In deze editie: Leeslijst tips Valentijnsactie Horoscoop Gadgets En nog veel meer!

In deze editie:

Leeslijst tips Valentijnsactie Horoscoop Gadgets En nog veel meer!

Inhoud Pagina nr. ——Wat ? 4. Rectificatie & Turbo Ab 5. Beursgang 6. Season Gadgets 7. Revolutie binnen evolutie 10. Boekentips 12. Horoscoop 14. Industriële revolutie 19. Valentijnsactie 20. Profielkeuzedag Economie & Maatschappij 22. Profielkeuzedag Natuur & Techniek 24. Het gerikketik van het meisje op de maan 27. Het Rokershok 28. WarToons

2

COLOFON Redactie

Archief

Hanneke de Leeuw

Het archief van Mercurius is te raadplegen via de link op de Olympus College schoolsite: www.olympuscollege.nl/ leerlingen/schoolkrant

Roos in ‘t Velt Cansu Duran Nardja Ligtenberg Vincent van Huijstee Daniël van Deutekom Ellen Sweers Kai Weidemann Privacy Mercurius behoudt zich het recht voor, om namen en foto’s van leerlingen, leraren en medewerkers van het Olympus College te gebruiken. Wilt u niet genoemd of afgebeeld worden in Mercurius, dan kunt u mailen naar ons email adres: [email protected].

Mail Heeft u vragen en/of opmerkingen over artikelen uit deze of een andere editie van Mercurius of een vraag in het algemeen, dan kunt u mailen naar [email protected] of neem even contact op met één van onze redactieleden. Aanlevering van kopij Heeft u een bijzondere ervaring of activiteit gehad of op het programma staan? Laat het ons weten, zodat wij er verslag van kunnen doen of schrijf zelf een verslag. 3

- Rectificatie -

Wessel… Sorry!!!!

In de vorige schoolkrant had Wessel Schoonderwaldt een verhaal geschreven over Turbo Ab. Dat was een goed, leuk en grappig stuk en wij van de schoolkrant waren er blij mee. Per abuis heb ik er onder gezet dat het geschreven was door Abel Schoonderwaldt terwijl het door Wessel was geschreven…. Ellen Sweers

Turbo Ab Dit verhaal gaat over Ab, Ab is niet gewoon Ab, nee Ab is Turbo Ab. Ik kwam Ab laatst tegen, ik was aan het fietsen en Ab zat in zijn wagentje, daar zat hij van zijn leven te genieten in zijn hoogwerker wagen, daar zat hij te zitten, te dromen over het leven en over hoe hij straks lekker naar zijn huisje gaat in zijn wagentje. En als hij thuis is trekt hij lekker een biertje open, haalt een pizza uit de vriezer en voert zijn drie katten en ploft op de bank. En zoals elke dag zet hij zijn tv aan en gaat naar voetbal kijken, eet zijn pizzaatje, drinkt zijn biertje op en valt daarna in slaap, maar toch was er iets anders vandaag. Het was ontastbaar, maar Ab merkte er niets van, hij viel in slaap en droomde over zijn werk en over wat hij vandaag gedaan had en wat hij morgen moest doen, dat geeft hem rust. Maar toen hij wakker werd, toen was het gebeurd, hij liep naar de koelkast trok nog een biertje open en keek uit het raam en toen na een moment zag hij het. Zijn wagentje, het was weg. Hij schoot in zijn sloffen en rende naar buiten naar de parkeerplaats waar hij de avond ervoor zijn wagen had geparkeerd. De plek was leeg terwijl hij er toch zo zeker van was dat hij hem daar had geparkeerd . Hij belde de politie en deed aangifte, de politie kwam ter plaatse om te onderzoeken, en toen ze daar aankwamen troffen Ab aan, dronken en in tranen omdat zijn karretje weg was. De politie begon te zoeken en ja hoor daar stond het wagentje één straat verder. Ab was helemaal verbouwereerd. Hij was er toch zo zeker van dat hij hem op de plaats waar hij hem altijd parkeerde, had neergezet, even later toen alles weer als vanouds was en Ab weer naar de baas ging stonden ze daar al. Zijn collega’s, allemaal aan lachen en toen kwam Jan naar voren en zei: “Hé Ab, heb je je wagentje nog teruggevonden?” Jan die bij Ab in de buurt woont had gezien dat Ab zijn sleutels in het contact had laten zitten en had het wagentje voor de grap een straat verderop gezet. Ab kon er wel om lachen en ging weer aan het werk. Wessel Schoonderwalt 4

: “Een ferme tik” Leerlingen van Het Olympus College uit Arnhem luiden de gong als winnaars van de beleggingscompetitie Scholenstrijd. Het Olympus College won de prijs voor het beste risicorendement

Scholenstrijd is een beleggingscompetitie voor leerlingen en docenten economie in de bovenbouw van HAVO en VWO. De scholieren krijgen een virtueel startkapitaal van 100.000 euro waarmee zij kunnen beleggen in aandelen en beleggingsfondsen met een notering aan Euronext Amsterdam.

5

30

Dopper o d u g pl L

2.0

Voor de Dopper fans onder ons, de hipsters die nog steeds lurken uit dat toch veel te over -gewaardeerde stukje plastic, is er nu de West loop van Contigo.

Veel hipper? Ja duh u natuurlijk dus. Want behal behalve dat je uit dit 2d ding kunt drinken, heeft hij een dubbele RVSwand en een autoseal-system zodat hij niet lekt in je tas. Wie wil dit nou niet.

SEASON GADGETS Epson L355 Met de EcoTank ook zeer geschikt voor thuis. Vooral als je binnenkort al je boekverslagen nog moet printen. Epson.nl

299

Stijn Zoals wij altijd geteisterd worden met de aanwinstenlijst van de mediatheek, hebben wij voor jou ook een nieuwe aanwinst.

11,95

Geen gezeur meer over het printen in kleur, ook al hebben wij daar gewoon het geld voor over.

Dopper Dopper is wel iets goedkoper dan de Contigo maar dan ben je ook niet uniek met je stukje plastic.

Stijn, speciaal voor jou hebben we de Epson L355 met een EcoTank die genoeg inkt heeft voor 4000 zwart-witpagina’s en 6500 kleurbladzijden. Dan hoef jij niet meer op de fiets naar de winkel. Want wij weten natuurlijk allen dat jij veel liever een muziekje luister achter je computer in de mediatheek. Met dank aan de anonieme boodschapper. 6

REVOLUTIE BINNEN EVOLUTIE WAAR GAAN WE HEEN?!

Door: Daniël van Deutekom Als we bekende wetenschappers als Richard Dawkins mogen geloven, dan is de evolutietheorie van Charles Darwin niets minder dan een feit. Tegelijkertijd is er een groeiende groep wetenschappers die zich distantiëren van de evolutietheorie van Darwin. Darwin stelde in zijn boek On the Origin of Species dat “het werkelijk een prachtig feit is dat alle dieren en planten door alle tijd en ruimte aan elkaar gerelateerd moeten zijn.” (p.170). We moeten het ons realiseren dat hij deze uitspraak deed naar aanleiding van zijn observaties over de variatie binnen de vinkensoort op de Galapagoseilanden. Hij observeerde zes soorten vinken met diverse bekgroottes gerelateerd aan hun eetpatronen. Wat Darwin zag noemen we met een mooi woord micro-evolutie (variatie binnen de soort, bijv. groene en blauwe varkens). Wat hij echter concludeerde, was dat we die variatie door kunnen trekken waardoor de kikker en de prins uiteindelijk aan elkaar verwant zijn. Darwin concludeerde dat macro-evolutie (evolutie van de ene soort naar de andere) “werkelijk een prachtig feit is…”. Deze uitspraak was niet gebaseerd op wetenschappelijk bewijs, maar op persoonlijke overtuiging van zijn eigen theorie. Ja, het is absoluut een feit dat we vandaag de dag evolutie observeren, maar we hebben nog nooit macro-evolutie waargenomen. We zien soms wel mutaties— bijvoorbeeld binnen de ziekenhuisbacteriën—die op het eerste gezicht voordelig lijken, maar we zien nooit dat mutaties leiden tot nieuwe, werkzame DNAinformatie. Integendeel, er is juist altijd sprake van een verlies aan informatie. De receptoren die ziekenhuisbacteriën voorheen hadden, waardoor ze uitgeschakeld konden worden door antibiotica, hebben ze niet meer, waardoor ze resistent zijn geworden voor antibiotica. Maar als de ziekenhuisbacteriën weer onder nietgemuteerde soortgenoten zijn, hebben ze een lagere overlevingskans dan de andere bacteriën. 7

Je zou de situatie als volgt kunnen bekijken: de antibiotica is als een politieagent die een man (bacterie) wil handboeien, maar dat kan de agent niet, want de man heeft geen armen (receptoren), dus ontsnapt de man. Dit lijkt misschien een voordelige mutatie, maar op de langere termijn is het een nadelige mutatie, want als de man weer onder normale soortgenoten leeft, heeft hij een lagere overlevingskans. Vaak kijkt men naar fossielen als bewijs voor evolutie. In de geologische geschiedenis vinden we allerlei uitgestorven dieren. Enkele van deze dieren worden beschouwd als missing-links (overgangssoorten). Darwin schreef in zijn boek dat er “ontelbaar veel overgangsvormen hebben moeten bestaan, maar waarom vinden we ze dan niet in de talloze lagen van de aarde? Waarom is elke aardlaag niet vol met dat soort overgangsvormen? Geologie laat ons niets zien over de overgangsvormen, en dit is wellicht het grootste bezwaar tegen mijn theorie.” Tot op de dag van vandaag is er nog geen enkele overgangsvorm gevonden. Paleontoloog en evolutionist Colin Patterson zei er het volgende over: “Ik kan Stephen Jay Gould (voormalig paleontoloog aan de Universiteit van Harvard, red.) en het Amerikaans Museum moeilijk tegenspreken als ze zeggen dat er geen overgangsfossielen zijn. (…) Ik zal duidelijk zijn: er is niet één zulk soort fossiel.” Diezelfde Stephen Jay Gould zei dat “de evolutiestambomen (afbeelding, red.) die in onze schoolboeken staan laten alleen de gegevens aan de uiteinden van hun takken zien; de rest is echter niet het bewijs van de fossielen.”Er wordt ons de impressie gegeven dat de evolutietheorie van Darwin bewezen is en dat alle wetenschappers achter de ideeën van Darwin staan. Dit is echter niet correct. Veel van de in onze schoolboeken voorkomende argumenten zijn achterhaald. Eén van die argumenten is de recapitulatietheorie van de 19e eeuwse Duitse embryoloog Ernst Haeckel. Haeckel zag de ontwikkeling van de embryo’s van verschillende dieren als een versnelde weergave van diens afstammingsgeschiedenis.

8

Hier rechts kan je duidelijk zien dat de tekeningen Ernst Haeckel niet representatief zijn voor de stand van zaken. Over deze misrepresentatie zei Professor Richardson (de maker van de foto’s) het volgende: “Dit is één van de ergste gevallen van wetenschappelijke fraude. Het is choquerend om te ontdekken dat een groots wetenschapper als Haeckel bewust liegt. Het maakt me boos. Om zijn theorie te bekrachtigen verzon Haeckel niet-bestaande bewijzen. Alhoewel Haeckel zijn leugens toegaf, blijven de tekeningen in de schoolboeken. Dát is het echte raadsel.” Dat is inderdaad een raadsel. Ook wordt ons verteld dat iedere aardlaag uit een ander tijdperk stamt. Toch zien we over de hele wereld versteende bomen die dwars door vele aardlagen heenlopen. (zie afbeelding rechts) Zelfs het gesteente waaruit de bomen zijn gemaakt verschilt. Dit soort bomen hebben niet miljoenen jaren gewacht totdat het sediment eromheen “groeide”. Nee, dit soort bomen zijn gelijktijdig met de aardlagen eromheen neergelegd. De doorsnee geoloog negeert dit soort bewijzen, simpelweg omdat het in strijd is met de over het algemeen geaccepteerde evolutietheorie. Waarom laten ze ons dit niet zien bij aardrijkskunde?

Wil je meer te weten komen over dit onderwerp? Neem dan een kijkje in Daniëls profielwerkstuk! Hier enkele reacties: “Ik heb het doorgekeken en heb als TOA wel wat van deze profielwerkstukken bekeken, maar deze van jou slaat werkelijk alles! Je zou er haast op kunnen promoveren!” “Het lijkt net een afstudeerscriptie!” “Je hebt mijn verwachtingen ver overtroffen!”

Download hem hier: http://tinyurl.com/pwsevolutie

9

Boekentips! Ik heb voor jullie een lijst van vijf boeken gemaakt, die ik jullie zeker aanraad om te lezen. Voor in de meivakantie of voor je boekverslag? Neem een kijkje!

Moordgriet o

Schrijver: Inge Bergh

o

Oorspronkelijke taal: Nederlands

‘Belle en haar zusje Nina waren elkaars beste vriendinnen. Dit veranderde na een traumatische gebeurtenis. Nina is uit op wraak en het lijkt erop dat het leven van Belle hierdoor ernstig in gevaar komt. Redt Belle zich uit de gevaarlijke situaties? En waardoor is de breuk in hun hechte vriendschap eigenlijk ontstaan?’

Bangkok Boy o

Schrijver: Carry Slee

o

Oorspronkelijke taal: Nederlands

Dit boek is zeker een aanwinst voor de wat oudere puber of een jongvolwassene. Bo en Joep (geadopteerde Thaise jongen) hebben al een lange tijd een relatie. Maar dan dumpt Joep haar en verdwijnt spoorloos. Bo is verdrietig, boos, onzeker. ‘Waarom? Waarom heeft mijn Joep mij verlaten?’ vraagt ze zich af. Het enige wat ze nu nog weet van Joep is dat hij naar Thailand is afgereisd om zijn biologische ouders nog één keer te zien. Haar beste vriendin Anouk haalt Bo over om naar Thailand te reizen, om Joep te zoeken zodat Bo antwoord kan krijgen op haar vraag: waarom? Een boek dat je in één adem zult uitlezen!

10

Eline Vere o

Schrijver: Louis Couperus

o

Oorspronkelijke taal: Nederlands

Dit boek is eind negentiende eeuw geschreven en geeft een beeld van het leven in de betere kringen van Den Haag. Eline Vere leidt een luxe leventje, maar verveelt zich desondanks en voelt zich eenzaam. Na een ongelukkige liefdesrelatie gaat ze op reis met een oom. Maar nergens voelt ze zich gelukkig. Dit verhaal is in 1991 verfilmd.

Joel, De enige die precies weet wat er is gebeurd Schrijver: Carry Slee Oorspronkelijke taal: Nederlands De vier vriendinnen Eva, Luna, Nathalie en Fleur wonen in hetzelfde studentenhuis. Door een noodlottig ongeluk valt Luna uit het raam van haar kamer en is op slag dood. Maar Eva twijfelt of het wel een ongeluk is. Joel is de enige die precies weet wat er is gebeurd, Joel van wie ze brieven vinden in huis… Maar wie is Joel waarvan ze de naam nog nooit eerder hebben gehoord en wat heeft ze te maken met de dood van hun vriendin Eva? Fleur zal beter weten.

Clausewitz o

Schrijver: Joost de Vries

o

Oorspronkelijke taal: Nederlands

Clausewitz was het allereerste boek van Joost de Vries, die is geboren in 1983. Eind jaren zeventig verdwijnt cultschrijver Ferdynand LeFebvre en niemand weet waarheen. Dertig jaar later werkt een jonge onderzoeker aan zijn dissertatie over de literaire nalatenschap van LeFebvre. Hij begint een speurtocht naar de waarheid in de vergeten uithoeken van Europa en de verse slagvelden van de oorlog tegen terrorisme.

Ik

hoop dat deze boekenlijst inspirerend zal zijn voor jullie! Cansu Duran 11

Horoscoop Ram

Stier

21 maart t/m 20 april

21 april t/m 21 mei

Als jij een natuurramp was, dan was je een uitbarstende vulkaan. Daarom raad ik je aan om deze zomer naar Hawaii te gaan. Lekker weer, vriendelijke mensen, vrolijke muziek. Jij zal je als ram helemaal op je gemak voelen. Ik weet PERTINENT zeker dat jij de liefde van je leven zal tegenkomen op dit magische eiland.

De emotie die het beste bij jou past is “waardering”. Ja , dat klopt, waardering. Waardeer jij mensen wel genoeg? Waardeer jij de waardering van mensen die jou waarderen? Denk daar maar eens goed over na. Je hebt deze hele zomer de tijd.

Tweelingen

Kreeft

22 mei t/m 21 juni

22 juni t/m 23 juli

Jij bent nieuwsgierig. Ik zou daar deze zomer sterk gebruik van maken. Als tweelingen kan jij jouw onderzoekende eigenschap zeer efficiënt benutten. Deze zomer is voor jou dus één groot avontuur. Blijf niet de hele zomer thuis, maar ga er op uit!

Als jij een monster was, dan was je een weerwolf. Ik weet niet of je er veel last van zal hebben deze zomer. Er is namelijk maar twee keer sprake van een volle maan deze zomervakantie. Misschien moet jij je juist opsluiten deze zomer vakantie om de mensen om je heen te beschermen.

Leeuw

Maagd

24 juli t/m 23 augustus

24 augustus t/m 23 september

Deze zomer zal jij opgepakt worden voor een ernstig delict. Ik kan je al precies vertellen wat jij gedaan hebt, of eigenlijk wat je nog gaat doen. Jij gaat de president vermoorden. Ik weet niet welke… Het kan Rutte zijn maar misschien is het wel Obama. We komen er nog wel achter denk ik.

Als jij een pizzatopping was, dan was je een champignon. Er is verder niet zo veel over te vertellen, behalve dat het misschien een goed idee is om een pizza met champignons te bestellen deze zomer.

12

Weegschaal

Schorpioen

24 september t/m 23 oktober

24 oktober t/m 22 november

Deze zomer draait bij jou alleen maar om perziken. Ik bedoel, als jij een stuk fruit was, dan was je een perzik. Dus wees de perzik, voel de perzik, eet de perzik. Volg mijn advies en deze zomer zal voor jou helemaal prima worden.

De taal die het best bij jou past is Arabisch. Deze zomer moet jij dus druk aan het werk om die taal te leren. Je moet het vloeiend kunnen spreken en zonder na te denken kunnen schrijven. En als je het al kan? Nou, dan heb jij het helemaal voor elkaar.

Boogschutter

Steenbok

23 november t/m 22 december

23 december t/m 20 januari

Deze zomer is de alcoholische drank die het beste bij jou past: Sake. Dat is die Japanse drank. Mensen noemen het ook wel “rijst wijn”. Maar ja, daar moet je dus elke dag een hele fles van opdrinken. De hele zomer lang.

Sorry, maar jij bent veel te optimistisch. Doe het rustig aan, steenbok. Iedereen wil natuurlijk de leuke kant van het leven zien, maar we moeten wel realistisch blijven. Laat het deze zomer niet helemaal naar je hoofd stijgen en kalmeer een beetje.

Waterman

Vissen

21 januari t/m 18 februari

19 februari t/m 20 maart

Als jij een superheld was, dan was je Spiderman. Ik heb geen idee hoe dit jouw zomer of leven gaat beïnvloeden, maar misschien ontdek je zelf wel een teken dat je op weg zal helpen.

Als jij een Griekse god was, dan was je Poseidon. Dat is de god van de zee. Laat je onderbewuste meevoeren naar de grote oceanen en dromerige zeeën. Het lijkt me in ieder geval een goed plan om deze zomer dicht bij het water te zijn.

13

Industriële revolutie 1890 Het is een donkere, koude avond in het centrum van Londen. Als je goed kijkt kan je nog net twee meisjes van een jaar of twintig onderscheiden in de duisternis. De meisjes lopen lachend en grapjes makend over straat, maar hun gezichten zien er moe, bleek, vies en ongezond uit. Ze gaan een klein, krakkemikkig hutje binnen waar een zwak schijnsel uit komt. De meisjes gaan het huis in en doen de deur dicht.

Alice ‘Mam, we zijn weer thuis…!’ roep ik. Anna, mijn tweelingzus trekt haar jas uit en begint met het eten. Ik laat me uitgeput op het bed vallen. Ik heb vandaag weer een lange werkdag achter de rug en ik ben helemaal kapot. Anges, mijn moeder komt binnen schuifelen. Ze is blind geworden bij een ongeluk in de fabriek, dus nu moeten wij het geld bij elkaar scharrelen. Niet dat we bakken met geld verdienen, nee, we werken in een glasfabriek bij een bullebak van een baas. Hij is zo lomp als ik weet niet wat en ik betwijfel of hij wel gevoel heeft. Toen mijn moeder een rondvliegende glasscherf in haar ogen kreeg, rekende hij tot op de minuut uit hoeveel geld ze die dag kreeg omdat ze ‘eerder was gestopt’. Ik sta op, de pijn in mijn voeten van het staan negerend. Ik loop naar de keuken en help Anna met koken. Als we even later aan ons piepkleine tafeltje zitten horen we gestommel op de gang. Bastiaan en Thomas komen binnen. Bastiaan en Thomas wonen ook in dit -toch al piepkleine- hutje. Ze werken allebei in een steenkolenmijn en maken nog meer uren dan Anna en ik. ‘Hoi mannen, kom erbij zitten…!’ zegt mijn moeder enthousiast. Bastiaan en Thomas storten zich uitgehongerd op de waterige koolsoep die Anna en ik hebben gemaakt. Hij mag dan wel smakeloos en smerig zijn, we hebben toch mooi wat warms te eten. Ik kijk vol medelijden naar de jongens. Ze zitten onder de zwarte prut en ze stinken een uur in de wind. ‘Arie van de buren is overleden’ zegt Anges. ‘Hij had cholera’. ‘Ach…’ verzucht ik. ‘Dat kleine jongetje? Wat sneu…’. ‘Met zijn mond vol soep murmelt Bastiaan: ‘ik heb gehoord dat hij de enige in het gezin was die werkte. Moet je nagaan, dat kereltje is niet veel ouder dan tien…’. Thomas knikt treurig. ‘Alle anderen in dat gezin zijn of ernstig gewond of doodziek. ’t Zal wel niet lang meer duren en dat huis staat leeg’. ‘Nou, ik ben benieuwd welk gezin de huisbaas er nu weer in gaat proppen. Vroeger, op de boerderij hadden we tenminste wat ruimte’ moppert Anna. ‘Nu zitten we op elkaar gepropt in een stinkend hutje’. Na het eten ruimen ik en Anna de tafel af en laten ons doodmoe op het harde, oncomfortabele bed vallen.

Anna, 1892 Het fabrieksleven gaat door, we werken nu een jaar of vijf in deze fabriek. Het is twee jaar later als er iets bijzonders gebeurd. Op een ochtend lopen Alice en ik naar ons werk. Anges doet een poging tot de was en Thomas en Bastiaan zijn weer onderweg naar hun tweede huis -de steenkoolmijn. Eenmaal aangekomen bij de fabriek zien we de andere arbeiders druk pratend voor de fabriek staan. Ik kijk Anna even aan en ga op zoek naar Lottie. Lottie is pas twaalf maar weet alle laatste nieuwtjes en roddels. ‘Wat is er aan de hand?’. ‘Nou, ze zeggen dat de baas ziek is en dat we vandaag vrij hebben…!’ verteld 14

Lottie met een schittering in haar ogen. Man, dat kind leeft op roddels… ‘Alice…! Hij is misschien ziek!’ roep ik naar haar. Ik zie haar hoopvol kijken ‘dat zou mooi zijn!’ zegt ze met een brede grijns. ‘Ik hoop dat hij… Cholera heeft…! Of… Tuberculose…!’ zegt Lottie opgetogen. ‘Lottie!’ zeg ik op een quasiberispende toon. ‘Alsof dat erg zou zijn’ spot Alice. Opeens zien we een rennende man die akelig veel op onze fabrieksbaas lijkt. ‘Ik vrees’ verzucht Lottie ‘dat daar niks van in komt’. Ik moet bijna lachen om alle gezichten van mijn medearbeiders die van hoopvol naar chagrijnig gaan. We sjokken naar binnen, terug naar de stinkende, donkere fabriekshal. Opeens valt mijn oog op een monsterlijk groot apparaat dat ik nog nooit gezien heb. Ik zie de baas erop aflopen en alle hoofden draaien naar het enorme blinkende monster. Onze persoonlijke slavendrijver (annex fabrieksbaas) gaat op een krukje staan en roept om stilte. ‘Met trots presenteer ik onze nieuwe glasslijpmachine…!’ na een korte uitleg over de werking van het geval moet iedereen -helaas- weer aan het werk. Ik loop samen met de andere arbeiders van mijn afdeling naar de plek waar ik twaalf uur per dag sta. ‘Ik had gehoopt dat we een urenlange uitleg kregen over dat ding’ moppert een oudere vrouw die naast me loopt. Ik haal mijn schouders op. ‘Hoe meer we werken, hoe beter he?’. Ik ga aan de slag met mijn dagelijkse plichten en probeer me af te sluiten voor het lawaai en de stank van het dagelijks leven in de fabriek en ga aan de slag. Aan het eind van de dag zoek ik Alice weer op en ga naar de baas om mijn dagelijkse loon op te halen. Ik pak het aan en tel het (uit gewoonte) na. Ik kijk verbaasd naar het geld in mijn hand. ‘Dit is een halve pond te weinig!’ zeg ik tegen de baas. ‘Klopt’ zegt hij glimlachend -de eikel. ‘Jullie hebben bij de uitleg vanochtend niks gedaan dus gaat dat uiteraard van je loon af’. Op dit soort momenten heb ik echt zin om die man een ram te verkopen maar ik weet dat dat niks opschiet. Ik loop nog steeds een tikje verontwaardigd naar buiten.

Alice De volgende ochtend ben ik laat wakker. Ik schrik wakker van Anna die me wakker schud. ‘Alice…! Kom op! We moeten zo weg…’. Ik spring uit bed en trek razendsnel mijn kleren aan. Ik geef Anges nog snel een kus en vlieg dan samen met Anna de deur uit. Als we buiten lopen zie ik pas dat het aan het dooien is. Er schijnt al een zwak zonnetje en de eerste vogels beginnen te fluiten. De lente hangt in de lucht. Anna merkt het blijkbaar ook, want ze is vrolijk en ziet er (ondanks haar vermoeide gezicht) blij uit. De contouren van de fabriek zijn al zichtbaar door de smerige lucht vermengd met uitlaatgassen en stinkende rook. We lopen naar binnen en gaan allebei naar onze eigen afdeling. ‘Tot vanmiddag Anna…!’ roep ik haar nog na. Ik wil naar mijn werkplek lopen maar ik zie opeens een klein jongetje dat verslagen om zich heen kijkt. Ik kijk hem aan en ga op mijn hurken zitten. ‘Kan ik iets voor je doen? Zoek je iemand?’ zeg ik vriendelijk. ‘Ikkeeh… Ik werk hier maar ik weet niet wat ik moet doen’. Ik probeer mijn schrik te verbergen - het jongetje is niet veel ouder dan vijf - en laat hem zien waar de baas is. Hij kijkt me dankbaar aan en loopt naar de baas toe. Ik schud mijn hoofd. Het is toch niet normaal om zo’n klein jongetje te laten werken in een fabriek? Ik begin aan mijn werk. Ik glimlach even als het jongetje voorbij loopt. Ik ben al zeker een uur of vier aan het werk als ik opeens merk dat de boel een beetje langzaam gaat.

15

De andere vrouwen om me heen merken het blijkbaar ook, want ze staan te zuchten en ongeduldig te kijken. Ik kijk om me heen, op zoek naar de oorzaak van de opstopping. Ik zie dat het komt door het jongetje. Hij ziet er moe uit en doet alles in een ontzettend laag tempo. Ik probeer hem duidelijk te maken dat hij op moet schieten, maar het is al te laat. Ik zie de opzichter op hem af lopen. Hij schreeuwt: ‘Hé! Schiet eens ene beetje op jij! Het is nog lang geen pauze…!’. Het jongetje krimpt in elkaar en ik zie de angst in zijn ogen. Ik kijk snel weg als de baas een broekriem tevoorschijn haalt en het jongetje een flinke pets verkoopt. Ik probeer nog harder door te werken en oogcontact te vermijden. Als de baas wegloopt hoor ik het jongetje zachtjes snikken, maar hij gaat wel door met zijn werk. De arbeiders wisselen een paar grimmige blikken uit. Ik weet wat iedereen denkt, maar niemand durft iets te zeggen. We gaan door, zonder ook maar een kik te geven.

Anna Tegen het eind van de middag klinkt er opeens een vreemd geluid. Het klinkt als een soort van rare fluittoon die steeds harder word. En dan klinkt er een ontzettend harde knal en geschreeuw. Iedereen stopt met werken en kijkt wat en aan de hand is. Er klinkt nog een knal en dan is het griezelig stil. Iedereen begint te roepen en te schreeuwen. We haasten ons naar het gebied waar de knal vandaan kwam. Als ik zie wat er gebeurd is schrik ik me wezenloos. De nieuwe machine, de veilige machine is ontploft. Overal liggen brokstukken en het stinkt ontzettend. De baas komt binnen en hij vloekt binnensmonds ‘wel alle…. Wat krijgen we nou?!’. En dan zie ik het. Ik knipper met mijn ogen en ik kijk nog een keer. Dit kan niet waar zijn.

Anges Om een uur of negen hoor ik voetstappen. Ik draai naar de richting van het geluid en wacht geduldig tot Alice en Anna binnen komen. Opeens merk ik dat ik geen vrolijke stemmen hoor. Het enige wat ik hoor is zacht gesnik. Van één persoon. Mijn hart staat een moment stil. ‘Anna? Alice? Zijn jullie daar?’. Ik hoor de deur open en dicht gaan. ‘Mam, ik ben thuis’ zegt Anna. ‘Waar is Alice? Is ze er ook?’ vraag ik bezorgd. ‘Mam… Alice… Ik…’ stamelt ze. Ik weet wat ze wil zeggen maar ik verdring de gedachte. Dat is… Onmogelijk. Alice kan niet… Ik voel een arm om me heen. ‘Mama, Alice is vanmiddag overleden. In de fabriek, bij een ontploffing van de nieuwe machine’. Anna begint zachtjes te huilen, maar het wordt steeds harder. Ik barst ook in snikken uit. Lange, trillerige snikken. We blijven samen zo zitten totdat Bastiaan en Thomas thuis komen. Bastiaan slaat zijn hand voor zijn mond als hij het tafereel ziet. Thomas stamelt alleen maar ‘nee. Nee, dat kan niet’. Anna staat op. Ik hoor dat ze haar arm om de jongens heen slaat en ze het slechte nieuws vertelt.

Anna Als ik even later in bed lig staar ik ongelovig naar het plafond. Ik schud zachtjes mijn hoofd. Dit kan niet. Dit kán toch niet…?! Die nieuwe machine zou toch veiliger moeten zijn? Ik zou verdrietig moeten zijn, maar het enige wat ik voel is woede. Ik ben zo ontzettend kwaad op de baas. Hoe kan hij beweren dat dat ding veilig zou zijn. Hoe? Ik heb zin om die man te slaan. Of erger, hém in die machine te duwen…! Na nog een half uur draaien en woelen val ik eindelijk in slaap. 16

Ik heb een nachtmerrie. Ik ben aan het werk in de fabriek. Ik werk bij de nieuwe machine. Het apparaat heeft een gezicht. Het gezicht van mijn baas. Het gezicht roept de hele tijd: ‘ik ben veilig…! Ik zal jullie beschermen! Niets aan de hand…!’. En dan begint hij opeens hysterisch te lachen, totdat er alleen maar een fluitend geluid klinkt. En dan ontploft hij. Baden in het zweet word ik wakker. Wat een verschrikkelijke droom…! Ik zie de vertrouwde kamer die ik mijn huis noem en ik hoor zacht gesnurk uit de bedstee naast me. Ik laat me weer op mijn kussen vallen. Het is buiten nog pikkedonker, maar ik sta alvast op. Ik werk een piepklein stukje brood naar binnen. Ik trek mijn kleren aan en ga naar buiten. Ik zie hoe de buurt langzaam tot leven komt en de eerste arbeiders al onderweg zijn. Ik probeer de stank van al het afval te negeren en ik loop recht op mijn doel af. Ik zie Lottie bij de poort staan. Aan haar blik zie ik dat ze het al weet. Ze schudt haar hoofd. ‘Het is echt een rotvent’. Ik bal mijn vuisten. ‘Dit is niet normaal. We zijn gewoon een stelletje slaven. Dit moet anders…’. Opeens valt een man me bij ‘inderdaad…! Dit kan gewoon niet…! Dit is tegen alle menselijke behoeftes in…!’. Hij verheft zijn stem dramatisch: ‘wij willen minder uren en meer salaris…! Veiliger werk…! Er zijn al te veel ongelukken gebeurd… Vandaag zullen alle arbeiders staken, voor ons EIGEN belang, niet voor dat van de baas of de productie. De arbeiders aan het woord…!’. Ik kijk hem een beetje vreemd aan. Wat loopt die man te bazelen? Hoewel, staken is niet eens zo’n slecht idee… Een paar mensen kijken om. Ze beginnen goedkeurend te mompelen, en voor ik het weet is er een opgewonden sfeer van arbeiders die elkaar bijvallen en allerlei dingen door elkaar schreeuwen. De baas komt net de poort openen en kijkt verbaasd om zich heen. ‘Wat is hier aan de hand? Wat roepen jullie allemaal? We moeten aan het werk hoor’. De man die begon met schreeuwen neemt het woord: ‘wij staken!’. Ik vraag me af of ik ook staak. Blijkbaar, want de man klinkt heel standvastig. Een paar arbeiders knikken heftig. De baas lacht. ‘En dan? Geen geld, geen eten… Maar ja, jullie keuze. Tabee…!’. De man lijkt erg onder de indruk van zichzelf te zijn, maar de man laat zich niet van zijn stuk brengen. ‘U denkt dat wij dit ter plekke bedacht hebben, maar nee. Wij staken niet alleen. Vandaag zullen alle arbeiders staken. De glasfabriek, de steenkolenmijnen, de katoenfabrieken, ijzerfabrieken… Iedereen…! Het hele proletariaat zal staken…! Samen zullen wij net zo lang staken totdat onze arbeidsomstandigheden verbeteren…!’. Ik kijk de man verbaasd aan. Staking? Heb ik iets gemist? ‘Lottie…!’ sis ik. ‘Een staking?’. Lottie kijkt me met grote ogen aan. ‘Zeg niet dat je dit niet wist…’. Ik schud mijn hoofd, denkend aan alle keren dat ik het nieuws ergens heb gezien, maar ik kan het me niet herinneren. Hoe kan ik zoiets gemist hebben? En dat mag toch helemaal niet? ‘Ik dacht altijd dat staken bij wet verboden was…!’ zeg ik later tegen Lottie. ‘Ja, maar de regering praat vandaag over een nieuw recht, het stakingsrecht. Dan hebben we het wettelijk erkende recht om in opstand te komen.’ Het zonnetje schijnt door de zwarte rook. We lopen doelloos door de straat te zwerven vanwege de staking van vandaag.

Lottie en ik hebben besloten dat we vandaag een relaxdagje gaan houden. We zitten op een bankje en kijken naar alle mensen die om ons heen lopen als we een stem horen. ‘Lottie, Anna! Gaan jullie mee?’ roept een arbeider van een jaar of 16 naar ons. Ik ken hem wel, dat is Owen. Owen werkt pas een paar weken in de fabriek. Hij is na allerlei goede zorg in de kerk genezen van tuberculose en werkt nu in een fabriek in plaats van een steenkoolmijn. ‘Waarheen?’ zegt Lottie. ‘We gaan inbreken in het huis van de 17

baas. Hij is er toch niet, hij heeft zijn handen vol aan de staking’. Ik twijfel een beetje: ‘wat wil je stelen dan? Er valt daar toch niks te halen?’. ‘Nou’ protesteert Owen ‘we kunnen een verslagje maken voor een krant. Ik help mee bij de verspreiding van een arbeiderskrant en dit zou een mooi stuk zijn: “arbeiders leven in hokjes terwijl fabrieksbazen het goed hebben in reusachtige huizen met dikke tapijten en luxueuze bedden”. Dat zou een geweldige kop zijn’. Ik hoor een stemmetje in mijn hoofd: ‘doe het nou maar gewoon Je hebt altijd al wraak willen nemen op de baas…!’. Ik grijs. ‘Laten we gaan!’. Er is een klein groepje van ongeveer 10 man die meegaat op rooftocht. In een lawaaiige optocht trekken we naar het huis van de baas. We komen aan in Notting Hill en we zien de mensen veranderen van arme arbeiders naar deftige, rijke mensen. Opeens staan we stil voor een reusachtig huis. Het heeft een lange oprijlaan en een reusachtige voordeur van handgesneden hout. Er staat een groot hek omheen en een grote poort bewaakt de ingang. ‘Hoe gaan we hier binnen komen?’ vraag ik aan Owen. Hij kijkt me even aan en zet dan één van zijn voeten op de poort. Behendig klimt hij over het hek heen en met een zacht plofje beland hij aan de andere kant. ‘Zo misschien!’ grijnst hij. De andere mensen vlogen zijn voorbeeld en betreden het vijandige terrein. Als even later ook Lottie en ik over het hek geklommen zijn gaan we naar de voordeur. Owen voelt er even aan en concludeert dan dat hij op slot zit. Mijn oog valt op een groot raam en een stapel stenen. ‘Hé jongens…! Misschien kunnen we…’. Lottie kijkt goedkeurend aan. Ik pak een steen op en gooi hem met al mijn kracht door het raam. Met luid gerinkel vliegt de steen door het raam. Onder luid gejoel drommen we naar binnen. We kijken even om ons heen ik de chique woonkamer. Dure schilderijen, comfortabele banken en een immense open haard sieren de kamer. Even is het stil en dan storten we ons op de dure meubelen en slopen wat we kunnen. Ik hoor gescheur van de stof van de bank en ik hoor een harde bonk van de hamer die neerkomt op de open haard. Ik begin schilderijen aan flarden te scheuren en breek de lijsten in stukken. Na een korte vijf minuten is de woonkamer onherkenbaar veranderd. We verplaatsen ons luid joelend door het huis, slopen alles wat los en vast zit. Uiteindelijk komen we in de slaapkamer. We maken ons klaar om ook deze kamer te slopen als mijn oog op een soort van handvat in de muur valt. Ik loop er naar toe en trek er proberend aan. Er komt een soort van kastje tevoorschijn waar een klein stapeltje papieren in ligt. Ik pak het bovenste papiertje op en kijk wat er op staat. Het lijkt op een soort van identiteitsbewijs. Ik laat mijn ogen over de tekst glijden. Naam: Jaap Boterkoper Boterkoper? Ik heet ook Boterkoper! Ik lees door. Het is vast toeval. Leeftijd: 41 Woonplaats: London Burgerlijke staat: Gescheiden Kinderen: Twee, Anna en Alice Boterkoper. Ik heb mijn vader gevonden. Mijn vader, mijn vermiste vader die op mijn tweede is vertrokken is al die tijd mijn baas geweest….

18

Valentijnsactie 2015 Het is alweer een poosje geleden, maar het is onze eerste gelegenheid om over de Valentijnsactie kunnen schrijven. Op 14 februari was het Valentijnsdag. En op deze dag mogen de rode rozen natuurlijk niet ontbreken. De school was rood-wit-roze, vol stickers en ballonnen. Ook dit jaar is onze Valentijnsactie succesvol verlopen. Wij hebben meer dan 200 bestellingen ontvangen. Leerlingen die een roosje kochten voor de leraren die ze lief hebben, liefdes de werden openbaard via een kaartje aan rozen. Maar ook vriendinnen die niet vergaten elkaar te bedanken voor de waardevolle vriendschappen. Onze dank gaat uit naar Combi Plant te Bemmel voor de mooie rode rozen en zeker voor de moeite! Ook dank ik mijn medeleerlingen die hebben geholpen aan de Valentijnsactie. Van het opnemen van de bestellingen, het vastbinden van de kaarten tot het uitdelen van de rozen.

Een liefdevolle vakantie toegewenst! 19

chappij

& Maats ie m o n o c E g a d ze u e Profielk rts

otaa 22-01-2015 Eline Gro

n er het starten van ee ov ge lle co or ho n ee De dag begon met de aspecten kwamen en ill ch rs Ve d. an nl en of buite onderneming in binn n van jouw bedrijf? gi be t he j bi l ro n ee en spelen aan bod. Welke facett de omgeving is er in r aa W ? kt aa m st or dat je win Hoe zorg je er nou vo uct? vraag naar jouw prod e e aan een module. W w en nn go be as w n afgelope Toen het hoorcollege en. De n marketingplan mak ee en en ht ric op ijf moesten een bedr otie) kwamen stuk om pr en ts aa pl t, uc rijs, prod zogeheten ‘’vier P’s’’(p logo dat bij het door n ee je rp ie tw on n tweetalle voor stuk aan bod. In paste. jou bedachte bedrijf hting over het vak lic or vo en al sm Ro r n menee t Hierna kregen we va maakt dat je veel inze ge ijk el id du d er w Er isatie. in Management & Organ t heel moeilijk krijgen he je ga , et ni t di je vak. Doe moet tonen voor dit het vak Economie en en ss tu en ill ch rs ve zijn nou de et. de bovenbouw. Wat dit vak wil kiezen of ni ik of d el be er ld he n t het M&O? Ik heb nu ee er drie vrijwilligers ui en am kw e ati is an rg Na Management & O ep en studierichting. ro be n hu er ov n ve entatie ge bedrijfsleven een pres t beroep advocaat. Ze he er ov n le el rt ve n mevrouw Allereerst kwam er ee aster en wat voor m je or vo es ati lis ia chillende spec nen. vertelde over de vers ed te kunnen beoefe go k va t di om jn zi t reis over eigenschappen er ve nk gaf een presentatie ba bo Ra de n va r eu rect Angelino Martens, di aron Lacroix vertelde Sh e. ch an br jn zi en binn zijn werk en beroepen ie ‘’bedrijfskunde’’. ud st de er ov id re eb uitg

20

De dag werd afge sloten met presen taties van de door ‘’bedrijven’’. In de leerlingen bedach jury zaten Ramon te a Lacroix en Angelin tweetal met het b o Martens. Het este idee, won ee n m o b ie le o plader. Na de borr een hapje en een el met drankje, vertrok ie dereen weer naar huis.

21

Profielkeuzedag Natuur & Techniek 21-01-2015 De dag begon met een hoorcollege over de ontwikkelingen binnen de lucht- en ruimtevaarttechniek. Er kwamen verschillende studenten van de Technische Universiteit Delft. We werden voorgesteld aan de studenten en toen kregen we een korte presentatie over bepaalde onderwerpen die de studenten op de universiteit hanteren. Er werden een paar onderwerpen besproken in de presentatie. Een van de onderwerpen ging over een onderzoek waar een aantal universiteiten uit verschillende landen zich mee bezig houden. Het tweede onderwerp wat in de diapresentatie werd behandelt ging over ruimtesatellieten. Er werd kort verteld waar je je zoal mee bezig kan houden als je een student bent op de Technische Universiteit in Delft. Het derde onderwerp ging over een project waar twee van de aanwezige student zich nu mee bezig houden. Na de presentatie kregen we een module om kennis te maken met het vak Informatica in de bovenbouw. We leerden heel snel via een programma een rekenmachine te maken waarmee je alle tafels kon opzoeken. Het was een korte introductie en er werd kort verteld wat we zoal in de bovenbouw gaan doen en wat je er van kan verwachten. Er werd duidelijk gemaakt bij alle modules dat je echt interesse moet hebben in de verschillende vakken die je krijgt bij het profiel dat je kiest. Dit geld eveneens ook voor de vakken die je in je profiel gaat kiezen. Daarna kregen we twee uur lang een module waarbij we een standaard vliegtuig moesten bouwen en daarna dat vliegtuig moesten verbeteren aan de hand van een kleine inlichting wat betreft het onderwerp ‘’Krachten’’. Het interessante aan deze module was dat je leerde om de theorie in praktijk te brengen. Het vliegtuigje dat je verbeterde testte je voortdurend zodat je duidelijk een beeld kreeg wat de

22

Interaction Designer, dit was het beroep van de mevrouw die ons de volgende module ging geven. Er was geen duidelijk beeld over dit beroep. Er werd een diapresentatie gegeven over dit beroep met voorbeelden die ze uit eigen ervaring had opgedaan. Er was duidelijk te zien dat Natuur en Techniek een zeer breed profiel is en dat je er ongeveer alle kanten mee op kan. Na de module over Interaction Designer kregen we een module over Elektro Techniek. Deze module was zeer interessant omdat Elektro Techniek ook weer een zeer brede studie is. Je kan je na deze studie specialiseren en veel verschillende kanten op kan gaan. Er werden voorbeelden gegeven die duidelijk maakte dat je beroep kiezen later best moeilijk is. Het moet duidelijk zijn wat je kan doen na je studie en wat je echt boeit, wat je interesse heeft. Na deze module kregen we onze laatste module. Deze ging over Risk assessment Sciences. Het ging voornamelijk over Scheikunde en over toxicoloog zijn. Het was een zeer interessante module en het is goed duidelijk geworden wat voor een kanten je allemaal op kan gaan met het profiel Natuur en Techniek.

Sarah Teunissen VG3

23

Het gerikketik van het meisje op de maan De rand van het plateau gaat aan Fahra voorbij. In de diepte duikt ze, met haar zo wit als sneeuw. Drie keer tikt haar hart als moedersklokje op de keukendeur in enkele secondes. Haar spieren zijn verstijfd in een eeuwig reiken naar moederliefde, haar mond open in een eeuwige schreeuw. Haar haar gloeit als een echte ster en even kan ze haar plaats in de nachtblauwe hemelboog zien. De lucht perst zich uit haar longen. Een klap tegen de onderkant van het plateau vanaf de top van de ballon zou niet pijnlijker geweest kunnen zijn. Haar been schiet net niet uit de kom. Het scheelt echter niet veel. De helling waarin het luchtgevaarte hangt is ongelofelijk, toch blijft hij drijven op de grijze zee. Raktim trekt haar op, pakt haar hand en ondanks de hel die weerspiegelt in hun ogen vult de hemel hun hart. Beiden scheiden zich voordat de drukpunten beginnen te gloeien, voordat de groene vlekken haar overnemen. Het meisje met de winter in haar haar en de jongen met de regenboog in zijn hart. Haar ogen grijpen de zijne, beteugelen de woeste hengsten die in hem huizen en dwingen ze te luisteren naar het lied dat haar vult.

Zijn gedachten dwalen over haar haar en het drogbeeld dat zich luttele seconden geleden aan hem toonde. Een paar gloeiende ogen heeft hem door het wolkendek aangestaard, woest, hongerig, de tanden ontbloot. Raktim houdt haar nog even vast, hij moet haar nog even vasthouden, hoewel hij weet dat de pest hem zal doen knielen als Fahra niet uit zijn greep verdwijnt. Raktim ademt haar zoete geur in, die van het houtvuur op een koude nacht, wat al een hele verbetering is in vergelijking met Lady Darshan die meer de odeur van rottende lijken heeft. Fahra’s vingertoppen trillen tegen zijn sleutelbeen. Nog in shock van haar zeldzame uitzicht op de mist, snelt zij in gedachten verzonken naar Lady Darshan, de dame die was flauwgevallen bij de aanblik van Fahra’s val.

Fahra grijpt naar één van de voedselpakketjes en rukt het open. Ze hebben er tientallen mee voor de volkeren verre van hier. Ze zijn bedoeld voor de hongerige kindjes, hun eenzame moeders, verloren vaders en gesneuvelde strijders tegen een wereld die hen niets gunt. 24

Fahra ontdoet een fles van zijn kurk en keilt de inhoud over Lady Darshans gezicht. De schrik had haar voor een tweede maal de adem ontnomen en heeft zijn vingers al om haar hart gekruld voor de laatste ronde. Lady Darshan ontwaakt licht als de wind aan de touwen trekt en de edele dame half over de rand gooit. ‘Als ik dit ding eindelijk geland heb, zal ik echt opzoek moeten naar een reling voor Cheamera’ lacht Raktim in zichzelf. De razende ogen van Fahra snijden door zijn lach. Lady Darshan ligt plat op haar buik op het platform, de trillingen trekken door haar huid als waterdruppels in een plas en haar hart beantwoordt het ritme begerig.

Een ranke flits snijdt het wolkendek open en dondert het geluid van honderden stampende olifanten op hen neer. Het kreunende schip en de dampende natte geur van de regen maakt dat Lady Darshan te abrupt omhoog probeert te komen uit haar liggende positie. Een rilling trekt over de drie ruggen nu ze hoger en hoger komen, toch is Fahra de enige die haar armen om zich heen slaat tegen de kou. De handen van de Lady trekken wit weg en druppen van parelmoer regenwater. Glazige ogen staren omhoog naar de losgerukte stuk pakpapier van de voedselpakketen en een briefje dat bij ieder pakket geleverd wordt. “Namens heerser Patil is u dit rantsoen aangeboden. Weet dat wij het waren die u van voedsel en comfort voorzien. Lang leve onze leider Patil; opdat hij lang zal leiden en de oorlog zal beëindigen” Lady wist al net zo goed als Raktim dat hun onverschrokken leider allerminst gaf om zijn volk, noch om het beëindigen van de oorlog. De strijd bleef voortduren tussen de ingeënte delen van de bevolking en de zieken die vochten om een plekje aan de binnenkant van “De Kooi” waar de gezonden leefden en in vrede konden genieten van organisch geproduceerd voedsel, helder en gereinigd kraanwater en huizen die niet op instorten stonden. Binnendringen in de Kooi was schier onmogelijk, toch was het Raktin gelukt met zijn geliefde Cheamera, door het te camoufleren als koetsiersschip voor een der rijkere uit de buitengebieden. De beterbedeelden die nog familieleden hadden in de buitengebieden stuurden er nog wel eens koetsiersschepen op uit om hen die de Kooi niet hadden bereikt bij de uitbreken van de pest op te 25

halen. Het bleek een verduveld lastige klus. Een lange zilveren naald steekt door de wolken alsof hij de luchtballon volledig wil insluiten. De naald houdt echter stand en wordt achtervolgt door een gigantisch mechanisch schip ter grote van wel drie flats op elkaar. Het lijkt op drie-op-een-rij als meerdere reeksen patrijspoortjes uit de mist opdoemen. ‘HEY!’ krijst iemand door de storm heen vanaf het enorme schip. Fahra’s hartje vult zich met bloemen, fleurige hoop die niet meer is weg te denken uit de voorbij flikkerende herinneringen aan stabiliteit. De luchtballon zwiept en zwiept, waardoor het Raktim niet lukt om het roer te verlaten. Hij heeft al zijn kracht nodig om het recht te houden. Hij leunt met zijn volle gewicht tegen de wind in en staart angstig naar zijn geliefde ballon. De echo van een stem van een officier trilt na in zijn gedachten. De bibberende handen die hij had toen die man met zijn tong scherp als scheermesjes en zijn gestalte groter dan een sabeltandtijger zich over hem heen boog en zijn stem liet bulderen, harder dan de storm waarin Raktim nu in zit.

Een gespierde officier met donker dennenbruin haar en een haviksneus. Een harde stem die veel maskeerde, maar niet de overblijfselen van poliep. Een stem die nu door de wolken dondert en bliksem noch nacht angstaanjagend doen voorkomen. Een touw vliegt door de lucht. Het had net zo goed een gouden naaidraad kunnen zijn, want het dunne touw wapperde in de wind als een vlieger zonder vlag. ‘GRIJP HET DING, WIL JE!’

Raktim kan het roer niet verlaten. Hij is bang dat het enige wat er zal gebeuren is dat zijn geliefde Cheamera wegvliegt als hij haar loslaat en nog banger dat zijn oude onderdrukker hem herkent. Fahra komt niet los uit Lady Darshan grip. Het schip zwiept weg, verdwijnt in de wolken en alleen de echo van Raktims nachtmerries blijven over in de inslag van de bliksem.

Eva - Einde deel 2 26

Noorwegen en Zweden, 1905

Tekst & tekeningen: Roos in’t Velt

Van 1814 tot 1905 hoorde Noorwegen bij Zweden. In juni 1905 wilde Noorwegen onafhankelijk worden van Zweden. Met succes, want in oktober wordt Noorwegen onafhankelijk verklaard. Dit is een bijzondere 28 gebeurtenis, want dit is een van de laatste keren dat een land geweldloos uiteenvalt.