HETPALEIS Heksie vanaf 6 jaar

HETPALEIS Heksie vanaf 6 jaar DRIES HEKSIE DRIES HEKSIE DRIES

Jij luistert niet. Ik ben Dries, de Droevige Dribbeldraak. Droevig betekent: verdrietig. Ik heb héél veel verdriet. Verschrikkelijk veel verdriet. En dan begin jij over je grootmoeder! Sorry Dries. Waarom heb je zoveel verdriet? Dat ben ik vergeten. Dat ben je vergeten? Maar toch heb je verdriet? Ja.

Het is feest want Heksie is jarig. Maar blij is ze niet, omdat haar familie constant ruziemaakt. Daar kunnen ze niks aan doen. De enige die het ruziën kan stoppen is Heksies oma, de Grote Heks. Maar zij wil niets meer met haar familie te maken hebben, net omdat ze zoveel ruzie maken. Maar wat als Heksie nu eens bij haar langs zou gaan om het heel lief te vragen? Ze is tenslotte haar allerliefste kleindochter. Vindt Heksie de weg naar haar oma? En zal het ruziën eindelijk stoppen? Heksie beleeft op haar tocht naar haar oma avonturen met een voetballende dribbeldraak en rappende Dolomieten, en komt terecht in het land van de Chouchou’s waar baby’s uit bloemkolen komen. Heksie is een absurde, grappige, spannende en muzikale voorstelling over een kleine heks die ruziemaken niet leuk vindt. In de Grote zaal van HETPALEIS van 21.12.13 t/m 19.01.14 en van 28.01 t/m 02.02.14 Op reis in Genk van 22.1 t/m 25.01.14

MEDEWERKERS TEKST/LIEDJES REGIE SPEL

MUZIEK/ARRANGEMENTEN KOSTUUMONTWERP STAGE KOSTUUMONTWERP SCENOGRAFIE LICHTONTWERP en -UITVOERING DRAMATURGIE STAGE DRAMATURGIE KLANKUITVOERING DECORUITVOERING

KOSTUUMUITVOERING

POLYVALENTE TECHNIEK TONEELMEESTER PROJECTLEIDING

Hugo Matthysen Frans Van der Aa Tinne Ceuppens (stage) Tine Embrechts Liesa Naert Karlijn Sileghem Lukas Smolders Louis van der Waal Katelijne Verbeke Tom Vermeir Ronny Mosuse Tom Van der Borght Sara Plantefève-Castryck Stef Stessel Frank Haesevoets Kerensa Verhoosel Judith De Mulder Ben Bonner Fati Ben Azouz Tom De Roy Danny Havermans Patrick Romain Luk Willekens Studio TVDB Sara Plantefève-Castryck Hilde Mertens Veerle Segers Fati Ben Azouz Marco Santy Piet Van Deun Tom De Roy Raf Peeters

en alle andere medewerkers van HETPALEIS

SPEELLIJST In de Grote zaal van HETPALEIS December 2013 za 21 19u zo 22 15u

première publieke voorstelling

+32 (0)3 202 83 60

ma 23 vr 27 za 28 zo 29

15u 15u 15u 15u

publieke voorstelling publieke voorstelling publieke voorstelling publieke voorstelling

+32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60

ma 30

15u

publieke voorstelling

+32 (0)3 202 83 60

Januari 2014 vr 03 15u za 04 15u zo 05 15u

publieke voorstelling publieke voorstelling publieke voorstelling

+32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 uitkoop, reserveren niet mogelijk

di 07 wo 08 do 09 vr 10 za 11 zo 12

13u30 15u 13u30 13u30 15u 15u

schoolvoorstelling publieke voorstelling schoolvoorstelling schoolvoorstelling publieke voorstelling publieke voorstelling

+32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60

di 14 wo 15 do 16 vr 17 za 18 zo 19

13u30 15u 13u30 13u30 15u 15u

schoolvoorstelling publieke voorstelling schoolvoorstelling schoolvoorstelling publieke voorstelling publieke voorstelling

+32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60

di 28 wo 29 do 30 vr 31

13u30 15u 13u30 13u30

schoolvoorstelling publieke voorstelling schoolvoorstelling schoolvoorstelling

+32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60

publieke voorstelling publieke voorstelling

+32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60

publieke voorstelling schoolvoorstelling schoolvoorstelling publieke voorstelling

Genk C-mine Genk C-mine Genk C-mine Genk C-mine

Februari 2014 za 01 15u zo 02 15u Op reis Januari 2013 wo 22 15u do 23 13u30 vr 24 13u30 za 25 15u

+32 (0)89 654 490 +32 (0)89 654 490 +32 (0)89 654 490 +32 (0)89 654 490

EEN GESPREK MET REGISSEUR FRANS VAN DER AA Hoe is het project Heksie ontstaan? Frans: Ik was niet vanaf het begin bij dit project betrokken. Het idee om een voorstelling rond heksen te maken, bestond al lange tijd. In het begin werd er zelfs nog gedacht om het bekende boek The Witches van Roald Dahl als uitgangspunt te gebruiken, maar tijdens de voorbereidende gesprekken tussen directeur Barbara Wyckmans en schrijver Hugo Matthysen werd al snel voor een nieuw verhaal gekozen en dat is uiteindelijk Heksie geworden. Ik ben er pas nadien als regisseur bij gevraagd. Je hebt al vaker met Hugo Matthysen samengewerkt, maar dan vooral voor de televisie. Wat is het verschil nu jullie voor theater werken? Frans: Het grootste verschil is de focus. Als je met Hugo voor televisie werkt en zijn scenario’s leest, dan kun je in detail lezen hoe hij een scène in beeld wilt brengen. Voor televisie kan je veel gemakkelijker de aandacht van je publiek sturen. Door de cameravoering kun je als regisseur aangeven waar de focus komt te liggen en ook bij de montage kan je nog kiezen wat je wel of niet laat zien. Als je televisie maakt kun je een verhaal drie tot vier keer concipiëren. Allereerst schrijf je een verhaal, vervolgens neem je het verhaal op, dan monteer je alles en tot slot komt daar de geluidsafwerking bij. Theater werkt op een totaal andere manier. Je hebt met zeer veel elementen te maken die samen één verhaal moeten vertellen. Bovendien is er op toneel op hetzelfde moment zoveel te zien en te horen dat je als regisseur goed moet weten wat er op de scène precies de aandacht verdient en wat niet. De oorspronkelijke tekst van Hugo kwam dicht in de buurt van een televisiescenario, waarin hij sommige scènes op zo’n manier beschrijft dat die op toneel nauwelijks of niet realiseerbaar waren. Op televisie kan je gemakkelijk binnen twee seconden een verdwijn- of tovertruc laten zien, maar op theater is dat onmogelijk waardoor je naar alternatieven moet zoeken. Hoe groot is de inbreng van Hugo Matthysen en van de acteurs in de uiteindelijke voorstelling? Frans: Als ik voor televisie met Hugo samenwerk dan discussiëren we bijna over elke zin. Ik vind het een sterkte en een kracht van Hugo dat hij zijn tekst zo bewaakt, maar voor theater gaat dat niet altijd op. Toen ik de allereerste versie van Heksie in handen kreeg, leek die meer op een scenario dan op een theatertekst. Ik heb die dan ook, met goedkeuring van Hugo, mogen ‘vertalen’ naar theater. Ook op vraag van de acteurs werden er hier of daar tekstveranderingen aangebracht. De inbreng van de acteurs lag verder vooral bij het spel zelf en hoe zich dat ontwikkelt. Ik laat hen daarin vrij om dingen voor te stellen en te doen, al moet het natuurlijk wel passen het redelijk vastgelegde scènebeeld van deze voorstelling.

Meestal schrijf je de stukken die je regisseert zelf. Hoe is het om aan de slag te gaan met een tekst van iemand anders? Voor 4Hoog (het productiehuis voor kindertheater waarvan Frans van der Aa artistiek leider is) heb ik al veel producties gemaakt, geschreven en geregisseerd. Meestal denk ik alleen, of samen met iemand anders, een concept uit. Het kan ook zijn dat ik een idee heb en iemand engageer om in opdracht te schrijven. Maar ook dan weet ik precies waarover het gaat en is de verhaallijn al van te voren bepaald. Toen ik voor Heksie werd gevraagd, was het idee al grotendeels uitgewerkt en moest ik rekening houden met een aantal vastliggende elementen zoals de inhoud van de tekst, de doelgroep en dat het een Grote zaalvoorstelling moest worden. Wanneer ik zelf theater maak, kan ik meer mijn eigen visie op de dingen loslaten en direct reageren op wat ik hoor en zie. Bij Heksie probeer ik zoveel mogelijk in het hoofd van Hugo Matthysen te geraken en de ideeën die hij over het stuk heeft zo goed en zo kwaad als het lukt in mijn regie tot uitdrukking te brengen. Tom Van der Borght, die de kostuums ontworpen heeft, is eigenlijk modeontwerper. Vóór Heksie had hij nog nooit voor het theater gewerkt. Hoe zijn jullie bij hem terechtgekomen? Toen ik de tekst van Hugo las, wist ik meteen dat ik er in vorm en beeld iets fels tegenover wilde zetten. Ik wilde voor Heksie geen kostuums die zouden refereren naar historische sprookjesfiguren. Marieke De Munck (zijn artistiek assistente bij 4HOOG) raadde me Tom Van der Borght aan en zo ben ik bij hem terechtgekomen. Ik vind dat hij heel bijzondere dingen maakt. Hij is vooral modeontwerper en heeft nog nooit voor theater gewerkt maar hij maakt wel zeer theatrale, vervormde kostuums, precies wat het moest zijn. Ik heb hem de tekst laten lezen en verteld wat ik ermee wilde doen. Onze visies daarover vielen heel goed samen, het klopte direct. De kostuums die hij ontworpen heeft zijn zeer dominant. Heeft dat consequenties? Het beeld van de kostuums vangt inderdaad een ongelooflijke focus. Vandaar dat scenografie een vrij eenduidige kleur heeft gekregen. In elk land waar Heksie tijdens haar queeste komt, wordt er in het decor maar met één kleur gewerkt, waardoor de kostuums binnen het totaalbeeld passen. De kostuums zijn zeer dwingend en het wordt voor de acteurs nog een zoektocht hoe ze er mee kunnen spelen. Ik verplicht mezelf om de composities op de scène scherp te zetten. Ik vergelijk het graag met een partituurspel; pas wanneer een muzikant zijn partituur zeer goed kent, kan hij de vrijheid nemen om er een interpretatie aan te geven. Zo is het hier met de kostuums en de handelingen van de acteurs op scène. Die moeten zeer bewust gehanteerd worden. De scenografie is van Stef Stessel. Hoe zou je het scènebeeld omschrijven?

De voorstelling krijgt een soort surrealistisch decor; een fantasiewereld die doet denken aan René Magritte. De tweedimensionale, vervormde realiteitsbeelden, zowel in de kostuums als in de attributen en rekwisieten lijken voor mij precies uit een schilderij te zijn weggelopen. Er zitten ook verwijzingen in naar Jean Dubuffet, een Franse kunstschilder die de Art Brut gepromoot heeft. Hij maakte bepaalde vormen die refereren naar de realiteit maar het niet zijn en ook hij schilderde tweedimensionale werelden. Muziek is ook een belangrijk onderdeel van de voorstelling. Wie heeft die gecomponeerd? De muziek en de liedjes zijn door Hugo gecomponeerd en hebben rechtstreeks met het verhaal te maken. In de tv-programma’s die hij maakt, zie je dat ook altijd terugkeren: hij toont het verhaal aan de hand van de inhoud én aan de hand van de liedjes. Op het eerste gezicht heeft de melodie een bepaalde simpliciteit, maar Ronny Mosuse arrangeert ze tot ze een rijker geheel en theatraliseert een muzikale sfeer. Er wordt ook gebruik gemaakt van een soundscape, die in de lijn ligt van het beeld en die de sfeer van de voorstelling min of meer zal bepalen. De soundscape is niet rechtstreeks gelinkt aan de arrangementen van de liedjes, maar contrasteert er ook niet mee. Wat willen dat 6-jarigen aan de voorstelling overhouden? Moeten ze er iets van leren? In het verhaal zit wel een soort moraal, maar die is eerder latent in de voorstelling aanwezig. Heksie is niet tevreden met de omgeving waarin ze opgroeit omdat haar familie altijd maar ruziemaakt. Ze wil daar komaf mee maken en gaat op zoek naar een manier om dit op te lossen. Op haar weg ondervindt ze dat je eerst moet nadenken voor je beslissingen neemt, geduld moet oefenen en sterk en moedig moet zijn om problemen te kunnen aanpakken. Ik wil zeker geen moraliserende voorstelling maken. Wat we de kinderen vooral willen laten beleven, is een roes en een trip door iets heel fantasierijks. Ze mogen als het ware niet weten wat hen overkomt. In die ongelooflijke reis krijg je dan de fantasie met wat moraal in, maar niet omgekeerd. Heksie moet vooral een ode aan de fantasie worden. Waar zit het verschil tussen het maken van theater voor volwassenen en het maken van kindertheater? De bedoeling van theater is dat mensen geraakt worden. Om dat te kunnen bereiken, moet je als theatermaker weten wie je publiek is en wat het aankan. Volwassenen hebben over het algemeen al veel meegemaakt en kunnen indrukken gemakkelijk een plaats geven. Voor kinderen is dat veel moeilijker. Zij krijgen elke dag zoveel prikkels binnen, dat ze die moeten leren plaatsen. Ze zijn nog zeer bezig met het zoeken naar hun psychologisch en emotief begrip. Wanneer een indruk die een kind binnenkrijgt te groot is, kan dat schokkend

zijn, omdat het kind die nog niet kan kanaliseren. Daar moet je rekening mee houden als je kindertheater maakt, je kan niet zomaar om het even wat tonen. Dat wil niet zeggen dat je alleen maar theater mag brengen dat bevestigt wat de kinderen al weten, zeker niet. Het moet daar net veel aan toevoegen. Uit respect voor kinderen en hun ontwikkeling vind ik dat goed kindertheater theater is waar de kinderen rijker van worden. Een kind dingen laten ervaren die bijdragen tot zijn algemene ontwikkeling, daar dient theater voor. Hoe belangrijk is theater voor kinderen in onze maatschappij van vandaag? Ik merk dat kinderen van nu het moeilijk hebben om stil te zijn en dingen te laten binnenkomen. Dat heeft natuurlijk veel te maken met televisie, waar ze dagelijks mee geconfronteerd worden en mee opgroeien. Bij televisie bepaal je alles zelf: waar je naar kijkt, wanneer je kijkt, wanneer je stopt met kijken, of je commentaar geeft of niet tijdens het kijken ... Bij theater is dat helemaal anders. Dat is een live-gebeuren. De grens tussen wat echt is en wat niet, is veel minder duidelijk dan bij televisie. In het theater kan je niet zomaar luidop je mening geven terwijl je kijkt of beslissen om niet meer te kijken, tenzij je de zaal uitloopt. Bijgevolg heb je in theater met een andere soort spanningsboog te maken. De intensiteit van wat je meemaakt is veel dieper. Kinderen kunnen daaruit leren om niet altijd per seconde iets te uiten of te veranderen, maar om dingen eerst te laten binnenkomen en overdenken. Daar word je een rijker en dieper mens van, en iemand die diepte heeft, heeft intensiteit en kan grotere dingen aan.

WIE IS WIE? Tinne Ceuppens is Masterstudente Drama aan het Lemmensinstituut Leuven (Luca School of Arts). Voor haar opleiding maakte ze een eigen kortfilm en speelde mee in de kortfilms van medestudenten. Ze speelde de hoofdrol in de videoclip "Sta me bij" van Amaryllis Temmerman. In de fictiereeks "Vriendinnen", die volgend jaar te zien zal zijn op één, vertolkt ze een gastrol. Tine Embrechts studeerde aan de HIDK Studio Herman Teirlinck, optie kleinkunst. Voor BRONKS maakte en speelde ze in "Hoe mooi is Villapperzele?" en "Vitavis". Samen met Koen De Graeve en Adriaan Van den Hoof speelde ze in "De vliegenier" bij De Vereeniging (later De Onderneming). Andere voorstellingen waar ze in mee speelde zijn: "De Misantroop", "Point blank", "Antigone", "Salut les Filles!", "Poquelin", "De eenzame weg", "Stukken", "Blijf/weg" en "Zomergasten" (allen bij Tg Stan), "De Zoete Kaan" (bij Monty), "Aangesproken, de as en de boter" (bij Lampe), "Sangria!" (bij Het Toneelhuis), "Decadence" (bij Bronstig Veulen/Brussel 2000) en "Het takkenkind" (Laika). Met de Kakkewieten speelde ze in ""De liegende doos" en deed ze ook mee in "Snözje" (Rataplan), "Universal Irritant", "Frustration Island", "Mixico Impossible "en "Apocalyps Wauw! "(allen HETPALEIS). In HETPALEIS was ze eerder ook te zien in "Soepkinders" (coproductie met Laika). Tine Embrechts was vaste zangeres van El Tattoo del Tigre en richtte samen met Nele Bauwens en Karlijn Sileghem de meidengroep Hormonia op. In het tv-programma "Het Peulengaleis" (tekst en concept: Bart Peeters en Hugo Matthysen) vertolkte Tine Embrechts bijna alle vrouwenrollen. In het najaar van 2010 was ze samen met Karlijn Sileghem te zien in het tv-programma "Anneliezen" (tekst: Hugo Matthysen, regie: Stijn Coninx). Ze presenteerde, samen met Bart de Pauw, het programma "De Kinderpuzzel" op één, was samen met Adriaan Van de Hoof ‘wijsmaker’ in het één-programma "De Neus van Pinokkio" van Bart Peeters en speelde een vaste rol in de tv-series "Los zand" en "Quiz me Quick". Frank Haesevoets is van opleiding industrieel ingenieur. Na zijn studie deed hij burgerdienst als geluidstechnieker bij Progebraille. Daarna werkte hij vier jaar als technieker bij Het Fakkeltheater. Van 1998 – 2006 was hij vaste technieker bij Het Toneelhuis en maakte hij voor verschillende producties het lichtontwerp zoals: "Generation Vickx", "The Contract Killer", "Het gevecht om de ziel van de 21e eeuw", "Ifigenia", "Crash", "Jachtkamp" en "Le comeback de Jean Baptiste". Sinds 2007 werkt Haesevoets als lichttechnieker in HETPALEIS en stond hij in voor het lichtontwerp van "Hotel Ah!med", "Terug naar Brezjnev", "De Marcellini’s", "NINA NINA of de stad zonder kinderen", "De Slag bij Dobor", "Aleksej", "Eeuwige sneeuw", "Apocalyps Wauw", "De tocht van de olifant", "Dit is alles", "DODO groot of land zonder ei", "DODO klein of ei zonder land", "De gehoornden", "Wiejoow" en "DAGDAG". Hugo Matthysen studeerde filosofie en is zanger, columnist, schrijver en acteur. In 1978 speelde hij samen met Bart Peeters en Jan Leyers in de coverband Beri Beri. Zes jaar later bracht hij samen met Marcel Vanthilt en Bart Peeters absurdistische sketches onder de naam De Hermannen in het tv-programma "Villa Tempo". Met zijn rockgroep Hugo Matthysen en De Bomen bracht hij begin jaren 90 humoristische rocknummers. Met Bart Peeters maakte Hugo Matthysen van 1988 tot 1998 voor Studio Brussel het legendarische radioprogramma "Het leugenpaleis". Later werd van dit programma een tv-versie gemaakt, "Het Peulengaleis". Eén van de personages uit "Het leugenpaleis," Clement Peerens, toert al enkele jaren door Vlaanderen met zijn eigen band CPeX. Hugo Matthysen schreef ook muziek voor andere groepen zoals De Nieuwe Snaar en de

meidengroep Hormonia. Hij schreef ook tv-series voor kinderen: "Kulderzipken", "Dag Sinterklaas" en "Zingaburia". Vooral "Dag Sinterklaas" is uitgegroeid tot nieuw cultureel erfgoed in Vlaanderen. Daarnaast schrijft Hugo Matthysen al jaren columns voor het weekblad Humo. Voor het Koninklijk Jeugdtheater bewerkte hij ooit "Romeo en Julia" en schreef hij "Frankenstein ... of Smrntwsk alleen". Verder schreef hij de monoloog "Casanova's Thuisreis" voor het NTG en vertaalde hij voor Het Gevolg "Koken met Elvis". Ronny Mosuse begon zijn carrière op 15-jarige leeftijd, toen hij samen met zijn broers deelnam aan Humo’s Rock Rally, onder de naam de The B-Tunes. Bart Peeters ontdekte daar hun talent en vormde samen met hen The Radios, bekend van onder andere "She Goes Nana", dat geschreven werd door Mosuse en Peeters. Met The Radios toerde Mosuse door binnen- en buitenland. In 1993 bracht hij zijn eerste soloalbum uit. Hij speelde ondertussen bij verschillende groepen zoals K’s Choice en The Clement Peerens Explosition en componeerde voor de kindermusicals "Suske en Wiske", "Pippi Langkous" en "Jungle Boek". Wat later produceerde hij de eerste Nederlandstalige albums van Bart Peeters en verzorgde hij de muziekproducties van "De Vliegende Doos" en "De Liegende Doos". In 2002 bracht hij het album "Stronger" uit dat hij opdroeg aan zijn overleden broer en helemaal zelf schreef, arrangeerde, produceerde en mixte. In 2003 scoorde hij een hit met zijn nummer "Kom bij mij" dat verscheen op zijn eerste Nederlandstalige cd. In 2005 won hij de Prijs van het beste Lied van Radio 2 voor zijn nummer "Alles wat je doet". Hij bracht sindsdien nog een tweede Nederlandstalig album uit, getiteld "Allemaal Anders". Ronny is nog steeds actief als muziekproducer en als bassist bij de Clement Peerens Explosition. Occasioneel duikt hij op als tv-figuur. Momenteel doet hij de muziekproductie voor de derde Zingaburia-reeks op Ketnet. Hij is daarnaast ook al 8 jaar ambassadeur van SOS Kinderdorpen. Liesa Naert studeerde in 2007 af als actrice aan het conservatorium Drama Gent. In haar laatste jaar speelde ze mee in "De Koning zonder schoenen" van 4Hoog Productiehuis, in regie van Frans Van der Aa. Daarnaast speelde en schreef ze de theatervoorstellingen "Dummies" en "I Promiscue" (allebei De Werf), "Eva" (BRONKS), "Krankheit Frau" (Cinderella), "Donderdag" (De bende van de prins) en "Lange dagreis naar de nacht" (Theater Antigone). Liesa Naert was ook te zien in het humoristisch televisieprogramma "Willy’s en Marjetten" van Neveneffecten, in de tv-series "Quiz me quick" en "Zonen van Van As" en in de film "Offline" (regie: Peter Monsaert). Momenteel is ze te zien in de tv-reeks "Eigen Kweek". Karlijn Sileghem studeerde in 1987 af als actrice aan de Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. Ze was te zien diverse films zoals "Suspect", "Mixed Kebab" en "Hasta La Vista", en in tv-series als "Sedes & Belli", "De Kavijaks", "Katarakt" en "Connie & Clyde". In het theater speelde Karlijn Sileghem bij theatergroepen als Blauwe Maandag Compagnie, Het Toneelhuis, KVS en Victoria. In 1996 won ze de VSCD Colombina (Nederlandse theaterprijs voor beste actrice in een ondersteunende rol) voor haar rol in "Meneer Paul" (Blauwe Maandag Compagnie). Daarnaast vormde ze samen met Tine Embrechts en Nele Bauwens de ladiesband Hormonia. Met Tine Embrechts was ze ook te zien in het tv-programma "Het Peulengaleis" (tekst en concept: Bart Peeters en Hugo Matthysen) en in de fictieve tv-talkshow "De Anneliezen" (tekst: Hugo Matthysen, regie: Stijn Coninx). Lukas Smolders studeerde in 1993 af als acteur aan Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. Sindsdien speelde hij in verschillende gezelschappen zoals KNS ( "De Kersentuin", "Zaterdag, zondag, maandag", "De meeuw"), KVS ("Richard II", "Roberto Zucco", "De Kersentuin", "Oom Toon. Waar gebeurd"), Theater Antigone ("De Drang",

"Autis in Onan", "Racing Sladeck", "Entertaining Mister Sloan", "Caligula"), NTG ("Het bloed"), Victoria en Cie De Koe ("Poes, poes, poes"), MartHa!tentatief ("De kleine Eva uit de kromme Bijlstraat") en DAStheater ("Martino"). Sinds 2007 is hij verbonden aan het Ro Theater. Hij speelde er onder andere in "Platonov", "Het begint vandaag", "Koning Lear", "Daklozen on Ice", "Romeo en Julia", "Gebroeders Karamazov", "Poeskafee", "Amazones", "Dieven", "Dood van een Handelsreiziger", "Woest Water, Roos", "Trommelen in de nacht" en "Woef side story". Daarnaast was Lukas Smolders te zien in films als "Gaston’s war" (regie: Robbe de Hert), "Bedtime stories" (regie Kaat Beels), "De fee" en "Offline" (allebei regie: Peter Monsaert), en "Halfweg" (regie: Jeoffrey Enthoven). Hij speelde ook mee in tv-series als "Flikken" en "Team Spirit". In 2013 is Lukas Smolders als docent verbonden aan de opleiding drama aan KASK in Gent. Stef Stessel is scenograaf/fotograaf en maakt deel uit van de vaste kern van het theatercollectief de Roovers. Daarnaast werkte hij in het verleden als scenograaf voor tal van andere theatergezelschappen zoals De Onderneming, Transparant, KVS, DASTHEATER, De Tijd, Ibycus, Toneelhuis en LOD. In HETPALEIS ontwierp hij het decor voor "Universal Irritant" en "Apocalyps Wauw -The history of the farre future begins now" van de Kakkewieten, voor de vier producties van het W@=D@-project (20062007), en voor de producties "De Slag bij Dobor", "NINA NINA of de stad zonder kinderen" en "Wulong of de dansende draak". In het seizoen 2011 – 2012 was hij in HETPALEIS scenograaf bij "DODO klein of ei zonder land" en "DODO groot of land zonder ei," een dubbelproductie van Dimitri Leue en bij "Dit is alles", wat geselecteerd werd voor Het Theaterfestival 2012. Later dit seizoen is hij scenograaf voor de HETPALEISproductie "Azen". Tom Van der Borght studeerde Mode aan de Stedelijke Academie Voor Schone Kunsten Sint Niklaas. In zijn derde jaar won hij de Belgische editie van de Triumph Inspiration Awards 2011, waardoor hij zijn collectie kon tonen tijdens de Berlin Fashion Week. Zijn afstudeercollectie was te zien in Berlijn en op de Paris Fashion Weeks Spring/Summer 2013. Hij stak de dames van Kenji Minogue in zijn outfits voor zijn fashion film "Danny", die de ASVOFF (A Shaded View On Fashion Film) Award voor Beste Nieuwkomer won. Op 1 januari 2013 stichtte hij zijn eigen label. Twee weken later won hij de Premium Young Designer Award op de Berlin Fashion Week. Zijn collectie “Aponycalypse” toerde de wereld rond en werd geshowd in Londen, Ibiza, Tokyo, Hong Kong en Panama. In april won hij de C&A Reimagine Design Challenge. Met "Heksie" is het de eerste keer dat hij kostuums ontwerpt voor het theater. Ook hier werden alle materialen en prints naar aloude TVDB-traditie volledig door de ontwerper getekend en ontwikkeld. Frans Van der Aa was zeven jaar vast verbonden aan KVS te Brussel. Daarna was hij als freelance acteur te zien in producties van Arca, Malpertuis, Mechels Miniatuur theater, De Werf, Antigone, VZW Drie Vingers en andere gezelschappen. Hij maakte en speelde vier jaar voorstellingen bij Speeltheater Gent: onder andere "De vier heemskinderen", "Pas maar op of anders", "Mallemannemannekes, Dolledommedametjes" en "Grootmoeder beklimt de regenpijp". Hij was als regisseur ook werkzaam bij KVS, NTG en MMT en werkt nog steeds mee aan muziektheatershows van onder andere Kommil Foo, De Nieuwe Snaar, Ishtar en De schedelgeboorten. Voor tv werkte hij mee aan verschillende jeugd- en kinderseries: "De opkopers", "Merlina", "Carlos en Co", "W817", "En daarmee Basta", "Dag Sinterklaas", "De blijde intrede van Sint en Piet", "Kulderzipken", "David en de Elfenheuvel". Sinds 2003 is hij als coach en regisseur nauw verbonden aan het jeugd- en kindertheatergezelschap 4Hoog, waar hij in 2009 artistiek leider van is geworden. Hij schrijft ook scenario’s voor grote evenementen als Ketnet Freezz. In HETPALEIS was hij te zien als Peter de Grote in "Aleksej". In

2013 maakten 4Hoog en HETPALEIS samen de voorstelling "De Tip van je Tenen", die Van der Aa regisseerde. Louis van der Waal studeerde in 2003 af aan Herman Teirlinck Instituut, optie kleinkunst. Daarna was hij zowel werkzaam in Nederland als Vlaanderen. Vlak na zijn studie speelde hij in Vlaanderen mee in verschillende Het Toneelhuisproducties zoals "Dood van een handelsreiziger", "Jachtkamp", "Strindberg" en "Gollygosh no! ", "Gerucht" en "Hout". Daarnaast maakte en speelde hij bij Eisbär: "Always cry at endings" en "Collateral Damage". Bij Theater Antigone was hij als acteur te zien in "The Golden Boy", geregisseerd door Sarah Moermans met wie hij in Nederland veel samenwerkte: in "Roostatoo, Zieke zielen" (Veenfabriek), "Alleen in je wereld" (Productiehuis Rotterdam), "Darling your Free" (Generale Oost) en "There are people dying...". Hij speelde in Nederland ook bij Theater Branoul (Den Haag), Lantaren/Venster (Rotterdam) en De Warme Winkel (Frascati/Gasthuis in Amsterdam),

het Noord Nederlands Toneel (“Crashtest Ibsen”) en Productiehuis Rotterdam (“Figaro Desire Machine”). Bij Muziektheater Transparant speelde hij met Josse De Pauw en Dirk Roofthoofd in “Escorial”. Hij richtte in 2007 samen met Kyoko Scholiers en Maarten Westra Hoekzema het gezelschap unm op en maakt de voorstellingen: "Bye bye Buchenwald" (2007), "Tussen Hond en Wolf" (voor Zomer van Antwerpen 2009) en “The house that built us” (voor Zomer van Antwerpen 2012). Bij HETPALEIS speelde hij mee in de jongerenvoorstelling "Aleksej". Tot februari 2014 is hij te zien als Hippolytus in "Phaedra" van Theater Zuidpool. Van der Waal is ook actief als zanger met een eigen repertoire. Katelijne Verbeke studeerde in 1984 af als actrice aan de Studio Herman Teirlinck te Antwerpen. Ze speelde in ruim 60 theaterstukken en in een 40-tal films en televisieproducties. Daarnaast heeft ze geregisseerd, tekenfilms ingesproken, kostuums ontworpen en is ze docente drama. Verbeke was de voorbije jaren onder andere te zien in theaterproducties van ’t Arsenaal, Zuidelijk Toneel, KVS, Malpertuis, De Tijd en KNS. Tijdens haar carrière werd ze twee keer genomineerd voor de Theo d’Or. In 1995 voor haar rol Agatha in de gelijknamige toneelvoorstelling "Agatha" van De Tijd en in 2005 voor haar rol van Anna in "Iets over de Liefde" van Malpertuis. In 1998 ontving ze een Gouden Kalfnominatie als beste actrice televisiedrama voor haar rol van Diana in Ramon Gielings film "Ongenade". Recent was Verbeke te zien in de vrt fictiereeksen "Het Goddelijke Monster" (gebaseerd op "De Monstertrilogie" van Tom Lanoye) en "De Ronde", de fictiereeks "De Zuidflank" op vtm en speelde ze in Geoffrey Enthovens film "Hasta La Vista". In het theater toert ze sinds het afgelopen seizoen met "Land’s End" van Berlin en speelde ze in "Tartuffe" van Toneelgroep Amsterdam en NTGent. Vorig jaar speelde ze Arkadina in "De Meeuw" van HETPALEIS, waarvoor ze de publieksprijs van HETPALEIS voor beste actrice van het seizoen 2012-2013 kreeg. Tom Vermeir is sinds 1996 actief als acteur. Hij richtte samen met Wouter Bruneel en Koen De Ruyck het jeugdtheatercollectief Gordijnen voor Konijnen op, waarmee hij onder andere "De drie musketiers", naar de gelijknamige roman van Dumas en “Tik”, een bewerking van Tsjechovs "Drie Zusters", maakte. Hij speelde mee in "De Pijnders" en "Gloria (in den hoge)" van Compagnie Cecilia en "Vier seizoenen" en "Regent & Regentes" van TG Ceremonia. Daarnaast speelde hij bij Theater Malpertuis, NTGent, KOPERGIETERY en Toneelhuis. In 2013 maakte hij de solovoorstelling "Sta Op!". Op televisie was hij te zien in de fictiereeks "Rang 1". Tom Vermeir is ook actief als muzikant. Hij is sinds 2005 zanger/gitarist bij de rockgroep A Brand, waarmee hij verschillende hits scoorde en toerde in binnen- en buitenland.

PRAKTISCH Meer informatie vind je op de website van HETPALEIS NAAMACTIE: Iedereen Ronny heet (naar muzikant Ronny Mosuse), mag gratis naar een voorstelling. Vooraf reserveren is noodzakelijk. TICKETS zijn te koop aan €5 (-18) /€10 (+18). Reserveren aan het onthaal van HETPALEIS via 03 202 83 60 of [email protected], of via www.hetpaleis.be Tijdens de VIP-ACTIE op maandag 23.12.13 mogen alle kinderen die in het eerste leerjaar zitten, gratis binnen. Reserveren is noodzakelijk. Op zondag 19.01.14 betaal je per ticket €5 meer ten voordele van CHILD HELP, de levensnoodzakelijke organisatie die kinderen in ontwikkelingslanden steunt met een waterhoofd of open rug. SPONSORS: De Standaard, de geschreven mediasponsor: De Standaard informeert zijn lezers over HETPALEIS. Op onverwachte ogenblikken maak je via de krant kans op gratis kaarten. www.destandaard.be Klara, de gesproken mediasponsor: Klara informeert zijn radiopubliek over HETPALEIS. Trouwe luisteraars maken op onverwachte ogenblikken kans op gratis HETPALEIStickets. www.klara.be Theater Hotel, de logistieke sponsor: Theater Hotel is een specialist in nestwarmte. Kunstenaars die ver van huis in HETPALEIS komen werken, worden daardoor ook na hun uren verwend. [email protected] vzw De Vrienden van HETPALEIS, de morele sponsor: Iedereen heeft recht op cultuur, ook kinderen en jongeren die tegen een financiële drempel aankijken. Iedereen die door omstandigheden nog nooit van de bijzondere wereld van het theater heeft geproefd, kan dankzij de Vrienden gratis naar HETPALEIS. Er zijn immers geen excuses om iemand het recht op cultuur te ontzeggen. Jij kan dit recht op theater voor iedereen mee helpen realiseren door lid te worden van de Vrienden van HETPALEIS. Het lidmaatschap bedraagt € 10 voor een student en € 30 voor iedereen ouder dan 25. Indien je samen met je partner voor een duolidmaatschap wilt gaan, betaal je € 50. Als lid word je uitgenodigd voor de avant-premières van de Grote zaalvoorstellingen. Voor € 300 word je boezemvriend. In ruil daarvoor krijg je 10 HETPALEISbonnen die je zelf kan uitdelen. Met een bedrijf of organisatie kan je voor € 1500 ook hartsvriend worden van het steuncomité van de Vrienden van HETPALEIS. Meer info bij Lieve Vanhaecke op het nummer 03 280 45 21 of [email protected] SUBSIDIËNTEN: HETPALEIS geniet subsidies van de Vlaamse overheid, de provincie Antwerpen en de stad Antwerpen.