IN DEZE KRONIEK. Amsterdam voor de 10e keer achtereenvolgend het fitste korps van Nederland!

IN DEZE KRONIEK

Amsterdam voor de 10e keer achtereenvolgend het fitste korps van Nederland!

Vierde Cercops korps koppelsurvivalrun

Vierdaagse Nijmegen

www.apgs-amsterdam.nl

APGS KRONIEK Inhoudsopgave

X X X

03

Amsterdam voor de

keer achtereenv

X X X WEERBAAR

olgend fitste korps van Nederland

APGS KRONIEK Politie sportdag

X X X

05

HEID RODE DRAAD TIENDE POLITIE SPORTDAG

Tekst: Gerda Preusting Foto’s: Edwin Edens Op 12 september werd de tiende Politie Sportdag gehouden. Dit keer niet op Papendal of op het terrein van de koning Willem III kazerne in Apeldoorn. Nee, de politiesporters waren te gast op het Politie Trainingscentrum Overamstel in Amsterdam. Een uitstekende accommodatie met alle voorzieningen die een politiesportdag mede tot een succes kunnen maken. Organisator Jacqueline Rustidge was daarom na afloop dik tevreden. ‘Natuurlijk zijn we zaken tegengekomen die volgend jaar anders en beter kunnen, maar over het algemeen kijk ik met een goed gevoel terug op deze tiende Politie Sportdag.’ Weerbaarheid Bijna tweehonderd politiesporters uit dertien eenheden hadden gehoor gegeven aan de uitnodiging om mee te doen aan een sportdag

die een totaal ander programma bevatte dan vorige jaren. Waren in het verleden voeten volleybal plus handboogschieten en biatlon van de partij, dit jaar had de sportdag een heel nieuw jasje gekregen. Niet alleen de locatie, maar ook het inhoudelijke concept had een vernieuwing ondergaan. De dag stond in het teken van mentale en fysieke weerbaarheid, alle onderdelen vormden een link met het

politievak. Zo was er de lancering van de Fysieke Vaardigheids Toets-bike. Het reddend zwemmen (gebruik van de AED), actie op een plaats delict en een schiettoets waren echt praktijkgerichte disciplines. Ook de hindernisbaan en de run-bike-run hoorden er bij.

ovatie voor “Staande Olympisch winnaar

“

Kenny van Weeghel

Ruud Bik van de Nationale Politie benoemde in zijn openingsspeech aan het begin van de dag het belang van de ommezwaai naar meer professionele onderdelen.Van fun naar professie, van vrolijke disciplines naar de ernst en inhoud van ons vak. Hoogtepunt tijdens de opening was de huldiging van Olympisch medaillewinnaar Kenny van Weeghel. De collega uit Brabant Zuid-Oost toonde trots zijn zilveren plak die hij verdiende op de afstand van de 400 meter wheelen. Kenny kreeg van de zaal een langdurige, staande ovatie.

Opwarmertje Het startonderdeel was een loop van 1500 meter over het PTO-terrein, voor alle deelnemers verplicht. Een mooi opwarmertje voor de andere onderdelen. Er werd snel en ietsje minder snel gelopen. Winnaars waren Ilona Lievaart (Haaglanden) en Edwin Ellis (Amsterdam). Alle teams sprokkelden met de deelname aan de diverse onderdelen punten bij elkaar. De eenheid Amsterdam werd – voor de tiende keer op rij - weer het winnende korps. Met het enige echte funonderdeel touwtrekken werd de dag sportief besloten. Rest nog te zeggen dat spreekstalmeester Henk Jan Kerkhoff met kwinkslagen, humor én kennis van zaken de dag uitstekend aan elkaar praatte. Een prima catering en een regenloze dag met veel zon maakten het sportfeest compleet. VERKIEZING SPORTMAN, SPORTVROUW EN SPORTTEAM VAN HET JAAR: SPORTMAN: Jeroen van der Markt (Utrecht) atletiek SPORTVROUW: Elles Hageman (Groningen) wielrennen SPORTPLOEG: Anders validen bergsport

APGS KRONIEK Politie sportdag

Van

naar

X X X

07

08

X X X

APGS KRONIEK Koppelsurvivalrun

Cercops Korps

Een verslag van Ton Ter Horst Op 12 juli 2012 werd alweer de 4e Cercops Korps Koppelsurvivalrun georganiseerd door de Survivalgroep van APGS in samenwerking met de Brandweer Amsterdam, Vakgroep Vitaliteit en APGS. Na het succes van 2011, waarbij het parcours ietwat was vergroot ten opzichte van 2010 door ook het terrein van de honden en de paarden te betrekken, was besloten om ook voor deze editie te kiezen voor het ruimer opgezette parcours. Om het evenement nog meer aankleding te geven en nog meer mensen te kunnen laten genieten van de survivalsport, werd besloten om de handen ineen te slaan met de Brandweer Amsterdam en werd de run voor heel Politie en Justitie Nederland opengesteld. Ook dit jaar zou het weer een koppelrun worden waarbij de deelnemers elkaar konden helpen. Ingeschreven kon worden in twee categorieën, te weten: wedstrijdlopers en recreanten.

De hoofdlijnen waren uitgezet en het grote geregel kon (weer) gaan beginnen.

Door Michel werd de internet domeinnaam www.cercops.nl aangemaakt met hierop een directe link naar de site van APGS waarop deelnemers zich konden inschrijven. Omdat de dag tactisch was gekozen op de oefendag van de aanhoudingseenheid Amsterdam, waren we sowieso gegarandeerd van 20 deelnemende koppels extra. Dat was alvast een goed begin.Via diverse kanalen werd de run gepromoot en na verloop van tijd stroomden de inschrijvingen binnen waarna Marianne Gielens (secretariaat APGS) alle groepsnamen, deelnemers en bankrekeningnummers moest invoeren voor een goede registratie en incasso. Een enorme klus, want enkele dagen voor de run stond de teller op 19 deelnemende koppels van de aanhoudingseenheid, 56 wedstrijdkoppels en 47 recreantenkoppels. Kortom 122 koppels, dus 244 deelnemers. Dat was even andere koek dan onze eerste run met 88 deelnemers. Het grote deelnemersaantal, en dan met name de sporters die overal uit den lande zouden komen om deel te nemen aan onze eigen APGS-run, motiveerde ons enorm om er een mooi evenement van te maken. Het zou toch niet zo kunnen zijn dat er collega’s helemaal uit Friesland zouden komen en dan een of andere prutrun voorgeschoteld kregen? Deden we al gigantisch ons best in de voorgaande edities, nu werden werkelijk alle zeilen


bijgezet. Dit was onze opening om een grootschalig, mooi, sportief landelijk evenement neer te zetten. Dit moest dus goed gaan. Door de enorme inzet van Michel, die heel veel vrije tijd heeft opgeofferd om de run in goede banen te leiden, begon de run naarmate de wedstrijddag in zicht kwam steeds meer vorm te krijgen. Één van de grote hordes die genomen moest worden, waren de juryleden die bij de hindernissen zouden komen te staan. Maakten we

“

waarin een klein clubje groot kan zijn.

“

in voorgaande edities gebruik van de kwaliteiten van de leerlingen van het Regionaal Opleidingscentrum Stellecollege, dat kon nu niet omdat de leerlingen al grote vakantie hadden op de dag van de run. Omdat we toch zo’n 47 vrijwilligers nodig hadden om de hindernissen te bemannen, werden overal mensen benaderd: collega’s, volontairs, CIOS-studenten, APGSleden, sporters van FIT-Zeist, etc. Uiteindelijk hadden er 45 personen toegezegd om te komen helpen en met 37 hindernissen die bemand moesten worden, zou dat

X X X

09

moeten goedkomen. Naast dat Michel de vrijwilligers had geregeld, had hij ook contact gelegd met de Brandweer Amsterdam en met hen de afspraak gemaakt dat zij zelf op zoek zouden gaan naar deelnemende collega’s en dat zij de eindhindernis zouden gaan bouwen. Ook regelde Michel de T-shirts voor de lopers en de vrijwilligers. We wilden dit jaar in een genummerd shirt lopen, dus een iets andere insteek dan alleen een herinneringshirt zoals gebruikelijk bij de voorgaande edities. De logo’s werden ontworpen en de shirtkleur bepaald; dus bestellen maar. Ik hield me voornamelijk bezig met de aankleding en promotie van het evenement en zo waren de rollen weer mooi verdeeld. Het begon er steeds beter uit te zien en de “to-do-list” werd steeds kleiner. Maar ondanks dat het evenement ruim werd gesponsord door onder andere APGS, de survivalgroep zelf en er een deelnamegeld werd geheven van €20,00 per koppel, zou er een heel basic evenement komen te staan. Soms wordt mij wel eens gevraagd waar de kosten dan in zitten.Voor dit evenement zijn dat onder andere de opbouwploeg, materiaal en expertise van een extern bedrijf dat twee volledige dagen wordt ingehuurd. Daarnaast de kajaks, bedrukte wedstrijdshirts, shirts voor de vrijwilligers, lunchpakketten voor de vrijwilligers, fotograaf, geluidswagen en bokalen &

X X X


X X X

11

prijzen voor de winnaars. En als je ervan uitgaat dat de shirts alleen al ruim €1800,00 kosten, dan snap je dat er toch serieus geld in een ogenschijnlijk klein evenement omgaat. Maar goed, ook dit jaar lukte het om de begroting sluitend te krijgen, maar dan zou er een heel primair evenement komen te staan en we wilden zo graag meer. Hierop heeft Michel onze vaste kledingsponsor Craft benaderd en zij waren zo sportief om blikjes sportdrank ter beschikking te stellen voor alle deelnemers.Vitaliteit regelde een “Snelle Jelle” en ik had op mijn beurt in een spontane actie het sportvoedingsbedrijf “Duursport.nl” benaderd, nadat ik privé zeer te spreken was over hun produkten. Rogier van duursport.nl vond ons evenement echter zo in hun bedrijfsfilosofie passen dat hij spontaan een aantal bidons ter beschikking stelde voor de winnaars en voor de deelnemers 240 energierepen opstuurde. Ook Jeroen had zijn best gedaan en wist bij het bedrijf Safe Tactics te onderhandelen over de prijzen voor de winnaars. Wat een geweldige opsteker voor ons, in tijden van crisis. Zo kreeg het evenement een steeds professionelere uitstraling en konden we de deelnemers voor een heel schappelijk deelnamebedrag, toch iets meer bieden dan alleen een “kale run”. De wedstrijddag begon te naderen en we kregen er steeds meer zin in, mede door de vele inschrijvingen en het enthousiasme van externen. Op woensdag 11 juli werd na vele uren van voorbereiding, begonnen met de opbouw van het parcours. En daar kon geen regen wat aan doen. En heel veel regen ook niet, maar mijn God wat was het nat zeg. Het gehele ochtenddeel kwam het met bakken uit de hemel en langzaamaan veranderde het terrein van het PTO in één grote waterbak. Gekscherend werd er al geopperd om het kajakken te verplaatsen van de Amstel naar het hoofdveld... Gelukkig werd het in de loop van de dag droog en dat maakte de werkzaamheden toch wat makkelijker. Bijzonder om te zien dat een relatief kleine club toch het werk weet te verstouwen waar menig grote sportorganisatie jaloers op is. Na 4 jaar is er een goede rolverdeling ontstaan waarbij


Michel en Jeroen samen met Jochem Bruggink van “Buiten-Buitensport” en Herbert Luimes van “Try-Out Sport” het parcours opbouwen en uitlinten en ik me bezig houd met de inschrijving, inrichting en afhandeling van het papieren gedeelte. En dat loopt als een tierelier. Is bijvoorbeeld bij de militaire run in Veenhuizen een sportcommissie het hele jaar vrijgemaakt voor de organisatie en zijn er veertig man die een week lang helpen bij de opbouw, zo doen wij alle wedstrijdvoorbereiding naast onze normale werkzaamheden met z’n drieën en zijn we slechts één dag aan het opbouwen en één dag aan het afbreken. Als je maar wil, passie hebt en enthousiast bent kom je een heel eind, maar misschien was het dit jaar toch iets te veel voor ons kleine clubje, want met name Michel heeft heel wat vrije tijd opgeofferd om het evenement te maken wat het uiteindelijk geworden is. Michel: thanx. Dit jaar was er voor het eerst een samenwerking met de Brandweer Amsterdam. Deze samenwerking is wat de survivalgroep betreft uitermate prettig verlopen. De dag voor de wedstrijd werd er door enkele brandweermedewerkers met diverse materialen en na enig stoeien een eyecatcher van een eindhindernis gecreëerd nabij de wedstrijdwagen. Leuk om eenieder te zien samenwerken en te laten meedenken over een leuke wedstrijd. Daarnaast werden er ruim 10 koppels aangeleverd om deel te nemen aan de run. Op woensdagavond stond het parcours als een huis en ging eenieder rond 21:00 uur met een goed gevoel naar huis. De volgende dag was de grote dag en ondanks het goede gevoel van de avond ervoor en de positieve resultaten

X X X

13

van voorgaande wedstrijden, moest het toch maar weer waargemaakt worden. En daar werkte het weer niet echt aan mee. Waren we gisteren van mening dat er onderhand wel genoeg regen was gevallen voor een heel jaar, zo kwam het om 07:00 uur zowaar nog harder uit de hemel. Je hebt regen en stortregen, maar dit sloeg werkelijk alles. Op zich niet heel erg voor de deelnemers -die werden toch wel nat- maar het was zo sneu voor de vele vrijwilligers en toeschouwers langs het parcours. Angstvallig werd “buienradar” in de gaten gehouden en wonderwel werd het om 09:00 uur niet alleen droog, maar brak de zon ook nog door. De laatste stukken van het parcours werden uitgelint, hindernissen in het buitengebied opgezet, lunchpakketten definitief gemaakt en de deelnemers ontvangen. En de vrijwilligers. En dat waren er toch wat minder dan er in eerste aanleg hadden toegezegd. Nadat Jochem de briefing had gegeven aan de verschenen vrijwilligers en hen een hindernis had toegewezen, kwamen we nog 8 personen tekort... en dat 30 minuten voor aanvang wedstrijd. Dit was een serieus stressmoment want nu stond alles als een huis en zouden er maar liefst 8 hindernissen niet bemand zijn. Een kleine ramp dreigde en zelfs de altijd rustige Jochem begon zich enigszins ongemakkelijk te bewegen. Gelukkig werden op het laatste moment nog vrijwilligers gevonden (een kraanwagenchauffeur, geblesseerden van de AE, onderhoudsmannen) en hadden we precies genoeg personen om de hindernissen te bemensen. Mannen: bedankt. Om 11:00 uur werd het startschot gegeven en gingen de eerste lopers van de aanhoudingseenheid van start. Door ons werd met de snelste lopers meegefietst om te controleren of er toch nog onduidelijkheden in het parcours zaten. Ondanks onze zorgvuldigheid bleek het parcours bij het “handgranaatgooien” toch ietwat verwarrend te zijn en liepen de eerste koppels een klein beetje verkeerd. Onmiddellijk werden


de linten aangepast en was de verwarring niet meer aanwezig. De rest van het parcours werd vlekkeloos gevolgd en nadat de eersten waren gefinisht en er nogmaals door ons een controleronde werd gereden die voldeed, konden wij als organisatie ook enigszins achterover leunen en genieten. Wat een geweldig gezicht om iedereen met zo’n enthousiasme te zien deelnemen. De uren, dagen, weken, maanden van voorbereiding betaalden zich uit tot ieders tevredenheid. Grote stemmingsmaker was de aanwezigheid van de zon: zoals eerder vermeld kwam het eerdere dagen met bakken uit de hemel, vanaf het startschot werd de gehele run in de stralende zon gelopen. Heerlijk. Ook het deelnemersaantal stemde ons vrolijk: er waren slechts 5 afzeggingen. Survivalaars zijn bikkels en doorzetters. Na de aanhoudingseenheid was het de beurt aan de wedstrijdlopers en daarna aan de recreanten. Om ongeveer 15:30 uur was iedereen binnen en kon de balans opgemaakt worden: Aanhoudingseenheid 1: in een tijd van 1:12:30 Marcel en Roger 2: in een tijd van 1:13:44 Kees en Daan 3: in een tijd van 1:16:45 Michel en Vincent Wedstrijdlopers 1: in een tijd van 1:02:19 Mathijs Rietveld en Remco Striekwold 2: in een tijd van 1:03:20 Sietse Brouwer en Marcel Wienholts 3: in een tijd van 1:04:25 Tamer Tuzkapan en Luc Peute Recreanten 1: in een tijd van 1:17:44 Duiven en Arendsen 2: in een tijd van 1:18:30 Aart-Jan Boer en Niels de Kamp 3: in een tijd van 1:18:58 Jasper van den Bosch en Eric van Leeuwen.

X X X

15

Na een druk bezette huldiging in de kantine ging eenieder met een zeer tevreden gevoel naar huis. En wij ook. Wij hopen volgend jaar weer zo’n mooi evenement te kunnen neerzetten en hopen op een nog grootser spektakel. Wij willen als laatste iedereen danken die spontaan of onderhand traditiegetrouw zijn of haar bijdrage heeft geleverd aan afgelopen run. Bijvoorbeeld Marianne Gielens van het secretariaat, maar ook Hans Keijser die reeds alle vier edities met nooit aflatend enthousiasme, in zon, storm of regen, het boogschieten begeleidt en direct na afloop komt vragen wanneer de volgende run is of Mischa uit den Boogaard voor zijn schitterende foto’s (ruim 700!?) die hij notabene dezelfde avond alweer op het internet had geplaatst . Bekijk deze fantastische foto’s zelf op www.cercops.nl Enthousiast geworden na het lezen van dit stukje: wordt ook lid van de survivalgroep APGS en wordt lekker fit op ons schitterende terrein. Info? Aml19209. Groet, namens de survivalgroep APGS Ton Ter Horst

APGS KRONIEK Vierdaagse

X X X

17

Vierdaagse Nijmegen - 17 t/m 20 juli 2012 100% score voor Amsterdamse Korps!! Een verslag van Suzanne Vis Dit is echt een score om trots op te zijn. Want als je met 50 collega’s (incl. de gepensioneerde mazzelaars onder ons) van start gaat en je komt vier wandeldagen later met z’n allen weer over de finish, dan ben je gewoon ‘the mighty mighty police, the one and only corps, from Amsterdam’, de winnaar. Maar om nu te zeggen dat het makkelijk ging, daar moet ik een duidelijk ‘nee’ antwoord op geven. Ik heb geen idee waar het voor mezelf mis ging. Misschien wel bij het instappen in de bus naar Nijmegen op maandag de 16e. Bert had al tegen mij gezegd dat ik moest afvallen. Ik begreep er niets van want ik wil helemaal niet afvallen. Ik ben eigenwijs, wilde graag mee en stapte gewoon de bus in. Laten we met wat cijfers beginnen. In totaal schreven 49.896 mensen zich in voor het wandelevenement, terwijl er maximaal 45.000 startbewijzen beschikbaar zijn. En dus werden er 4.896 uitgeloot. Op zondag 15 juli en maandag 16 juli hadden van de 45.000 mensen er 41.472 zich daadwerkelijk aangemeld. Dat is best zuur voor de mensen die (op vrijdag de 13e

april) uitgeloot zijn. Uiteindelijk zijn er 40.630 mensen op dinsdag 17 juli van start gegaan. En ja, daar hoorde ons korps dus ook bij. 8 collega’s op de 40km, 8 individueel en 34 op de 50km. De cijfers voor aanvang: Inschrijvingen 45.000 Aangemeld op zondag en maandag 41.472 Dinsdag 17 juli 2012, de dag van Elst, Bemmel, Arnhem en Huissen. De eerste dag is iedereen natuurlijk nog fit. De tien oefentochten met in totaal rond de 350 kilometer hebben in je systeem een soort van conditie opgebouwd. Heb je de maandag ervoor in Nijmegen de nodige drank genuttigd, dan kan het zijn dat je gedachten nog ergens op het Koningsplein in Nijmegen zijn. Maar ja, het zijn toch de voetjes die het werk moeten doen. En of dat nog niet genoeg was, kregen we van Pater Toiletsius P.P. Wildsius de hemelse groet bij ons vertrek, om 04.15 uur van het PABO. Op weg naar de start, op 1,2 km. De dag ging gewoon harstikke goed. Wel hadden we zowel op de heenweg als op de terugweg de nodige regen in de omgeving van de Waalbrug.


Vierdaagse gestart 40.630 1e dag uitgevallen 317 1e dag uitgelopen 40.313 Woensdag 18 juli 2012, de dag van Wijchen, Niftrik en Beuningen. De tweede dag is een dag van nieuwe kansen en nieuwe gebreken. Onderweg naar de start kregen we zoals elk jaar weer de gebruikelijke opmerkingen dat we de verkeerde kant op liepen.Volgens mij deze dag maar 5 keer. Bij vertrek vanaf de Wedren lijkt het of je elke dag meer studenten bij de start tegenkomt. Studenten die de nacht doordrinken om ons in de ochtend aan te moedigen. Dus de eerste meters, of in polonaise, of onder een boog door gevormd door de studenten, of misschien wel beiden. Fantastisch natuurlijk.Vandaag ook de dag dat een stuk van de Waalkade wegens verzakking was afgezet maar het gezelligste gedeelte, het laatste stukje met o.a. de kermis, mochten we toch nog nemen. De dag ook dat Guus op de 40km in boevenpak liep met Ton in zijn kielzog. Hilariteit bij het publiek natuurlijk. Maar ook gewoon weer de dag dat we in de middag rond 15.30 uur terug waren op ons verblijf, het PABO. We zijn op de helft! Nog even de cijfers: 2e dag niet gestart/ uitgevallen 2e dag uitgelopen

908 39.405

Donderdag 19 juli 2012, de dag van Malden, Mook en Groesbeek. Op het moment dat we onder de ‘Start’ doorliepen en onze eerste 2 stappen hadden gezet, konden we volmondig zeggen dat we over de helft waren. En dat is dan toch weer een psychologische opsteker. Want ja, op een gegeven moment ben je overal blij mee. Vandaag de dag van de Zevenheuvelenweg. Echt een dag van tegenpolen. We hebben zon gehad, we hebben regen gehad, we hebben veel wind gehad en nog meer regen. En een stuk waar de regen met bakken uit de hemel kwam. Wat hadden sommigen spijt dat ze halverwege droge sokken en schoenen hadden aangedaan. Maar ook dat werd overwonnen. En zo haalden we ook vandaag met de hele groep de finish. De cijfers voor vandaag: 3e dag niet gestart/ uitgevallen 3e dag uitgelopen

935 38.470

Vrijdag 20 juli 2012, de dag van Cuijk, Malden en de Via Gladiola. Als je eenmaal zover bent dat je aan de laatste dag van de vierdaagse mag beginnen, wil je toch niet meer uitvallen. Pijn of geen pijn, vooral doorgaan. Met zo’n fantastische groep collega’s in de omgeving wil je ook

19

niet uitvallen. Nee, opgeven is geen optie. We willen toch allemaal over de St. Annastraat lopen. De straat die tijdens de vierdaagse omgedoopt wordt tot Via Gladiola. Wist u trouwens dat ‘Via Gladiola’ o.a. betekent ‘achterlijke bloem’. Well, I like the flowers maar bloemen heb ik echt niet gehad dus blijft het achterlijke over. Nou ja, daar kan ik mezelf wel in vinden.Vandaag was het een warme dag, een mooie dag en een dag met duizenden mensen langs de kant. Wat een geweldig publiek zeg. En als je dan ook nog vanaf Malden, waar we ons omkleedden in tuniek, begeleid wordt door de bereden collega’s Karin de Goede met Picasso en Irene van Straalen met Arlon, dan kan er toch niets mis gaan. Dan voel je je als het ware gedragen door de bereden collega’s. Meiden bedankt! Dat Picasso en Arlon hun visitekaartje droppen op straat en Arlon nog even extra voor de camera ging poseren, daar hebben we het verder niet over. Het zag er top uit. En dan onderweg naar “De Kluis”, de sportvelden op 5 kilometer van de finish waar alle korpsen samenkomen en als één geheel, een soort van Nationale Politie, richting finish lopen. Jammer dat ‘onze’ paarden die laatste 5 kilometer helemaal vooraan moesten lopen terwijl wij ergens halverwege achter het orkest liepen. Wat overigens erg lekker lopen is. Maar het

“

Wist u trouwens dat ‘Via Gladiola’ o.a. betekent ‘achterlijke bloem’. Well, I like the flowers maar bloemen heb ik echt niet gehad dus blijft het achterlijke over. Nou ja, daar kan ik mezelf wel in vinden.

“

Omstreeks 15.30 uur was iedereen binnen bij het PABO, ons fantastische onderkomen. De cijfers voor vandaag:

X X X

zag er allemaal erg strak uit hoor. Hoe moeilijk sommigen het ook hadden, de politie Amsterdam-Amstelland heeft zijn visitekaartje weer afgegeven. Trots liepen wij rond 16.45 uur over de Wedren naar de finish. De Wedren waar voor het eerst tribunes waren geplaatst. Daar kon je kaartjes voor kopen variërend van 13 tot 16 euro. Ik vind dat niet weinig maar de tribunes zaten redelijk vol. Daar zit je natuurlijk wel eerste rang. Fantastisch. Snel met z’n allen naar het PABO zodat het avondfeestprogramma van start kon gaan. De slotcijfers nog even: 4e dag niet gestart/ uitgevallen Vierdaagse uitgelopen

326 38.144

’s Avonds werden, voorafgaand aan het gebruikelijke vrijdagavondbuffet, de medailles uitgereikt. Dit jaar door de Hoofcommissaris Hr. Pieter Jaap Aalbersberg. En dat was niet in 5 minuten gebeurd. Hr. Aalbersberg had voor iedereen een vraag en een praatje. En geen vragen van: ‘Wat bezielde je?’ Of ‘Waarom loop je zo raar?’ Dat zouden best legitieme vragen zijn. Nee, het was gewoon gezellig. We hebben gelachen met z’n allen, met de familie


en natuurlijk hartelijk geapplaudisseerd voor alle toppers. Toch moet ik er één uitpikken en dat is onze topper Astrid Moorthaemer. Want als je toch vanwege borstkanker het nodige moet ondergaan (twee operaties, 21 bestralingen, 6x chemo waarvan de laatste op 25 april dit jaar), en dan toch de 4x50km kan lopen, ben je wat mij betreft de absolute topper en verdien je de gouden plak. Maar ja, die zijn allemaal al verdeeld in Londen dus dat gaat niet lukken. Maar even het middelpunt zijn, had je echt verdiend. Staande ovatie was echt een mooi gebaar van de collega’s en familie. Terug bij de groep in zijn geheel. De groep wandelaars? Uit wie bestond die groep dan? Laat ik het allemaal even op een rijtje zetten. Dat wordt lastig, ik weet het, maar ga het toch proberen. Te beginnen met het 40km peloton: Jan Kas (7e keer) – De commandant van de 40km met als bijnaam Jan Kassian. Stond altijd de 50km op te wachten voor nog wat hand en spandiensten. Dankjewel Jan. Marianne Gielens (5e keer) – Tijdens een van de pauzes wilde Marianne Jan een knuffel geven. Maar toen ze opstond bleef de stoel achter haar heuptasje haken. Met gevolg dat ze met stoel en al richting Jan liep. Lekker handig toch als je moe bent. In 2010 een tent, nu een stoel, wat wordt het volgend jaar? Sandra Hessels (9e keer) – Kreeg van een omstander spontaan een tik op haar bil. Ze draaide zich om en zei: “Dat doe je nooit meer!” Ik was er zelf niet bij, maar gok dat het duidelijk was. Gerda de Jong (2e keer) – Voelde ergens op een rotonde iets van haar middel afzakken. Dacht dat ze bijna in haar Unterhose liep en schrok zich rot. Gelukkig was het slechts haar regenjasje dat afzakte. Guus Boers (10e keer) – Liep tweede en derde dag in boevenpak wegens belediging van een politiepaard. Verder veel over gezegd en geschreven maar wat in het verleden ligt, blijft in het verleden. Martin Dragt (16e keer) – Droeg de eerste dag hoge schoenen want dat houdt de regen beter tegen. Laat dat nou net de dag zijn dat er té weinig regen viel voor zeiknatte schoenen. Ton Groen (22e keer) – Liep steeds achter Guus aan op de tweede dag toen die wilde ontsnappen. Johan van Hemert (1e keer) – Had als enige een blauw petje op. De zwarte moest hij nog verdienen. Of was het nou omdat hij de chef was.Verder waren Marianne en Sandra de leading lady’s. Op de derde dag ging het zo snel dat ze de tweede rust gemist hadden. Zie je wel, haastige spoed enz. Dan de collega’s die individueel 40km en 30km liepen. Het lopen als individu heeft zijn voordelen want je kunt je eigen tempo aanhouden. Korte broek of dikke jas, niets is te gek. Maar het nadeel is dat er niemand is je even

X X X

21

meetrekt als je het moeilijk hebt. Discipline moet je dus absoluut hebben. Leon Grazul (11e keer), Piet Post (31e keer), Joop Goeman (15e keer), Willem van Gullik (6e keer), Rob Heida (21e keer), Mark Janssen (40e keer). Zij liepen allen de 40km, althans dit jaar nog. Rob wil volgend jaar de 30km gaan lopen. Lekker in het vette daglicht starten. En weet je Rob, de collega’s die daar commentaar op geven, zijn gewoon jaloers. Heb je nog verzorging nodig onderweg? Verder nog voor de 30km HANS STANDAAR (41e keer) en WILLEM OOR (51e keer). En nee, dit zijn geen typefouten. Willem heeft de tocht vaker gelopen dan ik levensjaren heb. En Hans had in één van zijn vele Vierdaagse plakboeken laten zien dat de vrouwen 35 jaar geleden nog allemaal in rokken liepen. Dat was verplicht. Nu gelukkig niet meer. Maar allen hebben fantastisch gelopen. Ten slotte het 50km peloton: Te beginnen natuurlijk met de commandant Jacky Witte (14e keer) – Is met Tineke wildplassend gesignaleerd achter een heg. Maar ja, ze hadden al een foto voor die dag. Jacky, je hebt het weer fantastisch gedaan. Steeds kwam je naar voren om te vragen hoe het met iedereen ging. Of om het tempo wat aan te passen. In beide gevallen kon ik het zeer waarderen. Top. Wil Garritsen (39e keer) – De rechtsbuiten van het elftal die het tempo mocht aangeven. En als ik dan vroeg of het wat zachter mocht, ging ze zachter praten i.p.v. zachter lopen. Agaath van der Tol en Emiel Visser (beiden 2e keer) – In mei 2012 met elkaar getrouwd. Het slapen samen ging deze week even niet maar het zingen des te beter. Over een kleine mug op de rug, ik lokte hem met brood en hij brak toen zijn poot. Heerlijk. Kimberley Wassenaar (2e keer) – Was jarig op de eerste dag en is nog nooit zo vaak toegezongen. Had op de eerste dag last van een schimmelinfectie. Maar na een bezoek aan het ziekenhuis ging het met een zalfje al een stuk beter. En het zingt zoveel prettiger.


Judith Zeilenrath (1e keer) – Heeft samen met Astrid alle oefentochten gelopen. Maar als je darmproblemen hebt, schiet je daar niets mee op. Ook hier was het ziekenhuis dinsdagavond de oplossing. Newroz Atasoy (2e keer) – Op donderdag liepen we met de groep langs een man die met zijn bovenlichaam wel erg scheef liep en door twee andere mannen ondersteund moest worden. Een aantal meters voorbij het drietal zat het Newroz toch niet lekker, ze draaide zich om en liep alsnog naar de man om te vragen hoe het met hem ging. Al snel gevolgd door andere collega’s. En het was duidelijk niet goed met deze meneer. Ook een arts die deelnam aan de Vierdaagse boog zich er over. Zo werd deze man gered van zijn oververmoeidheid en uit de Vierdaagse gehaald. Anders had hij de vrijdag echt niet gehaald. Truus van den Berg (5e keer) – Ja, jemig wat een energie heeft Truus zeg. En dat gaat maar door, heerlijk. Zo liepen we een tijdje naast een groep van de “Bundesrepublik Logistic Schule des Herres” (so ungefehr). Met de hele groep zongen we ‘Roll me over, lay me down and do it again’. Een lied dat ze eigenlijk liever niet zongen. Nou ja, dan maar met hun liedboekje ritselen. Ook dat lukte uiteraard. ‘Nummer 33 bitte, danke’. Marrit Couperus (1e keer) – Liep gewoon als een speer.Volgend jaar weer? De medaille die je krijgt voor een tweede keer meedoen, is veel mooier. Echt waar hoor!

X X X

23

Ans Geerlings (2e keer) – Had de eer van de grootste blaar deze week. En wel op haar hiel. Knap stil gehouden. Tineke Gortworst (2e keer) – Liep vorig jaar de 40km, dit jaar de 50km. En volgend jaar? De Dodenmars misschien, 100km? Volgens goed geïnformeerde bronnen, liep je overigens als een hinde over het parcours. Lindy van der Kwast (1e keer) – Haar moeder kwam de laatste dag speciaal om 03.00 uur langs om haar dochter en de groep succes te wensen. Fantastisch hoor. Anja de Lange (2e keer) – Duwde de tweede dag iemand weg die voor haar voeten liep. Stel je voor dat iemand dat de vierde dag zou doen. Joyce de Lange (1e keer) – Was al na één dag haar stem kwijt. Maar wat een bikkel door op de laatste dag, in tuniek, de laatste 5 kilometer de vlag/vaandel te dragen. Zag er echt stoer uit. Astrid Moorthaemer (8e keer) – Elk nadeel heeft zijn voordeel want dat korte koppie staat je gewoon super leuk. Heb je vanavond wat te doen?? Maaike Nieuwland (1e keer) – Kwam er na één dag al achter dat je van lopen een voetenfetisj kan krijgen. Kwam mij dat even goed uit. Haar moeder had voor iedereen uit de groep een soort van vingerhoedje in de vorm van een poppetje met een gezicht en kleding gekocht. Had je iemand om mee en vooral tegen te praten onderweg. Super natuurlijk. De mijne had trouwens een roze jurkje aan. Wat een toeval.


25

ging. Heeft die gevonden in Nijmegen. Maar volgend jaar een tweede keer is pas een echte uitdaging. Marcel Tinneveld (4e keer) – Pakte op de eerste dag een vlieg van de spiegel en at die op. ‘Ik moet vlees eten’. Suzanne Vis (8ste keer) – Tot slot mijzelf. Door een onwillige en later ontstoken kleine teen was het mijn zwaarste Vierdaagse maar misschien ook wel mijn mooiste tot nu toe. Ik heb zoveel hulp van collega’s gekregen, waarvoor mijn dank. Of het nu een schouderklopje was of gewoon de vraag hoe het met me ging.

Dat helpt echt. Of Truus die met een big smile voor me liep. Hoeveel kilometers heb ik niet aan de arm van Wil gelopen, heeft Wil me meegesleurd. Tot in mijn dromen aan toe waar we gearmd TV zaten te kijken. Moet niet gekker worden. Of Robin, de man van.. Want laten we

“

“

Gitte Peereboom (1e keer) – Kwam met de oefentochten, samen met David, net voor 5 uur binnen. En wat voor Marrit geldt, geldt ook voor jou. Aart-Jan Boer (6e keer) – Had een legergroene cape geritseld om wild te plassen. En het werkte want er werd geroepen: ‘Kijk, defensie staat te plassen’.Verder zag Aart-Jan een oudere man met rollator oversteken en hielp hem daarbij. Door de tientallen lopers even stil te zetten zodat de man rustig over kon steken. Fantastisch. Jovanny Bos (5e keer) – Had aan het begin van de derde wandeldag een klein gaatje in zijn broek. Eind van de dag kwam hij met slechts 1 broekspijp aan op het PABO. Ach, het oog wil ook wat. Aram van Eekeres (2e keer) – Is een geweldige zanger. Heeft ook een flink stuk op karakter gelopen. Complimenten hoor. Bert Evers (3e keer) – Wil graag songwriter worden van vierdaagseliedjes. Iedereen mag ideeën naar hem mailen. Maarten Groot (9e keer) – Gaat in ieder geval door tot hij een keer de derde dag in Nijmegen droog binnenkomt.Volgend jaar weer dus. Peter van Harten (11e keer) – Heeft gelukkig geen speurhond afgericht op het zoeken naar vaseline. Dagelijkse uitspraak ”We vechten tegen de elementen van de natuur. We zoeken de uitdagingen op”. André de Heij (23e keer) – Heeft Peter een keer gered van de verdrinkingsdood door hem uit een grote plas te trekken. Want Peter kan niet watertrappelen. Samen vormden ze de bezemwagen. David Jansen (2e keer) – Loopt op karakter en denkt aan bier, lol en effe een sigaartje. Renze Jongman (8e keer) – Werd ook wel High Tower genoemd. Erwin Reijneveld (1e keer) – High Tower Junior. Werd samen met Renze de Twin Towers genoemd. Harry Klaassen (13e keer) – Dacht bij het zien van het stadsbordje ‘Overasselt’, daar klim ik even in. Maar met zo’n enthousiasme dat het bord voor de overige lopers met de tekst dat er verderop koffie te koop was, op de grond viel. Hebben zij nu een pauze gemist? En verder is Harry natuurlijk onze vaste zanger. Met de megafoon. Of het nu met ons hele detachement was, of dat we met z’n drieën vooruit liepen, de megafoon werd ingezet. Kees Kreb (4e keer) – Had maar 2 oefentochten gelopen. Geen probleem toch?? Semmy Mustamu (19e keer) – Liep soms iets teveel en deed soms een stap te weinig. Als wij een oefentocht hadden en we zagen bij terugkeer onze auto staan, stortten we ineen. Semmy liep nog even door naar station RAI of Zuid voor het openbaar vervoer. Maar in Nijmegen dacht hij dat de trap minder treden had en zo sloeg hij de laatste trede over. Oei, pijnlijk. Gerard Teernstra (1e keer) – Heeft de halve wereld al rondgefietst en was toe aan een nieuwe uitda-

X X X

Kom op, hou vol hè

Robin niet vergeten. Ook dit jaar was niets te gek voor hem. Met Robin heb ik ook kilometers voor de groep uitgelopen. Totdat de groep ons weer inhaalde en de arm van Wil het weer overnam. Ook met een andere collega heb ik een stukje voorop gelopen, dat was vooral gezellig. Het alleen lopen of met z’n tweeën geeft je toch weer dat kleine beetje rust waardoor je de pijntjes vergeet. Ook van het publiek of van andere lopers krijg je extra steun. “Kom op, hou vol hè”. Zo was er een Duitser die vroeg: ‘Wir haben zo pauze. Wil je vielleicht even gaan sitzen?’ Dat is toch fantastisch. Of de vrouw die overstak via een voetgangersoversteekplaats. Normaal gesproken niets geks maar nu liepen er honderden mensen. Maar ze week niet van het pad en keek een beetje om zich heen, zo van, wat doen al die mensen hier. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Alle beetjes helpen. Zelfs het laten lopen van de tranen. Lekker hoor. Maar waar zouden we allemaal zijn zonder de verzorgers. Ook voor deze groep een terechte staande ovatie op vrijdagavond. Wat een geweldige groep verzorgers heb-


ben we toch elk jaar weer. Niets is te gek. Het enige wat je bij een pauze mocht doen, is ergens gaan zitten en verder niets. De rest werd gedaan. Brood gebracht, drinken werd gebracht, bananen, snoepjes, bidons werden gevuld, blaren geprikt en andere lichaamsdelen werden verzorgd. Over welke collega’s heb ik het dan? Bertus (20e keer) – Die o.a. samen met Christa de 40km onderweg verzorgde. Masseur voor de vrouwen want ja, ook in de verzorging blijf je vooral een mens. Christa (2e keer) – Heeft na vorig jaar helemaal de smaak te pakken. Tijdens een van de pauzes had ze de bus zo ingericht met bloementjes en voldoende zitplekken dat de groep bij slecht weer overdekt kon rusten. Hetty (11e keer) en Els (12e keer) – Hebben tijdens zo’n vierdaagse echt een druk programma. Tussen het ontbijt klaarzetten, boodschappen doen, toilet schoonmaken en eten opscheppen, hebben ze 2,5 uur om te slapen. Per persoon hoor! Bert (8e keer), Ingeborg (6e keer), Jos (9e keer) en Enrico (3e keer) – De verzorgers van de 50km ploeg. Bert, die de eer had van de grootste blaar. Ingeborg, masseur voor de mannen en wat mij betreft een enkele vrouw. Jos, geef mij één reden waarom ik je niet in het verslag zou zetten. En Enrico, onze razende verzorger, echt een heerlijke groep. Niet alleen tijdens het wandelen maar ook bij terugkeer op het PABO. Want voor het prikken van blaren, het preventief afplakken en het masseren was speciaal een poli ingericht. Ook als je geen verzorging nodig had, was het er gezellig. Behalve deze 8 toppers was er ook nog Mark Janssen. Inderdaad, dezelfde Mark die dit jaar voor de 40e keer meeliep. Maar ook de Mark die na het lopen snel ging douchen (is me verteld hoor, verder niet.) om zo de poli in te duiken. Want Mark zat ook nog ‘gewoon’ in de verzorging. Ik denk dat Mark niet veel slaapuurtjes heeft gehad want in de ochtend zat hij weer, samen met ons en dat is rond 03.30 uur, aan het ontbijt. Geweldig!

X X X

27

Inmiddels zit ik al op pagina 6 van mijn verslag.Voor mijn gevoel had ik het niet korter kunnen maken. En langer? Ja hoor, geen probleem. Om maar een paar dingen te vermelden. Wat te denken van de bejaarde meneer die op zijn campingstoel langs de kant van de route zat. Met zijn tweetonige harmonica. Hij fleurde helemaal op toen wij langsliepen en hem een staande en lopende ovatie gaven. Of de mensen die dachten dat de collega die bij ons achterin liep, via de iPhone en de oortjes contact had met de voorhoede. En wist u dat de bananen bij Jumbo het goedkoopst zijn; 3 voor 1 euro. Andere winkels was het 2 voor 1 euro. En al die kinderen die met snoep, koekjes, komkommer en andere etenswaren langs de kant stonden. Of Diny, fietsend onderweg naar de start voor haar 40km, die we meenden te herkennen. En dat we voor de zekerheid maar zwaaiden, moesten we toch weer om lachen. En Jean Paul, de man van Newroz, die we elke dag wel 4 keer tegenkwamen tijdens zijn 50km. Altijd leuk om een “bekend” gezicht te zien. Maar het meeste kippenvel kreeg ik toch wel de laatste dag. Als je langs de kant de zieke mensen in hun ziekenhuisbed ziet liggen. Met hun verzorgers ernaast. Ze zwaaien zich helemaal gek naar de lopers en natuurlijk andersom.Volgens mij fleuren ze helemaal op. Of ze er volgend jaar weer bij kunnen zijn, is nog maar de vraag. Maar vandaag hebben ze de dag van hun leven. We hebben het weer gedaan met z’n allen. Een geweldige tijd die voor altijd in ons geheugen gegrift staat. En bent u nu een collega die helemaal niets van dit verslag snapt, loop volgend jaar dan een keer mee. Want dat is het allerbeste nieuws, volgend jaar gaan we gewoon weer met een 40km en 50km detachement. Dan hebben we het over de 97e editie van de Nijmeegse Vierdaagse, en wel van 16 t/m 19 juli 2013. Tot dan!

APGS KRONIEK EPFG 2012 Tenerife

European Police & Fire Games Van 6-7-2012 – 16-7-2012

Een jaar later deden wij mee aan de World Police & Fire Games 2011 in New York. Wat een mooie ervaring was dat! Helaas hebben wij ons hier niet gekwalificeerd voor de finales. Wel heeft Bryan contact gelegd en gehouden met het Duitse team. Dit contact heeft geleid tot een trainingsweek bij de Duitse politie, als voorbereiding voor de spelen op Tenerife.Vier dagen lang heeft de ‘Tenerife 7’ hard getraind en de kwaliteiten van elkaar goed leren kennen. Uiteraard was er ook plaats voor plezier. Zo hebben wij geleerd dat je goed bier kan drinken in het mooie Magdeburg! Even het team voorstellen: v.l.n.r. Bryan “Immortal” Sewberath Misser, teamcaptain en smallforward. Spil van het team, draagt zorg dat alles in goede banen verloopt en geregeld is, heeft zijn bijnaam te danken aan een recent onderzoek waaruit blijkt dat 1% van de Duitsers immuun is voor HIV. Hij is namelijk half Duits. Soms wordt hij ook wel Dalsim genoemd vanwege zijn huidskleur en enorme spanwijdte van zijn armen. Door zijn snelle acceleratie is hij de tegenstander vaak te snel af. Rick “Aggenebbisj” Heere, shootingguard. Oorspronkelijk Joods, vandaar de bijnaam Aggenebbisj. Analyseert elke wedstrijd uitbundig en is continue op zoek naar verbeteringen in zijn spel. Als hij niet bezig is met het verkopen van Peugeots is hij een uitstekende schutter op middellange afstanden. Chris “Chin Man” van Engelenburg, Center. Een echte big guy die zijn werk doet onder het bord. Door zijn naar voren stekende kin kreeg hij de bijnaam Chin Man, zoals de oude tekenfilm Crimson Chin. Heeft ook de bijnaam ‘Jungle Boy’ omdat hij ooit voor een klein bedrag een levende mug heeft opgegeten. Dwayne “Chocolate Rain” Jansen, teamcaptain en pointguard. Spelverdeler en supersnelle balhandelaar. Zorgt voor de opzet van verschillende tactieken en systemen. Dwayne heeft veel weg van de youtube held Tay Zonday, die de hit Chocolate Rain op zijn naam heeft staan. Met zijn spinningbird beweging is hij werkelijk niet te stoppen. Michiel “Scavenger” van

29

Tenerife

Dijken, powerforward. Michiel sprokkelt altijd gratis spullen bij elkaar, zo heeft hij een trainingsoutfit en basketbalschoenen weten te scoren, maar ook tijdens het spel komt hij aan met een petje van de tegenstander of zelfs een krat met water! Daarnaast staat hij bekend om zijn oldskool basketball moves. Zijn lievelingsschot is de ‘skyhook’ waarna de tekst: “Dit is basketbal” of “Hindabuilding” wordt geschreeuwd.

“

“

Ons avontuur begon een hele tijd geleden, in de zomer van 2010 om precies te zijn. Het kersverse team van de Politie AmsterdamAmstelland besloot mee te doen aan de 3x3 Basketbal op de European Police & Fire Games 2010 in Andorra. Op dit toernooi bleken wij nog niet sterk genoeg voor een medaille en werden wij uiteindelijk zevende.

X X X

dus dat betekende zilver!

Kevin “Moose” Oversluizen, shootingforward. De ‘Joey Tribiani’ van het team. Heeft veel gelijkenissen met ‘Ritchie’ uit de serie King of Queens. In deze serie noemt Ritchie de hoofdrolspeler Doug Heffernan namelijk ‘Moose’. Kevin is een spot-up shooter en zijn specialiteit is 3-punters. Philippe “Seagull” Seigle, powerforward. Een uitstekende karaokezanger en fabuleuze zanger, spreekt ruim 5 talen vloeiend en is de tolk, of hij dat nou wil of niet. Philippe is op het veld iemand die het team naar de overwinning draagt met zijn explosieve post moves. Als je Seigle op de juiste manier uitspreekt, krijg je ‘Seagull’, wat meeuw betekent. Op 6 juli ging de wekker erg vroeg, maar wij hadden er zin in. In ons presentatie pak hebben wij afgesproken op Schiphol, wat al veel bekijks en leuke reacties gaf. Een paar uur laten stonden wij op het eiland. Jeetje, wat was het koud daar op het vliegveld, iedereen zonder jas, 18 graden, bewolkt en regen...erg onverwachts. ’s Avonds laat aangekomen in het hotel, nog even naar de pizzeria en de binnenstad van Puerto de la Cruz ontdekken. Meteen al werden wij aangesproken door verschillende brandweer- en politiemensen, het was één groot gezellig feest. 7 juli was een dag om te wennen aan het klimaat en natuurlijk om te trainen, iedereen gefocust, maakten wij ons klaar (onder het genot van een biertje) voor de spelen! Acht dagen lang, 60 verschillende sporten en duizenden collega’s, de Europese spelen zijn begonnen. De openingsceremonie was het begin, in alfabetische volgorde liepen de landvertegenwoordigers door de straten van een ouderwets stadje. In een grote zaal krijgen we hierna een warm welkom door alle toeschouwers, fans en organisatoren. Met verschillende optredens werden de spelen spectaculair geopend! De eerste speeldag was aangebroken, iets waar wij allemaal naar uitkeken. Met een verse teambespreking nog in het achterhoofd van de avond ervoor reden wij

APGS KRONIEK EPFG 2012 Tenerife

gefocust naar de hal.Voordat wij het wisten, stonden wij na een aantal voorrondes, in de finale van het 3x3 basketbal. Een wedstrijd tegen het altijd sterke Gran Canaria. Met heel wat fans op de tribune begon het eindspektakel. De wedstrijden waren tot 21 punten. De eerste punten waren voor ons. Bij de eerste time out stonden wij op een voorsprong, 6–4. Al snel bleek dat de time-out het Team van Gran Canaria goed heeft gedaan, zij begonnen namelijk 3 punters te schieten, zonder te missen. Achteraf bleken er nationale spelers in het team te zitten. Met een kleine achterstand verloren wij de wedstrijd, maar werden tweede, dus dat betekende zilver!

Na de prijsuitreiking zijn wij samen met de jongens van Gran Canaria gezellig gaan eten en drinken. Toevallig was het een nationale feestdag, het feest van de “sardientjes”. In de haven van Puerto de la Cruz was een groot buiten feest, goede Spaanse muziek en een gezellige sfeer. Bryan is zelfs nog geïnterviewd door de Spaanse radio! Na het vieren van onze zilveren plak moesten wij ons voorbereiden op de 5x5 wedstrijden. Eenmaal door de voorrondes werd het spannend. Met nog maar een paar teams in de race begonnen wij aan de wedstrijd tegen Barcelona. Wij speelden in de hal waar ook de eerste divisie van Spanje speelt. Wat heerlijk om hier te mogen spelen, houten vloeren, klapringen, gigantische tribunes en natuurlijk super veel fans. Al snel bleek Barcelona te sterk. Met 12 spelers die allemaal langer waren dan 2 meter konden zij makkelijk doorwisselen en hadden veel energie en lengte in het veld. Ondanks alle (oldskool) punten onder de basket van Scavenger Michiel en een buzzerbeater (schot op de allerlaatste seconde) van Aggenebbisj Rick verloren wij de wedstrijd met bijna 20 punten achterstand. De volgende wedstrijd was tegen het thuis spelende team, Tenerife. Met een drukte op de tribune mensen en galmende vuvuzela’s begon de wedstrijd. Na een aantal sterke punten viel Seagull Philippe uit door een blessure aan zijn hamstring. Dit betekende dat wij nog maar één wissel hadden. Tegenover 12 man werd dit een aardige klus. Met de goede schakeling van Chocolate Rain Dwayne naar een zone verdediging met kans op veel fast breaks kwamen wij een eind, echter door het gemis van een extra man verloren we deze wedstrijd.

X X X

31

De laatste wedstrijd was tegen Zaragossa, een kleiner team. Wij hadden meer lengte en snelheid voordeel. Door de blessure van Seagull Philippe misten wij nog steeds een sterke speler. Het eerste kwart begon super sterk met maar liefst 5 driepunters van Kevin Moose waaraan Chocolate Rain Dwayne er nog een paar aan heeft toegevoegd. Ook Chin Man Chris kwam goed aan scoren toe. Door verschillende mismatchen was het keer op keer mogelijk om te scoren. Met een sterke drive naar de basket was Immortal Bryan topscorer met maar liefst 27 punten. Uiteindelijk zijn wij op een 4e plaats terecht gekomen. Samen met een zilveren medaille hebben wij prima werk afgeleverd op Tenerife! Na het basketbal was het natuurlijk genieten en het eiland verkennen. Met een hoop uitstapjes hebben wij er gezamenlijk een gezellige tijd van gemaakt. Zo hebben wij Siam waterpark en de vulkaan el Teide, midden op het eiland, bezocht. Allen kijken wij terug op een geslaagde week. In 2013 staan de World Police & Fire Games in Belfast, het Nederlands kampioenschap Politie basketbal, het Nederlands justitie toernooi en vele andere toernooien en wedstrijden op het programma. Bryan is druk bezig met het organiseren van een trainingsweek op Gran Canaria als voorbereiding op de spelen in Belfast. Voor de European Police & Fire Games kwamen uit: Dwayne ‘Chocolate Rain’ Jansen © (Prinsengracht & Nederlands Politie Team), Bryan ‘Immortal’ Sewberath Misser © (Houtmankade & Nederlands Politie Team), Michiel ‘Scavenger’ van Dijken (RICO/APAA), Christiaan ‘Chin Man’ van Engelenburg (Utrecht & Nederlands Politie Team), Kevin ‘Moose’ Oversluizen (Haaglanden & Nederlands Politie Team), Rick ‘Aggenebbisj’ Heere & Philippe ‘Seagull’ Seigle (APGS ext.). Gezocht ! Nieuwe trainer - coach Wil je leiding geven aan een jong, talentvol team? Leuke trainingsweken en toernooien over de gehele wereld? Wij hebben interessante voorwaarden! Het Amsterdamse Politie Basketbal Team is opzoek naar een nieuwe trainer én nieuwe coach. Informeer naar de mogelijkheden en voorwaarden: [email protected] Wil je ons komen versterken? Wij zoeken nieuw talent! Geen politieagent? Ook geen probleem. Informeer naar de voorwaarden: [email protected] De Minotaurs trainen elke woensdag van 17.00 tot 19.00 uur op het PTO.Vrijblijvend een keer meetrainen? Neem dan ook contact op met [email protected]

APGS KRONIEK Prinsemarijrace 2012

Prinsemarijrace 2012

X X X

33

In de week van 24-28 september hebben we weer een schitterde 14e Prinsemarijrace gevaren. De maandag zijn we begonnen met een straffe wind, windkracht 8-9, waardoor we noodgedwongen in Lemmer moesten blijven liggen. Dinsdag een extra lange dag.Van Lemmer via Lelystad naar Monnickendam. Gelukkig hebben we woensdag en donderdag het programma weerkunnen volgen.Woensdag van Monnickendam naar Hoorn en donderdag van Hoorn naar Lelystad. We kunnen terug kijken op een mooie week met tevreden zeilers.

Dit jaar hadden we maar liefst 6 teams van Amsterdam met daarbij een damesteam! Het damesteam had de eerste dag pech met het grootzeil, waardoor het alleen op de laatste dag aan de wedstrijd meedeed. En dan als eerste over de finish komen is een super resultaat. Het team verdiende dan ook terecht de Pechprijs in de vorm van een rode lantaarn. Na een spannende strijd is de uitslag van de 14e Prinsemarijrace 1e plaats Coenstad 2e plaats Eerste slag

Noorwest Nederland KLPD-GM & Gooi en Vecht 3e plaats Boeiend Blauw Amsterdam- Amstelland Bekijk onze site www.prinsemarij-race.nl voor nieuws en foto’s. Tot over 2 jaar! Bestuur Prinsemarijrace

No Zeilno Naam Punten 01 02 03 03 08 in den Berken, Amsterdam-Amstelland Boeiend Blauw 11,0 04 04 03 06 10 Dam, Amsterdam-Amstelland Amsterdam 19,0 03 06 10 12 03 Heijne, Amsterdam-Amstelland Tafje Hoger 38,0 10 13 15 15 12 Ammers, Amsterdam-Amstelland Het elfde gebod 39,0 12 14 13 16 15 Breebaart, Amsterdam-Amstelland AbFab 46,0 dnf dns 08 17 06 Assen, Amsterdam-Amstelland Snokje erbij 48,0 dnf 12 17

APGS KRONIEK Kickboxgala

X X X

35

Jordie Schurink imponeert op 2 beide heren in de ring verschenen zag het er al meteen uit dat dit een titanengevecht zou worden. En dat was

“

De zaal stond op zijn kop. Jordie werd luid toegejuicht door een sectie AE.

“

het ook. Jordie opende sterk met snelle stoten op het hoofd van Bayrak. Hij reageerde niet eens op de snelle stoten en incasseerde deze alsof Jordie tegen een muur stond te slaan. Jordie zei later dat hij zijn stoten gewoon terugkopte. Dat had hij nog nooit meegemaakt. Bayrak was een taaie tegenstander die met harde trappen naar het lichaam varieerde met de bedoeling om Jordie KO te trappen. Jordie bleef gevarieerd vechten en domineerde de partij. Maar Bayrak begon steeds harder terug te komen met harde hoeken naar het hoofd van Jordie. Jordie die opportunistisch te werk ging en zijn dekking laag hield, gaf de trainers van APGS toch spannende momenten. In de rustpauze gaf Bram aan dat hij zijn dekking hoger moest houden. Jordy antwoordde dat hij toch niet zo hard sloeg.

31 maart 2012, Gala van Nigtevecht Nadat Jordie zijn eerste B-partij op 16 oktober 2011 won van Jesse van Lange, gaat de reputatie snel in het kleine wereldje van het kickboxen. Kay Bult was de volgende tegenstander op het gala van 31 maart in Nigtevecht waar Jordie voor het eerst aantrad voor APGS. In het kleine maar sfeervolle zaaltje maakte Jordie al diepe indruk op het publiek. Een week voor het gala zegde Kay echter af tot grote ontsteltenis van de promotor van Rings, Milco Lambrechts. Milco ging meteen aan de slag en kon nog op het laatste moment de turkse MMA vechter Ahmed Bayrak contracteren. Bayrak die 15 MMA partijen achter zijn naam heeft staan en op filmpjes van You Tube een zeer gedegen indruk maakt, was een geduchte tegenstander voor Jordie. Doordat Jordie een stuk langer is dan Bayrak zit het bij hem in de breedte. Terwijl

In de derde ronde kwam Bayrak voortvarend uit de hoek. Hij wist dat hij op punten achter stond en kon nog alleen nog winnen door een knock out te forceren. Harde hoeken afgewisseld met harde trappen. Eén trap raakte Jordie volop op zijn lever. Bijna wankelde Jordie maar kon tijd winnen door met zijn linkerjab zijn tegenstander bezig te houden. Jordie kon herstellen maar kreeg plotseling een kopstoot van Bayrak.

APGS KRONIEK Kickboxgala

X X X

37

Jordie werd geïrriteerd en schakelde over naar een hogere versnelling. Door een serie snelle en harde stoten sloeg Jordie Bayrak neer. Tergend langzaam telde de scheidrechter tot 8 tellen die in werkelijkheid wel 20 seconden duurden; Bayrak stond weer op en ging door.Voor Jordie was er nog maar één optie over; hij maakte zijn werk af door Bayrak definitief neer te slaan. 26 mei 2012 Gala van Amstelveen. Op de poster staan twee vechters van APGS namelijk Lotte Klein Winkel en Jordie Schurink. Lotte had een mindere tijd achter de rug.Vlak voor het damesgala in april kreeg Lotte een hele zware longontsteking. Nadat zij hiervan was genezen pakte zij de training weer op; 26 mei stond nog op de agenda. Het bleek snel dat zij een behoorlijke klap had gekregen van deze longontsteking, maar met haar gedisciplineerde vorm van trainen kwam zij al snel op vlieghoogte. Echter, 5 weken voor het gala verrekte zij haar enkelbanden tijdens het hardlopen met een afulsiefractuur. Een week gips en daarna in tape. Wel doortrainen natuurlijk maar niet optimaal. Ook bleek later haar tegenstandster zwaarder waardoor Lotte in een hogere gewichtsklasse ging vechten. De begeleiding had er geen goed gevoel over maar Lotte wilde heel graag deze partij vechten. De partij bleek echter toch te vroeg voor Lotte. In een bloedhete zaal bleek al snel dat deze partij een conditieslag zou worden. Lotte bleef vooruit vechten maar moest veel stoten en trappen incasseren. Na de eerste ronde gaf Lotte al aan dat zij leeg was. Op karakter ging zij toch door en bleef dapper doorvechten. Een van haar stoten verwondde haar tegenstandster waardoor het even leek dat zij door deze verwonding moest opgeven. De dokter gaf groen licht en de partij ging door. Door het begrijpelijk conditietekort kon Lotte de partij niet meer naar haar hand zetten en verloor op punten. Petje af voor haar doortastende manier van vechten en het bleek voor haar en de begeleiding een goed leermoment. Na de pauze was het tijd voor Jordie. Wederom zegde zijn tegenstander Tom Duivenvoorde, van Topteam Beverwijk, trainingsmaatje van Jesse van Lange, zijn partij af. Uit de hoge hoed werd een tegenstander getoverd. Femming Asjes. Een mysterieuze vechter. Weinig beeldmateriaal maar een lange taaie tegenstander met een lange staart. Flemming bleek een ouderwetse Muay Thai vechter. Wederom een bijzondere partij. De partij ging gelijk op en Jordie varieerde met stoten op het hoofd en lichaam. Hierbij was duidelijk het gekreun van Flemming te horen bij iedere stoot. Flemming was echter een hele taaie vechter en bleef goed doorgaan. Met de nadruk om de clinch op te zoeken en knieën naar het hoofd. Een maal raakte hij Jordie met een knie vol tegen zijn hoofd. Kennelijk heeft Jordie altijd even zo’n signaal nodig om naar een hogere versnelling te gaan. Drie rondes van 3 minuten ging de partij door en langzamerhand werd het verval bij Flemming zichtbaar maar hij weigerde neer te gaan hoe hard Jordie ook sloeg en hoe hard hij ook kreunde. Jordie won overduidelijk deze partij en dit keer op punten maar zeer verdienstelijk. Na de zomer komen er meer kickboxgala’s en het wedstrijdteam is druk bezig om in oktober met een aantal nieuwe vechters hier aan mee te doen. In ieder geval moet Jordie 21 oktober vechten tegen Tom Duivenvoorde in Beverwijk. Wederom een toppartij. Namens de kickboxafdeling, Bram Knegt

APGS KRONIEK Bornem

Bornem, 10 Augustus 2012

We hebben het weer geflikt!

Allen liepen we deze monstertocht van 100 km (binnen 24 uur!) voor de 5e keer. Jacky, Wil, Mark en ik. Er bleken zich dit jaar 10.957 mensen ingeschreven te hebben voor deze tocht; een record! Uiteindelijk bleken er van hen maar 6815 mensen over de finish te zijn gekomen, waaronder wij! Er was mooi weer voorspeld, en dat was het ook. Een mooie blauwe lucht en de zon was er volop. Soms te warm, maar alles beter dan regen. Dit jaar waren er een hoop toeschouwers op de been, meer dan voorgaande jaren. Het weer zal daarbij ook een grote rol gespeeld hebben. Om half een vertrokken we op vrijdag met de APGS bus naar Bornem (België). Onderweg best wel wat file gehad, maar om even na 3 uur waren we er. Enrico, Bertus en Sandra gingen mee in de verzorging; super!!! Bij aankomst ging Enrico meteen z’n gehuurde fiets ophalen, want hij begeleidde Jacky op de fiets bij deze dodentocht. Jacky vertrok als eerste en deed er een stuk korter over dan de rest van de lopers. Maar dat maakt niet uit, WE HEBBEN HET WEER GEFLIKT!!! Onderweg kwam Hans ons nog even een hart onder de riem steken. Hij had de nodige foto’s gemaakt en die stonden bij thuiskomst alweer op mijn pc. Hans, bedankt! Ja, gelachen, afgezien en hondsmoe. In de avond van zaterdag weer teruggereden naar het PTO. Het was deze tocht echt afzien, maar met zoveel trots en blijdschap over de finish……..Weer een speciale tocht………in dit zo speciale jaar! Op naar volgend jaar? Nou, dat moeten we nog maar even zien! Astrid Moorthaemer.

X X X

41

Ere-voorzitter: P.J. Aalbersberg (Hoofdcommissaris van Politie) Ere-leden: J.W. van Hemert J. van Schaardenburg Th. Wessels Leden van verdienste: K. Bouma E.T.J.M. Buurman G.M. Peters G.J.P.C. Pistoor F. Wagenaar J. Warta H. van der Winkel J. Santhuizen Bestuur Voorzitter: A.A. Smit Secretaris: J.H. Reder

Juridisch vertegenwoordiger: Mr. C.J.A.M. Bots advocaat & procureur Nassaustraat 1 3621 DA Breukelen Tel: 0346 - 25 06 55 Realisatie - Vormgeving - Drukwerk: Ter Hoeve Uitgevers Kerkallee 43c 6882 AM Velp Tel: 026 - 361 59 59 Fax: 026 - 388 23 12 [email protected] www.terhoeveuitgevers.nl Fotografie: Willian Ter Hoeve Edwin Edens John Palm Lukas Tweehuysen Bladmanager: Paul Clappers Tel: 026 - 361 59 59 Sportafdelingen

Penningmeester: A.A.G. Stoop Leden: H.J. van Leeuwen G.J. Oldenbeuving G.J. Tabeling M.R.C. Hagenbeek

Atletiek: André den Boer Gsm: 06 – 20 62 53 59 Badminton: G.J. Tabeling Tel: 020 - 559 16 73 • Gsm: 06 - 22 50 14 94

Krav Maga: Gerard Willemsen Gsm: 06 - 54 29 36 24 Klaverjassen: Mia Jonkmans Tel: 020 - 610 15 67 • Gsm: 06 - 26 26 03 44 Rugby: Firozh Moeharram Gsm: 06-20747226 Ginny Hamilton Gsm: 06-31025487

voorzitter secretaris

Schaatsen: G. Swartsenburg Tel: 020 - 559 78 96 • Gsm: 06 - 22 38 14 27 Fax: 020 - 559 51 08 Schieten: Henk Hopstaken Tel: 020 - 559 92 10 • Gsm: 06 - 15 29 18 02 Sabrina Kool Gsm: 06 - 14 95 19 08 Spinning: Sandra Ebbelaar Gsm: 06 - 12 11 90 79 Survival: Michel Hagenbeek Gsm: 06 - 51 44 83 08 Tennis: J. van Schaardenburg Tel: 075 - 617 86 05 • Gsm: 06 - 24 51 67 71 www.apgs-tennis.nl

APGS secretariaat Administratie- en Redactieadres: P.T.O./Politie Trainingscentrum Overamstel Ouderkerkerdijk 150 1096 CR Amsterdam Tel: 020 - 559 45 45 Fax: 020 - 559 45 47 Postbankrekening: 4512677 E-mail: [email protected] KvK 40530092

Basketbal: F. Godron Tel: 020 - 610 92 82 • Gsm: 06 - 10 53 89 06

Redactie: E.T.J.M. Buurman (eindredacteur) Gsm: 06 - 51 72 37 90 J.H. Reder Gsm: 06 - 54 66 61 96 M. Gielens Tel: 020 - 559 45 45

Kenpo 2000: E. van Zuylen Tel: 020 - 559 28 35

Zeilen: Richard Dam Gsm: 06 - 55 30 47 10 Job Sander Gsm: 06 - 21 86 54 22

Kickboksen: B. Knecht Tel: 020 - 559 37 38 • Gsm: 06 - 10 23 52 28

Zumba Kim Bakker Gsm: 06 - 14 22 27 60

Hockey: Gordine Verhees Gsm: 06 - 22 38 48 78 Karate: Pieter Koolen Tel: 020 - 559 57 84 • Grip nr: 120375

Colofon

Voetbal: Bas van Geem Gsm: 06 - 41 00 96 96 Wandelen: A.A.G. Stoop Tel: 020 - 559 11 78

APGS KRONIEK Evenementenkalender

X X X

45

Evenementenkalender Oktober t/m december

19 okt 2012

Schieten

NK Sportwapens 1e deel

21/27 okt 2012

Zeilen

26 okt 2012

Schieten

Wenum

NPSB

Hong Kong

NPSB

Wenum

NPSB

Amsterdam

APGS

Appelschaster 112 survival Appelscha

NPSB

Zevenheuvelenloop

Nijmegen

NPSB

Kampen

NPSB

Oss

NPSB

Amsterdam

APGS

WK Zeilen NK Sportwapens 2e deel

03 nov 2012

Schieten

16 nov 2012

Survival

18 nov 2012

Atletiek

21 nov 2012

Volleybal

17 dec 2012

Wielersport NK Mountainbike

19 dec 2012

Sint Joris Trofee

NK Zaalvolleybal

Klaverjassen Kersttoernooi

Kopij voor de volgende APGS-kroniek dient uiterlijk op 27 oktober 2012 bij de redactie te worden ingeleverd.

IN DEZE KRONIEK. Amsterdam voor de 10e keer achtereenvolgend het fitste korps van Nederland!

Recommend Documents