Hoewel het al maart is wens ik toch nog alle leden namens het bestuur nog een gezond en voorspoedig 2007

Voorwoord.

Beste Sobats, Hoewel het al maart is wens ik toch nog alle leden namens het bestuur nog een gezond en voorspoedig 2007 Onze eerste bestuursvergadering van 18 januari 2007 heeft wat langer geduurd dan we wilden. Vele treinreizigers, waaronder wij als bestuur, konden vanwege de slechte weersomstandigheden (de storm) niet meer naar huis, omdat het openbaar vervoer werd stilgelegd. Een vreemde gewaarwording, niet meer naar huis kunnen. Wij hebben er het beste van gemaakt en zijn de volgende dag met de eerste beste gelegenheid weer naar huis gegaan. Als ik dit voorwoord schrijf dan zijn wij weer druk bezig met allerlei activiteiten zoals: • • • • • •

de reünie in ’t Harde op 10 en 11 mei 2007 het maken van deze Nieuwsbrief nummer 16 de voorbereiding voor het Defilé in Wageningen de voorbereiding voor de Nationale Veteranendag te ’s-Gravenhage het werk van, onze sociaal commissarissen in de diverse provincies het onderzoeken van de mogelijkheden tot de digitalisering van ons fotobestand.

Ook is er meer te melden over ondersteunende activiteiten betreffende het initiatief van Ab Koens over de bestemming van gelden (via de Non Gouvernementele Organisaties) door het Ministerie van Buitenlandse Zaken en Ontwikkelingssamenwerking voor de Papoea’s. Verder in deze Nieuwsbrief wordt hierop nog uitgebreid op ingegaan. We zijn ook druk bezig met de voorbereiding van de komende Algemene Ledenvergadering in Soesterberg. Rest mij nog alle zieken onder ons beterschap toe te wensen en ik hoop u allen weer te zien op een van de reüniedagen op 10 en 11 mei a.s. in ’t Harde. Het bestuur hoopt dat veel leden de weg naar Soesterberg voor onze Algemene Ledenvergadering op 12 april 2007 zullen vinden. De voorzitter, Judo Peperkamp

Inhoudsopgave Berichten van het bestuur en de redactie

pag. 03 t/m 08

Werkbezoek IGK aan Veteraneninstituut

pag. 08 t/m 09

Heden en verleden Deel 4

pag. 09 t/m 11

Nieuw- Guinea Tour Deel 1

pag. 12 t/m 17

Mission Aviation Flying. GA 8 Airvan

pag. 17 t/m 18

Verslag reis naar West-Papua mei 2006. Deel 1

pag. 20 t/m 23

Berichten van het bestuur en de redactie van de Nieuwsbrief In Memoriam

Met eerbied en in gepaste stilte brengen we een laatste eresaluut aan J.v.d. Velde C.Stokman W.Vossen J.Bakker H.J.Smeets J.Moritz

Breda Heerhugowaard Bochholt(België) Giessen Roermond Amsterdam

Draaginsigne gewonden

Het bestuur doet mededeling van het feit dat in de loop van het jaar 2006 de Minister van Defensie aan drie leden van onze vereniging het “Draaginsigne Gewonden” heeft toegekend. Postuum aan Pieter Spaan P.van den Thillart,Sinderenstraat 71, 1107 TL te Amsterdam W.A.Derks,Abersland 1408, 6605 MP te Wychen Het Draaginsigne Gewonden heeft een zeer bijzonder karakter. Het wordt toegekend aan diegenen die een buitengewoon groot offer hebben gebracht voor onze samenleving. Aan militairen die onder zeer moeilijke en gevaarlijke omstandigheden vochten voor het belangrijke ideaal -vrede en veiligheidMilitairen die dit deden met inzet van het allerbelangrijkste dat een mens heeft, zijn leven, gezondheid en toekomst. Sociale commissie De taak van deze commissie bestaat uit het ondersteunen van leden van onze vereniging die in de problemen zijn geraakt. De commissie kan dan proberen hiervoor een passende oplossing te vinden. Een andere taak van de commissie is door het brengen van een bezoekje (of indien nodig meerdere bezoeken) namens onze vereniging de zieke een hart onder de riem te steken. Ook zullen de leden van de sociale commissie de vereniging vertegenwoordigen bij begrafenissen om onze kameraden passend de laatste eer te kunnen bewijzen. De namen van de leden van de sociale commissie volgen hieronder: Op een later tijdstip zal één van de bestuursleden worden aangewezen om de taak van vertrouwensman voor deze commissie op zich te nemen. C.Aarts P.Beers A.C.Broere L.van Dam G.Elders J.van Gils

Biezelaar 16 Klipperstraat 67 Scheepmanstraat 5 Callenburghlaan 58 Wakkerendijk 18 Wilhelminalaan 38

5121 8862 6941 4797 3755 1161

NR Rijen ZW Harlingen CH Didam BZ Willemstad DC Eemnes TX Zwanenburg

0161-222459 0517-413506 0316-223081 0168-472508 035-5383830 020-4972654

3

M.H.J.Koops A.S.Poortvliet G.A.Muller J.Snackers S.v.d.Veen W.Wanrooy

Van Raaltestraat 75 Henri Dunantstraat 32 De Tol 501 Groesweg 26 Pastoor van Laakstr 36 Prinses Beatrixlaan 25

4384 4388 2266 6451 6663 7437

GD Vlissingen NK Oost-Souburg EJ Leidschendam GG Schinveld CA Lent CA Bathmen

0118-460807 0118-465283 070-3019477 045-5252557 024-3606186 0570-543072

Bij de installatie van de Sociale commissie werd al aandacht gevraagd voor het een probleem om aan de weet te komen wie er ziek zijn, wie hulp nodig heeft en of we tijdig op de hoogte komen van een overlijden. Daarom doet het bestuur een beroep op alle leden om als het hun bekend is dat een sobat mogelijk hulp nodig heeft, ziek is of is overleden de dichtst bij wonende sociaal commissaris op de hoogte te stellen. Help dus allemaal. Welkom aan onze nieuwe leden J. Bood G. Driezes A. Griede R.J, Hakkenberg R.v/d Land P.van Londen M.M. Mevis H.C.H. Moolenaar S. Postma N.G. de Ridder W.J. Verholen G.van Wageningen

Schiphorsterweg 6 Paul Steenbergenstraat 27 4 Warren Rd 5096 Valleiweg 29 De Jokse 151 Zr Emmastraat 18 Burg.Blessinglaan 1 Jan van Arkelstraat 15 Malta 73 Zwanensingel 35 Scharenburgstraat 13 Obrechtstraat 20

7435PB Okkenbroek 7558MV Hengelo Para Hills S.West Australia 3911DA Rhenen 8918GR Leeuwarden 6942VD Didam 6644DB Ewijk 8101EN Raalte 8601GZ Sneek 6602GB Wychen 4812PM Breda 2625XN Delft

Algemene Vergadering 2007

De jaarlijkse Algemene Leden Vergadering voor 2007 zal worden gehouden op 12 april 2007. De locatie in Soesterberg is ons goed bevallen daarom is besloten ook in 2007 hier onze ALV te houden Reünie en herdenkingsbijeenkomst 2007

Onze reünie/herdenkingsbijeenkomst zal in 2007 zijn op 10 en 11 mei in de Tonnetkazerne in ’t Harde. Een uitnodiging ontvangt u ruim van te voren. Stropdassen

Er is nog steeds vraag naar de stropdas met het Nieuw-Guinea embleem. Het bestuur heeft de dassen daarom besteld. U kunt u opgeven om een das te ontvangen. De prijs is nog niet precies bekend. Opgeven bij onze secretaris. Adres zie het colofon.

4

Huishoudelijk reglement

Het bestuur had de intentie om de Statuten en het Huishoudelijk reglement uit te geven in de vorm van een boekje We deden hierover een mededeling in onze vorige nieuwsbrief nr. 15. De belangstelling voor een boekje waarin de Statuten en het Huishoudelijk Reglement zijn opgenomen is echter zo gering, dat wij van ons voornemen een boekje te maken, afzien. Wilt u toch de Statuten en het Huishoudelijk reglement ontvangen geeft u dit dan even door aan onze secretaris. (Adres zie colofon) Het huishoudelijke reglement staat vermeld op onze website. www.vnngm.nl Cap en schildjes met logo vereniging

Onze cap met logo is nog steeds verkrijgbaar. Wilt u een cap toegestuurd krijgen? Maak dan € 9,00 over op rekening 882404 t.n.v. Vereniging Nederlands Nieuw-Guinea Militairen 1945-1962 met vermelding “Ja ik wil een cap” Wilt u een schildje met embleem 6IB of een schildje van de vereniging maak dan € 11,00 over op de bovenstaande rekening met vermelding “Ja ik wil een schildje 6IB” of “Ja ik wil een schildje vereniging”. Vlag West Papua Merdeka

Ook deze vlag is bij ons te verkrijgen als u € 22,50 overmaakt op rekening 882404 t.n.v. Vereniging Nederlands Nieuw- Guinea Militairen 1945-1962 met vermelding “Ja ik wil een vlag” Het linker veld is donkerrood met een witte ster. De balken zijn afwisselend blauw en wit. Adverteren? De binnenzijden van de omslag van de Nieuwsbrief zijn beschikbaar voor uw advertentie. Wij vragen hiervoor een kleine vergoeding. U kunt ook adverteren op de ander pagina’s. Belangstelling? Neem dan contact op met J.H.van Hensbergen, tel: 06 53199548, [email protected] Nationale Taptoe te Rotterdam op 26 september 2007

De Stichting Nationale Taptoe wil extra aandacht geven aan de Nederlandse veteraan. Om die reden heeft de Stichting besloten om als blijk van waardering van de première van de Taptoe een speciale Veteranen avond te maken. De Taptoe zal plaatsvinden op woensdag 26 september 2007 in Ahoy in Rotterdam. Het programma duurt (o.v.) van 20.00 uur tot 22.30 uur. Voor veteranen gaat een korting gelden van 50% op het standaardtarief van € 30,00. De veteraan betaalt dus per kaart € 15,00 (+ € 2,00 verzendkosten) en hij mag maximaal vier kaarten bestellen. De voorverkoop loopt tot en met april. Voor belangstellenden onder onze lezers kunnen folders en aanmeldingskaarten aangevraagd worden bij het secretariaat van onze vereniging. (Adres zie colofon achter in dit blad) 5

Stichting Herdenking 15 augustus 1945

Op woensdag 15 augustus 2007 vindt in Den Haag de jaarlijkse herdenking plaats van het einde van de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost-Azië. Deze herdenking begint in de ochtend met een bijeenkomst in het World Forum Convention Center en wordt daarna voortgezet met een ceremoniële plechtigheid bij het Indisch Monument. Na afloop is er de gelegenheid om tegen contante betaling een Indische maaltijd te gebruiken. Uw opgave voor deelnemen aan deze herdenking graag z.s.m. per briefkaart of e-mail aan Stichting Herdenking 15 augustus 1945, Postbus 85747, 2508CK den Haag. e-mail [email protected] Onder vermelding van: Naam,adres, postcode woonplaats en telefoonnummer. Een goed idee

In onze nieuwsbrief van december 2006 trof u een artikeltje aan met de kop “Een goed idee” Op verzoek van ons lid P.T.M.Snijders hebben we € 250 overgemaakt naar MAF (Mission Aviation Flying). Hier de reactie van MAF. Dankbaar zijn we voor uw gift van € 250 voor hulp aan Papoea Nieuw Guinea. Bij Maf in Mount Hagen kwam het bericht binnen, dat een twaalfjarige jongen uit een brandende boshut gehaald was. Zonder ambulancevlucht naar het ziekenhuis in Mount Hagen zou Minita het niet overleven. Een week later kreeg MAF het bericht dat Minita’s longen niet zijn beschadigd en zijn gezondheid gestaag vooruitgaat. De ambulancevluchten zijn mede mogelijk dankzij uw gift.! Elke minuut en elke euro blijkt steeds weer van levensbelang! Het idee van de heer Snijders was dus meer dan “een goed idee” . Nieuwjaarsreceptie 2007

Op zondag 14 januari 2007 loopt de zaal al direct vanaf 12.00 uur vol. Alles staat in de zaal van de Black Horse in Roosendaal klaar voor de loterij en het buffet. Uiteindelijk treffen ongeveer honderd leden elkaar bij deze traditionele nieuwjaarsreceptie. We realiseren ons dat de locatie niet echt centraal in het land is gelegen en dat het daarom voor veel van onze leden moeilijk is om acte de presente te geven. We gaan proberen ook deze bijeenkomst centraler in het land te plannen. De bezoekers waren vol lof over het buffet en ook het optreden, tot tweemaal toe, van Mien. En van de loterij blijft weer voldoende over om de Papoea’s te steunen. We bedanken Toon en José Dielemans, die samen met Adri en Nelleke Poortvliet voor een voortreffelijke organisatie van onze Nieuwjaarsreceptie zorgden. Ook dit jaar komt de opbrengst van de loterij (ruim € 1100 ) ten goede komt aan lepra en tbc patiënten in Irian Jaya.

6

Van de redactie

Binnenkort is er weer de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten. Allereerst op onze Algemene Leden vergadering van 12 april in Soesterberg en ook natuurlijk bij de reunië van 10 en 11 mei a.s. Maar dat ontmoeten doen we ook steeds meer via onze Nieuwsbrief. De redactie is blij met de verhalen en foto’s die ons worden gestuurd. Regelmatig kunnen we de nieuwsbrief ermee vullen. We weten ook zeker dat er nog veel meer over ons Nieuw Guinea te vertellen is. We weten zeker dat er nog heel veel mooie praatjes met plaatjes te maken zijn. We weten zeker dat als je één keer een artikeltje hebt ingezonden dan komt je steeds weer op nieuwe gedachten en verhalen. Kom dus ook met jouw bijdrage. We werken nu regelmatig met vervolgverhalen van onze inzenders. De redactie bedankt hen in het bijzonder. Kopij voor nieuwsbrief nr. 17

In mei komt de volgende Nieuwsbrief uit. We ontvangen ook daarvoor weer graag Uw verhalen over Nieuw-Guinea. Het liefst met foto’s erbij. Als u ons originelen stuurt krijgt u die gegarandeerd retour. Als u denkt iets voor publicatie in onze Nieuwsbrief te hebben schroom dan niet en stuur het naar de redactie. Ook kunt u eerst even contact opnemen (redactieadres zie colofon achterin) Kopij voor nummer 17 graag vóór 10 april 2007. Verslag van onze inspanningen voor meer ontwikkelingshulp voor de Papoea’s

In een vorige nieuwsbrief hebben wij u ingelicht over ons gesprek met enkele hoofdambtenaren van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. In het kort waren de conclusies: • Het ministerie zou graag zien dat de hulp aan de Papoea’s wordt verhoogd. Het ministerie geeft geld aan de NGO’s (Non Gouvernementele Organisaties) • Cordaid, ICCO, Novib, Unicef en nog enkele anderen die zelfstandig mogen beslissen aan welk land hulp ( geld ) voor bepaalde projecten wordt gegeven. Het ministerie heeft daar geen zeggenschap in. • Ons werd aangeraden om bij de NGO’s te vragen de hulp voor de Papoea’s te verhogen. De verhoudingen met Indonesië zijn immers het laatste jaar verbeterd. Door onze schriftelijke en mondelinge contacten met de NGO’s werd duidelijk dat er bijna geen ontwikkelingshulp naar de Papoea’s gaat in vergelijking met het bedrag dat Nederland in totaal aan ontwikkelingshulp geeft. Enkele NGO’s doen helemaal niets, andere hebben zulke strenge eisen dat daardoor geen aanvragen uit PAPUA binnenkomen. Men heeft o.a. als eis dat er voldoende deskundig kader in het betreffende land aanwezig moet zijn voordat het project in behandeling wordt genomen. Soms wordt zelfs gevraagd om de 7

aanvraag in het Engels op te stellen en dat er op het project een computer aanwezig is, zodat er via de mail kan worden gecommuniceerd. Dit betekent dat de minst ontwikkelde landen, vooral in het binnenland, geen hulp krijgen en daar is juist de nood het hoogst. PAPUA heeft geen voorkeursbehandeling bij het krijgen van ontwikkelingshulp. Dit ondanks onze inzet, de beloftes die aan de Papoea’s zijn gedaan en de offers die zijn gebracht. Wij waren verschrikkelijk teleurgesteld over wat wij te horen kregen. Een voorbeeld van de desinteresse van de NGO’s is bijvoorbeeld de prikactie die nu (door Cordaid/Memisa, KRO en gesteund door de Postcodeloterij) in Papoea Nieuw-Guinea wordt gehouden. Een prima actie met als doel om kinderen tegen allerlei kinderziektes in te enten. Maar er wordt niet bij verteld dat de actie wordt gehouden in het voormalig Australisch deel. Iedereen wordt op het verkeerde been gezet want dat levert meer geld op. Op de vraag, waarom een dergelijke actie (ook) niet in het voormalige Nederlandse deel van het eiland wordt gehouden”, krijgt men het antwoord: “dat deel is zo ontoegankelijk en er is daar plaatselijk onvoldoende capaciteit om een dergelijk project uit te voeren”. Een feit is dat de kindersterfte in het binnenland van het voormalige Nederlandse deel van het eiland hoger is dan in het Australische deel. Dus is dit antwoord volstrekt niet te begrijpen. Wij gaan in overleg met het bestuur verder met onze actie en willen op korte termijn de nieuwe minister maar ook de pers benaderen. Waar nodig zullen we anderen over deze wantoestanden informeren. Wij houden U op de hoogte. Judo Peperkamp, Ab Koens Werkbezoek IGK aan Veteraneninstituut PERSBERICHT De nieuwe Inspecteur-generaal der Krijgsmacht tevens Inspecteur der Veteranen vice-admiraal ir. Michiel van Maanen heeft dinsdag 30 januari een eerste werkbezoek gebracht aan het Veteraneninstituut in Doorn. In korte tijd werd hij bijgepraat over de werkzaamheden van het Vi en de gevoelens en verlangens die op dit moment leven binnen de Nederlandse veteranengemeenschap. Bestuursvoorzitter Martin Zijlstra en directeur kolonel Loek Habraken gaven een inleiding over het ontstaan van het veteranenbeleid in Nederland en de geschiedenis van het Vi. Daarnaast werd stil gestaan bij de plaats die veteranen innemen in het maatschappelijk denken in Nederland en bij de verschillende aspecten van kennis over en onderzoek naar en voor veteranen. Aansluitend verplaatste het gezelschap zich naar de Basis waar admiraal Van

8

Maanen door directeurbestuurder Hugo van de Kamp toelichting kreeg op de (na)zorgwerkzaamheden van deze nieuwe maar toch vertrouwde organisatie in veteranenland. Het werkbezoek werd afgesloten met een lunch waarbij ook een vertegenwoordiging van Ondernemingsraad en Personeelsvertegenwoordiging aanwezig was. Na afloop liet de IGK weten bijzonder onder de indruk te zijn van het vele werk dat op het Veteraneninstituut afkomt en van de wijze waarop de medewerkers zich inzetten voor de belangen en het welzijn van veteranen en hun thuisfront. Hij heeft aangegeven dat veteranen en veteranenbeleid een belangrijke plaats in zijn werkzaamheden innemen en dat hij zich met overtuiging zal inzetten voor alle Nederlandse veteranen. Heden en verleden Deel 4 Geschreven door Arie Sluijs

Bewerking Jaap van Hensbergen

Veel praten over onze Nieuw-Guinea tijd loont

We zijn alweer een paar maanden op weg in het jaar 2007, toch wil ik van de gelegenheid gebruik maken, om alle leden van de Vereniging Nederlands Nieuw-Guinea Militairen 19451962 en hun familieleden, een gezond en gelukkig verder 2007 te wensen. Ik hoop dat we weer veel verhalen en anekdotes via onze nieuwsbrief met elkaar wisselen, en daar verder over kunnen praten op een reünie. Ik heb zelf weer onlangs ondervonden, dat je met praten soms van de ene verbazing in de andere verbazing valt. Bijvoorbeeld wat is mij laatst overkomen. Ik woon al veertig jaar in mijn straat, en ik heb een buurman, en we zien elkaar daar natuurlijk. Je zegt gedag, maar verder is er weinig kontact. Zo ook op een maandagmorgen ik zet de vuilnisbak aan de straat en daar komt ook de buurman aanlopen. We raken aan de praat over koetjes en kalfjes, je kent dat wel. We hebben het ook over de computer, en ik vertel hem dat Google-Earth een mooi programma is, je kunt over de hele wereld, alles van boven bekijken. Ik vertel hem dat ik vaak naar Nieuw-Guinea kijk om te zien, hoe het er nu is, en wat denk je wat hij zegt. Ik ben ook uitgezonden naar Nieuw-Guinea, als telegrafist in Sorong. Dus hij nodigt me uit om bij hem binnen te komen, en hij laat al zijn foto’s zien. Maar ook zijn plakboeken, alles had hij nog, alle brieven die hij toen naar huis schreef en ook krantenknipsels. Daar werd ik heel jaloers op, want ik ben jammer genoeg alles kwijt. Hij was nog geen lid van de vereniging, hij kende ook het bestaan ervan niet, het is dat ik door Theo Kersten ben gebeld anders had ik het ook nooit geweten, en als ik het een en ander wil weten, ga ik even bij langs bij Guus, want twee weten altijd meer als een. 9

Google-Earth

Voor ik verder ga met mijn belevenissen in Nieuw-Guinea, wil ik toch even iets over Google-Earth zeggen. Voor de leden die een computer hebben, is het programma gemakkelijk te downloaden, en dan kun je zo mooi over de hele wereld alles bekijken. Niet alles is helaas even scherp te zien, ook Sorong niet. Je krijgt wel heel mooie plaatjes als je inzoomt op het eiland Jefman Zo te zien, is daar alles nog net zo, zoals het in 1960 was, prachtig met die lange steiger. En als je via het world-wide-web het eiland zoekt, kijk dan links van Sorong, in het blauwe gedeelte, dan is het net of je er weer bent, prachtig. Je ziet dan, dat aan de zuidwestkant van het eiland, aardig wat huisjes zijn gebouwd. Het vliegveld zal nu wel flink drukker zijn geworden, in onze tijd waren het meestal de Dakota’s van de Kroonduif die er landden, en dan toen ook nog maar één per dag. Voor grote kisten was de baan te kort, die moesten uitwijken naar Biak of Hollandia, daarom vertrokken we vandaar naar Nederland. De paalwoningen staan er net als toen, en de enige start- en landingsbaan is er ook nu nog. Ik heb heel veel foto’s van het eiland Jefman, dus ik kan veel plekjes terug vinden via Google- Earth, prachtig. De afstand van Sorong naar het eiland Jefman, is een behoorlijke afstand over zee. Het lijkt me niet bepaald prettig, dat elke passagier, van en naar het vliegveld, over zee moet om er te komen. De grote boten kunnen daar niet aanleggen, ondanks dat de steiger wel een eind in zee steekt, maar dan nog! Ik zou het ook bijzonder op prijs stellen, als er leden zijn, die wat meer daarover kunnen vertellen. Als er leden zijn, die daar pas nog geweest zijn, hetzij op vakantie, of om een andere reden, laat het de redactie weten. En beter nog om er een mooi stukje over te schrijven. Herinnering

Mijn eerste kennismaking met het eiland herinner ik me nog goed. We werden op de steiger in Sorong, in een landingsvaartuig gestopt, de hele Echo Compagnie. We zaten als een kluitje op elkaar, en we hadden geen idee, hoelang de zeereis zou duren. Het enige wat ons verteld werd, was dat we naar het eiland Jefman De Klep komt aan zouden gaan, om daar het vliegveld te bewaken en de Foxtrot compagnie aflossen en daar een maand zouden bivakkeren. Hoelang de bootreis duurde weet ik niet precies meer (had ik mijn dagboek nog maar) Wel weet ik nog, dat we heel wat eilandjes voorbij gevaren zijn, en dat we uiteindelijk op Jefman zijn aangekomen. Niet aan de steiger, maar met het landingsvaartuig, door de branding, op het strand. Een prachtig strand, dat zie je wel eens op een plaatje, met van die schuine palmbomen, bijna in het water. Maar we hadden toen weinig tijd om van dat schitterende pan10

orama te genieten. Er moest direct gewerkt worden, alles moest naar een gebouw worden gebracht, kisten vol munitie, wapens, je plunjezak en andere spullen, want alles moest mee naar het eiland. En dat in die warmte, man wat was het heet, zeker met een helm op je kop. Beter op Jefman dan in de bush

Het was een mooi gebouw, waar we in kwamen, vrij nieuw nog, en een weg er naar toe was er nog niet. Die hebben we later zelf aangelegd (volgende aflevering doe ik daar een foto van bij) Ik heb het altijd op Jefman

Arie op de fiets

Voor velen de eerste stap terug naar huis

verschrikkelijk naar mijn zin gehad, het was een maand op, en een maand af. Ik was toen al gek met vliegtuigen, dat kwam waarschijnlijk, omdat ik vlak bij Schiphol woonde, en daar was ik meestal te vinden. De vliegtuig tik heb ik

daar van gekregen. Het was in ieder geval beter om op Jefman gelegerd te zijn, dan weer de bush bush in te moeten gaan, want dat was afzien hoor, maar daarover vertel ik meer in een volgende aflevering van onze nieuwsbrief. De eerstvolgende aflevering kijken we, eerst nog rond op het eiland Jefman. Wordt vervolgd Arie Sluijs

Wegenonderhoud

11

Nieuw- Guinea Tour Deel 1 Een rondreis van 29 augustus t/m 19 september van Kees Hermens, Tjeerd v/d Kooi. Marcel v/d Kooi en Margje van Gemerden Dit reisverhaal zal in twee of drie delen in onze nieuwsbrief verschijnen. Bewerking Jaap van Hensbergen

Singapore/Jakarta

Op 29 augustus loopt om zes uur de wekker af. Het avontuur van de reis naar Nieuw-Guinea kan beginnen. Met mijn vrouw reis ik naar Schiphol om me bij de reisgenoten Tjeerd, Marcel en Margje te voegen. Heel leuk dat mijn maatje Jac Koomen en zijn vrouw Bettie daar al waren om ons uit te zwaaien. Na een uitgebreid afscheid gaan wij naar het vliegtuig en onze wegbrengers weer naar huis. Een lange vliegreis naar onze eerste stop Singapore om daar over te stappen naar Jakarta. Kees Hermens op tour Na het regelen van de hotel formaliteiten het douchen een momentje rust gaan we naar het winkelcentrum naast het hotel om te eten. Een gigantisch winkelcentrum van zeven verdiepingen waar van alles te koop is. Biak

De reis naar ons einddoel Nieuw-Guinea wordt voortgezet via Makassar naar Biak. Daar staat tot onze grote verrassing Chris Padwa op ons te wachten. Voor dat we aan de trip begonnen had ik al veel contact gehad met collega veteranen en die vertelden Chris dat we er aan kwamen. Hij bracht ons naar hotel Arumbai en regelde ook de paperassen met de politie. Na de lange tocht wilden we graag rusten maar we liepen dan wel de kans ons ontbijt te missen. Dus werd het ontbijt op onze kamer gebracht. We kregen een pot thee (de sluiting van de pot hing er half bij) een grote bal rijst met een gebakken eitje. Maar.... we kregen roomservice. Daarna kwam Chris in de loop van de ochtend terug om het verdere reisprogramma te bespreken. Op donderdag 31 augustus regelde hij een busje om een paar kampongs te gaan bezoeken. We drinken koffie bij Truus. Zij trouwde met een Papoea man die helaas vroeg is overleden. Maar Truus heeft het hier gevonden. Van andere veteranen wisten we dat ze gek is op dubbelVisvijver in Oefoe zoute drop en daar12

om is een grote puntzak met dubbelzoute inhoud in onze bagage meegegaan. Ze was als een kind zo blij. De eerste kampong waar we komen is Oerfoe. In deze kampong is een soort viskwekerij. Een groot huis met een grote vijver waarin de vis voor de directe consumptie maar ook voor de verkoop wordt gekweekt. Als je langs de grote weg kijkt zie je de kampong Padua liggen met de rots waar de beenderen van overledenen hangen. De volgende kampong is Zamberg. Op de terugtocht naar ons hotel rijden we langs de oude marine kazerne. Weer in ons hotel smaakt het Bintang-biertje en de vitamine-C Frutang prima. We slapen goed en zijn in volle verwachting van ons ontbijt. Dit eerste ontbijt zal ik wat meer beschrijven omdat het als een rode draad terugkomt in dit reisverhaal. Een grote beslagkom met nasi “hoe is het mogelijk” met twee sneetjes wit brood en een gebakken eitje. Ook is er iets bij dat op pindakaas lijkt maar wat volgens mijn mede reizigers erg zoet is en niet zo lekker. Maar ja, je moet toch wat eten. Voor onze dagtocht vragen we een lunchpakket, bijvoorbeeld twee sneetjes brood, voor onderweg. Maar het antwoord is dat alles op is. Dan maar zonder lunchpakket op pad met een taxibusje naar de prauw weer onder begeleiding van onze gids Chris. Onderweg een stop bij de warme bakker waar ook water te koop is. Na een uurtje rijden komen we bij de prauw. Chris had een koelbox gemaakt van een grote ton met veel ijs. Voor de tocht met de prauw zit daar bier, cola, water en wat te eten voor onderweg in. Marcel en Margje namen hun duikersspullen mee om onder water van het schouwspel van de verschillende vissoorten en planten te genieten. Driekwartier na ons vertrek komen we bij het eilandje Auki (Robinson Crusoë) daar is een klein strand om te zitten. Ik blijf lekker in de zon zitten, Chris probeert wat vis te vangen en de anderen gaan snorkelen. We bekijken nog een paar eilanden, leggen aan voor een drinkpauze en de Papoea die onze prauw bestuurt plukt kokosnoten waarvan we de melk drinken. Dan weer terug naar ons hotel na een heerlijke dag. Zaterdag twee september maken we ons op voor een trip naar noord Biak. O, ja het ontbijt....... Nou dat is weer hetzelfde als gisteren. Om negen uur in het taxibusje nog wat eten en drinken gekocht en dan weer rijden. Na een uurtje komen we bij een bijzondere fontein. Op een bepaalde plek duikt het water onder de rotsen en kan dan op een gegeven moment niet verder en daar ontstaat dan een spuitende fontein. En dan na nog een halfuur rijden kom je bij een fantastische waterval. De jeugd vermaakt zich daar door steeds weer naar boven te klimmen en dan in het water te (vaak in hun blote gat) springen. Marcel duikt ook maar niet van boven af in het Waterval Nrd Biak met spelende frisse water. Een heel aangename afkoekinderen ling. We genieten nog een poosje van 13

het natuurschoon en dan gaan we weer verder. Bij het plaatsje Warsa nemen we aan het strand onze lunchpauze en ook zwemmen we nog wat in zee. Gelukkig stond er op het strand iets wat op een strandhuisje leek en dat was mooi meegenomen. Onze gids Chris Padwa en de chauffeur Toeparto vormen een goed koppel en we hebben daarom een uitmuntende reisbegeleiding. Vroeg in de middag komen we weer terug in ons hotel en na een verfrissende douche is het inpakken geblazen want morgen gaan we naar Kaimana. Kaimana

Zondag drie september, vroeg op, ontbijten en naar het vliegveld. De papieren worden op het vliegveld samen met Chris in orde gemaakt en dan is er zelfs nog tijd voor een kopje koffie. De koffie moet je, vooral het laatste beetje, voorzichtig drinken anders krijg je een laag drab naar binnen waar je niet goed van wordt. We gaan naar de vertrekhal waar we na twee uur wachten te horen krijgen dat het vliegtuig vandaag niet meer zal vertrekken. We moeten dus weer terug naar hotel Arumbai. Een lelijke tegenvaller maar het is niet anders. Gelukkig komt de overnachting op rekening van vliegmaatschappij Marpati. We kijken weer uit naar de landing in Kaimana. Het ontbijt de volgende ochtend is zonder boter. Je valt van de ene verbazing in de andere. Om acht uur zitten we weer in de vertrekhal. Het is weer wachten maar na anderhalf uur is het dan zover en stijgen we op richting Nabire voor een tussenlanding om daarna verder te vliegen naar Kaimana. Rond twaalf uur landen we dan op de strip van het vliegveld Utarom in Kaimana. Ik vind het vliegveld na vijfenveertig jaar weinig (er is wel wat bijgebouwd) veranderd. Maar de bebouwing langs de vijftien kilometer lange weg naar de stad Kaimana is erg van gedaante veranderd. Vroeger was hier bush en nog eens bush en nu heel veel huizen. Ook is de weg geasfalteerd en dat is wat anders dan de zandweg vol kuilen die ik kende. In Kaimana nemen we onze intrek in hotel Nirmala. We brengen onze bagage naar de eenvoudige kamers en gaan een hapje eten. We krijgen iets van rijst met vis. Dan gaan we op verkenningstocht door het voor mij onherkenbare Kaimana. We gaan op zoek naar onze gids Polly, die ons was aanbevolen door collega veteranen die hier in 2004 zijn geweest. Onderweg worden we aangesproken door een Indonesiër op een bromfiets. Conversatie in het Engels is geen probleem want Marcel en Margje spreken deze taal vloeiend. Na enig overleg besluiten we hem in te huren als onze gids. Het ontbijt op vijf september is weer karig, wat wittebrood, een gebakken eitje en een kan thee en daar moeten we het dan mee doen. Uit Biak hebben we nog wat chocolade pasta (een soort Duo Pinotti) mee kunnen nemen en daarmee vullen we het ontbijt wat aan net als met de door Kees uit Holland meegenomen bruine basterd. Met de gids was afgesproken dat we een stukje van onze patrouille gaan lopen die we, (volgens mijn makker Tjeerd) ook in 1961 deden. We slaan wat broodjes en water in nog onbekend dat het vandaag een pittige tocht zal worden. Het leeftijdsverschil van toen en nu is toch te merken. De baai Sisir werd rond twaalf uur bereikt maar er waren wel een paar stops voor ons veteranen nodig. Er waren veel moeilijke stukken op onze weg en we moeten zelfs hier en daar op handen en voeten afdalen. Vanaf de baai was gepland 14

om met een prauw weer naar Kaimana terug te varen. De prauw lag er maar van een kapitein geen spoor. Eerst maar lunchen en dan maar weer te voet terug. Weer dezelfde bulten bedwingen valt erg tegen en tot overmaat van ramp gaat het ook nog regenen. Dat brengt wel een beetje afkoeling maar Toch weer patrouille lopen alles wordt net als vroeger doornat. Zelfs de roepia’s moet ik in het hotel nog drogen. Op het eind van de tocht stelt Kees voor om met een fiets (betjak) verder te gaan en dat is voor ons allemaal een uitstekend idee. Weer terug in het hotel bespreken onze plannen voor morgen en drinken wat. Nog even mandiën (jullie weten wel wassen en afspoelen met een kannetje water) en dan een heel erg lange siësta. Een pittige maar heel mooie dag die heel wat herinnering heeft opgeroepen. Woensdag zes september gaan we wat plekjes in Kaimana bekijken. Allereerst naar een lagere school waar we een rondleiding kregen en al direct merkten dat de kinderen van ons bezoek door het dolle heen raakten. We werden aan een aantal leerkrachten voorgesteld en kregen van het hoofd van de school uitleg over de schoolgeschiedenis. De school is in 1936 door de zending opgericht en in 1962 overgenomen door Indonesië. Nu is het een YPK katholieke school met Papoea leerkrachten voor Papoea leerlingen. Het is de enige school voor alleen maar Papoea’s en dat willen ze graag zo proberen te houden. We mochten allemaal onze namen in het adresboek schrijven en bij het doorbladeren kwamen we de naam van Ad Bouterse tegen die als veteraan de school steunt. Voor dit schoolbouwproject en het onderhoud is nog steeds hard geld nodig. Na spoedberaad besloten we om 250.000 Rp. te schenken en dat werd door de leerkrachten met gejuich begroet. Heel even zijn we binnen gegaan in de gevangenis, we kwamen niet verder als de hal waar we snel even naar het toilet gingen. Tegen de gevangenis aan ligt het kerkhof waar de Indonesiërs begraven liggen die in 1962 sneuvelden. Een begraafplaats voor hun helden waar we rustig mochten rondkijken. De kerk die wij in 1961 hielpen bouwen is nu heel erg mooi en twee keer zo groot geworden. Ook zagen we nog een stukje van de vroegere politiekazerne. Twee jaar geleden is er veel gesloopt en een nieuwe politie academie gebouwd. In de restanten van de oude kazerne wonen nu gewoon burgers. We raakten met de mensen die er woonden in gesprek en toen kwam er ook een kleine Papoea bijstaan. Ons bleek dat hij in 1961 diende bij de HPB. Zijn naam is Agmad Iribarang nu dus veteraan van de voormalige HPB. Het loopt tegen de middag en het is dus erg warm geworden en wij hebben wel trek gekregen.

15

Dus gingen we lunchen en wat rusten om in de middag de andere kant van Kaimana te gaan bekijken. Toen we weer op pad waren zagen we plots onze oude kazerne aan de zee. De bewoners van nu hebben de galerij bij het huis getrokken. Wat voor ons toen de achterkant was is voor de huidige bewoners de voorkant. Alles is erg verwilderd en binnenin het huis waar we even mochten kijken zag het er erg armoedig uit. De Ajer Tiba brug is door de vernieuwing nauwelijks meer te herkennen Onze kazerne in Kaimana nu maar het geeft toch een speciaal gevoel er weer overheen te lopen. Dit is natuurlijk de omgeving bij uitstek om veel foto’s te maken want juist hier ligt de herinnering. Margje had al eerder de groente mark ontdekt en die moest dus nu eerst bezocht worden. We kochten er mandarijnen en wat broodbeleg. Want het ontbijt was nog steeds niet je van het. Als alles goed gaat krijgen we morgen tickets voor de terugreis naar Biak. Daar blijven we dan een nacht en gaan dan door naar Jayapura (het vroegere Hollandia) Maar we wisten niet dat onze gids nog een leuke verassing voor de dag van morgen voor ons in petto heeft. We konden uitslapen en ontbijten dus pas om negen uur. Het moest een rustige dag worden en er moet steeds iemand in het hotel zijn om de tickets voor de vliegreis in ontvangst te nemen. In de ochtend leggen we nog gauw even de oude kazerne op film vast. Terug in het hotel regelt Margje snel een lekker bakje Nescafé uit Holland. Wat is dat lekker. In de middag komt onze gids met de verrassing. We maken een rondje Kaimana in de betjak (een soort riksja) een route van ongeveer 50 minuten. Het leek ons geweldig maar wij moesten fietsen en de Papoea rondrijden in de betjak. Bij mij gaat dat volstrekt verkeerd. Ik tref een fiets zonder trapper met alleen maar een pin en het kreng trekt ook nog behoorlijk naar links. Dus toch maar weer ruilen en de Papoea laten trappen. Van dit alles lagen de omstanders wel in een deuk toen ze deze belanda’s met de betak zagen worstelen. Van ons vieren komt Margje als beste uit de bus. Met mijn makker Tjeerd ga ik nog naar het voetbalveld. Daar heb ik tijdens de diensttijd nog opgetreden als keeper van ons elftal. Een groot verschil is dat de Papoea’s die er nu op voetballen dat niet meer zoals vroeger op blote voeten doen. Zij dragen nu ook schoenen net als wij toen al. Vrijdag acht september gaan we opgewekt rond half acht naar het vliegveld. Opgewekt omdat we natuurlijk weer ons halfje wit en een gebakken eitje 16

als ontbijt kregen. Snel maken we nog foto’s van onze oude barakken, het nog steeds mooie strand en ook van de strip (start en landingsbaan) Ons vertrek is om 10.00 uur gepland maar met de rubbertijd van dit land wordt het 11.30 uur. Bij het instappen is het bukken geblazen anders loopt je hoofd behoorlijk

Het voetbalveld in Kaimana is er nog

schade op. We kregen een vierkant doosje, met als inhoud brood met een klein beetje chocolade en een flesje water, als lunchpakket. Met achttien personen zit het vliegtuig mudje vol. Weer een tussenstop in Nabire en dan weer de landing op Biak. Bij het hotel Arumbai leggen we de twee beelden van de negers bij de ingang nog even vast op de gevoelige plaat. Verder doen we die dag niet veel meer omdat het de volgende dag al om 03.30 uur reveille is. Wordt vervolgd. Brug over de Ajer Tiba Kaimana

Mission Aviation Flying. GA 8 Airvan Bron MAF Nederland – Christine Zwanenburg Bewerking Jaap van Hensbergen

We zijn dankbaar dat er aan het begin van 2007 voor het programma in Papoea Nieuw Guinea zeven nieuwe piloten zijn gekomen. Ze hebben al vliegervaring opgedaan tijdens hun opleiding maar toch krijgen ze nog een gedegen training van Maf in Papoea Nieuw Guinea. Ook zijn we erg blij met de komst van een nieuw vliegtuig de GA8 Airvan dat kon worden gefinancierd uit een fonds in Papoea Nieuw Guinea. Dit nieuwe MAF vliegtuig zorgt er voor dat medische hulp toegankelijk wordt en de economie kan groeien. Dit vliegtuig wordt gestationeerd in Rumginae om het westelijk deel van PNG te bedienen. Piloot Michael Duncalfe reageerde snel op de medische oproep vanuit Yatoam. 17

Hij vloog Elin, een jonge vrouw met chronische malariaklachten, met spoed naar het ziekenhuis in Tabubil. De medicatie had helaas geen effect meer en de vrouw stierf in Tabubil. Voor MAF restte de droeve vlucht met de kist van de overledene en de familie naar het dorp waar de begrafenis plaatsvond. Daarna werden twee kinderen met malaria van Yambaitok naar het ziekenhuis gevlogen. Hopelijk komt voor hen de hulp op tijd en genezen ze volledig. Voor de hulp van MAF aan mensen in dit gebied zijn een paar zaken van heel groot gewicht. Er moet geld zijn voor de brandstof. En natuurlijk een piloot met een monteur om het vliegtuig in de lucht te houden. De weersomstandigheden moeten goed zijn we hopen altijd dat er bescherming tegen onheil is. De giften en gebeden van MAF supporters zijn daarom een belangrijke schakel in het helpen van mensen in Papoea en Papoea Nieuw Guinea. Hartelijk dank voor allen die MAF PNG hebben gefeliciteerd met een gift voor haar 60-jarig bestaan. Wilt u MAF ook helpen uitvliegen? U kunt zich aansluiten bij het Grondpersoneel via www.maf.nl/winkel of bel met 0341 564488 en vraag de folder U bent onmisbaar aan. Voor 10 euro per maand sponsort u 1 vlieguur. Als dank ontvangt u de prachtige film ‘End of the Spear’. P.S. Momenteel is er een dringende behoefte aan vliegtuigmonteurs in PNG. Kijk op www.maf.nl/vacature voor meer details. Verslag reis naar West-Papua mei 2006. Deel 1 Frans en Joke de Bree, Dordrecht

Mission Aviation Flying GA8 - Airvan

18

Open Dagen voor aspirant-bewoners op Bronbeek

Het Koninklijk Tehuis voor Oud-Militairen en Museum (KTOMM) Bronbeek te Arnhem organiseert voor gepensioneerde, vrijwillig gediend hebbende militairen van alle krijgsmachtdelen (m/v) die opgenomen willen worden in het militair verzorgingshuis Bronbeek dit jaar Open Dagen op maandag 12 maart, 4 juni, 3 september en 10 december 2007. Tijdens deze Open Dagen maakt u tussen 10.30 uur en 15.00 uur kennis met de leiding van Bronbeek en met andere bewoners en krijgt u, inclusief rondleiding en lunch, een compleet beeld van het leven op het Landgoed Bronbeek. Ook wordt u uitgebreid geïnformeerd over de (in vergelijking tot andere verzorgingshuizen) gunstige bijdrage in de verzorgingskosten. U komt in aanmerking voor opname in het militair verzorgingshuis Bronbeek, indien u: • 65 jaar of ouder bent, alleenstaand en nog in staat bent om de algemene dagelijkse handelingen zoals wassen/douchen en aankleden zelf uit te voeren; • beschikt over minimaal 15 pensioenjaren als militair (tropenjaren tellen dubbel) en niet behoort tot de categorie officieren; • onder oorlogsomstandigheden of andere, naar het oordeel van de Minister van Defensie daarmee vergelijkbare omstandigheden heeft gediend; in krijgsgevangenschap heeft verkeerd of heeft deelgenomen aan het verzet, dan wel buiten Nederland heeft gediend bij een eenheid die door de Nederlandse regering is uitgezonden of ter beschikking is gesteld van de Verenigde Naties of van andere internationale organisaties. Aanmelding voor deelname aan de Open Dagen kan • telefonisch bij Hoofd Productgroep Verzorgingshuis 026-3763518, b.g.g. 026-3763555 of • schriftelijk. Adres: KTOMM Bronbeek, Velperweg 147, 6824 MB Arnhem. Los daarvan kunt u te allen tijde de informatiemap voor aspirant-bewoners inclusief aanmeldingsformulieren schriftelijk aanvragen. Ik hoop u spoedig op Bronbeek te mogen verwelkomen. Commandant Koninklijk Tehuis voor Oud-Militairen en Museum Bronbeek w.g. J.C.L. Bolderman Kolonel der Huzaren

19

Verslag reis naar West-Papua mei 2006. Deel 1 Frans en Joke de Bree, Dordrecht Eindelijk is het dan zover dat we voor de eerste keer terug gaan naar NieuwGuinea. Van Amsterdam, via Singapore en Manado, naar Sorong. Verder zullen we nog Jayapura, Ifar, de Baliem-vallei, Sentani en Biak bezoeken.

Sorong, uitzicht vanaf de Chinese tempel.

’s Morgens iets voor zessen zet het vliegtuig de landing in. De landingsstrip op het eiland Jefman is al goed te zien. De gezonde spanning stijgt. We zien echter dat we op het nieuwe vliegveld van Sorong-Remu gaan landen. Als we naar het platform taxiën zien we ook dat de regen met bakken uit de hemel komt. Met een bus, om droog te blijven, worden we naar de aankomsthal vervoerd. Tijdens dit ritje herken je al direct in de verte de heuvels waar de kazerne moet liggen. De ontvangst is prima geregeld. We worden direct naar hotel “Mariat” tegenover Klademak III, gebracht. Omdat het nog erg vroeg is, flink regent en we een lange reis achter de rug hebben besluiten we om eerst uit te rusten.

Klademak

De weg naar Remu met in de verte de brug.

Al snel schijnt de zon weer en gaan we op pad. Het is warm en erg vochtig, niets veranderd. In de Toko (supermarkt) naast het hotel zien we dat er van alles te koop is. Op de bovenverdieping verkoopt men kleding en andere zaken. Tegenover het hotel zien we de huizen van Klademak III, die zo te zien nog in goede staat verkeren. Hierna gaan we lopend in de richting van de brug over Kali Remu. Onderweg spreken we al diverse mensen. Een papua onderwijzer die Nederlands spreekt, vertelt dat hij met z’n brommer op weg is naar Ajamaroe om daar de komende twee dagen les te geven. De weg van Sorong naar Remu is nog hetzelfde, alleen is deze uitgebreid met een strook van twee banen naast de oude weg, waardoor deze vierbaans is geworden. En... het stuk voor de brug, oefenstuk voor de dikke Daf, is nu ook geasfalteerd. 20

Kali Remu ziet er na de zware regenval van deze morgen behoorlijk troebel uit door de klei die wordt meegevoerd door de snelle stroom. De zandafgraving, altijd een markant punt, is nog goed zichtbaar. Aan de kant van de oever zijn nu overal huizen gebouwd waar mensen uit Sulawesi of andere delen van Indonesië wonen. Het valt op dat iedereen heel vriendelijk is. Het maken van foto’s wordt niet als storend ervaren. Er wordt geen geld gevraagd. Het laten zien van de foto is op zich al een belevenis voor hen en geeft ook veel plezier. Na hier wat te hebben rondgelopen gaan we met een Suzuki minibusje (4000 Rupiah voor twee personen) naar Sorong. We kijken onderweg onze ogen uit. Er is veel bijgebouwd. Maar is dat niet hetzelfde in Nederland als je de

Kali Remu met de zandafgraving.

Handel en kinderen langs de kali.

vergelijking maakt. Het karakter van Sorong is nog hetzelfde. Je voelt je daardoor direct weer “thuis”. We laten ons afzetten op het punt waar ook nu nog de bootjes naar Doom varen en lopen langs de waterkant richting ziekenhuis. We zien veel kinderen in de zee zwemmen en spelen met bodyboards van piepschuim. We worden ook hier weer aangesproken in het Nederlands door een papua. Zijn bromfiets zit vol met stickers van o.a. het Korps Mariniers en de Marine. Vreemde gewaarwording. Na een bezoek aan het ziekenhuis lopen we verder naar Kampong Baru. Daar spreken we een papua aan met de vraag of hij weet waar Henkie of Hein woont. Henkie was één van de papua’s die op onze kazerne werkten en voor een aantal van ons de was deed. Hiervoor kreeg hij een bedrag van tien

Stickers van de Marine en Korps Mariniers.

De weg langs de zee.

gulden per maand en wij daarvoor in de plaats schone kleding. Voor mijn vertrek uit Sorong, in september 1962, liet Hein mij weten graag naar Nederland of Suriname te gaan.

21

Tijdens een reünie een aantal jaren terug, had ik begrepen van een daar aanwezige papua, dat Hein nog leefde, en nu in kampong Baru woont. Bij navraag blijkt dit echter niet het geval, niemand kent Hein. Met een behulpzame papua gaan we op zoek om te kijken of we te weten komen waar Hein dan wel woont. We hebben honger gekregen van het wandelen en zoeken. Inmiddels hebben we gezelschap van twee papua’s die ons helpen zoeken en we besluiten met ze te gaan eten in een pas geopend KFC fastfood restaurant in een nieuw warenhuis met 3 verdiepingen. Het smaakt prima en we voelen ons na het eten weer in staat de zoektocht voort te zetten. Uiteindelijk komen we weer in Remu terecht. Hier ontmoeten we familie van Hein, die ons vertelt dat hij al heel lang op Biak woont. Wel woont er een zoon van Hein in Sorong. Men belooft ons zijn zoon op de hoogte brengen dat wij op zoek zijn naar zijn vader. Het zoeken naar Hein kunnen we nu voorlopig staken en we nemen afscheid van onze begeleiders en gaan hierna weer terug naar Sorong om daar rond te lopen en herinneringen op te halen. Via Sorong Hill, waar nog veel oude huizen uit de Hollandse tijd zijn te zien. Het uitzicht is er altijd nog even mooi. Krokodilleneiland en Kaap Casuaris. Weer beneden zien we de oude tennisbaan die nog in gebruik is en het hockeyveld van de vroegere Hockeyclub Sorong, waarvan ik lid was voor een bedrag van drie gulden per kwartaal. Op dit veld staan met het uitzicht op zee geeft een goed gevoel. Het valt op dat het gras, dat al van niet al te beste kwaliteit was, nog slechter is geworden. Het verbaast ons dat je hier een goed partijtje voetbal op kan spelen. Uiteindelijk komen we bij een aanlegplaats, van bootjes die naar Doom varen, terecht. Het is daar een gezellige drukte. We drinken er koude limonade om ons vochtgehalte weer enigszins op peil te brengen. De mensen zijn erg nieuwsgierig en vragen ons van alles. Het is er een drukte van belang door

Sorong met uitzicht op Krokodilleneiland.

Het veld van Hockeyclub Sorong, nu een voetbalveld.

het komen en gaan van bootjes die mensen van en naar Doom brengen. Het valt ons daardoor op dat het aantal mensen dat nu op Doom woont ook sterk moet zijn toegenomen. Na zo’n vermoeiende dag krijg je wel trek in een Bintang. Op het terras bij

22

het zwembad in het hotel genieten we van een echt koud biertje en komen een beetje bij van alle indrukken die dag. In het zwembad kunnen, tegen

Aanlegplaats bootjes die naar Doom varen.

De zeehaven bij de aanlegplaats bootjes Doom.

betaling, ook niet hotelgasten zwemmen. Er wordt druk gebruik van gemaakt. Terwijl we genieten van het koude bier, komt tot onze grote verrassing de zoon van Hein, met een vriend, ons opzoeken. Hij heet William en spreekt goed engels. Wij vertellen hem ook dat we de volgende dag op Doom willen rondwandelen en daarna de leprozerie willen bezoeken. Wij laten hem een foto zien die ik in 1962 tijdens een voetbalwedstrijd op de leprozerie heb gemaakt. William vertelt ons dat alleen zuster Ruth, die op de foto staat, nog leeft en in de buurt van de leprozerie woont met haar man. We spreken met elkaar af dat we gezamenlijk de volgende dag het eiland Doom zullen bezoeken. De volgende morgen staan we om halftien klaar bij de aanlegplaats om met elkaar naar Doom te varen. We charteren één van de bootjes. Een kwartier later staan we op de steiger van het eiland Doom.

TREFPUNT voor VETERANEN

Elke vrijdag is er “open huis” voor alle veteranen jong en oud Geopend van 13.00 – 17.00 uur Biljarten, kaarten even bijpraten .. een biertje Als er voldoende belangstelling is, van nog werkende veteranen, willen we ook een vaste avond plannen Consumptie tegen lage prijzen U bent van harte welkom, graag tot ziens Buurthuis Aldegonde Westerzicht 368, 4385 BN Vlissingen Inlichtingen 0118470513 of 0118460807 Thijs Koops e-mail [email protected]

23

Colofon De doelstelling van de Vereniging Nederlands Nieuw Guinea Militairen 1945-1962 is het bevorderen van de onderlinge contacten tussen die militairen, die in de periode 1945 – 1962 in de Nederlandse Krijgsmacht hebben gediend in het voormalig Nederlands Nieuw-Guinea. Het in de ruimste zin van het woord, behartigen van de belangen van die militairen en hun families Het herdenken van hen die gevallen zijn bij de vervulling van hun plicht, evenals van hen die ten gevolge van ongevallen, of ziekten tijdens militaire dienst zijn overleden. De vereniging Nederlands NieuwGuinea militairen 1945-1962 is aangesloten bij het Veteranen Platform.. Beschermheer, tevens adviseur:

Luitenant-generaal C.J.M.de Veer b.d., voorheen Inspecteur-generaal der Krijgsmacht en der Veteranen, Bestuur:

J. Peperkamp, voorzitter (Berghem), A. Meurs, vice-voorzitter (Oosterhout) H. Vos, secretaris (Kerkdriel) J.H. van Hensbergen, penningmeester (Arnhem) C. van Vliet, organisatie Reünie (Heerhugowaard), [email protected] A. Dielemans, organisatie nieuwjaarsreceptie (Roosendaal) Adres VNNGM, Secretariaat:

Maasbandijk 11, 5331 KB Kerkdriel Tel: 0418 63 34 75 E-mail adres: [email protected] Web site: www.vnngm.nl Redactieadres Nieuwsbrief:

Jaap van Hensbergen Ravelstraat 4 6815 HB Arnhem Tel: 06 53199548 E-mail: [email protected] Sluitingsdatum kopij NIEUWSBLAD nr. 17: 10 april 2007

Copyright: Tegen overname van artikelen bestaat in principe geen bezwaar, mits hier van tevoren toestemming voor is verleend en dit duidelijk in de uitgave wordt vermeld. Geplaatste foto’s komen uit privé collecties tenzij anders vermeld. De inhoud geeft niet noodzakelijkerwijs de mening van bestuur en/of redactie weer. Bestuur en/of redactie kunnen daarom niet aansprakelijk worden gesteld voor de inhoud van de geplaatste artikelen. De redactie behoudt zich het recht voor artikelen te weigeren of te redigeren

24