15-12-2010 - 24-02-2011 Ik ben Linda (18 jaar) , ik zit nu in het derde leerjaar van de MBO opleiding dierverzorging. Afgelopen winter heb ik de tijd van mijn leven gehad! Ik heb de kans gekregen om in Finland op een Huskyfarm met over de 70 honden te werken. Een oud-leerling van de school is daar een paar jaar geleden geweest; zij was opgebeld door de baas van de farm of zij kon komen helpen maar zij kon dit jaar niet dus heeft ze de school gebeld. Toen wij als klas maandag de 6e van december op school kwamen werd vrijwel gelijk gevraagd "zijn er mensen die op korte termijn naar Finland willen om te helpen op de Huskyfarm?" We hebben zo snel mogelijk contact opgenomen. De vrijdag erna was het zeker voor mij en een klasgenoot dat we zo snel mogelijk erheen moesten. Voor we het wisten zaten we de woensdag erna in het vliegtuig.
We kwamen 1 uur ‘s nachts op de farm aan en we kregen te horen dat we de volgende morgen om 8 uur klaar moesten staan. Het was op dat moment van het jaar maar 3 uur en 14 minuten per dag licht, dus nog pikkedonker. Gelukkig had ik de tip gekregen een ‘mijn hoofdlamp’ te kopen en kon ik deze opzetten. We hebben de eerste dag toegekeken hoe ‘the morning soup’ gemaakt werd. De honden krijgen wat voerresten van de dag ervoor met veel water gemengd. Hierdoor drinken ze. Als je water neer zou zetten bevriest dit natuurlijk. Een aantal slimme honden kiepen de bakken om zodat ze niet het water drinken maar wel de brokjes kunnen eten. Voor water eten ze ook wel sneeuw. Na het voeren kwam het leuke onderdeel, poep scheppen. Over het algemeen zit wat je op moet scheppen vast gevroren aan de grond, maar je hebt van die honden die hem vlak voor je neus neerleggen. In het begin was het even wennen met de geur die daar vanaf kwam.
Na de kruiwagens geleegd te hebben op de ‘mesthoop’ gingen we naar binnen om te ontbijten. Vervolgens kregen we uitgelegd hoe je de hond een tuig omdoet en hoorden we, dat binnen een vrij korte tijd vijf sledes met elk zes honden klaar moesten staan. Er wordt een lijst met hondenteams opgehangen, deze honden moet je dan halen en voor de sledes spannen. In het begin ken je de namen niet, na in het begin elke keer vragen ‘wie is dit, waar zit die, welke maat tuig moet die?’, begin je na een tijdje door te krijgen wie, wie is en wie wat moet. Toen ze eenmaal voor de slee stonden kon je zien hoe graag deze honden willen rennen. De sledes staan vast aan een
paal met een touw en een speciale knoop. Zolang niks ze afremt, zullen deze honden blijven rennen.
Er werd een sneeuwscooter voor gereden; hierop zaten twee werknemers die de gidsen waren. Ze hadden een slee achter de sneeuwscooter met lunchspullen, een schep en wat brandhout want ergens in the middle of nowhere krijgen de gasten hun met kampvuurtje klaargemaakte soep, geroosterd brood en als ze willen mogen ze op een stok een worst grillen.In de tussentijd op de farm moesten mijn klasgenoot en ik helpen om wat lekkers klaar te maken, limonade, water, koffie, thee en warme chocolademelk klaar te zetten. Ook hebben we het hondenvoer voor ‘s middags klaargemaakt. Nu krijgen ze een bak vol natte brokjes. De tweede dag heb ik geluk gehad en werd ik meegevraagd om in de slee te zitten terwijl een van de werkneemsters op de ‘runners’ stond. Dit was een trainingrit voor de negen maanden oude puppy’s. ‘s Avonds moesten we een grote maaltijd klaarmaken voor een groep gasten die in een klein oud hutje een traditioneel klaargemaakte zalm kwamen eten. Dag 4 hadden mijn klasgenoot en ik onze eerste keer op de slee rijden. We kregen beiden een team van vier honden en kregen uitleg hoe je moet sturen en waar je op moet letten. We hebben een rondje van tien kilometer gereden. Dag 5 de eerste keer mee op een tour met gasten, je zit zelf op de sneeuwscooter en in de gaten houden of niemand van de slee is gevallen. Bij de lunchstop moet je helpen met lunch maken in het bos, en de hond en in de
gaten houden.
Dag 7 mocht ik met de baas op tour. Ergens halverwege zegt hij opeens, ‘Nou dat is het gas dat is de rem en succes ermee’, en ging hij achterop zitten. Je denkt gewoon op tour te gaan en vervolgens bestuur je een sneeuwscooter! Dit soort dagen hadden we vaak tot de eerste Overnight trips kwam. Hierbij ging je met een groep gasten naar een van de twee hutjes waar geen elektriciteit of stromend water is . Je moet het hutje van ruim onder 0 graden door met hout te stoken warm zien te krijgen en een gat in het ijs hakken en water uit het meer pakken om te drinken en mee te koken. Bij deze hutten had je zo’n 20 meter van het huisje af een klein hokje met ijs aan de binnenkant van de muren, een houten plaat met een piepschuimen wc bril en dat was dan je wc met op sommige momenten -40 graden. Elke hut had een traditionele sauna. De farm zelf ook, met daarbij een echt met hout verwarmde buitenjacuzzi.
Op vrije dagen of zelfs momenten zat ik lekker bij de honden te knuffelen want die grote stoere werkhonden zijn, als ze niet aan het werk zijn, een stelletje watjes. Ze vragen de hele tijd om aandacht en houden ervan om te knuffelen. Er waren nog zeven maanden oude puppy’s die nog veel te leren hadden dus daar was ik ook mee bezig.
Kortom Geweldig! De natuur is daar adembenemend! De zonsopgang, de zonsondergang, de sneeuw, de meren, moerassen, bossen, heuvels, de oneindige supervolle sterrenhemel. Ongerepte natuur, wilde dieren en... Noorderlicht!! Helaas zelf maar een keer toen het niet sterk en half bewolkt was gezien maar het is er wel!Het is op z'n koudst s`nachts rond de -45 graden geweest en overdag (ja gewoon tijdens het werken) -38. Het ijs staat in je wimpers, je handen en voeten vinden het niet zo leuk meer maar het blijft een Geweldige ervaring! Linda
