Het juiste perspectief Joe Shockey 9 Januari 2016
Ik wil beginnen met ‘hallo aan iedereen’ te zeggen. Ik hoop dat jullie een geweldige Sabbat hebben. Vaak verliezen wij mensen de focus, wij raken verstrikt in onszelf en onze dagelijkse beslommeringen, wij verliezen het grotere plaatje uit het oog en er ontbreekt balans en een juist perspectief in ons leven. Wij mensen zijn geneigd om te vergeten of niet meer te zien hoe wij vroeger waren, wat vrij vroeger deden voor God ons geroepen heeft. Wij hebben de neiging om te vergeten waartoe wij geroepen zijn en hoe God met ons gewerkt heeft en ons leven gevormd en gekneed heeft. Wij hebben de neiging om te vergeten waarom wij geschapen zijn, wat ons doel is en dat dit uiteindelijk het doel voor alle mensen is. En ook hebben wij de neiging om onze ware geestelijke conditie te vergeten of niet meer zien. Dit is vooral van toepassing op hoe wij naar anderen kijken, dit allemaal omdat we het juiste perspectief niet hebben. Dit ontbreken van een juist perspectief heeft een invloed op van alles is ons leven en komt meestal naar buiten in onze relaties. Onze relatie met God en met elkaar. De titel van de preek vandaag is Het juiste perspectief. We zullen kijken naar wat het inhoudt, een geestelijk en fysiek juist perspectief hebben en hoe wij onszelf zien, hoe wij leven. Laten we eerst kijken naar onze relatie met God. We zullen kijken naar wat het betekent Hem altijd op de 1ste plaats te zetten. We zullen beginnen met een aantal elementaire verzen in Exodus 20 te lezen. We zullen de 10 Geboden, die aan fysiek Israël gegeven werden, bekijken. Natuurlijk weten we dat later Jezus Christus deze Geboden uitvergroot heeft. Maar laten we deze verzen lezen en ze in het juiste perspectief zien. God geeft deze Geboden aan Zijn volk. In Exodus 20: 1 lezen we: Toen sprak God al deze woorden: Ik ben de Here, uw God, die u uit het land Egypte, uit het diensthuis, geleid heb. God legt hier direct iets vast. Hij zegt: Ik ben de Here, uw God. Of nog beter gezegd: Ik ben Jahweh, uw Elohim. Wij weten dat Elohim verwijst naar Zijn Familie, naar Gods Familie. God geeft ons iets waarvan Hij wil dat diep in ons geheugen gegrift staat. En dat is focus op Familie, Zijn Familie en de Familiestructuur. En wat is het fundament van een familie? Relaties. Relaties zijn het belangrijkste in ons leven en nemen het grootste deel van ons leven, en onze gedachten, in beslag. Hoe toepasselijk is het, dat de 10 Geboden eigenlijk allemaal over relaties gaan. De eerste vier gaan over onze relatie met God en de laatste zes over onze relaties met elkaar. Nogmaals, vers 2 Ik ben Jahweh, uw Elohim, die u uit het land Egypte, uit het diensthuis, geleid hebt. Dit is zo waar. Net zoals God de fysieke Israëlieten uit Egypte gebracht heeft, heeft Hij ons geroepen om uit geestelijk Egypte, uit het diensthuis en de gevangenschap door zonden, gebracht. Met welk doel? Om een relatie met Hem te hebben. Om Zijn schepping te delen, om deel uit te gaan maken van Zijn Familie, om Elohim te worden. Is het toeval, dat God de term ‘Elohim’ gebruikt, vlak voor Hij de 10 Geboden geeft? Nee, natuurlijk niet! God geeft ons een focus, visie, perspectief op wat belangrijk is voor Hem. En als het belangrijk is voor God dan moet het zeker belangrijk zijn voor ons. Deze 10 Geboden zouden het allerbelangrijkst moeten zijn in ons leven. Verdergaand in vers 3 Gij zult geen anderen goden voor Mijn aangezicht hebben. Aha, dit is dus het meest belangrijke in ons leven, dit is de kern van de zaak, als je het zo wil zeggen. Zonder dit eerste Gebod kan je de rest ook niet hebben. Dit kan je vergelijken met de 18 Waarheden, die aan Filadelfia gegeven werden, de waarheid over leiding in de Kerk. Want zonder de leiding is het onmogelijk om de andere waarheden te zien of weten. Wat betekent het eigenlijk, als God zegt: Gij zult geen anderen goden voor Mijn aangezicht hebben? Voor fysiek Israël had dat te maken met fysieke aanbidding. Maar voor ons heeft dit te maken met het feit of wij God op de 1ste plaats zetten, of Hij altijd in onze gedachten is. En dat komt naar buiten in de keuzes die wij dag in, dag uit maken. Bidden, studeren en luisteren wij naar preken zoals wij zouden moeten doen? Of denken we aan het eind van de dag: ‘ik had daar geen tijd voor, ik Het juiste perspectief
1
had geen tijd voor God.’ Want dat is wat wij eigenlijk zeggen als we die dingen niet doen, als we andere dingen belangrijker vinden dan God. Soms zijn er wel legitieme redenen of excuses voor waarom we niet doen wat we zouden moeten doen, maar ik denk dat het meestal neerkomt op dat we het niet willen doen, dat we God niet het belangrijkste vinden in ons leven. Voor sommigen onder jullie is dit misschien totaal geen probleem. Misschien heb je een goed gebedsleven, en doe je Bijbelstudie of luister je elke dag naar een preek. Wel, dat is goed, maar je kan er zeker van zijn dat je strijd dan ergens anders ligt. Want elke keer dat wij tegen God vechten of ons verzetten tegen God vind je iets anders belangrijker dan God en plegen wij geestelijk afgoderij. Dat brengt ons naar vers 4 Gij zult u geen houten beeld maken, noch enig gestalte van wat boven in de hemel, noch van wat beneden op de aarde, noch van wat in de wateren onder de aarde is. Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de Here, uw God, ben een naijverig God, die de ongerechtigheid der vaderen bezoek aan de kinderen, aan het derde en aan het vierde geslacht van hen, die Mij haten. En die barmhartigheid doe aan duizenden van hen die Mij liefhebben en Mijn geboden onderhouden. Het is makkelijk om deze verzen te bekijken en te zeggen: ‘wel, dat doe ik niet. Ik heb geen houten beelden aanbeden.’ Maar wij weten dat wij eigenlijk elke dag ‘houten beelden’ aanbidden. Maar niet fysiek, zoals een koe of vis of welke onzin de mens ook allemaal wil aanbidden. Nee, wij doen dit op geestelijk vlak en eigenlijk aanbidden wij onszelf. Want eerlijk, wij willen onszelf behagen, wij willen onszelf verheffen en wij willen onszelf dienen. Onszelf! Het draait allemaal om onszelf, wij willen onze eigen wellustige verlangens bevredigen. Beeld je eens in hoe idioot het zou zijn als je een klein beeldje van jezelf maakt en je ervoor neer buigt en het aanbid. Dat is belachelijk! Maar dat is precies wat wij elke dag doen. Wij doen dat niet fysiek, in die zin dat wij op onze knieën gaan en aanbidden. Maar wij doen het in onze gedachten, door onze houding en door onze daden. Wij houden vast aan ons egoïsme, terwijl God zegt dat wij dat niet moeten doen. Een goed voorbeeld: ben je ooit in een situatie terechtgekomen en je 100% zeker weet dat jouw houding in deze totaal fout is?! Maar je verandert je houding niet omdat jij niet boos wil zijn of ontdaan of omdat je vindt dat jouw daden of jouw houding gerechtvaardigd is en je niet wil veranderen. Wel, dat is zeker geestelijk afgoderij. Want iets anders is belangrijker dan God. En wie is er belangrijker dan God? Jij zelf! Verdergaand in vers 7 Gij zult de naam van de Here, uw God, niet ijdel gebruiken, want de Here zal niet onschuldig houden wie Zijn naam ijdel gebruikt. Het gaat niet alleen om woorden en Gods naam verbaal ijdel gebruiken. Het gaat over onze daden en Gods naam ijdel gebruiken. Wij moeten een hoge standaard hebben, en een goed en juist voorbeeld zijn van Gods manier van leven. Wij zijn vertegenwoordigers van God en Christus. Wij vertegenwoordigen iets dat ons fysiek begrip te boven gaat. Wij vertegenwoordigen een manier van leven, een regering, een Familie die spoedig op deze aarde zal zijn. Wij dragen Gods naam, Elohim! Ik denk niet dat wij dit werkelijk bevatten. Ik denk niet dat wij goed begrijpen dat de Grote God van dit universum ons uit deze wereld geroepen heeft en ons Zijn naam gegeven heeft. Wij dragen Zijn naam en daar zijn wij verantwoordelijk voor. Je kan het ‘adoptie’ noemen, maar het gaat zoveel verder. Je kan het vergelijken met je eigen kinderen adopteren, maar als er geadopteerd wordt kunnen er vooroordelen zijn. Maar God heeft geen vooroordelen. Hij houdt op dezelfde manier van ons allemaal. Hij noemt ons ‘zonen en dochters’ en Hij zegt dat Hij onze Vader is. Hoe ontzagwekkend is dat?! Hoe ongelofelijk is het, om zonen van God genoemd te worden, om de Grote God van dit universum Vader te noemen?! Wat een eer! Wat een privilege! Maar bevatten wij dit? Kunnen wij het bevatten, in dit fysieke leven? Neem het niet licht op, maar eer God, met elke vezel van je lichaam en in elk aspect in jouw leven. Vers 8 Gedenk de Sabbatdag, dat gij die heiligt. Zes dagen zult gij arbeiden en al het werk doen; maar de zevende dag is de Sabbat van de Here, uw God, dan zult gij geen werk doen, gij noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw dienstknecht, noch uw dienstmaagd, noch uw vee, noch de vreemdeling die in uw steden woont. Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Here de Sabbatdag en heiligde die. God heeft de Sabbatdag geheiligd. Hij heeft de Sabbatdag apart Het juiste perspectief
2
gezet en Hij zegt dat wij de Sabbatdag ook moeten heiligen en apart zetten. Dat betekent dat wij niet onze eigen pleziertjes doen op die dag. Wij eren God door hoe wij de Sabbat vieren. En dit is iets waar wij in blijven groeien. Wij kunnen altijd meer doen. Wij kunnen altijd beter God dienen op de Sabbat. Of dat nu in gebed, studie of omgang met andere broeders is. En om eerlijk te zijn, denk ik dat wij soms die omgang met andere broeders wat onderwaarderen. Misschien zeggen we dat dat niet zo is, maar meestal komt dit naar buiten door onze daden. Sommigen van ons zijn geïsoleerd en kunnen niet samen komen met anderen. Maar als dat niet het geval is en wij wel samen kunnen komen met anderen, moeten wij dit doen. Ik heb het niet alleen over wekelijks of in jouw buurt. Ik weet dat er in Cincinnati alleen al een heel aantal mensen bijna 2 uur onderweg zijn om naar de dienst te komen (enkele reis) En dat is een ongelofelijk en prachtig iets, want dat draagt elke week zoveel bij aan de omgang met broeders. Niet alleen worden zij beloond voor hun offer door met elkaar te delen, maar ook worden zij beloond omdat, zoals ik al zei, het zoveel bijdraagt aan de omgang en vriendschap met elkaar. Ik denk soms dat we niet beseffen hoe belangrijk het is dat wij toevoegen aan de omgang en vriendschap met elkaar op de Sabbatdag. Wij hebben de neiging om niet te beseffen hoe belangrijk het is voor anderen dat wij onszelf opofferen om samen te komen met hen op de Sabbatdag. Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik mensen heb horen zeggen, en ik heb het zelf ook gezegd, dat praten en delen met anderen zo’n geestelijke ‘boost’ geeft. En je hoeft helemaal niet Bijbelverzen te bespreken (alhoewel dat ook goed kan zijn).. het gaat om elkaar beter leren kennen. Misschien hun verhaal of hun achtergrond te horen. Of te horen over hun familie, gezin... wat dan ook. Wij zijn namelijk een familie. Een familie heeft een hechte relatie. Dat is enorm waardevol. En wij delen ons leven met elkaar. Banden met elkaar hebben en dichter tot elkaar groeien is wat wij doen. Als wij niet bereid zijn om samen te komen met anderen, wat de reden daarvoor ook is, dan beroven wij niet alleen onszelf maar ook een hele groep mensen, van het leven met elkaar te delen. En als wij denken dat wij er niets bij winnen door te komen, dan zijn wij fout! Zoals zoveel zaken in het leven, wat wij er uit kunnen halen wordt bepaald door wat wij erin stoppen. Dus als wij geen enkele inspanning leveren om vriendschap met elkaar te hebben, dan zullen we er ook niets uit kunnen halen. Maar als wij wel inspanningen leveren, dan zullen we niet alleen gezegend worden, maar ook zullen anderen er zo veel aan hebben. Wij hebben de mogelijkheid om zoveel toe te voegen aan hun Sabbatdag, wat kunnen we nog meer vragen?! We hebben deze verzen bekeken om het fundament van onze relatie met God te leggen. Hij roept ons uit deze wereld en geeft ons Zijn geest. Daardoor krijgen wij de verantwoordelijkheid om volgens Zijn manier te leven. God op de 1ste plaats in ons leven te zetten, er naar te streven onze eigen ‘ik’ af te leggen, hoge eisen aan onszelf te stellen, onszelf op een waardige manier te gedragen en God op de Sabbatdag te aanbidden. God zegt dat wij dat moeten doen, op het moment dat wij een relatie met Hem aangaan. Als wij zonen en dochters van God genoemd willen worden, als wij Hem Vader willen noemen dan moeten wij doen wat Hij zegt. Het komt allemaal neer op hoe wij denken. Want onze gedachten, manier van denken, bepalen onze gedachten. En als wij op de juiste manier denken dan zien we hoe gezegend wij zijn dat wij op deze manier kunnen leven. Dan hebben we het juiste perspectief in ons leven. Laten we Mattheus 22: 35 – 38 opslaan. Terwijl jullie dit opslaan wil ik iets met jullie delen. Terwijl ik aan deze preek werkte werd er mij iets heel duidelijk en dat is dat de 10 Geboden nooit veranderd zijn. Zij zijn niet veranderd sinds de dag dat zij gegeven zijn. Ze hebben dezelfde belangrijkheid en diepgang en ze zullen hetzelfde blijven en betekenen in de toekomst. Wat er echter veranderd is, is ons begrip. Dit is grotendeels afhankelijk van onze beperkte fysieke capaciteiten. Net zoals de 57 Waarheden worden de 10 Geboden progressief geopenbaard omdat God bepaalde doelen heeft met wat Hij doet in het leven van Zijn volk. Dit is een goed voorbeeld van de huidige waarheid en hoe deze door de tijd heen geopenbaard is. In Mattheus 22: 35 lezen we: en één van hen, een wetgeleerde, vroeg, om Hem te verzoeken: Meester, wat is het grote gebod in de wet? Hij zeide tot hem: Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Christus vat dit zoveel beter samen dan ik kan. Hij bespreekt de kern van de Het juiste perspectief
3
zaak. Eigenlijk worden hier de eerste 4 Geboden in een paar woorden weergegeven. Of eigenlijk het 1ste Gebod, met zijn diepe betekenis en doel. Uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand kan in dit fysieke vlees niet gedaan worden, maar wij moeten er naar streven en hard aan werken. Dit kunnen we doen door gebed, bekering, verandering, jezelf overwinnen, zodat we beter worden. Wij moeten dit veranderingsproces, metamorphosis, doorlopen voor we kunnen doen wat er in dit vers staat. Dit kan ook alleen bereikt worden door Gods grote macht en verlangen om Zijn Familie tot stand te brengen. God wil dat jij succes hebt, dat je overwint en dat je deel van Zijn Familie gaat worden. Streef er naar om te begrijpen hoe ontzagwekkend dat is en om vertrouwen te hebben in wat God doet in jouw leven. We gaan nu naar Efezen 1: 1 – 5 Paulus, door de wil van God een apostel van Christus Jezus, aan de heiligen en gelovigen in Christus Jezus, die te Efeze zijn. Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Here Jezus Christus. Gezegend zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, die ons met allerlei geestelijke zegen in de hemelse gewesten gezegend heeft. laten we hier even stoppen. God zegt dat Hij ons met allerlei geestelijke zegeningen gezegend heeft. Snappen wij dat? Begrijpen wij hoe enorm gezegend wij zijn? Wij zijn zoveel meer gezegend dan de wereld. Het draait om onze manier van denken. Het draait om begrijpen wat God jou aanbiedt. Daar moet je dankbaar voor zijn. Wij moeten God dankbaar zijn. Dat is zo belangrijk, want onze manier van denken moet gevormd worden. Hierdoor worden wij niet alleen nederig, maar krijgen wij ook een positieve manier van denken. Dat is ook iets waar wij ons bewust van moeten zijn, dat wij positief moeten zijn in ons leven. Dit kan niet genoeg benadrukt worden, vooral in ons gebedsleven moeten wij positief zijn. Wij moeten dankbaar voor God komen. Dankbaar en positief, want wij kunnen ons bekeren. Onze zonden kunnen vergeven worden en Zijn geest kan in ons blijven. Hoe blij zou je zijn als de bank zou bellen en zeggen: ‘a propos, je hypotheek... laat die maar zitten! Je schulden zijn kwijtgescholden!’ Wij zouden extatisch zijn! En toch is dat precies wat God ons elke dag zegt, als wij ons bekeren van onze zonden. En niet alleen dat, Hij zegt ook: ‘oh, a propos, hier heb je een gigantisch grote schat, die verder reikt dan het fysieke bestaan.’ Goede deal, niet?! Wie zou dat niet aannemen? Maar soms zien we dit niet. De waarde van wat God ons gegeven heeft bevatten wij niet. Een van de favoriete Bijbelverzen van mijn vrouw staat in Psalm 23, waar staat ‘mijn beker vloeit over.’ Het is een prachtig vers, omdat het perfect weergeeft welke mentaliteit wij moeten hebben. Sinds jij in de Kerk bent geroepen is er nooit een moment in je leven geweest dat dit vers niet op jou van toepassing was. En dat moeten wij kunnen begrijpen. Wat je ook meegemaakt hebt, wat je ook meemaakt, wij zijn zo gezegend in dit leven. Jouw slechtste dag is waarschijnlijk nog altijd beter dan de dag van 95% van de mensen, beter dan wat mensen dagelijks mee maken. Jij hebt Gods geest en daarom is het voor jou 100% beter dan de wereld. Dat is een feit! En is het perspectief dat wij moeten hebben. Meneer Weinland zit op dit moment in de gevangenis, maar ik kan je garanderen dat als je hem zou vragen hoe het gaat, dat hij zal zeggen dat hij bovenmate gezegend is, dat zijn beker over vloeit. Maar, nogmaals, dit heeft alles te maken met hoe wij denken, wij moeten op een bepaalde manier denken. Verdergaand. Gezegend zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, die ons met allerlei geestelijke zegen in de hemelse gewesten gezegend heeft in Christus. Hij heeft ons immers in Hem uitverkoren voor de grondlegging der wereld, God heeft een plan voor ons. Vanaf het begin kende Hij het einde. En dat einde is Zijn Familie. Dat is ons doel. Daartoe zijn wij geroepen. ...opdat wij heilig en onberispelijk zouden zijn voor Zijn aangezicht. In liefde. Door bekering en vergeving van de zonden omdat God ons barmhartig is en van ons houdt. ...heeft Hij ons tevoren bestemd als zonen van Hem te worden aangenomen door Jezus Christus, naar het welbehagen van Zijn wil. Tot lof van de heerlijkheid Zijner genade, door welke Hij ons begenadigd heeft in de Geliefde. Dit wordt bereikt door Jezus Christus, door het offer dat voor ons gemaakt is door onze oudere broeder. Daardoor kunnen wij deel uitmaken van Gods Familie. Hoe ontzagwekkend is dat?! Hoe ontzagwekkend is de familiestructuur die God ons geeft?! God is onze Vader, de Kerk is onze moeder. Jezus Christus is onze oudere broer en het hoofd van de Kerk. En wij allen die geroepen zijn, zijn broeders en zusters van elkaar. Niet op een kleffe protestantse manier, maar op een juiste en correcte manier. En dit gaat onze fysieke familie te boven.
Het juiste perspectief
4
Zoals al eerder gezegd, het is een adoptie. In het woordenboek staan 3 betekenissen voor het woord ‘adoptie.’ 1: de handeling of het proces van een kind adopteren. Dit is iets dat wij op fysiek vlak begrijpen. Maar we moeten dieper ingaan op de geestelijke betekenis. God roept ons uit de wereld. Hij kiest ons, net zoals elke ouder die een kind adopteert. Er wordt veel tijd en moeite in gestoken, er gaat veel voorbereiding aan vooraf. Met andere woorden, men denkt aan dat kind en God denkt zeker aan ons. De 2de definitie van het woord ‘adoptie’ is ‘de handeling het proces van iets nieuws of anders beginnen te gebruiken.’ Wij moeten voor iets nieuws en anders kiezen (dit adopteren): Gods manier van denken en Gods wegen. En als wij dit doen dan zal God ons kiezen, ons adopteren en zal Hij ons als een nieuw en anders werktuig in Zijn handen gebruiken. Je kan het vergelijken met een timmerman die nieuw gereedschap krijgt. Alhoewel hij heel veel ander gereedschap heeft en elk gereedschap voor iets anders gebruikt wordt, wil hij het nieuwe gereedschap direct gebruiken. Hij test het. En de enige taak van het gereedschap is om het goed te doen. Dan komen we bij de laatste definitie: ‘de handeling of het proces van het geven van officiële aanvaarding of goedkeurig aan iets.’ Ik wil daar aan toevoegen ‘of iemand.’ God geeft ons de kans om Elohim te worden. Hij brengt ons in Zijn Kerk en wij worden getest en beproefd tot het moment dat God ons officieel aanvaard en Zijn goedkeuring geeft, het moment waarop Hij zegt: ‘nu ken Ik u!’ dit is al gebeurd met de 144.000. Hun adoptie is voltooid. Zij wachten gewoon op de dag dat zij zullen veranderen en deel van Gods Familie worden. De rest van ons zal moeten wachten tot die dag komt. Maar of die dag wel of niet komt hangt af van onze keuzes en beslissingen die wij in het leven maken. Laten we het laatste deel van dat vers nog eens lezen: heeft Hij ons tevoren bestemd als zonen van Hem te worden aangenomen door Jezus Christus, naar het welbehagen van Zijn wil. Tot lof van de heerlijkheid Zijner genade, door welke Hij ons geaccepteerd heeft in de Geliefde. Als je dit toepast op de laatste definitie van adoptie zien we dat acceptatie in Gods Familie alleen mogelijk is door het proces, dat wil zeggen alleen door het offer van Jezus Christus. We gaan verder, laten we naar Romeinen 8: 14 – 17 gaan. Romeinen 8: 14 Want allen, die door de geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods. Hier lezen we weer zonen Gods. Keer op keer gebruikt God deze woorden en maakt daarmee duidelijke welke focus wij moeten hebben. Want gij hebt niet ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen, maar gij hebt ontvangen de geest van het zoonschap adoptie, door welke wij roepen: Abba, Vader. Die geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn. Zijn wij nu kinderen, dan zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen van God, en mede-erfgenamen van Christus: immers, indien wij delen in zijn lijden is dat om ook te delen in zijn verheerlijking. Door het offer van Jezus Christus (degene door wie dit adoptie proces mogelijk is gemaakt) kunnen wij ons bekeren van onze zonden, zodat Gods heilige geest in ons kan wonen. Gods woont in ons en dat is het bewijs dat wij zonen van God en mede-erfgenamen van Christus zijn. En wat erven wij? Wat is onze erfenis? De Familie van God, Elohim worden.. Daartoe zijn wij geroepen. Begrijp dat, koester dat en heb het juiste perspectief in je leven. God zegt dat wij mede-erfgenamen van Christus zijn, en dat is geen klein bier! Begrijpen wij dat? Weten wij wat er voor ons ligt? En als wij dat doen, begrijpen wij dan dat wij een grote verantwoordelijkheid hebben, dat er hard werk en inspanning van ons vereist wordt? Ok, als je wil, sla met mij Jacobus 1 op. Jacobus 1: 1 – 8. We lezen deze verzen zodat we beter gaan begrijpen hoe God met ons werkt. We hebben al gekeken naar het belang van onze relatie met Hem, hoe alles begint en ook hebben we gekeken naar de focus op familie, die wij zouden moeten hebben en die God ons geeft. Nu gaan we naar Jacobus om meer begrip te krijgen over hoe God ons leven kneedt en vormt en hoe Hij ons helpt om deel van Zijn Familie te worden. Jacobus 1: 1 Jakobus, een dienstknecht van God en van de Here Jezus Christus, groet de twaalf stammen in de verstrooiing. Gegroet, mijn broeders, houdt het voor enkel vreugde, wanneer gij in velerlei verzoekingen valt. Dit is moeilijk. Echt waar. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, want beproevingen zijn heel zwaar. Het is moeilijk om dingen in dit fysieke leven mee te maken. Of dat nu dingen op het werk zijn, of op school of thuis. Beproevingen komen in allerlei Het juiste perspectief
5
groottes en vormen. Sommige beproevingen zijn fysiek, andere geestelijk. Sommigen zijn zwaarder en moeilijker terwijl anderen gewoon hinderlijk zijn. Misschien is je auto kapot of heb je je vlucht gemist. Alles kan een beproeving worden, als wij dat toelaten. Want meestal heeft het meer te maken met hoe wij reageren, hoe wij op bepaalde situaties in het leven reageren. Maar het grappige met beproevingen is dat ze allemaal te maken hebben met ons perspectief, met ons standpunt, met hoe wij de wereld zien. Ik herinner me dat toen meneer Weinland pas in de gevangenis ik hem een brief schreef en ik hem over mijn (zogenaamde) beproevingen die ik had meegemaakt, vertelde. Ik stopte en bedacht me hoe belachelijk dat was. Ik schreef mijn brief aan iemand die in de gevangenis zat, een man waarvan ik weet dat hij daar niet zou moeten zitten. En ik was de klager. Hoe zielig! Maar zo zitten wij mensen in elkaar. Onze zogenaamde beproevingen in het leven zijn altijd in verhouding. En als je er goed over nadenkt zijn het eigenlijk helemaal geen beproevingen, het zijn hooguit afleidingen. Het zijn dingen die ons kunnen afleiden van God waardoor we op onszelf aangewezen zijn. Zoals ik al eerder zei, de verschrikkelijkste dag die jij meegemaakt hebt stelt eigenlijk niets voor. Want waarschijnlijk had je een volle maag, een dak boven je hoofd, schone kleren en stromend water. Al deze dingen die wij als vanzelfsprekend vinden. Vooral in dit land, dat zoveel heeft. Wij zijn eigenlijk verwende kinderen. Wij hebben zo veel dat wij niet meer waarderen wat wij hebben. Dat is jammer. Onze ondankbaarheid vervormt onze visie. Dus, nogmaals, jouw verschrikkelijkste dag is niet zo verschrikkelijk. Wij maken allemaal dingen mee in ons leven maar dat zorgt voor groei. Daardoor worden wij gekneed en gevormd en het heeft tot hier gebracht. Waar wij nu zijn gaat ons petje te boven. Wij hebben God in ons leven en God staat aan onze kant. Wij kunnen op God vertrouwen en steunen als het leven moeilijk wordt. Dat is een zegening en niemand in deze wereld heeft dat. Als jij in de Kerk bent, als God jou geroepen heeft en met jou werkt, dan maakt het niet uit wie je bent of waar je bent, wat je meegemaakt hebt of wat je zal meemaken. Jij bent meer gezegend dan de mensen in deze wereld. Het kan me niet schelen of je een ‘Slumdog Millionaire’ bent en je op een vuilnisbelt in India woont. Als God jou roept en met jou werkt, jou geestelijk voedt, dan ben je ongelofelijk, ongelofelijk gezegend! Dat is het perspectief dat wij moeten hebben. Zo moeten wij naar onszelf kijken. En daardoor zullen wij dankbaar zijn, God dankbaar zijn voor alles dat ons gegeven is. Vers 2, nogmaals, mijn broeders, houdt het voor enkel vreugde, wanneer gij in velerlei verzoekingen valt. Want gij weet, dat de beproefdheid van uw geloof volharding, geduld, uitwerkt. Geduld is zo’n onderschat aspect van ons geestelijk leven. Wij moeten begrijpen dat wij fysiek zijn, dat wij niet ineens kunnen veranderen. Wij moeten onszelf tijd geven om te veranderen. Dit zou niet gebruikt mogen worden als excuus. Want soms kunnen wij te hard voor onszelf zijn en teveel verwachten van onszelf. Doe jouw deel en laat God Zijn deel doen. Laat de hoogtepunten niet te hoog zijn en de dieptepunten niet te laag. Doch de lijdzaamheid hebbe een volmaakt werk, opdat gij volkomen en onberispelijk zijt en in niets te kort schiet. Dit Bijbelvers doet mij altijd denken aan een Japans bedrijfsprincipe, dat ik geleerd heb toen ik voor een autofabrikant werkte. Dit heet ‘Kaizen.’ Dit betekent ‘constante verbetering.’ Ik vind dit wel iets, omdat dit zoveel principes omvat die belangrijk zijn voor ons geestelijk leven. Om te beginnen: toegeven dat je moet verbeteren, toont aan dat je nederig bent, dat je bereid bent om te willen leren, dat je wil veranderen en nieuwe strategieën wil adopteren, aannemen. Ten tweede: toegeven dat in dit streven om volmaakt te werken, er altijd ruimte voor verbetering is. En ten laatste, toegeven dat dit een proces is dat tijd vergt, en dat er een vooruitziende blik en geduld nodig is om dit te bereiken. Het zal met vallen en opstaan gebeuren. Maar wij moeten ook een perspectief hebben: dit zijn noodzakelijke stappen op het pad van verbetering. Met andere woorden, wij moeten het methodisch en geduldige aanpakken. Zo moet ons geestelijk leven zijn, methodisch en geduldig. Verdergaand... Indien echter iemand van u in wijsheid te kort schiet, dan bidde hij God daarom, die aan allen geeft, eenvoudigweg en zonder verwijt, en zij zal hem gegeven worden. Maar hij moet bidden in geloof, in geen enkel opzicht twijfelende, Het moet 100% zijn. Er is geen plaats voor twijfel. Maar vergeet niet dat God getrouw, Hij doet wat Hij zegt dat Hij zal doen. Je kan niet half toegewijd zijn en verwachten dat je iets van God krijgt. Want wie twijfelt, gelijkt op een golf der zee, Het juiste perspectief
6
die door de wind aangedreven en opgejaagd wordt. Dan laat je jouw eigen gedachten, houding en emoties de overhand nemen, waardoor je af zal drijven. Je bent alleen maar met jezelf bezig en verliest God uit het oog in plaats van op God vertrouwen en op het pad blijven. Je wordt heen en weer geslingerd door de zee. Want zulk een mens moet niet menen dat hij iets van de Here zal ontvangen. Innerlijk verdeeld als hij is, ongestadig op al zijn wegen. Als wij toelaten dat wij heen en weer geslingerd worden dan zullen wij onze focus verliezen en is het onmogelijk om dat wat God ons wil geven te ontvangen. Laten we naar Hebreeën 12: 1 – 13 gaan. Hebreeën 12, we beginnen in vers 1 Daarom dan, laten ook wij, nu wij zulk een grote wolk van getuigen rondom ons hebben, afleggen alle last en de zonde, die ons zo licht in de weg staat, en met volharding de wedloop lopen, die voor ons ligt. Nogmaals, het gaat over geduld. Wij moeten begrijpen dat dit een lange race is. Het is een marathon, geen sprintje. Maar dat betekent niet dat we het rustig aan kunnen doen. Wij moeten rennen, zoals we in een sprint zouden doen, terwijl we weten dat dit een marathon is. Wij moeten rennen om de prijs te ontvangen, de race te winnen. Het gaat niet alleen om de race uit te lopen. Want als we aan deze race beginnen en de eerste paar rondjes het rustig aan doen, dan halen we de finish niet. Ren zo hard je kan, altijd. Kijk altijd naar God om jou de sterkte en het uithoudingsvermogen te geven dat je nodig hebt om het eind van de race te halen. Als we met alle macht rennen dan zal God ons geven wat wij nodig hebben. Laat ons oog daarbij gericht zijn op Jezus, de leidsman en voleinder des geloofs, het begint allemaal met Hem. Met Zijn offer en het eindigt ook met hem, als Gods Familie compleet is. Die, om de vreugde, welke voor hem lag, het kruis op zich genomen heeft, de schande niet achtende, en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods. Vestig uw aandacht dan op hem, die zulk een tegenspraak van de zondaren tegen zich heeft verdragen, opdat gij niet door matheid van ziel verslapt. Hier wordt eigenlijk gezegd dat wij het nog zo slecht niet hebben. Kijk wat hij meegemaakt heeft om wat hij geloofde. Onze ‘beproevingen’ zijn klein in vergelijking, niet?! Het gaat om een juiste kijk hebben en onze beproevingen in het juiste licht te zien. Gij hebt nog niet ten bloede toe weerstand geboden in uw worsteling tegen de zonde. Elke keer dat ik dit vers lees moet ik denken aan Jeremy Weinlands preek, waarin hij zei: ‘tenzij je worstelt en bloed begint te transpireren, kan je er zeker van zijn dat je nog een beetje meer moet geven.’ Ik vind dit geweldig, want het is het juiste perspectief en het helpt ons om in te zien dat wij altijd meer kunnen doen. En gij hebt de vermaning vergeten, die tot u als tot zonen spreekt: Mijn zoon, acht de tuchtiging des Heren niet gering, en verslap niet, als gij door Hem bestraft wordt. Dit kan moeilijk zijn voor ons. Het is nooit makkelijk om correctie aan te nemen, maar we moeten dat wel doen. Is dat niet wat wij willen? Is dat niet waar wij dagelijks om bidden? Vragen wij God niet dat Hij ons onze fouten laat zien, vragen wij God niet om ons te helpen veranderen? Wel, verandering heeft alles te maken met correctie. Bekering is toegeven dat wij fout zijn. Dan vragen we God om ons te vergeven. En dan, als wij kunnen, moeten wij een nederige geest hebben want dan kunnen wij correctie aannemen en beginnen veranderen. Om de één of andere reden is het moeilijker om correctie te aanvaarden als het van aangezicht tot aangezicht gegeven wordt, als wij er direct mee geconfronteerd worden. Het komt gewoon neer op onze stinkende trots. Wij moeten dit gewoon accepteren en begrijpen dat dit van God, de Grote God van dit universum komt die van ons houdt, voor ons zorgt en wil dat wij slagen. Wij maken de noodzakelijke veranderingen, wij bekeren ons, wij bidden en begrijpen dat veranderingen noodzakelijk zijn. Want het komt allemaal neer op onze houding in de zaak. Zijn wij bereid om te veranderen? Begrijpen wij dat Gods leiding en alle correctie van Hem komt? Of houden wij vast aan onze eigen egoïstische gedachten en rechtvaardigingen? Dat is echt belachelijk, als je er eens dieper over nadenkt, als je koerscorrecties wil maar ontmoedigt bent als je die krijgt. Wij moeten daar dankbaar voor zijn, dankbaar dat God ons weer iets van onszelf heeft laten zien, dat wij achter ons moeten laten, zodat we in geest en manier van denken dichter tot Hem kunnen groeien. Want wie Hij liefheeft, tuchtigt de Here, en Hij kastijdt iedere zoon, die Hij aanneemt. Altijd uit liefde en uitgaande bezorgdheid. Dat moeten wij goed begrijpen. God is niet boosaardig. Hij wil het beste voor ons. Als tuchtiging hebt gij dit te dragen; God behandelt u als zonen. Want is er wel een zoon, die door zijn vader niet getuchtigd wordt? Dit is redelijk en te verwachten. Wij weten dat Het juiste perspectief
7
onze eigen kinderen ook gecorrigeerd moeten worden en dus zouden wij ook moeten inzien dat ook wij gecorrigeerd moeten worden door onze hemelse Vader. Blijft gij echter vrij van tuchtiging, welke allen ondergaan hebben, dan zijt gij bastaards en geen zonen. Als wij geen correctie aannemen kunnen wij geen zonen van God genoemd worden. Veracht correctie niet, maar probeer het aan te nemen. Zou het niet duidelijk moeten zijn dat correctie een goed iets is? Heb je ooit een prettige ervaring gehad met een werkelijk ongedisciplineerd kind? Natuurlijk niet! Integendeel, het is zeer frustrerend en onaangenaam. Meestal wil je het kind even bij de lurven grijpen en het corrigeren. Maar natuurlijk mag je dat niet doen. Maar jammer genoeg komt het steeds meer voor dat kinderen ongedisciplineerd en totaal stuurloos zijn. Dit komt, grotendeels, door luie ouders. En wij kunnen er 1.000% zeker van zijn dat God geen luie ouder is. Hij wil geen ongedisciplineerde kinderen. Voorts, de tuchtiging van onze vaders naar het vlees hebben ondergaan, en wij zagen tegen hen op: zullen wij ons dan niet nog veel meer onderwerpen aan de Vader der geesten, en leven? Als wij gecorrigeerd worden moeten wij altijd het grotere plaatje in het achterhoofd houden. Dit gaat veel verder dan ons fysiek leven. God is bezorgd om ons geestelijk leven en het eindresultaat. Hij wil dat wij deel gaan uitmaken van Zijn Familie. Want zij hebben ons voor luttele dagen naar hun beste weten getuchtigd, maar Hij doet het tot ons nut, opdat wij deel verkrijgen aan Zijn heiligheid. Want alle tucht schijnt op het ogenblik zelf geen vreugde, maar smart te brengen, doch later brengt zij hun, die erdoor geoefend zijn, een vreedzame vrucht, die bestaat in gerechtigheid. Als wij ons onderwerpen aan de training, het correctie proces in ons leven, dan zullen wij vruchten voortbrengen. Dat is namelijk de enige manier waarop er vruchten voortgebracht kunnen worden in ons leven. Wij moeten er constant naar streven om te veranderen, om onze manier van denken te corrigeren, zodat wij eenheid en harmonie met God hebben. God zegt dat wij vruchten voort moeten brengen en daarom noodzakelijk dat wij correctie aannemen. Heft dan de slappe handen op en strekt de knikkende knieën. Wees sterk en moedig en leef in vol vertrouwen volgens Gods manier van leven. Zoals eerder gezegd, wij dragen Gods naam en wij mogen geen zelfmedelijden hebben. Stel je eens voor dat iemand zo rondwandelt, voorover gebogen, met zijn of haar handen over de grond slepend. Zou jij dan zeggen: ‘wow! Hij heeft het allemaal uitgedokterd. Ik moet doen wat hij of zij doet.’ Nee, natuurlijk niet! Wij moeten ver van zo iemand en wat hij doet, vandaan blijven. Zo mogen wij niet zijn. Wij moeten geen zelfmedelijden hebben en begrijpen dat Gods manier van leven niet om ons, individueel, draait. Wij hebben allemaal een bepaalde taak en wij kunnen die niet uitvoeren als wij vastzitten in onze eigen kleine zeepbel van ellende. Weet je, Jezus Christus is ons voorbeeld. Zijn grootste voorbeeld was zijn opoffering. Een compleet offer van zichzelf, teneinde aan anderen te kunnen geven, anderen te kunnen liefhebben. En dat moeten wij ook doen, wij moeten doen waartoe wij geroepen zijn en dat is opofferen voor anderen. Begrijpen wij dat? Begrijpen wij dat? Ik moet denken aan de Weinlands, de Harrells en de Matthews en het enige dat ik zie is opoffering. Hun hele leven draait om de Kerk te dienen, om het makkelijker te maken voor u en mij. De Kerk kan zomaar niet bestaan, werken of functioneren. Het vereist veel hard werk en moeite en vooral opoffering. Of wij in de ministry zijn of niet is onbelangrijk, want waar wij ook geplaatst zijn in het Lichaam, wij zijn allemaal geroepen om onszelf op te offeren. Zo moeten wij denken, dat moet onze focus en ons perspectief zijn. Wij, een ieder van ons, moet bereid zijn om zijn eigen egoïsme op te geven, zodat wij anderen beter kunnen liefhebben en dienen. En maakt een recht spoor met uw voeten, opdat hetgeen kreupel is niet uit het lid gerake, doch veeleer geneze. ...Maak een recht spoor met uw voeten vereist constante koerswijziging. Je kan het vergelijken met autorijden. Je moet constant bijsturen om in de juiste baan te blijven. Je kan niet zomaar je stuur loslaten, het gaspedaal indrukken en hopen dat je op koers blijft. Wij moeten constant bijsturen, gas bij geven waar nodig, gas terugnemen waar nodig, maar we mogen niet stoppen. We moeten altijd voortgaan. Of, zoals Johnny Harrell zegt, wij zitten alleen op het rechte pad als wij van de ene sloot naar de andere zwabberen! Maar het komt neer op ons verlangen om op het pad te blijven, om koerscorrecties uit te voeren en om vooruit te gaan.
Het juiste perspectief
8
Voor onze laatste verzen vandaag gaan we naar Romeinen 13. We zullen kijken welk perspectief wij moeten hebben, hoe wij anderen en onze relaties met hen moeten bekijken. We zijn niet zover gekomen als ik gedacht had, maar we hebben toch al veel gehoord. Ik heb het idee dat we zover gekomen zijn als we moesten komen. In Romeinen 13 beginnen we in vers 8 zijt niemand iets schuldig, dan elkander lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld. Iemand iets verschuldigd zijn betekent meestal dat wij een schuld hebben. Een schuld die we moeten afbetalen. Een paar hoofdstukken terug, in Romeinen 8: 12 staat dat wij zijn schuldenaars, niet naar het vlees, maar naar de geest. Wij weten dat wij door God gekocht zijn. Dat er een prijs betaald is voor ons. God zegt dat wij deze schuld kunnen terugbetalen door naar de geest te leven. Dit betekent dat wij naar Zijn wet, de 10 Geboden, leven. Zoals eerder gezegd zijn de 10 Geboden allemaal gebaseerd op liefde. De 1ste vier gaan over hoe wij van God kunnen houden en de laatste zes gaan over hoe wij van elkaar kunnen houden. Hier staat want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld. De wet is gebaseerd op liefde en wordt vervuld door anderen lief te hebben. Dit is agapé, Gods liefde. Want de Geboden: zij zult niet echtbreken, zij zult niet doodslaan, gij zult niet stelen, gij zult niet begeren en welk ander gebod er ook zij, worden samengevat in dit woord: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. De liefde doet de naaste geen kwaad, daarom is de liefde de vervulling der wet. Iemand liefhebben als uzelf betekent dat zij in je gedachten op de 1ste plaats komen. En dit vereist een totale uitgaande zorg voor anderen. Ok, de focus in deze preek lag op het juiste perspectief hebben in ons leven. Het draait om onszelf in het juiste perspectief te zien, te zien wie wij zijn, waartoe wij geroepen zijn en de kansen die ons gegeven zijn. Het draait om begrijpen waarom God ons geroepen heeft en wat ons doel is. Wij moeten zien hoe God met ons werkt, hoe Hij ons leven vormt en kneedt. Wij moeten geduldig zijn en een vooruitziende blik hebben waardoor wij op het pad van constante verbetering kunnen blijven. Wij moeten van anderen houden met een goddelijke liefde, wij moeten onszelf opofferen zodat wij beter van anderen kunnen houden en hen kunnen dienen. Wij moeten begrijpen dat wij, als Kerk, een fysieke familie zijn en een geestelijke Familie kunnen erven. Een laatste punt waar ik aan moet denken is mevrouw Weinlands ‘speech’ na de dienst. Wij maken er vaak grapjes over, hoe zij naar voren gaat en spreekt. Maar wat zij doet is persoonlijke ervaringen met ons delen over verschillende mensen, om duidelijk te maken dat wij allemaal met elkaar verbonden zijn, dat wij een familie zijn en dat wij elkaar constant moeten steunen. Probeer dit perspectief in je leven te hebben. Neem dit begrip, deze wijsheid en vooruitziendheid die God ons geeft, aan te nemen. En vooral, streef er naar om meer van God, onze Vader te houden, Hem beter te dienen, zodat wij meer van elkaar kunnen houden, elkaar beter kunnen dienen. Als afscheidswoorden zou ik de volgende verzen willen voorlezen. Deze zijn buitengewoon relevant voor onze tijd. En dit zeg ik, houd van elkaar, wetende dat thans de ure is om uit de slaap te ontwaken. Want het heil is ons nu meer nabij, dan toen wij eerst geloofd hebben. En hoe dichtbij is het? Het staat voor de deur! De nacht is ver gevorderd, de dag is nabij. Laten wij dan de werken der duisternis afleggen en aandoen de wapenen des lichts!
Het juiste perspectief
9
