Inflight Special. 18 June. Horror Waarom vliegen eigenlijk helemaal niet leuk is. CO2 Heeft klimaatneutraal reizen zin?

18 June

Inflight Special

Horror

Waarom vliegen eigenlijk helemaal niet leuk is Why flying is no fun whatsoever

CO2

Heeft klimaatneutraal reizen zin? Is carbon-neutral travel a good idea?

Zomerbanen

Lekker werken in de zomer Enjoying work in the summer

18-06-2015 | 02

EM Inflight Magazine

Colofon

/ Colophon Uitgave/Edition EM 15 - 18 juni/June 2015 Jaargang/Year 18, 2014-2015 Erasmus Universiteit Rotterdam/Erasmus University Rotterdam ISSN: 0922 – 713x Oplage/Circulation: 10.000 Bezoekadres EM/Visiting address EM Erasmus Magazine Gebouw E, kamers ET 41-48/ E building, rooms ET 41-48 Burg. Oudlaan 50 3062 PA Rotterdam Postadres/Postal address Erasmus Magazine Postbus 1738 3000 DR Rotterdam Telefoon/Telephone 010-4081115 E-mail/Email [email protected]

Redactioneel Welkom aan boord van de zomereditie van Erasmus Magazine! Ons Inflight Magazine om mee te nemen aan boord van het vliegtuig (maar je kan het natuurlijk ook gewoon lezen in de camper, de nachttrein of de stationwagen) op weg naar je vakantiebestemming. Vliegen blijf ik magisch vinden. Ik heb zelfs wel eens gefantaseerd hoe het zou zijn om stewardess te zijn. Allereerst: hoe moeilijk kan het zijn? Een beetje eten en drinken rondbrengen aan klanten die niet kunnen weglopen. En ik wilde ook wel zo’n kek koffertje, altijd voldoende cosmetica en gadgets tot mijn beschikking (want taxfree shoppen is de norm), en bovendien staat blauw me gewoon goed. Maar het mooiste vond ik, dat ik ingewijd zou worden in die magische wereld van het vliegen. De bestemmingen die je aandoet, de mooie hotels en bijbehorende lounges waar je rondhangt. En dat je begrijpt wat de piloot bedoelt als hij via de intercom voor vertrek en na landing zegt: #$^&*! CROSS CHECK. Dat ik wél door het gordijntje naar de businessclass en het trapje op naar de first class mag. Van die dingen. Inmiddels weet ik dat je mij geen koffie moet laten inschenken boven iemands schoot (met of zonder turbulentie), dat je ook zelf zo’n koffertje kunt kopen en op reis kunt gaan, en al die dure spulletjes… ach. En uitgerekend die ene keer dat ik een upgrade kreeg naar de businessclass, had ik hoofdpijn. Tot zover de magie. Lees meer over de keiharde realiteit van vliegen en meer in deze EM.

Editorial Welcome on board the summer edition of Erasmus Magazine! Our inflight magazine that you can read on the plane and route to your holiday destination (but of course you’re also free to read it in a camper van, sleeping car or station wagon). I continue to be fascinated by the whole flying thing. At one point, I even considered becoming a flight attendant. First of all: how hard can it be? Serving food and drinks to customers who have no place to go. And I wouldn’t mind one of those snazzy trolleys, and always having enough cosmetics and gadgets (since tax-free shopping is the rule). And on top of that, I look good in blue. But what attracted me most was being inducted in the magical world of flying. The destinations you visit, the nice hotels, hanging around in the lounge bars of those nice hotels. Understanding what the pilot means when he says #$^&*! CROSS CHECK over the intercom before take-off and after landing. And being one of the lucky few allowed to pass through the curtain that cordons off Business Class and to take the stairs up to First Class. That sort of thing. But by now I know you shouldn’t ask me to pour coffee while hovering over someone’s lap (with or without turbulence), that you can buy one of those trolleys yourself and go travelling, and all those expensive doodads… oh well. And the one time I did get an upgrade to Business Class, I had a headache. So much for the magic. You can read more about the harsh reality of flying, and more, in this issue of EM. Nevertheless, enjoy your flight!

Evengoed een goede vlucht!

Wieneke Gunneweg

Hoofdredacteur EM / Editor-in-Chief of EM

Em.Online/Em.Online EM Online bevat actueel nieuws, en Erasmus Magazine verschijnt in zijn geheel ook op de website: www.erasmusmagazine.nl /EM Online brings you news and updates across the university. Erasmus Magazine is also available online: www.erasmusmagazine.nl Redactie/Editors Wieneke Gunneweg hoofdredacteur/editor-in-chief Gert van der Ende eindredacteur/managing editor Nisse Benhaddaoui redacteur/editor Tim Ficheroux wetenschapsredacteur /editor science Elmer Smaling webcoördinator/web coördinator Haylee Kelsall stagiaire/trainee José Luijpen redactieassistent/editorial assistent Medewerkers/Contributors Fotografie/Photography Ronald van den Heerik, Michel de Groot Cartoons/Cartoons Bas van der Schot, Esther Dijkstra Columns/Columns Tim de Mey, Kate Sytnik, Gert van der Ende Teksten/Texts Inge Janse, Lindemarie Jongste, Eric Oosterom Vertalingen/Translations Business Translation Services B.V. Adverteren/Advertising Interne advertenties en EM Lokaal-advertenties bij Erasmus Magazine/EUR-ads and EM local ads in Erasmus Magazine: 010-4081115 of/or [email protected] www.erasmusmagazine.nl/advertenties Overige advertenties via /All other ads via: Bureau van Vliet B.V., Zandvoort, tel.: 023-5714745 of www.bureauvanvliet.com Vormgeving/Design and lay out Unit20, Yoe San Liem, Maud van Velthoven Druk/Print De Bondt, Barendrecht HOP/HOP Erasmus Magazine is aangesloten bij het Hoger Onderwijs Persbureau/ Erasmus Magazine is affiliated with the Hoger Onderwijs Persbureau Redactieraad/Editorial Board Charles Boucher (voorzitter/chairman), Brigitte Hoogendoorn, Pieter Kuijt, Michael Rabbers, Arthur de Ruiter, Natasha Schön, Marijke de Vries. Cover/Cover Unit20 © Erasmus Magazine Auteursrechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur overgenomen worden. All rights reserved. Nothing from this edition may be used without written permission from the editor-in-chief.

18-06-2015 | 03

EM Inflight Magazine Ijsland

Finland Noorwegen

Estland Zweden Letland Denemarken Litouwen

Ierland

UK

Wit-Rusland

EUR Polen België Luxemburg

Duitsland

Frankrijk

Oostenrijk Zwitserland

Tsjechië

Oekraïne

Slowakije Hongarije

Moldavië Roemenië

Slovenië Kroatië Andorra

Italië

Bosnië

Servië Kosovo

Montenegro Albanië

Portugal

Bulgarije

Macedonië

Spanje Griekenland

04

Vliegen heeft nog steeds een toekomst / Flying still has a future Hoe goedkoper de tickets worden, des te makkelijker stappen we in het vliegtuig. Maar hoe zou de wereld eruitzien als we niet meer zouden vliegen? EM ging op onderzoek uit en schetst verleden en toekomst. The cheaper the tickets, the more easily we book a flight. But what would the world look like if we would never fly anymore? EM embarked on a study and outlines past and future.

08/19/31/40 Frequent Flyers / Frequent Flyers

09

Column Tim de Mey: Vliegangst / Fear of flying

10

Waarom vliegen eigenlijk helemaal niet leuk is / Why flying is no fun whatsoever Vliegen is de meest oncomfortabele manier van reizen. Knel zitten, beroerd eten en medepassagiers die te veel drinken, te hard huilen of te dik zijn. En dan hebben we het nog niet over gemiste vluchten, uren wachten en turbulentie. Flying has to be the least comfortable form of transport. Long waiting times, cramped seating, the food

tends to be crap and you always seem surrounded by drunks, wailing babies and fat people. And let’s not forget the nuisance of missed flights due to delays, waiting on the runway for hours and heavy turbulence.

15

Vliegen in de literatuur / Books about flying Ideale vliegtuiglectuur is er in overvloed. Maar hoe zit het met boeken over vliegen en vliegtuigen? Een kleine selectie. There’s plenty of aviation literature around, but what about books on planes and flying? Here’s a small selection.

16

Heeft klimaatneutraal reizen zin? / Is carbon-neutral travel a good idea? Vliegen is slecht voor het milieu, we weten het maar al te goed. Wat kun je doen om jouw trip draaglijker te maken voor het milieu? De zin en onzin van klimaatneutraal reizen. We all know that flying causes air pollution. So what can we do to make our trips more environmentally friendly? Here are some facts and fables on carbon-neutral travel.

20

Van slaaptekort tot SARS / From sleep deprivation to SARS Vliegen mag dan een van de veiligste manieren zijn om je van A naar

B te verplaatsen, ons lichaam is er niet goed op voorbereid. Wat kun je oplopen in een vliegtuig? En hoe kun je dat voorkomen? Flying may be one of the safest ways to travel from one point to another, but our body is not properly prepared for it. What are the things you might catch when travelling by plane? And how can you prevent them?

25

Column Gert van der Ende: Hemel en hel / Heaven and hell

26

Lekker werken in de zomer / Enjoying work in the summer Drie studenten die de hele zomer doorwerken. Gelukkig hebben ze geen suf vakantiebaantje, maar een baan om jaloers op te worden. Three students who are planning to work throughout the summer. Fortunately, they don’t have a boring holiday job, but jobs you’d love to have.

32

Films over vliegen / Films about flying Er zijn films te over met een vliegveld of luchthaven als decor. Meestal is er altijd ellende: er zijn kapers, terroristen of andere criminelen, het weer is beroerd of er loert ander gevaar. There are plenty of films where the action takes place at an airfield or

airport. The stories are almost always pretty dramatic and feature hijackers, terrorists and other criminals, terrible weather conditions or there are other dangers lurking.

34

Je komt altijd wel ergens / All roads lead to somewhere Zomervakantie: koffers pakken, naar het vliegveld, op het vliegtuig stappen, uitstappen, naar het hotel en lekker relaxen. Maar niet iedereen reist op deze manier. Hoewel velen het ouderwets vinden, is liften nog steeds populair. Summer vacations: pack your bags, head to the airport, board your flight; get off, head to the hotel and relax. But not everyone travels in this way, and although many see it as a thing of the past, hitch-hiking is still popular.

43

Column Kate Sytnik: In de lucht / Up in the air

44

Waar komen de studenten van de EUR vandaan? / Where do the students of EUR come from?

18-06-2015 | 04


Vliegen heeft nog steeds een toekomst Flying still has a future

Hoe goedkoper de tickets worden, des te makkelijker stappen we in het vliegtuig. Maar hoe zou de wereld eruitzien als we nooit hadden leren vliegen? En wat als leegrakende olieputten ervoor zorgen dat onze vliegmachines aan de grond moeten blijven? EM ging op onderzoek uit en schetst verleden en toekomst. tekst Inge Janse

Tegenwoordig kunnen ministers overal aanwezig zijn, wat niet altijd de beste resultaten oplevert. Een goed voorbeeld daarvan vormt de conferentie van München in 1938, toen Hitler zijn eisen stelde aan de status van TsjechoSlowakije. Dit was een van de eerste keren dat alle regeringsleiders zich lieten invliegen. “Tijdens die conferentie ontstond er een geweldige druk om ter plekke besluiten te nemen, iets wat achteraf slecht uitpakte.”

Wonderlijke dingen

Verleden en heden

‘Na de oorlog waren het vooral de zakenlieden en rijken die vlogen’ ‘Even after the war, plane travellers were mainly business people and the rich’

Stel dat we helemaal niet konden vliegen, hoe zag de wereld er dán uit? Dat weet luchtvaarthistoricus Marc Dierikx, onderzoeker bij het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis. Hij hield zich de afgelopen dertig jaar bezig met de geschiedenis van de luchtvaart, wat onder meer uitmondde in zo’n vijftien boeken en een kleine doos artikelen. Het meest in het oog springende detail in een wereld zonder vliegtuigen: de afwezigheid van massaal internationaal toerisme. Dierikx: “Voordat het vliegtuig er was, werd er ook gereisd, maar dan enkel door de happy few. Met het schip naar New York duurde een week, Australië duurde een maand, dus dat kostte nogal wat vakantiedagen.” Maar zelfs na de introductie van de luchtvaart duurde het nog lang voordat het voor normale burgers gewoon werd om te vliegen. Zo kostte een vluchtje naar Londen vóór 1940 al snel een gemiddeld maandsalaris. Ook na de oorlog waren het vooral de zakenlieden en rijken die vlogen. Jan Modaal ging meestal in eigen land op vakantie, terwijl zijn avontuurlijke buurman met de bus of trein helemaal naar België of Duitsland ging. Pas sinds de jaren 70 is vliegen gemeengoed.

Geweldige druk

Minder bekend is de invloed die het vliegverkeer had op de internationale diplomatie. Die werd er namelijk niet altijd beter op, stelt Dierikx. “Tot de jaren 30 was diplomatie iets voor professionals. Diplomaten overlegden bij belangrijke internationale kwesties tussendoor constant met hun overheid. Dit zorgde voor een automatische rem op rare beslissingen die onder de politieke druk van het moment ontstaan.”

Een ander gevolg van de luchtvaart is transmigratie: wonen in het ene land en werken in het andere. “Kijk maar eens op maandagochtend bij Rotterdam The Hague Airport. Daar zie je dan aardig wat Nederlanders die in de Londense City werken en met hun rolkoffertje en cabinebagage naar hun tijdelijke onderkomen gaan.” Als laatste noemt Dierikx het vervoer van bederfelijke waar, waardoor we nu heel het jaar door aardbeien kunnen eten. Volgens hem vormt het goederenvervoer al sinds de jaren 20 een belangrijk onderdeel van de luchtvaart. “Weet je wat een van de eerste dingen was die binnen Europa vervoerd werd? Consumptie-ijs! Boven in de lucht is het namelijk koud, dus het was vrij eenvoudig om wat kisten met schepijs te vervoeren van Amsterdam naar Londen.”

Algenolie

Een paradoxaal effect van de luchtvaartindustrie is dat het reizen er juist niet altijd makkelijker door geworden is. “Het was de grote verwachting in de jaren 20 en 30 dat het luchtvervoer landen en volken dichterbij elkaar zou brengen. Maar door het overstelpende gebruik worden er steeds meer barrières op luchthavens opgeworpen. Voor veel mensen, vooral uit Azië en Afrika, wordt het daarom steeds moeilijker om naar een ander land te gaan.” Bang dat het einde oefening wordt voor de luchtvaart vanwege het opraken van fossiele brandstoffen is Dierikx niet. “Al sinds de tijd van de Romeinen zijn mensen steeds meer gaan reizen. Door technologie is dat in de twintigste eeuw exponentieel toegenomen. Die trend verander je niet zomaar.” Wel kan het gebeuren dat vliegen duurder wordt. Daar staat tegenover dat er wereldwijd veel onderzoek plaatsvindt om alternatieven te vinden, zoals het winnen van olie uit algen. “Als we onszelf nog wat tijd geven, leidt dat zeker tot > effect.”

18-06-2015 | 05


The cheaper the tickets, the more easily we book a flight. But what would the world look like if we’d never learned to fly? And what happens if depleted oil reserves eventually ground our aircraft? EM embarked on a study and outlines past and future.

Past and Present Imagine we’d never learned to fly, what would the world look like? We talked to aviation historian Marc Dierikx, a researcher working with the Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences (KNAW). He has been studying the history of aviation for the past thirty years and produced around fifteen books and a small box of articles. The most notable detail in a world without planes: the absence of mass international tourism. Dierikx: ‘Before there were planes, people travelled too, but this tended to be limited to the happy few. It took a week to sail to New York, a month to Australia, so that took up a lot of your holiday.’ But even after the introduction of aviation, it still took some time before it became accessible to normal citizens. For example, before 1940 a flight to London easily cost an average monthly wage. Even after the war, plane travellers were mainly business people and the rich. The average citizen tended to spend their holiday in their own country, while an adventurous neighbour took the bus or train all the way to Belgium or Germany. Flying only became commonplace after the 1970s.

Tremendous Pressure The influence aviation had on international diplomacy is less well documented. Diplomacy did not always benefit, says Dierikx. ‘Until the 1930s diplomacy was something for professionals. Diplomats constantly consulted their government on important international issues. This created an automatic constraint on odd decisions taken under the influence of political pressure of that moment.’ Now Ministers can go anywhere, although this doesn’t always give the best results. A good example is the Munich Conference in 1938, when Hitler made his demands regarding the status of Czechoslovakia. This was one of the first times that all the heads of state had flown to such a meeting. ‘During that conference, there was tremendous pressure to take a decision on the spot, one which later backfired.’

Vliegen was in de jaren zestig een stuk duurder, maar ook comfortabeler. Zoals hier bij Braniff International Airways in 1967.

Flying in the sixties was a lot more expensive, but also a far more comfortable. This is inside a plane of Braniff International Airways in 1967.

Amazing Things Another result of aviation is transmigration: living in one country and working in another. ‘Take a look around you at Rotterdam The Hague Airport on a Monday morning. You’ll see plenty of Dutch people off to work in the City of London wheeling along their cases and cabin luggage on their weekly commute.’ Lastly, Dierikx mentions the transport of perishable goods, which enables us to eat strawberries all year round. In his opinion, freight transport has been an important part of aviation since the 1920s. ‘Do you know one of the first things to be transported within Europe? Ice cream! It’s cold up in the air, so it was quite easy to transport containers of ice cream from Amsterdam to London.’

>


V

liegen was in de jaren zestig een stuk duurder, maar ook comfortabeler. Zoals hier bij Braniff International Airways in 1967

‘Een Boeing 747 op batterijen die met bijna de snelheid van het geluid de halve wereld rondvliegt? Dat is nog ver weg’ ‘A Boeing 747 flying halfway round the world on

batteries at nearly the speed of sound? That’s a long way off’

18-06-2015 | 06

tank waar het in moet qua volume en gewicht te groot. Bovendien zorgt de verbranding van waterstof nog steeds voor condenssporen die het broeikaseffect vergroten. Als laatste is er de kunstmatige benzine of synthetic fuel. “Die lijkt het meeste op de huidige kerosine, maar de brandstof wek je op via bijvoorbeeld zonne-energie. De CO2 die je met de verbranding uitstoot, heb je eerder uit de lucht gehaald, net zoals met biobased fuels.” Maar ook hier zitten haken en ogen aan. Zo is het nog niet bekend welke invloed kunstmatige benzine heeft op het broeikaseffect.

Star Wars

De toekomst

Wil je meer weten over hoe de toekomst van de luchtvaart eruitziet, dan kun je het beste je licht opsteken bij Jacco Hoekstra. Deze hoogleraar luchtvaart- en ruimtevaarttechnologie bij de TU Delft werkte in het verleden onder meer voor de NASA en adviseerde de Amerikaanse overheid. Tegenwoordig werkt hij als vliegtuigbouwkundige aan de toekomst van de luchtvaartsector. Volgens Hoekstra staan er spannende dingen te gebeuren in de luchtvaartindustrie. Zo kunnen vliegtuigen zo’n 10 tot 15 procent efficiënter vliegen door af te stappen van de traditionele romp met twee vleugels en te kiezen voor één grote vleugel-rompcombinatie. Maar ja, bij de twee grote vliegtuigfabrikanten, Boeing en Airbus, blijven ze rustig op hun handen zitten tot de ander begint, want de eerste ontwikkelaar krijgt ook de meeste kinderziektes en kosten voor zijn kiezen. Gelukkig zijn er wél veel ontwikkelingen gaande op het gebied van de aandrijving van vliegtuigen. De drie paarden waarop gewed kan worden: elektriciteit, waterstof en synthetische benzine. Elk heeft zijn eigen pro’s en contra’s. “De accu’s om elektriciteit in op te slaan zijn erg zwaar. Een Boeing 747 op batterijen die met bijna de snelheid van het geluid de halve wereld rondvliegt? Dat is nog ver weg.” Waterstof is ook niet per se dé oplossing. Want hoewel deze energiedrager niet zwaar is, is de

Maar stel dát het lukt om bijna gratis energie op te wekken, dan ligt de volgende stap in het personenvervoer in het verschiet: persoonlijk luchttransport. Een werkend concept bestaat al in de vorm van de Spark Pal-V, een gecombineerde driewieler en helikopter die in Rotterdam wordt gemaakt. Ook het gebruik van zo’n gyrocopter brengt uitdagingen met zich mee, weet de hoogleraar. “We onderzoeken of de hoeveelheid vliegtuigen wel in de lucht past. Maar als al onze auto’s nu in twee dimensies passen, dan moet hetzelfde aantal ook wel in drie dimensies passen.” Ook is het de vraag wat vliegende auto’s betekenen voor privacy en geluidsoverlast, maar dat zijn eerder details dan resolute showstoppers. Klinkt futuristisch? Hoekstra zou niet verbaasd zijn als zo’n Star Wars-scenario dichterbij is dan we denken. “Er is geen reden om aan te nemen dat de gyrocopter duurder wordt dan een auto. In de middeleeuwen dachten we nog dat vliegen natuurkundig onmogelijk was, dus dit scenario is minder ver weg. De sleutel zit hem in de massaproductie.”

Hyperloop

Als laatste: zijn er vervoersmiddelen die het vliegtuig de markt uit kunnen drukken? De excentrieke miljardair Elon Musk (onder meer van de elektrische Tesla-auto’s) heeft bijvoorbeeld Hyperloop bedacht, een systeem om capsules met de snelheid van een vliegtuig via een vacuüm door enorme buizen te versturen. Hoekstra is niet bang dat ‘zijn’ vliegtuigen gevaar lopen. “Het voordeel blijft dat je voor vliegen bijna geen infrastructuur nodig hebt, afgezien van een luchthaven.” Bovendien is vliegen nog niet eens zó extreem energie-inefficiënt, rekent hij voor. “Per persoon is je verbruik ongeveer 1 liter benzine per 20 of 30 kilometer.” Hyperloop is volgens Hoekstra daarentegen heel energie-intensief en duur. “Kijk alleen maar naar hoeveel buizen er nodig zijn om alle vliegtuigen te vervangen. Dus, vliegverkeer vervangen door capsules via de oceaan? Dat kan niet.”

18-06-2015 | 07


Algae Oil A paradoxical effect of the aviation industry is that travelling has not always become easier. ‘In the 1920s and 30s, the great expectation was that air travel would bring countries and people closer together. In fact, due to its massive popularity, more and more barriers were created at airports. For many people, particularly from Asia and Africa, it is becoming increasingly difficult to travel to another country.’ However, Dierikx is not concerned that the depletion of fossil fuels will bring an end to aviation. ‘Ever since Roman times, people have continued to travel. Technology boosted the numbers of travellers in the twentieth century. You won’t change that trend very easily.’ Nevertheless, flying may become more expensive. On the other hand, a lot of research is being done worldwide into alternative sources, such as algae oils. ‘If we give ourselves the time, that will certainly have an effect.’

The Future If you want to know more about what the future of aviation might be like, you should talk to Jacco Hoekstra. This professor of aviation and space technology at TU Delft used to work for NASA, among others, and was an advisor to the United States government. He is currently working as an aeronautical expert on the future of the aviation sector. According to Hoekstra, exciting times lie ahead for the aviation industry. For example, aircraft can fly around 10 to 15 percent more efficiently by changing from the traditional body and two wings to one big wing-body combination. But the two big aircraft manufacturers, Boeing and Airbus, are playing a waiting game, because the first developer also bears all the initial problems and the costs. Fortunately, there are many developments taking place relating to powering aircraft. The three main contenders: electricity, hydrogen and synthetic fuel. Each has its own pros and cons. ‘The batteries for storing electricity are very heavy. A 747 flying halfway round the world on batteries at nearly the speed of sound? That’s a long way off.’ Nor is hydrogen necessarily the solution. Because although it isn’t heavy, the tank required to contain it is too big in terms of volume and weight. Furthermore, the combustion of hydrogen still produces condensation, which has an impact on global warming.

Finally, there is synthetic fuel. ‘This is most like the current kerosene, but you produce fuel using solar energy, for example. The CO2 you emit through combustion has been taken from the air, just as with biobased fuels.’ However, there are questions about this too. For example, we don’t yet know the possible effect of synthetic fuel on global warming.

Star Wars But say we do manage to generate free energy, then the next step in transport appears on the horizon: personal air transport. A working concept already exists in the form of the Spark Pal-V, a combined three-wheeler and helicopter made in Rotterdam. The use of such a gyrocopter has its own challenges, according to the professor. ‘We are studying whether the number of aircraft actually fit in the air. But if all our cars now fit into two dimensions, the same number should fit into three dimensions.’ There is also the question of what flying cars mean for privacy and noise pollution, but these are details rather than resolute showstoppers. Sounds futuristic? Hoekstra wouldn’t be surprised if such a Star Wars scenario was closer than we think. ‘There’s no reason to assume that the gyrocopter will be more expensive than a car. In medieval times, we believed that the laws of physics made flying impossible, so this scenario is less remote. The key is in mass production.’

Hyperloop Finally: are there any forms of transport which could push aircraft out of the market? The eccentric billionaire Elon Musk (who also produced the electric Tesla cars) has invented Hyperloop, for example, a high-speed transportation system in which capsules travel through large reduced-pressure tubes. Hoekstra isn’t concerned about any risk to ‘his’ aircraft. ‘The advantage of flying is that you don’t really need an infrastructure, apart from an airport.’ Furthermore, flying is not so terribly energy-inefficient. He calculates: ‘Per person you use around 1 litre of fuel per 20 or 30 kilometres.’ Compared to that, Hyperloop is very energy-intensive and expensive, says Hoekstra. ‘Just think of all the tubes you need to replace all the aircraft. So, replacing aircraft by capsules via the ocean? I don’t think so.’

Vliegtuigkerkhof

Plane graveyard


Frequent Flyer Aart Jan van der Lelij

Hoogleraar Endocrinologie, Erasmus MC Vliegt meer dan 100.000 kilometer per jaar Pas toen de stewardessen steeds meer in paniek raakten, meldde Van der Lelij zich als arts. Een Thaise vrouw ging te vroeg bevallen op de vlucht van Tokyo naar Los Angeles en alle hulp van artsen was welkom. Van der Lelij ontfermde zich tijdens die vlucht begin maart over de baby, nadat drie Filippijnse collega’s de bevalling begeleidden. Hij plakte slangetjes aan elkaar om zuurstof toe te dienen; de baby in leven houden was zijn taak. Dat lukte, en na zo’n vier uur konden moeder en baby na een tussenstop in Alaska naar het ziekenhuis. Hij kreeg een paar dagen later nog een bericht van de luchtvaartmaatschappij dat alles goed was, en daarmee eindigde zijn bijzondere actie. Normaal gesproken reageert hij zelden als er tijdens een vlucht een arts nodig is. In de eerste plaats wil hij zijn vingers niet branden aan eventuele juridische consequenties. In de tweede plaats zijn er volgens hem altijd genoeg andere dokters aan boord. De hoogleraar kan het weten, want al ruim twaalf jaar vliegt hij minimaal 70.000 mijl per jaar. Hij vliegt twee á drie keer per maand en dat levert hem een ‘platinum for life’-status op. Op Schiphol passeert hij met een irisscan de douane en krijgt hij voorrang met instappen. Van der Lelij staat erbij stil dat hij met al dat vliegen het milieu vervuilt, maar dat compenseert hij niet. Als hoofd van de sector Endocrinologie in het Erasmus MC en als voorzitter van de European Society of Endocrinology is hij aanwezig op congressen, en bij vergaderingen en werkgroepen. Bewust stapt hij tegenwoordig alleen nog maar in het vliegtuig als hij een actieve bijdrage levert aan congressen of vergaderingen. En hij reist direct terug naar huis als zijn taak erop zit. tekst Lindemarie Jongste fotografie Michel de Groot

Aart Jan van der Lelij Professor of Endocrinology, Erasmus MC Flies over 100,000 kilometres every year Van der Lelij only came forward when the stewardesses started to panic. A Thai woman had started giving birth prematurely on the Tokyo to Los Angeles flight at the beginning of March and any medical help was welcome. Van der Lelij looked after the baby during the flight after three Philippine colleagues had assisted during the birth. He stuck tubes together to administer oxygen: his task was to keep the baby alive. He succeeded and after four hours, mother and baby were taken to hospital after a brief stop in Alaska. A few days later, the airline contacted him to say that everything was fine, bringing an end to his special action. He doesn’t usually respond if a doctor is required during a flight. Firstly, he’s unwilling to risk any legal consequences. Secondly, he says there are always enough other doctors on board. And the professor should know, because he’s been clocking up over 70,000 miles a year for the past twelve years. He flies two or three times a month, which has earned him ‘platinum for life’ status. At Schiphol, he goes through Customs with an iris scan and he’s given priority boarding. Van der Lelij is conscious of his resulting carbon footprint, but he doesn’t compensate it. “It’s just part of my work”. As head of the endocrinology sector at Erasmus MC and president of the European Society of Endocrinology, he attends congresses, meetings and work groups. Nowadays, he only flies if he is actively contributing to congresses or meetings. And he flies straight home when his job is done.

18-06-2015 | 08

18-06-2015 | 09


Vliegangst

Fear of flying

We leven op de bodem van een oceaan van lucht. Maar in plaats van met beide voetjes op de grond te blijven, hebben we tuigen ontwikkeld om ons door die oceaan van lucht heen snel en efficiënt van het ene punt op de bodem naar het andere voort te bewegen. Vliegtuigen heten die uiterst complexe artefacten. Hoewel ik de toestellen op zich bewonder, doet het woord ‘vliegtuig’ alleen al mij huiveren, want ik heb vliegangst. En geen klein beetje ook. Veel mensen vinden het merkwaardig dat er ook onder academici mensen zijn die vliegangst hebben. Hoe vaak ik niet ‘argumenten’ heb moeten aanhoren, in de trant van: maar je weet toch dat het statisch veel gevaarlijker is om over straat te lopen, of om met de auto te rijden, dan om te vliegen? Statistisch veel gevaarlijker, tarara. Je zou eens moeten voelen hoe mijn hart in mijn keel bonst bij de minste turbulentie, scherpe bochten, en snelle stijgingen of dalingen. Ik heb eindeloos veel bewondering voor de rust en kalmte die de bemanning gedurende de vliegreis weet te bewaren, wat er ook gebeurt. Terwijl ik het aan het besterven ben, valt er van de gezichten van de stewards nauwelijks iets af te lezen. Ze doen hun werk, lachen minzaam en trekken hoogstens eens een wenkbrauw op. En als zij of een van de piloten de passagiers toespreken, klinkt alles zen, zelfs als er turbulentie of andere vliegellende aangekondigd wordt. Zou de bemanning filosofie in de opleiding zitten hebben? Zouden zij van de stoïcijnen of epicuristen of sceptici hebben geleerd hoe ‘onverstoorbaar’ te blijven in de moeilijkste omstandigheden, hoe ‘onbewogen’ te blijven bij een snelheid van 800 kilometer per uur? Mij biedt de wijsbegeerte geen vertroosting in tijden van turbulentie. Ik doe mijn ogen dicht, knijp in de arm van een buur, en denk aan de mensen die mij na aan het hart liggen, en onze mooiste momenten samen. Als het enigszins kan, vermijd ik het vliegen, en reis per bus, trein of boot. Zelfs naar Helsinki. Dat betekent 2,5 dag reizen in plaats van 2,5 uur. En jazeker, statistisch veel gevaarlijker! Maar veel beter voor mijn hart en verstand. Zelfs als academicus kun je toch bezwaarlijk ‘rationeel’ zijn door je emoties, je angsten te negeren of te (proberen) overrulen? Doe mij maar de bus, de trein of de boot. Ik word er helemaal zen van. Onbewogenheid door minder snel te bewegen.

We live on the bed of an ocean of air. But instead of keeping both feet on the ground, we’ve developed machines to transport us fast and efficiently through that ocean of air from one point on the bed to another. These complex artefacts are known as aeroplanes. Although I marvel at these machines, the word ‘aeroplane’ makes me shudder, because I have a fear of flying. Quite a serious fear. Many people are surprised that there are academics who are afraid of flying too. How often do I hear ‘arguments’ like: but you know that statistically, crossing the road or driving a car is much more dangerous than flying? Statistically much more dangerous .... You should feel my pulse racing at the slightest turbulence, sharp turns, fast take-offs or landings. I have endless admiration for the calm that the crew manage to maintain during the flight, whatever happens. While I’m dying inside, the stewards remain imperturbable. They do their job, smile affably, raising an eyebrow at most. And if they or one of the pilots address the passengers, they sound completely calm, even when announcing turbulence or other midflight horrors. Are the crew all graduates in philosophy? Have they all learned from the Stoics or Epicureans or Sceptics how to remain ‘impassive’ in the most difficult circumstances, how to remain ‘still’ at a speed of 800 kilometres an hour? Philosophy gives me no comfort in turbulent times. I close my eyes, grab hold of a neighbour’s arm and think of people who are dear to me and of our finest moments together. If at all possible, I avoid flying and travel by bus, train or boat. Even to Helsinki, a journey of 2.5 days instead of 2.5 hours. And yes, statistically much more dangerous! But much better for my heart and emotional wellbeing. Even as an academic, you can surely be ‘rational’ by ignoring or (trying to) overrule your emotions, your fears? Give me the bus, train or boat. That keeps me centred. Motionless through slower motion.

Tim de Mey

Lecturer in Theoretical Philosophy

18-06-2015 | 10


Waarom vliegen eigenlijk helemaal niet leuk is

Why flying is no fun whatsoever Vliegen is eigenlijk de meest oncomfortabele manier van reizen. Lang wachten, knel zitten, het eten is meestal crap en je medepassagiers drinken te veel, huilen te hard of zijn te dik. En dan heb je nog de grote ongeriefelijkheden van gemiste vluchten door vertraging, uren wachten op de startbaan en heftige turbulentie. tekst Wieneke Gunneweg illustraties Bas van der Schot

W

aarom doen we het eigenlijk? Wetenschappers doen het voor hun werk: congresje hier, lezinkje daar, en als student pak je net zo makkelijk een Ryanairtje voor een weekendje weg, als de trein terug naar papa en mama in de provincie. Maar ondanks de hoge vliegbereidheid van de EUR-gemeenschap zijn de veelvliegers ook bekend met de ongemakken.

Wachten, wachten, wachten…

Vliegen is wachten. Voor een gemiddelde vlucht binnen Europa is de wachttijd vrijwel gelijk aan de tijd in de lucht. Twee uur van tevoren aanwezig zijn, wachten voor het inchecken, wachten voor de scanapparaten, wachten voor de gate, wachten tot het toestel vertrekt, wachten tot je eruit kan, wachten op je koffer en dan nog met een bus of taxi naar de stad, want zo’n vliegveld ligt meestal veel verder buiten het centrum dan een treinstation. En bij vluchten buiten Europa komt daar nog het wachten voor de douane en andere instanties bij. En dan verloopt alles nog volgens plan. Want erger je je bij de NS aan een half uur vertraging, bij vliegreizen kan dit zomaar oplopen tot een paar uur of zelfs een paar da-

gen. Waardoor je eindeloos rondhangt in unheimische terminals, geld uitgevend aan een stoelmassage, nutteloze gadgets en te dure koffie en bier, ronddolend omdat er nergens een comfortabele zitplek vrij is. Tel daarbij de stress wanneer de aansluitende vlucht gemist dreigt te worden, waardoor je duizenden kilometers verderop weer moet wachten, wetend dat je bagage niet op hetzelfde tijdstip arriveert op de plaats van bestemming als jijzelf. “Vliegen verstoort je ritme”, noemt hoogleraar Strategisch Management en Ondernemingsbeleid Henk Volberda het, die met frisse tegenzin een maand tegemoet gaat met vliegtrips naar Zürich, Warschau, Kos, Athene en ZuidFrankrijk, afgesloten met een reis naar de VS. “Bij een lange treinreis weet je dat je zes uur achterelkaar kunt blijven zitten en werken. Bij vliegen lukt dat niet: dan moet je door de douane, dan boarden, dan de stoel rechtop zetten et cetera. En je kunt nergens je spullen kwijt”, aldus Volberda.

Krap

Want eenmaal aan boord is het behelpen. Voor mensen met een normaal postuur is het tussen de rijen door je in een stoel wurmen al geen sinecure, maar voor Bart Kuipers, adviseur Logistiek en zeehavens bij de EUR Holding, is het afzien. Kuipers omschrijft zichzelf als ‘zwaargewicht’ die bovendien vanwege aanleg voor trombose veel moet bewegen onderweg. “Laats vloog ik met Iberia en daar stonden de stoelen zó krap op elkaar, het was niet te doen. Meestal koop ik extra beenruimte, maar dat lukt niet altijd.” En dan moet je nog hopen dat de passagier vóór je zijn stoel niet naar achteren klapt.

De hel, dat zijn de anderen

Vliegen is misschien leuk als je de Air Force One tot je beschikking hebt. Voor alle anderen geldt: je zal de beperkte ruimte en hoeveelheid zuurstof moeten delen met een paar >

18-06-2015 | 11


Flying has to be the least comfortable form of transport. Long waiting times, cramped seating, the food tends to be crap and you always seem surrounded by drunks, wailing babies and fat people. And let’s not forget the nuisance of missed flights due to delays, waiting on the runway for hours and heavy turbulence.

W

hy do we even do it? Scientists need to, for their work – a conference here, lecture there – and as a student, you just as easily board a Ryanair jet for a weekend break as hop on the train home to Mom and Dad. But while EU citizens are perfectly fine with going up in the air now and then, frequent flyers are more than aware just how uncomfortable this can get.

Waiting, waiting, waiting… Flying equals waiting. On the average inter-European flight, you spend more or less the same time on the ground as you do in the air. You need to be at the airport two hours in advance, wait at check-in, wait at the scanners, wait at the gate, wait until the plane takes off, wait until you can get off again, wait for your luggage and then you still need to take a bus or taxi to wherever you’re staying, since airports are usually a lot further from civilisation than railway stations. And in the case of nonEU destinations, you can add waiting at customs and other clearances to this list. And this is when everything goes according to plan. Because while delays with the Dutch railways may cause 30 minutes of aggravation now and then, when you’re flying, they can easily run up to a few hours or even days. Forcing you to aimlessly wander around the vaguely unsettling airport terminal, in search of a comfortable place to sit. You end up spending money on nonsense like massage chairs, useless gadgets and overpriced coffee or beer. On top of that, there’s the stress of potentially missing your connecting flight – which means another wait a few thousand kilometres down the line – and the sure knowledge that your luggage will never reach your chosen destination the same time you do. “Flying disrupts your process,” is how Professor of Strategic Management and Business Policy Henk Volberda puts it. Volberda is bracing himself for another month of flights to Zurich, Warsaw, Kos, Athens and the south of France, concluded with a trip to the US. “With a long train journey, you know you will be able to sit and work in one spot for, say, six hours. This is impossible when you’re flying: first you need to get through customs, then it’s time to board, then you have to put up your seat, etcetera. And there’s nowhere to store your stuff,” he explains.

Cramped Because once you’ve boarded, the only thing you can do is cope. While squeezing through two aisles to reach your seat is hard enough for people with a normal build, for Bart Kuipers, Seaports and Logistics Adviser at EUR Holding, it’s a veritable ordeal. A predisposition for thrombosis means that Kuipers, who describes himself as a ‘heavyweight’, needs to keep moving while en route. “I was flying Iberia the other day, and the seats were so close together that this was basically impossible. I usually pay extra for leg room, but sometimes I’m out of luck.” And even then, you have to hope that the passenger in front won’t recline his chair.

Hell is Other People Flying may be fun if you can take Air Force One. But everyone else unfortunately has to share the limited space and oxygen with a few hundred fellow passengers. And this isn’t necessarily a pleasure. ESN President Faiza Kadri prefers to travel alone, since this means only having to take your own needs into account. As a rule, two times a year, she takes a long-haul to her family in Dubai. On top of that, she has already flown twice with Ryanair this year to less remote destinations: Milan and Ibiza. By now, Kadri has had her share of co-passengers who fill up on free booze before their journey to virtually alcohol-free Dubai. But she’s also been in situations where she could support a fellow traveller. Literally: “On a flight to Australia, the man next to me fell asleep soon after take-off. He couldn’t stay upright and kept slumping over on my shoulder. I remember offering him my cushion, but he didn’t keep it in place. So he ended up sleeping on my shoulder for six hours. It would have broken my heart to wake him – he was sleeping like a baby. Luckily it was a redeye, so I slept most of the flight too.” >

18-06-2015 | 12


honderd medepassagiers. En dat is niet altijd een genoegen. Faiza Kadri, president van de ESN, reist het liefst alleen, dan hoeft ze met niemand rekening te houden. Ze maakt in ieder geval twee keer per jaar een lange vlucht naar haar familie in Dubai, en maakte dit jaar korte Ryanair-tripjes naar Milaan en Ibiza. Ze heeft onderhand wel genoeg van passagiers die zich op weg naar het praktisch alcoholvrije Dubai nog even laten vollopen met gratis drank. Maar ze heeft ook situaties meegemaakt waarin ze een medepassagier tot steun was. Letterlijk. “Op een vlucht naar Australië viel de man naast mij al snel in slaap; hij kon niet rechtop blijven zitten en zakte steeds op mijn schouder. Ik heb hem nog mijn kussentje aangeboden, maar hij kon de slaap niet tegenhouden en heeft zes uur lang op mijn schouder liggen slapen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem wakker te maken; hij sliep als een baby. Gelukkig was het een nachtvlucht, waardoor ook ik vooral geslapen heb.” Ook Volberda tolereerde ooit een slapende collega op zijn schouder. “Het was nogal een big shot in onze wereld, dus ik dacht: laat maar slapen.”

Wèèèèèh!

En dan zijn er de huilende kinderen. En of ouders nu wel of niet proberen het geschreeuw te beperken, de herrie blijft. Soms wordt het té erg, dan moet er iets gebeuren, merkte Bart Kuipers. “Ik zat ooit naast een huilbaby, en ik trok het op een gegeven moment gewoon niet meer, het was verschrikkelijk. Toen heb ik gelukkig een upgrade gekregen naar de businessclass.” Op het probleem van huilende kinderen heeft Kadri, samen met een paar vriendinnen die ook veel vliegen, wat gevonden. “We maken een filmpje van onszelf, terwijl we zo goed mogelijk het babygehuil op de achtergrond playbacken; die filmpjes sturen we na afloop van onze vluchten naar elkaar, en de beste wint.”

‘Chicken or Pasta?’

Tja, en dan het eten aan boord. Persoonlijk verheug ik me altijd wel op wat er nu weer tevoorschijn komt van onder het folie. Maar écht lekker is het niet. (Behalve die keer dat ik een upgrade kreeg naar businessclass van Singapore Airlines, en ik van een écht bord at met écht bestek en goede wijn dronk uit een écht glas). De Nieuw-Zeelandse IBCoM-student Haylee Kelsall heeft geregeld op lange vluchten helemaal zonder eten gezeten. Hoewel vooraf uit en te na aangevinkt en opgebeld, blijkt haar veganistische maaltijd eenmaal in de lucht geregeld niet aan boord. Zelf

maakte ik ooit de fout om na een nachtvlucht vanuit India het vegetarische ontbijt te bestellen, wat voor het vroege uur een wel erg pittige Indiase hap bleek te zijn.

Going down

En dan – behept met vliegangst of niet – zijn er momenten dat je als passagier denkt dat je laatste uur geslagen heeft. Vliegen mag dan de veiligste manier van reizen zijn, het feit dat je tien kilometer boven de aarde hangt maakt latent angstig. Zo herinnert José Luijpen, redactieassistent van EM zich dat op een vlucht naar New York - het toestel was al later vertrokken wegens een defect - ineens keihard een blikken stem door het omroepsysteem knalde met de mededeling dat er een ‘emergency’ was. Prompt kwamen alle zuurstofmaskers omlaag en was de paniek compleet. Gelukkig was er niks aan de hand. “Het was een computerfout. Maar ik heb nog wel de hele weg moeten bijkomen. Ondertussen bungelden die maskers de rest van de vlucht boven ons hoofd.” Volberda heeft altijd de Bijbel bij zich die hij ooit kreeg van zijn moeder. Als hij gaat vliegen, moet die in zijn tas zitten. “Ik ben best een controlfreak, en je moet de controle bij het vliegen uit handen geven, dat valt niet altijd mee. Ik was ooit onderweg en zag ineens een vliegtuig vlak naast ons vliegen, en meldde dat bij de stewardess. Of ik het zelf even aan de piloot wilde melden via de telefoon. Die bedankte me voor de mededeling, en had het gelukkig zelf ook al op z’n radar gezien. Inmiddels weet ik vrij veel van vliegen, waardoor ik niet snel meer schrik van onverwachte situaties.” Soms kun je overigens beter niet alles weten. Kuipers: “Toen ik na een lange vlucht in Bangkok arriveerde, meldde de piloot dat halverwege onze vlucht één van de vier motoren was uitgevallen. Gelukkig hadden we dat niet gemerkt. We konden uiteraard niet verder vliegen, en ik heb er toen in totaal vier dagen over gedaan om in Nieuw-Zeeland te komen.”

Touch down

En toch en toch houd ik wel van vliegen. Het angstaanjagende moment dat de motoren beginnen te brullen, je de druk van de stoel in je rug voelt en het korte gevoel van gewichtloosheid als het toestel de grond loslaat en de huizen, wegen en auto’s razendsnel kleiner worden, blijft magisch. Net als vliegen over de bergen of over een grote stad in nachtelijk onweer. Maar het mooiste van vliegen is de opluchting als de wielen het asfalt raken, en je geland bent.

18-06-2015 | 13


Volberda also had to tolerate a colleague sleeping on his shoulder once: “Rather a big name in our field, so I let it be.”

Waaaaaaahhhhh! And then there are the kids. And regardless of whether parents are able to keep the screaming down, there’s always noise. Occasionally, things get too bad, meaning that something has to be done, as Bart Kuipers found out once. “One time, I was seated next to this wailing baby, and after a while, it had worn me down completely: an absolute nightmare. Fortunately, they upgraded me to business class in the end.” Together with a few of her friends, who also do a lot of flying, Kadri has found something to make the wailing baby situation a bit more bearable. “We film ourselves while lip-synching the baby’s wailing as perfectly as possible. At the end of the flight,

we send each other our clips, and the best one wins.”

‘Chicken or pasta?’ And then there’s the in-flight food. Personally, I always look forward to seeing what emerges from under the tin foil. Not that it’s ever any good (except the time Singapore Airlines upgraded me to business class, and I got to eat from a real< plate with real cutlery and drank fine wine from a real glass). IBCoM student and New Zealand native Haylee Kelsall has actually been without food altogether on more than one long-haul. Despite ticking all the right boxes and even phoning the airline to

make sure they had got her order, once the dinner trollies start rolling through the aisles her vegan meal is often nowhere to be found. I myself once made the mistake of ordering the vegetarian breakfast on a night flight from India. The spicy Indian dish was quite intimidating at such an early hour.

Going down And then – regardless of whether or not you have a fear of flying – there are those moments when as a passenger, you are sure your hour has come. Flying may well be the safest form of transport, but the fact that there’s 10 kilometres between you and the ground remains an unsettling thought. For example, EM’s editorial assistant José Luijpen remembers a flight to New York that had already been delayed due to a technical issue. After take-off, the passengers were suddenly disturbed by a loud metallic voice informing them there was an ‘emergency’. This was promptly followed by a volley of oxygen masks from the cabin roof. Cue total panic... Fortunately, it proved to be a false alarm. “It was a computer error. Still, it took me the rest of the flight to calm down. And those masks kept swinging over our heads for the remainder of the trip.” Volberda always takes along the bible his mother once gave him when flying. “I’m a bit of a control freak, and since you have to surrender control when you board the plane, it can be difficult for me. One time, I was flying somewhere when I saw a plane right next to us, so I told the stewardess. She asked whether I would mind telling the pilot myself via the on-board phone. He thanked me for letting him know, but luckily, he had already seen it on his radar. By now, I know quite a bit about flying, so surprises like that don’t affect me that much anymore.” Although sometimes, it’s best not to know everything. Kuipers: “One time, after arriving in Bangkok at the end of a long flight, the pilot told us one of the plane’s four engines had actually stopped while in flight. Fortunately, we hadn’t noticed. Of course, we weren’t allowed to continue, so on that occasion, it took me four days to get to New Zealand.”

Touchdown And still, I can’t help loving flying. That sense of terror you get when the engines start to roar and you are pushed back in your seat. That brief moment of weightlessness as the plane leaves the runway and the buildings, roads and cars rapidly dwindle into nothing. It’s always a magical experience. Just like flying over a mountain range or a large city during a night-time storm. But the best part of flying has to be when your wheels touch the tarmac again, and you’re there. Either at your destination, or safely back home.

Cheap room, great whiskey www.ohbehavewhiskey.com

18-06-2015 | 15


Boeken over vliegen / Books about flying Ideale vliegtuiglectuur is er in overvloed. Maar hoe zit het met boeken over vliegen en vliegtuigen? Een kleine selectie. tekst Gert van der Ende

There’s plenty of aviation literature around, but what about books on planes and flying? Here’s a small selection.

Jonathan Miles – Dear American Airlines (2008)

Doug Stillinger – Klutz Book of Paper Airplanes (2004)

Dave Eggers – You Shall Know Our Velocity (2002) Will en Hand willen na het overlijden van hun vriend Jack geld weggeven. Ze besluiten om in een week de wereld rond te vliegen en overal waar ze landen locals geld te overhandigen. Waarom ze het doen, weten ze eigenlijk niet, alleen dat het moet gebeuren. De praktijk blijkt weerbarstig. After their friend Jack dies, Will and Hand want to give Jack’s fortune away. They decide to fly around the world in one week and give this money to the locals wherever they land. They have no idea why they’re doing it; they just know they have to. But this turns out to be very difficult in practice.

Walter Kirn – Up in the Air (2001) Ryan Bingham vliegt het land door om mensen te ontslaan en ontslagen mensen te helpen bij het vinden van een baan. Hij probeert ondertussen een miljoen frequent flyer miles bij elkaar te sparen, iets dat maar negen anderen ooit is gelukt. Ryan Bingham flies around the USA to tell workers they’ve been fired and help them find another job. He’s also trying to save up one million frequent flyer miles, something that only nine others have managed to do.

De tien papieren vliegtuigen waarvan het vouwen ervan in dit boek stap voor stap uit de doeken wordt gedaan, behoren volgens kenners tot de beste ter wereld. En dan zijn ze ook nog eens uitermate kleurig beschilderd. Boordevol illustraties van de volgens de auteur eigenhandig geteste aerodynamische hoogstandjes. According to connoisseurs, the 10 different paper aeroplanes in this book - which includes step-by-step instructions on how to fold them - are among the best in the world. And they’re painted in pretty colours too! The book contains lots of illustrations of aerodynamic toursde-force that the author says he’s tested personally.

Vijftiger Benjamin (Bennie) R. Ford is gestrand op O’Hare Airport op weg naar de bruiloft van zijn dochter. Gefrustreerd en hopeloos begint Bennie – ooit dichter, nu vertaler – een brief te schrijven. Wat begint als een hilarisch betoog om zijn geld terug te krijgen, verandert stilaan in een relaas over zijn uit de rails gelopen leven. Ondertussen verstrijkt de tijd op het vliegveld zo langzaam, dat Bennie ook nog tijd heeft om een Poolse roman te vertalen. Fifty-yearold Benjamin R. Ford (“Bennie”) is stranded at O’Hare Airport while travelling to attend his daughter’s wedding. Bennie, a former poet turned translator, starts writing a letter in frustration and despair. This starts off as a hilarious argument for getting his money back but gradually changes into the story of how his life went off the rails. Time at the airport passes so slowly that Bennie has time to translate a Polish novel as well.

Alain de Botton – A week at the airport, a Heathrow diary (2009)

Arthur Hailey – Airport (1968)

In de zomer van 2009 kreeg schrijver en filosoof Alain de Botton de kans om over Heathrow te zwerven en er te verblijven als writer in residence. Hij sprak er met Jan en alleman, van personeel op de werkvloer tot senior executives van luchtvaartmaatschappijen, maar ook met passagiers op doorreis. Een bijzonder verhaal over het leven op een luchthaven en wat zo’n plek zegt over het moderne bestaan.

Boek over het reilen en zeilen van een grote internationale luchthaven met als hoofdpersoon general manager Mel Bakersfeld, wiens huwelijk met Cindy ernstig lijdt onder zijn werk. Zijn vriendschap met ene Tanya Livingston maakt de zaken er niet beter op. Het verhaal beslaat eigenlijk maar een avond en nacht tijdens een enorme sneeuwstorm, waarin natuurlijk een hoop gedoe ontstaat met vliegtuigen die moeten landen. This book

Author and philosopher Alain de Botton was given the chance to wander about at Heathrow Airport and stay there as writer in residence in the summer of 2009. He interviewed all kinds of people, from workers on the shop floor to senior executives at airline companies, and he also spoke with transit passengers. An unusual story about living at an airport and what it tells us about modern life.

describes the everyday events at a big international airport, with general manager Mel Bakersfeld as the main character. Mel’s marriage to Cindy is seriously undermined by his work, and his friendship with Tanya Livingston doesn’t improve matters either. This story only spans one evening and night during a severe snowstorm, with all the usual problems involved for planes trying to land.

18-06-2015 | 16


Heeft klimaatneutraal reizen zin?

Is carbon-neutral travel a good idea? Vliegen is slecht voor het milieu, we weten het maar al te goed. Wat kun je doen om jouw trip draaglijker te maken voor het milieu? De zin en onzin van klimaatneutraal reizen. tekst Eric Oosterom

S

tel: je wilt er graag een half jaartje tussenuit. Niet voor jezelf, maar voor je medemens. Je droomt ervan waterputten te slaan in Tanzania. Of een veldhospitaal te beginnen in Oeganda, een school bouwen op Jakarta misschien? Je wilt de wereld – nobel als je bent – een stukje beter, mooier en leuker maken. Belangrijk, want de wereld is ziek en jíj bent de dokter, de anti-Dikke Ik. Probleem: dat wordt vliegen. En vliegen, daar wordt de wereld nou niet bepaald beter, mooier en leuker van. Integendeel. Een retourtje Nederland – Oeganda betekent al snel een CO2-uitstoot van een ton per passagier. Een tropenboom zal 265 jaar nodig hebben om dat weer gezuiverd te krijgen – aardig lang. Je zit, kortom, met een dilemma. De oplossing: klimaatneutraal reizen. Je stapt in een vliegtuig of treinstel naar keuze, maar betaalt een klein bedrag extra om jouw aandeel in de vervuiling die het vervoersmiddel veroorzaakt – hetzij CO2-gas, hetzij andere vervuilende stoffen – te compenseren. Van dat geld worden bijvoorbeeld bomen geplant of windmolens gebouwd, en ga jij je weer goed voelen. Maar heeft zo’n extra boom of windmolen wel zin? Hoe werkt dit? Gaat het niet om geldklopperij, bedacht om de consument van zijn schuldgevoel af te helpen? Met andere woorden: zijn deze programma’s de aflaathandel van de eenentwintigste eeuw?

Boomplantprojecten

De problemen zijn in ieder geval evident. De luchtvaartsector is koploper als het gaat om de groei van de CO2-uitstoot. Ter illustratie: met een trans-Atlantische retourvlucht wordt evenveel energie verbruikt als in een heel jaar nodig is om een huis te verwarmen. Daarbij komt dat er steeds vaker gevlogen wordt, niet in de laatste plaats door de opkomst van prijsvechters als Ryanair. Wetenschappers en milieuactivisten roepen het al langer: het uur U is nu, de wereld gaat kapot. Oplossingen zijn er. Organisaties als Trees For

All – bomen planten – en Greenseat – initiatieven in derdewereldlanden – bieden manieren om je reis achteraf ‘klimaatneutraal’ te maken. Hoe gaat zoiets in zijn werk? Laten we Trees for All als voorbeeld nemen. Je gaat naar de website, vult in waar je naartoe reist, en voilà, daar is je CO2-uitstoot en het aantal bomen dat je zal moeten (laten) planten om de trip ‘klimaatneutraal’ te maken. Even de benodigde centen overmaken en klaar ben je. En dan? “Het geld dat binnenkomt, komt ten goede aan onze internationale bosprojecten”, vertelt Petra Hofs van Trees for All. Ze doelt op boomplantprojecten op onder meer de Filipijnen, waarbij mens, milieu en meerwaarde centraal staan. Het gaat steevast om verre oorden, want daar groeien bomen beter en nemen ze dus meer CO2 op. Het soort boom hangt af van de locatie, het moet passen in het ‘ecologisch systeem’ van het desbetreffende gebied. Lokale projectmanagers zullen het geld – in theorie, althans – gebruiken om de overeengekomen hoeveelheid bomen te planten. “De projecten bezoeken we jaarlijks en de CO2 opname wordt gecertificeerd door de daarvoor bevoegde instanties”, aldus Hofs. Ook wijst ze op verschillende keurmerken. “Je weet bij ons zeker dat je goed zit.” Een geplante boom zal – in theorie, wederom – minimaal vijftig jaar met rust gelaten worden om zijn werk te kunnen doen.

Kwetsbare branche

Kritiek op dit soort initiatieven is er genoeg. Critici spreken van ‘aflaatbomen’, producten waarmee je slechts schuldgevoelens afkoopt. Dubieus is ook dat iedere organisatie in deze branche een andere CO2-berekening gebruikt – welke is correct? En waarom doen organisaties als KLM en WNF niet mee? Paul Peeters, lector Duurzaam toerisme en transport aan hogeschool NHTV in Breda is zo’n criticus. “In zekere zin zou je inderdaad van aflaatbomen kunnen spreken. Het grootste probleem van vliegen is dat koolstof, aanvankelijk veilig in de aarde opgeborgen, in de atmosfeer terechtkomt. Bomen kunnen dat >

Berghelling Mount Malindang, Filippijnen

Mountain slope, Mount Malindang, Philippines

18-06-2015 | 17


We all know that flying causes air pollution. So what can we do to make our trips more environmentally friendly? Here are some facts and fables on carbon-neutral travel.

I

magine you’d like to go away for six months, not for a holiday but to help your fellow human beings. You’d love to dig wells in Tanzania or set up a field hospital in Uganda or start a school in Jakarta. You’re noble-minded and you’d like to make the world a better and more beautiful place. And this is important because the world is ill and you’re the anti-egotripping doctor. But the problem here is that you’d have to fly, which won’t exactly make the world a better and more beautiful place. A return ticket to Uganda results in one tonne of CO2 emissions for each passenger. One tropical tree would need 265 years to clean this up, which is a long time. In short, you’re in a dilemma. The solution is carbon-neutral travel. You can choose your flight or train journey, but you pay a little extra to compensate for your contribution to the pollution that this releases – either CO2 or other pollutive substances. This money can be used to plant trees or build a wind farm, and you’ll feel better about flying. But is there any point to these extra trees or wind turbines? How does it work? Is this yet another rip-off invented to stop consumers feeling guilty? Or in other words, are these projects the 21st-century version of selling indulgences?

Tree-planting projects The problems are evident in any case, and the aviation sector is public enemy number one when it comes to CO2 emissions. For instance, a transatlantic return flight uses the same amount of energy as you’d need to heat your

home in one year. And people are flying more and more frequently due to low-cost airlines like Ryanair. Scientists and environmental activists have been telling us for years that it’s zero hour and we’re destroying the planet. But there are solutions to this. Organisations such as Trees For All (planting trees) and Greenseat (projects in developing countries) offer ways of making our flights ‘carbon-neutral’ afterwards. How does this work? Let’s take Trees for All as an example. Go to the website, fill in your flight destination and you’ll see your CO2 emissions and the number of trees you need to plant to make your trip ‘carbon-neutral’. All you have to do is transfer the money. So what then? “The money that comes in, goes to our international forest projects,” explains Petra Hofs of Trees for All. She’s referring to tree-planting projects in the Philippines and similar countries. Trees are planted in countries far away because they grow better there and therefore absorb more CO2. The species of tree planted depends on the location, as it has to fit in with the relevant area’s ecological system. Local project managers use the money to plant the agreed number of trees, at least in theory. Petra says: “We visit the projects on a yearly basis. The CO2 absorption is certified by qualified authorities.” She also cites various other certification marks: “You can trust us absolutely,” she adds. Each tree planted will be left unmolested for at least 50 years - again in theory - so it can do its job properly.

A vulnerable sector But there’s plenty of criticism for this type of project. Critics describe these trees as ‘indulgences’, products that only serve to redeem our guilt. Another dubious factor is that each organisation in this sector uses a different CO2 calculation method. So which one’s correct? And why haven’t organisations such as KLM and WWF

Mount Malindang, Filippijnen

Mount Malindang, Philippines

>

18-06-2015 | 18


Kwekerij Mount Malindang, Filippijnen

Tree plantation, Mount Malindang, Philippines

eventjes opslaan, maar als ze sterven, komt die koolstof toch weer in de lucht. Het duurt eeuwen, zo niet millennia, voordat dat evenwicht hersteld is.” Is het dan zinloos om bomen te planten na je vlucht? Dat niet, aldus Peeters. “Investeren in bossen heeft een heleboel voordelen, zoals het in stand houden van de biodiversiteit. Maar, als stichting kun je niet verkopen: plant een boom, voorkom opwarming van de aarde.” Wat betreft de CO2-berekeningen: daar zijn volgens Peeters recentelijk afspraken over gemaakt, waardoor in de toekomst iedere calculator dezelfde uitkomst moet geven. Organisaties als KLM, WNF en Greenseat zetten in op duurzaamheid. Laatstgenoemde heeft bijvoorbeeld een project lopen waarbij Oegandezen worden voorzien van efficiënte houtskoolovens. Zo worden zij ontmoedigd om op open vuur – zeer vervuilend – te koken Peeters: “In zekere zin is dat een beter initiatief dan bomen planten, omdat je voorkomt dat elders CO2 uitgestoten wordt. Maar stel, je gooit twee ton CO2 in de lucht door te vliegen, dan wordt door dat project ergens anders de uitstoot van twee ton CO2 vermeden. Per saldo is dat nul, maar het neemt niet weg dat jij CO2 uitgestoten hebt. En dáár gaat het om.” Controle dan. Moeilijk te zeggen, vindt Peeters. “Er zijn internationale controlesystemen, maar het blijft een kwetsbare branche. Als je een brood koopt waar schimmel op zit, is het evident dat je bent opgelicht. Een stukje aanplant kopen, ergens heel ver weg, is toch een kwestie van vertrouwen.’’

Tips

Dooddoener: draag je het milieu écht een warm hart toe, mijdt dan grote vervuilers als vliegtuigen. ‘Vlieg niet spotgoedkoop met een prijsvechter naar Tsjechië om alleen een pilsje te drinken.” En die waterputten, veldhospitalen en scholen dan? Peeters snapt dat vliegen soms onvermijdelijk is. “Tuurlijk, als er een familielid aan de andere kant van de wereld sterft, vlieg je er gewoon heen.” Hij heeft drie tips om het vliegen zo groen mogelijk aan te pakken. Ten eerste: zoek eens op ‘Atmosfair Airline Index’: Daar vind je een overzicht van vliegmaatschappijen en welke met moderne, schone kisten vliegen en welke niet. Dan: vlieg goedkoop, geen businessclass. Scheelt ruimte en verlaagt – gemiddeld gezien – jouw uitstoot. Tot slot: denk na hoe de wereld in elkaar zit, mijdt omreizen. “Soms word je verleid: dan is het goedkoper om naar Azië te vliegen via Londen. Maar door een paar tientjes meer uit te geven, en rechtstreeks te gaan, bespaar je vijf tot tien procent emissie.” De wereld zal je dankbaar zijn.

‘Een stukje aanplant kopen, ergens heel ver weg, is toch een kwestie van vertrouwen’ ‘Buying trees to be planted somewhere far away is a question of trust’ joined this initiative? Paul Peeters, lecturer in Sustainable Tourism and Transport at NHTV in Breda, is one of the critics. “It’s true that these trees can be regarded as indulgences in a certain sense,” he says. “The biggest problem with flying is that carbon is released into the atmosphere instead of staying safely in the ground. Trees can absorb this for a while, but the carbon is released again once they die. It would take hundreds, if not thousands of years to restore the balance.” So is it pointless to plant trees after your flight? Well, no. Mr Peeters explains: “There are lots of advantages to investing in forests, such as maintaining biodiversity. But these organisations shouldn’t claim that planting trees will stop climate change.” He added that agreements were recently made on CO2 calculations, which means that all the calculators should give the same results in the future. Organisations such as KLM, WWF and Greenseat focus on sustainability. For instance, Greenseat has a project going that provides people in Ugan-

da with efficient charcoal ovens. This discourages them from cooking on open fires, which is highly pollutive. Mr Peeters says: “This is actually better than planting trees, because you’re preventing CO2 emissions elsewhere in the world. But just think: your flight chucks two tonnes of CO2 into the atmosphere, while a project somewhere else prevents two tonnes of CO2 emissions. This may work out at zero, but it doesn’t alter the fact that your flight’s released CO2. And that’s the whole point.” What about monitoring? Difficult to say, according to Mr Peeters. “International monitoring systems do exist, but it’s still a vulnerable sector. If you buy mouldy bread, it’s obvious you’ve been ripped off. But buying trees to be planted somewhere far away is a question of trust.’’

Tips The usual bromide is: don’t fly if you really care about the environment. As Mr Peeters puts it: “Don’t fly dirt cheap to the Czech Republic just for a beer.” So what about the wells, field hospitals and schools? Mr Peeters realises that flying is sometimes inevitable: “Of course we’re going to fly to the other side of the world if someone in the family dies.” He gives three tips to make flights as green as possible. Firstly, have a look at the ‘Atmosfair Airline Index’. This gives a list of airline companies, and you can see which ones use clean modern planes and which ones don’t. Secondly, don’t fly business class. This saves space and decreases your emissions on average. And thirdly, think about geography and avoid going the long way around. “It’s often tempting to fly to Asia with a stopover in London. But you can save 5% to 10% on emissions if you pay a little extra and fly direct,” says Mr Peeters. The world will thank you for it.

18-06-2015 | 19


Frequent Flyer Rowan Geldman

Masterstudent Management of Innovation, RSM Vliegt ruim twintig keer per jaar Voor 290 euro vloog hij heen en weer naar Chili. Dat was de beste aanbieding die Geldman (25) ooit tegenkwam. Hij is verslaafd aan het vinden van goedkope tickets: meerdere keren per dag opent hij vakantiepiraten.nl of ticketspy.nl. “Het is soms waanzin wat je kunt boeken. Hoe extremer, hoe groter de kick om het te doen, maar meestal boek ik niet. Alleen als het past in mijn schema trommel ik vrienden op en regelen we het binnen een paar uur.” Op die manier reisde de student voor 30 euro retour naar Pescara in Italië, en voor 58 cent (!) naar Gdansk in Polen. Dat daar toen in 2012 het EK voetbal aan de gang was, wist hij niet. “Door het voetbalfestijn was het helemaal super, maar Gdansk is sowieso een mooie historische stad, met aardige mensen.” In totaal heeft Geldman in de afgelopen vier jaar honderd keer gevlogen, ruim twintig keer in het laatste jaar. Op een kaart tekent hij lijntjes van al zijn vluchten en hij houdt statistieken bij in een app, waaronder de afgelegde afstand en de uitstoot van CO2 en methaan. Die vervuiling compenseert hij niet. Regelmatig krijgt de student opmerkingen over zijn veelvuldig gereis. Hoe doe je dat qua geld en tijd, vragen mensen hem met opgetrokken wenkbrauwen. Door zijn behendigheid in het vinden van goedkope tickets en een betaalbaar appartement hoeft de trip niet duur te zijn, weet Geldman. “Een weekend naar een bungalowpark is veel duurder.” Bovendien heeft hij tot augustus vorig jaar een goede bijbaan gehad als IT-consultant, waaruit hij zijn trips kon bekostigen. Nu doet hij dat deels met zijn lening bij de IB-groep.

Rowan Geldman Master student Management of Innovation, RSM Flies over twenty times a year For 290 euros, he flew to Chile and back. That was the best offer that Geldman (25) ever got. He’s obsessed with finding cheap tickets: several times a day he goes to vakantiepiraten.nl or ticketspy.nl. “Sometimes it’s amazing what you can book. The more extreme it is, the greater the urge to do it, but I don’t usually go as far as booking. Only if it fits into my schedule. Then I rustle together some friends and we organise it within a couple of hours.” This is how the student travelled to and from Pescara in Italy for 30 euros, and to Gdansk in Poland for 58 cents (!). He didn’t realise that the city was hosting the 2012 European Championships at the time. “Because of all the football-related festivities, we had a fantastic time. Mind you, Gdansk is a beautiful historic city with lovely people.” In all, Geldman has flown a hundred times over the past four years, twenty times in the last year. He maps all his flights on a chart and updates statistics in an app, including the distance travelled and the CO2 and methane emissions. He doesn’t compensate for his carbon footprint. “Planting trees seems to me a bit like salving your conscience. I’d rather contribute to the environment by separating my waste at home.” The student regularly gets comments about his frequent travels. How do you manage in terms of money and time, people wonder. Geldman’s skill at finding cheap tickets and an affordable apartment means that a trip doesn’t need to be expensive. “A weekend to a bungalow park is much more expensive.” What’s more, until last August he had a well-paid part-time job as an IT consultant, which paid for his trips. Now he uses his loan with the Education Executive Agency.

18-06-2015 | 20


Van slaaptekort tot SARS From sleep deprivation to SARS Vliegen mag dan een van de veiligste manieren zijn om je van A naar B te verplaatsen, ons lichaam is er niet goed op voorbereid. Van een flinke jetlag tot het economy class syndrome, en van een onaangenaam gevoel aan je oren tot een SARSbesmetting. Wat kun je oplopen in een vliegtuig? En hoe kun je dat voorkomen? tekst Tim Ficheroux illustraties Esther Dijkstra

Flying may be one of the safest ways to travel from one point to another, but our body is not properly prepared for it. From severe jet lag to the economy class syndrome, and from discomfort in your ears to a SARS infection. What are the things you might catch when travelling by plane? And how can you prevent them?

Pijnlijke oren Veel mensen hebben oorpijn bij het vliegen. Dat heeft te maken met de luchtdruk in de cabine. Op tien kilometer hoogte kunnen mensen niet zomaar overleven zonder extra zuurstof. Daarom wordt de vliegtuigcabine op druk gebracht. De luchtdruk is echter lager dan op zeeniveau, legt KNO-arts Mick Metselaar uit. “Als je de luchtdruk van 1 atmosfeer ook op tien kilometer hoogte wilt behouden, moet de romp van een vliegtuig veel steviger zijn en dat kost een hoop extra brandstof, dus de druk in een vliegtuig is iets lager dan bij ons.” Het is precies dat drukverschil dat pijnlijke oren kan veroorzaken. In een kwartiertje loopt de luchtdruk terug van 1 naar 0,7 atmosfeer. “In het middenoor – een afgesloten luchthoudend kamertje achter het trommelvlies – blijft de druk op 1 atmosfeer, terwijl de druk eromheen daalt”, legt Metselaar uit. “Daardoor wordt het trommelvlies naar buiten gedrukt en uitgerekt, wat wij ervaren als pijnlijk.” Pas als de buis van Eustachius, die het middenoor en de

neus-keelholte verbindt, zich opent, kan de druk in het middenoor geëgaliseerd worden. Een omgekeerd effect treedt op bij het dalen. Dan wordt het trommelvlies juist naarbinnen gedrukt, omdat de luchtdruk in de cabine oploopt. Echt ernstige gevolgen heeft de oorpijn niet. “Het kan zijn dat je lage tonen tijdelijk wat slechter hoort. Als het trommelvlies onder spanning staat, worden lage frequenties minder goed opgepikt”, vertelt Metselaar. En in een enkel geval kan het leiden tot duizeligheid.

Wat kun je ertegen doen?

Zorgen dat de buis van Eustachius zich opent. Dat gebeurt als je geeuwt of slikt. Iets eten bij het stijgen en dalen kan dus pijnlijke oren voorkomen. Als je verkouden bent of last hebt van allergieën, kan het zijn dat slijm voorkomt dat de buis van Eustachius zich opent. In zo’n geval kan een neusspray helpen. Metselaar: “Mocht je bij het dalen echt veel last hebben, dan kun je de ‘Valsalva-manoeuvre’ toepassen. Door je neus dicht te knijpen en als het ware te snuiten, duw je lucht de buis van Eustachius in. Maar dat werkt alleen bij het dalen.”

18-06-2015 | 21


Pain in your ears

bekend. In Nederland krijgen 20.000 mensen per jaar een trombosebeen, slechts een paar daarvan hebben dat na een lange vliegreis.

Many people experience pain in their ears when flying. This has to do with the air pressure in the cabin. At an altitude of ten kilometres, people cannot survive without supplemental oxygen. That is why the aircraft cabin is pressurised. However, the air pressure is kept lower than at sea level, ENT physician Mick Metselaar explains. “To maintain an air pressure of 1 atmosphere at a height of ten kilometres, the fuselage of an aircraft must be much stronger, and this requires a lot of extra fuel. Therefore, the pressure in a plane is kept slightly lower than we are used to.” This difference in air pressure is precisely what causes the ear pain. The air pressure falls from 1 to 0.7 atmosphere in just 15 minutes. “In the middle ear - a sealed chamber behind the eardrum containing air - the pressure remains at 1 atmosphere while dropping elsewhere,” Metselaar explains. “This pushes the eardrum outwards and stretches it, which we experience as painful.” Only when the Eustachian tube, which connects the middle ear and the nasopharynx, opens, the pressure in the middle ear can be levelled. The opposite occurs during landing. Then, the eardrum is pushed inward, because the air pressure in the cabin rises. The ear pain does not have any serious consequences. “As a result, you may temporarily have some trouble hearing bass tones. If the eardrum is under stress, low frequencies are received less well,” Metselaar says. In some cases, it may cause dizziness.


What can you do about this? You can make sure the Eustachian tube opens. That happens when you yawn or swallow. So eating something during take-off and landing can prevent ear pain. If you have a cold or are suffering from allergies, mucus may prevent the Eustachian tube from opening. In this case, a nasal spray may help. Metselaar: “If you really suffer a lot during landing, you can apply the ‘Valsalva manoeuvre’. By blowing your nose and sneeze, as it were, you can push air into the Eustachian tube. However, this only works during landing.”

Economy class syndrome Op lange vluchten zit je vaak stil in een ongemakkelijke houding. Dat zorgt ervoor dat je bloed minder goed stroomt. En daardoor kan in sommige gevallen een trombose ontstaan: een bloedstolsel op een plek waar het niet hoort. Een trombosebeen is dik, warm, rood en pijnlijk. Trombose na een vliegreis wordt ook wel het economy class syndrome genoemd, omdat het ontstaat doordat je lange tijd opgepropt zit in een ongemakkelijke houding. Een trombosebeen kan veel klachten geven, ook op de lange termijn, legt hoogleraar Hematologie Frank Leebeek uit. Maar het grootste gevaar is dat zo’n bloedstolsel kan losschieten. “Dan gaat het met het bloed mee naar het hart, en het hart pompt het vervolgens de longen in. In de longen komt het stolsel vast te zitten en dan heb je een longembolie. Daar kun je heel benauwd van worden en er zelfs aan overlijden.” Er zijn verschillende oorzaken voor een trombose, en vaak moeten er meer factoren aanwezig zijn wil het echt leiden tot een trombose, zegt Leebeek. “Opgepropt zitten in een vliegtuig is er slechts één. Daardoor staat het bloed stil, net als wanneer een been bijvoorbeeld in het gips zit. Een andere factor is een toegenomen bloedstolling, door een erfelijke aanleg, bepaalde medicijnen of zwangerschap. Een derde factor is een aandoening aan de bloedvaten. Als de bloedvaten beschadigd zijn, zoals bij spataderen, heb je een grotere kans op trombose.” Bij één op de 5.000 vluchten komt een trombose voor. Van ernstige longembolie, waaraan iemand overlijdt, zijn slechts een paar gevallen op een miljoen vluchten

Een beetje rondlopen, of wat oefeningen doen om je benen te bewegen of je kuitspieren aanspannen. Dat is sowieso wel prettig om stijfheid te voorkomen. Acht uur lang in dezelfde moeilijke houding slapen werkt niet echt mee. “Maar als je jong bent en niet al een verhoogde kans hebt op een trombose, hoef je je geen zorgen te maken.”

Economy class syndrome On long flights, you often sit still in an uncomfortable position. This prevents your blood from flowing well. In some cases, this may cause thrombosis: a blood clot in a place it should not be. A leg DVT is thick, hot, red and painful. Thrombosis after air travel is also known as the economy class syndrome because it occurs when you are crammed in an uncomfortable position for a long time. A leg DVT can cause a lot of medical complaints, also in the long run, explains professor of Haematology Frank Leebeek. However, a greater danger is that a blood clot in the leg may break loose. “In that case, it travels with the blood to the heart, which may then pump it into the lungs. In the lungs, the clot gets stuck causing a pulmonary embolism. That may cause severe shortness of breath and even death.” There are several causes of thrombosis, and they often require multiple factors before they actually lead to thrombosis, says Leebeek. “Being cramped in an airplane seat is just one of them. It prevents the blood from running freely, like when your leg is in a cast. Another factor is increased blood clotting, due to heredity, certain medications or pregnancy. A third factor is a disease of the blood vessels. If the blood vessels are damaged, as is the case with varicose veins, you have a higher risk of thrombosis.” A thrombosis occurs once every 5,000 flights. Only a few cases per million flights are known in which someone dies from severe pulmonary embolism. In the Netherlands, 20,000 people a year develop DVT. Only in a few cases this is caused by a long flight.

What can you do about this? Walk around, or do some exercises to move your legs or tighten your calf muscles. This is nice anyway to avoid stiffness. Sleeping in the same uncomfortable position for eight hours doesn’t really help. “But if you’re young and do not have an increased risk of a thrombosis, you don’t need to worry.”

18-06-2015 | 22



Echt voorkomen dat je een jetlag krijgt, kan volgens Van der Horst nog niet. “Er zijn tegenwoordig wel brillen die blauw licht uitzenden, waarmee de klok versneld kan worden aangepast. En er zijn mensen die melatonine slikken om hun ritme vast aan te passen. Maar dat werkt allebei alleen als je het op het juiste moment van de dag tot je neemt.”

Jet lag

Jetlag Een jetlag ontstaat doordat we in korte tijd in een andere tijdzone terechtkomen, legt hoogleraar Chronobiologie Bert van der Horst – zelf net een jetlag te boven – uit. “We hebben een biologische klok in ons hoofd – de suprachiasmatische nuclei in onze hersenen – die regelt op welk moment van de dag processen als de stofwisseling en de hartslagfrequentie optimaal moeten werken. De ogen geven licht door aan die nuclei, waardoor onze biologische klok weet hoe de licht-donkercyclus verloopt en daar iedere dag weer mee gelijkgezet kan worden.” Door van oost naar west of andersom te vliegen raakt die klok ontregeld, omdat aanpassing aan een nieuw licht-donkerritme tijd kost. De vuistregel is dat je biologische klok voor ieder uur tijdsverschil een dag nodig heeft om zich aan te passen. Een huis-tuin-en-keukenwijsheid is dat vliegen naar het oosten tot meer klachten leidt dan vliegen naar het westen. Dat klopt, zegt Van der Horst. Onze biologische klok heeft namelijk een omlooptijd die iets langer is dan 24 uur. We zijn dus van nature geneigd om langere dagen te maken. Als je naar het westen vliegt, wordt je dag langer en heb je minder moeite om je aan te passen aan het nieuwe ritme. Een jetlag leidt vooral tot slaap- en concentratieproblemen, maar die verdwijnen na een paar dagen. Chronische jetlags – door veel te vliegen – kunnen ook langetermijngevolgen hebben. “Uit onderzoek onder stewardessen blijkt dat je een anderhalf tot twee keer hogere kans hebt op borstkanker bij regelmatige vluchten naar andere tijdzones. Andere studies laten zien dat een chronisch verstoorde klok bijvoorbeeld kan leiden tot obesitas.” Geen reden tot paniek, vindt Van der Horst. Hij zou hooguit willen adviseren dat iemand met een erfelijke vorm van borstkanker in de familie niet als stewardess gaat werken.

Jet lag occurs when we go from one time zone into another in a short time, explains professor of Chronobiology Bert van der Horst, himself just recovered from jet lag. “We have a biological clock in our head – the suprachiasmatic nuclei in our brains – which regulates at what time of the day processes like metabolism and heart rate should work optimally. The eyes transfer light to those nuclei, so our biological clock knows how the light-dark cycle proceeds and can adapt to it.” By flying from east to west or vice versa, this clock is disrupted because adjusting to a new light-dark rhythm takes time. The rule of thumb is that your biological clock needs a day to adjust for each hour of time difference. According to grandma’s wisdom, flying east leads to more complaints than flying west. That’s true, Van der Horst says. This is because our biological clock has a cycle time of just over 24 hours. So we are naturally inclined to make the day longer. When flying west, the day gets longer, which makes it easier to adapt to the new rhythm. Jet lag leads mainly to sleep and concentration problems, but they disappear after a few days. Chronic jet lag – caused by frequent flying – can also have long-term consequences. “Research among flight attendants shows that regular flights to other time zones results in a one and a half to two times higher risk of breast cancer. Other studies show that a chronically disrupted clock may lead to obesity and other health problems.” This is not a reason to panic, according to Van der Horst. He would only recommend women with a genetic form of breast cancer in the family not to work as a flight attendant.

What can you do about this? There is no way to completely prevent jet lag yet, says Van der Horst. “Nowadays there are glasses that radiate blue light, that accelerate the adjustment of the biological clock. And there are people who take melatonin to pre-adjust their rhythm. However, both of them only work when applied at the right time of day.”

Besmettelijke micro-organismen Uitbraken van SARS, ebola, en recentelijk MERS, zijn doemscenario’s voor iedere vliegtuigpassagier. Je zult maar tien uur naast iemand met een exotische ziekte zitten. Virussen en bacteriën tieren welig in een vliegtuigcabine, als je de horrorverhalen op het internet moet geloven. “Natuurlijk is een vliegtuig een haard van bacteriën, want mensen dragen ontzettend veel micro-organismen bij zich en in een vliegtuig zitten heel veel mensen lange tijd op elkaar gepakt”, zegt Greet Vos, arts-microbioloog en hoogleraar Zorggerelateerde infecties. Microorganismen zijn op allerlei manieren overdraagbaar: aerosolen gaan via de lucht en kun je inademen, sommige bacteriën verspreiden zich


via druppels, andere via contact. Een vector – zoals een mug – kan het malariavirus bij zich hebben, en weer andere micro-organismen – zoals salmonella – verstoppen zich in voedsel. “De omstandigheden in een vliegtuig zijn ideaal. Hoe meer mensen er bij elkaar zijn, hoe groter de kans dat er iemand besmettelijk is. En hoe dichter ze bij elkaar zitten, hoe groter de kans dat er iemand besmet wordt. En dan eet iedereen ook nog eens dezelfde maaltijd.” De lucht in een vliegtuig wordt gefilterd en van boven naar beneden geblazen, waardoor je in theorie hooguit je buurman zou kunnen besmetten. Maar die luchtregulatie werkt niet optimaal, vertelt Vos. “Zonder mensen is de lucht in een vliegtuig bijna zo schoon als in een operatiekamer, maar omdat mensen continu door een vliegtuig lopen, worden er toch micro-organismen verspreid.” Toch hoeven we ons niet massaal zorgen te maken dat we enge ziektes oplopen in een vliegtuig. “Er is weleens een SARS-uitbraak voorgekomen in een vliegtuig, maar de meeste uitbraken zijn te wijten aan slecht bereid eten.” En die verkoudheid zou je best eens opgelopen kunnen hebben door die kuchende man drie rijen verderop.


Een doos mondkapjes aanschaffen heeft geen zin, zegt Vos. “Mondkapjes zorgen er eigenlijk voor dat je zelf geen druppels overdraagt. Bovendien worden ze snel nat en hebben ze binnen een uur geen effect meer.” Als je zelf iets onder de leden hebt, is het belangrijk dat je hoest met een afgewend gezicht, en in een papieren zakdoek of je elleboog. En wil je de kans op besmetting verkleinen, dan is het altijd slim om een keertje extra je handen te wassen met water en zeep.

18-06-2015 | 23

Infectious micro-organisms Outbreaks of SARS, Ebola, and recently MERS, are doomsday scenarios for any passenger. Imagine sitting next to someone with an exotic disease for ten hours. Viruses and bacteria thrive in an aircraft cabin, if you believe the horror stories on the Internet. “Obviously, a plane is a hotbed of bacteria, because people carry lots of micro-organisms while being packed together for a long time,” says Greet Vos, medical microbiologist and professor of Care-related infections. Micro-organisms can be transferred in a variety of ways: aerosols travel through the air and can be inhaled, some bacteria spread through droplets, others through contact, while a vector – such as a mosquito - can carry malaria with them, and some micro-organisms - such as salmonella - hide in foods. “The conditions on an airplane are ideal. The more people together, the greater the chance that someone is contagious. The closer they are packed, the greater the chance of someone getting infected. And everybody eats the same meal.” The air on a plane is filtered and blown from top to bottom, so theoretically, you can only infect your neighbour. However, this air regulation doesn’t work optimally, Vos says. “Without people, the air on a plane is almost as clean as in an operating room, but because there are people continuously walking across a plane, micro-organisms are spread.” Still, there is no reason for all of us to start worrying that we will catch scary diseases on a plane. “There has been a case of a SARS outbreak on a plane, but most outbreaks are due to badly prepared food.” And you may have caught that cold because of the man coughing three rows ahead of you.

What can you do about this? Buying a box of surgical masks is useless, Vos says. “These masks only ensure that you don’t transfer any droplets to others. Moreover, they get wet quickly and are useless within an hour.” If you are the one suffering from a disease, it is important to cough and sneeze with your face turned away, and in a paper tissue or your elbow. And if you want to reduce the risk of infection, wash your hands a bit more often, with soap and water.

Come and stay with us at the right side of town

GOLDEN PROMISE HOTEL

18-06-2015 | 25


Hemel en hel

Vroeger, niet eens heel lang geleden – zeg maar de jaren tachtig, begin negentig – was vliegen best leuk. Wel duur, maar daar stond veel tegenover: minstens vier stoelen voor jezelf, zodat je lang uitgestrekt over de oceaan vloog, om de haverklap kreeg je een maaltijd voorgeschoteld van stewardessen die nog knap waren en tijd hadden voor een praatje, en eenmaal klaar met eten kon je gewoon nog een sigaretje roken bij de koffie (met cognac). En dat was dus gewoon in wat nu de economy class heet hè. Bovendien had nog niemand van het broeikaseffect gehoord, dus schuldgevoel bestond niet. Maar goed, vliegen is veel goedkoper geworden en dus ‘gedemocratiseerd’, een eufemisme voor het feit dat echt Jan en alleman nu minstens drie keer per jaar naar Turkije, Gran Canaria en een stad naar keuze kan vliegen zonder meteen bankroet te zijn. Dat maakt de taferelen op luchthavens en in vliegtuigen er niet leuker op en heeft vliegen getransformeerd van hemel tot hel. Een hel waarin het overal druk is en alles altijd volzit. Waarin de beenruimte met 350 procent is afgenomen, je amper nog te eten krijgt, en roken er natuurlijk helemaal niet meer bij is. Ik werd pas goed met mijn neus op het principe ‘iedereen heeft recht op vliegen’ gedrukt toen ik in 2003 mezelf tijdens een vlucht van TAP van Lissabon naar Amsterdam terugvond tussen twee obese projectontwikkelaars. Ze bleken deel uit te maken van een groot gezelschap beunhazen en patjepeeërs, die gekleed in verkeerde overhemden aan het pochen, brallen en seksistische moppentappen sloegen, onderwijl de ene na de andere minifles drank naar binnen kiepend. Nog voordat het vliegtuig naar de startbaan taxiede kreeg ik al mijn eerste paniekaanval. Want stel je nou toch voor dat er straks wat zou gebeuren, dat het vliegtuig neerstort, dat dit mijn laatste vlucht zou worden. Dan word ik straks – of dat wat er van me overblijft – teruggevonden tussen twee van dit soort lieden. Maar nog erger: dan zou ik mijn laatste minuten op deze wereld hebben doorgebracht in het gezelschap van een roedel uitgegolfde belastingontduikers. Hartkloppingen kreeg ik ervan. Dan nog liever een cabine vol ouders die per se met hun veel te jonge kinderen naar een exotisch oord willen vliegen (wat is er mis met Terschelling, hoor ik zo’n arm kleintje denken), of een Engelse vrijgezellenparty. Dat was het moment dat ik besloot: dit nooit meer! Eenmaal veilig geland, uitgecheckt en buiten voor de aankomsthal een sigaret rokend, bleek het paniekgevoel van nog geen uur geleden alweer helemaal te zijn verdwenen. En zo zat ik nog geen drie maanden later naast 22 jochies van 17 die net eindexamen hadden gedaan.

Heaven and hell Flying used to be fun in the good old days. Well, not really that long ago, let’s say in the 1980s and early 1990s. OK, it cost a packet, but you got real value for money: at least three empty seats next to you so you could lie full length during the flight, meals served every ten minutes by pretty stewardesses who had time for a chat, and you could still enjoy a cigarette with your after-dinner coffee (and brandy). And all that in what’s now known as economy class! Hardly anyone had heard of greenhouse gases in those days either, so nobody was plagued by a sense of guilt. However, flights have become a lot cheaper and have therefore been ‘democratised’, a euphemism for the fact that any Tom, Dick and Harry can travel to Turkey or Gran Canaria or a similar destination at least three times a year without going totally bankrupt. And this hasn’t exactly improved the situation at airports and in planes either. On the contrary, it’s turned the whole flying experience from heaven into hell. Everywhere’s always teeming with hordes of people and everything’s always fully booked. Leg room has gone down by 350%, you hardly get anything to eat and you can’t even smoke any more. Of course this is completely weird: what difference do a couple of extra milligrams of CO2 make compared to the umpteen tonnes you’re emitting as a passenger anyway? I wasn’t really faced with the ‘everyone has the right to fly’ principle until 2003, when I went on a TAP flight from Lisbon to Amsterdam and found myself squashed in between two hefty property developers. It turned out that they were part of a big group of loud-mouthed cowboys in extremely dodgy shirts who started bragging and blustering and telling sexist jokes while they polished off one miniature bottle of booze after another. I got in a panic even before the plane taxied to the runway. Imagine if something happened and the plane crashed, and this was the last flight I’d ever take. My mortal remains would be found wedged in between two people like that! Or worse, I’d have spent my last few moments on earth in company with a bunch of rowdies who spend most of their time on the golf course. It made my hair stand on end! I’d much rather fly in a plane full of parents taking their kids to some exotic spot that they’re too young to enjoy anyway (they’d be far happier going to Terschelling!), or a British stag party. That’s when I decided this would be the last time. But once I’d landed, collected my luggage and was enjoying a cigarette outside the arrivals terminal, the feeling of panic had completely subsided. And that’s how I came to be sitting in a plane less than three months later, in company with 22 lads aged about 17 who had just finished their summer exams.

Gert van der Ende

Managing Editor Erasmus Magazine & EM Online


Luieren aan het strand? Biertjes drinken op een terras? Nou, deze drie studenten niet; zij werken de hele zomer door. Gelukkig voor hen hebben ze geen suf vakantiebaantje op een callcenter of vullen ze vakken in de Albert Heijn, maar hebben ze een baan om jaloers op te worden. Meet de eigenares van de foodtruck, de chef-kok en de organisator van feesten. tekst Nisse Benhaddaoui fotografie Ronald van den Heerik

Relaxing at the beach? A few beers at a pavement café? Not these three students: they’re planning to work throughout the summer. Fortunately, they don’t have a boring holiday job working at a call centre or stocking shelves in the supermarket. They have jobs you’d love to have. Meet the owner of the food truck, the chef and the party organiser.

18-06-2015 | 26

18-06-2015 | 27


Lekker werken in de zomer

Enjoying work in the summer Altijd vrolijk naar bed ZOMERBAAN: WERKEN IN EEN FOODTRUCK WIE: DOREEN DUNKEL (23), DERDEJAARSSTUDENT IBCOM EN MEDEEIGENAAR VAN FOODTRUCK BERLIN’S TASTY

Terwijl de curryworsten op de gril liggen, houdt Doreen Dunkel – Duitse van oorsprong – het hoofd koel in de kleine keuken van haar foodtruck Berlin’s Tasty. Dat moet ook wel: op een drukbezocht festival zoals de Rollende Keukens verkoopt ze honderden worsten op een dag. De aankomende zomer reist deze curryworst-apostel van festival naar festival. In Nederland schieten de foodtrucks als paddenstoelen uit de grond. Dus dacht jij, dat kan ik ook? “Toen mijn vriend Robby en ik begon-

nen met Berlin’s Tasty wisten we niets af van die trend. We wilden currywurst introduceren in Nederland, want het is een geweldige snack. Als mensen het eten, denken ze: holy shit! Voordat we een menu of worstjes hadden, bouwden we een fiets waarmee we op markten konden staan. Iets later kwam de foodtruck erbij: overgenomen van een Israëlische falafelverkoper. Die bus hebben we met z’n tweeën opgeknapt; schoonmaken, de keuken erin bouwen, verven – alles. Al ons spaargeld is erin gegaan. In ons huis staan zo’n twintig koelkasten met daarin vijfduizend zelfgemaakte curryworsten. Dat we nu veel geboekt worden, geeft me een trots gevoel: we hebben alles, letterlijk, met onze eigen handen opgebouwd.” Waarom is dit wat jou betreft de beste zomerbaan? “Het is geen werk maar een hobby. We maken de worsten met onze eigen handen; er zit veel liefde in. Bij de meeste banen is het zo dat je hard werkt en geld krijgt. Maar voor ons is er een extra beloning: je ziet dat mensen grote ogen krijgen van blijdschap. De laatste tijd ga ik altijd met een vrolijk gevoel naar bed.” Wat voor bizarre dingen heb je met de foodtruck meegemaakt? “Een politieagent at een van onze worstjes en vertelde dat dit het lekkerste was dat hij ooit heeft gegeten. We waren met hem aan het praten over vergunningen (red. je mag niet zonder vergunning met een foodtruck op straat staan, uitgezonderd op food-markten en – festivals). Hij zei: ‘Het is allemaal bullshit, ga maar lekker naar Breda, gooi ’s nachts je foodtruck open en verkoop je worsten! Niemand maakt het uit, niemand controleert je.’ Ook hebben we een keer op een festival meegemaakt dat de currypoeder alle kanten opwaaide door de harde wind. Iedereen – zowel wij als de klanten – was geel.” Heb je tips voor studenten die in de vakantie willen werken in een foodtruck? “Een foodtruck bestaat voor tachtig procent uit schoonma-

ken, vijftien procent uit worsten verkopen en vijf procent uit klussen. Je moet niet zeuren en je moet flexibel zijn. Je werkt hard, maar je krijgt er ook goed voor betaald, dus het is de ideale zomerbaan. Maar je moet geen mietje zijn; je staat de hele dag, je krijgt blaren, je bent continu aan het sjouwen en soms slaap je niet. Je moet alert en snel zijn, want er staan veel mensen in de rij. Doe dit alleen als je een food lover bent en alles wilt geven.” >

Always going to bed happy Summer job: working in a food truck Who: Doreen Dunkel (23), third year student IBCoM and co-owner of Berlin’s Tasty food truck While the curried sausages cook on the grill, German student Doreen Dunkel keeps her wits about her in the small kitchen of her Berlin’s Tasty food truck. And she needs to: at busy festivals like Rolling Kitchens, she can sell up to hundreds sausages in a day. During the summer, this curried sausage devotee will be travelling from one festival to another. In the Netherlands, food trucks are all the rage. So you thought: I can do that too? “When my boyfriend Rob and I started Berlin’s Tasty, we didn’t know about the trend. We wanted to introduce curried sausage to the Netherlands because it’s an amazing snack. People eat it and think: holy shit! Before we had a menu or sausages, we built a bicycle to go to markets. The food truck came a bit later. We got it from an Israeli falafel vendor. The two of us refurbished the van, cleaned it, installed the kitchen, painted it – everything. All of our savings went into the food truck. In our house, we have about 20 refrigerators filled with 5000 homemade curried sausages. I’m really proud that we get so many bookings: we literally built everything with our own hands.” Why do you think this is the best summer job? “It’s a hobby, not work. The sausages are homemade; we put a lot of love into it. With most jobs you work hard and get paid. But for us there’s an extra reward: you see the delight in people’s eyes when they eat our product. Seeing that means I always go to bed happy.” What are some of the strangest things you’ve experienced with your food truck? “A policeman had one of our sausages and told us it was the best thing he had ever eaten. We were talking to him about permits (ed. you can’t operate a food truck in the street without a permit, except at food markets and festivals). He said: ‘It’s all bullshit. Just go to Breda, open your food truck for business at night and sell your sausages! Nobody minds and no one checks.’ And once at a festival, a strong wind blew curry powder all over the place. Everyone – both us and the customers – were yellow.” Do you have any tips for students who want to work in a food truck during the holiday? “Eighty percent of your time in a food truck consists of cleaning, fifteen percent is selling sausages and five percent is spent doing any chores that need doing. You can’t complain and you have to go with the flow. It’s hard work but you’re well paid and that makes it the ideal summer job. You can’t be soft if you want to do this job. You stand the entire day, you get blisters, you’re constantly carrying things and sometimes you don’t get any sleep. You have to be quick and alert because you get a lot of people queuing up. This is strictly for food lovers who are totally committed.”

>

18-06-2015 | 28


Wees voorzichtig met een mes ZOMERBAAN: CHEF BIJ EEN CATERINGBEDRIJF WIE: BENOIT BAILYU (21), TWEEDEJAARSSTUDENT ECONOMICS AND BUSINESS ECONOMICS

Kreeft, Wagyu-rundvlees of een simpele pitakaas: de Vlaamse Benoit Bailyu weet er wel raad mee. Hij werkt al vijf jaar voor een cateringbedrijf en kookt zich iedere zomer een slag in de rondte op allerlei feestjes. Hoe kom je als 21-jarige aan een zomerbaan als chef-kok? “Vijf jaar

geleden zijn er kennissen van mij een cateringbedrijf begonnen en ik ben daar op mijn zestiende gaan meehelpen in de keuken. Nu werk ik er nog steeds en sta ik op bijna elk feest in de keuken: op festivals, trouwerijen, communies, barbecuefeestjes, enzovoorts. Ik ben niet officieel gediplomeerd chef; alles wat ik weet, heb ik hier geleerd. Als je een beetje interesse hebt in koken, kun je het jezelf makkelijk aanleren, daar is geen opleiding voor nodig.”

Wat maakt jouw zomerbaan leuker dan die van anderen? “Ik kende

de eigenaar al en mijn collega’s zijn niet veel ouder dan ik. We zijn een hechte vriendengroep geworden. Het voelt niet als werken als je de hele dag met elkaar kunt lachen. Dat maakt het werk een stuk aangenamer, zeker in de zomer als ik soms negentig uur per week bezig ben. Op een festival sta je van zes uur ’s ochtends tot de daaropvolgende ochtend op het terrein, en moet je daarna nog al je spullen terugbrengen voordat je naar huis kunt. Als je dan later op die dag nog een feestje hebt, slaap je nauwelijks.”

Hoe gaat het eraan toe in de keuken? “Er gaat altijd wel iets mis. Een paar jaar geleden heb ik een stuk van mijn vinger afgesneden, de nagel is nog steeds niet volledig hersteld. Verband eromheen en doorgaan: dat noemen we een vingercondoom. Ik heb ook een keer de pees van mijn duim opengesneden, maar na een operatie werkt die weer naar behoren. De mensen die bediend worden, weten vaak niet hoe hectisch het bij ons is. Dat is wat het werk spannend maakt. Op het moment zelf is het nooit leuk als er wat fout gaat, maar achteraf kunnen we er altijd om lachen. Je hebt bijvoorbeeld te maken met een oven die uitvalt, borden of bestek die besteld zijn en niet aankomen; dan moeten we het zelf oplossen. Of een serveerster die met een dienblad vol eten de keukendeur uitloopt en alles laat vallen. Soms moet je dan opnieuw beginnen, maar zijn de ingrediënten op – dan ren ik naar de dichtstbijzijnde supermarkt.” Wat was de meest memorabele klus tot nu toe? “De afgelopen zomer

stonden we met vijf man op het festival We Can Dance in Zeebrugge. Je wisselt elkaar steeds af, zodat je dan ook wat kan meepikken van het feest. In dat weekend had het zo hard geregend dat we tot onze enkels in het water stonden. We moesten met kraam en al evacueren naar een drogere plek, maar door de goede sfeer bleef het toch leuk.”

Waar moet je rekening mee houden als je dit als zomerwerk wilt doen? “Wees voorzichtig met een mes, vooral als je moe bent. Je

moet handig zijn en een doorzetter. Het helpt ook als je flexibel bent. Soms werk ik een week lang, soms heb ik een week niks te doen. Ik word altijd een paar dagen van tevoren gebeld of ik kan komen koken; het is allemaal last minute, behalve de grote feesten.”

18-06-2015 | 29


Een feest organiseren, maar dan goed

Be careful when using a knife Summer job: chef at a catering company Who: Benoit Bailyu (21), second year Economics and Business Economics student Lobster, Wagyu beef or a simple cheese pitta: Flemish student Benoit Bailyu knows what to do. He’s been working for a catering company for five years and every summer he cooks up a storm at all kinds of parties. How did you get a summer job as a chef at the age of 21? “Five years ago, some friends mine began a catering company and I started helping them in the kitchen when I was 16. I still work there at most parties: festivals, weddings, communions, barbecues, etc. I’m not a qualified chef. I’ve learned everything I know on the job. If you’re interested in cooking, you can easily learn. You don’t need to study.” Why is your summer job more fun than other summer jobs? “I knew the owner already and my colleagues aren’t much older than I am. We’ve become a close group of friends and it doesn’t feel like work when you’re having fun together all day. That makes work much more enjoyable, which helps when you’re working 90 hours a week in the summer. During a festival, you’re at the festival site at six in the morning until the following morning. Afterwards you still have to take all your things back before you can finally go home. If you have another party later that same day, you barely get any sleep.” What’s it like working in the kitchen? “Something or other always goes wrong. A few years ago I cut off the tip of my finger and the nail still hasn’t grown back properly. Slap a bandage on it and keep working: we call it a finger condom. Once I cut the tendon on my thumb, but it worked fine again after the operation. The people being served don’t know how hectic it is for us. That makes the work exciting. When something goes wrong, it’s never fun at the time, but afterwards we can always laugh about it. Sometimes you have an oven that doesn’t work, or plates or cutlery that you’ve ordered that haven’t been delivered. Occasionally a waitress with a tray full of food walks out of the kitchen and drops everything. Then you have to resolve the problem. Sometimes you have to start over, but there are no more ingredients – then I run to the nearest supermarket.” What was the most memorable catering job you’ve had? “Last summer, five of us were at the ‘We Can Dance’ festival in Zeebrugge. We worked in shifts and kept taking over from each other so that we could experience the party ourselves. It rained so much that weekend that we were up to our ankles in water. We had to take down our stall and evacuate to higher ground, but thanks to the good vibes it was still fun.” What should you keep in mind if this is your summer job? “Be careful using a knife, especially if you’re tired. You have to be versatile and a go-getter. It also helps if you have a flexible attitude to things. Sometimes I work the entire week or I have a week with no work. I always get called a few days in advance if they need me to cook. It’s very last minute, except for the big parties.”

ZOMERBAAN: ORGANISEREN VAN INTERNATIONALE DJ-FEESTEN VOOR UITWISSELINGSSTUDENTEN IN AZIË WIE: MARCO NOBEL (22), MASTERSTUDENT SUPPLY CHAIN MANAGEMENT

Marco Nobel is sinds zijn zeventiende ondernemer slash internationaal feestjesplanner voor uitwisselingsstudenten in Azië. De zaakjes lopen zó goed, dat hij in de vakantieperiode begint aan een nieuw avontuur in Hong Kong. Hoe is het begonnen? “Ik was nog maar zeventien jaar en zat in de examenklas van de middelbare school. Ik was voorzitter van de leerlingenraad, die ook schoolfeesten organiseerde waar duizend tot tweeduizend leerlingen op af kwamen. Daar verdiende de school flink wat geld mee, maar het nadeel was dat er achteraf ook klachten binnenkwamen als iemand bijvoorbeeld iets had vernield op een feestje. Van dat gezeur wilde de school af. Met een vriend heb ik me toen ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en die taak overgenomen. Met als achterliggende gedachte natuurlijk: lekker goed geld verdienen. En het was ook gewoon heel erg leuk. Uiteindelijk hebben we dat drie jaar gedaan, daarna hebben we het verkocht aan iemand anders.” Hoe ben je als party planner beland in Azië? “In het derde jaar van mijn studie ben ik op uitwisseling geweest naar Seoul in Zuid-Korea. Op de eerste avond ging ik naar een feest voor internationale studenten. Daar kwamen tweeduizend mensen op af, maar het feest was heel slecht: in een oude vieze club die niet berekend was op zoveel mensen; je moest twintig minuten wachten op je biertje. Ook de muziek was slecht en heel hard. Dus zei ik tegen een andere Nederlandse uitwisselingsstudent: ‘Wij gaan volgende week een feest organiseren, maar dan goed.’ Diezelfde nacht nog zijn we een club ingelopen en hebben halfdronken onderhandeld door met handen en voeten te gebaren en beeldmateriaal te laten zien van mijn feesten in Nederland. Zo wisten we een deal te maken. Via Facebook nodigde ik iedereen in mijn netwerk in Korea uit; er kwamen zo’n vijfhonderd mensen. Vervolgens zijn we dat elke twee à drie weken blijven doen. Nu vlieg ik regelmatig terug om feesten te organiseren.” Wat staat er de komende zomer op het programma? “Omdat de markt in Europa, en vooral in Nederland, enorm verzadigd is, ga ik in het nog hongerige Azië een paar concepten uitrollen. In Hong Kong, Taipei, Seoul en Beijing ga ik het International Student Network helpen oprichten. Elke stad krijgt een bestuur van ongeveer acht internationale studenten. Ik ben dan verantwoordelijk voor het organiseren van feesten. Daarom verhuis ik in de zomer naar Hong Kong.” Klinkt zo best makkelijk, een feestje plannen in Azië… “Er komt best veel bij kijken. Je moet sociaal zijn en goed kunnen zien wat mensen willen. En je moet goed kunnen onderhandelen, want het zijn allemaal boefjes daar. De onderwereld is verweven met het nachtleven, dus je doet niet altijd zaken met frisse figuren. Daarom moet je op ‘hun’ niveau kunnen praten. Verder is het voor mij belangrijk om met een partner samen te werken. Ik kan heel irritant zijn in onderhandelingen, wil het onderste uit de kan halen. Een partner lijmt dan de boel.” Waarom wil je voor dit werk je zomervakantie opgeven? “Het is dankbaar

>

werk; op zo’n feest zie je mensen met elkaar dansen en soms verliefd worden. Ik krijg weleens reacties van mensen die zeggen: ‘Ik heb twee jaar geleden mijn vriendin ontmoet op een feest dat jij hebt georganiseerd.’ Dat is toch mooi? Daarnaast ontmoet je veel mensen van verschillende culturen. Dat geeft onwijs veel prikkels voor nieuwe ideeën.”


18-06-2015 | 30

Organising a party and doing it right Summer job: organising international DJ parties for exchange students in Asia Who: Marco Nobel (22), Supply Chain Management Master’s student At seventeen, Marco Nobel was already an entrepreneur / international party-planner for exchange students in Asia. Business is so good that he’s planning a new venture in Hong Kong during the holidays. How did it all start? “I was seventeen and in my final year of secondary school. As chairman of the student council, we organised school parties that were attended by a thousand to two thousand students. The school earned a lot of money from these parties but the drawback was that we also received complaints if someone had vandalised something during the party, for example. The school didn’t want the hassle and that’s when a friend and I stepped in. I registered with the Chamber of Commerce to take over the job of organising parties. Obviously, in the back of my mind I thought about earning money. And it turned out to be great fun as well. We did it for three years and then sold it to someone else.” How did you end up as a party planner
What’s the programme for this summer? “Because the European market – especially the Dutch market – is so saturated, I’m going to roll out a couple of concepts in Asia where demand is still high. I’m going to help establish the International Student Network in Hong Kong, Taipei, Seoul and Beijing. Each city will have a board of approximately eight international students. I’ll be responsible for organising parties, so that’s why I’ll be moving to Hong Kong this summer.”

‘We’re going to organise a party next week, but we’re going to do it right’

It sounds pretty easy, planning a party in Asia… “Actually you have to take lots of things into account. You need good social skills and be able to perceive what people want. Also, you have to be a good negotiator because otherwise they’ll definitely take advantage of you. The criminal underworld there is part of the nightlife so sometimes you’re dealing with some shady characters. That’s why you have to communicate with them at ‘their level’. It’s also important for me to work with a partner. I can be very annoying in negotiations when I’m trying to get the best possible deal. A partner is useful for smoothing things over afterwards.” Why are you willing to give up your summer holidays for this work? “It’s rewarding work. At these parties you might see people dancing together and falling in love. People sometimes tell me ‘I met my girlfriend two years ago at one of your parties.’ That’s great to hear, isn’t it? You also meet people from different cultures and that really spurs me on to develop new concepts.”

18-06-2015 | 31


Frequent Flyer Maryke Luijendijk-Steenkamp Director Marketing & Admissions, RSM Vliegt zo’n dertig keer per jaar

“Heel cliché, maar ik houd van reizen, omdat je zoveel nieuwe plaatsen en mensen leert kennen. Het is te gek om uit het vliegtuig te stappen en niet te weten wat je gaat aantreffen.” Daarbij maakt het LuijendijkSteenkamp niet uit of ze vliegt voor werk of voor vakantie. In haar vrije tijd ging ze eerder naar Ethiopië en Kazachstan. Voor de RSM reist ze de hele wereld over om de MBA-programma’s te promoten en om daarvoor geschikte kandidaten te selecteren. In maart reisde ze bijvoorbeeld naar Ho Chi Minh City in Vietnam met een Rotterdamse delegatie, waaronder burgemeester Aboutaleb. Ondanks dat de Zuid-Afrikaanse zo’n dertig vluchten per jaar doet, vindt ze het reizen door de lucht nog steeds leuk. “Gelukkig ben ik ook een makkelijke vlieger. Ik kijk wat films, drink wijn en val daarna in slaap als een baby.” Wel staat ze stil bij het milieu door haar CO2-vervuiling te compenseren en door in binnen- en buitenland zo vaak mogelijk te reizen met het openbaar vervoer. Op de plaats van bestemming gaat ze altijd meteen aan de slag om zo snel mogelijk aan het nieuwe tijdritme te wennen. Naar eigen zeggen heeft ze nooit last van een jetlag. “Als ik ’s ochtends aankom in bijvoorbeeld Azië, kan ik ’s middags al prima in actie komen. Hup, gewoon meteen doorgaan.” Hard werken is het wel, geeft ze toe, maar ze klaagt niet. “De mensen die ik ontmoet, geven me energie.” Het is bepaald geen gezonde leefwijze, beseft ze, maar ze doet aan hardlopen om dat goed te maken, waar ze ook is. “Het is tijd voor mezelf, en ondertussen zie ik ook nog wat van de plek waar ik ben. Tussen het werk door probeer ik altijd even te ontsnappen aan het congrescentrum of het hotel.”

Maryke Luijendijk-Steenkamp Director Marketing & Admissions, RSM Flies around thirty times a year “It sounds like such a cliché, but I love travelling because you get to know so many new places and people. It’s amazing to get out of the plane and not know what you’ll encounter.” And Maryke doesn’t mind whether she flies for work or herself. In her free time, she’s visited Ethiopia and Kazakhstan. For the RSM, she travels all over the world promoting the MBA programmes and selecting suitable candidates. In March, for example, she travelled to Vietnam’s Ho Chi Minh City with a delegation from Rotterdam, including mayor Aboutaleb. Despite taking around thirty flights a year, South African born Maryke still loves flying. “Fortunately I’m a natural flyer. I watch films, drink wine and then fall asleep like a baby.” However, she is aware of the impact of her carbon footprint on the environment and compensates it by using public transport wherever possible at home and abroad. When she arrives at her destination, she always tries to adjust to the new time zone as soon as possible. She claims she never suffers from jet lag. “If I arrive in Asia in the morning, I’m ready for action in the afternoon. I just get on with it.” Although it’s hard work, she doesn’t complain. “The people I meet give me energy.” She realises that this isn’t a healthy lifestyle, but she tries to offset that by running, wherever she is. “That’s my personal time and it gives me the opportunity to see something of the place I’m visiting. In between commitments, I always try to escape the congress centre or hotel.”

18-06-2015 | 32


Vliegen in de film / Films about flying Er zijn films te over met een vliegveld of luchthaven als decor. Maar afgezien van een enkele animatiefilm of een romcom is er altijd ellende: er zijn kapers, terroristen of andere criminelen druk doende de vliegtuigen te laten neerstorten, het weer is enorm beroerd of er loert ander gevaar. Een beknopt overzicht. tekst Gert van der Ende

There are plenty of films where the action takes place at an airfield or airport. But apart from one or two cartoons or romantic comedies, the stories are always pretty dramatic and feature hijackers, terrorists and other criminals who are trying to make the aeroplanes crash, or weather conditions are terrible or there are other dangers lurking. Here’s a brief summary.

2. Con Air (1997)

1. Alive (1993) Uruguayaans rugbyteam belandt na een crash in de onherbergzame Andes en moet wel alles uit de kast trekken en mensenvlees eten om in leven te blijven. After their plane crashes, a Uruguayan rugby team is stranded in the inhospitable Andes. They have to endure all kinds of hardships and find food in order to survive.

Voormalige US Ranger vindt zichzelf terug aan boord met een roedel psychopathische gevangenen, die ook nog eens de controle over het vliegtuig overnemen. Met onder anderen Nicolas Cage, John Cusack en John Malkovich. A former US Ranger finds himself back on board with a bunch of psychopathic convicts who assume control of the plane. Starring Nicolas Cage, John Cusack and John Malkovich.

3. Snakes on a Plane (2006) Een FBI-agent in een vliegtuig vol dodelijke slangen, die expres worden losgelaten om een getuige tegen de maffia die zich aan boord van een vlucht van Honolulu naar L.A. bevindt, voor goed de mond te snoeren. Met Samuel L. Jackson. An FBI agent finds himself in a plane full of poisonous snakes let loose in order to kill a witness against the Mafia on board this flight from Honolulu to L.A. Starring Samuel L. Jackson.

5. Flightplan (2005) 4. Top Gun (1986) Tom Cruise is student op de Top Gun Naval Flying School, een eliteschool voor straaljagerpiloten. Maar hij steekt vooral veel op van instructeur Kelly McGillis. Tom Cruise plays a student at Top Gun Naval Flying School, an elitist training college for fighter jet pilots. But he learns the most from civilian instructor Kelly McGillis.

Vrouw (Jodie Foster) vliegt met dochtertje naar huis van Berlijn naar de VS. Op 10 kilometer hoogte verdwijnt het kind. En niemand die wil toegeven dat het kind ooit aan boord was. A woman (Jodie Foster) is flying home to the USA from Berlin with her daughter, who disappears at a height of 10 kilometres. Everyone refuses to admit that the child was ever on board.

7. Air Force One (1997)

6. Planes (2013) Sproeivliegtuig met hoogtevrees doet mee aan wedstrijd om wereld. A spray plane suffering from vertigo joins a roundthe-world flying contest.

Vliegtuig met aan boord de president van Amerika (Harrison Ford) wordt gekaapt. Maar die staat als ex-soldaat natuurlijk zijn mannetje. A plane with the United States President (Harrison Ford) on board is hijacked. But as a former soldier, the President is of course well able to look after himself.


Advertenties / Advertisements

18-06-2015 | 33

REISJE

: UM D ER S E N OV U L A ZO M ER E D ST NE BE A N V

En verder In de categorie kapers en andere terroristen:

Die Hard 2 (Bruce Willis probeert ramp op vliegveld van Washington te voorkomen), Non-Stop (Liam Neeson moet voorkomen dat terroristen nare dingen doen met vliegtuig), Passenger 57 (beveiliger Wesley Snipes zit in gekaapt vliegtuig), Executive Decision (Kurt Russell zit in gekaapt vliegtuig), Hijacked (Vinnie Jones zit in gekaapt privévliegtuig), United 93 (in real time verteld verhaal van United Flight 93, een van de gekaapte toestellen op 9/11).

In de categorie vervelend weertje:

Flight 29 Down (tv-serie over zeven kinderen op een onbewoond eiland in de Stille Oceaan), Cast Away (idem, maar dan met Tom Hanks als de Robinson Crusoë), Panic in the Skies! (cockpit van Boeing 747 wordt geraakt door bliksem), Airplane vs Volcano (vliegtuig zit klem binnen een ring van actieve vulkanen).

In de categorie ‘overig’:

Other films

Gaan we hopeloos vastlopen op klimaat ? Nu in de boekhandel:

About hijackers and other terrorists:

De sociale dimensie van de opwarming

Die Hard 2 (Bruce Willis tries to Nijssen & Walter prevent a disaster at Washington Airport), Non-Stop (Liam Neeson has to stop terrorists from doing horriEen lange termijn analyse van de sociale cohesie ble things to the plane), Passenger rond het dempen van de opwarming, met behulp 57 (security guard Wesley Snipes van een systeemtheoretisch basis-model over is a passenger in a hijacked plane), waardenontwikkeling in individuen Executive Decision (Kurt Russell is en gemeenschappen. a passenger in a hijacked plane), Hijacked (Vinnie Jones is a passenger in a hijacked private plane), United Details en achtergronden op socdim.info 93 (the real-time story of United Flight 93, one of the planes hijacked on 9/11). erasmus-nijssen 150508.indd 1

Stoppen hoeft niet!

About bad weather conditions:

Voltijds studeren na de bachelor voor jou geen optie? De Open Universiteit biedt een erkende universitaire master in deeltijd.

Other categories: The Aviator (a biopic by Martin Scorsese about aviator Howard Hughes’s early years), Catch Me If You Can (a true story about a 19-year-old who steals millions of dollars as a Pan Am pilot), Up in the Air (George Clooney travels around the USA telling workers that they have been fired. Until one day …), Flight (something goes wrong with a plane and the pilot saves the passengers, but something isn’t quite right), Fly Away Home (a father and daughter plus a gaggle of orphaned geese in a plane), Der rote Baron (about Baron Manfred von Richthofen, the most feared German pilot in WWI).

08-05-15 15:41

Behaal Kunst- en Cultuurwetenschappen MA in deeltĳd

Flight 29 Down (TV series about seven children on a desert island in the Pacific), Cast Away (same story, starring Tom Hanks as “Robinson Crusoe”), Panic in the Skies! (a Boeing 747 cockpit is struck by lightning), Airplane vs Volcano (a plane is trapped in a ring of active volcanoes).

• cultuurgeschiedenis, filosofie, kunstgeschiedenis, letterkunde • studeren naast werk en vrije tijd • binnen 2-4 jaar • start in september en februari Meer informatie? T 045 - 576 2375 E [email protected]

www.ou.nl/master-cultuur

Open Universiteit

www.ou.nl

6215249

The Aviator (biopic van Martin Scorsese over de eerste jaren van luchtvaartavonturier Howard Hughes), Catch Me If You Can (waargebeurd verhaal van een 19-jarige die als Pan Am-piloot miljoenen steelt), Up in the Air (George Clooney reist het land rond om mensen te ontslaan, totdat…), Flight (piloot redt passagiers uit slecht functionerend vliegtuig, maar er klopt iets niet), Fly Away Home (vader en dochter en een bende ganzenweesjes in een vliegtuig), Der rote Baron (Baron Manfred von Richthofen is de meest gevreesde Duitse piloot tijdens WO I).

Foto: Maarten Schets

RIJK

18-06-2015 | 34


Je komt altijd wel ergens All roads lead to somewhere Het is weer zomervakantie: koffers pakken, naar het vliegveld, op het vliegtuig stappen, uitstappen, naar het hotel en lekker relaxen. Maar niet iedereen reist op deze manier. Hoewel velen het ouderwets vinden, is liften nog steeds een populaire manier om net zoveel van de reis te genieten als van de bestemming zelf... of niet. tekst Haylee Kelsall

Summer vacations: pack your bags, head to the airport, board your flight; get off, head to the hotel and relax. But not everyone travels in this way, and although many see it as a thing of the past, hitch-hiking is still popular, where one can enjoy their journey just as much as the destination… or not.

18-06-2015 | 35


Een avontuur op zich / An adventure in itself Julian Sontagg (24) Duitser, student IBCoM Bestemming: Canadese Rockies “Ik vind liften zo leuk omdat de reis vaak al een avontuur op zich is”, legt Julian uit. “Als je op je bestemming aankomt, heb je een lange reis achter de rug, heb je zoveel nieuwe mensen ontmoet en onderweg zoveel meegemaakt. Geweldig! Het is zo anders dan reizen met het vliegtuig; als je na twee uur in een compleet andere omgeving uitstapt, heb je niet echt het gevoel dat je een reis hebt gemaakt.” Sinds hij met liften is begonnen heeft Julian maar één slechte ervaring gehad. Tijdens een avontuur door de Canadese Rockies werd hij op de helft van zijn 1000 km lange reis opgepikt door ‘twee jongens die wel grappig en aardig waren, maar er een beetje als kleine criminelen uitzagen – een beetje als die kerels uit Home Alone’. Toen hij vroeg of hij bij een Starbucks afgezet kon worden om van de wifi gebruik te kunnen maken, boden de chauffeurs aan om hem eerst te laten zien waarvandaan hij de volgende dag het beste kon vertrekken. “We reden door de drukke stad en vervolgens naar een donker, rustig deel van de stad. Ik dacht ‘waar gaan we in godsnaam heen?’ en raakte in paniek. We reden naar een pikdonkere, verlaten parkeerplaats en een van de jongens draaide zich om en had een vreemde grijns op zijn gezicht. Mijn hart ging steeds sneller kloppen. Vervolgens zei hij: ‘Daar wil je zeker niet zijn.’ Van de parkeerplaats reden we naar een onderdoorgang waar twee jongens stonden. We reden ze langzaam voorbij. Ze leken elkaar allemaal te kennen en groetten elkaar. Ik dacht dat ze me zouden gaan beroven, maar wat kon ik doen tegen twee jongens in de auto en nog eens twee daarbuiten?” Of de chauffeurs hem alleen maar wilden laten schrikken of andere duistere plannen hadden, weet hij niet. “Vreemd genoeg reden ze vanaf daar gewoon weer terug, zetten me af bij een Starbucks en wensten me een goede reis.” De volgende dag heeft Julian de bus genomen. Dankzij de terugreis won hij zijn vertrouwen in liften weer terug. Na een rit naar Vancouver geaccepteerd te hebben, kwam hij er al snel achter dat hij bij een band in de auto zat – Matt Epp and the Amorian Assembly. “Ze maakten een soort van singer-songwritermuziek en hadden die avond een optreden in Vancouver,” zegt Julian. “We zijn de hele dag met elkaar opgetrokken en ik ben die avond naar hun optreden gegaan. Ik heb ze geholpen met het sjouwen van hun apparatuur en later met het verkopen van hun koopwaar, cd’s en zo. We zijn daarna nog best wel lang met elkaar in contact gebleven. Dat was een heel leuk ritje.”

Julian Sontagg (24) Duitser, IBCoM studuent hitch-hiked through the Canadese Rockies. “What I appreciate about hitch-hiking is that actually getting to your destination is already such an adventure in itself,” Julian explains. “By the time you get there, you’ve already travelled so much, met so many people and had so many experiences along the way, you just feel… Wow! It’s totally different to taking a plane; when you step out after two hours in an entirely different setting, you’ve lost that connection to the journey.” Julian cites only one bad experience since he started hitching in 2010. On a month long adventure through the Canadian Rockies, he was picked up half way into his 1000km journey by “two guys who were funny and nice, but kind of looked like minor criminals, a bit sketchy – kind of like the guys from the Home Alone movies.” Asking to be dropped off at a Starbucks to use the Wi-Fi, the drivers offered to first show him the best-spot to continue from the next day. “We drove through the lively city area, then into a darker, less busy part of town. I was thinking, ‘where the fuck are we going?’, and was starting to panic a bit at that point. We drove to a really dark, empty parking lot, and one of the guys turned around with this weird grin. My heart was racing, and he said, ‘that’s where you definitely don’t want to be’. From the parking lot they drove to an underpass, where two other guys were standing – we passed them slowly, they all knew each other and exchanged greetings. I was panicking they were about to take everything from me, and what could I do with two guys in the car and two outside?” Whether it was just the drivers trying to scare him, or something more sinister he doesn’t know, “but strangely, from there they just took me back and dropped me at a Starbucks, and wished me luck.” The next day, Julian took a bus. The trip back restored his faith in hitch-hiking. After accepting a ride to Vancouver, he soon learnt his generous drivers were in fact a band – Matt Epp and the Amorian Assembly. “They played singer-songwriter type stuff and that evening were playing a gig in Vancouver,” Julian says smiling. “We spent the day together and I went to their gig that night. I helped them to carry all their gear and later did their merchandise; selling their CD’s and so on. We actually stayed in touch for quite a while afterwards. That was a really good trip.”

>

Wees slim, voorkom ellende. Be smart, avoid trouble.

Schrijf je vóór 31 augustus in voor het nieuwe collegejaar. Na die datum is inschrijven NIET meer mogelijk! Enrol before 31st August for the new academic year. Enrolment after this date is NOT possible!

Win ‘n iPad! Schrijf je vóór 1 augustus in en maak kans op een iPAD! Re-enrol before 1 August and win an iPAD!

18-06-2015 | 37


Nieuwe mensen ontmoeten / Meet new people Katerina Konecna (23), Tsjechische, volgt masteropleiding International Public Management and Policy Bestemming: Balkan Vraag Katerina waarom ze liften zo leuk vindt en ze geeft ongeveer hetzelfde antwoord als alle anderen. “Ik trek er graag op uit en vind het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. De mensen die lifters meenemen, zijn vaak heel open en je kunt urenlang met ze praten”, zegt ze met een glimlach. Hoeveel vriendschappen heb je aan je reizen overgehouden? “Niet zoveel”, geeft ze toe, “het gaat meer om het moment, je hebt lol op dat moment op die specifieke plek.” Katerina heeft door Frankrijk, Nederland, Italië en Scandinavië gereisd, maar haar avonturen in de Balkan zijn haar het meest bijgebleven. “Ik had daar mijn allerslechtste ervaring, maar ook mijn allermooiste”, vertelt ze. “Ik had een Sloveens koppel ontmoet dat op vakantie was en we zijn de hele dag met elkaar opgetrokken”, glimlacht Katerina. “We zijn door het natuurgebied rond het Skadar-meer gereden en hebben nog in het meer gezwommen en de omgeving verkend. Het was erg leuk.” Op de derde dag van haar reis had ze echter haar ergste liftervaring. “Ik was op weg naar het Ostrog-klooster en daar gaat geen openbaar vervoer heen. Het was maar een kort ritje. We waren bijna bij het klooster toen ik merkte dat de chauffeur de heuvel weer afreed. De communicatie verliep stroef omdat hij alleen maar Servisch sprak, maar omdat ik Tsjechisch ben, konden we elkaar een beetje verstaan”, herinnert ze zich. “Ik vroeg hem om terug te gaan en me uit de auto te laten. Toen hij stopte, wilde hij me zoenen. Ik kon me er op de een of andere manier uitpraten en na tien minuten begreep hij dat hij me niet kon verleiden, waarna hij me naar het klooster op de heuvel bracht. Hij was niet gewelddadig en heeft me niet aangeraakt. Ik denk dat hij gewoon zijn geluk wilde beproeven.” Katerina was naar eigen zeggen ‘een uur later al weer onderweg’. Haar volgende ritje was met een ‘aardige jongen die me nog wat toeristische tips heeft gegeven. Het was een leuk, doodnormaal gesprek’ dat hielp om haar angst weg te nemen. Lachend voegt ze hier nog aan toe: “Misschien was het een beetje roekeloos, maar op dat moment deed ik het gewoon.”

Czech student Katerina Konecna (23) does a master International Public Management and Policy. She went hitch-hiking to the Balkans. Ask Katerina what she likes about hitch-hiking, and she’ll tell you much the same as others. “I like to put myself out there and meet new people. The people who pick stop are usually very easy-going, and you can chat away to them for hours”, she says with a smile. So how many friendships have been formed through her travels? “Not many”, she admits, “it’s more about the moment though, you have fun at that time and in that specific place.” Katerina has travelled around France, the Netherlands, Italy and Scandinavia, but it’s her trip through the Balkans which remains most memorable. “It was both my worst experience ever, but also the nicest”, she explains. “I met a Slovenian couple on their holidays, and we ended up spending the whole day together”, Katerina smiles. “We drove through Skadar Lake National Park, stopping to swim in the Lake and explore, it was really great.” But, just three days into the trip she would have her worst hitching experience. “I was travelling to the Ostrog Monastery where there is no public transport, it was only a short ride. We were almost there, then I realised that he [the driver] was turning back down the hill. It was pretty difficult to communicate as he only spoke Serbian, but as I’m Czech we could understand each other a little bit”, she recounts. “I told him to go back or let me out. When he finally stopped, he wanted me to kiss him and stuff. Somehow I talked my way out of it and after ten minutes he understood he couldn’t persuade me, so he took me up the hill to the monastery. He wasn’t violent and didn’t touch me, I guess he was just trying his luck.” Unperturbed, Katerina admits she was ‘back on the road in less than an hour’. Her next ride though was with a ‘really nice guy who gave me tips about where to go next, it was just a nice normal conversation’, which helped alleviate her anxiety. Smiling, she adds, “Maybe it was a bit reckless of me, but it was just what I decided to do at that moment.”

>

18-06-2015 | 38


Maria, Jozef en de kleine Jezus / Mary, Joseph and Baby Jesus Vera Bloemen (22) en Frank Bubberman (20), Nederlanders, studeren geneeskunde Bestemming: Gent via Heinkszand en Brugge Vera en Frank hebben dit jaar meegedaan aan de liftwedstrijd van de Medische Faculteitsvereniging Rotterdam (MVFR). Ze hebben de originaliteitsprijs gewonnen door tijdens hun reis de meeste punten met het uitvoeren van opdrachten te verzamelen. Verkleed als Maria en Jozef gingen ze met de kleine Jezus op weg naar Gent, met tussenstops in Heinkenszand en Brugge. De hoogtepunten van de dag waren onder andere Hakuna Matata zingen met een nietsvermoedende chauffeur en met hooivorken over greppels springen. Ze hebben die dag niet alleen per auto gereisd, maar ook per schip, brommer en hebben zelfs een lift van een tractor gekregen. “We reden met een heel aardige vrouw mee en kletsten over vertrouwen en liften”, vertelt Frank over hun enige ongelukje. “Toen ze ons afzette, hadden we heel veel haast en gooiden daarom snel al onze spullen uit de auto.” Enigszins huiverend voegt hij eraan toe: “Later zagen we dat we een blauwe sweater uit de auto mee hadden genomen die niet van ons was. We hadden het kort daarvoor nog over vertrouwen gehad en nu hadden we de sweater van die aardige mevrouw gestolen! We wilden de sweater nog teruggeven, maar dat kon op dat moment niet. Daar stonden we dan, verkleed als Maria en Jozef met Jezus in onze armen en een sweater van een onbekend jongetje!”, zegt hij lachend. Vera, een ervaren lifter, houdt van ‘de mensen die je onderweg tegenkomt, maar anders nooit zou ontmoeten’. Frank is het hiermee eens: “Ze willen hun verhalen met je delen en zijn meestal ruimdenkend.” Vera schiet in de lach en geeft een voorbeeld. “Vorig jaar heb ik een man ontmoet die voor zijn werk met grote netten ganzen op Schiphol vangt, zodat ze niet in de motoren van de vliegtuigen terechtkomen. Ik vroeg hem wat hij met al die ganzen doet en hij zei dat hij ze vergast en aan de voedselbank geeft. Daar komt het vlees uit de voedselbank dus vandaan”, zegt ze lachend. “Hij leek me eerlijk. Ik denk dat het echt zijn werk is.”

Vera Bloemen (22) and Frank Bubberman (20), both Dutch, study Medicine. They hitch-hiked to Gent in Belgium through Heinkenszand and Bruges. Vera and Frank competed in this years’ MVFR (Medische Faculteits Vereniging Rotterdam) hitch-hiking competition. They won the ‘originality’ category, based on points earned for tasks they performed on the trip. Dressed as Mary and Joseph, with baby Jesus in tow, they set off to Gent, calling in at Heinkenszand and Brugge along the way. The day’s highlights included singing Hakuna Matata with an unsuspecting driver and pole-vaulting with pitchforks over ditches. Aside from cars, they managed to travel by boat, moped and even got a lift with a tractor. “We drove with one really kind woman and spoke about the trust involved with hitch-hiking”, Frank says, explaining their only minor mishap. “When she dropped us off we had to hurry to get out, so we just threw everything out of the car.” Wincing, he adds “afterwards, we saw a blue sweater which wasn’t ours – after just talking about trust, we had stolen the really nice woman’s sweater! We wanted to give it back and we just couldn’t – so there we were, standing in our Mary and Joseph outfits with Jesus, and the sweater of a little boy we’d never even met!” he laughs. A regular hitcher, Vera likes ‘the people you meet along the way, you just wouldn’t meet them otherwise.’ Frank agrees, “they want to share their stories and they’re often very open-minded.” Laughing, Vera offers an example. “Last year I met this guy whose job was catching geese at Schiphol Airport with big nets – otherwise they fly into the plane engines. I asked what he does with them all, and he said they put them in a truck and gas them, before giving them to food banks. So that’s where the meat in the food bank is from,” she says laughing. “He seemed pretty honest as well, I think it was actually his job.”

18-06-2015 | 39


Tussen de grafstenen / Ending up amidst the gravestones Judith Jansen (33) Nederlandse, volgt masteropleiding Arts, Culture and Society Bestemming: Montenegro “Ik heb mijn rijbewijs, maar ik heb een hekel aan autorijden”, verklaart Judith haar beslissing om te gaan liften. Hoewel ze er aanvankelijk tegenop zag om als vrouw alleen te reizen, heeft ze vanaf haar 25e veelvuldig door Europa gelift. “Twee jaar geleden ben ik door Montenegro gelift. Het was fantastisch”, herinnert ze. Op aanraden van mensen onderweg ging ze naar het Ostrog-klooster in de heuvels, waar ze de mensenmassa volgde die de heuvel aan het beklimmen was, waarbij ze totaal niet doorhad dat het een pelgrimsoptocht was. “Bovenaan op de top sloot ik aan bij wat ik dacht dat de rij voor de entree van het klooster was. Toen ik na een tijdje vooraan kwam te staan zag ik dat er een dode man lag die door iedereen gekust werd!” Lachend denkt ze terug aan de bizarre situatie waarin ze terecht was gekomen: “Ik was al die mensen gevolgd op hun pelgrimstocht om deze heilige te kussen. Ik wilde hem niet kussen. Ik vond het maar vreemd!” Judith liftte terug naar beneden met een gezin uit Servië. Ze heeft nog een kopje koffie met ze gedronken en soms sturen ze elkaar ‘nog wel eens een berichtje’. Later heeft een reizende verkoper van gereedschappen haar en een vriend meegenomen terwijl hij onderweg zijn waren aan lokale bedrijven probeerde te slijten. “We gingen naar een soort Russische mijn en naar een bedrijf dat grafstenen maakte”, gniffelt ze. “We waren ergens midden in de rimboe en terwijl de man gereedschap probeerde te verkopen, keken we wat rond en zagen we overal oude machines tussen de grafstenen liggen!” Het avontuur ging verder toen hij hen afzette in het kustplaatsje Budva. Ze hadden geen onderdak en gingen daarom maar naar het strand. “We raakten in gesprek met de jongens die de watersportactiviteiten organiseerden en ze boden ons hun huis aan. We hebben daar nog een paar dagen doorgebracht in speedboten en ons vermaakt met parachutespringen en nog meer”, zegt ze lachend. “Ik mocht zelfs hun speedboot besturen!”

“I’ve got my licence but I hate driving,” Judith Judith Jansen (33), a Dutch masterstudent Arts, Culture and Societysays of her decision to start hitch-hiking. Although admittedly she had concerns travelling as a female by herself, since 25 she’s hitched lifts extensively throughout Europe. “Two years ago I was hitch-hiking through Montenegro, it was awesome,” she recalls. Recommendations from people along the way led her to the hillside Ostrog Monastery, where she followed the crowds up the hill – blissfully unaware it was in fact a pilgrimage route. “At the top I joined what I thought was the queue to get in, but when I got to the front, I realised there was this dead guy there everyone was kissing!” Laughing, she remembers the bizarre situation she found herself in: ‘I followed all these people on their pilgrimage to kiss this Saint – I didn’t want to kiss him – it was all very strange!” Judith hitched a lift down with a family from Serbia. She joined them for coffee, and they ‘still send messages to each other from time to time’. Later, a travelling tool salesman would take her and a friend along for the ride as he tried to peddle his wares to local businesses. “We went to some sort of Russian mine, and to a company which produced headstones for graveyards,” she says chuckling. “We were in the middle of absolutely nowhere and as this guy was trying to sell tools we were sneaking around looking at all the old machinery amongst the gravestones which were lying around everywhere!” The adventure continued when he dropped them off in the seaside town of Budva. With nowhere to stay, they headed to the beach. “We started talking with the guys who ran the water-sport activities and they offered that we could stay with them. We hung out there for a few days, going on the speedboats and parachutes and everything,” she says laughing. “They even let me drive their speedboat!”


Frequent Flyer Lucas Dijkstra

Masterstudent International Public Management and Policy, RSM Vliegt zo’n twintig keer per jaar “Als ik in het vliegtuig neerplof voel ik me op mijn gemak, want ik weet precies wat er gaat komen.” Lucas Dijkstra (26) noemt vliegen dan ook z’n tweede natuur. Al drie jaar vliegt hij elke maand naar zijn vriendin in Stockholm. Ook stapt hij jaarlijks nog vijf keer aan boord voor een stedentrip. Bijna alle Europese hoofdsteden heeft hij al gehad; er zijn er nog een paar om af te strepen. Zijn eerste intercontinentale vlucht was eind maart naar Washington en New York. Daar deed hij met studievereniging Cedo Nulli mee aan de National Model United Nations. Volgens zijn vriendin straalt de student als hij op een vliegveld is. Dijkstra beaamt dat lachend. “Ik houd van de energie op een luchthaven. Als je door het gehaast heen kijkt, zie je een kleine stad die werkt van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat.” Hij heeft dan ook de ideale bijbaan: op Schiphol assisteert hij passagiers die niet, of moeilijk, zelfstandig kunnen reizen, zoals jonge kinderen of gehandicapten. Bovendien schrijft hij zijn scriptie over het Europese luchtvaartbeleid. De masterstudent is handig geworden met het zoeken naar voordelige tickets. Hij weet feilloos waar hij de gunstigste vluchten kan boeken, qua prijs en tijden. “Soms zie ik zó’n goede aanbieding van een vlucht plus overnachting, dat ik die niet kan laten schieten.” Tegenwoordig vliegt hij met KLM heen en weer naar Zweden voor gemiddeld 100 euro. Niet spotgoedkoop, maar Dijkstra kan wel kiezen uit vijf vluchten per dag. Het geld heeft hij ervoor over, en hij houdt het bewust apart. “Een ander gaat elke week flink stappen. Dan ben je per maand hetzelfde kwijt.”

Lucas Dijkstra Master student International Public Management and Policy, RSM Flies around twenty times a year “When I settle down in my seat on the plane, I feel comfortable, because I know the routine.” Lucas Dijkstra (26) calls flying second nature. For the past three years, he’s been taking monthly flights to visit his girlfriend in Stockholm. He also flies five times a year going on city breaks. He’s been to most of the European capitals already, with just a few left on his list. At the end of March, he took his first intercontinental flight to Washington and New York. His student association Cedo Nulli was taking part in the National Model United Nations. According to his girlfriend – who travels to the Netherlands once a month – he’s in his element at an airport. Dijkstra agrees with a smile. “I love the energy at an airport. When you cut through all the bustle, you see a small city working from early in the morning to late at night.” So his is the ideal part-time job: helping passengers at Schiphol Airport who are unable or find it difficult to travel independently, such as young children or the disabled. He’s also writing his dissertation about European aviation policy. He became interested in flying and aviation in a broader sense three years ago. The master student has got buying tickets down to a fine art. He knows exactly where to buy the cheapest flights, in terms of price and times. “Sometimes I see such a good offer of a flight with accommodation that I can’t let it go.” He currently flies to and from Sweden with KLM for an average of 100 euros. Not dirt cheap, but Dijkstra can choose from five flights a day. It’s worth the money, he says, and he consciously puts it aside. “Someone else might spend that money going out every week. Then you’d be spending the same every month.”

18-06-2015 | 40

Conflict Diamonds

Perfect Women, Perfect Jewelry AMSTERDAM - ANTWERPEN - NEW YORK - LUANDA - DUBAI

18-06-2015 | 42


Songs over vliegen / Songs about flying Popmuzikanten en vliegen is doorgaans geen goede combinatie. Otis Redding, Stevie Ray Vaughn, Buddy Holly, de halve bezetting van Lynyrd Skynyrd, Ritchie Valens - om er maar een paar te noemen - kwamen om bij een vliegtuigongeluk. Desalniettemin hieronder de mooiste liedjes over vliegen.

1.The Ramones – I Wanna Be Sedated (1979)

Dit is het ideale lied als je je vakantie spuugzat bent en terug naar huis wilt. Die 16-urige vliegreis gaat natuurlijk veel sneller onder het genot van een narcotische cocktail. This is the ideal song to listen to if you’re on holiday, fed up and want to go home. A 16-hour flight seems much quicker if you can enjoy a narcotic cocktail.

2.Queens of The Stone Age – Autopilot (2000) Oud-bassist Nick Oliveri zingt dat hij “high up in a jet plane” is. Niet meer dan een mooie metaforische omschrijving voor scheel kijken van het blowen. Former bassist Nick Oli-

tekst Nisse Benhaddaoui

Modern musicians and flying are usually a bad combination. Otis Redding, Stevie Ray Vaughn, Buddy Holly, half the Lynyrd Skynyrd lineup and Ritchie Valens - to name but a few - were all killed in plane crashes. But we’ll still list the best songs about flying for you.

veri sings about being ‘high up in a jet plane’. But this is just a pleasant metaphor for being stoned out of your mind.

3. Pink Floyd – Goodbye Blue Sky (1979) In dit lied refereert frontman Roger Waters (een Brit) naar de Tweede Wereldoorlog en de bombardementen op Engeland. British band Pink Floyd’s frontman Roger Waters refers to World War II and the bombing of cities in the UK in this song.

4. Foo Fighters – Learn to Fly (1999) De clip vindt plaats in een vliegtuig, waarin Grohl telkens als een andere passagier of bemanningslid verkleed is (en ook als goedlachse incompetente piloot). Een klassieker voor alle Foo-fans. The video clip shows the inside of a plane, where Dave Grohl is continually dressed up as a different passenger or crew member - as well as a cheerful and incompetent pilot. A classic track for all Foo fans.

5. Goldfrapp – Pilots (2000) ‘We’re pilots watching the stars, the world preoccupied.’ Een mysterieus liedje. Zet het op je playlist als je tijdens je vlucht wilt wegdromen. “We’re pilots watching the stars, the world preoccupied.” A rather mysterious song which you can add to your playlist if you want to dream away during your flight.

6. M.I.A. – Paper Planes (2007) 7. Alanis Morissette – Ironic (1995) Morissette somt een reeks ironische situaties op. Waaronder het verhaal van een man met vliegangst die na jaren eindelijk durft te vliegen. En neerstort. Alanis Morissette sums up a series of ironic situations including the story of a man who’s scared of flying. After many years, he finally scrapes up the courage to go on a flight… but the plane crashes.

De titel doet vermoeden dat het over vliegen (of papieren vliegtuigjes) gaat, maar eigenlijk gaat het over de vooroordelen die er op immigranten rusten. Although the title might make you think that the song’s about flying or paper planes, it’s really about people’s prejudices against immigrants.

8. Björk – Aeroplane (1993) De IJslandse zangeres pakt zingen over vliegen heel anders aan. Lekker Björkiaans bizar: loungemuziek gemengd met bigbandjazz en een onnavolgbare stijl van zingen. This Icelandic singer gives a personal interpretation to songs about flying. It’s nice and weird in traditional Björk style: a mixture of lounge music and big band jazz, topped off with her inimitable way of singing.

18-06-2015 | 43


In de lucht

Up in the air

Jas – in het bakje, sieraden af, alles uit je zakken – check, iPad, iPhone en laptop uit de beschermhoes– natuurlijk! En vergeet niet je schoenen uit te doen om te voorkomen dat je de ongeduldige rij ophoudt en al stuntelend jezelf belachelijk maakt met je sokken met pinguïns. Ga vervolgens door de paspoortcontrole en dood je tijd met zinloos slenteren langs schappen in taxfreeshops. Je kunt je gevangenschap natuurlijk ook nuttig besteden en nog wat werken of lezen. Wat ooit begon als een beproeving, is een prettige routine geworden naarmate ik meer ben gaan vliegen. Iedere keer als ik weer eens vloog, viel me weer iets anders op en begon ik nieuwe dingen te waarderen. Vroeger haatte ik de droge lucht aan boord en het mechanisch kauwen op smakeloze plastic vliegtuigmaaltijden. Nu ik weet hoe ik met deze praktische problemen om moet gaan zie ik vliegen als één grote metafoor voor het leven. Als kind krijg je voortdurend instructies. Doe dit, doe dat niet en waag het niet om dat bord met hapjes aan te raken voordat de gasten er zijn! Je leert de regels, de ‘veiligheidsvoorschriften’ en de procedures om door de veiligheidscontrole te gaan voordat je opstijgt. Maar als je eenmaal bent opgestegen, realiseer je je al snel dat je je alleen maar hebt voorbereid om te blijven drijven. Turbulentie en noodgevallen staan helemaal achterin de folder, omdat niemand daaraan wil denken. Het belangrijkste doel is landen op de eindbestemming. Maar het leven is geen drie uur durende vlucht met een vaste route en een glimlachende bemanning. Het is een opeenvolging van uitdagingen, een lange vlucht met meerdere overstappen. Om deze reis met succes af te leggen heb je je eigen navigatiesysteem en een sterke stabilisator nodig. En dat is precies wat vliegen je leert. Zodra je je eigen kernwaarden gevormd hebt en klaar bent om met ongemak om te gaan, is iedere uitdaging in je leven niet meer dan het volgende punt op de landkaart. Dan kun je veilig landen en van je vakantie genieten. In het begin zag ik vliegen als een manier om lichamelijk en geestelijk te vluchten. Nu ga ik de lucht in om met beide benen op de grond te blijven.

Jacket – in the tray, jewellery off, everything out of the pockets – check, Ipad, Iphone and laptop out of its case – yes, of course! And don’t forget to take off your shoes to avoid stalling the impatient line and embarrassing yourself floundering about in your penguin-patterned socks. Then, go through passport control and kill your time mindlessly looking at duty free goods. Otherwise, take advantage of being locked in to catch up on some work or reading. What used to be a laborious and tiresome ordeal became a pleasant routine for me when I started to fly with increased regularity. A new appreciation and awareness came with intensified frequency.. Before, I hated breathing in the dry cabin air and mechanically chewing on the plastic, insipid in-flight meals. Having established my strategies to combat these practicalities, I now see flying as a great metaphor for the way life unfolds. As a child, you are being continuously instructed: do this, don’t do that and don’t you dare touch that canapé platter before the guests arrive! You are learning the rules, the ‘’safety regulations’’ and procedures to pass the security check to take off. But once you do, you realise pretty soon that those have prepared you to merely tread water. Turbulence and emergencies were put at the back of the folder, because no one really wants to think about those. The primary goal is to land at the final destination. But life is not just a single 3-hour flight with a ready-made itinerary and smiling crew. It is a succession of challenges, a long-haul journey with multiple transits. To make your way through that journey, you need to have your own navigation system and a strong stabilizer. This is exactly what flying teaches you. Once you cultivate your own core values and are ready to face the discomfort, any challenge in life becomes just another point on the map. Then, you can land safely and enjoy your vacation. In the beginning, I saw flying as a way to escape, both physically and psychologically. Now I go up into the air to get more down to Earth.

Kate Sytnik

is studying Liberal Arts & Sciences

People from near and far come to Rotterdam to study at EUR. You will find one or more students on the campus from virtually every European country (map 1). But there are also students from countries on other continents who live and study in Rotterdam (map 2). Of the 23.822 students at EUR 3.553 don’t have the Dutch nationality, German (636), Greec (366) and Chinese (297) being the most common. There are also quite a few students who carry not one but several passports. When enrolling, they usually choose the nationality that is most advantageous in terms of tuition fees and student grants. Of the 20.269 Dutch students at EUR, 3.001 also have dual nationality, the most common ones being Turkish (683), Moroccan (575) and German (104).

Van heinde en verre komen studenten naar Rotterdam om er aan de EUR te studeren. Van bijna alle landen in Europa zijn er wel één of meerdere studenten op de campus te vinden (kaart 1). Maar ook studenten afkomstig uit landen op andere continenten wonen en studeren in Rotterdam (kaart 2). Van de 23.822 studenten aan de EUR hebben er 3.553 niet de Nederlandse nationaliteit, met als uitschieters de Duitse (636), de Griekse (366) en de Chinese (297). Ook zijn er nogal wat studenten die niet één maar meerdere paspoorten op zak hebben. Bij inschrijving kiezen ze meestal voor de nationaliteit die het meest voordelig is qua collegegeld en studiefinanciering. Van de 20.269 Nederlandse studenten hebben er 3.001 ook een tweede nationaliteit, waarbij de Turkse (683), de Marokkaanse (575) en de Duitse (104) het meest voorkomen.

Where do the students of Erasmus University come from?

Waar komen studenten van de Erasmus Universiteit vandaan?


Portugal

Ierland

Ijsland

Spanje

UK

Andorra

Frankrijk

Luxemburg

België

EUR

Duitsland

Italië

Bosnië

Moldavië

Bulgarije

Roemenië

Griekenland

Macedonië

Kosovo

Servië

Hongarije

Slowakije

Wit-Rusland

Letland

Estland

Finland

Litouwen

Albanië

Polen

Montenegro

Kroatië

Slovenië

Tsjechië

Denemarken

Zweden

Oostenrijk Zwitserland

Noorwegen

Oekraïne

18-06-2015 | 44

Peru

Ecuador

Chili

Argentinië

Uruguay

Marokko

Mauretanie

Algerije

Tunesië

EUR

Egypte

Turkije Cyprus Libanon Israël

Malawi

Zuid-Afrika

Zimbabwe Botswana

Zambia

Tanzania

Kenia

Ethiopië Somalië

Eritrea

This covers all bachelor and master students of EUR, with the exception of the IHS and ISS. These figures are accurate as of early June. Exchange students are not included. Where students with dual nationality were concerned, we have included both (known) nationalities. Our records do not show whether there are students with more than two nationalities. Source: Advies en Beheer Onderwijssystemen van de EUR.

Angola

Rwanda

Kazachstan

Pakistan

Sri Lanka

India

Australië

Nieuw-Zeeland

18-06-2015 | 45

voor meer cijfers en feiten, ga naar www.erasmusmagazine.nl For more facts and figures go to www.erasmusmagazine.nl

Indonesië

Maleisië Singapore

Japan

Filippijnen

Taiwan

Zuid-Korea

Vietnam Cambodja

China

Rusland

Thailand

Bangladesh

Oezbekistan Kyrgyzie Azerbeidjan Syrië Irak Afghanistan Jordanië Iran Nepal

Georgië Armenië

Senegal Burkina Faso Guinee-Bissau Ivoorkust Soedan Nigeria Sierra Leone Togo Kameroen Liberia Ghana

Kaapverdische eilanden

Brazilië

Suriname

Bolivia

Cuba Dominicaanse Republiek Guatemala El Salvador Nicaragua Venezuela Costa Rica Guyana Colombia

Het betreft hier alle bachelor- en masterstudenten van de EUR, met uitzondering van het IHS en ISS. De peildatum is begin juni. Exchangestudenten zijn niet meegerekend. Waar het studenten met twee nationaliteiten betreft, hebben wij beide nationaliteiten, indien bekend, gebruikt. Of er ook studenten zijn met meer dan twee nationaliteiten, worden in onze gegevens niet vermeld. Bron: Advies en Beheer Onderwijssystemen van de EUR.

Mexico

VS

Canada


summer 2015

Free access

Sport & lounge Beach

Volleyball, BBQs, and Camping

7 days a week

6 july until 3o august

Different opening hours and courses Bootcampus every Saturday Erasmus Sport café is open all summer

from 17 august €165,- for 12 months of sports A €20,- discount on your pass Full access to fitness, body fit, etc.

Climb & sup

Special deal @ Fun Forest

For all Erasmus Sport members! Details can be found on our website

CHECK OUR WEBSITE AND SOCIAL MEDIA

www.erasmussport.nl

THEY MADE IT HAPPEN!

RSZV WINS NSK TEAM SAILING - SKADI WINS THE VARSITY - PASSING SHOT WINS GOLD AT GNSK - RS MEN PROMOTED EUROTURN WITH ALL THEIR TEAM AND INDIVIDUAL ACCOMPLISHMENTS THIS YEAR - EDS BEST EUROPEAN DANCE TEAM ERASMUS VOLLEY MEN CHAMPION - ANTBARBARI WOMEN PROMOTED - ANTIBARBARI MEN WIN GOLD AT THE GNSK ANTIBARBARI WOMEN WIN GOLD AT THE GNSK - ERASMUS RSRC MEN WIN BRONZE AT THE GNSK

ERASMUS SPORT & ERASMUS UNIVERSITY ROTTERDAM CONGRATULATE ALL ERASMUS SPORT CLUBS ON THEIR ACCOMPLISHMENTS THROUGHOUT THIS ACADEMIC YEAR!

www.erasmussport.nl

Inflight Special. 18 June. Horror Waarom vliegen eigenlijk helemaal niet leuk is. CO2 Heeft klimaatneutraal reizen zin?

Recommend Documents