INGESTUURD VIA

19.12.2014

dienst communicatie

VRIJDAG 19 DECEMBER 2014

3

INGESTUURD VIA WWW.HBVL.BE/SINT-TRUIDEN Een hartverwarmend kerstverhaal... in het psyciatrisch ziekenhuis

“Een ziekenhuis is net als die stal 2000 jaar geleden niet de beste plek om kerst te vieren” > Ingestuurd door Jaak Poncelet Een bezoeker herbeleeft het kerstverhaal bij zijn bezoek aan een neef in een psychiatrisch ziekenhuis in Melveren. “Ik bezoek mijn neef Kris, die opgenomen is op één van de afdelingen van Orion van het psychiatrisch ziekenhuis Asster. Kris lijkt zoals zo vaak erg afwezig en verzonken in zijn eigen leefwereld. Mijn vragen worden met een eenvoudige ‘ja’ of ‘nee’ beantwoord. Mijn nieuwsjes blijken niet echt tot hem door te dringen.” “Ik kijk wat rond. De leefruimte is mooi versierd. Alles lijkt rustig. Tijdens mijn bezoek krijg ik het gevoel dat zich op deze afdeling een nieuw kerstverhaal voltrekt. Net zoals een stal 2000 jaar geleden niet de normale plaats was om geboren te worden, is een psychiatrisch ziekenhuis niet de beste locatie om de kerst- en nieuwjaarsdagen door te brengen. “Maria en Jozef, maar ongetwijfeld ook vele medepatiënten van Kris, hadden graag elders onderdak gevonden, bij voorkeur in hun vertrouwde omgeving. In de stal zorgden de os en de ezel voor wat warmte, op Orion zorgen de fijne babbel met de psycholoog, de betekenisvolle activiteit met de ergotherapeut en de warmhartelijkheid van de verpleegkundigen en andere zorgverleners voor warmte. Het is niet de warmte van de habitat, niet de gezellige warmte van (een fijne) thuis, maar Maria en Jozef kloegen niet. Ook de

patiënten van Orion klagen niet.” “Terwijl heel de wereld lijkt feest te vieren en van de ene receptie naar de andere holt, overvalt mij hier de stilte. De afdeling situeert zich, net zoals de stal vroeger, buiten het feestgedruis, buiten de samenleving. Hier beleef je de stille nacht.” “Ik vraag aan Kris of hij nog bezoek verwacht. Hij haalt zijn schouders op: ‘Ik weet het niet’, antwoordt hij al mompelend. Zijn mama en zijn enige zus Isabel komen hem regelmatig bezoeken. Maar Isabel sukkelt wat met haar gezondheid en sinds zij oma is geworden, gaat heel veel aandacht naar haar kleinkind. “Mama en Isabel zijn 5 dagen geleden nog hier geweest’, antwoordt Kris wanneer ik erom vraag.”

❞

Voor mij hoeft er geen viersterrenrestaurant te zijn en geen jingle bells, maar wel een kerst met echte liefde en een nieuw jaar dat hoop geeft

“Er zijn ook herders hier, vrijwilligers, die zich tijdens hun vrije tijd dienstig maken voor hen die het moeilijk hebben. Sofie gaat regelmatig met Kris naar den Teluur. Daar drinkt hij een lekkere Trappist. ‘Eéntje mag’, heeft de dokter ooit gezegd.” “Een verpleegkundige komt de bezoekersruimte binnen. ‘De dokter wil je even spreken’, zegt ze op een vriendelijke toon.

Ik mag meegaan, ook van Kris. Op een zeer duidelijke en geduldige wijze legt de dokter uit waarom hij het medicatieschema lichtjes heeft aangepast. De pillen mag hij voortaan zelf klaarzetten. Stap voor stap wil men hem stimuleren tot meer zelfstandigheid. Kris reageert nauwelijks, maar voor mij heeft deze boodschap iets met hoop te maken, met meer perspectief en vertrouwen. ‘Hoop geven’, was ook 2000 jaar geleden één van de kernboodschappen.” “Stilaan neem ik afscheid van Kris en de afdeling Orion. Een meer symbolische naam voor die afdeling had men niet kunnen bedenken. Het sterrenbeeld Orion bestaat uit drie sterren, die symbool staan voor de drie wijzen.

2000 jaar geleden brachten die wijzen goud, wierook en mirre mee. Ook vandaag krijgen de patiënten dezelfde geschenken aangereikt: hulpverleners die hun goud (kennis), hun wierook (professioneel handelen) en hun mirre (passie) ten dienste stellen.” “En ja, laat Kris en zijn medepatiënten met volle teugen genieten van een gezellig samenzijn, met hertekalfsteak met wildsaus en pommes duchesse en kerstbaverois er bovenop. Voor mij hoeft er geen viersterrenrestaurant te zijn en geen jingle bells, maar wel een kerst met veel echte liefde en vrede en een nieuw jaar dat hoop en perspectief geeft aan patiënten en veel kracht aan de vele mensen die hiervoor zorgen.”

GE

24 [email protected]

VRIJDAG 19 DECEMBER 2014 DE GENTENAAR

‘Gent was voor liberalen een laboratorium van vernieuwing’ Bart D’hondt, stafmedewerker van het liberaal archief en Gentenaar, roept in een nieuw boek een beeld op van anderhalve eeuw (1810-1960) liberaal leven in Gent, aan de hand van 200 liberale personen en organisaties. ‘Gent was een laboratorium voor verandering en vernieuwing. De liberalen speelden op veel terreinen een belangrijke rol.’ KAREL VAN KEYMEULEN GENT ‘Er is geen stad in België waar zo veel standbeelden staan van liberale voormannen. Het zijn er twaalf. Nog zo’n 80 straatnamen in Gent verwijzen naar liberale figuren. Ook diverse industriegebouwen, woningen en clublokalen getuigen nog van die liberale aanwezigheid’, vertelt Bart D’hondt. Sporen genoeg, en toch is die rijke liberale geschiedenis goeddeels vergeten. ‘Ik wilde liberale figuren uit de 19de eeuw in de kijker plaatsen, zoals Paul Van Hulthem of Lieven Bauwens. Of Hippolyte Lippens (1847-1906). Iedereen spreekt altijd over burgemeester Emile Braun, maar het was Lippens die als burgemeester Braun op weg zette. Lippens

Auteur Bart D’hondt zet liberale pioniers in de kijker

‘Het Gentse liberalisme telde vele tinten blauw, van progressief tot behoudend’, zegt Bart D’hondt. Foto: fvv

,,

discussieerde met de socialisten over meervoudig stemrecht, wat hem zijn politieke carrière kostte.’ BART D’HONDT Stafmedewerker Liberaal Archief

In 1830 spraken de rijkste belastingbetalers wel degelijk Nederlands Van 1830 tot 1946 heeft Gent bijna aan één stuk door liberale burgemeesters gehad, op een kort intermezzo met de katholieke burgemeester Delehaye na. Ook na de Tweede Wereldoorlog bleven de liberalen vaak mee besturen. ‘Gent is toonaangevend voor

stedelijk onderwijs, meer dan Antwerpen of Brussel. Liberale schepenen bouwden dat onderwijs uit. Er was geen meervoudig stemrecht, de concurrentie tussen partijen was klein. Het ging dus vaak tussen de strekkingen. Binnen het Gentse liberalisme had je alle tinten blauw, van progressief tot behoudend.’ Vooruit wordt meestal als de grootste en oudste coöperatie van Gent genoemd. ‘Maar binnen de liberale beweging waren er al twintig jaar eerder, in 1860, een verbruikerscoöperatie en een volksbank’, weet D’hondt. ‘Of neem de Laurentkringen, een poging tot solidariteit in combinatie met het principe Help uzelf.’ In de 19de eeuw geloofden de

liberalen sterk in de vooruitgang. Die was goed voor iedereen, en daarom was onderwijs belangrijk. ‘Hoewel de tegenstellingen tussen liberalen en katholieken groot waren, was er altijd een compromisbereidheid. Zodra de socialisten in de gemeenteraad kwamen, hebben ze voor onderwijs altijd samengewerkt. Maar ook met de katholieken.’ D’hondt geeft als voorbeeld het Instituut Guislain, waar de Broeders van Liefde met lekendokters werkten. In de uitbouw van de haven en de textielindustrie waren liberalen niet weg te denken. Namen als Voortman, de Hemptinne, Carels en Brasseur waren verbonden aan grote fabrieken en klinken vandaag nog als een

klok. ‘Het Gentse liberalisme heeft altijd een sterke sociale en progressieve stroming gekend. Het liberale syndicalisme ontstond in Gent en liberalen zetten veel sociale verenigingen op.’ D’hondt nuanceert het beeld van de klassieke, francofone, liberale burgerij. ‘Het Willemsfonds, Vlaams en vrijzinnig, ontstond in Gent. Net als de Minardschouwburg, waar liberalen als Van Peene, Destanberg en Miry pionierswerk voor het volkstoneel verrichtten. In NTGent hangt een huldeplaat voor Julius Vuylsteke, advocaat en man van het Willemsfonds. Ik vond verkiezingspropaganda uit de jaren 1830, toen je een paar honderd kiezers had. De rijkste belastingbetalers spraken toen blijkbaar Nederlands.’ Op de Westerbegraafplaats liggen veel liberalen. Na de Eerste Wereldoorlog mochten er zelfs geen katholieken worden begraven. Na de Tweede Wereldoorlog werd afgesproken dat er ‘per graf’ mocht worden gewijd. ‘Op Campo Santo liggen ook behoorlijk wat liberalen, zoals Alice Buysse, de zus van Cyriel. Zij was gemeenteraadslid van 1926 tot 1940.’ INFO Tentoonstelling t.e.m. 27 februari in Liberaal t tel Archief, Kramersplein 23 23, G Gent, tel. 09-221.75.05. Werkdagen 9-17 uur. Van Andriesschool tot Zondernaamstraat, Bart D’hondt, uitg. SnoeckLiberaal archief, 288 blz., 35 euro.

Afvaardigingen van het organiserende Wijnendaalse Davidsfonds en het zangkoor : v.l.n.r. Jan Decorte, Rik Dewulf, Mieke Verduyn, Geert De Cuyper, Eric Castelein, Martine Logghe, Lieve Lingier en Hugo Gobert. (Foto JS)

‘U zijt Wellekome’ in kerk van Wijnendale WIJNENDALE q Parafraserend op het oude kerstlied ‘Nu zijt Wellekome’ organiseert de Davidsfonds-koepel op tweede kerstdag, vrijdag 26 december, de meezingnamiddag ‘U zijt Wellekome’. De Wijnendaalse afdeling pikt er opnieuw op in. Het is al het vijfde opeenvolgende jaar dat U zijt Wellekome in Wijnendale neerstrijkt. Om 16 uur in de Sint-Jozefskerk is iedereen gratis welkom om samen een twintigtal kerstliederen te zingen.

VOOR ENGELBEWAARDER

De zanghappening U zijt Wellekome mag dan een DF-organisatie zijn, het initiatief wordt in belangrijke mate gedragen door het Wijnendaalse parochiale koor onder de leiding van de dynamische dirigente Lieve Lingier. Het gaat om Nederlandstalige kerstliederen,

waarvan er waardevolle verloren dreigen te gaan. U zijt Wellekome is op die manier ook een uitgelezen kans om een stukje erfgoed te herbeleven. De aanwezigen zingen door de opeenvolging van liedjes het hele kerstverhaal. Iedere deelnemer ontvangt ter plaatse een zangbundel met de teksten van de liedjes. Ook daarvoor dient er niets betaald te worden, al is een vrije bijdrage mogelijk. Het Davidsfonds wil met het initiatief namelijk het goede doel steunen en hoopt stiekem op een mooie opbrengst. Dit jaar bevindt

het goede doel zich dicht bij huis. Er worden centen ingezameld voor OC Engelbewaarder in Aartrijke, het bekende zorgcentrum voor mensen met een matige, ernstige of meervoudige beperking.

GOED ZINGEN GEEN MUST

Deelnemen aan U zijt Wellekome betekent dus naast het herontdekken van oude kerstliedjes ook een waardevol project steunen. Het Wijnendaalse Davidsfonds en het parochiale zangkoor hopen op een gevulde Sint-Jozefskerk. Goed kunnen zingen, is geen must. (JS)

GE

28 [email protected]

VRIJDAG 19 DECEMBER 2014 DE GENTENAAR

Johan Demets van Caritas gaat na 41 jaar met pensioen Manusje-van-alles blikt terug Johan Demets (59) neemt eind februari na 41 jaar dienst afscheid van psychiatrisch centrum Caritas. Demets was er manusje-vanalles en zag Caritas in de loop der jaren enorm evolueren. LIEVEN VAN IMSCHOOT MELLE Johan Demets begon in 1974 als verpleeghulp in het immense domein van Caritas. Later runde hij de drukkerij in het psychiatrisch centrum. Hij werd communicatie- en pr-verantwoordelijke en zette zijn schouders onder de jaarlijkse Vlaamse Kermis. ‘Mijn tante, zuster Agnella, werkte hier’, vertelt Demets. ‘Ik vond Caritas dus van kleins af aan gewoon en ik hielp op mijn vijftiende, als jobstudent, bij creatieve therapieën. Ik leerde hier enorm veel en deed levenservaring op.’ Caritas ontstond als het SintJozefshuis, waar nu de Gebroeders Vandeveldestraat in Gent loopt. Dokter Jozef Guislain was er hoofdarts. In 1908 verhuisde de instelling naar Melle. Het was de eerste instelling die huisde in verscheidene paviljoenen, in plaats van in één centraal gebouw. Guislain wou zo af van het uitzicht van een gevangenis. De psychiatrie was toen in volle ontwikkeling.

Opium en elektroshocks ‘Tot in de jaren vijftig was medicatie onbestaande’, zegt Demets. ‘Men gebruikte opiumderivaten en therapieën die schrikaanjagend waren, zoals het toedienen van elektroshocks of het in een kunstmatige coma brengen van patiënten. Dat was zeer confronterend voor mij. In de jaren tachtig kwam ergotherapie (arbeidstherapie, nvdr.). Ik richtte een atelier op waar we

glasramen maakten, onder andere voor kerken en kapelletjes.’ Caritas was vroeger een dorp binnen de gemeente. ‘Caritas was zelfvoorzienend. Er was een bakkerij, een slagerij, een wasserij, een boerderij en noem maar op. We hadden zelfs een eigen stoomturbine die elektriciteit opwekte en een waterzuiveringsinstallatie, die nog altijd werkt.’ Op het domein woonden verscheidene werkkrachten. ‘De boer, de tuinman en de elektricien woonden hier. Hun kinderen groeiden hier op en deden

,,

Johan Demets voor het hoofdgebouw van Caritas. Foto's: lvi worden nu gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Johan Demets gaat nu genieten van zijn brugpensioen. ‘Ik zeg

JOHAN DEMETS Medewerker Caritas

We hadden een eigen bakkerij en slagerij, zelfs een stoomturbine hier hun communie.’ Er verzeilden mensen in Caritas die er eigenlijk niet thuishoorden en door hun familie waren geplaatst. ‘Tot in de jaren zestig had elke afdeling een brievenbus, waarin patiënten een protestbrief konden steken indien ze het niet eens waren met hun opname. Moeder-overste en de procureur des Konings hadden elk een sleutel en om de zes weken openden ze de bus. Zo is het geval bekend van Suzanne G., die onterecht opgenomen bleek te zijn en naar huis mocht door haar brieven.’ Ondertussen zijn de zusters al twintig jaar weg uit Caritas, op één 86-jarige zuster na die er nog helpt. Enkele gebouwen

niet dat het vroeger beter was. Ik stond altijd open voor het nieuwe, evolutie is onvermijdelijk. Caritas is voor iedereen verbeterd.’ Toch blijft hij moeite hebben met de perceptie van psychiatrie. ‘Psychiatrie komt dikwijls negatief in de belangstelling. Mensen denken soms dat psychiatrische patiënten gevaarlijk zijn. Er is bij iedereen een hoek af. De omgeving en de context bepalen of iemand opgenomen wordt. Sommigen hebben het geluk om op te groeien in een warm gezin, anderen niet. De maatschappij mag dan wel meer open zijn, maar over tolerantie voor psychische moeilijkheden heb ik mijn twijfels.’

De oude keuken van Caritas.

Het was de eerste instelling in verscheidene paviljoenen. Dokter Guislain wou zo af van het uitzicht van een gevangenis.

baart ons zorgen.»

ZELZATE

Santarun door centrum

De leerlingen van het zevende jaar Kantooradministratie en Gegevensbeheer van de Sint-Laurensscholen organiseren vandaag met hun minionderneming ‘Salute’ een Santarun. Tijdens de drie kilometer lange looptocht door het centrum van Zelzate verkleden de deelnemers zich als kerstman of kerstvrouw. Afspraak om 19 uur op de speelplaats van de derde graad van Sint-LaurensindePatronagestraat. Dewedstrijdzelfstartom19.30uur. Burgemeester Frank Bruggeman (VLD-SD) komt het startschot geven. Na de Santarun is er nog een gezellige kerstmarkt. (KVZ)

Man eist 5.000 euro per dag tot autistische dochter opvang krijgt

Vader van Shauni dagvaardt België MORTSEL De vader van een autistisch meisje dagvaardt de Belgische Staat omdat er maar geen opvang voor haar gevonden wordt. Zolang er geen oplossing is, eist hij 5.000 euro per dag. Na een hongerstaking van zes dagen zonder resultaat, nam Dirk Vervoort uit Mortsel advocaat Walter Damen in de arm. «De situatie is hoogdringend. Nog voor de feestdagen moet er opvang zijn», zegt Damen. STEPHANIE FLORIZOONE «Als er niemand naar mij luistert, moet ik juridische stappen ondernemen», zegt Dirk Vervoort, die ondertussen al zes dagen in hongerstaking is. De man is ten einde raad omdat hij maar geen opvangplaats vindt voor zijn zwaar autistische dochter Shauni (19). Het meisje lijdt ook aan een ernstige hartaandoening waardoor ze een verhoogde kans heeft op een hartaderbreuk. Een week geleden oordeelde de huisarts van de familie dat Shauni meteen opgenomen moest worden. Maar met deze verwijsbrief kon Shauni nergens terecht. Nadat haar vader bij vijf instellingen had aangeklopt en telkens het antwoord kreeg dat er geen plaats was, ging hij in hongerstaking. Maar zijn actie en de e-mails die hij naar minister van Volksge-

Deze zaak is uitermate dringend, voor de feestdagen moet Shauni een opvangplaats krijgen MEESTER WALTER DAMEN zondheid Maggie De Block (Open Vld) en Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) stuurde, hebben nog niets uitgehaald. «Het kabinet van Maggie De Block leek erg begaan met onze situatie en beloofde mij maandagnamiddag een oplossing. Maar we staan ondertussen nog steeds nergens. Van minister Vandeurzen kreeg

Dirk Vervoort, met zijn autistische dochter Shauni, ziet geen andere uitweg meer. «Als niemand naar mij luistert, moet ik juridische stappen ondernemen.» Foto De Freine ik intussen het antwoord dat ik naar mijn huisarts moet gaan om crisisopvang te zoeken. Maar dat is nu net hetgeen dat ik al gedaan heb. Het probleem is net dat er geen opvang is. Wat heb ik nu aan zo’n antwoord?», zegt Dirk.

Eenzijdig verzoekschrift Dus besloot Dirk gisteren om nog een stap verder te gaan en een advocaat in de arm te nemen. Meester Damen legt vrijdag een eenzijdig verzoekschrift neer bij de rechtbank. «Deze zaak is uiterma-

te dringend. Shauni moet voor de feestdagen opvang krijgen. We vragen in het verzoekschrift om de Belgische Staat een dwangsom op te leggen van 5.000 euro per dag vertraging. We hopen daar morgen (vrijdag, red.) al een uitspraak over te krijgen. Dit is de uitgesproken manier om snel tot een oplossing te komen», aldus meester Damen. Ondertussen weigert Dirk nog steeds te eten. «Vanaf zondag zou ik in de gevarenzone komen. Laten we hopen dat er tegen dan

een oplossing is.» Gisteravond meldde de lokale nieuwszender ATV dat De Knoop, een afdeling van Sint-Amedeus in Mortsel, Shauni zou willen opvangen. Bij De Knoop zelf vielen ze uit de lucht maar besloten ze nadien dat Dirk en Shauni er vandaag op gesprek mogen komen. «Ik ben alleen nog niet overtuigd dat het iets gaat opleveren. Vorige week zijn we in Sint-Amedeus nog geweigerd. Morgen (vandaag, red.) weten we wellicht meer», besluit Dirk.

SINT-TRUIDEN

Tiende kerstfeest voor minder begoede gezinnen > Ingestuurd door Jos Lacroix Tien jaar geleden kwamen de leden van de verschillende deelorganisaties van de Christelijke Arbeidersbeweging van Sint-Truiden jaarlijks samen om Kerstmis te vieren. Jean Detraux, de schatbewaarder van het ACW, was de vaste kok van dienst. “Dat is allemaal wel heel mooi voor onze eigen mensen”, zegde Jean toen, “maar het is mijn droom eens een kerstfeest te organiseren voor mensen voor wie Kerstmis niet altijd een uitbundig feest is.” Met die vraag trok hij naar het ACW en hij werd zonder enige aarzeling gevolgd door het toenmalige bestuur. Al tien jaar op een rij organiseren de verschillende organisaties zoals ACV, CM, Okra, Pasar, KWB, Femma, Ziekenzorg en Wereldsolidariteit, samen met talrijke vrijwilligers, een kerstfeest voor mensen met minder kansen uit Sint-Truiden. Tot op heden hebben ze dat financieel steeds zelf beredderd, zonder steun van overheidswege.

3.000 MENSEN “De eerste keer was dat in de parochiezaal van Sint-Pieter, maar voor het tweede feest was die zaal al te klein en moesten we een tweede zaal huren. Vanaf het derde daar zijn we dan naar het personeelsrestaurant van Ziekeren uitgeweken. Daar krijgen we van de directie van Asster gratis de zaal, de keuken en alle materiaal ter beschikking. Wij organiseren dit feest al 10 jaar zonder publiciteit of veel rumoer in de media, want we doen het enkel voor onze minder gelukkige stadsgenoten”, aldus Jean Detraux. Gedurende de tien jaar dat vrijwilligers zorgen voor een leuk

feest voor mensen met minder kansen en een echte Kerstman inhuren die de kinderen blij maakt met snoep en speelgoed, mochten Jean Detraux en zijn ploeg al meer dan 3.000 mensen ontvangen. “En we stoppen er niet mee”, zegt Jean, “want zondag staan we voor de 10de keer achter het fornuis en komen tientallen vrijwilligers met het hart op de juiste plaats meehelpen om voor 300 mensen een feestje te bouwen. Met slechts één doel: minder gelukkige medeburgers en hun kinderen een gezellige en plezante Kerstmis te bezorgen.”

GENK

TALEA VOORZIET BEDRIJFSOMGEVINGEN VAN DUURZAAM GROEN

“Moeten af van de klassieke perkjes” Bedrijven met een vrij steriele omgeving en weinig tot de verbeelding sprekende plantenaanleg kunnen voortaan beroep doen op de zopas opgerichte coöperatieve onderneming Talea om er een duurzame uitstraling aan te geven. Talea is ontstaan als spin-off van De Winning en is evenzeer actief in de sociale economie. “We moeten af van het klassieke gazon-heester-bloemenperkjes verhaal”, zegt An Berden, bedrijfsleider van de cvba Talea. “Er zijn ontzettend veel alternatieven

mogelijkheden met inheemse plantensoorten. Je kan er een duurzame omgeving van maken met een prachtig resultaat. Bedrijven kunnen daar zover in gaan als ze willen. Bijvoorbeeld met bijenkasten als ze een bloemenweide hebben aangelegd of insectenhotels. Bij bedrijven die dat willen gaan we ook na of er in de omgeving een waardevolle biotoop aanwezig is. In dat geval kunnen we mogelijk van het parklandschap een verlengstuk maken en meteen ook een versterking van die biotoop.”

Bedrijven kunnen hun omgeving voorzien van duurzaam groen Foto CN met bijvoorbeeld een insectenhotel.

SOCIALE TEWERKSTELLING Talea maakt deel uit van De Winning, dat sociale tewerkstelling

voorziet in de groensector. “Aanvankelijk gaan we ook werken met mensen van De Winning”, gaat

Berden verder. “Maar op termijn is het de bedoeling dat we een eigen personeelskring creëren, ook in het kader van sociale tewerkstelling. Om hoeveel mensen het op termijn gaat hangt af van het succes van Talea.” In die zin kan het bedrijf ook rekenen op steun van de stad Genk. “Een deel van de bedrijfswinst van Talea wordt gebruikt om sociale doelen van De Winning te ondersteunen”, zegt de Genkse schepen van werk Angelo Bruno. “Daar hechten we als stad ontzettend veel belang aan. Vooral ook omdat we op die manier mensen helpen die nog niet klaar zijn voor de normale arbeidsmarkt. Voor hen is het een opstapje naar een baan in de reguliere samenleving.” Chris NELIS