I. Jim Tolliby haatte meisjes. Hij vond ze brutaal, zelfbewust en zelfverzekerd

v

-

' •

- - --

.

/..

óók schlierend voor wollen goederen verschynt wekel^ks — PrUs per kwartaal f. 1.05.

Red. en Adm. Galgewater 22, Lelden. Tel. 760. Postrekening 41880.

'^srw^w^f^^^^

KSP?

r

Zijt gij verliefd ? Een

KM IKAWS OP HM PUKEITO

frissche welriekende adem door

-EZN 3PA.NNEND VERHAAL UIT DE „WILD WE3T"

UEN^CEN :

DOOR

THROAT EASE«^ BREATH FEBFUME

I. Jim Tolliby haatte meisjes. Hij vond ze brutaal, zelfbewust en zelfverzekerd. Misschien kwam het, omdat hij bang voor ze was. Maar er was nog iets anders, dat hem zijn slordige, roode bos haar deed schudden en zeggen: „Neen baas, dat kan ik niet doen." Gay Remington, de dochter van den baas, had bepaald, dat Jim, die opzichter was, met haar naar de stad zou rijden. Ze waren nu met zijn drieën in het kantoor op de farm bijeen. John Remington zei: „Nu, vecht het dan maar met je tweeën uit." En hij grinnikte, wetend, dat Gay het^ zou winnen. Er kwam een booze uitdrukking op Jims mager, gebronsd gezicht. „U bedoelt," beet hij den anderen man toe, „dat u uw toestemming geeft, dat ze dertig mijl door een woestijn rijdt, bij nacht en ontij desnoods, met die bandietenbende van Juan Martinez op de vlakte! Herinnert u zich niets van wat ik u verteld heb van den overval van die duivels, twee dagen geleden, in ons kamp in Horse Creek?" De farmer grijnslachte. „Nu, je hebt ze er lekker van langs gegeven nietwaar?" vroeg hij. Dat was echt iets voor den baas. Die nam alles altijd even gemakkelijk op. „Dat js het hem juist," antwoordde Jim norsch. „Twee van Juans ruiters werden doodelijk gewond. Juan heeft wraak gezworen en u weet evengoed als ik, dat hij niet rust voor hij zich gewroken heeft." Gay Remington mengde zich in het gesprek. „Het is gewoon bespottelijk. Het ligt toch voor de hand, dat als ze zoo bloeddorstig zijn als je zegt, zij een aanval doen op een troep van onze ruiters. Zij zullen heusch niet 's nachts rondsnuffelen, om een of anderen galanten jongeman te pakken te nemen, die met een meisje naar een feest rijdt. Mexicanen hebben den naam nogal romantisch te zijn." De stem van het meisje klonk spottend. „Ik hoop, dat je geen reden krijgt, om van meening te veranderen," bromde Jim. „Nu, baas, geeft u uw orders ?" Niet bijster op zijn gemak schoof John Remington in zijn stoel heen en weer. „Het meisje kan geen kwaad," sprak hij ten slotte. „De kwestie is, Jim, dat jij met je drommelsche kornuiten achter iederen wilgénstruik een vijand veronderstelt. Ik heb er geen bezwaar tegen als Gay naar de stad wil. Ofschoon ik het natuurlijk een veiliger idee vindt als er iemand met haar meegaat." „Dus u zou haar niet alleen willen laten gaan," riep Jim. „Waarom niet ?" kwam Gay tusschenbeide.

SEN-SEN zuivert en parfumeert de adem; ontneemt direct alcohol en tabakslucht. Succesvol bg schorre of heesche stem; onontbeerlijk voor zangers, redenaars, rookers, chauffeurs enz. Per pakje 5 cent. Bo parf.zaken, Drogisten enz. Engros: SEN-SEN-IMPORT Hilversum

A

f'jTi '' 'lan Uw toekomst zijn, indien U in vlotte bewoordingen e>CS een kejclirijviug geeft van Lux Toilet Zeep, de beroemde jchoonheidszeep, die door 90 van de 100 filmsterren geregeld gebruikt wordt, volgens onderstaande punten:

%ß Haargescliiktlieid voor de clagelijkse venorging zelfs van de teerste kuid. Xf Het delicate parfum,

dat zelfs Je meest verwende stnaals voldoet.

X9 Het overvloedige, zachte scliuiiu en zijn keilzame wcrliing op de liuid. \J De edele grondstoffen,

verwerkt in Lux Toilet

.Zeep

wat voor

elke leek terstond zichtbaar is aan de absoluut enige, ivoor-witte kleur. Ij) .Zuiver Nederlands fabrikaat. Toeschouwer: „Wal doen jullie met die rollen ?" Sjouwer: „O, die zetten ze op de electrische piano 1"

Voor de beste en kortste inzending loven wij uit: Ie Prijsi 2e Prjjs: 3e Prijs: 4e Prijs: 5e Prijs; oe Prijs:

TANDEN ALS PARELEN

3 3 3 3 3 3

st. Lux Toilet Zeep p. mnd. GEDURENDE UW LEVEN ,, 10 jaar „ 5 jaar „ 3 jaar „ 2 jaar „ 1 jaar

terwql Je 500 volgende deelnemer., een leuke verrassing ont A/"3^"-./1?, 'nS,en moe,eM 'n k«' I>«i« ïijn van Lever's Zee Mij. N.V. Rotterdam, vóór 51 December a.s. Bij elke inzending :encling nmoeten drie buitenomslagen van Lux Toilet Zeep worden gevoegd. Op de enveloppe moet staan: Prijsvraag L.T.£ 4001 De beoordeling d.. rdelii inzendingen berust bij de Directie. Over de toekenning der prijzen kan geen briefwisseling worden gevoerd. De uitslag wordt eind Februari in dit blad bekend gemaakt.

\ LTIS2-0100M

na het gebruik van

ivA TANDPASTA in tuben a 25 & 60 cts.

r

HET Inhoud: „Voelt U soms iets voor een gezelschapsspelletje, mijnheer ?' „Zeker juffrouw _ als U tenminste tijd hebt?"

PRIJS

— 2 —

ZOO JUIST VERSCHENEN BOEKWERK "MODERNE DANSEN" VOOR DEN AMATEUR DOOR DEN HEER EN MEVR. J. A. BRONMEYER Quick Step, Slow Foxtrot, Tango, Waltz, Blues en Rumba. Met een beschrijving van alle figuren, zoowel voor Dame als voor Heer. F. 0.7 5, PER POST F. 0.8 5. GIRO 240444 LANGE POTEN 27 — DEN HAAG — TEL. 115550

JSL

-

UALMARnZ

Jim gaf zich toen gewonnen. „We zullen na donker weggaan," deelde hij kortaf mee. „En zeg alsjeblieft tegen niemand een woord over dit uitstapje!" Dat was ronduit gesproken tegen de dochter van den baas, maar Jim had een streepje voor op de veefokkerij van John Remington.

opende. Hijzelf was het geweest, die een van de twee fatale schoten had afgevuurd in een handgemeen, dat hem haast het leven had gekost. Hij had er diep van genoten. En nu? Wat was het verschil met toen ? Hij had geen last van romantische gevoelens ten opzichte van het beschermen van meisje en Gay was wel de laatste, die daarvoor in aanmerking kwam,

II.

(CAROLA HOIHIINI speelt in de Olaf Fjord-film der Ufa ,THet groote démasqué".

Misschien, redeneerde Jim bij zichzelf, toen hij dien middag weer aan zijn werk ging, had hij het gevaar overdreven. En toch, hij kende die bandieten; gluiperige lafaards als ze waren, konden ze wreed en kwaadaardig zijn. De theorie van Gay ging niet op: twee eenzame ruiters zouden meer een kolfje naar hun hand zijn dan een groep cow-boys. En vooral als ze zouden vermoeden, dat een van dat tweetal de dochter van den grootcn John Remington was. Het was pikdonker en een duistere, sterrenlooze hemel hing, zooals dikwijls boven de woestenij, toen Jim de gezadelde paar den naar huis bracht. Gay stond al op hem te wachten en de zware gestalte van John vulde de breede deuropening. Gay wierp den veefokker een vroo lijke kushand toe. „Tot ziens, vader," riep ze, „ik zal uw groeten overbrengen aan Juan Martinez, als we hem ontmoeten." Jim negeerde de plagerij en vroeg met een stem, die hard als staal klonk: „Heb je een bij revolver je?" Gay keek naar hem. Het was te donker om haar oogen te zien, maar haar stem klonk uitdagend. „Ben je bang?" Jim onderdrukte een vloek en zei verder niets, toen ze wegreden. Hij begreep zijn, eigen gemoedstoestand niet heelemaal. Twee weken geleden, in het kamp bij Horse Creek, had hij eenvoudig gehunkerd naar een gevecht, had hij ternauwernood kunnen wachten tot de bandietenbende de vijandelijkheden

■

■

'■^■•'•■^

y^lense yiolenaar.y\ustoeefende dame^ met haar uhdagcud zelfvertrouwen. Ze had hierum gevraagd, er up aaugedrongeu... Een uur reden ze zwijgend naast elkaar voort. Gay had geprobeerd een gesprek te beginnen, maar Jim had haar poging norsch afgewezen. Omstreeks tien uur trokken ze door een droge waadplaats, begroeid met taai struikgewas. Jim hield den teugel in, en luisterde; hij meende, dat hij verwijderd gestamp van hoeven had gehoord, meer een trilling dan een werkelijk geluid. Het stierf weg, toen het hoefgetrappel van hun eigen paarden ophield. „Zijn de bandieten ons op het spoor ?" vroeg Gay plagend. John volhardde in zjjn stilzwijgen en reed verder. Later, na een uur misschien, kwam de dunne sikkel van een jonge maan van achter een wolk gluren en be-i loofde de woestenij in licht te zetten. John vloekte, thans niet binnensmonds. Zijn zenuwen tintelden nog steeds door de verre, zwakke trillingen, die zijn ooren niet nauwkeurig konden opvangen. Dat maanlicht stond hemheclernaAl niet aan. Hij gaf zijn paard de sporen en onder protest schoot Gay naast hem. Hij week een weinig uit zijn richting en zette koers naar een met dennon begroeide strook grond.

Vraag driehonderd en zes Hoe is de naam December ontstaan voor de laatste maand van het jaar? Onder degenen, die ons vóór 29 December (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 28 Februari) goede oplossingen zenden aan ons adres: Redactie ,,Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden, zullen wij een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen verdeelen. Op briefkaart of envelop gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 306. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

Vraag driehonderd en twee DE FILMSTER HELEN TWELVETREES, die thans bij de Fox-film geëngageerd Is, in een schitterend toilet ontworpen door den modeteekenaar William Lambert.

BEZOEKT HET

ÏIHlE^lflElB, TE DEN

HAAG

De meeste vliegen sterven bij den aanvang van den winter door de koude en de overblijvenden zoeken zich een veilige schuilplaats. Bovendien worden er 's winters geen vliegen geboren, daar de eieren, die in het najaar gelegd worden, niet uitkomen voor het volgende voorjaar, en er gedurende den winter zelf in het geheel geen eieren gelegd worden. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer J. Spider te Amsterdam den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen toegekend konden worden aan den heer H. L. Pos, Rotterdam; den heer G. F. Hart, Groningen; mejuffrouw A. S. Buils, Den Haag; den heer van Man. Amsterdam; den heer L. F. de Bie, Haarlem. - 4 —

rANDfFBS

ANKEES LJaü_J-

Ü n^ HONEV DEW IMP

r

>'

^

mPOBTEimS;

AlVANASg

HONEV DEW

CIGARETTES

Bang voor Gay's spot, legde hij uit: „Daarginds is water. Ik zag je een pak proviand in je zadeltasch steken. Ik dacht, dat we daar wel een stukje konden eten." Gay, blij ten minste zijn stem weer te hooren, al klonk die ook allesbehalve vriendelijk, antwoordde opgewekt: „Goed, en ik vermoed, dat je wel zult bijdraaien, als je de zalige koeken proeft, die Francheta gebakken heeft." Jim voelde een plotselinge kou langs zijn rug. „Fyancheta ?" gromde hij. „Heb je haar gezegd, dat we naar de stad reden?" „Je bent zeker van plan daar iets verschrikkelijks van te maken?" zei Gay op martelenden toon. „Het eenige is," verklaarde Jim effen, „dat Francheta's broer tot Juan Martinez' bende behoort! De Chineesche kok is daarachter gekomen.' Ik heb je vader gewaarschuwd, maar hij wou niet naar me luisteren." „Ik wéét het," luidde Gay's bescheid. „Francheta heeft me er alles van verteld. Hij heeft hun naam bevlekt, zegt ze. Ze is erg op hem gebeten." „Gay," viel Jim uit, „je bent een domme, eigenwijze gans. Ik hoop, dat je er niet de kwade gevolgen van zult ondervinden." „Je stem," wierp het meisje lachend tegen, „klinkt of je precies het tegenovergestelde meent. Ik geloof er niets van, dat je zoo'n hekel aan me hebt, als je zegt." Jim wendde het hoofd af, dankbaar, dat de duisternis onder de dennen, die ze thans bereikt hadden, zijn brandende wangen aan den impertinenten blik van het meisje onttrok. Bij een klein stroompje stegen ze af. Jim luisterde opnieuw, de ooren gespitst. Boven de ewone geluiden van de wildernis iet zachte tjilpen van een vogel, het roge, tikkende schuifelen van een haasge hagedis, het gedempte snorren van een slang, meende hij wéér dat verre gedender te hooren. Maar hij was er niet zeker van. Hij zette zich naast Gay en at de versehe koeken — ze waren inderdaad zoo verrukkelijk als Francheta alleen

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

■■

..^-

p

^asS

*m i-J;

-^?s^

i

w^r^mm^mm^^mmms^mmim

VER. ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL DIR. COR VAN DER LUGT MELSERT

HET EEUWIGE KIND

SIGAREN

WEENSCH BLIJSPEL IN 4 BEDRIJVEN VAN ROBERT NEUNER. REGIE; ADR. VAN DER HORST

's Morgens,

Ter eere van Roemers zilveren tooneelfeest heeft het Hofstad Tooneel „Het Eeuwige Kind" op zijn repertoire gebracht en men heeft daarmee een zeer verstandige daad gedaan. Roemer had niet licht een stuk kunnen kiezen, dat zoo zeer den besten kant van zijn veelzijdig tooneeltalent naar voren brengt, als juist dit blijspel. Hij is er de man van middelbaren leeftijd in, die het leven van de gemoedelijke zijde opneemt, die gul en hartelijk is en zich door geen overdreven conventies laat ringelooren, doch doet waar hij lust in heeft en wat goed is in zijn oogen. Schlüter (Anton Roemer), die de schatrijke eigenaar' is van het Schlüter-concern, heeft den tweeden prijs gewonnen in een prijsvraag van zijn eigen concern, waaraan hij onder het pseudoniem Naumann had meegedaan. De prijs bestaat uit een gratis verblijf van veertien dagen in een der grootste Oostenrijksche berghotels. Schlüter besluit daar heen te gaan als een arme slokker, om eens te ervaren, hoe een arm mensch in een chique hotel behandeld wordt. Juffrouw Mensing, zijn huishoudster (Cec. Spoor-Carelsen), Johann, de huisknecht (Elsensohn) en zijn dochter Herta (Annie van Duyn) vinden dit plan lang zoo mooi niet als Schlüter zelf. Herta besluit dan ook het hotel op te bellen en de directeur er van in. kennis te stellen, dat de eenvoudige burgerman, die bij hem zal komen logeeren, 'n multimillionnair is, van wien zij allerlei kleine eigenaardigheden mededeelt. Het onvermijdelijke geschiedt natuurlijk ook, namelijk, dat een zekeren Dr. Scheinpflug (Theo Frenkel), de eerste prijswinnaar en waarlijk een dood-arme drommel, voor den multi-millionnair wordt versleten en met allen eerbied wordt behandeld, terwijl Naumann, alias Schlüter, met den nek wordt aangezien. Na eindelooze, hoogst komische verwikkelingen, komt het zoo ver, dat Scheinpflug, niets vermoedend, voor zich en zijn nieuwen vriend Naumann 'n baantje bij Schlüter verovert en mejuffrouw Naumann ten huwelijk vraagt. Als ten slotte bij de verloving alles uitkomt, zijn ze bereiden kon. Maar weer kwam de wensch, dat Gay haar plan voor dezen nachtclijkcn rit maar voor zichzelf had gehouden. Je kon op die dekselsche Mexicanen geen peil trekken. De vrouwen waren meestal loyaal tegenover de mannen van hun familie. Terwijl ze daar zaten in de maandoorlichte schaduw der boomen, ontwaarden ze een ratelslang, op geen tien pas afstand. Gay zag het ondier het eerst en bliksemsnel had ze haar hand uitgestoken en Jims revolver uit zijn gordel gegrist. „Dit is een mooie gelegenheid om je

LIJDERS AAN ASTHMA Boom R Asthmapoeder yeeft bij inademing direct verlictiting bij Asthma en daar uit voortkomende Borstbe nauwdhcid en Borstbektemniini)

poS§ stfl»£! fsN

BOö*

Alleen echt mei den naam BOOM. Verkrijgbaar in Apotheken en Drogistwinkels i 11.29 per groote dücs.

's Middag-s, 's Avonds.

Verwijder zelf Uw huidontsieringen Door natuurlijke zuurstof-beharufeling.

Anton Roemer, Paul Steenberg en Theo Frenkel. alle partijen tevreden, behalve de hoteldirecteur en de portier, die wegens hun onbehoorlijk gedrag tegen Naumann, den „kleinen man', ontslagen worden. Ge ziet, een intrigue met heel veel mogelijkheden, die goed uitgewerkt zijn. Dit, tezamen genomen met het feit, dat spel, regie en decor voortreffelijk in orde waren (een extra woord van hulde naast Roemer aan Annie van Duyn en haar beeldig toilet in IV), maakte dezen huldigingsavond van Roemer tot een zeer geslaagde. De verschillende speeches na afloop getuigden alle van de ruime plaats, die Roemer zich zoo terecht bij publiek en collega's verworven heeft. Kortom: een waardige jubileum-viering van een goed acteur met een goed blijspel. ' L. wat meer respect voor vrouwen tt leeren!" Ze lachte en legde aan in de richting van de schaduw, waar nu ook Jim den glinsterenden, opgerichten buik van de ratelslang had gezien. Bij instinct, in de seconde vóór ze zijn wapen te pakken had, had hij een grooten steen gegrepen. Nu riep hij haar scherp toe: „Hou opl Niet schieten!" Het was te laat. Het schot knalde en het geluid plantte zich in wentelende golven door de woestenij voort. „Ik hèb hem, hoor!" snoefde Gay. Jim wierp haar een woesten blik toe. „Ik mag lijden, dat dit alles is wat je hebt!" flapte hij nijdig uit. „Of is het je bedoeling den heelen omtrek aan te kondigen, dat we hier zijn?" Gay was nu ook boos. „Ik heb er niet aan gedacht, dat je bang was om je te compromitteeren 1 's Avonds laat met een meisje op het pad, hè?" Vóór hij haar pols kon grijpen en

„Radox heeft alle vctwormpjcs onmiddellijk verwijderd en de roode puistjes en vlekken op mijn gezicht verdwenen langzamerhand. De huid was niet meer zoo ruw en droog, maar ging er zacht en gezond uitzien. Ik heb erg veel plcizier van Radox." Mej. E. D. Radox is een eenvoudig, natuurlijk middel, dat doordringt tot onder de huid. En daar bevindt
jEAn mm IM

DE MYPTEDIEUZE ORAVIM ^

gedender, dat de laatste twee uren door zijn zenuwen getinteld had, een duidelijk te onderscheiden geluid: het onmiskenbare bonken van paardenhoeven, ver weg, maar steeds naderbij komend. Hij had het meisje verwenscht, en nu, starend naar "zijn revolver, waar nog maar één schot op zat, verwenschte hij zichzelf. Hij had zoo volkomen rekening gehouden met de mogelijkheid, de waarschijnlijkheid zelfs, dat ze aangevallen zouden worden, dat hij een gordel met extra ammunitie had klaar gelegd, maar hij had dien thuisgelaten uit vrees voor den kouden hoon van het meisje. Hij was een lafaard, hij zag het nu helder in, een lafaard van de ergste soort, om de kletspraatjes van een vrouw te laten triomfeeren over zijn gezond verstand, alleen uit angst voor haar snijdende en krenkende spotternij. En nu, als die troep gemeene, gluiperige schurken van Juan Martinez' bende, wild van wraakzucht, hen aanviel, zouden ze hulpeloos zijn. En het meisje... Jim smeet haar bijna in het zadel. En thans lachte Gay niet. Ze had ook het geluid van de naderende hoeven gehoord en de uitdrukking van Jims gezicht had duidelijk getoond, dat er ernstig gevaar dreigde. „Het spijt me, Jim," zei ze kleintjes. „Het is mijn schuld. Ik heb het tegen Francheta gezegd om jou kwaad. te maken. Ik heb geen seconde gedacht, dat ze het ook zou oververtellen. En jiu nog die schoten " Jim hoorde haar ternauwernood. „Mogelijk kunnen we ze nog ontsnappen," verklaarde hij grimmig. „Ik had nooit gedroomd, dat ik nog eens de beenen zou moeten nemen voor zóó'n zoodje smeerlappen, maar dezen keer komt het er toch van." Ze hadden een voorsprong van misschien een kwart mijl. Juist toen zij buiten beschutting van de boomen kwamen en hun paarden de vlakte opdraafden, de richting inslaande van John Remingtons veefokkerij, zagen zij de bandieten, in gesloten formatie rijdend, boven een terreinverheffing te voorschijn schieten. Ze hoorden hun doordringend gegil, dat bewees, dat zij eveneens gezien waren en een kogel deed een fontein zand vlak achter de hoeven van hun paarden opdwarrelen. Ze hadden nóg een voordeel: hun dieren waren frisscher. De Mexicanen

Een frissche mond mei write tanden door

Qe Nederlandsche Tandpasta »WAT MIJN HARDT MAAKT IS GOED"

WILLEM HUNSCHE IN „OP HOOP VAN ZEGEN"

Op vier en vyftiajarigen leeftUd is te Amsterdam de acteur Willem Hunsche overleden. ^Villem Hunsche werd te Amsterdam geboren. Op jeugdigen leeftyd kwam hy aan het tooneel. Veel rollen heeft hfl in zijn loopbaan vervuld, doch groot of klein, iedere creatie die hij gaf, was bf. Hunsche was de eerste acteur in ons land, die voor de film speelde. Zijn laatste rol, zoowei op het tooneel als op de film, was „Simon" In „Op hoop van zegen." Het is hem niet beschoren geweest, zijn laatste filmrol op het witte doek te mogen aanschouwen. Eén goed mensch en een goed acteur is met hem heengegaan.

moesten tweemaal zoover gereden hebben als zij, om hen op te vangen, nadat zij de boodschap van de onbetrouwbare Francheta hadden gekregen. En zoo, al zou het tusschen neus en lippen zijn geweest, zouden ze een kans hebben gehad om te ontkomen, als Gay's pony niet gestruikeld was in een gat, door een of ander knaagdier van de wildernis gegraven, en tegen den grond was geploft, zijn berijdster in een niet te stuiten buiteling boven zijn kop slingerend. Jims eerste, den adem benemende angst, nadat hij zijn paard pijlsnel had gekeerd, om er aan haar zijde af te springen, was, dat ze wel dood kon zijn -ze lag zoo stil. Maar toen hij zich over haar heenboog, hijgde ze: „Er mankeert mij niets, Jim. Alleen maar buiten adem. Als je me even op den rug wilt kloppen ..." Ze maakte den zin niet af en vervolgde, in een plotselinge golf van verschrikking: „O, Jim, het is vreeselijk, zooals je er door mijn toedoen ingeraakt bent! Met mijn pony is het afgeloopen en zelfs als

jouw paard ons allebei kon dragen, zou het toch te laat zijn. Luister Jim je moet mij hier achterlaten. Het is mijn schuld en 't is niet meer dan billijk, dat jij je probeert te redden." Jim slaagde er in een gedwongen lach te laten hooren. . „Ik denk niet, dat ik op dat voorstel inga. Jij moet zien te ontkomen. Vooruit ■ hier is mijn paard." Gay schudde het hoofd. Ze was overeind gekrabbeld, maar bleef stokstijf staan, toen hij wilde trachten haar in het zadel te dwingen. „Neen," zei ze vastbesloten, „als jij niet wilt gaan, zullen we het samen afwachten. Levend of dood — —" Jim viel haar kortaangebonden in de rede. „Dood?" kreunde hij. „Doodgaan is een kleinigheid, vergeleken bij wat ze met ons zullen doen."" Toen dacht hij eensklaps aan zijn revolver, waarop nog één schot zat. Als hij het wapen behield, kon hij misschien twee van die gillende duivels naar de andere wereld zenden, voor ze met (Uervolé op pag/na 12)

:

■

,

•,. :

«I^p

l'i '

~'

■■"•

^>-

%

"", i *

yi,

J

£Ü>

W

S3|

■>,

'S y

b' V, / s ■■■■■■m

TÜRAn

Ui^ UPA-FILM

'•

%*- _ f'

Regie; Gerhard Lamprecht Rolverdeeling: De keiier ., Willy Schaefl De keizerin Leopoldine Komt« Prinses Turandot Käthe von ^| Mian Li Inge I Kalaf, vogelkoopman Willy Fr; Willibald . Paul 1 De opperrechter, Aribert Wlscj Prins Samarkand Paul Heiden De beul . Gerhard Damn De fruithandelaar Ernst Bah

'■'

* I. ■

De zonnestralen worden weerfc in de glinsterende daken van oude keizersstad Peking. De lei wind draagt op zijn vleugels de tonen een lied voort, van een lied, opgedra aan prinses Turandot, de schoonste en felijkste aller vrouwen. Het wordt gez gen door een jongen prins, die door beul naar hét schavot gebracht wordt De Chineezen schudden hun hoofd, weer een jongeman, die zyn hoofd liezen zal omdat prinses Turandot lij wordt voor de printrouwen wil." De prinses geeft aan i< gevoerd ep zegt haar harer aanbidders drie raadsels op te waarheid, zooals nog niesen voor zij hem het jawoord geeft en «d ooit heeft gedurfd. hij dat niet kan kost het hem zijn hoVend van toom laat de De hoofden' worden op palen voor het ioorlijke Turandot hem leis tentoongesteld en lederen dag den opperrechter voemeerdert deze lugubere reeks. De kei echter niet om onthet speeltuig van zijn dochter, is wanho] ^d te worden, want onZoo kan het niet doorgaan, vindt hij. ^s zichzelve is Turandot móét trouwen. Er moét iemand gevon ^ onder den indruk ge1 worden, die de drie raadsels weet op ^en van zijn toespraak, lossen. En dus vaardigt hij de proclam opperrechter brengt hem r uit, dat ieder, die de raadsels op kam -... de honderd zeven sen, zijn dochter tot vrouw zal krijgen, veertig minnaars van de verschillig of het een koningszoon of die onthoofd hadbedelaar is. moeten worden, maar Kalaf, de vogelkoopman, zal aan de slechts opgesloten zijn. noodiging gehoor geven. Hij zal de hoofden voor het paleis raadsels oplossen, niet om Turandot 1 ook niet van hen. maar trouwen, maar om haar eens de waarh te vertellen over haar bloeddorstige gingen.

A

'4

nagemaakt door een knap kunstenaar. Dien avond wordt Kalaf weer voor de prinses gebracht om de raadsels op te lossen. En.... met de hulp van zijn trouwen bediende slaagt hij daarin. Maar Turandot geeft zich nog niet gewonnen én blijft van een afwerende koelheid. Met den keizer smeedt Kalaf dan een plan om haar liefde te winnen. Want om een vrouw haar liefde te laten bekennen, moet men onverschillig doen. Kalaf cal haar een makkelijk raadsel opgeven en als ze het raadt, zal hij van een huwelijk met haar afzien. Verkleed zoekt ze hem op en probeert de opgave te weten te komen. Als Kalaf haar echter den volgenden dag het raadsel opgeeft, zegt hij heel wat anders, en in haar verwarring geeft Turandot zich bloot, zoodoende tevens haar ontluikende liefde verradend. 1. KCthe v. Nagy en Inge List. Mlan-Li vertelt over haar eerste ontmoeting met Kalaf en Willibald. 2. Aan het hof. 3. Een tête k tête in den woonwagen van Kalaf. 4. De vogelhandelaar Kalaf ontmoet de schavotkar waarop 'n slachtoffer van Turandot sit. 5. Leopoldine Konstantin als Keizerin van China. 6. Inge List en Paul Kemp als Mian-U, en Willibald. 7. Willibald, de bediende van den vogelhandelaar, en Mian-Li de kamervrouw van prinses Turandot. 8. Käthe v. Nfegy als turandot, prinses van China. 9. De keizer van China leest zijn dochter Turandot de les. (Willy Schaeffers en Käthe v. Nagy).

--'.i,?;

■

mim*j!*^mvimmm"w*m

-imm

■

■"'■■■■'

—

:

AMSTERDAMSCHE KRONIEK In het Centraal Theater gaf het „Centraal Tooneel" de eerste opvoering van „De ouweluitjes thuis" (The olds folks at home), een blijspel in dye bedrijven van H. M. Harwood. „De ouweluitjes thuis" is een geestig blijspel, met een zeker twijfelachtige moraal. Het probleem is het volgende: Moet een vrouw, die gehuwd is en een misstap begaat, dit voor haar man geheimhouden als zij weet, dat door haar zwijgen de rust en het geluk van haar echtgenoot gered is? U ziet, een tamelijk netelig probleem. H. M. Harwood gaat er niet te diep op in en de eindconclusie, die zeker aanvechtbaar is, luidt: „de vrouw moet zwijgen". Lady Jane Kingdom is de echtgenoote van den professor Charles Kingdom, een man, waarbij zij het kalme geluk gevonden heeft. Maar haar liefde behoort aan Lord Cyril Aldingham, doch steeds heeft zij deze liefde voor de wereld verborgen weten te houden. Ook haar dochter, de zeer modern opgevoede en lichtzinnige Liza vermoedt er niets van, en het zou ook wel steeds een geheim gebleven zijn als de moeder haar eigen leven niet als een waarschuwend voorbeeld aan haar dochter en vooral aan haar schoondochter Sybil had verteld. Liza heeft een vriendenkring, die uit veel mannen maar weinig beeren bestaat. Een dezer vrienden. Steven Rains, wordt ten tooneele gevoerd. Hij is verslaafd aan cocaïne en bovendien doorloopend dron-

Chris Baay als Hume, Frits als

ken. En als hij op een nacht Liza thuis brengt en te dronken is om zijn auto weer goed en wel naar huis te rijden, vraagt Liza hem te logeeren. Zij brengt hem naar de logeerkamer en in een scène. waarbij Steven zich gedraagt als een Parijsche apache, gaan Liza de oogen open.

C. $ Th.-MUZZLES No. SöS

afscheid kan nemen, nadat hij Sybil beloofd heeft „nog eens over alles te zullen nadenken". En Sybil wil alles aan haar echtgenoot vertellen. Maar dan komt Lady Jane met haar levensverhaal en geeft Sybil den raad te handelen zooals zij gedaan heeft. Moraal: wat niet weet, wat niet deert. „De ouweluitjes thuis" is door het „Cen-

NAMENRAADSEL 1. Gtefa KiepUra

„Ik vaar al zoo lang op deze rivier," vertelde de kapitein van de stoomboot, „dat ik iedere oneffenheid van den bodem ken." Juist op dat oogenblik stootte de boot op een rotsblok, waardoor zij bijna zonk. „Dit is er bijvoorbeeld een van," ging de kapitein rustig verder tegen de passagiers, die nerveus opvlogen.

En des morgens aan het ontbijt is zij een ander meisje geworden, zij heeft nog slechts één doel: werken en dit soort vrienden vergeten. De schoondochter Sybil heeft denzelfden nacht in hetzelfde huis een ander avontuur beleefd. Des middags kwam zij in 't huis harer schoonouders aan in gezelschap van den romanschrijver Douglas Wilton. Deze schrijver leeft maar met één gedachte: stof voor zijn romans te ontdekken. En daar zijn romans meestal „vrouwenproblemen" behandelen, zijn zijn ontdekkingsreizen nogal van geborneerden aard. Sybil is verliefd op den verwaanden Douglas en deelt haar schoonmoeder mede, dat zij van plan is te scheiden. Nu speelt Lady Jane hoog spel: zij vraagt Douglas te logeeren en geeft hem de kamer naast Sybil. Aan het ontbijt zijn Sybil en Douglas aanmerkelijk minder enthousiast^" hij voelt van Dongen als Steven Rains en Tilly Lus zich opgelucht als hij Lady Jane Kingdom.

Bezoeker: „Kerel, ik kan mijn oogen niet gelooven, dat je hier in het ziekenhuis ligt! Gisteravond heb ik je nog zien dansen met dat knappe blonde meisje." Slachtoffer: „Ja, dat heeft mijn vrouw ook gezien."

- 10 -

Mary Dresselhuys als Liza Kingdom.

traal Tooneel" onder regie van Cees Laseur vlot gespeeld. Paul Bromberg had voor smaakvolle decors gezorgd. De stampvolle zaal was enthousiast.

gomery

„Zeg kerel, is 't werkelijk waar, dat je gaat trouwen met Tine Smit?" „Ja, 't is waar." „Goede hemel — wat heeft je in vredesnaam bewogen om haar ten huwelijk te vragen?" „Tine Smit, man Tine Smit!"

Vermoedelijke huurder: „Ik vind dit huis heel aardig en 't bevalt mij best, maar ik heb gehoord, dat 't hier spookt." Verhuurder: „Mijn lieve mevrouw, dat is een kwestie, die men zelf in de hand heeft. De spoken komen hier alleen als de huurders hun huur niet betalen."

Dokter: „Nu diep ademhalen en drie maal „drie" zeggen!" Patiënt: „Negen!"

39. Charlie Odemar 40. Patricia Markart

15. Fieutje Moor*

28. Vjjoor Ellis

41. L»wis Borel

4. Madeleine von Nagy

16. Joseph Bienen

29. Ginger GfjfbrS

42. Grace Poons

5. Clivè'Faienda

17. Sylvain Sfflney

30. Joe E. Meissnei

43. Robert Kreysler

6.JI>tfus K«art

18. T«ide Boyer

31. Henryjiemp

44. Charles Buddy

>. PJuHTp^Barrie

19. Juhan Bancroft

32tJtfn dtiJM-USr'

8. Clj»rtes lileêer

20. Umrs Keéler

33. Mady SjJrthïdl

45. Lew Marlen

9. Käthe van^«*t6n

21. Joan Ayres

34. Maria Wilcoxon

46. George Christians

10. Jean Spane

22. Mona Blondeil

35. WHtiam Sima

47. UafCs de-Ktrwa

IX.Kjiby Ljiptno

23. Friti^Cafier

36. Louise Speelmans

48. Ben Rogers

12. Hermann Hplnt^s'

24. Gerhard ft*Sok

37. Roland Steinbeck

49. Ida Vihrog

13. Jesstè Parker

25. Lpretta j>*ell

38. Sylvia Young

50. Leslie Rogers

Wij geven ditmaal weer eens een namenraadsel, waarmee we vroeger zooveel succes geoogst hebben. Van een reeks van vijftig namen van filmsterren heeft onze puzzle-redacteur de voor- en achternamen een beetje door elkaar gegooid, waardoor bovenstaande combinaties ontstaan zijn. Wij vragen nu, ons de vijftig juiste namen te zenden. Men heeft daartoe niets anders te doen, dan bij iederen voornaam den daarbij behoorenden achternaam te zoeken. Wij stellen tien nieuwe filmfoto's beschikbaar om te verdeelen onder de goede oplossers. De oplossingen moeten vóór 25 December gezonden worden aan: Red. ,Het Weekblad",

B«r*n

Galgewater 22, Leiden. Onze abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot den 25sten Februari gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Op de enveloppe gelieve men echter duidelijk te vermelden: C. ä Th,- puzz les No. 568. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag op wenschen te lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apart, eveneens volledifr van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven. De toekenning der prj/zen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij a"e inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

SAMENSTELRAADSEL

Vul op bovenstaande punten in: 1. 2. 3. 4. 5.

snelheidsrit. insect. tegenovergestelde van lach. meisjesnaam. muzieknoot

Als nu de letters van deze woorden op de juiste manier samengevoegd worden, vormen ze tezamen den naam van een filmster Onder de goede oplossers zullen we een hoofdprijs van f. 2.50 en drie troostprijzen (filmfoto's) verdeelen.

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 565 KNIPPUZZLE

De tien foto's werden verworven door: den heer W. J. Segaar, Den Haag; mevrouw P. Verbiest-Brink, Hillegersberg; mejuffrouw Donkersloot, Rotterdam ; den Keer J. Schwerzel, Rotterdam; mejuffrouw A. van Lit, Den Helder; mejuffrouw E. Schmelter, Rotterdam; mejuffrouw W. Schürmann, Rijswijk; den heer D. Thijssen, Rotterdam; den heer C. Coelman Den Haag; mejuffrouw N. Zoon, Dordrecht.

MONOORAMRAADSEL

„Menig man, die zijn betrekking kwijt raakt, is ook zijn gezondheid kwijt," zuchtte Meyer. „Zeg dat wel," zei Pietersen. „Daar zou jk je voorbeelden van kunnen noemen' Bijvoorbeeld Professor Stavast Toen die zich niet meer staande kon houden, was hij binnen enkele uren dood." „Is 't heusch? Wat was hij?" „Koorddanser." Cees Laseur als Douglas Wilton.

26. Dörit Lyon 27. Oskar Hpwird

3. Annie Chaplin

„De theelepeltjes, die tante Anna ons heeft gegeven toen we trouwden, zijn niet echt, hoor!" zei de jonge vrouw. „Hoe weet je dat? Heb jij zoo'n verstand van zilver?" vroeg de man glimlachend. „Neen, maar ik ken tante Anna!"

„Is dat een of' ander souvenir, dat u daar in uw medaillon hebt?" „Ja, een lok haar van mijn man." „Maar uw man leeft toch nog! " „Ja, maar haar heeft hij niet meer."

-,W ■ -

14. Walter Mont-

2. P^MfVafno

bezocht met zijn vrouw de kleine provinciestad, waar zij als kinderen hadden gewoond en elkaar hadden, leeren kennen. ,,Wat is 't hier veranderd, hè?" constateerde mijn nicht. ,,Kijk, dat paadje waar wij elkaar plachten te ontmoeten, is nu een breede verkeersweg geworden met een verkeerssignaal." „Ja vrouw," antwoordde mijn neef, terwijl hij er zuchtend bijvoegde: „En toen was dat roode licht er ook nog niet. ..."

Joan Remmelts als David Remmington.

' '■ ■'•',"

———

Pau/ Hörbiger en

Trude Marlen en

Elga Brink in

Speel niet met vuur

Käthe von Napy

- 11 —

De hoofdprijs werd toegekend aan mejuffrouw P. van Maaren te Nijmegen. De troostprijzen werden verworven door den heer M. M. Dom te Den Haag, mejuffrouw C. Schuiten te Groningen en mevrouw Boekraad te Eindhoven.

„_

,—,

,

■

■

^

1

!

;

-

M'n vriend Van der Meulen is ambtenaar. Waarover hij zich erg beklaagt. Niet over het ambtenaar zijn, maar over de kortingen op z'n salaris, waarvan hij, zoo hij zegt, het slachtoffer is geworden. Die kortingen hebben een eigenaardigen, een ergerlijken, zegt z'n vrouw, invloed op hem gehad. Hij lijdt aan de bezuinigingskwaal. Ik geloof zelfs, dat hij op die manier nog aan z'n kortingen overhoudt. Doch dat is zijn zaak. Onlangs komt hij thuis (z'n vrouw heeft het aan de mijne, en de mijne aan mij en ik aan jullie verteld) en z'n echtvriendin zit in d'r stoel na te denken, hoe ze met haar geld uitkomen kan. Ze heeft d'r bril op d'r neus. Valt Van der Meulen plotseling tegen d'r uit: Lees je?! Verschrikt zegt ze; Nee, waarom? Gaat hij verder: Schrijf je?! Antwoordt ze naar waarheid: Neen, waarom? Waarom, waarom?! Heb ik je niet hon derdmaal gezegd, dat we bezuinigen moeten. Waarom gebruik je dan je bril. als je 'm niei noodig hebt?! Nou jij . . . nou ik... . En: mensch erger je niet! PETRUS PRUTTELAAR

(Poto Warner Bros)

DE NIEUWSTE VROUW VAN DEN FILMACTEUR ADOLPHE MENJOU. Verree Teasdale met haar belde lievelingen, twee prachtige papegaaien.

[Vervolg van pagina 7] hen beiden afrekenden. Eén met den kogel, een andere met de forsche kolf. die hij omklemd hield. Maar er waren er een stuk of zes van dat tuig. en de manier, waarop zij hun schoten richtten, — de kogels floten rakelings langs hen heen en misten toch — bewees zonneklaar, dat ze het er op aanlegden het meisje levend in handen te krijgen. Hij duwde haar het wapen toe. „Neem het," beet hij haar toe, „en stop het weg. En gebruik het niet, denk er om, tot je een kans ziet om Juan zelf te krijgen." De bandieten glipten van hun paarden en renden door een verstikkende stofwolk, die door voortglijdende hoeven werd opgeworpen, naar hun gevangenen. Jim worstelde als een bezetene, maar het was nutteloos. Een slag met de kolf van een pistool, maakte een einde aan zijn verzet. IV. Toen Jim bij kennis kwam, was zijn eerste gewaarwording verrassing. In zijn lange bewusteloosheid had hij gedroomd, dat hij dood was. Hij kon eerst niet bedenken waar hij zich bevond; toen

schoot alles hem opeens in een flits te binnen. „Gay!" schreeuwde hij. „Gay—" Van vóór hem in de duisternis, van ergens, antwoordde een meisjesstem, eer de plotselinge druk van een hand haar belette verder te spreken. En op dat moment pas drong het tot Jim door, dat hij op een paard zat, gebonden — — zijn handen op zijn rug en zijn voeten onder den buik van het beest — èn — — dat zij onderweg waren. Nu, terwijl "zijn stem klonk, kwam een Mexicaan naast bem rijden en loerde naar hem. „Je bent weer wakker, hè," zei de bandiet in het Spaansch. Jim antwoordde in dezelfde taal. Hij informeerde, waar ze hem heen brachten en waarom ze hem niet direct hadden gedood. De kerel lachte en Jim kon zijn fel witte tanden zien blinken in zijn donker gezicht. „De chef, Martinez, komt niet bij deze zoo succesvolle expeditie," vertelde de caballero. „Hij verliet het kamp, toen we het bericht kregen, dat jullie vanavond op het pad zouden gaan en wij gelegenheid kregen om wraak te nemen. Ik, Torres, kom in zijn plaats.

En nu neem ik jelui beiden mee terug naar den chef. Dat is zijn order. Maar denk niet, dat je kans krijgt om te ontsnappen reken maar, dat we 'n oogje in het zeil houden!" Hij klopte veelbeteekenend op zijn revolver. „En wat de senorita betreft — — eh — — die gaat dus ook naar Juan — —" de bandiet zuchtte spijtig — — „en dat is eigenlijk niet zooals het wezen moest..." Jim liet een gekreun hooren en verzonk in een bitter zwijgen. Torres galoppeerde naar voren, om, naar Jim veronderstelde, naast de senorita te gaan rijden. Ze schenen haar op het paard van een van de schavuiten te hebben gezet, want hij meende te zien, dat achter hem twee van die heerschappen op één rijdier zaten. Tamelijk langzaam vervolgden zij gedurende ongeveer een uur hun weg. Ze waren nu in de bergen en naderden, naar Jim vermoedde, de schuilplaats van het bendehoofd. Toen ze echter stilhielden, was hij verbaasd geen spoor van een vuur te zien of kreten van welkom te hooren. Niets wees er op, dat zij het rooverkamp bereikt hadden. Maar zijn twijfel omtrent hetgeen er aan de hand was, duurde niet lang. Aan het hoofd van de colonne herkende hij de stem van Torres, razend en tierend. Hij beweerde een geluid te hebben gehoord, dat weleens vervolging kon beteekenen uit de vallei, die ze juist waren doorgetrokken. Een opgewonden gemompel steeg op. Toen klonk Torres' stem opnieuw — — hij scheen Martinez' onderbevelhebber te zijn — en de vijf anderen kregen bevel naar beneden af te dalen en op verkenning uit te gaan. Een wilde hoop doemde in Jim op. (Veivolg op pagina 21)

Ruwe t schrale huid

en springende lippen :

PUROL

Q

I

„Er is één Hollander, die boven alle andere uitsteekt," luidt de aanhef van een kranten-artikel. — Die staat juist altijd voor ons bij belangrijke voetbalwedstrijden. „Er is een tijd geweest," vertelt een professor, „dat de menschelijke wezens zich op handen en voeten voortbewogen." — Toch waren er in dien tijd nog geen boordeknoopjes e.d.

1

„Dat schilderij is beslist g-eweldig ! De zee lijkt werkelijk nat — hé, ze is zelfs nat!"

„Jij bent lederen nacht mijn eerste gedachte en iederen morden mjjn laatste " „Je bedoelt't zeker andersom? „Neen, toch niet. Ik ben nachtwaker."

Een Mexicaan die er van beschuldigd werd met vijf vrouwen tegelijk getrouwd te zijn, is krankzinnig verklaard. — In ieder geval is de schijn erg tegen heml De Amerikaansche douane onderwerpen tegenwoordig juweelensmokkelaars aan een nauwkeurig onderzoek met xstralen. — Deze methode stelt hen in elk geval in staat de zaak spoedig te „doorzien"! „Menigeen, die plotseling in het bezit komt van een som gelds, vergeet zijn oude vrienden," zegt de psychologie. — Vooral degeen, van wien hij het heeft geleend!

Bijziende man: „Ik heb nooit metdiesig'aren-aanstekers overweg gekund!"

„Typisch, dat ik je hier ontmoet!" „Ja, mijn dokter zei, dat ik rust noodig' had!'

„En waaraan schrijft U Uw hooren ouderdom toe?" „Nu dokter, ik denk dathet komt, omdat ik ben eeboren voordat de bacillen werden uitgevonden.'

Ü V) 80(

13

Onlangs werden een stelletje oude telegraafpalen „afgeslagen" voor een kwartje per stuk. — Automobilisten rijden ze voor niets tegen de vlakte!

Kvmm*'*wm\m>^wmm»m*m*mmrwi v v-^w^wwy^.^

ALS HET LEVEN EEN TRAGEDIE WORDT

00«$ BIJ DE

MARUSSIA DESTRELLE. - EEN SPIONNE UIT DEN WERELDOORLOG De geschiedenis van Marussia Destrelle is een sprekend voorbeeld van de strengheid, waarmee tijdens den wereldoorlog de verschillende .krijgvoerende landeh, doch vooral Duitschland, de discipline onder hun corps spionnen trachtten te handhaven. Die leden hiervan konden slechts één fout begaan — in gebreke blijven! Hun ongeschreven wetten kenjden slechts één straf: de dood. De ware nationaliteit van Marussia Destrelle was een mysterie. In geen geval was zij van geboorte een Duitsche, maar daar zij vloeiend Fransch, Engelsch, Russisch, Poolsch, Duitsch en Italiaansch sprak, viel het haar nooit moeilijk een vaderland te kiezen, vooral niet, omdat de controle aan de grenzen toen nog niet zoo strerig was als tegenwoordig, Gewoonlijk gaf zij zich uit voor een Poolsciie weduwe, hetgeen misschien niet heelemaal onjuist is geweest. Het is opmerkelijk, dat lieden, die Russisch kennen, niet alleen in de romanliteratuur, maar ook in het werkelijke leven, heel vaak verbonden zijn aan den Geheimen Dienst van een of ander land. Misschien is hiermee verklaard, dat ook Marussia Destrelle spionne werd, en in Duitschen dienst trad. Als blonde erf naar het uiterlijk zeer interessante persoonlijkheid, was zij in de Parijsche theaterkringen voor den oorlog zeer bekend. Door haar relaties echter met een Roemeenschen thater-agent, waarvan de Fransche dienst der tegen-spionnage wist, dat hij een spion was, besefte men in Parijs heel goed, dat hoewel Marussia Destrelle een verdienstelijk actrice was, haar belangstelling niet uitsluitend naar heur beroep uitging. Men beschouwde haar evenVel als tamelijk ongevaarlijk — of men durfde haar niet veel in den weg te leggen omdat zij relaties had in hooge militaire kringen. Zoodra de oorlog uitbrak vluchtte de Roemeensche theater-agent naar Genève. Marussia wachtte in Parijs, tot zij eenige waardevolle inlichtingen had verzameld — de hooge officieren, welke zich onder haar bewonderaars bevonden, waren niet al te gesloten! — en begaf zich toen eveneens naar Zwitserland om rapport uit te brengen. Als Poolsch onderdaan mocht zij naar Zwitscherland heen en terug reizen, maar bepaalde moeilijkheden, die zij bij haar terugkomst aan de grens had ondervonden, deden haar begrijpen, dat wanneer 7ij dezelfde reis nog eens wilde doen, zij daartoe een aannemelijke reden moest hebben. Marussia Destrelle bezat een gezond stel hersens en spoedig had zij er iets op gevonden. Ze belde een journalist op, dien zij tamelijk goed kende, en verzocht hem bij haar te willen komen. Toen hij verscheen, vond hij de actrice snikkend aan tafel zitten^ Ze wilde haar verloofde in Zwitserland een bezoek brengen, vertelde zij, maar was bang, als zij ging, niet meer naar Parijs te kunnen terugkeeren. Indien hij haar nu in Zwitserland een telegram wilde sturen, waarin hij haar mededeelde, dat het stuk hetwelk hij had geschreven, gereed was om opgevoerd te worden, en dat dit alleen maar wachtte op -haar terugkeer in Parijs, omdat zij de hoofdrol moest vertolken, dan kon zij dit den autoriteiten toonen en zou mem geen be-

zwaar meer maken dat zij naar Parijs terug kwam. Wilde hij haar dien vriendendienst bewijzen? De journalist, die inderdaad geloofde dat zij slechts naar Zwitserland wilde gaan om haar verloofde te kunnen spreken, vond dit begrijpelijk genoeg en beloofde haar het telegram te sturen. Maar toen hij heur woning verliet, overkwam hem iets eigenaardigs, want de bediende fluisterde hem bij het uitlaten in het oor: „Indien u iemand op de trap ontmoet, die u onderzoekend opneemt, maak u dan geen zorgen. Het is een van onze menschen..." „Een van onze mertkchen," dacht de journalist. „En zij spreekt Russisch... Wat beteekent dat: één van onze menschen? Een dergelijke uitdrukking heeft gewoonlijk een diepere, geheimzinnige beteekenis..." Zonder zich een oogenblik te bedenken:, begaf hij zich naar het dichtstbijzijnde politiebureau, om daar zijn wedervaren te vertellen. Maar daar moest men slechts om hem lachen en nadat hij van den eenen autoriteit na den anderen was gestuurd en zelfs naar de Süreté, het hoogste politieressort, was geweest, was hij zelf ook overtuigd, dat hij lijdende was aan de ziekte van den dag uit het begin van den oorlog: spionnage-vrees. Toch sprak hij er nog over met een collega, die op een zonderlinge manier reeds in contact was gekomen met den Franschen Geheimen Dienst. In het begin van den oorlog hadden Duitsche spionnen moeite gedaan om bepaalde Fransche couranten, die er financieel niet al te best voorstonden, in hun bezit of onder hun controle te krijgen, om er op een onopvallende manier propaganda in te maken tegen de Geallieerden. De bedoelde journalist werd er van verdacht, de hand in deze affaire te hebben, en ten einde zijn betrouwbaarheid on de proef te stellen, werd Mistinguett, de beroemde danseres, overgehaald hem mede te deelen, dat zij veel geld verdiende door voor den Duitschen Geheimen Dienst te werken, en dat zij hem gemakkelijk zou kunnen helpen bij zijn plannen. De journalist wees haar voorstel echter verontwaardigd af, en zijn afschuw was zóó ongeveinsd, dat hij van dit oogenblik af de hechte vriendschap genoot van hen, Jie hem eerst hadden verdacht. Het ligt voor de hand, dat hij Marussia's vriend direct aanraadde, zich in verbinding te stellen met den Franschen tegen-spionnagedienst. Deze, die de Poolsche actrice reeds verdacht, verzocht hem het beloofde telegram niet te zeilden. Tevens werden de Fransche autoriteiten in Zwitserland op de hoogte gebracht van Marussia's voorgenomen vertrek uit dit land. In dien tijd woonde de Roemeensche spion in Lausanne, en Marussia was daarheen gjgaan, volkomen onwetend van hetgeen er in Parijs was voorgevallen. Maar toen het beloofde telegram uitbleef, begreep zij wat er aan de hand was en maakte een paniekstemming zich van haar meester. Eerst ging zij naar d.:n consul en. vroeg hem om een bewijs, naar Frankrijk te mogen terugkeeren. Deze weigerde dit echter, en trachtte haar te bewegen haar Duitsche verbindingen op te geven. Natuurlijk ont-

- 14 -

kende zij verontwaardigd, dat zij een spionne was, maar ontdekkend, dat de consul volkomen op de hoogte was, vertrok zij naar Genève, in de hoop, dat men daar minder zou weten. Doch ook hier wisten de autoriteiten reeds precies, wat zij deed en wat ze in haar schild voerde. Nu begreep Marussia dat zelfs indieri zij er in slaagde Frankrijk binnen te komen — welke hoop zij inmiddels wel als verloren kon beschouwen — zij toch gevaar liep, bij het overschrijden der grens onmiddellijk gearresteerd te worden. Daarom deelde zij het hoofd van den Duitschen Geheimen Dienst in Zwitserland mede, dat zij niet langer in staat was de haar gegeven opdrachten uit te voeren. Door deze daad overtrad zij de wetten, die bij lederen spionnagedienst van elk land geldnn. Bevelen zijn bevelen, is het parool, en haar bevelert luidden naar Parijs te gaan. Marussia traineerde echter met gehoorzamen. Dit kwam den Franschen tegen-spionnagedienst ter oore en begrijpend dat men nu misschien voordeelen van haar vergaarde kennis en haar relaties kon hebben, bood men haar bescherming aan. Ongelukkig genoeg was de agent, dien men gestuurd had om onderhandelingen met haar te voeren, bekend aan de Duitschers, en deze verdachten Marussia nu natuurlijk van verraad. De straf voor een spion, die verraad pleegt, is bij alle diensteil dezelfde. Op zekeren avond dineerde Marussia met den Franschei< agent in haar hotel. Spoedig nadat heur metgezel haar had verlaten, vroegen eenige Duitsche spionnen haar deel te nemen aan een feestje, dat ter eere van een overwinning werd gevierd. Marussia, die het voorstel niet durfde afslaan, ging er op in en luisterde de bijeenkomst zelfs op door eenige dansen en liederen ten beste te geven, waarmee zij op de planken reeds zoo vaak succes had geoogst. Den volgenden ochtend werd zij echter dood op haar kamer gevonden Ze was nog gekleed in het nieuwe costuum, waar zij zoo trotsch op was geweest, en waarin zij was opgetreden. Men had haar vergiftigd... Zoo werd Marussia gestraft voor haar weigering, de haar gegeven bevelen uit te voeren. Van de wij^e, waarop zij haar dood had gevonden, werd geen geheim gemaakt. Integendeel, want haar geval verschafte den Geheimen Dierfct een nuttig wapen. Telkens wanneer een spion neiging toonde zich terug te trekken, of wanneer hij er van verdacht werd, zijn bevelen uit angst niet behoorlijk te zullen uitvoeren, liep • een andere spion, dien hij niet kende, op straat zoogenaamd per ongeluk tegen hem aan, en fluisterde hem in het oor: „Denk aan hetgeen er met Marussia Destre'le is gebeurd..." En dat was dan gewoonlijk voldoende om den ongelukkige zelfs op de meest roekeloozc wijze zijn leven te doen wagen, in de hoop het te mogen behouden.

>),-•

MARIMEC Warner Bros-film. Regie: Lloyd Bacon. Rolverdecling: Chesty James Gagney Biff . Pat O'Brien Dorothy Gloria Stuart Droopy Frank McHugh Gladys Dorothy Tree Kapitein Denny Robert Barrat iste Officier ...... Willard Robertson Floor manager Guinn Williams Kapitein Howard Hickman Droopy's moeder ...... Maud Eburnc Admiraal ....;.. George Irving Ghesty, een burger die een karweitje op te knappen heeft aan boord van een oorlogsschip, krijgt een meeningsverschil met Biff Martin, een der officieren, dat zóó erg is, dat ze handgemeen dreigen te worden. Biff mag in dienst echter niet vechten. Maar 's avonds op een bal ontmoeten ze elkaar weer en dan zetten ze de vechtpartij voort. Chesty verliest, en hierdoor verliest hij ook zijn meisje,. dat niets . te maken wil hebben met een man, die een vechtpartij verliest. Het incident kost Chesty ook nog zijn baantje, en ten einde raad besluit hij, ook maar bü de marine te gaan. Hij komt op hetzelfde schip als Biff, en heeft het daar natuurlijk niets naar zijn zin, omdat hij nu Biffs ondergeschikte is geworden.

Na eenigen tijd ontmoet hij een aardig meisje, waar hij verliefd op wordt. Dorothy is echter Biffs zuster en Biff probeert hem nu op alle mogelijke manieren den omgang met zijn zuster te beletten. Telkens krijgt Chesty straf, maar hij weet ook telkens weer vrij te komen. Eindelijk besluit hij den dienst te verlaten. Als hij dit Dorothy vertelt, wil zij ook niets meer met hem te maken hebben. Ze wil niets weten van deserteurs. Chesty blijft dan maar aan boord, ondanks het moeilijke leven, dat hij daar heeft. Maar ook zijn kans komt. Door een snel en doortastend optreden weet htf de heele bemanning van het schip van een wissen dood te redden. Hierdoor wordt de aandacht op hem gevestigd. Hij wordt overgeplaatst en krijgt een betrekking bij de bemanning van een luchtschip. Als op zekeren dag het luchtschip landen moet, heeft er een ongeluk plaats, en, wonderlijke speling van bet lot. Chesty is in staat om het leven te redden van Biff, die bü de zeelieden was, die het luchtschip moesten vastleggen. Biff leert Chesty nu eerst naar waarde schatten, evenals Dorothy, die ontdekt heeft, dat ze zich vergiste, toen ze hem wegstuurde. 1. jam« Cagnay. 2. Dorothy Tree. 3. Jam« Cagnay an Gloria Stuart 4. Jamal Cagnay, Pat O'Brien an Gloria Stuart.

— 15 -

■

"-

.J,,i.,.;,.i.it1.!.,l,itili,|...i.ii|. ,, ,..;.,!.,, .,, UM „HI.. . . ... ,. y. i . ..

:■: , :■ ■. ■■.

'W^^^^^m^gf^ß^^^B^,

■;< ■■^■-r ■■•.;

:

T*

.

r-^—^—^^

m ^ .,*.-*.

'"X.

v «i

s^.** j

:•' *

Nö

-4^ -

>..

-

X

t' ^ -*

.^^

(FINISHING SCHOOL)

.;

Remaco-film Regie: Wanda Tuchock en George Nicholis Jr.

-%» (t -w / i§

D.

-

''t.

A ?^È« hy\ 5**^' *-

,, /

-^i^»

|SF^

1. Frances Dee. 2 en 5. Ginger Rogers en Frances Dee. 3. Frances Dee, Bruce Cabot, Beulah Bond! en Billie Burke. 4. Frances Dee en Beulah Bondi. 6. In het pensionaat. 7 en 9. Frances Dee en Bruce Cabot. 8. Beulah Bondi en Billlie Burke.

* *-ï. Ifr ^; ' •:>•■--

f -%£

m*

Sr^r

hoofdpersoon in deze film is een jongmeisje, Virginia, dat door een onbegrijpende, wereldsche moear een kostschool gestuurd wordt: Dit pensionaat nder de liefdelooze leiding van miss Van Alstyn, i meisjes „drilt" en hun weinig vertrouwen en linder sympathie inboezemt, rolprent toont den toeschouwer als entourage ttschoolleven, en als handeling de moeilijkheden en id, dat een meisje te verdragen krijgt, dat opin een liefdelooze omgeving en door het niet >en van haar ouders geheel van hen vervreemdt.

Rolverdeeling : VIRGINIA FRANCES DEE Mrs.RADCLIFF BILLIE BURKE PONY GINGER ROGERS MACFARLAND BRUCE CABOT Mr. RADCUFF. ..... . JOHN HALLYDAY Miss VAN ALSTYN ..... BEULAH BONDI Miss FISHER SARA HADEN RUTH MARJORIE LYTELL MADELINE ADALYN DOYLE BILLIE DAWNO'DAY

—^mmmmmmmmmm**1**

wiwi.

„EEN LENTESPROOKJE"

'

■

Een opmerkelijk goede

Regie: Carl Froelich. Rolvcrdeeling: Claire Léman, operettezangeres, Claire Fuchs Martha, haar moeder Ida Wüst Manfred Norden, een tenor, Maris Wetra Professor Orbi, zangleeraar, Livio Pavanelli Arpad Jarosy, een componist, Julius P. Herrmann Karlchen Wolf, auteur, Hubert von Meyerink Neuhof, theaterdirecteur, Jacob Tiedtke Meyer, een portier .... Hugo Froelich Rolverdeeling van de operetteparodie: Grootvorstin Tatjana . Claire Fuchs Grootvorst Alexander Alexandrowitsch, Arthur Malkowsky De kozak Ivan Ernst »Wulf Lumina-film.

begint he! meestal, hier op deze plaats: met hei dun-

Niet alleen veroorzaakt door de distinctie der kleeding, maar in de eerste plaats door een slank en lenig figuur. — Slankheid is geen kwestie van aanlegt Duizenden zijn het, ook U kunt het zijn wanneer U dagelijks slechts één kop Dr. E. Richter's Kruidenthee gebruikt! — Deze thee bevordert de functie Uwer inwendige organen zij verwijderd op een natuurlijke wijze overvloedige, schadelijke substanties en doet vetaanzetting reeds in korten tijd verdwijnen:

ner worden en verliezen ven Uw heer. Laat U dat zoo zorgeloos, dan wordt even zoo zorgeloos het ..geleerdheidshoekje" grooter. En dan .... 7 Dat zou toch jammer zijn. Doet U er dus zoo vroeg mogelijk iets tegen — en direct, wanneer kenteekenen reeds zichtbaar zijn. Die kleine uitgave voor -Sebald's

Haartinctuur'

heusch niet berouwen.

zal

U

Sebald's

Haartinctuur doet Uw haar weder groeien, geneest roos

en

kale

plekken. - '/, flacon t. 1.65, '/, flacon f. 2.95, '/j L flacon f. 4.75.

Joh. Andre

SE BALD Hildesheim qeqr.

LIVIO PAVANELLI, CLAIRE FUCHS EN IDA WÜST. persoon is voor de hoofdrol in hun nieuwe >«( chter de coulissen van een modern operette. ^jl operette -theater maken we kennis Manfred Norden, de leerling van Orbi. •/-■11- met een aantal personen, die zóó'n heeft evenwel hoogere aspiraties dan in een tegenstrijdig karakter hebben, dat er voortoperette, die hij als minderwaardig bedurend conflicten tusschen hen ontstaan. schouwt, op te treden, doch toevallig ziet Directeur Neuhof verschilt voortdurend van hij Claire Léman spelen, wordt op het eerste meening met den componist van de nieuwe gezicht verliefd op haar en besluit het aanoperette ,,Een Lentesprookje", welke hij in bod toch aan te nemen. het komend seizoen wil uitbrengen en waarDoor een samenloop van omstandigheden voor Karlchen Wolf, een auteur, d« meer blijkt het onmogelijk de beide artisten met uitblinkt door eigenwijsheid dan door origielkaar in kennis te brengen, en Norden, die naliteit, de teksten zal schrijven. De vrouvernomen heeft, dat Claire zeer veel van welijke hoofdrol zal vervuld worden door huisdieren houdt, laat haar lederen dag anClaire Léman, die reeds langen tijd aan het dere dieren in het theater brengen. Bij de theater verbonden is en plannen maakt, om afscheidsvoorstelling, voor haar vertrek naar met haar moeder een reisje naar Sicilië te Sicilië, stuurt hij haar witte muizen, die ondernemen. Over haar tegenspeler is de dilosgelaten uit hun kooi, in het theater een rectie het nog niet eens en als hij de zangpaniek veroorzaken. school van professor Orbi opbelt, om zijn Om het weer goed te maken, reist hij haat advies te vragen, hoort hij een zijner leerlinna en, verkleed als Siciliaansch visscher. gen zingen en concludeert, dat dit de juiste

\ 186 8 >

EN

NU

NOG

EEN

GOEDE

RAAD:

Voor Uw gazicht: .S«b.ld'i GozIchltwaUr* (lac*.lotion), hat niauwa ultatakand lamangastalda huidvarzorglngimlddal, Hat ralnlgt da porICn. tpant da huid. maakt haar friach an bahoadl galijktljdig Uw lalnt. Par llacon (. 0,85 bij Orogllton, PaHumariazakan an Kappan. - Import: H. TEN MERKEL. HILVERSUM.

SEBALD'S

HAARTINCTUUR GEZICHTSWATER

„Bn heb je nogal succes bij de dochter van den bankier?" vroeg de vriend belangstellend. De jongeman, die bedoelde jongedame ijverig het hof maakte, begon te stralen van geluk. „Dat gaat best," zei hij. „Zij moedigt mij nu tenminste al wat aan." „Heusch? Begint zij al lieftallig te glimlachen enzoovoort?" „Dat niet bepaald. Maar gisteravond heeft ze mij verteld, dat ze nu voor 't laatst „neen" had gezegd I"

DR. E. RICHTER 'S KRUIDENTHEE Nu ook in tabletvorm

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door

ELECTROLIJSE komt niet terug. Eenlg afdoend systeem. Adviseer uw arts. Behandeling absoluut pijnloos. Laat geen lidteekens na. Gratis advies. Instit. v. electr. ontharing E. Nooteboom. Geudsche Singel 83a — Rotterdam

J. P. HERRMANN EN HUBERT v. MEYERINK.

LA1T I N N OX A Met lait INNOXA kan men het gebruik van zeep voor het gelaat vermijden. Zij reinigt de huid volkomen, zonder haar te irriteeren en stelt haar in staat haar normale werking te hervatten. Lait INNOXA is een melkdieet voor de huid

IDA WUST EN LIVIO PAVANELLI.

HET MEISJE MET DE BLAUWE HOED met 7RUUS VAN AALTEN, LOU BANDY en ROLAND VARNO wordt uitgebracht door N.V. FILMA AMSTERDAM

IDA WÜST EN CLAIRE FUCHS.

maakt hij kennis met haar. Zij ontdekt zijn zangtalenten en na enkele dagen neemt zij hem mee naar Berlijn, om hem aan haar directeur voor te stellen, waarbij evenwel spoedig uitkomt, dat hij de man was die haar witte muizen zond. Hierdoor weigert zij thans met hem op te treden. Haar moeder maakt zich ten zeerste ongerust, dat haar uitstapje van nadeeligen invloed op haar stem zal zijn en volgt haar naar Berlijn, waar zij juist op tijd komt om nog van de verzoening getuige te zijn. T8

MARIS WETRA EN CLAIRE FUCHS.

dank zij de verzachtende bestanddeelen, die zij bevat, kalmeert zij de opperhuid.

VERWACHT DE GROOTE METROGOLDWYN-MAYER-FILM

Door deze te voeden blijft de soepelheid

ESKIITIO

ontstaan door het uitdrogen en de slechte

Opgenomen onder leiding van den regisseur W. S. van Dyke in het Hooge Noorden van Alaska

bewaard, zij voorkomt rimpelvorming, voeding van het huidweefsel. Knip deze advertentie uit, zend ze met 40 cent In postzegels aan RICHARD WERNEKINCK & Co., HUDDESTRAAT 9, AMSTERDAM, en U ontvangt een keurig doosje monsters.

- 19 -

Een geschiedenis zonder woorden.

"

w

HERFST- EN WINTERMODE 1934-1935 PREMIE VOOR ONZE LEZERESSEN -ATA

llTOt>t>llH 111

lt»|.|l>31

tOmOM« EMIIIIOUIb ft. MM VAMOUT »KIS

Formaat 26 » 37 eM.

Formaat 24 « 32 cM.

Wij zijn in de gelegenheid om onzen lezeressen een bijzondere premie aan te bieden, bestaande uit een serie Fransche modebladen en wel het album Saisons, Herlst-Winter 1934-1935, groot 36 pagina's folio-formaat; het album Tailleurs

Formaat 26 > 37 eM.

mantels in verschillend genre. Beide albums tezamen tegen den prijs van slechts 55 cent franco huis.

et Manteaux, Herfst-Winter 1934-1935, groot 24 pagina's folio-formaat.

Tevens hebben wij een premie voor onze lezeressen, die een keurig overzicht der nieuwe kinder-modes willen bezitten. Het album draagt den naam Les Jolies Modes

Deze albums bevatten een groot aantal der nieuwste Parijsche modellen, zoowel voor costuums, blouses, hoeden, als voor

d'Enfants, Herfst-Winter 1934-1935. De prijs van dit album is voor haar slechts 25 cent franco per post.

Zij, die de drie albums bestellen, kunnen deze gezamenlijk voor 75 cent ontvangen.

BON

VOOR DE LEZERESSEN VAN „HET WEEKBLAD"

CINEMA

&

THEATER

Dr nnrlorppfeekende verlangt te onfvnnpen: ex. Saisons

ex. Les Jolies Modes d'Enfants

ex. Tailleurs et Manteaux

fegen den prijs van 25 cent

•»gen den prij« van 55 cent voor beide albums. He» bedrag is per postwlssel aan u afgeronden

-

is gestor« op bet gironummer 41880

■p^^^^w^w^v-v^i^^^^TSJ^^^^^P^

(Veivolé van paä-12} Als dat de jongens van John Remington waren, zou het niet veel moeite kosten, dat stel de baas te worden. En toen realiseerde hij zich eensklaps, dat het een list was. Hij doorzag Torres' plan, herinnerde zich hoe de Mexicaan gezegd had, dat „het niet was, zooals het wezen moest", dat Juan Martinez met den heelen buit ging strijken. Torres wachtte tot het hoefgeklepper van zijn ver dwijnende trawanten weggestorven was en voegde zich toen bij Jim. „Torres," verklaarde hij met een gemeenen grijns, „is niet van gisteren! Hij houdt die ezelsveulens voor den gek en spuwt op Juan Martinez. Maar voor jou, mijn vriend, blijft het precies hetzelfde. Voordat ik met de schoone senorita naar verre gewesten vertrek, zul je sterven." Met een sierlijken zwaai trok hij zijn pistool uit zijn holster, toen veranderde hij van gedachten. „Het mes is beter, want als de beeren caballeros een schot hooren, komen ze terughollen." Jims hersens waren een 1 ziedende maalstroom; wanhopig zocht hij naar een middel om Torres schaakmat te zetten. Maar er wilde geen verlossende gedachte komen. Het lemmet van een mes glinsterde in het maanlicht, toen de bandiet het uit de scheede trok. Uit de schaduw klonk Gay's door ontzetting halfgesmoorde stem, daarop de klik van den haan van een revolver, die overgehaald werd. Een ondeelbaar oogenhlik kon Jim de beteekenis van het geluid niet thuisbrengen; toen wist hij, dat Gay het verborgen wapen met zijn éénen kostbaren kogel te voorschijn had gehaald en op het punt stond op Torres te vuren. „Neen Gay," schreeuwde hij. „Durf je niet. . ." Het glinsterende lemmet daalde, venijnig op zijn borst gericht, maar dat was het niet wat de woorden op Jims lippen deed besterven. Het was de onverwachte, verblindende vlam van een revolverschot.

BEZOEKT HET

JLUXOR Deren bon in te vullen «n uit te knippen. In open enveloppe, geadresseerd aan de Adm. van Het Weekblad. Cinema & Theater Galgewater 22, Leiden, als drukwerk verzenden.

20

.ilL JL^^OLä JL TE ROTTERDAM JL

]

[MDIRÜAM HOPKDNS, die nu Miriam Parker heet, ontving we derom een langdurig Paramount-contract.

Het lange mes voleindigde zijn zwaaienden boog, maar de vingers, die het moordtuig omvat hielden, hadden hun kracht verloren. De punt schampte langs Jims arm, toen Torres als een zoutzak uit het zadel op den grond viel. Een gilletje van triomf kwam over Gay's lippen en ze rukte haar paard naar Jim. „Vlug, Gay," schreeuwde deze. „Pak dat mes en snijd mijn banden door. We hebben een kans om er ons doorheen te slaan, voor dat -stel uit de vallei weer op ons aanvalt." De woorden waren nauwelijks over zijn lippen, en Gay had nog geen tijd gehad om zijn orders uit te voeren, toen een koele, bloemzaete stem, die toch de belichaming w^vs van menschelijke wreedheid, uit de schaduwen opklonk „Wacht mijn liefje, ni^t zoo hnastig' Juan Martine/ 1= er ook nop om rrkf r

A

ning mee te houden. Ik ben je dank verschuldigd, dat je dien ondankbaren hond hebt afgemaakt — — die moeite heb je me ten minste bespaard. Om Juan beet te nemen, is niet zoo gemakkelijk als vriend Torres gedacht schijnt te hebben. Neem dat zelf ook ter harte I En wees nu zoo goed van dat paard te komen en je to verwijderen van dien snuiter daar!" Weer kreunde Jim. Hij vroeg zich af, hoelang het bandietenhoofd hen misschien al gevolgd was. Mogelijk had hij Torres gewantrouwd en een hinderlaag gelegd, misschien was het ook alleen maar toeval geweest, dat hij juist op het beslissende oogenhlik was komen opdagen. Maar wat deed het er toe ? Wat zijn geest thans geheel vervulde, ' was het lot van Gay. Ze had di^n laatsten, eenigen kogel gr bruikt om hrm van Torres' mr'; tr

^«fpw

m'-mwimmmw

Qft/cK^fSl

De bekende lilmster Merion Devies heeft een contract met Warner Bros »Igeiloten. Miis Devies is presidente van de Cosmopolitan Organisation. Deze filmonderneming wordt thans met Warner Bros samengesmolten.

De langer Leo Slezak heeft de Staatsopera te Weenen met pensioen verlaten. Hij zal zich thans geheel aan de film wijden.

Jan Kiepura teekende verleden week zijn contract met de filmmaatschappij Paramount te Hollywood.

De filmaclrice Reri, de ster uit de Paramount-filrn -Tabu ,vei toefde verleden week in ons land.

Käthe von Nagy heeft zich voorloopig uit de filmstudio's teruggetrokken. Zij koestert het plan tot Mei a.s. vacantie te nemen.

De heer A. Weiss, directeur van het Amsterdamsche Alhambra-Thoater. herdacht Zaterdag j.l. den dag, waarop hij I win tig jaar geleden met /ijn werkzaamheden in het filmbedrijf begon.

redden. Nu was ze totaal weerloos. „Loop wat je loopen kunt^ Gay," schreeuwde Jim. „Er is geen andore uitweg." Maar terwijl hij de woorden uitsprak, wist hij, dat het meisje niet gehoorzamen zou, dat zij hem hier niet alleen en in nood zou achterlaten, hoeveel ze daardoor ook op het spel zette. Hij vloekte, en toch was hij, ondanks zichzelf, er diep door ontroerd. Maar de rooverhoofdman kon niet anders aannemen, dan dat het meisje een poging zou doen om te vluchten. Onder een stortvloed van verwenschingen sprong hij uit de beschermende schaduw te voorschijn en schoot op haar toe, de revolver opgeheven. „Duik weg, Gay!" waarschuwde Jim. Het volgende oogenblik wist hij, dat ze het gedaan had, want hij hoorde liet uiteinde van Juans pistool neerkomen op het krakende leer van een zadel. Gays paard steigerde en stiet een klaaglijk gehinnik uit. Door krankzinnige drift aangegrepen, vuurde Juan. „Gay, ben je gewond?" riep Jim. „Neen, Jim," hoorde hij haar antwoorden. „Er mankeert mij niets." Toen gierde een tweede kogel, en vlammend vuur stak zijn eigen gebruinde, pezige wang. Juan was in verwarring gebracht, dat was duidelijk nu, ingesponnen in zijn woede als hij was. Dat beteekende intusschen nog niet, dat er veel hoop voor Jim was. Die kerels in de vallei zouden natuurlijk op het schieten afkomen, elk oogenblik konden ze opduiken en zij zouden Juans werk voltooien. Ten derde male schoot Juan. Jim hoorde den kogel, met een wecmakenden, zachten plof in vleesch dringen. Het was hem, of zijn hart in zijn keel klopte en hij zou stikken. Het zweet brak hem aan alle kanten uit en zijn hersens waren verdoofd in verschrikking. Toen dwong hij zich tot zelfbeheersching en zag, dat Gay's paard op den grond lag. Het dappere, lenige meisjesfiguurtje worstelde overeind. V. Juan braakte weer een van zijn Spaansche verwenschingen uit. Jim kon half zien, hoe hij naar zijn gordel reikte. Dat beteekende, dat zijn revolver leeg was en hij moest herladen. Een minuut uitstel 1 Maar neen, Juan had het vuren niet gestaakt door gebrek aan munitie. Als een dolle stier vloog hij op het meisje af, de kolf van zijn wapen opgeheven boven zijn hoofd. Voor het eerst nu schreeuwde Gayhet was een kreet van wanhopigen, doodelijken angst. Die kreet deed iets losbreken in Jim. De bezeten boef was geen tien meter van Gay af — Jim, vastgebonden aan zijn paard, nog tien meter verder, met Juan tusschen zich en het meisje. En eindelijk lichtte door Jims hersens de gedachte, waarop hij zoo lang gewacht had; zag hij de kans, de kans van één op duizend misschien, om den kerel te overtroeven! Het paard waarop hij zat was zijn eigen bruine merne; een rusteloos, nerveus dier, dat m over al zijn leden - 2C; —

^>mmmm^mm^mmmmm

mp!f»$!S&&

Tbter, ?oäf

frtl^

cn

Ufa-film. Regie: Erich Engels. Rolverdeeling:

flLM-ENTHOUSIASTEN B. W. te ROTTERDAM. Warner Bros. Keizerssraché 794, Amsterdam, zal U gaarne mededeelen, oi er nog een reprise van ge» 'noemde film plaats vindt. Postzegel voor antwoord insluiten. Toni van Eyck filmt nog niet. Wiily Fritsch is niet verloofd met de danseres Dina Grace. W. R. te AMSTERDAM. Mariene Dietrich i» 27 October geboren. L. B. te GRONINGEN. Het dochtertje van Mariene Dietrich heet Maria. Zij wordt echter meestal Heidede genoemd, Madeleine Renaud draagt haar eigen naam. Indien men een foto van de filmster persoonlijk wens<;ht te ontvangen, moet men drie antwoord-coupons zenden; anders is één voldoende. G. v. B. te AMSTERDAM. Het adres van Anny Ondra is Sachsenplatz 12, Berlijn. Zij werd den 15en Mei geboren en is in 1933 met Max Schmeling in het huwelijk getreden. A. J. TH. L. te ROTTERDAM. Gaarne vernamen wij van U, of het een Nederlandsch of een buitenlandsch blad was, 'waarin bedoeld bericht was opgenomen. H. G. R. te ROTTERDAM. Tegen betaling zijn bij ons geen foto's verkrijgbaar. John Gilbert en Jean Harlow kunt U schrijven Metro-Goldwyn-Mayer-studios, Culver-City, Californië. T. v, d. S. te AMSTERDAM. Hans Heinz Bollmann woont Ilmenauerstrassell, Berlijn. Hij is den Isten December jarig en te Braunschweig geboren. Hans Söhnker is getrouwd. D. S. te 's-GRAVENHAGE. Anna Sten werd te Kiew geboren. Zij is thans bij de United Artists geëngageerd. De acteur, die U bedoelt, was Manfred von Brauchitsch; hij woont Hohenzollerndamm 60, Berlijn. T. v. L. te DELFT. Greta Garbo is niet getrouwd, dus ook niet met John Gilbert. Haar adres is Metro-Goldwyn-Mayerstudios. Culver-City, Californië. W. W. te ALKMAAR. Hierbij de gevraagde adressen. Karin Hardt, Viktoria Luise Platz 10, Berlijn. Willi Forst,Sachsenplatz 8, Berlijn. Kay Francis, Warner Brosstudios, Burbank, Californië. T. V. L. G. te VGRAVENHAGE. Margaret Sullavan is niet getrouwd. Marion Nixon is gehuwd. Willi Forst is 7 April jarig. R. BR. te UTRECHT. Brigitte Helm is gescheiden van Richard Weissbach. Carl Ludwig Diehl is te Halle geboren. Marianne Hoppe is 26 April jarig.

Peter Pcllmann . . . ^ TT -r-. ■ ■ Paul Poker \ Hermann Th.m.g Arthur Bergmann . . Hans Junkermann Nanette, zijn dochter.. . . . Hilde Krüger Ida, zijn zuster Olga Limburg Martin Götz Paul Heidemann Mary Hilde Hildebrand Professor Leblanc .... Paul Henckels Sebastian Jakob Tiedtke Max v. Schwind Fritz Hans Richter Adele Paula Denk Uitgever Jupp Hassels

PAULA DENK EN HILDE KRUGER.

teleurgesteld, maar hij mist den moed om zich te rechtvaardigen. De jongste bediende krijgt echter medelijden met hem. ,,'t Is ook geen wonder, dat je geen succes bij vrouwen hebt," zegt hij, „met dien mallotigen baard en dien onmogelijken bril. Dat moet je veranderen." Peter volgt in een overmoedig oogenblik den raad op en laat zich bij den kapper metamorphosecren. Maar dan heeft hij, zonder het zelf te weten, precies hetzelfde uiterlijk gekregen als de medeplichtige van den dief, die pas een zeer kostbaar sieraad uit den winkel der firma gestolen heeft. De dief verraadt hem nu, waar het kleinood verbor-

HILDE KRUGER EN HERMANN TH1MIG.

PAUL HEIDEMANN, HERMANN THIMIG EN HANS JUNKERMANN.

Peter Pellmann is bediende in een juwelierswinkel en in zijn vrijen tijd componist. Tevens is hij bij voortduring verliefd op de bekoorlijke dochter van zijn baas. Te barer hulde heeft hij een lied gecomponeerd, dat hij op het feest ter gelegenheid van het twintig-jarig bestaan van de firma zal zingen. Maar de procuratiehouder weet hem de muziek te ontstelen en in Peters plaats op het feest lauweren te oogsten. De arme, verlegen Pellmann is diep

gen is. Na een reeks van ongelooflijke verwikkelingen, waarin Peter toont, dat hij niet zoo'n sukkel is, als er van hem gedacht wordt, weet hij het gestolen sieraad weer terug te krijgen en den dief aan de politie uit te leveren. En last not least het hart der dochter van zijn directeur te stelen. Op hetzelfde oogenblik, waarop den dief de handboeien worden aangedaan, wordt Peter in de gouden huwelijksketenen geklonken.

HERMANN THIMIG EN HANS RICHTER.

— 23 -

uy Gibbee zal de hoofdrol vervullen in de Warner Bros-film ,,Pickwick Papers". Maria Meissner ontving een contract voor de film ,.Punks komt uit Amerika". Regie van Karl Heinz Martin. Wolfgang Liebeneiner. Olga Tschechowa en Fritz Rasp werden voor de film ,,Ascw" geëngageerd. Regie van Phil WOLFGANG LIEBENEINER Jutzi. De opnamen vinden te Weenen plaats. Onder regie van Johannes Meyer zullen Hans Moser en Rudolf Carl belangrijke rollen vervullen in de Jarmilla Novotna-film ,,De zangeres en de nachtegaal". Het draaiboek is door Georg C. Klaren geschreven. Comm. Quedrone regisseert de Italiaansche film „Zoo is Afrika". Flora Robson werd door Alexander Korda geëngageerd voor de hoofdrol in zijn film „Koningin Elizabeth". Deze film zal te Londen worden opgenomen. George Brent en Josephine Hutchinson vertolken de hoofdrollen in de Warner Brosfilm „The Skipper of the Ispahan". Eduard Hösch werd als caGEORGE BRENT mera-man voor de film „Fahrt in die Jugend" geëngageerd. Deze film wordt te Weenen vervaardigd; regie van Carl Boese, de hoofdrollen spelen: Liane Haid. Hermann Thimig en Dina Grace. Gerhart Lamprecht zal de film „Barcarole" regisseeren. De film wordt te NeuBabclsberg opgenomen. Jean Harlow vervult de vrouwelijke hoofdrol in de Metro-Goldwyn-Maycrfilm „Spoiled". Katheci'ne Hepburn is geëngageerd voor de film „The Gorgeous Hussy". Onder regie van Richard Eichberg spelen Albert Préjean, Danielle Darrieux en Alice KATHERINE HEPBURN Tissotjde hoofdrollen in een Bavaria-film De dialoog■ regisseur is Jean Boyer.

^^^^^^"

trilde na het roffelvuur, dat uit Juans wapen over zijn armen kop was losgebarsten. En Jim herinnerde zich een eigenaardigheid van de merrie, die verscheidene paarden bezitten. Al zijn spieren spannend tot banden van staal, drukte hij zich vast in het zadel; toen, met een plotselinge beweging en geheel zijn geconcentreerde kracht, rukte hij zijn lichaam met geweld naar rechts. Hemel nog aan toe, dat lukte I Het slechts met één riem bevestigde zadel draaide onder hem, en terwijl het draaide, wrong Jim zijn gebonden gestalte uit alle macht achterwaarts, zoodat zijn vallend lichaam langs de flank van de merrie schuurde, vóór het bungelend langs haar zijde hing. Dynamiet kon het dier niet heftiger hebben doen opsejirikken, dan het bonkende lichaam tegen zijn flank. Er was maar één richting voor een noodsprong, het smalle pad, niet veel meer dan een sponr, en zelfs de gebukte gedaante van den man, die het blokkeerde, kon de tot razernij gebrachte merrie niet tegenhouden. Maar toen haar hoeven een lichaam raakten en er op trapten, bleef zij met een ruk stilstaan, snuivend in blinde, verwarde verschrikking. Op dat moment greep Gay's hand den toom van het trillende paard en met een gesmoorde stem vroeg het meisje: „JimI Jim! Ben je gewond?" De slag op Jims schedel had hem een stekende hoofdpijn bezorgd en zijn arm, waar Torres' mes er langs geschampt had, brandde en schrijnde haast ondraaglijk, maar het paard had hem niet ver genoeg voortgesleept voor een ernstige kwetsuur. .^Neen," antwoordde hij. „Ik ben zoo gezond als een visch. Het is Juan, dien je hoort kreunen. Maar we moeten voortmaken, eer die anderen ..." Gay had de aansporing niet noodig. Ze had een mes te pakken en was al bezig de ruige riemen, die hem bonden, door te snijden. Toen Jim op zijn beenen stond, verspilden ze geen tijd om Juans of Torres wonden te onderzoeken. Ze vonden het paard van het bendehoofd, dat hij in de boschjes verborgen had. Gay besteeg het, en met Jim weer op zijn eigen merrie, galoppeerden zij het pad af. VI. Vervolging bleef achterwege. Ze hoorden de Mexicanen uit de vallei te voorschijn komen, hoorden hun woeste kreten, toen zij hun beide leiders zwaar gewond vonden, meer dood dan levend, en met weinig kans het nog op te halen. Jim kende de lafheid van die schurken, al hun opgeblazen moed was natuurlijk verdwenen, nu de rollen omgekeerd waren en ze zouden den hemel danken, al« ze ongedeerd hun holen bereikten! Toen de man en het meisje, in langzamer tempo nu. de farm naderden, zei Gay: ,.Zeg Jim, je zult nu nog wel grooter hekel aan vrouwen gekregen hebben, na wat ik h^b gedaan. liet spijt me verschrikkelijk. Jim ik had gehoopt lim legde hanr nirt een kort gebaar h» t 7wijgrn '>p

IüJJ^WPW^

,,Een hekel aan jou? Het heeft me een millioen jaren gekost, tot vannacht, om te ontdekken, dat ik al lang van je gehouden heb! Natuurlijk, ik kan niet verwachten, dat je van een onhandigen, plompen cow-boy zooals ik .. ." Nu was het Gay's beurt om hem in de rede te vallen. „Wel Jim, ik houd al eeuwen van je! Daarom wilde ik, dat je met me naar de stad zou rijden. Een vriendin van mij gaat trouwen en èh ik dacht — — dat je op dien langen rit — — dat je wel 'n idee zoudt krijgen ■" Ze brak af, om na enkele oogenblikken op een deemoedigen toon te vervolgen: „Ik moet toegeven, dat ik het wel op een verkeerde manier heb aangelegd, om het door plagen en prikkelen gedaan te willen krijgen. Maar dat is m'n ongelukkige, eigenwijze, uitdagende natuur... Je hebt eigenlijk wel gelijk," voegde ze er aan toe, „dat je niets van vrouwen moest hebben; ze maken het er soms naar..." Jim stak haar een gretige hand toe. „Schei uit," zei hij bruusk. „Ik heb een veel beter idee dan na te zaniken over wat voorbij is. De oude man verwacht ons nog niet. Wat zou je er van zeggen, als we tóch naar de stad gingen ? Het spreekwoord zegt immers, van een bruiloft, komt een bruiloft!" Gay antwoordde niet, maar in haar oogen danste een glimlach, toen ze haar paard wendde in de richting van Paso Robles.

NELSON EDDY, rie r har man te Metro Golrtwyn Mnyer altist.

— 24 -

GESMÄMN MET M VRIEND WETERSEN Wat is er voor nieuws van de Nederlandsche filmindustrie ? " „Niet veel, Pietersen. De Monopole-film uit Rotterdam neemt in de Cinetone-Studio's te Amsterdam een nieuwe film op." „O, dat is zeker die film, waarvoor A. M. de Jong en Herman Bouber het scenario geschreven hebben." „Juist, Pietersen. Maar het scenario was niet zoo geschikt, ten minste productieleider Will Tusschinsky en regisseur Nosseck hebben besloten iets anders te nemen. En men deed dit op een zeer eenvoudige manier. Men behield namelijk den titel." ,, Waarom?" ,,Daar was nu eenmaal reclame mee gemaakt. Dus de film draagt nog steeds als titel ,,De Big van het Regiment", maar in plaats van aan het boek van A. M. de Jong, ontleende men de stof aan het bekende boek, ,,Spionnage in het Veldleger", van Mr. Roothaert." „Wie schrijft dan nu den dialoog?" „Herman Bouber en de regisseur van de Willem van Oranje-film G. J. Tennissen. Hij zal ook Max Nosseck bij de regie behulpzaam zijn. De hoofdrollen worden gespeeld door Fientje de la Mar, Henriette Davids, Sylvain Poons, Johan Kaart, Adolphe Engers, Jan van Ees, Jac. van Bijleveldt, Jan C. de Vos, Piet te Nuyl en Jan van Dommelen." „Een geweldige bezetting! Hoe gaat het met onze Nederlandsche film „Dood Water"?" „Die heeft overal, waar ze vertoont wordt, veel succes. De Tobis-Cinema A.G. te Berlijn zal deze film binnenkort in 'Duitschland uitbrengen." „Wat is er verder voor nieuws?" „Ray Noble, de beroemde band-(niet bende) -leider, is te Hollywood aangekomen. Hij is direct door de Paramount als componist en muzikaal adviseur geëngageerd. We weten nu ten minste wat ons te wachten staat." „Ik zag in jullie blad een afbeelding van Walt Disney. Maakt hij nog nieuwe teekenfilmpjes? Ik hoop maar van wel, ik zie ze dolgraag." „Wees maar gerust, hoor Pietersen. Er staan een boel nieuwe teekenfilmpjes op stapel. Het enorme succes van het filmpje „Threelittle pigs" is aanleiding geworden tot een soort vervolg, — „Roodkapje", waarin dezelfde drie varkentjes en dezelfde wolf wederom een hoofdrol spelen. Ook het motief, het bekende wijsje „Who's afraid of the big bad wolf" heeft Disney weer in dit nieuwe product verwerkt. Dan volgt nog „The Grashopper and the Ants", „Funny Little Bunnies" en „The Flying Mouse". „Is Disney de eenige, die deze kleurenfilmpjes teekent?" „Niet meer. Tegenwoordig maakt Max Fleischer, je weet wel, de teekenaar van Betty Boop, eveneens zijn filmpjes in kleuren. Deze kleurige een-actertjes vallen geweldig in den smaak van het bioscooppubliek. Ik weet van menschen. Pietersen, die er de hoofdfilm voor cadeau zouden willen (fpvpri'

.«IIJV r ippi^^pppr^p?*^

Fsifaa"'-

.

,-;™!,rF?,,,-,»:.,ï^....,.;.

FIL-Nd STERREM -ABC 02

LUCIE MANNHEIM, de beroemde Dmtsche tooneelspeelfter, heeft ook in verschillende stomme- en sprekendefilms medegespeeld. Veel succes oogstte zij o.a. met haar vertolking in ..Danton", waarin Fritz Kortner baar partner was. Ook in ..Atlantic" en „Der Ball" blonk zij uit. Het laatste jaar heeft zij weinig gefilmd.

MARGIT MANSTAD is te Stockholm geboren. Haar vader was ingenieur en had zeer veel bezwaren, toen zijn dochter actrice wilde worden. Zij zette echter haar wil door en debuteerde in Zweden. Toen zij naar Berlijn was verhuisd, werd zij door de Ufa geëngageerd. In ..Der Tanzstudent" behaalde zij veel succes. Ook in „Dr. Monnier en de vrouwen" trad zij op den voorgrond. De sprekendefilm heeft haar echter naar het tweede plan verdrongen.

FREDERIC MARCH is te Racine geboren en viert zijn verjaardag dtn 31sten Augustus. Hij studeerde aan de universiteit te Wisconsin van een der beurzen, die de National City Bank voor begaafde jongens beschikbaar stelde. Voor de film debuteerde hij in „Oehureau". Later speelde hij met Clara Bow in „The wild party". Frederic is getrouwd met Florence Eldridge.

Dr. PHILIPP MANNING werd den 23sten November te Londen geboren. In 1891 debuteerde hij in den schouwburg te Strasaburg. Later kreeg hij een engagement bij Max Reinhardt. Hij debuteerde voor de film In ..Die Asphaltrose" onder regie van Löwenbcin. Zijn laatste film was ,.Goud".

FIENTJE DE LA MAR, de Nederlandsche film-actrice. mag In dit A.B.C, zeker niet ontbreken. De Nederlandsche filmindustrie is nog jong. maar Fientje heeft reeds menig succes geoogst. Deze dochter van den groeten Nap de la Mar is zeker de talentvolste Nederlandsche filmspeelster. Wij herinneren slechts aan „De Jantjes" en „Bleeke Bet", terwijl er nog verschillende films op stapel staan, waarin zij zal optreden.

ARLETTE MARCHAL is te Parijs geboren. Zij bezocht aldaar een toonetl school en debuteerde te Lyon. De film trok haar echter meer aan en zij kreeg een contract van de Defu te Berlijn. Daarna filmde zij eenige jaren te Parijs. De Paramount engageerde haar in Hollywood: veel succes heeft zij echter aan gene zijde van den Oceaan niet mogen oogsten.

LYA MARA is den Isten Augustus te Riga geboren. Haar ware naam is Lissenka Gudowitsch. Zij was in het ballet te Riga werkzaam, toen zij door regisseur Friedrich Zelnik werd ontdekt. In ontelbare stommefilms trad zij op. o-a.: „Försterchrlstl", „De Zigeunerbaron". „Het lachende krekeitje" en „An der schönen blauen Donau". Zij is getrouwd met regisseur Friedrich Zelnik, filmt echter niet meer.

CHRISTL MARDAYN Is een bekende Oostenrijksche actrice. Zij speelde de rol van Toni in het tooneelstuk „Der junge Baron Neuhaus". toen zij door regisseur Gustav Ucicky werd ontdekt. Hij liet een proefopname vervaardigen, die gunstig uitviel, waarna zij een contract bij de Ufa kreeg en met succes debuteerde in de film „Een Meinacht in Weenen".

MARTHA MANSFIELD is te Gosalar geboren. Zij bezocht een tooneelschool te Hannover en debuteerde in 1917 aan het Theater te BraunschweiS waar zij veel succes behaalde en besloot haar geluk bij de film te beproeven. Zij verhuisde naar Berlijn en speelde eenige onbelangrijke rollen in stommefilms. De laatste jaren Is zij echter niet meer opgetreden.

O*

|pejfflii*iiSiP«WPi^^

5V//eiyf(Lofjes Milt flHtollymood Hei is lastig beroemd ie zijn. Wij zouden bijna zonder uitzondering allemaal wel beroemd willen zijn. Beroemdheid heeft dan ook gedecideerd haar aantrekkelijkheden. De meesten van ons brengen het intusschen nooit zoo ver. Voor dezulken is het ongetwijfeld een troost zoo nu en dan eens van werkelijke beroemdheden te hooren, hoe lastig de roem in vele opzichten is. Beroemdheden worden bijvoorbeeld altijd zeer belemmerd in hun bewegingen. Behalve, dat zij „geen vinger in de asch kunnen steken" zonder dat het in de gaten loopt, kunnen zij zich in het openbaar niet vertoonen, zonder voortdurend aangegaapt en lastig gevallen te worden. De manieren, waarop de „filmfans" probeeren, een foto of een handteekening machtig te worden, of probeeren een ster te spreken te krijgen, zijn legio. De enthousiaste belangstelling van het publiek is dikwijls bepaald hinderlijk en vandaar dan ook, dat zoovele filmsterren zich min of meer als kluizenaars in hun villa's verschuilen en het publiek streng buiten hun terrein houden. Toegang tot een groot acteur of actrice te verkrijgen, behoort vrijwel tot de onmogelijkheden. Geen wonder dan ook, dat velen hun toevlucht nemen tot de telefoon, in de meening op deze wijze eenige woorden met de ster te zullen kunnen wisselen. Maar ook de lijnen zijn bewaakt! Voordat de filmgrootheid het gesprek door krijgt, informeeren diverse bedienden eerst grondig naar aard en oorsprong van den oproep. En vele gewogenen worden te licht bevonden! De telefoonjuffrouw van Mae West, de groote Paramount-ster, die binnenkort weer in „Belle of the Nineties" te zien zal zijn, deed onlangs enkele onthullingen omtrent de telefoneerwoede van Mae's bewonderaars, of liever belagers. „Dagelijks bellen er honderden op," vertelde zij, „en bijna altijd meer vrouwen dan mannen. Zij, die al eens meer tevergeefs gebeld hebben, geven zich uit voor een filmster. Vanmorgen hebben bijvoorbeeld Mary Pickford, Greta Garbo, Joan Crawford en Gloria Swanson opgebeld. Maar ze waren het niet! Men probeert mij eenvoudig te overbluffen door te zeggen: „U spreekt met Gloria Swanson, geeft U mij snel even Miss West!" Bij al dergelijke bedrieglijke telefoontjes belt de telefoonjuffrouw af. Zij kent precies de stemmen van de vrienden en collega's van Mae, die zij wèl mag doorgeven. Zij heeft zich nog nooit vergist, maar zelfs al mocht dit nog eens gebeuren, dan behoeft de gelukkige, die er doorglipt, er heusch nog niet op te rekenen Mae zelf te spreken te krijgen. Want meestal neemt eerst Libby Tailor, Mae's zwarte kamermeisje, de telefoon op. En als die het niet is, dan is het nog eerder Jack West Jr., Mae's broer, die bij haar inwoont, dan Mae-zelf. En de vrienden van Mae.... behoeven niet al deze instanties te passeeren! Die kennen hzt speciale nummer, dat niet in het telefoonboek staat, en waarmee ze Mae direct bereiken via de telefoon, die naast haar bed staat!

Een nu&ig boek. Hollywood heeft een privé-encyclopaedie voor zichzelf, d.w.z. een boek, dat overal antwoord op geeft. Het is een klein boek

Als Gij niet kunt slapen omdal Ge gekweld wordt door hoofdpijn, kiespijn, rheumatische pijnen, zenuwpijn, spierpijn of migraine, neem dan een "AKKERTJE" te baat! Ze zullen snel en zeker Uw pijn verdrijven en U heerlijk doen inslapen. Heb ze steeds in huisl /Veder/amfce/i Smaakloos ouwel-omhulsel om Product 't poeder. Ge proeft daardoor j^gg niets. Ze glijden naar binnen. ^fjj Per 12 st. 52 ct. Zakdoosje 20 ct.

m AKKERTJES Volgens recept van Apotheker Dumont

AKKER.CACHETS

MAE WEST van 112 pagina's, dat eenige duizenden telefoonnummers bevat, waar vermoeide regisseurs, overwerkte assistent-regisseurs en radelooze opnameleiders alles kunnen bestellen, waarom ze verlegen zitten, van waaghalzige vliegeniers tot imitators van dierengeluiden toe. Er valt bijvoorbeeld in te lezen, dat meneer S. W. Allman niet alleen duizendpooten, kakkerlakken, schorpioenen en tarantula-spinnen verhuurt, maar ook per ommegaande iedere hoeveelheid wormen en wandluizen in uitgebreide sortecring levert. Ook kan men in dit boek ontdekken, waar een adelaar (krijschend of zwijgend), een

Oostersche zanglijster, een pepervreter, of een kalkoen te krijgen zijn. Henry Hathaway, de regisseur van „Now and forever" (welke film Paramount in Nederland uitbrengt onder den titel „Eerewoord!") wijdde ons in dit boek in en sindsdien zijn wij zóó aan deze lectuur verslaafd geraakt, dat het ons al drie slapelooze nachten heeft gekost. Mr. Hathaway had Chineesche ridderordes noodig en toen zagen wij voor het eerst het beroemde boek in werking. Op pagina 50 vond hij bij de costumiers iemand, die hem zulke decoraties leveren kon. Op een andere pagina vindt men weer lieden, die terreinen verhuren. Terreinen te kust en te keur: bergachtige, wildernissen, kuststreken, rivierdalen enz. enz. Toch kon hier het boek mr. Hathaway niet geheel uit de moeilijkheden helpen, maar „Eerewoord!" speelt dan ook achtereenvolgens in Shanghai, Yokohama, New York en Parijs. Vogels, vliegende, wadende, opgezette, tamme en wilde zijn allerwegen in allerlei variëteiten verkrijgbaar, maar alleen Gabriele Ganzano en Sam lezza zijn volgens het boek volleerd genoeg in het orgeldraaien om als orgelman in een film te kunnen optreden. Op het eerste gezicht zou men denken, dat men spoorwagens het beste bij een spoorwegmaatschappij zou kunnen zoeken, maar toch is dat niet zoo. Het boek wijst als het juiste adres aan: Al. G. Barnes Circus (Spoorwagens van ieder type). Lady Jane Lewis is gelukkig als zij bruidssluiers mag leveren voor huwelijksplechtigheden volgens lederen willekeurigen ritus, en Ed Gushing heeft een aardigen voorraad yucca-planten voor eventueele woestijnscènes. Ieder beest, van een goudhaas tot een zebu, is verkrijgbaar bij de 32 ingeschreven farms. Men kan zich in enkele uren verzekeren van de diensten van bavianen (in alle modellen), olifanten, hyena's, gedresseerde muilezels, konijnen (tamme en wilde) en yaks.

J-rr-- '-'^7 - ----.^ -f-—-, --_

om maar enkele voorbeelden te noemen. Wij persoonlijk zouden niet goed weten, wat wij met een yak zouden moeten aanvangen, maar Cecil B. de Mille had bijvoorbeeld bij de verfilming van „Cleopatra" een stier noodig, waar iemand op moest dansen. En hij kréég hem! Als tusschenvoegsels springen op diverse bladzijden lijsten naar voren van postkantoren in Los Angeles, van tarieven der pakketpost, van openbare luchthavens, van radiostations, boekwerken, handelend over de film-industrie en van instructies voor eerste hulp bij ongelukken. Werkelijk een onschatbaar boek, deze gids, dat de taak van den regisseur dikwijls zeer vergemakkelijkt. Hetgeen ook weer niet zeggen wil, dat het niet moeilijk is om van een film een kunstwerk van den eersten rang te maken....

George rooki sigaren. In zijn woede beet George Barbier bijna een sigaar in tweeën en nauwelijks drong het tot hem door wat hij gedaan had, of hij overschreed het kookpunt heelemaal. Hij smeet het vernielde genotmiddel op den grond en haalde onheilspellend diep adem. „Stop!" riep regisseur Elliott Nugent, „die opname is geslaagd!" Mr. Barbier zuchtte diep en liet zich in een leunstoel vallen. „Dat zijn er zes vandaag; maar de dag is nog niet om!" zei hij, op zijn horloge kij-

Een kijkje in de garderobe-afdeeling van een groote filmmaatschappij, waarin de costumes bewaard worden, die het eigendom der maatschappij zijn. kend, dat half elf aanwees. „En dat maakt 127.840 in totaal in de 35 jaar. dat ik acteur ben. Heel lang geleden heb ik ook nog wat voor mijn pietzier gerookt, maar hoeveel dat er waren kan ik slechts schatten. Doch sinds het mijn beroep is sigaren te verteren, heb ik het aantal bijgehouden en het zijn er nu 127.840." Het is in Paramounts „She loves me not", in Nederland uit te brengen onder den titel „Boemelstudenten", dat George Barbier weer zijn gebruikelijke rol van driftig-zakenman-die-sigaren-stukbijt, speelt. In meer dan 750 rollen heeft hij sigaren in tweeën gebeten en ze woedend op den grond gesmeten. Met alle voor repetities, opnamen en genoegen benoodigde sigaren heeft hij een sigarenverbruik van gemiddeld 50 per dag. Als alle sigaren, die Barbier, hetzij in opdracht, hetzij uit eigen verkiezing, heeft geconsumeerd, in één groote sigaar werden verwerkt, zou dat een tabakstoren worden van naar Barbiers schatting elf mijl hoog. Zijn talent om den „woedende" te spelen vindt zooveel aftrek, dat hij op het oogenblik in vier films tegelijk werkt. De hoofdrollen in „Boemelstudenten" worden vervuld door den populairen „crooner" Bing Crosby (bekend van de plaat en de films „College Humor" en ,,Too much harmony"), Miriam Hopkins (de ster van „Liefde engros") en Kitty Carlisle (de openbaring van „Moord in de Follies") en naast Barbier hebben zij er voor gezorgd, dat dit een buitengewoon komische en een echt frissche film werd. De boemelstudenten in deze rolprent kunnen het eigenlijk niet helpen, dat ze zoo weinig studeeren. Zij hebben allerlei andere zorgen aan hun hoofd en hun ridderlijkheid brengt hen in een moeilijk parket. Bing zoowel als Kitty zingen de nieuwste schlagers, zooals „I'm hummin', I'm whistlin', Fm singin' ", „Straight from the shoulder, right from the heart" en „Love in bloom".

...^-.„...^^^

pn^P

—

_^_^___^_^_^__^__»___ ■^^"

tëteThn/h C'rbAUTüUISEb^Pb VbUTALIMG Maar er was noch g-eluid noch eenig leeken van leven in de lange, spookachtige paden tusschen de toonbanken. De speelgoedafdeeling lag rechts, achter op de verdieping. McCoy's mannen moesten het schijnsel van de booglamp door de trapopening gezien hebben. Mogelijk hadden ze ook het silhouet van den Chef zich er tegen zien afteekenen. „Hodgson! Perry!" riep McCoy. „Waar is-ie?" Zijn eigen stem echo'de hem spottend in de ooren. En er kwam geen antwoord. Door een plotseling voorgevoel aangegrepen, sprong McCoy naar voren, veranderde toen van idee en vloog de trap halverwege terug. „Mr. Duncan," schreeuwde hij, „steek ui de lichten op! Vlug!" „Goed," riep de directeur met 'n schrille stem terug, „Maar ik zal den waker meenemen." McCoy glipte weer naar boven en vo: Morgan wachten op de plek, waar hij he achtergelaten had. „Hoor je iets?" vro hij. „Absoluut niets. Dat bevalt me nie| Ross!" „Waar voor de weerlicht zijn Hodgs en Perry?" In de stilte konden zij Duncan en d nachtwaker beneden door het gebou hooren loopen. Hun voetstappen hielde op, en plotseling baadde de heeie bovei verdieping in licht. „Vooruit," gromde McCoy en hij re de naar voren, een lang gangpad doo Toen sloeg hij rechts af, passeerde twe] andere doorgangen en bereikte de spee! goedafdeeling, in de wilde jacht bijna m Morgan in botsing komend. Onder h loopen keken zij gespannen rond naar c minste beweging rechts of links, maa zagen niets. In de speelgoedafdeeling was het evenl eens doodstil. Plotseling echter begon de inspecteur te vloeken. Een van de mannen die hij hier op post gezet had, lag naast hem op den grond, de oogen gesloten, rustig ademend. Zijn lichaam was half verborgen door de toonbank waarachter' hij dekking had gevonden, zoodat ze bijna op hem getrapt hadden. McCoy schudde hem ruw heen en weer. De man sliep door. Daarop bukte de inspecteur zich, snuffelde en kwam overeind met een grom van walging. „Whisky!" foeterde hij. „Hij ruikt er knapjes naar." „Om in dezen toestand te raken, zou hij minstens een kwart liter gehad móeten hebben," meende Morgan. „Hij is verdoofd! Waar is de andere?" McCoy had den tweeden rechercheur al gevonden, achter de toonbank waar hij neergezet was; zijn beenen uitgespreid, met zijn rug tegen een stellage aangedrongen. Ook hij sliep vast en zijn adem

ARIBERT WÄSCHER IN DE UFA-TOONF1LM „TURANDOT, PRINSES VAN CHINA'

verspreidde een doordringenden geur van alcohol. McCoy liet hem liggen en ging veiMer. Maar het sprankje hoop, dat hem gebleven was, vervloog weldra in rook. Want de juweelen waren ook verdwenen. „Hij heeft ons weer te pakken gehad! Maar hij komt er ditmaal niet mee weg! Jij blijft hier, terwijl ik nog een paar mannetjes ga halen. Ik zal het gebouw met de stofkam afzoeken!" Morgan wachtte, terwijl zijn oogen over de verlaten étage dwaalden. Op een dubbele rij pilaren na, lag de heele ruimte open voor zijn blik. Maar er bewoog niets. Morgan was nijdig, niet op den Chef, maar op zichzelf, want het plan was van hem geweest. Ten opzichte van den bandiet in groot formaat, voelde hij slechts respect en een onweerstaanbaar verlangen

hen nam een gangpad, en zou begonnen zij systematisch de verdieping te doorzoeken vun vooi naar achter. Zij vonden niets, totdat zij heelemual aan den achterkant van het warenhuis kwamen. Daar ontdekte een van de detectives, dat een raam van onderen heel even geopend was. Dichter bij komend, zag hij op den vloer er onder een briefkaart liggen. Hij raapte die op, riep Mc. Coy en overhandigde deze de kaart, die aan den inspecteur geadresseerd was. Wat McCoy las, was het volgende: „Beste jongen. Ik kan niet goed hebben, dal je je tijd verspilt met naar de plauts te zoeken waarlangs ik ontvlucht ben. Zet dit venster wijd open, en je zult zien. Bedankt, dat je vannacht gekomen bent! De Chef.' oolde McCoy het buiten. Deze kant op Sixth Avenue erbreedde de vertot een stations; tot binnen een den, uitstekenden zelfder hoogte het ierde. De afstand sprong worden en niet angstig

^

QC EEN FILMSTER THUIS Leo Carrillo met zijn vrouw en dochter in zijn gezellig

- 29 —

home.

■

■

.

■

■

WW '

■

De Chef zou, ondanks het briefje, natuurlijk nog' in het warenhuis kunnen zijn. Maar het was ook mogelijk, dat hij zich inderdaad reeds ergens aan de overzijde op het spoorwegviaduct bevond — hij kon gedacht hebben, dat hij daar meer tijd had voordat zijn briefje ontdekt werd. McCoy riep zijn metgezellen toe den onderzoekingstocht voort te zetten. Hijzelf stoof de trap af, rende naar de voordeur en schreeuwde den dichtstbijzijnden politieman zijn orders toe. Het parool werd vlug doorgegeven. De rechercheurs die aan de buitenzijde van het gebouw op post stonden, holden naar Sixth Avenue, gesplitst in twee groepen. En in tirailleurlinie verspreid langs het viaduct, gluurden en spiedden zij langs de spoorbaan. Anderen doorzochten het station, dat iets verderop lag; weer anderen haastten zich naar de naastbijzijnde stations, Noordelijk en Zuidelijk langs de 'ijn. /' McCoy ging het warenhuis weer binnen en voegde zich bij de doorzoekingspatrouille daar. Twee uur later hadden ze het heele gebouw afgezocht, achter elke toonbank gekeken, gepord en gepookt onder iedere niet vlakliggende plek, en niets gevonden. Aan de conclusie, dat hun prooi uit liet gebouw ontsnapt was, viel niet meer te ontkomen.

T

IHDE

m/Dio'i»

Hierboven geven wij eenige foto's

van de

Studio's

Warner Bro»

te

Burbank, waarin

een heftige

brand heeft ge-

woed. De voorloopige schade

mm^^^m^m

mmmmmmmmmmmmm.

De rechercheurs kwamen met de mededeeling, dat niemand van de rails af een station was binnengegaan. En ook langs de lijn was geen spoor van den Chef gevonden. Hij was op de meest onverklaarbare wijze verdwenen en — zooals hij had aangekondigd — de juweelen mèt hem. Woedend door de teleurstelling, want hij had groote verwachtingen van de opgezette val gekoesterd, gaf McCoy het zoeken op en keerde naar de speelgoed(rfdeeling terug. Morgan legde uit wat den beiden hier geposteerden rechercheurs overkomen was. „Het is verdraaid sluw en ik neem het dien kerels niet kwalijk. Ross! De Chef moet ergens in de buurt geweest zijn, toen we die juweelen verborgen hebben. Hij moet gezien hebben, dat je die twee lui verstopte, maar ik kan me niet voorstellen, waar hij geweest moet zijn. We hebben toch goed uit onze oogen gekeken!" „Hoe heeft hij ze dronken gevoerd?" wilde McCoy weten. Hodgson en Perry hadden thans hun bewustzijn teruggekregen. Ze waren beschaamd en verlegen en nog een beetje suf, maar physiek scheen hun niets te mankeeren. „Allebei op dezelfde manier," lichtte Morgan in. „Om zoowat kwart voor twee voelde Perry zijn arm aanraken. Hij ging

20 JAAR JONGER. „Mijn man zegt, dat ik er beter uitzie" Rheumatiek en constipatie verdwenen. „Sedert 2 jaar gebruik ik Kruschen Salts. Ik had altijd veel last van rheumatiek, constipatie en pijn in den rug en ik was bang om de deur uit te gaan. Nu voel ik mij veel flinker en kan ik weer uit werken gaan. Sinds ik Kruschen Salts gebruik zegt zelfs mijn man, dat ik er veel beter uitzie en niet ouder lijk dan 20 jaar. Hieruit kunt U opmaken «hoe ik veranderd ben, want ik ben 41." Mevr. H. L. te B. Kruschen Salts zorgt, dat Uw lichaam dagelijks den belangrijksten plicht volbrengt. De zacht-purgeerende werking verzekert het goed functionneeren der afvoerorganen, waardoor U inwendig van alle schadelijke afvalstoffen gezuiverd wordt. Zoodoende zorgt Kruschen Salts voor een zuiveren bloedstroom, en verhoogt Uw levenslust en energie. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten è f. 0.90 en f. 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat op het etiket op de flesch zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam voorkomt. overeind zitten en merkte, dat hem een flacon in zijn hand gedrukt werd. Een stem fluisterde in zijn oor: „Hij zal zich voorloopig heusch niet laten zien. Hier, neem een slok, voor het geval we den heelen dag hier moeten zitten. McCoy zal het niet in de gaten krijgen." Fluisterstemmen hebben niets persoonlijks," legde Morgan verder uit. „Perry dacht, dat Hodgson hem een kleine hartversterking aanbood. Hij nam den flacon en dronk een slok. De inhoud smaakte naar goeden whisky, maar na een paar minuten werd hij dof in het hoofd en hij begreep, dat hem 'n verdoovingsmiddel was ingegeven. Hij probeerde te roepen, maar kon niet. Toen verloor hij zijn bewustzijn. Hodgson vertelde dat hem precies hetzelfde gebeurd was. Hij dacht dat Perry hem een dronk aanbood en accepteerde. Hij was bijna meteen bewusteloos." McCoy wendde zich tot de beide whisky-snoepers. „Morgenochtend op het rapport!" gromde hij. Met een onderdanigen groet dropen zij af. „Stuur je ze de laan uit?" informeerde Morgan. McCoy schudde zijn hoofd. „Laat ze vannacht maar in angst zitten. Een gewone borrel zou hun geen kwaad gedaan hebben en het zijn beste kerels. De Chef was hun te glad af. Maar óns ook. We hadden hem moeten pakken, Morgan. Het draait op moord en doodslag uit. En de commissaris zal er ook schoon genoeg van hebben, dat het op die manier gaat." Morgan knikte en zweeg daarop enkele seconden. Toen zei hij opeens: „Ik wilde. Ross, dat ik er net zoo zeker van was als jij, dat hij zich op 't oogenblik niet meer ergens in 't gebouw schuil houdt." „Je kunt van mij aannemen, dat dit niet zoo is," verklaarde McCoy beslist. „Ik heb op het bureau nog genoeg te doen. Ga je mee?"

mmmmmmmmmmmmmmm.

Woorden en Muziek van G. MOMSEN

Wanneerde vuilnisbakken's morgens overstroomen, n. En de stadsreinigina is ruim een uur te te laat.

ifps

I

^

bibtiothaek en

de fllm-

de decoratie-

afdaeling zijn totaal verwoest. Bi

opname-hallen

hebben

^

«—«

^

i

9= op-belt dat

d'e-lectricien moet

om een pak-je op je fietste

huis geen èn-kel touwtje blijkt te

ko-men.

t

t

Om-dat de

bin-den.

schel sinds gis-ter-a-vond niet meer

gaat...

Wa nneer er —

vra-gen (heel ti - mi - de en be - deesd)

vin - den... Dan weet je,

m m

\=t

n

j J|nJ ^gg | J n Ir^CL

-tn-

fepi

dat het pas Sint Nic'laas is ge - weest ÏE=1

*

In 't hee-le

i i

is =B

Wanneer je op kantoor collega's ziet verschijnen Met nieuwe dassen, wat opzichtig, hel van kleur. En de typiste je gestel tracht t' ondermijnen Door een bedwelmend-zoete, weeïge odeur... Als je den loopjongen aan één stuk door ziet kauwen. Je chef in 't koffieuur niet wand'len gaat maar., leest, En als je haastig briefjes in een tasch ziet douwen... Dan weet je dat het pas Sint Nic'laas is geweest!!

Wanneer je met een portefeuille loopt te pronl^n, Die je van nieuwigheid op meters afstand ruikt. En aan den vuilnisman je oiide werd geschonken, Wijl'ie den laatsten tijd wat., dikwijls werd gebruikt... En als-ie plat is als een dubbeltje, ten leste. Zoodat je ièderen kwitantielooper vreest... Dan weet je toch misschien nog wel het allerbeste Dat het zoo pas... Sint Nic'laasavond is geweest!!

Niet alleen de bekoorlijke „Harmony Five" maar duizenden Artisten en Amateurs op Vocaal en Instrumentaal gebied maakten uitstekend debuut voor de

Microphone in N.V. Willem Sprenger's Studio ■ Zeer

schat men op een half millioen dollar. Het archief,

I

Wanneer ie

(Wordt vervolgd) The Harmony Five zongen voor Sprengers's Microphone

goede

Passage 46 Den Haag Tel. 113778

dubbelzijdige opnamen op 25 cm. plaat vanaf Fl. 3.50

Bespreekt heden dag en uur om opnamen te laten maken I

i

^^M^m^fmmh^--..- ^-mm^—,

óók schlierend voor wollen goederen VerschUnt wekelUks — PrUs per kwartaal f. 1.95.

Red. en Adm. Galgewater 22, Leiden. Tel. 700. Postrekening 41680.

il- M