Het is zover… Project 2016
Sander Christiaan
Ex Extrema, Krakks.Com
als in een definitief project van…
deCultureleOnderneming BV
Handleiding.
Direct onderstaand vind je het laatst gepubliceerde stuk. Daarna begint ‘Het is zover'.
Dit finale Krakks project loopt gedurende 2016. Dan is het af.
Liefde!
1 feb 2015 Ik gaf al aan dat dit een Final Krakks Project is, dat loopt gedurende 2016, dan is het af, dat ik schrijven niet het gemakkelijkste vind, met legitimiteitsvragen rondloop, flarden, overdenkingen, ideeën en moeilijk mijn weg kan kiezen tussen allerlei verhaallijnen. In dagboekvorm kom ik het jaar door, zoveel is al duidelijk. Verschillende periodes van mijn leven in hoofdstuk vorm, afgewisseld en ingevuld met beeldmateriaal, ideeën, concepten, verklaringen en me er sterk van bewust, dat in alle vormen, veel meerdere lijnen zichtbaar dienen te worden. Dan wordt het spannend, zal het groots zijn, inspireren en er toe doen. Het is een opgave maar het voelt goed, het gaat gebeuren. Wil je dit project dus goed lezen, dan moet je in de gaten houden waar je leest. Moet je weten dat als je iets niet bevalt, iets te filosofisch of misschien wel te zeurderig is, je het gevoel hebt dat je te ver in een idee raakt, je gewoon verder kunt. Je springt simpelweg verder, vervolgt een hoofdstuk, bladert in de illustraties of je leest tussenstukken. De verhaallijnen raken mekaar of lopen kris kras door elkaar maar versterken elkaar logischerwijze in de verschillende vormen, zoals hier te papier. In het Project zie je verschillende lettertypen. Dit lettertype wordt gebruikt voor de in dagboekvorm geschreven algehele projectlijn, 2016. De hoofdstukken zijn vernoemd en hebben een ander lettertype. Overige ideeën, tussenstukken, essays en dergelijke zijn als zodanig herkenbaar en gemarkeerd. Op de website en in social media wordt immer gewoon de laatst geschreven bijdrage gepubliceerd. Het zal daar drukker worden, naar mate het project vordert. Zeker naarmate het redigeren vordert, zinnen voller worden en grafisch werk, de verbeeldingskracht stimuleert. De moralistische toon, zoals Erasmus die bezigt zal in dit project diep doordringen, zoveel is al gezegd. Het zal edoch minder onsamenhangend zijn, dan de gedachten, die Multatuli in een week op papier bleek te zetten. Misstanden blootleggen, dat zijn werk zo groot maakte, is hier echter volop aan de orde. De ongenaakbare schoonheid van de woorden van Goethe in de Faust of Dante in zijn ‘Goddelijke Comedie’ zal helaas niet gehaald worden, maar van hun verhaal zal aan het einde van dit boek weinig over zijn. Het zijn simpelweg weer die nymfen, zelfgenoegzaamheid, onwetendheid, die deze prachtige werken hebben geleverd maar met de wetenschap van destijds. Het staat gewoon vol onzin. Er is simpelweg geen leven na de dood. Je leeft verder in het bewustzijn van de mensen, die je achterlaat en je energie, zo leerde Einstein, kan niet verloren gaan maar verdwijnt met een schoorsteen in de lucht als je verbrandt of kruipt verder in de grond, nadat de wormen zich aan je te goed hebben gedaan. Houdt, en wel in Godsnaam, op met geloven, dat het allemaal beter wordt na je dood. Ben je ervan bewust, dat je bestaan zich hier en nu voltrekt, dat je handelen nu bepaalt of je in de Hemel of in de Hel belandt en dat die voorstellingen simpelweg enkel bestaan in de hoofden van de mensen, die je gekend hebben en die je achterlaat bij je vertrek. Dat goed handelen voor de mensen om je heen er toe doet en dat dit de enige weg is om je leven zinvol, interessant en de moeite waard te maken. Slecht handelen beschadigt, veelal ook, onderschat dat niet, je zelf. Dit is de werkelijke essentie, hier draait alles om, de rest volgt en is in feite, hoe groot ook bijzaak. Dit moet begrepen worden, door en door en als je er niet aanraakt, herlees, studeer, ontwikkel. De mens is waarlijk groot en onderscheidt zich vooralsnog van al het andere leven, zover bekend. Ons bewustzijn, dat tot ver voorbij de Andromeda nevel reikt lijkt onmetelijk groot, doch raakt ook zij daar ergens haar einde. Wat is er na het einde? Een einde kan er niet zijn. We raken gevangen in een niet op te lossen puzzel. Een ooit op te lossen raadsel? Noem het hier God. Het allesomvattende iets, dat we niet kunnen vatten maar ook het niets omdat we er geen beeld van kunnen maken. Iets, niets, alles, niks.
Socratisch geredeneerd dan is het allesomvattend. Het bepaalt en laat open, het houdt evenwicht maar verstoord, het is alles en niets. Dan laat het voor eens en altijd bij de Natuurkunde, laat ze zoeken naar het kleinere deeltje, het Godsdeeltje, bouwsteen van het Al en daarmede nog meer evolutie mogelijkheden vinden, zoals ze de afgelopen 200 jaar heeft. Het is niet eens relevant en een grote dwaling, er voorstellingen van te willen maken, zoals in de geschiedenis gebeurd is. We hadden de oude Grieken al, bijvoorbeeld Aristoteles, die de Kosmos beschreef of Plato, die piekfijn uitlegde hoe een staat het beste ingericht zou kunnen worden maar toch is er ruim 1500 jaar weinig mee kunnen gebeuren omdat simpelweg, mensen niet het juiste hebben gedaan. Ik weiger te geloven dat ze in generaliteit niet wisten dat ze niet het juiste deden maar ze gebruikten het voor gehele andere zaken en dat, gelukkig wordt het minder en dit boek zal een versnelling veroorzaken, gebeurd in onze tijd nog. Het is nog immer de grote cover up voor het merendeel van het leed, dat de mensheid in de moderne tijd immer moet lijden. In delen van Afrika, het Midden-Oosten en stukken in Azië, grote misère, immer onder het motto van religie maar het is de dekmantel, er zitten andere zaken achter; smerige-, geld- en ego zaken. Ze zullen blootgelegd worden.
. * Zie Bijlagen
Het is zover…
Nu kan het niet meer anders. Je bent begonnen. Het moet er uit, het gaat op papier. Het zijn allemaal flarden en overdenkingen, die uiteindelijk leiden tot een overzichtelijk verhaal, dat zo interessant zal blijken, dat het de aanzet is tot de oplossing van alles. Van alle problemen. Van de gehele mensheid. Met het verschijnen van dit boek begint de grote ommekeer, waar al jaren, sinds de Flower Power, nee sinds het oude testament over wordt gedroomd, gepraat, gefantaseerd. Het is onmiskenbaar nu dat ik het moet gaan opschrijven, ik kan het niet langer voor mezelf ontkennen, ik ben de Kluun ten top, het leven brengt me dit en ik moet het iedereen laten weten. Zo is het geworden want iedereen, zo lijkt het wel, wil dat iedereen alles over hem weet, daarmee raken we een werkelijke absurditeit maar ook een onafwendbare mogelijkheid. Handelen naar Ik, dat moeten we nu werkelijk gaan loslaten, daar moeten we over heen. Wij zijn compleet onbelangrijk. We moeten samen en verbinden. Ik doe er niet toe maar toch kom ik tot dit onvermijdelijke verhaal. Hoe cool was Erasmus eigenlijk. Geen pc of typemachine maar alles in een paar keer in een manuscript gegoten. Geordend, duidelijk. Indrukwekkend. Maar zijn boek is nog immer geen handleiding voor de mensheid. Immer lopen we stuk voor stuk voor gek. Zot! De wereld is zot en dat gaat zo niet langer. We moeten nu volop in de spiegel kijken, ons hoofd buigen en doen we wat we moeten doen. En dat weten we allemaal! We kunnen niet langer maar naar die schermpjes zitten te kijken, och en charme te roepen of te verketteren, zonder ons eigen aandeel te zien. Zonder onze verantwoordelijkheid te zien. We kunnen alles hebben, voor iedereen. We kunnen samen de wereld zo inrichten maar dan moeten we wel keuzes maken. Ik hoef het hier niet eens te verzinnen. De Verenigde Naties deden dat en daar leg je het grootste probleem bloot. Het Ik is er nog niet toe in staat en derhalve maken mannen als Obama en Poetin, ruzie over wie de dienst uit maakt op het wereld podium. Inmiddels is het zover, dat de Schumpeter wel gelijk moet hebben. Zijn Socratisch gestoelde conclusie, alles komt voor uit het tegenstelde en de tegenstelling van Kapitalisme is Waar Socialisme of Chaos is volop aan de orde. Ik, ik vind het moeilijk om te schrijven. Kan de draad niet houden. Een wirre war, van de hak op de tak. Ik heb daarom een vorm gekozen. Ik tik, elke dag, een jaar, als project. En alles wat er uitkomt meteen uitvoeren. In de CultureleOnderneming stoppen en dan of verdwijnen, of naar de beurs. Ik zie geen tussenweg. Ik schreef ik ben de Kluun ten top. Toen ik een boek las waarin een persoon letterlijk de Ik persoon is en een held kan worden, dacht ik, of de Kunst zit fout of het gaat fout. Maar de vorm werkt dan gewoon ook, waarom zou ik deze niet kunnen gebruiken. Het wordt hier natuurlijk ook meteen een autobiografisch werk. Eerste twintig jaren van mijn volwassen leven staan al gedrukt. De acht jaar daarna en de meer volwassen gedachten zullen hier op papier verschijnen. En dan volgen meer zaken. Website, Google, Twitter, Facebook, Linkedin, Instagram, You Tube. Scope. Een lopende publicatie, dagelijks of wekelijks en dan steeds uitwijden per onderwerp. Step out of the Dark Space, You procastinator! Op papier moet het, aan de slag. Publiceer op Krakks.Com. Go!
15 januari 2016
Niet langer nadenken dus en doen. Een dagelijkse publicatie over wat er speelt en alles komt aan bod. Daar moet je wat regels voor verzinnen, want het doel is immers bereik. Je wil al die ideeën kwijt. De werkwijze is dus immer. Schrijven, verwerken in dreamweaver en pdf, posts op Facebook en twitter, verwerkingen op You Tube of Instagram evt Periscopen. Als je bereik wil hebben dan moet je je duizend vrienden regel loslaten, dan gaat wel je kwaliteitsnetwerk naar beneden. But SWA. Grafisch ziet een en ander er nu ook nog niet echt optimaal uit. Gaandeweg dien je hier in te investeren, om te vertrekken nu, is het voldoende oprecht. Dit vandaag dan even allemaal maken en wat bijlagen toevoegen. Wat zaken, ter archief, diepgang, inspiratie en vermaak. Dan is de dag gewoonweg alweer om. 16 januari 2016
En zo ging het gisteren. Tijdens die werkzaamheden, waaraan ook alleen maar begonnen, nog zoveel te doen, een ongelofelijk legitimiteitsvraagstuk in mijn hoofd. Waarom zou je dit doen? Waarom ga je niet in een hoekje zitten, bent vader en laat het? Waarom zou ik dit werk verzetten? Het wisselt af van wie anders, de wereld loopt bol van knappe mensen, ik word met alle informatie, die door diverse kanalen op me af komt, vaak geraakt, tot in mijn ziel maar waarom dan toch dat ongeluk, dat onzin gevoel met het gevolg, dat sterke gevoel, van het moet gebeuren. Waar zou ik het kunnen? Waarom moet ik het doen? En waar in mijn hoofd ontstaat die gedachte überhaupt? Waar is het beginpunt van die gedachte? Ik raak er niet aan. Ik mag er niet overheen. Ik kan het niet vatten. Ik weet het niet. Het feit is wel, het ontstaat en wel hier. Die Pentateuch en wat volgde is onzin. Veda’s waren er veel eerder. Genesis was niet anders dan ik. Een verzonnen verhaal van twee verlossers. Grote scheuringen, donkere eeuwen, opkomst van wetenschap en economie, vlaggen waarachter excessen zich kunnen verschuilen. De ontwikkeling van het ego, die immer niet het juiste doet en dat terwijl het bewustzijn wil, dat we in harmonie raken. Ik hoor je denken, hoe kan je in harmonie met alle beslommeringen, ziekte, dood, gedoe met geld en daar veel voor moeten, dat is nu eenmaal, dat is het leven maar in harmonie ga je als je het juiste doet voor iedereen. Dat kan iedereen, dat weet je en daar passen alle emoties bij. Je weet ook precies wanneer je eruit gaat, wanneer je ego met je aan de haal gaat. En dat moeten we duidelijk krijgen, daar moeten we de kracht voor opbouwen en dan zal het gebeuren. Verschillende niveaus behelst dit. Op micro vlak, intermenselijk, tussen jou en mij. In een breed midden, onze verhouding in de maatschappij en op grote schaal, op wereldniveau. Met dat laatste is het, het makkelijkst blootleggen wat er mis is. Roep FIFA, de atletiekbond en dat het niet de Verenigde Naties is, die spreekt op het wereldtoneel en zaken oplost. In het brede midden spelen mechanismen, die moeten we beter begrijpen, kapitalisme bijvoorbeeld, en dat het vooral het ego is, niet in harmonie levend, die het de mensheid hard maakt. Morgen, een makkie, dan citeer ik uit Erasmus ‘Lof der Zotheid’. Prachtig op een rijtje, de zonden waar de mens mee te maken heeft. Als je ten opzichte van je zelf zondigt is het best. Als je zondigen echter anderen in de weg staat, dan is het mis.
17 januari 2016
Erasmus houdt de mensheid een spiegel voor. Hij laat de zotheid spreken en betoogt dat al het handelen tot idioterie terug te voeren is. Gaandeweg het boek verandert de toon en verandert de hoofdpersoon naar Erasmus zelf, die nu moraliserend spreekt richting de mensheid, die hij enkele hoofdstukken eerder heeft laten inzien dat die gek handelt en niet handelt in het algemeen belang. Het is zoals ik het zeg, je handelt in harmonie als je het juiste doet voor iedereen, je bent zot als je enkel naar je ego behoeften handelt en daar mee schade maakt bij de ander. ‘De Zotheid’, ik citeer nu, ‘had zelf als voedsters twee alleraardigste nymfen: Wijntje, een kind van Bacchus en Trijntje, een dochter van Pan. U ziet beiden ook in de stoet van mijn overige dienaressen. En als u de namen van die laatsten ook wilt weten, dan zweer ik u dat u ze van mij uitsluitend in het Grieks te horen krijgt. Dat meisje dat u daar met opgetrokken wenkbrauwen ziet staan, is dus Philautia, oftewel Zelfgenoegzaamheid. En die u daar ziet lachen en in haar handen klappen, heet Kolakia: Vleierij. En die daar een beetje slaperig zit te knikkebollen, wordt Lethe, Vergetelheid, genoemd. En die daar met haar ellebogen op tafel en haar handen onder haar hoofd zit, heet Misoponia: Luiheid. Die met die krans van rozen om zich heen en die goed verzorgde huid, dat is Hedone: Genotzucht. En die zo wild in het rond zit te kijken, heet Anoia: Onbezonnenheid. Die met die blanke huid en die weelderige vormen draagt de naam Truphe: Wulpsheid. U ziet te midden van die meisjes ook twee goden: de een heet Kosmos, Zwelgpartij, en de ander Negretos Hypnos: Diepe Slaap. Ik beweer dat ik met de trouwe hulp van deze schare dienaren werkelijk alles aan mijn heerschappij onderwerp en zelfs keizers naar mijn pijpen laat dansen’. En zo weten we sinds het jaar 1511, hoe het zit. En onmiskenbaar samen met Machiavelli’s boek ‘de Heerser’, een handboek om onder alleenheerschappij uit te komen en Thomas Mores ‘Utopia’, een essay hoe de maatschappij er veel beter ingericht uit zou kunnen zien, leidde dit onherroepelijk tot het afsluiten van de Middeleeuwen en het begin van de moderne ontwikkelingen, waarin de mensheid in 500 jaar een heel eind is opgeschoten maar nog altijd is het gewoon mis.
18 januari 2016 Writer’s block. Daar al veel over gelezen. Het zit gecompliceerd in mekaar blijkbaar. Makkelijk gewoon ook, je zegt gewoon writer’s block en dan doe je gewoon niks. Ik zit met een gigantisch legitimiteitsvraagstuk in mijn hoofd. Ik schreef nog niet de woorden van Erasmus op: ‘Bachus, Pan, Zelfgenoegzaamheid, Vleierij, Vergetelheid. Luiheid, Genotzucht, Onbezonnenheid, Onnozelheid, Wulpsheid, Zwegpartij, Diepe Slaap ‘ of ik viel in het volgende vervelende ding dit nieuwe jaar, waarbij alle zonden weer zijn begaan. Bachus begon. Die legitimiteit, zou ik het hier neerschrijven, want dat is natuurlijk wat jullie willen lezen. Ik kan natuurlijk ook over die twee begrafenissen schrijven, die er al opzitten of het overlijden van mijn buurvrouw, Anouk. Zoals Roger, verteerd door kanker of misschien wel over die sloopliefde partij met Sandy maar god, wat ben ik gek op die meid. Anders dan Maud of Linda. Of mijn eerste liefde, Claudia. Uberhaupt dat vrouwen ding. Mannen worden er hoorndol van. Hoe kun je nou een moraal raken, prediken, openbaren als je zelf niet in staat bent, het te halen, telkenmale denkt dat je het raakt en er dan zo ver vanaf blijken te zijn? Hoe kun je nou denken, van waar wordt ik nu gedreven om dit werk te verzetten. Kun je niet beter zoals de Woodstock generatie, al die idealen overboord gooien, voor wat geld gaan en je verder niet meer druk maken. Gezapig het nieuws tot je nemen, verder denken waarin je wil en de rest, laat het de rest. We vinden het wel best. Totdat het opeens niet
best is. Het is niet best! En als we als niet anders gaan denken en doen, dan wordt het pas echt slecht. Intermenselijk is dus gewoon een drama. Wij mensen kunnen het gewoon niet. Op het tussen niveau hebben we mechanismen bedacht, die het ons ‘menselijk niet kunnen’ corrigeren. Op het grote niveau moet de Verenigde Naties, landen corrigeren. De macht moet gewoon daar naartoe. Zeven delen in Een Verenigde. Dan kan ook gewoon dat Money Krakks*. Das geht. Is gewoon nieuw geld scheppen, niet anders dat Europa nu, in navolging van wat de VS al jaren doet. Achter de nieuwe wereldmunt zitten echter een idee, die zitten niet aan de dollar en euro. Met de dollar gaat het dan ook gewoon fout. Het Amerikaanse volk heeft ernstig last van een haar amusement niveau, dat kan niet goed gaan. En dan gaat de euro ook mee, als we er ‘zomaar’ meer van blijven drukken. Ik ben er wel uit dus. Ik mag door wel meer redenen, dit project doen. Ik ben imperfect. Duidelijk. Je kan derhalve niet ontkrachten, zelfs niet als je mijn gezicht kent. Het zou een hele tijd duren, dan zou ik een bepaalde rust vinden en dan zou ik in de positie komen, dat ik alles aan iedereen zou kunnen geven. Ik vertrouw erop.
21 januari 2016 Naast dat legitimiteitsvraagstuk staat mijn geest door meer onder druk sinds ik dit project aanving. De ganse dag giert het door mijn hoofd, welke verhaallijnen moeten er gekozen worden, wat wil ik zeker vertellen en hoe krijg je het interessant voor een lezer. Als er een helm bestond, die mijn gedachten las en deze rechtstreeks aan het papier zou toevoegen, hoefde er alleen een beetje geknipt, geplakt en gecorrigeerd te worden, dan zou het er zo staan en dat ook nog eens in de mooiste proza, met bijzinnen, prachtige omschrijvingen en beeld oproepers. Wil je gelezen worden, dan moeten zaken herkenbaar zijn. De lezer verwacht wat zaken, want je vraagt immers tijd en voor die tijd wil ze simpelweg iets terug. Amusement, spanning, verwondering, uitdaging. De lering waar het mij om te doen is, is ondergeschikt en zal subtiel toegevoegd moeten worden en als het dan lukt, zullen alle ideeën aanzetten en zaken versneld doen evolueren. Niet veranderen, een zet geven in de metamorfose, die het leven constant doormaakt. Mijn leven is interessant genoeg. Als ik daar eenmaal aan ga beginnen, dan staat het zo vol. Seks, drugs & House music All night long om er maar een cliché in te gooien. Wil echter tot die rotzaken op die verschillende niveaus geraken en oplossingen, uitspraken en ideeën hierover richting toekomst geven. De verwondering over het leven zelf; hoe idioot mooi het is, tot slot zeker niet onbetuigd laten. Haal Isaac Asimov erbij, wat van de stem van David Attenborough of het heldere overzicht dat Stephen Hawkings verschafte in zijn ‘Heelal’. Het is hartstikke makkelijk dus want alleen al virussen zijn zo verwonderlijk. Niet te zien maar als ze eenmaal bij je binnen zijn, wat er dan snel bij je gebeurd. Bedenk je dan dat de Westerse wereld eigenlijk alleen nog in generaliteit te maken heeft met verkoudheidsvirussen of soms griep, waar alleen hele jonge, zieke of oude mensen echt moeite mee hebben en in doodsgevaar kunnen geraken. Wat van bijvoorbeeld het Ebola, het aids- of een mutatievirus, zoals de Spaanse griep in 1918? Die zorg voor bezoek van zo’n virus bestaat immer maar deze, de ster van deze winter, geeft alleen een beetje koorts, zware verkoudheid, keel- en longpijn en blijkbaar een aanval van spierpijn bij de vierde dag. Serieus genoeg om een paar dagen niet productief te zijn en je enorm rot te voelen. Je begrijpt, ik heb bezoek.
Jeugd Ondanks dat bijna niemand in geheel Nederland geen enkel iets, positiefs willen zeggen over Kerkrade, heb ik er gewoonweg een pracht jeugd gekend. Alle avonturen beleeft. Net gesloten mijnen, struinvelden, bossen, weiden. De afbraak van een mislukte torenflat met de sloopkogel voor mijn huis, het opblazen van de Julia. Klimmen, klauteren, oude gangen en schachten. Veel vrienden, school, voetbal, scouting. Het wisselen der seizoenen. Schaatsen en het sleeen op de Mariaberg. Op vakanties, jaarlijks kermissen en Carnaval. Een aantal kleine nuanceringen al te maken. Het was in Eijgelshoven. Bij de allereerste gemeentelijke herindelingen geannexeerd door Kerkrade. In ons dorp, zwaar verzet. Ik dacht toen al meteen, das toch gek. Waarom niet samen? We hadden natuurlijk ook de kerk. Ik was zelfs misdienaar tijdens mijn lagere school en ook daar, gaandeweg, dacht ik, dat kan toch allemaal niet! En is van alles, wil ik verder gaan met die legitimiteit van dit schrijven, te vertellen over mijn genen en hoe die daar en met welke achtergrond, terecht zijn gekomen. Aardig verzet dus. Annexatie stonden ze te roepen. Met bordjes. Ik was twaalf en maakte me er al erg druk om. Hoe kun je nu, zo beperkt denken, je binnen een groep voelen, naar buiten toe zo idioot handelen? Dat staat toch alles in de weg. Dan is er geen vooruitgang mogelijk. Deze mechanismen blijken zich overal zo af te spelen. Kerkrade bij Parkstad. Parkstad bij de Euregio. Limburg en het ‘Aanhangsel aan Nederland complex’, dat diep in de Limburger aard zit. Nederland bij Europa, hoeveel is er daarom telkens om te doen? En dan Nederland/Europa bij de VN. Nederland spant zich wel in om de VN belangrijk te houden, Europa echter heeft het nog veel te druk met zichzelf. Gelijke ontwikkelingen naar de werelddelen, zoals Europa doet is bij de andere delen nog in de kinderschoenen. Maar we zijn op weg. Als dit project klaar raakt, zullen er reuzestappen volgen. Een kerk is een vreemd instituut. Volgers of gelovigen denken er wellicht niet of nauwelijks over na, en de geschiedenis en het ontstaan, en dat het ook om prachtige verhalen gaat das historisch natuurlijk zeker waar maar met de kennis van nu, bestaat er geen enkele vorm van legitimiteit meer, waarin een kerk nog geloof verkondigd, terwijl we gewoon inmiddels alles weten. Ze zullen hun verhaal moeten bijstellen en plaats moeten bieden voor contemplatie, introspectie, zicht op geschiedenis, open voor de toekomst en voor wie wil, plek voor zijn rituelen, trouwen of uitgeleid worden. Onze maatschappij is inmiddels zo rijk en sociaal ingericht, dat ook de armen niet meer afhankelijk zijn van de kerken. Een gelukkige gang van ontwikkeling, dat tot nog veel meer afbraken en herbestemmingen van kerken zal leiden. Net zoals ze met mijn Pastoor van Ars kerk deden, afbreken in 1994. Pastoor van Arsch, hoor ik je denken maar niets verkeerd over mijn pastoor. Aan mijn kont heeft deze gelukkig niet gezeten. De genen brengen me verder terug. Ongelofelijk dat ze gemengd zijn. Die van mijn vader kwamen uit Rotterdam. Uitgerekend naar dit dorp, vastgeplakt aan
de duitse grens kwamen ze een horeca zaak overnemen, ergens tien jaar na de oorlog. Opa, oma met drie jongens, de oudste boer en zus waren uit huis en bleven achter. Opa, die nota bene in de oorlog naar Duitsland moest lopen, aan de arbeid werd gezet, totdat alle oorlogsellende voorbij was. Hij heeft er nooit over blijken te willen vertellen. En neem dan mijn andere opa, die na de oorlog te werk werd gezet in het dorp. Veel nsb-ers hebben er heel wat tonnetjes steenkool uit staan hakken, korter of langer, na gelang hetgeen ze allemaal geflikt hadden voor de Duitsers. Mijn oma en haar oudste dochter reisde na. Het was beter dat die oude nsb-ers een leven daar konden opbouwen dan dat ze weer terugkeerden na hun strafperiode. Hoe Oma op zo’n man verliefd kon worden, zo’n ongelofelijk lief en hartelijk mens, als er iemand Maria benaderde dan was zij het wel, zoals de hele lijn van mijn Omas kant trouwens. Maar dat dan weer wel, allemaal erg gelovig, niet zonden vrij, soms afhankelijk van steun van de kerk ook, dagelijks de straat over, het Woord van God, via hem de waarden van Mozes en ga zo door. Ik geloof niet dat beide opa’s mekaar hebben gekend. Bij mijn moeder was haar vader, niet meer in de buurt toen ze volop in de puberteit mijn vader ontmoette. Mijn vader, de middelste van deze drie na-oorlogse knapen blijkt haar zo op zijn brommer te hebben gezet en toen was het voor hun bezegeld. Opa vond het niets. Zij, gegoede middenstanders met dat arme ding, dochter van een ‘van bed en brood’ gescheiden vrouw. Dat was onverstaanbaar. Flauwekul ook, alsof zij zo’n lieverdjes waren. In het gasthuis van mijn opa blijkt van alles aan de hand geweest te zijn, tot aan verhalen van ‘ja, toen we waren we nog jong, daar hebben je vader en ik regelmatig mensen met de barkurk naar buiten geslagen’. Mijn moeder raakte zwanger en toen mijn broer er was, was Opa om. Hij moet ongelofelijk lief voor mijn moeder geweest zijn vanaf toen. Vijf jaar later, inmiddels verhuisd naar Sittard waar ze weer een andere kroeg over hadden genomen, wordt die in de nacht wakker, zegt tegen Oma, ‘Geef me een kus, het zit erop’ en weg was ie. Tot die dag, gedronken en gerookt. Tanny bleef niet alleen. Ze versleet in de volgende tien jaar nog twee Eduards, waarvan ze de eerste overleefde. De tweede, hoe onbegrijpbaar en cynisch ook, bleek ook alweer niet kosjer te zijn geweest in de oorlog. Opa zou hem toch! Het was er altijd steriel, koud en zakelijk. Wel een groot huis, grote tuin, statig huis maar heb er helaas geen goede herinneringen aan. Hoe anders is dat met Oma Ida. Ze is nooit meer met een andere man geweest. Op haar vreselijke sterfbed blijkt Antoon er wel nog geweest te zijn en schonk ze hem vergiffenis en sprak ze uit, dat het allemaal anders had moeten verlopen. Dat van de oorlog was al allemaal niet handig. Hij had zijn straf gehad maar dat latere. Hoe had die? Oma toonde moed, toen ze begreep dat hij stelselmatig ernstige dingen deed. Ze deed aangifte, Antoon verdween in de cel en oma droeg het stigma, van Bed en brood gescheiden vrouw. Dat was geen pretje in de jaren vijftig. Nu pas na het Millennium mag je gescheiden zijn en is dat volstrekt normaal maar in de jaren vijftig, simpelweg een schandaal. Ze droeg het maar het onrecht stopte wel. Nooit heeft Oma iets te makken gehad. Toen haar kinderen eenmaal groot waren en werkten ging het beter maar rijkdom was bij haar niet bekend.
>>>>>> Na verhaallijnen duidelijker worden, is dit dus opeens een hoofdstuk. Daar moet je dus doorgaand aan redigeren en uitschrijven. Titel? Jeugd is echt te afgezaagd. Hoofdstukken krijgen voorts een ander lettertype dan de hoofdlijn in dagboekvorm.
1 feb 2015 Ik gaf al aan dat dit een Final Krakks Project is, dat loopt gedurende 2016, dan is het af, dat ik schrijven niet het gemakkelijkste vind, met legitimiteitsvragen rondloop, flarden, overdenkingen, ideeën en moeilijk mijn weg kan kiezen tussen allerlei verhaallijnen. In dagboekvorm kom ik het jaar door, zoveel is al duidelijk. Verschillende periodes van mijn leven in hoofdstuk vorm, afgewisseld en ingevuld met beeldmateriaal, ideeën, concepten, verklaringen en me er sterk van bewust, dat in alle vormen, veel meerdere lijnen zichtbaar dienen te worden. Dan wordt het spannend, zal het groots zijn, inspireren en er toe doen. Het is een opgave maar het voelt goed, het gaat gebeuren. Wil je dit project dus goed lezen, dan moet je in de gaten houden waar je leest. Moet je weten dat als je iets niet bevalt, iets te filosofisch of misschien wel te zeurderig is, je het gevoel hebt dat je te ver in een idee raakt, je gewoon verder kunt. Je springt simpelweg verder, vervolgt een hoofdstuk, bladert in de illustraties of je leest tussenstukken. De verhaallijnen raken mekaar of lopen kris kras door elkaar maar versterken elkaar logischerwijze in de verschillende vormen, zoals hier te papier. In het Project zie je verschillende lettertypen. Dit lettertype wordt gebruikt voor de in dagboekvorm geschreven algehele projectlijn, 2016. De hoofdstukken zijn vernoemd en hebben een ander lettertype. Overige ideeën, tussenstukken, essays en dergelijke zijn als zodanig herkenbaar en gemarkeerd. Op de website en in social media wordt immer gewoon de laatst geschreven bijdrage gepubliceerd. Het zal daar drukker worden, naar mate het project vordert. Zeker naarmate het redigeren vordert, zinnen voller worden en grafisch werk, de verbeeldingskracht stimuleert. De moralistische toon, zoals Erasmus die bezigt zal in dit project diep doordringen, zoveel is al gezegd. Het zal edoch minder onsamenhangend zijn, dan de gedachten, die Multatuli in een week op papier bleek te zetten. Misstanden blootleggen, dat zijn werk zo groot maakte, is hier echter volop aan de orde. De ongenaakbare schoonheid van de woorden van Goethe in de Faust of Dante in zijn ‘Goddelijke Comedie’ zal helaas niet gehaald worden, maar van hun verhaal zal aan het einde van dit boek weinig over zijn. Het zijn simpelweg weer die nymfen, zelfgenoegzaamheid, onwetendheid, die deze prachtige werken hebben geleverd maar met de wetenschap van destijds. Het staat gewoon vol onzin. Er is simpelweg geen leven na de dood. Je leeft verder in het bewustzijn van de mensen, die je achterlaat en je energie, zo leerde Einstein, kan niet verloren gaan maar verdwijnt met een schoorsteen in de lucht als je verbrandt of kruipt verder in de grond, nadat de wormen zich aan je te goed hebben gedaan. Houdt, en wel in Godsnaam, op met geloven, dat het allemaal beter wordt na je dood. Ben je ervan bewust, dat je bestaan zich hier en nu voltrekt, dat je handelen nu bepaalt of je in de Hemel of in de Hel belandt en dat die voorstellingen simpelweg enkel bestaan in de hoofden van de mensen, die je gekend hebben en die je achterlaat bij je vertrek. Dat goed handelen voor de mensen om je heen er toe doet en dat dit de enige weg is om je leven zinvol, interessant en de moeite waard te maken. Slecht handelen beschadigt, veelal ook, onderschat dat niet, je zelf. Dit is de werkelijke essentie, hier draait alles om, de rest volgt en is in feite, hoe groot ook bijzaak. Dit moet begrepen worden, door en door en als je er niet aanraakt, herlees, studeer, ontwikkel. De mens is waarlijk groot en onderscheidt zich vooralsnog van al het andere leven, zover bekend. Ons bewustzijn, dat tot ver voorbij de Andromeda nevel reikt lijkt onmetelijk groot, doch raakt ook zij daar ergens haar einde. Wat is er na het einde? Een einde kan
er niet zijn. We raken gevangen in een niet op te lossen puzzel. Een ooit op te lossen raadsel? Noem het hier God. Het allesomvattende iets, dat we niet kunnen vatten maar ook het niets omdat we er geen beeld van kunnen maken. Iets, niets, alles, niks. Socratisch geredeneerd dan is het allesomvattend. Het bepaalt en laat open, het houdt evenwicht maar verstoord, het is alles en niets. Dan laat het voor eens en altijd bij de Natuurkunde, laat ze zoeken naar het kleinere deeltje, het Godsdeeltje, bouwsteen van het Al en daarmede nog meer evolutie mogelijkheden vinden, zoals ze de afgelopen 200 jaar heeft gedaan. Het is niet eens relevant en een grote dwaling, er voorstellingen van te willen maken, zoals in de geschiedenis gebeurd is. We hadden de oude Grieken al, bijvoorbeeld Aristoteles, die de Kosmos beschreef of Plato, die piekfijn uitlegde hoe een staat het beste ingericht zou kunnen worden maar toch is er ruim 1500 jaar weinig mee kunnen gebeuren omdat simpelweg, mensen niet het juiste hebben gedaan. Ik weiger te geloven dat ze in generaliteit niet wisten dat ze niet het juiste deden maar ze gebruikten het voor gehele andere zaken en dat, gelukkig wordt het minder en dit boek zal een versnelling veroorzaken, gebeurd in onze tijd nog. Het is nog immer de grote cover up voor het merendeel van het leed, dat de mensheid in de moderne tijd immer moet lijden. In delen van Afrika, het Midden-Oosten en stukken in Azië, grote misère, immer onder het motto van religie maar het is de dekmantel, er zitten andere zaken achter; smerige-, geld- en ego zaken. Ze zullen blootgelegd worden.
Bijlagen
Zetel Campagne foto 2006
Money Krakks…
what humanity should do to solve the financial crisis…
and other global problems…
Money Krakks… and the creation of
Universal Human Resources Ons wereldlijk systeem op schulden gebaseerd nadert zijn einde. De opeenstapeling van schulden als weg naar welvaartcreatie heeft zijn werk gedaan maar wankelt nu en zal instorten. Huidige koortsachtige inspanningen om het systeem gaande te houden zijn heilloos. Op deze weg doorgaan zal zaken verergeren en ‘de crash’ niet afwenden.
De mensheid moet een stap maken. Direct een reset uitvoeren. Door de Verenigde Naties, IMF en Wereldbank gecoördineerde nationale saneringen, die begrotingstekorten terugbrengen tot 60% van het BBP. Betrokken partijen krijgen, gefinancierd met de creatie van een nieuwe muntsoort, aandelen van de op te richten, wereldwijd beursgenoteerde identiteit ‘Universal Human Resources’.
UHR krijgt de opdracht, marktgedreven en winstgericht, welvaart te brengen in deze delen van de wereld waarin daar tot nog toe niet, nauwelijks of weinig sprake van is. Van groot belang hierbij is dat de nieuwe munt in beginsel compleet nieuwe economieën maakt en slechts geleidelijk, naarmate UHR winsten genereert, wisselbaar wordt met bestaande muntsoorten. Dan langzaam wordt de belangrijkheid van de munt zo groot, dat er sprake zal zijn van de nieuwe wereldreservemunt. Boekhoudkundig is deze reset gewoon te doen en het heeft onder voorwaarden alleen maar voordelen. Zie onderstaand voorbeeld grootboekschema, weergegeven in procenten. Dit zal in de praktijk per land verschillen en dat met name voor perifere landen, waarvan een centrale bank bijvoorbeeld staatobligaties heeft opgekocht.
Before Krakks
National Goverments - Debts Privat Identities
100
Central Banks 0
Privat Identities 100
- Claims Nat. Goverments
After Krakks National Goverments - Debts Privat Identities
60
- Money Krakks Creation
40
Central Banks
Privat Identities 60
- Claims Nat. Goverments - Share Universal Human Resources
40
Uni. Human Resources - Liquid assets
40 - Equity
40
Over de voordelen: De wereldlijke financiële problemen wordt globaal gesaneerd. Generaties gaan niet verloren en met vernieuwd vertrouwen kunnen we zaken beter voortzetten. Private partijen ruilen hun vorderingen tegen aandelen en hoeven niet af te stempelen. Overheden (lees: maatschappijen) zijn financieel gezond. Het beschikbare gigantische, nieuwe kapitaal zal welvaart brengen in de immer arme delen van de wereld. Het gaandeweg renderen van Universal Human Resources en het samengaan van de bestaande en nieuwe economieën zullen leiden tot een nieuwe wereldreservemunt. Dientengevolge zal de wereld minder afhankelijk worden van een dollar of yuan. Inherent hieraan is dat de werkelijke wereldlijke macht meer en meer komt te liggen bij de Verenigde Naties en dat nationale belangen niet meer strijdig zullen kunnen zijn met de ‘Universele Verklaring Rechten van de Mens’. Niets zal voorts de realisering van de Millenniumdoelen nog in de weg staan.
Over de voorwaarden: De mensheid moet haar verantwoordelijkheid nemen en een brede morele discussie voeren. Overheden kunnen niet meer in de fout gaan en zullen hun begrotingen, structureel in evenwicht moeten brengen. In het Westen is groei, in tegenstelling tot de tweede en derde wereld, niet meer het doel maar is stabiliteit, verfijning en evenwicht veel belangrijker. Bedrijven dienen een cultuuromslag te maken. Kapitalistische excessen kunnen niet meer en het aandeelhouders belang is ook gediend bij het respectvol gebruiken van hulpbronnen. Dit is met name van belang om Universal Human Resources succesvol te laten ondernemen en daarmee welvaart te brengen op plekken waar deze ontbreekt. Het door UHR opzetten van nieuwe economieën dient tot in extremen te gebeuren. Nieuwe gelden mogen maar mondjesmaat en geleidelijk verweven raken met de bestaande economieën. UHR moet hierbij ondersteund worden door efficiëntere ontwikkelingshulp van zowel individuele landen, als de bestaande programma’s van de VN.
Samenvattend: Kort samengevat is bovenstaande mogelijkheid, de onvoorwaardelijke keuze die de mensheid dient te nemen. Het is de keuze die volgt op het reeds door Schumpeter geschetste scenario, dat er uiteindelijk een onherroepelijk einde komt aan het kapitalisme en dat voortvloeiend uit het tegenstrijdigheids principe, Chaos of Waar Socialisme de opvolger zal zijn. Doorgaan op de weg, zoals we nu bezig zijn leidt aanstaand tot chaos. Het aanpakken en uitwerken van bovenstaande optie zal de wereld een rooskleuriger toekomstverwachting schenken.
In overweging gevend: Dit document naar de prullebak verwijzen is niet moeilijk. Het er weer uithalen als de ‘financiele meltdown’ zich voltrekt is onmogelijk. De chaos zal massaal zijn en niet te vergelijken met een wereldlijk event ooit. Dit document biedt het idee. Optie vier naast de drie, veel besproken mogelijkheden om het eurocrisis probleem op te lossen. Deze crisis is echter niet het probleem. Alleen een exces van het onderliggende probleem. Het ware probleem is dat het schuldenstapelmodel met verplichte groei niet meer houdbaar is. Geslaagde hulp aan de Grieken met schijnbare rust tot gevolg brengt alleen tijd. Tot het volgende exces.
Moneykrakks is de oplossing Geef het vorm, beschrijf de kaders, bepaal de voorwaarden! Aan de slag, verlaat je kaders, breek door.
