Het Stilte Centrum © door Marc van der Tang versie augustus 2010
Marc van der Tang 06 22 818 616 Westerbaenstraat 220 2513 GK Den Haag
[email protected]
EXT. STEEG - NACHT POV GERRIE ZONDERLAN We lopen met GERRIE ZONDERLAN (52) mee een steegje in; het is slechts verlicht door een lantaarn waar wat muggen en vliegen omheen cirkelen. We horen zijn driftige voetstappen. GERRIE Je hoort wel eens mensen zeggen dat ze overal toe in staat zijn omdat ze niets meer te verliezen hebben. Wat een onzin. Als je niks meer te verliezen heb, heb je nog altijd wat te winnen. Gerrie klopt aan op een deur achter in de steeg. GERRIE (V.O.) (CONT’D) Ik heb niets meer te winnen. Een MAN (43) doet open met een open vragend gezicht want hij herkent Gerrie niet en verwacht niets. Gerrie steekt zijn rechterarm vooruit die vanonder het beeld in komt, in zijn hand een revolver. Een knal, vuur spuugt vanuit het wapen. Vertraagd zien we het gezicht van de man uit elkaar gereten worden. Zijn schedel en hersenen vliegen alle kanten op, een rode nevel daalt over ons (de kijkers) neer. De man stort neer. Gerrie kijkt naar beneden waar het ontzielde lichaam met de resten van het hoofd op de deurmat liggen. GERRIE (V.O.) (CONT’D) Willem Heinster. Had nog een schuld van 200.000 euro open staan. Vorige week moest ie betalen. Kon ie niet. En ja, dan volgt er een waarschuwing. En collecte. INT. HUIS / GANG / WOONKAMER - NACHT Ondertussen loopt hij verder door de gang richting de woonkamer. Hij doet de deur open waar een VROUW (41) met grote bange ogen de terugkomst van haar man stond te wachten. Als hij verschijnt gaat ze gillen en probeert ze naar de keuken te ontsnappen, maar Gerrie weet de doorgang te versperren zodat ze half tegen de muur en half tegen de bank in elkaar gedoken staat. Uit haar ooghoeken en onder haar arm door, die ze voor haar hoofd houdt, tuurt ze panisch naar Gerrie, genade smekend. VROUW Je mag alles hebben, alles. Pak alles, daar, pak alles. Alsjeblieft. Alles wat je hebben wil. Ze wijst naar een boekenkast.
(CONTINUED)
2. CONTINUED: GERRIE (V.O.) Dat begrijp ik niet. Ik krijg alles al wat ik hebben wil. Ze zeggen nooit wat ik extra kan krijgen. De vrouw krimpt ineen onder de schaduw van Gerrie die nu over haar heen valt. De woorden verliezen hun vaste vorm en gaan over in jammeren en gillen. GERRIE (bevelend) Geld! Geld geld GELD! De vrouw krimpt nog meer en probeert dan het gevaar te bezweren door zich zo stil mogelijk te houden. Gerrie pakt haar bij de haren en sleept haar met grof geweld en onder luid gegil naar de boekenkast. Geld! NU!
GERRIE (CONT’D)
Hij slaat met de kolf van zijn revolver hard op haar hoofd en drukt dan de loop in haar gezicht. Hij komt met zijn gezicht vlak bij die van haar. CU GEZICHTEN GERRIE EN VROUW Hij is zo dichtbij, we zien de dunne zachte haartjes in haar gezicht heen en weer wiegen door zijn adem. Dan neemt hij weer afstand en trekt haar omhoog. Bloed loopt nu van haar schedel langs haar gezicht omlaag. Groggy probeert ze zich te oriënteren en strekt dan haar arm uit naar een fotolijstje wat tussen de boeken staat. Ze slaat haar vingers om de rechterbovenhoek van het lijstje en drukt zachtjes. Van één van de delen van de encyclopedie gaat de rug open en onthult een minuscuul toetsenbordje. GERRIE (V.O.) De encyclopedie! Godver, dat had ik zelf kunnen bedenken. Wie heeft er tegenwoordig nog zo’n ouderwetse hoop papier staan? Hij slaat haar met zijn revolver tegen het hoofd. GERRIE (dreigend) Combinatie! De vrouw wankelt en valt half. Haar stem piept alleen nog maar dierlijke geluiden. Gerrie slaat haar met zijn linkerhand tegen de kast aan. Ze gilt en huilt maar probeert te doen wat hij zegt. Tergend langzaam drukt ze een combinatie in waarna er een klik volgt vanachter de kast. Het gedeelte waar een spiegel in de kast zit met porseleinen schalen ervoor beweegt dan naar voren.
(CONTINUED)
3. CONTINUED: (2) De vrouw wil de spiegel open klappen maar Gerrie is haar voor en smijt haar tegen de grond. Hij pakt de schalen en gooit die op haar hoofd kapot. De vrouw lijkt eindelijk het bewustzijn te verliezen. De spiegel is nu vrij en hij klapt deze open. In de verborgen ruimte er achter liggen een sieraden doosje en een envelop. Hij pakt de envelop, opent hem en haalt er met zijn linker hand een stapel biljetten van duizend euro uit. Met zijn rechterduim gaat hij langs de biljetten en telt ze. GERRIE (V.O.) (CONT’D) Zie je nou wel. Hij pakt de sieraden, laat ze door zijn vingers glijden, keurt ze. Extra.
GERRIE (V.O.) (CONT’D)
Hij kijkt naar beneden naar de vrouw die inmiddels half op haar rug ligt en met bebloede ogen naar hem kijkt. Ze prevelt onverstaanbaar. Gerrie richt zijn revolver en schiet ook haar in het gezicht. GERRIE (V.O.) (CONT’D) Je hebt geen idee hoe lekker het is om het leven terug te pakken. I/E. DANCING - NACHT Buiten op straat zijn de zware bonkende bas tonen van de muziek binnen te horen. We gaan naar binnen, de muziek fade tot bijna nul. We zijn bij de grote dansvloer uitgekomen die afgeladen is met jonge mensen die proberen te dansen. GERRIE (V.O.) Mijn naam is Gert Zonderlan, Gerrie voor vrienden. Ik ben twee en vijftig jaar, kalend. Na mijn werk probeer ik me te ontspannen. Hier dans ik, in m’n eentje. PAN NAAR ANDERE KANT DANSVLOER Gerrie die opvalt tussen het veel jongere publiek. Hij lijkt op een stuk afval uit een tijdmachine. Sommige jongeren bekijken hem met wantrouwen en verbazing. GERRIE (V.O.) Verderop staan mijn ‘vrienden’. PAN NAAR DE BAR Aan de andere kant staat een groepje van vier mensen, ook ouder, bij de bar. Ze drinken een biertje en kletsen.
(CONTINUED)
4. CONTINUED: GERRIE (V.O.) Contact is een delicate zaak. Vriendschap...eh... INT. DANCING - LATER Gerrie staat nu op de plek waar zijn vrienden eerst stonden, alleen, met een biertje in zijn hand. De vrienden dansen nu op de plek waar hij eerst was. GERRIE (V.O.) Ik heb wel een goed lopende praktijk opgebouwd. EXT. STRAAT VAN GABRIELLE HUISMAN - DAG Gerrie loopt goed gekleed over straat. Zijn mobiel in zijn broekzak gaat over. Onder het lopen neemt hij op. GERRIE Het stiltecentrum. (luistert) Vrijdag heb ik plek in mijn agenda. Tien uur. (luistert) Nee, ik kom naar u. U wacht buiten tot ik aankom en dan vertel ik u waar we heengaan. (luistert) Nee, u bent alleen. Gerrie verbreekt de verbinding en staat stil voor een deur, Hij haalt sleutels uit zijn broekzak, opent de deur en gaat naar binnen. EXT. TUIN GABRIELLE HUISMAN - DAG Gabrielle Huisman zit in lichte zomerse kleding op een kleed in haar tuin, een picknickmand en diverse eetwaren om haar heen verspreid. Als ze opkijkt begint ze te lachen. GABI Hi! Kom gauw, ik heb trek. Gerrie komt de tuin vanuit haar huis inlopen. GERRIE (V.O.) Vergis je niet, ik heb een vriendin, Marleen. We zijn al vijf maanden bij elkaar. Ze was eerst met Peter, wel vier jaar. Voor iedereen een droomkoppel tot het ineens uitging. Peter was ergens anders in slaap gevallen. Marleen zocht dus iemand bij wie ze op haar nieuwe ex kon afgeven. (MORE)
(CONTINUED)
5. CONTINUED:
GERRIE (V.O.) (CONT'D) Daar lag dus voor mij een uitgelezen mogelijkheid om ‘luisterend oor’ te spelen. (een tel) Helaas had ze niet méér nodig dan alleen maar een luisterend oor. Dus heb ik haar al een tijdje niet meer gezien. (een tel) Dit is Gabi, Marleen haar beste vriendin die het heel vervelend vond solo achter te blijven op het moment dat haar beste vriendin verkering kreeg. GABI (sensueel glimlachend) Wit of rood? GERRIE (V.O.) Rood, wat dacht je? GERRIE Mag jij beslissen.
Met een veelbetekenende blik schenkt Gabrielle rode wijn in. GERRIE (V.O.) Ze maakt een hoop goed voor de chemo. INT. HUISKAMER GERRIE - DAG Op de eettafel ligt diverse wapens. Een revolver ligt in onderdelen uit elkaar die Gerrie geconcentreerd aan het schoonmaken is. Op de achtergrond speelt Jesus Freak van DC Talk. Eén van de twee mobiele telefoons voor hem op de tafel gaat over. Kalm legt hij de spullen in zijn handen neer, kijkt op het display en neemt op, blik op oneindig. GERRIE (vlak) Met Gerrie. (luistert) Hmhm. (luistert) Mm. (luistert) Ja, mam. (luistert; dan met onderdrukte irritatie) Moet dat echt vanmiddag? INT. HUISKAMER GERRIE’S MOEDER - DAG Gerrie loopt wat ongemakkelijk langs zijn moeder die de deur voor hem open houdt, vanuit de hal de kamer in.
(CONTINUED)
6. CONTINUED: Bij de tafel blijft hij staan. Zijn moeder bekijkt hem loerend, loopt zelf door naar de bank en gaat zitten. Gerrie blijft staan. MOEDER Gaat zitten. GERRIE Wat wilde je bespreken? MOEDER Gaat nou eerst zitten. Wil je koffie? Gerrie gaat zwijgend zitten aan de eettafel en niet op de fauteuil die bij de bank staat. Zijn moeder trekt haar jurk recht en kijkt dan ook voor zich uit, onrustig. Dan kijkt ze Gerrie aan. MOEDER(CONT’D) Jo is laatst overleden. Je tante Jolanda. (een tel) Mijn zus. Haar blik wordt zorgelijk. Gerrie blijft zwijgen. MOEDER(CONT’D) Wij zien elkaar niet zo vaak, jongen en... GERRIE Wat wil je nou precies, mam? Moeder slikt en staart in de verte. MOEDER De dood van Jo heeft m’n ogen geopend, jongen. Ik ben geen goede moeder geweest. Tenminste, geen leuke moeder, denk ik. Heel even verplaatst ze haar blik naar haar zoon die naar de grond kijkt. MOEDER (CONT’D) Niet zoals de moeders van je vriendjes, vroeger. Omdat Gerrie blijft zwijgen lijkt ze nu de woorden te moeten zoeken. MOEDER(CONT’D) Waar je altijd zo graag naar toe ging. (een tel) (MORE)
(CONTINUED)
7. CONTINUED: (2)
MOEDER(CONT’D) Voor je vader viel het ook niet mee... GERRIE Mam, ik heb geen vriendjes meer. Dus je hoeft jezelf ook niet meer met hun moeders te vergelijken. MOEDER Jongen, ik wil alleen maar...geen spijt hebben als mijn tijd komt. (een tel) Gewoon die laatste jaren...waarom kunnen we niet proberen weer iets...op te bouwen?
Haar ogen vullen zich langzaam met tranen. Gerrie kijkt weer naar de grond. MOEDER (CONT’D) Zou je dat ook niet fijn vinden? Gerrie blijft zwijgen. MOEDER (CONT’D) Ik heb gister naar kantoor gebeld maar daar zeiden ze dat je er al maanden niet meer werkt...klopt dat? GERRIE Ik ben voor mezelf begonnen. O.
MOEDER
Gerrie staat op en loopt een rondje door de kamer, stopt bij het raam en kijkt de tuin in. Hij slikt een paar keer en wrijft over zijn hoofd. Zijn andere hand trilt naast zijn lichaam. MOEDER (CONT’D) Jongen, waarom ben je zo afstandelijk? Ik ga maar één keer dood. Ik kan niet terug komen voor jouw herkansing. Hij loopt door tot hij weer bij de tafel is en kijkt naar haar. GERRIE Ben je ziek dan? MOEDER Ik ben oud, jongen. Ik heb geen toekomst waar ik op kan gokken...
(CONTINUED)
8. CONTINUED: (3) Gerrie gaat weer zitten en langzaam laat hij zijn hoofd op zijn borst zakken. MOEDER (CONT’D) ...zoals jij. Langzaam begint het gezicht van Gerrie te vertrekken tot een grimas. Diepe groeven doortekenen zijn gelaat en krampachtig probeert hij zijn mond dicht te persen tot hij de druk niet meer kan weerstaan en het spuug naar buiten spuit; hij begint heel hard te huilen. Zijn moeder kijkt hem verbouwereerd aan. Tussen de uithalen door schreeuwt hij wanhopig. GERRIE Mam, mama... ik... kan... niet... mam... INT. HUIS MOEDER GERRIE - LATER Gerrie ligt nu op de bank, naast zijn moeder, op haar schoot. Zij wrijft zachtjes door zijn fluistert lieve troostende woordjes alsof hij van vier is. Zijn bloeddoorlopen en betraande in de verte. MOEDER Ik zal voor je zorgen, hoor, jongen. En ik ga elke keer met je mee. Ik laat je nooit meer alleen. Hoor je dat? Nooit meer. EINDE
met zijn hoofd haar en weer een kind ogen staren wat
