie groepen op de begane grond voor de jongste kinderen en twee groepen op de eerste verdieping voor de oudste kinderen. Onder het motto ‘Elke dag een boeiende kinderdag’ geeft het gebouw ruimte om alle talenten van de kinderen aan te spreken: een techniek­werk­plaats, een atelier, een speellokaal, een keuken en volkstuintjes bovenop het dak. Deze ruimtes worden gedeeld met de school. Ook is er een compleet nieuwe gymzaal om lekker in te sporten en te spelen. BSO Notenlaan en HDO Lindenlaan In november verhuizen BSO Notenlaan en HDO Lindenlaan naar een nieuwe prachtige locatie aan de Lindenlaan. Ook de 2e Montessorischool en de Vrije School Parcival nemen hun intrek in dit gebouw. Bij een nieuw gebouw hoort ook een nieuwe naam. De 2e Montessorischool en de BSO en peuteropvang van KinderRijk gaan voortaan verder onder de naam Linde. We zullen veel samenwerken en een aantal ruimtes delen zoals het speellokaal en het atelier/handvaardig­ heids­lokaal.

15 Cultuur voor kinderen Ook dit seizoen heeft Schouwburg Amstelveen, samenwerkingspartner van KinderRijk, weer mooie, spannende, ontroerende, grappige of muzikale voorstellingen op het programma staan. Zowel voor de allerkleinsten van twee jaar als voor oudere kinderen. Een greep uit de voorstellingen die binnenkort te zien zijn: • Perenbomen bloeien wit (8+). Vier acteurs en vier poppen brengen prachtige en aangrijpende jeugdroman tot leven; • De Klokkenluider van de Notre Dame (6+). Een wervelende familiemusical en tijdloos verhaal over innerlijke schoonheid ineen; • Nijntje viert feest (3+). Nijntje is jarig en viert haar verjaardag in het theater met een theaterconcert voor de allerkleinsten; Kijk ook op de Facebook­pagina Kids & Cultuur Amstelveen. De leukste kinder­ voor­stellingen in Amster­dam zijn te vinden op: www.iamsterdam.com. Nieuwe afspraken over ruilen van dagen Regelmatig ontvangen wij van ouders de vraag om flexibeler om te gaan met het ruilen van dagen. Aan deze wens komen wij graag tegemoet. Daarom is het vanaf september mogelijk om een plaatsings­dag te ruilen binnen een maand in plaats van de huidige week. Dit kan de maand vóór of na de betreffende niet genoten dag zijn. Voorbeeld: Indien een kind op 10 maart geen gebruik maakt van opvang dan kan deze dag tussen 10 februari en 9 april geruild worden. Uiteraard kan dit alleen als de groeps­grootte, groeps­ samenstelling en de beroepskrachtkindratio dit toelaten.

Alleen plaatsingsdagen waarop het kind normaal gesproken naar de opvang komt kunnen worden geruild. Nationale feest­ dagen en sluitingsdagen (wanneer de vestiging gesloten is) kunnen niet als ruildag worden ingezet. Ook aaneen­ gesloten dagen waarop het kind niet kan komen (bijvoorbeeld vakanties) kunnen niet worden geruild. De pedagogisch medewerkers verwerken de ruildag administratief in hun agenda/ planning. Aan het incidenteel ruilen van dagen zijn geen kosten verbonden. Sluitingsdagen 2016 Het hele jaar door kunnen ouders bij KinderRijk een beroep doen op de opvang, met uitzondering van de volgende dagen, waarop we zijn gesloten: vrijdag 1 januari 2016 – Nieuwsjaardag maandag 28 maart – Tweede Paasdag vrijdag 15 april – Studiedag KinderRijk woensdag 27 april – Koningsdag donderdag 5 mei – Hemelvaartsdag vrijdag 6 mei – Sluitingsdag na Hemelvaartsdag* maandag 16 mei – Tweede Pinksterdag

maandag 26 december – Tweede Kerstdag dinsdag 27 december t/m vrijdag 30 december – Kerstsluiting** * met uitzondering van KDV Nicolaas Tulplaan en KDV Boechorststraat ** met uitzondering van KDV Nicolaas Tulplaan, KDV Boechorststraat en het service centrum van KinderRijk. GEZOCHT Voorzitter ouderraad KinderRijk KinderRijk werkt al jarenlang samen met een daadkrachtige en professionele ouderraad. Met ingang van januari 2016 zoeken wij een nieuwe voorzitter voor deze ouderraad. Bent u oudercommissielid en heeft u interesse in de vacature voor deze activiteit of wilt u meer weten? Neem dan contact op met het secretariaat van KinderRijk via [email protected] of 020 426 08 88.

column

Ziek Door: Lennart van Trigt Zomaar een ochtend op een willekeurige werkdag. De wekker gaat om half zeven, ik sluip uit bed en maak een kop thee voor Krista en mijzelf. We drinken de thee in afwachting van een of twee slaperige kinderhoofden in de deuropening. Na een kwartier meldt Mats zich als eerste met een krakerig ‘Goedemorgen papa en mama, mag ik een broodje?’. Van Lieve vernemen we vooralsnog niets. Even poolshoogte nemen op haar slaap­ kamer. Bij binnenkomst slaat de warmte me tegemoet. Met natte haren ligt ze in een ongemakkelijke houding te slapen. Zachtjes ga ik op haar bed zitten en aai haar over het hoofd. En ik voel het gelijk: koorts. Ik fluister haar naam en begin zachtjes tegen haar te praten, maar wakker worden ho maar. Pas na wat resoluut porren doet ze lodderig een oog open. Een waterig oog. Het is duidelijk: Lieve gaat vandaag nergens heen. En ik weet direct hoe laat het is: de ‘battle of importance’ gaat vanmorgen gespeeld worden.

‘Die afspraak om tien uur staat al weken ingepland en is met zo’n groot gezelschap dat ik hem niet kan laten verzetten,’ plaats ik als openings­move. Krista riposteert met de mededeling dat ze haar afspraak om half 12 al twee keer eerder heeft verschoven en er niet mee wegkomt om nu weer niet te verschijnen. Ik counter met een zeer belangrijke bespreking met ons reclamebureau in de vroege middag. Kan ik niet onderuit. Maar dan speelt Krista haar ultieme troef­kaart uit: het veto. Die mogen we één keer per jaar inzetten om aan te geven dat een dag thuisblijven echt altijd te regelen is, je kinderen zijn immers belangrijker dan wat dan ook, maar vandaag écht even niet.

Krista en ik openen onze laptops en leggen de agenda’s naast elkaar.

Fair enough. Ik laat Lieve nog even lekker liggen, stuur snel wat mails en pleeg een paar telefoontjes. Dan kleed ik mij aan, zorg voor Mats’ broodjes, melk en fruit en breng hem naar school. En vervolgens ga ik mij vol overgave wijden aan de dankbare taak die je hebt als vader van een ziek meisje van zes. Ik pers sinaas­appels, maak een kopje slappe thee en smeer een beschuitje. Dan haal ik haar uit bed, trek haar een schone pyjama aan en installeer haar lekker

Colofon

Eindredactie: Nicole Jansen Hendriks en Tine Oudshoorn

Redactie: KinderRijk: Heidi Schaefer, Jacqueline Kock, Nicole Jansen Hendriks, Adrie van Gerve, Tine Oudshoorn Ouders: Yvette de Mes-Schouten, Lennart van Trigt

Met medewerking van: Martijn van der Kroef algemeen directeur KinderRijk, Dasten Smit ouder, Sandra Vermeulen ouder, Sean Senecal ouder, Burak Öktem ouder. Medewerkers en kinderen van KinderRijk

op het op de bank geïmproviseerde ziekbed. Ze is wat afwezig, een beetje zielig ook, maar als ik stel dat vandaag alles mag en bijna niets moet zie ik haar ogen glinsteren. Ze mag de hele dag op de bank liggen, zoveel Netflix kijken als ze wil, al het eten dat ze niet blieft laten staan en als ze zin heeft in een spelletje of voorlezen dan hoeft ze maar te kikken. En daar maakt ze dankbaar gebruik van. Ze kijkt televisie, terwijl ik erin slaag nog wat te werken, we lezen, kletsen, spelen en hebben het hartstikke goed naar onze zin. Tussen de middag heeft ze wel zin in een broodje met worst. En als dat op is wil ze er ook nog wel een met pindakaas. En een groot glas melk. Ze voelt niet meer zo warm en haar rode wangen zijn alweer een stuk normaler van kleur. Het lijkt erop dat we de ziekte hebben kunnen bedwingen met gezelligheid, aandacht en liefde. En dan zegt ze, als bevestiging van dit vermoeden: ‘Papa, mag ik even skaten op het pleintje?’ Goh, wat heb ik een heerlijke dag gehad.

Illustraties en foto’s: Sabine Plamper Andy Doornhein Medewerkers van KinderRijk Oplage: 4000 exemplaren Ontwerp: Eigen Fabrikaat Opmaak: Studio Zest Druk: MullerVisual Communication