Stijl
Xxxxxxxx
Magische liefde Voor haar collecties en voor haar eigen appartement laat de Italiaanse Idarica Gazzoni zich inspireren door exotische oorden en oude liefdesverhalen.
TeksT: Simone
van Heiningen Paul
FoTograFie: Michael
Interieur
In de gang liggen de originele terracotta plavuizen.
Interieur Etnische mix
Links: De 18de-eeuwse stoelen in de eetkamer zijn Venetiaans. Rechts: Dubbele deuren scheiden de kamers van elkaar, zoals hier de slaapkamer en de bibliotheek. Rechterpagina: Het Brits-koloniale bed uit India is bekleed met stof ‘Turkish Moon’. De stof is een ontwerp van Idarica Gazzoni.
T
wintig jaar lang reisde Idarica Gazzoni gewapend met kwasten en verf door Italië. Na een opleiding in decoratieve schildertechnieken aan het fameuze Brusselse Institut Supérieur de peinture Van der Kelen-Logelain, voorzag zij tientallen wanden in riante palazzo’s, villa’s en meer bescheiden optrekjes van trompe l’oeils, faux marbre en faux bois. Inmiddels staat Idarica niet meer als Michelangelo maanden op de steiger met pijn in haar nek, maar zit zij achter de tekentafel, waar zij uit de vrije hand stoffen- en behangontwerpen schetst. Haar collectie heet Arjumand, naar Arjumand Bano Began. De mooie Arjumand werd geboren in 1593, als dochter van een Perzische edelman. Toen ze 19 jaar oud was trouwde zij met de grootmogol Shah Jahan en kreeg de naam Mumtaz Mahal, ‘de parel van het paleis’. Arjumand was Shah Jahans tweede en favoriete vrouw – hij had er drie – en schonk hem maar liefst 14 kinderen. 00 Residence | DEC
De liefde tussen Arjumand en haar grootmogol was zo diep dat hij haar, vlak voor zij bij bevalling nummer 14 overleed, beloofde dat hij het mooiste paleis ter wereld zou bouwen, ter nagedachtenis aan haar. Het werd de wereldberoemde Taj Mahal, in Agra, waar Arjumand en Shah Jahan nu voor eeuwig samen rusten. Tot op de dag van vandaag ontroert en inspireert het verhaal van deze liefde schrijvers, kunstenaars en dus ook Idarica Gazzoni.
Herinnering aan Bologna
Het beste voorbeeld van de sfeer die Idarica oproept in haar collecties en interieurontwerpen, is haar eigen appartement in Milaan. Het appartementengebouw staat vlakbij de Via Circo, waar in de Romeinse tijd de spelen plaatsvonden. In de hobbelige straten zitten tal van antiek- en kunstwinkeltjes. Vroeger was het een echte volkswijk, nu wonen er veel jonge kunstenaars. Halverwege de jaren negentig streek Idarica hier neer met haar
Stijl
Xxxxxxxxx
‘Een interieur met alleen maar etnische elementen gaat na een tijdje vervelen’
Stijl
Xxxxxxxx
00 Residence | DEC
Interieur Etnische mix
Onder de bladvergulde spiegels staan identieke, mahoniehouten demi-lune tafels. Symmetrie zorgt voor visuele rust. Linkerpagina: Een comfortabele 19de-eeuwse Franse bergère in de zitkamer.
‘Ieder huis moet een weerspiegeling zijn van persoonlijke ervaringen’ man en twee zonen. ‘Toen was deze buurt nog niet zo gewild en juist dat trok mij aan. De oude Romeinse sporen en het zestiendeeeuwse skelet van dit gebouw herinnerden mij aan mijn geboortestad, Bologna, en aan Florence waar mijn familie ooit vandaan kwam.’ In de negentiende eeuw onderging het pand een metamorfose, waarbij ondermeer een binnenplaats ontstond. Rond die binnenplaats lopen de gangen van Idarica’s appartement. En zelfs met alle dubbele deuren naar de mini-balkons open, is het er aangenaam stil. Idarica woont op wat ooit de piano nobile was, de eerste en mooiste etage, waar de vloeren deels nog voorzien zijn van de oude terracotta plavuizen. Zij deed er alles aan om originele details te bewaren, dan wel terug te brengen. ‘In de jaren zeventig had de vorige eigenaar nogal wat binnenmuren gesloopt. Hij wilde open doorzonkamers, maar dat paste helemaal niet bij dit gebouw.’ Dus Idarica ging terug naar de oorspronkelijke verhoudingen, door weer scheidingswanden te
plaatsen en intimiteit te creëren. Kamer na kamer na kamer lopen wij door. Ze variëren in grootte, vorm en kleur maar vormen toch een geheel dankzij Idarica’s unieke stijl: een mix van klassiek, vaak Lombardijns meubilair en oriëntaalse, exotische motieven. In de gang bijvoorbeeld staat een paar Empire kandelaars op een sidetable waarover een kelim ligt. De kandelaars zijn getransformeerd tot lampen, met kappen gemaakt van een Indiase sari.
Klassieke legertent
‘Dit soort lampen en meubels, maar ook onze schilderijen en objets d’art passen goed in de sfeer van het appartement’, zegt Idarica. ‘En om het niet te “stoffig” te maken, wilde ik hier en daar wat extravagantie.’ Dus op het ruwe stucwerk van de eetkamer schilderde zij gestileerde bloemmotieven, ontleend aan Turkse en Indiase vloerkleden. In de zitkamer had de wandschildering meer voeten in de aarde. DEC | Residence 00
Links: De bibliotheek schilderde Idarica in kleuren die zij ooit zag in een oude Franse apotheek. Rechts: Het schilderij boven de bank is 18de-eeuws Italiaans. Rechterpagina: Het behang ‘Gauhara Begum’ komt uit de Imperial Collection van Arjumand, net als de stof ‘Zig Zag’ op het hoofdeinde van het bed. De collectie is ontworpen door Idarica.
‘Aandacht voor het kleinste detail bepaalt het uiteindelijke succes van een interieur’ Idarica houdt niet van de cliché trompe l’oeils – denk ‘Toscaans landschap met cipressen, gezien over een met druiven begroeide balustrade’ – en zocht naar inspiratie. In het stadsarchief van Bologna vond zij een schets van Antonio Basoli, een achttiendeeeuwse schilder. De schets was bedoeld voor een fresco waarop de inval van Napoleon in Noord-Italië, anno 1790, te zien zou zijn. Idarica gaf haar eigen draai aan Basoli’s idee van een uitzicht vanuit een klassieke legertent.
Met toewijding
Alle wanden van de zitkamer werden deel van de tent, zelfs in de gedrapeerde gordijnen voor de ramen loopt de illusie door. En in de fictieve, geschilderde verte zien we kanonnen en Napoleontische soldaten, klaar voor een veldslag. ‘Ik besloot ook in de inrichting de sfeer van zo’n oude legertent door te zetten.’ Denk nu niet dat de gemiddelde generaal destijds in zijn tent geen luxe 00 Residence | DEC
kende. Dus een smeedijzeren bed uit India, dat dateert uit de Brits-koloniale tijd, dient nu als bank, bekleed met haar stof ‘Mumtaz Bloom. ‘Je moet natuurlijk wel oppassen dat het niet teveel wordt. Een inrichting met alleen maar etnische elementen gaat na een tijdje vervelen.’ Dus stoer, masculien meubilair werd bekleed met zachte, vrouwelijke stoffen en licht weerkaatst overal in elegante, bladvergulde spiegels. ‘Niet alleen het werk van een decorator maar eigenlijk ieder interieur moet een weerspiegeling zijn van persoonlijke ervaringen’, aldus Idarica. ‘Reisherinneringen, dierbare objecten en je eigen culturele achtergrond zouden deel uit moeten maken van de inrichting. Zo is de sfeer in harmonie met de geest van de persoon die het interieur ontworpen heeft. En het uiteindelijke succes van een interieur wordt bepaald door de aandacht voor het kleinste detail.’ Voor meer informatie over de Arjumand collectie, zie www.arjumandsworld.com en www.idaricagazzoni.com
