IDEAAL. achter de voordeur... dinsdag 25 maart: bijeenkomst over politieke dilemma s. IDeaal - 6e jaargang nummer 2 - maart 2008

IDEAAL Informatie & Discussie Magazine PvdA Rotterdam

IDeaal - 6e jaargang nummer 2 - maart 2008

achter de voordeur...

dinsdag 25 maart: bijeenkomst over politieke dilemma’s

kijk iedere dag op www.pvdarotterdam.nl en blijf op de hoogte

Agenda Partij van de Arbeid Rotterdam debatteert over het Pact op Zuid en Prachtwijken Verslag ledenbijeenkomst zaterdag 16 februari In aanwezigheid van Mariëtte Hamer, waarnemend voorzitter van de PvdA fractie in de Tweede kamer, Dominic Schrijer, de Rotterdamse Wethouder sociale zaken, Dennis Lausberg, van woning coöperatie De Nieuwe Unie, Jan Markerink, deelraadsvoorzitter Overschie, Chantal Gil’lard en Staf Depla, beiden lid van de tweedekamerfractie van de PvdA en Marco van Lent, fractievoorzitter PvdA deelraad Feijenoord, spraken op zaterdag 16 februari met de leden van de Partij van de Arbeid over het Pact op Zuid en de prachtwijken. Door gespreksleider Rob Beek (congresvoorzitter PvdA) werden deze prominenten aan de tand gevoeld over hun visie op en aanpak van inspanning om van probleemwijken prachtwijken te maken. Daarbij waarschuwden zij voor al te veel Haagse bemoeizucht en regelgeving . (Depla), werd gewezen op de onderwijsachterstanden van de inwoners van de prachtwijken. Gemeenten en wijken zijn nu aan zet. Daarna bogen de aanwezigen, leden, deelraadsleden en gemeenteraadsleden zich samen met de genodigden zich over de problemen van de fictieve wijk “Zevenwijken” van De Stad. De discussie in driegroepen concentreerde zich op de wijkeconomie en het midden- en klein bedrijf, het onderwijs en de buitenruimten De belangrijkste conclusies uit de discussies en het slotgesprek: Wijkeconomie is geen oplossing voor werkloosheid De verlengde schooldag is een belangrijk instrument waardoor onderwijs, kinderopvang en jeugdhulpverlening hand in hand kunnen gaan. Economische en kunstzinnige iconen zijn aanjagers voor de wijkeconomie. Parken en groen als belangrijke voorwaarden voor de leefbaarheid in de wijk De Vogelaargelden zijn een ondersteuning voor de prachtwijken maar het gaat om het aanwenden van bestaande middelen en het creëren van blijvende levensvatbare voorzieningen Maak anderen deelgenoot en verantwoordelijk. De prachtwijken zijn niet alleen een PvdA feestje

Dinsdag 25 maart 2008 Ledenbijeenkomst over Morele dilemma’s in de politiek Tijd: 20.00 – 22.00 uur Locatie Codarts, Hoge school voor de kunsten Rotterdam, Kruisplein 26 Info: Marjolein Brökling of Johan Brinkman, [email protected] of tel: 010-4122306

Zondag 30 maart 2008 PvdA Vrouwennetwerk Rotterdam Rijnmond. Voor alle Rotterdamse PvdA vrouwen: ook deze maand gaan we weer gezamenlijk een borrel drinken op de laatste zondag van de maand. Met voor ieder wat wils..... Kletsen aan de bar, discussiëren over een actueel thema aan de ronde tafel, of aan weer een andere tafel bespreken hoe we verder gaan met het lopende project! Tijd: 20.00 Locatie: Struisenburg Eten & Drinken Oostzeedijk 344 Rotterdam Info: Petra Reijntjes, [email protected]

Zaterdag 5 april 2008 Rode Zaterdag De PvdA kleurt de stad rood. De PvdA is op verschillende plekken in de stad te vinden, met ballonnen en flyers, om met Rotterdammers in gesprek te gaan. Wil jij ook mee doen? Dat kan. Neem contact op met het partijkantoor of kom gewoon langs. Tijd: 11.00-15.00 uur. Info: Janneke Hazelaar of Johan Brinkman, [email protected], of tel. 010-4122306

Zaterdag 12 april 2008 Nieuwe Leden Middag Speciaal voor alle nieuwe leden sinds juli 2006 organiseert het Nieuwe Leden Team de Nieuwe Leden Middag. Tijdens deze middag kan je speeddaten met partijgenoten die op vele manieren namens de PvdA actief zijn. Je komt verder meer te weten over de geschiedenis, het politieke werk en de interne organisatie. Meld je nu aan via [email protected] Dan houden wij een plaats voor je vrij! Tijd: 14.30 – 17.00 Locatie: wordt nog bekend gemaakt Info: Marjolein Brökling, [email protected]

zondag 27 april PvdA Vrouwennetwerk Rotterdam Rijnmond. Info: zie hierboven bij 30 maart

Discussieer mee over actuele thema’s bij het Ledendebat op de website van de PvdA Rotterdam. Voor toegang moet je je eenmalig aanmelden. Dit gedeelte is alleen toegankelijk voor Rotterdamse PvdA-leden en bedoeld om met elkaar in discussie te gaan over Rotterdamse en algemene politieke kwesties.

2

maart 2008

Van d e

Voor z i t te r

Colofon IDeaal - 6e jaargang - nummer 2 - 2008 Redactie: Paul Boute, hoofdredacteur

Het persoonlijke is politiek…

Rob Maas Niels Kastelein Ton Sonneveldt Chris Mast Tom Harreman Monique Smits Robin van Leyen Johan Brinkman, redactiesecretaris Foto’s: Rob Maas en Ton Sonneveldt tenzij anders vermeld. Vormgever: Trin-iT Consultants Opmaak: Rob Maas, Monique Smits en Mariëtte de Koning Uitgever: Bestuur PvdA Rotterdam Druk: Drukkerij Tripiti, Papier: Mat mc wit 115 gr, 21 x 29.7 cm

Ik was al een eind op weg met een stukje voor deze IDeaal toen ik dit weekend het interview met Wouter Bos las in de Volkskrant. Er valt heel veel te zeggen over dit interview, maar één zin raakte me, sterker nog, het raakte aan iets waar ik al een paar weken mee rond liep. Wouter zegt in het interview het volgende “Mensen in dienst van de overheid moeten staan voor de gelijkheid van man en vrouw. Dat betekent dat je elkaar de hand schudt. Over die norm moet geen misverstand bestaan (…)”’ Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier altijd vrij genuanceerd en neutraal in heb gestaan. Waarschijnlijk ook omdat we in de PvdA Rotterdam hier altijd duidelijk in zijn geweest. Ooit had ik een discussie met een partijgenoot –naar aanleiding van het incident met Rita Verdonk- die zei: “nou ja, in Japan buigt men voor elkaar”. Ik vond dat eigenlijk wel plausibel, en het leek me ook niet zo nodig om hele discussies te voeren over een onderwerp dat extreem rechts misbruikt om iets anders duidelijk te maken. Tot een aantal weken geleden. Ik was ergens op bezoek met een mannelijke collega. Hij kreeg een hand, ik niet. Dat schokte me. Niet omdat ik geen hánd kreeg, maar omdat ík geen hand kreeg, en de man naast mij wel. Natuurlijk zijn er vele andere manieren van groeten, maar nu ging het over het iets anders. Er werd verschil gemaakt tussen mij en mijn collega omdat híj een man is en ik een vrouw ben.

Oplage: 2.300 Kopij-adres: PvdA, Willem Smalthof 95 3031 NM Rotterdam 010-4122306 [email protected] o.v.v. Kopij IDeaal Toezending: IDeaal wordt toegezonden aan leden van de PvdA Rotterdam en belangstellenden.

Het gaat mij in deze kwestie natuurlijk niet over het handen geven of niet, maar het gaat mij om de betekenis die er aan wordt gegeven. Wanneer we staan voor de gelijkheid tussen man en vrouw dan betekent dat dus ook iets voor de manier waarop we met elkaar omgaan. Dat geldt voor mensen in dienst van de overheid, maar dat geldt wat mij betreft ook voor mensen die de PvdA vertegenwoordigen op allerlei plekken in de samenleving. En ja, dat kan betekenen dat principes en rechten met elkaar schuren, ook binnen onze partij. Laten we dat gesprek dan óók maar met elkaar voeren.

Een bijdrage van 20 euro wordt bijzonder op prijs gesteld. Postbanknummer 4461975 t.n.v. PvdA Afdeling Rotterdam Teksten uit deze uitgave mogen worden overgenomen mits met bronvermelding.

Terug naar het begin van mijn stukje, het is dus nodig om af en toe het debat te voeren, ook als wij hier in de PvdA Rotterdam het wel helder hebben. Waarom? Omdat het nooit mag worden overgelaten aan extreem rechts of anderen, die juist dit soort debatten zullen misbruiken om hun eigen standpunten kracht bij te zetten. De toon waarop wíj dat debat voeren maakt wat mij betreft wel degelijk het verschil! Rode groet, Marja Bijl Voorzitter PvdA Rotterdam

kijk iedere dag op www.pvdarotterdam.nl en blijf op de hoogte

IDeaal

2008 maart

3

Thema Overheid schiet door Politieke dilemma’s Chris Mast in gesprek met Professor Lodewijk Rogier

Lodewijk Rogier: ‘De overheid is gaan denken in termen van mensen die deugen en die niet deugen. En die laatste categorie mag hard worden aangepakt’. Op 16 maart 2006 aanvaardde Prof. Mr. L.J.J. Rogier het ambt van gewoon hoogleraar Staats- en Bestuursrecht aan de Erasmus Universiteit met een rede onder de titel ‘Preventieve bestuurlijke rechtshandhaving’. Prof. Mr. L.J.J. Rogier (58) is bij partijgenoten die al wat langer meelopen bekend als Lodewijk Rogier. Het jongensachtige van destijds is gebleven. Volgens zijn eigen herinnering is hij meer dan dertig jaar lid van de partij. Zijn geheugen wordt ondersteund door het archief. Als datum van inschrijving staat 1 september 1974 in de boeken. In zijn herinnering was hij die eerste jaren vooral actief in de toenmalige afdeling West. Later was hij één periode lid van de deelraad in Kralingen-Crooswijk en meer dan een periode daar voorzitter van de beroepcommissie. Hij was tien jaar werkzaam voor de gemeente Rotterdam; zijn laatste functie was hoofd van het bureau Politiezaken en Openbare Orde. In 1986 trad hij in dienst van de Erasmus Universiteit bij de faculteit waar hij zelf in 1973 was afgestudeerd toen deze nog Nederlandsche Economische Hogeschool heette.

gemeester supporters van PSV ‘s middags liet oppakken en vasthouden op de binnenplaats van het politiebureau om ze pas ‘s avonds vlak voor de wedstrijd tegen Heracles af te laten zetten in het stadion.

Rogier doelt daarbij onder meer op het rapport van de gemeentelijke ombudsman Mr. Migiel van Kinderen on-

Volgens Lodewijk Rogier wordt er te veel verwacht van de overheid bij het voorkomen van onheil. Op basis van vermoedens worden maatregelen getroffen die diep ingrijpen in de grondrechten van mensen. De waarborgen die daarbij horen worden onvoldoende in acht genomen.

der de titel ‘Baas in eigen huis’ over de gemeentelijke preventieteams. Dat rapport telt 175 pagina’s en leest als een trein. Het is gratis af te halen op het adres Hofplein 33, zesde verdieping met daarbij nog de kans op een persoonlijk woord van de ombudsman himself. Het heeft als ondertitel ‘Tja wij komen eigenlijk voor alles...’ waarmee

Het rapport van de ombudsman heeft me de ogen geopend.

Chris Mast in gesprek met Lodewijk Rogier

In zijn oratie stelde hij dat de overheid doorschiet bij de pogingen strafbare feiten te voorkomen. Noodverordeningen van burgemeesters waren vroeger incidenten. Tegenwoordig regent het algemeen geldende preventieve maatregelen zoals bestuurlijke ophouding, preventief fouilleren en verblijfsverboden voor bepaalde plaatsen. Bestuurlijke ophouding werd op 13 augustus 2005 toegepast in Almelo toen de bur-

4

maart 2008

Twee jaar na dato lijkt het thema van zijn oratie alleen nog maar aan actualiteit te hebben gewonnen. Rogier: ‘Ik kan nu nog meer voorbeelden opsommen. Kennelijk gaat de ontwikkeling door op de door mij geschetste weg zonder dat men zich iets aantrekt van alle waarschuwingen. De pragmatiek wint. Vooral de uitvoering van de bevoegdheden levert nu schrikbarende beelden op.’

de attitude wordt beschreven van een groep ambtenaren, die onaangekondigd een huis binnenvalt en daarbij alle regels van zorgvuldigheid, omgangsvormen en de wet met voeten treedt. Rogier: ‘Het rapport van de ombudsman heeft me de ogen geopend. Tot mijn schrik moet ik constateren dat het nog erger was dan ik had gedacht. En het beangstigende is dat er geen effec-

bij de pogingen strafbare feiten te voorkomen

tief weerwoord tegen is. Want het gaat heel vaak om mensen, die niet in staat zijn zich te verweren tegen de uitoefening van dat soort bevoegdheden.’ Het brengt hem tot de verzuchting, dat er een nieuwe tweedeling in de samenleving is ontstaan. De Marxistische tegenstelling tussen arbeid en kapitaal is vervangen door die tussen ‘mensen die deugen en mensen die niet deugen’. Rogier: ‘En de houding van de overheid is geworden dat mensen die zogenaamd niet deugen hard mogen worden aangepakt. En dat daarbij de grondrechten mogen worden verontachtzaamd.’

sommige gebieden kwestbaarder voor terroristische aanslagen dan andere. Maar ga om die reden juist heel zorgvuldig om met die bevoegdheden. Het hele rijtje van proportionaliteit, goede instructies, juiste informatie voor de betrokkenen.’

Rogier: ‘Het vertrouwen in de overheid moet overeind blijven. Als het schrikbeeld ontstaat - wat uit het rapport van Van Kinderen blijkt - dat men hier in Rotterdam maar doet wat men wil, omdat men meent dat dat nodig is, dan kan het binnen korte tijd zijn gedaan met het vertrouwen in de overheid. Waarom is de raad in Amsterdam veel kritischer dan die van ons? Het is best mogelijk, dat het vertrouwen in de overheid en het stadsbestuur een keer

Die tweedeling past in naadloos in een andere trend. Rogier: ‘Criminologen en andere gedragswetenschappers hebben gesignaleerd dat het denken in categorieën is toegenomen. Het feit dat sommige Marokkaanse jongeren niet deugen, geeft je in die visie het recht om tegen alle Marokkaanse jongeren op te treden en niet naar aanleiding van wat sommigen doen’. Dat beeld hebben gemeentebesturen met probleemwijken ook. Er is een probleemwijk: ergo de mensen in die wijk deugen niet. Die moet je dus kunnen aanpakken. Die mensen hebben een omgekeerde bewijslast gekregen. Die moeten zelf bewijzen dat ze wel deugen. Maar wie tot de verkeerde categorie behoort kan zich zelf nauwelijks verdedigen.’

vooral de uitvoering van de bevoegdheden levert nu schrikbarende beelden op

Is die ontwikkeling nog te stuiten? Rogier: ‘Ik blijf genuanceerd denken. Natuurlijk zijn er probleemwijken en zijn

ties van de PvdA in Tweede en Eerste Kamer leidde tot de conclusie dat in de Tweede Kamer de pragmatische aanpak wint en dat in de Eerste Kamer de discussie principieel wordt gevoerd.’ Zo hekelde senator Meindertsma bij de behandeling van de Rotterdamwet de sfeer: ‘Iedere kritische kanttekening wordt beschouwd als het onvoldoende oog hebben voor de problemen.’

Hij wijst in dat verband op een uitspraak in kort geding van de rechtbank in Utrecht die op 25 mei 2007 een groot aantal vereisten formuleerde waaraan een interventieteam moet voldoen wil het binnen de wet blijven. (zie www. rechspraak.nl onder LJN: BA5725) Het betrof een vordering van een drietal gezinnen dat verder verschoond wilde blijven van het bezoek van een interventieteam. De eisers kregen gelijk en de gemeente Zeist werd veroordeeld tot het dragen van de proceskosten. Zijn eerdere opmerking, dat de pragmatiek vaak wint, ziet hij bevestigd in een recent rapport van de Wiardi Beckman Stichting: De bedreigde rechtsstaat, Amsterdam 2007. Rogier: ‘Een analyse van recente standpunten van de frac-

IDeaal

Chris Mast

omslaat. Je zou het niet wensen, want het is voor Rotterdam niet goed. Maar het is best mogelijk. Want wij kunnen in Nederland ook behoorlijk kritisch zijn als de mensenrechten in andere landen in het geding zijn.’ Chris Mast, redactie IDeaal

Het rapport ‘Baas in eigen huis’ kun je ook downloaden bij: www.ombudsman.rotterdam.nl

2008 maart

5

Thema Een betrokken overheid

Politieke dilemma’s

De wet is de moeder van de vrijheid, schreef Joop den Uyl in zijn artikel ‘de smalle marges van de democratie’. De wet beschermt de burger tegen de willekeur van de overheid en stelt gren-

weg te rotten. Als je weet dat een kind wordt geslagen door zijn eigen ouders, volstaat het niet om te hopen dat je vanuit een vertrouwensrelatie het geweld kunt stoppen.

in de gemeentelijke basisadministratie, de aanvraag voor een uitkering, vermoedens van illegale praktijken. Het vervolg is minstens zo divers. Wietplantages worden opgerold, fraude wordt aangepakt, huisjesmelkers wordt de wacht aangezegd. Maar meestal is handhaving slechts een eerste stap. Achter de voordeur wordt soms een onbeschrijflijke ellende aangetroffen. Bijna altijd gaat het dan om een stapeling van problemen. Door achter de voordeur te komen kunnen we vervolgens mensen stap voor stap de regie over hun eigen leven teruggeven; door schuldhulpverlening, inzet van de bijzondere bijstand, andere huisvesting,

Jantine Kriens, zen aan gedrag opdat de vrijheid van de één niet ten koste gaat van de ander. Maar wat als die vrijheid ten koste gaat van jezelf? Hoe ver mag de overheid in dat geval gaan? Wanneer grijp je in als ouders hun kind onvoldoende beschermen? Doe je dat als ze de wet overschrijden of doe je dat eerder, om te voorkómen dat het zover komt? Vinden we het beschermen van iemands privacy van doorslaggevender belang dan geweld achter de voordeur stoppen door informatie te delen en te melden? In de praktijk van alledag worstelen professionals met deze en andere dilemma’s. Als iemand in eenzaamheid wegrot achter zijn eigen voordeur en niemand binnenlaat, kun je niet schouderophalend weglopen omdat ieder mens nu eenmaal het recht heeft om

6

maart 2008

In de praktijk van alledag botsen grondrechten en kan het beschermen van iemands privacy leiden tot onverschilligheid. In Rotterdam zoeken we dan de grenzen van de wet op. We hanteren bijvoorbeeld een meldcode kindermishandeling en huiselijk geweld en we hebben een meldpunt ingericht van waaruit gerichte actie wordt ondernomen. Beter nog zou een wettelijk vastgelegde meldplicht zijn. Dat doen we omdat het recht op privacybescherming ertoe kan leiden dat mensen thuis mishandeld worden en iedereen blijft zwijgen. We verbinden ‘hard en zacht’ door interventieteams de wijken in te sturen. Zij komen achter de voordeur om wetten te handhaven en treffen vervolgens grote sociale problemen aan. De aanleiding voor zo’n huisbezoek is divers: onduidelijke of onvolledige gegevens

een lastige voordeur

opvoedingsondersteuning en wat verder nodig kan zijn. Ik pleit voor een betrokken overheid die de vrijheid van het individu beschermt en juist daarom zo nodig bereid is professionals te steunen die achter de voordeur gaan kijken. Jantine Kriens, wethouder voor de PvdA

Morele dilemma’s in het politiewerk

Paul Boute en Rob Maas in gesprek met Adriaan Zijlmans, regionaal manager b.d. van de politie Rotterdam-Rijnmond Met de voor een politieman kenmerkende oplettendheid kijkt Zijlmans na het gesprek naar het prikbord met foto’s in de gang van Maas’ woning en vraagt wie dat knappe meisje op die foto is. Maar Zijlmans kent het meisje, dat de dochter is van een van Rob’s vrienden, ook uit eigen kring. Met deze

weer stad én wereld tegelijk. De reden om het vak van politieman te kiezen lag verscholen in de behoefte aan omgang met mensen, avontuur, maar ook afkeer van militaire dienst die hem zinloos voorkwam. Als we op de man af vragen waar in de stad morele dilemma’s in het politiewerk liggen, noemt hij het gebruik van geweld, het aftasten van grenzen en de juridische haalbaarheid. Bij het ontdekken van onhoudbare situaties tijdens huisbezoeken waarschuwt de

politie natuurlijk wel de instanties die daarvoor bestemd zijn: GGD, jeugdzorg, maatschappelijk werk, maar de politie gaat niet zelf problemen oplossen. Bij geweld achter de voordeur moet ingegrepen worden. Daarover is Zijlmans resoluut. Hij trekt zich ook ander leed aan dat hij aantreft. Hij heeft een groot netwerk en is onder meer betrokken bij de Stichting Meld Geweld. Enthousiast is hij over de ontmanteling

IDeaal

Veel waardering heeft hij ook voor de gerichte aanpak en de psychiatrische behandeling van zwervers in Drenthe, die nu van de stadse stress bevrijd zijn. Zwervers zijn géén criminelen, veeleer patiënten die geholpen moeten worden, in een langdurig proces. Wat opvalt, is dat Zijlmans zeer positief is over de middelen die de politie ter beschikking staan. Zowel de fysieke middelen als het juridische kader. Het werk is ontegenzeggelijk zwaarder geworden. Criminelen opereren professioneler en er wordt eerder naar geweld gegrepen. Ook het aantal misdrijven is gegroeid, maar dat komt ook omdat nu meer daden dan vroeger als crimineel worden beschouwd. Op de vraag of de politie vaak slachtoffer is van geweld omdat hun verschijning verzet zou oproepen antwoordt hij dat dat reuze meevalt.

Adriaan Zijlmans: No Go Areas bestaan niet in Rotterdam

toevalligheid wordt de werkelijkheid van Rotterdam teruggebracht tot die van een dorp. Ook zijn hoed draagt bij aan het beeld dat bij een inspecteur hoort ….one last question….opmerkzaamheid, een scherpe blik, de typische vraag. Uitwijdingen tijdens het spreken getuigen van liefde voor het vak dat veertig jaar werd beoefend. Een carrière die alle facetten van het politiewerk omvat. Verkeer. Keileweg. Opiumkitten van Katendrecht. Arrestaties. Moordzaken. Dan is het dorp

van de Keileweg, prijst Van den Anker erom, en stelt dat het met de meiden, de heroïnehoeren nu veel beter gaat.

Met camera’s in de publieke ruimte heeft hij geen enkele moeite. Het versterkt het veiligheidsgevoel. Wel moet er op professionele wijze en juridisch correct gebruik van worden gemaakt. Over No Go Areas is hij beslist, die bestaan niet in Rotterdam. Er bestaat wel een discrepantie tussen het veiligheidsgevoel van de burger en de werkelijke onveiligheid. Veel burgers zijn banger dan noodzakelijk. Daar kan de politie maar in beperkte mate wat aan doen.

2008 maart

7

Thema Politieke dilemma’s

Onlangs verscheen het rapport Baas in eigen huis van Migiel van Kinderen, de gemeentelijke ombudsman. Hierin bekritiseert hij de manier waarop interventieteams in Rotterdam te werk gaan. Naar aanleiding van dit rapport sprak ik met hem. Hij vertelde dat hij van mening is dat de PvdA de weg is kwijtgeraakt. De partij zou teveel de politiek van de straat voeren in plaats van juridisch correct beleid. Ook zou de PvdA soms ‘rechtser’ willen zijn dan Leefbaar Rotterdam. Forse kritiek dus. Maar wel gemeend. Gelukkig staat de discussie hierover centraal in deze Ideaal. Ter bevordering van die discussie vindt u hier het verhaal van mijn vader, waar een interventieteam aan de deur is geweest.. Robin van Leijen, redacteur IDeaal Op een avond wordt er gebeld. Nu heb ik een intercom, dus ik vraag wie er is. Lang verhaal aan de andere kant. Vaag ook. De man vraagt of ik even de deur open kan doen, dan kan hij het beter uitleggen. Ik doe open, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Even later stromen er vier mannen mijn kamer binnen. Ik ben te verbouwereerd om te reageren. Voorop een kleine man met gaten in zijn spijkerbroek. Hij heeft nog wel een soort jack aan, waaraan je kunt zien dat hij iets is. Het kan helaas niet verhullen hoe shabby hij daaronder gekleed is. Man nummer 2 stelt zich voor als de wijkagent. Als er iets is, dan mag ik altijd naar hem toekomen, zegt hij. Maar er is niets, er is nooit wat en als er toch wat is, dan weet ik waar het politiebureau is: twee deuren verderop. Man nummer 3 is ook een agent. Hij is vriendelijk, maar Joost mag weten wat hij in mijn huis doet. En in het kielzog van deze tsunami aan gezagsdragers dragondert iemand van Eneco mijn huis binnen. Waar de meter is, vraagt hij. ‘En wie bent u dan wel?’ vraag ik aan

8

maart 2008

Interventieteam teistert Rotterdammers

Het rapport kun je downloaden bij: www.ombudsman.rotterdam.nl

de kleine met de gaten in zijn broek. Interventieteam, antwoordt hij gewichtig. En nog gewichtiger: ‘mag ik uw identiteitsbewijs even zien?’ In mijn eigen huis godbeterthet vraagt iemand of ik maar even m’n identiteitsbewijs wil laten zien. Wat is er aan de hand? Wordt ik van iets verdacht? Nee, dat niet, maar we willen controleren of alles wel in orde is. Ik besluit om mee te werken, zodat ik zo snel mogelijk van deze onruststokers afkom. Ook mijn vriendin moet eraan geloven. Ze komt uit Slowakije en staat hier keurig netjes ingeschreven. De interventieman bestudeert nauwgezet haar paspoort. En ja hoor, het klopt niet. Het paspoort gaat naar de tweede politieman. Na een korte blik constateert hij dat het prima in orde is. Slowakije hoort bij de EU tegenwoordig, één van de nieuwe lidstaten. Daar had de interventieman nog niet van gehoord. Een normaal mens zou enigszins uit het veld zijn geslagen, maar niet de interventieman. Met verdubbelde kracht zet hij zijn requisitoir voort. ‘Ah, u woont in een huurhuis en u heeft ergens anders een huis met een hypotheek? Dat mag niet’, weet de man. ‘Waar denkt u dat een hypotheek voor is?’ gaat hij onverdroten verder, niet gehinderd door enige kennis van zaken. ‘En wat gaat u daaraan doen? En wanneer?’ Intussen komt

het heerschap van de Eneco ook weer binnen. Hij schampert over de buurt waar ik woon, terwijl ik vind dat ik hier prima woon. De interventieman wil me nog allemaal diensten aansmeren, maar ik heb inmiddels mijn bekomst en werk het geteisem zo snel mogelijk de deur uit. Ik hoor ze naar boven gaan in plaats van naar beneden. Van mijn buurman hoor ik later, dat zich hetzelfde tafereel had afgespeeld bij hem, maar dan nog erger. Hij had een feestje en iedereen op het feestje moest zich van de interventieman legitimeren. Mag zoiets? Ik weet nu dat ik nooit meer open moet doen voor iemand van het interventieteam. En als de gemeente Rotterdam het dan toch nodig vindt om haar burgers te controleren, laat ze dan iemand sturen met enige sociale hygiëne en liefst wat deskundigheid. En geef de stakker ook maar gelijk een nette broek.

André van Leijen

Columns Wat niet weet, wat niet deert? Ik denk niet zonder gene terug aan de Strevelsweg, waar ik van ‘91 tot ‘94 woonde. De jaren vlogen voorbij. Ik was student en had twee bijbaantjes. Ik was ook een brave student en lag meestal op tijd in bed. Behalve in het weekend als ik op kroegentocht was geweest. Dan kwam het wel eens voor dat ik midden in de nacht thuiskwam en steevast het geluid van een huilende vrouw in de woning naast mij hoorde. Weken, maanden, ja zelfs jaren gingen zo voorbij. Misschien was dat geluid er doordeweeks ook, maar dan sliep ik al. In het weekend echter, kon je er de klok op gelijk zetten. Net als ik opgelucht het sleutelgat van de voordeur had gevonden en mijn zware kop op het bed gooide, kwam het onheilspellende geschreeuw mij tegemoet. Geloof het of niet, maar braaf als ik was had ik daar nooit iets ernstigs achter gezocht. Een huilende vrouw aan de Strevelsweg? Midden in de nacht? Tja, dat kon van alles zijn. Misschien had zij kiespijn en was er geen nachtapotheek op loopafstand. Misschien was het een heroïneverslaafde die haar drugs per ongeluk door de wc had gespoeld. Of wat te denken van een uit de hand gelopen ontmoeting in SM kring. Van die dingen dus. De jaren gingen voorbij. Er veranderde niks. Typisch jaren negentig, zult u zeggen. Totdat er een studente boven mij kwam wonen. Het onheilspellende geluid drong ook tot haar door. Het verschil was alleen dat zij meteen doorhad dat het om mishandeling ging. De vrouw werd stelselmatig in elkaar geslagen. Misschien had de man des huizes te veel of juist te weinig gedronken of gesnoven, maar een ding was zeker: het was huiselijk geweld. Uiteindelijk hebben wij de politie gebeld, maar daar gingen twee weken van discussie aan vooraf. Vragen als brengen wij die vrouw niet nog meer in de problemen, waar bemoeien we ons mee, wat verklaren we tegen de politie als het tot een onderzoek komt en vooral: wat als de dader verhaal bij ons komt halen? Vragen waarover we uren gesteggeld hebben, mijn bovenbuurvrouw en ik. Binnen een uur na ons telefoontje, stopte

een politiebusje voor de deur. De agenten belden bij de woning van de huilende buurvrouw aan. Ze deden daarna nog een poging en nog een. De deur bleef dicht. Dat zul je altijd zien. Van achter gesloten gordijnen en met het licht uit sloegen wij het doen en laten van de agenten gade. We hoorden een van de agenten door de portofoon schallen dat zij op een melding waren afgekomen afkomstig van nummer 10. Precies wat we wilden horen, zo midden in de nacht. Nu wist ook de buurman dat wij hem hadden aangegeven. Het politiebusje reed onverrichterzake weg. Ik deed die nacht geen oog dicht. De weken en maanden daarna ging het huiselijke slaan, huilen en gillen onverminderd door. Mijn buurvrouw en ik hebben ernstig overwogen om aangifte te doen. Maar dat kon niet, want dat is een taak van het slachtoffer, zei de politie tegen ons. De politie die inmiddels heel goed wist wat er aan de hand was bovendien. We lieten het erbij zitten. Wat moesten we anders? Zo gingen die dingen toen. En zo gaan die dingen nog steeds. Vrees ik. Fouad el Haji gemeenteraadslid voor de PvdA Wettelijke streefcijfers voor vrouwen aan de top Ik heb een dubbele inborst. Zo geloof ik heilig in marktwerking omdat op die manier doorgaans het beste uit mensen wordt gehaald. Van mij geen tirades tegen de dollar economie. Aan de andere kant heb ik niets op met de girl power beweging – waar alles kan en mag, maar niets hoeft – die in de jaren ‘90 werd gezien als opvolger van de tweede feministische golf. In de jaren ’70 zijn vrouwen pas voor de wet gelijk gesteld (tot dan toe vond men getrouwde vrouw handelingsonbekwaam net als kinderen of verstandelijk gehandicapten) en werd discriminatie op grond van geslacht bij wet verboden. De vrije verkrijgbaarheid van anticonceptiemiddelen en de mogelijkheid van abortus heeft er bovendien voor gezorgd dat vrouwen niet langer gevangene zijn van hun eigen lichaam. Toch komen de talenten van vrouwen nog

IDeaal

nauwelijks tot hun recht. Nederland staat samen met Pakistan onderaan de internationale ranglijst als het gaat om vrouwen aan de top. Sunny Bergman heeft met haar documentaire ‘Beperkt houdbaar’ de schoonheidsdwang en pornoficatie van het vrouwbeeld aan de kaak gesteld. In de Emancipatienota van het kabinet waren werk en seksualisering van het vrouwbeeld dan ook terecht hoofdthema’s. Het kabinet wil meer vrouwen in topfuncties en minder seksisme in de media. Paternalisme! klonk het onmiddellijk uit de mond van Groen Links-leider Femke Halsema, die een jaar eerder was uitgeroepen tot liberaal van het jaar. Hoe naïef. Je hoeft alleen maar je propedeuse economie te hebben gehaald om te zien dat de scheiding der seksen aan de hand van marktfalen kan worden verklaard. Een gebrekkig zelfbeeld (als gevolg van schoonheidsdwang en/of tweede sekse zijn) is volgens neo-Keynesiaanse theorieën funest voor het carrièreperspectief van vrouwen. In dezelfde zin heeft ook Freud zich uitgelaten. De hoge belastingen en premies zorgen er bovendien voor dat in Nederland minder huishoudelijke taken worden uitbesteed dan economisch efficiënt is. Die moeten dus omlaag, eventueel door een speciale aftrekpost voor uitgaven voor huishoudelijke hulp. Sociaal-democraten moeten zich sterk maken voor de verheffing van achtergestelde groepen, net als ze zich sterk hebben gemaakt voor de emancipatie van arbeiders. Daarom ben ik een warm voorstander van wettelijke streefcijfers voor vrouwen aan de top (ook voor migranten overigens). Zo kan ik me ook voorstellen dat de overheid beleid ontwikkelt om seksestereotypering in media tegen te gaan. Niet door allerhande programma’s en reclame-uitingen te verbieden, maar wel door voorschriften op te stellen over hoeveel zendtijd de publieke omroep moet besteden aan het vrouwelijk perspectief. Dus niet alle avonden mannelijke talkshowhosts. Het leunstoelliberalisme faalt zolang de verhoudingen in de samenleving nog erg ongelijk zijn. Actie van sociaal-democraten hebben we nodig.

Heleen Mees, Vice voorzitter PvdA New York

2008 maart

9

Fractie Bemoeien mag, bemoeien moet Door Peter van Heemst, fractievoorzitter en Marco Heijmen, raadslid van de PvdA Rotterdam Rotterdam is een stad van aanpakken en niet van wegkijken. Of het nu gaat om het aanpakken van overbewoning, illegale pensions, wietteelt, geweld achter de voordeur, fraude met uitkeringen of falende opvoeders. Dat was de afgelopen weken goed in de stad te zien. Jantine Kriens trok met een team van medewerkers naar het Afrikaanderplein om daar de Week tegen de Armoede te starten. Een paar weken daarvoor kwam zij met een Rotterdamse Meldcode om geweld achter de voordeur aan te pakken. Dominic Schrijer liet zien dat het project WerkDirect erin is geslaagd om het aantal mensen in de bijstand met 1500 te verminderen. Dit door mensen in de bijstand, van wie we weten dat ze onvoldoende meewerken, direct een baan aan te bieden bij de Roteb. En Hamit Karakus liet de afgelopen weken weer zien hard bezig te zijn met de aanpak van hypotheekfraude. De PvdA heeft een solide reputatie in de stad opgebouwd om problemen aan te pakken. We beseffen dat we ons moéten bemoeien met de problemen van onze stad en haar inwoners. Dat past ook bij de Rotterdamse mentaliteit. Die actieve houding hebben we ons met vallen en opstaan eigen gemaakt. En waar we dat in het verleden te aarzelend deden, hebben we er een hoge prijs voor betaald. Lang hebben we veel weerstand gehad tegen het plaatsen van camera’s op straat om de veiligheid te versterken. Zo kon de criminaliteit ongestraft oplopen en zo gingen mensen zich onveilig voelen in hun eigen stad. Lang hebben we met een grote boog om problemen bij de opvoeding heengelopen. Zo raakten kinderen steeds meer beschadigd en moesten we achteraf de brokken gaan opruimen van grove missers in

10

maart 2008

de opvoeding. En lang vonden we dat mensen het recht hadden over straat te zwerven of dat verslaafden vooral gebaat waren bij heroïne- verstrekking onder medisch toezicht. Zo kregen mensen aan de rand van de samenleving niet de kans op een ietsje menswaardiger bestaan en zagen we in de stad hoe overlast en mensonwaardige situaties explosief groeiden. Wie- zoals de PvdA anno 2008 - kiest voor een stad waar mensen zich thuis voelen, kiest voor een actief stadsbestuur. Nu zijn we dus vaak koploper in deze debatten. We maken ons sterk voor een stadsbestuur dat werkt volgens de vier A‘s: Aanbellen, Aankijken, Aanspreken en Activeren. We willen met andere woorden dat het vanzelfsprekend is dat medewerkers van de gemeente of andere maatschappelijke organisaties in de stad niet van achter het bureau hun werk doen, maar actief op zoek gaan naar de plekken waar problemen bestaan. Dat is dé manier om de stad leefbaar en veilig te maken. Hoe die omslag tot stand is gekomen, laat zich mooi typeren door een verhaal dat Fatima Talbi onlangs in de fractie vertelde. We hadden het daar over het werk van de interventieteams en de spelregels waar zij zich aan moeten houden. Zij kon zich nog als de dag van gisteren herinneren hoe interventieteams voor de eerste keer in de deelgemeente Feijenoord werden ingezet om overlast te gaan bestrijden. Als Dagelijks Bestuurder kreeg ze van de buurtbewoners enorm veel positieve reacties. “Eindelijk hadden mensen het gevoel dat er echt iets met hun klachten werd gedaan.” Zo’n activistische aanpak past wonderwel in een goede PvdA-traditie.

We horen bij een politieke partij die gelooft in een zekere maakbaarheid van de samenleving. En er is nog een andere verbinding te leggen. We kunnen mensen alleen vragen zich actief in te zetten voor hun straat, buurt en stad als de lokale overheid zelf laat zien dat mensen op haar kunnen rekenen! Zo’n alliantie van actieve Rotterdammers en een optredende overheid is de kern van wat wij politiek willen bereiken. Natuurlijk is zo’n activistische aanpak geen vrijbrief om altijd en overal in te grijpen. Dat kan niet. En dat mag niet. Waar je precies de grenzen stelt, is niet in een algemene regel aan te geven. Je stelt onder meer eisen aan zorgvuldigheid, aan controleerbaarheid en aan draagvlak. Dat is dus iedere keer een kwestie van wikken en wegen, waar wat kan en waar wat moet. Maar één ding staat steeds voorop: als mensen hun stem aan ons toevertrouwen, dan doen ze dat omdat ze er op rekenen dat wij Rotterdam mooier, schoner en veiliger maken. Dat vertrouwen staat bij al onze keuzes steeds op het spel.

Fractie Het Elektronisch Kinddossier... zegen of vloek? Het Elektronisch Kinddossier (EKD) is al tijden volop onderwerp van discussie. Lokale politiek, Tweede Kamer, de Minister, en deskundigen verdedigen bevlogen hun standpunten. De één vindt dat het EKD is gedoemd te mislukken, terwijl de ander het juist dé oplossing vindt in de strijd tegen kindermishandeling. Voor de PvdA in Rotterdam is het een simpele zaak: het EKD zorgt voor een noodzakelijk inzicht om onze kinderen te beschermen. De raadsleden Fatima Talbi en Zeki Baran over nut en noodzaak van het Elektronisch Kinddossier.

Fatima Talbi en Zeki Baran, raadsleden

Raadslid Fatima Talbi zet zich reeds lange tijd in voor de invoering van het EKD. Zij is blij dat de discussie nu leeft en wordt gevoerd op de plekken waar het thuis hoort: in de politiek en bij de hulpverleningsinstanties. “Als hulpverlener merk ik zelf vaak dat verschillende hulpverleners in een gezin zitten, zonder het van elkaar weten. Zo wordt langs elkaar heen gewerkt en komen verschillende signalen niet bij elkaar,” stelt Talbi. De PvdA vindt dat het EKD hier een oplossing biedt, want de kennis van verschillende hulpverleners kunnen in het EKD worden gebundeld om een totaaloverzicht te krijgen. Maar Talbi waarschuwt dat alleen invoering van het EKD niet voldoende is. “De werkhouding en de cultuur binnen hulpverleningsland moeten ook veranderen.”

forse stap in de goede richting.” Ook raadslid Zeki Baran is tevreden met de aanpak van het college. Samen met Talbi dringt hij aan op snelle invoering van het EKD. Baran wil dat alle kinderen in onze stad zich veilig kunnen voelen. “We moeten de risico’s voor kinderen zoveel mogelijk terugdringen. Daarbij moeten we geen enkel instrument schuwen,” aldus Baran. De PvdA vindt dat de privacy ondergeschikt is aan het belang en de veiligheid van het kind. “Uiteraard moeten we elke stap om onze kinderen te beschermen, bewust en weldoordacht zetten, maar we moeten het kind ten alle tijden voorop stellen,” vinden beide raadsleden. Tegenstanders betogen vaak dat het EKD zijn doel niet kan bereiken

omdat het geen kindermishandeling kan voorkomen. “Dat klopt, maar het EKD geeft wel een zorgvuldige verzameling van (risico)signalen die sneller inzicht geven in een al dan niet onveilige gezinssituatie. We hebben bij Gessica (het Maasmeisje) gezien hoe lang iemand buiten beeld kan blijven door een incompleet dossier,” zegt Talbi. Zij benadrukt wel dat het EKD geen garantie geeft dat een drama als met Gessica nooit meer kan gebeuren, maar “het vermindert de kans hierop drastisch.” De PvdA zal in de discussie over het EKD blijven aandringen op snelle, maar wel zorgvuldige invoering.

De PvdA vindt dat jeugdhulpverlening goed wordt opgepakt. Talbi: “Het college, onder leiding van de wethouders Geluk en Kriens, is de strijd aan gegaan met kindermishandeling en huiselijk geweld. Het actieprogramma ‘Ieder kind wint in Rotterdam’ is een

IDeaal

2008 maart

11

Fractie

Jaarverslag gemeenteraadsfractie 2007 “We willen een mooie, sociale en veilige stad. Een stad waarin iedereen zich thuis voelt en we willen vooral dat Rotterdammers er in 2010 beter voor staan dan in 2006.” Dat is en blijft de opdracht die de PvdA-fractie en onze wethouders in het stadsbestuur zich hebben gesteld. De stad moet mooi en schoon. Dat zijn toch de minste eisen die mensen aan de stad, hun buurt en hun wijk mogen stellen. Helaas is dat nog niet overal zichtbaar. Vanuit de raad hebben we daar een paar stevige debatten over gevoerd onder het motto: “We treffen nog te vaak Oost-Europees aandoende straten aan met wegdek als golfkarton”. We hebben een meldpunt “Straatlantaarn kapot” geopend om de wethouder Buitenruimte met concrete voorbeelden duidelijk te maken dat het onderhoud echt beter moet. En de PvdA heeft tijdens de behandeling van de begroting voor 2008 30 miljoen euro vrijgemaakt om de komende 4 jaar te investeren in mooiere wijken. Het is nu zaak – samen met de deelgemeentenstraatverzakkingen aan te pakken en buurten en wijken meer allure te geven. Want een mooi centrum, is oke. Maar de kwaliteit van de rest van de stad verdient minstens evenveel aandacht.

De stad moet veilig. Want alleen in een veilige stad kun je prettig wonen, werken, uitgaan en ondernemen. De kracht van het huidige stadsbestuur ligt in de combinatie van een stevig sociaal programma met een consequente aanpak van criminaliteit en overlast. Omdat de overlast door jongeren één van de grootste zorgen is van de Rotterdammers hebben we het initiatief genomen voor een jongerenconferentie, die zowel meer ruimte voor jongeren (werk, scholing, zorg en vrije tijd) als het duidelijk stellen van grenzen (streng optreden tegen vandalisme, gejat, geklier en verstier) opleverde. Er zijn afspraken gemaakt voor 50 extra jongerenwerkers en met de deelgemeenten worden concrete voorstellen gemaakt om de buurten met de meeste jongerenoverlast en – criminaliteit aan te pakken. Daarnaast heeft de fractie de burgemeester regelmatig aangesproken om extra maatregelen te nemen op plekken waar overlast en onveiligheid weer de kop op steekt: Katendrecht, waar bewoners en ondernemers geconfronteerd werden met schietincidenten en overvallen en de Crooswijkseweg, waar veel jongeren rondhingen die voorbijgangers en winkeliers lastig vielen en intimideerden. Vanuit de fractie zijn veel initiatieven

Op de fractieagenda De aprilmaand is canvasmaand. Rotterdamse PvdA-politici trekken de wijken in en gaan met de bewoners in gesprek. Op verschillende dagen en op verschillende plaatsen zijn de PvdA-ers te vinden deze maand. Wilt u weten of we ook bij u in de buurt komen, dan kunt u bellen met de fractie op 010-4172105

01-30 04 12

maart 2008

genomen om ID-banen om te zetten in reguliere banen. Met steun van bijna de hele gemeenteraad hebben we het OV gratis gemaakt voor 65-plussers. En we hebben het initiatief genomen voor het gratis energiebesparingspakket voor iedereen. Daarmee draagt iedereen een steentje bij aan een schoner milieu terwijl de minima ook nog eens besparen op hun energierekening. De fractie ziet Europese Jongeren Hoofdstad 2009 als dé kans voor Rotterdamse jongeren om hun talenten te laten zien en we willen dat de stad voor jongeren na 2009 blijvend beter is: om naar school te gaan, te wonen, te werken maar ook te sporten, uit te gaan. De fractie heeft keer op keer aangedrongen om de vastgelopen inburgering weer vlot te trekken. Dat leverde uiteindelijk een radicale ingreep op in de vorm van het gratis maken van de cursussen. Contacten en bereikbaarheid De fractie bezoekt regelmatig de wijken en buurten. En met de “Agenda van de Rotterdammers” willen we ook zoveel mogelijk aanwezig te zijn bij bijeenkomsten met actieve buurtbewoners in de wijken. Jaarlijks organiseren we een stadsbrede bijeenkomst voor alle PvdA-politici “feest der ontmoeting”

Meimaand Onderwijsmaand: met debatten, werkbezoeken, discussies met kamerleden en bewindslieden. De hele maand mei staat in het teken van onderwijs.

01-31 05

EInd februari organiseerde de fractie een succesvol voetbaltoernooi en presenteerde na afloop haar sportplannen in het Topsportcentrum. Deze sportplannen kun je vinden op pvdarotterdam.nl

Column

om ervaringen uit te wissel, inspiratie op te doen en -waar dat kan- gezamenlijk op te trekken. We staan iedere eerste zaterdag op de markten en we houden onze website (pvdarotterdam. nl) up to date. De contacten met de Rotterdamse Adviesgroep Ouderenbeleid zijn goed gewaarborgd; een vaste vertegenwoordiger vanuit de fractie woont de vergade-

ringen bij. Ook bij de vergaderingen van het afdelingsbestuur zijn we aanwezig. De fractie wil graag goed bereikbaar zijn. Dat kan via de email en de telefoon. En natuurlijk ook via het fractiebureau op het Stadhuis: 010 417 21 05. Marco Heijmen, secretaris

Landelijke PvdA moet Rotterdamser

Victor Gorgels

partijlid, wonend in Delfshaven, werkt voor de PvdA-fractie en student Economie

Voor ons allemaal én voor jezelf

Toen Pim Fortuyn en Leefbaar Nederland het politieke speelveld betraden in 2001 was ik 16 jaar oud, ging ik naar school in Nijmegen en woonde ik in Elst. Het was een bijzonder interessante periode voor Nederland en voor mijzelf als opgroeiende jongeman. Discussies over de multiculturele samenleving barstten los en in een heel korte tijd heb ik veel geleerd over de enorme inspanning die het vergt om plezierig met z’n allen samen te leven en over verschillende ideeën waarvoor binnen een samenleving alle ruimte moet zijn. Reden om in de pen te klimmen zijn uitspraken van Job Cohen, burgemeester

van Amsterdam, die zondag 27 januari jl. tijdens de jaarlijkse Auschwitzherdenking zei dat de angst en het wantrouwen in de samenleving sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer zo groot geweest is als nu. Cohen waarschuwde in klip en klare bewoordingen voor uitsluiting van groepen mensen. “Angst en wantrouwen brengen mensen ertoe zich terug te trekken in de eigen groep, met uitsluiting van anderen”, aldus Cohen. Wat ik haal uit de woorden van Cohen is dat we moeten leren van het verleden. De overheid en wijzelf, als burgers die onderdeel uitmaken van de samenleving, moeten waken voor de positie van minderheden binnen die samenleving. Behandel je mensen anders dan anderen, enkel en alleen om wie ze zijn, dan is dat vragen om ellende. Onze open en pluriforme samenleving, die ons in materiële en immateriële zin echt geen windeieren legt, moeten we koesteren en gezond houden. Ten voordele van het collectief en het individu. Voor ons allemaal én voor jezelf. Als ik nu afreis naar de plekken waar ik mijn jeugd heb doorgebracht (tussen

IDeaal

Arnhem en Maastricht) zie ik dat dezelfde mensen die het in 2001 totaal oneens waren met de stelling name van Leefbaar Nederland en Pim Fortuyn jegens Islamieten, een verandering in hun denken hebben ondergaan. Waar ik mij zorgen om maak is dat ik te weinig PvdA politici een goed inhoudelijk verhaal hoor houden vóór onze open en pluriforme samenleving in debatten met Rita Verdonk en de PVV van Geert Wilders. We wonen in een land waar we allemaal in vrijheid onze mening kunnen uiten. De vrijheid van meningsuiting geeft ons de mogelijkheid om draagvlak voor ideeën die onze open en pluriforme samenleving bedreigen tot een minimum te beperken. Het doodzwijgen van de Centrumpartij en later de Centrum Democraten werkte toen, maar deze tactiek faalde tegen Pim Fortuyn en de zijnen. Tegenwoordig proberen we het debat wel te voeren, maar ik zie een verschil tussen hoe we dat in Rotterdam en in het land doen. Waar we in Rotterdam mensen en politici, ook van onze eigen partij, op hun verantwoordelijkheid aanspreken, problemen benoemen en oplossingen aandragen, lijkt men landelijk toch weer terug te verlangen naar het doodzwijgen van rechts-populistische politici. Doordat politici als Geert Wilders en Rita Verdonk het integratiedebat in de media beheersen en in de streek waar ik vandaan kom weinig Islamieten wonen, krijgen mensen daar een vertekend beeld van de Islamitische bevolkingsgroep in Nederland. Ook merk ik dat er onder mensen die aangevallen worden door rechts populistische politici veel onbegrip bestaat over de houding van de landelijke PvdA. Die mensen willen graag dat PvdA’ers het voor hen, hun vrienden en vriendinnen, voor hún Nederland opnemen. Ik hoop dat Rotterdamse politici hun collega’s in den lande zullen aanspreken, zullen uitnodigen om samen op zoek te gaan naar antwoorden op hedendaagse problemen. Dat we ons samen wapenen tegen ideeën die ons geweldig land en onze fantastische stad bedreigen. Duik niet, maar groei, wordt sterker door strijd. Voor ons allemaal én voor jezelf!

2008 maart

13

Ingzonden De kortste weg van dromen naar zelfbedrog Soms moet ik even leeglopen over het Midden-Oosten. Niet te vaak, want dat gaat vervelen. Maar af en toe wel, dan slaap ik beter. Nu is zo een moment. Natuurlijk ook een beetje omdat een aantal PvdA’ers waaronder ik net een initiatief heeft genomen om de discussie binnen de

Hamas, van de gesprekken is uitgesloten. Het feit dat er zelfs over de agenda geen overeenstemming bereikt is. Het feit dat het Israëlische kabinet als collectief helemaal geen vrede wil. Het feit dat de constructie van de muur of de nieuwbouw van nederzettingen gewoon doorgaat.

“De wet verdrukt, de staat is logen” zo zingen wij aan het einde van elk PvdA congres nog steeds. Als dat ergens nog van toepassing is dan is het wel in de bezette gebieden. Want dat is de waarheid waar alles om draait: het feit dat er geen twee gelijkwaardige partijen in onderhandeling zijn, maar dat er sprake is van een bezetter, een koloniale mogendheid. Dat er dan een ‘thuisland’ of beter ‘concentratiekamp’ geschapen wordt (de Gazastrook) waaruit de bezetter zich heeft teruggetrokken maakt die constatering alleen maar scherper. Beste vrienden, het is tijd om ons onze beginselen te herinneren. Niet de tijd om de honderd redenen op te sommen waarom het niet uitkomt, het niet goed overkomt, niet het goede moment is, of er een nuance gemist wordt.

Bert Cremers PvdA te beïnvloeden. Maar vooral omdat er nu volgens de kranten weer een ‘spannend’ vredesinitiatief is. En ook volgens onze eigen Frans Timmermans, die wist te melden dat Annapolis de cynici het zwijgen had opgelegd. Sorry Frans, mij niet. Maar dat komt misschien ook omdat ik wel een scepticus ben maar geen cynicus. Ik geloof namelijk in vrede en ik geloof dat het de moeite waard is je ervoor in te spannen. Maar een vredesproces? Dromen daarover doen we allemaal, maar Annapolis als zodanig benoemen is geen droom meer maar zelfbedrog. Laat toch gewoon de feiten spreken. Het feit dat de winnaar van de laatste en enige democratische verkiezing,

14

te roepen dat ze zich aan afspraken moeten houden en zich niet mogen verzetten.

maart 2008

Landroof als normaliteit. Of het feit dat de liquidaties en vernielingen zonder enige vorm van rechtspraak dagelijks de krant halen. Is er een rechtvaardiging hiervoor? De veiligheid van Israel? Het voortduren van de raketbeschietingen? Het gevangen houden van twee Israëlische soldaten? Simpelweg twee tegenvragen: wiens veiligheid wordt nu door wie sinds jaar en dag dagelijks aangetast? En welke middelen van verzet worden legitiem geacht voor een bezet of onderdrukt volk? Cynici vind ik diegenen die tegen een volk dat dagelijks wordt verdrukt, dat zijn land geroofd ziet, zijn rechten met voeten getreden, zijn zonen en dochters vermoord, zijn bestaan ontwricht, durft

Bert Cremers

PS. Al een bezoekje gebracht aan www.recht-in-het-midden-oostenpvda.nl?

Adressen

FRACTIE

Peter van Heemst Fractievoorzitter 010-4172105 [email protected] Raadscommissie BVM Woordvoerder veiligheid Claus Verbrugge Penningmeester 06-24745151 [email protected] Raadscommissie ESMV Woordvoerder haven en milieu

Richard Moti Vice-fractievoorzitter 06-18471882 [email protected] Raadscommissie BVM Woordvoerder financiën

Marco Heijmen Fractiesecretaris 06-48157535 [email protected] Raadscommissies BVM en FIBS Woordvoerder veiligheid en woordvoerder buitenruimte

Peggy Wijntuin 06-47510923 [email protected] Raadscommissie MVP Woordvoerder integratie & emancipatie

Birsel Gülmüs 06-42409887 [email protected] Raadscommissie ESMV Woordvoerder verkeer en vervoer

Duco Hoogland 06-28275410 [email protected] Raadscommissie FIBS Woordvoerder wonen, ruimtelijke ordening en grondzaken - Zuidoever

Fouad el Haji 06-47761192 [email protected] Raadscommissie ESMV Woordvoerder werk en inkomen

Matthijs van Muijen 06-17838616 [email protected] Raadscommissies MVP en FIBS Woordvoerder WMO en sport en recreatie

Tom Harreman 06-53292924 [email protected] Voorzitter van de raadscommissie BVM Lid van de raadscommissie FIBS Woordvoerder wonen, ruimtelijke ordening en grondzaken - Noordoever

Jantine Kriens 010-4173571 [email protected] Loco-burgemeester en wethouder welzijn en volksgezondheid, WMO

Leo Bruijn 06-41510287 [email protected] Raadscommissie ESMV Woordvoerder economie en Rotterdam Airport

Muzeyyen BirinciDoganer 06-51512771 [email protected] Raadscommissie MVP Woordvoerder maatschappelijke opvang en ouderenbeleid

Zeki Baran 06-45628445 [email protected] Raadscommissie JOC Woordvoerder jeugd

Ronald Motta 010-4760711 [email protected] Raadscommissie BVM Woordvoerder personele zaken en deelgemeenten

WETHOUDERS Dominic Schrijer 010-4172056 [email protected] wethouder werk, sociale zaken en Grote Steden Beleid

Jacqueline de Jong 06-50257127 [email protected] Raadscommissie JOC Woordvoerder kunst en cultuur

Mohamed Talbi 06-10255589 [email protected] Lid van de raadscommissie MVP Woordvoerder armoede en schuldhulpverlening

Metin Çelik 010-4763454 [email protected] Vice-voorzitter gemeenteraad Voorzitter raadscommissie FIBS Lid van de raadscommissie JOC Woordvoerder onderwijs

Fatima Talbi Secretaris P&O 06-23681833 [email protected] Raadscommissie JOC Woordvoerder gezinsbeleid Gemeenteraadsfractie PvdA Rotterdam Coolsingel 40 • 3011 AD Rotterdam tel 010-4172105 • fax 010-4120845 [email protected]

Hamit Karakus 010-4172674 [email protected] wethouder wonen en ruimtelijke ordening

BESTUUR

Marja Bijl

Voorzitter 06-50690766 [email protected]

Jamal Bakkich

Bestuurslid 06-14910013 [email protected]

Niels Kastelein

Vice-voorzitter 06-55364829 [email protected]

Janneke Hazelaar

Bestuurslid 06-48262699 [email protected]

Johan Brinkman

Bram Hakkenberg

Secretaris 06-46391791 [email protected]

2e secretaris 06-20322976 [email protected]

Tim Meerhof

Ibrahim Ozturk

Bestuurslid 06-27024852 [email protected]

Bestuurslid 06-42242726 [email protected]

Iddo de Jong

Penningmeester 06-28776891 [email protected]

Karen van der Wiel

Bestuurslid [email protected]

Partijkantoor PvdA Rotterdam Willem Smalthof 95 3031 NM Rotterdam tel 010-4122306 • fax 010-4141995 [email protected]

IDeaal

2008 maart

15

achter alle voordeuren ?