Bad Boy Uli
IK WAS EEN
HELLS ANGEL
Voorwoord
Ik heet Bad Boy Uli. Ooit was ik vicepresident binnen de beruchtste motorclub ter wereld. Ik was een Hells Angel. Ik ga u mijn levensverhaal vertellen: een geschiedenis vol geweld, drugs, afpersing en leugens. Big Business is het enige wat telt in deze omgeving. Bij de beschrijving van de Hells Angels laat ik de door zo velen verheerlijkte geschiedenis van de club – de mythe van de easy riders – opzettelijk achterwege, want de realiteit van nu heeft niets meer te maken met vroeger en ook niets meer met wat vandaag de dag nog altijd als romantisch beeld naar buiten wordt gebracht. De Hells Angels zijn geen officiële vereniging, genootschap of bedrijf. Ze vormen alleen maar een verbond tussen personen met dezelfde belangen en dezelfde levensinstelling. Die belangen zijn vooral materieel. Over de hele wereld houden Hells Angels zich bezig met drugs-, wapen- en mensenhandel. Anderen laten prostituees voor zich werken. Zo verdienen ze hun geld. Niet zelden gaan ze daarbij over lijken. De Hells Angels zijn op 17 maart 1948 opgericht in San Bernardino in Californië. Van daaruit heeft de club zich steeds verder verspreid. Nadat de Verenigde Staten veroverd waren, volgden Nieuw-Zeeland, Engeland, Zwitserland, Australië, Nederland, Denemarken, Frankrijk, Brazilië, Zuid-Afrika, Liechtenstein en Spanje. Dat was nog maar het begin. 9
Indertijd maakte men graag gebruik van de Hells Angels als ordebewakers, zoals in 1969 bij het concert van de Rolling Stones op de racebaan van Altamont. Tijdens dit optreden kwam het voor het podium tot een vechtpartij waarbij een bewaker een concertbezoeker neerstak. De Hells Angel rechtvaardigde zijn daad met de bewering dat de jongen een pistool op het podium richtte. Dat is echter nooit bewezen. De dader werd aangeklaagd voor doodslag, maar zou volgens het slotoordeel uit noodweer hebben gehandeld. Na deze gebeurtenis kwamen de Hells Angels steeds meer onder vuur te liggen, maar toch werd de club steeds groter. Een jaar later werd in Zürich het eerste Europese chapter opgericht. Nog weer drie jaar later kwam in Hamburg een Duitse afdeling van de grond. Begin 2010 waren er over de hele wereld bijna driehonderd chapters. De clubleiding is in handen van de Amerikanen. Met name in die van Sonny Barger, medeoprichter van de club. Als hij iets zegt, luistert iedereen. Alle afdelingen over de hele wereld hebben dezelfde rechten en volgen de World-Rules, het reglement van de Hells Angels. De clubleden beschouwen die als hun heilige graal. Buitenstaanders mogen deze regels niet inzien. De oorspronkelijke grondgedachte van de club was: één voor allen, allen voor één. Eerlijkheid, loyaliteit en oprechtheid staan daarbij op de eerste plaats. In dit boek worden de World-Rules voor de eerste keer geopenbaard. Hells Angels zullen naar aanleiding daarvan hun loopjongens op me afsturen en alles in het werk stellen om me voorgoed het zwijgen op te leggen. Het zij zo. Ik zie wel wat er gebeurt. Binnen de club heb ik veel meegemaakt. Daardoor weet ik precies hoe het eraan toegaat. Vanuit mijn huidige positie kan ik echter weinig concreets over de Amerikaanse Hells Angels zeggen en daarom zal ik dat dan ook niet doen. Dat ligt heel anders bij de Duitse chapters. Wat mij betreft 10
hoort het overgrote deel van de leden van Hells Angels Germany niet thuis bij deze club omdat ze slechts hun eigen belangen nastreven, alleen maar van de club gebruikmaken om de eigen zaakjes te regelen en met alle middelen het reglement omzeilen. In de andere landen houden de leden zich in principe wel aan de diepverankerde grondgedachte van eerst de club, daarna de brothers en pas daarna het individu. In Denemarken bijvoorbeeld komen alle verdiensten die voortvloeien uit de zakelijke activiteiten van het chapter en van de afzonderlijke leden in een gezamenlijke kas terecht, waarna die inkomsten naar rato onder de members en prospects worden verdeeld. Zo profiteert iedereen mee. In Duitsland gaat dit meestal precies omgekeerd. De leden daar hebben vooral zakelijke belangen in het prostitutiemilieu, wat samengaat met activiteiten als het aftroggelen van beschermingsgeld, drugs- en wapenhandel. Maar ook het portierswezen bevindt zich grotendeels in handen van clubleden. Het grootste probleem van de Duitse Hells Angels is in mijn ogen dat veel leden alleen maar zo veel mogelijk geld in eigen zak willen steken. Te weinig inkomsten worden eerlijk onder elkaar verdeeld. De een bedriegt de ander. Leden zijn vaak op nietsontziende wijze bezig hun macht uit te breiden en de hegemonie binnen de club naar zich toe te trekken. Duitsland telt ongeveer veertig afdelingen. In de vs zijn dat er bijna zeventig, waarbij wel in acht moet worden genomen dat de vs nagenoeg 27 keer zo groot zijn. De verklaring daarvoor is dat in Duitsland leden min of meer willekeurig gerekruteerd worden waardoor de chapters als paddenstoelen uit de grond schieten. Het beste voorbeeld daarvan is de afdeling Hannover, waarvan de president het prototype is van de Hells Angel die afscheid heeft genomen van de oude idealen. Toen ik nog lid was, heeft hij zelfs pogingen ondernomen de functie van ‘president Duitsland’ in te voeren, natuurlijk met de bedoeling die zelf te gaan bekleden. De functie van nationaal pre11
sident bestaat echter niet bij de Hells Angels. Sommigen van zijn members hebben niet eens een rijbewijs, laat staan een motor. Ze kunnen ook geen maat houden. Eind 2007 had dit chapter al bijna net zo veel leden als de New Yorkse afdeling, die indertijd de grootste was. Naar mijn weten heeft Hannover er nu zelfs meer dan New York. Zelf heb ik het chapter Kassel opgericht, waarin ik acht jaar lang de functie van vicepresident vervulde. Uit luiheid heb ik nooit president willen worden, want die positie houdt in dat je regelmatig de pers en de smerissen te woord moet staan. Voor mij was het clubleven vooral een groot avontuur. Ik had voor alles tijd en geld en vermaakte me uitstekend. Als er iets gebeurde, was ik altijd van de partij. Ik heb geen spijt van deze periode. Ik heb me altijd loyaal opgesteld ten opzichte van de club en stond voor honderd procent achter zijn werkelijke idealen. Ik heb mijn mening nooit onder stoelen of banken gestoken en achtte het welzijn van anderen belangrijker dan dat van mezelf, waarbij de club steeds op de eerste plaats kwam. Maar nu word ik opgejaagd door degenen die ooit mijn brothers waren. Ze hebben twee Russen ingehuurd die mij moeten omleggen. De smerissen weten ervan: ze hebben zelf gehoord dat de moordenaars de opdracht kregen. Maar al meer dan tweeënhalf jaar lang slaagt justitie er niet in de verantwoordelijken hiervoor in te rekenen. Op de achterliggende reden daarvoor kom ik nog terug. Door dit boek maakt u kennis met een wereld die u vermoedelijk totaal onbekend is, met een wereld die in het teken staat van geweld, seks en drugs. Nooit eerder werd buitenstaanders zo’n onverbloemde inkijk in de activiteiten van de Hells Angels vergund. De vraag naar de reden van dit boek is niet eenvoudig te beantwoorden. Te veel factoren spelen daarbij een rol. Ik heb nu een andere kijk op de dingen dan vroeger. Het schrijven van dit boek is mij ook ingegeven door het bedrog en de complotten 12
van sommige members. Doorslaggevend is echter het feit dat ze mijn zus en mij willen vermoorden. Mijn hele leven ben ik loyaal geweest tegenover anderen, gaf ik hun gelegenheid zich te verantwoorden en hoorde ik hen aan voordat ik een oordeel uitsprak. Ik daarentegen ben door een complot terzijde geschoven en uit de club gezet. Ik heb nooit de gelegenheid gekregen mezelf te verdedigen. Nu kan me dat niets meer schelen. Ik besef dat ik niemand kan vertrouwen, zelfs de Duitse justitie niet. Ik weet echter ook dat ik voor sommigen binnen de club een groot gevaar beteken. Beste lezer, maakt u het zich gemakkelijk. Ik wens u veel verbazing, nieuwe inzichten in een subcultuur, een aangename tijdspassering en vanzelfsprekend ook enig vermaak toe. Maar lees alstublieft kritisch en vorm uw eigen mening over dit wereldje. En vergeef mij mijn vaak zo ruwe taalgebruik en schokkende verhalen. Ik wil u nu eenmaal de werkelijkheid laten zien. Als u meer wilt weten over het milieu van de Hells Angels of wanneer u hulp nodig hebt om deze club te kunnen verlaten, raadpleeg dan www.badboyuli.de. Uw Bad Boy Uli
13
Witte stranden
Ik bevind me tussen twintig motorframes, allemaal afgezaagd bij het balhoofd. Naast me op de grond liggen hamers, schroevendraaiers en een lasapparaat. Op de houten tafel in de hoek liggen doorzichtige plastic zakjes. In de enkele millimeters diepe naden van het tafeloppervlak heeft zich wit poeder verzameld. Op de grond liggen ook een stuk of vijf patroonhulzen. Aan de wanden hangen kentekenplaten, posters, clubfoto’s en foto’s van feestjes. De koelkast aan de andere kant van de ruimte bromt zachtjes. De hitte stijgt me naar het hoofd. Ik draai een sjekkie, bepaald niet de eerste die dag. Ik kan de hitte niet meer aan. In Duitsland begint de lente, maar hier is het zelf ’s nachts nog 28 graden. Ik zoek in mijn zakken naar mijn aansteker. Het sjekkie brandt. Ik neem een trekje, en nog een. De blauwgrijze rook zweeft langzaam naar het plafond. Ik ben volmaakt tevreden met de wereld en mezelf. Het is de eerste keer dat ik in dit tropische paradijs op vakantie ben. Een lokale motorscene is er niet. Daarvoor wonen er te weinig mensen. Sinds een tijdje woont hier ook een aantal brothers. Die willen altijd en overal handelen. Hier doen ze uitstekende zaken met cocaïne. Wiet en hasj lopen een stuk minder. De voor de verkoop bestemde cocaïne wordt als worstjes verpakt en vervolgens verborgen in de motorframes. In deze werkplaats worden de frames 17
open gezaagd en in elk daarvan gaat twee, drie kilo zuivere cocaïne. Daarvan wordt uiteindelijk negen kilo aan porties cocaïne gemaakt. Eén frame is goed voor negenduizend porties met een totale verkoopwaarde van 270.000 dollar. Ik blijf twaalf dagen in dit hemelse oord. Hoewel ik zelf niet snuif, vind ik het er geweldig. De zon en de zee, het strand en de vrouwen: het is allemaal een droom. Bijna elke avond gaan we op pad. Mijn brothers halen me dan met een speedboot op uit mijn vijfsterrenhotel en laten me de omgeving zien. We varen over de turquoise zee en leggen aan bij parelwitte stranden waar geen toeristen te bekennen zijn. Alleen wij: forsgebouwde mannen met een vestje aan en daarbij nog enkele grieten in een strakke bikini. Bier, cola en zon. Feestjes met dansmuziek. De meiden beginnen ongelooflijk te dansen: nagenoeg onverbloemde seks op muziek. Het is met één woord geweldig. Vier dagen voor vertrek rij ik rond op de Harley die mijn brothers voor het hotel hebben geparkeerd. Ik ben onderweg naar het clubhuis. Mijn vestje fladdert in de wind en ik zit wat voor me uit te staren. Achter me toetert een auto minstens drie keer. Ik kijk in mijn spiegel, zie een jeep en maak plaats. De wegen hier zijn niet erg breed. De jeep haalt mij in. Aan het stuur zit een vrouw in bikini met een chocoladekleurige huid, blonde krulharen en parelwitte tanden. Ze lacht naar me. Ik ben helemaal van slag: wat een stuk! In gedachten verzonken let ik niet meer op de weg en ik vlieg bijna tegen een palmboom op. Een kwartiertje later, als ik weer bij mijn positieven ben, kom ik bij het clubhuis aan. Mijn brothers hebben een feestje georganiseerd. Langzaam maar zeker dagen er steeds meer bezoekers op. Muziek dreunt uit de boxen. Iedereen vermaakt zich uitstekend. Ze dansen, roken joints, drinken bier en cocktails. Er gaat een spiegel cocaïne rond. Als ik goed naar de spiegel kijk, zie ik dat hij van onderen wordt verwarmd, wat ik nog niet eerder heb gezien. Mijn brothers leggen uit dat de Nederlanders dit bedacht en gemaakt 18
hebben. Door de hoge luchtvochtigheid klontert de cocaïne samen, en om dat tegen te gaan wordt de spiegel verwarmd. De plafondventilatoren knarsen zachtjes bij elke omwenteling. Ik heb het warm, ga naar buiten en neem plaats op de leren bank voor het clubhuis. Frisse lucht en stilte. Ik zit nog geen twee minuten als de jeep het terrein op komt en tien meter naast mij stopt. Zij zit aan het stuur, met naast en achter haar nog drie grieten. Zonder de portieren te openen springen ze uit de auto. Ik heb alleen maar oog voor die ene met de prachtige benen en het mooie gezicht als van een schilderij. Ze draagt een dunne jurk en in haar haar steekt een blauwe bloem. Ik ben helemaal weg van haar. Als de meiden het clubhuis binnenlopen, geeft ze me een knipoog. Ik vraag een brother wie die blonde griet met die krulharen en parelwitte tanden is. Hij kijkt me glimlachend aan, zegt dat zij een goede bekende is, een Zweedse met Caribisch bloed. Ik ga weer dansen. De sfeer is fantastisch. Ik word aangesproken door brothers die willen weten waar ik woon in Duitsland en waarmee ik me zoal bezighoud. Ik moet hun mijn tatoeages op mijn armen, in mijn nek en op mijn kuit laten zien. Ze zijn onder de indruk, aangezien ze weten wat de tatoeages betekenen. Zo mag alleen iemand die minstens vijf jaar clublid is de deadheads dragen die op mijn handen zijn getatoeëerd. Plotseling staat de blonde vrouw voor me. Melina heet ze. In het Engels vraagt ze of ik met haar wil dansen. Natuurlijk wil ik dat! We leven ons helemaal uit in een merengue. Iedereen kijkt toe, juicht en klapt. Na een tijdje loop ik naar buiten voor wat frisse lucht. Ik ga zitten en kijk naar de sterren. De hemel is schitterend: hele sterrenbeelden laten zich zien. Het is onbeschrijflijk mooi. Vijf minuten later komt ook Melina naar buiten. Ze gaat naast me op de leuning zitten. Ze heeft twee drankjes bij zich, waarvan ze mij er een in handen drukt. Onze lippen raken elkaar. Heel even ben ik compleet verrast. We drinken, roken en 19
lachen. Tijdens ons gesprek slaat ze haar benen over elkaar. Even later begint ze mijn nek te masseren. Ze pakt mijn rechterhand, bestudeert hem en zegt: ‘Ik heb nog nooit een man met zulke grote handen gezien.’ Ze legt mijn hand op haar bovenbeen. Ik streel haar. Langzaam, al rondjes draaiend, beweeg ik mijn vingers tot onder haar witte jurkje. Ik tast verder omhoog. Ze draagt geen slipje. We zoenen hartstochtelijk. We besluiten naar haar huis te gaan. Ik start de Harley. Ze springt achterop en wijst me de weg. Halverwege vraagt ze me of ik even wil stoppen. Ze wil de zee in, even zwemmen. Ik zet de motor tegen een palmboom en zie hoe ze met jurkje en al het water in loopt. Ik ga in het zand zitten, steek een sigaret op en kijk toe hoe ze aan het poedelen is. Ze is jong, mooi en puur. Als ze uit het water komt, kleeft haar jurk als een tweede huid aan haar lijf. Haar tepels boren zich door de dunne, nauwelijks zichtbare stof heen. Ze gaat in kleermakerszit voor me zitten, leunt achteruit op haar gestrekte armen en vraagt ronduit: ‘Wil je met me neuken?’ Ik zeg niets, grijns alleen maar… We roken en rijden daarna naar haar huis, wat een ritje van twintig minuten is. Melina woont in een huisje vlak bij zee. Ik zet de Harley voor haar garage neer. Ze heeft een mooi huis met een grote woonkamer en een badkamer met douche en bad. Midden in de slaapkamer staat een groot bed van bamboe met een wit net eroverheen. Ze zet muziek op en haalt iets te drinken voor ons. Daarna trekt ze me mee naar de badkamer en zet de douche aan. Ik kan nog net mijn vestje uittrekken… Ze zeept me in en drukt haar borsten tegen mijn lijf. Ik neem haar borsten in mijn mond, draai met mijn tong kringetjes om haar tepels en leg mijn handen om haar billen. Ze trekt me mee naar het bed. Ik moet op mijn rug gaan liggen. Ze gaat met haar benen wijd op me zitten met haar poes bij mijn gezicht. Met haar kleine handen trekt ze haar schaamlippen uiteen en begint te masturberen. Ze beeft en kreunt hevig en schreeuwt van genot. Ik voel de druppels van haar opwinding op mijn voorhoofd. 20
We gaan de hele nacht door. Staand, liggend, in bad, overal. De laatste drie dagen van mijn vakantie breng ik in haar gezelschap door. Mijn brothers zie ik niet meer. Vreemd eigenlijk, omdat een brother die te gast is altijd van zijn hotel naar het vliegveld wordt gebracht. Maar niemand had het mij aangeboden en ik wilde er ook niet om vragen. Ze zullen wel een belangrijke zakelijke afspraak hebben, is het enige wat ik op dat moment denk. Nu weet ik echter dat ik er toen al uit lag. Mijn chapter in Kassel had mij in mijn afwezigheid uit de club gegooid en dat achter mijn rug om laten weten in een e-mail aan alle chapters. Zelfs aan de andere kant van de wereld was men ervan op de hoogte. Alleen ik niet.
21
Out!
Op de dag van mijn vertrek neem ik een taxi naar het vliegveld. Het vliegtuig brengt mij naar Amsterdam, waar een huurauto voor mij hoort klaar te staan. Maar het verhuurbedrijf vertelt dat er geen voor mij gereserveerd is. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik maak me er echter verder niet druk over en koop een kaartje voor de trein. Ik moet drie keer overstappen, en dat met al mijn bagage. Wanneer ik aankom op het centraal station van Kassel ben ik helemaal kapot. Ik kan mijn ogen bijna niet meer openhouden en krijg het ene been nauwelijks meer voor het andere. Ik neem weer een taxi, eerst naar de supermarkt en daarna naar huis. Ik kan alleen nog maar aan een sigaret denken. Ik open een pakje, grijp een aansteker en laat mij op bed vallen. Er wordt op mijn deur geklopt. Ik heb al jaren geen bel meer omdat ik daar helemaal gek van werd. Ik sleep mij naar de deur. In de hal staan brothers: zes members en een prospect, allemaal van mijn chapter in Kassel. Ik ben de vicepresident van het chapter dat ik eind 1999 heb opgericht. Zonder enige begroeting lopen ze naar binnen. Ik ben perplex en vraag wat er aan de hand is. Ze zeggen niets. Ik heb geen idee wat ze van me willen. De stemming is vijandig. Niemand draagt zijn vestje. Ze hebben allemaal zwarte bomberjacks aan met daaronder een kogelvrij vest. In hun handen 23
houden ze blauwe vuilniszakken. Ze lopen door mijn woning en verzamelen allerlei spullen: shirts, truien, jasjes, foto’s, prullaria en al mijn clubspullen. Op het laatst worden ze hebberig en pakken ze ook de sleutel van mijn Harley. Wanneer vijf van hen druk bezig zijn met het doorzoeken van mijn eigendommen richt ik me tot Joe, een normale member die geen bijzondere functie binnen ons chapter heeft. Ik grijp hem bij zijn jas op het moment dat hij naast me staat en trek hem mee de badkamer in. Ik wil eindelijk wel eens weten wat er aan de hand is. Maar voordat hij iets kan zeggen, staat Jack al in de deuropening. Hij leunt tegen de sponning met een revolver in zijn broek gestoken en mompelt iets over een gewapende overval. Ik zou samen met een kennis twee Russen hebben overvallen waarbij ik dertig kilo cocaïne heb buitgemaakt. Men zegt dat ik daarna buiten de club om de waar achterover heb gedrukt. Ik vraag wie die onzin bij elkaar heeft verzonnen en wil dat we er direct met zijn allen op uit gaan om de zaak op te helderen. Dat willen ze echter niet. Pas later begrijp ik waarom. Na een kwartier zijn ze klaar en ze verlaten mijn huis. In de hal zegt er een: ‘Dat was het dan voor jou, Uli. Out.’ Ik sta in mijn deuropening met alleen een boxershort aan. De rest hebben mijn brothers meegenomen. Mijn leren vest met de clubemblemen en de goudkleurige deadheads, mijn shirt met het logo: alles hebben ze meegenomen. Ik ben verbijsterd, ga mijn huis weer binnen, doe de deur dicht en ga op bed zitten. Ik ben te moe om na te kunnen denken over wat er is gebeurd. Na een uitputtende reis van 36 uur kan ik mijn ogen niet meer openhouden. Ik los dit zaakje morgen wel op. Er hangt een vieze lucht in huis en boven de vuilnisemmer cirkelen vliegjes. Ik ben vergeten de zak te verwisselen voordat ik op vakantie ging. Ik loop naar de koelkast, haal er een pak melk uit en zet hem voor een flinke slok aan mijn mond. De melk is zuur. Ik spuug alles uit in de spoelbak en pak 24
een biertje. Eén slok en de fles is halfleeg. Ik draai een sjekkie. Ik heb bijna geen kracht meer in mijn duimen en kan nauwelijks nog draaien. Na vier trekjes val ik in slaap. Wanneer ik de volgende ochtend wakker word, draai ik eerst weer een sigaret en denk na over hoe ik de zaak kan oplossen. Ik wil weten wat er aan de hand is en de beschuldigingen uit de weg ruimen. Ik ben geen Hells Angel meer.
25
