INFORMATIE BIJ DE FOTO’S BOEKJE GRAAG TERUGLEGGEN
Het werk van tien topfotografen van National Geographic: een selectie van foto’s die verbazen,ontroeren, bewondering of ontzag oproepen. ‘Masters of Photography’ is ook de titel van een tiendelige boekenreeks, uitgegeven door National Geographic.
De schoonheid van het moment Annie Griffiths begon haar carrière relatief dicht bij huis. Zij fotografeerde haar eigen woonplaats Minneapolis en zij maakte vervolgens reportages van andere NoordAmerikaanse steden en landschappen. Haar foto’s stralen vaak een serene rust uit die de sfeer van het oude Amerika oproept. Juist toen het leek dat ze haar vaste onderwerpen had gevonden, kwam het keerpunt. Rond 1990 kreeg ze de opdracht enkele fotoreportages te maken in het Midden-Oosten, onder meer in Israël en Jordanië. Inmiddels heeft zij al in ruim honderd landen voor National Geographic gefotografeerd. 1 De Papai op het Mexicaanse schiereiland Baja wonen in onvruchtbaar gebied. Teresa Castro en haar kleinzoon Miguel zoeken de woestijn af naar hout voor hun vuurkuil waarin ze agave roosteren, hun dagelijkse voedsel. “Het valt niet mee voedsel te maken van cactussen,” zegt ze. “Maar als wij hard werken, geeft God ons precies genoeg om van te leven.” 1988. 2 Zambia. De Victoria Falls zijn 103 meter hoog. De zwemmer staat aan de rand van een twee meter diepe verborgen zwempoel in de rotsachtige rivierbedding, die alleen bereikbaar is als het water in de Zambezi laag staat. 3 We zijn er bijna… deze groep verklede Californiërs is op weg naar de Oude Stad van Jeruzalem. Net als Jezus destijds, zullen zij de Via Dolorosa (Kruisweg) volgen, richting de Heilige-Grafkerk. Elk jaar op Goede Vrijdag stromen duizenden christenen, zowel diep gelovigen als toeristen, naar Jeruzalem om in Christus’ voetsporen te treden. 1995. 4 Na het eten zeggen deze kinderen een dankgebed op in het Duits in een hutterietenkolonie in Forest River, North Dakota. De kolonie bestaat uit een aantal kippenboeren en melkveehouders. Hutterieten staan onbaatzuchtigheid en gemeenschapszin voor. “Hier is geen plaats voor keihard individualisme,” zegt leerkracht Tony Waldner (uiterst links). 1986.
Een leven lang reizen Michael Yamashita (1949) heeft de hele wereld afgereisd, maar zijn vele foto´s van Azië verraden zijn grootste hartstocht. Zijn werk valt uiteen in drie categorieën: actuele Aziatische vraagstukken, natuurschoon en geschiedenis. Zo fotografeerde hij verschillende aspecten van de Japanse cultuur, de hernieuwde zeggenschap van China over Hongkong en de gespannen situatie in de Koreaanse gedemilitariseerde zone. Hij onderscheidt zich met name door hedendaagse beelden subtiel in verband te brengen met geschiedenis en historische figuren. 5 In de gedemilitariseerde zone (DMZ) van Korea fotografeerde Yamashita soldaten in de vuurlinie. Deze Zuid-Koreaanse militairen verdedigen de DMZ tegen aanvallen uit het noorden. Door de escalerende spanningen verkeren de troepen voortdurend in hoge staat van paraatheid. Zoals deze soldaat in camouflage-uitrusting aan de rand van de DMZ. 2003. 6 De tijdloze geneugten van een speeltuin. Familievermaak bij de ruines van Samara, de negende-eeuwse hoofdstad van het Abbasidenkalifaat, dat vijfhonderd jaar heerste over Irak. De archeologische resten in Samara staan sinds 2007 op de Unesco werelderfgoedlijst. 1999. 7 Getooid met een Kalashnikov. Deze Koerdische bruiloftgaste wil haar familie en vrienden beschermen, mocht een ruzie tussen verschillende aanwezige clans uit de hand lopen. Maar de vrede blijft gehandhaafd, reden genoeg om enkele vreugdeschoten te lossen. Irak,1999. 8 In Takachiho wachten dansers in plechtige witte gewaden het startsein af voor een heropvoering van de scheppingsmythen. Het shintoïsme, de inheemse religie van het land, leert dat op Kyushu (het meest zuidwestelijke van de vier grote eilanden van Japan) enkele goden veranderden in stervelingen: zo ontstond het Japanse volk. 1992.
9 Japan. Iedereen kan samoerai worden. Huur een kostuum en vertoon je ermee in het openbaar. 2003. 10 In Afghanistan ondervond Yamashita dat de ‘heroïsche’ vechtlust die Marco Polo hier aantrof, nog steeds bestaat. In 2000 maakte Yamashita deze foto van Ahmed Shah Massoud, van de Noordelijke Alliantie, die de officieren voorgaat in gebed en de strijd tegen de Taliban. Op 9 september 2001 werd Massoud vermoord, vlak voordat de complexe geschiedenis van Afghanistan een nieuwe, bittere wending zou nemen. 2001. 11 Brunei. De Sultan Omar Ali Saifuddin-Moskee, in Bandar Seri Begawan, bij zonsopgang. Op zijn reis door de wereld zou de legendarische Chinese admiraal Zheng He (ca. 1371ca. 1433) hier een spiritueel toevluchtsoord hebben gevonden. 12 Een avontuurlijke toeriste nadert Hainan (de zuidelijkste punt van China), van oudsher beschouwd als ‘het einde van de wereld’. China betekent ‘land van het midden’, dus de sierlijke steen markeert de meest zuidelijke punt vanaf Beijing, het centrum van de beschaafde wereld. Een moment later moest de vrouw haar waagstuk bekopen met natte voeten. 1998
Wondere onderwaterwereld De Amerikaanse fotograaf David Doubilet (1946) is met zijn camera de meester van de onderwaterwereld. Doubilet grootste innovatie is zijn gebruik van belichting. Op zijn foto’s belicht hij de onderwaterwereld als één groot natuurlijk schouwspel. Door overbevissing en verwoestende vistechnieken worden riffen, vissoorten en voedselketens bedreigd. Hij hoopt met zijn foto’s mensen bewust te maken van het bedreigde leven onder water. Zijn visie kan worden samengevat met een van zijn bekendste beelden: een duiker omringd door een school barracuda’s. David brengt de zee, de hemel en de mens samen in dit beeld, wat ons eraan herinnert dat alles met elkaar in verband staat. 13 Een rode anemoonvis (Amphiprion frenatus) verzorgt een veld van zijn ontwikkelende eieren als een hovenier. De zorgzame vader voorziet de eieren van zuurstof door er water overheen te waaieren met zijn borstvinnen, terwijl hij dode embryo’s verwijdert. 2009. 14 Gevlekte kwallen drijven rustig maar doelgericht door een lagune op het eiland Palau in de Grote Oceaan. De meren van Palau pulseren met drie verschillende soorten gevlekte kwallen, die onafhankelijk van elkaar zijn geëvolueerd. De kwallen migreren om nog onbekende redenen eenmaal per dag heen en weer tussen de oevers van de meren. 2000. 15 Een defensieve formatie van barracuda’s omcirkelt een duiker in een wereld zonder hoeken, randen of einde. De centrale figuur van deze magische dans, natuurkenner Dinah Halstead, werd omringd door dit trage ballet bij het eiland Lavongai in Papua. 1987. 16 De overlevingsstrijd van de schildpad heeft David Doubilet naar exotische gebieden geleid, zoals naar het atol Marutea in Frans-Polynesië tot het eiland Sipadan in Maleisië. De wateren rondom Sipadan vormen een arena van dood en liefde voor groene zeeschildpadden. Ze paren hier het hele jaar door, maar veel dieren sterven in de strijd om een partner en een veilige broedplaats.
Kwetsbare natuur De Amerikaanse fotograaf Michael Nichols (1956) is een van ’s werelds beste natuurfotografen. Hij zet zich volop in voor natuurbescherming. Zijn betrokkenheid is goed te zien in de foto’s die hij maakte tijdens zijn lange trektochten door de laatste onontwikkelde gebieden van Centraal-Afrika en in zijn foto’s van de moeilijke leefsituatie van mensapen. Ook stond Nichols erom bekend dat hij de donkerste grotten kon belichten. In totaal heeft hij voor National Geographic vijfentwintig reportages gefotografeerd. Zijn meest recente serie dateert uit 2009 en gaat over het beheer van de sequoiabossen in Californië. 17 In augustus trekken zware onweersbuien over de Grand Canyon. “Ik heb altijd al bliksem willen fotograferen, mezelf willen onderdompelen in licht,” zegt Nichols. Toen de bliksem vlak bij hem insloeg op Point Sublime en hem omver wierp, kwam hij daar akelig dichtbij. 18 Het vroege werk van fotograaf Michael Nichols ving de angstaanjagende pracht van de natuur: van indrukwekkende diepten tot duizelingwekkende hoogten. In New Mexico verlicht hij Lechuguilla, de diepste grot van Amerika. Die grot was toen pas ontdekt en werd de ondergrondse Grand Canyon genoemd, vol zeldzame en fantastische vormen. 1989. 19 Terwijl stropers de laatste olifanten in Centraal-Afrika afslachten vanwege het ivoor, is Zakouma National Park een veilig gebied. Aan het eind van het droge seizoen zijn er maar weinig drinkplaatsen, en bij deze poel komen zo’n vijfhonderd olifanten bij elkaar. In juni wordt het park geteisterd door zware regenbuien en dan trekken de kuddes weg, op zoek naar beter voedsel. 2006.
20 Toeristen in de Democratische Republiek Congo komen gevaarlijk dicht bij een gorilla – het volwassen mannetje is gewend aan bezoekers, maar loopt het risico besmet te raken met menselijke ziekten. Onderzoeker Dian Fossey veranderde het tot dan toe bestaande idee over deze grootste mensapen en liet zien dat het zachtaardige dieren zijn, met een complex geheel van emoties en gedragingen. 1990. 21 De gorilla Bangha kijkt om naar de fotograaf en pauzeert even op een pad in het Tchimpoungareservaat in Congo. Daar worden verweesde gorilla’s opgevangen en grootgebracht in groepsverband. De meeste van hen zijn ‘vleeswezen’: hun moeders zijn gedood en geslacht en hun vlees is afgevoerd naar steden en dorpen. 2008. 22 Ooit kwamen overal apen voor rond de evenaar in Afrika en Zuidoost-Azië, nu nog maar in een paar kleine gebieden. Nichols begon in 1980 hun benarde toestand in beeld te brengen met een verhaal over de Virunga-gorilla’s, die door Dian Fossey werden bestudeerd. Een razende chimpansee, gek geworden door jaren van eenzame opsluiting en wanhopig op zoek naar contact, reageert uiteindelijk op de kalmerende gebaren van primatoloog Jane Goodall die onderdanig voor hem buigt. 1990. 23 Actievoerster Amy Arcuri toont haar liefde voor Spooner, een woudreus die volgens haar bijna tweeduizend jaar oud is. De boom stond ooit op de nominatie om te worden gekapt, maar dat is nu verboden.
Kracht van de natuur De Nederlandse natuurfotograaf Frans Lanting (1951) werkt in verschillende delen van de wereld. In zijn foto’s legt Lanting de grootsheid en kwetsbaarheid van de natuur vast. Hij is gefascineerd door afgelegen en ontoegankelijke gebieden die vaak rijk zijn aan een verscheidenheid van levensvormen. Lanting: “Als ik balanceer in een boomtop terwijl het onweert of als ik word belaagd door een zwerm wespen, dan ben ik in mijn element.” Al drie keer is Lanting de maker geweest van de World Press Photo. 24 Wenkbrauwalbatrossen komen bijeen in een broedkolonie op de Falklandeilanden. Ze bouwen zuiltjes van modder die als nest dienen: daar voeden ze de volgende generatie op. Een paartje kan per broedseizoen slechts een ei produceren: een geboortecijfer dat de afnemende populaties niet kan herstellen. Groeiende aantallen roofdieren en vervuiling spelen een rol, maar langelijn- en sleepnetvisserij vormen de grootste bedreiging. 2006. 25 Een albatros geeft uiting aan zijn hartstocht en probeert een vrouwtje te verleiden met een rituele dans: een ingewikkelde opeenvolging van bewegingen en zang. Aan het paren gaat vaak twee jaar van hofmakerij vooraf, maar de verbintenis daarna is dan ook voor het leven. ”Het is belangrijk voor ze om de juiste keuze te maken, want ze worden net zo oud als mensen,” legt Lanting uit. “Ik fotografeerde van zo dichtbij dat ik ongeveer moest meedansen met de vogel: ik moest anticiperen op zijn volgende draai en klaarstaan voor het hoogtepunt van het ritueel – als hij plotseling zijn vleugels openslaat – om hem voldoende manoeuvreerruimte te laten. Met een plensbui in aantocht was het licht belabberd die dag, ook al lijkt de vogel de hemel te danken. 2006. 26 In Peru wist Frans Lanting vanaf een torenhoge stellage een jonge geelvleugelara in volle vlucht te fotograferen. 1994.
27 Madagaskar. Aangepast aan een omgeving waar het maar vier maanden per jaar regent, zuigen apenbroodbomen zich vol met water om in de droge periode te overleven. Hun sponsachtige stammen kunnen een diameter van wel tien meter bereiken. Hoewel hij wordt beschouwd als een boom van het Afrikaanse vasteland, groeit er daar slechts één soort, terwijl Madagaskar zich kan beroemen op zes soorten. 1985. 28 Vrouwen van de Kuruba in India onderbreken hun dagelijks werk en maken even plaats voor een jonge kornak en zijn olifant. De Moyarrivier stroomt door het Mudumalai Wildlife Sanctuary. Fotograferen op zulke beschermde plekken heeft zijn eigen uitdagingen: “Werken met dieren is makkelijker dan je een weg banen door de bureaucratie in India,” zegt Lanting. 2002 29 Botswana. Ogenschijnlijk in hun eigen val gelopen, keren Mbukushuvrouwen terug naar huis met de gevlochten fuiken die ze gebruiken om vis te vangen in de Okavangorivier. Vissen is een gezamenlijke aangelegenheid. 1990.
Laatste wildernis Van Alaska tot Afrika, de Amerikaanse fotograaf Chris Johns (1951) heeft voor National Geographic op de meest uiteenlopende plekken gefotografeerd. Hoewel zijn natuurfoto´s het bekendst zijn, kan Johns op treffende wijze mensen in hun eigen wereld vastleggen. In één van zijn eerste opdrachten voor National Geographic verwerkte hij bijvoorbeeld de vastberadenheid van de bevolking van Brits-Columbia in Canada. Johns: “Ik ben nu geen fotograaf meer en er wordt mij vaak gevraagd of ik het mis. “Natuurlijk,” zeg ik dan. “Ik dacht vroeger dat fotograferen voor National Geographic de beste baan ter wereld was, maar als hoofdredacteur van het tijdschrift heb ik nu de gelegenheid om fotografen de tijd te geven die ze nodig hebben om dicht bij hun onderwerpen te komen.” 30 Route 93, die drieduizend kilometer bestrijkt tussen Phoenix (Arizona) en Jasper (Alberta), is hét voorbeeld van de Amerikaanse legende van de lonesome highway. In Nevada geeft het desolate landschap een cowboy de kans vertier te zoeken in een bar annex bordeel in Ely. 1992. 31 In Dunster aan de voet van de Rocky Mountains proberen John Adams en zijn moeder Josie een beter televisiebeeld te ontvangen in de carrosserie van een oude auto, boven op de heuvel. 1984. 32 Op weg naar een uitwedstrijd bereiden deze football-spelers zich voor op de wedstrijd. Het daaropvolgende verlies was hun achtste en laatste wedstrijd zonder winst. Met lege handen vertrekken is een bekend gevoel voor velen op Route 93, die door Las Vegas loopt. 1991. 33 Ernstige droogte verjoeg Martha en Kirby Houston uit Oklahoma van hun boerderij, maar ze kwamen er weer terug. Ze wonen bescheiden, verbouwen hun eigen voedsel, geven bijna niets uit en sparen alles. Als hij zin heeft, speelt Kirby viool. 1982.
34 San (Bosjesmannen) gekleed in huiden en bewapend met pijl en boog steken tijdens de jacht een zoutvlakte over in het Nyae Nyae Conservancy in Namibië. Johns: Mijn favoriete filmscène is de ruiter die in Lawrence of Arabia tevoorschijn komt uit een luchtspiegeling. Toen deze mannen wegliepen, zag ik in de trillende hitte hetzelfde effect. Ik gebruikte een 1200mm-lens en legde mijn camera op een zak bonen. Daardoor leken hun benen te worden uitgerekt, wat doet denken aan de verlengde ledematen in de kunst van de San. 2001. 35 Omdat het gebied waar de San (Bosjesmannen) kunnen jagen steeds kleiner wordt, wenden zij zich tot het toerisme. In Intu Afrika, een particulier jachtreservaat in Namibië, woont een groep San die busladingen toeristen vermaakt. Er is weinig kans dat de tradities daardoor blijven bestaan en ze verdienen er nauwelijks iets mee. 2001. 36 Pas besneden jongens worden voorbereid op hun volwassenheid en een leven van vissen en boeren. Ze begroeten de dageraad met traditionele liederen en het bespelen van drums in Lukulu, Zambia. 1997.
Fascinatie voor verre culturen De Amerikaanse fotograaf Steve McCurry (1950) bracht de strijd in Afghanistan in onze huiskamers. Zijn portret van het Afghaanse meisje uit 1984, de vluchtelinge, is een icoon geworden – niet alleen voor National Geographic, maar ook voor de mensheid die probeert te overleven in de moeilijkste omstandigheden. McCurry hoopt dat zijn foto’s mensen inspireren tot empathie, mededogen en tolerantie voor de talloze culturen en religies in de wereld. Zijn indringende portretten en indrukwekkende landschappen maken hem tot een van de bekendste fotografen van National Geographic. 37 Winkelende vrouwen in een boerka die gymschoenen kopen. In Kabul dragen de vrouwen een boerka, een bewijs van de terugkeer naar de fundamentele islam in het postcommunistische tijdperk. De boerka wordt in de hoofdstad door veel vrouwen gedragen, meestal voor de veiligheid. Dat was niet altijd het geval: toen de vrouwen in 1964 stemrecht verwierven, werd de boerka in de grote steden zeldzaam. 1992. 38/39 Een vluchtelinge met een intense blik, bekend als het ‘Afghaanse meisje’. Steve McCurry fotografeerde haar in 1984 in een vluchtelingenkamp in Pakistan. Toen hij haar in 2002 weer opspoorde, wist de wereld eindelijk haar naam: Sharbat Gula. McCurry: “Ik hoop dat Sharbat Gula dankzij mijn beroemde foto een beter leven krijgt. Ze vroeg om hulp bij het bieden van onderwijs aan haar dochters en meisjes in heel Afghanistan. National Geographic richtte een fonds op en sindsdien is er ruim 1,2 miljoen dollar besteed aan de bouw van scholen, het opleiden van docenten en onderwijssteun.” 2002. 40 Bangladesh. Het hoge waterpeil, veroorzaakt door de moesson, is een zegen voor deze jonge zwemmertjes maar een vloek voor de spoorwegen. Het water onder deze brug op de lijn Chittagong-Dhaka daalt weer, zodat de brug op schade kan worden geïnspecteerd. 1982.
41 In de Tibetaanse hoofdstad Lhasa rijdt een jonge monnik een rondje in een elektrische speelgoedauto nabij het Potalapaleis, waar ooit de regering was gevestigd en waar de Dalai Lama woonde. 1999. 42 Onder de brandende zon in de Wadi Hadramaut, Yemen, verzamelen vrouwen met hoge zonnehoeden klaver voor het vee. Op de achtergrond staat een familievesting, die gebouwd is om aanvallen van vijandige groepen te weerstaan. 1997. 43 Met zijn bril en sjaal is deze scheepssloper beschermd tegen stof en rook. Op een scheepswerf in Mumbai, India, helpt hij afgeschreven buitenlandse schepen te ontmantelen. Het staal van oude handelsschepen is van vitaal belang voor de Indiase industrie. 1994. 44 Als reigers zitten deze in traditionele saram gehulde mannen aan de zuidkust te vissen. Door jarenlange strijd is de ontwikkeling van het land in gevaar gekomen en werken veel Sri Lankanen nog net als hun voorouders op het land en bij de zee. 1995. 45 In een moskee in Kabul voeren mannen en jongens een zelfgeselingsritueel uit ter ere van sji’itische martelaren die in de zevende eeuw stierven voor hun geloof. De sji’ieten in Afghanistan waren lange tijd een minderheid, maar nu de maatschappelijke en politieke orde sterk veranderen, kunnen ze hun geloof weer openlijker belijden. 2002. 46 Niet gehinderd door het dodelijk wapentuig klimmen moslimkinderen in Beiroet, Libanon, over een verlaten stuk luchtafweergeschut. 1982.
Zeldzame beelden van het alledaagse Van de vele onderwerpen die Joel Sartore (1962) in zijn lange carrière heeft gefotografeerd, is er geen belangrijker voor hem dan de snelle teloorgang van de natuur. Hij wijdt veel van zijn tijd en energie aan de precaire situatie van bedreigde plant- en diersoorten. De eerste opdracht van Sartore was om in achttien weken tijd de Amerikaanse Golfkust vast te leggen. Sindsdien heeft hij tientallen reportages gemaakt over regionale cultuur en landelijke tradities. Hoe serieus zijn onderwerpen vaak ook zijn, Sartore ziet altijd kans een licht, maar respectvol vleugje humor aan te brengen. 47 “Ik dacht even van veraf dat dit een levend paard was, in volle galop,” vertelt Joel Sartore. “Maar toen ik dichterbij kwam, zag ik dat er iets helemaal mis was.” Inderdaad, het paard stond voorgoed stil. Plaatselijke veedrijvers hadden het uitgedroogde lijk overeind gezet en geschraagd. Kennelijk moest het als attractie dienen langs de kant van een weg. 2005. 48 De opgezette bewoners van een namaakrotswand worden afgestoft in Cabela’s, een winkel met een vloeroppervlak van zevenduizend vierkante meter in Sidney, Nebraska. De uitbater verkoopt visnetten, geweerkijkers, wandelschoenen, gasbranders, fietsonderdelen en alles waar een buitensportliefhebber van droomt. 1995. 49 Een eeuw geleden waren er misschien wel een miljoen Attwaters prairiehoenders, genoemd naar een Engelse natuurkenner. Nu dreigen ze uit te sterven. De laatste hoop voor het Texaanse ruigpoothoen zouden de kuikens kunnen zijn die in gevangenschap worden geboren. Dit kuiken koestert zich in warm licht in het opvangcentrum Fossil Rim Wildlife, waar elk broedseizoen meer dan honderd kuikens worden grootgebracht. 2002. 50 Deze geharde inwoners van South Boston nemen elke dag een duik in het koude water van de nabijgelegen baai. “Het voelt gewoon goed,” legt Al Binari uit tijdens het douchen. 1994.
51 Op een marinebasis in Pensacola, Florida, reageert een rekruut-in-overtreding op een brullende drilmeester. “De eerste dagen van de basistraining worden ‘Helweek’ genoemd. Met reden,” meent Sartore. 1991.
Aan het eind van de wereld Van over de noordelijke toendra zwervende ijsberen tot op pinguïns jagende zeeluipaarden in de zuidelijke zeeën: Paul Nicklen (1968) liet ons de extreme omstandigheden zien van werelden die maar weinigen van ons kennen, de Poolgebieden. Nicklen, die opgroeide in een Inuitdorp in het Arctisch gebied, is bij uitstek geschikt voor het vertellen van deze verhalen. Hij is een voormalig zeebioloog die zich realiseerde dat hij met zijn camera invloed kon uitoefenen op de bewustwording van klimaatverandering en de bescherming van dieren en hun leefgebieden. 52 Het licht van de verlossing begroette ontdekkingsreiziger Ernest Shackleton en vijf andere overlevenden van het schip de Endurance toen ze in 1916 een walvisvaartstation in Zuid-Georgia bereikten. Ze hadden vanaf Antarctica meer dan 1300 kilometer gezeild in een reddingsboot. Walvisvaarders, zoals de wegroestende Petrel (links), jaagden op de enorme zeedieren tot in de jaren zestig, tot er bijna geen exemplaren meer over waren. 2008. 53/54 De grootste concentratie van zeezoogdieren verzamelt zich tijdens het paarseizoen in de St. Andrewsbaai in Zuid-Georgia: het ultieme strandfeest. Toen James Cook het eiland in 1775 ontdekte, ontketende hij een tweehonderd jaar durende jachtkoorts die de populaties decimeerde. Zuid-Georgia is nu beschermd gebied; de robben- en pinguïnpopulaties hebben zich spectaculair hersteld. 2008. 55 De stormbandpinguïnkuikens lijken piepklein op deze gletsjer van de Zuidpool op Antwerpeneiland, een buitenpost in het zuidpoolgebied. 2008. 56 Slagtanden van verschillende lengten markeren de leeftijd van de walrussen tijdens de piekbevolking – zo’n 2600 – van Spitsbergen in de zomer. De kuddes van Noorwegen waren rond 1900 vrijwel uitgeroeid door ivoorjagers. 2007.
57 Er moet nog steeds een betere manier worden gevonden om narwals te vangen, een manier waarbij er minder zinken of gewond ontsnappen – en langzaam een pijnlijke dood sterven. 2007. 58 Een zeeluipaard toont dreigend gedrag, waarmee hij schijnbaar een andere zeeluipaard probeert af te schrikken, die van achteren op de fotograaf afkomt. Nicklen reisde na jaren op de Noordpool te zijn geweest af naar de zuidelijke zeeën, waar hij de opdracht van zijn leven zou krijgen: over zeeluipaarden. Hij ontdekte er ook het eiland Zuid-Georgia, een koninkrijk van robben en pinguïns, dat hij het ‘mekka voor onderwaterfotografen’ noemt. 2006. 59 De hoorn van de narwal komt voor in de legende van de eenhoorn en al eeuwenlang spreekt dit dier tot de verbeelding – met als gevolg dat er veel op gejaagd wordt. De narwalbevolking bij Baffin Island (Canada), waar deze mannetjes bovenkomen om adem te halen, wordt daardoor met uitsterven bedreigd. Men neemt aan dat de hoorn een pronkfunctie heeft, vergelijkbaar met het gewei van een hert. 2006.
Mensen in hun wereld Mededogen is de drijfveer achter de meest gedenkwaardige foto’s van Jodi Cobb. De Amerikaanse was haar tijd ver vooruit met de reportage over vrouwen in Saudi-Arabië, gepubliceerd in 1987. Zij wist vrouwenlevens in de islamitische wereld integer en indringend in beeld te brengen. Cobb: “Bij National Geographic vond ik mijn ware roeping - de werkelijkheid documenteren achter schermen, sluiers en maskers, en dat binnen culturen over de hele wereld.” Cobb bracht onderwerpen als schoonheid en liefde tot leven, maar ze pakte ook precaire onderwerpen aan, zoals mensenhandel, prostitutie en slavernij. 60 Volgens een oeroude Chinese traditie zijn ingebonden voeten het toppunt van vrouwelijke schoonheid. Dit bracht miljoenen ouders ertoe de voeten van hun dochters af te binden, de wreef te breken en te buigen, wat resulteerde in een trippelpas. Xiao Xou-Xiang, de 79-jarige vrouw op deze foto, behoorde tot de laatste groep vrouwen die dit gebruik (nu wettelijk verboden) onderging. 1998. 61 Tahitianen brengen Franse vakantiegangers aan land na een cruise door de lagune in een kano. Van oudsher trekken de verafgelegen eilanden in de Grote Oceaan Europeanen aan. 1996. 62 Deze jongen in Porto-Novo, Benin, is door zijn ouders naar een machinewerkplaats gestuurd om een vak te leren. Hij werkt de hele dag, zonder pauze en zonder salaris. Hedendaagse slavernij bestaat niet bij de gratie van eigendomsrecht, maar door de beslissende autoriteit van geweld. 2002. 63 Deze kindarbeiders in Firozabad, India, zijn door hun ouders aan de eigenaar van de werkplaats verkocht. Ze zijn tussen de negen en veertien jaar oud, en smelten tien uur per dag glazen armbanden aaneen. Zij behoren tot de 27 miljoen mensen die verstrikt zijn geraakt in de hedendaagse slavenhandel. 2002.
64 Madras, India. Hele gezinnen sjouwen hier met ladingen baksteen om schulden af te betalen. Schulden houden families soms generaties lang in hun greep. Grofweg tweederde van de dwangarbeiders in de wereld (15-20 miljoen) bestaat uit schuldslaven in India, Pakistan, Bangladesh en Nepal. 2003. 65 In een nevel van meel vecht deze noedelmaker in zijn winkel tegen de hitte tijdens de laatste dagen van de ommuurde stad Kowloon in Hongkong. Dit voormalige Chinese militaire bolwerk werd een wetteloze sloppenwijk, vol open riolen en afval. In 1994 is de wijk afgebroken. 1989. 66 De sluier kwam in zwang bij de elite in het zevende-eeuwse Arabië. Ook de vrouwen van de profeet Mohammed gingen gesluierd. 1987. 67 Jonge ‘moddermannen’ van de Asaro pronken met hun kleimaskers tijdens het jaarlijkse festival in Papua. “Hier staat de mannelijke schoonheid centraal,” zegt antropologe Nancy Sullivan. “Man zijn betekent er goed uitzien.” 1998. 68 Jodi Cobb maakte deze theatrale reflectie over de vergankelijkheid van schoonheid. Ella Eronen was de populairste actrice van Finland en een heldin tijdens de Tweede Wereldoorlog en poseert als ‘Madame’, een actrice die zich verloren waant zonder rol. 1980.
INFORMATIE BIJ DE FOTO’S - BOEKJE GRAAG TERUGLEGGEN
