Ik had dit boeiende en interessante jaar voor geen goud willen missen

“Ik had dit boeiende en interessante jaar voor geen goud willen missen”

* Editie oktober 2015

Opening nieuwe huiskapel Eikenburg

In dit nummer: Woord vooraf Data Aan het woord

- Br. Wout: familiebezoek - Br. Pax: 50 jaar Broeder van Liefde - Br. Frans: Jubilea Taizé - Truus Huijs: Oud-broederdag - Arie Trum: Voor Gods gelaat staan …

Ter inspiratie Nieuws van de huizen Solidariteit met het Zuiden - Actie Wonosobo - Bezoek uit Indonesië - Fracaritadag Tot Slot - Ida Gerhardt: Genisis

Woord vooraf

Familiebezoek Door br. Wout Lips, gedelegeerde voor Nederland

O

p 7 september vertrok ik voor 4 weken naar Canada samen met mijn zus en zwager. De reis was al geboekt in februari. Hoe vroeger je boekt hoe goedkoper het is. De bedoeling van de reis: familiebezoek. Mijn zus en zwager zijn daar sinds 1953 en hebben intussen de leeftijd bereikt van rond de 85. Ook mijn broer met zijn vrouw zijn daar sinds de jaren ‘60 en hebben een leeftijd van rond de 75. Ik heb inmiddels al heel wat vlieguren erop zitten sinds mijn verblijf in de verschillende missies. Ik heb de indruk dat er nu minder plaats is dan vroeger ondanks dat de vliegtuigen groter zijn geworden. We zaten met z’n drieën naast elkaar en hadden bijna geen ruimte om rustig te eten. De elleboog van mijn buurman (gelukkig mijn zwager) zat constant in mijn buik te prikken. Het ziet er naar uit dat men steeds meer mensen in een vliegtuig probeert te proppen wat natuurlijk geen vooruitgang voor het comfort is. Na een vlucht van ongeveer 7 uur en nog een beetje zijn we toch aangekomen. Het was fijn om mijn broer en z’n vrouw te kunnen ontmoeten op het internationaal vliegveld van Toronto. Daarna heb ik vier weken bij hen doorgebracht en ik heb natuurlijk vele malen een bezoek gebracht aan mijn oudste zus en echtgenote. Gezien hun leeftijd en gezondheid zou het wel eens de laatste keer kunnen zijn geweest dat we elkaar mochten ontmoeten. Maar…. Je weet nooit!

1

We hebben prachtig weer gehad en zelfs een beetje kunnen helpen met de oogst. Op 8 oktober ben ik weer geland na een slapeloze nacht. Ondanks mijn vele lange vlieguren kan ik nog steeds niet slapen tijdens een vlucht, maar daarin ben ik blijkbaar toch niet de enige. Het is altijd zeer fijn om op vakantie te gaan maar ook weer fijn om thuis te komen! Er hebben natuurlijk verschillende dingen plaatsgevonden tijdens mijn afwezigheid die in deze uitgave van Kort Nieuws terug te vinden zijn. Lees daarom heel aandachtig de volgende artikelen zodat je straks, net als ik, weer helemaal op de hoogte bent.

Hulp bij de oogst: Je zou bijna denken dat br. Wout ervan gekrompen is

2

Data

Verjaardagen 6 september 18 september 17 oktober 18 oktober 24 oktober

Br. Chris Doorakkers Math Hansen Br. Pax Vermeeren Br. Martin Hussaarts Br. Piet Mommen

Bijzondere dagen 23 oktober Denkmiddag vriendenkring Fracarita 13 november Personeelsfeest 18 november Recollectie 4 december Sinterklaasfeest 16 december Kerstbijeenkomst 25 december Gezamenlijke maaltijd broeders

3

Aan het woord

Vijftig jaar Broeder van Liefde Door br. Pax Vermeeren

I

k ben geboren in de Brabantse Kempen (Bladel) waar ik op speelse wijze de lagere school doorliep. Door de voordracht van de recruteur, Br. Ursicus, in de zesde klas ben ik na een test op Eikenburg bij de Broeders gekomen. Als 13-jarige kwam ik op het Juvenaat te EttenLeur. Dit waren vruchtbare jaren. Hierna volgde de periode Zeist met het studiehuis huize “Fatima” waar de juvenisten verbleven: een prachtig huis met een grote paardenstal. De opleiding voor onderwijzer volgden we op de kweekschool van de fraters van Utrecht aan de Kroostweg. Dit was een degelijke studie waar we flink voor moesten werken. Voor ontspanning konden we af en toe gaan tennissen op huize “Charema”, ons provincialaat. In de grote vakantie ging ik met de fiets naar Bladel. Na afloop van de eerste leerkring (leerjaar 1 en 2) was het een grote teleurstelling dat mijn vriend Hans Nienhaus niet met mij doorging op de weg van Broeder van Liefde. Na een half jaar postulaat in Oostrum werd ik op 1 februari 1964 gekleed met het habijt van de Broeders van Liefde: een hele eer en verantwoordelijkheid. Nu werd het pas serieus als oefening voor het latere religieuze leven.

4

Tijdens het daaropvolgende noviciaat (1964 – 1965) kreeg iedere novice voor elk half jaar een aparte taak. Zo werd ikzelf een periode portier en koster en verzorgde ik de vele planten in de pandgang o.l.v. broeder Jason. Vooral de taak van portier was een verantwoordelijke omdat de pater-godsdienstleraar daar zijn maaltijden hield. Als portier moest je ervoor zorgen dat hij niets tekort kwam. 15 augustus 1965 was een belangrijke dag: de plechtige professie van 12 fraters in Oostrum, waaronder ikzelf. Daarna volgde de terugkeer naar Zeist om de opleiding aan de kweekschool te vervolgen. De klassen waren nu, na zo’n twee jaar afzondering in Oostrum, weer geheel nieuw. Maar er was meer veranderd: het habijt was in de kast gehangen en de broeders droegen nu een donker pak met zwart overhemd. Er veranderde veel in die periode want het was de tijd van het Tweede Vaticaanse Concilie. De kweekschool wilde graag dat elke student vrijwilligerswerk deed om ervaring op te doen naast de gewone schoolse studie. Zo was ik twee jaar jeugdsportleider bij Saestrum, de Katholieke voetbalvereniging, met nogal wat naijver en competitie met de neutrale en Protestantse club. Ook was ik lid van het parochiekoor. Beide taken zorgde voor de nodige afwisseling naast de omvangrijke studie. In de vakantiemaand hielp ik op een vakantiedagkamp in Zeist o.l.v. een oud-juvenist. Deze drie zaken deed ik met veel animo. Een tegenvaller was een maagbloeding waarvoor ik een paar weken in een Zeister ziekenhuis heb gelegen. Ik keerde terug naar huize “Fatima” waar ik uiteindelijk als laatste studerende bewoner overbleef. “Charema” (het provincialaat) was al eerder naar Tilburg 5

vertrokken. Ook ik vertrok uit Zeist: ik ging naar Etten-Leur om daar voor de hoofdakte te studeren. Het werd een druk en leerzaam jaar, afgewisseld met vakantiedagkampen bij Jeugdland. Daarna volgde een verhuizing naar Eindhoven, waar we de vierde klas van de basisschool op Eikenburg onder onze hoede kregen. Ik was boventallig onderwijzer maar omdat we alle vakken zelf gaven, wist br. Adelbertus, de provinciale econoom, toch nog wat salaris op te vangen. Dit waren mooie, drukke jaren, want ik deed nog heel wat extra dingen zoals de zorg voor het handenarbeidlokaal en de wereldoriëntatie-afdeling én het verzorgen van de planten binnen en buiten (een soort schooltuin).

Br. Pax, 1-10-1989, foto genomen op Eikenburg

Eind jaren ‘70 verhuisde ik weer, nu naar Etten-Leur om als groepsleider br. Hubertus bij te staan op de afdeling “Efrem”. Dit was een grote groep jongens van 13 – 18 jaar, welke met tact en beleid geleid diende te worden. Vanaf nu kreeg ik de taak erbij van koster. Ook door de week was er ’n mis door de oud-pastoor van de St. Lambertuskerk, die het rectoraat bewoonde. ’s Zaterdags 6

kwamen er nogal wat oud-parochianen naar onze kapel. We probeerden samen met een groepsleider van “Henricus” de eucharistievieringen, vooral die van het weekend, zo afwisselend mogelijk te maken. We maakten gestencilde teksten met muziek voor de platenspeler en er waren jongens die de lezingen verzorgden. Buitenshuis was ik lid van de natuurvereniging en daar was ik ook een tijd bestuurslid. Na een aantal jaren kwam de Provinciale Overste met het voorstel mij in Rome te laten studeren op de Pauselijke Universiteit Gregoriana, op de afdeling Sociale Wetenschappen. Dit was in het Italiaans, wat het extra moeilijk maakte ondanks een degelijke talencursus in de stad. Na een semester van diverse tentamens bleek het resultaat matig wat niet verwonderlijk was. Het einde van het studiejaar kwam het verzoek om het vakantieverlof te besteden aan de verdieping van de zwakke vakken en extra talenstudie. Terwijl ik juist zo aan vakantie toe was na zo’n zwaar studiejaar… Achteraf gezien was deze studie te hoog gegrepen, maar ik had dit boeiende en interessante jaar voor geen goud willen missen. Uiteindelijk heb ik de studie moeten beëindigen en ben ik verhuisd naar Tilburg, waar ik portier en refterbaas werd. Ik was actief in de St. Petrus en St. Paulusparochie. Daar was ik betrokken bij het jongerenpastoraat en verantwoordelijk voor het parochiesecretariaat. Ook was ik actief op de Christoffelschool, waar ik de onderwijzer van groep 8 goed kende. Via hem kwam ik aan een invalbaan van het schoolbureau. Na dit korte verblijf verhuisde ik opnieuw naar Eikenburg, vlak voordat een jaar later het klooster in Tilburg werd opgeheven. In 7

Eindhoven was ik een aantal jaren portier en zorgde voor de telefoon. Dan volgde de omvangrijke verhuizing naar Etten-Leur in 1993. In korte tijd zorgde ik voor een goede besteding, voornamelijk door hulp aan Vluchtelingenwerk: begeleiding en wegwijs maken in de Nederlandse taal. Ook kwam ik weer in een natuurvereniging en werd er na een paar jaar bestuurslid. Ook ik werd lid van een Taizékoor dat helaas sinds een aantal jaren is opgeheven. Als ik nu terugkijk, ben ik tevreden, al vond ik de vele verhuizingen en het steeds weer moeten wennen en nieuwe dingen op moeten pakken erg moeilijk. Een stabiele factor daarin was voor mij het lidmaatschap van de Focolarebeweging.

Zij hebben regelmatig bijeenkomsten, ook voor religieuzen, waar ik graag aan deelneem. Elke maand geven ze hun “Woord van Leven” uit: een meditatie rond een zin van het evangelie van die maand. De bedoeling is deze gedachte met anderen in de praktijk te brengen. In augustus 2015, de maand van mijn 50-jarig kloosterjubileum, was de kernzin: “Ga de weg van de liefde” (Efeziërs 5,2). Dat is wel heel toepasselijk. Ga de weg van de liefde…als Broeder van Liefde! 8

Oud-broederdag op Servaas in Venray Door Truus Huijs

E

r liepen veel bekenden rond op het terrein van Servaas in Venray op 23 september van dit jaar. Ruim 40 personen uit het gehele land waren naar Venray gekomen voor de jaarlijkse ontmoetingsdag van oud-broeders (met partners) en broeders. Ad Versteege verwelkomde het gezelschap en er was koffie en vlaai in de werkruimte van de museumcommissie in het souterrain van het hoofdgebouw waar men foto’s kon bekijken en boeken over de congregatie kon inzien. Pierre Hebben, voorzitter van de Museumcommissie, vertelde over het ontstaan van het Museum van de Psychiatrie midden jaren ’70 en hoe de toekomst van het museum eruit gaat zien: ‘De huidige directie van de psychiatrische inrichting, het Vincent van Gogh Instituut, gaat alle nevenfuncties afstoten. Het museum van Servaas zal dan ook in de toekomst samengaan met het Venrays Museum. Er komt nieuwbouw op het Monseigneur Goumansplein bij de Petrus Bandenkerk in het centrum van Venray. De collectie die behalve de museumcollectie ook een bibliotheek, een archief en een kunstcollectie bevat, zal in bruikleen gegeven worden aan het nieuwe museum. De voorlopige nieuwe naam wordt Huis van Venray’. Na deze uiteenzetting was het tijd voor de lunch in het restaurant op het terrein. Daarna werd in groepjes van 10 personen een rondleiding gegeven over het terrein, langs de nieuwe gebouwen voor de bewoners en langs enkele gebouwen die iedereen kent uit het verleden. 9

Vervolgens was er een rondleiding door het museum. De vrijwilligers die ons rondleidden hebben in het verleden allemaal op Servaas gewerkt. Er was veel herkenning bij de oud-broeders en broeders.

Een fotoimpressie van de oud-broederdag

De middag werd besloten met een verfrissing en een uitleg door mevr. Maaike van Lipzig, beleidsadviseur vastgoed van het Vincent van Gogh Instituut, over de toekomst van de terreinen van Servaas en Sint Anna. Het was een zeer geslaagde dag. Er was nog te weinig tijd om bij te praten. Daar gaan we een volgende keer mee verder. 10

Jubilea Taizé Door br. Frans van de Sande

D

it jaar is het 75 jaar geleden dat broeder Roger SchutzMarsauche in Taizé (Frankrijk) de Taizégemeenschap aldaar oprichtte. Br. Roger was de eerste overste, maar ook theoloog en verzetsheld. Vanaf het begin is het een oecumenische kloostergemeenschap, die vanaf 2005 niet alleen een honderdtal broeders telt, maar jaarlijks ongeveer 200.000 veelal jonge mensen trekt.

Broeder Roger Schutz-Marsauche

Broeder Roger was ook oorlogsheld. Hij zette zich tijdens zijn leven in voor de verzoening tussen de gescheiden kerken, waarbij hij zich vooral op de christelijke jongeren richtte. Hij hielp en huisvestte vluchtelingen, vooral Joden. Twee jaar kon broeder Roger niet in Taizé verblijven, aangezien er naar hem werd gezocht in verband met deze acties.

11

Dorpskerkje in Taizé

Veel andere gebeurtenissen hebben zich er in deze 75 jaren afgespeeld, waarbij op 16 augustus 2005 het noodlot toesloeg en een verwarde vrouw broeder Roger tijdens het avondgebed in de kerk in de hals sneed waaraan hij ter plekke overleed. Onlangs was dat 10 jaar geleden en is het actieve leven van broeder Roger in Taizé herdacht met een grote groep gelovigen tijdens de eucharistieviering in de ochtend.

Gedeelte van de groep tijdens de herdenking van broeder Roger op 16 augustus 2015

12

De eucharistieviering was ‘s morgens in de kerk, de herdenkingsviering later in de middag, buiten op één van de grasvelden. De kerk was te klein voor alleen al de 14.000 jongeren die er waren. En dan te bedenken dat toen de grote kerk er in 1972 werd gebouwd broeder Roger dacht dat die veel te groot zou zijn …..

Voorste deel van de huidige ruimte; de Verzoeningskerk

Naast deze 14.000 jongeren waren er niet alleen heel wat afgevaardigden vanaf katholieke richtingen, tot kopten en Grieks orthodoxen toe, maar tevens een Messiaanse rabbi, van de Messias belijdende joden en afgevaardigden van de Palestijnse christenen. Ook wij, dhr. Pierre Velmans en br. Frans van de Sande, van de Taizégroep Roermond waren tijdens deze dagen in Taizé. Onlangs hebben we in Roermond ons eerste lustrum mogen vieren. Al is de opkomst kleiner, ook hier vieren en bezingen we met elkaar Gods’ woord en zijn belofte.

13

Ter inspiratie

Voor Gods gelaat staan is voor het gelaat van de ander staan Korte impressie van de bezinningsdagen van 7 t/m 9 juli 2015

Door Arie Trum

V

an een karmeliet als Tjeu Timmermans mag je verwachten dat hij zich bij het kiezen van een thema voor een drietal bezinningsdagen laat inspireren door de kernspreuk van de profeet Elia, prototype van de karmeliet, de man die meer dan 2500 jaar geleden recht voor God stond, in het licht van Zijn gelaat en tot koning Achab de woorden sprak: 'Hij leeft, de Heer, de God van Israël, voor wiens gelaat ik sta......' (1Kon.17,1). Zoals Elia zich gaandeweg bewust is geworden van de dynamiek van het oog-in-oog-staan met de ander, zo nam Tjeu ons in diezelfde dynamiek mee om zichtbaar te maken dat voor Gods gelaat staan alleen maar mogelijk wordt als we bereid zijn ook voor het gelaat van de ander te staan. Die ander, die volgens de joods-franse filosoof Emmanuel Levinas* de voorwaarde is voor mijn bestaan. Nog voordat ik helemaal 'ik' kan zijn, doet het gelaat van de ander mij beseffen wat mij te doen staat. Nog voordat ik ben is er mijn plicht jegens de ander. Voor Gods gelaat staan is voor het gelaat van de ander staan. In zijn boek 'Ich und Du' gaat een andere joodse filosoof Martin Buber* in op de relatie tussen 'ik' en 'de ander'. Hij gaat in op wat hij verstaat onder ontmoeting. Dat in de werkelijke ontmoeting het 'ik' van de mens veranderd wordt door het 'jij' van de ander. Alleen in relatie tot de ander ontwikkelen wij ons ware mensZijn. 14

Voor Gods gelaat staan is voor het gelaat van de a(A)nder staan, ofwel: de inter-menselijke ontmoeting wordt een weerspiegeling van de menselijke ontmoeting met God. Op onnavolgbare Tjeu-aanse wijze weet onze gespreksleider dit alles terug te brengen tot concrete, alledaagse, menselijke proporties en laat hij zijn gehoor delen in zijn eigen persoonlijke ervaringen met de ander in zijn karmelitaanse gemeenschap en draagt van daaruit ideeën aan om in elke gemeenschap iets van de liefde van God zichtbaar en tastbaar te maken. Hoe door wederkerigheid, respect en barmhartigheid de ander kan uitgroeien tot bondgenoot, zoals het bondgenootschap van God met zijn volk alleen maar werkelijkheid kan worden als mensen onderling bondgenoot van elkaar willen zijn. Wij zijn immers handen en voeten van God, zonder ons staat God met lege handen.

Staan voor elkaars gelaat in de gemeenschap. Een gemeenschap van mensen die voor elkaar zorgen. Het samenkomen rond de ENE is de bindende factor. In de gemeenschap worden de broeders uitgenodigd de ander te aanvaarden als gelijkwaardig, waarbij de 15

een niet uitmaakt of de ander al iemand is. Dat is immers al door God uitgemaakt. God heeft Zijn keuze al gemaakt om mensen samen te brengen in een gemeenschap, om broeder en zuster te worden – de ander is al gezien. Ieder moet het gevoel hebben er te mogen zijn in zijn eigen eigenheid, eigen gezicht, gekend en erkend te worden, elkaars kwaliteiten zien. Groeien in zien wie de ander werkelijk is, niet volgens de eigen norm, waarbij het goed is zich te realiseren dat de ander een mysterie blijft, zoals ik dat ook voor de ander ben. Het spreekt voor zich dat het in het korte bestek van dit blad onmogelijk is uitvoerig verslag te doen van wat er in drie dagen tijd besproken is. Daarom heb ik een uitgebreidere impresssie geschreven als neerslag van drie imponerende en inspirerende dagen. U kunt bij het secretariaat een kopie van deze impressie aanvragen. Deze kan digitaal of per post worden verzonden. *Emmanuel Levinas: frans-joodse filosoof (1906-1995) *Martin Buber: Oostenrijks-joodse filosoof (1878-1965)

Koffie voorafgaand aan de bezinning

16

Nieuws van de huizen

Algemeen - Op 23 juli j.l. overleed Piet van Ool. Piet was verpleegkundige bij de Broeders van Liefde in Venray. Voor zijn grote inzet, o.a. voor Comeo (Comité missie en ontwikkelingssamenwerking) kreeg hij de onderscheiding Bene Merenti van de Broeders van Liefde, als uitdrukking van hoge waardering en dankbaarheid. - Er overleden kort na elkaar twee “oud-koks” van Eikenburg: George Usherwood en Frits Janssen. Marja de Kroon, de huidige kok van Eikenburg, heeft nog met Frits samengewerkt. Dat Piet, George en Frits mogen rusten in vrede. Eikenburg - Kosteres Pauline, ontving een bedankkaartje voor de goede, fijne maar vooral gastvrije samenwerking bij een uitvaart in de kapel van Eikenburg. “Uw houding en medewerking, ook naar mij toe, i.v.m. de dagelijkse voorbereidingen, heeft zeker voor de familie bijgedragen aan een mooi en waardig afscheid conform hun wensen”. Uitvaartverzorging Buitelaar & Verlaek

17

had net het keurmerk “persoonlijke uitvaart” ontvangen. Wat ons betreft heel terecht! - Het is wel erg zichtbaar de laatste maanden dat het landgoed Eikenburg in handen is van Trudo. Er wordt wat afgegraven!

De achterkant van het hoofdgebouw waar appartementen komen

Uitzicht op Verpleeghuis Eikenburg (het Broederhuis) en de Heihoef (waar nu een sportcampus is)

18

- Op woensdag 24 juni, de sterfdag van Vader Triest, werd op het Provincialaat op Eikenburg de verbouwde huiskapel ingezegend. De huiskapel is de afgelopen maanden wat groter gemaakt zodat de doordeweekse vieringen voortaan hier plaats kunnen vinden. Dit was nodig omdat de kapel van het Broederhuis, nu Verpleeghuis Eikenburg, niet meer in gebruik is. Tijdens deze bijzondere viering op deze bijzondere dag mocht de communiteit een reliek van Vader Triest in ontvangst nemen van de Generale Overste, br. René Stockman, die voor een paar dagen te gast was op Eikenburg. In de “nieuwe” kapel, mochten we samen even tot rust komen. Of met de woorden van het intredelied: “In het huis van de Eeuwige kom ik tot rust…Licht en Liefde, niet te doven hier gedragen als voorheen; levensteken van geloven, brengt ons samenzijn bij-Een”.

De reliek van Vader Petrus Jozef Triest

19

Broederhuis - Een paar dagen later, op een tropisch hete dag, was het weer feest: br. Christ Doorakkers vierde samen met zijn familie, vrienden en medebroeders zijn 70 jarige professiefeest. Pater Ruud Willemsen hield tijdens de plechtige eucharistieviering in de grote kapel op Eikenburg een prachtige homilie. Refererend aan de geboorteplaats van br. Christ, Tilburg, de stad van textielfabrieken en weverijen, vergeleek hij het leven van br. Christ met een tapijt. Pater Ruud: “Al van jongs af aan was voor jou (red: Br. Christ) duidelijk dat de religieuze dimensie, dat God, als een Rode Draad door dit tapijt heen zou gaan lopen. Je koos er zelfs voor om van het weven dan deze Rode Draad door het tapijt van je leven, je beroep, je professie, te maken en je keek uit naar een speciaal weefgetouw waarop je dit weefsel zou kunnen vervaardigen. Je vond dit speciale weefgetouw zoals dit vorm wordt gegeven in de Congregatie van de Broeders van Liefde…”

Br. Christ komt naar voren voor het aansteken van de jubileumkaars

20

Na de mis was er een drukbezochte receptie, waarna de dag af werd gesloten met een heerlijk diner. Het was een warme dag, zowel letterlijk als figuurlijk!

Gezelligheid tijdens de receptie van br. Christ

Br. Christ had te kennen gegeven meer prijs te stellen op een bijdrage voor het Psychiatrisch Centrum Renceng Mose dan op persoonlijke cadeaus. De ontvangen enveloppen zijn leeggemaakt en het prachtige geldbedrag van € 1.810,- is aan Fracarita geschonken. Fracarita bedankt br. Chris én de gulle gevers. Etten-Leur - Drie maanden later, op zaterdag 26 september, vierde br. Pax uit Etten-Leur zijn 50 jarig kloosterjubileum op Eikenburg. De plechtige eucharistieviering werd zeer persoonlijk voorgegaan door pastoor Joost de Bont, een goede vriend van br. Pax. Ze kennen elkaar nog van de theologieopleiding in Tilburg.

21

Pauline, br. Pax, pastoor Joost de Bont en zijn zus Liesbeth tijdens de receptie

Ook waren er vrienden van de opleiding hoofdakte en van de natuurvereniging. Samen met deze vrienden, de familie, de medebroeders en het personeel werd er gevierd die dag: in de kerk mét wierook, in de recreatiezaal en refter met koffie met een petit-four en in de Oase met een uitgebreid buffet. Br. Pax: ”Ik kijk terug op een mooie dag waar ik nog lang van kan nagenieten.”

Br. Pax bijt de spits af bij het buffet 22

Uit de preek: “Br. Pax, jij bent een man voor wie oprechte vriendschappen ontzettend belangrijk zijn. De mooie en zinvolle aspecten van het leven wil je samen met anderen op een hoger plan brengen. Je wilt het steeds in verband brengen met de Bron van ons bestaan, de Schepper van alle leven. Daarom heb je een halve eeuw geleden gekozen voor een leven als Broeder van Liefde.” Br. Pax heeft op de Fracaritadag een envelop met € 750,- overhandigd aan br. Veron: een mooie bijdrage voor het doveninstituut in Wonosobo. Fracarita bedankt br. Pax én zijn familie en vrienden. Roermond - Elke maand reizen br. Martin, br. Toon en Math Hansen naar St. Job in ’t Goor voor een gezellige en inspirerende middag met de Parelvissers. Br. Jaak Meylaers hield op 27 augustus na het "babbelen en knabbelen” een inleiding over “tijd”. Er bleef zelfs tijd over om samen te zingen, begeleid door br. Jef de Wit op de gitaar.

Tijd om te zingen 23

Solidariteit met het Zuiden

Actie Wonosobo voltooid - Collecte's, maandelijkse donaties, emballagebonnetjes, sponsoring van een pelgrimstocht, grote giften, kaarten voor het goede doel ... dit heeft er allemaal aan bijgedragen dat we het streefbedrag van € 84.000,- voor onze actie Wonosobo in juni hebben bereikt. Wat een goed nieuws!!! Eind van dit jaar bestaat de Don Bosco Residential School 60 jaar. Een mooier cadeau kunnen we ze vanuit Nederland, samen met Wilde Ganzen, niet aanbieden: nieuwe daken op de school en het internaat zodat kwaliteitsvol onderwijs ook in de toekomst mogelijk blijft.

24

Bezoek uit Indonesië - Fracarita Netherlands kreeg in de zomermaanden onverwachts bezoek uit Wonosobo! Broeder Philip geeft les op het doveninstituut en was voor een conferentie over dovenonderwijs in Griekenland. Dat combineerde hij met een bezoekje aan Fracarita Netherlands. Bro. Philip heeft ons verteld over zijn werk aan de Don Bosco Residential School en wij hebben hem verteld over onze fondsenwerfactiviteiten.

Fracaritadag - De oase op Eikenburg was op 2 oktober omgetoverd tot een spiritueel centrum met vier religies onder één dak. In die context vond de tweede Fracaritadag plaats. Na het welkomstwoord van br. Veron nam Hermien Staals de gasten mee op een spirituele reis langs Fracarita en de projecten van de Broeders van Liefde. Br. Veron vertelde daarna meer over de afgeronde projecten en de ontwikkelingen van het afgelopen jaar, met name het vriendencomité en de missie en visie. Na het aanstippen van de lopende projecten mocht hij daar ook meteen twee donaties 25

voor in ontvangst nemen: een envelop van het jubilieum van br. Pax voor het doveninstituut in Wonosobo én een cheque met het fantastische bedrag van € 17.000,- van Stg. Bantu Anak Anak voor de ommuring van het psychiatrisch centrum Renceng Mose.

Het bestuur van Stg. Bantu Anak Anak overhandigt de cheque aan br. Martin de Porres

Na een traditionele Indiase dansvoorstelling, verzorgd door Mohini, vervolgde br. René Stockman de ochtend met het doorlopen van een indrukwekkende lijst met projecten van de Broeders van Liefde in Azië: meer dan 30 projecten in maar liefst 9 Aziatische landen! Daarna was het tijd voor opnieuw een Indiase dansvoorstelling, deze keer geïnspireerd op de Bollywoodstijl én een kopje koffie of thee met Indonesische spekkoek. René Berende en Paul Pijnenborg van de Renier van Arkelgroep vertelden daarna over hun werkbezoek aan het Psychiatrisch Centrum Renceng Mose. Na even technisch puzzelen lukte het zelfs om daar ook foto’s van te bekijken. Terwijl zij nog midden in hun boeiende verhaal zaten, werd in de gang de buffetkar met Indonesische hapjes voor het walking dinner in gereedheid gebracht. 26

We kwamen tijd tekort…en dat is een goed teken! Fracarita heeft zich het afgelopen jaar zo ontwikkeld dat een ochtend niet genoeg is om iedereen bij te praten. We zullen daarom het komende jaar regelmatig een nieuwsbrief uitbrengen, waarin u ook kunt lezen wanneer de volgende Fracaritadag zal zijn. Op de volgende bladzijdes geven we u een indruk van de dag a.d.h.v. foto’s genomen door Truus Huijs.

Br. René Stockman doorloopt het apostolaat van de Broeders van Liefde in Azië

Introductie traditionele Indiase dans door Mohini 27

De informatiemap wordt doorgenomen

Aandachtige toehoorders bij het verhaal over Renceng Mose

28

René en Paul vertellen enthousiast over Renceng Mose

Walking dinner als afsluiting van een vruchtbare dag

29

Tot slot

Genesis Door Ida Gerhardt

O

ud worden is het eindelijk vermogen ver af te zijn van plannen en getallen; een eindelijke verheldering van ogen voordat het donker van de nacht gaat vallen. Het is een opengaan van vergezichten, een bijna van gehavendheid genezen; en aan de rand van tijdeloosheid wezen. Of in de avond gij de zee ziet lichten. Het is, allengs, een onomstotelijk weten dat gij vernieuwd zult wezen en herschapen, wanneer men van u schrijven zal: 'ontslapen'. Wanneer uw naam op aarde is vergeten.

30

De redactie van Kort Nieuws bestaat uit: Br. Veron Raes, Provinciale Overste, eindredactie Br. Frans van de Sande Arie Trum Hermien Staals

Kort Nieuws is een periodieke uitgave van de Broeders van Liefde in Nederland. De redactie is te bereiken via: Kort Nieuws, Broeders van Liefde Aalsterweg 289, 5644 RE EINDHOVEN Tel.: 040-2141600 Mail: [email protected] Het blad is ook te lezen op internet: www.broedersvanliefde.com 31