Het verslag van ‘me zus’. Even weer een weekje in de familiesfeer. Een cadeautje voor ons zwervers!
8 december 2012. Eindelijk is het zover! Door de sneeuw en de kou van de afgelopen dagen ben ik behoorlijk in de stress geraakt. Zou de trein wel rijden? Komen we wel op tijd in Schiphol? De afgelopen dagen werd me voortdurend een rampenscenario voorgehouden. Grote problemen met trein- en vliegverkeer. Daar sta je dan, dik ingepakt op het station Assen met een grote zware koffer voor het merendeel gevuld met groene erwten, bruine bonen, extra belegen Gouda kaas van de Aldi, droge worst, zware van Nelle enz. en dan heb ik het nog niet over de Famous Grouse en jonge jenever die we dan maar op het vliegveld zullen kopen. Allemaal voor Frans en Marleen! Maar wat een geluk, de trein heeft maar 20 minuten vertraging en op Schiphol staat Pim in een zomerjack rustig te wachten op zijn moeder. Ook de vliegreis gaat geheel probleemloos en op tijd landen we op het vliegveld Athene. Dan met de bus naar Piraeus, waar we door Marleen met paraplu worden opgewacht en er volgt een emotionele begroeting. Omdat er ’s avonds geen veerboot meer gaat naar Poros heeft ze een mooi hotelkamertje gehuurd, waar we voor een habbekrats met z’n drieën kunnen overnachten. Helemaal goed !
Ondertussen heeft Marleen ook een flinke hoeveelheid kattenvoer ingeslagen want dat is op het eilandje niet te krijgen. Eerst maar ergens een hapje gaan eten, waarna Pim en zijn tante besluiten om nog even te gaan stappen en ik na een praktisch slapeloze nacht in Assen doodmoe naar bed ga (om 19.00 uur Nederlandse tijd bleek later) en als een blok in slaap val terwijl die twee een echte Griekse avond met muziek beleven. Spijt, spijt, spijt. De volgende morgen hebben Pim en Marleen spijt! 9 december. Na een prima ontbijt in de buurt van het hotel gaan we eerst Piraeus een beetje verkennen. Het is nog steeds druilerig weer en alles staat hier in het teken van de Kerst. In een klein winkeltje puilt het uit van de kitscherige versieringen. Pim en Marleen kunnen er niet genoeg van krijgen.
In de regen gaan we met de veerboot naar Poros. De boot slingert behoorlijk en de stank van stookolie maakt dat ik een beetje misselijk word. Frans staat ons op de kade op te wachten met een boodschappentas op wieltjes om ons een beetje te ontlasten. Aan boord van de Pietje van Kan worden we verwelkomd door Karel en Helena, de aangelopen zwerfkat, die zich prima thuis voelt op de boot en zich als een ware leider van de familie heeft ontpopt. Na een lekker maaltje lof met toebehoren gaan we ook vanavond niet te laat naar kooi !
10 december. Bootvrienden Willem en Aly zijn op bezoek en Willem kan eindelijk weer een echte van Nelle opsteken. Frans en Pim gaan boodschappen doen in Galata bij de Lidl aan de overkant op het vaste land, maar 2 minuten varen met een klein veerbootje. Ze nemen ook een nieuwe gasfles mee. Frans profiteert van een sterke man in huis! Het regent gelukkig niet meer en het is prima weer geworden. Vanaf de PvK hebben we uitzicht op een prachtig wit kerkje ergens hoog in de bergen en we besluiten de klim maar te wagen en naar boven te gaan. Frans is zo verstandig om lekker thuis te blijven en gelijk heeft hij! Wat een klim: allemaal trappetjes, maar na veel gepuf en meerdere korte onderbrekingen (want ik had wel een maandje hoesten en verkoudheid achter de rug) konden we toch genieten van een subliem uitzicht en ik was toch wel een beetje trots op mezelf dat ik de tocht had volbracht. Oma draait nog lekker mee!
11 december. Nog steeds mooi weer, alleen waait het nog flink. We willen aanvankelijk met de veerboot naar het eiland Hydra, maar er is geen zekerheid of die wel terug gaat, dus besluiten we maar met z’n vieren een terrasje aan de overkant te pakken.
Maar ook aan boord is het prima. Marleen heeft lekkere hapjes gemaakt en we genieten in de kuip heerlijk van het zonnetje. Na de maaltijd, macaroni met kaas, komen de kaarten op tafel en storten we ons in het Boer’nbridge. Pim voelt zich niet 100%. Is het een allergie of toch een griepje? 12 december. Het is prachtig weer en we besluiten nu om wel naar Hydra te gaan. Wat een prachtig eilandje. Frans en Marleen hebben een paar weken eerder toen ze hier lagen noodweer meegemaakt. Het is ook de plaats waar onze nieuwe bebonte huisvriendin Helena aan boord gesprongen is. Nu, ontvlooid en gesteriliseerd heeft Karel een eigenwijze, ondeugende vriendin. Een speelmaatje en goed gezelschap bij de komende zeereizen. Wat een katten lopen er hier rond. Bij bosjes tegelijk kom je ze tegen en naar ik begrepen heb worden de vrouwtjes direct gesteriliseerd en is er een voedselbank voor de totale poezenbevolking.
Een schitterende wandeling gemaakt langs de kust van Hydra en een leuk restaurantje gevonden waar we van een heerlijke Griekse lunch genieten voor een vriendelijk prijsje.
Kon de verleiding niet weerstaan om een Griekse schoudertas te kopen. Het vrachtvervoer naar boven gaat hier nog per ezel, maar ook voor de toerist staan de beestjes gezadeld en al klaar. Pim twijfelt nog even. Om 18.00 uur terug met de veerboot naar Poros, waar Pim tot de ontdekking komt dat zijn portemonnee is zoekgeraakt met alle pasjes erin. Grote ontreddering, maar dan toch maar een partijtje boer’n bridge.
13 december. Even weg met de boot om water te tanken.
Een wandeling gemaakt naar de bergen en een heerlijke lunch. Kat Karel heeft een ongelukkige tuimeling in het water gemaakt en wordt kletsnat door Frans en Marleen liefdevol opgevangen. ’s Avonds maakt chef-kok Frans een pittige Chili. 14 december. Met de veerpont naar Galata aan de overkant. We huren een auto en Marleen rijdt ons door de sinaasappel- en olijfboomgaarden naar Epidauros.
Het oogsten van olijven is in volle gang. Bij het haventje drinken we gezellig koffie en Frans kijkt of daar ook met de boot kan worden gebivakkeerd, maar een spraakzame visser beweert dat er meestal veel deining staat. Dat is te begrijpen (zie foto haven). We bezoeken het ruim 3000 jaar oude amfitheater en dan raak je toch wel erg onder de indruk! Hoeveel generaties hebben hier door de eeuwen niet gezeten om zich te verlustigen aan allerlei voorstellingen en spelen? Je voelt je klein en nietig in dit monumentale theater. (Frans zeker!)
Op de terugweg nog even tanken en dan maar ergens lunchen, maar dat was deze keer niet echt een succes (dan druk ik me nog zachtjes uit) en dat kun je misschien wel van mijn gezicht(en) aflezen…..
Op aanraden van ons gaat Pim nog even naar de politie om aan te geven dat hij zijn portemonnee is verloren en wie schetst onze verbazing en opluchting dat er een eerlijke vinder was op de veerboot en hem met inhoud en al hier heeft bezorgd. Zo zie je dat er in een land vol armoe ook nog heel eerlijke mensen zijn en wie weet zijn het deze twee aardige autochtonen wel. 15 december.
We hebben een schitterende week bij Frans en Marleen doorgebracht op een prachtige Pietje van Kan. Partir c’est mourir un peu! Het afscheid nemen op de kade valt niet mee na zo’n heerlijk relaxed weekje samen met mijn zus en zwager. Pim is nog niet helemaal opgeknapt van zijn griepje, maar hij toont zich wel een echter reisleider en brengt ons probleemloos naar de bus voor het vliegveld. Na een lange terugreis per vliegtuig en trein kom ik om 23 uur aan op station Assen waar ik door het baasje op het perron word opgevangen. Lieve Frans en Marleen, nogmaals heel veel dank voor de fantastische dagen die we samen met jullie mochten doorbrengen.
Dieta en Pim. xxxxxxxxxxx
