Bert Vissers (De Kade - programmeur ) Hét nummer voor mij is “Debonair” van The Afghan Whigs omdat er altijd mensen zijn die het kennelijk nog beroerder getroffen hebben in de liefde. http://www.youtube.com/watch?v=FyDCl3Hzdy4 Jaap Boots (VPRO - programmamaker/muzikant) Hét nummer voor mij is “Roadrunner” van Jonathan Richman & The Modern Lovers (1976). Na het beroemde intro (1,2,3,4,5,6!!!) laat dit nummer zien dat twee akkoorden en een snotneus genoeg zijn voor rock 'n roll op zijn opwindendst. Myspace: http://www.youtube.com/watch?v=yPCHU-cBWwk&feature=related Jack Koekebakker (Qbus/Het Muziekhuis – programmeur) Hét nummer voor mij is “Music was my first love” van John Miles, omdat het alles heeft en zegt. http://www.youtube.com/watch?v=FaMApWem9RM&feature=related Erwin Vogel (Pinguin tune support -chief promo) Hét nummer voor mij is ‘Cotton Crown’ van Sonic Youth óf ‘Freak scene’ van Dinosaur. jr óf ‘just like Honey’ van Jesus & Mary chain óf ‘Uh Oh’ van KRS-one óf ‘Fisherman’ van The Congos. Waarom? Just because. http://www.youtube.com/watch?v=pxLpEX2bt8w (Dinosaur jr.) http://www.youtube.com/watch?v=Sf-KR-BHYZw (Jesus & Mary chain) http://www.youtube.com/watch?v=WdKj9_ZXdvU (The Congos)
Sjoerd Raaijmakers (Vice Magazine - marketing event manager) Hét nummer voor mij is “People Are Strange” van The Doors, omdat voor mij dit nummer alles in zich heeft: een catchy melodie, melancholie, theater, poëzie, en toch is het echte rock 'n roll. Hiermee is mijn liefde voor muziek ontstaan toen ik een jaar of twaalf jaar oud was. http://www.youtube.com/watch?v=JcDsR3PKwHM
Norbert Tebarts (Goedemorgen Nederland/Off The Record (muziek)redacteur/recensent) Hét nummer voor mij is “Beeswing” van Richard Thompson. Luister maar. Myspace: http://www.youtube.com/watch?v=-K18xQgDS3U Lien Kroon (Sonic Rendezvous – promotie) Hét nummer voor mij is “Hear Nothing, See Nothing, Say Nothing” van Discharge. Omdat ik zo opgelucht was om te horen dat een gitaarsolo van 1 lange piep veel beter is dan al dat gepiel! http://www.youtube.com/watch?v=Iix0ZQSLUJ4
Ernst-Jan Jonkman (Tijdschrift Gitarist/Keijser 18 – redacteur) Hét nummer voor mij is “The Only One I Know” van The Charlatans uit 1990, omdat het een energieke indiepopsong is met een meeslepende melodie, en het rockt nog ook! http://nl.youtube.com/watch?v=aZI1BQzY-nU
Cas Bosland (ARC-Mega Platen en CD Beurs Jaarbeurs Utrecht) Hét nummer voor mij is “Seeds” van The Roots. Dit nummer van de Roots blies enige jaren geleden mijn geloof in (h)eerlijke moderne populaire muziek voor de zoveelste keer nieuw leven in (vooral de vinyl versie!) http://nl.youtube.com/watch?v=sFb9UqELX8w
Peter Schaap (PIMP - directeur/eigenaar) Hét nummer voor mij is “Careless Memories” van Duran Duran, omdat dit de eerste keer was dat ik heavy (distorted) gitaren hoorde in een (jaren 80) popliedje en waarbij het ook echt allemaal klopte. Duran Duran was/is voor mij de perfecte band, waar alles goed is: de liedjes, het artwork, de clips, de looks, de uitstraling, het image. De ultieme pop band! http://nl.youtube.com/watch?v=W1N19zOBKCE Andre Posthumus (APM Entertainment BV - eigenaar/labelmanager) Hét nummer voor mij is “Wild is the wind” van David Bowie van version BBC Radio Theatre 27 june 2000. Deze plaat versterkt mijn stemming van dat moment: Triest of ongelukkig, zal in en in diep triest worden.. Blij betekent meelallen! Maar altijd kippenvel op mijn armen en rug.. http://nl.youtube.com/watch?v=90u1IV4dw8o Richard (Altstadt, programmeur) Hét nummer voor mij is "I can only give you everything" van Them. Geschreven door Van Morrison en Them, daarna o.a gespeeld door MC5, The Troggs, REM, Voidoids, The Modernettes, The Mooney Suzuki, Undertones en gesampled door Beck. Zo simpel dat waarschijnlijk honderden beginnende bands het in de garage van hun ouders gespeeld hebben, om die reden alléén al het vermelden waard! http://nl.youtube.com/watch?v=F9ZYRoxfrcI John van Luijn (Melkweg – programmeur) Hét nummer voor mij is “Suspect Device” van Stiff Little Fingers. Na jaren adviezen te hebben gehad van vrienden die allemaal aan de symfo waren (Genesis, Yes etc) hoorde ik ineens dit nummer en wist niet wat me overkwam, nog nooit zoveel energie in muziek gehoord. In de weken daarna al m’n spaargeld opgemaakt aan platen van de Ramones, Sex Pistols, Stranglers, the Damned etc. en het contact met m’n vrienden van destijds radicaal verbroken, haren geverfd, in kraakpand gaan wonen, de hele reutemeteut allemaal in een stroomversnelling gezet dankzij dit nummer. http://nl.youtube.com/watch?v=RBYoNYuUVk0 KidGoesting (DJ) Hét nummer voor mij is “Teenage Riot” van Sonic Youth. Omdat het de soundtrack van mijn jeugd is. http://nl.youtube.com/watch?v=xRi2epOS5SA Marco Petersen (Mezz – programmeur) Hét nummer voor mij is “Boing Boom Tschak” van Kraftwerk. Als jochie van 10 liep ik door de bibliotheek van Harderwijk langs de verhuur schappen met vinyl. Hier zag ik de hoes van het album Electric Cafe van Kraftwerk. ‘Die wil ik! Die wil ik’, zeurde ik. Moeder: ‘Nee jongen, pas als je 12 bent mag je die huren’ (op je 12e mocht je lid worden). Dus snel lid geworden op mijn twaalfde en hop op de draaitafel en BOING BOOM TSCHAK MUSIC NON STOP…. Sindsdien verslaafd aan elektronische muziek! http://nl.youtube.com/watch?v=tpilbvC5sgI
Wim Koens (Popcentrum Jacobiberg - publiciteit/activiteiten) Hét nummer voor mij is “New rose” van The Damned, de Peel Session van 1976. Het was het eerst echte rauwe live nummer dat ik hoorde, waar bij de adrenaline uit de speakers knalde. Vergleken bij die opnames waren andere platen maar pussies. Rauw, knalhard in gespeeld en 10 keer punker dan hun studiowerk. Vanaf het moment dat ik die Peel Session hoorde wist ik het zeker: Ik wil in een bandje spelen.. Daarna is het noooooit meer goed gekomen. Mooi detail. Toen ik in 2004 met m´n toenmalige band (The Shaggable Sluts) tourde door de UK, speelde we ook in Ipswich. We moesten de volgende ochtend vroeg op voor een lange rit naar Glasgow. Na het ontbijt reden we regelrecht de file in. Wat bleek: Die dag werd namelijk BBC legende John Peel begraven.....in Ipswich. Hoe cool is dat!! http://nl.youtube.com/watch?v=91rAHIb8BwY Sander Waterschoot (Dynamo – programmeur) Hét nummer voor mij is “Mia”, van het Belgische Gorki. Heel simpel, vanwege het feit dat de beste Nederlandstalige muziek in België wordt gemaakt. Het is niet alleen een mooi stukske muzak, maar misschien wel HET Nederlandstalige nummer in België. Zanger en tevens volksheld Luc de Vos heeft een stem als schuurpapier, en juist die stem in combinatie met de teksten dat is waar Gorki om draait en het zo goed maakt. Ik zoek altijd humor in muziek, (het levens is al vaak te serieus) en humor maar ook zeker humeur heeft Gorki, tekst uit Mia: Sterren komen sterren gaan, Alleen Elvis blijft bestaan. Nederlandstalige popmuziek heeft een flinke plek in mijn hart veroverd, The Scene, Trockener kecks, Monza/Noordkaap, enz zijn de soundtrack van mijn leven, maar Gorki voert het aan. Gorki is de generaal waar een voetsoldaat als Blof nog veel van kan leren. http://nl.youtube.com/watch?v=gIGvAk9y50E
Frans van den Borg (Muziekcentrum Schaaf - algemeen directeur) Het nummer voor mij is “Unchained Melody” van ROAD (Friese popgroep uit de jaren '70). Omdat ik hierdoor mijn vrouw heb leren kennen en drie zoons heb gekregen waar ik ontzettend trots op ben!
Frank Satink (Ev’Hands Concerts - boeker/promotor) Hét nummer voor mij is “I wanna be your dog” van The Stooges omdat dat het ultieme Rock & Roll orgasme is. http://nl.youtube.com/watch?v=4d9521NJztI Johan Gijsen (Tivoli – programmeur) Hét nummer voor mij is “Hot Burrito #2” van The Flying Burrito Brothers Omdat: - Allereerst hielp dit nummer mijn Grote Jeugdliefde vergeten (niet in 1969, maar zo rond 1996!). Er zit voor mij een flinke lading veel woede, melancholie, machteloosheid & heimwee in dit nummer! - De LP Gilded Palace of Sin waar dit liedje op staat brengt de rock & psychedelica in de (-voor die tijd soms erg suffe en stoffige-) country en is daarom een dikke mijlpaal in de muziekgeschiedenis. Je hoort waar bands als Wilco, Midlake, The Jayhawks, My Morning Jacket en Band Of Horses lepeltjes mosterd vandaan hebben gehaald. - Last but not least: Niemand anders kan de woorden Jesus Christ zo heftig door mijn lijf laten snijden en zoveel emoties oproepen als Gram Parsons in dit nummer… http://nl.youtube.com/watch?v=tLdIy9iIW2I
Ralph Roelvink (Ev’Hands Concerts - Boeker, PR) Hét nummer voor mij is “Rock ’n Roll all Nite” van KISS, omdat het de ultieme hymne van de rock ’n roll lifestyle is. http://www.youtube.com/watch?v=DWLpbcgc814
Guido Heijnens (Relapse Records - European Manager) Hét nummer voor mij is “Number of the Beast” van Iron Maiden, omdat ik toen zeker wist dat als dit de muziek van de duivel was (☺) ik liever naar de hel dan naar de hemel zou gaan !!! http://www.youtube.com/watch?v=jBs33lXH06M
Patti Huyben (013 - publiciteitsmedewerker) Hét nummer voor mij is “Never Tear Us Apart” van INXS. Dit nummer heeft voor mij het meest met de liefde in mijn leven te maken. Mijn toenmalige (1988) grote liefde en ik hadden al jaren een erg onstuimige relatie, maar we wisten in ieder geval dat we altijd bij elkaar zouden blijven. Toen dit nummer uit kwam, ook nog eens opgenomen in Praag, daar waren we net geweest, was dit de belichaming voor MIJN GROTE LIEFDE. Ik ga nog iedere keer even terug naar die tijd als ik het nummer hoor, zooo mooi! Het is dus niet dat het nummer mijn leven heeft veranderd (of de wereld) maar bij jullie vraag moest ik meteen aan dit nummer denken. In tussen ben ik al weer 12 jaar heel gelukkig met mijn huidige liefde, en die is voor eeuwig, dat weet ik écht zeker! http://www.youtube.com/watch?v=PZZGwENyUNs
Philippe Decoster (62 TV records) Het nummer voor mij is “The Harry Lime Theme” van Anton Karas (theme from the movie the third man). Het klinkt juist super; normaal ben ik geen fan van instrumentals maar hier moet je niks meer hebben - en het is natuurlijk een goed boek en een goede film. http://www.youtube.com/watch?v=vALngX8AGHI
Theo Hensen (Nu Music Network – producer) Hét nummer voor mij is “I want to hold your hand” van The Beatles. Omdat mijn ouders generatie voor 100% naar het oosten keken en vooral luisterde naar Duitse smartlappen, terwijl het voor ons in Amerika gebeurde en begonnen was, maar we moesten het doen met een wekelijks programma van 30 minuten (tijd voor teenagers) en radio Luxembourg met de befaamde Mexicaanse hond, waardoor we alles maar half konden verstaan/horen. ...en toen kwamen The Beatles en alles werd anders | ineens bestonden we en langzaam draaide Nederland naar het westen! (ik was overigens "stones", die waren ruiger!) Ik geef toe dat deze reactie uit een soort van Middeleeuwen komt maar zo gaat dat nu eenmaal. http://www.youtube.com/watch?v=lfsvE4j4ExA Christoph Elskens (soundslike.be/Noisesome Recordings - oprichter) Hét nummer voor mij is: "Good Morning Captain" van Slint, omdat er volgens mij in nog geen enkele andere song zoveel emotie werd verpakt. http://www.youtube.com/watch?v=xoH5MPIgM7c
Pascal Vugts (FHM - redacteur) Hét nummer voor mij is “Fistral” van de band A. Ik hoorde het nummer voor het eerst toen de track werd gebruikt op een snowboard-dvd van Onboard. De film heette geloof ik 'Boardgames' en de opzet was een soort van Monopolie spel, waarbij elk vakje correspondeerde met een stuk snowboardfootage op wat voor locatie dan ook. Bij elk van die stukjes was het zoals meestal gebruikelijk om als muzikale omlijsting een of ander punknummer te gebruiken. Of hardrock, metal – als het maar hard en agressief was en aansloot bij het spectaculaire boardwerk. Totdat de dobbelstenen de pion naar het vakje met ‘Go surfing’ stuurde. Tussen het imponerende snowboardgeweld kwam ineens een pracht van een chille surfitempje, voorzien van klanken die op dat moment wel magisch leken. Al was het maar omdat het nummer enorm contrasteerde met de gitaarmuren van daarvoor. Ik denk dat we het stukje wel 20 keer hebben teruggespoeld, zo prachtig was de combi van zomerse surftaferelen en het haast bezwerende nummer, dat ook over de zomer scheen te gaan. De aftiteling van de film wees uit dat het om het nummer ‘Fistral’ ging, van de band A. Fistral is een strand in Newquay, UK, waar je goed kan surfen. Dus dat klonk logisch. ‘Fistral’ beschrijft het gevoel dat de zomer op je los laat. De drums lijken wel op de veranda opgenomen en sluit perfect aan bij het ietwat schrale, kale basje dat het nummer draagt. Er wordt een riffje op een akoustische gitaar gespeeld. Wanneer het refrein wordt ingezet, klinkt er een soort van slidegitaar die je een gevoel in je buik geeft dat je ook krijgt wanneer je op een surfplank door een golf wordt opgepikt. ‘The ocean keeps me up all night, sunshine makes my hair turn white’, zingt de zanger. Het gevoel dat je als kleine jongen had als je met je ouders een dag aan zee was komt naar boven. Je voelt een warme zomerwind langswaaien, het zand op je roodverbrande wangen, de vellen al aan je neus. Ik ken geen nummer dat het gevoel van een eindeloze zomer vol surf beter losmaakt dan deze.
Anton Speijers (Concerto – bedrijfsleider) Hét nummer voor mij is “Chicken Payback” van The Bees. Omdat bands die zo goed zijn als The Bees op dit moment door grote platenmaatschappijen worden gedumpd na te hoge verwachtingen/kosten voor hun 2e plaat. Helaas is de industrie in een soort paniek geraakt. Verschillen worden gedicht met mainstream nationaal produkt, tenminste dat is het credo. Terwijl je nog best van leuke, alternatieve bandjes cd’s of nog sterker lp’s kan verkopen en dan maar met wat minder ‘marketing spend’. De rekenmachines van de c.e.o’s van de majors denken daar echter anders over. Gelukkig bestaan de V2’s, de Munichs, de Konk’s en de Pias-en nog. http://www.youtube.com/watch?v=Hpo954W7z9w Jasper van Vugt (o.m. OOR - freelance journalist en redacteur) Hét nummer voor mij is “Bagagedrager” van Spinvis. Spinvis is zo Nederlands als een patatje oorlog en spreekt je daardoor aan op een dieper niveau dan Engelstalige muziek. Zijn teksten zijn zowel alledaags als bijzonder en kennen vaak prachtige beeldspraak, met “Bagagedrager” als beste voorbeeld. Het nummer staat bol van de melancholie en herkenning en het feit dat het net een beetje ambachtelijk klinkt geeft het nog wat extra charme. Favoriete nummers wisselen van dag tot dag, maar dit nummer is er zo een om op je begrafenis te laten draaien. http://www.youtube.com/watch?v=5i0duYakqLY Michel Bloem Bitterzoet Publiciteit en Programmering livemuziek Hét nummer voor mij is “I wanna be your Dog” van Iggy & the Stooges. Het is de allerheftigste, meest seksuele gitaarrif ooit! Tevens het startsein voor alle geweldige vuige rockbands die daarna kwamen. http://nl.youtube.com/watch?v=4d9521NJztI
Tjerk Laan (Dijkpop festival – programmeur) Hét nummer voor mij is “Suds & Soda” van dEUS. Hier begon het voor mij allemaal mee. Ik was altijd al geinterreseerd in muziek. Maar door dit nummer ben ik zelf een band gaan oprichten. En heb ik me aangemeld bij het Dijkpop festival om te kijken of ik wat voor ze kon doen. Het werd gelijk programmeur. Ik raakte overdonderd door het nummer door z’n energie en creativiteit. Ik dacht bij mezelf zo kan het dus ook. Ik dacht toen die tijd dat er in de rock/pop weinig nieuws meer viel te ontdekken. Maar dit was weer heerlijk fris. Ook het besef dat je geen virtuoos op je instrument hoefde te zijn, maakte het voor mij aantrekkelijk. Creatief zijn en buiten de gebaande paden treden, dan kom je al een heel eind. Na het kopen van de cd en de daaropvolgende cd’s van dEUS bleek dat de band het niet bij one Lucky shot hield. Tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds nieuwsgierig naar alles wat uitkomt van dEUS. Maar zo overdonderen als met dit nummer is daarna nooit meer gebeurt. http://www.youtube.com/watch?v=jVuZ1sh3I40
Steven den Boer (CJP – webredacteur) Hét nummer voor mij is “Anyone Else But You” van The Moldy Peaches, omdat het laat zien dat je met onzin overal kan komen. Of je nu rapt, rockt, danspasjes doet, of over scheten zingt, na een paar jaar kom je vast terecht op een soundtrack van een willekeurige feel good movie. http://www.youtube.com/watch?v=m_rMjRO7IRc
Hans ten Kortenaar (SBS 6 Text / sbstext.nl - cd-recensent) Het nummer “Morning Has Broken” van Cat Stevens komt héél erg in de buurt omdat deze song heel veel emoties herbergt: letterlijk de schoonheid van de aanstaande nieuwe dag, figuurlijk kan dat slaan op allerlei nieuwe ontwikkelingen in een leven, bijvoorbeeld een nieuwe liefde. Goede tweede wat mij betreft is Music van John Miles. Als recensent en voormalig muzikant spreken de regels 'Music was my first loven, it will be my last' wel héél erg aan. (Cat Stevens) http://www.youtube.com/watch?v=1TWd3skb-Rw ( John Miles) http://www.youtube.com/watch?v=RSsWWA2_SDQ Stefan Hayes (Bertus Distributie – promotie/copywriter ) Hét nummer voor mij is “Teenage Riot” van Sonic Youth. Eigenlijk bedoel ik het gehele Daydream Nation album, maar omdat dit de openingstrack is, dit nummer. Toen Dirk (RIP) van platenzaak Simpele Fons te Dordrecht mij voor het eerst als Metalkid van 14 de dromerige openingsklanken met de zang van bassiste Kim Gordon, de invallende dissonante riff van Lee Ranaldo, de groove van Steve Shelley en daarna de zang van Thurston Moore liet horen (onder het motto: "Van al die Metalherrie eindig je in een gesticht, luister hier eens naar"), was ik meteen voorgoed verkocht. Dissonant, noisy en toch dromerig en melodieus. Ik ontdekte dat er buiten Metal nog meer gitaarmuziek was die niet conventioneel en juist des te emotioneler was. Metal ging al vrij snel de deur uit en na de gehele back catalogue van Sonic Youth te hebben verorberd (and again and again...:), ontdekte ik via hen gitaarnoise van Swans tot Glenn Branca tot Unwound en daar ben ik hen (en Dirk!) eeuwig dankbaar voor. En Sonic Youth gaat nog steeds hard, WAT een helden! http://www.youtube.com/watch?v=6rgBPMMJtIg
Chris Dekker (Poppodium P60 / De Bassist Magazine - hoofdpubliciteit/hoofdredacteur) Hét nummer voor mij is “Tin Soldier” van The Small Faces. Omdat: Natuurlijk kan ik honderd nummers noemen. Iets van mijn eerste echte held Herman Brood, iets van de beste band ooit The Band, iets van mijn favoriete band The Who, maar ik heb gekozen voor wat voor mij de beste popsingle ooit is. Tevens is het zwaar ondergewaardeerd, dus de aandacht waard: Tin Soldier van The Small Faces. The Small Faces is een vreselijk goeie en muzikale band. Het is gebaseerd op de Staxhuisband Booker T. & The MGs, (maar dan met zang): Toetsen, bas, gitaar en drums. Kenney Jones is de beste popdrummer na Keith Moon, Steve Marriott heeft een van de beste blanke soulstemmen, hij schrijft hele mooie songs en hij is een goeie gitarist, Ronnie ‘Plonk’ Lane is een zeer melodieuze bassist en songwriter en toetsenist Ian ‘Mac’ McLagan speelde later niet voor niets bij onder meer The Faces, The Rolling Stones en Bob Dylan. Tin Soldier heeft álles in drie minuutjes. Een briljante opbouw met een soort tempoverdubbeling, een fantastische opbouw qua zang, met een explosieve climax als refrein met daarin ex-Ikette PP Arnold op achtergrondzang. Daarna een teruggang in tempo en volume en het eindigt opnieuw met een enorme climax waarna drummer Jones zijn ‘handtekening’ zet met een van zijn briljante eindroffels. De tekst van het nummer is zeer mooi en sprekend, qua zangdynamiek is het ongekend en het nummer is extra mooi als je weet dat Marriott het schreef voor zijn deels onbereikbaare liefde PP Arnold die dus zelf meezingt. Luisteren! http://www.youtube.com/watch?v=wcKZoFRpZCI
Hans Groen (Café de Bliksem - eigenaar/programmeur) Hét nummer voor mij is “The Deadly Rhythm” van Refused, omdat het sublieme teringherrie is. De titel van het album is even hoogdravend als terecht, ‘The shape of punk to come’...Destijds de nieuwe standaard en nu nog steeds onnavolgbaar. http://www.youtube.com/watch?v=3Bx8IjKG960
Zsuzsa Jónás (Paard van Troje - publiciteit & marketing) Hét nummer voor mij is “The Soft Parade” (van het album “The Soft Parade”) van The Doors. Omdat ik het album pas weer herontdekt heb en als ik dat nummer hoor dan zit ik weer helemaal terug in mijn alto-hippie-punk periode begin jaren negentig toen ik Jim Morrison heilig had verklaard en al zijn gedichten even briljant vond. Ik draaide bandjes van The Doors op mijn kamertje op een krakerig cassetterecordertje...... Een magische tijd!! http://www.youtube.com/watch?v=FlVCVtWE8K4&feature=related Arjan Domhof (Hedon - programmeur/podiummanager) Hét nummer voor mij is “It's alright Ma (I'm only bleeding)” van Bob Dylan. Omdat dit nummer heeft mijn kijk op muziek volkomen heeft veranderd. Nooit eerder werden voor mij zo sterk politiek geëngageerde teksten gekoppeld aan verbazingwekkende poëzie en schitterende oneliners. De eenvoudige, maar zeer effectieve muzikale begeleiding en de kleur van zijn stem, met exact de juiste intonaties maken de poëtische kracht van het nummer compleet overdonderend. http://www.youtube.com/watch?v=2bjqYPH7rAo
Floris Janssen (EMI Music - Marketing Manager) Hét nummer voor mij is “Let’s Dance” van David Bowie, niet zozeer omdat het nou het allerbeste nummer aller tijden is, integendeel :) Maar het was wel het liedje waardoor ik mijn eerste LP kocht. Met mn platenbon van 25 met mijn moeder op de fiets naar
Hilversum, eerst de hele LP nog eens beluisteren...of ik er wel goed aan deed om deze te kopen....Heb later alles van Bowie gekocht en daarna van Iggy Pop...en Lou Reed...en Beatles...en Blur...en Oasis...en Chemical Brothers...en Primal Scream...en Stax en Motown....etc...etc.... http://www.youtube.com/watch?v=OyVjdQXNs9s
Hans Hilberts (ProCulture Agency – directeur) Hét nummer voor mij is “Best of You” van de Foo Fighters. In de periode dat ik mijn muzikale smaak begon te ontwikkelen was ik zoals zoveel mensen van mijn generatie helemaal gek van grunge van o.a. bands als Nirvana. Later ben ik zelf gaan drummen met als grote voorbeeld Dave Grohl. Toen de Foo Fighters de tour deden van het album ''In Your Honor''. heb ik mr. Grohl ontmoet op het Roskilde Festival. Het nummer ''Best of You'' heeft toen tijdens zijn live optreden een gigantische indruk op mij gemaakt die ik nooit zal vergeten. http://www.youtube.com/watch?v=6DKXGpMGY_o
Ellen Mannens (NL10 - eindredacteur) Hét nummer voor mij is Breaking the girl van de Red Hot Chili Peppers (omdat die me het eerst te binnen schiet, maar eigenlijk heel Blood Sugar Sex Magic) Omdat ik dankzij de peppers échte muziek leerde kennen. Hierna was het meteen afgelopen met Turn Up The Base deel 1 tot en met ontelbaar. Breaking the Girl was meteen raak. Ik zat in de brugklas, moest 's avonds huiswerk maken, maar zat alleen maar uit het raam te staren en naar het opgenomen bandje van de peppers te luisteren. Het was een beetje aan het schemeren toen het eerste blikkerige gitaargeluid van Breaking the Girl uit de boxen kwam. Een momentje waarop alles klopte: schemering en een wat onheilspellend muziekje en dat ook nog eens afsluiten met flink geram op het drumstel. Ik heb geen muzikaal talent, dus zou niet kunnen zeggen waar het aan lag, maar vanaf dat moment was ik van de house af. Iets wat met een bandje van Guns 'n' Roses een paar jaar daarvoor nog niet gelukt was. Na de peppers ging het via Pearl Jam naar de Britpop halverwege de jaren negentig. En daar ben ik blijven hangen. http://www.youtube.com/watch?v=N2Vtip5h_Ec
Bente Bollmann (Mojo Concerts - Marketing & Communicatiemanager Lowlands) Hét nummer voor mij is “Rising Spirit” van Laurent Garnier (op het album Shot in the Dark). Deze track staat op de eerste CD met electronische muziek die ik kocht. Ik vond het meteen een prachtig nummer (al klinkt het nu redelijk gedateerd) en ik heb het talloze malen gedraaid. Toen jullie deze vraag stelden besloot ik het nummer weer eens te draaien (na het een paar jaar niet meer gehoord te hebben) en ik vond het nog bijna net zo mooi als eerst. Maar het belangrijkste: er kwamen weer een boel herinneringen boven en dat laat wat mij betreft zien hoe krachtig muziek kan zijn.
Bart Nijssen (Rock Tribune – journalist) Dé nummers voor mij zijn “Be Yourself” van Audioslave en “Highway 101” van Social Distortion. Het zijn twee nummers die op het oog misschien niet zo gek veel met elkaar van doen hebben. Behalve wanneer je 17 dagen lang door het westen van de Verenigde Staten trekt met je partner. De stoute schoenen aantrekt en zonder dat het thuisfront er weet van heeft in Las Vegas elkaar het ja-woord besluit te geven. Ja, juist dán - al cruisend over Highway 101 in een Chevrolet onder de Californische zon - krijgen teksten als "to be yourself is all that you can do" en "Gotta pocket full of memories, some happy
and some are sad / Gotta girl standin’ by my side through the good times and the bad / Listen to the boulevard, listen to the falling rain / I believe in love now, with all of its joys and pains / Follow the palm trees under the California sun / I believe in love now, I believe in love again" een diepere betekenis. Een emotie die zijn weerga niet kent. Dan wordt muziek hemels, zoals het hoort te zijn. http://www.youtube.com/watch?v=JdCfcjmxouo (Audioslave) http://www.youtube.com/watch?v=Bx_ILfZIrDw (Social Distortion) Arjen van der Straaten (MusicFromNL - Le chef) Hét nummer voor mij is “Abigail” van Darling Sister. Iedereen zou Darling Sister moeten kennen, maar er zijn maar heel weinig mensen die ze kennen. Darling Sister was in de jaren 80/90 een van de aller- maar dan ook allerbeste bands in Nederland en omstreken. Hun muziek was van een ongekend niveau, maar bekend zijn ze nooit geworden omdat ze organisatorisch nono's waren en ze nooit door een grotere speler ontdekt zijn in het Rotterdamse waar ze vandaan komen. De dag dat ik hoorde dat Darling Sister uit elkaar ging heb ik in mijn auto zitten huilen, luisterend naar hun fantastische muziek. Hun onontdekte talent is een belangrijke drijfveer voor projecten als destijds Tocado en nu MusicFromNL. Om daarmee een platform te bieden voor vergelijkbare bands in de hoop dat hun talent niet onopgemerkt zal blijven. Arris Roordink (Alles Los Agency & Events – promoter) Hét nummer voor mij is “The Great Curve” van de Talking Heads. De plaat was van mijn hippe punk-kunstenaars-tante, en ik mocht hem lenen. Remain In Light (want op dat album staat dit nummer) van de Talking Heads uit 1980 was vanaf het eerste moment een hit in mijn jongenskamer waar tot dan toe slechts Beatles, Bowie (van mijn vader) en Michael Jackson en de Pet Shop Boys (uit de hitparade destijds) te horen was. Vlak nadat ik hem onder protest weer in moest leveren bij mijn tante vond ik de plaat gelukkig zelf op een rommelmarkt, en hij neemt nog steeds een bijzondere plaats in in mijn inmiddels veel grotere collectie. Die plaat, en daarvan in het bijzonder dit nummer, staat voor mij voor alles wat muziek zo fantastisch maakt: Experimenteel met een stevige knipoog naar traditie. Muzikale invloeden uit zo ongeveer alle windstreken. Dansbaar en intelligent, het rockt en swingt tegelijk. Fris, tijdloos, opzwepend, origineel, eigenzinnig, fascinerend, boeiend en verassend. Hoeveel superlativen wilt u? De absurde teksten van David Byrne maken het af. http://www.youtube.com/watch?v=2KQjy02eqOk Bianca Vos (CC PiusX Volendam – programmeur) Hét nummer voor mij is “You set the scène” van LOVE van het album Forever Changes. Omdat het me liet inzien dan je nu leeft en het er nu het beste van moet maken! Plus het feit dat LOVE gewoon een heel erg goeie band is. http://www.youtube.com/watch?v=DK5y_fLFueI
Martijn van Duivenboden (Gigant – directeur) Hét nummer voor mij is “Peaches” van The Stranglers. Omdat het Rock ‘n’ Roll in zijn puurste vorm is. Het is een vies vet nummer wat druipt van de mannelijkheid. Draai hem keihard en je voelt je verschrikkelijk stoer. Precies waar het in de muziek om gaat: Illusie http://www.youtube.com/watch?v=jag62pY_lHo
Jasper van den Dobbelsteen (Groene Engel – programmeur) Hét nummer voor mij is “In The Garage” van Weezer, omdat dit nummer zo puur en oprecht klinkt dat ik er nog steeds (en ik zou niet weten hoe vaak ik het nummer al gehoord heb) naar kan luisteren. Het liet mij horen dat muziek puur om emotie gaat en
niet zozeer per se een belangrijke tekst hoeft te hebben maar je gewoon simpelweg moet raken. http://www.youtube.com/watch?v=teE_Gu_SmSQ Vanja van der Leeden (Good2b – redacteur) Hét nummer voor mij is “d'yer maker” van Led Zeppelin. Ten eerste moet me van het hart dat ik zoveeeel lievelingsnummers heb, dat wisselt ook per periode en stemming. Nu dan is dit een van mijn favorieten omdat ik ten eerste een Zeppelin-fan ben. Ten tweede vind ik het verhaal achter het nummer ook leuk: als je het fonetisch uitspreekt is het Jamaica, maar het is ook een seksuele toespeling. Ik hou van dat soort verborgen grapjes. Bovendien is het een liefdesliedje en het doet me denken aan een oude liefde in New York. http://www.youtube.com/watch?v=eClZA5IHLUc
Kevin Bouwens (SOZ Concerts - boeker/manager) Hét nummer voor mij is “Civilized Man” van Shelter. Het nummer komt van één van mijn favoriete albums, 'Mantra'. Ik kende de tekst natuurlijk al redelijk door het vele luisteren, maar toen ik na een avond flink zuipen nog half-dronken wakker werd en de tekst van Civilized Man erbij pakte, drong het ineens tot mij door. Ondertussen ben ik, dankzij dit nummer, al 12 jaar vegetariër. http://www.lyricstime.com/shelter-civilized-man-lyrics.html (lyrics) http://www.youtube.com/watch?v=Lis676VeVUw Ronald Drayer (Suburban - CEO) Hét nummer voor mij is “Lust For Life” van Iggy Pop. Toen ik als jongetje Iggy Pop voor het eerst zag, bij Toppop (je had toen niets anders en daar bleef je voor thuis), hoe hij daar de hele studio kort & klein sloeg (viel achteraf wel mee, maar in je herinnering is het altijd mooier ;-) wilde ik dat ook!!! http://www.youtube.com/watch?v=tERKErLwii4
Bas Baetsen (Extrema Music - festival programmeur, label manager Extrema Records, agent) Hét nummer voor mij is “Mercury & Solace” van BT. Het is best ‘n cheesy plaat, maar fuck it. Gewoon geweldig mooi met de vocals van Jan Johnston. Inmiddels alweer zo’n 10 jaar geleden dat deze uitkwam, maar ik vind dat we ‘m mogen rekenen tot de danceklassiekers en ik heb deze plaat dan ook dagelijks in die periode helemaal grijsgedraaid. En als ik hem nu weer beluister, brengt het weer heel wat boven. http://www.youtube.com/watch?v=7zbpHSVCo8k Sicco Roukema (Undertow-Recordings/Deathtrunk Records – eigenaar) Hét nummer voor mij is “Sinner” van Judas Priest van Unleashed In The East Het was 1981. Ton en ik kende elkaar een beetje. Hij woonde bij mij in de buurt. Ik wist dat zijn broer Hans heel veel hardrock had. Ik had van mijn autowas geld al AC/DC, Rose Tattoo, UFO en de Scorpions gekocht. Hans wilde (via Ton) Rose Tattoo wel opnemen en ik mocht van hem op mijn TDK D-90 bandje Judas Priest en Iron Maiden. Sinner was het meest heftige wat ik ooit had gehoord en ik heb dat nummer maandenlang gedraaid. Het betekende niet alleen de start van een nog steeds durende geweldige vriendschap met Ton, maar ook mijn verslaving aan metal en muziek in het algemeen. http://www.youtube.com/watch?v=2s-cBPn31ys
Jaap de Waart (Rock ‘n’ Roll Highschool - boeker) Hét nummer voor mij is “Jump” van Kris Kross omdat ik eindelijk, zonder raar te worden aangekeken, mijn broek achterstevoren kon dragen. PS: zit mijn haar nog goed? http://www.youtube.com/watch?v=zwsH_a_so-w
Robert Schaeffer (De Effenaar - Hoofd Programmering) Hét nummer voor mij is ‘Waters Of Nazareth’ van Justice, omdat ik in plaats van sentimenteel terug te grijpen naar het verleden, liever bezig ben met wat mij op muziekaal gebied op dít moment enthousiast maakt. Dé sleutelplaat van mijn belangrijkste muzikale verslaving van het moment (en dat zijn er eigenlijk best veel, maar je moet toch iets kiezen) is Justice – Waters Of Nazareth. Toen ik in 2005 deze single (een ouderwets dikke zwarte plak vinyl) in de platenzaak op de speler legde werd ik compleet omver geblazen, en dat gebeurd nu, elke keer als ik hem draai, nog steeds! Dit is über rock’n’roll! Baanbrekende en zeer brute shit die de weg vrijmaakte voor het succes van alle Boys Noizen, Kitsune’s, Ed Bangers, Institubes en New Judassen van deze wereld. Ik heb al mijn Electroclash platen meteen in de prullenbak gegooid en nu bouwen we met The Longmen vele feestje om tot een wild springende en rockende totale chaos! http://www.youtube.com/watch?v=Ze8xvJAB0dA Marcel Bizarro (OJC De Trucker – programmeur) Hét nummer voor mij is ‘Rock ‘n’ Roll Junkie’ van Herman Brood & his Wild Romance. In 1978 was ik alleen maar met voetbal bezig. Als jochie volgde ik mijn favoriete club FC DEN HAAG in alle thuis- en uitwedstrijden. Naar concerten gaan kwam niet in mij op. Op zaterdagavond 4 oktober 1978 speelde FC DEN HAAG in het Zuiderpark een KNVBbekerwedstrijd tegen NEC. Het was nogal mistig, met als gevolg dat de wedstrijd na 38 minuten gestaakt werd. Ik besloot met de trein naar Zoetermeer te gaan. In de gymzaal van het Bad- en Sportcentrum speelde ene Herman Brood & his Wild Romance. Op school had men het daar steeds over en een aantal klasgenoten was daar aanwezig. De zaal bleek compleet uitverkocht. Op de stoep zat een vaag langharig dronken/stoned figuur die zijn kaartje voor vijf gulden aanbood. Ik kon naar binnen. Het voorprogramma Phoney & The Hardcore was net klaar. Een man met zwarte vetkuif, gekleed in keurig zwart pak met stropdas, liep het podium op en bespeelde in een moordend tempo de toetsen van zijn piano, begeleid door zijn band bestaande uit gitarist Danny Lademacher, bassist Freddie Cavalli en drummer Cees Meerman. Het nummer ‘Rock ‘n’ Roll Junkie’ was voor mij het absolute hoogtepunt, maar ook ‘Saturday Night’ (in die periode net in de top 40 binnengedrongen) maakte veel indruk. Dit optreden van Herman Brood & his Wild Romance zou een groot deel van mijn (uitgaans) leven gaan bepalen. Op de maandagmiddag daarna fietste ik direct vanuit school (in Zoetermeer) naar Delft om daar bij de al lang niet meer bestaande platenzaak ELPEE, het tweede album van Herman Brood & his Wild Romance, SHPRITSZ te kopen. Eenmaal thuis zette ik uiteraard mijn favoriete song ‘Rock ‘n’ Roll Junkie’ op. Sinds de bewuste ‘Saturday Night’ in 1978 zag ik Herman in totaal 123 keer met zijn Wild Romance. Niet alleen in Nederland, maar ook in Duitsland (o.a. Köln, Berlijn, Hamburg, Dortmund en Bochum) en in België (Gent, Antwerpen en Lanaken). Totaan de 11e juli 2001, de dag van de sprong. Ik mis het nog vaak de concerten van Herman.... http://www.youtube.com/watch?v=fRFgupLzPEU Sander Weegels (Timoco ticketing - general manager) Hét nummer voor mij is ‘U bring light in’ van Underworld. Wauw. Bij dit tijdloze nummer voel ik de verschillende spurten van het leven. Als ik het hoor besef ik me dat er nog veel mooie dingen aankomen. De intro is als de eerste levensjaren waarbij je ‘de grote wereld’ mag gaan ontdekken. Zicht, reuk, gevoel, emotie, pijn... alles wordt onderdeel van ‘je zijn’.
Daarna gaat het verder; je eerste kus, je eerste blauwtje, vriendschappen die kapot gaan en nieuwe die opbloeien.... En uiteindelijk de volle bloei van je leven en het besef dat het ‘nu’ moet gebeuren! Als klap op de vuurplijl het inzicht dat blijft groeien en de rust die je jezelf toekent als je ouder wordt. Kortom: een dikke plaat ramvol prikkelingen. Karl Hyde & Rick Smith (en Darren Emmerson natuurlijk ook eigenlijk): RESPECT! http://www.youtube.com/watch?v=KRR01eEfzgI Sieb Kroeske (Perfect & More – directeur) Hét nummer voor mij is: (titel & artiest) I WILL FOLLOW (live @ Heem-Hattem) - U2 Omdat: Gedreven door mij enorme enthousiasme en de indruk die de groep bij onze eerste ontmoeting in oktober 1981 maakte, had ik me voorgenomen om de groep in de Benelux naar een succes te tillen. Ik werkte in die tijd als productmanager Island Records voor het toenmalige Ariola Benelux, later BMG en tegenwoordig Sony BMG. Vanaf het moment dat het album "Boy" verscheen had ik een missie om deze band ergens te krijgen. In Engeland lukte het niet en Island Records had me gevraagd om de kans te creeeren in Nederland. 3/4 jaar heb ik Rob de Boer van RdB producties, toen o.a. verantwoordelijk voor hét muziektv-programma bij uitstek Countdown, en Lex Harding, toen directeur radio bij Veronica en ook verantwoordleijk voor alle muziekprogramma's op tv bij Veronica. Na 9 maanden kreeg ik eindelijk het verlossende telefoontje van Rob de Boer; "Sieb, we gaan U2 voor Countdown doen". Ik uit mijn dak en direct Island records in London gebeld. De reactie binnen een dag was dat de groep het graag wilde doen maar dat men het alleen live wilde spelen. Dat was dus een probleem, want de meeste optredens in Countdown waren playback of hooguit live meegezongen. Dat probleem werd door Rob de Boer en Peter Adrichem bij RdB snel opgelost na wat heen en weer bellen: "we gaan ze een Countdown-special laten doen". Vrij snel daarna werd een locatie in Hattem gevonden: 't Heem. Toen ging alles vrij snel. de promo-machine bij Veronica ging draaien. Wij bij Ariola zetten alles in stelling om en met de juiste single "I will follow" te komen etc. Binnen enkele weken was het optreden en de band was er klaar voor. Het optreden op zich was meer dan overdonderend en zo goed dat we direct na het optreden besloten om één nummer uit dat optreden op single uit te brengen en na overleg met U2-manager Paul McGuiness en island Records besloten we de live-versie uit het optreden van "I will follow" direct op single uit te brengen. Binnen 3 dagen was de single (op vinyl toen nog) geperst en de hoes door mijzelf gemaakt (zie ook de omslag van het boek Muziekmanagement). September 1982, we zullen het nooit meer vergeten, zowel de band, de manager als ikzelf. de basis voor het wereldwijde succes van U2 begon in Nederland.
