Hoff-Floor-Regels-druk :10 Pagina A

Hoff-Floor-Regels-druk8 06-12-12 14:10 Pagina A

Hoff-Floor-Regels-druk8 06-12-12 14:10 Pagina B

Hoff-Floor-Regels-druk8 06-12-12 14:10 Pagina C

Hoff-Floor-Regels-druk8 06-12-12 14:10 Pagina D

Hoff-Floor-Regels-druk8 06-12-12 14:10 Pagina 1


Lees ook: Floor gaat door! (Getipt door de Nederlandse Kinderjury) Floor gaat ervoor! Floor regelt het even (Getipt door de Nederlandse Kinderjury) Floor tussen de regels Floor is smoor (Getipt door de Nederlandse Kinderjury) Floor schrijft (straf )regels Floor is voor!



Voor mijn lieve nichtjes Keri, Maud en Lente

Kijk ook op: www.marjonhoffman.com www.ploegsma.nl avi 7 isbn 978 90 216 7135 2 / nur 282 Achtste druk 2013 © Tekst: Marjon Hoffman 2003 © Illustraties: Georgien Overwater 2003 Omslagontwerp: Steef Liefting Vormgeving: Studio Cursief, Irma Hornman Auteursfoto: Mark Sassen © Deze uitgave: Uitgeverij Ploegsma bv, Amsterdam 2003 Alle rechten voorbehouden.




Margreet is mijn beste vriendin, we spelen vaak bij elkaar. Meestal speelt Margreet bij mij, omdat ik barbies heb. Vandaag is ze er ook. Margreet heeft blond haar, bijna wit, net als de barbies. Ze zit op de grond en ik zie haar ondersteboven. Want ik hang omgekeerd aan mijn nieuwe hoge bed. ‘Doe je mee met de barbies?’ vraagt Margreet. Ze houdt een barbie bij het haar omhoog. ‘Goed,’ zeg ik. Ik koppeltjeduikel naar de grond. ‘Maar dan pak ik wel de barbies van Kees!’ Margreet kijkt me geschrokken


aan, want ze weet dat ik niet in de kamer van mijn broer mag komen. ‘Rustig maar, hij is buiten.’ Kees heeft mannetjesbarbies, alleen mag ik ze niet zo noemen. ‘Hij speelt er toch nooit mee.’ Maar Margreet is niet gerustgesteld, ze is erg bang voor Kees. Ik loop naar de deur van zijn kamer en doe hem voorzichtig open, want hij piept. Het is ook altijd donker in zijn kamer. Maar ik weet waar hij de barbies heeft: in een doos onder zijn bed. Ik graai met mijn handen in de doos, pak snel de barbies en ren terug naar mijn kamer. ‘Dan kunnen we nu spelen,’ zegt Margreet opgelucht.


Ik knik. ‘Maar eerst moeten die domme kleren uit.’ De barbies van mijn broer hebben heel rare pakjes aan, met dingen op hun rug en zo. ‘Die moeten er eerst af,’ zeg ik tegen Margreet. Margreet pakt ook een mannetjesbarbie. ‘De mijne krijgt een baljurk aan,’ zegt ze. Mijn barbie krijgt een rokje aan en natuurlijk roze hakken. Maar die gaan altijd heel moeilijk aan bij de barbies van Kees, want zijn barbies hebben grotere voeten. En net als ik het tweede hakje om de barbievoet heen wurm, gaat de deur open. Daar staat Kees. ‘Hier met mijn Action-Hero’s!’ schreeuwt hij. Hij loopt met grote stappen op ons af. Margreet schrikt zich een ongeluk, ze laat de barbie vallen en rent achter Kees langs de kamer uit. ‘Ik moet naar huis, Floor,’ gilt ze vanuit de gang. Mijn broer heeft de barbie van Margreet al teruggepakt. Ik hou de mijne achter mijn rug. Hij geeft mij een harde duw. ‘Hier met Action Bruce!’ Ik geef hem zijn barbie terug. Hij kijkt er vol afschuw naar. ‘Rotkind,’ schreeuwt hij, ‘ik krijg jou nog wel!’ Hij loopt stampvoetend mijn kamer uit en slaat met 9


zijn deur. Even later komt er gerommel uit zijn kamer. Als hij naar buiten komt, heeft hij een prittstift en een papiertje in zijn hand. Hij lijmt het papiertje op zijn deur. En hij schrijft erop: ‘verboden voor meisjes!’ Hij kijkt naar mij en grijnst. Ik loop snel terug naar mijn kamer, bang dat hij mijn barbies pakt. Dat mag niet gebeuren. Als ik bezig ben mijn barbies voor Kees te verstoppen, hoor ik hem nog op de gang. Ik kijk stiekem om het hoekje om te zien waar hij mee bezig is. Hij heeft plakband in zijn hand. En daar maakt hij het papiertje ook nog eens mee vast. Dan loopt hij naar mijn vaders werkkamer. ‘Mijn kamer is verboden voor kinderen,’ zegt mijn vader altijd, maar dat kan Kees zeker niks schelen. Hij komt weer te voorschijn met mijn vaders hamer, en timmert het papiertje vast aan zijn deur met wel honderd spijkertjes. Daarna timmert hij mijn barbiekleertjes om zijn papiertje heen. Kees is er een hele tijd mee bezig. Ik ben net bezig mijn barbies diep onder de kast te stoppen, als ik mijn moeder thuis hoor 10


komen. Ze loopt met grote stappen de trap op. ‘Keesje,’ hoor ik in de gang, ‘Sara komt morgen spelen, vind je dat goed?’ Sara, daar is Kees verliefd op! Ik ren naar de gang. Kees staat in de deuropening met een rood hoofd. Mijn moeder wijst naar het papiertje met mijn barbiekleertjes eromheen. ‘Wil je dat er nu meteen van af halen,’ zegt ze streng. Ik doe alsof ik schrik: ‘O nee, mijn barbiekleertjes!’ Mama kijkt vol medelijden naar me. ‘Je haalt die kleertjes van de deur en geeft ze netjes terug aan 11


Floor.’ Ze is nu echt boos. ‘En dit,’ ze wijst naar het verboden-voor-meisjes-papiertje, ‘zou ik er ook maar af halen voor Sara komt.’ Kees kijkt mij woedend aan. Maar ik ga lekker op mijn oude plekje in de gang zitten kijken hoe hij al die barbiekleertjes weer een voor een van de deur af haalt. En af en toe help ik hem: ‘Vergeet je dat rokje niet?’

12



Margreet was vandaag niet op school. Ik heb haar niet op het plein gezien en ook niet in haar klas. Ik loop helemaal alleen van school naar huis. Het is knap saai zo alleen. Zal ik bij haar langsgaan? Als ik aanbel, doet Margreets moeder open. ‘Hoi Margreets moeder, komt Margreet buiten spelen?’ Maar haar moeder schudt haar hoofd. ‘Margreet heeft een krentenbaard,’ zegt ze. ‘Is dat lekker?’ vraag ik. Margreets moeder lacht. ‘Nee kind, dat zijn ontstoken plekjes in Margreets gezicht. Ze heeft allemaal korstjes.’ ‘Mag ik het zien?’ vraag ik, want ik ben erg nieuwsgierig naar de krentenbaard van Margreet. Haar moeder fronst. ‘Oké, heel even dan, maar 14


niet te dicht bij Margreet komen, want het is hartstikke besmettelijk.’ Als ik de kamer binnenkom, zit Margreet voor de televisie met limonade en chips. Ik kijk naar haar gezicht, inderdaad allemaal korstjes. ‘Is dat je krentenbaard?’ ‘Ja,’ lacht Margreet. Ze is blij dat ik langsgekomen ben. ‘Kijk,’ zegt ze, terwijl ze op haar buik wijst, ‘ik heb een nieuwe trui.’


Het is een heel mooie trui met een paardje erop. ‘Mooi,’ zeg ik. ‘En die video heb ik ook gekregen,’ gaat Margreet verder, ‘en een nieuwe armband en, o ja, een computerspelletje.’ ‘Waarom? Je bent toch niet jarig?!’ ‘Voor mijn krentenbaard!’ zegt ze blij. ‘O,’ zeg ik terwijl ik dichterbij ga zitten. ‘Dat wil ik ook wel, zo’n krentenbaard.’ Ik ga langzaam met mijn wang naar Margreets gezicht. ‘Nee, niet zo dichtbij komen!’ Het is Margreets moeder. Ze trekt me aan mijn arm bij Margreet vandaan. ‘O, Floor, nou hoop ik niet dat je besmet bent,’ zegt ze bezorgd. Ik zwaai naar Margreet. ‘Dag, ik ga maar weer.’ Thuis staat mijn moeder in de keuken. Kees struint in de keukenkastjes, hij zoekt natuurlijk weer naar eten. ‘Margreet heeft een krentenbaard,’ zeg ik. Mijn moeder roert wat in een pan met soep. ‘Goh.’ ‘Hoor je me wel!’ roep ik hard tegen haar. ‘Ja,’ zegt ze. ‘Margreet heeft een krentenbaard.’ ‘Dat is hartstikke erg hoor, als je een 16


krentenbaard hebt. Dan ben je heel zielig en krijg je cadeautjes, net alsof je jarig bent.’ Mijn moeder draait zich om. ‘Wie zegt dat?’ ‘Dat zegt niemand,’ zeg ik terug, ‘dat is gewoon zo als je een krentenbaard hebt!’ Mijn moeder roert weer in de pan met soep. ‘Hoe kom je daar nou toch bij,’ zegt ze lacherig. ‘Dat zijn de regels,’ zeg ik boos. Ze is even stil. ‘Ja, dat zou mooi worden,’ zegt ze dan. ‘Als dat de regels waren, zouden alle kinderen wel een krentenbaard willen.’ ‘Ja,’ zegt Kees met volle mond. Ik loop snel naar de spiegel in de gang en kijk naar mijn gezicht. Gelukkig, nog geen krentenbaard. En ik denk dat ik in dit huis ook maar beter geen krentenbaard kan krijgen.

17



Het regent heel hard buiten. Kees is bij een vriendje en ik speel in de huiskamer met lego. Mijn moeder rommelt in de boekenkast en mijn vader staat zich op te frissen, omdat hij uit eten gaat. ‘Kijk, wat ik gevonden heb,’ zegt mama. Ze houdt een fotoboek omhoog. ‘Jullie babyfoto’s.’ Ik spring op van mijn lego. ‘Ruim je het straks wel weer op?’ vraagt mama. Ik knik en kruip naast haar op de bank. Wat een oud fotoboek, er zitten vlekken op. ‘Ach, kijk nou, dat ben jij, Floortje.’ Ik kijk naar de foto. Er staat een blote baby op met schoentjes aan. De baby is erg roze en erg dik. Mama wil verder bladeren, maar ik houd de bladzijde stevig vast. ‘Waarom heeft de baby alleen schoenen aan?’ ‘Dat weet ik niet meer,’ zegt ze. 19


‘Waarom is de foto dan gemaakt?’ vraag ik verder. ‘Dat maakt toch niet uit,’ zegt mama, ‘als het schattig is, dan mag het.’ Ik spring van de bank, ik heb zelf ook een fototoestel. ‘Sorry, mam, ik moet nog even iets doen.’ Maar het maakt haar niet uit, ze zit druk in het fotoboek te bladeren. In mijn kamer zoek ik naar het fototoestel. Ik haal mijn kastjes overhoop en kijk onder mijn bed. En daar ligt-ie, het fototoestel dat ik voor mijn verjaardag kreeg. Het is er zo een waar je een foto mee kan maken die meteen klaar is. Ik blaas de stofrestjes eraf. In mezelf giechelend sluip ik met het fototoestel door de gang. Mijn vader staat zich in zijn blote kont te 20

Hoff-Floor-Regels-druk :10 Pagina A

Recommend Documents