INDRUK nummer 2 | 2013
Bevlogen mensenwerkers
3 4 5 6 7
Het positieve
Duidelijk zijn Carrièrestart
Beetje bazig Trots
In sectoren als welzijn en zorg werken veel bevlogen mensen. Natuurlijk moet er ook bij welzijnswerkers en verzorgenden brood op de plank komen, maar bij de beroepskeuze is dat niet het belangrijkste. Jongeren kiezen hun opleiding toch vooral op basis van belangstelling voor het vak. En dus tref je in het welzijnswerk veel professionals die bewust gekozen hebben voor het werken met en voor mensen. Mensen die hulp nodig hebben, begeleiding, informatie en advies, een extra steuntje in de rug. In deze editie van Indruk brengen we ‘n paar van onze gepassioneerde mensenwerkers voor het voetlicht.
gast column 2 Colofon Met deze uitgave informeert de PIW Groep externe relaties over activiteiten en diensten van haar uitvoerende organisaties Partners in Welzijn, Spelenderwijs, Welzohandig, Ecsplore, Meetings & Events, OD-CJG en De Boerderij Redactie • Theo Keltjens, Derix*Hamerslag, netwerkbureau voor redactionele producties, Beek/Meerssen • Hans Knibbeler, PIW Groep, staf PR & Communicatie Fotografie Ermindo Armino, Sittard Vormgeving Studiomarq.nl, Sittard Druk Claessens Veelzijdig BV, Sittard Oplage 1.200 exemplaren Downloaden piwgroep.nl > rubriek Nieuws Reacties
[email protected] Adressen PIW Groep Adresgegevens van de PIW Groep en haar uitvoerende stichtingen staan op piwgroep.nl
Passie Veel mensen doen werk waar ze niet gelukkig van worden. Natuurlijk hoeft werk ook niet altijd leuk te zijn. Velen moeten gewoon werken voor hun brood. Toch zijn er ook veel mensen die met passie werken. En juist zij zijn gelukkiger en maken in een organisatie het verschil. Volgens Van Dale is Passie (Lat.) v. (-s): 1. lijden van Christus; 2. heftige aandoening, onstuimige drang van de ziel of het gemoed; 3. drang die men niet kan weerstaan; 4. hartstochtelijke genegenheid. In organisaties die willen veranderen zijn medewerkers met passie heel hard nodig, want die geven niet zomaar op. Ze gaan net een stapje verder om het doel te bereiken, voelen zich verantwoordelijk en zijn voortdurend bezig om de organisatie aan te passen om het doel te kunnen bereiken. Zonder passie geen verandering en dus ook geen vooruitgang. Passie kun je niet kweken. Wel stimuleren of afbreken. Veel mensen, juist in de maatschappelijke sector, zijn loyaal en zeer bevlogen. Toch wordt ook in deze sector geklaagd over onvoldoende passie en wordt bevlogenheid gedood. Door uitgebluste collega’s die geen plaats maken voor vers bloed. Door managers die elk idee de grond in boren. Of door chefs met een te groot ego. Zonder de juiste randvoorwaarden gaat passie verloren. Het is de cultuur in een organisatie die passie stimuleert. In een cultuur waar mensen met passie gedijen is sprake van waardering en respect. Medewerkers worden er uitgedaagd en ondersteund. Zo halen ze het beste uit zichzelf. Elke medewerker is zelf verantwoordelijk voor zijn passie. Hij kan stil zitten en klagen over de organisatie als de juiste randvoorwaarden ontbreken. Hij kan echter ook zijn verantwoordelijkheid nemen en proberen de organisatie te veranderen. Of weg gaan als het hem niet bevalt. In alle gevallen maak je een eigen keuze en bepaal je zelf waar je je passie inzet. Voor maatschappelijke organisaties is er in de huidige context van bezuinigingen geen keuze. Ze moeten inspelen op hun omgeving en op veranderingen. Ze moeten zorgen dat een cultuur ontstaat die passie bij medewerkers stimuleert. Dat gun ik de organisatie en de medewerkers. Frans Eliens, sectordirecteur Beroepscollege Parkstad Limburg
Frans Eliens was in zijn vorige functie begeleider van het cultuurtraject binnen de PIW Groep.
Anne Fingskes: ‘Ongelooflijk hoe mensen opbloeien.’
Anne Fingskes, sociaal werker:
‘Altijd uitgaan van het positieve’ jeugdhulpverlening, jongereninterventieteam, bemiddeling van vrijwilligers, beleidsvoorbereiding, coaching. Ik heb de coördinatie gedaan van het project WegWijs, waar allochtone vrouwen elkaar helpen met inburgeren. Nu dat project is afgelopen proberen de vrijwilligers zelf door te gaan met minimale ondersteuning. Dat blijkt in de praktijk toch wel lastig. Het laat zien hoe dun het begrip ‘eigen kracht’ is waarmee we elkaar doodgooien. Aan talent en motivatie ontbreekt het die vrouwen echt niet. Maar zonder iemand die de ‘Ik ben opgegroeid in een arbeidersbuurt in Roermond. Mijn continuïteit waarborgt en brandjes blust, blijft het kwetsbaar.’ ouders waren altijd sociaal en politiek in de weer: demonstraties, bijeenkomsten, vergaderingen. Ik werd overal mee naar toe Bodybuilder gesleept. Mijn studiekeuze lag dus voor de hand. De opleiding in Sittard is inmiddels omgedoopt tot Social Work, een veel betere ‘Ik wissel graag van taken. Maar één project geef ik niet op: Match, benaming. Ik noem me zelf ook het liefst sociaal werker. Onze de bemiddeling van mensen met een bijstandsuitkering naar taak is om mensen en hun sociale netwerken te versterken. Om vrijwilligerswerk. Ik heb de afgelopen jaren de meest fantastische matches gemaakt. Een Marokkaanse vrouw bijvoorbeeld die als hun samenredzaamheid te versterken.’ maatje gekoppeld is aan een vrouw in een rolstoel. Twee totaal verschillende werelden, maar ze zijn de dikste vriendinnen Stein geworden. Of een professionele bodybuilder uit de Antillen die ‘Na mijn studie kon ik als vervanger aan de slag in het overspannen raakte en nu, onder de bewonderende blikken van de jongerenwerk in Stein. Ik draaide mee in twee jongerencentra, bewoonsters, hand- en spandiensten verricht in een zorgcentrum. ondersteunde de jeugdraad, organiseerde activiteiten. Alleen het Er is een trend om vrijwilligerswerk via allerlei projecten verplicht straathoekwerk lag me niet zo. Misschien was ik nog te groen. te stellen. Een heel slecht idee, dat alleen maar averechts werkt. Je En het ging ook altijd over overlast. Dat is een negatieve insteek. ondermijnt de eigen motivatie en je creëert een tweedeling onder Ooit belandde ik tijdens een jongerenuitwisseling bij een groep vrijwilligers: degenen die willen en degenen die moeten. Wie via neo-nazi’s in Oost-Berlijn. We schrokken ons dood, maar we zo’n project binnenkomt, krijgt automatisch het stempel ‘moeten’. moesten het ermee doen. Uiteindelijk bleken die jongeren Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Iedereen wil iets nuttigs helemaal niet zo verkeerd. Hun denkbeelden waren schokkend, doen, erkend worden, ergens bij horen. Het is ongelooflijk hoe maar toen we ze beter leerden kennen, snapten we wel hoe ze mensen opbloeien als ze eenmaal de juiste plek gevonden hebben. aan die ideeën kwamen. Toen we een bezoek brachten aan het Ik heb eens een steekproefje gedaan onder de circa vierhonderd mensen die ik de afgelopen jaren bemiddeld heb. Het merendeel concentratiekamp werden ze heel stil. De afgelopen vijftien jaar heb ik van alles gedaan: kinderwerk, doet nog steeds vrijwilligerswerk, meestal nog op dezelfde pek.’ Anne Fingskes (39) kreeg ‘het sociale’ met de paplepel ingegoten. Haar ouders waren allebei actief voor de PvdA. Na haar opleiding Cultureel Maatschappelijke Vorming belandde ze in 1998 bij SWES, een van de voorlopers van Partners in Welzijn. Ze werkt voor alle mogelijke doelgroepen, maar haar hart ligt bij de outsiders, die ze helpt zoeken naar geschikt vrijwilligerswerk.
3
Annelies Visser (r) met haar collega’s Margo Cleve (l) en Hanneke Huisman: ‘We zetten samen een kindcentrum op.’
PIW Groep | Indruk 2-2013
4
Peuterleidster Annelies Visser:
‘Duidelijk zijn tegen iedereen’ In 1984 richtte Annelies Visser (57) samen met vier andere moeders in Obbicht de peuterspeelzaal Ibbeltje op. Dat was het begin van een lange, bevlogen loopbaan als peuterleidster op diverse locaties. Met onverminderde energie bouwt ze nu mee aan een van de eerste ‘kindcentra’ in de regio: Loedoes in de Sittardse wijk Hoogveld.
bieden waar ze samen kunnen spelen en leren. We hadden goed contact met de ouders. Als peuterleidster heb je een signaalfunctie naar de ouders. Als een kind niet goed meekan of meedoet, moet je dat bespreekbaar maken. Daar is soms best wel moed voor nodig. Ik vond het een leerrijke tijd in Sanderbout. Net als de jaren daarna, toen ’t Treintje dichtging en ik vier dagdelen vast in Geleen en twee dagdelen als vervanger ging werken. Elke speelzaal had zijn eigen ‘We woonden destijds in een nieuwbouwwijk, veel jonge sfeer en gewoontes. Ik zelf vind het belangrijk om de kinderen elk gezinnen, veel tweeverdieners. Een plek waar onze peuters een dagdeel even mee naar buiten nemen, weer of geen weer. Of naar paar ochtenden per week konden spelen was dus meer dan de gymzaal.’ welkom. Er kwam veel kijken bij de oprichting, maar we kregen het voor elkaar. We hadden liefst zestig kinderen en waren zes Kindcentrum dagdelen geopend. Ik vond het werk meteen geweldig. Kinderen zijn zo speels en open. En zo trots wanneer ze iets leren. ‘Sinds kort werk ik in Okidoki in Hoogveld. Samen met basisschool Loedoes en kinderdagverblijf De Windvogel zijn we bezig een Daarna kwam de professionalisering. We fuseerden met vier kindcentrum op te zetten. Eigenlijk een voortzetting van de brede andere peuterspeelzalen in Born en vervolgens met Spelenderwijs. school, maar dan nóg meer geïntegreerd en deels uit één pot Geweldige naam. Daar zit voor mij de essentie: dat je de dingen gefinancierd. Een goede ontwikkeling. Het stelt ons in staat om spelenderwijs blijft doen, ook het educatieve. Niets opdringen van elkaar te leren en onze methodes nóg beter op elkaar te laten en ervan uitgaan dat elk kind uniek is. Over het algemeen aansluiten. heeft de professionalisering veel goeds gebracht: betere methoden, deskundige ondersteuning, betere faciliteiten, betere Ik streef altijd naar de optimale situatie. Als ik ergens mogelijkheden arbeidsvoorwaarden. Soms slaan de regeltjes een beetje door, zie om iets te verbeteren, in de aankleding van de ruimte, in de maar ach. De basisregel blijft dat je duidelijk bent tegen een kind. methodiek of wat dan ook, dan zal ik me daar altijd hard voor Zeg wat je doet en doe wat je zegt.’ maken. Ook wanneer ik ergens pas nieuw ben of wanneer ik merk dat het tegen de gewoonte ingaat. Ik ga de discussie niet uit de Moed weg. Dat kan op sommige mensen wel eens ongeduldig overkomen. Maar uiteindelijk leidt het bijna altijd tot verbeteringen en tot een ‘Op een gegeven moment werd ik gevraagd voor peuterspeelzaal ’t professionele verstandhouding. Nu binnen Loedoes werkt het ook Treintje in Sanderbout. Een hele verandering, van een klein dorp zo. We zijn echt bezig, vind ik, om samen met de partners een naar de stad, naar een wijk met verschillende culturen. Zeker in professioneel kindcentrum te laten ontstaan, waarin Okidoki een zo’n omgeving is het belangrijk om kinderen een veilige plek te volwaardige rol vervult.’
Lars Meens : ‘Het plezier in bewegen wakker maken.’
Lars Meens, combinatiefunctionaris:
‘Een ideale carrièrestart’ Lars Meens (23) wist al vroeg wat hij wilde worden: gymleraar. Na zijn opleiding aan Fontys Sporthogeschool belandde hij bij Ecsplore, dat hem als vliegende keeper inzet bij diverse sportprojecten voor kinderen in het basis- en voortgezet onderwijs. Overal weet hij zich te onderscheiden door zijn tomeloze energie. Het leraarschap lonkt nog steeds, maar de sociale roeping van Ecsplore heeft hem ook te pakken.
rondom school, gymlesondersteuning op verschillende basisscholen. We maken de groepsleerkrachten wegwijs met een nieuwe methode, waarmee we de intensiteit van de gymles willen verhogen. In plaats van één oefening in de gymles centraal te stellen, zetten we drie verschillende activiteiten uit. Één activiteit moet intensief begeleid worden door de leerkracht, de andere twee kunnen door de leerlingen zelfstandig worden uitgevoerd.’
‘Ik kom uit een echt lerarengezin. Mijn vader is docent levensbeschouwing, mijn twee broers en ik hebben alle drie de lerarenopleiding lichamelijke opvoeding gevolgd. Één van hen werkt als leraar in de Randstad. De ander rolde in Venlo in een soortelijke baan als ik nu heb. De banen in het onderwijs liggen niet voor het oprapen. Onze hoop is dat de babyboomers die binnenkort met pensioen gaan plaats voor ons zullen maken.’
Noodzaak
Schinnen ‘Anderhalf jaar geleden kon ik bij Ecsplore beginnen, eerst parttime, sinds een jaar fulltime, maar nog steeds op tijdelijke basis. Het is onduidelijk hoe de financiering er in de toekomst zal uitzien. Op sommige plaatsen wordt al niet meer van combinatiefunctionarissen gesproken, maar van sportbuurtcoaches. Ik ben in twee gemeenten actief. In Sittard-Geleen richt ik me op voortgezet onderwijs en sportbuurtwerk. Ik help scholen om naast de reguliere gymlessen ook andere sportprojecten aan te bieden. Zo organiseren we schoolsporttoernooien en pauzetoernooien. Speciale aandacht is er voor de inactieve leerling, die we extra ondersteuning aanbieden. Verder organiseer ik in Sittard-Geleen sportactiviteiten in de wijk voor kinderen uit het basisonderwijs. In Schinnen geef ik, naast verschillende sportprojecten op en
‘Het leuke van sport vind ik om grenzen te verleggen. Ik heb zelf altijd op hoog niveau gejudood. Het geeft me een kick als ik ook anderen zover kan krijgen. Hoe hoger het niveau, hoe groter de uitdaging natuurlijk. Mijn droom is om ooit les te geven in het MBO of HBO. Maar sportstimulering op scholen en in wijken heeft zeker ook zijn uitdaging. Je moet het plezier in bewegen in kinderen wakker zien te maken. Daar ben ik kennelijk wel goed in. Bovendien is er een duidelijke maatschappelijke noodzaak. De kwaliteit van het bewegingsonderwijs is op veel basisscholen dramatisch, zo konden we laatst nog in De Limburger lezen. Er is geen geld voor vakdocenten en de onderwijsinspectie let nauwelijks op hoe gymles wordt gegeven. Hier ligt voor Ecsplore een belangrijke taak, waaraan ik me graag wil verbinden. Het gaat immers om veel meer dan alleen bewegen. Wie regelmatig sport, zo is gebleken, ontwikkelt ook zijn cognitieve en sociale vaardigheden. Het leuke aan mijn beroep is de afwisseling. Die heb je als gymleraar natuurlijk veel minder. Ik kom op allerlei plaatsen, moet zelf dingen organiseren. Zo bouw ik een heel netwerk op dat later in mijn carrière vast nog van pas zal komen. Al met al een ideale start dus, deze baan.’
5
Anja Huisman: ‘Als ik iets doe gá ik er ook voor.’
PIW Groep | Indruk 2-2013
6
Anja Huisman, vrijwillig barvrouw Fenix:
‘Ik ben wel een beetje bazig aangelegd’ Jeugdige Fenixbezoekers die de drankregels probeerden te ontlopen, kwamen daarmee bij barvrouw Anja Huisman (46) niet weg. De Sittardse, die zich zeven jaar geleden aanmeldde als vrijwilliger, voelt zich in haar element achter de tap. Over het nieuwe centrum voor de popmuziek dat eraan komt maakt ze zich wel wat zorgen.
- toen nog Jan Renders - aan de lijn. ‘Oei,’ zei hij, toen ik mijn leeftijd noemde, ‘ik heb net iemand van jouw leeftijd weg moeten sturen omdat hij niet in het team paste.’ Maar ik mocht toch langskomen en ik werd aangenomen.’ Moeder
‘Ik heb zestien jaar een relatie gehad, niet getrouwd, ook geen ‘Ik vind het heerlijk achter de bar. Het is de ideale plek voor mij. Ik ga kinderen - die wens had ik niet - maar wel samen een huis. Op graag uit maar drink zelf niet. Door mijn leeftijd ziet iedereen mij een een gegeven moment was de liefde over, van beide kanten. We zijn beetje als de moeder. Die rol ligt me wel. Ik commandeerde zelfs Hugo, als vrienden uit elkaar gegaan. de echte baas. Ik werkte ook altijd de Ik had daarvoor jaren in de nieuwkomers in. Laatst bestelden twee Exit Fenix schoonmaak gewerkt, keihard. Als ik meisje een wodka jus d’orange. Ze Het poppodium van de PIW Groep heeft net haar iets doe gá ik er ook voor. Ik viel in droegen een oranje armbandje, dus ze eindfeest achter de rug: Fenix is niet meer. Een als anderen ziek waren, deed dingen mochten nog geen sterke drank. Even poppodium is uitsluitend mogelijk dankzij véél die niet hoefden. Als je de ene dag later kwam een jongen met dezelfde vrijwillige inzet. We waren nog net op tijd om een in een kantoor de vloer moet zuigen bestelling. Ik zei: ‘Als je ze hier aan de van de meest bevlogen Fenix-vrijwilligers aan het en de andere dag de meubels moet bar opdrinkt, krijg je ze.’ woord te laten. afstoffen, dan laat je bij het afstoffen Hoe het verder gaat leest u op pagina 8. toch geen troep op de grond liggen!’ Ik nam mijn werk bij Fenix heel serieus. Net als mijn taken drie avonden in Oei de week aan de overkant, in verpleeghuis De Baenje. Zo laat ik de gemeente zien dat ik bereid ben om te werken. ‘Op een gegeven moment was het op. Ik had wat shit meegemaakt. Ik zie er wel tegenop dat Fenix nu dicht is vanwege de bouw van het Ik raakte in een depressie. Dat kan niemand zich voorstellen. Hoe nieuwe centrum voor de popmuziek. Gelukkig zijn er in de aanloop vaak ik niet te horen kreeg: ‘Mens, stel je niet aan.’ ‘Hier,’ zei ik naar het nieuwe centrum buiten-evenementen waar we kunnen tegen ze, ‘je mag het van me hebben. Ik hoef het niet.’ tappen. In het nieuwe centrum krijgen we geen onkostenvergoeding ‘Zo zat ik met een bijstandsuitkering op een flatje, met mijn drie meer, zo is ons verteld. Of dat wel verstandig is? We maken lange poezen en een depressie. Bij de woningvereniging vroegen ze zich avonden, van negen tot half twee. En dan moet je ook nog twee uur af of ze me wel de flat op twaalf hoog moesten geven… opruimen. Ik zal evengoed blijven komen, daar niet van. Maar straks Ik ging naar de vrijwilligerscentrale en zag de vrijwilligersvacature zijn er twee zalen en een caféruimte die iedere dag open is. Of ze daar bij Fenix. Dat leek me wel wat. Ik belde en kreeg de coördinator genoeg mensen voor gaan vinden?’
Roy Verboort (r): ‘De meeste collega’s zijn even bevlogen als ik.’
Roy Verboort, meewerkend voorman Welzohandig:
‘Iets maken waar je trots op kunt zijn’ Na twee faillissementen op de kwakkelende markt van de interieurbouw begon Roy Verboort (41) eind vorig jaar als meewerkend voorman bij klussendienst Welzohandig. In korte tijd ontpopte hij zich als een veelzijdige aanwinst: handig, sociaal, commercieel én bevlogen. ‘Na de MTS werktuigbouwkunde in Maastricht kon ik als tekenaar aan de slag bij leerwerkbedrijf Wegom, het latere Vixia. Ik zou drie maanden uithelpen, maar ik ben tien jaar gebleven. We maakten interieurs voor caravans, kantoren en woningen. In 2008-2009 werden we - na een overname - Emly-Vixia, met het nieuwe ziekenhuis in Sittard als megaklant. Ook ZO Wonen en Woonpunt behoorden tot onze vaste klanten. Ik werkte me op van tekenaar en werkvoorbereider tot chef bedrijfsbureau.
mijn plek: fijn team, afwisselend werk. Het leukste vind ik dat je veel bij ouderen komt, die niet alleen je werk waarderen maar ook je gezelschap. Je merkt dat veel mensen eenzaam zijn en hun verhaal kwijt willen. De meeste medewerkers van Welzohandig stromen in via het 600-banenplan of Vixia. De 600-banenplanners krijgen buiten hun uitkering niets extra. In het begin was ik bang dat ze daarom niet zo gemotiveerd zouden zijn, maar de meesten zijn even bevlogen als ik. Ze volgen enthousiast cursussen en veiligheidsinstructies, bijvoorbeeld over het werken met de bosmaaier en de kettingzaag. Door in goed overleg te schuiven met de werkroosters kunnen we inmiddels vijf hele werkdagen open zijn. En het komt zelfs geregeld voor dat medewerkers op hun vrije dag langskomen voor een kopje koffie.’
Toen opeens stortte de markt in. Vijftig van de tachtig man personeel Wmo keerden terug naar Vixia. Ik mocht nog een maand voor de curator werken en belandde toen in de WW. ‘Sinds kort hebben we twee vrouwelijke collega’s voor de zogeheten Wmo-klussen: strijken, ramen lappen, boodschappen doen. Dat is een Twee maanden zat ik thuis. Om gek van te worden. Elke dag pluisde goede uitbreiding van ons aanbod, waaraan zeker behoefte bestaat. ik de vacatures na. Toen werd ik gebeld door twee collega’s die een Maar je moet het natuurlijk wel onder de aandacht te brengen. Ik investeerder hadden gevonden en onder een andere naam wilden heb contact gezocht met ouderenbonden en vrouwenbonden, ik ga doorstarten. We hebben het ruim ‘n jaar volgehouden. Toen ging de posters aanbieden bij huisartsen en apotheken en er zijn contacten stekker er opnieuw uit.’ met de Lokale Omroep Stein en Omroep Start. Wat we graag willen is een grote groep vaste klanten die ons regelmatig een aantal uurtjes Eenzaam inhuren voor allerhande klusjes. Zo komen we het beste tot ons recht, denk ik. ‘Die tweede keer was ik een stuk rustiger. Ik besloot breder te solliciteren en stuitte op de vacature bij Welzohandig. Na het eerste De belangrijkste drijfveer in mijn werk is altijd geweest om iets te gesprek ben ik aangenomen, mede vanwege mijn ervaring in de maken waar ik trots op kan zijn. Dat kan een kast zijn of een keuken. sociale werkvoorziening. Ook bij Welzohandig werken mensen met Maar wanneer je een team aanstuurt, is het ook de prestatie die je afstand tot de reguliere arbeidsmarkt. Ik voelde me onmiddellijk op als team levert. En het is belangrijk dat er zo’n goede sfeer heerst .’
7
Op zaterdag 23 maart had poppodium Fenix haar allerlaatste activiteit. Onder het motto ‘Ashes to ashes, dust to dust’ mocht ’n aantal d.j.’s van het eerste uur nog éénmaal een ouderwetse swingparty presenteren.
letspopitup.nl
Ondanks de sluiting is er voor popliefhebbers geen reden om te treuren: de gemeente Sittard-Geleen gaat het pand - waar zij eigenaar van is - verbouwen tot een volwaardig professioneel centrum voor de popmuziek. In het nieuwe centrum zal er niet alleen een podium zijn, maar ook faciliteiten voor regionaal talent om zich te ontwikkelen: oefenruimtes, ruimte voor cursussen en workshops. In het voorjaar van 2014 is de opening. Maar al tijdens de verbouwing zal het centrum zich op verschillende lokaties in de stad muzikaal presenteren. De exploitatie van het popcentrum is - net als die van Fenix - in handen van de stichting Meetings & Events die tot de PIW Groep behoort. Op letspopitup.nl is nu al een animatiefilmpje van het nieuwe gebouw te zien.
Vierentwintig leidsters gecertificeerd In 29 peuterspeelzalen van Spelenderwijs wordt Voor- en Vroegschoolse Educatie (VVE) aangeboden voor peuters die een extra steuntje kunnen gebruiken. Leidsters die op VVE-zalen werken zijn speciaal gecertificeerd.
spelenderwijs.nl
Om de uitwisselbaarheid van leidsters te bevorderen hebben onlangs nog eens 24 leidsters de training VVersterk gevolgd. Het ging om drie bijeenkomsten die verzorgd zijn door O2 Onderwijsadvies. Aan de orde kwamen de modules senso-motorische ontwikkeling, sociaal-emotionele ontwikkeling en taal. Met ingang van april zijn 7 peuterspeelzalen in de gemeente Eijsden-Margraten bij Spelenderwijs ondergebracht. Daarmee is het totaal aantal zalen op 43 gekomen.
A picture tells a thousand words Ons blad Indruk is in haar achtste levensjaar. Door middel van het blad geeft de PIW Groep externe relaties een indruk van de activiteiten van haar uitvoerende stichtingen: Partners in Welzijn, Spelenderwijs, Ecsplore, Welzohandig, Meetings & Events, OD-CJG en De Boerderij.
piwgroep.nl
Van meet af aan hebben foto’s in het blad een prominente functie vervuld: a picture tells a thousand words. Wij prijzen ons dan ook gelukkig dat wij de afgelopen jaren gebruik hebben mogen maken van de diensten van fotograaf Leon van den Heuvel uit Sittard. Leon verdiepte zich serieus in het onderwerp en hij was meestal van begin af aan aanwezig bij de interviews waar hij de foto’s bij maakte. Wanneer zijn eerste selecties binnenkwamen was het - vanwege de constant hoge kwaliteit - vaak moeilijk kiezen. Leon heeft onlangs om gezondheidsredenen zijn camera’s aan de wilgen moeten hangen. Het spijt ons zeer dat daarmee een eind is gekomen aan deze buitengewoon plezierige en vruchtbare samenwerking. De foto’s in de Indruk die nu voor u ligt zijn van de hand van Ermindo Armino.
korte indrukken
Doek gevallen voor Fenix
8
