Hypertensiepoli uitbouwen naar vaatrisicopoli INTERVIEW MET HAN-YO IE. Leidraad voor de toekomst RAAD VAN BESTUUR OVER BELEIDSVISIE

Sc@nSc@nSc MAART/APRIL 2008

1

Huisblad van het Zaans Medisch Centrum

RAAD VAN BESTUUR OVER BELEIDSVISIE

Leidraad voor de toekomst

INTERVIEW MET HAN-YO IE

NU HELEMAAL VER­ NIEUWD

SNELBOUW Gebouwgebruikers aan zet

“Hypertensiepoli uitbouwen naar vaatrisicopoli”

WERKPLEK Meekijken met Brigitte Bleij

INNOVATIEF Supplementgebruik onder de loep

SUPERZORG “Werk veilig of werk niet”

In de schijnwerper

Vier maanden geleden is de vaatpoli van start gegaan: een nieuwe unit van de poli chirurgie, voortkomend uit het Sneller Beter project. Hart- en vaatverpleegkundige Patricia Kruijt neemt (vooralsnog in haar eentje) de honneurs waar: “Specialisten krijgen meer tijd voor hun werk en patiënten meer aandacht en informatie. En voor mij is het een geweldig groei- en leerproces.”

Pionieren op de nieuwe vaatpoli door Eric Wanrooij Foto: Marlies Siebeling

Hart voor het vak Patricia Kruijt werkt al sinds 1995 als verpleegkundige. Ze deed haar opleiding hier in het Zaans Medisch Centrum en werkte onder meer in de flexpool op urologie en verloskunde. Hierna maakte zij een overstap naar het RIO-Zaanstreek en vervolgens naar de ouderenzorg, om in april 2004 weer op het ZMC-honk terug te keren als verpleegkundige op de polikliniek chirurgie. Patricia: “Ik miste het ziekenhuis, de sfeer, de hectiek en de gemoedelijkheid. Toen ik hier terugkwam, voelde het als thuiskomen. Ik ging minder verdienen, maar dat maakte niet uit: ik voelde dat ik me hier verder moest ontwikkelen. Er zijn zoveel mogelijkheden en kansen. Je krijgt de ruimte en verantwoordelijkheid voor nieuwe initiatieven en staat vooraan in de zorgverlening. Tot mijn werk op de polikliniek chirurgie behoorde onder meer het voorbereiden van spreekuren en consulten, dossiers inlezen en patiënten nazorg bieden. Juist die mix van organisatorisch en verpleeg­ kundig werk sprak me aan. Toen twee jaar geleden bleek dat een specialistische vaatpoli een al langer gekoesterde wens was van de specialisten dr. Strating en dr. Mulder, ben ik daar op ingesprongen en heb aan­ geboden om een plan voor de opzet te schrijven. Het is een lang traject om alles te realiseren, maar ik vind het geweldig om te doen – je leert zoveel.”

In het diepe springen Patricia: “Gespecialiseerde poli-units hebben de toekomst. Ze zorgen voor een snellere doorstroming, ontlasten de chirurgen en bieden meer tijd en aandacht voor de patiënt. Sinds we vier maanden geleden zijn gestart,

2

Sc@n maart/april 2008

heb ik veel ervaring in de praktijk opgedaan en langzamerhand krijgt alles zijn plaats en vorm: het is een fantastisch leerproces. Ik ben nu bezig met protocollen te schrijven, ondersteun de artsen en probeer uit wat werkt. Het blijft een beetje puzzelen waar de grens ligt – dat pionieren ligt me goed. Ik ben aanwezig tijdens het spreekuur van de vaatchirurg. Bij nieuwe patiënten neem ik de anamnese af en doe een eenvoudig lichamelijk onderzoek. Hierna overleg ik met de chirurg die het behandelplan opstelt. Bij controlepatiënten kan ik, in overleg met de chirurg, uitleg geven over preventie en verdere behandeling. Door deze taken over te nemen van de artsen, krijgen zij meer tijd voor hun specialistisch werk. En voor de patiënten is het fijn om te weten dat er altijd iemand is als er vragen zijn.”

In ontwikkeling Patricia: “De vaatpoli is als unit nog volop in ontwikkeling. Wat de organisatorische opzet betreft, neem ik graag de mammapoli als voorbeeld. Zij draaien nu al enige tijd en van de aanpak en werkwijze neem ik over wat ik kan gebruiken. Momenteel zit ik nog met de chirurg in één ruimte, maar ik ben bezig mijn eigen spreekruimte te creëren om daar een verpleegkundig spreekuur te houden. Het uiteindelijke doel is dat patiënten tevreden, volledig geïnformeerd en zonder verder vragen te hebben het ziekenhuis verlaten. Ik krijg alle ruimte en vrijheid om de vaatpoli verder op te zetten en uit te bouwen. De verdieping in het vak die ik zocht heb ik op deze plek gevonden. Iedere dag een beetje groeien en leren, daar voel ik me erg happy bij.”

Sc@n

NIEUW JASJE, NIEUWE SCHOENEN

De lente is in volle gang. Nieuw leven laat zich zien in de vorm van guitige lammetjes in de weiden en lentebloesem aan de bomen. De voorjaarsschoonmaak is achter de rug en er is weer plaats voor vernieuwing. Zowel thuis als in het ziekenhuis. De Sc@n doet hieraan mee zoals je ziet. De uitstraling hebben we verfrist en de rubrieken onder handen genomen. Naast het nieuwe jasje krijgt de Sc@n nieuwe schoenen. Het blad bereikt nu niet alleen de deurmat van de medewerkers maar ook die van de huisartsen in de omgeving. Zo blijven zij ook op de hoogte van het reilen en zeilen binnen ons ziekenhuis. De Sc@n kent nu twee edities. Die voor de medewerkers heeft een extra katern: ‘Interne zaken’. Hier lees je onder meer over de andere kant van een collega. In het eerste nummer in kersverse stijl zie je niet alleen vernieuwing, maar lees je ook daarover. Rob Dillmann vertelt bijvoorbeeld over de nieuwe koers die we gaan varen. De richting die in één zin is samengevat: “Het Zaans Medisch Centrum luistert naar u.” Daarnaast spraken we met Marja Ho-Dac en Alexander Engel over het kernteam veiligheid dat nu in actie komt. Ook laten we de nieuwe internist-nefroloog dokter Ie aan het woord.

maart/april 2008 nummer 1

inhoud

INTERVIEW

“Mensen weten vaak niet waar nieren zitten”

4

Internist-nefroloog Han-Yo Ie aan het woord SNELBOUWPROCES

De gebruiker is aan zet

7

Gesprek met hoogleraar Paul Rutten MET BELEID

“Geen eenvoudige succesjes”

10

Rob Dillmann over Beleidsvisie 2008-2011 IN DE LIFT

“Op welke etage moet jij zijn?”

12

Een ontmoeting tussen huisarts en psycholoog

Wij zijn enthousiast over de vernieuwde Sc@n en vol verwachting, maar ook nieuwsgierig. We horen dan ook graag jouw mening.

Colofon

Sc@n is een uitgave van het Zaans Medisch Centrum Afdeling Communicatie, Postbus 210, 1500 EE Zaandam, [email protected]

Hoofd- en eindredactie Jolande van de Walle

Vormgeving

Brinkerink & Partners, Zaandam

Drukwerk

Kwak & Van Daalen & Ronday, Zaandam

Fotografie

Jan Jong Fotografie, Marlies Siebeling, Edwin Boerhout, Madeleen Koldewe

Aan dit nummer werkten mee:

Rosanne Heijne, Jac. Janssen, Madeleen Koldewe, Mariëlla van der Kolk, Brigitte van Delft, Gebhard Friedl, Eric Wanrooij Artikelen uit deze uitgave mogen alleen worden overgenomen met toestemming van de redactie.

IN DE SCHIJNWERPER Hart- en vaatverpleegkundige Patricia Kruijt over vaatpoli

2

VOORWOORD Sc@n in een nieuw jasje

3

INNOVATIES UIT HET HUIS Complicatierisico’s door voedingssupplementen in kaart gebracht

6

DE WERKPLEK VAN Meekijken met endoscopieverpleegkundige Brigitte Bleij

8

PATIËNTVEILIGHEID Kernteam werkt aan veiligheidsmanagementsysteem

11

maart/april 2008 Sc@n

3

Han-Yo Ie is een tamelijk nieuw gezicht in het Zaans Medisch Centrum. In zijn studenten­ tijd kon hij zijn reislust en zijn studie nog combineren; toen meende hij dat hij tropenarts of kinderarts zou worden. Maar na zijn reizen en zijn studie en werk in Rotterdam lijkt hij zijn haven te hebben gevonden – privé in zijn huwelijk met maag-, darm- en leverarts Sheila Krishnadath, professioneel als internist-nefroloog in het Zaans Medisch Centrum. Sc@n mocht zijn nieren proeven. “Mensen weten vaak niet eens waar hun nieren zitten”, zegt Han-Yo Ie aan het begin van zijn boeiende en gedetailleerde relaas over de werking van de nieren en de ziekten die deze vitale organen kunnen treffen. Net als de meeste mensen ken ik nog wel de bloedzuiverende en urine producerende werking van de nieren, maar was ik me niet bewust van de nauwe wijze waarop ze met het hart samenwerken. Want de nieren zorgen voor een juiste hoeveelheid vocht in het bloed en bepalen zo mede de bloeddruk. Verder hebben de nieren een aantal hormonale functies zoals de aanmaak van het uit de wielersport – herstel – uit de wielerdoping bekende epo. Ze activeren ook vitamine D, onmisbaar voor stevige botten.

interview door Jac Janssen

NAAM: DR. HAN-YO IE LEEFTIJD: 43 JAAR GEBOREN IN: DEN HAAG WOONPLAATS: OVERVEEN BURGERLIJKE STAAT: GEHUWD, 1 ZOON FUNCTIE: INTERNIST-NEFROLOOG

Overstap Dokter Ie werkt sinds 1 januari op Interne Geneeskunde/Nefrologie van het Zaans Medisch Centrum, maar is bepaald geen

Centrum geheten, is met een kleine 150 niertransplantaties per jaar toonaangevend

verbeteringen, om uit te drukken hoe een ziekenhuis er idealiter uit zou moeten zien.” Behalve het ziekenhuis zelf was er nog een ‘zachtere’ factor die Ie naar de Zaanstreek lokte. “Mijn moeder komt uit deze streken. Mijn grootouders woonden in Den Ilp, bij Landsmeer, tussen Amsterdam en Purmerend. Dus vanaf mijn vroegste jeugd kwam ik in Waterland en de Zaanstreek.” Waarom is uitbreiding van de afdeling nodig? “Die uitbreiding komt voort uit de toename van nierproblemen en van hun behandeling. Dat is deels te wijten aan de vergrijzing en de bijbehorende toename van hart- en vaatziekten. Nierziekten zijn vaak secundair hieraan. Ook suikerziekte zien we steeds meer, als gevolg van vergrijzing en van overgewicht. Verder speelt het toegenomen bewustzijn – onder patiënten, huisartsen en andere verwijzers – van de behandelbaarheid

“Mensen weten vaak niet ee beginner in zijn vakgebied – dat leert een blik op zijn carrièreladder. Het Dijkzigt in Rotterdam, tegenwoordig Erasmus Medisch

op het gebied van de nefrologie. Vandaar onze vraag: Vanwaar uw overstap naar het Zaans Medisch Centrum? Ie: “Na dertien jaar aan het Dijkzigt was het tijd om eens los te komen van de plek waar ik ben opgeleid. Het Zaans Medisch Centrum staat bekend om zijn goede werksfeer en vriendelijke en toegankelijke medewerkers. Twee van mijn huidige collega’s, namelijk dr. Rob Klaassen en dr. Marja Ho-dac, beiden internist-nefroloog, kende ik al en ik wist dat ze hier een mooie afdeling hebben opgezet. Er is uitbreiding nodig en die gaat er komen, ook al kost dat de nodige onderhandeling. Verder trekt me de ambitie die de hele organisatie inclusief de Raad van Bestuur uitstraalt. En de verbouwing zorgt voor een uitgelezen moment om aan te haken. Een nieuw gebouw biedt kansen op

4

Sc@n maart/april 2008

van nieraandoeningen een rol. Vroegdiagnos­tiek en preventie winnen aan belang. Daarom willen we de bestaande hypertensie-poli (voor hoge bloeddruk) uitbouwen tot een vaatrisicopoli, samen met gespecialiseerd verpleegkundige Ellen Garritsen. Resultaat moet zijn preventie en behandeling van cardiovasculaire risicofactoren in brede samenwerking met disciplines zoals cardiologie, neurologie en vaatchirurgie. Dat wordt een speerpunt voor dit jaar.” Het eerste wat Ie doet als hij een patiënt ziet, is proberen de diagnose vast te stellen – en dat is binnen zijn aandachtsgebied niet eenvoudig. “In het gunstigste geval is de patiënt tijdig doorverwezen door zijn huisarts.” Problemen met de calciumhuishouding, bloedarmoede, te veel eiwit in de urine of een afgenomen urineproductie zijn veel voorkomende aanwijzigen van nierinsuffi-

Carrièreladder Opleidingen: 1983 > eindexamen gymnasium Rijnlands Lyceum Wassenaar; studie geneeskunde, Rijksuniversiteit Leiden 1987-1988 > onderzoek voedings­ toestand kleine kinderen Consolata Hospital Kyeni, Kenya; reizen in Centraal Afrika 1991 > artsexamen 1992-1994 > opleiding interne geneeskunde University of Pittsburgh Medical Centre, Pennsylvania (VS) 1994-1999 > opleiding interne geneeskunde AZR Dijkzigt (prof. Schalekamp) 1999-2002 > opleiding nefrologie AZR Dijkzigt (prof. Weimar) 2002 > medisch staflid nefrologie, afdeling Haemodialyse; chef de clinique afdeling interne geneeskunde ) 2005 > promotie 2006-2007 > medisch coördinator Niertransplantatie Unit Erasmus MC 2008 > internist-nefroloog Zaans Medisch Centrum

Foto: Jan Jong Fotografie

ns waar hun nieren zitten” ciëntie ofwel falende nieren. Strenge diëten en pillen worden ingezet om verdere achter­ uitgang tegen te gaan. Toch is nierfunctievervangende therapie vaak onvermijdelijk. Een bekende behandeling is hemodialyse – populair gezegd ‘nierdialyse’, wat feitelijk onjuist is – maar die vormt een extra belasting voor het hart- en vaatstelsel. In zijn promotieonderzoek zocht Ie naar manieren om de functie van hart en bloedvaten bij hemo­ dialysepatiënten beter meetbaar te maken. En dan is er de niertransplantatie met bijbehorende wachttijden. “Het aandeel van levende donatie is sterk gegroeid, vooral door familieleden. Hier zijn de wachttijden een stuk korter”, vertelt Ie.

Een zeilboot en een antieke piano Han-Yo Ie toont zich in ons gesprek een gedreven vakman. Heeft hij ook nog tijd

voor een privéleven? Ie begint spontaan te vertel­len over zijn huwelijk met Sheila Krishnadath, die werkt als maag-, darm- en leverarts aan het AMC in Amsterdam. “Ook een drukke baan”, lacht Ie. Samen hebben ze een zoon van tweeëneenhalf jaar: Sanjay. “Sinds hij er is, heb ik een stuk minder tijd voor mijn hobby’s.” Welke hobby’s bijvoorbeeld? “Lezen, reizen en fotograferen, vooral op reis. Als jongetje maakten de bergen in Zwitserland een onvergetelijke indruk. Later maakte ik trektochten door de Alpen en de Himalaya – ook door Nepal, waar de wortels van mijn vrouw deels liggen.” Han-Yo en Sheila hebben veel gemeen, vertelt hij. Zij heeft een Aziatische achtergrond (Nepal en India); Ie’s vader groeide uit Chinese ouders op in Indonesië. Ook zij houdt van reizen en van het Oosten, en

werkte enkele jaren in Amerika. Ie: “Vóór haar tijd in de VS deed ze net als ik haar opleiding interne geneeskunde in het Dijkzigt. Ons eerste contact als collega’s was een spetterende ruzie! Waarover het ging – we hebben geen idee.” Pas zes jaar later sprong de vonk over. Ze kwamen opnieuw met elkaar in contact doordat zij een ligplaats zocht voor haar zeilboot – nog een gezamenlijke liefhebberij. Beiden houden ook van muziek – van klassiek pianospel tot Prince. Overigens kennen zij ook verschillen. Zo staan zijn cd’s keurig op alfabetische volgorde en die van haar helemaal door elkaar. “En vind je het juiste hoesje, dan blijkt er weer een andere cd in te zitten.” Overigens is wel duidelijk wat Ie’s nieuwste hobby is. “Onlangs hebben mijn vrouw en ik een antieke piano op de kop getikt – ik moet er eens op gaan spelen, want ons zoontje vindt dat heerlijk.” maart/april 2008 Sc@n

5

IN ELKE UITGAVE VAN SC@N WORDT AANDACHT BESTEED AAN ONTWIKKELINGEN, IDEEËN OF PLANNEN UIT HET HUIS DIE HET WERK MAKKELIJKER MAKEN, DIE VOOR

Innovatie

DE PATIËNT AANTREKKELIJK ZIJN OF MISSCHIEN WEL INKOMSTEN OPLEVEREN.

Innovaties uit het huis: Risico op complicaties door voedingssupplementen

door Madeleen Koldewe Foto: Madeleen Koldewe

Het Zaans Medisch Centrum is voorloper in Europa als het gaat om preoperatief onderzoek van patiënten op het gebruik van voedingssupplementen. Anesthesioloog Tom Turk en anesthesieassistent Coen Budgen zorgden voor deze inno­vatieve doch broodnodige stap. Het duo stelde het protocol ‘Supplementen Interventies’ op. Aan de hand hiervan worden patiënten nu gescreend op het gebruik van voedingssupplementen.

D

at het nodig is om voor een operatie te weten wat een patiënt allemaal tot zich neemt, blijkt uit onderzoek van Coen. Diverse supplementen geven namelijk meer risico op complicaties voor, tijdens of na een operatie. Coen legt uit: “Sommige preparaten verlengen bijvoorbeeld de bloedingstijd. Indien deze ingenomen worden, is het belangrijk dat de anesthesist het weet, want een ruggenprik is dan niet altijd raadzaam. Ook heeft een patiënt dan meer kans op bloedingen tijdens de ingreep.” Door een patiënt te adviseren over zijn supplementgebruik rond de operatie neemt het aantal complicaties gedurende het ziekenhuisverblijf af volgens Tom en Coen.

Onderzoek Dat supplementgebruik een dergelijke invloed kan hebben, leerde Tom tijdens zijn congres­ bezoeken in Amerika. Tom tipte Coen hierover ten tijde dat Coen op zoek was naar een onderwerp voor een onderzoek dat hij moest uitvoeren voor zijn studie. “Er was weinig over bekend. Alleen in Amerika hebben ze hier onderzoek naar gedaan. Het is een nieuw onderwerp binnen de anesthesiologie.” Coen schuwde het onderzoek niet en dook erin. Na een literatuurstudie stelde hij een enquête op die hij verspreidde op de poli Anesthesie in ons ziekenhuis. Hieruit bleek dat meer dan 35 procent supplementen gebruikt. “Dit percentage ligt logischerwijs hoger dan het gemiddelde van Nederland, dat tussen de 25 en 30 procent ligt. Een reden voor het hogere percentage is dat de enquête is gehouden in een ziekenhuissetting waar men komt wegens gezondheidsredenen.” De voornaamste reden om supplementen in te nemen is in het algemeen om de algehele

6

Sc@n maart/april 2008

gezondheid te verbeteren. Voedingssupplementen bestaan uit vitaminen, mineralen, kruiden of een combinatie daarvan. Coen schrijft echter in zijn scriptie dat het nut van supplementen wetenschappelijk nooit is bewezen. Bijna alle soorten supplementen zijn zonder recept verkrijgbaar. Het gebruik van supplementen wordt dan ook zelden met een arts besproken.

Bespreekbaar Anesthesiologen in ons ziekenhuis maken supplementgebruik nu wel bespreekbaar. Ze vragen de patiënt er zelfs om. De anesthesioloog adviseert de patiënt tijdens het preoperatieve spreekuur of hij het supplementgebruik kan continueren of dat hij daags voor de operatie met dit supplement moet stoppen om verhoogd risico uit te sluiten. “Knoflooksupplementen, glucosamine, ginseng en visolie zijn voorbeelden van supplementen die de bloedingstijd kunnen verlengen. De werking daarvan is gelijkwaar­ dig aan ascal. De bestandsdelen die in het bloed voor de stolling zorgen (trombocyten) worden geremd in hun werking door de genoemde supplementen. Daardoor kunnen complicaties ontstaan”, aldus Coen.

Risico’s minimaliseren Om risico’s te minimaliseren wordt nu iedere patiënt door de anesthesioloog op supplementengebruik gescreend. “Op deze manier bieden we in het Zaans Medisch Centrum veiligere patiëntenzorg”, aldus Coen. De anesthesieassistent hoopt dat andere ziekenhuizen zullen volgen met een dergelijk protocol: “Steeds meer mensen gebruiken voedingssupplementen. Daar moeten we op bedacht zijn. Veilige zorg moet hoog in het vaandel staan. Niet alleen bij ons, maar in de gehele gezondheidszorg.”

interne zaken

Personeelsbijlage van de Sc@n

2

7 vragen aan... Frits de Boer

3

Aangestipt De andere kant van... Jeannette Ronchetti

Van de redactie Het katern Interne Zaken krijg jij alleen te zien, de huisartsen niet. Hier onthullen collega’s een tipje van de sluier over wat hen beweegt op persoonlijk gebied. Wil jij je hobby’s delen met je collega’s? Geef je dan op voor de rubriek ‘De andere kant van’. Of tip de redactie over de andere kant van een collega. Veel leesplezier.

4

Lachspiegel ForWard

Vertel snel! In alle hectiek is er niet veel tijd voor een uitgebreide kennismaking met al je 1500 collega’s. Maar een kort gesprek tussendoor, kan altijd. Vandaar een paar vliegensvlugge vragen aan Frits van der Made, Receptionist/ Beveiligingbeambte.

Column Ans van Bijnen, Frank van Ree en Brigitte van Delft geven om de beurt hun visie op (actuele) zaken.

t van Delf Brigit te

In deeltijd Sinds kort hoor ik erbij… Bij de groep collega’s die, in mijn ogen: 1) wat minder flexibel zijn, 2) het tijdens de pauzes bijna alleen maar over de kinderen hebben, en 3) na werktijd onmiddellijk naar huis moeten. Ik heb het dan over: De Parttimer Maar wat ik dus al zei: ik hoor daar nu ook bij. Alleen zie ik het nu een tikkeltje anders. Ten eerste is het erg moeilijk om flexibel te zijn, omdat je altijd rekening moet houden met de oppasmogelijk­ heden. Wat is het een onwijs geregel om te zorgen dat alles aansluit! Ten tweede is het erg moeilijk om het

niet over mijn kind te hebben. Ze is zo verschrikkelijk leuk en slim, en iedereen is erg geïnteresseerd in hoe het met ons gaat. Waarom zou ik dat niet vertellen? En inderdaad… als mijn dagdienst erop zit, zal ik haar moeten ophalen óf – ook niet onbelangrijk – als zij thuis is, wil ik haar toch wel erg graag zien. Kort geleden is het me een keer overkomen dat ik na een drukke dienst wat na zat te kletsen en opeens tot de conclusie kwam dat ik mijn kind moest ophalen. Oeps… Vergeten! Ik ben als een razende, boetes riskerend, naar de gastouder geracet, om vervolgens te horen dat kindlief is opgehaald door papa. Hmm… had ik toch nog even kunnen doorkletsen.



Tv-programma

Studio Sport



Radio



Teletekstpagina



Boek



Film



Prettigste eigenschap

Bijna altijd vrolijk

Minder aan mezelf

Hekel aan rommel



Kleur

Rood



Man



Vrouw



Favoriete plek in huis

Luie stoel voor open haard



Vakantie

Spanje en Turkije

Radio 1 818 en 819 The Pelican Brief Notting Hill

Kofi Annan Sandra Bullock

Eten

Spaghetti en zuurkool

Mee naar onbewoond eiland

mijn vrouw Joke

maart/april 2008 [ interne] zaken

1 IZ

interne zaken

1234567

vragen aan...... Frits de Boer

productgroepmanager Techniek Waarom heb je voor dit vak gekozen?

In deze fase van mijn leven past deze baan goed bij mijn kennis en persoonlijke interesse. Ik heb al van alles gedaan. Na mijn schooltijd wist ik al dat ik geen kantoorman was. Daarom ben ik toen bewust als servicetechnicus bij Siemens Medical Solutions aan de slag gegaan. Het werk beviel uit­ stekend. Ik had inmiddels marketing gestudeerd en was accountmanager. Toch wilde ik iets anders. Vervolgens heb ik een eigen horecabedrijf gerund. Na negen jaar had ik dat gezien en wilde ik meer tijd voor mijn zoon. Reden om mijn oude vak weer op te pakken. Maar ook dat was niet meer wat ik voor ogen had. Ik heb de balans opgemaakt en kwam tot de conclusie dat een leidinggevende functie bij de technische dienst in een ziekenhuis mij wel iets leek.

brengt natuurlijk veel werk en veranderingen met zich mee.

van de Eagles in Ahoy’ had ik natuurlijk wel kaarten geregeld.

Wat doe je als je niet in het Zaans Medisch Centrum bent?

Wat moet volgens jou direct afgeschaft worden in het ziekenhuis?

Ik kan vreselijk van mijn zoon genieten. Door de werktijden hier kan ik mijn coouderschap prima combineren. In de winter gaan we zoveel mogelijk snowboarden, als het kan in Duitsland of anders bij de overdekte baan in Spaarnwoude. Ook ga ik graag naar concerten. Voor het concert

Stel: je gaat met sabbatical. Hoe ziet dat jaar eruit?

Met wie zou je een dag willen ruilen?

Met niemand. Ik ben tevreden met wie ik ben en wat ik doe. Wat spreekt je zo aan in het Zaans Medisch Centrum?

Ik kon hier de door mij geambieerde baan krijgen. Ook de woon-werkafstand is perfect: binnen dertig minuten ben ik met de motor op het werk. De plannen voor de nieuwbouw en renovatie waren ook een extra reden om hier te komen werken. Dat

IZ 2

[ interne] zaken maart/april 2008

Lastig, maar de verdeling van budgetten is niet altijd helder. Ik kan me erover verbazen dat eigenlijk niemand weet hoe het precies zit. Als je gericht wilt kunnen sturen op uitgaven, dan moet het voor eenieder helder zijn hoe een en ander is opgebouwd.

7

Natuurlijk lijkt het me leuk om met een camper een jaar lang te trekken, maar of dat binnen of buiten Europa zou moeten, daar heb ik nog nooit over nagedacht. Voorlopig blijf ik nog wel even hier. Heb je nog bepaalde dromen die je waar wilt maken?

Ik ben veel te realistisch om te dromen. Natuurlijk fantaseer je wel eens. Zo lijkt het me fantastisch om het oude vervallen landhuis dat ik op Curaçao heb gezien, op te knappen. Maar als ik daaraan denk, ontwaak ik alweer snel uit mijn droom.

Foto’s: Madeleen Koldewe

7

door Rosanne Heijne

interne zaken

AANGE STIPT

De andere Jeannette Ronchetti ANT VAN

Wat is er leuk om te zien, te doen en te bezoeken? Heb je een leuke tip? Laat het ons weten via [email protected]!

Dirty Dancing, de bioscoophit uit de jaren ’80, deed destijds miljoenen vrouwen zwijmelen en de dansscholen liepen vol. Inmiddels is het onvergetelijke verhaal niet alleen op het witte doek te zien, maar nu ook in het Beatrix Theater in Utrecht. Dirty Dancing is weliswaar Nederlands gesproken, maar bevat wel de Engelstalige hits. Dirty Dancing vertelt het verhaal over Francis ‘Baby’ Houseman die valt voor de sensuele Latijns-Amerikaanse dansen en nog veel meer voor haar dansleraar Johnny Castle. Als zij in het diepe wordt gegooid en zich moet bewijzen als Johnny’s partner – zowel op de dansvloer als daarbuiten - veranderd haar leven voorgoed. Bekende nummers zoals de kaskraker ‘I’ve had The Time of My Life’ doen

de zomer van ’63 weer herleven. Spectaculaire dansscènes zorgen voor een onvergetelijke avond. Ook leuk om te weten is dat het Beatrix een eigen nightclub heeft waar je de dansscenes zelf in praktijk kunt brengen.

Ook naar Dirty Dancing? Dirty Dancing is vanaf maart 2008 te zien van dinsdag t/m zondagavond, exclusief in het Beatrix Theater in Utrecht. Voor informatie over de exacte speeldata en extra voorstellingen kun je terecht bij TopTicketLine 0900-300 5000 (45cpm) of via de http://webshop.topticketline.nl.

Overdag… Is ze druk als hoofd OK-assistenten en programmamanager van het programma Open huis 2010. Dit doet zij met veel enthousiasme en plezier. …maar ’s weekends brengt ze veel tijd door met haar tweejarige zoon. Je kunt haar dan vinden in Artis, het bos of gewoon in de speeltuin.

maart/april 2008 [ interne] zaken

3 IZ

interne zaken

FW:

Vertel eens iets meer over jezelf. En stuur je mail door naar een van je collega’s. Druk op ForWard.

Aan

Mariëlla van der Kolk

Onderwerp

FW: Vertel eens wat

Hoi Mariëlla, Sinds 15 januari werk ik in het ZMC als adviseur P&O. Het voelt alsof ik hier al veel langer werkzaam ben. Er is een hoop werk waardoor ik al veel contact heb gehad met verschillende mensen. Ik ervaar een open, vriendelijke houding van iedereen. Wat mij opgevallen is tijdens de afgelopen twee maanden, is dat er dus veel werk te doen is op het gebied van Personeel en Organisatie. Daar ligt voor mij een enorme uitdaging. Dit sluit aan bij de ambities van de organisatie die vertaald zijn in het visiedocument Personeelsmanagement Zaans Medisch Centrum 2007 – 2011. Kern hiervan is samen investeren en bouwen aan integraal en toekomstgericht personeelsmanagement. Dit wordt weergegeven in het IPD model en de uitwerking wordt zichtbaar in onder meer competentiemanagement. Er lopen momenteel 3 pilots voor de invoering hiervan. Het IPD model geeft voor mij weer waar je als afdeling en als mens staat in de organisatie. Dit geeft houvast en richting om te werken aan de veranderingen. Groeten, Patricia PS Ik stuur deze mail even door naar Tom Kruyver van de OK. Ben benieuwd wat hem bezighoudt.

------ Doorgestuurd bericht Van: Afdeling Communicatie Datum: 10 maart 2008 Aan: Patricia Paas Onderwerp: Vertel eens wat

Foto: Edwin Boerhout

Hallo Patricia,

Lachspiegel Uitgelachen? Mail via [email protected] door wie je denkt dat er voor deze spiegel staat. En maak kans op een VVV irischeque van € 20,-.

IZ 4

[ interne] zaken maart/april 2008

Zoals je weet brengen wij, de afdeling Communicatie, vier maal per jaar de Sc@n uit. Tijdens de redactievergadering bedenken we de onderwerpen en wie we aan de tand gaan voelen. Vervolgens zetten we de hele productie in gang. We schrijven zelf verschillende artikelen en nemen foto’s, ook begeleiden we de opmaak. Het is een heel proces, dat we met plezier doen. Maar we doen zoveel meer op de afdeling. Dat is ook de uitdaging voor ons; de afwisseling. Tja, dat geen dag hetzelfde is bij ons, weet jij ondertussen al. Jij hebt de vacaturetekst voor webmaster voorbij zien komen als adviseur PO&O. Hoe bevalt je nieuwe baan als adviseur PO&O in ons ziekenhuis? Wij hebben als afdeling communicatie al regelmatig met je van doen gehad, in positieve zin. Bijvoorbeeld toen wij een vacature hadden voor de functie van webmaster. Groetjes, Mariëlla

BOUW

wetenswaardigheden

door Gebhard Friedl

Gebruiker aan zet bij snelbouwproces De periode van herbezinning rond de nieuwbouw van ons ziekenhuis komt ten einde. Tijdens de bezinning lag de renovatie van het beddenhuis stil, maar dat wil niet zeggen dat de bouw en ontwikkeling bewegingloos was het afgelopen halfjaar. De oplevertermijn voor het ‘oude’ traject, 2011, bleef en blijft overeind. De termijn halen is volgens Paul Rutten “een hele klus en een bijzondere uitdaging”. Paul is aan de bouw en ontwikkeling van ons ziekenhuis verbonden wegens zijn kennis en ervaring. Hij is hoogleraar Integraal Ontwerpen aan de Technische Universiteit Eindhoven en tevens directeur van PRelude, een adviesbureau dat in de beginfase van grote complexe bouw­ projecten de processen inricht, faciliteert en begeleidt. Hoe de deadline wordt gehaald? “Nou wij doen het ZOO”, lacht Paul, “Ziekenhuis Open Ontwerpen. Dit is een voor de ziekenhuisbouw nieuwe manier om het gebouw sneller, flexibeler en meer gebruikersgericht te ontwikkelen.” Gebouwen worden volgens Paul op een tamelijk traditionele manier ontworpen en gebouwd. “Gebruikers moeten aan het begin van het traject vaak redelijk gedetailleerd aangeven wat zij willen. Vervolgens wordt ontworpen en dan gebouwd. Dat duurt onnodig lang en bovendien zijn oorspronkelijke gebruikerswensen vaak al achterhaald door nieuwe technologieën of andere inzichten in de gewenste inrichting, voordat het gebouw er staat. Het moet dus sneller en ook meer flexibel ontworpen worden.” Volgens Paul wordt dit mogelijk door ‘Open Ontwerpen’.

Paul Rutten

bestaat uit twee niveaus, de ‘drager’ en de ‘inbouw’. De ‘inbouw’ is de inrichting van bijvoorbeeld de operatiekamer of beddenkamer. Dit is het niveau waarover de individuele gebruiker beslist en waarin deze met een grote mate van vrijheid zijn wensen kan verwezenlijken. Paul licht toe: “Vergelijk het met een woonhuis waarvan de eigenaar nog niet precies weet waar de keuken moet komen. De eigenaar wil een ‘drager’ die zodanig is ontworpen dat deze beslissing zo laat mogelijk kan worden genomen. De medische staf krijgt bij ZOO dezelfde vrijheid voor de inrichting van het nieuwe ziekenhuis.” Op deze manier wordt dubbele tijdwinst geboekt: terwijl de bouw bezig is, wordt de inrichting ontworpen. “Het grootste verschil met een traditioneel proces is dat wij stappen in elkaar schuiven en parallel ontwikkelen,” aldus Paul.

het kernteam in nauw overleg met hen de wensen met betrekking tot inbouwniveau van grof naar fijn ontwikkelt, waarbij het bestaande ontwerp uitgangspunt vormt. “En dankzij ZOO,” voegt Paul er enthousiast aan toe, “is het mogelijk dat over anderhalf jaar, wanneer de eerste paal voor het nieuwe ziekenhuis al wordt geslagen, de gebruikers nog altijd vrij zijn in de keuze van de inrichting van hun afdeling.”

ZOO werkt het Niveaudenken en besluitvorming Essentieel voor ‘Open Ontwerpen’ is het denken in niveaus. Het locatieniveau omvat de kavel, maar ook wegen en inrichtingen voor energievoorziening. Het gebouw zelf

Over het inbouwniveau zal straks al overleg met de gebruikers worden gevoerd maar zonder tot uiteindelijke keuzes over te hoeven gaan. Voor de medewerkers van het Zaans Medisch Centrum betekent dit dat maart/april 2008 Sc@n

7

De werkplek van... ZE LOOPT ALTIJD IN EEN KORTE BROEK VAN JANUARI TOT EN MET DECEMBER, ZE HEEFT HET NOOIT KOUD. ZE RENT EN VLIEGT DE HELE DAG DOOR, VOL OVERGAVE EN MET PLEZIER. “HET ZIEKENHUIS VOELT ALS MIJN TWEEDE THUIS”, ZEGT DE ENDOSCOPIEVERPLEEGKUNDIGE STRALEND. HET TWEEDE THUIS WAAR BRIGITTE BLEIJ NU 21 JAAR WERKZAAM IS.

A

ls endoscopieverpleegkundige werkt Brigitte met klinische en poliklinische patiënten. Ze is nauw betrokken bij onder andere maag-, darm- en longonderzoeken die met de endoscoop, wat letterlijk binnenkijker betekent, worden uitgevoerd. De samenwerking tussen arts en verpleegkundige is intens: “De arts heeft de verpleeg­­ kundige echt nodig. Als wij de endoscoop niet correct begeleiden, kan de arts zijn werk niet goed doen.” De arts waar Brigitte vanaf het begin mee heeft gewerkt, nam 1 maart afscheid van ons ziekenhuis. “Ik betreur het vertrek van dokter Van der Putten. We hadden echt goed contact.”

Teamverband Het hele team op de afdeling endoscopie is hecht. Als iemand niet mee kan lunchen, omdat er een patiënt is, dan eet het hele team tussen de patiënt en de afwasmachines,

door Madeleen Koldewe

bestemd voor de endoscopen, in. Een van de redenen dat de verpleegkundigen op de afdeling zich verbonden voelen, is herkenning onderling. “Het gros is getrouwd, kreeg kinderen en werd oma. Het geeft een band als je dit alles met elkaar meemaakt.” Hoewel collega’s belangrijk zijn, staat werk voorop bij Brigitte. Afspraken plannen en zorgen dat alles goed op elkaar aansluit, ervaart de verpleegkundige en teamleidster als een uitdaging. “Ik vind het leuk als alles lukt en op zijn plaats valt.” Al dat geregel brengt wel een bepaalde werkdruk met zich mee. Als dingen moeten gebeuren, laat ze dat ook duidelijk merken. “Ik kan soms bot zijn, maar daar hebben ze mee leren leven”, merkt ze lachend op.

Aandacht voor de patiënt Hoe druk Brigitte ook is, het welzijn van de

Foto’s: Madeleen Koldewe

niet correct begeleiden, “ Als wij de endoscoop kan de arts zijn werk niet goed doen.

8

Sc@n maart/april 2008

”

Brigitte Bleij patiënt staat altijd voorop. “We werken niet zoals de Verkademeisjes aan de lopende band. De patiënt heeft aandacht nodig. Zo’n onderzoek dat ze moeten ondergaan, is nooit prettig. Bijna iedereen is zenuwachtig bij binnenkomst. Dan zijn wij er om de hand vast te houden of om na afloop een kop koffie aan te bieden. Het contact met de patiënt is belangrijk.” Vanwege haar zorgzaamheid krijgt Brigitte regelmatig te horen dat ‘de zuster zo lief is.’ Dat kan een goed gevoel geven, maar op haar werkplek ziet ze ook genoeg nare dingen. “Als je een jong stel ziet binnenkomen, meekijkt met de arts

en ziet dat het kanker is… dat is naar. Dan kun je alleen maar troosten.” Bij Brigitte draait het al 21 jaar om de patiënt, toch is er veel veranderd om haar heen: “We begonnen met één scoop, nu hebben we er 27. Iedere scoop verdwijnt nu direct in de wasmachine. Dat waren nog eens andere tijden.” Zo herinnert ze zich ook dat alles met de hand geschreven werd: “Nu moet het allemaal op de computer. Er zijn ook zoveel regels en protocollen bijgekomen. Ik ben toch echt van de oude stempel en kan er nauwelijks aan wennen.”

Toekomst Of de endoscopieverpleegkundige toekomstige veranderingen gaat meemaken, is niet zeker. Eind december bereikt Brigitte de leef­­ tijd dat ze gebruik kan gaan maken van de OBU-regeling. Dan zou ze meer tijd krijgen voor de kleinkinderen, om te lezen, te wan­ de­len, Sudoku-puzzels te maken en andere liefhebberijen uit te oefenen. Maar of ze afscheid gaat nemen van ons ziekenhuis, daar is ze nog niet over uit. “Onlangs was ik op vakan­­ tie naar Lanzarote. Donderdag kwam ik thuis en vrijdag was ik weer aan het werk. Ik kan niet stilzitten, maar denk er ook niet over na.”

maart/april 2008 Sc@n

9

DE RAAD VAN BESTUUR OVER BELEID, ONTWIKKELINGEN, VERANDERINGEN EN BIJZONDERE PRESTATIES BINNEN EN BUITEN HET ZAANS MEDISCH CENTRUM.

Rob Dillmann: “Eenvoudige succesjes bestaan niet meer” door Jac. Janssen

De onlangs verschenen ’Beleidsvisie 2008 - 2011’ is dé leidraad voor de komende jaren waarin het Zaans Medisch Centrum grote stappen zet richting het ziekenhuis dat het wil zijn. Van omslag tot omslag vindt de lezer de waarden die als uitgangspunt dienen – wie zijn we? – en de missie en doelen – wat willen we, waar gaan we heen? – die de organisatie zichzelf stelt. Bestuursvoorzitter Rob Dillmann licht enkele aspecten van deze beleidsvisie toe.

10

Sc@n maart/april 2008

“Een stethoscoop siert het omslag van het boekje dat onze beleidsvisie uiteenvouwt. De titel is: ‘Het Zaans Medisch Centrum luistert naar u’. Dat doe je met een stethoscoop, dat typische symbool van de geneeskunde: luisteren. En zo ontstond ook deze beleidsvisie, in een onderlinge dialoog met alle geledingen van het ziekenhuis.”

Is dat de kern van de boodschap: luisteren naar de patiënt? “Het is één van de dragende gedachten. Achter in het boekje zijn onze gezamenlijke missie en doelen samengevat in een kort schema. Daarin staat onder meer deze zin: ‘Wij kiezen voor de dialoog met onze patiënten, waarin zeggenschap en zelfredzaamheid voorop staan. Onze zorg is vanuit patiëntenperspectief georganiseerd. Onze patiënten worden gastvrij onthaald.’” “Een dialoog wil zeggen dat we ook zinvolle antwoorden geven. We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn. Maar klanten – wat een ruimer begrip is dan patiënten – komen bij ons met een bepaalde vraag en verwachten daar een zinnig antwoord op, omdat wij de professionals zijn. Wij willen ons aanbod en onze organisatie meer laten aansluiten op de wensen en verwachtingen van de klant.” “Die dialoog gaan we ook aan met de andere betrokkenen. Neem de huisartsen. Ook zij zijn belangrijke partners die we beter willen bedienen. De elektronische communicatie met hen kan beter, bijvoorbeeld via e-mail, een smoelenboek, heldere werkafspraken, inzage in het patiëntinformatiesysteem waar nodig. We denken eraan hun betrokkenheid met het ZMC te versterken door bij- en nascholing aan te bieden. Een aantal van die bewegingen loopt al. Wat dat betreft maken

we een vliegende start. Niet dat we er op de meeste onderdelen al zijn. De beleidsvisie formuleert onze intentie, ons streven en geeft daarmee de richting aan. Neem bijvoorbeeld de aankleding van de hal; die heeft nog lang niet de gastvrije uitstraling die we voor ogen hebben.”

Wat zullen patiënten en medewerkers merken van de nieuwe richting? “We richten ons aanbod in per zorgcategorie: acuut, electief en chronisch. Op die manier kunnen we beter maatwerk leveren. Met als resultaat bijvoorbeeld kortere wachttijden, makkelijker toegang voor acute zorg, minder gevallen van decubitus. Patiënten volgen we in de manier waarop ze onze zorg beleven, ze kunnen op verschillende manieren hun oordeel kwijt. Ook dat is dialoog. Er zijn themapoli’s in voorbereiding. Achter de schermen werken we aan een team voor snelle interven­ tie dat kan ingrijpen bij dreigende instabiliteit van een patiënt op de verpleegafdeling. Zo’n team verhoogt de patiëntveiligheid. We willen dat ook onze medewerkers zich nog meer thuisvoelen in het Zaans Medisch Centrum. In een mooier gebouw, in een geest van gastvrijheid en grote onderlinge betrokkenheid en geruggensteund door passende opleidingen kunnen we onze patiënten meer kwaliteit bieden. Dat gebeurt overigens niet vanzelf. Elke verbetering is het gevolg van grote en noeste arbeid. Eenvoudige succesjes bestaan niet meer.”

Wat is het vervolg op deze beleidsvisie? “De komende maanden gaan we de inhoud van de beleidsvisie verder intern bekendheid geven. Zo komt er in ieder geval een gedragscode en brengen we de speerpunten uit de beleidsvisie, met name gastvrijheid en veiligheid, intensief onder de aandacht.”

door Madeleen Koldewe

Foto: John Bakker

Patiëntveiligheid is een van onze speerpunten. Vanuit de overheid is onder meer geregeld dat ieder ziekenhuis werkt aan een veiligheids­ managementsysteem (VMS), maar dat wil niet zeggen dat de wetgeving dé reden is dat veilige zorg hoog in het vaandel staat binnen ons ziekenhuis. “Veiligheid is basaal in de zorg. Overal moet deze zichtbaar worden. We zouden bordjes kunnen ophangen met: ‘Werk veilig of werk niet’”, pleit Marja Ho-Dac, internist en voorzitter van het kernteam veiligheid.

“Werk veilig of werk niet” H Het kernteam is opgericht om het speerpunt kracht bij te zetten. Doel is dat het Zaans Medisch Centrum het veiligste ziekenhuis boven het Noordzeekanaal wordt. “Waar je goed in kunt zijn, daar moet je ook het beste in willen zijn. Wij gaan voor ‘superzorg’”, redeneert chirurg Alexander Engel.

Tien punten Hoe we het veiligste ziekenhuis gaan worden, staat al op papier. Het tienpuntenprogramma is uitgewerkt, nu moet het levend worden gemaakt voor de werkvloer. “Daar zijn wij als ambassadeurs voor”, zegt Marja terwijl ze wijst naar Alexander en zichzelf. Ze vervolgt: “Iedereen moet zich erop richten dat de patiënt veilig van de voordeur naar de achterdeur gaat. Veiligheid hoort in het bewustzijn te zitten, zowel bij een schoonmaker als bij een chirurg.” “Om dit te bereiken is een cultuuromslag binnen het

ziekenhuis een must”, vult Alexander aan. De deelprojecten waaruit het programma van het kernteam bestaat, moeten voor de omslag zorgen. Het kernteam gaat samen met de projectleiders instrumenten ontwikkelen om de veiligheidsdoelstellingen te halen. Volgens Alexander is het niet nieuw om te werken aan veiligheid. “We zijn hier niet het wiel aan het uitvinden, meer een paraplu. Veiligheid moet zichtbaar zijn en op elke agenda terugkomen, van hoog tot laag in de organisatie. Er gebeurt al heel veel, denk maar aan de Sneller Beter projecten. We willen dat veiligheid nog zichtbaarder wordt en willen het nog beter kunnen plannen en meten.”

Signaleren Om te kunnen plannen en meten, en complicaties terug te dringen is het noodzakelijk dat we kijken naar verbeterpunten, volgens

Marja. “Als we problemen en fouten kunnen en willen signaleren, kunnen we deze ook gebruiken om de zorg te verbeteren. Dat kan door terug te kijken. Verschillende afde­ lingen werken al zo. De volgende stap is niet terugkijken, maar juist anticiperen. Jezelf bij wijze van spreken bij iedere handeling afvragen: ‘Doe ik het veilig?’”, aldus Marja.

Communicatie Naast het bewustzijn van ieder individu wil het kernteam de samenwerking en communicatie op de werkvloer verbeteren. “Alle wegen moeten tezamen komen bij de patiënt. Zie de patiënt op een rotonde: alle zorg leidt naar hem. Door communicatie en goede overdracht, zowel binnen als buiten het ziekenhuis, wordt de kans op een complicatie alleen maar kleiner. De essentie van een complicatie mag eigenlijk alleen afhangen van de ziekte, niet van de zorg.” maart/april 2008 Sc@n

11

door Eric Wanrooij

IN DE

LIFT

Gert-Jan Hoogenkamp en Marjolein Smit:

“Op welke etage moet jij zijn?” foto: Edwin Boerhout

In de lift ontmoet je elkaar even tussen een paar etages in. Een mooi moment om beter kennis te maken. “Wat voor werk doe jij, als ik vragen mag?” Marjolein Smit deed haar studie psychologie aan de UVA en is sinds twee jaar werkzaam in het Zaans Medisch Centrum als psycholoog. Gert-Jan Hoogenkamp is huisarts in Zaandam en komt al jaren bij het Zaans Medisch Centrum over de vloer. Vroeger vooral in zijn functie als Voorzitter Huisartsenvereniging Zaanstreek; vandaag is hij op patiëntenbezoek.

Bevalt je werk een beetje? Marjolein: “Beslist, want het is erg afwisselend: ik werk zowel op de poli psychiatrie en de PAAZ, als op de poli seksuologie. Daardoor behandel ik mensen met allerlei klachten, zoals depressies, angststoornissen en seksuele klachten. De meeste patiënten zijn verwezen door de huisarts, anderen door de gynaecoloog of uroloog. Het werken in een grote instelling bevalt me erg goed: het is dynamisch en leuk om zoveel collega’s te hebben.” Gert-Jan: “Met acht andere huisartsen in vier zelfstandige praktijken deel ik een medisch centrum in Oud-west Zaandam. We bieden samen meer dan de reguliere huisartsenpraktijk en zijn sterker gericht op preventie. We coördineren onder andere ook de medische hulp voor chronisch zieken, bieden complete zorgarrangementen, verzorgen de praktijkondersteuning voor diverse huisartsen en werken nauw samen met Psygro. Een breed pakket diensten dus en veel variatie – heerlijk.”

Wat doe jij zoal in je vrije tijd? Marjolein: “Ik ga graag naar toneel en theater. Keus genoeg, want ik woon in Amsterdam – ik houd van die diversiteit en het aanbod

12

Sc@n maart/april 2008

van de stad. Verder lees ik veel en ga met regelmaat een weekendje weg. Na een drukke week vind ik het heerlijk om te wandelen en fietsen. Puur recreatief hoor. Gewoon genieten van de vogels en de ruimte.” Gert-Jan: “Bij mij lopen werk- en hobbytijd een beetje in elkaar over. Ik ben in mijn vrije tijd adviseur voor het Huisartsen Laboratorium en denk mee over het ontwikkelen van nieuwe producten – ik vind het leuk om creatief en innovatief bezig zijn. En nog nuttig ook. Voor mijn ontspanning golf en tennis ik en maak, net als jij, graag culturele uitstapjes – ballet, muziek, cabaret.”

Dus je hebt het naar je zin? Marjolein: “Jazeker, ik geniet enorm van mijn werk en leven. Of ik nog een ideaal heb? Ja, ik zou nog graag eens een eigen praktijk als psychotherapeut willen hebben in Amsterdam. Maar dat is toekomstmuziek. Voorlopig denk ik er niet over om hier weg te gaan: ik heb het uitstekend naar mijn zin en iedere dag is ook voor mij een leerproces.” Gert-Jan: “Het verder uitbouwen van ons medisch centrum blijft voor mij de grote uitdaging, omdat goede patiëntenzorg me zo na aan het hart ligt. Wat dat betreft ben ik een échte huisarts. Maar er zit ook een horizon aan mijn werk: ik ben 57, zal dus in de toekomst langzaam gaan afbouwen. Het is natuurlijk ook leuk om meer vrije tijd te krijgen: kunnen we wat vaker naar ons huis in Hongarije toe en hebben we meer tijd als oppas voor de kleinkinderen. Want dat komt er natuurlijk aan met twee dochters.”