JAARGANG 15 NR. 2 februari 2011

JAARGANG 15 NR. 2

februari 2011

Ledenservice Skivereniging Fryslân Fioringras 3 8935 BM LEEUWARDEN

AANGESLOTEN BIJ DE NEDERLANDSE SKI VERENIGING

Skivereniging Fryslân Bestuur: Voorzitter

Neeltje Valkhof, Idsingha 14, 9269 VJ Veenwouden, telefoon 0511 – 47 21 60

Secretaris

Jan Melles, Noordmaad 17, 8431 TZ Oosterwolde, telefoon 0516 – 51 44 12

Penningmeester

Marten Rosier, Fioringras 3, 8935 BM Leeuwarden, telefoon 058 – 288 0777

Ledenservice

Berend Oosterveld, Fioringras 9, 8935 BM Leeuwarden, telefoon 058 – 288 1840

SneeuwfitCoördinator

Elly Müller, Woudsterweg 8, 8448 HA Heerenveen, telefoon 0513 – 68 88 99

Communicatie en Webmaster

Jan Meijer, Dr. B. Hornstrasingel 20, 9251 AK Burgum, telefoon 0511 – 46 21 00

PR en Marketing

Dick van Hartskamp, Woelwijk 32, 9255 KJ Tytsjerk, telefoon 0511 – 43 12 83

Sneeuwfittrainers Geertje Douna Leo Douna Jeroen de Graaf Sjoerd Kramer Jan Post Johan van der Schoot

Heerenveen Heerenveen Hurdegaryp Tytsjerk Sneek Goutum

telefoon telefoon telefoon telefoon telefoon telefoon

E-mailadres: Website: Redactie:

[email protected] www.sneeuwfit.info [email protected]

0513 – 62 76 01 06 – 45 180 460 0511 - 40 28 17 06 – 21 516 085 0515 – 42 24 04 058 – 280 00 71

Skivereniging Fryslân is als regiovereniging aangesloten bij de Nederlandse Ski Vereniging Den Haag.

2

Van de voorzitter Tijdens de Nieuwjaarsborrel besefte ik dat het de laatste keer was dat ik als jullie voorzitter een toast mocht uitbrengen op het Nieuwe jaar. Dat is zo’n moment waarop je terugkijkt op de voorgaande jaren. Ik heb het bestuurswerk voor Skivereniging Fryslân altijd met erg veel plezier gedaan. Natuurlijk komt dat doordat het bestuur altijd een hechte club was en is, die met elkaar klaar staan voor de vereniging. Ik heb genoten van deze samenwerking. Wat het bestuurswerk ook bijzonder maakt is het contact met de leden, enthousiaste gezellige vriendelijke sportieve mensen, altijd bereid om mee te denken en waar nodig de handen uit de mouwen te steken. Met zulke leden is besturen een feest. Dat is nog niet alles, er is nog iets dat mij blij maakt: de trainers! Nooit gezeur, altijd bereid tot het organiseren van de activiteiten. Er wordt dan echt niet op een uurtje extra gekeken. Deze trainers maken niet alleen het bestuur blij, zij zorgen voor gezellige trainingen die ook nog eens je conditie heel erg goed doen. Ik hoop dat deze fijne vereniging nog lang mag bestaan, laten we ons daar met z’n allen voor inzetten. Voor wie op wintersport gaat, een heel fijne vakantie zonder blessures. Tot ziens bij de Stanialoop op zaterdag 26 maart om 10:00 uur in Oenkerk. Neeltje Valkhof

Kerstloop 2010

3

Comfortabele 4-6 persoons appartementen direct aan de piste Bezoek www.mijnvakantieinoostenrijk.nl Of bel 06-51399508

Wintersportspecialist

A.P. van der FEER

Dijkstraat 7-11 * 8701 KB Bolsward * 0515-572397 4

Mededelingen Chocoloop Voor degene die graag nog eens een kop chocolademelk volgens speciaal recept willen genieten, op zaterdag 5 februari is het weer zover. De trainers hebben in het bos van Ypey een leuke route uitgezet en in het prieeltje wacht de chocolademelk. Mis het niet, 9.30 uur verzamelen op de parkeerplaats van bos van Ypey in Tytsjerk. Natturlijk zijn ook hier introducees van harte welkom. Neem warme kleding mee, we drinken de chocolade buiten. Stanialoop Op zaterdag 26 maart 2011 sluiten we het seizoen af met een gezamenlijke loop in en rond het landgoed Stania State Rengersweg 98b 9062 EJ Oentsjerk. Verzamelen om 10.00 uur op de parkeerplaats. Voor de wandelaars is een route beschrijving beschikbaar. Deze gezamenlijke seizoensafsluiting is bedoelt voor alle leden en belangstellenden van Skivereniging Fryslân. Let op, op deze zaterdag is er geen training in Oranjewoud en Hemrik. Nadat iedereen zijn of haar rondje(s) heeft gelopen verzamelen we bij Brasserie Stania State waar de koffie al klaar staat. De koffie en iets erbij worden u aangeboden door Skivereniging Fryslân. Neem gerust één of meerdere introducés mee, hoe meer zielen hoe meer vreugd! Communicatie Het bestuur wil graag een goede en snelle communicatie met de leden. Geef daarom uw e-mail adres door aan [email protected] U ontvangt dan regelmatig de digitale Nieuwsbrief. Doen!

Nieuwjaarscross 2011

5

6

De weg naar boven Ik ben Dick van Hartskamp en zit sinds januari 2010 in het bestuur van Skivereniging Fryslân. Het bestuur heeft mij gevraagd of ik iets over mezelf wil schrijven in Lattenpraat. Deze uitnodiging heb ik met plezier aangenomen. Ik heb besloten om iets te vertellen over mijn passie voor sport en vooral voor de duur en outdoor sport. Ik heb altijd een grote passie voor sport gehad. Al ben ik wat ouder geworden en gaat alles nu wel allemaal een tandje lager. Ik heb altijd veel plezier beleefd aan het hardlopen, kanoën, schaatsen, skiën en bergbeklimmen. Toen ik zo´n twintig jaar geleden door vrienden attent gemaakt werd op het bestaan van SneeuwFit heb ik me daarbij aangesloten. In de eerste jaren trainde ik zowel binnen als buiten, de laatste jaren alleen nog in het Bos van Ypey. Ik heb het altijd met heel veel plezier gedaan. Trainers waren vakkundig maar zorgden ook voor een leuke en vaak humorvolle sfeer. Door SneeuwFit ben ik later ook lid geworden van de Loopgroep Leeuwarden, waar ik veel looptraining heb gedaan en een aantal halve marathons heb gelopen, waaronder de bekende Berenloop op Terschelling.

7

Naast al dat lopen en skiën heb ik met mijn vrienden, waar ik ook iedere week mee naar SneeuwFit ging, een andere prachtige sport beoefend: het hoch alpine berglopen. Elk jaar werd een prachtige en zeker ook sportieve tracking gelopen in het hooggebergte van de Oostenrijkse Alpen. Onze groep bestond uit acht enthousiaste bergliefhebbers, waarvan enkelen ook aan de wekelijkse trainingen van SneeuwFit in het Bos van Ypey deelnamen. We waren een hechte en goed op elkaar ingespeelde groep. Het is van belang om op dit soort tochten elkaars grenzen goed te kennen en gezamenlijk de veiligheid te bewaken. In de winterperiode kwamen we enkele malen bijeen om met elkaar de kaarten en boekjes met verschillende uitgezette tochten te bekijken en te bespreken. Dit was vooral voorpret. De foto´s en verhalen van de afgelopen tocht werden te voorschijn gehaald en al gauw zat de stemming erin. Daar werden zeker enkele glazen Weiss bier bij gedronken. Ideeën voor de komende tocht ontsponnen zich langzaam en leidden tot een nieuwe keuze voor een bergketen in Oostenrijk. Vervolgens werden de etappes uitgetekend op de kaart en de berghutten vast gelegd. De traditie was dat we altijd de laatste week van augustus of de eerste week van september gingen lopen. In al die jaren hebben we onze kleding en equipement verbeterd en aangepast aan nieuwe omstandigheden. We waren behoorlijk gretig en het smaakte steeds naar meer. Uiteindelijk hebben we een training gehad van een bekwame berggids die ons de techniek en de gevaren bijbracht van het lopen over gletsjers. Dus naast de rugzakken met kleding en voedsel gingen touwen, stijgijzers, tuigjes en pikhouwelen mee. Tijdens de training hadden we geleerd hoe we een reddingsoperatie moesten opzetten wanneer een van ons in een diepe spleet terecht zou komen. Van te voren was niet altijd aan te geven waar zich gevaarlijke spleten bevonden, veelal waren ze ook bedekt met ijs of verse sneeuw. Ook de rugzakken met kleren, voedsel en andere benodigdheden werden heel speciaal ingepakt. We namen al ons voedsel mee naar boven, in de berghutten werd het toegestaan dat je je eigen eten mocht meebrengen. In de hut zelf was altijd heet water beschikbaar voor thee en koffie. Het was voor ons een sport om het gewicht van de rugzak tot een minimum terug te brengen. Een van ons was daar het meest handig in en zocht naar lichtgewicht materialen. Elk jaar waren er weer nieuwe lijstjes in omloop. Op een tocht gaat zeker aan het eind van de dag het gewicht een rol spelen. Dus naar elke tracking is het parool volgend jaar gaat er minder mee. Gemiddeld namen we zo´n 17 kg gewicht mee in onze rugzakken. Tijdens de heenreis naar Oostenrijk werden weer alle knopen doorgenomen die in bepaalde situaties te pas komen. Op de plaats van bestemming werden de rugzakken voor gebruik ingepakt met de daarbij behorende accessoires.

8

De volgende dag startte de tocht in het dal waar nog ruim baan gemaakt kon worden, maar naar gelang we hoger kwamen werden de paden smaller en steiler. Op 2500 meter werd het veelal klimmen en klauteren over rotspartijen. Op zo’n moment denk je toch goed dat we elke week een vaste training hebben met SneeuwFit. Als we uiteindelijk op de top komen dan gaat er een gejuich op, het grote kruis hebben we dan al een hele tijd in het vizier gehad. Daarna begint het ritueel met het invullen van onze namen in het grote boek, onze prestatie moeten we direct weer relativeren als blijkt hoeveel voorgangers de top eveneens hebben bereikt. Maar we hebben het toch weer met elkaar geflikt. Het laatste traject naar de top kan ook betekenen dat we tot ons middel in de sneeuw lopen. Vandaar dat we kleding bij ons hebben geschikt voor alle weersomstandigheden. Onderweg wordt herhaaldelijk gestopt om de gedetailleerde kaarten te bekijken en onze positie te bepalen.

9

De hoogtemeter en kompas, zeker bij dichte mist zijn ook onmisbare instrumenten. Overigens bij dichte mist communiceren we ook met elkaar d.m.v. een fluitje. Veiligheid gaat voor alles bij zo’ n tocht, iedereen loopt zoveel mogelijk zijn eigen tempo en de kopgroep draagt zorg dat ze de anderen van de groep altijd in het vizier houden. Verder is de bewegwijzering van de route over ’t algemeen door de Oostenrijkse Alpenvereniging goed verzorgd en onderhouden. De hoofdroute wordt met rood/witte merktekens aangegeven en in het hogere gedeelte tevens door de steenmannetjes, hoogopgestapelde stenen die lijken op een persoon. Een ander hoogtepunt is als we met elkaar gelijnd aan een dik touw de gletsjer oversteken. Wat een belevenis om te lopen en te klimmen over grote vlakten van ijs en sneeuw. Hier heerst een mystieke sfeer en de wind speelt met je en zoeft over de vlakten. Deze prachtige gletsjers moeten behouden blijven ook voor onze kinderen!

10

Op lunchtijd wordt naar een mooie plek gezocht en een heerlijk soepje opgewarmd. Dit is zo’n moment dat we extra van het mooie uitzicht genieten. Meestal arriveren we om drie uur bij onze “Berghütte”, soms zie je hem al uit de verte liggen, maar dan blijkt dat we nog honderd meter stijl naar boven moeten. Dat is een tegenvaller, maar dan staat het Schiwasser en het Weissbier koud klaar. Na een heildronk begeven we ons naar het Lager om een slaapplaatsje voor de nacht te bemachtigen. Een Lager houdt niet in dat we altijd met z’n achten op een kamer slapen, soms liggen we in een Lager met 40 andere bergbeklimmers, zij aan zij, dus niet erg veel ruimte. ’s Nachts hoor je dan een kakofonie van geluiden, waaronder je eigen snurken of rochelgeluiden. ’s Morgens vroeg kijk je door het raam naar buiten om te zien hoe het weer voor de komende dag wordt. Als het raam gunstig ligt ,kun je een prachtige zonsopgang zien. Na het klaarmaken van het bed voor de nacht begeven we ons naar de gelagkamer waar de warmte, etensgeuren en gezelligheid je tegemoet komen. Op zo’n avond wordt veel gepraat met elkaar en gezongen. Een traditie voor onze groep is het spelen van het kaartspel “Boerenbridge”. Op allerhande papiertjes worden de biedingen en standen nauwkeurig bijgehouden. Later op de avond begint de alcohol zijn werk te doen en gaat het geluidsvolume duidelijk omhoog. Daarvoor wordt altijd nog overlegd met de Hüttewirt over het weer en de tocht voor morgen. Om tien uur gaat de bel en het licht wordt gedoofd, kortom dan begint de” Hütteruhe”. Na zes dagen dalen we weer af naar het dal en begint onze terugreis. Dick van Hartskamp

11

Lijst van adverteerders Mevrouw J. Bruining - Surhuisterveen De Copieerderij - Heerenveen Sporthuis A.P. van der Feer - Bolsward Golden Tulip Tjaarda - Oranjewoud Intersport de Leeuw - Heerenveen Intersport Luxen Active - Leeuwarden De heer B. Oosterveld - Leeuwarden Ski4U - IJlst Stania State - Oentsjerk Veneboer - Drachten

12

13

New York Marathon 2010 Lang geleden besloten wij, terugkomende van een wedstrijd, in een overmoedige bui en nog vol adrenaline en endorfine om de NewYorkCity-marathon te gaan lopen. Die wij dat zijn Wim van Oosten (lid van Ski Fryslân) en de lopers Wilma, Egbert, Tom, Ruud, met ondersteuning van supporters Ana en Marry (leden van atletiekvereniging Start’78). Zo’n plan lijkt eerst nog ver weg maar plotseling is het bijna zo ver en de ongemakken zijn er ook. Wilma hamstringproblemen en Wim nog even de griep of zou het soms angst zijn? Dinsdag 2 november vroeg op pad: Schiphol , Delta Airlines en dan sta je s’middags 2 uur al in New York dus nog ruim tijd om wat van de stad te bekijken. Woensdag de metro verkennen en als je dan niet snel genoeg door het poortje gaat (Wilma!) dan moet je 15 min wachten voor je weer mag. Maar toch zijn we op de 67e verdieping van Rockefeller center gekomen (ongeveer 1 minuut met de lift omhoog voor 18 dollar). Op de terugweg naar het hotel Tom en Egbert nog kwijt geraakt, maar dat zal de volgende dagen een stuk beter gaan. Donderdag startnummers ophalen. Vrijdagmorgen korte training in Central Park en even de laatste mijl en finish verkennen. Zaterdagmorgen International Friendship run (2,5 mijl) start bij United Nations gebouw en finish bij Central Park West.

Zondag 7 november (de dag!), 06.30u vertrek met de bus naar de Start, maar gelukkig we zijn niet alleen, want er zijn nog ruim 44.000 deelnemers in een paar honderd bussen. Dan maar je Startdorp opzoeken (oranje, blauw of groen) want daar is eten en drinken en kun je de tas inleveren met droge kleding voor na de finish. Ongeveer een half uur voor de start moet je bij je startvak zijn anders kun je achteraan aansluiten. Volgens Wilma heeft ze Frank Sinatra nog

14

horen zingen “NewYork-NewYork”. Egbert start om 09.40uur (Wave 1) en om 10.10 uur volgt het startschot voor Wave 2 en dan gelijk naar die gigantische Verrazano brug. Wim loopt op het onderste dek (groene startvak) Ruud, Tom en Wilma op het bovendek (blauw). Na ongeveer 10 km komen die 3 startstromen bij elkaar en alsof het afgesproken werk is staat Wim een foto te maken net op het moment dat Ruud en Tom eraan komen. Even later komen Ruud en Tom Wilma ook nog tegen. Maar we hebben pas 1 brug gehad en er komen er nog 4 waarvan nummer 3 de Queensboro bridge een hele zware is. Als je over deze brug komt word je door een enorme menigte aangemoedigd.

De naamstickers die we voor op het shirt geplakt hadden bleken echter niet bestand tegen transpiratievocht zodat de aanmoedigingen met je naam helaas verloren gingen. Waterposten zijn er ruim voldoende en na 16 mijl is daar de grote groep supporters van Hollandrunner. Marry had de bananen klaar maar Egbert ging zo hard dat hij haar niet gezien heeft. Wim maakte wel dankbaar gebruik van deze tropische verrassing. De aanmoedigingen van de vele toeschouwers langs de kant zijn fantastisch, vooral in de wijk Harlem, want dan beginnen de kilometertjes toch te tellen (gelukkig hoeven we maar 26 mijl en dat lijkt veel minder dan 42 km). Na 24 mijl zien we de hollandse supporters weer, nu maar doorlopen want de benen worden langzamerhand zwaarder. Dan gaan we Central Park in, nog 800m nog 400m nog 300 yards, 200, 100 en daar de FINISH, met als bekroning de medaille om de nek. Al snel vinden lopers en supporters elkaar weer bij het Hollandrunner verzamelpunt, waarna we weer met de bus naar ons hotel gebracht worden. Netto looptijd: Wim 4uur38min (65+) de anderen duidelijk sneller maar categorie 30+, 40+,45+. s’Avonds zijn we nog naar de “After the run Party” geweest die Hollandrunner organiseerde beneden in het

15

Empire State Building. De dag na de race nog even terug naar Central Park voor de “Marathon Monday Mania” dit is een soort uitverkoop van Shirts, jacks enz. Je kunt dan ook je medaille laten graveren als je tenminste een paar uur in de rij wilt staan (niet dus). Uiteraard hebben we New York nog verder bekeken zoals Madison Square Garden, diverse musea, de Brooklyn bridge, het vrijheidsbeeld, Ellis eiland, Pier 17, WTC Groundzero en niet te vergeten China Town. Donderdagmiddag 11 november was het tijd om de terugweg te aanvaarden. Na een nachtvlucht kwamen we vrijdagmorgen 06.00uur weer op het stormachtige Schiphol aan. De jetlag viel gelukkig mee. Zondagmorgen weer tijd voor de training in Oranjewoud. Na afloop werd ik (Wim) tot mijn verrassing door de Oranjewoudlopers gehuldigd compleet met gouden medaille, toespraak, wijn, bloemen en het Wilhelmus. Alles bij elkaar dus een geweldige happening. Wim van Oosten

TE HUUR 3 KAMER APPARTEMENT ( 4 personen )

SAALBACH / HINTERGLEMM ZWEMBAD IN APP. GEBOUW AANWEZIG

vanaf. EURO 550,00 PER WEEK OOK GESCHIKT VOOR DE ZOMER (p.n.o.t.k.) INL.: E-MAIL: [email protected] 16

Het Bos van Ypey en Santiago de Compostela. Wat hebben die twee nu met elkaar te maken? Wat is het verbindende element? Jawel: de Ski Vereniging Friesland met haar sneeuwfit programma! Geloof het of niet. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: als deelnemer (en dat al jarenlang) aan de zaterdagse training in het Bos van Ypey in Tytsjerk heb ik samen met Arjen (ook al heel lang deelnemer aan diezelfde training) in een aantal jaren de camino van Sint Jacobiparochi naar Santiago de Compostela gelopen. 3.100 Kilometer, te voet. Lopen deden we al jaren. Op zaterdag ochtend in het Bos van Ypey, in de weekeinden stukken van LAW’s (Lange Afstands Wandelpaden), het Pieterpad (480 km van Pieterburen naar St. Pietersberg) enz. Zo liepen wij nu alweer enkele jaren geleden het Friese Jabikspaad, van St. Jacobiparochi naar Hasselt even boven Zwolle, ca. 150 km. totaal. Aangekomen in Hasselt werd de vraag gesteld: wat doen wij hierna, doorlopen naar Santiago? Als grapje bedoelt, maar wel met een serieuze ondertoon, begonnen wij daarna met als extra bagage een tentje en een slaapzak met matje, een brandertje en een pannetje in een grotere rugzak vanaf Hasselt naar het zuiden te lopen. Wij noemden de bestemming maar “Het Zuiden”, want wij moesten zelf nog een beetje overtuigd raken van het idee dat Santiago het einddoel zou worden. Mede sneeuwfitters en vrienden liepen af en toe mee. Marc Sirag in het begin, maar hij moest stoppen omdat hij ziek werd en uiteindelijk stierf. Dick van Harskamp deed af en toe ook een stuk, omdat hij niet voldoende tijd vrij kon maken voor de hele tocht. En zo daalden wij in een aantal jaarlijkse trajecten af naar “Het Zuiden”. Langs de IJssel, de Rijn, door de Betuwe, via Den Bosch, langs Eindhoven, Hasselt in België, Namen en Dinant het Franse land in. Reims, Bar le Duc, Vézelay, Bourges, Limoges, Périgueux, St. Jean Pied de Port, de Pyreneeën over, Spanje in. Door Pamplona, Burgos, Léon en dan uiteindelijk Santiago de Compostela.

17

Van wandelaar wordt je vrijwel automatisch pelgrim, tenzij je het alleen maar als een sportief “uitje” beschouwt. Maar met al die kerken onderweg, al die mooie momenten, al die mensen die je tegenkomt en waarmee je vaak prachtige contacten hebt, al die hulp die je belangeloos wordt aangeboden, die prachtige landschappen, de elementen van zon en regen, van hitte en kou, al die stappen die je elke dag weer doet, 25 kilometer dagelijks, 123 dagen lang, bijna 18 weken, meer dan 4 maanden, dat alles samen maakt je tot een pelgrim. Je hebt veel tijd om na te denken. Over wie je bent, wat je in je leven hebt gedaan, van wie en waarvan je houdt, hoe je in het leven staat, de verwonderingen over wat je ervaart. En dan de ultieme ervaring van weken lang geen televisie kijken, geen radio of krant! Je bent al die tijd onderweg gevrijwaard van al dat negatieve nieuws over de crisis, of de moorden, of de geweldplegingen of wat dan ook dat onze media dagelijks massaal op ons loslaten. Je bent één met je zelf en de “weg” die je gaat, je weet vrijwel niets van wat er in de verre wereld gebeurt, je geniet van elke stap, van elk gesprek, van elk slokje water, van al moois om je heen en je ontmoet alleen maar vriendelijke mensen. Een verademing! Voorwaarde is wel dat je moet leren loslaten. Geen agenda, niets hoeft, je moet jezelf dagelijks geen doelen stellen, als je moe bent zoek je een slaapplek en die plan je niet van te voren. Onderdak komt er altijd en eten ook. Drinkwater vind je overal op de kerkhoven. Regen is niet erg. Het regent zelden een hele dag achtereen en als het dan weer droog is, drogen de kleren op je lijf ook wel weer. En krijg je die een keer niet droog, dan trek je die natte troep de volgende dag gewoon maar weer aan. Voelt even koud en vies, maar dan is het over en vervolg je je weg. En daarin verschilt het lopen op de camino van het lopen als sneeuwfitter in het Bos van Ypey. Dat is laatste is gepland. Zaterdag half tien. Inlopen, oefeningen, poosje hard lopen, conditie opbouwen, uitlopen, strekken en “lest best” even koffie (chocolademelk met slagroom voor mij) drinken. Even bijpraten, maar dat doen we onder het lopen eigenlijk ook al. Want het sociale aspect speelt een belangrijke rol bij de sneeuwfitters. We kennen elkaar en wat langere afwezigheid wordt opgemerkt. Ben je ziek geweest of vakantie? Mijn regelmatige afwezigheid i.v.m. deze voettocht naar Santiago bleef dus ook niet onopgemerkt en regelmatig kwam het onderwerp tijdens “de nazit” dan aan de orde. Begin april 2010 arriveerden wij in Santiago.

18

Het einde van een indrukwekkende tocht. Een cadeau aan jezelf. Hoewel het aankomen in Santiago op zichzelf toch wel een kleine teleurstelling was (immers de tocht zit er op, je bent klaar, maar het was er ook veel te druk en te toeristisch, geen rustige plek om even tot jezelf te komen), kijk ik op een fantastische voettocht terug, die ik ondanks redelijk grote voetproblemen voor geen goud had willen missen.

Half oktober 2010 hebben Arjen en ik in “de Schalmei” in Hurgeraryp voor een volle zaal mensen een avond lang ons verhaal gedaan. Meerdere “Bos van Ypey-fitters” waren daarbij aanwezig. Het hele verhaal is te veelomvattend om daarvan “even” verslag in de “Lattenpraat” te doen, want wat je allemaal tijdens 4 miljoen voetstappen meemaakt, laat zich niet op een A-4-tje samenvatten. Overigens wil ik in dit verband volledigheidshalve opmerken, dat er binnen onze groep “Sneeuwfitters” ook mensen zijn met fietservaring naar Santiago. Sytze Giezen

19

20

Snertloop 2010 Fiets je geheel ontspannen richting De Drie Pilaren in Oudeschoot, het nieuwe vertrekpunt van onze jaarlijkse snertloop, kom je Elly tegen. Leuk als altijd, Heinze schrijf jij even een stukje over onze loop in “Lattenpraat”? Alle plezier is weg, wat een snert loop. Moet ik zeker om me heen kijken hoe iedereen z’n best doet, niet stiekem stukjes smokkelt, het Woutersbergje is voor velen erg hoog de 2de keer (of zelfs de 1ste keer). Nou ja, ik zeg wel ja tegen Elly. We treffen het. Het is mooi weer, droog en geen wind ideaal. Na een voor mij te korte inloopperiode, zonder oefeningen, begint iedereen bij de ingang van de camping. Ja, Oudeschoot heeft een echte camping die zomers heel goed bezet is. De loop: Johan had met vele pijlen, zwarte en ik geloof één rode (de berg) een leuke tocht uitgezet. Gelukkig niet veel langgerekte stukken maar veel bochtenzodat niemnd kan zien hoe de ander loopt. Na een driekwartier, na één of twee rondjes, op weg terug naar De Drie Pilaren waar de fam. Meibos de tafels perfect had klaar gezet voor het voor ons zo belanrijke “snertmaal”. Wel nu, de snert, roggebrood met spek of gebakken speklapje, brood met kruidenboter, de koffie (2x), ja alles smaakt voortreffelijk en als ik zelf zou mogen beslissen doen we dit volgend jaar opnieuw op deze gezellige locatie. De 35 deelnemers gaan rond 12:30 uur met een zeer goed gevulde maag weer huiswaarts. Het is ’s middags nog steeds mooi weer en is het ook in Oranjewoud daardoor hartstikke druk, maar ik geloof niet dat iemand heeft gemerkt dat wij ons daar ’s morgens niet hebben gepresenteerd. Heinze Gaastra

21

Nieuwjaarsloop 2011 Beste sportvrienden, Zoals gewoonlijk verzamelden we ons op de parkeerplaats van Tjaarda in Oranjewoud. De opkomst was goed, wat leuk is voor de organisatoren. Nadat een ieder elkaar de beste wensen voor 2011 had toegewenst, heette Elly ons welkom. Johan vertelde wat de bedoeling was. Eerst een warming-up en daarna een cross van 4 km door de bossen. Hij had een mooi parcours uitgezet. De paden waren prima te lopen met enkele gladde plekken, waar het oppassen was geblazen. Je kunt je eigen tempo bepalen en het geeft een goed gevoel wanneer je een redelijke tijd hebt neergezet. Daarna uitlopen en dan naar de Oranjerie. Gezellig even napraten onder het genot van een kopje koffie en een glaasje glühwein. Neeltje wenste ons allen een sportief Nieuwjaar toe en sprak de wens uit dat we als club nog vele jaren vooruit kunnen. Johan en Sjoerd bedankt voor de begeleiding. Jette Heida

22

Hemrik Kerstloop 2010

23

24